ماموریت های فضایی و موضوعات مرتبط

[مرتضی nvcd]

سرنشینان 16-مین گروه پژوهشی ایستگاه فضایی بین المللی در قزاقستان بر زمین فرود آمدند. امدادگران برای منتقل سازی آنها به فرودگاه فضایی به دنبال آنان رفته و فضانوردان را از دستگاه فرود خارج ساختند.

به گزارش «نووستی» از مرکز هدایت پرواز،"یوری مالنچنکو" فضانورد روسیه، "پگی ویتسون" کیهان نورد ناتو و "لی سو ان" اولین فضانورد زن کره جنوبی بر زمین فرود آمدند که خبر دادند حال آنها خوب است. دستگاه فرود در 420 کیلومتری از نقطه مقرر شده فرود آمد و برای اینکه امدادگران به آنها برسند، نیاز به زمان بود.
بزودی فضانوردان توسط هلیکوپتر به فرودگاه فضایی بایکانور منتقل می شوند و از آنجا با هواپیما به "شهرک ازویزدا" در حومه مسکو (مرکز هدایت پرواز و آماده سازی فضانوردان) پرواز خواهند کرد.


منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

كانادا در تلاش براي ساخت نخستين تلسكوپ فضايي دو منظوره جهان براي شناسايي و رديابي سيارك‌ها و ماهواره‌ها است.

هزينه ساخت اين تلسكوپ 12 ميليون دلار برآورد شده است. تلسكوپ جديد، NEOSSat يا ماهواره نظارت اشيا نزديك زمين نام گرفته است. NEOSSat فضاپيمايي است كه شرايط بهتري براي نظارت بر سيارك‌هايي كه احتمال برخورد خطرناك با زمين را دارند، فراهم كرده و از طرفي هم مجهز به فن‌آوري‌هاي ابداعي براي رديابي ماهواره ها در مدار بالاي سطح زمين است. تلسكوپ 65 كيلوگرمي ماموريتي براي به نمايش گذاشتن مهارت كانادا در رقابت طرحي «ميكروماهواره‌ها» است. NEOSSat به اندازه يك چمدان بزرگ است و به دليل اندازه كوچك بسيار مقرون به صرفه است. هزينه اين ماموريت از سوي مركز توسعه و تحقيق دفاعي كانادا و آژانس فضايي كانادا تامين مي‌شود.
اين دو مركز پروژه مشتركي را موسوم به «آفيس پراجكت» با هدف مديريت مراحل طراحي، ساخت و پرتاب NEOSSat، طراحي و راه‌اندازي كردند. اين تلسكوپ دو منظوره قرار است در سال 2010 به فضا فرستاده شود. گفتني است، كه كانادا در نظر دارد ابداع و نمايش مهارت‌هاي فن‌آوري خود در زمينه ساخت ماهواره‌هاي كوچك را ادامه دهد.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

دومین نمونه از خاک مریخ با موفقیت در آزمایشگاه شیمیایی فینیکس قرار گرفت

مریخ نشین فینیکس به کمک بازوی روباتیک خود ، دومین نمونه از خاک مریخ را به داخل آزمایشگاه شیمیایی خود موسوم به Wet Lab رساند . این آزمایشگاه بخشی از آنالیزور (تحلیل گر) میکروسکوپی- الکترو شیمی – رسانشی مریخ نشین فینیکس است .
داده های دریافتی از فینیکس در یک شنبه شب نشان می دهد که این نمونه با موفقیت در سلول شماره یک آزمایشگاه قرار گرفته است . تصویر بالا بیلچه ی بازوی روباتیک مریخ نشین را در بالای سلول شماره یک Wet Lab در 6 جولای نشان می دهد . نتایج های بدست آمده از این آزمایش با اطلاعات بدست آمده از نمونه ی اول مقایسه خواهد شد که دو هفه ی پیش مورد آزمایش قرار گرفته بود .
.

فینیکس همچنین در روز شنبه روش جدیدی را امتحان کرد تا قسمت های یخی خاک مریخ را به بیلچه ی واقع در انتهای بازوی رباتیک برساند . تصاویر گرفته شده در حین انجام این کار و همچنین تصاویر موجود از قبل و بعد آن ، به دانشمندان کمک می کند تا به ارزیابی کارایی این روش بپردازند . در صورت موفق بودن این روش تیم تحقیقاتی پروژه ، از آن برای جمع آوری نمونه و رساندن آن به آنالیزور حرارتی فینیکس (TEGA) استفاده خواهد کرد . آنالیزور حرارتی نمونه را حرارت می دهد و بخار بوجود آمده را آزمایش می کند . تیم تحقیقاتی در نظر دارد که رساندن نمونه به اجاق برای حرارت دادن تا جایی که امکان دارد با دقت و به سرعت انجام شود زیرا احتمال دارد این آخرین باری باشد که می شود از این اجاق برای حرارت دادن نمونه استفاده کرد .

