معماري نسل جديد پردازنده‌هاي Amd

['POP']

اشاره :

‌پس از موفقيت پردازنده‌هاي Athlon 64 و Opteron بسياري از كارشناسان و علاقمندان دنياي ريزپردازنده‌ها در انتظار معرفي نسل جديد پردازنده‌هاي شركت AMD هستند. AMD با عرضه نسخه دوهسته‌اي پردازنده‌هاي مذكور گام بزرگي در زمينه توليد پردازنده‌هاي سريع‌تر برداشته است. اما در اين پردازنده‌ها نيز از همان معماري پردازنده‌هاي تك هسته‌اي استفاده شده است. با اين وجود "فيل هستر" به عنوان يكي از مديران ارشد AMD، به نوعي برخي از ويژگي‌هاي معماري آينده پردازنده‌هاي اين شركت را بيان كرده است كه ماحصل آن را در نوشتار حاضر مي‌خوانيد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

‌از زماني‌كه اينتل معماري ريزپردازنده‌هاي نسل جديد خود را چند ماه پيش در‌ كنفرانس ‌IDF ارائه كرد، تاكنون به‌طور غيرمعمولي ساكت مانده است. ‌AMD براين باور است كه لازم نيست آن‌ها در مورد يك معماري جديد صحبت كنند. زيرا اينتل تنها سعي دارد خود را به معماري فعلي‌ ‌AMD برساند.

با اين‌حال، از نظر ما مسئله به اين‌صورت است: ‌AMD در حال حاضر مزيت آشكاري دارد و به‌دلايل متعدد، جايگاه آن در بازار چندان تغييري نكرده است. اينتل مي‌تواند با يك محصول رقابتي‌تر، كار را براي‌‌AMD بسيار دشوارتر كند، كه به عقيده ما حتي دليل محكم‌تري است كه‌ ‌AMD بهترين گام خود را به جلو بردارد.

‌بدون توجه به آنچه كه ‌AMD به‌نظر ما بايد انجام دهد، حقيقت اين است كه ما چيز زيادي از آنچه آن‌ها قصد دارند انجام دهند، حتي پيش از ‌IDF،‌ نشنيده‌ايم.

با "فيل هستر"، مديرارشد جديد تكنولوژي در‌AMD صحبت كرديم.
‌فيل مقدمه مختصري را درباره معماري آينده ريزپردازنده‌هاي ‌AMD بيان كرد، كه توجه ما را جلب نمود. زيرا قول داد به پرسش‌هاي ما كه مدت زيادي آن‌ها را در ذهن داشتيم، پاسخ دهد.

خود مقدمه، بيشتر يك پرسش و پاسخ بود تا يك اشاره كلي به برنامه‌هاي ‌AMD براي مقابله با جديدترين محصولات اينتل. با اين‌حال، تنها اطلاعات مشخص و عيني‌اي كه ما به‌دست آورديم، جدولي بود كه نشان‌دهنده معماري فعلي AMD است. يعني، آنچه كه به‌زودي خواهد آمد و آنچه در آينده شاهد آن خواهيم بود

توجه داشته باشيد كه ستون "اكنون" كمي از آنچه به‌زودي خواهد آمد را در بر دارد كه عمدتاً پشتيباني از‌ ‌DDR 2 مي‌باشد. همانطور كه قبلاً هم اشاره كرده‌ايم، پشتيباني از‌ DDR2 از سال آينده و براي ‌Athlon 64 آغاز خواهد شد،
به‌همراه Socket M2 (پين 940) براي دسكتاپ و ‌Socket F (پين1207) براي سرورها. توجه كنيد كه با وجود شباهت سوكت‌ ‌M2 و سوكت ‌K8 اوليه، ‌M2 با ‌Opteron ‌هاي فعلي و ‌‌Athlon 64‌هاي قديمي از لحاظ پين‌ها سازگار نخواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

‌ستون "آينده نزديك" به ويژگي‌هايي اشاره دارد كه ممكن است از دوازده ماه آينده رفته رفته ظاهر شوند. اما به وضوح آيتم‌هايي مانند DDR 3 در سال آينده عرضه نخواهند شد. هر دو ستون "آينده نزديك" و "اهداف آينده" توسعه مجموعه دستورالعمل‌هاي AMD 64 را فهرست كرده‌اند كه در معماري‌هاي ‌‌AMD ارائه خواهند شد. ايده موجود در توسعه‌هاي ‌AMD64 ISA بهبود عملكرد در برنامه هاي كاربردي خاص است. بسيار شبيه آنچه SSE2، ‌SSE و SSE3 در گذشته انجام داده‌اند.

‌جاي تعجب نيست كه صحبت از معماري چندهسته‌اي در رديف بعدي قرار دارد. هر چند سيستم‌هاي دسكتاپ تا آينده قابل پيش بيني غالباً دو هسته‌اي باقي خواهند ماند. AMD اغلب از يك ‌Opteron چهار هسته‌اي صحبت كرده است و ما انتظار داريم اولين نمونه‌هاي آن‌را قطعاً در زمان آمدن پردازنده‌هاي نانومتري مشاهده كنيم. هر چندAMD از اظهار نظر در مورد اين‌كه آيا ما يك ‌‌Opteron چهارهسته‌اي نانومتري را نيز خواهيم ديد يا نه، خودداري كرده است.

