حمله قلبي (انفاركتوس عضله قلب)
اطلاعات اوليه
توضيح كلي
حمله قلبي عبارت است از مرگ سلولهاي عضلاني قلب در اثر كاهش يا توقف جريان خون سرخرگهاي قلب. غالباً در افراد بالاي 40 سال رخ ميدهد. اين بيماري در مردان شايعتر است، اما ميزان بروز آن در خانمها نيز رو به افزايش گذاشته است.
علايم شايع
درد قفسه سينه يا احساس «سنگيني، فشردگي يا لهشدگي» در قفسه سينه
دردي كه از ميان قفسه سينه به جناغ و گاهي به آرواره، گردن، بازوها، بين دو كتف يا بالاي شكم نيز تير ميكشد.
احساس نزديكي مرگ
تنگي نفس
تهوع و استفراغ
تعريق
منگي
ضعف
احساس خفگي
علل
بسته شدن نسبي يا كامل سرخرگهاي قلب توسط لخته خون، گرفتگي يا انقباض عروقي؛ يا اختلال شديد در ضرباهنگ قلب
عوامل افزايش دهنده خطر
سيگار كشيدن
چاقي
استرس
بالا بودن سطح كلسترول بد خون، يا پايين بودن سطح كلسترول خوب خون
بالا بودن فشارخون / ديابت
رژيم غذايي پر از چربيهاي اشباع شده
سابقه خانوادگي بيماري سرخرگهاي قلب
اكثراً انجام كارهاي نشستني و نداشتن فعاليت بدني كافي
ورزش در گرماي زياد يا سرما و باد
پيشگيري
حتيالمقدور اجتناب از يا كنترل عوامل خطر
عواقب مورد انتظار
با درمان اورژانس و بستري كردن بيمار در بخش مراقبتهاي ويژه قلبي (سيسييو)، اكثر بيماراني كه دچار اولين حمله قلبي خود شدهاند بهبود مييابند. تأخير در درمان غالباً مرگبار خواهد بود. پس از رفع خطر بايد 8-4 هفته فرصت داد تا بهبودي حاصل شود. تكرار حمله قلبي امري شايع است.
عوارض احتمالي
نامنظم بودن ضرباهنگ قلب شوك؛ التهاب پردههاي دور قلب
نارسايي احتقاني قلب
جمع شدن مايع در فضاي دور ريهها
لخته شدن خون در سياهرگهاي عمقي
آمبولي ريوي
پاره شدن ديواره بين بطني يا ديواره خارجي قلب
آنوريسم (بيرونزدگي) ديواره بطن
خطر حمله قلبي در آينده
درمان
اصول كلي
اگر هرگونه علامتي از حمله قلبي را داريد، فوراً كمك پزشكي بخواهيد. توجه داشته باشيد كه داروهاي حلكننده لخته تنها در ساعات اوليه حمله مؤثر خواهند بود.
اگر فردي كه دچار حمله قلبي شده است بيهوش است و نفس نميكشد: ـ با فرياد كمك بخواهيد و وي را ترك نكنيد. ـ از يك نفر بخواهيد اورژانس را خبر كند. ـ فوراً تنفس دهان به دهان را شروع كنيد. ـ اگر ضربان قلب وجود ندارد، ماساژ قلبي بدهيد. ـ تا زماني كه كمك نرسيده باشد عمليات احيا را ادامه دهيد. به هنگام بستري شدن در بيمارستان:
بررسيهاي تشخيصي ممكن است شامل نوار قلب، اسكن راديواكتيو با تكنسيم 99، آنژيوگرافي (عكسبرداري از رگها با اشعه ايكس به كمك تزريق ماده حاجب درون آنها)، و اندازهگيري آنزيمهايي كه از عضله قلب آسيب ديده به درون خون آزاد ميشود.
اكسيژن و داروهاي مختلف
امكان دارد براي به كار انداختن قلب نياز به تحريك الكتريكي وجود داشته باشد.
شايد جراحي (كار گذاشتن دستگاه ضربانساز، آنژيوپلاستي با بادكنك كوچك، يا جراحي بايپاس سرخرگهاي قلب)
داروها
داروهايي كه به سرعت لختههاي خون را حل ميكنند (بايد در عرض 3-1 ساعت از زمان بروز حمله داده شوند).
