برای این مسئله لازم نیست حتما از مدل نسبیتی استفاده کنین. از مدل نیوتونی کفاف میده. بهرحال اگه سرعت اون گوی حول کره داخل اون پارچه از حدی بیشتر باشه از داخل اون خمیدگی (میدان گرانشی) میگریزه و اصطلاحات بهش سرعت فرار جاذبه میگن. مثلا واسه اینکه یه موشک از جاذبه‌ی زمین بگریزه (یا به تعبیر شما از انحنای ایجاد شده توسط جرم زمین در «فضا-زمان» دقت کنین فضا-زمان انحنا داره نه فضا) باید حدود ۱۱ هزار کیلومتردرساعت سرعت داشته باشه در مورد ماه حدود ۲۰۰۰ کیلومتربرساعت. حالا اگه زمین رو ساکن توی یه نقطه در داخل این میدان جاذبه‌ی خورشید بذاریم فورا شروع به سقوط کردن بر روی خورشید میکنه....اما واقعیت اینه که زمین ما نه داره سقول میکنه و نه فرار بلکه به خاطر سرعت اولیه‌ای که داشته ( اکثر ماها این اینرسی اولیه رو در حین تشکیل منظومه‌ی شمسی در نظر نمیگیریم) در مدار معینی به دور خورشید میچرخه (این مدار تا حدی از دایره خارجه که بحثش جداست...) و اصلا هم قرار نیست این مدارش تنگتر بشه چون ما اصطکاک هوا که نداریم! پس زمین در یه حالت اینرسی خاص به حرکت خودش در مدار ادامه میده (از لحاظ قانون دوم نیوتون هم میتونین با تعادل جاذبه و نیروی گریز مرکز ناشی از همون سرعت اولیه حین تشکیل منظومه‌ی شمسی تعادل رو ببینین).
الان ماهواره‌هائی که به اندازه‌ی کافی از جو خارج‌اند برای همیشه دور زمین میچرخند. اما ماهواره‌هائی که ولو کمی با جو در ارتباط هستند به خاطر از دست دادن انرژی و کاهش سرعت مداریشون کم کم در یک مدار مارپیچ (اونم شتاب‌گیرنده) به زمین سقول خواهند کرد. ماه هم همینطوره
ولی مشکلی هست که همه چیز اینقدر ایده آل نباشه (بخصوص در مورد ماه و زمین) ناکاملی و عدم یکنواختی میدان جاذبه‌ی زمین (چیزی که توی این عکس میبینین) و مسائل دیگه که الان یادم نیست
.gif "N Aggressive (15)")
باعث میشه که ماه کم کم از زمین فاصله بگیره و بالاخره در مدت زمانی که اونم یادم نیست
.gif "N Aggressive (33)")
از مدار زمین خارج بشه...در مورد خورشید فکر نمیکنم مسئله‌ی مشابهی باشه (بجز تموم شدن سوخت خود خورشید که بحثش جداست...)
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خلاصه در واقع زمین در یک تعادل سینماتیک با خورشید به سر میبره و این تعادل سبب این مدار خاص شده. شاید اگه زمین در لحظات قبل از تشکیل منظومه‌ی شمسی انرژی متفاوتی میداشت الان مدار گردشیش به دور خورشید متفاوت بود...
پ.ن: اون مثالی که زدین آزمایش نیست. فقط یه مدل برای توضیح مسئله است. اولین آزمایشی که خم شدن نور رو تائید کرد مربوط به یه کسوف بود در روسیه (دقیق یادم نیست ولی حوالی ۱۹۱۵ یا ۲۰ شاید
چم شده آلزایمر گرفتم باید بازنشسته بشم
نوشته شده توسط MasterGeek
جواب بصورت نقل قول
.gif ":دی")
منم البته تخصصم فیزیک نیست و فقط یه فرد علاقمند هستم) ولی قضیه روسیه و ۱۹۱۵ بی علت نبود! یه چیزائي اون ته رسوب کرده بود:.gif "N Aggressive (44)")
و اگه این کار انجام میشد یه شکست بزرگ برای انشتین بود و چه بسا ناامیدش میکرد (بعید بوده البته) و انشتین ۱ سال بعد ایراد فرمولشو پیدا میکنه و رقم انحراف رو ۲ برابر تئوری کلاسیک پیشنهاد میکنه .gif "N Aggressive (21)")
.gif "N Aggressive (32)")
