>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

پژوهشگران سازمان فضایی اروپا با بررسی داده های اسمارت-1 موفق به پیدا کردن گودالی در ماه شدند که می تواند در آینده به عنوان پایگاه استقرار فضا نوردان مورد استفاده قرار گیرد .
ماموریت اسمارت-1 در 3 سپتامبر 2006 خاتمه یافت و فضاپیما پس از اتمام سوخت با سطح ماه برخورد کرد و نابود شد اما دانشمندان هنوز در حال بررسی داده های ارسال شده ی این سفینه هستند .
تصویر روبرو از گودال Plaskett به تازگی مورد توجه دانشمندان سازمان فضایی اروپا(اسا ) قرار گرفته. به گفته ی پژوهشگران اسا این گودال میتواند یکی از بهترین نقاط برای ایجاد پایگاه بر روی ماه باشد . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گودال Plaskett در نزدیکی قطب شمال ماه و در نقطه ای قرار دارد که گودال دائما در زیر تابش نور خورشید است و اگر پایگاهی در این مکان ساخته شود می تواند همواره از مقدار زیادی انرژی خورشیدی استفاده کند . از طرفی چنین پایگاهی از نوسانات دما در ماه در امان است زیرا دمای این گودال تغییر چندانی نمی کند و بجای آنکه گاهی سرد و گاهی گرم باشد همیشه گرم است .
بر خلاف گودال Plaskett گودال هایی که در همسایگی آن قرار دارند همیشه در تاریکی مطلق به سر می برند که آن هم مزیت بزرگی محسوب می شود زیرا ممکن است در این گودال ها ذخایر بزرگی از یخ آب وجود داشته باشد که می توان از آن در ایجاد هوا ، سوخت و آب نوشیدنی استفاده کرد .
گودال Plaskett می تواند در قدم اول مناسب ترین مکان برای استقرار انسان در خارج از زمین باشد .این مکان به قدری نزدیک است که فضانوردان می توانند از آن زمین را تماشا کنند، ارتباط آنها با زمین بلافاصله بر قرار خواهد شد و در مواقع ضروری در کمتر از چند روز به آن ها کمک رسانی خواهد شد .
برای مشاهده تصویر بزرگتر کلیک کنید ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

.parssky.com

[Renjer Babi]

مسنجر برای نقشه‌ برداری از سطح عطارد آماده می‌شود

هدف ماموریت فضاپیمای مسنجر جستجوی ماهیت و نحوه تکامل سیارات داخلی با استفاده از تشخیص وجود یخ و تعیین نوع آن بر روی سطح عطارد است. ابزارهای این فضاپیما درماه جاری آزمایش خواهند شد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یکی از ابزارهای این فضاپیما آشکارساز نوترون و پرتو گاما است. با دانستن انرژی و تعداد نوترون‌هایی که در هنگام عبور از کنار سیاره به آن برخورد می‌کنند، می‌توان ساختار هر سانتی متر مربع از سطح عطارد را مشخص کرد.این حسگر تغییرات تعداد نوترون‌های سریع، نوترون‌های گرمایی و نوترون‌های فوق گرمایی را به دست می‌آورد. نوترون‌های سریع در فضا پراکنده هستند. مقداری از آن‌ها همچنان در فضا باقی می‌مانند و مقداری از آن‌ها با اتم‌های مجاور خود برخورد می‌کنند.


اگر این برخورد با اتم‌های کوچک مثل هیدروژن باشد، انرژی خود را از دست خواهند داد و سرعت آن‌ها بسیار کم خواهد شد. این نوترون‌ها را با نام نوترون‌های گرمایی می‌شناسند. دانشمندان با دانستن نسبت تعداد نوترون‌های گرمایی به نوترون‌های فوق گرمایی می‌توانند مقدار هیدروژن موجود در مولکول‌های سطح عطارد(مثل آب)را تخمین بزنند.
کم کردن اختلالات زمینه کیهانی
«جان گلدستون»(John Goldsten)، یکی از مهندسین این پروژه می‌گوید:"پرتوهای کیهانی کهکشان ذرات بسیار ریز(عموما پروتون) پر سرعتی هستند که منشا آن‌ها ابرنواخترها است. ما بر روی زمین به علت وجود جو از این پرتوهای پرانرژی در امان هستیم اما این پرتوها در فضا با فضاپیما برخورد می‌کنند. هسته اتم‌های سطح یا مولکول‌های دیگر می‌توانند نوترون‌های پر انرژی را به بیرون پرتاب کنند. از برخورد این نوترون‌ها با اتم‌های دیگر، نوترون‌های گرمایی و اشعه گاما تولید می‌شود؛ که به عنوان سیگنال در حسگرها شناخته می‌شوند و لازم است که مقدار آن‌ها از تعداد کل نوترون‌های گرمایی کسر شود. زیرا ما ساختار سیاره را بررسی می‌کنیم، نه ساختار فضاپیما را!"گلدستون در ادامه صحبت‌ها از سختی کار می‌گوید و می‌افزاید:"نوترون‌های گرمایی طی فرآیند فوق به صورت دورهای تولید می‌شوند و برای افزایش دقت در داده‌ها لازم است که اندازه گیری‌های پی در پی انجام دهیم".
در جستجوی نوترون‌های خورشیدی
آشکارساز نوترون همراه با مسنجر در پرواز به دور زهره و سه پرواز در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ به دور عطارد و گردشی به مدت یک سال زمینی به دور عطارد در سال ۲۰۱۱ اطلاعات را جمع آوری می‌کند. قدرت آن محدود است اما برای مدت نا محدودی می‌تواند روشن بماند.
گلدستون می‌گوید:"ما برنامه ریزی کرده‌ایم تا بهترین نتایج را از این اندازه گیری‌ها در طی سفر فضاپیما در میان سیارات داخلی به دست آوریم زیرا این منطقه از منظومه شمسی تا به حال با چنین وسیله‌ای بررسی نشده است. جستجوی منبع بزرگ نوترون‌های پر انرژی نیز می‌تواند یکی از موضوعات مورد بررسی برای دانشمندان فیزیک ذرات بنیادی باشد تا با استفاده از آن مدلی را برای درک چگونگی فعالیت‌های خورشیدی ارائه دهند. رصد نوترون‌های خورشیدی از روی زمین کار بسیار مشکلی است، زیرا تعداد کمی از آن‌ها به زمین می‌رسند. مسنجر شرایط خاصی برای بررسی پرتوهای کیهانی دارد، زیرا در نزدیکی خورشید قبل از اینکه تعداد بسیاری از بین بروند آن‌ها را به دام می‌اندازد".
دلیل دیگر برای ساخت این حسگر بررسی فورانگرهای گاما و تعیین موقعیت آن‌ها است که به صورت تصادفی در هر جا و در هر زمان در آسمان ظاهر می‌شوند. گلدستون می‌گوید:"مسنجر جهت آن‌ها را مشخص می‌کند و از این طریق با نشانه روی تلسکوپ‌های زمینی به آن سو، رصدهای زمینی سرعت می‌گیرند".
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی آشکارساز نوترون و پرتو گاما اینجا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) را کلیک کنید.

[Renjer Babi]

دانشمندان مشغول ساخت ابزاری هستند که قادر به تشخیص حيات مولکولی در مریخ و حتی پی‌گیری منشا آن است. این وسیله با نام «یوری»(Urey)، کاوشگر اکسید و مواد آلی مریخ نامیده و قبلا در بیابان آتاکاما در شیلی آزمایش شده است. آژانس فضایی اروپا قصد دارد که از این کاوشگر در برنامه سال ۲۰۱۳ خود(ExoMars) به مریخ استفاده کند. این برنامه برای برداشتن نمونه‌هایی از خاک مریخ، آسیاب کردن آن‌ها به ذرات نرم و سپس تجزیه آن‌ها برای یافتن نشانه‌ای از حیات طراحی شده است. هر نمونه شامل موادی است که از زیر سطح مریخ برداشته شده است. دکتر «ج. بادا»(J. Bada) از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید:"احتمال یافتن زندگی مولکولی با استفاده از یوری چندین میلیون برابر از ابزارهای قبلی بیشتر است".قسمتی از این وسیله برای بررسی سرعت شرایطی که باعث از بین رفتن حیات مولکولی شده‌اند، طراحی شده است.دکتر «پ. ارنفرند»(P. Ehrenfreund)ازدانشگاه لیدن هلند می‌گوید:"هدف اصلی ExoMars جستجوی حیات است و از آنجایی که یوری قدرت تشخیص بالایی برای مواد آلی دارد در ExoMars مورد استفاده قرار خواهد گرفت".یوری قادر به تشخیص چندین مولکول آلی از جمله اسیدهای آمینه با مقادیر بسیار جزیی در حد ppt است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] حیات بر روی زمین از ارتباط حلقه‌های اسیدهای آمینه تشکیل شده است، هرچند که اسیدهای آمینه می‌توانند توسط موجود زنده یا غیر زنده به‌ وجود بیایند. بر این اساس مریخ می‌تواند دارای اسیدهای آمینه باشد ولی دارای حیات نباشد. برای تشخیص این وضعیت و شواهد موجود برای حیات گذشته و حال در مریخ، دانشمندان یوری را بر مبنای این که اکثر اسیدهای آمینه می‌توانند به دو شکل وجود داشته باشند، طراحی کرده‌اند و آن‌ها را «دست چپ» و «دست راست» می‌نامند. اسیدهای آمینه با منشا غیر آلی شامل ۵۰% دست چپ و ۵۰% دست راست هستند. به غیر از برخی موارد استثنا، از کوچکترین فرم حیات بر روی زمین مانند میکروب‌ها گرفته تا بزرگترین آن‌ها مانند گیاهان و جانوران دارای اسیدهای آمینه دست چپ هستند. در هر شکلی از حیات ماورای زمین با استفاده از قسمت اصلی اسیدهای آمینه که دارای تصویر معکوس است، یکنواختی قابل مقایسه‌ای بین دست چپ و دست راست انتظار می‌رود. اگر تصویر معکوس استفاده نشود، بیو شیمی را پیچیده می‌کند. «ا. فارینگتن»(A. Farrington) رئیس پروژه یوری از ناسا می‌گوید:"ابزار یوری قادر به تشخیص اسید‌های آمینه دست چپ و دست راست خواهد بود".اگر یوری مخلوطی برابر از مولکول‌های تصویر معکوس را هم پیدا کرده بود، نشان می‌داد که حیات هرگز به شکلی که ما با آن آشنا هستیم در مریخ وجود نداشته است. اگر تمامی اسیدهای آمینه از نوع راست یا تمامی آن‌ها از نوع چپ بودند، هم اکنون حیات در مریخ وجود داشت. البته راست بودن تمامی آن‌ها نشانی بر این بود که منشا حیات در مریخ با منشا حیات در زمین متفاوت است. درصدی برابر و یکسان از اسیدهای آمینه راست و چپ نشان بر این بود که حیات در مریخ وجود داشته و در زمان حال از بین رفته است، زیرا اسیدهای آمینه در صورت عدم وجود حیات به تدریج به سمت برابر بودن پیش می‌روند.ماموریت وایکینگ ناسا در ۱۹۷۶ نشان داد که تحت شرایط اکسیداسیون بالا در سطح مریخ، جستجوی حیات مشکل است. یوری مجهز به وسیله‌ای بنام عامل اکسیداسیون است که این شرایط را بررسی می‌کند. دکتر «ر. کوئین»(R. Quinn) از بخش ستی ناسا می‌گوید:"این وسیله دارای گیرنده‌های بسیار کوچکی است که با مواد شیمیایی مختلفی پوشیده شده‌اند. با اندازه‌گیری عکس‌العمل این گیرنده‌ها نسبت به مواد موجود در خاک و جو مریخ، اگر آثاری از حیات گذشته باقی مانده باشد، ما قادر به تشخیص آن‌ها خواهیم بود".دکتر«ا. ذنت»(A.Zent) از ناسا می‌افزاید:"برای شانس بیشتر در یافتن حیات باید دانش بیشتری در مورد اکسیداسیون سطح سیاره داشته باشیم". دکتر «ف. گرانتانر»(F. Grunthaner) می‌گوید:"بخشی از ابزار یوری وظیفه تشخیص ترکیب مواد آلی را در هر نمونه پودر شده دارد که این مواد به وسیله ExoMars حمل شده‌اند. مراحل آزمایش مانند تهیه اسپرسو است که با افزودن آب به نمونه شروع می‌شود. برخی از ترکیبات آلی با اضافه کردن آب و افزایش دما شروع به حل شدن می‌کنند. تمامی این مراحل تحت فشار صورت می‌گیرند. سپس با تبخیر آب در کوره، نمونه‌ها‌یی غلیظ به دست می‌آیند". بعد از آن یک کاوشگر به دنبال پرتو فلئورسان که نشانی بر وجود اسیدهای آمینه است می‌گردد.قسمتی از یوری برای جداسازی مواد آلی با ترکیب متفاوت از جمله اسیدهای آمینه با تصویر معکوس طراحی شده است. این تکنولوژی قبلا برای تشخیص DNA و میکروب‌های خطرناک مورد استفاده قرار گرفته است. nojum.ir

[Renjer Babi]

فضای پیمای کاسینی ، جدیتریرن تصاویر خود را از سیاره زحل ارسال کرد
فضاپیمای کاسینی ناسا در مدار خود به تازگی از فراز سیاره زحل عبور کرده و تصاویر بی همتایی از این سیاره تهیه کرده است .
تصویر زیر سیاره زحل را از بالا نشان میدهد که البته خود زحل در تصویر دیده نمی شود و تنها حلقه های آن قابل تشخیص است ، قسمتی از حلقه ها در زیر سایه این سیاره پنهان شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تنها یکی از تصاویر بی نظیر کاسینی است ، برای مشاهده مجموعه کامل تصاویر می توانید به لینک زیر مراجعه کنید :
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


parssky.com

[Mohammad Hosseyn]

بر مبنای یافته‌های اخیر دانشمندان، مرکز کهکشان ما پرتوهای گاما را با انرژی در حدود ده‌ها میلیارد الکترون ولت تابش می‌کند!
شیوا نیسانی
تلاش ستاره‌شناسان دانشگاه «آریزونا» و «آدلاید» استرالیا منجر به کشف مکانیزمی شد که این پرتوهای پر انرژی را تولید می‌کند. بنا به گفته دانشمندان
پروتون‌ها با سرعتی باور نکردنی به پروتون‌های کم انرژی برخورد می‌کنند و پرتوهای پر انرژی گاما را به وجود می‌آورند.

بنا به گفته‌ی «دیوید بالانتاین»(David Ballantyne) پس از اتمام ساخت «هاردن کولیدر بزرگ»(The Large Hadron Collider) در «CERN» می‌توانیم مشابه این اتفاق را در زمین مشاهده کنیم. آنگاه می‌توانیم به ذرات پروتون تا ۷ میلیارد الکترون ولت شتاب دهیم. بالانتاین با همکاری پرفسور«فولویو ملیا»(Fulvio Melia) این دستاوردهای جدید را منتشر کردند.سیاه‌چاله کهکشان ما به پروتون‌ها انرژی معادل ۱۰۰ میلیارد الکترون ولت می‌دهد. بنا به گفته این تیم تحقیقاتی، این سیاه‌چاله در مقایسه با سیاه‌چاله های پر جرم کهکشان‌های دیگر تقریبا غیر فعال است.

ملیا فرضیه اینکه در سیاه‌چاله راه شیری چه اتفاقی می‌افتد را سال‌های متمادی توسعه ‌داد. ملیا و گروهش میدان مغناطیسی قدرتمند و بی‌نظمی را که شتاب دهنده پروتون‌ها و دیگر ذرات نزدیک سیاه‌چاله است را پیدا کردند.با گذشت ۳۰ سال از زمان کشف سیاه‌چاله مرکز راه شیری کماکان منبعی برای اکتشافات شگفت انگیز به شمار می‌رود.

سیاه‌چاله راه شیری یکی از پر انرژی‌ترین شتاب دهنده‌های ذرات در کهکشان است و با استفاده از پلاسمای مغناطیسی، پروتون‌ها را به دام می‌اندازد و سپس با سرعت بسیار بالایی به بیرون پرتاب می‌کند.بالانتاین با بررسی نقشه‌ها و تصاویر غبارهای میان ستاره‌ای که در فاصله حدود ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان هستند به دانسته‌های جدیدی دست یافت.

ذرات شتابدار پروتون که در مرکز کهکشان تولید می‌شوند، پرتو گاما تولید می‌کنند. با بررسی مسیر حرکت ۲۲۲۰۰۰ پروتون مشخص شد که نیروی مغناطیس مسیر آن‌ها را تغییر می‌دهد.اگرچه این ذرات تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند، اما به دلیل حرکت کاتوره‌ای صدها سال طول می‌کشد تا به اندازه‌ی ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان فاصله بگیرند.این ذرات پر انرژی از سیاه‌چاله فرار و به سوی محیط میان ستاره‌ای حرکت می‌کنند. جایی که پروتون‌های کم انرژی مانند گاز هیدروژن قرار دارند و پس از برخورد با این ذرات پرتوهای گاما تولید می‌شود.

بالانتاین، ملیا و دیگران دریافتند که این رویداد می‌تواند زیاد بودن انرژی و روشنایی پرتوی گاما را که پیش از این مشاهده شده بود توضیح دهد. شاید بتوانیم با این اکتشافات دلیل ایجاد جت‌های غول پیکر در سیاه‌چاله‌های عظیم(مانند کوازارها) را بیان کنيم. فقط ۳۱ درصد از ۲۲۲۰۰۰ ذره بررسی شده در مسیر حرکتشان در فاصله ۱۰ سال نوری پرتو گاما تولید می‌کنند. ۶۹ درصد آن‌ها به فاصله‌های دورتر فرار می‌کنند. همچنین ممکن است که این پرتوها به پروتون‌های سیاه‌چاله شتاب بیشتری دهند.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تصویر جهان بالغ با مطالعه طیف کامل بخشی از آسمان

این پروژه با استفاده از چهار تلسکوپ فضایی و چهار تلسکوپ زمینی نقشه‌ای کامل از قسمتی از آسمان را به وجود آورده است که انواع کهکشان‌ها و موقعیت آن‌ها را در این ناحیه مشخص می‌کند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



تحلیل این نقشه اطلاعات جدیدی را درباره‌ی دوران نوجوانی جهان، نحوه تکامل کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی به دست آورده است.(AEGIS) نامی است که بر این پروژه ۵ ساله گذاشته شده است. (All-wavelength Extended Groth Strip International Survey) با همکاری بیش از ۵۰ محقق از سراسر جهان انجام شده است. در این پروژه محققان بخشی از آسمان را در طیف‌های رادیویی، فروسرخ، مرئی، فرابنفش و پرتو ايکس بررسی کردند. ناحیه مورد نظر آن‌ها (EGS) نام دارد که در صورت‌‌ فلکی دب‌اکبر جای دارد. محل دقیق بررسی شده در اطراف دست خِرس، در نزديکی ستاره‌های ε (اپسیلون)، ζ (زتا) و η (اتا) قرار دارد.
پروفسور «مارک دیویس» سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گويد:"هدف نهایی ما از اجرای این پروژه بررسی جهان در زمان‌های قدیم است، زمانی که سن جهان در حدود نصف سن کنونی بوده است. تا کنون نیز اطلاعات باور نکردنی به دست آورده‌ایم که بسیار قابل توجه است. تلسکوپ کِک در هاوایی نیز طی پروژه‌ای به نام نقشه‌ برداری فروسرخ، از این کهکشان‌ها نقشه‌ برداری کرده است. اخترشناسان با ترکیب این داده‌ها با اطلاعات به دست آمده از پروژه اصلی، به منبع بسیار ارزشمندی دست یافته‌اند".
دانشمندان متوجه شدند که در این ناحیه یک کهکشان بزرگ سرخ وجود دارد که دو سیاهچاله در هسته آن قرار گرفته‌اند. با چشم غیر مسلح، این ناحیه کاملا خالی به نظر می‌رسد. اما نتایج این پروژه مشخص کرد که بیش از ۱۵۰۰۰۰ کهکشان در آن‌جا وجود دارد. هابل عکس‌هايی موضعی از این ناحیه گرفته است که جزئیات بیش از ۵۰۰۰۰ عدد از آن‌ها را آشکار می‌کند. مطالعات نقشه‌ برداری (AEGIS) بر روی کهکشان‌های کهن‌سال متمرکز شده است؛ کهکشان‌هایی که سن آن‌ها بیش از نصف سن جهان است.‌ سن جهان در حدود ۷/۱۳ ميليارد سال است، در حالیکه سن کهکشان‌های مورد نظر در حدود ۹ ميليارد سال است.
پروفسور «ساندرا فیبر»(Sandra Faber) می‌گوید:"ما روی دوره نهایی بلوغ کهکشان‌ها مطالعه می‌کنیم. این درست مثل این است که روی انسانی ۱۰ ساله تحقیق کنیم. انسان‌ها در این سن نه نوزاد به حساب می‌آیند و نه کودک؛ این در حالی است که با بزرگسالان نیز کاملا متفاوت هستند. یعنی در واقع ما روی مراحل رشد و بلوغ آن‌ها تحقیق می‌کنیم".
یکی از کیهان‌شناسان این پروژه به نام «جفری نیومن»(Jeffrey A .Newman) می‌افزاید:"ما در این پروژه با یک معما روبرو بودیم و آن چگونگی تکامل کهکشان‌ها بود. ما این ناحیه را با ۹ تلسکوپ‌ در ۹ ناحیه از طیف الکترومغناطیس بررسی کردیم. هر کدام از آن‌ها قسمتی از این معما را حل کردند". (AEGIS) پنجره‌ای از زمان‌های قدیم را هم اکنون در برابر ما چشمان گشوده است. تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ (GALEX)داده‌های فروسرخ و فرا‌بنفش را به دست آورده‌اند. این داده‌ها نشان دادند که ستارگان در سرعت‌های نسبی بیشتری نسبت به حال شکل گرفته‌اند.
تلسکوپ فضایی چاندرا و تلسکوپ زمینی (VLA) با رصد در ناحیه ایکس و رادیویی توانستند وجود سیاه‌چاله‌های بزرگ را در مرکز کهکشان‌ها آشکار کنند؛ سیاه‌چاله‌هایی دوتایی حاصل از برخورد کهکشان‌های قدیمی. «برایان گرک»(Brian Gerke) دو سیاه‌چاله را در مرکز کهکشان در فاصله ۶ میلیارد سال نوری از زمین پیدا کرد. وی وجود آن‌ها را با استفاده از داده‌های رصدی پروژه (AEGIS) تائید کرد. این دو سیاه‌چاله‌ در فاصله ۴۰۰۰ سال نوری از هم قرار گرفته اند که یکی از آن‌ها ۵۰۰۰۰۰ بار و دیگری ۵ میلیون بار از خورشید سنگین‌تر است.
او می گوید:"آن‌چه هم‌ اکنون می‌بینیم حاصل از ترکیب دو کهکشان در هزاران میلیارد سال پیش است که می‌تواند نحوه تشکیل کهکشان‌های بیضوی را توجیه کند". نقشه برداری اخیر، دو کهکشان را نیز آشکار کرد که نور آن‌ها خمیده شده بود. اخترشناسان با استفاده از تئوری نسبیت عام اینشتین می‌توانند جرم آن‌ها را محاسبه کنند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

تحقيقات جديد دانشمندان نشان مي‌دهد احتمالا وجود عناصر راديواكتيو در اعماق قمر كوچك "انكلادوس"(‪ (Encladus‬سياره كيوان از ميلياردها سال قبل تاكنون سبب گرم شدن اعماق اين قمر و فوران چشمه‌هاي آب گرم در سطح منجمد آن شده است.
به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، سفينه بدون‌سرنشين و كاوشگر سياره كيوان "كاسيني" كه هم‌اكنون در مدار اين سياره قرار دارد، سال گذشته تصاويري از قمر "انكلادوس" اين سياره به زمين مخابره كرد كه در آن تصاوير فوران چشمه‌هايي در سطح اين قمر مشهود بود.
فوران چشمه‌هاي آب گرم از اعماق قمر "انكلادوس" در حالي رخ مي‌دهد كه سطح اين قمر بسيار سرد و منجمد است. محققان عقيده دارند گرم بودن لايه‌هاي زير سطح اين قمر ممكن است محيط مناسبي را براي پيدايش حيات ايجاد كرده باشد.
از زمان مشاهده تصاوير سفينه "كاسيني" اين سوال كه گرماي لايه‌هاي زيرين قمر "انكلادوس" از چه منبعي بوجود مي‌آيد مطرح بوده است. هم‌اكنون دانشمندان با ايجاد الگوي رايانه‌اي جديد اين فرضيه را مطرح كرده‌اند كه وجود عناصر راديواكتيو در اعماق اين قمر و فساد تدريجي اين عناصر سبب گرم شدن لايه‌هاي زير قطب جنوب آن و شكل‌گيري چشمه‌هاي آب گرم و بخار آب در قطب جنوب "انكلادوس" شده‌است.
بر اساس اين نظريه جديد، قمر "انكلادوس" احتمالا ‪ ۴/۵‬ميليارد سال قبل و با تركيبي از يخ و ايزوتوپ‌هاي راديواكتيو عناصر آلومينيوم و آهن بوجود آمده و با گذشت چند ميليون سال از شكل‌گيري اين قمر، فساد عناصر راديواكتيو و ايجاد حرارت در پي آن، سبب شكل‌گيري يك هسته سنگي در مركز قمر و پوشيده شدن اطراف اين هسته سنگي با لايه‌اي از يخ شده است.
دانشمندان عقيده دارند با گذشت زمان، ادامه فعاليت عناصر راديواكتيو موجود در هسته قمر انكلادوس" سبب گرم شدن لايه‌هاي يخ بالاي هسته و ايجاد چشمه‌هاي آب گرم در سطح قمر شده است كه اين وضعيت همچنان ادامه دارد.
اگر فرضيه جديد اثبات شود، اين بدان معناست كه قمر "انكلادوس" به علت برخورداري از يك منبع گرمايي دايمي، مواد آلي و آب مايع، محل مناسبي براي شكل‌گيري حيات است.
به گفته "دنيس متسون" محقق طرح "كاسيني"، فرضيه جديد نشان مي‌دهد شرايط موجود در لايه‌هاي زير سطح "انكلادوس" در گذشته و احتمالا حال حاضر، وقوع واكنشهاي زيست‌شيميايي را ممكن مي‌كند كه اين وضعيت احتمال وجود حيات در اين قمر را مطرح مي‌سازد.
محققان طرح "كاسيني" پيش از اين اعلام كرده بودند سرچشمه فوران‌هاي آب گرم در سطح اين قمر احتمالا منابع آبي زير پوسته آن است كه آن منابع آبي با انرژي ناشناخته‌اي گرم مي‌شوند و مطالعه جديد منشاء اين گرما را وجود عناصر راديواكتيو در هسته قمر ذكر مي‌كند.
نتايج مطالعه جديد روز دوشنبه در همايش مطالعات ماه و سيارات منظومه شمسي در تگزاس آمريكا ارائه شد و در شماره ماه آوريل نشريه نجومي "ايكاروس" (‪ (Icarus‬نيز به چاپ خواهد رسيد.






.irna.ir

[Renjer Babi]

فضاپیمای کاسینی به تازگی موفق به کشف یک دریای جدید از هیدرو کربن در نیمکره شمالی تیتان شد .
چندی پیش دانشمندان از کشف دریاچه هایی از هیدرو کربن مایع در اطراف قطب جنوب تیتان قمر زحل خبر داده بودند اما به نظر می رسد چنین دریاچه هایی در نیمکره شمالی این قمر نیز وجود داشته باشد ، دریاچه هایی که به جای آب پر از اتان و متان مایع هستند .
کاسینی در آخرین پرواز خود بر فراز قطب شمال تیتان موفق به آشکار سازی علائمی شد که از وجود چنین دریاچه ای خبر میدهد ،دریاچه ای که پهنای آن به 100 هزار کیلومتر مربع می رسد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فضاپیمای کاسینی ناسا این دریاچه را با استفاده از ابزار راداری خود کشف کرده است از این رو دانشمندان کاملا مطمئن نیستند که آنچه در داده های ارسال شده توسط فضا پیما مشاهده می شود یک دریاچه باشد .کاسینی در پرواز بعدی خود از فراز تیتان در ماه می اطلاعات بیشتری در این باره به زمین ارسال خواهد کرد .
تصویر بزرگتر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


parssky.com

[chista]

04:55 گرينويچ - دوشنبه 19 مارس 2007 - 28 اسفند 1385

پل رینکون
گزارشگر علمی سایت خبری بی بی سی

'یخ های قطبی می تواند مریخ را از آب بپوشاند'
دانشمندان می گویند ذخایر به تله افتاده یخ در قطب جنوب مریخ آنقدر عظیم است که می تواند کل سطح این سیاره را در اقیانوسی به عمق 11 متر فرو برد.

کاوشگر اروپایی "مارس اکسپرس" که در مداری حول سیاره می گردد با استفاده از ابزارهای راداری اش ضخامت رسوبات لایه لایه قطب جنوب مریخ را حساب کرده است.

تحلیل داده های این رادار موسوم به "مارسیس" نشان می دهد که رسوبات قطبی، تقریبا به طور خالص متشکل از یخ آب است.

نتایج این مطالعه در نشریه "ساینس" منتشر شده و هفته گذشته همچنین در کنفرانس علوم اقماری و سیاره ای در شهر هوستون در تگزاس نیز ارائه شد.

دانشمندان در دهه 1970 پی بردند که نواحی قطب شمال و جنوب سیاره سرخ پوشیده از رسوبات ضخیم و لایه لایه است.

براساس داده های دو فضاپیمای مارینر و وایکینگ نتیجه گیری شد که رسوبات قطبی احتمالا توده های غبار و یخ است.

پهناور

امروزه بخش اعظم آبی که دانشمندان به وجود آن در مریخ پی برده اند در رسوبات لایه لایه قطبی قرار دارد، هرچند به نظر می رسد که برخی دیگر از نواحی سیاره در گذشته، به شدت خیس و مرطوب بوده است.

وسعت رسوبات فقط در قطب جنوب مریخ به پهنای ایالت تگزاس آمریکا (یا تقریبا یک چهارم ایران) است.

درک این مساله که آب کجا رفته است برای پی بردن به این موضوع که آیا سیاره سرخ می توانسته زمانی زیستگاه موجودات زنده باشد یا خیر اهمیت کلیدی دارد.

رادار فضاپیمای "مارس اکسپرس" با ساطع کردن امواجی متوجه شد که تقریبا 90 درصد این رسوبات در قطب جنوب، آب منجمد و باقی خاک و غبار است.

رادار نمی تواند بگوید که آیا این یخ ها آغشته به دی اکسید کربن هستند یا خیر اما جف پلات، محقق اصلی این مطالعه، به بی بی سی گفت که ضخامت یخ نشانگر خلوص تقریبا کامل آب منجمد است.

رادار "مارس اکسپرس" که این مطالعه با کمک آن انجام شد را آژانس های فضایی ایتالیا و آمریکا مشترکا ساخته اند.

این رادار در سال 2005 با موفقیت به کار افتاد که البته با تاخیری یک ساله صورت گرفت.

فضاپیمای مارس اکسپرس اواخر سال 2003 در مدار مریخ قرار گرفت.

