چند نکته برای انتخاب و خرید هدفون

انواع کاربردهای هدفون:


عمومی:
این دسته هدفونهای بسیار ارزان قیمتی هستند که معمولآ اغلب به صورت OEM به همراه دستگاههای مختلف فروخته شده و کیفیت مطلوبی ندارند و به هر حال میشه گفت یکی از وسایل واقعا اضافه درون اکثر لوازم صوتی و تصویری هست. معمولا رنگ بندی بسیار متفاوتی نسبت به هدفونهای دسته های دیگر دارند. مثلآ ممکنه شما دارای هدفونی با رنگ بدنه بسیار تند زرد یا آبی یا نارنجی هم داشته باشید.


موسیقی:
این دسته معمولآ برای گوش دادن به موسیقی ساخته میشوند طوری که بیشترین پهنای باند قابل پخش را دارند و معمولآ صدای این دسته هدفونها Coloring هست و عامه پسند هستند. پاسخ یکنواختی به تمام فرکانسها ندارند و این خود مشکلی مهم برای انتخاب هدفون برای افراد معمولی هست چون برای شنونده معمولی انواع تونهای صدا خوشایند نیست و ممکنه صدای هدفونی که برای کسی خوب به نظر میاد برای دیگری اینگونه نباشه. به خاطر همین مسله معمولآ در انتخاب هدفون از این دسته سلیقه ای برخورد میشود. و همچنین عنوان میشود که این مدل خاص صرفآ برای این سبک موسیقی مناسب هست.


استودیو:
این نوع هدفونها به اسم Monitor خوانده میشوند و منظور این هست که به معنی کلمه یعنی هر صدایی که از هدفون شنیده میشود بدون تغییر تون صدای اصلی خواهد بود. معمولآ این انواع به صورت Full Size ساخته میشوند و مناسب برای استودیو های ضبط صدا هستند. اکثرآ به خاطر امپدانس بالا احتیاج به آمپلی فایر دارند که این آمپلی فایر به صورت داخلی در دستگاههای میکس صدا وجود دارد. این نوع هدفونها برای پلیر خانگی مناسب نیستند و اکثر شنوندگان عادی از این هدفونها به خاطر کیفیت یکنواخت صدا مورد پسند افراد عادی نیستند چون افراد عادی همیشه تمایل دراند بعضی از فرکانسهایی که کمتر در طبیعت پیرامون وجود داره را با قدرت بیشتری بشنوند مثلآ فرکانسهای پایین یا همون صدای بیس. معمولآ رنگ بندی این دسته هدفونها قهوه ای یا رنگهایی با ته مایه تیره استفاده میشود.


مکالمه:
این دسته از هدفونها یک میکروفون اضافه هم در کنار هدفون تعبیه شده که امکان مکالمه با شخص دیگر هم وجود داشته باشد یا ضبط کردن صدای خود شخص یا آموزش interactive.
این دسته بر خلاف سایر دسته های بیشترین تولیدات هدفون را به خودشون اختصاص داده اند و تنوع بسیار زیادی هم دارند. انواعی که میکروفون مونو یا استریو دارند و انواعی که محل قرار گیری میکروفونشون با هم متفاوت هست و اندازه و شکلهای متفاوت. اغلب کیفیت صدای معمولی دارند. برای این دسته از هدفونها اکثرآ از رنگ بندی تیره استفاده میشود.


مبایل یا در حرکت:
این دسته از هدفونها معمولآ برای کاربرد روزانه ساخته شده و اغلب به صورتی هستند که شما با این نوع هدفونها بدون اینکه جلب توجه کنید می توانید خارج از محیط خانه هم از این نوع هدفونها استفاده کنید. اولویت اول این دسته مخفی بودن هدفون و جدا نشدن ناگهانی هدفون از گوش هست. کیفیت صدای معمولی اغلب جزو خصوصیات صوتی این هدفونها هست. معمولآ برای رنگ بندی این هدفونها از رنگهای مشکی یا رنگهایی که ته مایه رنگ تیره دارند استفاده میشود.

ورزش:
این دسته هدفونها معمولآ برای ورزشکاران ساخته شده و اولویت اول ساخت این دسته هدفونها نصب هدفون بدون اینکه به راحتی از گوش جدا شود، هست. البته برای تمام رشتهای ورزشی تولیدات خاص تقریبآ وجود دارد ولی به خاطر تشابه حرکت و محیط اکثر رشته های ورزشی خواهید توانست از مدل نزدیک به رشته ورزشی مورد علاقه خودتون استفاده کنید.
رشته های ورزشی که با آب در تماس هستند مثل شنا و واترپلو و قایقرانی و کلآ ورزشهای آبی از نوع Water Proof یا زد آب استفاده میکنند. برای رشته هایی که با نویز یا سروصدای زیاد همراه هستند مثل تیراندازی از نمونه های Noise Cancelling استفاده میکنند. جزو معدود دسته هدفونها هستند که معمولآ با رنگهای بسیار شاد و رنگهای بسیار تند و فانتزی ساخته شده و این مسله تنوع رنگ در حقیقت جزی جدا ناپذیر از این دسته هدفون ها هست.


پزشکی:
این دسته از هدفونها بیشترین کاربردشون در شنوایی سنجی هست هر چند کاربردهایی هم در سایر رشته های نه چندان مرتبط با گوش هم دارند. خصوصیت اصلی و مهم این هدفونها پخش بسیار دقیق و یکدست تمام پهنای باند هر چند محدود آنها هست و همچنین دقت بسیاربالای این دسته از هدفونها در توان خروجی و قابلیت کنترل فوق العاده بالای آنها در باز پخش فرکانسهای مختلف با سطوح مختلف. معمولا برای رنگ بندی این هدفونها از رنگهای اصلی و متضاد استفاده میشود مثلآ آبی و قرمز و یا سبز و زرد .


صنعتی:
این هدفونها برای محیطهایی ساخته میشوند که از نظر سختی شرایط از حد شرایط معمولی محیط فراتر رفته باشند مثلآ این هدفونها به راحتی قادر به تحمل دمای محیط تا 80+ و 30- درجه هستند. معمولآ کابل قوی و بلندی دارند حتی به طولی بیش 5 متر. ولی گاه کابلی بسیار کوتاه دارند به کوتاهی 50 سانتی متر که معمولآ از نوع مارپیچی هست که باعث کشیده گی نشود. قطعات پلاستیکی که برای ساخت این دسته هدفونها بکار گرفته میشود معمولآ از پلاستیک های بسیار مرغوب بوده و به راحتی برای استفاده در کاربردهای Outdoor مناسب می باشند. معمولآ رنگ این دسته هدفونها سبز یا خاکستری بوده.


نظامی:
هدفونهای این دسته برای سخترین شرایط محیطی طراحی می شوند به سختی دمای 120+ درجه 80- درجه. این دسته هدفونها نه به خاطر کیفیت صدا بلکه صرفآ به خاطر این تولید میشوند که در هر حالتی از فشار خارج در امان بوده و بدون آسیب پذیری بکار خود ادامه دهند.
معمولآ کابلهای رابط این انواع از انوع بسیار مقاوم در برابر کشش و فشار بوده و جنس بدنه این هدفونها از پلاستیک ساخته نمیشود بلکه از موادی استفاده می کنند که بسیار مقاوم دربرابر گرمای شدید و سرمای شدید باشد. در مقابل ضربه بسیار مقاوم هستند و معمولآ از چند درایور مجزا استفاده میکنند که در صورت معیوب شدن یک جایگزین وجود داشته باشد. معمولآ رنگ بندی این دسته هدفونها به خاطر مسله استتار از رنگهای با ته مایه خاکستری و یا قهوه ای و یا سبز روشن هستند.


Audiophile:
این دسته هدفونهای جزو لوکس ترین و گران قیمت ترین هدفونها هستند که گاه قیمت یک عدد از این هدفونها به چیزی حدود چند ده میلیون تومن رسیده. تاکید اصلی این دسته بر اوج کیفیت و دقت و ظرافت در صدا هست. این دسته نه تنها کالایی لوکس برای همیشه باقی خواهد ماند بلکه استفاده کنندگان این هدفونها معمولا افرادی هستند که متخصص در موسیقی و داری هوش و درک شنیداری بسیار فراتر از یک انسان معمولی هستند. معمولآ این دسته هدفونها از عناصری ساخته میشوند که در تمام کره زمین فقط مقدار بسیار ناچیزی از آن عنصر و جود دارد و برای ساخت این هدفونها سالها وقت صرف انتخاب و ترکیب بهترین مواد میشود. و معمولآ از دید افراد عادی دارای ظاهری زیبایی نیستند. و در کمال ناباوری اکثر این دسته هدفونها بسیار ظریف ساخته شده و نیاز به مراقبت بسیار دقیق داشته و بسیار نکات دیگر که ناگفته باقی مانده.


شما هم موفق باشید.

Harmonic Distortion:

متاسفانه این اصطلاح هم مثل خیلی اصطلاحات دیگه معنی فارسی نداره.

یکی از مهمترین و اولین پارامتر مهمی که از طرف شرکت سازنده هدفون برای کاربران حرفه ای مشخص میشود اعوجاج هارمونیک هست.

برای شروع اول باید هارمونیک توضیح داده شود:
هر پدیده ای هنگام پیدایش همزمان دارای پدیده ای مشابه هست. به بیانی ساده تر و مناسب کاربرد ما هر موج سینوسی دارای امواج بی نهایت سینوسی دیگر هست یا به عبارتی عملی تر در یک فرکانس 1 کیلو هرتز با شکل موج سینوسی با دامنه 1 ولت نه تنها فقط همین تک موج سینوسی وجود دارد بلکه به ضرایب صحیح فرکانسهای دیگر هم با این موج اصلی تولید میشوند مثلآ همزمان فرکانس 2 و 3 و 4 و . . . تولید میشوند. اما با دامنه به ترتیب کاهنده یعنی هرچه ضریب بیشتر شده دامنه آن فرکانس از ضریب کاهش پیدا میکند.
فرکانس 1 کیلوهرتز اول که بیشترین دامنه را نسبت به تمام هارمونیک ها دارد ، فرکانس Base یا مادر خوانده میشود.

در حالت عملی امکان تولید شکل موج خالص که فقط یک فرکانس خالص باشد وجود ندارد.

تعریف اعوجاج هارمونیک:
نسبت بین میانگین حداکثر دامنه هارمونیک های یک فرکانس مشخص به دامنه فرکانس مادر یا اصلی.
واحد اندازه گیری اعوجاج هارمونیک دسی بل هست. ولی برای کاربردهای عمومی به درصد بیان میشود مثلآ 1 درصد.
معمولآ مقدار اعوجاج هارمونیک کسری از یک بوده مثلآ 0.01 درصد و با کمتر شدن این رقم کمترین هارمونیک های یک فرکانس همزمان بازپخش خواهند شد.

اعوجاج هارمونیک در هدفون:
هر چه مقدار اعوجاج هارمونیک کمتر باشد شما صدایی خالص تر خواهید شنید ولی در صورتیکه اعوجاج زیاد باشد شما فرضآ با گوش کردن به فرکانس مرجع(1KHz) فرکانسهای 2 و 3 و 4 و . . . را هم البته با دامنه به ترتیب کاهنده خواهید شنید.
حالا تصور کنید این هدفون قرار هست صدای موسیقی که سرتاسر ترکیبی از فرکانسهای مختلف و با دامنه های مختلف هست را با هارمونیک های اضافه شده گوش کنید. یا به صورت ساده تر اگر صوت را یک تصویر در نظر بگیرید اعوجاج هارمونی باعث ایجاد سایه های بینهایت تکرار شونده از تصویر اصلی خواهند شد.

