ريحان داراي خاصيت ضد نفخ براي مادران و کودکان است
يك متخصص بيماريهاي کودکان:
مصرف ريحان، ترخون، زيره و رازيانه باعث افزايش شيرمادر ميشود
ريحان داراي خاصيت ضد نفخ براي مادران و کودکان است
گياهاني مانند ريحان، بادام زميني، ترخون، زيره و رازيانه معطر خاصيت ضد نفخ داشته و با ورود به شير مادر از دل درد کودک جلوگيري ميکنند.
دکتر محمد حسين سياح در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) واحد علوم پزشکي ايران، گفت: تعدادي از گياهان با مکانيسمهاي مختلف و از طريق تحريک غدد توليد شير باعث افزايش شير مادران ميشوند.
وي تصريح کرد: ريحان جزء گياهان معطر و داراي خاصيت ضد نفخ براي مادر و کودکان است و رازيانه نيز همانند ريحان داراي همان خاصيت به اضافه داراي هورمونهاي گياهي است که از طريق تحريک با غدد مترشحه شير باعث افزايش شير مادران شيرده ميشود.
اين متخصص کودکان تاکيد کرد: سياه دانه نيز با خاصيت ضد درد، ضد سرطان، هضم کننده غذا، کاهش دهنده پرفشاري خون باعث افزايش شير مادران ميشود و مصرف روزانه 2 گرم سياه دانه بلامانع است كه بهتر است دانهها له تا اثر آنها بيشتر شود. تاكنون عوارض جانبي از سياه دانه مشاهده نشده و مصرف آن در دوران بارداري توصيه ميشود.
دکتر سياح گفت: سيبزميني هم براي مادر مقوي و سالم است و مهمترين اثر آن ضد درد، ضد ميکروب، خواب آور، خلط آور و ادرارآور براي کودک است.
انتهاي پيام
سلامت جنین در محاصره مکملهای دارویی
هشدار متخصصان به زنان باردار در مورد مصرف ویتامینها
سلامت جنین در محاصره مکملهای دارویی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کیفیت رشد جنین در دوران بارداری بخش مهمی از سلامت او را در بزرگسالی رقم میزند. تقسیم سلولی، رشد و تمایز جنین که در این دوران به سرعت انجام میشود نیاز زن باردار را به موادمغذی از جمله ویتامینها دوچندان میکند. بنابراین طبیعی است که تأمین ریزمغذیهای مورد نیاز بدن دغدغه روزانه زنان باردار محسوب میشود.
شبکه ایران:مکملها اگرچه در دوران بارداری، نیازهای رشدی جنین را تأمین میکند اما باید توجه داشت که برخی از آنها به دلیل تجمع در بافتهای بدن، احتمال آسیبزایی به جنین را افزایش میدهد.
ویتامینهای طبیعی در برابر مکملهای صنعتی
ویتامینها، کوآنزیم هایی هستند که آنزیمها را در بدن به قسمتهای مختلف منتقل میکنند. اغلب کوآنزیمها در بدن ساخته میشوند در حالی که برخی از آنها با مصرف موادغذایی قابل تأمین هستند. به عنوان مثال، ویتامین آ، گروهی از ویتامینهای ب، ویتامین کا و ویتامین دی دارای پیشسازهایی در بدن است که تحت شرایطی فعال شده و پس از ساخته شدن، بدن را در بسیاری واکنشها یاری میکند. اگرچه مکملهای ویتامینی موجود در بازار به عنوان معادلی برای ریزمغذیهای موجود در موادغذایی طبیعی شناخته شده است اما باید دانست که سرنوشت میزان اضافه هر دو گروه از ویتامینهای صنعتی و طبیعی در بدن متفاوت خواهد بود. تحقیقات بسیاری حاکی از آن است، دریافت میزان زیاد ویتامینها از طریق موادغذایی به دلیل قابلیت دفع، عارضهای را بهجا نخواهد گذاشت در حالی که زیادهروی در مصرف مکملهای ویتامینی مشکلاتی را به دنبال دارد.
براساس پژوهشهای انجام شده، چهار ویتامین آ، کا، ای و دی ریزمغذیهایی هستند که مصرف مقادیر کافی آن به منظور رشد جنین اهمیت فراوانی دارد.
دکتر مریم امینزاده، متخصص زنان و زایمان، این گروه از ویتامینها را محلول در چربی دانسته و نسبت به مصرف بیرویه آن هشدار میدهد. به گفته وی، ویتامینهای محلول در چربی، در بدن ذخیره میشوند و به همین دلیل، زیادهروی در مصرف آن مسمومیت را به دنبال دارد در حالی که مازاد ویتامینهای محلول در آب مانند ویتامین ث یا ویتامین ب دفع خواهد شد.
