نفتالین
نویسنده: علیرضا پیشنماز احمدی
نفتالین
شناسنامهنام گذاری آیوپاکنفتالین
نام های دیگر
قیر سفید،کافورقیر
قرص بید
فرمول مولکولی]
C۱۰H۸
C۱(C=CC=C۲)=C۲C=CC=C۱
جرم مولی
۱۲۸ ٫ ۱۷ g/mol
نما(ظاهر )
قرص/بلورهای جامد سفید
[CAS numbe]
[۹۱-۲۰-۳]
ویژگی هاچگالی و حالت فیزیکی
۱ ٫ ۱۴ g/cm۳
حلالیت در آب
حل نشدنی درآب
دمای ذوب
79.5 °C
دمای جوشش
۲۱۸ °C
ایمنی
دمای فلش
۷۹ - ۸۷°C
دمای اشتعال خودبه خودی
۵۲۵ °C
R: ۲۰, ۲۱, ۲۲, ۳۶, ۳۷, ۳۸, ۴۳, ۴۵
S: ۱۶, ۲۶, ۳۶, ۳۷, ۳۹, ۴۵
شماره ی
QJ۰۵۲۵۰۰۰
ترموشیمیگاز
۹۵ ٫ ۳۵ kJ/mol
مایع
۵۰ ٫ ۶۳ kJ/mol
ΔfH۰جامد
۳۷ ٫ ۶۳ kJ/mol
گاز, ۱بار]
۲۳۸ ٫ ۶۶ J/mol·K
S۰مایع، ۱ بار
۱۲۱ ٫ ۵۲ J/mol·K
S۰جامد
? J/mol·K
ساختارنمای مولکولی
هرمی در N
گشتاور دوقطبی
ترکیب های وابستههیدروژن پراکسید
ترکیب های وابسته
آمونیاک منو متیل هیدرازین دی متیل هیدرازین فنیل هیدرازین
به جز بجش های گفته شده،داده های داده شده در باره ینفتالین که به نام های «آلبوکربن»، «کافور قیر»، «قیر سفید» یا «نفتن» نیز گفته می شود؛ یک هیدروکربن جامد، سفید و آروماتیک است که به نمای گلوکه های کوچک به بازار می آیند نفتالین به تندی فرازش(تصعید) می یابد و بخاری بسیار آتش زا دارد.مولکول نفتالین از دو حلقهٔ جوش خورده ی بنزن ساخته شده است.آن از زغال سنگ به دست می آید و به فتالیک انیدرید برای ساخت پلاستیکها، رنگ‌ها و حل کنندهها به کار می رود. نفتالین برای گندزدایی و حشره کشی(بیشتر حل شده در متانول) کاربرد فراوانی دارد. نفتالین را برای جلوگیری از بید زدن پوشاک نیز به کار می برند.
ماده ها در شرایط استاندارد(در ۲۵°C, ۱۰۰کیلو پاسکال)
بسته ی داده های شیمیایی وسرزدنی ها(مرجع ها)ی ویکی پدیا
تاریخچه
سال ۱۸۱۹ و ۱۸۲۰ ،دست کم دو شیمیدان مادهٔ جامد سفیدی با بوی زننده گزارش کردند که از تقطیر زغال سنگ به دست می آید. سال ۱۸۲۱، جان کید(John Kidd) بسیاری از ویژگی های این ماده ها و روش‌های فرآوری آن ها پیدا کرد و نام نفتالین را برای این ماده پیشنهاد کرد(چون این ماده از گونه‌ای نفتا -که نام گسترده ای که برای آمیخته ای از هیدروکربن های فرار و آتشگیر که زغال سنگ را نیز دربرمی گیرند؛ می شود.- به دست آمده بود.)
منبع:ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
