مشاهده نسخه کامل
: sajjadsa
03-04-2013, 22:44
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با رونمایی از PS4 یک چیز به طور قطع مشخص شد و آن این بود که این کنسول به طور قطع بازی های PS3 را اجرا نخواهد کرد! این تصمیم از سوی سونی به نظر یک تصمیم غیر معقول می آید. چرا که ارزش و اعتبار یک کنسول به آرشیو بازی های آن است که خود وفاداری طرفداران را به دنبال دارد. البته سونی گفته است که میتوان بازی های PS3 را از طریق استریم کردن بازی کرد اما این خود نیز جالب به نظر نمی رسد چرا که قبلا این سیستم در کنسول OnLive جواب پس داده و موفق نبوده است.
پس چرا سونی این تصمیم را گرفت؟ چرا برای کاربران چنین محدودیتی اعمال کرد؟ تمام این مشکلات از یک تصمیم اشتباه در نسل قبل شروع شد.
PS3 برای پردازنده خود از معماری CELL استفاده کرد. این نوع پردازنده اجازه می دهد چندین واحد پردازشی در کنار یکدیگر فعالیت کنند. در دستگاه های دیگر (مثل کامپیوتر) به طور معمول یک پردازنده قدرتمند برای کارهای مختلف وجود دارد و یک پردازشگر جداگانه نیز برای پردازش گرافیکی طراحی می شود. اما در معماری CELL تعداد زیادی پردازنده کوچک تر در کنار یکدیگر کار می کنند که در مورد PS3 این تعداد 6 عدد است که هرکدام به کار خاصی اختصاص داده شده است.
در فرضیه این مدل پردازنده می تواند قدرت بالایی در اختیار شما قرار دهد اما این در صورتی است که بتوانید از همه پردازنده های کوچک آن کار بکشید. به کار گرفتن چنین پردازنده ای کاری بسیار سخت و طاقت فرسا است. به خصوص وقتی که مجبور باشید این کار را به صورت معکوس انجام دهید.
به طور مثال می خواهید بازی ای را از یک دستگاه به دستگاه دیگری با حافظه کمتر پورت کنید. این کار را به راحتی می توان از طریق کم کردن کیفیت بافت های بازی انجام داد. اما اگر مبدا یا مقصد دستگاهی که می خواهیم بازی را رویش پورت کنیم یک دستگاه با پردازنده CELL باشد و دیگری پردازنده ی متفاوتی داشته باشد آن وقت کار مشکل خواهد شد. چرا که به دلیل تفاوت پردازنده ها ، تیم سازنده مجبور است در اعماق موتور بازی تغییرات اساسی ایجاد کند تا بازی کار کند. این همان اتفاقی است که سازندگان برای تبدیل یک بازی PC به بازی کنسولی یا بر عکس سازندگان با آن دست و پنجه نرم می کنند که البته این کار بسیار زمان بر و هزینه بر است.
بگذارید یک مثال ساده بزنیم. مایکروسافت برای رساندن نامه های خود یک کامیون بزرگ با ظرفیت 2 تن دارد. اما سونی شش کامیون کوچک دارد که ظرفیت هرکدام فقط یک تن است. تا اینجا سونی سه برابر بهتر از مایکروسافت قوی تر عمل کرده است. مشکل اینجاست که یک کامیون سونی مخصوص بسته های کوچک است. دیگری مخصوص بسته های بزرگ و کارت پستال و دیگری برای نامه ها و ...
برنامه ریزی برای حمل و نقل این حجم نامه و این که کدام کامیون کدام بسته را ببرد بسیار سخت است و این در حالتی است که شما نیروی کافی برای این کار داشته باشید. حالا اگر زمانی شما فقط بسته های بزرگ داشته باشید چه؟ در آن صورت فقط کامیون مخصوص حمل بار بسته های بزرگ فعالیت می کند و بقیه عملا بیکار هستند و این همان وقتی است دستگاه سونی در مقابل مایکروسافت با سرعت بسیار کمتری کار خواهد کرد. اوضاع وقتی بدتر می شود که شما مثلا دو تن بسته بزرگ برای جابجایی داشته باشید که در این صورت همان کامیون یک تنی هم نمی تواند کار را انجام دهد. این همان مشکلی بود که سازندگان بازی Rage با آن طرف بودند چرا که بازی از یک بافت حجیم برای ساخت محیط بازی استفاده می کرد.