ویتامین آ
ویتامین آ از ترکیباتی به نام رتینوئید ساخته میشود و در ساختمان پوست، چشم، لثه و موها مورد استفاده قرار میگیرد. این ریزمغذی در بسیاری موادغذایی از جمله جگر، تخممرغ، شیر، لبنیات، سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج، هویج، کدو و پرتقال وجود دارد. ویتامین آ در بسیاری فعالیتها و واکنشهای بدن نقش مهمی را ایفا میکند و فاکتور مؤثری در رشد استخوانها، تکامل شبکیه چشم و ساخت اندامهای جنین بهشمار میرود ضمن اینکه باعث ترمیم بافت رحم پس از زایمان و افزایش مقاومت نسبت به عوامل میکروبی میشود.
به گفته دکتر امینزاده، چنانچه زن باردار از رژیم غذایی مناسب و متنوعی برخوردار باشد نیازی به مصرف مکمل دارویی ویتامین آ نخواهد داشت زیرا تجمع این ریزمغذی در بدن باعث انتقال میزان زیادی از آن به جنین شده و مسمومیت کبدی و ناهنجاریهای جنینی را به دنبال دارد.
وی توصیه میکند زنان بارداری که به دنبال عارضهای خاص تحتنظر پزشک از مکمل ویتامین آ استفاده میکنند باید مراقب باشند تا از طریق مصرف مکملهای مختلف میزان زیادی از آن را ناخواسته وارد بدن خود نکنند زیرا مصرف روزانه بیش از 10 هزار واحد از این ویتامین، جنین را نسبت به ناهنجاریهای عصبی و اسکلتی آسیبپذیر میکند. جگر و مکملهای روغن ماهی نیز از موادغذایی است که به دلیل محتوای ویتامین آ فراوان، مصرف آن باید در دوران بارداری محدود شود. میزان مورد نیاز روزانه ویتامین آ در زنان باردار 2500 تا 3000 واحد است.
ویتامین آفتاب
میزان ویتامین دی خون در دوران بارداری اهمیت ویژهای دارد. از آنجا که این ریزمغذی برای جذب املاح کلســیم و فســفر ضروری است نقش مهمی در رشد مغز، سیستم عصبی و استخوانهای جنین بخصوص در سه ماه نخست بارداری دارد. درصد زیادی از ویتامین دی در اثر تابش مستقیم نور آفتاب در پوست ساخته میشود اما تخممرغ، کره و روغن کبد ماهی نیز حاوی مقادیری از این ماده غذایی است.
دکتر صدیقه برنا، متخصص زنان و زایمان در رابطه با مصرف مکملهای دارویی معتقد است چنانچه رژیم غذایی زنان باردار غنی از سبزی، میوه، پروتئین، کمی چربی و کربوهیدرات باشد، نیازی به مصرف مکمل دارویی نیست اما در برخی موارد از جمله حاملگی دوقلویی، جثه بزرگ مادر، سوءتغذیه و یا بیماری صرع نیاز به ریزمغذیها افزایش پیدا میکند. وی معتقد است کبد محل تجمع ویتامین دی است و چنانچه زن باردار از ذخایر خوبی برخوردار باشد نیازی به مصرف دارو ندارد. وی میزان نیاز هر زن باردار به ویتامین دی را روزانه 400 میکروگرم میداند و میگوید: چنانچه این ریزمغذی بیش از میزان مورد نیاز دریافت شود در کبد انباشته شده و علاوه بر افزایش جذب کلسیم و تشکیل سنگ کلیه، موجب ناهنجاریهای جنینی، زایمان زودرس و عفونت میشود. کاهش اشتها، یبوست، ضعف، کاهش وزن و تهوع و استفراغ از علائم مسمومیت با ویتامین دی است. دکتر امینزاده اضافه میکند: نیاز هر زن باردار به کلسیم 1200 میلیگرم در روز است اما چنانچه بیماری خاص یا زمینهای مانند پوکی یا نرمی استخوان، حساسیت به شیر و یا مشکلات عملکرد غده تیروئید وجود داشته باشد، مصرف مکمل کلسیم و ویتامین دی ضروری است اما باید توجه داشت که سطح آن در خون بیش از میزان مجاز نشود. این مکمل اغلب پس از هفته بیستم بارداری تجویز میشود تا عوارض تهوع و نفخ شکم، زن باردار را کمتر دچار مشکل کند.
مصرف بیش از اندازه مکمل کلسیم در دوران بارداری علاوه بر اختلال در رشد جنین باعث یبوست، درد شکمی، افسردگی، خستگی، حمله قلبی و مشکلات کلیوی میشود و چنانچه زن بارداری روزانه چهار واحد لبنیات مصرف کند نیازی به مکمل دارویی ندارد.