داروهاي ضد درد
داروهاي ضد بينظمي قلب و داروهاي ضد آنژين صدري، مثل مسدودكنندههاي بتا آدرنرژيك يا مسدودكنندههاي كانال كلسيمي، براي پايدار كردن نامنظمي ضربان قلب
داروهاي ضد انعقاد براي جلوگيري از تشكيل لخته خون
نيتروگليسيرين براي گشاد كردن سرخرگها و افزايش خونرساني قلب
داروي ديژيتال براي تقويت انقباضات عضله قلب و پايدار كردن ضربان قلب
فعاليت
به هنگام بهبودي، كارهاي روزمره خود را تدريجاً از سر گيرد. قبل از آغاز مجدد فعاليت جنسي يا رانندگي با پزشك خود مشورت نماييد.
در صورت در دسترس بودن، در يك برنامه بازتواني قلبي شركت كنيد.
رژيم غذايي
رژيم غذايي كمچرب (چربي بايد كمتر از 20% كل كالري دريافتي را تأمين كند) و پر فيبر
وزن خود را در حد مطلوب نگاه داريد. اگر اضافه وزن داريد، يك رژيم لاغري مناسب و تأييد شده توسط پزشك بگيريد.
در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد
اگر شما يا يكي از اعضاي خانوادهتان علايم حمله قلبي را داريد. اين يك مورد اورژانس و تهديدكننده زندگي است!
اگر به هنگام بهبودي يكي از موارد زير رخ دهد: ـ دردي كه با داروهاي تجويز شده خوب نشود. ـ تنگي نفس يا سرفه به هنگام استراحت ـ تهوع، استفراغ، اسهال، تب ـ خونريزي از لثهها يا ساير جاها ـ تپش قلب يا جا افتادن يك ضربان قلب
آب سیاه چشم نوع مزمن زاویه باز
آب سیاه چشم، نوع مزمن زاویه باز عبارت است از یک نوع بیماری مزمن چشم که در آن مایعی که به طور طبیعی به چشم وارد و از آن خارج میشود تدریجاً گیر میافتد. این تجمع مایع در چشم موجب آسیب رسیدن به عصب بینایی و درجاتی از نابینایی میشود. آب سیاه مزمن، برعکس آب سیاه حاد، معمولاً درد ایجاد نمیکند. بیماری آب سیاه مزمن چشم در تمام سنین میتواند به وجود آید، اما در افراد بالای ۴۰ سال شایعتر است...
علایم شایع
مراحل اولیه:
از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
تاری دیدی در یک طرف در سمت بینی میدان دید
مراحل پیشرفته: بزرگتر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
سفت شدن کره چشم
دیدن هاله در اطراف نورها
وجود نقاط کور در میدان دید
نامناسب بودن دید در شب
علل
علایم در اثر تجمع مایع و افزایش درون چشم و در نتیجه آسیب رسیدن به رشتههای عصب چشمی به وجود میآیند. وقتی علایم زیر در فرد وجود داشته باشند امکان دارد شک به وجود بیماری آب سیاه مزمن چشم برانگیخته شود: عوض کردن مداوم عدسی عینک، سردرد خفیف یا اختلالات مبهم بینایی، دیدن هاله در اطراف لامپها، یا عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی.
عوامل افزایش دهنده خطر
سن بالای ۶۰ سال
سابقه خانوادگی آب سیاه حاد یا مزمن چشم
دیابت
بیماران باید توجه داشته باشند که بسیاری از داروها فشار داخل چشم را بالا میبرند و موجب بدتر شدن بیماری میشوند. این داروها عبارتند از قرصهای سرماخوردگی و آلرژی، آنتیهیستامینها، آرامبخشها، داروهای کورتیزونی، و داروهای مختلف برای مشکلات معده و روده.
پیشگیری
از چشم پزشک خود بخواهید در هر بار معاینه چشم، فشار چشم شما را نیز اندازه بگیرد. توجه داشته باشید که پس از ۴۰ سالگی باید حداقل سالی یک بار معاینه چشم انجام شود. در صورت بروز هرگونه تغییر در بینایی به پزشک مراجعه کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم معمولاً با درمان برطرف میشوند. درمان آب سیاه چشم تا آخر عمر باید ادامه یابد. اگر آب سیاه به موقع تحت درمان قرار گیرد، اشکال دایمی در بینایی به وجود نمیآید.
==عوارض احتمالی== از دست دادن بینایی قبل از این که سایر علایم آغاز شوند.
==درمان== معاینات چشم از جمله تونومتری یا فشارسنجی (اندازهگیری فشار درون کره چشم). این بیماری را نمیتوان معالجه قطعی کرد، اما علایم آن را میتوان کنترل نمود. در اکثر اوقات میتوان فشار چشم را با دارو تا حدی پایین آورد که از آسیب به عصب چشمی و از دست دادن احتمالی بینایی در آینده جلوگیری شود. در صورتی که با قطرههای چشمی نتوان بیماری را کنترل نمود، میتواند از جراحی با لیزر کمک گرفت.
