تدابير لازم در مورد دندانهاي ضربه ديده در کودکان
تدابير لازم در مورد دندانهاي ضربه ديده در کودکان
اگر در سنين هفت تا يازده سالگي در اثر تصادف ، افتادن از پله يا دوچرخه ، هنگام بازي يا دعوا و کشمکش يا به هر دليل ديگر دندان دايمي کودک شما از محل خود کنده شود و از دهان خارج گردد ، بايد به نکات زير توجه کنيد :
۱ - آرامش خود را حفظ کنيد و به هيچ وجه دندان را دور نيندازيد .
۲ - از هر گونه دست کاري سطح دندان خودداري کنيد . دندان را از قسمت تاج آن بگيريد . زير شير دستشويي بشوييد و آن را سرجايش در دهان کودک قرار دهيد و سريع به دندانپزشک مراجعه کنيد .
۳ - در صورتي که به هر دليل امکان قرار دادن دندان در جاي خودش وجود ندارد بايد سريعاً آن را داخل يک ليوان شير يا سرم فيزيولوژي قرار دهيد و به دندانپزشک مراجعه کنيد . در صورتي که شير يا سرم در دسترس نيست آن را داخل يک ليوان آب بگذاريد .
۴- به هيچ وجه نبايد دندان را داخل دستمال کاغذي يا پارچه قرار دهيد ، چون محيط دندان بايد مرطوب باشد . در صورت استفاده از دستمال حتماً بايد آن را خيس کنيد .
۵ - بايد توجه داشته باشيد که مهمترين عامل موفقيت در جوش خوردن دوباره دندان داخل استخوان فک آن است که هرچه سريعتر در جاي خودش قرار گيرد . با گذشت هر دقيقه ، ميزان موفقيت کاهش مي يابد . بنابراين بايد هر چه زودتر به دندانپزشک مراجعه کنيد .
ممکن است در مواردي دندان کودک شما از دهانش خارج نشده باشد ولي قسمتي از تاج آن شکسته باشد . در اين موارد بهتر است قسمت شکسته تاج دندان را دور نيندازيد و آن را همراه کودک نزد دندانپزشک ببريد . دندانپزشک ممکن است هنگام ترميم تاج دندان از « تکه شکسته » هم استفاده کند .
مراقبتهاي دنداني در دوران حاملگي
مراقبتهاي دنداني در دوران حاملگي
ملاحظات کلي
بعضي خانمها معتقدند که با هر حاملگي و با تولد هر بچه تعدادي از دندانهايشان پوسيده و از بين رفته است . زيرا جنين کلسيم خود را از دندانهاي مادر تأمين مي کند ! اين عقيده اعتبار علمي ندارد و تحقيقات نشان داده است که حاملگي بطور مستقيم در ايجاد پوسيدگي دندانهاي مادر نقش ندارد
پوسيدگي و از دست دادن دندانها در دوران حاملگي به دليل رعايت نکردن اصول بهداشت دهان اتفاق مي .افتد
خانمهاي باردار بايد توجه داشته باشند که در دوران حاملگي بايد بيشتر بهداشت دهان را رعايت کنند . زيرا در اين دوران شرايطي بوجود مي آيد که احتمال پوسيدگي و بيماري لثه افزايش مي يابد . بعضي از اين شرايط عبارتست از
حساسيت و تورم لثه *
به دليل تغييرات هورموني دوران بارداري لثه حساس مي شود و ممکن است يک تورم و برجستگي در قسمتي از بافت لثه از ماه سوم حاملگي به بعد ايجاد شود و روي بعضي از دندانها را بپوشاند که به آن تومور حاملگي مي گويند . حساسيت لثه و تومور حاملگي ممکن است باعث شود خانم حامله بخوبي از مسواک يا نخ دندان استفاده نکند . در نتيجه پلاک ميکروبي که عامل پوسيدگي است مدت زيادي روي سطح دندانها باقي مي ماند
بيماري صبحگاهي *
در سه ماهه اول بارداري ممکن است صبحها نوعي حالت کسالت ، تهوع و استفراغ وجود داشته باشد که به آن « بيماري صبحگاهي » مي گويند . اين حالت در اثر استشمام بوي بعضي مواد يا غذاها تشديد مي شود . استفراغ مکرر باعث مي شود سطح دندان بطور متناوب در معرض اسيد معده قرار گيرد