ویتامین ای
ویتامین ای، محلول در چربی بوده و به دلیل خواص آنتیاکسیدانی فراوانش تأثیر بهسزایی در تقویت سیستم ایمنی و رشد مطلوب بافتها دارد. نیاز روزانه هر زن باردار به ویتامین ای 15 میلیگرم است.
این عنصر حیاتی برای رشد موها، حفاظت بدن در برابر عوامل سرطانزا، عملکرد مغز و شرکت در بسیاری واکنشها لازم بوده و کمبود آن نیز در دوران بارداری، احتمال پرفشاری خون و آسم نوزادی را افزایش میدهد.
به گفته دکتر امینزاده، مسمومیت با ویتامین ای نیز از عوارض مصرف بیش از اندازه این ویتامین است که علاوه بر کاهش میران جذب ویتامین ب، جذب دیگر ریزمغذیها را تحت تأثیر قرار میدهد و زن باردار را دچار سوءتغذیه میکند.
تحقیقات بسیاری نقش سیستم ایمنی، آرتریت، سرطان پوست و خونریزی را از عوارض زیادهروی در مصرف ویتامین ای گزارش کرده است.
ویتامین کا
ویتامین کا که به ویتامین انعقاد خون معروف است، محلول در چربی بوده و با کمک به انعقاد خون، خونریزی را متوقف میکند. زنان باردار روزانه 100 تا 120 میکروگرم ویتامین کا نیاز دارند و میتوانند آن را از طریق مصرف موادغذایی مانند اسفناج، کلم، کاهو، زغال اخته و بامیه تأمین کنند. مصرف بیش از اندازه این ویتامین از طریق مکملها نیز موجب مسمومیت شده و جذب دیگر موادغذایی را در بدن مختل میکند.
مکملهای ضروری
فولیک اسید عنصری ضروری برای رشد مناسب ستون مهرهها شناخته شده است که خطر عوارض جدی مغزی و عصبی را به میزان قابلتوجهی کاهش میدهد. از آنجا که نقایص لوله عصبی حوالی روز 28 بارداری اتفاق میافتد متخصصان دریافت روزانه 400 میکروگرم از این ریزمغذی را از سه ماه قبل از بارداری توصیه میکنند تا زن باردار در معرض کمبود این ویتامین قرار نگیرد.
به گفته دکتر امینزاده، دریافت مقادیر زیاد این ریزمغذی تنها در افراد با سابقه نقص لوله عصبی جنین یا بیماریهای عصبی خاص لازم است در غیر اینصورت به دلیل احتمال وجود عوارض جدی باید از مصرف بیش از اندازه اسیدفولیک در دوران بارداری خودداری کرد.
دکتر زهرا الهانی، داروساز، میزان جذب مکملهای دارویی را با ویتامینهای طبیعی یکسان میداند و میگوید: زنان باردار نباید به تصور آنکه مکملهای دارویی از میزان جذب بهتری برخوردارند آن را جایگزین میوه و سبزیجات تازه در رژیم غذایی خود کنند.
دکتر صدیقه برنا، توصیه میکند به جای پرداخت هزینههای زیاد به انواع داروها با مارکهای مختلف در کنار رعایت اصل تنوع غذایی، از مصرف غذاهای آماده و کنسروها بپرهیزند زیرا این قبیل موادغذایی نه تنها از جذب خوبی برخوردار نیست بلکه مواد نگهدارنده موجود در آن جذب ویتامینهای دیگر بدن را هم مختل میکند.
به گفته دکتر الهانی، زنان باردار در صورتی که دچار مشکلی نباشند نیازی به مصرف مکمل دارویی البته به جز اسیدفولیک و آهن نخواهند داشت اما چنانچه در وزنگیری دچار مشکل بودند، شاخص توده بدنی کمی دارند و یا دچار مشکلاتی مانند ریزش مو، خشکی پوست، تاری دید و یا ناراحتیهای عصبی هستند باید از مکملهای دارویی تحت نظر پزشک در رژیم غذایی خود بهره ببرند.
پایان مطلب
اوتيسم ؛ اختلال مغزي در كودكان
اوتيسم نوعي اختلال رشدي است كه تا امروز علت آن مشخص نشده است. اين بيماري تا يك سالگي تشخيص داده نميشود، اما در 2 يا 3 سالگي كمكم خود را نشان ميدهد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دكتر پروانه كريمزاده، فوق تخصص مغز و اعصاب كودكان در اينباره ميگويد: «اوتيسم بيمارياي است كه با اختلال رفتاري، عدم تكامل عصبي، ناتواني در گفتار و عدم برقراري ارتباط اجتماعي در كودكان همراه است.»
