>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[کاربر شماره ی یک]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ستاره‌شناسان موفق به یافتن کهکشانی دوردست شده‌اند که انرژی حاصل از سوختن هسته فوق درخشان آن 100 برابر انرژی کل کهشکان راه شیری است. این هسته فوق درخشان را یک ابرسیاهچاله عظیم روشن کرده است.
محمود حاج‌زمان: ستاره‌شناسان موفق به یافتن کهکشانی شده‌اند که انرژی حاصل از سوختن هسته فوق درخشان آن -که کوازار یا اختروش نامیده می‌شود- 100 برابر انرژی کل کهکشان راه شیری است.
به گزارش پاپ‌ساینس، اگرچه تئوری‌های اخترشناسی مدت‌ها بود که وجود چنین اختروش‌هایی را پیش‌بینی کرده بودند، جرم تازه کشف شده که نام SDSS J1106+1939 بر روی آن نهاده شده است، با فاصله فراوان پر انرژی‌ترین جرمی است که تا کنون مشاهده شده است. اختروش‌ها انرژی خود را از سیاه‌چاله عظیمی می‌گیرند که در مرکز آنها قرار گرفته است.
اخترشناسان این کشف را با استفاده از ابزار طیف‌نگار X-Shooter متصل به مجموعه وی.ال.تی در رصدخانه جنوبی اروپا انجام دادند. طیف‌نگار ابزاری است که نور رسیده را به طول موج‌های تشکیل دهنده آن جدا می‌کند، و به اخترشناسان امکان می‌دهد تا حرکت مواد نزدیک به هسته اختروش را مشاهده کنند. محاسبات گروه تحقیقاتی نشان می‌دهد که این اختروش سالیانه معادل 400 برابر جرم خورشید (جرم خورشید 2 ضرب‌در 10 به توان 30 کیلوگرم یا دوهزار میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرم است)، گاز و غبار را با سرعتی نزدیک به 8 هزار کیلومتر بر ثانیه به بیرون پرتاب می‌کند.
جریان‌های عظیمی مانند این شاید بتوانند به برخی از بزرگ‌ترین معماهای کیهانی پاسخ دهند؛ مانند این مساله که سیاه‌چاله‌های واقع در مرکز هر کهکشانی چطور بر اندازه آن تاثیر می‌گذراند، و چرا تعداد اندکی از این کهکشان‌های عظیم در جهان وجود دارد.
خبر آنلاين

[shabe.saket]

'خاک مریخ مثل هاوایی است'[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بنا به یافته‌های تازه کاوشگر ناسا سازمان فضایی آمریکا، موسوم به 'کنجکاوی' خاک کره مریخ به خاک سواحل جزیره هاوایی می‌ماند.

نمونه‌گیری و آزمایش خاک سطح مریخ، که از جمله با کمک اشعه ایکس انجام شده، نشان می‌دهد که سطح مریخ بافتی بازالتی دارد که نوعی سنگ آتش‌فشانی، مشابه شن‌های سواحل هاوایی است.
این آزمایش‌ها شواهدی تازه از تاریخ خاکشناختی مریخ به دست می‌دهند.
کاوشگر ناسا سفری ۵۷۰ میلیون کیلومتری را برای رسیدن به مریخ پیموده است.
پیشتر و در سال ١٩٧٠ کاوشگر بر سطح مریخ فرود آمده و خاک آن را آزمایش کرده بود.
محققان ناسا پیشتر گفته بودند که محیط اطراف کاوشگر کنجکاوی شبیه قسمت‌هایی از جنوب غربی آمریکا است.

[Saeed Dz]

پرتوهای کیهانی‌دارای انرژی غیرقابل تصوری هستند. این انرژی ناشی از سرعت بسیار زیاد جرم کوچکی است که انرژی جنبشی فوق‌العاده زیادی دارد. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به گفته برخی محققان، این انرژی با توپ تنیسی قابل مقایسه است که با سرعتي باور نکردنی بیش از 100 تا 150 کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند.
دانشمندان همواره از این موضوع شگفت‌زده بودند که چگونه این ذرات می‌توانند به این سطح بالای انرژی برسند. خوشبختانه جو زمین، محافظ خوبی برای جلوگیری از برخورد این ذرات با سطح زمین است، اما بی‌شک این ذرات در خارج از جو می‌توانند یک تهدید جدی محسوب شوند.
به این ترتیب علاوه بر مشکلات بی‌وزنی که به دنبال قرار گرفتن در فضا برای فضانوردان ایجاد می‌شود، چالش‌های دیگری مانند تاثیر تشعشعات فضایی روی بدن آنها همواره سلامت این افراد را تهدید می‌کند.
تحقیقات نشان داده عبور از اتمسفر محافظ زمین و فاصله گرفتن از میدان مغناطیسی به دنبال تابش تشعشعات پرتوهای کیهانی نتایج پیش‌بینی‌نشده‌ای را برای مسافران پروازهای فضایی به همراه دارد اما با پیشرفت علم، سفر کردن به مسیرهای دور در منظومه شمسی بیش از هر زمان دیگری نیاز به تجهیزات پیشرفته برای پایش، شناسایی و تشخیص این تشعشعات کیهانی بویژه در محل سکونت فضانوردان و فضا پیماهای سرنشین‌دار دارد.
ناسا برای مقابله با این مشکل طیف‌سنج نوترونی (ANS) پیشرفته‌ای را طراحی کرده است که با هدف پایش نوترون‌ها از ابزار جدیدی برای حفاظت از فضانوردان استفاده می‌کند.
شناسایی نوترون‌ها به دلیل ماهیت خاص و ویژگی الکتریکی و خنثی بودن، بسیار پیچیده است. نوترون‌ها می‌توانند بدون این که شناسایی شوند از دستگاه‌ها عبور کنند، اما این دستگاه جدید می‌تواند به طور قابل توجهی ضریب اطمینان در شناسایی نوترون‌ها در میدان‌های تابشی مختلط موجود در اعماق فضا را ارتقا بخشد.
در طراحی این دستگاه از روش ورود و جذب برای کاهش سرعت نوترون و سپس ثبت و نگه داشتن آنها در ایزوتوپ لیتیوم استفاده می‌شود.
مهندسان و دانشمندان در مرکز پرواز فضایی مارشال نمونه اولیه این وسیله را ظرف 11 ماه ساختند. آنها با همکاری دیگر موسسات و مراکز تحقیقاتی مانند جی‌اس‌سی از منابع رادیواکتیو و پروتون‌های پرانرژی در دانشگاه ایندیانا برای ارزیابی عملکرد این تحقیقات استفاده کردند. مسوولان این پروژه معتقدند نتایج این تحقیقات تاکنون بسیار امیدوارکننده بوده است.



spacemart

[Saeed Dz]

زباله‌هاي فضايي روزبه‌روز زيادتر شده و نگراني‌ها در مورد اين عوامل مخرب فضايي هم رو به افزايش گذاشته است. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در چنين اوضاعي اصلا تعجب‌آور نيست كه كمپاني‌هاي بزرگ هوا فضا بي صبرانه منتظر سود بردن از عقد قراردادهايي براي جمع‌آوري زباله‌هاي فضايي باشند.