متاسفانه چون برای کاربران عادی تشخیص این اعوجاج مشکل هست شرکتهای سازنده معمولآ این پارامتر را اعلام نمی کنند. و هر چند این پارامتر تا به صورت گراف از نتیجه صدای بازپخش شده هدفون نباشد قابل ارزیابی دقیق نخواهد بود چون ممکن است یک هدفون رقم واحد اعوجاج هارمونیک پایینی داشته باشد ولی چون مشخص نیست که کدام یک از ضرایب از فرکانس مادر چه دامنه ای داشته اند ، کیفیت صدای خوبی نداشته باشد.

مهمترین ضرایب برای اکثر آزمایشگاهها و کسانی که تحلیل کیفی از این پارامتر را می خواهند انجام دهند، ضرایب اول فرد هستند مثل 3 و 5 و 7 و 9 و گاهآ 11 حتی بعضی از آزمایشگاهها تمام محاسبات خودشون رو محدود به دو ضریب فرد اول میکنند. هر چند این آزمایش نتیجه کاملآ دقیق ندارد ولی برای اکثر کاربردها کفایت میکند.

فرکانس سنجش هارمونیک در آزمایشگاه 1KHz هست که با دستگاهی که امکان تولید خالصترین موج را داشته باشد سنجش انجام می شود. البته تکنیکهایی برای اندازه گیری با مولد موج معمولی هست ولی دقیقترین حالت اسفاده از مولد تون خالص هست.


شما هم موفق باشید.

آمپلی فایر:

معنی فارسی: تقویت کننده

توضیح: آمپلی فایر یا به طور خلاصه شده آمپ ، دستگاهی هست که برای تقویت کردن سیگنالهای ضعیف استفاده میشود. میزان یا درجه تقویت آمپلی فایرها با هم متفاوت هست و معمولآ برای تفکیک آنها از دسته بندی بر اساس توان تقویت کنندگی آنها استفاده میشود. آمپ کاربردهای متفاوتی داشته و در جاهای مختلف با اندازه های متفاوت و توانهای متفاوت بکار گرفته میشود.

دسته بندی آمپ بر اساس توان:

1. Amp Ultra Micro: این دسته برای تقویت کردن سیگنالهای بسیار بسیار ضعیف بکار گرفته می شوند این سیگنالها گاه به کوچکی چند نانو ولت یا حتی کمتر هستند.

2. Amp Micro: این دسته برای تقویت کردن سیگنالهای بسیار ضعیف بکار گرفته می شوند این سیگنالها گاه به کوچکی چند میکرو ولت یا حتی کمتر هستند.

3. آمپ سیگنال ضعیف: این دسته برای تقویت کردن سیگنالهای ضعیف بکار گرفته می شوند این سیگنالها گاه به کوچکی چند میلی ولت یا حتی کمتر هستند.

4. آمپ قدرت: این دسته برای تقویت کردن سیگنالهای متوسط بکار گرفته می شوند این سیگنالها گاه به کوچکی چند ولت یا حتی کمتر هستند.

5. آمپ پرقدرت: این دسته برای تقویت کردن سیگنالهای بالاتر از متوسط بکار گرفته می شوند این سیگنالها گاه به کوچکی چند ولت.


دسته سوم و چهارم برای کاربرد ما که راه اندازی هدفون هست مناسبترین انواع می باشند.

اما چه نیازی به آمپ هست؟

1. اغلب دستگاههای پلیر توان راه اندازی انواع هدفون ها را ندارند. مثلآ یک پلیر ممکن است بیشترین توان قابل ارائه 20 میلی وات داشته باشد که این توان برای راه اندازی هدفونی که توان متوسط آن نزدیک به 50 میلی وات هست بسیار کم خواهد بود.

2. معمولآ در اغلب دستگاههای پلیر آمپ مناسب و با توان مناسب برای راه اندازی هدفون تعبیه نشده هر چند که ممکن است خروجی مخصوص هدفون داشته باشند.

3. به دلیل محدودیتهای طراحی و همچنین هزینه آمپ داخلی در اکثر دستگاههای پلیر از آمپ بسیار ارزان قیمت استفاده میشود که گاه این امپ حتی با میزان مختلف ولوم تون صدای متفاوتی دارند. مثلآ پلیری را فرض کنید که با ولوم کم صدای آن بم با ولوم متوسط صدا خوب و با ولوم زیاد صدای آن تیز میشود.

4. عدم راه اندازی هدفونهای با امپدانس بالا به خصوص با پلیرهای پرتابل.

5. و خیلی مسائل ریز و درشت دیگر


تکنولوژی ساخت آمپ برای هدفون:
1. Solid Amp: برای ساخت این دسته از آمپها فقط از قطعات الکترونیکی نیمه هادی مثل آی سی و ترانزیستور و . . . استفاده می شود. در توانهای متفاوت ساخته شده و نسبت بین سیگنال به نویز بسیار بالایی دارند. صدای این انواع معمولآ Warmth نیست. حرارت بسیار کمی در هنگام کار تولید میکنند که گاه اصلآ تلفات انرژی ندارند. با ولتاژ بسیار پایین قابل راه اندازی هستند به کمی ولتاژ یک باطری قلمی 1.5 ولتی معمولی آن هم برای چندین ساعت کار. از نظر ابعاد بسیار کوچک ساخته شده به کوچکی 2x2 سانتی متر مربع و به ارتفاع 0.5 سانتی متر.

2. Tube Amp: این دسته از انواع بسیار قدیمی تر از دسته قبل هستند هر چند همچنان با تکنولوژی روز در حال رقابت هستند. این دسته بسیار گران قیمت بوده و برای ساخت این انواع از لامپ الکترونی استفاده میشود که با ولتاژ بسیار زیاد کار می کنند حدودآ 300 ولت برای کاربرد پرتابل به هیچ عنوان تولید نخواهند شد به دلیل حساسیت بسیار زیاد مکانیکی مثل، فشار ، ضربه ، گرما و سرما و رطوبت و . . .
یکی از انواع بسیار مورد توجه کسانی هست که به کیفیت صدا اهمیتی خاص میدهند صدای این انواع به طور کل Warmth هست و تا حد زیادی مورد پسند افراد آماتور.
متاسفانه طول عمر لامپهای الکترونی مورد استفاده برای آمپ بسیار کم هست طوری که شما تقریبآ هر چند ماه باید یک مجوعه کامل از لامپها را تعویض کنید و به همین خاطر جهت سهولت تعویض این لامپها طوری روی جعبه تعبیه میشوند که حتی یک کاربر آماتور هم با کمی دقت خواهد توانست لامپها را تعویض نماید. هر چند اغلب بی احتیاطی باعث آسیب غیر قابل جبران به لامپ گران قیمت (معمولآ بیش از 100 تومن برای یک لامپ) خواهد شد.
گرمای شدید تولید شده از لامپها حین کار یکی از دلایل افت شدید کارایی این دسته آمپلی فایر ها هست. برای حفاظت از اشیای مجاور از گرمای لامپ معمولآ یک محافظ فلزی یا شیشه نسوز مقابل لامپ قرار میدهند.

فیش ورودی از نوع RCA و جک خروجی هم از نوع استریو "1/4 هست و نهایتآ بر روی پنل دستگاه یک ولوم و کلید پاور قرار گرفته. بدنه این دستگاهها همیشه از فلز ساخته میشود.

3. Hybrid Amp: این دسته ترکیبی از بهترین خصوصیات هر دو دسته قبل هست و معمولآ برای قسمت تقویت کننده اولیه از قطعات الکترونیکی حالت جامد و برای خروجی از لامپ به عنوان تقویت کننده استفاده میشود. در کل این دسته دورگه هر چند قصد کنار هم گذاشت خصوصیاتی از دو دسته متفاوت از تکنولوژی داشته اما عمومیت چندانی نداشته و میزان تولیدات این دسته بسیار پایین تر از ساییرن هست.



انواع آمپ برای هدفون:

1. آمپ خانگی: این انواع معمولآ ابعادی به بزرگی یک DVD پلیر استاندارد خانگی دارند. معمولا فیش های ورودی از انواع RCA و جک هدفون هم از نوع "1/4 بوده. معمولآ تنها کنترل قرار گرفته برروی پنل دستگاه فقط یک ولوم تنظیم صدا هست به اضافه یک چراغ نشانگر روشن بودن دستگاه و نهایتآ یک کلید روشن یا خاموش کردن آمپ. معمولآ به خاطر بدنه تمام فلزی سنگین هستند و در بعضی مدلها از آلومنیوم هم ساخته می شوند هر چند مقاومت بدنه فلزی نسبت به شرایط بد محیط بیشتر بوده.

2. آمپ پرتابل: صرفآ برای حالت در حرکت ساخته شده و تمام خصوصیات مطلوب این کاربرد را دارند.
> ابعاد بسیار کوچک و سبکی وزن
> امکان راه اندازی هدفونهایی با امپدانس بالا
> فیش و جک کوچک "1/8 برای ورودی و خروجی
> باطری قابل شارژ داخلی با ساعت کارکرد بسیار بالا تا حد 50 ساعت با یک بار شارژ کامل باطری


3. آمپ استودیو: تنها تفاوت این دسته با آمپ های خانگی در تعداد جک ورودی و خروجی و همچنین راه اندازی هدفونهایی با امپدانس بسیار بالا. شما با این آمپ ها به راحتی خواهید توانست هر کدام از چند خروجی مجزایی که دستگاه قادر به راه اندازی ان هست را به صورت جدا گانه کنترل کنید. البته این آمپ ها به صورت مجزا کاربردی ندارند.


4. آمپ + DAC: این دسته چیزی جزء همان آمپ نیست که در هر کدام از سه دسته قبلی وجود داشته به اضافه یک قسمت DAC که وظیفه تبدیل داده های دیجیتالی به آنالوگ را دارد. این نوع آمپ ها در جاهایی کاربرد دارند که سورس دیجیتالی داشته باشند و بخواهند از روش ارتباط دیجیتالی برای به حداقل رساندن نویز استفاده کنند. این ارتباط به صورت عمومی از طریق USB و برای کاربردهای حرفه ای از Optical یا Coax و یا Ir استفاده می شود. داده های اصلی دریافت شده دیجیتالی به جای اینکه توسط پلیری که در فاصله دوری از آمپ قرار گرفته تبدیل به آنلوگ شوند و به سمت آمپ ارسال شوند ، درون خود آمپ این تبدیل انجام گرفته تا سیگنال بسیار ضعیف آنلوگ در میان راه هر چند کوتاه از قسمت DAC تا آمپی که کمتر از چند سانتی متر با هم فاصله دارند کمترین نویز محیط بر آن تاثیر گذاشته شود.



شما هم موفق باشید.