وي با تاكيد بر اينكه علت اصلي بروز اين بيماري هنوز ناشناخته است، ميافزايد: «با اين وجود مشخص است كه اين بيماري گاهي ميتواند در قالب يك بيماري ديگر ظاهر شود، به اين معني كه يك بيماري با علتي شناخته شده و با علائمي متفاوت از جمله اوتيسم ميتواند وجود داشته باشد. در برخي موارد نيز اوتيسم به شكل اوليه و بدون همراهي با بيماريهاي ديگر خود را نشان ميدهد.»
اين متخصص مغز و اعصاب كودكان درباره بيماريهاي مرتبط توضيح ميدهد: «در اين زمينه ميتوان به برخي بيماريهاي شايع از جمله بيماريهاي ژنتيكي مانند سندرم رت، سندرم ايكس شكننده يا بعضي بيماريهاي متابوليكي مانند فنيلكتونوري اشاره كرد. البته همان طور كه گفته شد، گاهي هم اوتيسم تنها و بدون همراهي با بيماري خاصي بهوجود ميآيد.»
علائم
دكتر كريمزاده، دانشيار دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي با اشاره به علائم اوتيسم ميگويد: «كودك در سال اول يا دوم زندگي ممكن است تواناييهاي گفتاري را به دست آورد، ولي بعد از 2 يا 3 سالگي اين توانايي را از دست ميدهد يا اينكه اصلا در اين مدت توانايي گفتاري را كسب نميكند و قادر به سخن گفتن نيست. اين كودكان از لحاظ رفتاري با ساير بچهها كاملا متفاوت هستند. كودكي كه اين مشكل را دارد با بچههاي ديگر ارتباط اجتماعي برقرار نكرده و بازي نميكند. همچنين هنگامي كه با كودك صحبت ميكنيد با شما ارتباط چشمي برقرار نخواهد كرد.»
وي ميافزايد: «در اين گروه كودكان حركات غيرطبيعي، مانند تكان دادن دستها را ميتوانيم ببينيم. آنها خيلي سر و صدا كرده و جيغ ميكشند. حرف نميزنند و گاهي اوقات كلماتي تكراري از صحبت ديگران را پشت سر هم بارها و بارها تكرار ميكنند. آنها با اسباببازي سرگرم نشده يا به شيوه مناسبي با آن بازي نميكنند. به عنوان مثال اگر ماشيني براي بازي در اختيار او بگذاريم، ممكن است ساعتها فقط چرخ آن را بچرخاند يا ماشين را خراب كرده و بشكند. اين بچهها بيشتر دوست دارند با وسايل منزل بخصوص لوازمي كه سر و صدا دارند، مانند قابلمهها بازي كنند. آنها از سر و صدا به خصوص آهنگ نيز خيلي خوششان ميآيد.»
دكتر كريمزاده در مورد ديگر علائم بيماري توضيح ميدهد: «اين بچهها مرتب حركاتي غيرطبيعي را بهصورت تكراري انجام ميدهند. يا اينكه مشغول انجام فعاليتي خاص به طور دائم و پشت سر هم ميشوند. به عنوان مثال ممكن است 20 يا 30 بار پشت سر هم تلويزيون يا چراغ را خاموش و روشن يا در را باز و بسته كنند. آنها همچنين از كارها و حركات چرخشي خوششان ميآيد؛ به اين معني كه يا خودشان چيزي را ميچرخانند يا دور خود ميچرخند يا به وسيلهاي كه در حال چرخش است ـ مانند ماشينلباسشويي يا پنكه ـ خيره ميشوند. به علاوه، اين كودكان از حمام و غوطهور شدن در آب لذت برده و با اين كار آرام ميشوند.»
با توجه به اينكه اين بچهها ممكن است تشنج هم داشته باشند، دكتر كريمزاده يادآور ميشود: «تشنج اين بچهها بايد حتما درمان شود. در مواردي نيز ممكن است تشنج نداشته باشند اما وقتي پزشك نوار مغز ميگيرد، نوار آنها غيرطبيعي بوده و در اين شرايط نيز درمان بايد حتما انجام شود. اين درمانها ميتواند به بهبود رفتار آنها هم كمك كند.»
درمان
اين متخصص در مورد كنترل بيماري ميگويد: «در اين بيماري حتما بايد از داروهايي براي بهبود اختلال رفتاري، توجه و تمركز استفاده شود تا بعد از آن بتوانيم اقدامات توانبخشي مانند رفتاردرماني و كاردرماني ذهني را براي آنها انجام دهيم. پس از اينكه ارتباط كودك با داروها و رفتار درماني بهبود يافت ميتوانيم گفتاردرماني را هم شروع كنيم.»
