داستان دو شهر / چارلز دیکنز | مترجم: ابراهیم یونسی \ انتشارات نگاه A Tale of Two Cities by Charles Dickens

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بزرگترین آرزوی من این است که دلبستگی‌ام را به دنیا فراموش کنم.
دنیا برای من مفید نیست و من هم به درد دنیا نمی‌خورم.

ص 127

این کتاب عالیه، عالی
و این رمان وحشتناکه، وحشتناک.


داستانی است درباره‌ی دو شهر؛ لندن و پاریس و زمانی قبل از انقلاب فرانسه و چند سال پس از شروع آن.

فکر می‌کنم همین مقدار برای معرفی کتاب کافی باشه به این دلیل که می‌گن انسان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شن: اونایی که داستان دو شهر رو خونده‌ن و اونهایی که هنوز نخوندن و چیزی هم درباره‌اش که باعث لو رفتن داستان میشه نمی‌دونن.
حال اگه شما جزو دسته‌ی دوم هستید به شما تبریک میگم چون فرصت لذت خواندن یک رمان بی‌نظیر رو دراختیار دارین.
کتابی که از سه بخش تشکیل شده و پس از جرعه جرعه خواندنش و با پایان بخش دو، دیگر امکان این نوع خواندن رو نداشته و بدون زمین گذاشتنش تا به انتها ادامه خواهید داد.

خودم ترجمه‌ی ابراهیم یونسی از نشر نگاه رو خوندم و اگه شما هم همین رو انخاب کردید، شدیدا و قویا و اکیدا توصیه می‌شه مستقیم به سراغ بخش اول "عمر دوباره" رفته و از فصل اول، کتاب رو شروع کنین و پس از پایان کتاب زندگینامه و مقدمه کتاب رو بخونین، چراکه پاراگراف آخر مقدمه و خط آخرش داستان رو شدیدا لو میده و چه بهتره که در چاپ‌های بعدی مقدمه به انتهای کتاب منتقل بشه.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تنها قبل از خوندن، نگاهی اجمالی به این انقلاب داشته باشیم بد نیست.


و اگر رمان‌های مختلف خوانده‌اید که شخصیت موردعلاقه و فراموش‌ناشدنی‌تان را هم انتخاب کرده و همواره به یاددارید، کمی درنگ کنید و این رمان رو بخوانید، شاید در انتخابتان کمی تجدیدنظر کردید.




آیا باشکوه‌تر از این آغاز داریم؟ :

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
داستان دو شهر
چارلز دیکنز
ابراهیم یونسی
نگاه

بهترین روزگار و بدترین ایام بود. دوران عقل و زمان جهل بود. روزگار اعتقاد و عصر بی‌باوری بود. موسم نور و ایام ظلمت بود. بهار امید بود و زمستان ناامیدی. همه چیز در پیش‌روی گسترده بود و چیزی در پیش‌روی نبود، همه به‌سوی بهشت می‌شتافتیم و همه در جهت عکس ره می‌سپردیم - الغرض، آن دوره چنان به عصر حاضر شبیه بود که بعضی مقامات جنجالی آن، اصرار داشتند در‌اینکه مردم باید این وضع را، خوب یا بد، در سلسله‌ی مراتب قیاسات، فقط با درجه‌ی عالی بپذیرند.

It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way – in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only.l


oo

ديگه اينقدر تعريف كردي احمد كه نميشه بي خيالش شد:biggrin:

آن شب در شهر همه جا صحبت از او بود...

  محتوای مخفی: آخرین پاراگراف 

"این کاری که اکنون می‌کنم از هر چه تاکنون کرده‌ام به مراتب بهتر بوده و این آرامشی که به سویش می‌روم از هر آرامشی که تاکنون به خود دیده‌ام به مراتب، به مراتب بهتر و برتر است."

“It is a far, far better thing that I do, than I have ever done; it is a far, far better rest that I go to than I have ever known.l”