لیستی از هدفونهایی که هیچ وقت از خریدشون پشیمون نخواهید شد (از چند هزار تومن تا چند میلیون تومن):

AKG 701
AKG 702
AKG K271 MKII
AKG K311
AKG K317
AKG K319
AKG K44
AKG K77
AKG K99
Audeze LCD2
Audio-Technica A900
Audio-Technica AD700
Audio-Technica AD900
Audio-Technica ESW9A
Audio-Technica M30
Audio-Technica M50
Audio-Technica Pro Studio
Audio-Technica W1000
Audio-Technica W5000
Beyerdynamic DT770
Beyerdynamic DT880
Beyerdynamic DT990
Beyerdynamic T1
Beyerdynamic T5
Creative EP630
Creative EP635
Creative EP830
Denon D5000
Denon D7000
Etymotic HF5
Grado PS1000
Grado SR325i
Grado SR60i
Grado SR80i
HiFiMan HE6
JH Audio JH10
JH Audio JH11
JH Audio JH5
Klipsch S3
Klipsch S4
Klipsch X10
Klipsch X5
Koss DJ100
Koss KSC75
Koss KTXpro1
Koss Portapro
Koss R10
Koss R80
Koss The Plug
Monster Turbine
Monster Turbine Copper
Sennheiser CX95
Sennheiser HD280
Sennheiser HD380
Sennheiser HD448
Sennheiser HD555
Sennheiser HD595
Sennheiser HD598
Sennheiser HD600
Sennheiser HD650
Sennheiser HD800
Sennheiser IE8
Sennheiser MX880
Sennheiser MX980
Sennheiser PX200II
Shure SE215
Shure SE315
Shure SE425
Shure SE535
Shure SRH440
Shure SRH750
Shure SRH840
Sony ED12
Sony EX300
Sony EX500
Sony EX700
Sony EX85
Sony SA5000
Sony XB20EX
Sony XB40EX
Sony XB500
Sony XB700
Ultimate Ears SuperFi 5
Ultimate Ears TripleFi 10
Ultrasone Edition 10
Ultrasone Edition 8
Ultrasone Pro 750
Ultrasone Pro 900

شما هم موفق باشید.

آیا این هدفونی که دارم برای پلیر من مناسب هست؟

سوالی بی پایان برای همه:
شاید چون همه فکر میکنند پلیرشون توانایی بیشتری نسبت به هدفونشون داره.
شاید چون همه فکر میکنند این هدفون اون چیزی که تصور میکردند نیست.
شاید چون همه فکر میکنند باید مدل بهتری داشته باشند.
شاید چون همه فکر میکنند دیگه این هدفون همون هدفون اول نیست و کیفیت روز اول را ندارد.
شاید چون همه فکر میکنند باید برای تنوع ، دوست دارند هدفونشون رو عوض کنند و به بهانه این سوال قصد خرید دارند.
شاید و شاید و شاید . . .


جواب این سوال بسیار پیچیده تر از کلمه "بله" یا "خیر" هست.
شاید شما تخصصی در این ضمینه نداشته باشید.
شاید شما دوست یا راهنمایی که با او مشورت کنید نداشته باشید.
شاید و شاید و شاید . . .

پس باید خودتون جوابش رو پیدا کنید اما چطوری؟
1. اول باید تمام تنظیمات پلیرتون را به حالت پیش فرض شرکت سازنده تنظیم کنید.
2. تمام فیلترها و افکتها را غیر فعال کنید.
3. چند تراک صوتی با بالاترین کیفیت قابل پخش توسط پلیرتون را برروی حافظه پلیرتون منتقل کنید. خست را فراموش کنید نگران اون چند صد مگ که از ترافیک اینترنت شما کم میشه نباشید سعی کنید جدیترین تراکها را دانلود کنید(بعدآ میگم چرا)
4. آزمایش کنید که پلیرتون با چه درجه ای از ولوم بهترین کیفیت صدا را دارد.
5. صبر کنید تا آخر شب فرا برسه شما در این فاصله سعی کنید از گوش دادن به صداهای قوی پرهیز کنید مطمئن باشید آسمون به زمین نمیرسه اگه چند ساعت موسیقی گوش نکنید.
6. حداقل یک ساعتی قبل از شروع تست فوم توگوشی ضد صدا استفاده کنید یا اگه فوم دردسترس شما نبود از پنبه یا دستمال کاغذی استفاده کنید.
7. حالا که زمان تست فرا رسیده لطفآ بعد از خارج کردن فوم توگشی ضد صدا بلا فاصله هدفون رو روی گوشتون نصب نکنید اجازه بدید که 1 دقیقه ای زمان بگذره به خصوص اگه هدفون شما از انواع تو گوشی نیست. با این کار تهویه کانال گوش انجام شده و حساسیت بیش از اندازه گوش به صداهای فرکانس بالا کمتر خواهد شد.
8. ولوم را وری همان درجه مطلوب پلیرتون گذاشته و اولین تراک صوتی را پخش کنید سعی کنید با دقت گوش بدید با دقت به تمام صداها توجه کنید و جوابی برای این سوال پیدا کنید که آیا تمام صداها با یک درجه از شفافیت پخش میشوند. این عمل را برای چند تراک مختلف با سبکهای متفاوت انجام بدید تا نتیجه واقعی تری به دست آید.
چون افراد آماتور تصور دقیقی از فرکانس ندارند به طور ساده تر شما باید تمام صداها را به سه دسته تقسیم کنید:
> صداهایی با فرکانس پایین مثل صدای درام و بیس
> صداهایی با فرکانس میانی مثل صدای خواننده ترجیحآ خواننده زن
> صداهایی با فرکانس بالا مثل صدای سنج

9. حالا برای هر تراک که گوش دادید سه نمره دادید. میانگین نمرات فرکانس پایین تمام تراکها را محاسبه کنید و همینطور برای فرکانسهای میانی و بالا.
10. حالا اول کمترین نمره میانگین را انتخاب کنید و مشخص کنید که مربوط به کدام دسته از فرکانسها هست (بالا یا میانی یا پایین)
11. به قسمت تنظیمات اکولایزر پلیرتون رفته و متناسب با میزان تفاوت این رقم انتخابی به سایر رقمها سعی کنید مقدار لول متناسب با فرکانس این رقم را زیاد کنید. مثلآ در صورتیکه رقم فرکانس میانی نسبت به سایر رقمها 10 درصد کمتر بود به همین مقدار تنظیمات فرکانس میانی اکولایزر پلیر را زیاد می کنیم. این کار را تا جایی ادامه بدید که صدای این محدوده از فرکانس هم به نسبت به بقیه متعادل شود.
12 . مرحله 11 را برای دو محدوده دیگر ادامه بدید البته هیچ وقت اولویت فراموش نشه که اولویت تنظیم اکولایزر باید از فرکانسی باشه که کمترین نمره را از طرف شما دریافت کرده.
13. این قسمت دوباره از اول به قسمتهای مختلف تراکهای صوتی گوش بدید باید حالتی متعادل داشته باشد.
14. حالا همزمان با پخش تراک صوتی اکولایزر را فعال و غیر فعال کنید و با دقت توجه کنید که هیچ کدام از سطوح فرکانسی نباید بیش از حد زیاد یا کم باشند. خواهید دید که با تغییر تنظیمات اکولایزر تا چه اندازه توانسته اید بهترین کیفیت صدا را از هدفونتون دریافت کنید و با مقایسه قبل و بعد از اعمال تغییرات چه تفاوتی در صدای پخش شده ایجاد شده. این کار برای آماتورهایی که تازه قصد انجام تنظیمات اصولی اکولایزر را دارند بسیار مهم هست البته به مرور زمان شما دیگر به این عملیات چند بار رفت و برگشت نیازی نخواهید داشت. معمولآ کسانی که حرفه ای تر هستند فقط یک رفت و برگشت دارند. و تمام این مراحل را مدت کوتاهی کمتر 5 ثانیه انجام میدهند و ممکن هست برای آماتورها انجام این تنظیمات چندین دقیقه به طول انجامد.

15. گام نهایی شما باید جواب "بله" و "خیر" را که دوست داشتید از دیگران دریافت کنید را خودتان باید بدید. زیاد مشکل نیست چون شما الان به خوبی تنظیمات پلیرتون را دستکاری کردید که بهترین کیفیت صدا را هدفونتون بشنوید.

جواب شما:
1. آیا امکان ندارد که باز هم کیفیت صدای هدفون شما بالاتر از این حد تنظیم شود؟
2. آیا شما دوست دارید کیفیت بالاتر از این حد را تجربه کنید؟

اگه جواب هر دو سوال "بله" باشد قطعآ جواب سوال شما هم "خیر" خواهد بود چون شما نه به خاطر هدفون بلکه به خاطر لذت تجربه ای دلچسب و شگفت انگیز به دنبال تجربه شنیدن صدای بهتر هستید.

نکته: در صورتیکه با زیاد کردن لول اکولایزر نتواستید سطح مطلوب را تنظیم کنید فقط یک مقدار کم بقیه سطوح اکولایزر را کم کنید.

در پستهای آینده توضیحات تنظیم حرفه ای اکولایزر که جای دیگه ای پیدا نخواهید کرد و تمام مسائل نا گفته ای که فقط پیش افراد حرفه ای باقی خواهد ماند را به صورت ساده خواهم گفت.

شما هم موفق باشید.

Audio Equalizer:

این یکی اصطلاح یک معنی نه چندان خوب داره ولی بعید می دونم کسی استفاده کنه:
یکدست کننده صدا یا برابر کننده صوت یا . . .

برای شروع اول باید توضیح داده بشه که چرا به اکولایزر نیاز هست:
همونطوری که در پست های قبلی گفته شده هیچ درایور بکار رفته در هدفونی تمام پهنای باند قابل پخش کردنش یک دست نیست یا به عبارتی ساده تر ممکنه که از یک درایور فرکانسهای پایین قوی تر از فرکانسهای بالا پخش شود. برای جبران این اشکال از یک نوع فیلتر استفاده میشود که با این فیلتر شما خواهید توانست فرکانسهایی که سطح کمتر یا بیشتری نسبت به بقیه فرکانسها دارند هم سطح یا به عبارتی یکدست کنید.

تمام وظیفه اکولایزر انجام همین کار بسیار مهم ولی به ظاهر بسیار ساده هست.

انواع روشهای پیاده سازی اکولایز:

1. High and Low Pass: ساده ترین نوع اکولایزر هست که در آن فقط دو ولوم کنترل بکار رفته که یکی(Low) از ولومها حداکثر فرکانس مجاز به عبور را مشخص میکند و یکی(High) حداقل فرکانس مجاز به عبور را مشخص میکند. تقریبآ این نوع اکولایزر برای ما که از هدفون استفاده میکنیم کاربردی نداره تازه برعکس دنبال فیلتری هستیم که پهنای باند رو بیشتر هم کنه البته اگه ساخته بشه.

2. Shelving Filter یا کنترل تون: کاربردی ترین و قدیمی ترین اکولایزر که الان دیگه منسوخ شده ولی به هر حال برای معرفی باید اینطور توضیح داد که این نوع فقط با استفاده از یک ولوم کنترل شما می توانید یک طیف محدود فرکانس خاص را کنترل کنید مثلآ اگه ولوم کنترل بر روی فرکانس 2Khz تنظیم شود این فیلتر از فرکانس 1.9Khz تا 2.1Khz را تقویت یا تضعیف میکرد که معمولآ ضریب تقویت برای این انواع از پیش تعریف شده و ثابت بود. مثلآ اغلب 3 دسی بل مثبت یا منفی که توسط یک سویچ قابل انتخاب بوده. هر چند این ضریب تقویت چندان بالا نبود ولی برای بسیار از کاربردها مناسب بوده. بیشترین ضریب تقویت 6 دسی بل بوده که معادل ضریب 2 هست.