دكتر كريمزاده با ذكر اين نكته كه پاسخ به اين درمانها به درصد بهره هوشي بچهها مربوط است، يادآور ميشود: «درصد كمي از اين بچهها با وجود اينكه ارتباط اجتماعي برقرار نميكنند، هوش طبيعي يا حتي بالاتر از طبيعي دارند. اما درصد زيادي از آنها هوششان پايينتر از حد طبيعي است كه در اين موارد به درمانها به سختي پاسخ ميدهند.»
وي توضيح ميدهد: «بعيد است كودك حالتي صد درصد طبيعي پيدا كند، اما اگر بچه بهره هوشي خوبي داشته و بتوانيم با داروها اختلالات رفتاري او را كنترل كنيم، يا در صورت وجود نوارمغزهاي غيرطبيعي بتوانيم با دارو آن را كنترل و تشنجش را درمان كنيم ميتوانيم اميدوار باشيم كه درمان تا حد زيادي مفيد بوده است.»
دكتر كريمزاده با توجه به اينكه اين بچهها اغلب بهسختي ميتوانند در مدارس عادي ادامه تحصيل دهند، ميافزايد: «امروزه در شهر تهران و چند شهر بزرگ ديگر مدارس اوتيسم وجود دارد كه اين كودكان ميتوانند در آن مدارس آموزش ببينند. اگرچه در مدارس اوتيسم هم آموزش معمول درسي وجود دارد، اما دركنار آن آموزشهاي رفتاري، گفتار درماني و... هم براي آنها انجام ميشود.»
توصيه به والدين
دكتر كريمزاده به پدران و مادران توصيه ميكند: «در صورت بروز چنين شرايطي به پزشك متخصص مراجعه كنيد تا هرچه زودتر بررسيهاي ژنتيكي و متابوليكي انجام شود. اگر اوتيسم در ارتباط با بيماري ديگري باشد، هر چه زودتر بايد بيماري اصلي مشخص شده و با تشخيص علت اصلي بتوانيم درمانهايي را مرتبط با آن انجام دهيم. همچنين اگر بعد از تشخيص اوليه، علتي براي بيماري پيدا نشد بايد هرچه زودتر اقدامات توانبخشي و درمانهاي لازم را شروع كرد.»
لكنت زبان؛ اختلال گفتاري شايع در ميان كودكان
شنيدن اولين كلمات از زبان كودك يكي از شيرينترين و بهيادماندنيترين لحظات زندگي هر پدر و مادري است.اما اين مرحله شيرين از زندگي كودك نقشي مهم و حياتي نيز دارد، چرا كه كوچكترين بيتوجهي به مشكلات آن ميتواند تبعات بسياري در پي داشته باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سعيده احمدي، كارشناس ارشد گفتار درماني در اينباره ميگويد: «گفتار درماني يكي از شاخههاي علوم توانبخشي است كه براي كمك و درمان اختلالات گفتار و زبان مانند لكنت مورد استفاده قرار ميگيرد.»
وي به برخي موارد اختلالات گفتاري اشاره ميكند و توضيح ميدهد: «اختلال يادگيري زبان به اين معني است كه بعضي بچهها دير شروع به حرف زدن ميكنند و براي اين كار به كمكهاي تخصصي نياز دارند. البته معمولا بچههايي كه اختلال يادگيري زبان دارند، در مدرسه هم با مشكل مواجه خواهند شد. چون زيربناي يادگيري خواندن و نوشتن، زبان است. در اين موارد نيز «گفتاردرمانگر» در بخشي كه مشكل زيربناي زباني دارد، ميتواند به كودك كمك كند.»
وي ادامه ميدهد: «اختلالات تلفظي هم از ديگر مشكلات است. البته در اين مورد لازم است دقت داشته باشيم هر چه سن كمتر باشد، درمان هم بهتر و راحتتر صورت ميگيرد، اما باز هم بزرگسالاني كه اختلالات تلفظي دارند، ميتوانند براي درمان مراجعه كنند.»
كودكاني كه عقبماندگي ذهني دارند و بچههاي كمشنوا هم از ديگر گروههايي هستند كه گفتار درمانگرها با آنها كار خواهند كرد.
شايعترين اختلال گفتار
يكي از مشكلاتي كه شايد بيشتر هم با آن آشنا باشيم، لكنت زبان است. سعيده احمدي در اين مورد توضيح ميدهد: «با اينكه لكنت از كودكي و در سنين زير 6 سال شروع ميشود، اما گاهي ممكن است درمان نشود و تا بزرگسالي ادامه پيدا كند.»
وي ميافزايد: «لكنت زبان شايعترين مشكلي است كه ميان بچههاي عادي وجود دارد. بهطور تقريبي 5 درصد بچههاي زير 6 سال در دورهاي دچار نارواني سخن گفتن و لكنت ميشوند.»