‌‌AMD قصد دارد در سال آينده حقيقتاً مقياس‌پذيري معماري ‌‌Opteron خود را با فراهم كردن پلتفرم‌هايي با پشتيباني از پيكر بندي‌هاي حداكثر‌32 سوكتي به نمايش بگذارد كه واقعاً مقياس‌پذيري معماري ‌AMD ‌Direct Connect را نشان مي‌دهد. پشتيباني از مجازي‌سازي، موضوع متداول ديگري براي معماري‌هاي در حال ظهور ‌AMD است. اما اين امر هم چندان تعجب آور نيست.

‌هنگامي كه فيل هستر به اهداف آينده معماري ‌AMD اشاره مي‌كرد، تنها مثالي كه براي توسعه ‌ ‌FPU در ‌‌AMD 64آورد، ايده معرفي توسعه‌هايي بود كه به رندركردن سه‌بعدي شتاب مي‌دهند. حدس ما اين است كه اين توسعه ها مشابه توسعه‌هاي نوع ‌SSEn خواهند بود. اما بيشتر روي مدل هاي كاربردي مانند رندرينگ سه بعدي متمركز خواهند بود.

‌هستر با اشاره به استفاده از توسعه‌هاي معماري ‌AMD 64، بيان كرد كه ممكن است طراحي‌هاي آينده چندهسته‌اي بتوانند با هسته‌هاي همه‌منظوره، تقريباً مانند سخت‌افزارهاي ويژه رفتار كنند. اما او از اظهار نظر در مورد استفاده از سخت افزارهاي ويژه مشابه ‌SPE موجود در پردازنده‌هاي Cell، در ريزپردازنده‌هاي آينده AMD، خودداري كرد.

ما تا حدودي با نظر هستر درباره اين موضوع موافقيم. زيرا او از يك ديدگاه بسيار نرم‌افزاري اين پرسش را پاسخ داد. نرم‌افزارها درحال‌حاضر نيازمند سخت‌افزار ويژه نيستند، بلكه به هسته‌هاي همه منظوره با كارايي بالا نياز دارند كه به طور بالقوه برخي دستورالعمل‌هاي ويژه برنامه هاي كاربردي را نيز داشته باشند.

‌بديهي است همچنان كه ريزپردازنده‌هاي ‌AMD سريع‌تر، قدرتمندتر و گسترده‌تر مي‌شوند، اتصالات سريع‌تر
( ‌HyperTransport 4.0 ) و گذرگاه‌هاي حافظه سريع‌تر (‌DDR4/FBD2) نيز لازمند.

‌هستر مجدداً بر تصميم ‌AMD براي توليد يك معماري ريزپردازنده ويژه كامپيوترهاي موبايل در آينده تأكيد كرد. يعني همان كاري كه اينتل با‌ ‌Pentium M انجام داد. ‌AMD به احتمال زياد هنوز سال‌ها با يك محصول قابل عرضه فاصله دارد. اما تيم‌هاي طراحي در حال حاضر در مرحله تعريف ويژگي‌هاي پروژه قرار دارند.

بنابراين با آن‌كه امروزه ‌‌Turion 64 چيزي جز يك ‌Athlon 64 تغيير نام يافته و با يك پروسه توليد اصلاح‌شده نيست، اما پشتيباني مستمري از ‌‌Turion 64براي تبديل‌شدن آن به يك محصول بسيار متفاوت‌تر از مدل دسكتاپ آن وجود دارد.

ما همچنين از عقيده فيل در مورد محدود كننده‌هاي ولتاژ مبتني بر ‌CMOS درون پردازنده، مشابه آنچه اينتل چند ماه پيش در‌‌IDF به نمايش گذاشت، سوال كرديم. با كمال تعجب ديديم كه فيلآن‌را بسيار گران‌قيمت توصيف كرد و گفت كه تخصص مورد نياز براي توليد محدود كننده‌هاي ولتاژ در ‌CMOS بسيار متفاوت از دانش توليد ريزپردازنده است و به همين دليل كار خيلي آساني نيست.

بنابراين، گرچه فيل هستر به‌طور كامل آن‌را به عنوان يك گزينه رد نكرد، ولي برخلا‌ف اينتل خود را نسبت به آن شيفته و علاقمند نشان نداد. اينتل پيشاپيش در‌IDF استدلال هستر در اين مورد را رد كرد. با اين گفته كه وقتي بتوان محدودكننده ولتاژ را در سيليكون قرار داد، مي‌توان با توليد انبوه آن و مقياس پذيري مرتبط با قانون مور، هزينه‌ها را كاهش داد.

با آن‌كه ديدن ايده‌هايي از مسير آينده ‌‌AMD خوشايند بود، هستر در مورد جزئيات چيز زيادي به ما ارائه نكرد. ما چنين احساس كرديم كه او از ارائه بسياري از اطلاعات خودداري مي‌كند. يعني همان كاري كه در موارد زيادي عادت‌AMD بوده است. از سوي ديگر، محصولات ‌AMD بسيار رقابتي هستند، و ريز معماري نسل جديد اينتل تا نيمه دوم سال آينده عرضه نخواهد شد. اين مدت، زمان زيادي است تا ‌AMD روي موفقيت معماري‌هاي ‌Athlon 64 و ‌‌ ‌Opteron تكيه كند و حتي فرصت بيش از اندازه‌اي است تا ‌‌AMD در مورد آن‌چه خواهد آمد، اطلاعات دقيق‌تري به ما بدهد.

