فیلم:
استوری بورد فیلم در اصل یک کمیک بزرگ از فیلم یا بخشهایی از فیلم است که پیش از تولید ساخته می شود تا به کارگردانان فیلم، فیلمبرداران و آگهی سازان تلویزیونی کمک کند تا صحنه ها را در ذهن خود متصور شده و مشکلات احتمالی را پیش از وقوع پیدا کنند. اغلب، استوری بورد شامل نشانه هایی است که حرکات را نشان می دهند.
استوری بورد در خلق یک تصویر متحرک با هر درجه وفاداری به فیلمنامه، سیر رخدادهای فیلم را به ترتیبی که اتفاق می افتند به تصویر می کشد. در رسانه های که ارتباط بین مخاطب و هنرمند دوسویه است، استوری بورد شامل به تصویر کشیدن ترتیب وقایعی است که بیننده در متن یا اطلاعات مشاهده می کند. در هنگام تهیه استوری بورد جزییات پروژه در حال تولید می تواند به صورت تصویر یا متن توصیف شوند.
برخی کارگردانان مثل اتان و جوئل کوئن استوری بورد کاملی قبل از اینکه ایده را با سرمایه گذاران در میان بگذارند، تهیه می کنند و معتقدند این کار به آنها کمک می کند تا از طرحشان تصوری داشته باشند و بدانند که پول را کجا مصرف می کنند. فیلمهای آلفرد هیچکاک هم به عقیده مفسران دارای استوری بوردهای مفصلی بوده اند، هر چند تحقیقات اخیر نشان داده اند این امر به دلایل تبلیغاتی اغراق آمیز نشان داده شده است. سایر کارگردانها فقط برای صحنه های مخصوصی استوری بورد تهیه می کنند و یا اصلاً استوری بورد ندارند. کارگردانان انیمیشن نیاز به استوری بورد وسیعی دارند که گاهی جای فیلمنامه را می گیرد.
فیلم بلند:
در یک فیلم بلند وظیفه داستانگویی بیشتر و بیشتر بر عهده طراح استوری بورد است. بر خلاف فیلم کوتاه و وفاداری طراح استوری بورد به داستان، در یک فیلم بلند، داستان برای طراح استوری بورد در حد شرح کلی ماجرا مهم است. در اینجا داستان فقط سرنخ های لازم را به طراح استوری بورد میدهد و اوست که داستان را جلا می دهد. در یک فیلم 75 تا 80 دقیقه ای، مرحله استوری بورد حدوداً یک سال به طول می انجامد. حتی در زمانی که داستان فقط شرحی کلی و گذرا از یک اتفاق خاص را بیان می کند، طراح استوری بورد اطلاعات لازم را برای طراحی، بسط و ادامه دادن داستان دریافت کرده است. در واقع در یک فیلم بلند، منهای حفظ خط اصلی داستان، این داستان است که بر اساس آخرین طراحی ها و ایده های طراح استوری بورد تغییر می کند و نه برعکس!
قسمتي از استوري بورد "يوگي و دوستان"
تفاوت دیگری که بین مرحله استوری بورد در فیلم بلند و فیلم تلويزیونی وجود دارد، حضور یک سرپرست در تیم استوری بورد است. وظیفه این سرپرست ایجاد ارتباط میان تیم طراحان و کارگردان است. بعلاوه از آنجایی که در یک تیم استوری بورد، هر طراح بسته به برداشت ذهنیش از داستان و خلاقیت خاص خودش، ویرایش متفاوتی را از یک صحنه ارائه می دهد، این وظیفه سرپرست تیم استوری بورد است که با کمک کارگردان خط مناسب داستان را از درون نسخه های مختلف طراحی شده بیرون بکشند و تیمهای دیگر را از تغییرات خط داستان مطلع کنند. زمانی که خط داستان یک سکانس آماده میشود، سرپرست تیم استوری بورد آن سکانس را به طراح مناسب منتقل میکند (بسته به اینکه هر طراح در ارائه چه نوع فضایی مهارت داشته باشد: اکشن، کمدی ، درام…) یا اینکه ممکن است یک سکانس واحد به چندین طراح بطورهمزمان ارائه شود. هر هفته جلسات گروهی برگزار میشود و پلانها و سکانسهای طراحی شده بررسی میشوند. آنچه که مناسب است انتخاب میشود و مابقی به طراح ها برگردانده می شوند.
بخاطر اهمیت حیاتی که استوری بورد در مرحله تولید دارد، بسیار مهم است که در این مرحله قوانینی رعایت شوند. پیش از آغاز طراحی بسیار مهم است که سایز کادر تصاویر مشخص شوند و مناسب با نوع نمایشی که فیلم خواهد داشت اندازه کادر مشخص شود. برای فیلمهای تلویزیونی سایز استاندارد 1.33:1، برای فیلمهای بلند سینمایی 1.85:1 ، و برای فیلمهای با فرمت سینمااسکوپ و عریض سایز استاندارد 2.35:1 است. برای فیلمهای ویژه تلویزیون، در هر صفحه از استوری بورد سه کادر قرار می گیرند و فضای مناسب برای شرح هر تصویر نیز در زیر هر کادر می بایست لحاظ شود. توصیه می شود که در تولید مجموعه های تلوزیونی یک نسخه از هر بخش از استوری بورد که پس از اجرا مورد تایید کارگردان واقع شده، به تمام افراد در بخش تولید ( انیماتورها و …) داده شود تا یکدستی و جزئیات صحنه ها در روند کار حفظ شوند. در دسترس بودن استوری بورد مزیت دیگری هم برای هنرمندان دارد و آن این است که هر شخص میتواند از میزان وظایف محوله اش در مقایسه با سایر افراد تیم آگاه شود. از سوی دیگر اغلب پیش می آید که زمانی که هر انیماتور برای اتمام یک صحنه نیاز دارد، با زمان بندی کلی پروژه هماهنگی ندارد. در اختيار داشتن یک نسخه از استوری بورد به انیماتور این امکان را میدهد که به زمان بندی درست و منطقی از آنچه که باید انجام دهد، برسد.
تئاتر:
تصور غلط رایجی وجود دارد که استوری بورد در تئاتر کاربرد ندارد در حالیکه وسیله ای است که کارگردان و نمایشنامه نویس از آن برای درک وضعیت صحنه استفاده می کنند. کنستانتین استانیسلاوسکی، نمایشنامه نویس بزرگ روسی، از استوری بورد برای اجرای برخی نمایشها مانند Chekhov's The Seagull در 1898 استفاده کرد. نمایشنامه نویس و کارگردان آلمانی برتولت برشت نیز استوری بوردهايی با جزییات ریز را به عنوان بخشی از متد نمایشنامه خود توسعه داد.
قسمتي از استوري بورد يك تئاتر