مصرف مواد شيرين يا ترش به مقدار زياد *
خانم حامله ممکن است نوعي عادت غيرطبيعي داشته باشد که عامه مردم به آن « ويار » مي گويند . بدين ترتيب که از مواد ترش يا شيرين بطور مکرر و زياد استفاده کند . اين مواد مي تواند باعث پوسيدگي دندانها شود
کاهش ظرفيت معده *
در دوران بارداري ، بخصوص در ماههاي آخر ظرفيت معده کاهش مي يابد . خانم حامله مقادير کمتر ولي در دفعات بيشتري غذا مي خورد وکمتر هم مسواک مي زند . بنابراين امکان تشکيل پلاک ميکروبي که عامل پوسيدگي است افزايش مي يابد
چگونه مي توانيم از پوسيدگي دندان و بيماري لثه در دوران بارداري جلوگيري کنيم ؟
بهتر است در همان ماههاي اول بارداري جهت معاينه دندانها به دندانپزشک مراجعه کنيد تا دندانپزشک روشهاي بهداشتي لازم جهت پيشگيري از پوسيدگي و بيماري لثه را به شما آموزش دهد
بعد از هر بار مصرف مواد غذايي ، بخصوص مواد قندي دندانهايتان را مسواک کنيد -
بعد از هر بار استفراغ دندانها را مسواک کنيد و يا حداقل دهان را بطور کامل با آب بشوييد -
زمان مناسب جهت درمان دندانپزشکي خانم باردار
بطور کلي دوران حاملگي را که تقريباً نه ماه است به سه دوره سه ماهه تقسيم مي کنند که به نامهاي سه ماهه اول ، دوم و سوم موسوم است . زمانهاي مناسب مراجعه به دندانپزشک شامل دو بار در سه ماهه اول ، حداقل يکبار در سه ماهه دوم و يکبار در سه ماهه سوم است
در طول اين دوره تغييرات مختلفي در بدن مادر و جنين ايجاد مي شود
سه ماهه اول : بافتهاي مختلف بدن جنين در اين دوره تشکيل مي شود و جنين به مواد و تحريکات مختلف بسيار حساس است و احتمال سقط جنين زياد است
همچنين در اين دوره مادر از کسالتهايي چون تهوع و استفراغ صبحگاهي ، بي ميلي به غذا و تغييرات قلبي عروقي رنج مي برد . بنابراين بهتر است درمانهاي دندانپزشکي طولاني مدت در اين دوره انجام نشود
در ملاقات اول ، دندانهاي مادر معاينه و راديوگرافي هاي دنداني که قبل از بارداري گرفته شده اند بررسي مي شود و دندانهايي که قبل از زايمان ممکن است براي مادر مشکل ايجاد کند معين مي شود و جهت ترميم آنها در سه ماهه دوم حاملگي به بيمار نوبت داده مي شود . همچنين چگونگي مسواک زدن صحيح و استفاده از نخ دندان به خانم حامله آموزش داده مي شود . ملاقات دوم سه ماهه اول جهت ارزيابي رعايت بهداشت دهان توسط خانم حامله است . تغييرات بافتهاي لثه در اثر هورمونها بررسي مي شود و دستورات بهداشتي لازم داده مي شود
سه ماهه دوم : اين دوره بهترين زمان جهت انجام درمانهاي دندانپزشکي است چون بافتهاي مختلف بدن جنين تشکيل شده اند و در حال رشد و تکال هستند . هم چنين حالت کسالت و تهوع ابتداي حاملگي تا حدودي برطرف شده است . خانم حامله معمولاً راحت تر از سه ماهه اول مي تواند در وضعيت مناسب روي صندلي دندانپزشکي قرار گيرد . در اين دوره مي توان تمام درمانهاي دنداني لازم را انجام داد
استفاده از بي حس کننده موضعي مانعي ندارد . همچنين در صورت لزوم دندانپزشک ممکن است بعد از درمان ، آنتي بيوتيک يا مسکن تجويز کند که استفاده از آنها بلامانع است
بايد توجه داشت که درمان دندانهايي که قبل از زايمان براي خانم حامله مشکلي ايجاد نمي کنند ، بايد به بعد از زايمان موکول شود