3.Parametric Equalizer: نوع پیشرفته دسته قبلی این انواع هستند با این تفاوت بسیار شگفت انگیز و کاربردی تر مثل اضافه شدن یک ولوم کنترل ضریب که معمولآ بیش از 10 دسی بل مثبت و منفی هست و دیگری اضافه شدن یک ولوم جهت کنترل پهنای فرکانس تعیین شده مثلآ اگه فرکانس مرکزی 2Khz تنظیم بشه شما می تونید با ولوم کنترل پهنای باند که اغلب ولوم Q خوانده میشود محدوده پوشش را کسترده تر یا محدود کنید برای مثال ما به اینصورت که با ولوم Q بر روی حداکثر پهنای باند میشه 1.5Khz تا 2.5Khz و با ولوم Q بر روی حداقل پهنای باند میشه 1.9Khz تا 2.1Khz پس با این کنترل شما خواهید توانست محدوده بیشتر یا کمتری از فرکانسها را برای تنظیم انتخاب کنید. توضیح اینکه هر چه Q بیشتر باشد فقط فرکانس انتخاب شده قابل کنترل از نظر سطح خواهد بود و بر عکس.
و اینکه با ولوم ضریب تقویت بسیار پیشرفته شما خواهید توانست نسبت این محدوده فرکانس انتخابی را به حداقل و حداکثر دامنه خود برسانید بدون اینکه نگران ضریب تقویت محدود این نوع فیلتر باشید. که محدوده این ضریب معمولآ 10 الی 20 دسی بل خواهد بود. در بعضی دستگاهها از تک باند تا 4 باند تعبیه شده تا کاربر به راحتی بتواند چند محدوده فرکانس متفاوت را کنترل کند.

4. Graphic Equalizer: این انواع یکی از عامه پسند ترین انواع اکولایزرها هستند اسم دیگه این انواع Fixed Equalizer یا اکولایزر ثابت هست. به این خاطر Fixed خوانده میشوند چون فرکانسهای از پیش تعریف شده و ثابتی دارند و برای کاربر آماتور ، تنظیم کردن اکولایزر که مسله بسیار مهمی هست آسان شود از این روش استفاده میکنند. در این انواع معمولآ از چند ولوم کنترل Slide در کنار هم که هر کدام قابلیت تنظیم یک فرکانس خاص را دارند و با پهنای از پیش تعرف شده خاص ، استفاده میشود و ضریب تقویتی معادل مثبت و منفی 10 دسی بل هم جزو خصوصیات منحصر به فرد این دسته اکولایزرها هست. معمولآ حداقل سه ولوم برای تنظیم دامنه فرکانس تا 31 ولوم بکار گرفته میشود در بعضی از مدلها که البته کاربران نیمه حرفه ای هم با تنظیم کردنش مشکل دارند ، نوع استریو هست که برای کانال چپ و راست دو مجموعه باند جداگانه که بر روی دستگاه تعبیه شده است. واحد شمارش تعداد فرکانسهای قابل کنترل در این دسته "باند" هست مثلآ الاکولایزر 10 باند ، منظور اکولایزری هست که تمام محدوده 20 هرتز الی 20 کیلوهرتز شنوایی را به 10 قسمت قابل کنترل تقسیم کرده. البته فراموش نشود که این تقسیم بندی خطی نیست بلکه آنتی لگاریتمی هست مثلآ به اینصورت:
31Hz 63Hz 125Hz 250Hz 500Hz 1K 2K 4K 8 16K

و برای اکولایزر 20 باند فرکانسهای قابل کنترل به این صورت خواهند بود:

31Hz 44Hz 63Hz 88Hz 125Hz 180Hz 250Hz 355Hz 500Hz 710Hz 1K 1.4K 2K 2.8K 4K 5.6K 8K 11.3K 16K 22K



معایب و مزایا:

1. High and Low Pass:
بیشتر از اینکه برای کنترل سطوح فرکانس باشند برای برش فرکانس هستند و تنظیم کردن این نوع اکولایزرها برای آماتورها بسیار مشکل هست و عدم کنترل فرکانسهای میانی هر چند این دسته اکولایزرها دقیقآ برای این هدف ساخته نشده اند. قیمت نسبتآ بالای دارند بین 500هزار تومن تا 5 میلیون تومن که متوسط قابل استفاده قیمتی حدودآ 1.5 تومن.

2. Shelving Filter یا کنترل تون: فقط یک اشکال دارند و اون اینکه منسوخ شده اند.

3.Parametric Equalizer: تنظیم کردن بسیار پیچیده و قیمت بسیار بالا و کاربرد حرفه ای این انواع در مقابل کیفیت بسیار عالی و فیلتر کردن با کمترین تداخل فرکانسی و پهنای باند کلی بسیار بالا و قابلیت بسیار حرفه ای تنظیم Q ، از جمله مزایای و معایب این دسته هستند و در حال حاضر پرچم دار تمام اکولایزرها در تمام کارهای حرفه ای چه آنالوگ و چه دیجیتال هستند برای استفاده اصولی حتما باید دوره کوتاه مدت دیده شود تا نتیجه کار حرفه ای گرفته حاصل شود در غیر اینصورت تنظیم کردن با بخت و اقبال نتیجه ای مساوی حذف یا اضافه تقویت کردن فرکانسها داشته و عدم یکنواختی در سطوح مختلف فرکانس حاصل تنظیم اشتباه خواهد بود. محدوده قیمت این انواع بین 1 تا 25 میلیون تومن هست و متوسط که قابل استفاده حرفه ای باشه 5 میلیون تومن قیمت خواهد داشت.

4. Graphic Equalizer: هیچ وقت کاربرد حرفه ای نداشته و صرفآ برای آماتورها ساخته میشود بعد از اینکه آموزش مختصر و مقدماتی رو گذروندید قادر خواهید بود به راحتی هر نوع تنظیمی را انجام بدید. البته نمونه های استریو نیاز به دقت و حساسیت بیشتری از طرف کاربر دارند چون هر گونه تنظیم نا هماهنگ باعث افت کیفیت شده میانگین کانال خواهد شد. قیمت این انواع بسته به تعداد باندها که از 3 تا 31 معمولا هستند چیزی حدود 500 تومن الی 3 تومن هست که متوسط 10 کاناله تک چیزی حدود 1.5 قیمت خواهد داشت.

تمام این اکولایزرهایی که معرفی شدند ، هم نمونه آنالوگ و هم به صورت دیجیتال ساخته میشوند ولی نمونه آنالوگ حرفه ای ترین و گرانترین نمونه ها هستند ولی نمونه دیجیتالی صرفآ به صورت یک دستگاه جدا ساخته نمی شوند. هر چند شما نمونه بسیار معمولی این دسته اکولایزرها را در انواع پلیرهای دیجیتالی امروزه می بینید که سخت در تلاش هستند که کیفیتی معادل با اکولایزهای فوق حرفه ای و با قیمتی بسیار ارزان برای ارائه داشته باشند. به هر حال برنامه های کامپیوتری که صرفآ برای میکس و مسترینگ صدا بر روی پلتفورم PC هستند کیفیت بسیار خوبی دارند و قابل رقابت با اکولایزرهای حرفه ای ولی اغلب به صورت افلاین هستند و مناسب تولیدات و یا پخش انلاین نخواهند بود که عیب بسیار بزرگی برای کاربرد ما که هدفون هست می باشد.
به هر حال Setup اکولایزر به این شکل هست که پلیر سیگنالهای خام و بدون دستکاری را به اکولایزر وارد میکند و اکولایزر با توجه به تنظیماتی که از طرف کاربر اعمال شده تغییرات را بر روی سیگنال خام اعمال کرده و نتیجه نهایی به سمت آمپ هدایت می شود. آمپ همراه با اکولایزر نیست و دستگاه آمپ هم جداگانه باید تهیه شود که آمپ مناسب کاربرد ما (هدفون) فیمتی بین 300 الی 10 میلیون تومن داره که متوسط برای کارهای حرفه ای 1 میلیون تومن هست.

مطالب بسیار زیاد بود سعی بر این بود که خلاصه و ساده توضیح داده شود در پستهای آینده در باره تنظیم اکولایزر از انواع Graphic Equalizer که در اغلب پلیرهای نیمه حرفه ای وجود دارد توضیح داده خواهد شد.


شما هم موفق باشید.

روش تنظیم ساده Graphic Equalizer برای پلیرهای دیجیتالی:

انواع اکولایزر در پلیرها:
در اکثر پلیرهای امروزی که مناسب کاربر عادی ساخته شده اند از نوع اکولایزر گرافیکی استفاده شده و برای پلیرهای حرفه ای تر از همین نوع البته با تعداد باند بیشتر.
معمولآ در انواع ارزان قیمت تنظیمات اکولایزر به صورت از پیش تعریف شده هستند و قابل تنظیم از طرف کاربر نیست. این روش به نوعی از سر در گمی کاربر کم کرده و اکولایزر فقط به صورت نمایش وجود داشته و شما قادر به کنترل باندها نیستید. تنها چند گزینه از پیش تعرف که Preset خوانده می شود در دسترس هست که برای اینکه کاربر آماتور با اصطلاحات فرکانسی سر در گم نشود اسامی Well known استفاده میشود مثل:
Jazz
Classic
Pop
Rock
Dance
Techno
Flat

به اشتباه تصور آماتورها از این اسامی این هست که هر سبک را با این تنظیمات تبدیل به سبکی متفاوت خواهد شد. در صورتیکه اصلآ هدف از قرار دادن این اسامی این نبوده و بلکه به نوعی بیانگر این هست که شما با انتخاب فرضآ Techno تنظیمات باندهای اکولایزر به گونه ای خواهد بود که صدای خروجی بسیار شبیه به همان باندهای تقویت و تضعیف شده سبک تکنو خواهد شد یا به طور ساده تر اگر اکولایزر برروی Techno تنظیم شده باشد صدای بیس و های بسیار قوی تر شده صدای های مید در حد معمولی و بدون دستکاری خواهد ماند ، چیزی شبیه به نوع Level طیف فرکانسی سبک Techno به همین خاطر اغلب به اشتباه تصور می کنند. با تنظیم کردن اکولایزر خواهند توانست سبک تراک را عوض کنند که غیر ممکن خواهد ماند.

در بعضی از پلیرها که در سطح بالاتری از مدلهای قبل قرار گرفته اند حداقل سه تا پنج باند اکولایزر گرافیکی تعبیه شده و چون بازار هدف این انواع باز هم عام هست تنظیمات Preset به قوت خود باقی هست ولی شما امکان تنظیم کردن دستی هر باند اکولایزر را به صورت جداگانه خواهید داشت که معمولآ هیچ وقت کاربرهای آماتور از این تنظمات کاملآ دستی استفاده نخواهند کرد و نهایتآ با کمی دستکاری تنظیمات Preset به نتیجه مورد علاقه شخصی خود میرسند.