با افزايش پسماندهاي فضايي انتظار مي‌رود تصادف بين آنها افزايش پيدا كند تا اين‌كه وارد مرحله تصادفات زنجيره‌اي شوند.
هيچ كس نمي‌داند چه زماني زنجيره‌ تصادمات پسماندهاي فضايي آغاز خواهد شد، اما همگي اذعان دارند اين مساله قطعا اتفاق خواهد افتاد.
اين موضوع وقتي حياتي‌تر مي‌شود كه بدانيم برخي پسماندهاي فضايي در درجه خطرناك قرار دارند مثل باتري‌ها، مخازن نيمه پرسوخت يا حتي رآكتورهاي كوچك هسته‌اي.
در حال حاضر چند صد ماهواره فعال در مدار نزديك زمين وجود دارد كه هر لحظه مي‌توانند با زباله‌هاي باقيمانده و خطرناك برخورد كنند.
اطلاعات كنوني نشان مي‌دهد تعداد زباله‌هايي كه اندازه آنها حداقل 10 سانتي‌متر است چيزي حدود 200 هزار زباله است. با اين حال اشياي بسيار كوچك‌تري از اينها هم وجود دارد كه نمي‌توان آنها را رديابي كرد.
هريك از اين اشياء با سرعت ميانگين معادل 28 هزار كيلومتر در ساعت و در مدار مخصوص به خود در حركتند. بنابراين سرعت نزديك‌شدن زباله‌ها و فضاپيماهاي فعال مي‌تواند تا حداكثر 56 هزار كيلومتر در ساعت برسد.
در چنين سرعت برخوردي يك پيچ كوچك مي‌تواند به اندازه انفجار يك نارنجك دستي انرژي آزاد كند. بخشي از فضا كه مدارهاي نزديك زمين را شامل مي‌شود وسيع است، اما همين فضا پر از زباله‌هاي مداري شده و اكنون زمان باقيمانده تا آغاز زنجيره برخوردها در حال كم شدن است.
زنجيره برخوردها اگر شروع شود مي‌تواند تمام فضاپيماهاي عملياتي در مدار بين 700 تا 1100 كيلومتري را نابود كند.
تاكنون روش‌هاي زيادي براي جمع‌آوري پسماندهاي مداري پيشنهاد شده است كه از بين آنها مي‌توان به استفاده از ليزرهاي پرقدرت، افسارهاي فضايي و شبكه‌هاي قلاب دار فضايي براي گرفتن زباله‌ها اشاره كرد. اما آخرين و جديدترين ايده پيشنهادي، استفاده از گازهاي بالستيك است.
بتازگي شركت بوئينگ درخواست ثبت اختراع جديدي ارائه كرده است. اين اختراع روشي براي زدودن زباله‌هاي فضايي به‌ وسيله ضربه زدن به آنها توسط دميدن گاز است.
به اين وسيله ارتفاع مداري زباله‌هاي بزرگ در مدار نزديك زمين كاهش يافته و در معرض نيروي اصطكاك لايه‌هاي غليظ‌تر جو زمين قرار مي‌گيرد.
اين امر به نوبه خود باعث ورود دوباره زباله‌ها به جو و سوختن آنها در آنجا مي‌شود. در نهايت هم آنچه باقي مي‌ماند، سقوط خواهد كرد.
تمامي روش‌هاي پيشنهاد شده براي از بين بردن زباله‌هاي فضايي در يك خصوصيت مشترك هستند: هزينه بالا. تقريبا هر ايده‌اي كه به لحاظ فيزيكي قابل انجام باشد، از هزينه بسيار بالايي برخوردار است. اكثر زباله‌هاي بزرگ سرگردان در فضا شامل ماهواره‌هايي است كه طول عمر آنها تمام شده است. هنگام پاكسازي فضا از چنين اشيايي دو مورد عمده هزينه بر وجود دارد: اولي وسيله پرتاب و دومي ابزار تميزكننده. بنابراين بايد اين هزينه‌ها را در مقابل سود به دست آمده سنجيد. ارزش هر يك از زباله‌ها معادل صفر است، چراكه هيچ سرويسي به ما ارائه نداده و تنها تهديدي بالقوه براي ترافيك فضايي است بعلاوه كسي نمي‌داند كدام يك از اين زباله‌ها زودتر بايد از بين برود.
شركت بوئينگ پيشنهاد استفاده از مقداري گاز برودتي مانند زنون يا كريپتون كه توسط ماهواره‌هاي كوچك حمل مي‌شود را ارائه كرده است.
اين گاز مانند ابري در همان مدار حركت زباله، اما در جهت مخالف شروع به حركت مي‌كند. اگرچه مدت دوام اين ابر گازي شكل كوتاه است، اما محققان اميدوارند در همين زمان به اندازه كافي انرژي‌مداري زباله‌ها را كاهش دهد.
مخترعان ادعا كرده‌اند براي زباله‌هاي بزرگ‌تر يا آنها كه در مدار بالاتري حركت مي‌كنند، چندبار پاف كردن (دميدن) گاز مورد نياز بوده و همين مقدار تاثيرگذار است. البته سوال واضحي كه بايد پرسيده شود اين است كه چه اتفاقي براي ماهواره‌ حامل گاز خواهد افتاد؟ آيا اين ماهواره هم به يك زباله فضايي تبديل خواهد شد؟



spacemart

[wichidika]

اثبات یک فرضیه قدیمی/


گرانش با سرعت نور حرکت می‌کند



دانشمندان چینی مدعی هستند شواهدی را دال بر پشتیبانی از نظریه ای یافته اند که می گوید سرعت گرانش با سرعت نور برابری می کند.