در واقع آن‌چه ما متوجه شديم اين است كه: به استثناي برخي بروزرساني‌هاي جزئي و انتقال به‌ DDR2، ريز معماري ‌‌‌Athlon 64 در تمام سال 2005 بدون تغيير خواهد ماند.
;)
shabakeh-mag.com

['POP']

اشاره :

واقعيت آن است كه AMD درمورد طرح‌هاي خود براي توسعه پردازنده‌ها و افزايش كارايي آن‌ها در دراز مدت، تقريباً سكوت اختيار كرده است. در حالي كه اينتل مدتي قبل معماري نسل جديد پردازنده‌هاي خود را معرفي كرده است، به نظر مي‌رسد كه AMD حداقل در سال آينده نيز قصد دارد از معماري فعلي به كار رفته در پردازنده‌هاي Athlon وOpteron استفاده كند.

البته اين موضوع با توجه به وضعيت فعلي پردازنده‌هاي اين شركت از نظر كارايي و برتري‌هاي نسبي آن‌ها در برخي حوزه‌ها (نظير ايستگاه‌هاي كاري و سرورها) طبيعي به نظر مي‌رسد. اما شايد اين‌كه اين وضعيت تا چه زماني پايدار خواهند ماند، براي AMD از اهميت بيشتري برخوردار باشد. به هر حال در اين نوشتار با پردازنده‌هاي فعلي AMD و نمونه‌هايي كه اين شركت در آينده‌‌اي نزديك عرضه خواهدكرد آشنا خواهيد شد.


معرفي M2

مشخصاً خبر مهم، انتقال و گذر از سوكت 939 به سوكت M2 خواهد بود. سوكت M2 داراي 940 پايه است و با اين‌كه چيدمان (Layout) مادربوردهاي مبتني بر سوكت جديد شباهت بسيار زيادي به مادربوردهاي سوكت 939 دارند، واضح است كه از لحاظ سوكت پردازنده با يكديگر سازگاري نخواهند داشت . اين ناسازگاري را در مورد پردازنده‌هاي فعلي سوكت 940 نيز خواهيم داشت. يعني اين پردازنده‌ها بر روي سوكت M2 كار نخواهند كرد. البته ‌اين ناسازگاري منطقي است. زيرا M2 بايد با حافظه‌هاي DDR2 كار كند. به‌هرحال اين شباهت چيدمان باعث مي‌شود سازندگان مادربوردها قادر باشند به‌سرعت طراحي 939 را با M2 سازگار نمايند .

سوكت M2 كه از ابتدا براي پشتيباني DDR2-766 معرفي شده‌بود، در سه ماهه دوم سال 2006 عرضه خواهد شد. اطلاعات ارائه شده درمورد اين پردازنده جديد كه مدل تك هسته‌اي آن با اسم رمز Orleans خوانده مي‌شود، شامل چند نكته جزئي در مورد سرعت كلا‌ك پردازنده يا ميزان Cache قطعات جديد مي‌باشد. در نگاه اول مي‌توان حدس‌زد كه مشخصات پردازنده احتمالا شبيه مشخصات پردازنده معادل 939 است. ولي اين حدس مي‌تواند اشتباه باشد. احتمال ديگر اين‌است كه وجود DDR 2 باعث افزايش كارايي و بالابردن توان قسمت‌هاي مبتني بر سوكت 939 خواهد شد و اين امر باعث تغيير نام دوباره اين قطعات از سوي AMD مي‌گردد.

اين دو مورد به‌اندازه مساوي محتمل به‌نظر مي‌رسند و جاي تعجب نخواهد بود اگر پردازنده
M2 + 4000 به‌جاي 2.6GHz-512K روانه بازار شود. يعني كاري كه باعث استفاده از يك طراحي واحد براي سه چيپ مختلف مي‌گردد.

پردازنده‌هايي كه روي سوكت M2 سوار خواهند شد، به‌عنوان ويرايش"F" نامگذاري شده‌اند. اين پردازنده‌ها تمامي مشخصات پردازنده‌هاي"E" را به ارث خواهند برد . اما در سوكت جديد، چند تغيير عمده در زمينه انرژي مصرفي صورت‌گرفته‌است. براي مثال، مصرف يك پردازنده سري SanDiego Athlon 64 كه از نوع"E" است، 80 آمپر و حداكثر
TDP:Thermal Design Point) TDP) به‌ميزان 90 آمپر است و اين ميزان در سي‌پي‌يوهاي جديد ويرايش "F" تا 95 آمپر افزايش يافته است.

در هر حال، با وجود لزوم افزايش ميزان جريان پردازنده‌ها، توان آن‌ها ثابت خواهد ماند و متاسفانه افزايش قابل توجهي در ميزان TDP پيش‌بيني مي‌شود. با توجه به طرح‌هاي آتي اعلام شده انتظار مي‌رود پردازنده FX M2 داراي TDP با حداكثر 125 وات باشد. اين فاكتور براي مدل دو هسته‌اي 110 وات و براي مدل تك هسته‌اي 104 وات است. ويرايش F ارائه دهنده يك Processor Hot) PROCHOT) دو طرفه جديد است كه مادربورد را قادر مي‌سازد پردازنده را به‌صورت پويا (Dynamic) كنترل نمايد.

البته سي‌پي‌يو هم در صورت نياز قادر است خود را كنترل و تنظيم كند. تنها تغيير اصلي در مشخصات و نمودار‌هاي اين پردازنده جديد، كنترولر يكپارچه DDR2 به‌جاي كنترولر DDR1 است.