سه ماهه سوم : در اين دوره رشد و تکامل جنين ادامه دارد و سرعت آن بيشتر از شش ماهه اول حاملگي است . خانم حامله به دليل افزايش وزن جنين نمي تواند مدت زيادي در حالت خوابيده به پشت روي صندلي دندانپزشکي قرار گيرد
بنابراين بهتر است فقط درمانهاي کوتاه مدت و اورژانسي در اين دوره انجام شود . همچنين در ملاقات دندانپزشکي اين دوره نکات لازم در مورد چگونگي رويش دندانهاي نوزاد ، مراقبتهاي منزل و زمان مراجعه جهت معاينه دندانپزشکي نوزاد توصيه خواهد شد
خانمهاي حامله بايد توجه داشته باشند که درمانهاي اورژانس دندانپزشکي در هر دوره و زماني از حاملگي مي تواند انجام شود . بنابراين به هيچ وجه نبايد براي تسکين درد دندان خود به مدت طولاني از مسکن ها استفاده کنند ، بلکه بايد سريعاً به دندانپزشک مراجعه نمايند . همچنين بايد توجه داشته باشند که مصرف خودسرانه هر دارويي ممکن است براي مادر و جنين خطرناک باشد . بنابراين لازم است هيچ دارويي را بدون اجازه پزشک يا دندانپزشک استفاده نکنند
در موارديکه پزشک يا دندانپزشک معالج با اطلاع از حاملگي بيمار دارويي را تجويز مي کنند مصرف آن دارو بلامانع و حتي ضروري است و اجتناب از مصرف آن ممکن است براي بيمار و جنين زيان داشته باشد
کاربرد فيشور سيلنت پيشگيري از پوسيدگي در کودکان
کاربرد فيشور سيلنت پيشگيري از پوسيدگي در کودکان
در برخي سطوح دنداني بويژه سطوح جونده ، شيارها و فرورفتگيهايي وجود دارد . در اولين دندان آسياي دائمي اين شيارها عميقتر هستند . به علت آنکه موهاي مسواک آنقدر ظريف نيستند و نمي توانند عمق شيارها را تميز کنند ، مواد غذايي و ميکروبها بخوبي از روي دندان پاک نمي شوند . با تجمع مواد غذايي و فعاليت ميکروبها در اين نواحي ، ميناي دندان ضعيف شده ، پوسيدگي آغاز مي گردد .
براي پيشگيري از پوسيدگيهاي سطوح جونده ، مواد مخصوصي به نام فيشورسيلنت وجود دارند که مي توان از آنها براي بستن عمق شيارها بطور مؤثر استافده کرد . بدين ترتيب از تجمع مواد غذايي و ميکروبها و ايجاد پوسيدگي جلوگيري خواهد .
سيلنت ها مي توانند سالهاي زيادي بر روي دندان باقي بمانند . گاهي اوقات به علت جويدن مواد غذايي سخت ، مانند آبنبات و يا مواد غذايي چسبنده ممکن است از جا کنده و شکسته شوند . به همين دليل گاهي نياز به اصلاح دارند و بهتر است هر شش ماه يکبار بررسي شوند . در حال حاضر استفاده از سيلنت روش مؤثري در پيشگيري از پوسيدگيهاي سطوح جونده دندان شناخته شده است . استفاده از فيشور سيلنت بعد از معاينه دندانها ، با تشخيص و صلاحديد دندانپزشک انجام مي شود .
توجه : در اين روش نياز به بي حسي و تراش دندان نيست .
دانستنيهاي عمومي مشکلات طبي سلامت معرفي كتب ونشريات مناسبت ها
فرم مشخصات و سئوالات طبي
سؤالات رسيده
سؤالات پاسخ داده شده
سئوالات متداول
اجزا و عملكردبدن
معيارهاي ارزيابي اماكن
آشنائي باشبكه بهداشتي ودرماني كشور
روشها وابزارتشخيصي
اطلاعات داروئي
پرسش و پاسخ بيمه
بيماريها
دانستنيها
نشانه ها
جمعيت
تغذيه
سلامت روان
سلامت مادر و كودك
سلامت ورزشكاران
سلامت كار
توانبخشي
سلامت دهان ودندان
عوارض مهلك بيماريهاي لثهاي
امروزه عفونت حفره دهان و بيماريهاي لثهاي را نه تنها به عنوان عامل از دست رفتن دندانها و كاهش كيفيت زندگي، بلكه نقش آن را در وضعيت سيستميك بيماران نيز لحاظ ميكنند.