به گزارش خبرگزاری مهر، این پژوهشگران که توانسته اند تا حدی این فرضیه را با استفاده از رصد جزر و مد زمین اثبات کنند، سالها تلاش کرده اند تا سرعت گرانش را اندازه گیری کنند اما روش های رایج و معتبر، یافته های اندکی داشتند.
گروهی از محققان موسسه ژئوفیزیک و زمین شناسی چین با انجام شش رصد از کسوف خورشیدی کلی و جزئی و جزر و مدهای زمین دریافتند فرمول جزر و مد زمین که توسط نیوتن ارائه شده شامل یک فاکتور مرتبط با انتشار گرانش است.
این دانشمندان می گویند ایستگاه های رصدی که در نزدیکی اقیانوس ها قرار دارند اطلاعات دقیقی در اختیار نمی گذارند چرا که تاثیر جزر و مد اقیانوسی می تواند آن قدر قوی باشد که در نتایج اختلال ایجاد کند.
در نتیجه این گروه نتیجه گیری کرد رصد های جداگانه جزر و مدهای زمین را از دو ایستگاه در تبت و شینجیانگ - دو منطقه جزیره ای که از چهار اقیانوس دور هستند- انجام دهد. آنها همچنین اقدامات دیگری را برای از بین بردن مداخله های دیگر انجام دادند.
با بکار گیری داده های جدید در معادله انتشار گرانش، این گروه دریافت، سرعت گرانش حدود 0.93 تا 1.05 برابر سرعت نور با خطای نسبی حدود 5 درصد است.
این یافته نخستین شواهد قوی است که نشان می دهد گرانش نیز با سرعت نور حرکت می کند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Chinese Science Bulletinمنتشر شده است.

[wichidika]

دانشمندان ناسا اعلام کردند:

آرام‌ترین دوره فعالیت خورشیدی در سال 2013









[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
دانشمندان ناسا مدعی‌اند قله فعالیت خورشیدی احتمالاً در سال جاری میلادی به آرام‌ترین میزان خود طی حداقل 100 سال اخیر می‌رسد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این محققان بر این باورند که حتی چنانچه خورشید به قله چرخه فعالیت 11 ساله خود برسد، لکه‌های خورشیدی پایین‌ترین تعداد را خواهند داشت.
براساس گزارش‌های دریافتی، همچنین امواج رادیویی که نشان‌دهنده فعالیت بالای این ستاره هستند، بسیار فروکش کرده‌اند.
چرخه کنونی آب و هوای خورشید «چرخه خورشیدی 24» (Solar Cycle 24) لقب گرفته است.
آرام بودن خورشید از علاقه دانشمندان به مشاهده و پیگیری فعالیت این ستاره نمی‌کاهد زیرا یک جرقه سرکش آن می‌تواند به شبکه‌های الکتریکی آسیب رسانده یا ماهواره‌های ارتباطی را همان‌طور که زمینیان چند ماه پیش شاهد بودند، از کار بیاندازد.
انتهای پیام

[Saeed Dz]

«هزاران عكس كمتر ديده شده از روزهاي نخست تلاش براي نفوذ به فضا.» اين مجموعه از تصاوير كه قرار است تا چند روز ديگر در يك حراجي به فروش برسد، بزرگترين مجموعه عكس‌هاي گرفته شده از روزهاي آغازين رقابت فضايي بين دو بلوك شرق و غرب است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در اين مجموعه بيش از 4500 عكس از روزهايي كه در آن راكت‌هاي فضايي نه چندان پيشرفته مي‌توانستند يك يا دو سرنشين را به جاي كلاهك جنگي خود حمل كنند تا فرود اولين فضانورد به ماه را در خود جاي داده است.
اين مجموعه كه توسط يك مجموعه‌دار اروپايي جمع‌آوري شده قرار است در شهر وين در يك حراجي به فروش برسد. ارزش اوليه تعيين شده براي اين مجموعه 400 تا 600 هزار يورو است.
اين تصاوير در واقع زواياي پيدا و پنهان پيشرفت‌هاي فناوري و موفقيت‌هاي بشر را كه به‌ دليل كشمكش‌هاي بين ايالات متحده و اتحاد جماهير شوروي در دوران جنگ سرد روي داده بود به تصور كشيده است.
در اين مجموعه علاوه بر عكس‌هاي آشنايي نظير تصوير رنگي فضانورد آمريكايي يعني باز آلدرين روي سطح ماه كه يكي از مشهورترين عكس‌هاي دنياست، صدها عكس سياه‌و‌سفيد ديگر از فضانوردان و تكنيسين‌هايي وجود دارد كه نشانگر خستگي، ترس و ساير جنبه‌هاي منفي و ناگفته رقابت فضايي در دوران جنگ سرد است.
پرتاب آپولوي 11 در جولاي 1969 رقابت فضايي را وارد مرحله جديدي كرد. تصاوير مبهم و سياه و سفيد گرفته شده از نيل آرمسترانگ در اين مجموعه يادآور جهش بزرگي بود كه در حوزه پيشرفت‌هاي فضايي بشر روي داد.
با اين كه پرتاب آپولوي 11 و گام نهادن نيل آرمسترانگ روي ماه پيروزي بزرگي را نصيب ايالات متحده كرد، اما هزينه‌اي كه در آن دوران براي انجام اين ماموريت شد براساس ارزش امروزي حدود صد ميليارد دلار تخمين زده مي‌شود.
محاسبات انجام شده نشان مي‌دهد هزينه‌اي كه ماموريت‌هاي مختلف فضايي از نخستين پرواز فضايي تا آخرين شاتل پرتاب شده حدود 486 ميليارد دلار ‌است.
قدم گذاشتن آرمسترانگ بر ماه در آن دروان توجه بسياري از مردم دنيا را به خود جلب كرد. دكتر راجر ونيوس ـ يكي از مسئولان موزه ملي هوا و فضا اسميتسونين ـ بر اين باور است كه مردم در دوران رقابت فضايي دو بلوك شرق و غرب، از نيل آرمسترانگ تصويري همچون كريستف كلمب ساخته بودند.
وي مي‌گويد: «آرمسترانگ همچون كريستف كلمب قلمرويي نوين را روي دنيا گشود. ولي فكر مي‌كنم با گذشت زمان آرمسترانگ را بايد بيشتر شبيه ليف اريكسون بدانيم. اريكسون كسي بود كه صدها سال پيش از كلمب به قاره آمريكا رسيده بود، اما برخلاف كلمب، قلمرو جديدي را براي بشر نگشود.»
امروزه ديگر فضانورداني كه با فضاپيماهاي پيشرفته به فضا مي‌روند شباهت چنداني به فضانوردان بي‌باك و پردل و جرات آن دوره ندارند.

امروزه بيشتر فضانوردان، دانشمنداني از مليت‌هاي مختلف هستند و به همين دليل است كه آرمسترانگ را بايد آغازكننده دوراني دانست كه فضا نه فقط در اختيار انسان‌هايي از بلوك‌هاي صنعتي شرق و غرب بلكه در دسترس افرادي از همه مليت‌ها و نژاد‌ها قرار گرفت.