تجهيزات روميزي

در كنار مدل تك هسته‌اي پردازنده M2، مدل دو هسته‌اي با نام رمز Windsor را هم مشاهده مي‌كنيم. براي اين نوع پردازنده، علاوه بر سرعت‌هاي +5000 و بالاتر، مدل +4800 نيز براي هر دو سوكت 939 و M2 وجود دارد. همانند احتمالاتي كه براي مدل تك‌هسته‌اي مطرح گرديد، در ارتباط با پردازنده دوهسته‌اي نيز دو احتمال قوي وجود دارد: يكي‌اين‌كه پردازنده‌هاي M2 از لحاظ خصوصيات كاملاً با انواع 939 منطبق و مطابق خواهند بود.

اين احتمال باعث اقتباس طراحي مدل +4800 از روي مدل 2.4GHz خواهد شد؛ البته با يك مگابايت حافظه Cache به‌ازاي هر هسته.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تفاوت سوكت M2 و 939

از سوي ديگر پيشرفت‌هاي حاصل شده در زمينه افزايش كارايي پلتفرم كه نتيجه استفاده از DDR2 مي‌باشد، ممكن است باعث شود AMD قادر باشد يك مدل +4800 با مشخصات 2.4GHz-512K را بسازد. جذاب‌ترين بخش اين تغيير اين‌است كه پردازنده‌هايي با 2x512K ، اندازه Die پايين‌تري دارند و اين امر كاهش هزينه‌هاي توليد را در بر خواهد داشت. اندازه Die يك پردازنده، بيانگر اندازه فيزيكي سطح پردازنده است كه هرچه كوچك‌تر باشد، به‌معني توليد سي‌پي‌يوهاي بيشتري از يك ورق ويفر (كه عنصر اصلي و پايه و زيربناي توليد پردازنده است) خواهد بود.

آينده نشان خواهد داد كه برنامه‌هاي AMD بسيار دقيق است و در حال حاضر تنها با اعلام نام مدل هاي جديد،
به اميد كسب منفعت‌هاي بعدي در حال سرمايه‌گذاري است.

آخرين مدل معرفي شده در كلاس مدل‌هاي روميزي قوي و سريع، مدل جديد FX يعني FX-59 است. درحالي‌كه تابه‌حال انتظار مي‌رفت AMD طراحي سري FX خود را به يك مدل دو هسته‌اي تبديل نمايد. اما برنامه‌هاي اعلام شده نمايانگر آن است كه پردازنده FX-59 با استفاده از هسته SanDiego و با سرعت كاري سه گيگاهرتز طراحي خواهد شد. جزئيات ديگر اين برنامه نشان مي‌دهد كه AMD قصد دارد سري پردازنده‌هاي FX خود را در كلاس پردازنده‌هاي تك‌هسته‌اي با كارايي بالا معرفي نمايد.

بازاريابي اين سري پردازنده‌ها با عنوان مناسب براي بازي‌هاي سه بعدي و نرم‌افزارهاي Single-Threaded انجام شده است. در مقابل پردازنده X2 براي كاربران ماهر و حرفه‌اي كه به‌طور همزمان چند نرم‌افزار قوي را بر روي سيستم‌هاي چند پردازنده‌اي اجرا مي‌نمايند طراحي شده و علاوه بر آن براي توليد محتواي ديجيتالي، گوش دادن به موسيقي و ديگر سرگرمي‌ها مناسب است. با بيان چنين مطالبي به‌نظر مي‌رسد كه توليد FX به‌صورت تك هسته‌اي براي مدتي ديگر ادامه خواهد يافت .

به‌هرحال ارائه M2 تنها يك منحصر به پشتيباني از DDR2 نخواهد بود.

AMD اظهار مي‌نمايد كه در كنار DDR2، پردازنده‌هاي Orleans و Windsor به امكانات امنيتي و مجازي‌سازي نيز مجهز خواهندبود. تكنولوژي مجازي‌سازي كه سابقا با نام رمز Pacifica معرفي شده بود، به‌طور سخت‌افزاري امكان اجراي همزمان چند سيستم عامل را فراهم مي‌سازد. در گذشته انجام ‌چنين اعمالي با استفاده از ابزارهايي مانندVMware امكان‌پذير بود. اما پشتيباني سخت‌افزاري بايد به‌وضوح كارايي را افزايش دهد. فناوري امنيتي هم كه از آن نام‌برده شد، بسيار شبيه فناوري LaGrande شركت اينتل است كه با نام رمز Presidio نامگذاريي شده است.

شايد توجه كرده باشيد كه سوكت 754 ديگر براي دستگاه‌هاي روميزي ارائه نخواهد شد. چند پردازنده وجود دارند كه روي مادربوردهاي سوكت 754 كار مي‌كنند. ولي اين پردازنده‌ها ديگر براي رايانه‌هايي در رده عادي و يا سريع به بازار عرضه نمي‌شوند. اين موضوع باعث سوق دادن كاربران به‌سوي پردازنده‌هاي Sempron روميزي مي‌شود.

تعداد اندكي از محصولات آتي، در بخش ابزارهاي روميزي گرانقيمت عرضه خواهند شد. به‌زودي مدل ديگري برپايه هسته Palermo وارد بازار خواهد شد كه روي انواع پردازنده‌هاي سري Sempron، امكانات 64 بيتي را اضافه مي‌كند يا بهتر بگوييم، اين امكانات را فعال مي‌نمايد. تمام پردازنده‌هاي Sempron كه در حال حاضر در دسترسند، بر روي سوكت 754 ساخته شده‌اند (حتي چند مدل قديمي‌تر سوكتA كه در حال خارج شدن از رده هستند). ولي در حال حاضر منتظر مدل‌هايي از Sempron هستيم كه سوكت 939 را نشانه گرفته‌اند.