فکر کردم میتونه مفید باشه:27:

[Renjer Babi]

دانشمندان انگليسي حاضر در طرح كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬كه در سال ‪ ۲۰۰۳‬روي سطح سياره مريخ سقوط كرد و نابود شد خواهان فرود كاوشگري مشابه، اين بار روي سطح كره ماه هستند.
به گزارش سايت اينترنتي "بي‌بي‌سي‌نيوز"، اين محققان عقيده دارند تجهيزات علمي طراحي شده براي كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬مي‌توانند پاسخ اين سوال كه آيا انسان قادر به استفاده از منابع موجود در ماه هست يا خير را تعيين كنند. سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا "ناسا" پيش از اين اعلام كرده بود كه تا سال ‪ ۲۰۲۰‬فضانوردان خود را به سطح ماه بازخواهد گرداند.
به گفته محققان انگليسي، اين روبات كاوشگر مي‌تواند با تجهيزات خود در سطح كره ماه تركيبات هيدروژن، يخ، و هيدروكربنها را جستجو كند. روبات "بيگل ‪ "۲‬كه در اصل براي كاوش در مريخ طراحي شده بود فاقد چرخ است و توانايي حركت ندارد اما برخي محققان انگليسي عقيده دارند در صورت نياز مي‌توان آن را روي يك روبات ماه‌پيماي ديگر سوار كرد و بدينوسيله آن را در سطح ماه حركت داد.
طرح ارسال يك روبات كاوشگر مشابه "بيگل ‪ "۲‬به سطح ماه هم‌اكنون مورد حمايت بسياري از دانشمندان انگليسي حاضر در طرح اصلي "بيگل ‪ "۲‬مربوط به سال ‪ ۲۰۰۳‬قرار گرفته‌است كه از جمله آنها مي‌توان به پروفسور "كالين پيلينگر" سرپرست آن طرح و محقق دانشگاه "اوپن" اشاره كرد.
به گفته دكتر "ايورت گيبسون" محقق مركز فضايي "جانسون" سازمان "ناسا"، كاوشگر انگليسي "بيگل ‪ "۲‬يكي از پيشرفته‌ترين تجهيزات علمي ارسال شده به فضا توسط انسان محسوب مي‌شود كه متاسفانه به دليل سقوط روي مريخ نتوانست ماموريت خود را آغاز كند اما با بازسازي آن مي‌توان مجددا از اين كاوشگر پيشرفته براي ماموريتهاي فضايي ديگر استفاده كرد.
كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬ساخت كشور انگليس و متعلق به آژانس فضايي اروپا بود كه در ماه دسامبر سال ‪ ۲۰۰۳‬در لحظه فرود روي مريخ ارتباط آن با زمين قطع شد و از آن زمان تاكنون سرنوشت اين سفينه، از جمله محل سقوط آن، در هاله‌اي از ابهام باقي مانده‌است.






irna.ir

[behnam karami]

شهاب سنگ سه قلوه
اخترشناسان موفق به كشف اولين شهاب‌سنگ سه قلو شدند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



كاوشگران علوم فضايى و اختر شناسى اولين شهاب‌سنگ سه تايى يا سه قلو را كه شامل دو شهاب سنگ كوچك در حال گردش بدور شهاب سنگ بزرگ است كشف كرده‌اند اما آستروئيد بزرگتر كه بنام سيلويا معروف است در سال ‌١٨٦٦ كشف شد.

اين شهاب سنگ كه از بزرگترين شهاب سنگهايي‌ است كه تاكنون پيدا شده بين مريخ و مشترى مستقر بوده و حدود ‌٢٨٠ كيلومتر پهنا و حدود ‌٥/٣ واحد نجومى از خورشيد فاصله دارد (هر واحد نجومى حدود ‌٩٣ ميليون مايل است كه معدل و حد وسط مسافت بين خورشيد و زمين است). از مدتها قبل مردم به دنبال ديگر شهاب سنگ‌ها بودند كه بالاخره شهاب سنگ عظيم سوم ظاهر شد.

با محاسبات دقيق و مختصر چنين به نظر مى رسد كه اين توده عظيم يعنى سيلويا ‌٨٧ يك شهاب سنگ قلوه سنگي‌ است كه از تصادف و برخورد شهاب سنگ‌هاى ديگر پس از خرد شدن و شكل گيرى مجدد بدين شكل در آمده است.

قمرهاى كوچكتر اطراف آستروئيدها نيز آثار باقى مانده از شهاب سنگ‌ها و اجرام آسمانى مى باشد. به گزارش ايسنا به نقل از سازمان زمين‌شناسي، دانسيته اين شهاب سنگ‌ها حدود ‌٢/١ گرم بر سانتيمتر مكعب (‌٢٠ در صد بيشتر از دانسيته آب) است و تا حدودى ثابت مي‌شود كه شهاب سنگ‌هاى قديمى تركيبى از آب يخ و قلوه سنگ بودند

منبع : گروه علمی نابغه های ایران

[Renjer Babi]

ستاره شناسان به تازگی با استفاده از رصدخانه های جمینی موفق به کشف ساختار هایی شدند که در حال ترک سحابی جبار با سرعتی ما فوق سرعت نور هستند
سحابی ها بخشی از اجزای تشکیل دهنده ی کیهان و مکان شکل گیری ستارگان جدید هستند. تصویر زیر بخش
کوچکی از سحابی جبار یکی از زیباهای آسمان شب را نشان میدهد که توسط رصد خانه های جمینی تهیه شده است. ساختار های عجیب و کشیده ای که در تصویر مشاهده می شود گلوله هایی از گاز هستند که با سرعتی ما فوق سرعت صوت از سحابی جبار به بیرون پرتاب شده اند .ستاره شناسان هنوز دلیل روشنی برای این واقعه پیدا نکرده اند اما احتمال می دهند که به تازگی انفجار شدیدی باعث پرتاب شدن این ذرات به خارج از سحابی شده است .
این گلوله های گازی از دو قسمت عمده تشکیل شده اند :در نوک هر کدام از این گلوله ها، توده های فشرده از اتم آهن قرار دارد که در تصویر با رنگ آبی به صوت نقاط نورانی می درخشد و در پشت آنها دنباله هایی کشیده از گاز هیدروژن گداخته با رنگ نارنجی دیده می شود .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[chista]

03:36 گرينويچ - جمعه 30 مارس 2007 - 10 فروردین 1386


بسیاری از کرات احتمالا دو خورشید دارند
براساس داده های تازه ناسا دو خورشیدی که در جهان لوک اسکایوارد در فیلم جنگ ستارگان طلوع و غروب می کنند ممکن است فقط متعلق به عالم خیال نباشند.

در یکی از صحنه های کلاسیک این فیلم (1977)، قهرمان داستان به غروب دو خورشید زردرنگ در افق می نگرد.

اکنون مطالعات تازه با کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا حاکی از آن است که حداقل نیمی از منظومه ها در کهکشان ما دارای دو خورشید مرکزی هستند.

جزئیات این تحقیق در نشریه "استروفیزیکال" منتشر شده است.

تکنیک های متداول برای یافتن سیارات خارج از منظومه شمسی (در اطراف سایر ستارگان) معمولا برای کشف منظومه هایی که دو خورشید دارند خیلی موثر نیست.

بنابراین برای این مطالعه تازه، تیمی از محققان از دوربین مادون سرخ اسپیتزر برای جستجوی دیسک های غبار در اطراف به اصطلاح "جفت ستاره ها" (double or binary stars) استفاده کرد. به آنچه از فرآیند تشکیل سیارات در اطراف ستاره ها باقی می ماند دیسک غبار می گویند.

کارل استاپل فلت از دانشمندان پروژه از آزمایشگاه رانش جت در شهر پاسادینای کالیفرنیا گفت: "ما می دانستیم که ستاره ها آنجا هستند، سوال این است که آیا سیاره ای هست که بتوان از روی آن غروب دوگانه را دید."

"با توجه به یافته های اسپیتزر، استنباط ها اکنون در این زمینه که باید چنین سیاراتی وجود داشته باشد قوی و قوی تر می شود."

اما هرچند حضور سیارات در دیسک های غبار استنباط شده اما به هیچ وجه قطعی نیست.

دیوید تریلینگ از دانشگاه آریزونا به بی بی سی گفت: "در منظومه شمسی ما، سیارک ها به یکدیگر برخورد کرده و بارشی از غبار به وجود می آورد و فرض ما این است که این همان چیزی است که در این دیسک ها هم می بینیم - یعنی غبار ناشی از برخورد اجسام بزرگتر."

"ما می توانیم استنباط کنیم که در آنجا اجسام بزرگتری مثل سیارک ها وجود دارند. گام منطقی بعدی این است که اگر فرآیندهایی که به ایجاد این اجسام بزرگتر مانند سیارک ها منجر شده، همان فرآیندها می تواند باعث تشکیل سیارات شود."

تیم پژوهشگران در اطراف 69 سیستم دو ستاره ای در فاصله 50 تا 200 سال نوری به جستجوی چنین دیسک هایی پرداخت.

داده های جمع آوری شده نشان می دهد که 40 درصد سیستم های دوستاره ای دارای دیسک های غبار هستند؛ این در واقع کمی بیشتر از تعداد کشف شده در اطراف ستارگان واحد است.

این یافته حاکی از آن است که تعداد منظومه های پیرامون "جفت ستاره ها" حداقل به تعداد منظومه های اطراف تک ستاره هایی مانند خورشید است.

منبع :بی بی سی فارسی

فکر کردم میتونه مفید باشه:31:

[Mohammad Hosseyn]

كسوف در سياهچاله

تلسكوپ فضائي چاندار طي رصد هاي خود از كهكشان NGC 1365 يك كسوف ديدني از ابر سياهچاله موجود در مركز اين كهكشان را شكار كرد. يك ابر غليظ گاز با عبور از جلوي ساهچاله ، تابش پرتوهاي پر انرژي ايكس مواد نزديك به سياهچاله را مسدود كرد. اين واقعه به اختر شناسان اجازه داد تا حدود قرص مواد گرداگرد سياهچاله را اندازه گيري نمايند.

تصوير شكار شده توسط اين تلسكوپ شامل يك منبع پرتو ايكس درخشان در وسط مي باشد كه موقعيت ابر سياهچاله را آشكار مي كند. اين كهكشان يك هسته كهكشاني فعال را در خود جاي داده و دانشمندان بر اين باورند كه سياهچاله موجود در مركز اين هسته توسط جريان مداومي از مواد كه به شكال قرصي در اطراف آن قرار دارد تغذيه مي شود. موادي كه در حال فر ريختن به درون سياهچاله هستند قبل از عبور از افق رويداد مي بايد تا ميليونها درجه داغ شوند. اين فرايند باعث مي شود كه قرص گازي اطراف سياهچاله مركزي در اين كهكشان مقدار زيادي پرتوهاي ايكس توليد كند. اما ساختار اين قرص در مقايسه با كهكشان آنقدر كوچك است كه مستقيما توسط يك تلسكوپ مشاهده و تحليل نمي شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختر شناسان با رصد كردن مدت زمان آغاز و پايان كسوف سياهچاله توانستند اين قرص را اندازه گيري كنند. اين كسوف طي يك سري رصدهاي دو هفته اي از اين كهكشان در ماه آوريل 2006 آشكار شد. پرتوهاي پر انرژي ايكس از منبع اين انرژي طي پنج دوره از اين رصدها قابل روئيت بود اما يكي از دوره ها كه مرتبط به اين كسوف بود مشاهده نشدند.

منبع Chandra X-Ray Center

[Mohammad Hosseyn]

شاهکار جديد هابل در جشن ۱۷ سالگی

یکی از بزرگ‌ترین عکس‌هایی که تاکنون با تلسکوپ فضایی هابل بدست آمده است، هم زمان با جشن ۱۷ سالگی این تلسکوپ منتشر شد. این تصویر نمایی با گستره ۵۰ سال نوری از قسمت پرآشوب مرکز سحابی کارینا است؛ ناحیه‌ای که شاهد تولد و مرگ ستارگان بسیاری است.

تصویر جدید هابل از این سحابی فرآیند تولد ستارگان را با جزئیات بی‌نظیری نشان می‌دهد. این نمای حیرت انگیز در اثر بادهای ستاره‌ای شدید و پرتوهای سوزان فرابنفش که از ستاره‌های جوان و داغ این سحابی منتشر می‌شوند، به وجود آمده است. این تشعشعات و بادهای پرانرژی ابرهای اطراف را
این سحابی پهناور حاوی بیش از ۱۰ ستاره بسیار درخشان با جرمی بین ۵۰ تا ۱۰۰ برابر جرم خورشید است. درخشان‌ترین ستاره این مجموعه اتا-شاه تخته(Eta-Carinae) است که در سمت چپ تصویر دیده می‌شود. این ستاره در مراحل پایانی زندگی کوتاه مدت خود است و به انفجاری ابرنواختری نزدیک می‌شود.

آتش بازی داخل این سحابی از ۳ میلیون سال قبل آغاز شده است؛ هنگامی که اولین نسل از ستاره‌ها در مرکز این ابر بزرگ گازی به وجود آمدند. تابش‌های شدید این ستارگان کره‌ای از گازهای داغ در اطراف آن‌ها به وجود آورد. نواحی تیره در عکس نشان ‌دهنده نقاطی است که از این تابش‌ها در امان مانده است. بادهای شدید این ستارگان با برخورد به ابرهای سرد هیدروژنی اطراف موجب فشرده شدن و رمبیدن آن‌ها شده و نسل جدیدی از ستاره‌ها را پدید آورده است.

احتمالا خورشید ما نیز ۶/۴ میلیارد سال پیش در چنین محیطی شکل گرفته است. ما با نگاه به سحابی کارینا پیدایش ستارگان را مشاهده می‌کنیم که معمولا در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی اتفاق می‌افتد. این سحابی پهناور در فاصله ۷۵۰۰ سال نوری از ما و در صورت فلکی شاه تخته(Carina) قرار دارد.

این عکس یک عکس موزاییکی بسیار بزرگ است و از کنار هم قرار گرفتن ۴۸ فریم بدست آمده است که با دوربین نقشه بردار پیشرفته هابل گرفته شده است. هابل این عکس را در طول موج هیدروژن خنثی گرفته و رنگ‌های آن به کمک داده‌های تلسکوپ «سرو تولولو»(Cerro Tololo) به آن اضافه شده است. رنگ قرمز نشان دهنده سولفور، سبز نشان دهنده هیدروژن و آبی مربوط به اکسیژن است.

درباره تلسکوپ فضایی هابل
این تلسکوپ فضایی که هم اکنون هفدهمین سالگرد کار خود را جشن می‌گیرد، تاکنون ۸۰۰۰۰۰ رصد انجام داده است و ۵۰۰۰۰۰ عکس از بیش از ۲۵۰۰۰ جرم سماوی تهیه کرده است. در طول این ۱۷ سال ۱۰۰۰۰۰ بار به دور زمین گشته است. هابل که محصول مشترک NASA و ESA است تاکنون ۳۰ ترابایت داده به زمین فرستاده است. این حجم از اطلاعات معادل ۲۵ درصد اطلاعات کتابخانه مجلس نمایندگان آمریکا است! این ابزار ارزشمند هر روز حدود ۱۰ گیگابایت اطلاعات به زمین می‌فرستد و هر روز ۶۶ گیگابایت از داده‌های پیشین آن در اختیار عموم قرار می‌گیرد. اخترشناسان تا به امروز به کمک داده‌های این تلسکوپ بیش از ۷۰۰۰ مقاله منتشر کرده‌اند که این امر این تلسکوپ را به یکی از مفیدترین ابزارهای تاریخ علم تبدیل کرده است.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

برای دیدن این عکس به اینجا بیایید : ( حجم 580 ک.ب )
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

با سلام خدمت دوستان ... از این به بعد اخبار و مطالب تازه ی نجوم و اختر شناسی در این تایپیک قرار داده می شه ... برای دیدن مقالات نجوم و اختر شناسی به این تایپیک بروید : نــــجـــوم و اخـــتـــرشناسِِی ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
با تشکر ...

[Mohammad Hosseyn]

بیست سال‌نوری دورتر از زمین، در صورت فلکی میزان، منظومه کوچکی قرار دارد که شبیه‌ترین سیاره به زمین را در خود جای داده است.

خترشناسان موفق شده‌اند شبیه‌ترین سیاره زمین‌مانند را خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این سیاره که هم‌زاد زمین نام گرفته است، تنها 50درصد از زمین بزرگ‌تر است و آب مایع در سطحش جریان دارد. گروهی از اخترشناسان سوییسی، فرانسوی و پرتقالی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا توانستند این ابرزمین را که نزدیک به پنج برابر زمین سنگینی دارد، در حال دوران به دور یک کوتوله‌سرخ بیابند. این کوتوله سرخ مدتها پیش کشف شده بود و پیش‌ازاین سیاره‌ای نپتون‌مانند در اطراف آن پیدا شده بود.علاوه براین سیاره و ابر زمین کشف شده، نشانه‌هایی نسبتا قوی از حضور سیاره‌ای سوم با جرم هشت برابر جرم زمین نیز در رصدهای جدید دیده شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این ابرزمین، کوچک‌ترین سیاره‌ای است که تاکنون در خارج از مرزهای منظومه شمسی یافت شده است و هر 13سال یک‌بار به‌دور کوتوله‌سرخ دوران می‌کند. فاصله این سیاره با ستاره مرکزی خود 14بار از شعاع مداری زمین کمتر است، اما کوتوله سرخ که گلیس581 نام دارد، به‌مراتب از خورشید کوچک‌تر و کم‌نورتر است و به‌همین دلیل، این ابرزمین در کمربند حیات این ستاره قرار گرفته است، جایی‌که آب می‌تواند به حالت مایع در این سیاره وجود داشته باشد.
استفان اودری، اخترشناس رصدخانه ژنو در سوییس و از کاشفان این سیاره می‌گوید: تخمین زده‌ایم دمای سطح این سیاره بین صفر تا 40 درجه سانتی‌گراد است و بنابراین آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد. از سوی دیگر، شعاع این سیاره تنها 1.5 برابر شعاع زمین است و پیش‌بینی می‌شود همانند زمین، سنگی و مملو از اقیانوس باشد.
خاویر دل‌فوسه، اخترشناس رصدخانه گرینوبل در فرانسه و از کاشفان همزاد زمین معتقد است دما و فاصله نسبتا نزدیک این سیاره به زمین، آن‌را به بهترین هدف احتمالی برای ماموریت‌های فضایی جستجوگر حیات فرازمینی تبدیل کرده است. در نقشه گنج جهان، می‌توان محل این ستاره را با X نشانه‌گذاری کرد.
ستاره مادر، گلیس581، در میان یکصد ستاره نزدیک به خورشید است و با فاصله 20.5 سال‌نوری از زمین در صورت‌فلکی میزان واقع است. این ستاره تنها 30درصد خورشید سنگینی دارد و 50بار از آن کم‌نورتر است. جالب است که کوتوله‌های سرخ فراوان‌ترین ستارگان کهکشان راه‌شیری هستند! هشتاد ستاره از نزدیک‌ترین همسایگان خورشید به‌این دسته تعلق دارند.
خاویر بون‌فیلس، دیگر عضو این گروه تحقیقاتی که در دانشگاه لیسبون فعالیت دارد، می‌گوید: کوتوله‌های سرخ بهترین هدف برای جستجوی سیارات کم‌جرم و دارای آب مایع هستند. این ستارگان نور کمتری از خود ساطع می‌کنند و بنابراین کمربند حیات به‌مراتب به ستاره مرکزی نزدیک‌تر است. چنین سیاراتی را می‌توان به‌سادگی به روش سرعت شعاعی که موفق‌ترین روش در شکار سیارات فراخورشیدی است، شناسایی کرد.
دو سال پیش، این گروه توانست سیاره 15بار سنگین‌تر از زمین را در اطراف این کوتوله سرخ کشف‌کند، این سیاره که شباهت زیادی به نپتون دارد، هر 5روز و 10ساعت یک‌بار به‌دور ستاره مرکزی دوران می‌کند. آن‌زمان هم اخترشناسان نشانه‌هایی دال بر وجود سیاره‌ای دیگر در این منظومه یافته بودند، اما این‌بار با اندازه‌گیری‌های جدیدتر نه‌تنها توانستند این ابرزمین را شناسایی کنند، بلکه علایمی واضح از حضور سیاره‌ای دیگر با 8 برابر جرم زمین که هر 84 روز گردش خود را کامل می‌کند، بدست آورند.
اما عامل موفقیت این گروه در یافتن همزاد زمین، توانایی‌های منحصربه‌فرد هارپس، حسگر پیشرفته تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه اروپا است که به جستجوگر بسیار دقیق سیارات به‌شیوه سرعت شعاعی نیز مشهور است. این ابزار حتی توانایی اندازه‌گیری سرعت‌هایی کم‌تر از 1 متر بر ثانیه (3.6 کیلومتر بر ساعت) را نیز دارا است.

منبع SpaceFlightNow.com

[Mohammad Hosseyn]

ستاره شناسان سبك ترين كوتوله ي سفيد كهكشان راه شيري را به تازگي كشف نموده اند ؛ يك توپ هليومي به اندازه ي زحل كه هم جرم خورشيد است.

به علاوه آنها علت اين كمبود جرم را نيز يافته اند :‌ یك شريك پنهان. بله، احتمالاً‌ جرم ديگري بوده كه بيشتر مواد درون اين كوتوله ي سفيد كوچك را مكيده است و اينگونه برايش ردّي از خود به جاي گذاشته است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

وارن براون (Warren Brown) از مركز اختر فيزيك هاروارد – اسميتسون مي گويد : اين ستاره فوق العاده عجيب است .شرایط غير عاديی نياز است تا چنين كوتوله ي كم جرمي به وجود آيد.
هنگامي كه ستاره اي مشابه خورشيد بالغ شده وسپس مي ميرد، تبديل به يك كوتوله ي سفيد مي شود. كوتوله ي سفيد تازه كشف شده ، با نام طولاني SDSSJ091709.55+463821.8 (‌از اين پس J0917+46) در حدود 7400 سال نوري از زمين فاصله دارد، تقريباً نزديك مرز صورت فلكي سياهگوش و دب اكبر مي باشد. با وجود اينكه يك كوتوله ي سفيد معمولي در حدود يك پنجم جرم خورشيد ماده دارد
كوتوله ي سفيد جديد، تنها كسري از اين جرم را دارد. موکرمين كيليك (Mukremin Kilik) از دانشگاه اوهايو مي گويد : كوتوله ي سفيد ما با اينكه از نظر جرمي سبك مي باشد ولي در بعد اندازه، درشت به نظر مي رسد : قطرش 9 برابر يك كوتوله ي سفيد معمولي مي باشد!!
هنگامي كه منجمان در ابتدا j0917+46 را يافتند، پيش بيني كردند كه بايد يك همدم كشف نشده، كه سبب اين كاهش جرم بوده، داشته باشد. در ادامه تحقيقي روي سرعت شعاعي آن صورت گرفت كه به دنبال نشانه هايي از لرزش كوتوله ي سفيد بود (مادامي كه در اثر جاذبه ي همدم كشيده مي شود) نتيجه ي اين جستجو موجب تأييد پيش گويي شد. هم چنين منجمان احتمال اينكه اين همدم يك ستاره كم جرم رشته ي اصلي يا يك سياهچاله باشد را رد كردند و مي گويند به احتمال زياد يك كوتوله ي سفيد ديگر يا يك ستاره ي نوتروني البته با رأي بيشتر براي كوتوله ي سفيد !می باشد .
براون توضيح مي دهد :‌ هيچ ستاره اي به آنقدر پير نشده كه چنين كوتوله ي سفيد سبكي را از خود توليد كند. بنابراين ما فهميده ايم كه آن جرم بايد از طرف كوتوله ي سفيد همدمي بلعيده شده باشد.
اين تيم همچنين تاريخچه ي عجيب غريب اين جفت را روشن مي كند :
اين سيستم دوتايي با ستاره اي حدود دو برابر جرم خورشيد و ستاره ي ديگري، كم جرم تر از خورشيد متولد مي شود. ستاره اي كه سنگين تر بوده، زودتر متحول شده و تبديل به كوتوله ي سفيدي با جرم تقريباً خورشيد مي شود. 10 ميليارد سال بعد، همدم او نيزبه كوتوله ي سفيد ديگري مبدل مي شود. در هر مرحله لايه هاي خارجي گسترش يافته ي ستاره ي اولي، همدم را احاطه مي كند و سبب اصطكاك شديدي مي شود كه دو ستاره را به يكديگر نزديكتر مي كند. آنها هم اكنون ، هر 6/7 ساعت يك بار به دور هم مي چرخند در حاليكه شعاعشان حدود 000/650 مايل مي باشد و سرعت سرسام آوري در حدود 335000 مايل بر ساعت دارند.
به گفته ي كيليك ، رابطه ي بين كوتوله ي سفيد و همدمش، چون يك ازدواج كيهاني مي باشد. كه در آن هر دو طرف بايد چيزي بپردازند: ابتدا هر دو ستاره آهنگ نزديك شدن سر مي دهند. يكي از آنها ديگري را فرا مي گيرد ( مانند در آغوش گرفتن) البته با از دست دادن تدريجي جرم . و بدين صورت آنها نزديك تر مي شوند. سپس ستاره ي ديگر منبسط شده و غولي مي شود كه ستاره ي اول را در بر مي گيرد. (در آغوش گرفتن دوباره) و حالا اوست كه بايد مقدار زيادي از جرمش را از دست بدهد. آنها نزديك و نزديكتر شده و اين رقص كيهاني را ادامه مي دهند...
منجمان گمان مي كنند كه اين2كوتوله ي سفيد نهايتاً يكي شوند. گرچه براي اين يكي شدن 10 ميليارد سال زمان نياز است!!

منبع Akhtarvash.com,spaceflightnow

[Mohammad Hosseyn]

سازمان فضایی ناسا با آغاز ماه مه سال 2007 میلادی، چالشی نوین در سده کنونی به راه انداخته است.

ر این رقابت عمومی نمایندگان سازمان در مجامع عمومی به جستجوی پیشنهاداتی پیرامون ساخت بهترین دستکش برای فضانوردان خواهند پرداخت. فرد یا گرهی که بتواند با استفاده از حداقل امکانات و ضوابط بهترین دستکش را طراحی و تولید کند، مبلغ 200 هزار دلار آمریکا پاداش دریافت خواهد نمود.


این رقابت در موزه هوایی نیو انگلند (فرودگاه بین المللی برادلی) واقع در ایالت كنكتيكوت آمریکا برگزار خواهد شد و بازدید از آن برای عموم آزاد است.

مطابق با حداقل های نیازمندیها، این دستکش ها باید به اندازه ای بزرگ باشند که 95% از مچ یک مرد را بپوشانند. با سایر تجهیزات و سخت افزار های لباس های فضانوردی ناسا هماهنگ باشند. دست در آنها برای انجام هر نوع حرکتی آزاد باشد و در نهایت در مقابل فشار های زیاد مقاوم بوده و به هیچ وجه آسیب پذیر نباشند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

هر یک از دستکش ها برابر با 4.3 پی س آی دی تحت فشار قرار خواهند گرفت و پس از آن توسط ابزار آلاتی ویژه میزان انعطاف آنها ، در حرکت به جهت های مختلف مطابق با نیاز فضانورد بررسی خواهد شد.


علاوه بر این هر دستکش از پارامتر های مختلفی مانند خمش مچ، ورابری(دور سازی از محور) مچ ، ورين برى(كشش به سوى محور) مچ و خمش هریک از انگشتان و انگشت شست به صورت فردی و گروهی امتیاز دریافت می کند.


در نهایت دستکش ها مجددا تحت فشار قرار می گیرند تا عملکرد مقاومت آنها در فشار های بالا ارزیابی شود.


گروهی که بتواند با طراحی منحصر به فرد و برتر نسبت به دستکش های کنونی سازمان فضایی ناسا، بیشترین امتیاز را دریافت نماید برنده جایزه خواهد بود.

منبع NASA News Release

[Mohammad Hosseyn]

نگاهی به آینده خورشید

تجسم خورشید در چهار میلیارد سال آینده

یمی از اخترشناسان حرفه ای با استفاده از رصد خانه فرو سرخ آریزونا (متشکل از سه تلسکوپ اپتیکی مرتبط)موفق شدند خورشید را در چهار میلیارد سال آینده مجسم کنند، زمانی که خورشید در آن هنگام تبدیل به یک غول سرخ خواهد شد.

در واقع سه ابزار اپتیکی مرتبط به هم کار یک تداخل سنج بسیار بزرگ و مجهز را انجام می دهند.اخترشناسان با استفاده از این ابزار توانستند تعداد بسیار زیادی از ستارگان غول سرخ را مشاهده نمایند.یکی از نتایج مهم این مشاهدات کشف این نکته بود که ستارگان غول سرخ دارای سطوح متفاوتی می باشند،همچنین تعداد و محل لکه ها نیز در آن ها پراکنده می باشد.

بیش از یک سوم ستارگان غول سرخ مشاهده شده از لحاظ درخشندگی سطح یکسانی نداشتند، به عبارت دیگر در برخی نقاط از سطح آن ها لکه هایی ابر مانند دیده می شد که شاید قابل مقایسه با لکه های خورشیدی باشند. به عقیده دانشمندان عامل پدید آمدن این لکه ها شاید ناشی از موج های تکان دهنده ای باشد که توسط تپیدن ستاره ایجاد می شود و یا با گذر یک سیاره همدم از نزدیکی ستاره پدید می آید.

سام راگلند که مسئولیت این پروژه را بر عهده داشته است در این باره می گوید:در این روش با استفاده از سه تلسکوپ و روشی تداخل سنجی در عملی بی سابقه، داده های بسیار دقیق و ارزشمندی را پیرامون ستارگان غول سرخ در دور دست های کهکشان بدست آوردیم.در حقیقت ما با این کار به آینده خورشید نگریسته ایم.باور عادی ما از ستارگان این بوده است که آنها باید به صورت یک توپ گازی متقارن باشند.اما بیش از 30% از ستارگانی که ما روی آن ها تحقیق و بررسی انجام داده ایم دارای شکلی نا متقارن و نا موزون می باشند،این موضوع حاکی از آن است که این ستارگان در مراحل پایانی عمر خود دچار دگرگونی شده اند.این درست زمانی است که خورشید تبدیل به یک سحابی سیاره نما خواهد شد.

از جمله مزایای دیگر این تحقیقات که توسط راگلند و همکارانش صورت گرفت، اثبات این موضوع بود که با بکار گیری چند تلسکوپ اپتیکی مرتبط به جای یک ابزار بزرگ، می توان تصاویری با وضوح بسیار بالا حتی بسیار بهتر از موارد قبلی بدست آورد.در حال حاضر دانشمندان مشغول بررسی امکان به کار گیری پنج و یا حتی شش تلسکوپ فرو سرخ به طور مرتبط می باشند.

پروفسور لی آن ویلسون از دانشگاه ایالتی آیوا که مسئولیت ثبت و نگارش تحقیقات را بر عهده داشته است،می گوید:استفاده از سه تلسکوپ گام بسیار بزرگی در زمینه رصد های اپتیکی می باشد.زمانی که شما از چنین ابزارهایی استفاده می کنید،نه تنها می توانید اندازه یک ستاره را بیان کنید، بله می توانید متقارن بودن و یا عدم تقارن آن را نیز تشخیص دهید.اگر ما از تلسکوپ های بیشتری استفاده کنیم قادر خواهیم بود تا تصویری حقیقی از این ستارگان بدست آوریم.

راگلند و ویلسون به طور مشترک از سازمان فضایی ناسا و فرانسه نتیجه تحقیقات خود را ارائه دادند که توسط ژورنال اختر فیزیک نیز تایید شده است.

تداخل سنج ها با ترکیب نور های دریافتی سه تلسکوپ ،جزئیات بیشتری را به نمایش می گذارند.می توان این گونه تصور کرد که تلسکوپی به بزرگی فاصله سه تلکسوپ از یکدیگر پدید می آید.در ستاره شناسی رادیویی به دلیل بلند بودن طول امواج رادیویی گسیل شده (چند سانتی متر تا چند متر) نمايان ساختن تفاوت های بسیار ناچیز طول موج ها در زمان دخول نور در تلسکوپ های مختلف بسیار ساده است. در حالی که تداخل سنجی فرو سرخ برای امواجی که طول آن ها در حدود یک و نیم میکرون و یا یک صدم میلیمتر است،کار را بسیار مشکل می کند.(این طول موج ها در مقایسه با طول موج های رادیویی چیزی در حدود یک میلیون بار کوچک ترند).

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سحابى حلقوى(عکس از رصد خانه کک)


در طول موج های کوتاه ثبات و پایداری استقرار ابزار نقش حیاتی دارد،زیرا کوچکترین لرزشی کل سنجش ها را مختل می کند.علاوه بر این دانشمندان در این پروژه تکنولوژی را نوینی به کار بردند. آنها یک تراشه نیم اینچی یونیک(اپتیک یکپارچه برای جمع آوری پرتو های نور )*استفاده نمودند.این تفاوت بارز این تحقیق با سایر پژوهش های انجام شده بود که در آن ها از تعداد زیادی آینه برای هدایت پرتو های پراکنده نور به یک گیرنده مرکزی استفاده می شد.