وي به والدين توصيه ميكند هيچ وقت با تصور اينكه شايد لكنت زبان كودك خودش خوب شود، نسبت به اين مشكل بياعتنا نباشند.
اين كارشناس گفتاردرماني يادآور ميشود: «گفتار درمانگر به والدين مشاوره خواهد داد كه با چه كارهايي لكنت زبان كودك بهبود مييابد. به عنوان مثال شايد والدين بايد عادتهاي گفتاريشان را تغيير دهند يا تغييراتي در ارتباطشان با كودك ايجاد كنند. بنابراين اگر آنها چنين مواردي را رعايت كنند، به احتمال زياد اين مشكل كودك نيز درمان خواهد شد.»
احمدي با تاكيد بر اين نكته كه اگر درمان در همان سنين زير 6 سال شروع شود، خيلي بهتر بوده و اكثرا هم موفقيتآميز است، توضيح ميدهد: «اگر لكنت زبان كودك زير 6 سال درمان نشود، وقتي وارد مدرسه ميشود آگاهي زباني وي بالا رفته و متوجه مشكل گفتاري خود ميشود. همچنين بچههاي ديگر هم متوجه اين تفاوت خواهند شد، در نتيجه كودك دچار استرس و اضطراب شده و پس از اين ديگر لكنت، يك اختلال ساده گفتاري نيست. بلكه موارد روحي، رواني نيز بر لكنت تاثير گذاشته و درمان آن را مشكلتر ميسازد. به همين دليل هميشه توصيه ميشود به محض اينكه اولين علائم نارواني را در سخن گفتن كودك مشاهده كرديد، حتما با يك گفتار درمانگر مشورت كنيد.»
وي ميافزايد: «زماني كه كودك خوب شد نيز ارتباط با گفتار درمانگر را قطع نكنيد. چون لكنت در ابتدا گاهي هست و گاهي نيست. اما والدين نبايد تصور كنند در دورههايي كه لكنت وجود ندارد، كودك خوب شده است و در نتيجه درمان را رها كنند. بلكه نظارت گفتار درمانگر بايد يك تا دو سال ادامه داشته باشد تا از بهبود قطعي مطمئن شويم.»
سن حرف زدن كودك
كودكان در سنين متفاوتي شروع به حرف زدن ميكنند و به همين دليل حد متوسطي براي تعداد لغات و حرف زدن آنها در نظر گرفته ميشود.
احمدي ميگويد: «معمولا در يك سالگي بچه به طور متوسط بايد 3 كلمه ياد گرفته باشد و تا يك و نيم سالگي اين مقدار به 20 كلمه برسد،كه در مورد بعضيها بيشتر است و بعضيها كمتر.اين تعداد كلمات با افزايش سن كودك نيز افزايش مييابد.در نتيجه اگر مشخص شد كودك از حدمتوسط هم كمتر حرف ميزند، بايد به متخصص مراجعه كنيم.»
وي ميافزايد: «اگر كودكي 3 سال دارد و خيلي كم حرف ميزند، حتما بايد به متخصص مراجعه كرد، چون كمكم دارد به سنين مدرسه رفتن هم نزديك ميشود. البته ممكن است در خانواده اين دير حرف زدن را مربوط به مسائل ارثي بدانند و در نتيجه اقدامي براي بهبود آن نكنند. با اينكه اين مورد زمينه ارثي هم دارد، بايد دقت داشته باشيم كه اين اختلال در همه به يك شدت به ارث نميرسد. همچنين ممكن است فردي كه در خانواده همين مشكل را داشته از نظر تحصيلي هم موفق نبوده باشد. درحالي كه هيچكس نميداند علت اصلي مشكل وي در خواندن و نوشتن، در حقيقت زير بناي ضعيف زباني است.»
در نتيجه مشخص است كه با مشاهده كوچكترين نشانهاي از اختلالات گفتاري بايد به گفتار درمانگر مراجعه كرد تا از بروز مشكلات بعدي پيشگيري شود.
