مشاهده نسخه کامل
: Inside Out / کودک درون پیکسار
Morteza4SN
31-05-2015, 20:30
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در حالی که دو سال از نمایش آخرین فیلم پیکسار گذشته و از چهار فیلم اخیر این استودیو سه تاش دنباله بوده، به نظر میرسه که پیکسار برگ برندهای در روند نمایش آثار خودش رو کرده. استودیویی که مدتهاست با آثار خودش احساسات مخاطب رو برانگیخته حالا با نمایش احساسات در قالب کاراکترهایی در ذهن یک دختربچه به یک همراهی ویژه در اذهان روی آورده.
Inside Out پانزدهمین انیمیشن بلند پیکسار ما را به درون ذهن یک دختر 11 ساله خواهد برد و با احساسات مختلف و تغییراتی که در ذهن یک بچه در دورانی حساس اتفاق میافتد همراه خواهد کرد. پنج احساس ترس، ناراحتی، خشم، نفرت و شادمانی در غالب شخصیتهای کارتونی در ذهن با یکدیگر تعامل میکنند تا یک شخص با خاطرهها و تجربههای جدید برخورد کند. داستان این فیلم در مورد دختربچهای به اسم «رایلی» است که با خانواده از مینسوتا به سن فرانسیسکو نقل مکان میکند و با احساساتی متأثر از این مسئله در بازهای خاص دست و پنجه نرم میکند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نویسندهها ابتدا 27 احساس مختلف رو در نظر گرفتند و برای کاستن از پیچیدگی اون رو به 5 حالت فعلی کاهش دادند و بعضی احساسات مثل تعجب، غرور و امید در همین چند شخصیت گنجانده شده. تعداد انیماتورها هم با 45 نفر نصف فیلم قبلی پیکسار بوده. پیتر داکتر کارگردان فیلم میگوید ایده این فیلم را از دخترش گرفته: «وقتی یازده سالش شد شروع کرد به چشم غره رفتن و ناز کردن برای ما، و شروع کردیم به تصور اینکه چه چیزی در فکرش میگذرد که باعث شده او این کار را بکند». احتمالاً به همین خاطر صدای عصبانیت پدر رو خود داکتر درآورده (:
طبق گفتهی پیتر داکتر به هر کدام از این احساسات شکلی متناسب داده شده: شادمانی شکل یک ستاره، غم شبیه قطره اشک، خشم شبیه آجر نسوز، ترس شبیه به یک رشتهی عصبی و تنفر شبیه کلم بروکلی است. البته پیتر داکتر گفته خودش عاشق کلم بروکلی است! همچنین بیان همزمان رفتاری که یک دختر بروز میده با چیزی که در ذهنش میگذره از چالشبرانگیزترین چیزایی بوده که او تا حالا در یک فیلم کنار هم قرار داده.
وبسایت انیمیشن ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
+ + + + +
دانلود آنونس ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Morteza4SN
18-10-2015, 19:56
گزیده نظرات منتقدان درباره Inside Out / درون بیرون (پیت داكتر)
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نظر منتقدان مختلف را درباره درون بخوانيد (نکته: بخشهای خاکستری رنگ کمی اسپویلر دارند) :
هاليوود ريپورتر- تاد مككارتي: "چكيدهاي از يك خيال كه به احتمال قوي مدتها در ذهن تماشاگراناش هم پرسه ميزده. اما اين تفرج ماجراجويانه در دو سطح متفاوت تبديل به اثر موفقيتآميز پيكسار ميشود و تماشاگران را به دو نيم نقسيم ميكند: يك سرگرمي خيرهكننده براي مخاطبان سنين پايين و فيلمي هوشمندانه و آشتيدهنده براي بزرگسالان. سودآوري تابستاني درون بيرون از همين حالا مشخص است.
صداي پرانرژي پولر در نقش لذت بر ديالوگهايش حكمراني ميكند. صداي ديگر كاراكترها بدون ايجاد حسي عجيب، گوشنواز است، بيل هيدر در نقش ترس، ميندي كالينگ در نقش تنفر، لوييس بلك در نقش خشم و اسميت در نقش غم خجالتي اما انكارناپذيز هستند. در ميان كاراكترهاي "واقعي" كيتلين دياس در نقش رايلي است و ديان لين به همراه كايل مكلاكلن مادر و پدر او هستند.
نكته گستاخانه درباره درون بيرون نمايش تصوير منفي او از سنفرانسيسكو، محل زندگي خانواده است كه در خياباني چرك و تنگ در مركزشهر واقع شده. جوكهاي تيز و سرعتبالاي بسياري در فيلم گنجانده شده، مثل تعريف قسمتي از مغز كه روياهاي شبانه انسان را در سيستم يك استوديو فيلمسازي توليد ميكنند."