هدف اصلی راگلند تمرکز بر روی ستاره هایی با جرم کم و متوسط بود. ستارگانی که از سه چهارم تا سه برابر خورشید جرم داشتند.این ستارگان زمانی که به مراحل پایانی عمر خود (میلیون ها سال پیش)نزدیک می شدند، بسیار حجیم شده و شروع به سوزاندن هلیوم می کنند.در زمان فعالیت یک ستاره درخشندگی و گرمای آن از سوختن هیدروژن و تبدیل شدن آن به هلیوم حاصل می شود.در مراحل پایانی این ستارگان از هسته ای بسیار چگال از کربن و اکسیژن تشکیل شده اند که توسط پوسته ای ضخیم احاطه می شود.در یک چرخه مداوم هیدروژن به هلیوم تبدیل می شود و هلیوم به کربن و اکسیژن.در بیشتر این نوع ستارگان چرخه تبدیل هیدروژن به هلیوم برای مدت صد هزار سال ادامه خواهد داشت و موجب درخشندگی ستاره می گردد.در بسیاری از موارد ستارگان دویست هزار سال پایان عمر خود را همچون یک ستاره متغییر می گذرانند.میزان درخشندگی این ستارگان هر هشتاد تا هزار روز تغییر می کند.این گونه از ستارگان را ستاره نخستین نیز می نامند.ستاره میرا در صورت فلکی قیطس(نهنگ) نمونه ای بارز از یک ستاره متغییر است.

راگلند می افزاید:یکی از دلایل علاقه من برای بررسی این گونه از ستارگان،سرنوشت مشابه ای است که خورشید نیز در آینده دچار آن خواهد شد.

در همین زمان است که ستارگان در اثر بادهای بسیار عظیمی در سطح ،لایه های بیرونی خود را از دست می دهند.پس از آن سحابی سیاره نمایی در حال گسترش پدید می آید که کوتوله ای سفید را در میان خود نگاه می دارد.هنگامی که ستاره لایه های خود را به اطراف می پراکند مانند یک سو پاپ شروع به تپیدن می کند.زمان تپش هم ماهانه آغاز شده و به صورت سالانه ادامه می یابد.راگلند و گروهش در این پروژه توانستند سی و پنج ستاره متغییر(میرا مانند)،هجده ستاره متغییر نیمه منظم و سه ستاره متغییر نامنظم را مشاهده و ثبت کنند.تمامی این ستارگان در فاصله در حدود 1300 سال نوری از زمین قرار دارند.دوازده عدد از ستارگان متغییر (میرا مانند) درخششی نا متقارن داشتند،این در حالی است که تنها سه عدد از ستارگان ستاره متغییر نیمه منظم و یک ستاره متغییر نامنظم چنین حالتی داشته اند.

راگلند در پایان افزود :دلیل این عدم تقارن در درخشندگی هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد.مدلی که توسط ویلسون ارائه شده است بیان می دارد که وجود یک سیاره همدم با اندازه ای در ابعاد مشتری شیار هایی در باد های ستاره ای پدید می آورد.این شیارها از لحاظ ظاهری باعث ایجاد شکلی نا متقارن می شوند.گمان می شود که سیاره ای در ابعاد زمین نیز در فاصله بسیار نزدیک به ستاره ، قادر به ایجاد چنین شیار هایی می باشد.اگر چه که سیاره ای چنان نزدیک به یک غول سرخ پس از مدت کوتاهی توسط خود ستاره بلعیده می شود.

تفاوت میزان موادی که توسط ستاره به بیرون رانده می شوند نیز می تواند به صورت ابر هایی متراکم(هم چگال) مانع از رسیدن نور بخشهایی از ستاره شود.

ویلسون می افزاید:دلیل این موضوع هر چیزی که هست،یک موضوع مهم را به ما یا آوری می کند،نظریه ای که در آن ستارگان به طور یکنواخت می درخشند ،کاملا اشتباه است.ما باید مدل های سه بعدی جدیدی را ارائه نمایم.

منبع Keck Observertory

[Mohammad Hosseyn]

شفق های قطبی نورهای که گاه از آسمان آویخته و دل هر بیننده را مجذوب خود می کند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شفق های قطبی نورهای که گاه از آسمان آویخته و دل هر بیننده را مجذوب خود می کند.

اما به علت تشکیل در عرض های جغرافیایی بسیار بالا یا پایین زمین دیدن آنها برای بسیاری امکان پذیر نیست، و اما به راستی این نور ها چیستند و از کجا آمده اند ؟

این مقاله٬ متن سخنرانی من٬ روز نجوم٬ در رصدخانه زعفرانیه است.

این مقاله قصد دارد به چنین سوالاتی پاسخ دهد برای مشاهده آن به لینک زیر مراجعه کنید :

Geomagnetic & Aurora

By : ILIA TEIMOURI

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



منبع [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

تحقيقاتي كه به تازگي توسط دو فيزيكدان انجام شده نشان مي دهد كه ميزان ماده از ميزان انرژ‍ي موجود در جهان براي هميشه بيشتر خواهد بود .

انشتين نشان داد كه ماده و انرژي نسخه هاي متفاوتي از يكديگر هستند . او با ارائه ي فرمول E=mc2 نشان داد كه چه ميزان انژي از تبديل جرم هر ماده مي توان بدست آورد .

در حال حاضر ما قادريم قسمت اعظم جهان خود را مشاهده كنيم اما با انبساط جهان ، اجسام دوردست هر لحظه سريع تر از ما دور دور مي شوند و روزي مي رسد كه اين اجسام با سرعتي كه فراتر از سرعت نور به نظر خواهد رسيد از ما دور خواهند شد و در آن هنگام ما تنها مي توانيم اجرام موجود در خوشه ي كهكشاني محلي خود را تماشا كنيم . هنگامي كه سرعت جسمي از سرعت نور فراتر رود آن جسم با توجه به فرمول انشتين به تشعشعات انرژي تبديل خواهد شد .

با توجه به اين نظريه اكنون فيزيكدان ها و كيهان شناسان بر اين باورند كه تريليون ها سال ديگر تمام ماده ي موجود در جهان به تشعشعات انرژي تبديل خواهد شد.

اما فشار ماده ي تاريك يا همان نيرويي كه باعث شتاب گرفتن جريان انبساط عالم مي شود شايد بتواند پيشگويي بالا را به نفع ماده تغيير دهد .دو فيزيكدان به نام هاي Lawrence Krauss و Robert Scherrer به تازگي با ارائه ي مقاله اي در نشريه ي Physical Review اعلام كردند تا زماني كه ماده ي تاريك باعث انبساط جهان مي شود ، نسبت ميان ماده و تشعشعات انرژي تقريبا همين گونه باقي خواهد ماند .

Krauss و Scherrer محاسبه كرده اند كه تشعشات انرژي كه ازمحو شدن ماده بوجود آمده اند با همان سرعت بوجود آمده ، رقيق خواهند شد و نسبت ميان ماده و انرژي همانگونه كه هست باقي مي ماند :

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هنگامي كه مقداري ماده در اين فرايند به تشعشع انرژي تبديل مي شود ، انرژي تاريك فاصله ي ميان فوتون هاي آن را افزايش مي دهد و باعث كاهش انرژي و غلظت آن در جهان مي شود . اين فرايند باعث خواهد شد تا ميزان ماده براي هميشه بر ميزان انزژي در جهان چيره باشد .



منبع universetoday

[Mohammad Hosseyn]

گفتگوی ویژه با پوریا ناظمی ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Mohammad Hosseyn]

نتايج مسابقه وبلاگها و وب سايتهاي ستاره شناسي

سرانجام نتيجه اين مسابقه هم در روز دوشنبه 3 ارديبهشت 1386 اعلام شد. وب سايت پارس اسکای با مدیریت محمد رحیمی به مقام اول، وب سایت آسمان شب ایران با مدیریت خسرو جعفری زاده به مقام دوم و وب سايت كاربران هوافضا به مقام سوم، رسیدند. ( خبر بروز شد )

نخستين جشنواره وب‌سايتها و وبلاگهاي فضايي كه از سوي سازمان فضايي ايران و به مناسبت هفته جهاني نجوم برگزار شده بود، روز دوشنبه، سوم ارديبهشت 1386 با معرفي برگزيدگان به كار خود پايان داد.

در اين مراسم كه جمعي از مديران پايگاه‌هاي اينترنتي فضايي و نجومي شركت داشتند، آقاي مهندس احمد طالب‌زاده رياست سازمان فضايي ايران با اشاره به اين نكته كه نجوم از سوي مسئولان نظام مورد توجه جدي است، اعلام كردند كه: ما ايران را از متوليان نجوم مي‌دانيم و مايليم اين اوج را بار ديگر تكرار كنيم.

ايشان همچنين تأكيد كردند: سازمان فضايي ايران با عنايت به اين كه مسئوليت توجه به علوم فضايي را نيز به عهده دارد و نجوم مهمترين دانش فضايي است، ما بايد توجه ويژه‌اي به اين موضوع داشته باشيم.

در اين مراسم همچنين آقاي مهندس شهرام يزدان پناه، سرپرست روابط عمومي سازمان فضايي ايران در مورد تاريخچه سازمان و دلايل توجه اين ارگان دولتي به حوزه مطلب‌نويسي فضايي اشاره كردند و در پايان به شرح اصول و قواعد گزارش‌نويسي علمي پرداختند. ايشان همچنين اشاره كردند كه روابط عمومي سازمان فضايي ايران درصدد است تا با تشكيل دوره‌هاي آموزشي خاص براي مديران و نويسندگان حوزه فضا در اينترنت، موجبات رشد و شكوفايي اين حوزه رسانه‌اي را در خصوص آموزش و اطلاع‌رساني صحيح فراهم آورد.

در اين برنامه همچنين آقاي عماد هنرپرور به نمايندگي از جامعه مديران حوزه اينترنت ايران نيز حضور داشتند كه با توجه به نيازهاي جامعه علمي‌نويس كشورمان قول دادند تا به زودي امكانات و ابزار ويژه‌اي را براي اين قشر خاص منتشر نمايند.

در پايان نتيجه داوري انجام شده از بين بيش از يكصد وب‌سايت و وبلاگ فضايي اعلام گرديد. وب‌سايتهاي آسمان پارسي، آسمان شب ايران و كاربران هوافضا به ترتيب موفق به كسب رتبه اول تا سوم شدند. همچنين وبلاگهاي منجمان آماتور، انجمن نجوم مهبانگ تربت حيدريه و گروه نجوم سمپاد زاهدان نيز در بخش وبلاگها توفيق كسب عناوين نخست تا سوم را به دست آوردند.

منبع خبر : [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

هاوکینگ به ایران می‌آید

پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اعلام کرد پرفسور استفاون هاوکینگ به زودی به ایران سفر می‌کند.

پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اعلام کرد: پرفسور استفاون هاوکینگ، استاد برجسته ریاضیات و کیهان شناسی دانشگاه کمبریج و صاحب کرسی لوکسیان پرفسور ریاضیات این دانشگاه، که زمانی در اختیار سر ایزاک نیوتون بوده است، به زودی به ایران سفر می‌کند.

[Mohammad Hosseyn]

استفان هاوكينگ در ايران (يکشنبه 16 ارديبهشت 1386)




«استفان هاوكينگ»، استاد دانشگاه «كمبريج» و فيزيكدان برجسته معاصر به دعوت پژوهشگاه دانش‌هاي بنيادي به ايران مي‌آيد.

به گزارش ايسنا، «استفان هاوكينگ»، استاد دانشگاه «كمبريج» و دانشمند برجسته معاصر به دعوت پژوهشگاه دانش‌هاي بنيادي (مركز تحقيقات فيزيك نظري و رياضيات) تيرماه به ايران مي‌آيد.

وي در مدت سفر به ايران ضمن برگزاري نشست‌هاي تخصصي احتمالا در المپياد جهاني فيزيك در اصفهان نيز حضور خواهد يافت.

گفتني است، استفان ويليامز هاوكينگ در تاريخ 8 ژانويه سال 1942 در شهر اكسفورد در انگليس متولد شد.

خانه پدري وي در شمال انگليس بود اما در طول جنگ جهاني دوم اكسفورد مكاني امني براي كودكان محسوب مي‌شد.



وقتي او به سن 8 سالگي رسيد خانواده وي به سنت آلبانز شهري در حدود 20 مايلي شمال لندن نقل مكان كردند.

در سن 11 سالگي استفان به مدرسه سنت آلبانز رفت و سپس به كالج دانشگاه آكسفورد كه كالج قديمي پدرش بود رفت.

استفان مايل به تحصيل در رشته رياضيات بود اگرچه پدرش پزشكي را ترجيح مي‌داد. در كالج دانشگاه رشته رياضيات تدريس نمي‌شد بنابراين استفان در عوض رشته فيزيك را انتخاب كرد. پس ازسه سال و در حالي كه كار زيادي انجام نداده بود استفان در رشته علوم طبيعي اولين ديپلم افتخاري را كسب كرد.

پس از آن استفان براي تحقيقات در رشته كيهان شناسي به كمبريج رفت كه در آن زمان هيچ كس در آكسفورد در اين حوزه فعاليت نمي‌كرد. استاد وي دنيس سياما بود اگرچه استفان اميدوار بود كه با فرد هويلي كه در اين رشته در كمبريج كار كرده بود، تحقيقاتش را انجام دهد.

پس از كسب دكتري استفان به عنوان اولين محقق انتخاب شد و سپس عنوان محقق تخصصي را در كالج گونويل و كايوس به خود اختصاص داد.

وي پس از ترك موسسه نجوم در سال 1973 به دپارتمان رياضي كاربردي و فيزيك تئوريك رفت و از سال 1979 مقام استادي Lucasian را در رشته رياضيات كسب كرد. اين كرسي در سال 1663 با هزينه‌ ريويرند هنري لوكاس، يكي از اعضاي پارلمان دانشگاه و به درخواست وي برگزار شد. اين مقام اولين بار نصيب اسحاق بارو و سپس در سال 1669 نصيب نيوتون شد.

استفان هاوكينگ بر روي قوانين پايه‌اي كه كائنات را اداره مي‌كنند كار كرده است. وي با همراهي روگر پنروس نشان داد كه تئوري عمومي نسبيت انيشتن كه اشاره به فضا و زمان دارد، نقطه آغازي در پديده بيگ بنگ (انفجار بزرگ) و نقطه پاياني در سياهچاله‌ها دارد.

اين نتايج نشان مي‌دهد كه يكي كردن نسبيت عمومي با تئوري كوانتوم امري ضروري است. تئوري كوانتوم يك دستاورد بزرگ علمي ديگر از نيمه اول قرن بيستم است.

يك نتيجه چنين اتحادي كه وي كشف كرد اين بود كه سياه چاله‌ها نبايد كاملا سياه باشند اما بايد پرتوهايي را منتشر كنند و در نهايت از بين رفته و ناپديد مي‌شوند. فرض ديگر اين است كه كائنات لبه يا مرزي در زمان تصوري ندارد. اين امر نشان مي‌دهد كه روشي كه كائنات بر اساس آن آغاز شده‌اند كاملا با قوانين علم تعيين شده است.

پروفسور هاوكينگ كه 12 ديپلم افتخاري دارد در سال 1982 جايزه CBE را كسب كرده و ديپلم افتخار بعدي را نيز در سال 1989 به خود اختصاص داد. وي تعداد زيادي جايزه، مدال و پاداش دريافت كرده است و محقق انجمن سلطنتي و عضو آكادمي علوم آمريكا است.

منبع : آسما پارس و مجله ی نجوم

[Mohammad Hosseyn]

یخ‌های ناپیوسته در زیر سطح مریخ
با بررسی اطلاعات دریافت شده از فضاپیمای ادیسه ناسا، دانشمندان موفق به کشف لایه‌هایی از یخ در اعماق متفاوت سطح سیاره سرخ‌ فامِ مریخ شدند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


بر اساس این اطلاعات که در مجله نیچر(Nature) مورخ اردیبهشت ۲۰۰۷ به چاپ رسیده است، احتمالا فضاپیمای ققنوس در ماموریت سال ۲۰۰۸ خود موفق به کشف لایه‌های ناپیوسته‌ای از یخ در اعماق متفاوت در زیر سطح خاکی یخ زده خواهد شد. «ج. بن فیلد»(J. Bandfield) از دانشگاه آریزونا می‌گوید:"لایه‌های بالایی خاک تاثیر زیادی بر یخ زیرین خود دارند".


نتایج جدید بر اساس تصاویر فرو سرخ از منطقه یخ زده جنوبی و شمالی بدست آمده است که ۵ سال پیش مورد بررسی قرار گرفته بود. هم اکنون با استفاده از روش‌های جدید نقشه بَرداری از عمق، جزئیات بیشتری قابل تشخیص است. راه حل جدید، استفاده از تصاویر دمایی است که تغییرات سریع درجه حرارت را در بهار، تابستان و پاییز نشان می‌دهند. لایه یخ زیرین گرمای بیشتری را نسبت به خاک روی آن در خود نگاه می‌دارد. بنابراین هر چه این لایه یخ به سطح نزدیک‌تر باشد، دمای سطح آهسته‌تر از زمانی که این لایه در عمق بیشتری قرار دارد، تغییر می‌کند.


نقشه‌های بدست آمده میزان نزدیکی این لایه‌های یخ را به سطح نشان می‌دهند. بن فیلد می‌گوید:"در مناطقی که با سنگ‌های زیادی پوشیده شده است، گرمای بیشتری در لایه‌های زیرین محفوظ می‌ماند که این امر باعث تشکیل لایه مقاومی از یخ در عمق بیشتر می‌شود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که دو عامل سطحی سنگ و غبار باعث انتشار ناپیوسته لایه‌های یخ زیرین هستند که با مدل‌های کامپیوتری می‌توان محل آن‌ها را نشان داد".


بن فیلد می‌افزاید:"با استفاده از این نتایج می‌توان مدل آب و هوایی دراز مدتی را برای مریخ پیش بینی کرد. بر اساس این اطلاعات مریخ در گذشته دوران‌های سردتر و گرم‌تری را طی کرده است که این مسئله مشابه دوران‌های یخبندان در زمین است. در مناطقی که لایه یخ به سطح نزدیک‌تر است، رابطه میان این لایه و جریان آب و هوا را نشان می‌دهد که خود شاهدی بر این است که با تغییر شرایط آب و هوایی، آب یخ زده لایه‌های زیرین می‌تواند محل خود را با بخار آب موجود در جو عوض کند. «ف. کریستنسن»(Ph. Christensen) از دانشگاه آریزونا می‌گوید:"بیش از ده سال است که دانشمندان به وجود لایه‌های یخ در مریخ پی برده‌اند. آن چه هم اکنون حائز اهمیت است، یافتن پاسخی برای منشا این آب و چگونگی راه یافتن آن به این قسمت است".



منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

والتر شیرا، فضانورد برجسته سازمان فضایی ناسا در گذشت

ناسا امروز اعلام کرد والتر (والی) شیرا ، فضانورد کار آزموده و با سابقه این سازمان فضایی، در سن 84 سالگی درگذشت.

خانواده شیرا اعلام کردند که وی به طور طبیعی در روز چهارشنبه در بیمارستان لا جولا واقع در ایالت کالیفرنیا دار فانی را ودا گفت.

مایکل گریفین مدیر ارشد ناسا در بیانیه ای اظهار داشت: با درگذشت والی شیرا ، بار دیگر فقدان یکی دیگران از پیشگامان سفر های فضایی بشر، ما را بسیار اندوهگین کرده است.



شیرا فعالیت حرفه ای خود را به عنوان خلبان در آکادمی ناوال اندکی پس از جنگ با کره آغا نمود.او در ابتدا به عنوان یکی از فضانوردان اصلی ماموریت مرکوری انتخاب گشت، اما گام فراتر نهاد و علاوه بر این ماموریت در سایر کاوش های فضایی همچون ژمینی و آپولو حضور یافت.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
والتر شیرا، فضانورد برجسته سازمان فضایی ناسا (عکس از ناسا)

او در سوم اکتبر سال 1962 میلادی با فضاپیمای مرکوری به فضا پرتاب شد، و در سومین پرواز به دور مدار زمین،به عنوان پنجمین آمریکایی در فضا نام خود را ثبت نمود.

شیرا به همراه فضانورد توماس پی. استافورد در ماموریت ژمینی 6 که به عنوان نخستین تلاش برای ملاقات با سایر فضاپیمای های مدارگرد محسوب می شد حضور داشتند.او همچنین در ماموریت آپلو 7 (نخستین ماموریت پس از حاثه غم انگیز آپولو 1 که در آن بر اثر آتش سوزی ،سه فضانورد جان خود را از دست دادند) به فضانوردان دان ایزله و والتر کانیگهام ملحق شد.

[Mohammad Hosseyn]

درخشان‌ترین ابرنواختر تاریخ


درخشان‌ترين ابرنواختر تاريخ کشف شد. بر اساس رصدهای تلسکوپ فضایی پرتو ايکس چاندرا و برخی از تلسکوپ‌های زمینی درخشان‌ترین انفجار ستاره‌ای که تا به حال اتفاق افتاده است، احتمالا گونه‌ی جدیدی از انفجارهای ابرنواختری است. این کشف جدید نشان می‌دهد که در هنگام نوزادی جهان انفجارهای بسیار شدید ابرنواختری متداول بوده است. ممکن است در کهکشان ما نیز چنین انفجاری اتفاق بیفتد.

«ناتان اسمیت»(Nathan Smith) از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی که رهبری گروهی از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا و تگزاس را بر عهده دارد می‌گوید:"این انفجار بسیار مهیب و صدها برابر پرانرژی‌تر از انفجارهای ابرنواختری متداول بود. این بدین معناست که ستاره‌ی عامل این انفجار یک ستاره‌ی ابرپرجرم با جرمی معادل ۱۵۰ جرم خورشیدی بوده است که تا به حال دیده نشده بود". تصوير بالا-راست ابرنواختر را در نور مرئی و تصویر پایین-راست آن را در ناحیه ایکس نشان می‌دهد. جرم سمت چپ هر دو تصویر، هسته کهکشان میزبان است که در تصویر چاندرا درخشندگی آن با ابرنواختر برابری می‌کند!

دانشمندان معتقدند اولین ستارگان در جهان این گونه ستارگان بسیار پرجرم بوده‌اند و این ابرنواختر نمونه‌ای نادر از مرگ این گونه ستارگان است. کشف این ابرنواختر که SN ۲۰۰۶gy نام دارد گواهی است بر این که مرگ ستاره‌های پرجرم آن گونه که تئوری پیش بینی می‌کند، اتفاق نمی‌افتد.

«الکس فیلیپنکو»(Alex Filippenko) رهبر رصدهای زمینی در رصدخانه‌ی «لیک»(Lick) در کالیفرنیا و رصدخانه «کک»(Keck) در موناکیِ هاوایی می‌گوید:"در بین تمام انفجارهای ستاره‌ای این نمونه بدون ‌شک عظیم‌ترین است. ما از درخشندگی بسیار زیاد و مدت زمان این درخشش متحیر شدیم".

احتمال داشت که این انفجار یک انفجار ابرنواختری نباشد و در اثر وارد شدن یک ستاره کوتوله با جرمی بیش‌تر ازجرم خورشید به درون یک ناحیه غنی از هیدروژن به وجود آمده باشد اما رصدهای چاندرا نشان داد که چنین اتفاقی نیفتاده و این انفجار یک انفجار ابرنواختری بوده است. اگر اتفاق اول رخ می‌داد، پرتوهای X ساطع شده می‌بایست ۱۰۰۰ بار درخشان‌تر از حالت کنونی می‌بود. «دیو پولی»(Dave Pooley) از دانشگاه کالیفرنیا و رهبر رصدهای چاندرا می‌گوید:"رصدهای چاندرا مدرکی محکم است که نشان می‌دهد SN ۲۰۰۶gy مرگ یک ستاره‌ی پرجرم است".

ظاهرا این ستاره پیش از انفجار مقدار زیادی از جرم خود را به بیرون پرتاب کرده است. این از دست دادن جرم همانند اتفاقی است که هم اکنون برای ستاره‌ی «اتا-کارینا»(Eta Carinae) می‌افتد. اتا کارینا یک ستاره‌ی بسیار سنگین در کهکشان ما است. این احتمال وجود دارد که اتا-کارینا نیز در چنین اتفاقی منفجر شود. اما تفاوت در این جاست که SN ۲۰۰۶gy در کهکشان NGC ۱۲۶۰ و در فاصله‌ی ۲۴۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد اما فاصله‌ی اتا-کارینا از ما تنها ۷۵۰۰ سال نوری است.

«ماریو لیویو»(Mario Livio) از موسسه علوم تلسکوپ فضایی می‌گوید:"ما نمی‌دانیم که این ستاره به زودی منفجر خواهد شد یا نه، اما بهتر است مراقب آن باشیم. در صورت انفجار این ستاره ما شاهد پرنورترین ابرنواختر تاریخ تمدن بشری خواهیم بود". ابرنواخترها هنگامی به وجود می‌آیند که ستاره‌ای پرجرم سوخت خود را به پایان برساند و در اثر نیروی گرانش در خود فرو بریزد.

اما در این انفجار احتمالا اتفاقات دیگری رخ داده است. تحت شرایط خاصی هسته‌ی ستاره مقادیر زیادی پرتو گاما تولید کرده است و بخشی از این پرتوها به ماده و پادماده تبدیل شده و سپس هسته با سرعت زیادی در خود فرو ریخته است و در اثر انفجاری شدید لایه‌های اطراف را به بیرون پرتاب کرده است. در اثر این انفجار تمام مواد به بیرون پرتاب می‌شوند و ماده‌ای برای تشکیل سیاه‌چاله‌ی مرکزی باقی نمی‌ماند. اتفاقی که با نظریات هم‌خوانی ندارد. اسمست می‌گوید:"این دو نوع انفجار در تکامل کهکشان تاثیر بسیار متفاوتی دارند. یکی حجم بسیار زیادی از عناصر جدید را به محیط پرتاب می‌کند و دیگری آن‌ها را در قالب یک سیاه‌چاله در خود نگه می‌دارد".

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

ماده تاریک باعث خاموشی ستارگان اولیه شده است

به راستی ماده تاریک در دوران اولیه کیهان چه نقشی داشته است؟ از آنجا که بخش وسیعی از عالم، از ماده تاریک تشکیل شده ،روشن است که این ماده اسرار آمیز در روند عالم تاثیر به سزایی دارد.

گروهی از محققین بر این عقیده اند که مواد چگال تشکیل دهنده ماده تاریک، با شکل گیری ستارگان تاریک نخستین ، مانع از ورود نسل اولیه ستارگان به مرحله "رشته اصلى" شده اند.ستارگان تاریک به جای سوختن هیدروژن ( همجوشی هسته ای)،با نابودی ماده تاریک گرم می شدند و به احتمال زیاد این ستارگان هنوز هم در گوشه ای از کیهان وجود دارند.



تنها چندین صد هزار سال پس از انفجار بزرگ با سرد شدن تدریجی کیهان، مواد اولیه از ابر های گاز يونيده ابر گرم جدا شدند و در اثر گرانش گرد هم آمدند و ستارگان نخستین را شکل دادند.اما این ستارگان با ستارگانی که ما امروز می بینیم تفاوت های عمده ای داشته اند.آنها به طور کلی از هیدروژن و هلیم تشکیل می شدند و پس از این که جرم شان بسیار زیادی می شد با انفجاری مهیب تبدیل به ابر نو اختر می گشتند. انفجار های ابر نواختری پی در پی و همجوشى هسته اى این دست از ستارگان، باعث ورود عناصر سنگین تری به کیهان می شد.



ماده تاریک در دوران اولیه کیهان، حکم فرما بوده است. این ماده اسرار آمیز با گرانش خود مواد موجود در کیهان را به دور هم جمع کرده و هاله ای آز آنها تشکیل می داده است. همچنان که ستارگان اولیه در درون هاله هایی از ماده تاریک در کنار هم گرد می آمدند، پروسه ای که از آن تحت عنوان سرد شدن مولکولی هیدروژن یاد می شود،به ،فروپاشی آنها به داخل ستارگان کمک می کرده. البته این ایده متداولی است که مورد پذیرش شمار زیادی از اخترشناسان می باشد.



اما عده ای از محققین ایالات متحده بر این عقیده اند که ماده تاریک صرفا به واسطه گرانشش تاثیر گذار نبوده ، و به طور عمیق تری در کیهان درگیر بوده است.نتایج تحقیقات این گروه تحت عنوان " ماده تاریک و ستارگان نخستین : فاز جدیدی از تکامل تدريجى ستاره ای" به چاپ رسیده است.

هنگامی که ریز ذرات ماده تاریک به هم فشرده می شوند،از بین می روند.ذارت در فرایند نابودی مقدار زیادی حرارات ایجاد کرده و باعث اختلال در مکانیزم پروسه سرد شدن مولکولی هیدروژن می شوند. همجوشی هسته ای هیدوژن می ایستد و فاز نوین ستاره ای "ستاره تاریک" آغاز می گردد.بدین ترتیب گوی های پرجرمی از هیدروژن و هلیوم به جای همجوشی هسته ای از نابودی ماده تاریک حاصل می آیند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از ستارگان نخستین


اگر این ستارگان به میزان کافی پایدار باشند، احتمال می رود شماری از آنها هنوز هم وجود داشته باشند.این بدان معنا است که جمعیت های ستارگان نخستین هیچگاه به مرحله "رشته اصلی" نرسیده اند و همچنان در پروسه توسعه نيافته نابودی ماده تاریک به سر می برند و به بیان دیگر عقب مانده اند.

همچنان که ماده تاریک در این فرایند به مصرف می رسد.مقادیر دیگری از ماده تاریک در سایر نقاط به عنوان جایگزین به سوی هاله جریان خواهند یافت تا هسته همچنان گرم بماند.بدین ترتیب همجوشی هسته ای هیدروژن همانند گذشته دیگر ادامه نخواهد یافت.



از طرف دیگر ممکن است ستارگان تاریک نتوانند برای مدت زیادی دوام بیاورند. همجوشی هسته ای مواد عادی ممکن است سرانجام فرایند نابودی ماده تاریک را مختل نماید.بنابر این سیر تکاملی این دست از ستارگان برای تبدیل شدن به یک ستاره عادی از حرکت نمی ایستد ، بلکه به تاخیر می افتد.



چگونه اخترشناسان می توانند به جستجوی ستارگان تاریک بپردازند؟



ستارگان تاریک بسیار عظیم اند و شعاع هسته آنها می تواند بیش از یک واحد نجوی باشد (فاصله بین زمین و خورشید، در حدود 150 میلیون کیلومتر). در نتیجه کاندیدا های مناسبی برای آزمایش عدسى گرانشی می باشند.در این آزمایش مشاهداتی از گرانش کهکشان های مجاور به عنوان تلسکوپ های مصنوعی برای کانونی کردن نور اجرامی که در دور دست ها قرار دارند، استفاده می شود. تا کنون این بهترین روشی است که اخترشناسان برای شناسایی و بررسی اجرام دور دست از آن بهره می برند.



این ستارگان همچنین از راه دیگری نیز قابل آشکار سازی هستند،اگر ماهیت ماده تاریک از تئوری "کنش و واکنش ضعیف ذرات پر جرم" پیروی کند، به هنگام نابودی ریز ذرات ماده تاریک، مقدار زیادی حرارت تولید می شود و بواسطه این گرمای زیاد ،تابش هایی در طیف گاما صورت می گیرد. علاوه بر این ذرات دیگری نیز در فضا پراکنده می گردند. بنا بر این اخترشناسان با بررسی آسمان در طیف گاما و جستجوی ذراتی همانند نوترينو و پاد (ضد) ماده می توانند به وجود ستارگان تاریک پی ببرند.



راه سوم برای یافتن این دست از ستارگان، تاخیر در ورود به مرحله "رشته اصلی" ستارگان اولیه است.ستارگان تاریک می توانند برای میلیون ها سال برای رسیدن به این مرحله تاخیر داشته باشند، که این امر خود باعث ایجاد شکافی غیر عادی در فرایند تکاملی ستارگان می باشد.