روشهایی برای كمك به كودكان كمرو
کمرویی متضمن اضطراب و بازدارندگی رفتاری در موقعیت های اجتماعی است. کودکان کمرو اغلب برای دیدن دیگران ظاهراً اشتیاق نشان می دهند امّا برای صحبت کردن یا پیوستن به دیگران اکراه دارند. برای مثال،کودکان کمرو ممکن است در جمع افراد ناآشنا، ساکت و بی صدا باقی بمانند، حتی هنگامی که مورد خطاب قرارگیرند،آن ها ممکن است از وارد شدن و حضور در یک مکان جدید، مثل کلاس درس، بدون همراهی پدر یا مادرشان سرباز زنند.کودکان کمرو ممکن است در فعالیت های ورزشی یا تفریحی مشارکت نکنند و هنگامی که درجمع افراد ناآشنا قرار گیرند فقط نگاهشان را به زمین بدوزند و از هر حرکتی که باعث جلب توجه دیگران به آن ها شود اجتناب نمایند.بنابراین درك نوع كمرویی فرزندتان به شما در برنامه ریزی برای توجه به نیازهای خاص او كمك خواهد كرد.توصیه های زیر می تواند برای شروع به شما كمك كند:
1) هنگامی که کودکان از تعامل با دیگران واهمه دارند با آن ها همدلی نشان دهید:
یک روش برای کمک به کودکان در زمینه کنترل ترسشان از برخی موقعیت های اجتماعی، نشان دادن همدلی با آن ها هنگامی که از تعامل با دیگران واهمه دارند است. بنابراین، اگرمثلاً کودکی به دلیل کمرویی ازرفتن به زمین ورزش و بازی کردن با دیگران سرباز زد، پدر و مادر می توانند به او بگویند " من احساس تو را به خوبی درک می کنم.من هم خودم گاهی چنین احساسی داشتم هنگامی که مطمئن نبودم چکار باید بکنم و دیگران مرا تماشا می کردند" با نشان دادن همدلی، پدر و مادر به کودک کمک می کنند که حس کند او را درک کرده و پذیرفته اند و نیز به او کمک می کنندکه هیجاناتش را بشناسد و درباره آن ها صحبت کند و شروع به جستجوی راهی برای کنترل آن ها نماید.
2) فرزندتان را كمرو معرفی نکنید :
مطالعات نشان داده اند كه اغلب یك كودك همانطور رشد خواهد كرد كه به او برچسب می زنند. فشارهای والدین بر بچه های كمرو، می تواند باعث اضطراب و عدم امنیت وی گردد كه خود مشكلی بدتر از خجالتی بودن است. فرزندتان را مجبور نكنید كه بیشتر از سطح شخصی اش پیشرفت كند. اگر شما مجبورید كه از واژه كمرو برای توصیف فرزندتان استفاده كنید همیشه آن را با نكته ای مثبت جبران كنید، مثلاً " پسرم در حضور دیگران اندكی خجالتی است ولی او یك ورزشكار فوق العاده است."
3)در خانه با او تمرین كنید:
بازیهای مختلفی خارج از فعالیتهای روزمره فرزندتان انجام دهید؛ مانند ملاقات با یک شاگرد جدید در مدرسه، کارها و بازیهائی ترتیب دهید تا او بتواند به طور یکسان همه موقعیتهای اجتماعی را تجربه کند. به فرزندتان کمک کنید که آنچه را انجام می دهد،تجربه کند. به عقیده روانشناسان تکرار بعضی از بازیها و نقشها کمک می کند تا فرزندانتان کمتر احساس ترس و نگرانی کرده و راحتتر دوستی صمیمانه ای با دیگران داشته باشند.
4) موقعیت هایی را كه باعث خجالت فرزندتان می شود را شناسایی كنید:
برخی از بچه ها فقط در جاهای خاصی خجالتی هستند مثلاً بعضی از آنها ممكن است هنگامی كه در گروه قرار می گیرند خجالتی اند. برخی دیگر وقتی خجالت می كشند كه از آنها خواسته شود چیزی را در جلو كلاس برای همكلاسی ها ارائه دهند.سعی كنید مهارت های خاصی را كه فرزندتان نیاز دارد تا در موقعیت های اجتماعی احساس راحتی نماید شناسایی كنید.
5) برای رفتارهای اجتماعی کودک هدف گذاری کنید و پیشرفت او را بسنجید:
پژوهش های زیادی بر ارزش هدف گذاری در بهبود عملکرد صحّه گذاشته اند. برای بسیاری از کودکان کمرو، یک هدف واقعی و چالش انگیز، گفتن حداقل یک جمله به یک آدم جدید در هر روز است. هدف های مناسب دیگر می تواند صحبت کردن در مقابل کلاس، شرکت کردن در بازی با دیگر کودکان(حتی بدون حرف زدن)، یا سوال کردن از معلم باشد. پدر و مادر می توانند پیشرفت کودک را با قرار دادن جدول یا نموداری در خانه و مثلاً گذاشتن یک ستاره در جلوی هر روزی که کودک به هدف مورد نظر دست یافته است، پیگیری کنند.کودکان معمولاً دوست دارند خودشان ستاره ها را در جدول قرار دهند.