اطلاعات قيد شده در طرح‌هاي آتي AMD در حقيقت نشان‌دهنده اين موضوع است كه مدل‌هاي +3000 و +3200 پردازنده Sempron در حال حاضر با سوكت 939 وارد بازار شده است. ( البته تاكنون چيزي در اين‌مورد مشاهده نشده است). با اين‌همه ممكن است دليل اين امر ارسال و ارائه مستقيم اين محصولات به OEMها
(توليد كننده اصلي تجهيزات Original Equipment Manufacturer) باشد. همانند قطعات مشابهي كه به‌عنوان پردازنده‌هاي نوت‌بوك‌هاي Desktop Replacement) DTR ) ارائه شدند.

در حالي‌كه به سال 2006 نزديك مي‌شويم، هنوز با موارد معدودي از كاهش سرعت در پردازنده‌هاي
+3500، +3600 و +3700 سري Sempron آن‌هم روي هر دو نوع سوكت مواجه هستيم. با اندكي دقت متوجه مي‌شويم كه + 3700 Sempron با هر دو سوكت ارائه شده، ظاهراً يك 2.2GHz- 256K خواهد بود. معمولا AMD پردازنده‌هاي 939 را اندكي بالاتر از مدل‌هاي معادل 754 (از لحاظ سرعت ساعت و ميزان Cache)، رده‌بندي مي‌نمايد. اين امر به‌دليل پشتيباني مدل‌هاي 939 از حافظه دو كاناله(Dual-channel) مي‌باشد.

در كنار پردازنده‌هاي ذكر شده، اطلاعاتي نيز درباره پردازنده سطح پايين‌تر M2 موجود است. اين قطعه با نام رمزManila از امكانات امنيتي و مجازي‌سازي نامبرده كه ديگر پردازنده‌هاي M2 به آن مجهز هستند، پشتيباني نخواهد كرد. البته ‌اين تفاوت خيلي باعث تعجب نيست. چون اگر بخواهيم بي‌پرده صحبت كنيم، امكانات مجازي‌سازي بسيار فراتر از نيازهاي دستگاه‌هاي سطح بالا و پيشرفته است. هر چند اين مدل از حافظه دو كاناله
(Dual-channel) پشتيباني مي‌نمايد، اين امكان را معمولا در پردازنده‌هاي سطح بالا نمي‌بينيم و اين موضوع مي‌تواند يك امتياز مثبت به‌حساب آيد.



پردازنده‌هاي تجهيزات قابل‌حمل و سيار

از زماني‌كه اينتل مسابقه "كارايي برمبناي وات" را با معرفي Pentium‌M شروع كرده، AMD در اين عرصه تنها يك دنباله‌رو بوده است. حال آن‌كه با اعلام تغيير نام سري Mobile Athlon 64 هنوز به‌نظر مي‌رسد كه از يك
Athlon 64 ضعيف‌تر به‌جاي طراحي يك پردازنده مجزا در كلاس موبايل استفاده شده است. البته خبر خوب اين است كه طراحي‌هاي پايه AMD به‌فرمي بوده است كه عموماً پردازنده‌هاي جديد به توان كمتري نسبت به Pentiun4 اينتل نياز دارند كه در اين حالت، ديگر نيازي به يك طراحي جداگانه احساس نمي‌گردد. همانند AMD هم اينتل، سه دسته عمده پردازنده‌هاي موبايل را دارد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طراحي پردازنده هاي دو هسته اي سري F
(AMD Athlon 64 X2)

دسته يكم: مدل‌هاي DTR كه ذاتاً شبيه پردازنده‌هاي Desktop هستند كه بر روي كامپيوترهاي لپ‌تاپ نصب گرديده‌اند. البته ولتاژ كاري اين دسته از پردازنده‌ها كمي پايين‌تر از ولتاژ كاري مورد نياز آن‌هاست.

دسته دوم: اين‌دسته كه Transportable ناميده مي‌شوند و سطح بالاتري در كلاس ابزارهاي سيار دارند، داراي توان كاري 62 وات به پايين هستند.

دسته سوم: اين‌دسته كه ابزارهاي حقيقي موبايل هستند، در محدوده توان كاري بين 25 تا 35 وات دسته‌بندي مي‌شوند كه 25 وات به دسته نوت‌بوك‌هاي باريك و سبك مربوط مي‌شود.

درمورد دسته اول يعني پردازنده‌هاي DTR مي‌توان گفت كه اين پردازنده‌ها اساساً مي‌توانند هر كدام از پردازنده‌هاي روميزي باشند. به‌همين خاطر از بررسي اين دسته صرف‌نظر مي‌كنيم و موضوع را با چيپ‌هاي نوع Transportable ادامه مي‌دهيم.

در اين دسته قوي‌ترين پردازنده Athlon 64 Mobile است. تمامي پردازنده‌هاي اين شاخه يك مگابايت
L2 cache دارند و همگي براي مدت محدودي به بازار ارائه شدند. AMD اخيراً در حال گذر از هسته 130 نانومتر قديمي به‌نام Odessa (كه اساساً نسخه ولتاژ پايين Clawhammer بوده است) به هسته‌اي به‌نام Newark با فناوري 90 نانومتر مي‌باشد. تنها پردازنده جديد Athlon 64 موبايل، مدل +4000 است كه سرعت كاري آن با مدل FX-55 برابر است. ولي تنها از حافظه تك كاناله پشتيباني مي‌كند.

