بنده زیاد با زندگی مجردی موافق نیستم . دلیل اصلیم هم فراز و نشیب های زندگی و اتفاقات ناگوار مربوط به اون هستش .
تو دنیایی که ارتباطات در حد چت و پیامک و سایتهای ارتباط جمعی هستش ، اگر انسان تنها بمونه دیگه اوضاع بدتره .
بنده در دوران دانشجویی در خوابگاه زندگی کردم . ارتباطات بنده و خانواده در ارتباط روزانه ، سپس چند روز یک بار و در آخر هفتگی شد ...
فرض کنین با این وضعیت بخوام در خونه ی جدا از خانواده ی فعلیم زندگی کنم . خدای نکرده فردا روز افتادم مردم ، با این وضعیت فعلی حداکثر خانوادم یک هفته بعد متوجه موضوع میشن