گاردین

[shabe.saket]

شمار سیارات هم اندازه زمین در راه شیری ۱۷ میلیارد تخمین زده شد[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منجمان می گویند که سیارات هرچند مستقیما قابل رؤیت نیستند اما در اطراف سایر ستارگان به وفور یافت می شوند

منجمان با بررسی اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر می گویند که از هر شش ستاره در کهکشان راه شیری، یکی میزبان سیاره ای به اندازه زمین است.
به این ترتیب تخمین زده می شود که در راه شیری، حدود ۱۷ میلیارد عدد از این نوع سیارات وجود داشته باشد.
یافته های اخترشناسان در ۲۲۱ امین نشست انجمن نجوم آمریکا در کالیفرنیا اعلام شد.

مشاهده مستقیم سیارات در اطراف سایر ستارگان به علت فاصله بسیار زیاد ممکن نیست.
کاری که تلسکوپی مثل کپلر می کند این است که کاهش متناوب و بسیار خفیف نور ستاره را ردیابی می کند. این می تواند به معنی وجود سیاره ای باشد که دور آن می گردد.

تلسکوپ کپلر، متعلق به آژانس فضایی آمریکا، در سال ۲۰۰۹ به آسمان پرتاب شد تا فارغ از تاثیر اتمسفر زمین، دید بلامانعی از ستارگان داشته باشد.
این تلسکوپ یک ناحیه ثابت از آسمان را زیر نظر گرفت که بیش از ۱۵۰ هزار ستاره در آن قرار دارد.
فرانسوا فرسین از مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین که مسئول مطالعه اخیر بوده می گوید: "رقم ۱۷ میلیارد یک استنباط است.
ما فقط کسر کوچکی از کهکشان راه شیری را مطالعه کرده ایم اما می توانیم براساس آن بگوییم که شمار کل این نوع سیارات در راه شیری چیست.
و ما توانسته ایم اولین تخمین از شمار سیارات هم اندازه زمین در راه شیری را به دست دهیم."

کپلر قادر است افت بسیار خفیف نور ستاره را ردیابی کند. این افت فقط کسری از یک درصد نور ستاره است. اما هر کاهشی در نور ستاره ناشی از عبور سیاره نیست.
به این ترتیب منجمان در این مطالعه سعی کردند آن دسته از اجرامی را که باعث افت نور ستاره مرکزی می شوند اما واقعا سیاره نیستند حذف کنند.
به علاوه آنها در پی شناسایی آن دسته از سیاراتی برآمدند که از چشم کپلر پنهان مانده اند.

آقای فرسین می گوید که فهرست نامزدهای کپلر کامل نیست، چون فقط سیاراتی را ردیابی می کند که از برابر ستاره می گذرند.
به گفته او به ازای هرکدام از اینها ده ها ستاره هست که وجود سیاره در اطرافشان قابل ردیابی نیست.
نتایج حاکیست که ۱۷ درصد ستاره ها در راه شیری، میزبان سیاره ای تقریبا به اندازه زمین در مدارهایی هستند که طی کردن آنها ۸۵ روز یا کمتر طول می کشد.
این بدان معنی است که در کهکشان راه شیری ۱۷ میلیارد سیاره با ابعادی شبیه به زمین وجود دارد.
اما اینکه این سیارات هم اندازه زمین هستند به آن معنی نیست که دارای حیات خواهند بود. در واقع بعید است چنین باشد.
فرانسوا فرسین می گوید: "این ۱۷ میلیارد مشخصا برای آنهایی است که در مدارهای نزدیک به ستاره مرکزی می گردند و بنابراین بعید است شامل آثار حیات باشند
زیرا امکان وجود آب مایع در آنها که به نظر می رسد برای حیات به آن شکلی که ما می شناسیم لازم باشد وجود ندارد."

همزمان دانشمندان مسئول کپلر همچنین از کشف ۴۶۱ جرم جدید که تصور می شود سیاره باشند خبر داده اند.
به این ترتیب شمار سیاراتی که این تلسکوپ تاکنون ردیابی کرده به ۲۷۴۰ می رسد.

منبع : BBC

[sansi]

نجوم - تلسکوپ آرایه طیف سنج هسته‌ای(NuSTAR ) ناسا، به دنبال سیاه چاله‌هایی است که نه چندان بزرگ باشند و نه خیلی کوچک و از قرار معلوم، توانسته شواهدی از دو سیاه‎چاله میان وزن را در کهکشانی به فاصله 7 میلیون سال‌نوری بیابد.
مجید جویا: اخترشناسان در کاوشی تازه برای جستجوی ناشناخته‌های کیهان، احتمالا دو هیولای کیهانی با اندازه متوسط را یافته‌اند. رصدخانه پرتو ایکس NuSTAR (آرایه طیف‌سنجی هسته‌ای) ناسا که در ماه ژوئن 2012/خرداد 1391 به فضا پرتاب شد، چیزی را کشف کرده است که احتمالا مربوط به دو سیاه‌چاله متوسط در یک کهکشان همسایه و حلقه مفقوده بین سیاه‌چاله‌های ستاره‌ای و سیاه‌چاله‌های بسیار عظیم است. فیونا هریسون از کالتک (دانشگاه صنعتی کالیفرنیا در پاسادنا) که پژوهشگر ارشد این ماموریت است، در روز 7 ژانویه 2013/18 دی 1391 از اولین یافته‌های این ماموریت در جلسه انجمن نجوم آمریکا واقع در لانگ‌بیچ کالیفرنیا رونمایی کرد.
به گزارش نیچر، نوستار از یک جفت تلسکوپ پرتو ایکس بهره می‌برد که بر روی پروتون‌هایی با انرژی بین 6 تا 79 کیلوالکترون‌ولت متمرکز شده‌اند. این ماموریت دو ساله در همان گستره تابشی پرتو ایکس کار می‌کند که رصدخانه پرتو ایکس چاندرای ناسا و ماهواره نیوتن XMM آژانس فضایی اروپا برای آن تنظیم شده‌اند، اما می‌تواند انرژی‌های بالاتر را هم ثبت کند.
این دو تلسکوپ کهکشان مارپیچی IC 342 را که در حدود 7 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، هدف گرفتند. تصویر نوستار دو شیء درخشان را نشان می‌دهد که احتمالا سیاه‌چاله‌هایی هستند که نورشان را از محیط اطرافشان می‌گیرند. این سیاه‌چاله‌ها آن‌قدر به هم نزدیکند که در انرژی‌های مشابه، با دستگا‌ه‌های قبلی قابل تفکیک نبوده‌اند.
معلوم نیست که آیا این اشیاء صرفا سیاه‌چاله‌های ستاره‌ای با یک درخشش غیر عادی هستند یا همان حلقه گمشده‌ای که مدت‌ها مدیدی دانشمندان به دنبال آن بودند؛ یعنی سیاه‌چاله‌هایی با وزنی بین 500 تا چندین هزار برابر خورشید؛ که می‌تواند پلی باشند بین سیاه چاله‌های کوچک فراوان کهکشان راه شیری و سیاه‌چاله‌های بسیار بزرگی که میلیون ها و میلیاردها بار از خورشید سنگین‌ترند و در قلب اغلب کهکشان‌ها واقعند. به گفته هریسون، مقایسه‌ای بین انرژی ساطع شده توسط این دو جسم و پرتوهای ایکسی که می‌دانیم از سیاه چاله‌های کوچک کهکشان راه شیری تابیده می‌شوند، می‌تواند ماهیت واقعی آنها را معین کند.
کول میلر از دانشگاه مریلند در کالج پارک اشاره می‌کند که بدون داشتن اطلاعاتی راجع به مدار گردش این اجسام، شناسایی آنها به عنوان سیاه چاله‌هایی با جرم متوسط کار ساده‌ای نیست، که البته در این صورت اخترشناسان امکان تعیین وزن سیاه‌چاله‌ها را خواهند داشت.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]