معماری CELL برای PS3 اصلا انتخاب خوبی نبود. آن ها در واقع یک سخت افزار گران قیمت ساختند که ساخت بازی برای آن نیز سخت و گران قیمت تمام می شد. در عین حال این دستگاه بازی های PS2 را هم اجرا نمی کرد و تبدیل بازی های PS2 هم برای این کنسول به صرفه نبود. هرچند که اخیرا اجرای بازی های PS2 به لطف هکر ها بسیار آسان شده است. این وضعیت برای XBOX 360 هم فرصتی پدید آورد. فرصتی که شاید ایکس باکس واقعا لایق آن نبود و این وضعیت را برای سونی سخت تر کرد.
اما در نسل کنونی بالاخره سونی تصمیم گرفت از خیر این معماری بگذرد. در PS4 از معماری X86-64 استفاده شده است. معماری این پردازنده بسیار شبیه کامپیوتر های ماست. شایعات می گوید ایکس باکس نسل بعد هم به احتمال زیاد از این نوع پردازنده استفاده خواهد کرد. این نوع پردازنده دست بازی سازان را بسیار باز خواهد گذاشت و ساخت بازی را بسیار ساده تر خواهد کرد. چنان که می شنویم که فلان بازی ساز به تحسین سخت افزار PS4 لب گشوده است.
اما چیزی که شاید برای برخی خوشایند نباشد این است که تبدیل یک بازی PS3 که برای شش پردازنده تک هسته ای طراحی شده است برای کنسولی که یک پردازنده هشت هسته ای دارد برای بازی سازان یک کابوس است حتی اگر کنسول جدید ده ها بار قدرتمند تر باشد. ممکن است بازی های قدیمی برای PS3 به راحتی بهینه شده باشد اما این کار برای PS4 تقریبا غیر ممکن است.
سونی با انتخاب پردازنده سِل در نسل کنونی اشتباه بزرگی کرد. انتخاب پردازنده جدید تصمیمی بود که دیر یا زود سونی باید می گرفت. در مورد PS4 سونی یا می بایست از همان پردازنده سِل استفاده می کرد و تمام مشکلات آن را می پذیرفت که در این صورت بازی های PS3 هم روی آن قابل اجرا بود و یا بالاخره این تحول را ایجاد می کرد و دوباره از نو شروع می کرد.
یادداشت نویسنده: اگر از من بپرسید می گویم برای اجرای بازی های PS1 تا PS3 بهترین دستگاه همان PS3 است. اما PS4 را باید با دید دیگری نگاه کرد. PS4 جدای اینکه ادامه دهنده راه پلی استیشن است می تواند به کلی دستگاه جدیدی تلقی شود.
"PS4 کی -- میشه؟" این سوالی است که مطمئنا خیلی از ما بعد از عرضه این کنسول از خود خواهیم پرسید. نظر شخصی من این است که هیچ بعید نیست که PS4 خیلی زودتر از PS3 -- شود! با توجه به نوع پردازنده این کنسول طبیعتا کد های قابل اجرا توسط آن برای تعداد بیشتری از هکر ها آشناست. همچنین شباهت سخت افزاری آن با کامپیوتر می تواند این احتمال را تقویت کند. اگر هکر ها بتوانند از سد قفل های وابسته با دیسک اصلی و اینترنتی بگذرند چه بسا این کنسول به راحتی -- شود. البته این ها همه برداشت شخصی من است و شاید هیچگاه اتفاق نیافتد. زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.
کپی رایت: صد در صد این متن رو من ننوشتم و در واقع الهام گرفته شده از یکی از مقالات سایت PS3HAX هست.