نيويورك تايمز- اي.او اسكات: "موفقيتي كه درون بيرون به آن رسيده از حركت در مسير دقت، مهارت و تاثيرگذاري حاصل شده. فيلم در دنياي مفاهيم انتزاعي كه در محدوده فرضي خود حركت ميكنند ساكن است. اين دنيا به شكلي افراطي جديد است –شما هيچگاه پيش از اين مشابهاش را نديده بوديد- و در عين حال به محض شروع نمايش آشنا و ملموس جلوه ميكند، احساسات ناخودآگاه ما حالا ديگر شكل و صدا دارند. دوست خيالي دوران كودكيتان را به ياد داريد؟ اولين ترسها و عجيبترين روياهايتان را چطور؟ همه را به ياد خواهيد آورد، دركنار اينكه به دركي تازه از چگونگي و چرايي آن احساسات خواهيد رسيد. به پرده نمايش نگاه خواهيد كرد و خودتان را خواهيد شناخت."
لسانجلس تايمز- كنت توران: "استدلال پيكسار از تجربيات انساني در بهترين حالت خود به سر ميبرد. شايد در نگاه اول اينگونه به نظر نرسد، اما اين پنج احساس مختلف براي رسيدن به قدرت و كنترل رقباي يكديگر نيستند. آنها براي بخشيدن بهترين چيزها به رايلي متحد شدهاند. زماني كه لذت به ارزش و هدف غم پي ميبرد لحظاتي خلق ميشود كه از ياد هيچكس نخواهد رفت."
تايم- مري پولس: "ديوانهوارترين فيلم پيكسار. فليني را تصور كنيد كه با استفاده از انيميشن در جريان حاشيهاي يك فيلم به ناخودآگاه انسان روي بياورد و سفري مخاطرهآميز را به سوي تفكر انتزاعي شروع كند، درحالي كه به رشته افكاري به شدت بيقاعده و بيبرنامه تكيه كرده باشد. پدر و مادر رايلي نمايش باشكوه پنج احساس شخصي خود را دارند. تنفر رايلي خشم او را تحريك ميكند و لذت با رفتاري سلطنت مآبانه ترجيح ميدهد كه غم در محدودهاي كه او برايش تعريف كرده بماند و حرف گوش كند. اما اين احساسات همگي در پشتيباني از رايلي با يكديگر متحد هستند. يكي از بهترين لحظات خلق شده در درون بيرون آغاز درك لذت از نياز به تعادل و موهبتهايي است كه غم آنها را به همراه ميآورد."
شيكاگو تريبون- مايكل فيليپس: "صرف گفتن اينكه درون بيرون از سال 2009 و پس از انيميشن "بالا" بهترين فيلم پيكسار-ديزني است حق مطلب را ادا نميكند. نوعي صداقت و روشني دوستداشتني، كه حتي براي مخاطبان كم سن و سال فيلم هم قابل ردگيري است در فيلم احساس ميشود كه برپايه پيچيدگي احساسات و آگاهي از دشواريهاي زندگي استوار شده و با ارائه تصويري غلط از يك دلخوشي سطحي بسيار فاصله دارد. اين دليل موفقيت درون بيرون است. ما دخترك را در مركز ماجرا احساس ميكنيم و پس از بهتر شدن اوضاع در پي دورهاي سخت و ناراحتكننده ريزش احساسات مختلف ابدا مصنوع يا كمارزش نيست."
ترجمه از 7فاز ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])/ منبع : hollywoodreporter ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
ehsan_iace
20-10-2015, 20:08
من با داستانش ارتباط برقرار نکردم!
اولین انیمیشنی بود که دیدم درباره ذهن کاراکترها بود از این نظر جالب بود ولی اتفاق مهمی در دنیای بیرون نمیافتد و در دنیای درون هم اتفاقاتش آنقدر فانتزیاش بالاست که به نظر من بیننده درس خاصی ازش نمیگیره به جز اینکه لازم نیست همیشه شاد باشیم و غم هم گاهی کمک کننده است!
Morteza4SN
21-10-2015, 12:56
یکی از انیمیشنهای هوشمندانهی پیکسار که ایدهی نسبتاً سختی برای پیاده کردن داره. هرچند در بین نسل جدید شخصیتهای مونث دیزنی-پیکسار بیشتر درونگرایانه است، برعکس Tangled (دیزنی) یا Brave (پیکسار) کاراکتر رایلی اینجا به درک ذهنی جدیدی از شرایط زندگی در نمایشی وابسته و خانوادگی میرسه (آخرین جزیرهای که استوار میمونه و بقیه هم در ارتباط باهاش شکل گرفتن). دنیای بیرون رایلی واقعگرایانهتر و فانتزی انیمیشن هم در ذهنش مانور خیالانگیزی داره.