در پلیرهای حرفه ای تر از دستهای قبل تنظیمات Preset کاملآ حذف شده و تعداد باندهای اکولایزر بین 5 تا 10 باند مونو خواهد بود دقت این انواع بیشتر از انواع قبل هست و به راحتی شما قادر به کنترل تک باند در حد مثبت و منفی 10 دسی بل تا 20 دسی بل خواهید بود. امان بسیار حرفه ای تر که ذخیره تنظیمات هست به این دسته اضافه شده و شما معمولآ خواهید توانست بین یک تا 5 نوع تنظیم اکولایزر را شخصی سازی کنید.

در اکثر پلیرهای حرفه ای از انواع Parametric Equalizer استفاده شده که گاه با چهارباند هستند و تمام امکانات یک اکولایزر کاملآ حرفه ای در آنها تعبیه شده.

کیفیت و دقت اکولایزر پلیرها:
تقریبآ در تمام مدلهای ارزان قیمت به دلیل محدودیت سرعت پردازنده اصلی و پایین نگه داشتن هزینه تولید معمولآ از فیلترهای آنالوگ Selectable اسفاده شده که کیفیت بسیار پایینی دارند به حدی که کاربر آماتور هم تمایلی به استفاده از اکولایزر پلیر نخواهد داشت.

در پلیرهایی با قیمت متوسط همچنان مسائل مدلهای ارزان قیمت به قوت خود باقی هست اما با یک مقدار هزینه بیشتر برای چیپ سخت افزاری DAC که درون آن اکولایزر Preset قرار گرفته تا اندازه ای بر مشکلات عدم کیفیت دسته قبلی فائق آمده و کیفیت به مراتب بهتری ارائه می کنند

در پلیرهای با قیمت بالاتر از حد متوسط برای پردازش اکولایزر از پردازنده اصلی استفاده شده و اکولایزر با استفاده از پردازش(نه پردازنده) DSP به طور مطلوبتری نسبت به دسته های قبل پیاده سازی شده و کیفیت این انواع در پایین ترین حد هم از دسته های قبل بهتر بوده. به هر حال کیفیت صدای اکولایزرهای این دسته کاملآ در گرو الگوریتمهای بسیار پیچیده و متفاوت پیاده سازی اکولایزر به صورت نرم افزاری هست.

در پلیرهای حرفه ای از پردازنده اختصاصی DSP برای اکولایزر استفاده شده است تا بهترین کیفیت ممکن دریافت شود در این دسته اولویت اول کیفیت صدا خواهد بود و هست به دلیل هزینه بر بودن سخت افزار و نرم افزار اضافه و پردازش های کوچک و بزرگ که جهت هماهنگی سخت افزاری بر روی پلیر تعبیه شده هزینه این پلیرها بسیار بالاتر از انواع قبل خواهد بود.

معایب اکولایزر گرافیک مورد استفاده در پلیرها:
در پلیرهای ارزان قیمت به دلیل ساختمان محدود سخت افزاری از قطعات با کیفیت استفاده نشده و کیفیت صدای مطلوبی ندارند.
در پلیرهای متوسط کیفیت فیلترها در حد متوسط هست هر چند ضریب تقویت چندان بالا نیوده و یک ضعف اساسی برای این انواع هست
درپلیرهای نیمه حرفه ای هم مشکل دسته متوسطه تا اندازه ای حل شده ولی همچنان باندهای فرکانسی به خوبی فیلتر نشده و تا اندازه ای عدم کنترل Q برای باندهای اکولایزر کمی قدرت تنظیمات را محدود میکند.
در پلیرهای حرفه ای تا حد زیادی محدودیتهای دسته های قبل برطرف شده و کیفیت صدای بسیار بهتری ارائه میدهند اما در مدلهایی که اکولایزر به صورت گرافیکی پیاده سازی شده تفاوت چندان با دسته قبل محسوس نخواهد بود.

شیوه صحیح تنظیم اکولایزر گرافیک:
با توجه به Setup سیستم صوتی باید اول مشخص کنید که در چه فرکانسهای افت Level دارید. همیشه دقت کنید تنظیمات باید با شرایط عادی انجام شده منظور از شرایط عادی این هست که پلیر هنگام پخش هیچ فیلتر فعالی نداشته باشد و تنظیمات اکولایزر باید برروی Flat قرار داشته باشد و صدای خروجی باید توان مناسب پخش شود نه زیاد نه کم.
1. برای تست از تراکهای Rip شده با کیفیت پایین استفاده نکنید.
2. زمانی تست را انجام دهید که محیط عاری از هر گونه نویز اضافه باشد به خصوص برای کاربران آماتور تا به این وسیله با توجه و دقت بیشتری به صدای در حال پخش گوش دهند.
3.برای کاربران آماتور که با توان فرکانسهای مختلف برای کاربرد صوتی آشنایی ندارند بهتر است که چند تراک صوتی با سبکهای مختلف آماده داشته باشند هر چند از اون سبکها خوششون نیاد.
4. 45 ثانیه اول هیچ تراکی را مورد توجه قرار ندهید.(بعدآ میگم چرا؟)
5. پشت سر هم تراک ها را پلی نکنید.
6. از تکنیک A/B استفاده کنید و بهترین تایم هم دقیقه اول به مدت 1 دقیقه خواهد بود.(بعدا راجب این تکنیک توضیح ساده خواهم داد)
7. مشخص کنید که اکولایزر پلیر شما چند باند قابل تنظیم دارد و با چه ضریب تقویتی. مثلآ 5 باند و مثبت و منفی 10 دسی بل
8. به تعداد نصف باندهای اکولایزر یک جدول رسم کنید. مثلآ برای پلیر انتخایب ما که پنج باند اکولایزر ما باید 3 عدد که زقم گرد شده رو به بالا می باشد.
9. حالا با توجه به تعداد ستون های این جدول تمام طیف فرکانسی صدا را قسمت کنید و با دقت به صدای پخش شده گوش کنید.
10 به هر قسمت نمره از 10 بدید البته برای نمره دادن برای آماتورها معمولآ آموزش به اینصورت هست که به کاربر پیشنهاد میشود که قوی ترین فرکانس را به عنوان مرجع قرار دهد. اگر شما کاربر آماتور هستید باید برای حداقل چند تراک با سبکهای مختلف این کار را انجام دهید.
11. میانگین تمام نمرات را پایین هر ستون محاسبه و یادداشت کنید.
12. برای اینکه نتیجه از حالت معکوس به حالت طبیعی برگردد شما باید عدد 10 را منهای عدد بدست آمده کنید.
13. دقت کنید که کدام ستون پایین ترین مقدار را دارد و آن را انتخاب کنید.
14. حالا به نسبت رقم انتخابی به سایر رقمهای سایر ستونها نزدیک ترین باند اکولایزر را متناسب با تفاوت زیاد کنید مثلآ اگر ستون وسط نسبت به دو ستون دیگر 10 درصد مقدار کمتری داشت به همان نسبت باند میانی اکولایزر را زیاد کنید. و همینطور برای دو ستون دیگر این کار را تکرار کنید.
15. بعد از تنظیم نهایی چون ستون های تنظیمی نصف انتخاب شده بود شما باید باندهای میانی را که تنظیم آنها انجام نشده به حالت میانگین دو باند کناری تنظیم کنید.
16. اگه شما کاربر آماتور هستید امکان دارد بعد از تنظیم کردن با این روش نتیجه دلخواه حاصل نشود ولی با کمی دستکاری کردن باندهای کناری باید به نتیجه دلخواه برسید.
17. فراموش کنید عادت به گوش دادن صداهای UnNormal را ، شما باید صدای طبیعی و یکدست را به دست آورید نه صدایی که مثلآ بیس قوی دارد.
18. در صورتیکه بعد از تنظیم شما تقریبآ تمام سبکها را به همان تون صدای خاص سبک شنیدید باید به خودتون خیلی امیدوار بشید که با کمی تمرین خواهید توانست با یک تراک هم تنظیم کامل و صحیح را انجام دهید.
19. فراموش نکنید که سیستم شما دارای محدودیتهای سخت افزاری هست پس اگر با زیاد کردن ضریب تقویت باندهای اکولایزر به نتیجه دلخواه نرسیدید کافیست کمی از ضریب تقویت باندهای مجاور کم کنید.

بایدها و نبایدهای اکولایزر گرافیک:
هیچ وقت تنظیمات اکولایزر با با بالاترین حد ممکن انجام ندهید مثلآ تنظیمات ضریب تقویت برای نباید بیش از مثبت و منفی 70 درصد ضریب تقویت باشد.
هیچ وقت از تراکهایی بی کیفیت استفاده نکنید.
هیچ وقت از تنظیم کردن به روش حداکثر استفاده نکنید. منظور از این روش که البته روش انتخابی آماتورها هست اینه که اونها درصورتی که در یک فرکانس سطح لازم را ندارند بلافاصله شروع به زیاد کردن پلکانی باندهای اکولایزر میکنند و نتیجه این کار چیزی جزء تنظیم ناشیانه نخواهد بود هر چند برای او کاملآ خوشایند باشد.
همیشه سعی کنید سطح باندهای اکولایزر در حد همان خط 0 دسی بل یا فلت انجام شود.
در صورت اختلاف زیاد بعضی از فرکانسها چاره ای جزء کم کردن سطح سایر فرکانسه نیست البته نباید در انجام این کار افراط صورت گیرد که باعث حذف جزییات در آن فرکانسها خواهد شد.
در صورتیکه اکولایزر به صورت استریو باشد هر دو باند را باید با یک لول و همزمان تنظیم کنید.



شما هم موفق باشید.

Driver:
عنصر اصلی و مهم یک هدفون داریور نامیده میشود. وظیفه اصلی درایور تبدیل سیگنالهای الکتریکی به مکانیکی هست. البته به طور ساده تر می توان گفت که driver در حقیقت یک بلندگوی کوچک هست. driver های مورد استفاده در هدفونها از چند نظر با هم متفاوت میباشند:
1. امپدانس
2. اندازه
3. نوع Driver از نظر ساختمان
4. پهنای باند یا به عبارتی محدوده فرکانسهای قابل پخش
5. حساسیت


انواع Driver:
1. Dynamic: این انواع یکی از گسترده ترین و پر استفاده ترین نوع درایورهاست به دلیل ساختمان بسیار ساده و امکان تولید سریع و بدون نیاز به تکنولوژی و ابزار بسیار خاص. مواد اصلی تشکیل دهنده این انواع :
1. آهنربای ثابت(اهنربایی که خود بخود خاصیت مغناطیسی دارد)
2. یک سیم پیچ که به صورت حلقه ای کوچک و با استفاده از سیم های بسیار نازک هست
3. یک پرده که دیافراگم خوانده میشود

شکل عملکرد بسیار ساده این انواع به اینصورت هست که سیم پیچ توسط چسب برروی دیافراگم بطور ثابت قرار گرفته و سیم پیچ طوری در میان شیار آهنربا فرو داده میشود که با اعمال جریان الکتریکی باعث جابجایی سیم پیچ و در نتیجه جابجایی هوای مجاور توسط دیافراگم شده و به این شکل صدا تولید خواهد شد.
علت جابجایی سیم پیچ این است که در صورتیکه از یک سیم پیچ جریان الکتریسیته عبور کند در اطراف سیم پیچ متناسب با جریان الکتریسیته عبوری میدان مغناطیسی به وجود می اید و همانطور که میدانید که اگر دو قطب مخالف مغناطیسی روبروی هم قرار گیرند باعث ایجاد نیرویی برخلاف هم شده که این نیرو باز هم متناسب با میدان مغناطیسی بین دو جسم هست و در نتیجه این تغییرات نیروی رانش و کشش بین آهنربا و سیم پیچ باعث جابجایی دیافراگی خواهد شد که به سیم پیچ چسبیده است. پس اگر یک موج سینوسی به سیم پیچ اعمال شود در واقع دیافراگم به صورت سینوسی عقب و جلو خواهد رفت و تولید صدا خواهد کرد.