از آنجايي‌كه در حقيقت مادربوردهاي 754 در خصوص پشتيباني از اين شاخه از پردازنده‌ها با مشكلي مواجه نخواهند بود، كاربراني كه به‌دنبال ارتقا از 754 هستند و خواهان سي‌پي‌يو‌ جديدي با كارايي‌هاي اضافي مي‌باشند، ممكن است به بررسي امكانات اين پردازنده‌ها علا‌قمند باشند. قيمت اين قطعات عموماً مقداري بالاتر است و بااين‌كه در صورت امكان، ارتقا به 939 احتمالاً گزينه مناسب‌تري خواهد بود، يك تغيير از
+1.8GHz - 215K-2800 به +4000 باعث بالا‌رفتن كارايي خواهد گرديد.

پردازنده Mobile Sempron هم از تغيير هسته قديمي Georgetown (كه آن‌هم از مدل قديمي‌تر Dublin مشتق شده بود) به هسته جديدي به‌نام Albany به‌وجود مي‌آيد. ممكن است هنوز نسخه‌هايي كه برپايه هسته‌هاي قديمي ساخته‌شده‌اند را مشاهده كنيم. اما از آن‌جا‌كه فناوري 90 نانومتر داراي خصوصيات بهتري از نظر توان مصرفي و ايجاد حرارت است، هسته Albany يك مدل منتخب خواهد بود. فعلاً و تا زماني‌كه پردازنده‌هاي روميزي Sempron نامزد استفاده به‌عنوان پردازنده‌هاي 64 بيتي هستند، مدل‌هاي موبايل 32 بيتي باقي خواهند‌ماند.

آن‌گونه كه سياست‌گذاري‌هاي آتي نشان مي‌دهند، AMD زماني اقدام به عرضه Sempron Mobile 46-bit مي‌نمايد كه كاربران نوت‌بوك‌هاي پيشرفته و گران‌قيمت دليل و نيازي براي استفاده از آن داشته باشند. اين امر به اين معناست كه بيشتر نوت‌بوك‌هاي عرضه شده، با پردازنده‌هاي سطح پايين‌تر ارائه‌شده و پشتيباني از آدرس‌دهي 64 بيتي چندان هم براي يك لپ‌تاپ كه داراي 265 يا 512 مگابايت حافظه است، عامل مهمي نخواهد بود.


در آينده پلتفرم موبايل هم به‌سوي پشتيباني از DDR2 خواهد رفت و نوت‌بوك‌هاي باريك و سبك به‌جاي استفاده از سوكت M2، ترجيحاً از سوكت S1 استفاده خواهند نمود. به‌نظر مي‌رسد سوكت S1 نوت‌بوك‌هاي كم حجم و اندازه را نشانه گرفته و پلتفرمي براي تجهيز نوت‌بوك‌ها به DDR2 و همچنين پشتيباني از توسعه امكانات امنيتي و مجازي‌سازي خواهد بود. در برنامه‌هاي اعلام شده از سوي AMD دو نام براي سوكت S1 مطرح است. يكي هستهTaylor كه همان پردازنده دوهسته‌اي Tirion 64 به‌اضافه امكانات امنيتي و مجازي‌سازي است و ديگري Keene كه پردازنده‌اي تك‌هسته‌اي و فاقد فناوري‌هاي Pacifica و Presidio است.

براي نوت‌بوك‌هاي حجيم و DTRها (نوت‌بوك‌هايي كه از پردازنده‌هاي روميزي استفاده مي‌نمايند) روي سوكت M2، با استفاده از هسته Trinidad پردازنده‌اي از سري Athlon 64 با مشخصاتي شبيه Windsor (احتمالاً با اندازه Cache متفاوت) استفاده خواهد شد و اين امر به‌معناي پردازنده‌اي دوهسته‌اي، مجهز به Dual-channel DDR2 و فناوري‌هاي امنيتي و مجازي‌سازي مي‌باشد.

پردازنده ديگري هم مطرح است كه از سري Mobile Simpron و بر پايه هسته Richmond معرفي مي‌گردد؛ البته بدون امكانات مجازي‌سازي و به‌صورت تك‌هسته‌اي. تمام اين پردازنده‌هاي موبايل سازگار با DDR2، با اعلام برنامه شماره Q160 از سوي AMD به بازار عرضه خواهند شد. در اينجا به اين نكته اشاره مي‌كنيم كه هسته Taylor و Turion 64 ما را با نسل بعدي پردازنده‌هاي موبايل آشنا خواهند كرد.

اطلاعات كمي هم درباره پردازنده Turion 64 وجود دارد. اما تا هنگام ارائه آن چيز زيادي نمي‌توان گفت. تا زماني‌كه پردازنده‌هاي فعلي براي لپ‌تاپ‌ها موجود باشند، OEMها (توليدكنندگان نهايي) تمايل چنداني براي استفاده از اين پردازنده نخواهند داشت. الگوي نامگذاري Turion شبيه الگوي نامگذاري Opteron مي‌باشد. در اين الگو دو عدد وجود دارد كه بيانگر كارايي نسبي هستند. البته اعداد بزرگ‌تر نشانگر كارايي بالاتر مي‌باشند. حرف دوم هم كه نشان‌دهنده مناسب‌بودن براي استفاده موبايل مي‌باشد، از A كه پايين‌ترين كارايي را دارد شروع مي‌شود و به
Z كه مناسب‌ترين است، ختم مي‌گردد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در مدل‌هاي موجود و در حال حاضر تنها از دو حرف كه نشان‌دهنده بالا بودن مصرف توان است، استفاده مي‌گردد: L و T. مدل‌هاي T داراي TDP حداكثر برابر با 25 وات مي‌باشند. در مدلL اين ميزان 35 وات است. هرچند اين‌دو پردازنده توان مصرفي بالاتر از Pentium M يعني 22 وات را دارند، مدل T شباهت‌هايي با مدل‌هاي مجهز به امكانات Cool n Quiet دارد.