شاید ستارگان تاریک بتوانند اخترشناسان را در یافتن ماهیت حقیقی ماده تاریک یاری نمایند.



منبع ARXIV.org / Universe Today

[Mohammad Hosseyn]

مقاله کوتاه جهت آشنایی با دسته از کهکشان ها، که بی قاعده نام دارند

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقاله کوتاه جهت آشنایی با دسته از کهکشان ها، که بی قاعده نام دارند.

برای دریافت فایل به لینک زیر مراجعه کنید :

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

نخستین نقشه از سطح یک فراخورشیدی

برای اولین بار دانشمندان موفق شدند با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر نقشه‌ای را از سیاره‌ای ناشناخته که به دور ستاره‌ای همانند خورشید می‌چرخد، تهیه کنند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این سیاره که متشکل از گاز است، فاقد سطح یک پارچه بوده و به همین علت به صورت توده‌ای غبار مانند نمایان است. تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک «لکه داغ» را نیز در این سیاره کشف کرده است. «ه .ناتسن» (H. Knutson) از دانشگاه هاروارد می‌گوید:"احساس ما مانند گالیله در زمانی است که برای اولین بار مشتری را دید".

این تلسکوپ تنها برای تشخیص سیاره‌هایی بسیار داغ که فاقد آب مایع یا اثری از حیات هستند، به کار می‌رود. تلسکوپ فضایی «جیمز وب» که قرار است در سال ۲۰۱۳ پرتاب شود قادر به شناسایی سیاراتی مشابه با شرایط زمین نیز خواهد بود. از آن جایی که در ناحیه فروسرخ تفاوت درخشندگی سیاره و ستاره کمتر است، لذا راحت‌تر می‌توان سیگنال‌های سیاره را دریافت کرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروه تحقیقاتی توانست با استفاده از دوربین فروسرخ در طی ۳۳ ساعت بیش از ۲۵۰ هزار اطلاعات را از سیاره HD۱۸۹۷۳۳b جمع آوری کند. این گروه با اندازه‌گیری تغییرات در هنگام چرخش سیاره نقشه‌ای طولی را تهیه کردند و سپس میزان روشنایی سیاره را از یک قطب تا قطبی دیگر را در طول نوارهایی اندازه گرفتند و سپس این نوارها را به صورت یک تصویر سرتاسری نشان دادند.

ناتسن می‌افزاید:"می‌توان تغییرات درخشندگی سیاره را در زمانی که نواحی موجود در جو آن در اثر چرخش سیاره قابل رویت هستند و در زمانی که از دید ما خارج می‌شوند، مشاهده کرد. اندازه لکه داغ کشف شدهِ سیاره‌ HD۱۸۹۷۳۳b با درجه حرارت ۹۳۰ درجه سلسیوس دو برابر لکه داغ مشتری با درجه حرارت ۹۰- درجه سلسیوس است که تنها ۳۰ درجه گرم‌تر از نقاط اطراف آن است. «د. شاربونو» (D. Charbonneau) از هاروارد می‌گوید:"این سیاره دارای تندبادهایی با سرعت ۹۶۰۰ کیلومتر بر ساعت است. در صورتی که سرعت تندبادهای زمین ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت است".

بادهای گرم این سیاره احتمالا دلیلی بر شب‌های گرم آن هستند. در غیر این صورت جهتی که به سمت ستاره بود می‌سوخت و جهت مخالف آن یخ می‌زد! اختلاف دمای این دو قسمت حدود ۵۰۰ درجه است یعنی در شب سردترین نقطه دارای درجه حرارتی در حدود ۶۵۰ درجه سلسیوس است. ستاره‌‌ی مادر با فاصله‌‌ی ۶۰ سال نوری اندکی خنک‌تر و کوچک‌تر از خورشید ماست. این سیاره که کمی از مشتری بزرگ‌تر است با فاصله ۸/۴ میلیون کیلومتر به دور ستاره‌اش می‌چرخد و هر ۲/۲ روز یک دور کامل می‌زند.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

دانشمندان به تازگي موفق به كشف پيرترين ستاره ي جهان شدند ستاره اي كه تقريبا پا با پاي جهان عمر كرده است. اما دانشمندان چگونه عمر ستارگان را تعيين مي كنند

نا به محاسبه ي دانشمندان 13.7 بيليون سال ازز عمر جهان مي گذرد . با اين حساب پيدا كردن ستاره اي با سن 13.2 بيليون سال بسيار شگفت انگيز به نظر مي رسد . اين دان معناست كه اين ستاره ي پير مدت زمان كمي پس از انفجار بزرگ بوجود آمده است يعني تنها چند صد ميليون سال از "جهان ما " كوچك تر است .

اين ستاره ي كهن سال كه به تازگي توسط رصد خانه اروژايي جنوبي VLT كشف شده است ، HE 1523-0901 نام گذاري شده .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ستاره شناسان با مشاهده ي چنين ستارگاني مي توانند پيش بيني كنند كه به ستاره اي كهن سال نگاه مي كنند اما آنها چگونه مي توانند سن اين ستارگان را به اين دقت محاسبه كنند ؟

تاريخ گذاري و تعيين سن ستارگان بسيار مشكل به نظر مي رسد . نحوه ي كار دانشمندان بسيار شبيه به كار باستان شناسان است ، باستان شناسان براي تاريخ گذاري بروي اجسام كشف شده در حفاري ها از شيوه اي موسوم به راديوكربن استفاده مي كنند و با بكارگيري ايزتوپ هاي كربن سن وسايل پيدا شده در حفاري ها را تعيين مي كنند .

ستاره شناسان براي تعيين سن اين ستاره با استفاده از رصد خانه VLT فراواني عناصر گوناگون راديو اكتيو مانند اورانيوم و توريم را در اطراف ستاره اندازه گيري مي كنند . اين عناصر راديو اكتو براي ستاره شناسان در حكم ايزوتوپ هاي كربن است براي كاوش گران آثار باستاني .

هنگامي كه يك ستاره شكل مي گيرد عناصر راديواكتيو شروع به واپاشي مي كنند و به عناصر سبك تر تبديل مي شوند . با دانستن آهنگ واپاشي و همچنين اندازه گيري دقيق ميزان اين عناصر دانشمندان قادر خواهند بود سن يك ستاره را تعيين كنند حتي اگر 13.2 بيليون سال از عمر ستاره اي گذشته باشد .



مشاهده تصوير بزرگتر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

منبع universetoday.com

[Mohammad Hosseyn]

لكه جديد خوشيدي

لكه جديد خورشيدي با شماره 956 در غرب خورشيد پدیدار شده است. این لکه در روز 22 اردیبهشت ماه از غرب خورشید حرکت خود را آغاز کرده است و در روز هاي آينده وضعيت بهتري براي بررسي کردن پیدا خواهد كرد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

درخشان ترين ابر نواختري كه تاكنون ديده شده سوالات مهمي را در مورد چگونگي پايان عمر ستاره هاي عظيم به وجود آورده است.

چندين گروه از منجمان ابر نواختري را رويت كرده اند كه به نظر مي رسد 2 يا 3 برابر درخشان تر از ركورد قبلي باشد. تخمين زده مي شود كه اين ابر نواختر (ابر نواختر 2006gy ) حداكثر درخشندگي 50 ميليارد برابر خورشيد را دارد(با قدر مطلق -22) كه اين تخمين دور از واقعيت نيست. ابر نواختر 2006gy صد برابربيشتر از يك ابر نواختر معمولي نوع دوم انرژي پخش مي كند كه حاكي از مرگ يك ستاره بسيار بزرگ است.بعد از پيدا شدن اين ابر نواختر در 18 سپتامبر 2006 در فهرستNGC 1260 در پرسيوس حدود 70 روز طول كشيد تا به اوج خودش برسد در حالي كه اين زمان براي ابر نواختري معمولي 20 تا 30 روز است و اين ابر نواختر به طور حيرت آور صد روز بالاي قدر مطلق -20.5 باقي ماند.
يك گروه به رهبري نادان اسميت(nathan smith) از دانشگاه كاليفرنيا استدلال مي كنند كه اين ابر نو اختر براي اينكه به حداكثر درخشندگي اش برسد بايد حداقل چيزي به اندازه 100 برابر جرم خورشيد دفع مواد داشته باشد. به عبارت ديگر احتمالا واجد(به وجود آورنده )در هنگام تولد به اندازه 150 برابر جرم خورشيد را به بيرون انداخته و 110 برابر يا بيشتر در زمان مرگ آن.
مدلها پيش بيني مي كنند كه ستاره هاي پر جرم (بزرگ) بيشتر بسته هاي گازيشان را به كمك بادهاي عظيم پراكنده مي كنند كه آنها را شايد 10 تا 40 برابر جرم خورشيد قبل از انفجار كم مي كنند. اما در مقاله اي كه به نيچر(nature) اريه شد، اسميت و گروهش نتيجه گرفتند كه واجد ابر نواختر 2006gy نتوانسته است كه بيشتر بسته هاي گازي عظيمش را قبل از انفجار پراكنده كند. گروه استدلال مي كنند كه اين ابر نواختر توسط يك سحابي بزرگ كه در حال حاضر به كمك اين ابر نواختر روشن و درخشان شده است احاطه شده بود. اين شبيه سي بي هومون كولوس (homunculus) است كه دور تا دور اتاكرينا(eta carina) را فرا گرفته است كه جزء درخشان ترين و بزرگترين ستارگان كهكشان ما است.
اين مشاهدات اظهار مي كند كه اين ستاره هايي كه فوق العاده بزرگ و درخشان هستند مي توانند در چرخه زندگيشان زودتر از موقعي كه نظريه ها پيش بيني مي كنند منفجرشوند به عبارت ديگر آنها مي توانند بدون
اينكه حتي منبسط شده و برابر غول هاي قرمز تبد يل شوند و فقط وقتي كه ابر غول هاي آبي هستند برابر نواخته تبد يل شوند مثل (Betelgeuse)به نظر اسميت اين خبر بسيار بزرگي براي مطالعه تحولات ستارگان
است.
يكي از اعضاي گروه به نام ويدنگ لي(weidong li)اضافه مي كند:اين كه دقيقا ستارگان چگونه منفجر مي شوند كاملا واضع وروشن نيست و احتمالا كمي تعد يل در نظريه اخير مبني بر چگونگي منفجر مي شود
كاملا واضح وروشن نيست واحتمالا كمي تعديل در نظريه اخير مبني بر چگونگي انفجارستارگان بسيار بزرگ نياز است كه دماي واجد آنقدر زيادمي شود كه فوتون هاي پرتوي گاما كه در اثر فصل و انفعالات
هم جوشي هستند به وجود آمده است به جفت هايي از ذرات ماده و پاد ماده تبديل مي شود(طبق معادلهانيشتين
E=mc2)بدون پراكنده كردن انرژي كافي به بيرون از هسته، تمام ستاره فروپاشي ومنفجر شده و به اصطلاح
به يك جفت ناپايدار تبديل مي شود كه به طور قابل ملاحظه اي شديدتر از يك ابرنواخترنوع دوم است. نظريه ها پيش بيني مي كنند كه بعضي از اولين ستاره هاي جهان كه احتمالا صدها برابر جرم خورشيد را دارند. در اين انفجارات فوق العاده قوي نابود شده اند اما انتظار مي رود كه جفت ناپايدار در جهان امروزي كمياب يا ناياب باشد به خاطر اينكه چنين ستاره هاي عظيمي به علت عناصر سنگينشان هنوز تشكيل نشده اند.
يك گروه ديگر هم به رهبري اران افك (eran efek) كه اين واقعه را رويت كردند هم عقيده و هم راي اند كه احتمالا ابر نواختر 2006gy از انفجار يك ستاره عظيم در يك محيط چگال به وجود آمده است اما اين محققين در مقاله اي كه به مجله مقالات فيزيك نجومي ارايه دادند نتيجه گرفتند كه نور عظيم و حيرت انگيزي كه در اثر موج انفجار ابر نواختري به بيرون داده مي شود . سحابي اطراف آن را درخشان و داغ كرده
است. كه الزاماُ لازم نيست اشاره به يك واجد بسيار عظيم داشته باشد.احتمال ضعيف ديگر حاكي از اين است كه ابرنواختر حاصل انفجارات هسته اي يك كوتوله سفيد (ابر نواختر نوع Ia) در يك دو تايي باشد كه دو ستاره در يك بسته گازي معمولي جايگزين شده باشند. افك مي گويد: اين ممكن است بعضي از خصوصيات اين ابر نوااختر اسرار آميز را توضيح دهد.
اسميت معتقد است كه اطلاعات حاكي از يك ابرنواختر حاصل از ستاره هاي عظيم است. اين كه آيا توسط فعل و انفعالات يك ستاره در اطراف آن يا يك جفت ناپايدار نيرو مي گيرد را نمي دانم. اگر چه تكامل طيف نگاري و مشاهده اشعه x در آينده كمك زيادي خواهد كرد.
اسميت مدارك ديگري را مبني بر اينكه يك ابر غول آبي رنگ مي تواند به يك ابر نواختر تبديل شود پيدا كرد واجد نزديكترين ابر نواختري را كه در همين چند قرن پيش مشاهده شد يعني ابر نواختر 1987A يك ابر غول آبي بود وقتي كه منفجر شد. اسميت هم چنين سه ابر غول ديگر در كهكشان ما پيدا كرد كه توسط حلقه هايي از مواد احاطه مي شوند و اين شبيه تصاويري بود كه تلسكوپ فضايي هابل از اطراف ابر نواختر1987 گرفته بود.اتا كرينا سحابي هومون كولوس چنين حلقه هايي را دارد كه اشاره به اين دارد كه اين هم شايد آماده انفجار باشد. طبق گفته اسميت به نظر نمي رسد كه اين ستاره ها در مرحله اي از زندگيشان باشند وقتي آماده انفجار هستند شايد هم باشند.
Sky & telescope aprill 2007
ترجمه: اطهر كاظمي

[Mohammad Hosseyn]

کهکشان تاریک

هیچ ستاره ای در این کهکشان تاریک نمی درخشد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
روهی از اخترشناسان بین المللی اخیرا مدرکی قطعی مبنی بر کشف کهکشان تاریک ارائه دادند، در واقع این جرم هم اندازه با یک کهکشان است اما ماده تشکیل دهنده آن، ماده تاریک است. این جرم با نام VIRGOHI21 شناخته می شود که در سال 2000 مشاهده شد.

اما معمولا اخترشناسان تصمیم در مورد تعاریف جدید را به آرامی و دقت بررسی می کنند از این رو نتیجه نهایی دیر منتشر شد.در تحقیق جدید که لینک آن را می توانید مشاهده کنید می توانید مدارکی جدید در مورد کهکشان های اسرار آمیز را مشاهده کنید:

21-cm synthesis observations of VIRGOHI 21 – a possible dark galaxy in the Virgo Cluster

اکنون ما مشاهده خوبی را از این جرم اسرار آمیز انجام داده ایم که حاصلی از تلسکوپ رادیویی Westerbork Synthesis Radio Telescope (WSRT) است، در مشاهدات دقیق تر نیز می توان مقداری از گاز هیدروژن را مشاهده نمود. همچنین با کمک تلسکوپ هابل مدرکی برای ستاره های این جرم پیدا شده است.

اخترشناسان ابتدا بر این گمان بودند که در حضور کهکشان NGC4254 در آن ناحیه نیز کهکشانی مرئی یافت شود.این مشاهده ای غیر عادی از کهکشانی بود که در حال آماده شدن برای برخورد با یکی از کهکشان های همدم خود بود.تمام مدارک معمول از آماده شدن برای تصادم بر این اساس است که گازها از کهکشان به صورت لوله ای نازک شروع به جریان می کنند و یکی از بازوهای مارپیچی به سمت بیرون کهکشان کشیده و به سمت دیگر جرم می رود.

اما در این برخورد همدم دیگر در جریان این فرآیند قابل دیدن نبود.اخترشناسان با محاسبات خود به این نتیجه رسیدند که این جرم با جرمی معادل 10 بیلیون جرم خورشیدی باید به اندازه 100 سال به سمت NGC4254 کج شده باشد و جریان های گازی تشکیل بدهد همچنین بازوها شروع به کشیده شدن کرده باشند. چنین مشاهداتی به زیبایی روشن می ساخت که احتمالا کهکشانی به ماده تاریک در این اطراف پنهان شده است.

جزئیات این تحقیق سبب شناسایی این جرم با نامVIRGOHI21 شد که در 50 میلیون سال نوری از زمین واقع است. در این ناحیه کهکشانی معمولی وجود دارد که شما می توانید آن را با تلسکوپ های قدرتمند آماتوری مشاهده کنید، اما در واقع هیچ چیزی نخواهید دید. حتی در رصد تلسکوپ هابل نیز هیچ سیگنالی مبنی بر درخشش ستاره ای در این ناحیه پر جرم از فضا ثبت نشد.این جرم تنها در رادیو تلسکوپ ها آشکار خواهد شد که می تواند تابش هیدروژن خنثی را که در این ابر بزرگ واقع اند را ثبت کند.

هنگامی که این تیم اولین نتایج تحقیق خود را مدتی پیش منتشر کرد انجمن هایی از منجمان به دلیل نوع نگرش خاص و سعی در فهم موضوع تئوری های زیادی را برای توضیح این جرم اسرار آمیز پیشنهاد کردند.دکتر Robert Minchin رهبر این گروه محقق از رصدخانه Arecibo می گوید: هیچ نشانه ای از درخشش ستاره در این جرم به وسیله رصد با قدرتی مانند هابل یافت نشد.

برای این جرم ممکن است خاستگاهی بسیار کهن از زمان مهبانگ وجود داشته باشد، به عبارتی تشکیل آن از ماده تاریک و هیدروژن خنثی بعد از انفجار بزرگ. این جرم همواره در جهان در حال گشت زنی بوده و باعث در هم گسیختگی کهکشان ها نیز از راهشان شده است.هر چند که در این موضوعات وانمود می شود که ماده تاریک از کهکشان متمایز است اما در حدود کمتر از یک ماه پیش هابل توانست حلقه ای از ماده تاریک را که خوشه ای کهکشانی را احاطه کرده بود ثبت کند.شاید VIRGOHI21 نیز جرمی باشد از چنین خوشه ای که ذرات ماده تاریک را به بیرون فضا پرتاب می کند.

شاید مقدار بسیار زیادی از این نوع کهکشان های تاریک وجود داشته باشد. در نقشه برداری جدید از آسمان توسط تلسکوپ رادیویی Aricebo شاید بسیاری از این نوع اجرام را برای ما آشکار کند این پروژه نیز Arecibo Galaxy Environment Survey (AGES) نام دارد.

نتایج بیشتر و دقیق این تحقیق در مجله Astrophysical چاپ خواهد شد.

منبع : Universe Today

منبع [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

خطرات ابر نو اختر ها

زندگی هر ستاره ابر غول دارای بیش از 10 جرم خورشیدی در انفجاری عظیم به نام ابرنواختر پایان می یابد.

در ابتدا به چگونگی شکل گیری و تشکیل یک ابر نو اختر می پردازیم .

تشکیل ابرنو اختر : زندگی هر ستاره ابر غول دارای بیش از 10 جرم خورشیدی در انفجاری عظیم به نام ابرنواختر پایان می یابد. این انفجار آنچنان پر انرژی است که شاید از کهکشان کاملی با میلیاردها ستاره، درخشنده تر شود. شاید تا مدتی از دید ناظر زمینی این ابر نواختر به صورت ستاره تازه و خیلی درخشان به نظر برسد. اگر از این انفجار، هسته ای با 4/1 الی 3 جرم خورشیدی بجای ماند، هسته کوچک می شود و ستاره نوترونی تشکیل می دهد. اگر جرم هسته از 3 جرم خورشیدی بیشتر باشد، جاذبه آن را وا می دارد که بیشتر منقبض شود تا حفره سیاه تشکیل بدهد.

برای نمونه به شکل 1 که سحابی خرچنگ است و از انفجار یک ابرنواختر پدید آمده توجه کنید .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شکل 1)

انرژی ابرنواختر : انرژیی که از انفجار هر ابرنواختر آزاد می شود، می تواند دهها هزار سیاره نظیر زمین را ویران کند. همگی ابرنواختر ها ویرانگر نیستند، ولی این انفجارها عناصر بوجود آمده در درون ستارگان را در فضای میان ستاره ای منتشر می کنند تا در انجا به ستارگان و سیارات تازه تبدیل شوند. اتم های کربن که بخشی از مولکولهای تشکیل دهنده اکثر غذاها و بدنمان هستند، برای نخستین بار در داخل ستارگان ایجاد شده اند.

اگر چه ابر نواختر ها حوادث نادری هستند .آنها خیلی قوی هستند و می توانند بر زندگی روی سیاراتی که نزدیک ستارگان دور می زنند تاثیر بگذارند . در حقیقت انفجارات ابر نو اختر ها در مدت ها قبل ممکن است بر روی آب و هوای زمین و تحول زندگی تاثیر گذارده باشند .اگر ابرنواختری حدود 50 سای نوری اتفاق بیافتد بشر اجبار داردکه سطح را رهاکرده ودر زیر زمین حداقل برای چند دهه زندگی کند .انفجار پرتوهای گاما و ذرات پر انرژی از انفجار ابرنواختر ها میتواند اشکال زندگی بسیاری را بکشد و موجب ضرر و زیان ژنتیکی در دیگران شود .تنها راه جلوکیری از این تابش جابجایی جمعیت در داخل تونل های زیرسطح زمین خواهد بود. ابته اگر یک ابر نو اختر صورت بگیرد ما فرصت کافی برای حفر تونل را نداریم .

حتی اگر ما به مدت طولانی در تونل ها برای رادیواکتیو روی سطح زمین زنده بمانیم نبایستی زمین را دوست داشته باشیم هنگامی که در القاء متقابل ژنتیکی که توسط رادیو اکتیویته می توانست زندگی گیاه و حیوان را به طور جدی اصلاح کند.غذا های اساسی بشر شیر کره تخم مرغ گندم سیب زمینی کاهو و گوشت و سبزیجات و... که در شکل های مختلف می باشند .غذا های دریایی صرفاً از اقیانوس به عمل می آید و زندگی گیاهی که باید همچنین اصلاح شود یا توسط انفجار ابرنواختر محلی صدمه ببیند حتی اگر زندگی سطحی تابش را نگه دارد آن به لایه های بالاتر ظریف جو مان که باید آب و هوا را یه طور بر جسته اصلاح کند صدمه می زند . ابرنواختر های محلی پیشنهاد شده اند به عنوان یک علت ممکن برای تغییرات آب و هوای اتفاقی و خاموشی ها در گذشتۀ کرۀ زمین . امکان دارد که هرچند صد میلیون سال یک ابر نو اختر نزدیک به زمین اتفاق بیافتد.چنین انفجاری پیشنهاد شده است به عنوان یک بیان نظری از خاموشی دایناسور ها.

پس ما به نظر میرسد که برای لحظه ای نسبتاً امن باشیم . هیچ ستاره ای داخل 50 سال نوری شناخته نشده است که یک غول سنگین قابل انفجاری مانند یک ابرنواختر باشد . یک داوطلب، ستارۀ متغییر ویژه اتاکارینا(eta carina) می باشد که به طور ضعیفی درک شده است اما بعضی از ستاره شناسان پیشنهاد می کنند که آن یک ستارۀ سنگینی که در حال کاهش بسته اش می باشدو به فرو ریزش نهائی اش در چند میلیون سال آینده نزدیک می شود .در فاصلۀ 3700 سال نوری ما بایستی صدائی داشته باشیم ، اگر چه از قرار معلوم جایگاه مطمئنی است .البته ، یک کوتلۀ سفید ، در حال سرد شدن لبه حد چاندراسکار را میبیند که می تواند فرو ریزش کند و یک انفجار ابرنواختر نوع 1 را تولید کند .حتی یک کوتولۀ نزدیک کاماً ضعیف خواهد بود و بنابر این بایستی بدون هیچ توجهی وجود داشته باشد تا اینکه فرو ریزش کند .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شکل 2 )
شکل2و 3 ) سی بی کارینا یک محل برجسته ای از شکل گیری ستاره است . گاز به توسط تعدادی از ستارگان روشن داغ تحریک شده است که یکی از آنها خود اتای کارینا ظاهراً سنگین ومتغیر است.بعضی از ستاره شناسان گمان می کنند که آن در چند میلیون سال آینده ابرنواختر خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شکل 3 )


منبع : آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

سحابی رزت
شکوه آفرینش در 4500 سال نوری از ما. تنها چیزی که برای لذت بردن از آن نیاز است یک جفت چشم بینا و تلسکوپی کوچک که به سوی صورت فلکی تکشاخ نشانه رفته است. همین و بس. نام دیگر آن ان.جی.سی 2244. آثار بعضی از عناصر در این نما به زیبائی دیده می شود مثل : سولفور( قرمز تیره ) و هیدروزن( سبز ) و اکسیزن( آبی ). در این فصل اصلا به دنبال آن نباشید چون در 20 درجه ای خورشید قرار گرفته است. باید تا زمستان صبر کنید. اما همین تصویر آنقدر زیباست که می تواند خاطره یک شب خوش رصدی را به ارمغان آورد. به راستی که مشاهده و درک قدرت خداوند پایانی ندارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برگرفته از : آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

دو فاجعه در يک کهکشان

ابرنواخترها پدیده هایی نادر اند که در هر 25 تا 100 سال یکبار در کهکشان رخ می دهند...

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ابرنواخترها پدیده هایی نادر اند که در هر 25 تا 100 سال یکبار در کهکشان رخ می دهند. به همبن دلیل سازمان فضایی ناسا از کشف چنین پدیده ای بسیار حیرت انگیز شد، این واقعه در حالی رخ داد که ماهواره سوئیفت توانست دو ابرنواختر با فاصله 16 روز از انفجار را در یک کهکشان ردیابی کند.

تاکنون اخترشناسان ابرنواختری به اینگونه؛ MCG +05-43-16 مشاهده نکرده بودند، که ناگهان انفجاری مهیب رخ می دهد. این دو ابر نواختر با نام های SN 2007ck و SN 2007co شناخته می شوند.

اخترشناسان بر این باورند که این پدیده بسیار نادر و متمایز است، SN 2007ck ابرنواختری نوع II است و هنگامی رخ می دهد که ستاره بسیار پرجرم تر از خورشید است در این هنگام ستاره شروع به بیرون ریزی شدید ماده و در نهایت انفجاری مهیب را به وجود می آورد و واقعه ای عظیم پدیدار می شود سیاهچاله، ستاره نوترونی یا دمیدن پوسته های گازی ستاره به دیگر نواحی فضا.

ابرنواختر بعدی، یعنی، SN 2007ck از نوع Ia است و در حالی رخ داده که ماده کوتوله ای سفید توسط همدمی غیر قابل دید ربوده شده است تا جایی که ستاره توانایی نگهداری هیچ ماده ای را بر خود نداشته سپس انفجاری مهیب و پرصدا و حجیم رخ داده است.
در حقیقت این پدیده تصادفی و نادر در دو بازه زمانی کم سبب پر نور تر شدن کهکشان به اندازه دهها هزار بار بیشتر از آنچه بوده شده است.

منبع : Universe Today
منبع [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Mohammad Hosseyn]

آیا انسان تنها ناز پرورده این جهان است ؟


منظومه شمسی ما با بیشتر منظومه های سیاره ای شناخته شده در اطراف ستاره های دیگر تفاوت دارد، چون به شیوه دیگری شکل گرفته است. اگر چنین باشد، سیارات زمین مانند بسیار نادر هستند. اخترشناسان پس از بررسی مشخصات حدود 100 منظومه سیاره ای و بررسی دو روش شکل گیری سیارات اعلام کردند که منظومه شمسی ما به راستی مظومه ای خاص است. در منظومه ما مدار همه سیارات بزرگ، تقریبا دایره ای است و چهار سیاره غولپیکر در فاصله زیادی از خورشید قرار دارند. اما بیشتر سیاره های فرا خورشیدی کشف شده غول های مشتری مانند هستند که به ستاره مادرشان نزدیک اند و مدارشان، بیضی بسیار کشیده ای است. دو توضیح برای این یافته ها وجود دارد. اول اینکه احتمالا فرایندهای شکل گیری سیارات متعدد است و فرض اخترشناسان مبنی بر اینکه همه سیارات مثل هم شکل می گیرند اشتباه بوده است. در شبیه سازی شکل گیری سیارات منظومه شمسی، سیارات غولپیکر همچون مشتری، با گرد آمدن گاز در در اطراف هسته های سنگی – صخره ای (مانند زمین) شکل می گیرند. این هسته اولیه در محیط سرد دور از ستاره در ابر اولیه، با گرانش خود، گازها را به طرف خود می کشد و لایه ی ضخیمی از گاز اطراف ستاره، هسته را می پوشاند. اما نزدیکتر به ستاره به دلیل حرارت بالا و بادهای شدید خورشیدی، هسته های صخره ای توان به دام انداختن گازها را ندارند و به شکل سیارات زمین مانند باقی می مانند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نظریه پذیرفته تر این است که سیارات غولپیکر فراخورشیدی، مستقیما از رمبش گرانشی گازها شکل می گیرند. در این داستان هسته های صخره ای سیارات زمین مانند، اصلا شکل نمی گیرند. اگر این نظریه برای همه سیاره های فراخورشیدی درست باشد، پس بیشترشان سیاره زمین مانندی که بتواند میزبان حیات آشنای ما باشد، ندارند. البته نتیجه هنوز قطعی نیست و شاید توضیح دیگری برای تفاوت های ظاهری میان منظومه های فراخورشیدی باشد. ماهیگیری را تصور کنید که نتیجه می گیرد همه ماهی ها بزرگتر از 10 سانتی متر هستند، چون این مقدار اندازه شکاف های تورش است. این شاید همان اتفاقی باشد که برای جستجوگران سیاره های زمین مانند می افتد. ابزارهای ما هنوز نتوانسته اند این سیارات خرد را بیابند. شاید حدود 3 تا 4 سال دیگر وقت لازم باشد تا اخترشناسان به قدرت رصدی مناسبی دست یابند که بفهمند کدام نظریه درست است.

منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

لکه های خورشیدی نقاط تیره رنگی هستند که دمای کمتری نسبت به نقاط دیگر خورشیدی داشته و در بعضی مواقع بر سطح خورشید ظاهر میشوند. ظهور منظم این لکه ها در هر دوره 11 ساله تکرار میشود که به آن دوره فعالیتهای خورشیدی گفته میشود.


◄لکه های خورشیدی نقاط تیره رنگی هستند که دمای کمتری نسبت به نقاط دیگر خورشیدی داشته و در بعضی مواقع بر سطح خورشید ظاهر میشوند. لکه از نظر مغناطیسی بسیار فعالند و در صورتی که تعداد و اندازه آنها افزایش یابد تاثیراتی را بر زمین خواهند گذاشت. شفق های قطبی - تاثیرات بر امواج مخابراتی و برخی تاثیرات بر اب و هوا از جمله اثار ازدیاد لکه های خورشیدی است. اگر از ***** مناسب و یک تلسکوپ کوچک یا دوربین دوچشمی استفاده نمایید میتوانید این لکه ها رامشاهده کنید.به خاطر داشته باشید استفاده از ***** مخصوص برای این کار الزامی است و استفاده نکردن از ***** باعث وارد آمدن صدمات جبران ناپذیری به چشم خواهد شد. همچنین میتوانید از طریق سایت [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) با حرکت روزانه و ظهور لکه های جدید را ببینید. عکس مربوط به لکه شماره 961 در تاریخ 5 شنبه 8 تیر ماه 1386 است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
◄ تصویر بالا یکی از انفجارهای عظیم سطح خورشید را در کنار این لکه نشان میدهید که انرژی آزاد شده ان برابر با چند میلیون بمب هیدروژنی است. این عکس بوسیله ***** آلفای هیدروژن و توسط John Stetson گرفته شده است.

[Mohammad Hosseyn]

پدیده ای به نام بلازار

سیاهچاله ای در مرکز کهکشانی دور دست.


