در مورد پونتیاک نمیدونم چی باید بگم..چون این مسئله دقیقا بر میگرده به شخصیت فرد فروشنده که چقدر بشه روش حساب کرد؟چقدر آدم حسابی و فهمیده باشه؟چقدر سر حرف خودش بمانه؟شما پول جلو دادی و اونم گرفت ولی بعدا قیمت بیشتری داد چی؟یا اصلا زد زیرش!شکایت و دادگاه و دعوا و کلانتری و..اینها همش اعصاب خرد کردنه و جز ناراحتی هیچ نداره..
اگر به یکباره بخری و قال قضیه را بکنی بهتره..روزه شک دار نگیر..!!
توی این جریان کامارو 74 دیدی که چقدر دبه در اورد چقدر داستان ساخته شد..
اگر خواستی چنین کاری بکنی( نوشتن قرار داد) بهترین کار اینکه حتما ثبت محضری انجام بشه و البته در قبالش چک هم از طرف بگیری که چیزی دستت باشه اگر زد زیرش شما هم یه اهرم فشار داشته باشی.
روزگار بدی شده و اطمینان از بین رفته.از این ماجراها زیاد داشتم...
ماشینهای آمریکایی ذاتا زیبا هستند..واقعا اونها را یه ذهن پیشرو و آرمانگرا طراحی کرده...و معلومه که حتی جنازه اونها هم آدم را به طرف خودش جلب میکنه..
من و شما و بقیه توی اون دوج چالنجر زرد و کثیف و کهنه چیزی میبینیم که نویسنده مقاله همشهری نمیبینه..
خیلی جالبه بدونین که توی آمریکا هم سیاه پوستان بیشتر دنبال این جور ماشینها بودند( بخاطر خلاف کاری و قدرت و شتاب خوبی که داشتند و البته قیمت پایین) اما کم کم بقیه هم فهمیدند که جریان چیه و علاقه مند شدند...
یکی از مشتریان قدیمی ما که سالهاست ساکن آمریکا بوده میگفت آنجا این رده از خودروها را بیشتر دست سیاه پوستان میبینند و چه کارهایی که با اون نمیکنند!!البته نه فقط خلاف کاری بلکه همین تیونینگ و کارهای از این قبیل..اکثرا عشق اونها low rider و رنگهای بسیار عجیب و فانتزیه..درست مثل pimp my ride