دستــــــ نوشتـه هـــ ای مــن

[farryad]

من در نگاه تو تکرار مي شوم انگار
من با صداي تو بيدار مي شوم انگار

از بعد رفتنت اي آيه ي اميد
هر شب،به ياد تو بيمار مي شوم انگار

گفتي که با توام، اما نبوده اي
رفتي، بدون تو ديوار مي شوم انگار

من در شبم، سياهي مجنون يادها
ديوانه ام،به روي خود آوار مي شوم انگار

در اين سکوت مبهم شبهاي رفتنت
در تيک و تاک ثانيه تکرار مي شوم انگار...

[2 SHAHROOZ]

انگار این دل از یاد برده است ، عاشقانه های تکراری
انگار این دل به یاد نمی سپارد ، آوازه های بی قراری
انگار نمیداند
انگار نمیسازد
انگار در این مسیر متحرک است ، این فضای روحانی
انگار زمان را مرگ برده است ، در این بادهای بورانی
انگار نمی یابد
انگار نمی خواند

[2 SHAHROOZ]

شاید این باشد پیامم به تو ای باد صبا
شاید این باشد کلامم با تو ای ناز و ادا

شاید این جمله ی آخر باشد ای رها
شاید این رود ز یادت رازم حتی

شاید نباشد جمله ما جز از این بی سرو پا
شاید تو باز بشنوی این خسته کلام سمعا

شاید که همگان گویند رفته ای به ناکجا
شاید نگویم چون دانم جواب را پس کردم رها

شاید روم رود ز گلویم حتی صدا
شاید غم عشق برد قلبم را به ناکجا

پس شاید نگویم چون دانم جواب را
پس شاید جواب این است ، لا لا

[t.s.m.t]

--------------------

[t.s.m.t]

لعنت الله بر این مردم ناپاک سرشت...

[t.s.m.t]

--------------------

[puss]

یادت می اید ای دل خنده های شیرینش را وای چه زیبا شاد بود و چه زیبا تر من امروز انتظار خنده ای دوباره را می کشم
صدایت زیبا ترین اواز دنیا را به ارمغان می اورد و چه مبهوت اهنگ دلنشینش روحم را نوازش می داد
قامت زیبایت نازترین سروها را به ستایش می کشاند
اه چه پنهان است از من قامت رعنایت
چه کنم؟
تو کجا و من دیوانه ی بی دل به کجا!
قلبت را خانه ی کدامین الهه کرده ای؟
می دانم که هرگز نمی توانم ان بت عشق را که می پرستیدمش فراموش کنم اما تو چه بی ارزش مرا به گوشه ای رها کردی وقتی حتی نگاهی گذرا هم به پشت سرت نینداختی!
بی خبر از اینکه چگونه در فراقت می سوزم و روزگار می گذرانم
سرو زیبایم قامت رعنایت به کدامین گل نزدیک است
دستانت در دستان کدام پری رو نوازش می شوند
وای چه ساکت در خود می شکنم و چه دیوانه وار حسرت تو را به دل نوازش می کنم!

[puss]

دلم می خواهد با تو بخندم
با تو بگریم
با تو شاد باشم
با تو زنده یاشم
ولی با تو غمگین نباشم
بلکه هر گاه غمگین شدی تا شادت نکردم ارام نگیرم¸مگر زنده نباشم!
و اما نمی خواهم با تو بمیرم
چرا که می خواهم برای تو بمیرم
برای تو مردن برای تو شدن و برای تو ماندن بهترین واژه های واژگان عشقم است
ای بهترین نشانه ی عشق نشانم بده چگونه پیدایت کنم در اوج نا پیدایی و چگونه گمت نکنم در اوج با هم بودنمانم
میترسم
میترسم از اینکه به تو بگویم چقدر دوستت دارم
و می ترسم از اینکه بدانم چقدر دوستم داری
وای بر من اگر تو را در اوج دوست داشتن گم کنم

[puss]

مدتهاست لحظه ها ثانیه ها و صداها در تلاشند تا تورا به ماوای قلبم باز گردانند
درست یادم نیست تو را در کدام شب و یا شاید هم روز در ساحل ارام و گرم قلبم گم کردم شاید نه کلامی بود و نه ردپایی روی شنهای ساحلش !چرا شاید هم چیزی به نام هیچ همواره با ما بود وقتی به دور و برم نگاه کردم جز خودم ندیدم لحظه ای قلبم لرزید وای خدای من پس او کجاست!
اری تو را به یاد اوردم چقدر ساده رهایم کرده بودی چقدر سنگینی بی وفائیت را حس کردم و چه ارام در خودم ویران شد همچون اواری بر سر ارزو هایم خرابم کردی من خرد شدم شکستم و اهسته مردم اما تو نیامدی!
ان روزها به وسعت دریایی دلم گریستم تا اینکه در اشک غرق شدم انها مرا با خود به جزیره ای در دورترین نقطه ی عشق بردند جایی که دیگر چیزی برای شکستن نبود چرا که همه چیز را دیوانه ی عشق ویران کرده بود ومن چون غریبه ای در کنج جزیره ی دیوانگی نشستم و تنها ماندم تنها با خودم و قلبی خالی از تو تا اینکه تو را از یاد بردم و حالا دیگر حریم اسمانی قلبم را به رویت نمی گشایم تو دیر امدی که کاش نمی امدی بی وفا.........!

[karin]

و دقیقا روال کار اینگونه است.

روز اول: دلم به طرز وحشتناکی برایت تنگ میشود و از صبح تا شب با تلفن هایم سرت را درد می آورم

روز دوم: همان روز اول است با این تفاوت که دیگر روی زنگ زدن را ندارم

روز سوم: از تو متنفر میشوم و تصمیم می گیرم همه ی گذشته را رها کنم و زندگی جدیدی را آغاز کنم. نقاشی می کشم، درس می خوانم، اتاقم را مرتب می کنم، برای آینده برنامه می ریزم و به خیال خودم با تو سرد برخورد می کنم

روز چهارم: به اتفاقات دیروز فکر می کنم و از کرده ی خود سخت پشیمان می شوم چرا که می دیدم چطور جواب بدخلقی های من را با محبت می دادی. ولی روی برگشتن هم ندارم

روز پنجم: سعی می کنم تغییر رویه بدهم، در حالی که اتفاقات دیروز را به روی خودم نمی آورم

روز ششم: دریا کاملا آرام است . در تختم دراز می کشم و به دیوانه بازی های روزهای قبل فکر می کنم

روز هفتم: زندگی شیرین می شود.

و این داستان ادامه دارد. و هر بار من سعی می کنم از وقوع آنچه باعث این چرخه ی دردناک میشود جلوگیری کنم اما ... نمی توانم .. نمی گذاری بتوانم ... و یا شاید، نمی خواهم که بتوانم!