داروها
قطرههای چشمی برای کاهش فشار داخل چشم تجویز خواهند شد. دستورات و برنامه درمانی را به دقت پیگیری کنید، حتی اگر علایم تخفیف یابند. داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای کاهش تولید و در نتیجه کاهش تجمع مایع در چشم.
استرابيسم (انحراف چشم يا لوچى)
منظور از استرابيسم چيست؟
استرابيسم نوعي مشكل چشمي است كه در آن چشم ها وضعيت ناهمگوني نسبت به يكديگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. اين ناهمگوني ممكن است واضح بوده و يا آنكه صرفاً بعضي اوقات وجود داشته باشد. در حاليكه يك چشم مستقيماً به سمت جلو نگاه مي كند چشم ديگر به سمت داخل، خارج، بالا و يا پايين چرخيده است. چشم چرخيده بعضي اوقات به وضعيت اصلي و مستقيم برگشته و بر عكس چشم مستقيم از موقعيت خود خارج مي شود.
استرابيسم در ميان گروه سني اطفال مشكل شايعي بوده و در حدود 4% كودكان ديده مي شود ولي ممكن است زمان بروز آن در سنين بالاتر نيز باشد. شيوع آن در پسر و دختر به يك نسبت بوده و گاهي ابتلا فاميلي دارد. با اينحال، بعضي از مبتلايان سابقه چنين مشكلي را در فاميل خود ذكر نمي كنند.
بينايي و مغز:
با يك ديد دو چشمي طبيعي، هر دو چشم به يك نقطه نگاه مي كنند. بخش بينايي مغز، دو تصوير رسيده را به صورت يك تصوير سه بعدي تركيب مي كند.
وقتي به علت استرابيسم يكي از چشم ها از موقعيت خود خارج مي شود، دو تصوير متفاوت به مغز ارسال مي گرد. در يك كودك خردسال، مغز چنين ياد مي گيرد كه تصوير چشم منحرف شده را ناديده گرفته و تنها تصوير چشم مستقيم يا چشم با ديد بهتر را بپذيرد. اين امر سبب از بين رفتن درك عمق و ديد دو چشمي مي شود. بالغين كه دچار استرابيسم مي شوند اغلب بدان علت كه مغز توانايي پذيرش يا دريافت تصوير هر دو چشم را پيدا كرده است، دو بيني پيدا مي كنند. در اين حالت مغز قادر به حذف تصوير چشم منحرف نخواهد بود. ولي متاسفانه در كودكان اين اتفاق يعني حذف تصوير چشم منحرف بسرعت رخ مي دهد.
آمبليوپي:
قرارگيري طبيعي چشم ها در طي دوره كودكي امكان تكامل ديد مناسب اين سنين را فراهم مي سازد. قرارگيري غير طبيعي مانند آنچه در استرابيسم ديده مي شود، سبب كاهش ديد يا آمبليوپي خواهد شد. مغز تصوير چشم بهتر را تشخيص داده و تصوير چشم ضعيف تر يا آمبليوپيك را حذف مي كند. اين موضوع تقريباً در نيمي از كودكان مبتلا به استرابيسم اتفاق مي افتد. اطلاعات بيشتر در مورد آمبيوپي
آمبليوپي را مي توان با بستن چشم بهتر و تقويت و بهبود بينايي چشم ضعيف تر، درمان نمود. اگر آمبليوپي در همان سالهاي نخست زندگي تشخيص داده شود، درمان آن اغلب موفقيت آميز خواهد بود ولي درصورتيكه درمان آن به تاخير افتد، آمبليوپي يا آفت ديد وضعيتي دائمي پيدا خواهد كرد. قاعدتاً هر قدر آمبليوپي زودتر درمان شود، ديد بهتري تامين خواهد گرديد.
علل و علائم استرابيسم:
به ديواره خارجي هر چشمي، شش عضله چسبيده است كه مسئوليت كنترل حركات چشم را بعهده دارند. در هر چشم، دو عضله چشم را به سمت راست يا چپ مي برند. چهار عضله ديگر مسئوليت حركت چشم به سمت بالا و پايين و يا كنترل حركات مورب چشم را بعهده دارند. براي تمركز هر دو چشم بروي يك نشانه مشخص، لازم است تمامي عضلات چشم با يكديگر و با عضلات همكار چشم مقابل هماهنگ باشند. هر علتي كه در اين هماهنگي اختلال ايجاد كند مي تواند منجر به استرابيسم شود.