شرح عکس : به نظر می‌رسد که این دو سیاه چاله احتمالی در بازوهای مارپیچ IC342 گیر کرده باشند و با رنگ قرمز غیر واقعی دیده می‌شوند، درحالی که خود کهکشان در نور مرئی دیده می‌شود.

منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[sansi]

نجوم - دانشمندان موفق به کشف یک گروه اختروشی شده‌اند که بزرگ‌ترین ساختار کیهان را شکل می‌دهد. بزرگی آن به اندازه‌ای است که حتی اگر با سرعت نور حرکت کنید، پیمودن طول آن 4 میلیارد سال طول خواهد کشید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



محمود حاج‌زمان: و اینک، این شما و این بزرگ‌ترین ساختار در تمام عالم. یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان سراسر دنیا، موفق به کشف یک گروه بزرگ اختروشی (که با نام LQG نیز شناخته می‌شود) شده‌اند که پهنای آن 4 میلیارد سال نوری است؛. در مقام مقایسه، این اندازه 1600 بار بیشتر از فاصله میان کهکشان راه شیری ما و کهکشان همسایه آن، اندرومدا است. این ساختار حتی در مقیاس کیهانی نیز ابعادی بزرگ و باورنکردنی دارد.
به گزارش پاپ‌ساینس، ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) این گروه اختروشی همچنین بسیار دور است. اختروش‌ها مرکز کهکشان‌هایی هستند که متعلق به روزهای نخست شکل‌گیری جهان هستند. این اجرام کیهانی بسیار درخشانند و به صورت متناوب مقادیر عظیمی از نور ساطع می‌کنند که آنها را حتی در فواصل بسیار دور فضا قابل مشاهده می‌سازد. بر اساس فاصله این LQG از زمین، این ساختار مربوط به زمانی است که جهان تنها 770 میلیون سال سن داشته است. این ساختار روشن‌ترین جرمی را که ما تا کنون دیده بودیم به راحتی کنار می‌گذارد. در واقع، این ساختار به اندازه‌ای روشن و عظیم است که یکی از زیرساخت‌های کیهان‌شناسی مدرن را به چالش می‌کشد: اصل کیهان‌شناختی.
اصل کیهان‌شناختی (Cosmological Principle) بیان می‌کند که در مقیاس‌های فضایی به اندازه کافی بزرگ، عالم همگن و همسان‌گرد است. به زبان ساده، در مقیاس‌های بزرگ همه جای جهان مانند هم است و مهم نیست که شما از چه نقطه‌ای به جهان نگاه می‌کنید. این اصل یکی از چیزهایی است که با کارهای نظریه‌پردازانی مانند اینشتین، و سایر کسانی که تفکرات کیهان‌شناسی قرن بیستم و بیست و یکم را به شدت تحت تاثیر قرار دادند، هم‌خوانی دارد. کیهان‌شناسان این اصل را باور دارند، یا حداقل آن را به رسمیت می شناسند.
اصل کیهان شناختی زمانی‌که در نظریات متداول کیهان‌شناسی لحاظ می‌شود، بیان می‌کند که اخترفیزیک‌دانان نباید بتوانند چیزی با ابعاد بزرگ‌تر از 370 مگاپارسک (هر پارسک 3.26 سال‌نوری است، پس 370 مگاپارسک معادل 1.2 میلیارد سال‌نوری است) را در جهان پیدا کنند. اما به نظر می‌رسد که این LQG به طور متوسط 500 مگاپارسک پهنا دارد، و اندازه آن در طولانی‌ترین بعدش به 1200 مگاپارسک نیز بالغ می‌شود. این موضوع لزوما به این معنا نیست که اصل کیهان‌شناختی اشتباه است؛ اما شاید لازم باشد تا ما آنچه را فکر می‌کردیم از این اصل درک کرده‌ایم، مورد بازبینی قرار دهیم.



منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[wichidika]

آیا دمای زمین تغییر می‌کند؛


زمین در نزدیک‌ترین فاصله از خورشید قرار می‌گیرد



ستاره شناسان می گویند - چهارشنبه - زمین در نزدیک ترین فاصله به خورشید قرار می گیرد.



به گزارش خبرگزاری مهر، فردا در روز حضیض خورشیدی زمین با خورشید فقط 147 میلیون کیلومتر فاصله دارد.
هر ژانویه زمین در نزدیک ترین فاصله به خورشید و در ماه جولای در دورترین فاصله از آن قرار می گیرد.
در سال 2013 دورترین فاصله زمین از خورشید - اوج خورشیدی- در روز پنجم جولای اتفاق می افتد.
تمامی سیارات، دنباله دارها و سیارک ها در منظومه شمسی ما دارای مدارات بیضوی هستند.
از این رو گاهی اوقات در نزدیک ترین و گاهی اوقات در دورترین فاصله از خورشید قرار می گیرند.
دانشمندان در توضیح اینکه چرا وقتی زمین در نزدیک ترین فاصله از خورشید قرار می گیرد دمایش افزایش نمی یابد می گویند: محور کج و زاویه 5 درجه ای آن موجب می شود تغییری در دمای زمین روی ندهد.

[orochi]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی جهان به پهنای ۴۶۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] با اندازه‌ای پنج برابر پهن‌تر از کهکشان راه شیری، اخترشناسان حدس می‌زنند که بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی جهان احتمالا چندین میلیارد سال قبل شکل گرفته است.

