اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[malakeyetanhaye]

ز فرط گريه باران مي چکد از دستم اين شب ها
يکي دستم بگيرد ، مست مست مستم اين شب ها
غزل مي خوانم و سجاده ام پر مي کشد با من
نمي خوابند يک شب عرشيان از دستم اين شب ها
خدا را شکر سوزي هست ، آهي هست ، اشکي هست
همين که قطره اشکي هست يعني هستم اين شب ها
به جاي خون به رگ هايم کبوتر مي پرد تا صبح
تشهد نامه مي بندد به بال دستم اين شب ها
دلي برداشتم با تکه ابري از نگاه خود
به پابوس قيامت بار خود را بستم اين شب ها

[دل تنگم]

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم.

از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم.

تقصیر کسی نیست که این گونه غریبیم.

شاید که خدا خواست که دل تنگ بمیریم

[دل تنگم]

زندگی یک آرزوی دور نیست
زندگی یک جست وجوی کور نیست
زیستن در پیله ی پروانه چیست
زندگی کن زندگی افسانه نیست
گوش کن دریا صدایت می زند
هر چه ناپیدا صدایت می زند
جنگل خاموش می داند تو را
با صدایی سبز می خواند تو را
زیر باران آتشی در جان توست
قمری تنهایی دستان توست
پیله ی پروانه از دنیا جداست
زندگی یک مقصد بی انتهاست
هیچ جایی انتهای راه نیست
این تمامش ماجرای زندگیست

[دل تنگم]

اوني كه يه وقتي تنها كسم بود
تنها پناهه دله بي كسم بود
تنهام گزاشتو ، رفت از كنارم
از درد دوريش من بي قرارم
خيال مي كردم، پيشم مي مونه
ترانه عشق واسم مي خونه
خيال مي كردم يه هم زبونه
نمي دونستم نا مهربونه
با اينكه رفته اما هنوزم
از داغه عشقش دارم ميسوزم
فكرو خيالش همش باهامه
هر جا كه ميرم جلو چشامه
دلم ميخواد تا ، دووم بيارم
رو درد دوريش مرهم بزارم
اما نميشه ، راهي ندارم
نميتونم من طاقت بيارم

[دل تنگم]

نوشتم اين غزل نغز ، با سواد دو ديده

كه بلكه رام غزل گردي ، اي غزال رميده

سياهي شب هجر و اميد صبح سعادت

سپيد كرد مرا ديده تا دميد سپيده

نديده خير جواني ، غم تو كرد مرا پير

برو كه پير شوي اي جوان خير نديده

به اشك شوق رساندم تو را به اين قد و اكنون

به ديگران رسيدت ميوه ، اي نهال رسيده

ز ماه شرح ملال تو پرسم اي مه بي مهر

شبي كه ماه نمايد ملول و رنگ پريده

بهار من تو هم از بلبلي حكايت من پرس

كه از خزان گلش خارها به ديده خليده

به گردباد هم از من گرقته آتش شوقي

كه خاك غم به سر افشان به كوه و دشت دويده

هواي پيرهن چاك آن پري است كه مارا

كشد به حلقه ي ديوانگان جامه دريده

فلك به موي سپيد و تن تكيده مرا خواست كه

دوك و پنبه برازد به زال پشت خميده

خبر ز داغ دل شهريار بشنوي ، اما

در آن زمان كه زخاكش هزار لاله دميده

[دل تنگم]

قطره قطره بارونوو، اتاقه تاريك

منو روياي تو و، يه راه باريك

تك تنها واسه تو ترانه ساختم

تو غمار عاشقي دلتو باختم

خاطره، خاطره، خاطره هاتو نميخوام

خاطره، خاطره، خاطره هاتو نميخوام

تويه نيمه هاي شب باز پريشونم

عشق من عاشقتم بزار بمونم

تو جووني قسمتم شد غم غصه

دردم رو به كي بگم من نميدونم

به خدا ديگه رمق واسم نمونده

زندگي رو نمي خوام آره ديوونم

[دل تنگم]

در اين خلوت و تنهائي شكستم, صدا كن مرا

بيا از اين افكارسوءو پريشان, جدا كن مرا

بيا دوباره همچو گندم تشنه به باران

در دشتي پر از نرگس وشقايق, رها كن مرا

چو بداني از ان توست زندگي من

براي دو جشم خمار و زيبايت, فدا كن مرا

جه رنج و درد مى كشم گر تو نباشي اينجا

به كنارم بيا و با غزلي شرين ,روا كن مرا

[دل تنگم]

با فراموشي و تنهايي، هم آغوشم مكن

زندگاني مي كنم چون شعله با خود سوختن
زنده ام با سوز و ساز خويش، خاموشم مكن

می تراود تا شراب بوسه از جام لبت
از شراب تلخ تنهايي قدح نوشم مكن

دودم و از شعله دارم دامني رنگين به بار
اين شرر از من مگير از نو سيه پوشم مكن

چون صبا در جستجوی خود به هر سويم مكش
همچو گيسوي سياهت خانه بر دوشم مكن

اين دل درد آشنا را در شرار غم بسوز
هر چه مي خواهي بكن اما فراموشم مكن

[دل تنگم]

واسه منی که دل تنگم
از زندگی دلگیرم
بهتره سفر کردن
وگرنه اینجا می میرم

در گذر از هر گذری
خبر نبود از خبری
نه زنده بود زندگی
نه مرگ را بود اثری
نه ارزش گلایه ای
نه فرصتی به چاره ای
چه میتوان دوا نمود به قلب پاره پاره ای

از هیچ راه افتادم دلو به جاده ها دادم
از یاده همه رفته سردرگم و آشفته

نه در گذرگاه کسی
نه جنبش خار و خسی
نه پر زدن در قفسی
نه منتظر همنفسی
گفتم از چه میترسی
آخرش یه راهی هست
آخرش مگه رنگی
بدتر از سیاهی هست
بدتر از سیاهی هست

سهم دل ما این بود
آلوده و بیهوده
تا بوده همین بوده

نه روسفید پیش یار
نه سرفراز در دیار
ببین چگونه گم شد این
سواره عشق در غبار

راه افتادم و هی رفتم
شاید دلم کمی واشه
به عشق این که یه جور
امروز زود بگذره فردا شه
به امیدی که تا فردا
نور امیدی پیدا شه...

[دل تنگم]

بيا امشب به من محرم شو اي اشک
بیا امشب تو هم باغم شو ای اشک

بیا بنگر دلم تنها شده باز
بیا قلب مرا همدم شو ای اشک

من ان گلبوته خشک کویری
بيا بر روی من شبنم شو ای اشک

رها کن ميل ماندن در دو چشمم
تو جاری بررخ زردم شو اي اشک

بيا ارام من در بي قراری
تسلی بخش من هر دم شو اي اشک

بیا بغض سکوت سینه بشکن
به چشم خشک من شبنم شو ای اشک

دلم مجروح درد غربت تو
به روی زخم دل مرهم شو اي اشک

دلم از درد هجران نالد امشب
بیا درمان بر دردم شو ای اشک