نقش كنترلي مغز نير بر عضلات چشم از اهميت بسزايي برخوردار است. بنابراين كودكان مبتلا به ابتلائات مغزي از قبيل فلج مغزي، عقب افتادگي مغزي، هيدروسفالي و تومورهاي مغزي اغلب دچار استرابيسم مي شوند. هر عاملي كه منجر به كاهش بينايي شود مانند عيب انكساري، آب مرواريد، صدمات چشمي و ...مي تواند عاملي براي استرابيسم باشد.
اصلي ترين علامت استرابيسم، در واقع چشمي است كه در جاي خود قرار ندارد. گاهي طفل در نور آفتاب يك چشم خود را مي بندد و گاه با كج كردن سر خود به يك موقعيت بخصوص تلاش مي كند كه از هر دو چشم خود استفاده كند و گاه بصورت خستگي شديد چشم و سردرد در حين فعاليت چشمي و گاهي علايم فقدان يك ديد عمق مناسب نيز ديده مي شود. بالغيني كه دچار استرابيسم مي شوند نيز اغلب از دوبيني شكايت مي كنند.
تشخيص:
لازم است هر كودكي در طي دوره شيرخواري يا سنين قبل از مدرسه توسط پزشك خانواده، متخصص اطفال يا چشم پزشك معاينه و مشكلات احتمالي او تشخيص داده شود. اين موضوع بويژه در موارديكه عضو ديگري از خانواده مبتلا به استرابيسم يا آمبليوپي است اهميت بيشتري پيدا مي كند. در شيرخواران اغلب درك اختلاف بين انحراف ظاهري دو چشم از استرابيسم واقعي مشكل است. در كودكان كم سن و سال بيني پهن و عريض و چين پوستي قسمت داخلي پلك سبب مي شود كه در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفي شده و بدين ترتيب منحرف بنظر برسند. اين ظاهر استرابيسمي بتدريج و با رشد كودك بهبود مي يابد و حال آنكه استرابيسم واقعي ارتباطي با رشد كودك ندارد و در اين ميان چشم پزشك بخوبي قادر به تمايز بين استرابيسم واقعي و كاذب است.
درمان :
اهداف درمان استرابيسم، حفظ ديد، مستقيم كردن چشم ها و بازگرداندن ديد دو چشمي است. بسته به علت استرابيسم، درمان ممكن است بصورت تجويز عينك، برداشتن كاتاراكت يا اصلاح ساير علل زمينه اي ايجاد انحراف و يا تغيير دادن موقعيت عضلات نامتعادل چشم باشد. بعد از انجام يك معاينه كامل چشمي شامل مطالعه دقيق قسمت هاي داخلي، چشم پزشك درمان مناسب اپتيكي، طبي يا جراحي را انتخاب خواهد نمود. اغلب بستن چشم بهتر جهت تقويت بينايي چشم آمبليوپيك نيز ضروري خواهد بود.
ايزوتروپي (انحراف چشم به داخل):
ايزوتروپي در واقع انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و شايعترين نوع استرابيسم شيرخواران است. كودكان خردسال مبتلا به ايزوتروپي هيچگاه از هر دو چشم خود بطور همزمان استفاده نمي كنند.
در اكثر موارد براي تراز كردن چشم ها، تامين ديد دو چشمي و اجتناب از افت ديد دائمي، جراحي زودهنگام ضروري خواهد بود. جراحي در هر سني ممكن است سبب بهبود ديد جانبي شود.
ايزوتروپي انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و در واقع شايعترين نوع استرابيسم است.
در جريان جراحي، ميزان نيروي عضلات در يك يا دو چشم تنظيم مي شود. مثلاً در جراحي ايزوتروپي، ممكن است عضله داخلي محكم تر را از چشم جدا نموده و مقداري عقب تر مجدداً به چشم وصل نمايند. اين كار اثر كِشنده عضله را تضعيف نموده و امكان چرخش چشم به سمت خارج را فراهم مي سازد. بعضي اوقات نيز مي توان براي تسهيل حركت چشم به سمت خارج، عضله خارجي را كوتاهتر نموده و بدين ترتيب نيروي كِشنده آن را افزايش داد.
ايزوتروپي تطابقي:
ايزوتروپي تطابقي شكل شايع ايزوتروپي است كه بيشتر در كودكان دور بين سنين 2 سال يا بالاتر اتفاق مي افتد. كودك در سنين پايين، قادر است براي جبران دوربيني خود، تلاش تطابقي خود را افزايش دهد ولي اينكار مشخصاً سبب انحراف چشم ها به سمت داخل مي شود. براي جبران ايزوتروپي تطابقي، به كودك عينك داده مي شود.