2.Piezoelectric:
این انواع چیزی جزء پدیده کریستالهای الکترونیکی نیستند. کریستالها در واقع برشی بسیار نازک از مقطع مواد معدنی که کریستال خوانده میشود هستند. خاصیت کریستالهای الکترونیکی این هست که اگر به آن ولتاژ اعمال شود تمایل به لرزشی متناسب با نوع برشی که داده شده دارند و برعکس در صورتیکه با ایجاد تنش شما خواهید توانست از این کریستال الکتریسیته دریافت کنید. در واقع به این قطعات پیزوالکتریک گفته میشود.
با متصل کردن ولتاژ سینوسی به پیزوالکتریک باعث ایجاد لرزش و تولید صدا خواهند شد به دلیل سختی و شکننده بودن این مواد و همچنین برشهای بسیار نازک به سختی قادر به تولید فرکانسهای پایین خواهند بود و اغلب برای تولید فرکانسهای بالا از آنها استفاده می شود.

3. Electrostatic:
یکی از قدیمی ترین روشهای ساخت داریور هستند عملکردی بسیار ساده داشته و بر پایه پدیده الکترواستاتیک میباشد. دقیقآ مشابه پدیده مغناطیس که توضیح داده شد این پیده هم بی شباهت به مغناطیس نبوده با این تفاوت که به جای میدان مغناطیس از میدان الکتریسیته استفاده میشود. به اینصورت که دیافراگم در بین دو صفحه فلزی توری نازک قرار داده میشود و به دیافراگم یک ولتاژ بسیار بالا اعمال میشود مثلآ مثبت 500 ولت (که این ولتاژ کاملآ بستگی به جنس دیافراگم و هیچنین فاصله بین دیافراگم و دو صفحه مجاور داشته) و به هر دو صفحه فلزی عقب و جلوی دیافراگم دو ولتاژ با قطب منفی متصل میشود در صورتیکه اختلاف ولتاژ دو صفحه عقبی و جلویی دیافراگم مثبت بود باعث عقب رانده شدن دیافراگ میگردد و برعکس چون اگر صفحه جلویی از صفحه عقبی اختلاف پتانسیل بیشتری داشت پس صفحه جلویی مثبت تر از صفحه عقبی هست و چون پتانسیل الکتریکی دیافراگم مثبت هست باعث میشود که هردو قطب همنام از هم فاصله بگیرند و همین فاصله در صورتیکه به صورت تکرار شونده و سریع انجام شود باعث تولید فرکانس یا صدا خواهد شد.

4. Balanced Armature:
این انواع هم یکی از ساده ترین ساختمانها را داشته به این شکل که با استفاده از حالت موتور الکتریکی به تولید صوت می پردازد. فرض کنید شما یک موتور DC کوچک در اختیار داشته باشید با اعمال ولتاژ به موتور ، موتور به یک سمت چرخش خواهد داشت و اگر قطب مثبت و منفی ولتاژ اعمالی به موتور را جابجا کنید سمت گردش موتور هم دقیقآ برعکس دفعه قبل خواهد بود و این مسله باعث ایده ساخت درایورهای موتوری شد. شکل عملکرد بسیار ساده هست به این صورت که اگر از روتور (گرداننده داخلی موتور) یک اتصال مکانیکی به دیافراگم متصل شود با چرخش موتور به سمت چپ و راست باعث کشیده شدن و یا فشار به شمت دیافراگم شده و تولید صدا خواهد شد.

5. Orthodynamic:
این انواع در حقیت بسیار ساده بوده اما به دلیل حساسیت زیاد در تولید معمولآ برای ساخت هدفونهای ارزان قیمت مورد استفاده قرار نمیگیرد. اصول کار هم بسیار ساده هست به این شکل که شکل عملکرد بسیار شبیه به انواع درایورهای Dynamic بوده ولی با این تفاوت که به جای اینکه درون آهنربا شیار داده شود تا سیم پیچ درون آن به حالت معلق قرار گیرد ، در واقع سیم پیچ را بر روی سطح دیافراگم به طور کامل قرار گرفته و این دیافراگم بین دو آهنربا با قطب مخالف که یکی در پشت و یکی در جلو قرار میگیرد فرض کنید از سیم پیچ جریانی بگذرد در نتیجه باعث ایجا میدان مغناطیس شده و متناسب با قطبیت میدان ایجاد شده باعث جابجایی دیافراگم که درحقیقت چسبیده به سیم پیچ هست شده و تولید صدا خواهد شد.


مزایا و معایب Driver:
1. Dynamic:
بسیار ارزان هستند دقت خوبی دارند نیاز به دقت بالا برای ساخت ندارند ولی خطی نیستند و پاسخ فرکانسی محدودی دارند و به خاطر پدیده Resonance معمولآ پاسخ فرکانسی یکدستی ندارند. صدای آنها بسیار به کیفیت دیافراگم و قدرت آهنربا و هم چنین به کیفیت سیم پیچ وابسته هست.

2.Piezoelectric:
بسیار ازران هستند صرفآ برای فرکانسهای بالا مورد استفاده قرار میگیرند پاسخ فرکانسی خیلی خوبی دارند. برای هدفون مناسب نیستند.

3. Electrostatic:
پاسخ فرکانسی عالی دارند و پهنای باند فرکانس بسیار گسترده و سطح فرکانس یکدست از جمله اصلی ترین برتری های این دسته هست اما در عین حال به خاطر کارکردن با ولتاژ بسیار بالا خیلی خطرناک بوده و همیشه نیازمند رسیدگی و مراقبت هستند. شرکتهای محدودی تولید این انواع را انجام می دهند قیمت بسیار بالایی دارند بیش از یک میلیون تومن. بسیار به شرایط محیط حساس هستند مثلآ به هیچ عنوان در هوای مرطوب و بارانی قابل استفاده نیستند. برای راه اندازی این انواع نیاز به آمپ مخصوص دارند که متاسفانه همچون هدفون این انواع، دارای تنوع بسیار کم هست واغلب توسط خود شرکت سازنده هدفون همراه با هدفون فروخته میشود.

4. Balanced Armature:
بسیار پرقدرت هستند پاسخ فرکانسی خیلی سریع و خوبی دارند به طوریکه از این نظر بعد از درایورهای الکترواستاتیک در مقام دوم جای گرفته اند. پهنای باند متوسطی دارند معمولآ به صورت چند درایوری مورد استفاده قرار میگیرند به خاطر عدم پاسخ یکدست فرکانس به خاطر پدیده resonance و بسیار به شوک مکانیکی حساس بوده و همیشه امکان این هست که اتصال مکانیکی دیافراگم به موتور از هم جدا شده البته در مواقع سقوط با سرعت زیاد و البته با همین سرعت تقریبآ تمام هدفونها به خوبی از آسیب در امان خواهند ماند.

5. Orthodynamic:
به دلیل ساخت با دقت بالا برای هدفونهای ارزان قیمت به هیچ عنوان مورد استفاد قرار نمیگیرد و پاسخ فرکانسی خیلی خوبی داشته به خصوص صدای فرکانس پایین این انواع بسیار باکیفیت هست این نوع درایورها چندان به شرایط محیط حساس نبوده ولی به خاطر فورم مکانیکی هدفون باید از ضربه محافظت شوند.




انواع Driver های مورد استفاده در هدفونهای حرفه ای:
1. Dynamic: در این دسته تلاش بر استفاده از قویترین آهنربای ثابت به اضافه تلاش برای بدست آوردن سیم هایی که کمترین مقاومت اکتریکی را در دمای اتاق داشته باشند و تلاش برای بدست آوردن انعطاف پذیر ترین دیافراگم همشه از اولویتهای سازنده هدفونهای حرفه ای هست.
علت استفاده از آهنربای قوی برای بدست آوردن بیشترین حساسیت هدفون هست که با کمترین سیگنال الکتریکی هم تولید صدا نماید مثلآ جزییات بسیار دقیقی که تا به حال از شنیدن آن محروم بودید و علت استفاده از سیم پیچ با کمترین مقاومت الکتریکی به این خاطر هست که بتوانند تعداد دور بیشتری از سیم را برای سیم پیچی استفاده کنند چون عدم کیفیت پایین سیم باعث میشود که سیم ضخیم تری استفاده کنند و مجبور خواهند شد به دلیل سنگینی سیم پیچ از تعداد دور کمتری استفاده کنند و در نهایت درایور حاصل ، توان کافی برای راه اندازی دیافراگم و درنتیجه تولید صدا را نداشته و اما برعکس با سیم بسیار نازکتر خواهند توانست مغناطیس به مراتب قوی تر و به مراتب سبک تر تولید کنند که در نتیجه باعث تولید درایوری خواهد شد که به کوچکترین نوسانات الکتریکی هم پاسخی قوی و سریع خواهد داد و هدف از استفاده از دیافراگم بسیار انعطاف پذیر این هست که مقاومت و سنگینی پرده دیافراگم باعث افت چشمگیر کیفیت نشده و همیشه درایور تحت هر شرایطی مثل دماهای متفاوت محیط قادر به جابجایی سریع و در عین حال بسیار قوی گردد. با تنوع بسیار زیادی ساخته میشوند و اغلب قیمتی بین 500 هزار تومن الی 5 میلیون تومن دارند.


2. Electrostatic:
به دلیل اینکه تکنولوژی ساخت معمولآ تولیدات محدود این دسته هدفونها همراه با فن آنچنان خاصی نبوده و چه هدفون ارزان قیمت و چه گران قیمت ساخته شود به طور کلی میتوان گفت همگی از یک مجموعه بسیار مشابه از عناصر استفاده میکنند و تفاوت عمده در آمپلی فایر مخصوص و تا حدودی هم به فورم اکوستیک خود هدفون مربوط میشود. هدفونهای این دسته بسیار محدود هستن و فقط تعدا شرکتهای سازنده آنها کمتر از چند عدد هست و قیمت محصولات آنها چیزی در حدود یک میلیون تومن الی 5 میلیون تومن هست.


3. Balanced Armature:
به خوبی قادر به تولید فرکانسهای پایین و میانی بوده اما برای هدفونهای در سطح حرفه ای حتمآ نیازمند استفاده از مجموعه چندتایی از این درایورها خواهد بود به ضربه خیلی حساس هستند تقریبآ تنها اشکال این دسته هدفونها عدم تولید فرکانسهای بالا هست و معمولآ بیشینه فرکانسی کمتر از 20 کیلو هرتز دارند که از این نظر در مقابل سایر دسته ها در رتبه آخر قرار دارند. هدفونهای حرفه ای این دسته با ترکیبی از چهار الی 16 درایور ساخته شده و تنوع بسیاری دارند و تنوع قیمت هم بین 300 هزار تومن الی 2 میلیون تومن هست.