با رونمایی از PS4 یک چیز به طور قطع مشخص شد و آن این بود که این کنسول به طور قطع بازی های PS3 را اجرا نخواهد کرد! این تصمیم از سوی سونی به نظر یک تصمیم غیر معقول می آید. چرا که ارزش و اعتبار یک کنسول به آرشیو بازی های آن است که خود وفاداری طرفداران را به دنبال دارد. البته سونی گفته است که میتوان بازی های PS3 را از طریق استریم کردن بازی کرد اما این خود نیز جالب به نظر نمی رسد چرا که قبلا این سیستم در کنسول OnLive جواب پس داده و موفق نبوده است.
پس چرا سونی این تصمیم را گرفت؟ چرا برای کاربران چنین محدودیتی اعمال کرد؟ تمام این مشکلات از یک تصمیم اشتباه در نسل قبل شروع شد.
PS3 برای پردازنده خود از معماری CELL استفاده کرد. این نوع پردازنده اجازه می دهد چندین واحد پردازشی در کنار یکدیگر فعالیت کنند. در دستگاه های دیگر (مثل کامپیوتر) به طور معمول یک پردازنده قدرتمند برای کارهای مختلف وجود دارد و یک پردازشگر جداگانه نیز برای پردازش گرافیکی طراحی می شود. اما در معماری CELL تعداد زیادی پردازنده کوچک تر در کنار یکدیگر کار می کنند که در مورد PS3 این تعداد 6 عدد است که هرکدام به کار خاصی اختصاص داده شده است.
در فرضیه این مدل پردازنده می تواند قدرت بالایی در اختیار شما قرار دهد اما این در صورتی است که بتوانید از همه پردازنده های کوچک آن کار بکشید. به کار گرفتن چنین پردازنده ای کاری بسیار سخت و طاقت فرسا است. به خصوص وقتی که مجبور باشید این کار را به صورت معکوس انجام دهید.
به طور مثال می خواهید بازی ای را از یک دستگاه به دستگاه دیگری با حافظه کمتر پورت کنید. این کار را به راحتی می توان از طریق کم کردن کیفیت بافت های بازی انجام داد. اما اگر مبدا یا مقصد دستگاهی که می خواهیم بازی را رویش پورت کنیم یک دستگاه با پردازنده CELL باشد و دیگری پردازنده ی متفاوتی داشته باشد آن وقت کار مشکل خواهد شد. چرا که به دلیل تفاوت پردازنده ها ، تیم سازنده مجبور است در اعماق موتور بازی تغییرات اساسی ایجاد کند تا بازی کار کند. این همان اتفاقی است که سازندگان برای تبدیل یک بازی PC به بازی کنسولی یا بر عکس سازندگان با آن دست و پنجه نرم می کنند که البته این کار بسیار زمان بر و هزینه بر است.
بگذارید یک مثال ساده بزنیم. مایکروسافت برای رساندن نامه های خود یک کامیون بزرگ با ظرفیت 2 تن دارد. اما سونی شش کامیون کوچک دارد که ظرفیت هرکدام فقط یک تن است. تا اینجا سونی سه برابر بهتر از مایکروسافت قوی تر عمل کرده است. مشکل اینجاست که یک کامیون سونی مخصوص بسته های کوچک است. دیگری مخصوص بسته های بزرگ و کارت پستال و دیگری برای نامه ها و ...
برنامه ریزی برای حمل و نقل این حجم نامه و این که کدام کامیون کدام بسته را ببرد بسیار سخت است و این در حالتی است که شما نیروی کافی برای این کار داشته باشید. حالا اگر زمانی شما فقط بسته های بزرگ داشته باشید چه؟ در آن صورت فقط کامیون مخصوص حمل بار بسته های بزرگ فعالیت می کند و بقیه عملا بیکار هستند و این همان وقتی است دستگاه سونی در مقابل مایکروسافت با سرعت بسیار کمتری کار خواهد کرد. اوضاع وقتی بدتر می شود که شما مثلا دو تن بسته بزرگ برای جابجایی داشته باشید که در این صورت همان کامیون یک تنی هم نمی تواند کار را انجام دهد. این همان مشکلی بود که سازندگان بازی Rage با آن طرف بودند چرا که بازی از یک بافت حجیم برای ساخت محیط بازی استفاده می کرد.