در حال حاضر تمام پردازنده‌هاي Turion از هسته Lancaster استفاده مي‌نمايند. اين پردازنده‌ها يك مگابايت cache دارند و بر پايه سوكت 754 با فناوري 90 نانومتري طراحي شده‌اند. همان‌گونه كه پيش از اين اشاره شد، ‌تا اواسط سال 2006، پردازنده‌هاي دو هسته‌اي Turion بر پايه هسته Taylor با سوكت S1 عرضه خواهد شد. اين پردازنده در جواب پردازنده دو هسته‌اي اينتل به‌نام Yonah به بازار خواهد آمد. اين‌كه كدام يك بهتر خواهند بود سؤالي است كه در حال حاضر پاسخي براي آن نمي‌توان پيدا كرد.

البته چيزي كه مشخص است اين ‌است كه اين پردازنده‌ها در مقايسه با تكنولوژي‌هاي فعلي پيشرفت‌هاي قابل‌ملاحظه‌اي را به ارمغان خواهند آورد. مزيت اول اين‌است كه AMD در محصولات جديد، پشتيباني از 64 بيت را خواهد گنجاند. البته تا اين لحظه خبري از امكانات مشابه اينتل به‌نامEM64T به‌گوش نمي‌رسد.

به‌همين خاطر مي‌توان حدس زد كه محصولات آتي اين شركت 32‌بيتي باقي خواهند ماند. با ارائه ويندوز ويستا در 2006، ممكن است حركت به‌سوي نرم‌افزارهاي 64 بيتي بازار را تحت تاثير خود قرار دهد. Turion تنها پردازنده كم مصرف AMD نيست.

پردازنده‌هاي سرور و ايستگاه‌هاي كاري

در اين بخش و در شاخه سرورها و ايستگاه‌هاي كاري، ‌غيراز ارائه نهايي و معرفي پردازنده دو هسته‌اي Opteron، تغيير عمده ديگري حاصل نشده است.

بنا به‌دلايلي پردازنده‌هاي Opteron به مدل‌هاي اختصاصي 8xx ،2xx و 1xx تقسيم شده‌اند. در حالي‌كه همه مدل‌هاي قديمي‌تر اين پردازنده، براي سوكت 940 طراحي مي‌شدند، AMD آشكارا مدل‌هاي 1xxرا به‌سوي سوكت 939 سوق مي‌دهد. محتمل‌ترين دليل براي اين‌كار، امكان دستيابي به مزاياي قيمت/كارايي بر روي اين پلتفرم است.

دليل ديگر مي‌تواند رسيدن به اين نقطه باشد كه قطعات جديد قابليت كار بر روي هر دو سوكت را كسب كنند و يا شايد هم دستيابي به پيكربندي‌هاي پيشرفته دليل اين امر باشد. در لابه‌لاي برنامه‌هاي آتي اعلام شده AMD ، مدل 152 آخرين Opteron تك‌پردازنده‌اي است كه ديده‌مي‌شود. هرچند اين عقيده وجود دارد كه AMD در صورت تمايل مي‌تواند با محدود كردن مادربوردهاي 940 تك‌پردازنده‌اي، بازار بيشتري را براي پردازنده‌هاي 2xx به‌وجود بياورد.

با نگاهي به آينده مي‌توان دريافت كه تنها پردازنده‌هاي ارائه شده جديد، پردازنده Opteron تك هسته‌اي يعني مدل 154xخواهد بود و همان‌طور كه گفته شد، مدل 154 در حقيقت يك پردازنده 939 خواهد بود (البته به‌همراه مدل‌هاي 165، 170 و 175). تغيير به سوكت 939 همچنين اين معني را در بر دارد كه به‌جاي هسته Venus كه پايه پردازنده‌هاي سري 1xx 90 nm است، مدل 154 از هسته Diego استفاده خواهد نمود.

بايد قبول كنيم كه از ديدن مدل‌هاي 254 و 854 اندكي هيجان زده شديم. همان‌گونه كه بسياري از كاربران پيش از اين با ديدن مدل‌هاي 52x شگفت‌زده شده بودند. تقريباً تمامي نرم‌افزارهاي كاربردي كه مي‌توانند از مزيت‌هاي SMP استفاده نمايند، بر روي دو هسته 265 بهتر عمل مي‌نمايند تا بر روي دو هسته 254.

اما ظاهرا AMD آن‌قدر با تقاضاهايي براي يك پردازنده تك هسته‌اي و بر پايه Opteron روبه‌رو گشته كه براي ساخت مدل‌هاي x54 ترغيب شده است. قيمت پردازنده‌هاي سري 254/854 مشابه قيمت سري 265/865 است و به‌همين خاطر اين قطعات اصولاً معادل يكديگر شناخته مي‌شوند.

