کسی که اسیر عادت می شود
آن که هر روز همان مسیر را دنبال میکند
آرام آرام می مآن که هرگز سرعتش را تغییر نمی دهد
آن که ریسک نمی کند و رنگ لباسش را عوض نمی کند
آن که حرف نمی زند و تجربه نمی کند
می میرد
کسی که چیزها را برعکس (وارونه) نمی کند
آن که سر کار خوشحال نیست
آن که «غیر مطمئن» را بر «مطمئن» ریسک نمی کند
تا که به دنبال یک رویا برود
آنهایی که حداقل یک بار در زندگی خود یک اندرز درست را ندید نگیرند
آرام آرام می میرند.
کسی که مسافرت نکند
آن که نخواند
آن که به موسیقی گوش ندهد
آن که در خود زیبایی نمی یابد
آرام آرام می میرد.
کسی که عزت نفس خود را به تدریج از بین می برد
آن که به خود اجازه نمی دهد که از دیگران کمک بگیرد
آن که روزها را با شکایت کردن از بخت بد خود سپری می کند
و یا بارانی که قطع نمی شود، آرام آرام می میرد.
کسی که یک پروژه را قبل از آغاز آن رها می کند
آن که درباره موضوعاتی که نمی داند سوال نمی پرسد
آن که جواب نمی دهد هنگامی که مورد سوال قرار می گیرد در مورد چیزی که می داند
آرام آرام می میرد.
بیا سعی کنیم و از مرگ ذره ذره ای بپرهیزیم
همیشه به یاد داشته باشیم که زنده بودن مستلزم تلاشی است خیلی بیشتر
از نفس کشیدن ساده
تنها صبر و تحمل پرشور منجر به دست یابی به خوشبختی باشکوه می گردد.
Die Slowly
by Pablo NerudaHe who becomes the slave of habit,
who follows the same routes every day,
who never changes pace,
who does not risk and change the color of his clothes,
who does not speak and does not experience, dies slowly.
He or she who shuns passion,
who prefers black on white,
dotting ones "is" rather than a bundle of emotions,
the kind that make your eyes glimmer,
that turn a yawn into a smile,
that make the heart pound in the face of mistakes and feelings, dies slowly.
He or she who does not turn things topsy-turvy,
who is unhappy at work,
who does not risk certainty for uncertainty,
to thus follow a dream,
those who do not forego sound advice at least once in their lives, die slowly.
He who does not travel,
who does not read,
who does not listen to music,
who does not find grace in himself, dies slowly.
He who slowly destroys his own self-esteem,
who does not allow himself to be helped,
who spends days on end complaining about his own bad luck,
about the rain that never stops, dies slowly.
He or she who abandon a project before starting it,
who fail to ask questions on subjects he doesn't know,
he or she who don't reply when they are asked something they do know, die slowly.
Let's try and avoid death in small doses,
always reminding oneself that being alive requires an effort by far
greater than the simple fact of breathing.
Only a burning patience will lead to the attainment of a splendid happiness
جواب بصورت نقل قول