براي جبران ايزوتروپي تطابقي، به كودك عينك دو كانوني داده مي شود.
عينك تلاش تطابقي مزبور را كاهش داده و مي تواند چشم ها را به وسط آورد. در برخي موارد استفاده از نوع بخصوصي از عينك هاي دو كانوني ضروري است (كه در شكل روبرو نشان داده شده است). و گاهي مي توان از قطره ها يا پمادهاي چشمي، و لنزهاي مخصوصي بنام منشور (Prism) استفاده نمود. گاهي اوقات ورزشهاي چشمي نيز به اصلاح اين حالت در كودكان بزرگتر كمك مي كند.
اگزوتروپي( انحراف چشم به خارج):
اگزوتروپي، يا انحراف چشم به سمت خارج، ديگر نوع شايع استرابيسم است. اين حالت بيشتر زماني اتفاق مي افتد كه كودك روي شي اي در دور دست تمركز مي كند. اگزوتروپي اغلب متناوب (Intermittent) بوده و مخصوصاً بعد از چرت زدون، بيماري و يا خستگي كودك بروز مي كند. والدين اظهار مي دارند كه كودك در مقابل نور آفتاب يك پلك خود را جمع مي كند. گر چه عينك، ورزش چشمي يا منشور در اين حالت نيز به كنترل چرخش چشم به سمت خارج كمك مي كند ولي در اكثر موارد لازم است نوعي عمل جراحي صورت گيرد.
جراحي استرابيسم:
هيچ گاه و در جريان هيچ نوع عمل جراحي، كره چشم از محل خود خارج نمي شود. جراحي استرابيسم در واقع ايجاد برشي كوچك در بافت پوشاننده چشم است كه به چشم پزشك امكان مي دهد تا به عضلات زيرين اين بافت دسترسي پيدا كند. اينكه كدام عضلات تحت عمل جراحي قرار گيرند بستگي به جهت چرخش چشم دارد. گاهي اوقات لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحي قرار گيرد.
جهت عمل جراحي استرابيسم در اطفال، بيهوشي ضرورت دارد ولي جراحي بزرگسالان با بي حسي موضعي نيز امكان پذير است.
بهبودي سريع است. فرد اغلب ظرف چند روز به فعاليتهاي طبيعي اش بر مي گردد. بعد از جراحي، گاهي استفاده از عينك يا منشور نيز ضرورت پيدا مي كند. گاهي اوقات ممكن است اصلاح انجام شده بيشتر يا كمتر از مقدار موردنظر باشد كه در آن صورت انجام عملي ديگر ضرورت خواهد يافت.
توصيه مي شود جراحي اصلاحي استرابيسم هر چه سريعتر صورت گيرد زيرا شيرخوار به محض اينكه چشم هايش مستقيم شد امكان ديد طبيعي و ديد دو چشمي را پيدا خواهد كرد. از طرف ديگر لوچي چشم مي تواند بر اعتماد به نفس كودك نيز نقشي منفي داشته باشد.
همانند هر عمل جراحي، جراحي بر روي عضلات چشم نيز با خطراتي همراه است. اين خطرات شامل عفونت، خونريزي و ديگر عوارض نادري است كه مي تواند به از دست دادن ديد بيانجامد. با اينحال، جراحي استرابيسم معمولاً درماني بي خطر و موثر است و در عين حال هيچگاه جاي عينك و يا آمبليوپ درماني را نمي گيرد.
خلاصه:
رشد كودك به خودي خود استرابيسم را درمان نمي كند.
موثرترين زمان درمان استرابيسم، زماني است كه كودك در سنين پاييني به سر مي برد.
مستقيم نمودن چشم ها در هر سني امكان پذير است و در اين جريان حداقل ديد جانبي بهبود خواهد يافت.
درمان استرابيسم ممكن است بدون جراحي و با استفاده از قطره هاي چشمي، تمرينات چشمي و يا عينك انجام گيرد.
در صورتيكه درمان جراحي لازم باشد، هرقدر در سنين پايين تري انجام شود شانس تامين ديد دو چشمي بيشتر خواهد بود.