4. Orthodynamic:
در حقیقت انواع بهبود یافته انواع Dynamic هستند که سعی در به حداقل رساندن اشکالات آن دسته دارند که مهمترین آنها پاسخ فرکانسی خیلی خوب به خصوص به فرکانسهای پایین هست و همچنین خطی تر شدن پاسخ دیافراگم و حساسیت بیشتر به دلیل استفاده از آرایه ای از آهنرباها که دیافراگ یا در حقیقت باعث محسور کردن سیم پیچ در بین یک میدان مغناطیسی قوی شده اند. هدفونهای ساخته شده در این دسته معمولآ از نظر تنوع بسیار محدود هستند و قیمت بالایی در حد یک میلیون تومن دارند و برای راه اندازی حتمآ نیاز به آمپ هست.




شما هم موفق باشید.

لغت نامه فنی:

Aggressive:
صدایی غیر یکدست ، فرکانسهای های تقویت شده و فرکانسهای پایین تا اندازه ای شفاف.

Alignment:
چینشی که باعث دریافت بهترین نتیجه گردد.

Amplifier:
دستگاهی که باعث تقویت جریان یا ولتاژ و یا توان گردد ، مورد استفاده در جاهایی که دستگاه مادر قادر به ارائه توان مناسب نباشد.

Analog Player:
پخش کننده صدای ضبط شده قیاسی

Analytical:
توانایی شنیدن صدایی با جزیات دقیق با سطح اعوجاج کم

Attenuator:
دستگاهی است که باعث کاهش حجم صدا شده معمولآ برای کاهش حجم صدای آمپلی فایر استفاده می شود

Audio frequency:
سنجش فرکانس شنوایی انسان که واحد آن هرتز است

Balanced audio:
روشی برای انتقال صوت که به صورت زوج سیم بهم تابیده اجرا میشود

Balanced headphones:
هدفونی که نوع اتصال آن هماهنگ با Balanced audio باشد

Bandwidth:
پهنای باند قابل پخش توسط هدفون

Bass:
فرکانسهای پایین محدوده شنوایی یک انسان

Bassy:
بیس قوی

Bit rate:
نرخ انتقال حداقل داده های دیجیتالی که بیت خوانده می شود

Black background:
تعریفی کلی از حداقل مقدار THD و حداقل میزان نویز

Blurred:
پاسخ ضعیف

Boomy:
بیس خیلی قوی

Bridging:
استفاده همزمان از دو کانال چپ و راست برای به دست آوردن یک کانال مونوی پرقدرت

Bright:
پاسخ غیر یکدست ، های قوی

Brilliance:
پاسخ غیر یکدست ، های قوی

Cabin gain:
تقویت فرکانسهای پایین

Channel:
مسیری اختصاصی برای انتقال صوت

Channel Balance:
رابطه بین سطح کانال چپ و راست

Circum-aural:
هدفونی که تمام گوش را در بر میگیرد

Clipping:
اعوجاجی که با برش یا قطع قسمتی از قله سیگنال صوتی می شود این حالت زمانی اتفاق خواهد افتاد که سطح سیگنال ورودی بیش از حد مجاز باشد

Closed:
Roll-off بیش از 10KHz

Closed headphones:
هدفونی که قسمت بیرونی آن جلوی انتشار صدا را به سمت خارج بگیرد

Coloured:
پاسخ غیر یکنواخت

Coloration:
تغییر صدای طبیعی به صورتی که بعضی از فرکانسها بیش از حد باشند

Cups:
محفظه ای از جنس پلاستیک یا فلز یا چوب که درایور هدفون درون آن تعبیه شده

Customs Headphone:
هدفونی که توسط شرکت سازنده برای گوش سفارش دهنده قالب گیری می شود

DAC:
مبدل سیگنالهای دیجیتال به آنالوگ ، مشابه عملکرد کارت صدای کامپیوتر

Damping:
حرکت فرسایشی

DAP:
پلیر صدای دیجیتالی

Dark:
صوتی که به طور کاهشی با افزایش فرکانس تغییر سطح دهد

Depth:
حس فاصله بین سازهای مختلف در هنگام گوش دادن

Detailed:
پاسخ سریع و نویز کم و پاسخ فرکانسی یکدست

Diaphragm:
دهانه یا پرده یک درایور که با جابجایی آن صدا تولید می شود

Distortion:
هر گونه ناهمگونی و تغییر ناخواسته

DIY (Do it Yourself):
ابزارهای ابتکاری دست ساز

Double Voice Coil (DVC):
درایوری با دو سیم پیچ مجزا و نصب شده برروی یک دیافراگم واحد. معولآ این درایورها برای بلندگوهای subwoofers بکار گرفته می شوند

Driver:
واحد اصلی هدفون که تبدیل سیگنال الکتریکی به مکانیکی را انجام میدهد

Driver Parameters:
خواص فیزیکی درایور

Dual Mono:
دو کانال مجزا که یکی چپ و یکی راست خوانده میشود

Dynamic:
سیگنالی پرقدرت بدون برش و با اعوجاج کم

Dynamic headphones:
هدفونی که عنصر متحرک آن یک سیم پیچ هست که به پرده ای متصل شده و این سیم پیچ درون شکافی از آهن ربا قرار گرفته باشد

Dynamic range:
محدوده ای از سیگنال بدون اینکه افت کیفیت و یا اعوجاج داشته باشد

Efficiency rating:
نسبت بین قدرت صدا و سیگنال الکتریکی که به درایور اعمال میشود

Electrostatic headphones:
درایوری که با پدیده الکترواستاتیک کار میکند

Equalizer:
دستگاهی برای افزایش یا کاهش سطح فرکانس های صدا

Fast:
پاسخ سریع

Flat Response:
باز تولید طبیعی صدا

Forward:
پاسخ غیر یکنواخت به طوریکه سطح فرکانسهای بالا بیش از اندازه باشند

Free Air Resonance:
فرکانس تشدید یک درایور در زمانی که درون هوای آزاد قرار داشته باشد

Frequency:
تعداد نوسانات برای یک ثانیه

Frequency Response:
محدوده ای از فرکانسهای قابل پخش

Full-range:
درایوری تنها برای تولید طیف گسترده ای از فرکانسها

Gain:
ضریب تقویت یا افزایش یا کاهش سیگنال

Ground:
نقطه اتصالی که اختلاف پتانسیل صفر ولت نسبت به زمین دارد

Grainy:
اعوجاج در فرکانسهای بالا

Hard:
سطح زیاد در فرکانسهای بالاتر از فرکانسهای میانی

Harmonic:
تداخل یا جمع شدن چند فرکانس مختلف با هم

Harsh:
سطح بیش از اندازه فرکانسهای میانی

Headstage:
درک کردن Soundstage در زمان گوش دادن به صدای هدفون

Hertz:
واحد سنجش یا اندازه گیری فرکانس

High-pass Filter:
مدار الکترونیکی که فقط باعث عبور فرکانسهای بالاتر از فرکانس تعریف شده باشد

High:
فرکانسهای بالاتر از 6KHz

High Midrange:
فرکانسهای بین 2 الی 6 کیلوهرتز

Hiss:
صدای نویزی شبیه به صدای باد یا فیسسسس

Hum:
صدای نویزی شبیه به صدای هوممممم

Hollow:
افت صدای فرکانسهای میانی

IEM (In Ear Monitor):
هدفونی که قسمتی از آن درون کانال گوش قرار می گیرد

Impedance:
مقاومت ظاهری که تحت تاثیر فرکانس بوده

Imaging:
تشخیص یا تفکیک صداهای سازهای مختلف در زمان اجرای همزمان

Laid-back:
پاسخ غیر یکنواخت وافت در سطح فرکانسهای بالا

Lossless:
فشرده سازی بدون حذف از داده های اصلی

Lossy:
فشرده سازی با حذف از داده های اصلی

Low-Pass Filter:.
دستگاهی الکترونیکی هست که فقط باعث عبور فرکانسهای پایین تر از حد تعریف شده می شود

Low Level Detail:
اعوجاج بسیار پایین در حالتی که سیگنال ضعیف باشد و سطح نویز بسیار پایین

Low Midrange:
محدوده فرکانسهای بین 250 هرتز الی 2 کیلوهرتز

Lush:
پاسخ غیر یکنواخت و سطح پایین فرکانسهای بالا و پایین به همراه کمی اعوجاج

Mellow:
پاسخ غیر یکنواخت و سطح پایین فرکانسهای بالا و پایین

Midbass:
محدوده فرکانسهای بین 100 الی 440 هرتز

Midrange (mids):
محدوده فرکانسهای بین 250 الی 4 کیلوهرتز

Muffled:
سطح ضعیف فرکانسهای بالاتر از 6 کیلو هرتز

Neutral:
صدای کاملآ طبیعی

Neutral headphone:
هدفونی که پاسخ فرکانسی آن یکنواخت باشد

Noise:
هر گونه صدای نا خواسته فرکانس بالا که معمولآ صدایی شبیه به وووززززز تولید میکنند

Octave:
اختلاف دو برابری فرکانس بین دو نت

Oxygen Free Copper:
کابلی که با حداقل میزان ناخالصی ساخته شده باشد

Ohm:
واحد اندازه گیری مقاومت الکتریکی

Open headphones:
هدفونی که صدای درایور آن از سمت خارج قابل نفوذ باشد

Orthodynamic headphones:
نوع توسعه یافته هدفون داینامیک هست

Pads:
روکشی یا لایه ای از ابر یارچه که بین هدفون و گوش قرار میکیرد

Peak:
بیشینه مقدار

Phase Coherence:
تفاوت یا رابطه زمانی بین دریافت صدای درایورهای مختلف که در فاصله های متفاوت نسبت به هم نصب شده اند

Phase Distortion:
اعوجاج صوتی که باعث تاخیر در مسیر سیگنال شود

Piercing:
صدایی دقیق در محدوده فرکانسهای بین 3 الی 10 کیلوهرتز

Polarity:
قطبیت یک سیگنال یا پدیده

Potentiometer:
دکمه قابل تنظیم که با تغییر مقاومت الکتریکی کار میکند مثل ولوم پلیر

Presence:
حس کردن اجرای زنده ساز موسیقی

Puffy:
سطح زیاد فرکانسهایی در محدوده 500 هرتز

Resonance:
تمایل درایور به لرزش در فرکانسی خاص

Resonance Frequency:
لرزش شدید درایور در یک فرکانس خاص

Roll-off:
فرکانسهای بالایی که درایور قادر به تولی آنها نخواهد بود

Round:
فرکانسهای بالا به دلیل Roll-Off حذق شده اند

Signal-to-noise:
نسبت بین سیگنال به نویز که واحد سنجش آن دسی بل می باشد

Signa Quality (SQ):
کیفیت سیگنال

Smooth:
پاسخ فرکانس یکنواخت در محدوده فرکانس میانی

Solid state:
قطعاتی که از نیمه هادی ها ساخته میشوند

Sound Stage:
گستردگی Imaging

Source:
منبع اولیه یا تولید کننده سیگنال

Speed:
پاسخ ضربه سریع

Sub-bass:
فرکانسهای بسیار پایین در محدوده 20 الی 100 هرتز

Subwoofer:
درایوری که قادر به پخش فرکانسهای بسیار پایین باشد

Supra-aural:
درایوری که بر روی گوش قرار گرفته

THD )Total Harmonic Distortion(:
درصد ، نسبت بین هارمونیک اصلی به مجموع اعوجاج تمام هارمونیک ها