فرضيه كانون عفونت در سال 1891 بر اين پايه ارايه شد كه عفونتهاي حفره دهان نقش زيادي در بروز و پيشرفت انواع بيماري سيستميكي دارند كه تا آن موقع ناشناخته بود. بر پايه اين فرضيه بسياري از دندانهاي بيماران كشيده شدند و تعداد افراد بيدندان به شكل غيرضروري افزايش يافت.
سالها بعد در 1952 ميلادي خط بطلان بر اين فرضيه كشيده شد و اجراي آن متوقف گرديد، اما امروزه شكل علمي و بازسازي شده اين فرضيه مطرح شده است كه بر پايه اطلاعات علمي حاصل از تحقيقات مستند است.
آثار بيماريهاي لثهاي
احتمال آن كه عفونتهاي موضعي همچون بيماريهاي لثهاي روي وضعيت عمومي بيمار اثر گذراند هميشه مورد توجه بوده است. اين مسأله براي بسياري از دندانپزشكان بسيار مهم است، چرا كه بسياري از بيمارانشان مجبور به رعايت بيشتر بهداشت دهان و مراجعههاي منظمتر خواهند شد.
اين موضوع براي برنامههاي بهداشت عمومي كشور نيز حائز اهميت است، چرا كه در آن صورت درمان و كنترل بيماريهاي التهابي لثه براي كاهش شيوع بسياري از بيماريهاي كشنده و مزمن مطرح خواهد شد. رابطه بين بيماريهاي لثهاي و مشكلاتي همچون آترو اسكلروزيس، سكته قلبي، سكته مغزي، پنوموني، ديابت مليتوس و وقوع مشكلات مختلف در حاملگي مورد توجه فراوان قرار گرفته است.
اما آيا واقعاً با درمان مشكلات لثهاي ميتوان از خطر بيماريهاي سيستميك كاست؟ هدف از اين مقاله بررسي مطالعات صورت گرفته و ارايه جمعبندي جهت افزايش دانش عمومي است.
زايمانهاي غيرطبيعي
تولد نوزادان نارس و كم وزن علت مهم مرگ و مير در نوزادان است. اين نوع تولدها باعث افزايش خطر مرگ نوزادان در سال اول و ايجاد مشكلات فراوان در دوران كودكي و بزرگسالي ميشود.
اكثر مرگ و مير نوزادان در كودكاني رخ ميدهد كه قبل از هفته 32 بارداري متولد ميشوند. شيوع اين پديده در جوامع انساني مختلف، متنوع و از 15 - 6% كل تولدها را شامل ميگردد كه در سالهاي اخير در حال فزوني است. عواملي كه در اين ناهنجاري دخالت دارند شامل ضعف فرهنگي و اقتصادي، نژاد، زايمانهاي متعدد، سن مادر، وجود سابقه تولد نوزادان نارس و كموزن، مصرف الكل و داروها و عفونتهاي مادرزادي است.
آلودگي واژن با عفونتهاي باكتريايي حاصل از رشد زياده از حد باكتريهاي هوازي و بيهوازي باعث كوتاه شدن مدت بارداري ميگردد. امكان دارد كه وجود هر نوع عفونت در هر نقطهاي از بدن ما در عامل اين مشكل باشد كه بيماري لثهاي يك نوع از اين عفونتها است.
اولين گزارش در مورد امكان وجود يك رابطه معنادار بين بيماريهاي لثهاي و تولد نوزادان نارس در سال 1996 منتشر شد. در اين مطالعه وضعيت لثهاي مادر با زايمان زودهنگام و كودكان نارس با 31 مادر با زايمانهاي طبيعي مقايسه شد. نوزادان نارس به مواردي گفته ميشود كه كودك متولد شده داراي وزني كمتر از 2500 گرم باشد يا به شكل اجباري دوران بارداري در قبل از هفته 36 قطع شود.
نتايج اين مطالعه نشان داد كه خطر وقوع زايمانهاي غيرطبيعي در مادران داراي بيماريهاي شديد لثهاي 5/7 برابر مادران سالم است. از آن زمان تاكنون مطالعات متعددي بر وجود اين رابطه معنادار تاكيد كردهاند هر چند يك مورد نيز وجود دارد كه چنين مسألهاي را تاييد نكرده است.