برخي داروهاي درمان ديابت خطر مرگ را در بيماران افزايش ميدهند
برخي داروهاي درمان ديابت خطر مرگ را در بيماران افزايش ميدهند
پزشكان اغلب براي مبتلايان به ديابت نوع دوم داروهايي تجويز ميكنند كه توليد انسولين را در بدن افزايش دهد. به گزارش رويترز هلث از نيويورك، اكنون تحقيقات جديد پژوهشگران كانادايي اين عقيده جنجال برانگيز را كه ميگويد مصرف داروهاي موسوم به "سولفونيلاوره" ( (sulfonylureaموجب افزايش مرگ و مير بيماران ديابتي ميشود تاييد ميكند. نتايج يك تحقيق كه در سال ۱۹۷۰انجام شد ارتباطي را بين مصرف داروهاي سولفونيلاوره با مشكلات قلبي عروقي كشف كرد، اما از آن پس ساير مطالعات اين ارتباط را رد كردهاند و اين داروها همچنان داروهاي اصلي در درمان ديابت باقي ماندهاند. پيش از اين ، دكتر "اسكات اچ. سيمپسون" و همكارانش نشان دادند "متفورمين" ( ، (metforminنوع ديگر داروي درمان ديابت كه واكنش بدن را نسبت به انسولين افزايش ميدهد، ميزان مرگ و مير آن كمتر از داروهاي سولفونيل اوره است. هنوز مشخص نيست كه آيا برتري اين دارو به علت تاثير حفاظتي متفورمين است يا ناشي از عوارض بالقوه نامطلوب سولفونيلاورهها است. براي بررسي اين موضوع، محققان دانشگاه "آلبرتا" در ادمونتون، اطلاعات مربوط به ۵هزار و ۷۹۵بيمار ديابتي را كه داروهاي خوراكي درمان ديابت براي آنها تجويز شده بود و در بين سال ۱۹۹۱و ،۱۹۹۹نام آنها در پايگاه اطلاعات بهداشتي Saskatchewanثبت شده بود، تجزيه و تحليل كردند. همانطور كه در اين گزارش قيد شده است، مصرف روزانه دوز بالاتر داروهاي "سولفونيلاوره" با افزايش خطر مرگ مرتبط است. اما اين ارتباط در مورد متفورمين ديده نميشود. محققان نتيجه گرفتند با توجه به اينكه در حال حاضر انواع ديگري از داروهاي خوراكي براي درمان ديابت موجود است، پزشكان بايد ضرورت استفاده از داروهاي "سولفونيلاوره" را در بيماراني كه در معرض خطر بالاي ناراحتيهاي قلبي عروقي قرار دارند به دقت مورد ارزيابي قرار دهند. اين مطالعه در شماره ۱۷ژانويه مجله ""Canadian Medical Association چاپ شده است
نشانه های دیابت در کودکان
نشانه های دیابت در کودکان
حدود یک دهه پیش گمان می رفت که علت بالا بودن سطح قند خون بچه ها همواره دیابت نوع 1 است که در آن زمان به عنوان دیابت جوانان شناخته می شد.
ولی امروزه، روز به روز کودکان و نوجوانان بیشتری مبتلا به دیابت نوع 2 تشخیص داده می شوند.
» دیابت نوع 2:
- معمولا به نام دیابت بزرگسالان شناخته می شود- غالبا وقتی ایجاد می شود که افراد دچار اضافه وزن و غیر فعال باشند، در حالی که دیابت نوع 1 یک مشکل ژنتیکی و به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بدن است. بنابراین تصور می شود که افزایش حیرت انگیز دیابت نوع 2 با افزایش چاقی در کودکان مرتبط باشد. حداقل بخشی از این افزایش، ناشی از وجود مقاومت به انسولین در برخی کودکان امروزی (احتمالا به علت چاقی و کم فعالیت بودن) است.
- داشتن اضافه وزن و ابتلا به فشار خون و یا سطح کلسترول بالا، همگی جزو عوامل خطر هستند. همچنین به نظر می رسد دختران بیشتر از پسران به دیابت نوع 2 نیز مبتلا می شوند. کودکان دارای سابقه خانوادگی دیابت نوع 2 در معرض خطر هستند. عامل خطرزای دیگر، دیابت بارداری در مادر است. یعنی اگر مادر یک کودک در طی دوران بارداری دچار دیابت شده باشد، آن کودک در معرض خطر بالاتری برای دیابت قرار دارد. اگر والدین متوجه شوند که کودک بیشتر می نوشد یا بیشتر به دستشویی می رود، باید به متخصص اطفال مراجعه کنند.