منبع: parssky

[Rahe Kavir]

پژوهشگرانی که مسئول تجزیه و تحلیل اطلاعات ارسالی توسط ویجر 2 هستند دریافته‌اند بر خلاف تصورات قبلی، خورشیدکره، متقارن و کروی نیست بلکه شکلی کدو مانند دارد.

منظومه‌­ی شمسی به وسیله‌ی حبابی از ذرات حاصل از بادهای خورشیدی احاطه شده است که اصطلاحا خورشیدکره (heliosphere) نامیده می‌­شو‌د‌‌.‌‌ ‌هر فضاپیمایی که بخواهد از ‌‌‌‌منظو‌مه‌­ی‌ ‌‌‌شمسی خارج شود باید از مرز بین خورشیدکره با فضای بین‌­ستار‌‌‌‌‌‌‌‌‌ه­ ‌ا‌‌‌ی‌‌‌‌‌ ‌‌عبور کند. به این مرز اصطلاحا «شوک پایانی» گفته می‌­شود

پژوهشگران مسئول ویجر 2 مشاهده کردند که این کاوشگر در فاصله‌­ا‌‌‌ی‌ نزدیک‌­تر ‌ا‌ز‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فاصله‌­ی مورد انتظار از ناحیه‌­ی شوک پایانی عبور کرده است. این رخداد می‌­تواند به این معنی باشد که خورشیدکره نامتقارن است و در محلی که ویجر 2 از آن عبور کرده است، به وسیله‌ی یک میدان مغناطیسی میان­‌ستار‌ه‌­ای به طرف خورشید فشرده شده است. این یافته­‌ها به محققان کمک می‌­کند تا درک بهتری از نحوه‌­ی برهم کنش خورشید با محیط بین‌­ستار‌ه‌­ای داشته باشند.

دو کاوشگر ویجر 1 و 2 در سال 1977 به هدف بررسی مشتری و زحل به فضا پرتاب شدند. مسیر پرواز ویجر 1 به هنگام عبور از زحل به سمت بیرون از صفحه‌­ی مداری منظومه‌­ی شمسی تغییر کرد. اما ویجر 2 در این صفحه به مسیر خود ادامه داد تا علاوه بر مشتری و زحل، با اورانوس و نپتون نیز ملاقات کند. این دو فضاپیما دورترین ساخته­‌ها‌ی‌ ‌بشر در کیهان هستند. ماموریت کنونی ویجرهای 1 و 2 رسیدن به مرز فضای بین‌­ستاره‌­ای است.

[مرتضی nvcd]

تصاویر جدید مارس اکسپرس از دره Echus Chasma ، یکی از منابع مهم آب گذشته ی مریخ

اینگونه دره ها در سطح مریخ چگونه بوجود آمده اند ؟ ممکن است بارش باران هایی در گذشته ی مریخ آن ها را بوجود آورده باشد یا جوشیدن چشمه ی آبهای زیر زمینی و یا شاید جاری شدن ماگما بر روی سطح این سیاره .
این سوال در مورد بسیاری از دره های مریخ مطرح است . بسیاری از زمین شناسان سیاره ای این احتمال را می دخند که این دره ها به خاطر جاری بودن آب بر روی سطح مریخ بوجود آمده اند. تصویری که مشاهده می کنید(تصویر زیر) بوسیله ی دوربین HRSC مدارگرد اروپایی مارس اکسپرس از دره ی Echus Chasma تهیه شده است . این دره بسیار شبیه به نمونه های شبکه های بوجود آمده در اثر آب بر روی زمین است ، شاید Echus Chasma یکی از بزگترین ناحیه های دارای منابع آب در مریخ باشد .
توان تفکیک این تصویر زیبا تقریبا 17 متر در هر پیکسل است و به طور شگفت انگیزی واضح و شفاف است .

دره Echus Chasma حدود 100 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض دارد . دانشمندان گمان می کند در گذشته منابع آبی موجود در این دره ، باعث بوجود آمدن ناحیه ی Kasei Valles شده باشد .Kasei Valles دره بزرگی است که هزاران کیلومتر به سمت شمال مریخ توسعه پیدا کرده است . تصویر زیر این ناحیه را نشان می دهد که توسط دوربین HRSC مارس اکسپرس تهیه شده است .


پرتگاه عظیمی که مشاهده می کنید در قسمت شرقی Echus Chasma واقع شده است و 4000 متر ارتفاع دارد . احتمالا در گذشته آب از بالای این پرتگاه به پایین می ریخته و آبشار بسیار بزرگی را بوجود می آورده ، سطح دره در پایین پرتگاه به طور قابل ملاحظه ای صاف و صیقلی است و این فرضیه را تا حدودی تایید می کند .