وجود نتايج گوناگون از مطالعات مختلف نياز به انجام تحقيقات گستردهتر را مطرح ميسازد. در سالهاي اخير تحقيقاتي درباره اثر درمانهاي لثهاي روي وقوع زايمانهاي نارس انجام شده است، در يك مطالعه، خانم باردار را قبل از هفته 28 بارداري تحت درمانهاي لثهاي قرار دادند و آنها را با 200 مادر كه 200 درمان لثه را پس از پايان بارداري انجام داده بودند مقايسه كردند.
درمان شامل برداشت پلاك دنداني، جرمگيري و كاربرد دهان شويه به شكل يك بار در هر روز بود. نتايج حاكي از آن بود كه درمان قبل از هفته 28 بارداري باعث كاهش معناداري در بروز زايمانهاي زودرس در مادران مبتلا به بيماري لثهاي ميشود.
تولد نوزاد نارس با وزن پايين و 63/1 درصد از 163 مادر درمان شده رخ داد، در حالي كه اين درصد براي مادر گروه شاهد تا 11/10 گزارش شد.
ديابت
ديابت يك ناهنجاري متابوليكي است كه در آن روند استفاده از قند (گلوكز) دچار اشكال ميشود. ديابت در دو شكل كلي نوع يك و دو رخ ميدهد. در ديابت نوع يك كاهش يا فقدان توليد انسولين توسط سلولهاي بتا در پانكراس عامل بيماري است.
عملكرد انسولين تنظيم متابوليسم گلوكز از طريق اثر روي سلولهاي عضلاني و كبد است. كاهش توليد انسولين اغلب بخاطر تخريب سلولهاي بتا بر اثر بيماريهاي ويروسي يا خودايمني است.
بيماران با ديابت نوع يك نيازمند تزريق روزانه انسولين براي تنظيم گلوكز خون هستند. در ديابت نوع دو پاسخ سلول هدف به انسولين دچار مشكل ميشود اگر چه توليد آن طبيعي يا حتي بيشتر از لزوم است.
اين ناهنجاري به خاطر تغيير ساختاري يا كاهش تعداد گيرندههاي انسوليني رخ ميدهد. اين مشكل در 90 -85 درصد كل بيماران ديابتيك وجود دارد. بيماران مبتلا به ديابت هر سال در حال افزايش هستند كه با افزايش نسبت افراد چاق در جوامع مدرن توجيه ميگردد.
عوارض ديابت شامل بروز بيماريهاي قلبي، بيماريهاي عروقي مغز و عروق محيطي ميشود. مشكلاتي نيز در سطح عروق ريز رخ ميدهد كه باعث ايجاد ناهنجاري در ساختار چشم، كليه و سيستم عصبي خواهد شد.
ديابت روي متابوليسم سلولهاي بافت همبندي (فيبر و بلاستها) و اصليترين ماده زمينهاي آن (كلاژن) نيز اثر ميگذارد و رشد سلولها و تشكيل كلاژن را با اشكال مواجه ميسازد. افزايش گلوكز هيپركليسمي (باعث روند ترميم بافت ميشود كه در نتايج درمانهاي لثهاي نيز اثرگذار خواهد بود.)
سالها ست كه اثبات شده افراد ديابتيك نسبت به افراد سالم دچار بيماريهاي لثهاي شديدتري ميشوند. در اين افراد بافت لثه از دندان جدا شده و پاكتهاي پريودنتال، تحليل استخوان، آبسه و تأخير در ترميم بافت رخ ميدهد.
مطالعات اخير رابطهاي را بين بيماريهاي لثهاي و آستانه تحمل گلوكز نشان دادهاند. در بيماراني كه پلاكتهاي پريودنتال در آنها بيش از 2 ميليمتر باشد مشكل تحمل گلوكز و بروز ديابت به شكل مشهودي از افرادي كه پلاكهاي پريودنتال كم عمق و در حد كمتر از 3/1 ميليمتر دارند بيشتر است. مكانيسم بروز بيماري لثهاي شديدتر در افراد ديابتيك مشابه مكانيسم ساير مشكلات مزمن اين بيماري است.