6) رفتارهای مثبت كودك خود را پاداش بدهید:
از كارهایی كه كودكان به صورت مثبت آنها را انجام می دهند پاداش بدهید.به عنوان مثلا وقتی كودكان تكالیفشان را خوب انجام می دهند در حضور دیگران آنها را تشویق كنید.یا به آنها یاد بدهید كه وقتی به مجلسی وارد می شوند سلام كنند و وقتی این كار را انجام دادند كودك خود را با گفتن تشكر یا آفرین تشویق كنید.در واقع گفتن جنبه های مثبت كودك به دیگران می تواند مفید باشد.
7) رفتار اجتماعی دیگران را در جلوی فرزند خود تحسین کنید:
پدر و مادر با اظهار نظر مثبت درباره رفتار اجتماعی دیگران می توانند به کودک کمرو در ارزش گذاری بر رفتارهای اجتماعی کمک کنند.برای مثال، پدر ومادر می توانند به فرزندشان بگویند" من از شیوه ای که آن پسر بچه نزد ما آمد و اسم ما را پرسید خوشم آمد" و یا این که مستقیماً به تعریف از آن بچه در مقابل فرزند خود بپردازید.البته مواظب باشید که از اظهار نظرهایی از قبیل این که "چرا تو نمی توانی مثل او عمل کنی؟" پرهیز نمائید.
8) برای هر کودک کمرو در هر موقعیت مهم، یک جفت پیدا کنید:
یک کودک کمرو که بتواند در یک موقعیت جدید حتی یک دوست هم پیدا کند، احساس آسایش بیشتری خواهد یافت و نهایتاً با کودکان بیشتری به تعامل خواهد پرداخت. پدر و مادر یا معلم می توانند با درخواست از دو بچه برای بازی کردن با یکدیگر و سپس صبحت کردن با هر دوی آن ها در مورد فعالیت ها و علایق مشترک، این فرایند را تسهیل کنند.پدر و مادر یا معلم همچنین می توانند به آن دو کودک کاری را تخصیص دهند(مثل سر هم کردن یک پازل) و از آن ها بخواهند با هم آن را انجام دهند.
9) جلوی تمسخر کودکان را بگیرید :
طرد اجتماعی و مسخره کردن می تواند به شکل گیری کمرویی کمک کند.بنابراین، کودکتان را مسخره نکنید و به دیگران نیز اجازه ندهید که چنین کنند. در صورت لزوم، کودکتان را از جمع کودکانی که او را مسخره می کنند خارج نمائید. با کودکانتان صحبت کنید و به آن ها بگوئید که حرف دیگران اهمیتی در زندگی آن ها ندارد. برای آن ها از مواردی که در گذشته خودتان مورد تمسخر دیگران قرار گرفته بودید صحبت کنید. خود افشاگری شما به فرزندتان کمک می کند که احساس ناراحتی کمتری از مسخره شدن توسط دیگران پیدا کند.
10) بدبینی كودك خود را از بین ببرید:
خجالتی بودن معمولاً از الگوها و تفکرهای منفی که باعث بدبینی می شود نشأت می گیرد مانند" بچه ها مرا دوست ندارند". از آنجا که کودکان خجالتی آمادگی زیادی در گوشه گیری دارند، پس بهتر است بزرگسالان مواظب رفتار خود باشند و به کودکشان اجازه دهند تا نظاره گر کارهای اجتماعی آنها به عنوان بخشی از زندگی روزمره شان باشند. با این وجود، بهتر است که صبور باشید. با تقویت و جایگزین کردن افکار مثبت به فرزندتان در از بین بردن بدبینی و تفکرهای منفی ذهن او کمک کنید، مثل "شما خیلی خوب با او بازی کردی" و او را تشویق کنید که خود را باور کند و بداند که او هم می تواند مثل دیگران خوب بازی کند و کاری را انجام دهد.
شیرکاکائو، تغذیه ای سالم و پرفایده
به نقل از مجله انگلیسی تایم، معمولا خوراکی هایی که برای رشد بچه ها مفید است دارای طعم خوشایندی نمی باشد که آنها به این خوراکی ها تمایل پیدا کنند .
اما تحقیقات جدید نشان می دهد که شیر کاکائو منبع غنی از کلسیم و مواد مورد نیاز برای رشد کودکان است و نوشیدنی که تمام کودکان به آن علاقه مند هستند البته شیرکاکائویی که مقدار شکر آن زیاد نباشد. کودکانی که در سن رشد هستند به کلسیم بیشتری نیاز دارند .
شیرکاکائو دارای فواید بیشتری نسبت به شیرهای طعم دار یا شیرهای معمولی است . مقدار کافئین موجود در شیر کاکائو بسیار کمتر از نوشیدنی هایی مانند کولا است . نوشابه های سیاه ده برابر شیرکاکائو ، کافئین دارند .