منبع : parssky

[مرتضی nvcd]

آن زمان(24 آوريل 1990) كه شاتل فضايي ديسكاوري او را بر پشت خود سوار كرده بود و به فضا مي برد چه كسي باورش مي شد كه اين ابزار اهل ناكجا آباد بخواهد بيش از 18 سال عمر كند! تلسكوپي كه از زمان تولدش تا ديروز صبح توانسته 100000 بار به دور زمين بچرخد! ركوردي كه به اين زودي ها شكسته نمي شود. با سرعت 7500 متر بر ثانيه هر 90 دقيقه يكبار به دور زمين گردش مي كند. مسافتي كه پيموده باور نكردني است: 4.38 ميليارد كيلومتر تا به حال. هم اكنون در 18 سالگي به سر مي برد. اگر از جديدترين دستاوردهايش بخواهيم سخن به ميان آوريم بايد تصوير ديروزش از سحابي كنار خوشه ستاره اي NGC 2074 (كه در بالا و سمت چپ تصوير ديده مي شود) را يادآور شويم. تصويري كه ساخته و پرداخته دوربين ميدان ديد باز و سياره اي 2 هابل است. سحابي زيبايي را كه در تصوير مشاهده مي كنيد از بزرگترين زادگاه ستارگان در عالم به شما مي رود. اين سحابي در ابر ماژلاني بزرگ واقع شده است.

قرار است مهرماه سال جاري ماموريت جديدي به وسيله شاتل فضايي آتلانتيس براي نصب دو ابزار طيف نگار كيهاني و دوربين ميدان باز و سياره اي 3 انجام گيرد. همچنين در اين ماموريت ژيروسكوپ هاي هابل مورد بازنگري قرار مي گيرند. ژیروسکوپ ها حیطه ی حرکتی تلسکوپ را زیر نظر دارند. مانند یک قطب نما حرکات تلسکوپ را حس می کنند. به کامپیوتر های پرواز می گویند که تلسکوپ در مسیر اشتباهی قرار دارد و از هدف در حال دور شدن است. سپس کامپیوتر پرواز، میزان جا به جایی و جهت آن را برای اینکه بر روی هدف باقی بماند را حساب می کند و پس از آن به چرخ های واکنشی دستور جا به جایی و حرکت تلسکوپ را می دهد. مي توانيد فضانورداني را كه در اين ماموريت شركت مي كنند در هفته جاري درNASA TV مشاهده نماييد. بررسي بيشتر كوازارها از جمله اهداف بعدي هابل بعد از نصب ابزارهاي ياد شده است. کوازار ها از اجرام بی اندازه درخشان برون کهکشانی اند که تابش های قدرتمندی در طول موج های رادیوئی و مرئی گسیل می کنند و دارای انتقال به سرخ زیاد هستند و اغلب همدم کهکشان هایی که بسیار فعالند و دارای سیاه چاله های بزرگ اند می باشند.در حال حاضر مرکز پرواز های فضایی گدارد ناسا در گرینبلت ایالت مریلند مسئولیت هدایت مداری روزانه این تلسکوپ و اجرای ماموریت های تعمیراتی و مدیریت برنامه های هابل را بر عهده دارد. موسسه علمی تلسکوپ فضایی(زیر نظر ناسا) در بال تیمور ایالت مریلند به همراه انجمن تحقیقات دانشگاهی ستاره شناسی، مسئولیت اجرای برنامه های تلسکوپ هابل را بر عهده دارند.





منبع : parssky

[مرتضی nvcd]

اين روزها شاتل فضايي آتلانتيس در حال آماده سازي براي انجام ماموريت STS- 125 جهت تعمير و به روز رساني ابزار تلسكوپ فضايي هابل است. آتلانتيس كه افتخار انجام حدود 30 ماموريت موفق را در طول عمر 30 ساله اش در كارنامه خود دارد، شب گذشته جهت اتصال مخرن اصلي و دو راكت بالابرنده به ساختمان ويژه تعميرات منتقل شد. چندي پيش ناسا اعلام كرد كه آتلانتيس براي آماده سازي روز شنبه آينده(9 شهيرورماه) به سكوي پرتاب A39 منتقل مي شود و ماموريت خود را روز شنبه 20 مهرماه آغاز مي كند.



انتقال آتلانتيس به سمت سكوي پرتاب توسط كراولر صورت مي گيرد. وسيله اي كه آنقدر كند حركت مي كند كه زمان انتقال آتلانتيس از ساختمان اصلي تا سكوي پرتاب در حدود 6 ساعت به طول مي انجامد! شاتل فضايي آتلانتيس در طول انجام ماموريت هاي خود 244 روز را در فضا سپري كرده و در اين مدت 7 بار به ايستگاه فضايي مير و 8 بار به ايستگاه فضايي بين المللي متصل شده است. در اين ماموريت دو ابزار طيف نگار كيهاني و دوربين ميدان باز و سياره اي 3 بر روي هابل نصب مي شوند. همچنين ژيروسكوپ ها نيز مورد بازنگري قرار مي گيرند.

منبع: parssky