در سالهاي اخير اين رابطه را به شكل يك ارتباط دو طرفه مطرح كردهاند؛ يعني بيماران با مشكلات پريودنتال شديدتر كنترل گلوكز ضعيفتري نسبت به ديابتيكهايي با لثه سالم خواهند داشت.
عفونتهاي مزمني همچون بيماريهاي لثهاي احتمالاً باعث تحريك واسطههاي پيشالتهابي و ساخته شدن محصولات نهايي بيشتر حاصل از اكسيداسيون گلوكز اضافي ميشوند. از اينرو احتمالاً درمان بيماريهاي لثهاي باعث كنترل راحتتر سطح گلوكز خون خواهد شد. يك مطالعه روي 113 بيمار مبتلا به بيماري لثهاي و ديابت نوع دو نشان داده است كه درمان بيماري لثهاي با جرمگيري و تجويز آنتيبيوتيك داكسي سايكلين باعث كاهش عوارض بيماران ميشود.
مطالعات متعددي وجود دارد كه نشان ميدهد بيماريهاي پريودنتال ميتواند باعث اثرات سيستميكي همچون آترواسكلروزيس، بيماريهاي ريوي مانند پنوموني و ناهنجاريهاي انسدادي مزمن شود.
در هر حال وارد كردن معاينات و درمانهاي لثهاي در برنامههاي پيشگيرانه و بهداشتي عمومي لازم به نظر ميرسد و افراد جامعه نه تنها براي حفظ دندانهاي طبيعي خود بلكه جهت بهبود سلامت كلي بايد مراقبتهاي بهداشت دهان و دندان را جدي بگيرند. انجام مطالعات گستردهتر، آيندهنگر و مداخلهگر براي تعيين ميزان اين رابطه ضروري است.
اثرات چاي در برطرف کردن بوي بد دهان
اثرات چاي در برطرف کردن بوي بد دهان
يک فنجان چاي روح و روان را گرم کرده ، نفس شما را تازه کرده و حتي با عفونت ها مقابله مي کند . اخيراً در دو مطالعه اثرات مفيد چاي بر روي سلامتي نشان داده شده است .
در مطالعه اول عصاره چاي سبز با انواع متعدد و مختلف باکتريها از جمله انواعي که باعث گلودرد و فساد دندان مي شوند مخلوط شد و مشخص شد که چاي سبز رشد باکتريها را مهار مي کند .
در حقيقت همين مطالعه نشان داد که چاي سبز همچنين با از بين بردن باکتريها به خميردندان و دهان شويه کمک مي کند تا بر ضد ويروس ها عمل کنند . خميردندان يا دهان شويه به تنهائي اثر کمي در مقابله با ويروس ها دارد ولي با افزودن عصاره چاي سبز باکتريها تقريباً نابود مي شوند و سپس خميردندان قادر به مقابله با ويروس ها خواهد بود .
ماده مفيد و موثر موجود در چاي چيست؟
چاي داراي انواع پلي فنل است که آنتي اکسيدانهائي هستند که سلولهاي انسان را از صدمه محافظت مي کنند . فلاونيدها گروهي از پلي فنل ها هستند که بطور طبيعي در چاي وجود دارند . به نظر مي رسد سطوح بالاي اين پلي فنل ها در بدن مي تواند علاوه بر ويروسها با سرطانهاي لوزالمعده ، کولون ، مثانه ، پروستات و سينه نيز مقابله کند .
در مطالعه دوم ، يعني مطالعه در مورد بوي بد دهان عصاره هاي چاي سياه با سه گونه باکتري که عامل بوي بد دهان هستند در ظروف آزمايشگاهي براي ۴۸ ساعت ترکيب شد . نتايج حاصله با ظرف حاوي فقط باکتري مقايسه شد .
در تمام موارد پلي فنل هاي چاي رشد باکتريها را تا ۳۰ درصد کاهش داده و توليد ترکيباتي که باعث بوي بد دهان مي شوند را کم کردند .
اين مطالعه نشان داد که شستشوي دهان با چاي سياه مانع تشکيل پلاک شده و اسيدهائي را که باعث تخريب دندان مي شوند از بين مي برند .
علاوه بر مهار رشد عوامل بيماريزا در دهان ،چاي سياه و پلي فنل هاي آن با کاهش ترکيبات موجد بوي بد دهان به سلامت دهان کمک مي کنند