مردان بزرگ هم اشتباه می کنند!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به راستی که سخنان کاپلو مصداق این ضرب المثل کهن فارسی است که می گوید: ((زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد))
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فابیو کاپلو مربی با سابقه و بزرگ دنیای فوتبال در کنفرانس مطبوعاتی جمعه گذشته در دبی مطالبی را با هدف تحت تاثیر قراردادن موفقیت های یوآخیم لوو در مورد فوتبال آلمان عنوان کرد که از این مربی بادانش بعید بود. به نظر همنشینی با شیوخ عرب موجب شده باشد تا کاپلو نیز از حربه ی قدیمی کشورهای حوزه خلیج برای به حاشیه کشاندن و لوس کردن موفقیت های حریف استفاده کند.
با مطالعه صحبت های کاپلو به یاد نظرات گزارشگرهای وطنی افتادم و بالواقع نظر کاپلو کاملا هم راستا با صحبت های گزارشگرهای فوتبال کشور است. اگر این چنین باشد این عزیزان وطنی چه دستمزدهای ناچیزی نسبت به آنچه کاپلو از فدراسیون فوتبال انگلیس دریافت می کند، دارند.
قصد داشتم مقاله ای ورزشی را به رشته ی تحریر در بیاورم ولی سخنان مضحک سرمربی سه شیرها در دنیای حرفه ای فوتبال جایی برای جدیت نمی گذارد. آقای کاپلو درک شکست و قبول آن برای مربی با سابقه ای همچون شما نباید این چنین دشوار باشد شاید خوشبینانه بتوان گفت که صحبت های اخیر شما از روی ناچار و برای کاستن فشار انگلیسی ها و نقد کردن دستمزد هنگفتی باشد که از فدراسیون بریتانیا دریافت می کنید.
با گذشت بیش از یک سال و نیم از شکست 4 بر 1 انگلیسی ها از شاگردان جوان یوآخیم لوو، همچنان مدیران رده بالای فوتبال انگلیس به هر بهانه ای بدنبال خروج از شوک این شکست هستند. فابیو کاپلو در صحبت هایی تیم ملی آلمان را تیمی چند ملیتی خواند و بهره گیری آنان از بازیکنان و استعدادهای برتر سایر کشورها از جمله ترکیه را رمز موفقیت های اخیر یوآخیم لوو دانست. این سخنان به خوبی سایه سنگین تیم ملی فوتبال آلمان را بر فوتبال اروپا نشان می دهد.
چرا این صحبت ها در مورد تیم ملی آلمان مطرح می شود؟ آیا آلمان ها پیش از این موفقیتی در عرصه جهانی و اروپایی نداشتند؟ آقای کاپلو تیم ملی آلمان در جام جهانی 90 ایتالیا با کاپیتانی لوتار ماتئوس که اصلیتی ترک تبار دارد به قهرمانی جهان دست یافت. آیا ماتئوس باید برای تیم ملی ترکیه بازی می کرد؟ تیم ملی فرانسه که قهرمان 98 شد با بازیکنانی همچون زیدان، آنری، تورام و... آیا تمامی این بازیکنان فرانسوی بودند. تیم ملی هلند با بازیکنان آفریقایی تباری همچون رود گولیت و فرانک ریکارد سالها در اروپا آقایی می کرد. تیم ملی ایتالیا با کامورانزی آرژانتینی. حال چرا آلمان و چرا در این برهه ی زمانی مورد هجمه کاپلو و برخی از گزارشگران وطنی قرار می گیرد؟پاسخ به این پرسش را می توان در چند خصوصیت بشری جستجو کرد.
آلمان پس از جام جهانی 98 با نسلی پر افتخار که قهرمان جام جهانی 90 و یورو 96 شده بود خداحافظی کرد و پس از آن نتوانست بازیکنانی را در حد و اندازه قهرمانان گذشته به فوتبال ملی عرضه کند. روند رو به زوال ژرمن ها ادامه یافت تا اینکه نقطه مینیمم این منحنی به یورو 2000 رسید و خداحافظی مفتضحانه از این رقابت ها زنگ خطر را برای برنامه ریزان فدراسیون فوتبال این کشور به صدا درآورد. کارگروه هایی از نخبگان ورزشی دور هم گرد آمدند تا راهی برای وضعیت وخیم فوتبال ملی بیاندیشند. اینبار انظباط همیشگی ژرمن ها در عرصه مدیریتی نمود پیدا کرد. آکادمی های پرورش استعدادهای برتر فعال شد و کار به جایی رسید که پس از گذشت 10 سال تیم ملی آلمان حتی بدون کاپیتان قدرتمند خود میشائیل بالاک و محروم از حضور چندین بازیکن مصدوم پا به جام جهانی می گذارد و با پایینترین میانگین سنی بهترین عملکرد را از جام جهانی 90 به بعد برای فدراسیون فوتبال آلمان به ثبت می رساند.
این موفقیت محصول بازیکنانی بود که در آکادمی های استعدادیابی پرورش یافته بودند و به فوتبال حرفه ای تزریق شدند از آن جمله می توان به توماس مولر، مسوت اوزیل، مانوئل نوئر و سامی خدیرا اشاره کرد. جرقه ی تمامی این حرف و حدیث های اخیر نیز با درخشش آلمان جوان و تهدید این پتانسیل بی پایان برای فتح جام های پیشرو زده شد. آری، ترس و کم بینی دو خصیصه بشری است که چشم ها را بر حقایق می بندد و زبان را به اینگونه صحبت ها می گشاید. آری جناب کاپلو و تمامی هم اندیشان شما در خارج و داخل کشور، موفقیت های اخیر آلمان و یوآخیم لوو بدلیل حضور بازیکنان به قول شما چند ملیتی(که می توان اثبات کرد که همه آنها آلمانی محسوب می شوند) نیست بلکه مرهون ساعت ها کار گروهی و برنامه ریزی دقیق و صرف میلیون ها یورو سرمایه است.
شور و نشاط و میل به پیروزی در چشمان تمامی بازیکنان جوان تیم ملی موج میزند چیزی که هر حریفی را به لرزه وا خواهد داشت. تیم لوو، متکی به یک بازیکن نیست. تمام تیم برای پیروزی می جنگد همانگونه که برزیل بدون حضور اوزیل و هلند بدون در اختیار داشتن لام و شواین اشتایگر پیش پای شاگردان لوو به زانو در آمدند.
به راستی که سخنان کاپلو مصداق این ضرب المثل کهن فارسی است که می گوید: ((زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد)). تنها نکته مثبت صحبت های اخیر کاپلو این بود که بسیاری از کارشناسان فوتبال توانستند به هم اندیشه بودن و همسان بودن نظرات برخی گزارشگران و فوتبالدوستان وطنی با کاپلو پی ببرند.
در پایان باید بگویم همه ما منتظر درخشش این نیروی شاداب و جوان فوتبال آلمان در رقابت های یورو 2012 خواهیم بود و فابیو کاپلو و امثال وی پاسخ نهایی خود را در این رقابت ها دریافت خواهند کرد.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]