اخترشناسان سیاهچاله ای را در مرکز کهکشانی بسیار دوردست در فاصله حدود 12.5 میلیارد سال نوری یافته اند که بیش از 10 میلیارد برابر خورشید جرم دارد. این سیاهچاله سنگین وزن چنان دوردست است که تصور می شود در دورانی دیده می شود که عالم فقط 7 درصد سن فعلی اش را داشته است. سیاهچاله در مرکز کهکشان، قرص گاز و غبار اطراف خود را می بلعد. اجرام با سرعت و حرکتی مارپیچی به مرز سیاهچاله نزدیک می شوند، جائی که به افق رویداد نزدیک است و پس از آن کشش گرانشی چنان زیاد است که حتی نور هم نمی تواند بگریزد. اما سیاهچاله نمی تواند تمام مواد در حال سقوط را یک جا ببلعد و بخشی از مواد در نزدیکی افق رویداد با سرعتی نزدیک به سرعت نور به صورت فوران( جت ) ذرات از دو سو به فضا پرتاب می شوند. اگر یک سر باریکه ذارات در امتداد خط دید ما باشد اخترشناسان این جرم را " بلازار " می نامند. این جرم، تابش شدیدی در تمام طیف های الکترومغناطیس دارد که به دلیل جت رو به ماست. تابش آنها در طول موج گاما بسیار شدید است به طوری که دیگر اجرام در این تابش ممکن است در فروغ بلازارها رنگ ببازند و در آسمان پیدا نشوند. یکی از دلایل جست و جوی بلازار ها این است که که پس از شناسایی آنها می توان منابع پرتوی گامای دیگر مثل ستاره های نوترونی را در کهکشان خودمان تمیز داد. امسال با پرتاب تلسکوپ فضائی پرتو گامایی به نام " گلاست " این چشمه های پرتو گاما به خوبی شناسایی خواهند شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

تازه ترین نمای هابل از دو عضو قلمرو سیارک ها : وستا و سرس

اینبار چشمان هابل، کمربند سیارک ها را هدف خود قرار داده است. مکانی میان مریخ و مشتری که از 100 هزار خرده سنگ پر شده است. درشت و ریز. همه نوع اندازه ای را در آن پیدا می کنید. اما از میان این همه خرده سنگ، کدامشان در میدان دید دوربین های هابل قرار گرفته اند ؟ وستا در میدان دید دوربین سیاره ای 2 و سرس در وسط دوربین پیشرفته نقشه برداری قرار گرفته اند. نمای سرس در بهمن ماه سال 82 و تصویر سرس در 24 اردیبهشت امسال، تهیه شد. تصاویر، برای نقشه برداری دقیق از کمربند سیارک ها گرفته شده اند. این نقشه ها در تکمیل اطلاعات ماموریت " طلوع " کمک رسان خواهند بود. ماموریتی که برای بررسی کمربند سیارک ها در نظر گرفته شده است. فضاپیمای طلوع در سال 1399 به وستا و در سال 1404 به سرس می رسد. طلوع اولین فضاپیمایی خواهد بود که به طور اختصاصی، کمربند سیارک ها را مورد مطالعه قرار می دهد. اطلاعاتی که از تصاویر هابل به دست آمده بسیار جالب است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر هابل : وستا در سمت راست و سرس در سمت چپ دیده می شوند.

در نمای وستا، دانشمندان متوجه دهانه ای به طول 456 کیلومتر در نیمکره جنوبی این سیارک شدند. دهانه ای که صدها هزار سال پیش بر اثر برخورد جسمی بزرگ ایجاد شده است. اگر این جسم به زمین برخورد می کرد می توانست اقیانوس آرام را از میان بردارد! همچنین تغییراتی در غرب و شرق وستا دیده شده که حکایت از آتشفشان های فعال در این سیارک دارد. اما از سرس چه خبر؟ نواحی تیره و روشن این سیارک شاهدی است بر این مدعا که مواد تشکیل دهنده نواحی مختلف این سیارک، با هم متفاوت هستند. شاید علت این اختلاف، اجرامی باشند که پس از برخورد به سرس، مواد تشکیل دهنده آنها در سطح پراکنده می شده و در تشکیل لایه سطحی نقش داشته اند. همچنین شواهدی مبنی بر وجود آب در زیر سطح این سیاره کوتوله وجود دارد. سرس اولین سیارکی است که در سال 1801 در کشف شد. همچنین مقام سومین سیاره کوتوله شناخته شده را بر دوش می کشد! باید تا سال 1404 صبر کنیم و ببینیم که فضاپیمای طلوع از چه اسراری در این سیارک مرموز پرده بر می دارد.


منبع SpaceFlightNow.Com

[Mohammad Hosseyn]

ستاره شگفت انگیز کهکشان ما

به نظر می رسد که اوضاع و احوال ستاره اتا - حمال در حال دگرگونی است


به نظر می رسد که اوضاع و احوال ستاره جنوبی، اتا – حمال( کارینا )، یکی از شگفت انگیزترین ستاره های کهکشان ما در حال تغییر و تحول است. این ابرغول آبی جرمی معادل 100 برابر جرم خورشید دارد( مرز پرجرم ترین ستاره های موجود در عالم ) و نیروی خروجی آن در مدت 6 ثانیه برابر نیروی خروجی خورشید در مدت یک سال است ! در دهه 1840 میلادی این ستاره با پرتاب انفجاری ماده ای به جرم 5 تا 15 برابر جرم خورشید ناگهان چنان درخشان شد که مدتی دومین ستاره پر نور آسمان شب پس از شباهنگ بود. اما درخشندگی بسیار و فوران های عظیم ماده فقط بخشی از داستان بود. تغییرات اخیر در سحابی صورتی رنگ اطراف این ستاره، مدرک معتبری است بر اینکه این ستاره، بسیار بیشتر از آنچه تصور می شد شگفت انگیز است. این ستاره یک ستاره پر جرم نیست. بلکه دو ستاره است. بسیاری از اخترشناسان از سال 1375 بر این باور بودند که اتا – حمال یک ستاره دوتایی است. آنها دریافتند که هر 5.5 سال یکبار تغییرات محسوس و کوتاهی در طیف این ستاره نمایان می شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تازه ترین تصویر تلسکوپ فضایی چاندرا از کارینا

احتمالا همدمی در مداری بیضوی هر از گاهی به ستاره اصلی نزدیک می شود و برخورد بادهای دو ستاره بر خصوصیت کل مجموعه اثر می گذارد. این باور دانشمندان در اواخر سال 1377 که تغییرات پیش بینی شده رخ دادند، قوت گرفت. تغییرات اخیر اتا – حمال اوایل تابستان 1382 دوباره طبق پیش بینی ها رخ دادند. در آن زمان رصدهای تلسکوپ فضائی هابل با دوربین پیرفته نقشه برداری در نور فرابنفش، سایه ای ضعیف و اثراتی بر درخشندگی ستاره را آشکار کرد که نشان از عبور ستاره همدم از مقابل ستاره اصلی داشت. احتمالا نور فرابنفش ستاره همدم، گازهای سحابی اطراف ستاره را گرم و یونیزه می کند و نواری از نور فرابنفش به طول چند ثانیه قوس شکل می دهد. رصدها تقریبا دانشمندان را مطمئن می کرد که اتا – حمال یک ستاره دوتایی است. جرم ستاره اصلی حدود 100 تا 150 برابر خورشید و جرم همدم حدود 30 تا 60 برابر خورشید است. همدم در مداری بسیار کشیده که تقریبا موازی خط دید ماست به دور ستاره اصلی می گردد. به تازگی تلسکوپ فضایی چاندرا به سوی این ستاره شگفت انگیز نشانه رفت است و نمایی زیبا را از آن به تصویر کشیده است که آن را در بالا مشاهده می کنید.


منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

ستاره نوترونی داری جت

زمانی اخترشناسان بر این باور بودند که تنها سیاهجاله ها هستند که می توانند جت هایی از ماده را فوران کنند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
زمانی اخترشناسان بر این باور بودند که تنها سیاهجاله ها هستند که می توانند جت هایی از ماده را فوران کنند. تغییرات به سبب وجود افق رویداد، و فقدان ماده در نگاه به آن تمام این موارد وجود سیاهچاله را تایید می کنند، اما، اکنون ستاره ای نوترونی دارای تمام این موارد است.
این ها داده هایی ثبت شده توسط رصدخانه پرتو ایکس ناسا (چاندرا) است این تصویر در سیستم X-1صورت فلکی دوپرگار ثبت شده است. درحقیقت این یک سیستم دونایی، شامل ستاره ای فوق العاده پرجرم تر از خورشید و ستاره ای نوترونی است. در این سیستم ستاره نوترونی از ماده ستاره پرجرم تغذیه می کند و سبب می شود تا مواد در دیسکی اطراف ستاره نوترونی گردهم آیند. در این فرآیند ماده زیادی از ستاره پرجرم مصرف می شود تا از رشد دیسک در ستاره نوترونی پشتیبانی کند و در نهایت دیسک چنان داغ می شود که در طیف پرتو ایکس شروع به تابش می کند.
در این هنگام مرکز دیسک توسعه یافته شروع به فعالیت می کند و مانند موتوری قدرتمند مواد داغ را همچون جتی بلند از قطبین به بیرون فضا پرتاب می کند، این پدیده فقط در سیاهچاله ها رخ می دهد اما این بار در یک ستاره نوترونی حادث
شده است.
در تصویر چاندرا (بالا، چپ) می توانید مخروطی را در دو طرف ستاره نوترونی مشاهده کنید. ستاره نوترونی بر گرد محور آن در چرخش است و جت های بلندی از مواد را از خود به بیرون پرتاب می کند.


منبع : Universe Today
منبع [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

زمین گوله برفی

محققان شواهدی را مبنی بر صحت نظریه زمین گلوله برفی یافتند

سالهاست که زمین شناسان به دنبال شواهدی اند که نشان می دهد زمین بارها در طول عمرش به شدت یخ زده است. تا جائی که حتی مناطق استوائی هم از یخ پوشیده شده است. این نظریه که " زمین گوله برفی " نام دارد فاقد توضیح مناسبی برای علت آغاز این یخزدگی جهانی است. گروه تحقیقاتی آزاد کردن اکسیژنمحسوب می شددمای میانگین آن روزگاران با امروز قابل قیاس بود. بسیاری از محققان بر این باورند که علت این شرایط ثابتمتان شرایط بسیار ناپایداری ایجاد می کند. البته به مرور زمان طی سال ها دی اکسیدکربن و آب می سازند. هرچند دی اکسیدکربن گاز گلخانه ای است اما متان اثر بیشتری دارد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پیدایش یخچال ها موجب پودر شدن مواد مغذی زمین و ورود آنها به به اقیانوس ها شدند و به این ترتیب اقیانوس ها پر از مواد مغذی همچون فسفر و آهن شدند که برای آغاز دوران زمین گوله برفی بسیار مورد نیاز سیانوباکتر ها بود. به این ترتیب دوران از بین رفتن متان و ناپایداری آب و هوای زمین آغاز شد. بدون گاز گلخانه ای متان، دمای متوسط زمین به 50- درجه سانتیگراد رسید. سیاره زمین به قدری سریع وارد دوره یخبندان شد که حتی اقیانوس های استوائی هم با لایه ای از یخ به قطر 1.5 کیلومتر پوشیده شدند. بسیاری از انواع حیات ابتدائی از بین رفتند و آنهائی که نجات یافتند چه زیر زمین، یا در حفره ها و چشمه های آب گرم ناچار به ادامه حیات شدند. پس از ده ها میلیون سال دی اکسید کربن آن قدر شکل گرفت که دوباره اثر گلخانه بر زمین حاکم شد. در حقیقت دوباره دمای متوسط زمین به 50+ درجه سانتیگراد رسید. نتایجی را که دانشمندان با بررسی گذشته زمین به دست آورده اند، فقط به همین موارد ختم نمی شود. باید بدانیم که تازه ماجرا آغاز شده و می توان گفت که اگر متوجه پیامد های دخالت انسان در طبیعت نشویم، آینده ای تلخ انتظار ما را می کشد. درست است که 2.3 میلیارد سال پیش بسیار دور است اما هشداری است برای بشر. اگر رفتارمان را با همین بی دقتی ادامه دهیم تمام حیات روی زمین از بین می رود و تنها راه نجات در آن زمان تبدیل زمین به گلخانه ای بزرگ همچون زهره است.

منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

ماموریت جدید مریخ نورد فرصت

مریخ نورد «فرصت»(Opportunity) پس از جمع آوری اطلاعات علمی کافی از لبه‌های دهانه‌ی برخوردی «ویکتوریا»(Victoria) اکنون آماده‌ی رفتن به داخل آن است.

مریخ‌نورد «فرصت»(Opportunity) پس از جمع‌آوری اطلاعات علمی کافی از لبه‌های دهانه‌ی برخوردی «ویکتوریا»(Victoria) اکنون آماده‌ی رفتن به داخل آن است. کنترل‌کنندگان ماموریت می‌گویند که هم‌اکنون به اندازه‌ی مورد نیاز از کناره‌های این دهانه اطلاعات جمع آوری کرده‌اند و آماده‌ی فرستادن مریخ‌نورد به داخل دهانه هستند. سفری که ممکن است راه برگشتی نداشته باشد.
دهانه‌ی ویکتوریا قطری معادل ۸۰۰ متر دارد و میلیون‌ها سال قبل در اثر برخورد یک شهاب‌ سنگ با سطح مریخ ایجاد شده است. فرصت با سفر به عمق این دهانه در واقع به گذشته‌ی مریخ سفر می‌کند. این مریخ نورد با بررسی لایه‌های زیرین سطح مریخ قادر خواهد بود گذشته‌ی مریخ را مورد مطالعه قرار دهد. فرصت به دنبال نشانه‌هایی از وجود آب در گذشته ی مریخ است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسیر حرکت فرصت در اطراف دهانه‌ی برخوردی ویکتوریا

البته تیم هدایت کننده از برگشت فرصت از داخل دهانه نا امید نیستند.با این که پس از گذشت حدود ۳ سال از آغاز ماموریت قابلیت‌های فرصت کمتر از گذشته شده است اما آن ها به بازگشت خوش بین هستند. شیب دیواره های این دهانه احتمالا حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه است و امکان بازگشت برای این مریخ نورد وجود دارد.
«استیو اسکوایرز»(Steve Squyre)مسئول اصلی هدایت می‌گوید:" ما نمی‌خواهیم این یک سفر بدون بازگشت باشد. هنوز هدف‌های علمی زیادی بیرون از گودال وجود دارد. اما اگر این مریخ نورد نتواند از گودال بیرون بیاید, بهای آن را با کسب اطلاعاتی ارزشمند از داخل آن پرداخته است".
منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

دو ابرنواختر در یک کهکشان
در شش هفته ی گذشته اخترشناسان دو انفجار ابرنواختری را در یک کهکشان کم نور در صورت فلکی جاثی ثبت کردند. تا پیش از این هیچ‌گاه دو انفجار ابرنواختری با این فاصله ی زمانی کم در یک کهکشان مشاهده نشده بود.

در شش هفته‌ی گذشته اخترشناسان دو انفجار ابرنواختری را در یک کهکشان کم نور در صورت فلکی جاثی ثبت کردند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر دو ابرنواختر که تلسکوپ فضایی مرئی/فرابنفش «سوییفت» ناسا آن ها را شکار کرده است.

تا پیش از این هیچ‌گاه دو انفجار ابرنواختری با این فاصله‌ی زمانی کم در یک کهکشان مشاهده نشده بود.
این کهکشان که با نام «MCG +۰۵-۴۳-۱۶ » شناخته می‌شود در فاصله‌ی ۳۸۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد.
نکته‌ی جالب دیگر این است که این دو انفجار از دو نوع مختلف هستند. ابرنواختر ۲۰۰۷ck یک ابرنواختر از نوع II است. این نوع از انفجارات ستاره‌ای در پایان عمر یک ستاره‌ی پرجرم اتفاق می‌افتند. با تمام شدن سوخت هسته‌‌ای٬ ستاره منقبض می‌شود و سپس با انفجاری شدید لایه‌های بیرونی خود را از دست می‌دهد. این ابرنواختر بار اول در ۱۹ می ۲۰۰۷ رصد شد.
سرگذشت ابرنواختر دوم با نام ۲۰۰۷co کاملا متفاوت است. این ابرنواختر در اثر انفجار یک ستاره در پایان عمر خود به وجود نیامده است. منظومه‌ای را در نظر بگیرید که از یک ستاره‌ي معمولی و یک کوتوله‌ی سفید تشکیل شده است. در اثر نزدیک بودن این دو به یکدیگر کوتوله‌ی سفید گازهای ستاره‌ی دیگر را می‌بلعد و پس از مدتی همانند یک بمب هسته‌ای بسیار قدرتمند منفجر می شود. به این نوع از انفجار٬ ابرنواختر نوع Ia گفته می‌شود و ۲۰۰۷co از این دسته از ابرنواخترها است.
«استفان ایملر»(Stefan Immler ) از مرکز فضایی «گادرد»(Goddard ) ناسا می‌گوید: "در هر کهکشان معمولا هر ۲۵ تا ۱۰۰ سال یک انفجار ابرنواختری اتفاق می‌افتد. بنابر این مشاهده‌ی دو ابرنواختر با فاصله‌ی زمانی ۱۶ روز در یک کهکشان قابل توجه است".
البته باید توجه داشت که این دو ابرنواختر چند هزار سال نوری از هم فاصله دارند و با این که ما دو انفجار را در فاصله ی زمانی ۱۶ روز رصد کرده‌ایم اما ممکن است این اتفاقات با فاصله ی زمانی چند هزار سال اتفاق افتاده باشند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Mohammad Hosseyn]

رصد یک ابرستاره اسرارآمیز جدید


ناسا موفق شد تصاویر جدیدی را از انفجار ابرستاره ای که در فاصله ۷هزار و ۵۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است، تهیه کند.
داشنمندان ناسا با استفاده از رصدخانه اشعه ایکس چاندارا و تلسکوپ فضایی هابل از ستاره اسرارآمیزغول پیکری که در فاصله ۷هزار و ۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد، عکسبرداری کردند.
این ابرستاره که "اتا کارینا" نام دارد، یک جرم آسمانی متراکم و بسیار درخشان است که به سرعت سوخت هسته ای خود را مصرف می کند.
مختصصان ناسا پیش بینی کرده اند که این ابرستاره درصورتی که با این سرعت سوخت هسته ای خود را مصرف کند، می تواند چشم برهم زدنی منفجر شده و تبدیل به یک ابرنواختر شود.
براساس گزارش پایگاه خبری ناسا، این محققان با استفاده از این تصاویردر حال بررسی ساختار این ابرستاره هستند.
از مطالعات اولیه این تصاویر مشخص شده است که این ستاره تشعشعات گاز سرد و ذرات گردوغبار از خود ساطع می کند و دارای دو قطب است.
تصاویر تلسکوپ رصدخانه چاندرا نشان می دهد که بخش هایی از این ستاره زرد مایل به نارنجی است و در اثر برخورد گازهای ساطع شده به اطراف، دمای " اتا کارینا" به میلیون ها درجه می رسد.
بنابراین گزارش، جرم این ابرستاره بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ برابر جرم خورشید است و تکامل بسیار سریعی دارد.
همچنین اتا کارینا در سال ۱۸۴۰ یک فوران آتشفشانی داشته است که موادی که در اثر این فوران منتشر شده اند، ۱۰ برابر جرم خورشید بوده اند.




خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

ستاره های ناکام

به یک باره کهکشان راه شیری از شمار زیادی از منظومه های خورشیدی آکنده شده است که پیش از این ندیده بودیم و سیاره هایی با شکل ها و اندازه های بسیار گوناگون که در مدارهایی به دور ستاره خورشیدمانندشان می گردند.
گروه هایی از اخترشناسان برکلی و استرالیا از کشف ۲۸ سیاره جدید دیگر خبر دادند. سرپرست این گروه (که تمام این شب ها را سرگرم کار با بزرگترین تلسکوپ جهان در هاوایی است) نیز در جست وجوی سیاره های سنگی احتمالاً شبیه زمین است. جفری مارسی یکی از اخترشناسان برکلی که گروهش در کشف سیاره هایی که امروزه آنها را «سیاره های فراخورشیدی» می نامیم، پیشگام بوده است، در این مورد می گوید؛ «هم اکنون پرسش اساسی این است که آیا منظومه شمسی ما به راستی تنهاست.» مارسی که به همراه تعداد زیادی از همکارانش در پنج نشست انجمن نجوم امریکا شرکت کرده بود، گفت وی و یکی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی به نام کتی پیک هم اکنون سرگرم بررسی ۷۰ ستاره دیگر هستند تا بتوانند تعداد بیشتری از این اجسام را بیابند. جیسون رایت یکی از اخترشناسان دانشگاه برکلی در یک مصاحبه گفته است؛ «همه این اجسام نویافته شگفت انگیز و جالبند.» وی و همکارش جان اشر جانسون جزئیات مربوط به یافته های گروه را در نشست اخترشناسی تشریح کرده است.
با توجه به این ۲۸ سیاره ای که این گروه و همکاران استرالیایی آنها یافته اند، تعداد کل سیاره های فراخورشیدی کشف شده به ۲۳۶ مورد می رسد. گفتنی است اولین سیاره فراخورشیدی حدود دو دهه قبل پیدا شده بود و هم اکنون شمار آنها به سرعت در حال افزایش است.در گزارش این گروه ها آمده است که علاوه بر ۲۸ سیاره ای که آنها طی سال گذشته یافته اند، هفت کوتوله قهوه ای نیز کشف کرده اند. گفتنی است کوتوله های قهوه ای اجرام بزرگ و عجیبی هستند که از مشتری نیز بزرگترند و آنها را با عنوان «ستاره های ناکام»(Failed Star) یا ستاره های نارس نیز نام می برند، زیرا نتوانستند از لحاظ جرم و اندازه آنقدر بزرگ شوند که واکنش های هسته ای در آنها شروع شود و همانند ستاره های واقعی بدرخشد.
به گفته اخترشناسان بین منظومه های خورشیدی تاییدشده ای که سال گذشته کشف شده است، چهار ستاره در مدارشان دست کم دو سیاره دارند، شاید هم تعداد بیشتری که هنوز هم کشف نشده است. دو ستاره دیگر نیز اجرامی به دور خود دارند که از اینها هم شگفت انگیزتر است. شاید این اجرام سیاره های غول پیکر گازی باشند، شاید هم کوتوله های قهوه ای و تنها با پژوهش های بیشتر با استفاده از ابزارهای دقیق تر و حساس تر می توان با قطعیت در مورد ماهیت آنها اظهار نظر کرد.مارسی می گوید برخی از این سیاره های فراخورشیدی نویافته «مشتری مانندهای پرجرم» هستند که در فاصله دوری از خورشیدشان می گردند، اما برخی دیگر «مشتری مانند های داغ» هستند که در فاصله ۵ میلیون کیلومتری ستاره شان قرار دارند. گفتنی است این فاصله از فاصله زمین تا خورشید (۱۵۰ میلیون کیلومتر) بسیار کمتر است.مارسی و رایت به یک سیاره عجیب اشاره می کنند که به دور ستاره ای به نام گلیس ۴۳۶ (Gleise۴۳۶) می گردد. این ستاره به خورشید ما بسیار شبیه است و در فاصله ۳۰ سال نوری از ما می گردد. گروه برکلی این سیاره را دو سال پیش یافت، اما مایکل گیلون از دانشگاه لیژ بلژیک به تازگی دریافت که این سیاره از مقابل ستاره اش عبور می کند (پدیده گذر) و بدین ترتیب می توان برای اولین بار قطرش را اندازه گرفت. هر چند که سیاره ستاره گلیس ۴۳۶ هم اندازه نپتون است اما اندازه گیری های گروه برکلی نشان داد که جرمش ۱۷ برابر جرم نپتون است. بسیاری از این سیاره های فراخورشیدی با استفاده از بررسی لرزش هایی که گرانش این سیاره ها در ستاره مادرشان ایجاد می کنند، شناسایی شده اند اما سیاره ای را که پیرامون گلیس ۴۳۶ می گردد، به عنوان سیاره گذرکننده می شناسیم زیرا هنگامی که از زمین به این سیاره نگاه می کنیم، سیاره در بخشی از مدار حرکت خود درست از مقابل ستاره مادر می گذرد.مارسی می گوید؛ «این سیاره بین سه سیاره فراخورشیدی شبه نپتونی که پیرامون ستاره های دیگر می گردند، متمایز و همانند راهنماست. به نظر می رسد که این سیاره از هسته ای سنگی ساخته شده باشد که پیرامونش مقدار زیادی آب وجود دارد که در اثر گرانش سیاره جامد شده است.» و از این لحاظ به نپتون و اورانوس در منظومه شمسی ما شبیه است.مارسی می گوید؛ «موضوع مهم آن است که بسیاری از خواص منظومه شمسی ما در کل به طور چشمگیری با خواص دیگر منظومه های سیاره ای مشترک است. به نظر می رسد که منظومه شمسی ما از لحاظ ساختار شبیه منظومه های خورشیدی دیگر در جای جای کهکشان ماست و سیاره های موجود در منظومه شمسی ما نیز از لحاظ ترکیب شیمیایی اجزای سازنده به سیاره های دیگر منظومه های خورشیدی شباهت دارد.» رایت می گوید؛ «کم کم معلوم می شود که این منظومه ها به منظومه های خورشیدی واقعی همانند منظومه شمسی ما بسیار شبیه اند.»
مارسی و رایت توافق دارند این که سیاره های فراخورشیدی بزرگ در فاصله های نزدیک و دور حول ستاره شان می گردند، نشان می دهد این احتمال هم وجود دارد سیاره های صخره ای همانند زمین و مریخ نیز در «فاصله ای قابل سکونت» از خورشیدشان بگردند. منظور از فاصله قابل سکونت فاصله ای است که در آن دمای سیاره ملایم است و آب مایع در آن وجود دارد و دیگر شرایط لازم برای ظهور حیات مهیاست.
این دو توافق دارند که با پیشرفت فناوری آشکارسازی سیاره ها (حتی با استفاده از فناوری های موجود) احتمال یافتن این سیاره های فراخورشیدی دوردست نیز زیاد می شود.مارسی هر شب را به جست وجوی سیاره های فراخورشیدی می گذراند. وی برای این کار از دو رصدخانه که بزرگترین تلسکوپ های جهان هستند و بر روی قله کوه مائوناکی در هاوایی مستقرند،استفاده می کند.


گزارش: روزنامه شرق

[Mohammad Hosseyn]

کشف صخره‌های دولومیتی مشابه زمین در مریخ

تصاویری که کاوشگر "فرصت" از مریخ ارسال کرده است، نشان می دهد که در این سیاره صخره هایی دیده می شود که از جنس سنگهای دولومیت زمینی هستند.
بررسی های ژنولوژیکی که ناسا درخصوص این صخره های مریخی و مقایسه آنها با صخره های زمین انجام داده است، حاکی از آن است که این صخره ها از نوع سنگ های رسوبی است که در زمین در اثر رسوب شن، ماسه، پوسته های گچی و جانوران بی مهره دریایی تشکیل شده اند.
این صخره های رسوبی در زمین در مدت شکل گیری اغلب در زیر دریا بوده اند که پس از خشک شدن دریا به صورت کوههای رسوبی نمایان شده اند.
براساس گزارش پایگاه خبری ناسا، از جمله کوههایی که در زمین به این شکل تشکیل شده اند، کوههای از جنس سنگ های دولومیت است که نمونه های آن در تصاویر رسیده از مریخ نیز مشاهده شده است.
به اعتقاد دانشمندان ناسا، این کشف شگفت انگیزی در قیاسهای ژئولوژیکی زمین و مریخ است. این شباهت نشان می دهد که بی شک در گذشته های دور دریاهایی شبیه به دریاهای زمین در مریخ وجود داشته است.


خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

بدشانسی جدید پلوتون!

نتایج تحقیقات گروهی از ستاره شناسان نشان می دهد که پلوتون در بین خرده سیارات کمربند کویپر پس از خرده سیاره "اریس" در رتبه دوم جای دارد.
گروهی از دانشمندان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا با استفاده از اطلاعات رسیده از تلسکوپ فضایی هابل تائید کرده اند که پلوتون در گروه اجرام آسمانی کمربند کویپر که اطراف منظومه شمسی را احاطه کرده است از اریس کوچکتر است.
جرم آسمانی ۲۰۰۳ Ub۳۱۳ که در سال ۲۰۰۳ در کمربند کویپر کشف شد و در حال حاضر " اریس " نامیده می شود ، در سال ۲۰۰۶ از سوی اتحادیه بین المللی نجوم به عنوان یک خرده سیاره معرفی شد.
خرده سیاره به اجرام آسمانی اطلاق می شود که همانند پلوتون و اریس از سیارات کوچکترند ولی خصوصیات رفتاری یک سیاره را از خود بروز می دهند.
خرده سیارات منظومه شمسی به دور خورشید می چرخند و به اندازه ای بزرگ هستند که دارای تعادل نیروی هیدروستاتیک باشند ولی جرم این اجرام درحدی نیست که تحت نیروی جاذبه منطقه ای از منظومه شمسی که در آن واقع شده اند ، قرار گیرند. در حال حاضر پلوتون و اریس در این گروه جای دارند.
تا کنون تصور بر این بود که پلوتون بزرگترین خرده سیاره منظومه شمسی باشد اما براساس نتایج بررسی های این دانشمندان که در مجله ساینس منتشر شده است با کشف " دیسنومیا" ، قمر اریس مشخص شده است که این خرده سیاره ۲۷ درصد از پلوتون بزرگتر است و بنابراین پلوتون که تا یکسال قبل یکی از نه سیاره اصلی منظومه شمسی بشمار می رفت و پس از آن تبدیل به بزرگترین خرده سیاره شد، اکنون در رتبه دوم قرار دارد.


خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

رکورد رصد دورترین نقطه کیهان شکسته شد


گروهی از ستاره شناسان کانادایی در کنفرانس سالانه انجمن نجوم کانادا اعلام کردند که رکورد جدید رصد یک شبه ستاره در دورترین نقطه کیهان را به ثبت رساندند.
ستاره شناسان دانشگاه اوتاوا موفق شدند با کشف یک شبه ستاره که در فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین واقع شده به یک رکورد جدید در رصد دورترین جسم کیهانی دست یابند.
این دانشمندان به کمک تلسکوپ کانادا - فرانسه - هاوایی موفق به کشف این شبه ستاره شده اند.
براساس گزارش پایگاه خبری مرکز تلسکوپ کانادا- فرانسه - هاوایی، نور این شبه ستاره که Cfhqs J۲۳۲۹-۰۳۰۱ نام دارد، با توجه به اینکه در فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین واقع شده، مربوط به زمانی است که کیهان تنها ۷۰۰ میلیون سال عمر داشته است.
عمر کیهان ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون سال است.
رکورد پیشین رصد دورترین نقطه آسمان در سال ۲۰۰۳ و با کشف یک شبه ستاره دیگر با عنوان Sdss J۱۱۴۸+۵۲۵۱ در فاصله ۱۱ میلیارد سال نوری از زمین به ثبت رسیده بود.
به اعتقاد این دانشمندان موتوری که انرژی تولیدی این شبه ستاره را تامین می کند یک سیاه چاله غیرطبیعی است که جرم آن ۵۰۰ میلیون برابر جرم خوشید است.


خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

رصد مرگ یک ستاره

گروهی از ستاره شناسان ایرلندی با استفاده از تصاویر گرفته شده توسط یک ستاره شناس ژاپنی که در سال ۲۰۰۴ موفق شده است یک ابرنواختر بزرگ را در کهکشان UGC۴۹۰۴ شکار کند، موفق شدند مرگ یک ستاره را رصد کنند.
"کویچی ایتاگاکی" شکارچی ژاپنی ابرنواختران موفق شد در سال ۲۰۰۴ انفجار یک ستاره را در کهکشان UGC۴۹۰۴ در فاصله ۷۵ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی شمالی شناسایی کند.
در فاصله دو سال تا سال ۲۰۰۶ یک انفجار درخشان تر نیز در این کهکشان رصد شد که ستاره شناسان نام این ابرنواختر جدید را SN۲۰۰۶jc گذاشتند.
بنابراین گزارش ، پس از مشاهده این انفجار محققان دانشگاه "کوئین" در بلفست ایرلند موفق شدند در این منطقه انفجار دو ابرنواختر دیگر را هم رصد کنند.
این دانشمندان که نتایج تحقیقات خود را در مجله "نیچر" منتشر کرده اند با بررسی تصاویری که "ایتاگاکی" تهیه کرده است در خصوص این انفجارها در یک منطقه توضیح دادند که در سال ۲۰۰۴ در این کهکشان یک ستاره بسیار بزرگ از نوع Eta-Carinae منفجر شده است که انفجاری را در اندازه های انفجاری که در سال ۱۸۵۰ رخ داده ، تولید کرده است.
این درحالی است که این ستاره در سال ۲۰۰۶ فعالیت پایانی مرگ خود را پشت سر گذاشته و بنابراین ستاره بسیار بزرگ این کهکشان در این سال مرده است.



خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

کشف قدیمی ترین منبع آب منظومه شمسی


گروهی از دانشمندان ژاپنی موفق شدند ردهایی از قدیمی ترین منابع آب را که مربوط به یک میلیارد سال قبل است کشف کنند.
این آب که غنی از ایزوتوپ های اکسیژن است، مربوط به زمانی که منظومه شمسی هنوز جوان بوده است.
کیهان شناسان، شیمی دانان و دیرینه شناسان دانشگاه هوکایدو کشف کردند که این آب غنی از ایزوتوپ های O۱۶ ،O۱۷ و O۱۸ اکسیژن است. ترکیبات ایزوتوپ اول برای دانشمندان شناخته شده است اما ترکیب ایزوتوپ های دوم و سوم هنوز شناسایی نشده است.
این محققان به منظور بررسی و مقایسه این آب با مواد کیهانی قدیمی به تحقیق درباره مواد یک سنگ آسمانی پرداختند و با تجزیه و تحلیل ترکیبات شمیمیایی این سنگ آسمانی بسیار قدیمی موفق شدند تنها یک ماده را کشف کنند که ویژگی هایش تاکنون در سنگ های آسمانی مشاهده نشده بود.
این سنگ آسمانی که Acfer ۰۹۴ نام دارد در دسته سنگ های آسمانی اولیه ای قرار دارد که از نمونه های فسیلی منظومه شمسی در آغاز تشکیل بشمار می روند.
براساس گزارش خبرگزاری ایتالیا، این ماده از اکسیداسیون آهن، نیکل و سولفیدهایی تشکیل شده است که در این آب نیز وجود دارند.
به اعتقاد این دانشمندان این ماده می تواند در تراکمات گاز و گردوغباری که منظومه شمسی در آن متولد شده است، تشکیل شده باشد.
در نتیجه این آب و ماده موجود در این سنگ آسمانی می توانند هردو ترکیبی از اولین منابع اکسیژن در این منظومه باشند.


خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

نوترونی ها خواهر خواند گان سیاه چاله ها

ستاره های نوترونی دارای ساختاری شبیه سیاهچاله ها هستند.
به گزاش خبر گزاری یونیورس: کاربران رصد خانه ی پرتو ایکس ناسا، چاندرا در دور جدیدی از بررسی های خود توانستند دو جت ماده متراکم خارج شده از دو سر یک ستاره ی نوترونی را آشکار کننند. تا پیش از این محققان بر این باور بودند که این نوع از فورانات ماده صرفا توانایی تشکیل دردو سر سیاهچاله ها را دارند.
این جرم که توجه بسیاری از اخترشناسان را به خود جلب کرده در صورت فلکی پرگارواقع در نیمکره ی جنوبی قرار دارد و با نام علمی ایکیس- یک شناخته می شود و بیست هزار سال نوری با ما فاصله دارد.این ستاره نوترونی در مجاورت یک ستاره ی ابر پرجرم با جرمی چند صد برابر خورشید ما قرار دارد و به همین علت ستاره ی نوترونی قسمتی از جرم همدم خود رابه وسیله ی نواری از ماده می رباید و در صفحه ای به دورخود به گردش در می آورد.این گردش بعد از مدتی باعث افزایش شدید دما و فشار می شود ماده موجود در دیسک احاطه کننده می شود وسر انجام سیل عظیمی از مواد به صورت پلاسما از دو سر ستاره به بیرون پرتاب می شود.تیم کاشف این جت ها، طول هر کدام از فورانات ماده را سه سال نوری ارزیابی کرده اند و فاصله شات از دیسک گردان پیرامون ستاره 10کیلومتر تعیین شدهاست که این اعداد و ارقام نا کنون فقط برای سیاهچاله های بسیار قدیمی وسنگین حاصل شده بود. ولذا تعداد جت هایی با این طول پلاسما ازعده ی انگشتان دست تجاوز نمی کند.
اگر بخواهیم نمایی شهودی از این جریانات رسم کنیم باید به سراغ انبوه آب خارج شده از شلنگ های آتشنشانی برویم .این مواد در هنگام خروج موج شدیدی از پرتوهای ایکس را متصور می سازند.این دقیقا همان چیزی است که در مورد گازهای خارج شده ازسحابی های نشری رادیویی نیز مشاهده شده است.این کشفیات به همراه سایر اطلاعات دانشمندان بیانگر خواهر خواندگی این اجرام است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این نمایی خیالی از ستاره ی نوترونی ایکس یک است که این جرم را در کنار همدم ستارهای پر جرم خود نمایش میدهد.
تصویر از:
NASA/CXC/Univ. of Wisconsin-Madison/S.Heintz et al.; Illustration: NASA/CXC/M.Weiss

[Mohammad Hosseyn]

معماي فلاش ماه پس از صدها سال حل شد.

دانشمندان پس از صد ها سال موفق به يافتن دليل قانع كننده اي براي پديده ي TLPsيا فلاش ماه شدند.


صد ها سال است كه دانشمندان پديده ي عجيبي را در سطح ماه مشاهده مي كنند . اين پديده به صورت فلاش هاي كوتاهي در ماه ديده مي شود كه باعث تغيير رنگ ماه و تيرگي سطح آن مي شود دانشمندان به مجموعه ي اين غييرات گذرا TLPs مي گويند .علت بوجود آمدن TLPs صد ها سال است كه ذهن دانشمندان را به خود مشغول كرده است و در طول ساليان دانشمندان دلايل متفاوتي براي وقوع اين پديده ارائه كرده اند ازجمله اغتشاشات موجود در اتمسفر زمين ، تاثيرات فيزيولوژي در چشم انسان ، تاثير نور و حتي دلايل روانشناختي . اما تاكنون هيچ كدام از اين دليل ها نتوانسته است دانشمندان را قانع كند.
به تازگي ، طي پژوهش هاي انجام گرفته در دانشگاه نجوم كلمبيا توسط پرفسور آرلين كراتس گازهاي رادون به عنوان علت اين پديده شناخته شده اند .پرفسور كراتس وقوع پديده TLPs را مرتبط با گازهاي رادوني دانسته كه از منفذ هاي پوسته ي ماه به سطح آن مي آيند (بسياري از فضاپيما ها از جمله آپولو15 وقوع اين بيرون ريزي هاي گاز رادون را گزارش كرده اند) .به گفته ي آرلين كراتس بيرون ريزي هاي گاز رادون در ماه با گزارش بدست آمده از زمان و محل مشاهده ي TLPs در زمين منطبق است. دانشمندان در حال طراحي دوربين رباتيكي در شمال شيلي هستند تا با اسكن ماه در هر لحظه نقشه اي از وقوع TLPs تهيه كند .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع Spaceflightnow.com

[Mohammad Hosseyn]

شباهت های زمین و مشتری

سیاره شناسان شباهت جالبی بین جریان های قیانوس های زمین و کمربند های مشتری یافتند


سیاره شناسان شباهت جالبی بین جریان های مشخص اقیانوس های زمین و کمربند هایی یافتند که مشخصه سطحی خاص سیارات گازی غولپیکر، همچون مشتری اند. ساختار کمربند های جو مشتری سالها موضوع تحقیقات جالبی بوده است. کمربند های مشتری به دلیل حرکت ابرها، در امتداد مجموع های ثابتی از جریان های متناوب، شکل می گیرند. این سیاره شناسان کشف کردند که اقیانوس های زمین هم نوارهایی از جریان های متناوب پایدار، در خود می پرورند که به هنگام مدل سازی، کاملا شبیه به کمربند های مشتری اند. این شباهت ها فقط ظاهری نیست. به گفته آنها طیف انرژی جریان های اقیانوسی از یک قانون نیرو پیروی می کنند که کاملا بر طیف جریان های منطقه ای در سیارات بیرونی، منطبق اند. آیا این پدیده های مشابه، در نیروهای فیزیکی مشابهی، ریشه دارند ؟ برای پاسخ به این پرسش باید تعیین کنیم که چه فرایند های فیزیکی باعث حرکات بزرگ مقیاس، در هر دو این دستگاه ها می شوند. بنابر تحقیقات سیاره شناسان میان عوامل نیروزا در سیارات خارجی و جریان های اقیانوسی، شباهت هایی وجود دارد. مقایسه طیف انرژی در سیارات غولپیکر و اقیانوس های زمین، اطلاعات ارزشمندی درباره خصوصیات اقیانوس ها و به خصوص قوی ترین جریان ها در نیمه اعماق اقیانوس ها به دست می دهد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

کوچکترین منظومه سیاره ای

اخترشناسان توانستند کوچکترین منظومه سیاره ای را کشف کنند

به کمک مجموعه ای از تلسکوپ های زمینی و فضائی، ستاره نارسی به جرم کمتر از یک صدم جرم خورشید کشف شده که احتمالا در فرایند تشکیل منظومه سیاره ای قرار دارد. این، کوچکترین جسم ستاره مانند است که به نظر می رسد قرص سیاره سازی از بقایای سنگی و گازی در اطرافش دارد که ممکن است روزی به سیاراتی تبدیل شوند و منظومه ای مینیاتوری را تشکیل دهند. این جسم که در واقع یک کوتوله قهوه ای است به این دلیل ستاره نارس نامیده می شود که به حد کافی پر جرم نیست تا همجوشی هسته ای همچون خورشید ما در مرکزش رخ دهد. جرم این کوتوله قهوه ای فقط 8 برابر جرم مشتری است. این حقیقت که یک کوتوله قهوه ای تا این حد کوچک، در میانه فرآیند خلق یک منظومه سیاره ای قرار داشته باشد، تعاریف ستاره، سیاره، قمر یا منظومه سیاره ای را به چالش می کشد. حالا که این ستاره خود به اندازه یک سیاره است آنچه در اطرافش از قرص و غبار شکل می گیرد چیست ؟ سیاره یا قمر ؟ اگر قرص پیش سیاره ای آن به سیاراتی تبدیل شود کل منظومه، نسخه ای مینیاتوری از منظومه ما خواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منظومه ای که خورشید مرکزی، سیارات و مدارهایشان 100 بار کوچک شده اند. گروه اخترشناسان، کوتوله قهوه ای را به کمک تلسکوپ فضائی اسپیتزر و تلسکوپ فضائی هابل و دو تلسکوپ در کوه های آند شیلی( تلسکوپ بلانکو از رصدخانه سروتولولو، تلسکوپ دوپیکر جنوبی ) کشف کردند. این کوتوله قهوه ای در فاصله 500 سال نوری از ما در صورت فلکی چلپاسه قرار دارد. این کوتوله نسبتا جوان، فقط 2 میلیون سال از عمرش گذشته است. گروه اخترشناسان خصوصیات این جسم را در رصد های دیگر با ابزار های فروسرخ بررسی کردند. قرص پیش سیاره ای سرد و کم فروغ آن فقط با آرایه دوربین های فروسرخ اسپیتزر قابل آشکارسازی بود.
منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

نگاه تازه به ابرهاي مشتري


تغييرات جوي جالب توجهي در مشتري رخ مي دهد كه تا كنون از چشم تلسكوپ هابل دور مانده بود.




ابرهاي متلاطم مشتري با سرعت صدها کيلومتر بر ساعت جو مشتري را در مي‌نوردند و هنگامي كه با آشفتگي‌هاي جوي برخورد كنند تغيير مي‌كنند.
جديدترين تصاوير هابل از سياره مشتري در نزديكي استواي سياره تغييراتي ناگهاني را در شكل و رنگ ابرها نشان مي‌دهند كه كل سياره را متاثر مي كنند. در چنين شرايطي نوارهايي به رنگ‌هاي زرد،‌ قهوه اي و سفيد دور سياره تشكيل مي شوند كه حاصل جريانهاي جوي با جهات مختلف در عرضهاي مختلف هستند. مناطق روشنتر كه در آنها هوا به بالا صعود مي‌كند ناحيه يا زون (zone) و مناطق تيره تر كه در آنها هوا به پايين جاري مي شود كمربند (belt) ناميده مي‌شوند. تداخل اين جريانهاي متضاد سبب ايجاد ناپايداري هايي در جو و طوفان مي‌شود.
در فاصله بين ۲۵ ماه مارس و پنجم ژوئن امسال دوربين سياره اي ميدان باز شماره ۲ هابل به رصد نوارها و تغيير رنگ آنها پرداخت. تصاوير هابل نشان مي دهند كه ابرها در ناحيه‌ها تيره مي شوند و به كمربندها ملحق مي شوند و در كمربندها به روشني مي گرايند و به ناحيه تبديل مي‌شوند. در طي اين فرايند شكل و اندازه ابرها به سرعت تغيير مي‌كند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در تصوير بالا نوار باريكي از ابرهاي سفيد بر فراز استواي مشتري ديده مي شود. رنگ سفيد نشان مي دهد كه ابرها در ارتفاعات بالاي جو هستند. در تصوير سمت راست رنگ سفيد به قهوه اي گراييده است كه نشان مي دهد ابرها به اعماق جو (ارتفاعات پايين) منتقل شده اند. به نظر مي رسد كه كل نوار با نواري در زير آن يكي شده است. در هر دو تصوير در ابرهاي بالاي استوا چرخش‌هاي كوچكي در موجهاي بزرگتر شكل گرفته است. يك نوار مارپيچ در
كل نوار غالب است. اين ساختار مارپيچي كه در واقع يك پارگي در سطح ابر است اين امكان را براي ستاره شناسان فراهم مي سازد كه اعماق جو را
مشاهده كنند.
منطقه درهم و برهم قهوه اي رنگي كه در شكل سمت چپ پايين تر از استوا ملاحظه مي شود در تصوير سمت راست ناپديد مي‌شود و در عوض زبانه‌اي از ابرهاي قهوه اي ديده مي‌شود كه جرياني از چرخشهاي سفيد در آن وجود دارد.
چنين تغييراتي پيش از اين نيز مشاهده شده بود. ستاره شناسان نخستين بار در دهه ۱۹۸۰ ميلادي با ت

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لسكوپهاي زميني و سپس در اوايل دهه ۱۹۹۰ هنگامي كه تلسكوپ هابل در فضا مستقر شده بود اين تحولات را مشاهده كردند اما در آن زمان قدرت تفكيك تلسكوپ به اندازه كافي نبود. اما تصاوير جديد هابل با قدرت تفكيك بالا مي توانند ستاره شناسان را در فهم چگونگي گسترش اين تغييرات به كل سياره ياري کنند. براي دسترسي به تصاوير بيشتر به منبع اصلي خبر در وبگاه تلسکوپ فضايي هابل مراجعه کنيد.

[Mohammad Hosseyn]

آن سوی شب تاب ها
برای نخستین بار، یکی از فضاپیماهای ناسا، موفق شد تصویری را از ابرهای شب تاب تهیه کند. موقعیت جفرافیایی این ابر، ناحیه شمالی اروپا و آمریکای شمالی را پوشش می دهد.
کامبيز خالقي
این دسته از ابرها که معمولا در طول شب توجه رصدگران را به خود جلب می کنند،
در فاصله ی ۸۰ کیلومتری از سطح زمین تشکیل شده و علت درخشش آن ها نیز وجود خاصیت مغناطیسی و باردار بودنشان است.


۴ خرداد، فضاپیمای اِی.آی.ام(AIM) که برای بررسی مطالعه ی ابرهای غیر معمول به فضا پرتاب شده بود، اولین رصد این ابرهای شب تاب را در عرض های جغرافیایی ۷۰ درجه شمالی انجام داد. از تاریخ ۱۶ خرداد، ساکنان زمین شاهد ابرهای شب تاب در نواحی شمالی اروپا بودند.
این ابرهای مرموز وقتی از فضا مورد بررسی قرار می گیرند با نام ابرهای میان سپهری قطبی موسوم به CPM ها شناخته می شوند. ولی از دید ناظرهای زمینی ابرهای شب تاب نام گرفته اند. این ابرها در فوقانی ترین لایه های جو و در لایه ی مزوسفر یا میان سپهر تشکیل می شوند. بهترین زمان برای رصد آن ها در نیمکره ی شمالی فصل تابستان یا به طور دقیق تر اواسط اردیبهشت تا اواسط شهریور است و زمان اوج فعالیت AIM نیز همین دوران است. این ابرها به هنگام تابستان نیمکره جنوبی نیز، در عرض های جغرافیایی بالا قابل رصد هستند.
با وجود آنکه مدت هاست ما شاهد ظهور این گونه ابر ها درآسمان هستیم ولی هنوز اطلاعات مستند زیادی از آنها در دست نیست. بنابراین عکس های جدید ما را در شناخت هرچه بهتر این ابرها یاری می کند و به پرسشهای زیادی همچون علت درخشش بیشتر آن ها در عرض های جغرافیایی پایین تر، علت روند رو به رشد درخشش آن ها پاسخ می گوید.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکس AIM که در 21 خرداد گرفته شده و اولین عکس در نوع خود است که ظهور ابر شب تاب را روی نیمه ی شمالی اروپا و آمریکای شمالی نشان می دهد. نواحی سفید و آبی نشان دهنده ی ساختار ابر شب تاب و نواحی سیاه عدم وجود داده را نشان می دهد.

تغییر شکل این ابرها وابسته به تغییرات جدید قسمتی از جو در چند سال اخیر است و این هشداری دیگر برای ما هست تا بدانیم آب و هوای سیاره ما تغییر پیدا کرده است. ولی نمی دانیم تاثیر این تغییرات روی ابر های شب تاب چرا و چگونه است.
این کاوشگر در ادامه تحقیقات خود پس از تابستان نیمکره شمالی، دوربین های خود را روی نیمکره ی جنوبی تنظیم می کند و تا پایان تابستان نیم کره جنوبی به مطالعه ی ابرهای جنوبی می پردازد.

منبع : پایگاه اینترنتی اختصاصی AIM،‌ ناسا

[Mohammad Hosseyn]

تعویق پرواز DAWN به دوشنبه

پرتاب فضاپیمای سپیده دم به سبب شرايط نامساعد جوي در محل پرتاب اين فضاپيما، براي بار دوم به تعویق افتاد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طرحي خيالي از پرواز سپيده دم
پرتاب فضاپیمای سپیده دم یا DAWN ناسا که با موشک دلتا ۲ فرستاده می شود، براي بار دوم به تعویق افتاد.
رعد و برق پنج شنبه، مانع از آغاز مرحله ی دوم سوخت گیری دلتا ۲ طبق برنامه ریزی قبلی شد. به همچنین پنجشنبه عصر، دما بسیار گرم تر از آن بود که بشود سوخت گیری را آغاز کرد. قرار بود دریچه ی پرواز در روز یکشنبه، ۱۷ تیر، به مدت نیم ساعت، باز باشد و خبرها حاکي از اين بود که احتمال عدم تطبیق وضعیت آب و هوا با معیار های لازم برای پرواز، حدود ۶۰ درصد است. اما به يکباره خبر جديدي مبني بر تعويق دوباره اين پرواز اعلام شد. در آخرين خبرها آمده است که پنجره پرواز اين فضاپيما در بين ساعات ۳:۵۶ الي ۴:۲۶ (به وقت EDT) روز دوشنبه،‌ ۱۸ تير ۱۳۸۶، خواهد بود.
بایستی منتظر بمانیم تا نظاره گر اطلاعات ارسالی این مسافر به دنیای سیارک های وستا و سرس باشیم.
اگر یک منجم آماتور هستید و می خواهید در این پروژه نقشی داشته باشید به سراغ برنامه رصدگران آماتور این پروژه بروید. مطمئن باشید اطلاعات رصدی و عکاسی شما از سیارک های وستا و سرس به پیشبرد این طرح علمی کمک خواهد کرد. منجمان آماتور قدیمی تر مشابه این همکاری را در پروژه Deep Impact به یاد دارند. در این گونه همکاری ها،‌ شما هم نحوه انجام کار را فرا می گیرید و هم کار علمی خود را در اختیار محقق های این نوع پروژه ها قرار می دهید.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسير جداشدن دلتاي ۲ از زمين به هنگام آغاز پرواز و مراحل مختلف آن
منبع: پایگاه خبری سپیده دم،‌ ناسا

[Mohammad Hosseyn]

ورود فرصت به ویکتوریا به تعویق افتاد

طوفان های غبار مریخ، باز هم مریخ نوردها را دچار مشکل کردند. این بار ورود فرصت به دهانه ویکتوریا به تعویق افتاد.

طوفان غبار عظیمی که از هفته گذشته در مریخ به وجود آمده است بر عملکرد مریخ نوردهای ناسا، روح و فرصت، تأثیر گذاشته است.
مهندسان و دانشمندان این پروژه از آن جهت این طوفان را مورد ارزیابی قرار می دهند که مریخ نوردها برای ادامه فعالیت، به انرژی خورشیدی نیاز دارند و ذرات غبار می توانند تا حدودی جلوی نور خورشید را بگیرند. انتظار می رود این طوفان،که طاقت فرساترین طوفانی است که مریخ نوردها تاکنون با آن روبرو بوده اند، برای حداقل یک هفته دیگر ادامه داشته باشد.
از سوی دیگر، ورود مریخ نورد فرصت به دهانه ویکتوریا برای حداقل چند روز به تعویق افتاد. فرصت که در خلیج داک(اردک) آماده ورود به ویکتوریا بود، برای مريخ نوردها در خطر!
حفظ انرژی در روز شنبه (۹ تیر) به عقب بازگردانده شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مريخ نوردها در خطر!
جان کالاس،مدیر پروژه مریخ نوردهای ناسا در آزمایشگاه جت پروپالشن کالیفرنیا،در این باره می گوید:"طوفان هر دو مریخ نورد را تحت تأثیر قرار داده و میزان انرژی فرصت افت کرده است. ما همچنان پیگیر ورود به ویکتوریا هستیم، اما این کار حداقل تا ۲۲ تیر ممکن نیست. اطلاعات ما نشان می دهند که میزان غبار در جو مریخ رو به کاهش است، بنابراین ممکن است طوفان تمام شود و موقعیت ما به سرعت بهتر شود. اما باید منتظر ماند."
تصاویر دوربین رنگی مدارگرد نقشه بردار ناسا نیز در دنبال کردن وضعیت طوفان و برنامه ریزی برای مریخ نوردها نقش دارد. این تصاویر نشان می دهند که این طوفان در مقیاس منطقه ای است، و مناطقی را شامل می شود که میزان غبار در آن ها بسیار بالاست. این طوفان به سوی مشرق و در جهت عرض های میانی مریخ می وزد. به همین سبب، در سمت دیگر سیاره و در دهانه "گوسو"، محل قرارگیری روح، نیز میزان غبار رو به افزایش است. با این وجود اما، هنوز هم فرصت با غبار بیشتری مواجه است.
هردو مریخ نورد هر روز میزان غبار جو مریخ را تخمین می زنند. هرچه غبار کم تر باشد، نور بیشتری به صفحه های خورشیدی آن ها می رسد. در هفته گذشته، فرصت پرغبارترین روزهایش را پشت سر گذاشت و غلظت آن از ۱واحد به ۳/۳ افزایش یافت. میزان انرژی خورشیدی آن نیز از ۷۶۵ وات-ساعت در بازه زمانی مشابه به ۴۰۲ وات-ساعت کاهش یافت.
به اعتقاد استیو اسکویرس، محقق برجسته دانشگاه کرنل،"در حالی که این میزان غبار،فقط می تواند سطح سیاره را به اندازه ی قطر موی یک انسان بپوشاند، اما برای کاهش ۹۶ درصدی درخشندگی خورشید نیمروزی، در مقایسه با جو کاملا پاک، کافی است. البته، صفحه های خورشیدی نوری که از میان ذرات غبار عبور می کند را جذب می کنند و میزان کاهش انرژی کم تر است."
به گفته کالاس "این بیشترین مقدار غباری است که تاکنون بر روی یکی از مریخ نوردها دیده ایم. اگر میزان غبار بالا می رفت و برای چند روز بالا می ماند، این خطر وجود داشت که چگونه مریخ نورد فرصت می توانست در این محیط تاریک، به کار خود ادامه دهد."

منبع : RedOrbit

[Mohammad Hosseyn]

فوران ستاره‌سازي از نگاه هابل
کهکشان کوتوله نامنظم Ngc۴۴۴۹ در صورت فلکي تازي‌ها با آهنگي بسيار تند تمام گازهاي ستاره‌ساز خود را به ستاره‌هاي ريز و درشت تبديل مي‌کند.

در فاصله حدود ۵/۱۲ميليون سال نوري از ما، کهکشانngc۴۴۴۹ کوتوله در صورت فلکي تازي‌ها قرار دارد. تصوير تازه منتشرشده تلسکوپ فضايي هابل از اين کهکشان شاهکار ديگري است که خلق شده است. اين کهکشان فعال در ستاره سازي آتش بازي بزرگي را به راه انداخته است. صدها هزار ستاره آبي جوان و پرجرم و ستاره‌هاي سرخ در اين تصوير مي‌درخشند. خوشه هايي از ستاره‌هاي آبي-سفيد داغ و پرجرم در آرايش نامنظم کهکشان ديده مي‌شوند که هرکدام حاوي صدها يا هزاران ستاره اند. نواحي سرخي نيز در کهکشان پيداست که زايشگاه‌هاي ستاره اي پر غبارند و همين طور ابرهاي عظيم از سحابي هاي تاريک که نور ستاره‌هاي زمينه را سد کرده اند.
اين کهکشان با چنان سرعتي در حال ستاره سازي است که با اين روند تا يک ميليارد سال ديگر تمام ذخيره گاز ستاره ساز خود را مصرف مي‌کند. . در حالي که "فوران ستاره‌سازي" در اغلب کهکشانهاي مارپيچي از مرکز آنها شروع مي‌شود، جايي که تمرکز بيشتر گاز ستاره‌ساز وجود دارد، در اين کهشان کوتوله سراسر آن دستخوش فوران ستاره‌سازي شده است. اين پديده شرايط کهکشانهاي ابتدايي عالم را به تصوير مي‌کشد و خوشبختانه کهکشان Ngc۴۴۴۹ به قدر کافي نزديک است تا تلسکوپ فضايي هابل اين آزمايشگاه نادر کيهاني را با جزييات خيره‌کننده‌اي بررسي کند.

[Mohammad Hosseyn]

گله سیاهچاله های مرکز کهکشان

حدود بیست هزار سیاهچاله در محدوده ای به قطر 3 سال نوری در مرکز کهکشان در حال گردش هستند



مانند فوج پشه ها که به شکل توده انبوهی در طبیعت به دور چیزی می گردند، فوجی از سیاهچاله های کوچک نیز در حال گردش به دور سیاهچاله ابر پرجرم مرکز کهکشان راه شیری، قرار دارند. طبق یافته های گروهی از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا احتمالا چیزی حدود 20 هزار سیاهچاله با جرم ستاره ای در محدوده ای به قطر 3 سال نوری اطراف سیاهچاله مرکزی به جرم 3 میلیون برابر جرم خورشید در گردش اند. سیاهچاله های با جرم ستاره ای که حاصل مرگ ستاره های بسیار پرجرم اند، معمولا 5 تا 20 برابر جرم خورشید را دارند. اغلب وقتی این سیاهچاله ها عضوی از یک منظومه دوتایی نزدیک به هم باشند خود را زود بروز می دهند. مواد ستاره ای همدمشان که در قرص داغ برافزایشی اطراف آنها می ریزد، فوران هائی از پرتو ایکس تابش می کند. این گروه از اخترشناسان طی 5 سال، 7 فوران را ثبت کرده اند. همه آنها در محدوده ی 75 سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارند و در کمال شگفتی 4 عدد از آنها در فاصله بسیار نزدیک 3 سال نوری از هسته اند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با توجه به خصوصیات پرتو ایکس این اجرام، چگالی بسیار زیادشان در این محیط نشان می دهد که در این ناحیه کوچک از فضا، ده ها هزار سیاهچاله وجود دارد.( حدود 20 برابر بیش از آنکه پیش بینی می شد ) اجرام پر جرم طی فرایندی به نام " اصطکاک دینامیکی " در هسته راه شیری دور هم جمع شده اند. وقتی یک سیاهچاله به نزدیکی ستاره ای می رسد، ستاره در یک رقص مداری شتاب می گیرد و با سرعت به بیرون از محدوده ملاقات پرتاب می شود. در نتیجه سیاهچاله مقداری از انرژی مداری خود را از دست می دهد و کمی به سوی هسته نقل مکان پیدا می کند. اما، اگر سیاهچاله ای به یک منظومه ستاره ی دوتایی نزدیک شود یک ستاره را پرتاب می کند و خودش جای آن را می گیرد و به دلیل جذب ماده همدم، با تبدیل به دوتایی پرتو ایکس، قابل ردیابی می شود. اگر ستاره ها از نزدیکی یک سیاهچاله ابر پرجرم (محدوده ای به وسعت چند روز نوری) به بیرون پرتاب شوند می توان گفت که در آن نزدیکی، گله سیاهچاله های ستاره ای وجود دارند. احتمالا در آینده می توان آنها را با تلسکوپ های بزرگ زمینی کشف کرد چون گردش سیاهچاله ها، حرکت مداری ستاره های آن اطراف را آشفته می کند. شاید انجام این کار به 20 تا 30 سال رصد دقیق نیاز داشته باشد.

منبع AstronomyNews

[Mohammad Hosseyn]

خبرهای تازه از آندرومدا
اخترشناسان توانستند نخستین تک ستاره ها را در آندرومدا بیابند


یافته های تازه از همسایه راه شیری حاکی از آن است که گروهی از اخترشناسان نخستین تک ستاره ها را در هاله آندرومدا یافته اند. پیش از این ستاره های این ناحیه فقط در خوشه های کروی کشف می شدند. این گروه، ستاره های موجود در هاله را تا فواصل دست کم 500 هزار سال نوری از هسته کهکشان دنبال کردند. سرعت و ترکیب عناصر سنگین نشان می داد آنها هم متعلق به کهکشان های کوتوله بلعیده شده اند. گرچه می دانیم که اغلب کهکشان ها می بایست هاله تاریکی در اطراف خود داشته باشند تا جوابگوی گرانش آشکار آنها باشد، اما تاکنون به جز در اطراف راه شیری نشانی از هاله گسترده درخشان در اطراف دیگر کهکشان ها پیدا نشده بود. با بررسی آندرومدا به ما ثابت شد که کهکشان مارپیچی دیگری نیز مانند کهکشان خودمان هاله ای از ستاره ها دارد و این باید پدیده ای متداول در کیهان باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گروهی بین المللی از اخترشناسان در انگلستان نیز اعلام کردند سه خوشه ستاره ای پیر درنزدیکی آندرومدا یافته اند که اندازه و تراکمی بین خوشه های کروی و کهکشان های کوتوله دارند. ممکن است این خوشه ها بقایای کهکشان های کوتوله ای باشند که به دلیل کشش گرانشی آندرومدا از یکدیگر پاشیده شده اند. همچنین در هاله همسایه ما خوشه های کروی شناخته شده فقط 2 میلیارد سال سن دارند و در مقایسه با خوشه های کروی عادی به سن 13 میلیارد سال، جوان به شمار می آیند. اما نکته اینجاست که چنین چیزهائی در اطراف راه شیری وجود ندارند. شاید آندرومدا اخیرا تاریخ پر آشوب تری داشته و کوتوله های بیشتری را بلعیده است. جریان هر چه باشد کشف خوشه های بزرگ بازمانده از کوتوله های بلعیده شده، مرز میان ماهیت خوشه های کروی و کهکشان های کوتوله را کمرنگ تر کرده است. کهکشان راه شیری و آندرومدا جرم مشابهی دارند اما آندرومدا کمی درخشان تر است، برآمدگی مرکزی و قرص بزرگتری دارد. تعداد خوشه های کروی که در آندرومدا وجود دارند سه برابر راه شیری است.

منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

محمد جان بهتر نبود از رنگ مناسبی برا متنت استفاده می کردی ؟
سلام ... با من هستید !!
به نظر من که رنگی کردن نوشته ها برای بعضی از خوانندگان آزار دهنده است (مخصوصا اگه رنگها رو خوب انتخاب نکنی !)
با تشکر ...

[Mohammad Hosseyn]

شما می توانید با عکاسی و رصد وستا و سرس به ماموریت طلوع کمک کنید


دست به کار شوید. حتی با ساده ترین وسائل هم می توانید در این طرح شرکت کنید. کدام طرح ؟ رصد سیارک وستا و سرس. همان طور که در خبرها شنیده اید، فضاپیمای طلوع تا چندی دیگر سفر خود را به سوی کمربند سیارک ها، آغاز می کند. به علت اینکه این فضاپیما در طول ماموریت خود، وستا و سرس را هدف تحقیقات قرار می دهد، مسئولان طرح باید اطلاعات بسیار دقیقی از این دو سیارک کسب کنند. اینجاست که پای رصدگران چه آماتور و چه حرفه ای، به میان می آید. منجمان، باید در طی شبهای متوالی به رصد وستا و سرس بپردازند و نتایجی را که به دست می آورند برای مسئولان طرح فضاپیمای طلوع، بفرستند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در این طرح، رصدگران به دو دسته تقسیم می شوند : دسته اول کسانی هستند که با ابزار رصدی و دوربین عکاسی که در اختیار دارند به عکاسی از این دو سیارک می پردازند. آنها طی شبهای متوالی از وستا و سرس عکسبرداری می کنند و سپس با منطبق کردن تصاویر بر روی هم، حرکت ظاهری این دو سیارک در آسمان را شناسایی می کنند. رصدگران دسته دوم افرادی هستند که دوربین عکاسی در اختیار ندارند، اما با ابزار رصدی خود به مشاهده این دو جرم می پردارند. آنها هم، می توانند با به تصویر کشیدن منظره ای که از درون چشمی تلسکوپ و یا دوربین دوچشمی مشاهده می کنند، به مسئولان طرح کمک کنند. اگر دوست دارید که یکی از صدها رصدگری باشید که در این طرح فعالیت می کنند، ولی اطلاعات زیادی درباره نحوه عملکرد ندارید، اینجا را کلیک کنید.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


منبع Nasa.Gov

[Mohammad Hosseyn]

در روز8 مارچ 2007 ،راکت اطلس5 با ماموریت جدید خود به فضا پرتاب شد.این مجموعه ماموریت ها که معمولا برای ترمیم یا نصب قطعات جدید روی مدارگردهای موجود در فضا عازم این پهنه ی بی کران می شوند،این بار با هدف جایگزین کردن یک باطری فرسوده راهی فضا شده است. مدیریت وهدایت این پروژه بر عهده ی دارپا،آژانس پدافند یاب پیشرفته ی ایالات متحده است که درحوزه ی ماموریت های برون سیاره ای و از راه دور این سازمان قرار می گیرد.
این دو روبات که موضوع بحث ما قرار می گیرند ، یکی استرو نام دارد که تعمیر کار است ودیگری نکست ست است که هدف ماموریت قرار گرفته . در نگاه اول این تعمیرکار مانند سایر سفاین می نماید ولی یک تفاوت اساسی در آن دیده می شود که توانایی فکر کردن آن است. بله ، این ماموریت کاملا هوشمند است به گونه ای که حتی مراحل اولیه مثل اتصال به سفینه ی هدف نیز به طور کاملا خودکار و بدون نیاز به کنترل دستی انجام می شود.البته این بدان معنا نیست که زمین هیچ کنترلی روی آن ندارد ،این کاوشگر از قابلیت هدایت دستی از برج کنترل نیز برخوردار است ولی این قابلیت صرفا تحت عنوان یک قابلیت باقی می ماند وزمین مثل یک اورگان نظارتی عمل می کندتا ببیند آیا ماموریت با جزئیات کامل انجام می شود یا خیر.
این پروژه در ماه آوریل به بوته ی آزمایش نهاده شد و طبق پیش بینی ها به پایان رسید.یعنی بدون ایجاد کوچکتربن مشکلی برای این سامانه مرحله ی اتصال سکو انجام شد،بازوهای مکانیکی درست طبق وعده روی نقاط هدف تنظیم شد،وبعد از بررسی جوانب کار انتقال باطری جدید بدون کوچکترین مشکلی انجام شد. اما بخش دوم این ماموربت به5می موکول شد.این دو سفینه از هم جدا شدند وزمانی حدود نود دقیقه از هم جدا ماندند ، زمانی که فاصله ی دو کاوشگر به حدود ده متر رسیده بود موتورهایش دوباره فعال شد ومجددا به میعادگاه خود متصل شد و ماموریت خود را مو به مو مطابق آنچه از پیش آموخته بود انجام داد و بدین سان اولین ماموریت تمام خودکارودارای هوش مصنوعی در تاریخ پروازهای فضایی آمریکا انجام شد، ماموریتی که تا چند سال قبل مشابه آن تنها در کتاب های علمی تخیلی وجود داشت.انجام موفق این پروژه مدیون سنسورهایی موسوم به ای وی جی اس ،طراحی شده در پایگه فضایی مارشال است که با ضبط وگزارش لحظه به لحظه وقایع این ماموریت ها را ممکن ساخت. اما این پایان کار استرو نبود؛بعد از انجام دوباره جداسازی این دو سفینه از هم فاصله گر فتند و تا 6 کیلومتری از یکدیگر دور شدند،ولی زمانی که برایبار دوم استرو تصمیم به تعقیب هدف خود می گیرد ،در روز19 می وفق می شود به ملاقات آن برود.چیزی که حتی در شرایط ایده آل و روی زمین نیز پیش بینی نمی شد.جال باینکه این تعقیب و گریز بعد از مدتی نیز ادامه یافت.
به گفته ی مدیر پروژه ی دارپا آقای فرد کندی تنها عامل موفقیت این گونه ماموریت ها سنسورهای ای وی جی اس هستند.ایشان اضافه میکند: بخش دوم ماموریت از قبل پیش بینی نشده بود و صرفا یک آزمون وخطا بود که موفق شدنش مارا غافلگیر کرد،ونشان داد که سنسورهای به کار رفته در این ماموریت آینده ی روشنی دارند ونقش چشمگیری در پروازهای فضایی رقم خواهند زد وآینده ای را ترسیم کردند که در آن هیچ فضانوردی مچبور نخواهد بود با تحمل مشقت زیاد وبا به خطر انداختن جان خود در سدد تعمیر یک سازه ی فضایی بر بیاید.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بعد از جدا سازی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکسی که استرو از هدفش نکس ست در حال تعقیب وگریز گرفته است.

منبع : سایت اختصاصی منجمان آماتوری ایران

[talot]

ستاره غول پيكرجديدكشف شد
ستاره شناسان آمریکایی دو ستاره غول پیکری را کشف کرده اند که یکی از آنها درون مدار دیگری می چرخد...
ستاره شناسان آمريكايي دو ستاره غول پيكري را كشف كرده اند كه يكي از آنها درون مدار ديگري مي چرخد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران ، ستاره شناسان رصدخانه Inter-American دو ستاره را در
منظومه ستاره اي LH54-425 كشف كرده اند كه جرم آنها به ترتيب 62 و 37 برابر جرم
خورشيد است. سن اين دو ستاره سه ميليون سال نوري است و به فاصله دو روز از يكديكر در مدار خود مي چرخند. قدرت اين دو ستاره كه در گروه ستارگان جوان قرار دارند، برابر با 20 ستاره پير است.
براساس گزارش پايگاه خبري ناسا، اين ستاره شناسان جزئيات اين دو ستاره را در لحظه اي كه يكي از آنها درون ديگري مي چرخد بازسازي كرده اند.
برپايه اين شبيه سازي، ستاره كوچكتر در منطقه اي كه اين دو ستاره با يكديگر برخورد مي كنند، در دماي بسيار بالايي از خود گاز و تشعشات اشعه ايكس و فرابنفش ساطع مي كند.
با اين وجود، ستاره بزرگتر به طرز شگفت انگيزي ميزان زيادي مواد را به اطراف پرتاب مي كند. در حقيقت اين ستاره در هر ثانيه 500 هزار ميليارد تن ماده را با سرعت 7/8 ميليون كيلومتر برساعت در فضا پخش مي كند.

[Mohammad Hosseyn]

کشف قدیمی ترین منبع آب منظومه شمسی


گروهی از دانشمندان ژاپنی موفق شدند ردهایی از قدیمی ترین منابع آب را که مربوط به یک میلیارد سال قبل است کشف کنند.
این آب که غنی از ایزوتوپ های اکسیژن است، مربوط به زمانی که منظومه شمسی هنوز جوان بوده است.
کیهان شناسان، شیمی دانان و دیرینه شناسان دانشگاه هوکایدو کشف کردند که این آب غنی از ایزوتوپ های O۱۶ ،O۱۷ و O۱۸ اکسیژن است. ترکیبات ایزوتوپ اول برای دانشمندان شناخته شده است اما ترکیب ایزوتوپ های دوم و سوم هنوز شناسایی نشده است.
این محققان به منظور بررسی و مقایسه این آب با مواد کیهانی قدیمی به تحقیق درباره مواد یک سنگ آسمانی پرداختند و با تجزیه و تحلیل ترکیبات شمیمیایی این سنگ آسمانی بسیار قدیمی موفق شدند تنها یک ماده را کشف کنند که ویژگی هایش تاکنون در سنگ های آسمانی مشاهده نشده بود.
این سنگ آسمانی که Acfer ۰۹۴ نام دارد در دسته سنگ های آسمانی اولیه ای قرار دارد که از نمونه های فسیلی منظومه شمسی در آغاز تشکیل بشمار می روند.
براساس گزارش خبرگزاری ایتالیا، این ماده از اکسیداسیون آهن، نیکل و سولفیدهایی تشکیل شده است که در این آب نیز وجود دارند.
به اعتقاد این دانشمندان این ماده می تواند در تراکمات گاز و گردوغباری که منظومه شمسی در آن متولد شده است، تشکیل شده باشد.
در نتیجه این آب و ماده موجود در این سنگ آسمانی می توانند هردو ترکیبی از اولین منابع اکسیژن در این منظومه باشند.

خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

نتایج گزارش علمی جدیدی که به تازگی در خصوص اشکال جدیدی از حیات در فضا منتشر شده است، نشان می‌دهد که دانشمندان علوم فضا در جستجوی ارگانیسمهای جدید هوشمندی هستند که از آب استفاده نمی‌کنند.
گزارش "محدودیت های زندگی ارگانیکی درسیستم سیاره ای"که به تازگی در آمریکا منتشر شده است ، از اشکال جدیدی از حیات حمایت می کند که از آب به عنوان عنصر اساسی برای ادامه زندگی استفاده نمی کنند، بلکه مایعات دیگری مثل "آمونیاک" را مصرف می کنند.
این گزارش که از سوی شورای ملی تحقیقات با مشارکت ناسا منتشر شده، حاکی از آن است که این ارگانیسم های جدید می توانند برای رمزگذاری اطلاعات پایه از Dna یا Rna متفاوت با نمونه موجودات زمینی برخوردار باشند.
در این خصوص جان باروس، استاد اقیانوس شناسی دانشگاه سیاتل و رئیس این کمیته علمی اظهار داشت : "هدف از این تحقیق جستجوی زندگی هوشمند روی سیارات یا قمرهای دیگر است."
کشف میکروارگانیسم هایی که در محیط های دور از دسترس زندگی می کنند جوامع علمی را با این مسئله آشنا کرد که می توان در مکان های ناشناخته هم ارگانیسم های زنده را پیدا کرد.
براساس گزارش نیویورک تایمز، این گزارش از نظر ناسا اهمیت ویژه ای دارد، چرا که آژانس فضایی آمریکا تاکنون در ماموریت های خود در سیارات یا قمرها یافتن آب را شرط اصلی حضور نوعی از حیات درنظر گرفته است، این درحالی است که اکنون می تواند چشم انداز خود را تغییر دهد.

گزارش: خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

شناسایی کهکشان‌های "سپیده دم کیهانی"


گروهی از دانشمندان بین المللی موفق به رصد گروهی از قدیمی ترین کهکشان هایی شدند که اولین شاهدان "سپیده دم کیهانی" هستند.
این گروه از دانشمندان بین المللی با استفاده از تلسکوپ "کک ۲" در هاوایی خوشه ای از کهکشان ها را کشف کردند که در فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین واقع شده اند.
این مجموعه از کهکشان ها در زمانی که ۵۰۰ میلیون سال از تشکیل کیهان می گذشت، تنها چهار درصد از سن فعلی خود را داشته اند.
براساس تئوری "انفجار بزرگ"، جهان در حدود ۷/۱۳ میلیارد سال قبل شکل گرفته است. پس از این دوره کیهان وارد یک دوره طولانی می شود که آن را به عنوان "عصر تاریک کیهان"(cosmic dark ages) معرفی می کنند. در این دوره هیچ ماده درخشانی دیده نمی شود. پس از آن عصر بیداری یا "سپیده دم کیهانی" شروع می شود.
بنابراین کهکشان هایی که به تازگی شناسایی شده اند، اولین شواهد "سپیده دم کیهان" هستند که نشانه ای از آغاز جهانی است که آن را می شناسیم.
براساس گزارش پایگاه خبری ناسا، این کیهان شناسان با استفاده از تلسکوپ "کک ۲" شش کهکشان ضعیف را شناسایی کرده اند که در آنها علائم جاذبه ۲۰ برابر قوی تر از کهکشان هایی است که در خوشه عقب تر از آنها قرار گرفته اند.

خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

کشف آب در اتمسفر سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی

گروهی از دانشمندان اروپایی در اتمسفر سیاره ای که در مدار یک ستاره خارج از منظومه شمسی می چرخد، آب کشف کرده اند.
دانشمندان آژانس فضایی اروپا به کمک تصاویر مادون قرمز ماهواره "اسپیتزر" ناسا در اتمسفر سیاره خارج از منظومه شمسی که شبیه به سیاره مشتری است، آب کشف کردند.
این سیاره که با شناسه HD ۱۸۹۷۳۳b معرفی می شود، در مدار ستاره HD ۱۸۹۷۳۳ واقع در صورت فلکی "روباه" می چرخد. این ستاره ۶۴ سال نوری از زمین فاصله دارد.
این سیاره که از نظر ویژگی شباهت بسیاری به مشتری دارد، ۱۵ درصد از این سیاره غول پیکر بزرگتر است. رنگ این سیاره نسبت به زمین آبی تر است و به ستاره خود ۳۰ برابر نزدیکتر از فاصله زمین تا خورشید است.
همچنین صورت فلکی روباه بسیار گرم است، به طوری که دمای آن در حدود دوهزار درجه سانتی گراد است. این ستاره مادر تقریبا شبیه به خورشبد است، اما کمی سردتر از آن.
دانشمندان آژانس فضایی اروپا با همکاری کالج امپریال لندن که نتایج تحقیقات خود را در مجله نیچر منتشر کرده اند، اعلام کرده اند که این سیاره نور ستاره خود را جذب می کند که برای این پدیده تنها می توان توضیح داد که بخارات آب در اتمسفر این سیاره وجود دارد.
بنابراین گزارش، در بررسی های سیارات دوقلوی زمین تاکنون درحدود ۲۰۰ سیاره خارج از منظومه شمسی شناسایی شده اند، اکنون این دانشمندان HD ۱۸۹۷۳۳b را در شمار این سیاره ها قرار داده اند.
این محققان با استفاده از ابزارهای طیف نما و طیف سنجی بخارات آب موفق به شناسایی پارامترهای جذب نورشدند. به طوری که به کمک این ابزارها ۵۰۰ میلیون ویژگی مهم کشف شده است که وجود آب در اتمسفر این سیاره را تائید می کنند.

خبرگزارى مهر

[Mohammad Hosseyn]

كشف عناصر ضروری برای حیات بر روی قمر «كیوان»

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فضاپیمای «كاسینی» بر روی قمر سیاره كیوان موسوم به «هیپریون» گودال هایی شبیه به دهانه‌های آتشفشانی پیدا كرده كه مملو از هیدروكربن‌ها هستند.
اخترشناسان معتقدند كه این یافته نشان می‌دهد مواد شیمیایی اساسی و ضروری برای حیات حضور گسترده‌تری در منطومه شمسی ما دارند.
این فضاپیما در حین نزدیك شدن به این قمر كیوان در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۵، موفق به شناسایی آب، یخ‌ها دی اكسید كربن و نیز مواد تیره شده است.
ابزار و تجهیزاتی كه بر روی كاسینی تعبیه شده از جمله اسپكتروگراف تصویربرداری فرابنفش و طیف سنج مرئی و مادون قرمز می‌توانند از مواد و تركیبات معدنی و شیمیایی بر روی قمر هیپریون نقشه برداری كرده و این اطلاعات را به زمین مخابره كنند.
گفتنی است كه این اطلاعات وجود آب های منجمد بر روی این قمر را كه در گذشته و از زمین نیز رصد شده بود، تایید می‌كند. اطلاعات مزبور همچنین نشان می‌دهد كه دی اكسید كربن جامد (یخ خشك) به روشهای غیر منتظره‌ای با ــ یخ معمولی تركیب شده است.
به علاوه این نخستین باری است كه دانشمندان توانسته‌اند از مواد روی سطح قمر هیپریون نقشه برداری كنند.
هیپریون كه هشتمین قمر بزرگ كیوان است چرخش های نامنظمی دارد و هر ۲۱ روز یك دور به گرد كیوان می‌چرخد.

خبرگزارى ايسنا

[Mohammad Hosseyn]

کهکشان های کهن

بنا به مشاهدات انجام شده تعدادی کهکشان جدید که تاکنون از دید بشر پنهان بودند در اعماق فضا و در فاصله ای حدود 13 میلیارد سال نوری از ما مشاهده و ثبت شدند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بنا به مشاهدات انجام شده تعدادی کهکشان جدید که تاکنون از دید بشر پنهان بودند در اعماق فضا و در فاصله ای حدود 13 میلیارد سال نوری از ما مشاهده و ثبت شدند. گزارش این موضوع به صورت تحقیقی در نشریه Astro Physic به چاپ رسید.

تیمی از اخترشناسان بین المللی اعلام کردند که اگر واقعا چنین کهکشان هایی وجود داشته باشند و مشاهدات آنها صحیح باشد، بدان معنی خواهد بود که این کهکشان ها در لحظات اولیه عالم یعنی حدود 500 میلیون سال بعد از مهبانگ به وجود آمده اند. این در حالی است که نور، تنها 300 هزار سال بعد از مهبانگ در جهان گسترشی قابل توجه داشته و قبل از آن هیچ چیز نمی درخشیده است، این دوره را زمان تاریکی می نامند.لذا این کهکشان ها نیز بسیار کم نور هستند.

کشف ستاره ها و کهکشان هایی که در نخستین لحظات عالم شکل گرفته اند یکی از اهداف کیهان شناسان است، ولی در بعضی موارد به علت آنکه تلسکوپ های موجود توان ثبت چنین اجرامی را ندارند، آنها را مجبور به استفاده از برخی قوانین فیزیکی می کند.

یکی از این قوانین، لنز گرانشی است که پیش بینی این پدیده توسط آلبرت اینشتن انجام گرفته بود. این پدیده سبب می شود تا به کمک تاثیر گرانشی توده کهکشان ها، نور منحرف و در نقطه ای کانونی شود و در این صورت ما می توانیم آنها را ثبت و مشاهده کنیم.

با کمک همین پدید بود که اخترشناسان پس از سه سال رصد با تلسکوپ کک بر فراز کوه موناکی در هاوایی توانستند 6 کهکشان را در چنین فاصله ای دور و نخستین لحظات تولد عالم کشف کنند زمانی که عالم تنها 4 درصد از عمر خود را گذرانده بود.

منابع : New Scientist Space و Nasa News
منبع [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Mohammad Hosseyn]

دنیای متخلخل هیپریون

دانشمندان پروژه کاسینی اطلاعات جدیدی درباره ظاهر غیرعادی هیپریون (یکی از قمرهای زحل) بدست آوردند. این اطلاعات شامل دهانه ها و گودال های فنجان مانند این قمر نیز می شود. این دهانه ها مملو از هیدروکربن هستند و میتوانند دید وسیعی را درباره مواد شیمیایی منظومه شمسی به ما بدهند. مواد شیمیایی که حیات را به وجود آوردند و یا مواد اولیه ای که منظومه شمسی را تشکیل داده اند.
به نظر می رسد یکی از عوامل تعیین کننده در تشکیل ظاهر متخلخل هیپریون چگالی بسیار کم آن است . دانشمندان پروژه با مقایسه عکس ها و اطلاعات بدست آمده از هیپریون طی سه سال گذشته این مطلب را تایید کرده اند.
سطح این قمر پر از دهانه های بزرگ و متوسط است.«دکتر پیتر توماس» (Peter Thomas) از اعضای تیم تحقیقاتی می گوید: «نقشه برداری دقیق از سطح این قمر نشان می دهد که ظاهر عجیب هیپریون به علت تقارب (هماهنگی) برخی عوامل متناوب در آن است.»
از نتایج رویارویی بسیار نزدیک کاسینی و هیپریون در سپتامبر ۲۰۰۵ اندازه گیریهای دقیق جرم و اندازه این قمر بود که نشان داد چگالی این قمر کمی بیشتر
دنياي متخلخل هيپريون
رنگ آبي: يخ آب - رنگ قرمز: يخ دي اکسيد کربن (يخ خشک) - رنگ بنفش: آب به علاوه دي اکسيد کربن - رنگ زرد: ترکيبي از دي اکسيد کربن و ماده اي نامعلوم
از نصف چگالی آب است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دنياي متخلخل هيپريون
رنگ آبي: يخ آب - رنگ قرمز: يخ دي اکسيد کربن (يخ خشک) - رنگ بنفش: آب به علاوه دي اکسيد کربن - رنگ زرد: ترکيبي از دي اکسيد کربن و ماده اي نامعلوم

«نیکلو ریپاپورت» ( Nicole Rappaport) سرپرست تیم تحقیقاتی می گوید: «پرواز کاسینی در نزدیکی این قمر به ما این امکان را داد تا بتوانیم انحنای مدار کاسینی را اندازه بگیریم. با مقایسه این مقدار با اندازه پیش بینی شده توانستیم محاسبات دقیقی را روی چگالی آن انجام دهیم.»
نخستین تحقیقات در سطح هیپریون گمان ها را به سوی ماده ای تیره برد، به طوریکه همگان بر این باور بودند ماده ای تیره رنگ در درون دهانه های سطح این قمر انباشته شده است، نور خورشید آن ها را گرم می کند و باعث می شود که بیشتر به درون این قمر نفوذ کند. در حالیکه تحقیقات جدید نشان می دهد چگالی کم سیاره و در نتیجه گرانش کم آن باعث می شود شکل دهانه های این قمر با اجرام چگالتر منظومه شمسی متفاوت باشد.
«دال کروکشانک» ( Dale Cruikshank) از دانشمندان علوم سیاره ای ناسا توضیح داد: «مواد اصلی تشکیل دهنده هیدروکربن ها هستند. هیدروکربن ها از اتمهای کربن و هیدروژن تشکیل شده است و در دنباله دارها، شهابسنگ ها و غبار میان ستاره ای نیز یافت می شود. این مواد هرگاه به صورت یخ زده باشند و در معرض نور فرابنفش قرار گیرند مولکول های جدیدی را درست می کنند که در علم زیست شناسی اهمیت بسیار دارند. باید توجه داشت که این به معنی یافتن حیات نیست بلکه نشان دهنده آن است که مواد شیمیایی اساسی برای حیات در کل جهان پراکنده است.»
نقشه برداری از سطح قمر نشان می دهد که در آن آب یخ زده وجود دارد اما آنچه در بررسی های جدید مورد توجه است وجود یخ خشک یا دی اکسید کربن در این قمر است که با پیوندهایی خاص با دیگر مولکول ها و به صورت مخلوط یافت می شود. همچنین در محدوده ای دیگر کریستال های یخ به شکل بلورهای یخ در سطح زمین دیده می شود.
کروکشانک افزود: «یخ های هیپریون به صورت مخلوطی از یخ آب و غبار مواد آلی است و حضور یخ خشک بسیار محسوس. البته باید توجه کرد که یخ این هیدروکربن خالص نیست و با مولکول های دیگر پیوند برقرار کرده است. داده های فضاپیمايي پيشين از دیگر قمرهای زحل و مشتری نیز وجود چنین ترکیباتی را تائید کرده بود به همین دلیل ما تصور می کنیم که دی اکسید کربن طی یک دوره بلند مدت از سطح قمرهای بخار شود اما از طرفی به نظر می رسد دی اکسید کربن با تشکیل پیوند و به صورت یخ زده پایدارتر است.»
«کارولین پروکو» از سرپرستان تیم تحقیقاتی می گوید: «در حال حاضر همگان در صدد پی بردن به فرایند تشکیل سیاره های مختلف هستند و تحقیقات اخیر یکی از نمودهای تجربی این هدف است.»

[Mohammad Hosseyn]

پيشينه تماشايي يك كوتوله نو اختر

نواختر ها و كوتوله هاي نواختر وجود دارند . برخلاف شبيه بودن نامهايشان ، انها با مكانيزمي كاملا" متفاوت به وجود مي آيند و ستاره شناسان هنوز فكر مي كنند كه ستاره هاي مشابه هردو كار را انجام ميدهند .

z زرافه ، يك كوتوله نواختر در آسمان شمالي دور ، كوتوله اي آشنا براي نسل آماتور رصد كنندگان ستارگان متغير بوده است . اين كوتوله هر سه هفته يا بيشتر با قدر10تا 13 روشن است و بعضي اوقات در ميانه راه متوقف مي شوند .اين فعاليت بر اين مبنا استوار شده است كه ناپايداري در صفحه گازي پيوسته سبب از بين رفتن تدريجي يك ستاره معمولي و كاهش يافتن آن به يك كوتوله سفيد مي شود . در فاصله هاي زماني منظم ، اين صفحه پيوسته داراي بار اضافي شده و ناگهان چسبندگي خود(اصطكاك سيال ماده ) را تغيير داده و محتويات خود را در كوتوله رها مي كند. در زماني ديكر اين چرخه جهش و انفجار شكسته مي شود و گاز به آرامي كاهش مي يابد.يك چنين ستاره اي بايد هر چند هزار سال يا بيشتر با شيوه اي متفاوت و بسيار بزرگتر منفجر شود . لايه نازكي از هيدروژن تازه كه بر سطح كوتوله سفيد جمع شده است بايد به تدريج عميق و متراكم شود كه بتواند مانند يك بمب هيدروژني منفجر شود .ولي هيچ يك از كوتوله هاي نو اختر از زماني كه كشف شده اند چنين فرايندي را نداشته اند .
سرانجام منجمان يك توپ دودزا پيدا كرده اند .ميشل ام شارا Micheal M. Shara) (و 15نفر از همكارنش در شماره ي 8 مارس مجله ي نيچر گزارش دادند كه Z زرافه چندين سال نوري توسط حلقه اي از گازهاي متراكم فرا بنفش احاطه شده است . آنها حلقه ها را در منطقه وسيعي جايي كه ماهواره محقق تحولات ناسا (GALEX NASA) در پي بررسي كهكشان نزديك بود ، كشف كردند. مطالعات بعدي ثابت كرد كه حلقه ها با سرعت زيادي بيرون ريخته مي شوند . جرم بدست آمده از پوسته با آنچه كه از نواختر كلاسيك انتظار مي رفت تطابق داشت ولي به هيچ روش ديگري با اين موضوع كه ستاره گاز را به بيرون مي اندازد تطابق نداشت .انفجار نواختر ممكن است چندين هزار سال گذشته اتفاق افتاده باشد – وفتي كه زرافه فروتن Z به طور موقت با قدر 1 يا 2 درخشان شود .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصوير : در اين تصوير كه با اشعه فرابنفش از ماهواره GALEX كرفته شده است ، پوسته نازك گاز توده اي نشان مي دهد كه سالها پيش انفجار يك نواختر كامل بر روي كوتوله نواختر Z زرافه اتفاق افتاده است (بالاي مركز) .زرد، نور فرابنفش را با طول موج حدودا"230 نانومتر نشان مي دهد؛ آبي فرابنفش قوي در 150 نانومتر است . چهارچوب دو سوم درجه مربع است .زرافه Z 530 سال نوري دور است كه اين بدان معناست كه روشنترين قوس 2سال نوري با ستاره فاصله دارد .


منبع Sky&Telescope

[Mohammad Hosseyn]

کشف بخار آب در یک سیاره ی فراخورشیدی

رصدهای جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نشان می دهد در جو یک سیاره ی فراخورشیدی داغ ٬بخار آب وجود دارد.

رصدهای جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نشان می‌دهد در جو یک سیاره‌ی فراخورشیدی داغ ٬بخار آب وجود دارد.
این سیاره که با نام HD ۱۸۹۷۳۳b شناخته می‌شود٬ در فاصله‌ای بسیار نزدیک به دور ستاره‌ی مادر خود می‌گردد و دوره‌ی تناوب مداری آن تنها دو روز است. این منظومه با فاصله‌ی ۶۳ سال نوری از ما٬ در صورت فلکی روباهک قرار دارد.
تا پیش از این اخترشناسان پیش‌بینی می‌کردند که در جو این دسته از فراخورشیدی‌ها موسوم به مشتری‌های داغ٬ بخار آب وجود داشته باشد٬ اما مدرک قطعی در این رابطه پیدا نکرده بودند. رصدهای جدید نشان داد که این پیش بینی درست بوده است.
«جیووانا تینتی»(Giovanna Tinetti) یکی از اعضای آژانس فضایی اروپا می‌گوید:"ما از پیدا کردن نشانه‌های قطعی وجود آب در سیاره‌ای که میلیاردها کیلومتر با ما فاصله دارد هیجان زده شدیم". وی مسئول انتشار مقاله‌ای در این رابطه در مجله ی نیچر(Nature) بود.
با این که آب یکی از عناصر اصلی پیدایش حیات است اما سیاراتی نظیر این سیاره بستر مناسبی برای پیدایش حیات نیستند.این سیاره با دمای میانگینی معادل ۱۰۰۰ درجه‌ی کلوین(حدود ۷۲۵ درجه ی سانتی گراد)٬ جهنمی سوزان برای موجودات زنده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری خیالی از گذر سیاره از مقابل ستاره ی مادر

اخترشناسان امیدوارند با به کارگیری ابزاری نظیر طيف‌نگار اسپیتزر٬ نشانه‌های وجود آب را در سیارات سنگی فراخورشیدی پیدا کنند. «شان کری»(Sean Carey) از مرکز علمی اسپیتزر ناسا می‌گوید:"وجود آب در این سیاره نشان می‌دهد که می‌توان امیدوار بود در سیارات فراخورشیدی سنگی نیز آب یافت شود".
بررسی جو سیارات فراخورشیدی از شاخه‌های جدید در بررسی سیارات فراخورشیدی است.

امسال اسپیتزر موفق شد برای اولین بار جو دو سیاره ی فراخورشیدی با نام های HD ۱۸۹۷۳۳b و HD ۲۰۹۴۵۸b را بررسی کند. نخستین بار اسپیتزر با رصد پنهان شدن سیاره در پشت ستاره‌ی مرکزی موفق شد اولین طیف یک سیاره‌ی فراخورشیدی را ثبت کند. اما در آن زمان موفق به کشف آب در جو سیاره نشد که دلیل این امر احتمالا ساختار جو سیاره است. ساختار جو آن به گونه‌ای است که پیدا کردن آب در آن مشکل است.
پس از آن تیمی از اخترشناسان به کمک تلسکوپ فضایی هابل موفق شدند با رصد گذر HD ۲۰۹۴۵۸b از مقابل ستاره‌ی مادر خود در نور مرئي شواهدی از وجود آب در جو این سیاره پیدا کنند.

