1) مختصري از آشئق پكر:
صاحبي تبريزي؛ شاعر معاصر، متولد 1983 ميلادي در شهر تبريز، متخلص به "پكر"، "آشئق پكر" در شعر هجا و "طاهير" در شعر عروضي است.
اينكه در شعر عروضي طاهر تخلص نموده واضح است؛
منيم قان قان تؤكؤلمؤش گؤزؤمده ن ياش
ئؤليديم كاش!
بودور طاهير منيم حال دردناكيم
او كيم من كيم!
اما در باب شعر هجا، گويا تخلص "حزين" باب ميل وي بوده كه به خاطر دوري از شراكت تخلص با متقدمان، سرانجام بر "پكر" تخلص نمود.
خودِ وي در باب اين تخلص مي گويد:
بيل قدريني عؤمرؤنؤ قئلما هدر
بير گؤن اولار وئرر سنه غم،كدر
هر غمله نه ن بيل يقين اولماز پكر
حسرت له نه ر، چؤن گئده ر، دؤوران دورماز
در اين بند، غم انسان ها را موقتي دانسته و زودگذر حال اينكه با غم خود قابل قياس نديده است. اظهاري كرده است از سمبوليك بودن واژه ي "پكر".
در مورد حس و نبوغ شعري اش گفته است:
هر شاعير شاعير اولماز
شاعير دوغا آنا گئره ك
اين به وضوح اشاره اي به خدادادي بودن نعمت شاعري ست وگرنه اتكا به علم، هرگز از يك ادب دان، شاعر نمي سازد.
وي دستي در قديمي ترين صنعت شعري تركي يعني شعر هجا برده است و رد و پاي اكثر شعراي بنام آشئق، از آشئق علسگر گرفته تا شاعر معاصر عاصم اردبيلي، در آثار وي ديده مي شود.حس وي با الهام از عشق و محبت با ظرافت و لطافت تمام درآثارش نمود مي كند.
توجه خاص وي به نسيمي و نباتي كاملاً مشهود بوده و چندين بئشليك متناظر با بئشليك هاي نباتي گواهي ست بر اين ادعا. تناظر ها و استقبال هاي وي از ديگر شعرا، گاهاً نيز با نگرشي متفاوت از اشعار و ديدگاه هاي متقدمان بوده است. اين نوع نگرش جدا از دور شدن از احساسات و تخيلات شعري، به واقعيت نزديك تر است. هر چند در انتها طعم تلخي بر دهان مخاطب باقي مي گذارد.
از اين رو از وصف هاي خيال انگيز و شاعرانه دوري جسته و بيشتر چهره ي واقعي روزگار را به تصوير كشيده است، و اين خود گواه ديگري بر توجه ويژه ي وي به ملا ولي ويدادي است.
شعر فارسي هرگز باب طبع وي نبوده و بي مهري ها بر شعر تركي ايراني نيز او را وادار نساخت تا غير از تركي آزربايجاني به زبان ديگر بسرايد.
او علاوه بر شعر هجا، در صنعت شعر نو و عروضي نيز دستي داشته است.
صاحبي تبريزي شاعري ست انسان دوست كه اتحاد انسان ها را آرزو مي كند، و به سلطه كشيده شدن مظلوم توسط ظالم، در بند شدن انساني كه آزاد متولد شده است از دغدغه هاي فكري هميشگي وي بوده است. همواره انسان ها را به دوستي دعوت مي كند و مظلومان را به ايستادگي در برابر ظالم فرا مي خواند.
هيچ شاعري در هر برهه از زمان، از دست طعنه هاي سخره گيران در امان نبوده است و شاعر معاصر نيز از اين قاعده مستثني نيست. در امتداد اين، مردم مرده پرست كه روبه فراموشي انسانيت آورده اند، در عصر نو تحولي شگرف آفريده اند و همه ي بشريت را تحت تأثير خود قرار داده اند. خود باختگي، پشت كردن به هويت، فرهنگ و باور مليت ها به همراه تمامي تبعات آن، اعم از پشت كردن به سرزمين، زبان و ... از محصولات عصر پيشرفت مي باشد. باور و اثر شاعر، جاري در احساسات و نبوغ شاعرانه اش در برابر اين چنين ناملايماتي چه استوار ايستاده است!
سخني از آشئق پكر:
"بنام خدا
الا الذين ءامنوا و عملوا الصالحات و ذكروا الله كثيرا و انتصروا من بعد ما ظلموا و سيعلم الذين ظلموا اي منقلب ينقلبون (شعرا،227)
شعر سرودن مهارتي نيست كه با تمرين و مطالعه ميسر شود، شاعر، شاعر نمي شود، شاعر به دنيا مي آيد، چه بسا اساتيدي كه در سرودن يك بيت شعر موزون عاجز ماندند و مانند، و چه بسا بي ادعاياني كه با سخن دل آنچنان قلب ها را به تسخير خود در آوردند، گويي كه مخاطب هر لحظه سرگذشت خود را درميان ابيات جستجو مي كند. با اين حال تنها نبوغ و حس شعري نيز براي پيشرفت شاعر كفايت نمي كند. آنچه كه از من نوعي به نام يك شاعر ياد شود هرگز در معني ارجحيت بر ديگران نيست.
شاعري نيز نعمتي است همانند ديگر نعمت هاي پروردگار، نعمتي ست بزرگ كه وظايف خطيري بر عهده ي شاعر مي گذارد. بيرون آمدن از اين امتحان آنچنان نيز ساده به نظر نمي رسد.