- بعضی از کودکان ممکن است از تاری دید یا درد مبهم شکمی شکایت داشته باشند. در موارد شدید ممکن است تهوع، استفراغ، درد شکمی و خستگی شدید یا منگی ایجاد شود. البته بسیاری از کودکان هم این علایم را ندارند و تنها با انجام آزمایش، بیماری آنها مشخص می شود. برای پیشگیری از دیابت نوع 2 در کودکان، بهترین چیز برای خانواده، فعال بودن، خوردن غذاهای سالم و سعی در حفظ وزن مناسب برای سن و قد است.
- بنابراین تجربه نقش خانواده و والدین بسیار مهم است. والدین، با صرف وقت برای تهیه غذای سالم و ورزش در زندگی روزمره، الگوی کودکان خود خواهند بود. بارآوردن بچه ها به نحوی که سالم بخورند وعادت های صحیحی در زندگی پیش بگیرند، نیز مهم است: لزومی ندارد که صبر کنیم کودک چاق شود و سپس به فکر راه چاره باشیم.
- یک مشکلی که در مورد درمان این کودکان وجود دارد، این است که پذیرش درمان در این سن پایین است. برای مثال اگر دارویی باعث ناراحتی شکمی شود، باید حتما کودک را متقاعد کنید آن را تحمل کند، زیرا این درد از بین خواهد رفت. نوجوان نیز مسایل خاص خود را دارد از جمله این که برخورد همسالانش برای او بسیار مهم است. وقتی کودکان پس از مدرسه برای تهیه میان وعده به مغازه می روند، غالبا تحت فشارهستند که به جای میوه، غذاهای بی ارزش تهیه کنند.
كم خونی فقر آهن شایعترین بیماری خونی دوران كودكی است
كم خونی فقر آهن شایعترین بیماری خونی دوران كودكی است و میزان كم آهن بافت، اثر زیانآوری بر مغز و تكامل عقلی، هوشی و حركتی كودكان و نوجوانان میگذارد.
از مدتها پیش معلوم شده است كه دختران خردسال و نوجوانان آسیبپذیرترین گروهها هستند؛ از اینرو برای پیشگیری از كمبود آهن، گروههای آسیبپذیر باید تشویق به خوردن غذاهای پرآهن شوند.
همچنین، تجویز آهن مكمل برای نوزادانی كه از شیر مادر تغذیه می شوند، بهترست از حدود چهار ماهگی آغاز شود. اگر شیرخوار با شیرخشك تغذیه میشود، تركیب ساخت شیرخشك تعیین كننده نوع مواد افزودنی است. اگر شیرخشك تقویت شده با آهن استفاده نشود، مكملهای آهن ممكن است بعد از چهار ماهگی توصیه شود.
با این وجود، بسیاری از مادران به دلایل مختلف كه مهمترین آن احتمال پوسیدگی دندانهاست، از دادن قطره خوراكی به كودكان خود پرهیز میكنند. گرچه برخی گزارشها نشان میدهد كه فرآوردههای آهن خوراكی
میتوانند مسؤول نوع دیگر رنگی شدن با منشأ خارجی باشد، اثبات شده است كه مصرف خوراكی تركیبات آهن باعث تغییر رنگ دندان از قهوهای تا سیاه میشود.
باور كلی این است كه رنگ دار شدن ناشی از مواد خارجی است كه می تواند به راحتی با ماده سایندهای در مطب از سطح دندانها برداشته شود. همچنین طبق این بررسی موادی كه مسؤول رنگ دار شدن دندانها هستند، بر روی نقایص مینا رسوب كرده و یا به مینا میچسبند، بدون این كه تغییری در سطح آن به وجود آورند.
به طور كلی برخی مطالعات اثر پیشگیرانه آهن را از ایجاد پوسیدگی دندان نشان دادهاند كه این اثر از طریق مهار تجمع S.mutans و تشكیل بیوفیلم حاصل می شود.
سرطان پوست، سرطان سلول پايهاي
اطلاعات اوليه
توضيح كلي
سرطان پوست، سرطان سلول پايهاي نوعي سرطان پوست درگيركننده غشاي پايه پوست. سرطان سلول پايهاي پوست به بافتهاي زيرين دستاندازي ميكند ولي بهندرت به نواحي دوردست گسترش مييابد. اين سرطان معمولاً پوست صورت، گوشها، پشت دستها، شانهها و بازوها را درگير ساخته و بيشتر در بزرگسالان بالاي 40 سال بروز ميكند.