محمود حاج‌زمان: اخترشناسان موفق شده‌‌اند تا بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی دنیا را کشف کنند، کهکشانی که پنج برابر بزرگ‌تر از کهکشان راه شیری ماست.
به گزارش ساینتیفیک‌آمریکن، صاحب این عنوان کهکشان NGC 6872 است؛ کهکشان مارپیچی بسته‌ای که در فاصله 212 میلیون سال نوری از زمین، و در صورت فلکی طاووس قرار دارد. فاصله میان دو بازوی مارپیچی عظیم این کهکشان 522 هزار سال نوری است، که بسیار بیشتر از فاصله 100 هزار سال نوری بازوهای کهکشان ما است.
کهکشان NGC 6872 برای ده‌ها سال جزو بزرگ‌ترین کهکشان‌های مارپیچی شناخته شده دنیا رده‌بندی شده بود. اما تنها پس از مطالعه و بررسی دقیق داده‌های جمع‌آوری شده توسط گروهی از پیشرفته‌ترین ابزارهای علمی حال حاضر دنیا، از جمله فضاپیمای کاوشگر تکامل ناسا (GALEX ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])) بود که این کهکشان توانست این افتخار را از آن خود کند.
رافائل یوفراسیو، دانشمند ارشد مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا می‌گوید: «بدون توانایی GALEX برای شناسایی نور فرابنفش ستارگان جوان‌تر و داغ‌تر، هرگز نمی‌توانستیم وسعت کامل این سیستم فریبنده کیهانی را تشخیص دهیم.» البته یوفراسیو تاکید می‌کند که شاید کهکشان‌های مارپیچی بزرگ‌تر از NGC 6872 آن بیرون وجود داشته باشند، که هنوز منتظر هستند تا ما آنها را شناسایی و به دقت مطالعه کنیم.
اندازه عظیم NGC 6872 و ظاهر عجیب آن، نتیجه اندرکنش گرانشی این کهکشان با همسایه‌ای کیهانی به نام IC 4970 است که تنها 20 درصد NGC 6872 جرم دارد. شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد که IC 4970 در حدود 130 میلیون سال قبل ملاقاتی نزدیک با کهکشان NGC 6872 داشته و باعث تحریک موجی از فعالیت‌های کیهانی در بخش‌های خاصی از این کهکشان شده است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]دویلیا دی‌ملو، استاد اخترشناسی دانشگاه کاتولیک آمریکا در واشنگتن می‌گوید: «بازوی شمال شرقی کهکشان NGC 6872 آشفته‌تر است و در اثر شکل‌گیری ستارگان موج برداشته است. اما در انتهای این بازو، که تنها در نور فرابنفش قابل مشاهده است، جرمی وجود دارد که به نظر می‌رسد یک کهکشان کوتوله کشندی باشد؛ مشابه پدیده‌ای که در سایر منظومه‌های که با هم اندرکنش و تعامل دارند مشاهده می‌شود.»
میله کهکشان NGC 6872، که بازوهای کهکشان را به نواحی مرکزی آن متصل می‌کند، نیز بسیار عظیم است. با شعاعی به بزرگی 26 هزار سال نوری، این میله حدود دو برابر بزرگ‌تر از میله کهکشان‌های مارپیچی اطراف آن است. هیچ مدرکی دال بر شکل‌گیری ستارگان جدید در میله کهکشان NGC 6872 وجود ندارد، که به این معناست که این کهکشان میلیاردها سال پیش شکل گرفته است.
ماموریت 150 میلیون دلاری GALEX در آوریل سال 2003 / فروردین 1382 به فضا پرتاب شد، تا به مطالعه تاریخچه شکل‌گیری ستارگان در جهان بپردازد. ناسا تامین مالی این ماموریت را در فوریه 2011 / بهمن‌ماه 1389 متوقف کرد، و در ماه می 2012 / اردیبهشت 1391 افسار این فضاپیما را به انستیتو فناوری کالیفرنیا (کلتک) سپرد؛ که ماموریت را با استفاده از سرمایه‌گذاری خصوصی ادامه می‌دهد.

[wichidika]

گامی در شیوه جدید تعریف جرم
ساده‌ترین ساعت جهان، جایگزین احتمالی کیلوگرم









[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی موفق به ساخت ساده‌ترین ساعت جهان بر مبنای یک اتم شده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان، این دستگاه جدید محاسبه زمان می‌تواند به یک شیوه جدید در تعریف جرم نیز منجر شود.
علاوه بر آن، این دستاورد نشان داده که محققان ممکن است در آینده بتوانند ساعت‌های عجیب‌تر بر مبنای ضدماده یا حتی بدون نیاز به ذرات را بسازند.
اساسا، تمام ساعت‌ها زمان را با تکیه بر بخش‌هایی می‌سنجند که یک رفتار را با الگوهای منظم تکرار می‌کنند. برای مثال یک سال با زمانی که زمین مدار خود را به دور خورشید کامل می‌کند، تعریف می‌شود.
دقیق‌ترین ساعت‌ها در حال حاضر ساعت‌های اتمی هستند که بر چگونگی تغییر اتم‌ها بین دو سطح خاص انرژی تکیه دارند. در اصل، این ساعت‌ها بر حداقل دو ذره که یکی هسته یک اتم و دیگری یک الکترون که بین دو سطح مختلف انرژی به جلو و عقب می‌پرد، تکیه دارند.
محققان با استفاده از این واقعیت که ماده می‌تواند در هر دو حالت ذره و موج وجود داشته باشد، دریافتند که می‌توان زمان را با شمارش نوسانات یک موج ماده اندازه‌گیری کرد.
فرکانس یک موج ماده 10 میلیارد برابر بالاتر از نور مرئی است.
دانشمندان این ساعت را مانند یک ساعت کامپتون که از پاندول و چرخ ساعت برخوردار بوده، معرفی کرده‌اند چرا که مبتنی بر فرکانس یک موج ماده کامپتونی است. آنها دو شیوه شناخته‌شده را برای ساخت این ساعت استفاده کرده‌اند. در نسبیت، زمان برای اجسام در حال حرکت آهسته‌تر شده، به طوری که برای مثال یک اتم سزیم که دور شده و دوباره بازمی‌گردد، جوانتر از یک اتم ایستا است.
ساعت کامپتون هنوز 100 میلیون بار کم دقت‌تر از بهترین ساعتهای اتمی امروز بوده اما شاید بتوان آنرا به یک سطح مشابه ارتقا داد.
این شیوه همچنین می‌تواند زمان را برای سنجش جرم نیز مورد استفاده قرار داده و شاید روزی جایگزین کیلوگرم به عنوان جرم مرجع قرار بگیرد.
این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.
انتهای پیام

[orochi]