جالب توجه اینه که مرکز کنترل مغز هر شخصی متمرکز بر یک احساس اصلی است، مثلاً در ذهن مادر «اندوه» یا پدر «خشم» نقش محوری دارند ولی با این حال تعادل و ارتباط خوبی با سایر حسها برقرار کرده و به رشد و پختگی رسیدن (حتی شوخیهای آخر فیلم هم با همین موضوع برپا شدن).
هر کدام از این پنج حس اصلی خودشون یک شخصیت انسانی دارن و حتی گاهی احساسات اصلی دیگه رو هم از خودشون نشون میدن؛ مثل خوشحالی یا اندوه که در طی اتفاقاتی که میافته احساساتی آیینهی هم و فرمی مکمل رو تجربه میکنن هرچند تمایل اصلی خودشون رو حفظ میکنن ولی به ثبات کنترلشدهای میرسن. تمرکز اصلی داستان هم روی شادی و اندوه و تاثیر و نیازش در زندگی یک کودک هست.
اولین انیمیشنی بود که دیدم درباره ذهن کاراکترها بود از این نظر جالب بود ولی اتفاق مهمی در دنیای بیرون نمیافتد و در دنیای درون هم اتفاقاتش آنقدر فانتزیاش بالاست که به نظر من بیننده درس خاصی ازش نمیگیره به جز اینکه لازم نیست همیشه شاد باشیم و غم هم گاهی کمک کننده است!
در واقع ماجراجویی اصلی در ذهن رایلی 11 ساله شکل گرفته و باید هم در دنیایی به این شکل و شدت فانتزی باشه و با چیزهایی مثل دوست خیالی و بخشهای تا این حد خیالانگیز روبرو باشیم. پند و اندرز بزرگ درون این محدودهی عقلی هم کمی متناقض خواهد بود. ایدهی جزیرههای هویتی بخش ویژهایه که تقریباً در شکل نمادین ازش عبور میکنیم چون داستان زیاد به جزئیات و شاخ و برگ دادن به مکانهای این بخش وارد نمیشه و فقط خط اصلی خودش رو کامل میکنه. چیزی مثل بخش تولید خوابهای رایلی که هرچند کم اما خوب از آب درآمده، با این حال خیلی ایده برای خیالپردازی و غرق شدن مخاطب در این جای خالیها به وجود میاد و شاید همین بهانهی دیدن مجدد این انیمیشن باشه.
اصلا نتونستم از این انیمیشن لذت ببرم با اینکه قبلش فکر میکردم خیلی خوب باشه.شاید به دلیل فانتزی بودن بیش از حدش بود.موضوع خوبی داشت ولی بنظرم خیلی کودکانه به تصویر کشیده شده بود.به شخصه اوسموز جونز رو ترجیح میدم اون خیلی بهتر بود چون موضوع تقریبا مشابهی با این انیمیشن داشت
بلاخره دیدمش
من همیشه کارای پیکسارو دنبال میکنم
تونستم با شخصیت رایلی ارتباط خوبی برقرار کنم جوری که توی بعضی از جاهای فیلم به شدت احساستی میشدم و به زور جلو خودمو میگرفتم تا اشکام درنیاد آخه با خونواده دیدمش
شوخی هایی که در فیلم استفاده شده بود خیلی عالی بودن
شخصیت شاد رو خیلی دوست داشتم٬ اونجایی که میوفتن پایین و ناامید میشه و خاطرات رایلی رو دونه دونه تماشا میکنه و براشون گریه میکنه نابودم کرد
شخصیت بینگ بنگ که خدا بود مخصوصا اونجایی که برای کم شدن وزن گاری خودشو پرت میکنه پایین و شاد رو نجات میده و زندگی خودشو تموم میشه
امیدوارم قسمت دومش ساخته نشه و یا اگه بخاد ساخته شه لااقل شخصیت رایلی رو در همون محدوده سنی قرار بده٬ چون در آخر انیمیشن یه دکمه اخطار روی میزشون بود به اسم بلوغ که حدس میزنم به قسمت دوم ارتباط داشته باشه
دلم نمیخاد این یکی هم به سرنوشت ماشین ها دچار شه
به نظرم خوب پرداخت نشده بود با وجود موضوع خیلی خوبش جا داشته که بیشتر رو فیلم نامه اش کار کنند.
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.