كاربراني كه هدف پردازنده‌هاي 54x هستند، از نرم‌افزارهايي استفاده مي‌نمايند كه اجراي آنان بيشتر متكي بر سرعت حقيقي كلاك پردازنده باشد تا استفاده از پردازش‌هاي همزمان. قيمت يك پردازنده 154 مبتني بر سوكت 939 با قيمت يك FX-7 برابر و گران‌تر از 254 است. بنابراين كاربراني كه از مادربوردهاي 940 استفاده مي‌كنند، زياد معترض نخواهند بود. همچنين يك پردازنده 152 با سوكت 939 ارزشي برابر با FX-55 دارد. در حالي‌كه همين سي‌پي‌يو 152 با سوكت 940 اساساً ارزان‌تر مي‌باشد.

در كنار مدل‌هاي مختلفي كه احتمالاً از پردازنده Opteron ديده‌ايد، بايد مدل‌هاي HE را نيز اضافه نماييد.
HE مخفف"High Efficiency" است و كلمه دوم در اينجا به‌معني كارايي به‌ازاي هر يك وات انرژي مصرفي مي‌باشد. در حالي‌كه يك Opteron استاندارد داراي TDP برابر با 95 وات مي‌باشد، اين ميزان در مدل‌هاي HE برابر با 55 وات است. زيرا براي دسترسي به TDP پايين‌تر، بايد به‌ميزان دو پله از كارايي چشم‌پوشي ‌نماييم.

بر اين اساس پردازنده 865HE هزينه‌اي مساوي با 875 و پردازنده 850HE ارزشي برابر با 865 دارند. اين پردازنده‌ها قدرتي حداكثر برابر با دو پله پايين‌تر از سريع‌ترين مدل‌ها دارند كه با توجه به موضوع ذكر شده، چندان تعجب آور نيست.

وقتي خط مشي‌هاي ترسيم شده براي آينده پردازنده‌هاي Opteron را بررسي مي‌نماييم، مي‌بينيم كه در طرح‌هاي آتي و برنامه‌ريزي‌هاي اعلام شده از سوي AMD، اطلاعاتي در اين‌باره اعلام نشده‌است. DDR2 در برنامه‌هاي كاري ديگر شاخه‌هاي بازار نيز گنجانده شده‌است. به‌همين خاطر بالاخره Opteron هم جهت حركت خود را به سوي اين تكنولوژي تغيير خواهد داد.

هر چند از آنجايي‌كه در گذشته مشكلاتي بر سر راه تطبيق DDR2 با ECC و همچنين حافظه‌هاي Registered (نوعي از حافظه سريع درون CPU) وجود داشته، اين امكان مطرح است كه به‌جاي اين موارد، Opteron به‌سمت استفاده از (Fully Buffered DIMMS FB-DIMMs) حركت نمايد. ما مي‌دانيم كه AMD در حال كار بر روي پروژه‌اي به‌نام "سوكت"F ، است‌كه‌ با 1207 پايه براي پردازنده‌هاي بعدي Opteron آماده مي‌شود. اما درباره نوع حافظه‌اي كه در اين تكنولوژي به‌كار گرفته خواهد شد، اطلاعي در دست نيست. اين گذر و تحول احتمالاً بيش از يك‌سال به‌طول خواهد انجاميد.

نتيجه‌گيري
‌
مطابق آنچه در بررسي‌ پيشين خط‌مشي و برنامه‌هاي آتي AMD اعلام شد، تصميم خاصي براي افزايش سرعت در آينده مشاهده نگرديد. در زمينه سرعت كلاك، FX-59 به‌ميزان 200‌مگاهرتز سرعت سريع‌ترين پردازنده AMD را بهبود بخشيد و مي‌توان حدس زد كه +5000 X2 هم اين افزايش در سرعت را تكرار نمايد. پردازنده‌اي با سرعت كلاك پايين به‌نام X2 در حال ورود به بازار است كه فعلا‌ نمي‌توان در مورد آن صحبتي نمود. اما خوشبختانه مجبور نخواهيد بود مدت زمان زيادي را براي به‌دست آوردن جزئيات اين پردازنده صبر كنيد.

AMD و اينتل ترجيح مي‌دهند صرفاً به‌جاي افزايش سرعت كلاك، مسير خود را به‌سمت بهبود امكانات و خصوصيات محصولات مختلف خود تغيير دهند.

در راستاي اين تغيير، استفاده از دو هسته اولين قدم در اين‌راه خواهد بود و دستيابي به راهكارهاي استفاده از چهار (يا شايد هم سه) هسته در پردازنده‌ها، محتمل‌ترين فرض در تكامل اين سير مي‌باشند. ساخت پردازنده‌هايي بر اساس فناوري 65 نانومتر هم در خط مقدم چشم‌اندازهاي پيش‌رو قرار داشته و احتمالا AMD ارائه اين نسل از پردازنده‌ها را بلافاصله پس از انجام برنامه‌هاي فعلي اعلام شده (احتمالاً اواخر 2006 و يا اوائل 2007) عملي خواهد نمود.

كوچك‌تر‌شدن سطح فيزيكي پردازنده‌ها، با ايجاد امكان استفاده از هسته‌هاي بيشتر بر روي يك پردازنده، افزايش و بهبود سرعت كلاك را به ارمغان خواهد آورد. افزايش توليد پردازنده‌هاي موبايل نشانه ديگري از تغيير اهداف و سياست‌ها مي‌باشد.
;)
shabakeh-mag.com