«گل مریخی»، کشف جدید کنجکاوی در مریخ
مریخ نورد «کنجکاوی» ناسا در جدیدترین اکتشافات خود بر سطح سیاره سرخ موفق به تهیه عکس از تخته سنگ پیچ در پیچ به شکل مار و «گل مریخی» در دل یک سنگ شده است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


به گزارش تازه هاي نجومي به نقل از ايسنا کنجکاوی پیش از این تکه های پلاستیک شفاف را بر سطح مریخ مشاهده کرده بود که مشخص شد این قطعات از خود مریخ نورد جدا شده اند.
در جدیدترین تصاویری که توسط مریخ نورد ناسا تهیه شده است، یک شکل عجیب و شفاف شبیه «گل» در دل یک سنگ مشاهده می شود.
تصویر موسوم به «گل مریخی» در تاریخ 19 دسامبر ( 29 آذر) توسط ابزار تصویرساز میکروسکوپ مانند در انتهای بازوی رباتیک کنجکاوی تهیه شده است. ناسا نسخه خام این تصویر را در وب سایت رسمی مأموریت مریخ نورد منتشر کرده است و بازدیدکنندگان سایت، تعبیر «گل مریخی» را برای این عکس انتخاب کرده اند.
«گای وبستر»، سخنگوی آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا تأکید می کند: به نظر می رسد که این شکل عجیب و شفاف بخشی از تخته سنگ بوده و به مریخ نورد کنجکاوی تعلق ندارد.
ناسا روز جمعه چهارم ژانویه (15 دی) تصویر پانورامای جدیدی از محل حضور مریخ نورد کنجکاوی موسوم به Yellowknife Bay در دهانه گیل مریخ منتشر کرد.
در مرکز این تصویر نیز تخته سنگ های پیچ در پیچ دیده می شوند که شبیه یک مار بزرگ است. این سنگ که ناسا از آن با تعبیر «رودخانه مار» (Snake River) یاد می کند، یک خط نازک از سنگ های تیره در پی هم هستند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


شکل عجیب و شفاف شبیه «گل» در دل یک سنگ مریخی


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سنگ های پیچ در پیچ به شکل مار در نزدیکی دهانه گیل مریخ

[wichidika]

در نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم



روز دوشنبه 21 ژانویه (دوم بهمن) می‌توانید شاهد مقارنه ماه و مشتری باشید که نزدیک‌ترین مقارنه تا سال 2026 میلادی محسوب می‌شود.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مقارنه در صورت فلکی برج ثور روی داده و مشتری در پشت ماه قرار می‌گیرد.


با کمک دوربین دوچشمی امکان مشاهده دیسک مشتری به همراه اقمار گالیله ای، گانیمد، اروپا، یو و کالیستو فراهم می شود و با استفاده از تلسکوپ های کوچک می توان کمربند ابری سیاره مشتری را نظاره کرد.


مقارنه سیارات و ماه بطور منظم روی می دهد، اما مقارنه روز دوشنبه نزدیک ترین مقارنه تا سال 2026 محسوب می‌شود.


انتهای پیام
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[sansi]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


دانش‌های بنیادی - پذیرش نانوکریستال‌های نورافشان توسط سازندگان تلویزیون، بازارهای تازه‌ای برای تولید کنندگان این نقاط و رنگ‌های بیشتری را برای تلویزیون‌های ما به ارمغان خواهد آورد، هرچند که هزینه بالای این نمایشگرها مانع جدی بر سر توسعه آنهاست.
مجید جویا: محققانی که روی نانوذرات فلئورسان موسوم به نقاط کوانتمی (کوانتوم‌دات)کار می‌کنند، به پیشرفت‌های بزرگی همچون دیودهای نورافشان (ال.ای.دی)بسیار پربازده و سلول‌های خورشیدی دست یافته‌اند که از مدت‌ها پیش منتظر رسیدنشان بوده‌ایم، اما عمده کاربردهای این فناوری، خاص و گران قیمت بوه‌اند. اما با بیانیه هفته قبل شرکت QD Vision، مستقردر لینکستون ماساچوست، این روند می‌تواند دچار تغییر شود.
به گزارش نیچر، کیودی اعلام کرده که این شرکت برای تلویزیون‌های صفحه تخت سونی، نقاط کوانتومی را تامین خواهد کرد که تصاویر را با رنگ‌های بیشتری نسبت به تلویزیون‌های دیگر موجود در بازار انتقال می‌دهند.
دست‌اندرکاران این صنعت می‌گویند که نمایشگرها بازاری بالقوه برای رشد و گسترش شرکت‌های نقطه کوانتمی هستند و تقاضا برای نمایشگرهای نقطه‌کوانتمی می‌تواند علاوه بر افزایش درآمد شرکت‌های کیو.دی، به کاهش قیمت نانومواد نیز بیانجامد.

کوانتوم‌دات
نقاط کوانتمی کریستال‌هایی با قطر 10 نانومتر (هر نانومتر یک هزارم میکرومتر و هر میکرومتر یک‌هزارم میلی‌متر است) هستند که که از مواد نیمه‌رسانا (عمدتا سلنید کادمیوم) ساخته می‌شوند. آن‌ها آنقدر کوچکند که شکل و اندازه‌شان بر خواص کوانتومی الکترون‌هایشان تاثیر می‌گذارد؛ به خصوص در شکاف انرژی آن‌ها (انرژی که برای تحریک الکترون‌ها برای رفتن به سطح بالاتر مورد نیاز است) که رنگ نورتابش‌شده از ماده را تعیین می‌کند. از آن‌جا که یک توده نیمه‌رسانا تنها یک رنگ را می‌تاباند، محققین می‌توانند به دقت رنگی را که یک نقطه کوانتمی می‌تواند با تغییر اندازه خود جذب کرده و بازبتاباند، تنظیم کنند.
نقاط کوانتومی در سال 1981/1360 کشف شدند ولی تا سال 2002/1381 کاربردی نداشتند. این زمانی بود که شرکت نقاط کوانتومی هایوارد در کالیفرنیا (کیودی) شروع به فروش آنها به زیست شناسان سلولی کرد تا از آنها به عنوان برچسب‌های تصویربرداری فلئورسان برای پروتئین‌ها و مولکول‌های زیستی دیگر استفاده کنند. تنها در سال 2010/1389، بخش پزشکی درآمد 48 تا 67 میلیون دلاری را برای کل شرکت‌های نقاط کوانتومی به همراه داشته است.