معماری CELL برای PS3 اصلا انتخاب خوبی نبود. آن ها در واقع یک سخت افزار گران قیمت ساختند که ساخت بازی برای آن نیز سخت و گران قیمت تمام می شد. در عین حال این دستگاه بازی های PS2 را هم اجرا نمی کرد و تبدیل بازی های PS2 هم برای این کنسول به صرفه نبود. هرچند که اخیرا اجرای بازی های PS2 به لطف هکر ها بسیار آسان شده است. این وضعیت برای XBOX 360 هم فرصتی پدید آورد. فرصتی که شاید ایکس باکس واقعا لایق آن نبود و این وضعیت را برای سونی سخت تر کرد.
اما در نسل کنونی بالاخره سونی تصمیم گرفت از خیر این معماری بگذرد. در PS4 از معماری X86-64 استفاده شده است. معماری این پردازنده بسیار شبیه کامپیوتر های ماست. شایعات می گوید ایکس باکس نسل بعد هم به احتمال زیاد از این نوع پردازنده استفاده خواهد کرد. این نوع پردازنده دست بازی سازان را بسیار باز خواهد گذاشت و ساخت بازی را بسیار ساده تر خواهد کرد. چنان که می شنویم که فلان بازی ساز به تحسین سخت افزار PS4 لب گشوده است.
اما چیزی که شاید برای برخی خوشایند نباشد این است که تبدیل یک بازی PS3 که برای شش پردازنده تک هسته ای طراحی شده است برای کنسولی که یک پردازنده هشت هسته ای دارد برای بازی سازان یک کابوس است حتی اگر کنسول جدید ده ها بار قدرتمند تر باشد. ممکن است بازی های قدیمی برای PS3 به راحتی بهینه شده باشد اما این کار برای PS4 تقریبا غیر ممکن است.
سونی با انتخاب پردازنده سِل در نسل کنونی اشتباه بزرگی کرد. انتخاب پردازنده جدید تصمیمی بود که دیر یا زود سونی باید می گرفت. در مورد PS4 سونی یا می بایست از همان پردازنده سِل استفاده می کرد و تمام مشکلات آن را می پذیرفت که در این صورت بازی های PS3 هم روی آن قابل اجرا بود و یا بالاخره این تحول را ایجاد می کرد و دوباره از نو شروع می کرد.
یادداشت نویسنده: اگر از من بپرسید می گویم برای اجرای بازی های PS1 تا PS3 بهترین دستگاه همان PS3 است. اما PS4 را باید با دید دیگری نگاه کرد. PS4 جدای اینکه ادامه دهنده راه پلی استیشن است می تواند به کلی دستگاه جدیدی تلقی شود.
"PS4 کی -- میشه؟" این سوالی است که مطمئنا خیلی از ما بعد از عرضه این کنسول از خود خواهیم پرسید. نظر شخصی من این است که هیچ بعید نیست که PS4 خیلی زودتر از PS3 -- شود! با توجه به نوع پردازنده این کنسول طبیعتا کد های قابل اجرا توسط آن برای تعداد بیشتری از هکر ها آشناست. همچنین شباهت سخت افزاری آن با کامپیوتر می تواند این احتمال را تقویت کند. اگر هکر ها بتوانند از سد قفل های وابسته با دیسک اصلی و اینترنتی بگذرند چه بسا این کنسول به راحتی -- شود. البته این ها همه برداشت شخصی من است و شاید هیچگاه اتفاق نیافتد. زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.
کپی رایت: صد در صد این متن رو من ننوشتم و در واقع الهام گرفته شده از یکی از مقالات سایت PS3HAX هست.