THD+N:
THD به اضافه نسبت سیگنال به نویز

Thick:
THD زیاد در فرکانسهای پایین

Tight:
THD بسیار کم در فرکانسهای پایین

Tinny:
پهنای باند کم یا فرکانسهای پایین ضعیف و مید قوی

Tips:
سری هدفون که از جنس سلیکون یا فوم یا لاستیک می باشد

Transparent:
صدایی بدون تغییر

Transient Response:
توانایی درایور در پخش سیگنالهایی با تغییرات سریع بدون اینکه صدا حالتی محو داشته باشد

Treble:
فرکانسهای بالاتر از 4 کیلوهرتز

TRS )Tip Ring Sleeve connector):
عمومی ترین کانکتور اتصال دهنده هدفون به دستگاه که در دو سایز"1/8 و "1/4 به صورت عمومی مورد استفاده قرار میگیرد

Tube (Vacuum tube):
المانی الکترونیکی که جهت تقویت استفاده می گردد

Tube amp:
آمپلی فایر که با استفاده از لامپ ساخته شده باشد

Tube rolling:
لامپی با قابلیت تعویض

Upper Midrange:
فرکانسهای بین 2 الی 4 کیلوهرتز

Voice coil:
سیم پیچ درایور

Wavelength:
طول موج یک فرکانس که از تقسیم کردن 1 به فرکانس بدست می آید

Warm:
پاسخ غیر یکنواخت و سطح بالاتر فرکانسهای بین 400 الی 4 کیلوهرتز

Weighty:
پاسخ فرکانسی خوب و اعوجاج کم در فرکانسهای پایین



از همه دوستان به خاطر قاطی شدن بعضی از خطوط معذرت خواهی میکنم. تمام تلاشم رو کردم تا به شکلی کامل و صحیح نمایش داده بشه که نشد ، متاسفانه.

شما هم موفق باشید.

انتخاب هدفون متناسب با فیزیک گوش:
همیشه به طور قطع نمی توان گفت که فقط کیفیت بد ساخت و یا طراحی بدنه یک هدفون باعث تمام معایب آن باشد چه بسا که هدفونی که روی گوش ما به راحتی قرار نگرفته بر روی گوش دیگران به راحتی نسب شود و یا بر عکس پس باید در انتخاب یک هدفون فورم گوش هم در نظر گرفته شود.
معمولآ شرکتهای سازنده تمام تلاش خود را برای طراحی و ساخت یک بدنه که برروی تمام گوشها نسب گردد خواهند کرد اما مسله اصلی تفاوتهای فیزیکی گوش هست که همیشه راه حل پیشنهادی شرکتها مناسب گوش یک فرد نخواهد بود.
عدم شناخت دقیق از فورم گوش خود احتمالآ باعث انتخاب هدفونی خواهد شد که بعد از گذشت چند دقیقه از نصب آن برروی گوش احساس درد در گوش کنید که این درد ممکنه فقط در حاشیه بیرونی گوش یا حتی درون خود گوش احساس شود که در آخر راه حلی عملی جزء تعویض هدفون نیست به هر حال به هیچ عنوان برای تغییر گوش تصمیمی ساده نمی توان گرفت.
متاسفانه کاربرد ما که گوش دادن با هدفون هست اینکه ساعتها بدون توجه به زمان سپری شده که چقدر بوده از هدفون استفاده میکنیم ، توجه بیشتری باید در انتخاب کرد تا اینکه این اوقات گاهآ یا اغلب تفریحی با درد و یا ناراحتی خاتمه نپذیرد.
هدفونهای ارزان قیمت از این نظر اغلب جزو استثناها حساب شده و اغلب در بدترین شرایط ممکن باعث آسیب های کوتاه مدت و گاه بلند مدت خواهند شد. استفاده از هدفونی که احساس خوشایندی از همه لحاظ برای شما نداشته باشد کاری کاملآ اشتباه خواهد بود. سیستم شنوایی ما که نهایت پردازش آن در مغز صورت میگیرد به راحتی بدون اینکه شما مطلع شوید با صداهای بد منطبق شده و تاثیر کوتاه وبلند مدت آن به زودی برای شما مشخص خواهد شد.همینطور در مورد احساس درد به خصوص در نواحی گوش.



ساختمان بیرونی گوش:
گوش به سه قسمت مجزا از لحاظ پزشکی(آناتومی) تقسیم شده که برای این مسئله فقط به قسمت بیرونی آن پرداخته میشود.
قسمت اعظم گوش بیرونی از بافتهای غضروفی تشکیل شده که قابلیت ارتجاعی زیادی داشته ولی از نظر آسیب پذیری فوق العاده در معرض انواع آسیب ها قرار داشته به هر حال هدف اصلی این بافت در حقیقت متمرکز کردن صدای محیط و هدایت کردن این صداها به سمت کانال گوش هست. این بافت در طول زمان دچار تغییرات زیادی از نظر فورم شده و این تغییرات بعد از سن نو جوانی به کندی صورت میگیرد.
در تمام گوشها مقداری چین خوردگی وجود دارد که این چین خوردگی ها جز هدایت بهتر صدای محیط به سمت کانال گوش باعث هدایت صدا به صورتی میشوند که با تحلیل مغز شما قادر خواهید بود که جهت و مقدار صدای آن سمت را تشخیص دهید. در صورتیکه این چین خوردگی ها وجود نداشت شما به راحتی نخواهید توانست صدایی که از کنا و روبرو شنیده میشود از هم تفکیک کنید.

همینطور که در تصویر زیر می بینید قسمت های اصلی گوش بیرونی نام گذاری شده اند:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

قسمتهای مهم به ترتیب اولویت برای کاربرد ما که هدفون هست:
1. Helix
2. Anti Tragus
3. Tragus
4. Acoustic Meatus

اختلاف طبیعی فورم گوش:
بزرگی و کوچکی قسمتهای مختلف گوش باعث خواهد شد که شما از یک هدفون عالی کاملآ ناراضی باشید!
چون هدفون کاملآ مناسب سایز گوش شما نیست البته که هدفون هم مثل خیلی لوازم دیگر در سایزهای متفاوت تولید نخواهد شد. پس عدم راحتی هدفون در گوش تنها به انتخاب نادرست شما باز خواهد گشت.
مثلآ:
1. گوشهایی که قسمت Helix آنها بزرگ هست با هدفونهای فول سایز اغلب مشکل دارند و آن هم به دلیل فشاری هست که از سمت این دسته هدفونها به این ناحیه از گوش وارد می شود. در صورتیکه این قسمت متمایل به سمت بیرون باشد شما از هدفونهای معمولی اصلآ راضی نخواهید بود چون احساس میکنید که هدفون بدون تکیه گاه روبروی گوش شما قرار گرقته و در حال افتادن هست. و اگر این قسمت با سر در یک خط قرار گرفته باشد(مساوی سر باشد) از هدفونهای معمولی کاملآ راضی هستید و هیچ هدفونی بهتر از این برای شما نخواهد بود. در صورتیکه سایز این قسمت اندازه کوچکتر از بزرگ داشته باشد شما به راحتی خواهید توانست از انواع هدفونهای فول سایز استفاده کنید حتی نمونه های Close.

2. گوشهایی که Anti Tragus برجسته دارند با هدفونهای Inear مشکل خواهند داشت به دلیل اینکه این هدفونهای اغلب به صورت مایل در کانال گوش قرار میگیرند و این زائده از گوش در صورتیکه برجسته باشد به سختی هدفون نصب خواهد شد و با کوچکترین تحرک از گوش خارج میشود و گاه باعث درد ناشناخته در گوش میشود که اغلب برای کاربران خوشایند نیست. البته گوشهایی با همین فورم بسیار مناسب هدفونهای Earbud ها هستند چون این دسته از هدفونها هیچ نوع تکیه گاهی بر روی گوش نداشته و این قسمت مهمترین تکیه گاه برای این هدفونها هست.

3. گوشهایی که Tragus آنها برجسته تر هست با انواع هدفونهای توگوشی یا Inear مشکل نصب دارند به خصوص اگر این برجستگی به سمت داخل باشد، و همینطور اکثر Earbud ها هم با این قبیل گوشها مشکل دار خواهند بود.

4. و ناحیه Acoustic Meatus که ناحیه مهمی برای استفاده از چند دسته هدفون هست البته کمتر از نواحی دیگر مسله ساز هست اما در صورتیکه این ناحیه عمق کافی نداشته باشد شما قادر به استفاده راحت از هدفونهای earbud نخواهید بود چون این ناحیه دقیقآ محل نصب این دسته هدفونها هست که در صورت کوچک بودن و نداشتن عمق کافی ایر باد شما روی گوش شما نصب نخواهد شد و مجبور خواهید شد یا از Hook یا اینکه از ابزاری برای نگه داشتن آن استفاده کنید. تنها earbud ها نیستن که از این ناحیه استفاده میکنند بلکه هدفونهای Inear با فورم جدید هم شدیدآ به عمق این قسمت نیاز دارند هر چند فعلآ قیمت این دسته هدفونها زیاد هست اما شرکتهای سازنده تمایل به ساخت این انواع داشته و اغلب از انواع سفارشی آن را تولید میکنند که از این مسله مهم به نوعی رها شوند به اینصورت که قالبی از گوش شما برای شرکت فرستاده شده و آنها هدفونی دقیقآ از روی قالب گوش شما و کاملآ هماهنگ با گوش شما می سازند البته قیمت این هدفونها بالای 800 تومن هست و همچنین شرکتهای تولید کننده این دسته هدفونها هم بسیار انگشت شمار.



هدفون متناسب با گوش:
با توضیحاتی که داده شد شما خواهید توانست بهترین انتخاب خودتون رو بدون مشورت با متخصص به شخصه انجام دهید. فراموش کردن یک نکته ظریف چاره ای جزء بلا استفاده ماندن هدفون ندارد پس با کمی دقت خواهید توانست بهترین انتخاب را انجام دهید.
توجه کنید که در صورتیکه با یک نوع خاص از هدفون مشکل داشتید، شانستون را با خرید هدفون مشابه از دست ندید چون ساختمان فیزیکی هدفونها چیزی نیست که تغییرات اساسی با هم داشته باشند. مثلآ اگر با هدفون معمولی مثل Grado S60i مشکل دارید تقریبآ خرید هدفونی با همین شکل یک اشتباه خواهد بود. این تجربه من از این هدفون بسیار خوب و با کیفیت هست به خاطر همین مساله نه تنها هدفونی با این سبک نخواهم داشت بلکه به دنبال خرید هدفونی جدید با این سبک هم نخواهم بود فقط به دلیل فورم طبیعی گوش نه به خاطر برند یا بدی هدفون و مسائل سلیقه ای.

برای اطمینان خاطر از نوع هدفون بهتر است قبل از خرید هدفون اصلی یک نمونه بسیار ارزان قیمت را برای یک ساعت روی گوش خودتون نصب کنید البته نیازی نیست به صدای آن توجه کنید، فقط باید دقت کنید که بعد از این مدت استفاده آیا احساس ناخوشایندی کردید یا نه در صورتیکه احساس خوبی از نصب بودن هدفون برروی گوشتون داشتید میتوانید هدفون رویایی خودتون رو سفارش بدید بدون اینکه بعدآ از خریدش به خاطر فورم نصبش روی گوشتون از خریدتون پشیمون بشید.




شما هم موفق باشید.