دردسر حرارتی
نقاط کوانتمی امیدها را در الکترونیک هم زنده کرده‌اند؛ برای مثال در سلول‌های خورشیدی که در آن مخلوطی از نقاط کوانتمی تنظیم شده برای جذب طول‌موج‌های متفاوت نور، می‌توانند انرژی بیشتری را در طیف خورشیدی دریافت کنند. اما یک مانع بزرگ برای کاربرد آن‌ها، حساسیت دمایی این نقاط است. برای مثال در نزدیک پس‌زمینه یک نمایشگر کریستال مایع (ال.سی.دی) دما تا 100 درجه سانتی‌گراد هم بالا می‌رود و در این دما، این نقاط بازدهی و تا نیمی از روشنایی خود را از دست می‌دهند، پژوهشگران زمان زیادی را صرف تنظیم خواص شیمیایی نقاط کوانتمی کرده‌اند تا آن‌ها را در دماهای بالاتر، پایدارتر کنند.
مونگی باوندی، از شیمیدانان ام‌آی‌تی و از اعضای بنیان گذار کیودی، اقرار می‌کند که این شرکت برخی اشتباه‌های تجاری را نیز مرتکب شده است. برای اولین محصولش در سال 2009/1388، این شرکت از پوششی از نقاط کوانتمی برای لامپ‌های نکسوز در شهر کارلوت کالیفرنیای شمالی استفاده کرد تا درخشش خیره کننده ال‌.ای‌.دی‌ها را به تابشی ملایم‌تر تبدیل کند و بر جذابیت آنها به عنوان لامپ‌های روشنایی با دوام‌تر و کم مصرف‌تر بیفزاید. اما سرعت رشد طراحی ال‌ای‌دی‌ها و فن‌آوری لامپ‌ها به حدی بود که پوشش نقاط کوانتومی توان رقابت در این بازار را نداشت. باوندی می‌گوید: «شما چیزی را طراحی می‌کنید و 6 ماه بعد از رده خارج می‌شود. فن‌آوری تلویزیون پایدارتر از لامپ روشنایی است».

چشم‌انداز بازار
خوش‌بینی وی در بهار پیش رو با آغاز فروش ال‌سی‌دی‌های نقطه کوانتومی شرکت سونی تحت نام برند تریلومینوس، آزمایش خواهد شد. تقابل با نمایشگرهای تخت امروزی با منبع نور آغاز خواهد شد. ال‌سی‌دی‌های معمولی از نور آبی پرقدرت پس‌زمینه ال‌ای‌دی استفاده می‌کنند که تابش آن‌ها توسط یک پوشش فسفری منجر به تولید طیف کامل نور مرئی یا همان نور سفیدی می‌شود که تصاویر متحرک تلویزیون را نشان می‌دهند.
ولی تلویزیون‌های تریلومینوس جدید، یک ال‌ای‌دی آبی بدون پوشش را با یک تیوب شیشه‌ای نازک که با نقاط کوانتمی پر شده‌اند، ترکیب می‌کند. دو نوع نقطه کوانتمی در تیوب، بخشی از نور آبی پس‌زمینه را جذب می‌کنند و آن به عنوان نور خالص قرمز و سبز باز می‌تابانند. نور سفید حاصل در طول موج این سه رنگ به خصوص، در مقایسه با نور سفیدی که از ال‌ای‌دی پوشیده با فسفر تولید می‌شود شدت بیشتری دارد، در نتیجه تصاویر حاصله رنگ‌های بیشتری خواهند داشت.

رقابت جدی
یک شرکت دیگر نقاط کوانتوم به نام نانوسیز در حال تهیه محصولی مشاله برای 3M است. محصول 3M یک نوار پلیمری آغشته با نقاط کوانتومی است که همان کاری را می‌کند که تیوب شیشه‌ای کیودی. این نوار بین فیلترهای نوری ال‌سی‌دی، دیفیوزرها (پخش‌کننده‌ها)و پولاریزه‌کننده‌ها (قطبنده‌ها) قرار می‌گیرد و مانند تیوب قبلی، نور آبی خام را به نور سفید ساخته شده از رنگ‌های خالص تبدیل می‌کند. این محصول هنوز مشتری پیدا نکرده است.
پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2015/1394، محصولات الکترونیک نوری (شامل اجزای نمایش‌گرها)، 310 میلیون دلار از کل درآمد 666 میلیون دلاری این فن‌اوری را به خود اختصاص دهند. ملینک اما به دلیل هزینه بالای مواد اولیه این رقم را بسیار خوش‌بینانه می‌داند. او می‌گوید: «حتی در بهترین حالت هم، هر گرم از آن‌ها صدها دلار قیمت خواهد داشت، که می‌تواند تا 10هزار دلار برسد». اما تقاضای تری‌ام و سونی می‌تواند به پایین آوردن قیمت‌ها کمک کند. به رغم اینکه نه کیودی و نه نانوسیز نمی‌توانند تخمینی از حجم موادی که انتظار دارند در سال جاری تولید کنند داشته باشند، هر دو شرکت حرف از افزایش حجم تولید خود در سال جاری می‌زنند.
اما آیا 30 سال برای پیدا کردن مسیر یک محصول به بازار زمان زیادی نیست؟ باوندی چنین نظری ندارد. از دید او چنین فاصله‌ای بین کشف تا کاربرد، چندان هم زیاد نیست.



khabaronline.ir

[wichidika]

ششمین همایش ملی «نجوم و اخترفیزیک ایران» فردا برگزار می‌شود


ششمین همایش ملی «نجوم و اخترفیزیک ایران»، پنجم و ششم بهمن ماه امسال در دانشگاه بیرجند برگزار می‌شود.


به گزارش سرویس علمی ایسنا، هدف اصلی این همایش ایجاد محیطی مناسب جهت تبادل اطلاعات و به نمایش گذاشتن جدیدترین دستاوردهای پژوهشی در زمینه نجوم نظری و نجوم رصدی پژوهشگران، استادان، دانشجویان و منجمان حرفه‌ای در سطح داخلی و بین المللی است. این همایش می تواند در جهت ارتقای دانش نجوم در سطح آکادمیک و آشنایی بیشتر دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی و محققان با زمینه‌های نوین و کاربردی علم نجوم مفید واقع شود.


محورهای اصلی این همایش شامل «ساختار و تحول سیستم‌های ستاره‌ای، سیاره‌ای و کهکشانی»، «محیط های بین ستاره‌ای»، «کیهان شناسی مشاهده‌ای»، «کیهان شناسی نظری و گرانش»، «تابش زمینه کیهانی و پرتوهای کیهانی» و «ابزارهای نجومی و تمام زمینه‌های مرتبط با علم نجوم و اخترفیزیک» است.


علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر به نشانی اینترنتی [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] مراجعه کرده و یا با شماره تلفن 0561-2502078 تماس بگیرند.


انتهای پیام

[Babak]

دوستان
تاپیک قفل شد.
از این به بعد برای هر خبر ( مهم ) یک تاپیک مجزا ایجاد کنید. منبع فراموش نشه.