علايم شايع
يك ضايعه پوستي كوچك كه در عرض 3 هفته بهبود نيافته و داراي خصوصيات زير است:
اين ضايعه مسطح و مرواريدمانند است. كنارههاي آن نيمهشفاف و مدور يا پيچيده است. در كنارههاي ضايعه ممكن است عروق خوني جديد كوچك منحني شكل وجود داشته باشد. مركز زخم مذكور فرو رفته است. اندازه ضايعه بين 6-4 ميليمتر متغير است، ولي در صورت عدم درمان ممكن است بزرگتر شود.
ضايعه مذكور در پوست نواحي در معرض آفتاب كه داراي شواهدي از آسيب ناشي از آفتاب هستند، رخ ميدهد.
رشد اين ضايعه آهسته است. سوزش يا خارش ندارد. ممكن است ضايعه بهطور متناوب دلمه بسته و التيام يابد.
علل
آسيب پوستي ناشي از آفتاب كه سالها قبل از بروز اين سرطان رخ داده است.
عوامل افزايشدهنده خطر
سن بالاي شصت سال
تماس زياد با آفتاب
پوست رنگ روشن
پيشگيري
محدود كردن تماس با آفتاب. محافظت پوست در برابر آفتاب با استفاده از كلاه، لباسهاي محافظ و تركيبات ضدآفتاب با قدرت (SPF) 15 يا بالاتر
معاينه ماهيانه پوست توسط خود فرد
پيشگيري
در صورت امكان از تماس اجتناب نمائيد.
عواقب موردانتظار
با درمان مناسب قابل علاج است. بيش از 13 بيماران در عرض 5 سال دچار يك ضايعه جديد ميگردند.
عوارض احتمالي
بدون درمان، سرطان ممكن است بزرگتر شده، زخمي گردد و بافتهاي اطراف را تخريب نمايد. در كمتر از 1% موارد گسترش سرطان به ساير نواحي بدن رخ ميدهد، ولي اين ضايعات بههرحال براي جلوگيري از تخريب موضعي بايد برداشته شوند.
درمان
اصول كلي - بررسيهاي تشخيصي ممكن است شامل بررسي آسيبشناسي بافت پس از برداشت ضايعه براي تأييد تشخيص باشد.
- انتخاب درمان بسته به ظاهر ضايعه، وسعت و محل آن متفاوت است.
- برداشت ضايعه سرطاني با يكي از روشهاي زير انجام ميگيرد. روش درماني با توافق پزشك و بيمار انتخاب ميشود:
1- كورتاژ و خشكاندن محل ضايعه با الكتريسيته. پس از بيحسي موضعي، ضايعه بريده يا تراشيده شده و سپس با حرارت حاصل از جريان برق با فركانس بالا بافت محل ضايعه تخريب ميگردد.
2- برداشت ضايعه با جراحي. پس از بيحسي موضعي، ضايعه با استفاده از چاقي جراحي برداشته ميشود.
3- روش جراحي موه (Moh's sugery). نوع تخصصي برداشت ضايعه با جراحي كه براي برداشت سرطانهاي پرخطر بهكار ميرود.
4- جراحي با سرما ـ استفاده از نيتروژن مايع جهت منجمد كردن و از بين بردن سلولها. گاهي از بيحسي موضعي استفاده ميشود.
5- ليزردرماني. در برخي مراكز درماني براي تخريب ضايعه از ليزر استفاده ميشود.
6- اشعهدرماني. در مواردي كه موقعيت تومور ايجاد ميكند استفاده ميشود مثلاً در مورد تومورهاي نزديك لب و پلك.
پس از جراحي:
- روزي دوبار محل جراحي را با آب اكسيژنه رقيق يا محلول سالين استريل شستشو دهيد.
- در طي روز بر روي زخم جراحي از پانسمان چسبي استفاده كنيد. هنگام شب روي زخم را باز بگذاريد.
- شستشوي پوست را طبق روال عادي انجام دهيد. پس از حمام كردن يا شنا پوست را بهآرامي و بهطور كامل خشك نماييد.
داروها
براي درد خفيف، استفاده از داروهاي بدون نسخه نظير استامينوفن يا آسپيرين ممكن است كافي باشد.
پماد آنتيبيوتيك براي جلوگيري از عفونت زخم ممكن است تجويز گردد.
فعاليت
محدوديتي وجود ندارد.
رژيم غذايي
رژيم خاصي نياز نيست.
در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي علايم سرطان سلول پايهاي پوست باشيد.
خونريزي زخم پس از جراحي كه با اعمال فشار موضعي بهمدت 10 دقيقه متوقف نميشود.
بروز علايم عفونت در زخم نظير درد، قرمزي، تورم يا افزايش دردناكي هنگام لمس سرطان پوست، سرطان سلول سنگفرشي