اینجای مقاله هم در همین رابطه بود که آبشخور این شایعات همون پنهانکاری شکست یا در شرایط خوشبینانه دید بد به اخبار و تعبیر شکست علمی-فنی به باخت در این مجموعه بود، که تبدیل به سوتی گیری های بعدی رسانه ای شد:
این در حالی است که پیش از این در سال 1390 اعلام شده بود که نخستین میمون ایرانی در واپسین روزهای تابستان همان سال با کاوشگر-5 پرتاب خواهد شد. اتفاقی که به ظاهر رخ نداد، اما چند روز بعد خبرگزاریها و رسانههای خارجی از پرتاب ناموفق سازمان فضایی ایران برای اعزام نخستین میمون به فضا خبر دادند. البته [مجدد] این اخبار بعدها توسط سرپرست وقت سازمان فضایی تکذیب شد.
پس از این اتفاقات و با اعلام خبر پرتاب کاوشگر پیشگام و تصاویر منتشر شده از آن میمون خالدار، بعضی از رسانههای خارجی حدس زدند که تصویر میمون خالدار مربوط به پرتاب ناموفق تابستان سال 1390 باشد.
نکته جذاب این ماجراها این است که سازمان فضایی هرگز نخواست یا نتوانست برای مردم استدلال کند حتی اگر عدم موفقیتی هم در کار بوده، که نیست[یا هست که مهم نیست]، شکست محسوب نمیشود. همین رفتار سازمان فضایی در تصمیمگیریهای عجولانه بعد از اخبار و شایعات این ابهام را تقویت کرد که پرتاب میمون به فضا در آخرین ماههای دولت دهم، اهداف تبلیغات سیاسی را دنبال میکند و نه توسعه فناوری فضایی!