دست نوشته های m_kh111

[m_kh111]

دستم را گرفتی
و من پیدا شدم
در این گوشه دلدادگی
دستم رها نکن
ترسم از گم شدن نیست
تو همرنگ شده ای..

[m_kh111]

وقتی تو هم فریاد را فراموش کرده ای
انتظار بیهوده ایست
روییدن لاله سرخ از این خاک
بگذار فقط..
شقایق داغدار بروید..

[m_kh111]

زخم هاي باغ
در پاييز
بسان قلب من
بعد رفتنت ..

[m_kh111]

چگونه است که اين قند
در آب حل مي شود
ولي من
در تو نه
تو آنقدر کوچک و کمي
يا من خيلي بزرگ شده ام
که قوانين
اجرا نمي شوند
دنياي من
شايد..
کسي نيست
که مارا به هم بزند..

[m_kh111]

راه گريزي نيست
نقشش بر ديواره ذهنم
حکاکي شده
نقشهاي عتيقه
موزه اي ساخته
با بازديدکننده هر روزه..!

[m_kh111]

تو، خودت نبودي
ولي با بودنت
من، خودم بودم
اکنون که رفته اي؛
من و تو
دوباره..
تهي از بودنيم..

[m_kh111]

کجاست اينجا...؟!
سوزِ زمستانش
کم مي آورد
در برابر
سرديِ قلب مردمانش..

[m_kh111]

حتي کمي فکر کردن به تو
گناه بزرگيست
و اينک
در اين روزهايِ سرد زمستان
فاصله سرد غربت
فاصله سرد زيستن در ابهام
بر فراز تپه اي سراسر خاکستري
گناه کارترين انسان ايستاده است..