شاعر به سخن عاصم، بايد آئينه روزگار باشد،
به ديده ي احمد جواد، جرأت گفتار صدقي داشته باشد،
شاعر تا وقتي كه ديگران شاعرش نپندارند اگر چه شاعر است اما پس از آن است كه بايد در هر حركتش محتاط باشد چرا كه پس از آن نمادي ست از باور و غرور يك مليت، با شكستن بت شاعر، غرور و باور يك مليت مي شكند.
سخن من سراسر درد است اگر چه در آغاز شباب زندگاني باشم، تصويري از درد پيرمردان عصا بدست در سيماي شكسته ام نمود دارد. اين ويژگي چيزي نيست كه من از آن به نام فخر ياد كنم چرا كه در هر لحظه اش آواي تنهايي اي طنين انداز است. ريزش نخستين برگ خزان اگر چه براي ديگران پيام آور شادي و يا بي تفاوتي باشد اما آغاز درد شاعر است، آغازي كه بي سرانجام است.
باور ديگران، اگرچه مرا به وجد نمي آورد،تمسخر نزديكانم دردآورتر است.اما بعد از من، باور بيگانگان قوت خواهد گرفت و نيش خند نزديكان به دانه هاي اشك مبدل خواهد شد،اين سرانجام هر انسان است.
صاحبي تبريزي"
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شعری زیبا از ایشان
Gözəl,şerə deyən kimdir?
Sən gəl bircə şeri dindir
Dinlə bir gör nələr deyir
Ürəgini nədən yeyir!
Görgəc səndə bir gənc şair
Tutqun bətlə deyəcəksən:
Şair,nə tez qocaldın sən!
Hançı gülü!,hançı gəlin!
Ölmədədir tezli gəlin
Başı altda bircə bərk-daş
Qabağında,güzgü,göz yaş
Görcək özün təkcə,şair
Deyər:şair!bu sənsən,mən!?
Şair,nə tez qocaldın sən!
Bu dağlarda ov havası
Nə incitdi al-yarası!
Axsar-axsar dedi dağlar!
Bu yara son köksü dağlar
Ona dəycək mən incidim
Dinməz,güldü dedi o tən:
Şair,nə tez qocaldın sən!
Düşmən bilməm nərdə qaldı
Bəni dostum dərdə saldı
Son-baxışda düşmən,dostum
Birbirinə dedi sis,tum
Onlar dinməz mən anladım
Parlaq-gözdən,yağış,qar,çən
Şair,nə tez qocaldın sən!
Bel büküldü,saç töküldü
Başdan-ətək yağan küldü
Həm sevgilin,həmi vətən
Dinlədibdir səni çox,ən
Şair səni mən dinlirəm
Deyir:sənə əli yetən
Şair,nə tez qocaldın sən!
Ancaq sevgi,ancaq vətən
Biri canım,birisi tən
Dinlənməyən,mənəm nə sən
Gənc-çağında əli əsən
Küsən olsa,qoy mən küsüm
Eldən,sevgi,səndən,Vətən
Şair,nə tez qocaldın sən!
Geçməm şair!,geçməm Eldən
Saçım edən,Eldir dən-dən
Sənsən VURĞUN,Mənəm AŞIQ
Kimsə bizə dir yaraşıq?
Yenə düşcək,göz güzgüyə
Deyir:güzgü bənə hərdən
Şair,nə tez qocaldın sən!
AŞIQ PƏKƏR
2011
گؤزل،شئره دئين كيمدير؟
سن گل بيرجه شئري ديندير
دينله بير گؤر نه‌لر دئيير
اۆرگيني نه‌دن يئيير!
گؤرگج سنده بير گنج شاعر
تۇتقون بتله دئيه‌جكسن:
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
هانچي گۆلو!،هانچي گلين!
اؤلمه‌ده‌دير تئزلي گلين
باشي آلتدا بيرجه برك-داش
قاباغيندا،گۆزگو،گؤز ياش
گؤرجك اؤزون تكجه،شاعر
دئير:شاعر!بۇ سنسن،من!؟
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
بۇ داغلاردا اوْو هاواسي
نه اينجيتدي آل-ياراسي!
آخسار-آخسار دئدي داغلار!
بۇ يارا سوْن كؤكسو داغلار
اوْنا ديَجك من اينجيديم
دينمز،گۆلدو دئدي اوْ تن:
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
دۆشمن بيلمم نرده قالدي
بني دوْستوم درده سالدي
سوْن-باخيشدا دۆشمن،دوْستوم
بيربيرينه دئدي سيس،تۇم
اوْنلار دينمز من آنلاديم
پارلاق-گؤزدن،ياغيش،قار،چن
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
بئل بۆكولدو،ساچ تؤكولدو
باشدان-اتك ياغان كۆلدو
هم سئوگيلين،همي وطن
دينله‌ديبدير سني چوْخ،ان
شاعر سني من دينليرم
دئيير:سنه الي يئتن
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
آنجاق سئوگي،آنجاق وطن
بيري جانيم،بيريسي تن
دينلنمه‌ين،منم نه سن
گنج-چاغيندا الي اسن
كۆسن اوْلسا،قوْي من كۆسوم
ائلدن،سئوگي،سندن،وطن
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
گئچمم شاعر!،گئچمم ائلدن
ساچيم ائدن،ائلدير دن-دن
سنسن وۇرغون،منم آشيق
كيمسه بيزه دير ياراشيق؟
يئنه دۆشجك،گؤز گۆزگويه
دئيير:گۆزگو بنه هردن
شاعر،نه تئز قوْجالدين سن!
آشيق پكر
2011
شاعران و ادیبان ترک زبان --- تورك اديبلر و شاعرلر ليستي
جواب بصورت نقل قول