و امروز تینتی و تیمش با رصد گذر سیاره‌ی HD ۱۸۹۷۳۳b از مقابل ستاره‌ی مادر خود موفق شدند در جو این سیاره بخار آب پیدا کنند.اخترشناسان در این روش با رصد تغییرات نور٬ هنگام گذر سیاره از مقابل ستاره‌ی مرکزی ترکیبات جوی سیاره را بررسی می‌کنند. این بار آن ها با رصد این گذر در ۳ طول موج متفاوت در ناحیه ی فروسرخ و مقایسه‌ی آن‌ها با هم موفق به کشف آب در جو سیاره شدند.
تینتی می‌گوید:" با مقایسه‌ی نتایج رصد در ۳ طول موج متفاوت متوجه شدیم که تنها وجود آب می تواند کلید حل معما باشد. رصد گذر سیاره در طول موج‌های مختلف فروسرخ٬ بهترین راه پیدا کردن آب در این سیارات است".

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[R10MessiEtoo]

دورترين، قديمي‌ترين

واحد سنجش فاصله در ابعاد نجومي، سال نوري است. سال نوري فاصله‌اي است كه نور در طول يك سال مي‌پيمايد.

هر سال نوري، چيزي معادل 10 تريليادكيلومتر است. مشاهدات و نظريات كيهان‌شناسي در قرن بيستم ما را به اين نتيجه رساندند كه عالم نامحدود نيست، از يك انفجار بزرگ شكل گرفته و اكنون هم در حال گسترش است.

اين نظريات كه با آزمايش توسط ماهواره‌هاي دقيق تقريباً تاييد شده‌اند، شعاع عالم را چيزي حدود 8/13ميليارد سال نوري تخمين مي‌زنند.

اما در چند روز گذشته، گروهي از كيهان‌شناسان، نتايج رصدهايشان را با استفاده از تلسكوپ عظيم كك بر فراز کوه موناکی در هاوايي (كه از جمعه گذشته ديگر عنوان بزرگ‌ترين تلسكوپ نوري را از دست داده‌است!) منتشر كرده‌اند.

آيينه اين تلسكوپ 10 متر قطر دارد و به كيهان‌شناسان اين امكان را مي‌دهد كه بررسي‌هاي عميقي از اعماق كيهان انجام دهند.

ريچارد اليس، كيهان‌شناس برجسته موسسه فناوري كاليفرنيا (كلتك)، مي‌گويد: «تصاوير دريافتي نشان از كشف تعدادي كهكشان مي‌دهد كه در دورترين فاصله از ما قرار دارند.» فاصله اين كهكشان‌ها با توجه به تصاوير به‌دست آمده، چيزي حدود 5/13 ميليارد سال نوري از ماست.

مي‌دانيد كه سريع‌ترين چيز براي انتقال اطلاعات در دنيا نور است و سرعت نور حد بالاي سرعت اجسام فيزيكي در دنياست. اساساً به نظر مي‌رسد كه دنيا بر اين پايه نهاده شده‌است. بنابراين، نور اين كهكشان‌ها‌ كه اكنون رصد شده‌اند مربوط به حدود 5/13ميليارد سال قبل است.

طبق نظريه مهبانگ (انفجار بزرگ) عمر عالم حدود 8/13ميليارد سال نوري است يعني اين كهكشان‌ها قديمي‌ترين كهكشان‌هايي هستند كه تاكنون رصد شده‌اند و در نخستين سال‌هاي پس از انفجار بزرگ شكل گرفته‌اند.

اليس و دانشجوي دكترايش دن استراك كه اين كهكشان‌ها را كشف كرده‌اند، روز چهارشنبه در گزارشي به آكادمي پادشاهي دانش‌هاي انگلستان اعلام كردند كه كهكشان‌هاي رصد شده، قديمي‌ترين اجسامي هستند كه تاكنون در دنيا ديده شده‌اند.

کشف ستاره‌ها و کهکشان‌هایی که در نخستین لحظات عالم شکل گرفته‌اند، یکی از اهداف کیهان‌شناسان است و به آنها كمك مي‌كند تا نظريه‌هايي كه مبناي شكل‌گيري كيهان و كائنات را توضيح مي‌دهند، آزمايش كرده و توسعه دهند.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::::::::::::::
شاید این سوال ابتدایی باشه : چطور میشه که با یک آینه (که نور رو می فرسته یا می گیره و با توجه به اینکه سرعت نور فقط 300000 کیلومتر در ثانیه هست) بفهمیم یک کهکشان درفاصله 8/13 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد. من الان خیلی گیج شدم [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] یکی به داد من برسه

[Mohammad Hosseyn]

شاید این سوال ابتدایی باشه : چطور میشه که با یک آینه (که نور رو می فرسته یا می گیره و با توجه به اینکه سرعت نور فقط 300000 کیلومتر در ثانیه هست) بفهمیم یک کهکشان درفاصله 8/13 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد. من الان خیلی گیج شدم [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] یکی به داد من برسه

دوست عزیز پرسیدن عیب نیست ... ندانستن عیب است ...

ببین دوست عزیز برای بدست آوردن فواصل تو نجوم هیچ وقت از آینه استفاده نمی کنن ... راههای زیادی وجود داره که یه خورده پیچیدست و فهمیدنشون هم سخته ... بیشترشون به روابط مثلثاتی بستگی داره ...

[Mohammad Hosseyn]

سناریو ای برای ابرنو اخترها

دانشمندان با بهره گیری از تلسکوپ غولپیکر زمینی وی ال تی (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا به شواهد مستقیمی دال بر وجود جریانی از مواد در اطراف کوتوله سفید( پیش از انفجار) دست یافته اند.این شواهد خود دلیلی محکمی برای اثبات نظریه انفجار در سیستم های دوتایی است که در آن کوتوله های سفید مواد تشکیل دهنده ستارگان غول سرخ را مصرف می کنند.



ابرنو اختر های نوع آی.ای (Ia) همواره معیار های بسیار مناسبی برای سنجش فواصل کیهانی و میزان گسترش عالم بوده اند، چرا که این دست از ابر نو اختر ها بسیار درخشان اند، به یکدیگر شباهت دارند و همیشه انفجار هایی با شدت یکسان در آنها صورت می گیرد.اگرچه که پیشرفت های قابل توجهی در زمینه مطالعه این گونه از ابر نواختر ها صورت گرفته،اما همواره ماهیت حقیقی آنها در پرده ای از ابهام باقی مانده است.بر اساس تئوری های کنونی در یک سیستم دوتایی یک کوتوله سفید به دور همدم خود که یک ستاره غول سرخ است می گردد و اندک اندک مواد تشکیل دهنده غول سرخ را به درون خود جذب می کند ، به بیان دیگر در تقابلی دو طرفه کوتوله سفید شروع به بلعیدن ستاره همدم خود می نماید. هنگامی که یک کوتوله سفید بیش از ظرفیت معین، مواد تشکیل دهنده ستاره همدم دوتایی خود را مصرف کند،توانایی لازم برای نگهداری آنها را نداشته و در نتیجه منفجر می شود.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی خیالی قبل(سمت چپ) و بعد(سمت راست) از انفجار ابر نو اختری، در تصویر سمت راست جرم ستاره کوتوله سفید به حالت بحرانی رسیده است و در اثر انفجار هسته اى حرارتى مواد تشکیل دهنده این ستاره در فضای اطراف پراکنده می گردند.


ابر نو اختر اس ان 2006 ایکس (SN 2006X) در فاصله 70 میلیون سال نوری از زمین در کهکشان مارپيچى ام 100 (M100) منفجر شده است.مشاهداتی که توسط طیف نگار نور مرئی و فرابنفش (UVES) تلسکوپ غولپیکر 8.2 متری رصدخانه (ESO) در طی چهار ماه صورت گرفته جریانی از مواد را پیش از انفجار به دور ستاره کوتوله سفید نشان داده است.این مواد قشری را با گستره متفاوتی (بین 0.5 سال نوری و 3000 بار فاصله زمین تا خورشید) در اطراف مرکز انفجار شکل داده اند.بررسی های دقیق تر نشان داد که مقدار مواد اطراف کوتوله سفید با مقدار موادی که ستاره غول سرخ از دست داده بود برابر است.
به عقیده دانشمندان از آنجا که ذرات پس ار انفجار ابر نو اختری با سرعتی برابر 50 کیلیومتر بر ثانیه در فضا منتشر می شوند، پس می بایست مواد مذکور 50 سال قبل از این حادثه از اطراف ستاره کوتوله سفید پراکنده شده باشند.
سرعت انتشار 50 کیلومتر بر ثانیه از اهمیت بسیار بالای برخوردار است، چرا که برابر با سرعت باد های ستاره ای است که توسط ستارگان غول سرخ در فضا منتشر می شوند.چنان که لایه های خارجی ابر و اختر به هنگام انفجار در فضا پراکنده می شوند،با برخورد با مواد منتشر شده از ستارگان غول سرخ جذب آنها می گردندو دانشمندان قادر به تمایز آنها از یکدیگر خواهند بود.ابر نواختر ها همواره تاثیر به سزایی در محیط اطراف خود دارند.
موضوع حائز اهمیت این است که" آیا مشاهداتی که از ابر نو اختر اس ان 2006 ایکس (SN 2006X) به دست آمده قابل بسط دادن به همه ابرنو اختر های از این دست می باشد یا کاملا اتفاقی است؟" به عقیده دانشمندان سایر ابر نو اختر ها نیز از این ویژگی برخوردارند.
تنها با مشاهداتی که در آینده صورت خواهد گرفت،می توان به پاسخ هایی برای سوالات بیشمار کنونی دست یافت.






منبع Spaceflight Now / Universetoday.com

[Mohammad Hosseyn]

با سلام خدمت دوستان فیزیک و نجوم ...
از این به بعد اخبار فیزیک و نجوم تو این تایپیک قرار می گیره ...

[Mohammad Hosseyn]

همدم اسرار آمیز ستاره نوترونی

اخترشناسان با بهره گیری از رصدخانه فضایی چاندرا توانستند در طیف پرتو ایکس از باز مانده یک انفجار ابر نو اختری 2000 ساله تحت عنوان آر سی دبلیو 103 (RCW 103) در فاصله ده هزار سال نوری از تصویر برداری کنند.


در تصویری که توسط رصد خانه فضایی پرتو ایکس چاندرا بدست آمده ، نقاط قرمز، سبز و آبی به ترتیب نمایانگر نقاط کم،متوسط و پر انرژی اشعه ایکس می باشند. به عقیده دانشمندان نقطه آبی درخشانی که در مرکز تصویر،همان ستاره نوترونی می باشد که به هنگام انفجار شکل گرفته است.


برای سال ها همواره ماهیت اسرار آمیز این اجرام و گسیل بسیار نامنظم پرتو ایکس از آنها اخترشناسان را به چالش وا داشته است.یافته های جدید چاندرا حاکی از آنند که ستاره نوترونی واقع در مرکز ابرنو اختر با سرعتی برابر 6.7 ساعت به دور خود در گردش است و این خود مهر تائیدی است بر یافته های اخیر تلسکوپ پرتو ایکس ام ام نیوتن (XMM-Newton.) رصدخانه جنوبی اروپا.

نحوه چرخش نسبتا کند این ستاره نوترونی در مقایسه با سایر ستارگان از این دست بسیار عجیب است.شاید وجود همدمی در اطراف ستاره نوترونی آر سی دبلیو 103 پاسخی برای این معمای اسرار آمیز باشد.بر طبق فرضیات کنونی این احتمال وجود دارد که به هنگام انفجار ابر نو اختری ستاره نوترونی تنها نبود و ستاره ای بسیار کم سوی دیگر ی نیز در کنار آن وجود داشته است.آز آنجا که این ستاره از درخشندگی بسیار اندکی برخوردار است، به طور مستقیم قابل مشاهده نیست.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی حقیقی از ابر نو اختر آر سی دبلیو 103 (RCW 103)

گاز هایی که از این همدم غیر قابل مشاهده به سوی ستاره نوترونی واقع در مرکز ابر نو اختر جریان دارند، باعث افزایش گسیل پرتو ایکس شده و تقابل بین میدان های مغناطیسی این دو ستاره سبب ایجاد اختلال در گردش طبیعی ستاره نوترونی شده است.


ستارگانی که بیش از 8 برابر خورشید جرم دارند به هنگام مرگ با انفجاری سهمگین به یک ابر نو اختر تبدیل می شوند.هنگامی که ستاره به یک ابر نو اختر تبدیل می شود، لایه های خارجی آن در اثر انفجار با سرعتی برابر هزاران کیلومتر بر ساعت در فضای اطراف پراکنده می گردند.این فرایند سبب تشکیل لایه هایی از گاز شده که همانند ابری ضخیم ابر نو اختر را در بر می گیرند.در این هنگام ستاره ای کوچک و در عین حال بسیار چگال، تحت عنوان ستاره نوترونی زاده شده است. این ستاره کوچک چنان چگال است که با اندازه ای برابر 16 کیلومتر، برابر کل خورشید جرم دارد.

منبع Spaceflight Now

[Mohammad Hosseyn]

صفحه نامتقارن در اطراف یک ستاره جوان

دانشمندان به تازگی و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه کک موفق به مشاهده یک سیستم ستاره ای جوان شدند که صفحه گاز و غبار در اطراف ستاره با نمونه های مشاهده شده قبلی متفاوت است .

در منظومه شمسی ما مدار تمام هشت سیاره تقریبا در یک صفحه قرار دارند که اصطلاحا به آن صفحه دایره البروج می گویند و مدار این سیارات نیز اگرچه واقعا بیضوی می باشد ولی بسیار به دایره نزدیک است . این تقریبا تصویری است که ما اکنون از وضعیت منظومه شمسی خود داریم .

اما در قبل از پیدایش سیارات ، در اطراف خورشید تنها صفحه ای از غبار وجود داشته ، صفحه از گاز و غبار که در واقع مواد اولیه تشکیل دهنده سیارات و سایر اجرام منظومه شمسی بوده اند . شکل هندسی این صفحه متقارن نیز شبیه به دایره بوده است ؛ شکل این صفحه چیزی شبیه به دو بشقاب است که به صورت وارونه روی هم قرار گرفته باشند . این نیز تصویری است که ما از منظومه شمسی خود قبل از شکل گیری سیارات داریم .

البته این تصاویر تنها در مورد منظومه شمسی صدق نمی کند بلکه دانشمندان نمونه های فراوانی از این صفحه های غبار متقارن را در اطراف بسیاری از ستاره ها مشاهده کرده اند که در آینده تبدیل به منظومه های ستاره ای خواهند شد .

اما ستاره شناسان به تازگی و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه کک موفق به مشاهده یک سیستم ستاره ای جوان شدند که صفحه گاز و غبار در اطراف ستاره با نمونه های مشاهده شده قبلی متفاوت است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از دید ما صفحه غبار این ستاره که HD 15115 نام دارد از حالت تقریبا دایره ای خارج شده و صفحه غبار آن در یک سمت بیشتر از سمت دیگر کشیده شده است و حالت غیر متعادل و یک طرفه و غیر متقارن پیدا کرده است .

هنوز دلیل قطعی برای وجود چنین صفحه عجیبی در اطراف این ستاره جوان ذکر نشده با این حال دانشمندان احتمال می دهند که متقارن نبودن این صفحه به خاطر مدار حرکت ذرات گرد و غبار است ،و احتمال این مدار یک بیضی کاملا کشیده است که باعث این عدم تقارن شده است . البته احتمالات دیگری نیز وجود دارد مثلا یک سیاره بزرگ مواد این صفحه را به سمت خود می کشد و یا شاید این منظومه با یک ستاره نزدیک برخورد داشته و این برخورد باعث ایجاد این نا هماهنگی شده است .

این کشف می تواند به ستاره شناسان کمک کند تا برخی از ناهماهنگی های موجود در منظومه شمسی را توجیه کنند برای مثال دانشمندان گمان می کنند سیاره نپتون بین مدار سیاره زحا و اورانوس شکل گرفته و به دلیل نامعلومی به مدار فعلی اش پرتاب شده است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع hubblesite.org

[Mohammad Hosseyn]

اریس از پلوتو پرجرم تر است

بنا به یافته‌های جدید اخترشناسان جرم اریس ۲۷ درصد بیش‌تر از جرم پلوتو است. بنابر این اریس هم بزرگ‌تر و هم پرجرم‌تر از پلوتو است.

بنا به یافته‌های جدید اخترشناسان جرم اریس ۲۷ درصد بیش‌تر از جرم پلوتو است. بنابر این اریس هم بزرگ‌تر و هم پرجرم‌تر از پلوتو است.
تا پیش از این مشخص شده بود که اریس با قطری معادل ۲۴۰۰ کیلومتر اندکی از پلوتو بزرگ‌تر است. اما عده‌ای از کسانی که هنوز معتقدند پلوتو باید یک سیاره باقی بماند امیدوار بودند با وجود کوچک‌تر بودن پلوتو٬ جرم آن از اریس بیش‌تر باشد. اما رصدهای جدید آخرین امید آن‌ها را از بین برد.
طبق گفته‌های «مایک براون»(Mike Brown) کاشف سیاره‌ی کوتوله‌ی اریس٬ جرم این سیاره‌ی کوتوله به کمک اندازه‌گیری زمان گردش کامل قمر آن «دیسنومیا»(Dysnomia) به دست آمد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری از اریس و قمر آن دیسنومیا. این تصویر ترکیبی از تصویر تلسکوپ فضایی هابل و تصاویر تلسکوپ کک است.

وی می‌گوید:"این آخرین فرصت برای پلوتو بود. فرصتی برای این که ثابت شود پلوتو در بین اجرام کمربند کوییپر پرجرم‌ترین است". اما این فرصت نیز از دست رفت.
اریس در سال ۲۰۰۵ به وسیله‌ی تلسکوپ ۴۸ اینچی «ساموئل اوشین»(Samuel Oschin) در پالومار کشف شد. این سیاره‌ی کوتوله باعث شد نام پلوتو از بین سیارات حذف شود و هر دو در دسته‌ای جدید با نام سیارات کوتوله قرار بگیرند.
دوره تناوب مداری این سیاره‌ی کوتوله ۵۶۰ سال و فاصله‌ی آن از خورشید بسیار بیش‌تر از پلوتو است. این فاصله‌ی دور موجب شده است دمای سطحی آن بسیار کم‌تر از دمای سطحی پلوتو شود.
قمر این سیاره‌ی کوتوله با نام دیسنومیا قطری معادل ۱۵۰ کیلومتر دارد و در فاصله‌ی ۳۷۰۰۰ کیلومتری به دور آن می گردد. دوره ی تناوب این قمر ۱۶ روز است.

سیاره‌ی کوتوله به جسمی گفته می‌شود که چهار شرط زیر را داشته باشد:
-در مداری به دور خورشید بگردد.
-جرم کافی برای رسیدن به تعادل هیدرواستاتیک داشته باشد و شکل آن تقریبا کروی باشد.
-توانایی پاکسازی اجرام در اطراف مدار خود را نداشته باشد.
-قمر جسمی دیگر نباشد.

اعضای این گروه تا به امروز پلوتو٬ اریس و سرس هستند. تعداد بیش‌تری جرم نیز نامزد عضویت در این گروه هستند که برای عضویت قطعی آن‌ها بررسی‌های بیش‌تری نیاز است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

كشف بخار آب بر روي سياره اي فرازميني توسط اسپيتزر ناسا


سياره اي فرازميني موسوم به HD 189733b که هر دو روز يكبار و با فاصله اي بسيار كم به دور ستاره اش مي چرخد و در حال گرم می باشد کشف شده است . اخترشناسان فکر می کنند كه سياره هايي از اين نوع ، كه مشتريهاي داغ ناميده ميشوند، داراي بخار آب در اتمسفر خود هستند. كه البته هنوز مدارك قطعي براي اين امر وجود ندارد. اين اطلاعات اخير هنوز متقاعد كننده ترين دليل براي مرطوب بودن (داراي بخار آب) اين سيارات هستند. جيوانا تينتي (Giovanna Tinetti) كارمند سازمان فضايي اروپا در موسسه اخترشناسي پاريس فرانسه در اين رابطه مي گويد: ما از داشتن شواهدي مبني بر نشانه هاي وجود آب بر روي سياره اي با تريليونها مايل فاصله، شگفت زده شده ايم. اگرچه همانطور كه ميدانيم آب ماده اي ضروري براي حيات است، اما بعيد است كه در مشتريهاي داغ داراي آب هيچ گونه موجودي وجود داشته باشد. اندازه گيريهاي قبلي اسپيتزر نشان مي دهد كه HD 189733b سياره اي آتشين با دماي متوسط 1000 درجه كلوين (1340 درجه ي فارنهايت) است. سرانجام اخترشناسان با استفاده از ابزاري مثل ابزار اسپيتزر اميد دارند روي سياره هاي صخره اي و قابل سكونت مانند زمين آب پيدا كنند. سين كري ((Sean Carey عضو مركز علمي اسپيتزر ناسا در موسسه ي فناوري پاسادنا در كاليفرنيا مي گويد: يافتن آب روي اين سياره به ما نشان مي دهد كه احتمالاً سيارات ديگر در جهان ، حتي سياره هاي صخره اي، هم مي توانند آب داشته باشند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اكتشافات اخير قسمتهایی از رشته ي جديدي از علم هستند كه شرايط جوي سيارات فرازميني را بررسی می کند. سيارات فوق العاده دور نمي توانند مستقيماً ديده شوند، اگرچه در چند سال گذشته اخترشناسان شروع به جمع آوري اطلاعاتي درباره اتمسفر آنها با رصد زيرمجموعه اي از مشتري هاي داغ كه از ديد زمين در حال گذر از مقابل ستاره شان هستند، كرده اند. در ابتداي امسال اسپيتزر اولين تلسگوپي بود كه نور دو مشتري داغ در حال ترانزيت (گذر از مقابل ستاره شان از ديد زمين) را آناليز كرد، HD 189733b و HD 209458b. يكي از ابزارش به نام طيف سنج ، اين دو سياره را هنگامي كه پشت ستاره شان بودند (در حالت گرفت ثانويه) رصد كرد. اين اولين طيف از نور يك سياره ي فرازميني بود. نتايج از خشك بودن آنها حكايت داشت چون ساختار اتمسفر اين سيارات پيدا كردن آب با اين روش را مشكل مي كند. بعداً تيمي از اخترشناسان با آناليز اطلاعاتي از نور مرئي سياره كه از طريق تلسکوپ فصايي هابل بدست آمده بود سرنخهايي از وجود آب بر روي HD 209458b پيدا كردند. اطلاعات هابل هنگامي بدست آمدند كه در حال عبور از جلوي ستاره اش بود پديده اي كه گرفت اوليه نام دارد. حال تينتي و تيمش بهترين مدارك مبني بر وجود مشتريهاي داغ داراي آب را با ديدن گرفت اوليه ي HD 189733b در طول موج فروسرخ با اسپيتزر بدست آورده اند. در اين روش تغييرات در نور فروسرخ ستاره، كه هنگام عبور از اتمسفر سياره پالايه مي شود، هنگام حركت ستاره اندازه گيري مي شوند. اخترشناسان گرفت را با دوربين تنظيم كننده ي فروسرخ اسپيتزر در سه طول موج مختلف فروسرخ رصد كرده اند و متوجه شده اند كه براي هر طول موج مقدار متفاوتي نور توسط سياره جذب شده است ، الگويي كه توسط آن اين جذب با طول موجها تفاوت دارد احتمالاً از وجود بخار آب سرچشمه ميگيرد. تينتي مي گويد: مولكول آب تنها مولكولي است كه مي تواند اين رفتار را توجيه كند، رصد گرفتهاي اوليه در نور فروسرخ بهترين راه براي جستجوي اين مولكول در سيارات فراخورشيدي است.

آب روي HD 189733b داغتر از آن است كه براي تشكيل ابر متراكم شود؛ اگرچه رصدهاي قبلي از سياره توسط اسپيتزر و ديگر تلسكوپهاي روي زمين و خارج از زمين اشاره به وجود احتمالي ابرهاي خشك دارد كه در امتدادش بادهاي مرتفع و طرف رو به خورشيدش كه از طرف تاريك سياره گرمتر است وجود دارند.

HD 189733b ، با فاصله ي 63 سال از ما در صورت فلكي روباهك قرار دارد.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

براي كسب اطلاعات بيشتر درباره ي اسپيتزر و اين فعاليت تحقيقاتي ميتوتانيد به سايتهاي زير مراجه كنيد:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[kasra_k]

چند تا از بچه ها می گفتن که ثابت شده که زمان رو می تونن به عقب برگردونن!
جریان چی هست؟!

[Mohammad Hosseyn]

چند تا از بچه ها می گفتن که ثابت شده که زمان رو می تونن به عقب برگردونن!
جریان چی هست؟!
دوست عزیز اینجا محل پرسیدن سوال نیست ... سوالات خودتون رو در با ایجاد تایپیک ارائه بدین ...
با تشکر ...

[مرتضی nvcd]

24 جولاي 2007:
تلسکوپ فضايي اسپيدزر شواهدي از منظومه هاي سياره اي با چهار خورشيد را بدست اورد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
چند ستاره براي ايجاد منظومه نياز هست؟در منظومه ي شمسي ما که به نظر فقط يکي وجود دارد –خورشيد –اما تحقيقات جديد از تلسکوپ فضايي اسپيدزر ناسا نشان مي دهد سيارات مي توانند در منظومه اي با 4 ستاره نيز تشکيل شوند.
اين نقاشي تخيلي يک چنين منظومه چهار تايي را با نام HD 98800 نشان مي دهد.منظومه نسبتا جوان,در حدود 10ميليون سال سن دارد.يکي از دو جفت ستاره ان با ديسک غباري متشکل ازمواد که متراکم شده و سيارات را تشکيل مي دهند تشخيص داده شده است.
زماني که اسپيدزر دي فروسرخ خود را به سمت ديسک نشانه رفت چندين شکاف را در ان تشخيص دا د.ان شکاف ها انجا چه کار مي کنند؟يکي از جواب هاي ممکن اين است که سيارات در حال بزرگ شدن هستند و مسير هايي در گرد وغبار را پاک سازي مي کنند.
اسپيدزر دو شکاف را در ديسک پيدا کرده است.شکاف داخلي از ستاره هاي مرکزي خود به اندازه فاصله مريخ و کمربند سيارک از خورشيد فاصله دارد.شکاف خارجي نيز به فاصله مشتري از خورشيد با ستارگان مرکزي خود فاصله دارد.
منظومه HD 9800 در فاصله 150سال نوري از ما در صورت فلکي TW Hydrae قرار دارد.
منبع: ترجمه شده از سايت ناسا

[مرتضی nvcd]

25 جولاي 2007
شمارش سياه چاله ها با تلسکوپ چاندرا:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصويرجديد گرفته شده توسط تلسکوپ اشعه ايکس چاندرا به دانشمندان در امارگيري تعداد سياه چاله هاي فعال جهان کمک خواهد کرد.انها اميد وارند بتوانند تصويري جامع و کامل از مکان و زمان فوران تشعشعات از سياه چاله ها را بدست اورند.
نظريه جديد به اين باور است که در مرکز هر کهکشان يک سياه چاله پر جرم وجود دارد.شايد ابتدا سياه چاله به وجود امده و بعقيه کهکشان بعد از ان وشايد هم برعکس.هرچند بيشتر انها صرف نظر از تاثير جرمشان بر ستاره هاي نزديک غير قابل ديدن هستند.
اگر چه هر از گاهي فضاي اطراف سياه چاله برانگيخته و منفجر مي شود.مواد به داخل سياه چاله کشيده شده و با سرعتي شديد در يک ديسک دوار به گردش در مي ايند ولي خود سياه چاله ديده نمي شود.در اين حالت اين مواد در حال انتظار بلعيده شدن در طول موج هاي پر انرژي شروع به تشعشع مي کنند.
اخرين بررسي هاي انجام شده بر روي تصاوير چاندرا نشان مي دهد که خوشه هاي کهکشاني جوان و دور از ما هسته هاي فعال بسيار بيشتري نسبت به خوشه هايي که به ما نزديک ترند دارند.نمونه مورد تحقيق کهکشانهايي دوري را در زماني که سن جهان 58% سن الان خود بود نشان مي دهد در حالي که کهکشانهاي نمونه نزديک در زمان سن 82% سن الان جهان هستند.کهکشانهاي دور مورد بررسي 20 برابر کهکشان هايي نزديک هسته هاي فعال دارند.
تحقيقات علمي نشان مي دهند که در اوايل عمر جهان هسته هاي فعال بيشتري وجود داشته است.اين مطلب مويد ان است که در کهکشان ها گرد وغبار و گاز هاي بيشتري وجود داشته است.انها مي توانند سوخت ابر سياهچاله ها را تامين کنند.و تحقيقات اين را هم نشان مي دهند که در گذشته ماده زيادي براي تغذيه سياه چاله وجود نداشته است.
منبع:ترجمه از جهان امروز(universtoday)

[Mohammad Hosseyn]

سیاراتی در منظومه‌های چهارستاره‌ای

یافته‌های جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نشان می‌دهد در منظومه‌های چهارگانه نيز ممکن است سیاراتی وجود داشته باشد.

اخترشناسان موفق شدند به کمک تلسکوپ فضایی فروسرخ «اسپیتزر»(Spitzer) ناسا٬ قرص هاي غبار اطراف دو ستاره از یک مجموعه‌ی چهارگانه را بررسی کنند. قرص‌های غبار محل‌هایی برای پیدایش سیارات هستند. آن‌ها داخل این قرص‌ها شکاف‌هایی پیدا کرده‌اند که داخل آن ها خالی از ماده است.
احتمالا عامل پیدایش این شکاف‌ها وجود سیاره‌ای در آن ناحيه است. سیاره‌ای که به کمک نیروی گرانش خود ذرات غبار ناحیه را جاروب کرده و موجب خالی شدن آن از ماده شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری خیالی از منظومه ی چهارگانه HD 98800

این منظومه‌ی چهارگانه HD ۹۸۸۰۰ نام دارد و فاصله‌ی آن از ما ۱۵۰ سال نوری است. این چهار ستاره به دو منظومه‌ی دوتایی تقسیم می‌شوند که به دور مرکز جرم خود می‌گردند. فاصله‌ی دو منظومه‌ي دوتایی از هم ۵۰ واحد نجومی است و قرص‌های غبار در اطراف یکی از این دوتایی‌ها قرار دارد. عمر این مجموعه حدود ۱۰ میلیون سال است.
«الیس فورلان»(Elise Furlan) از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس می‌گوید:"علاوه بر وجود سیاره٬ برهمکنش گرانشی بين ستاره‌ها و قرص‌هاي غبار نیز مي تواند عامل پیدایش این شکاف‌ها باشد. درک کردن تحولات یک منظومه‌ی چهارگانه بسیاز سخت‌تر از چیزی است که در یک منظومه‌ی ساده مانند منظومه‌ی شمسی اتفاق می‌افتاد".
نتایج این تحقیق در نشریه‌ی اخترفیزیک (Astrophysical Journal) چاپ خواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[hashemjon]

سلام

چند تا سوال داشتم كه فكر كردم شايد شما بتونيد به من كمك كنيد .

1- اينكه توي جاهائي غير از زمين (ماه ، مريخ ،خورشيد و ...) ارتفاع رو نسبت به چه سطحي مي سنجند ؟

2-آيا وسط هر كهكشاني يك سياه چاله وجود دارد . اگر سياه چاله وجود دارد پس چرا توي بيشتر عكس ها وسط كهكشان ها، سياه چاله ها به جاي اينكه سياه باشه درخشان است؟

بقيه سوال ها باشه بعدا

با تشكر

[Renjer Babi]

hashem jon عزیز این جور سوالارو تو صفحه اصلی فیزیک و نجوم بپرس
مرسی

____________________________________________

سالهاست که دانشمندان در پی اثبات وجود سیاهچاله های ریزی هستند که...





در قسمتی از کتاب علمی تخیلی لری نیون می خوانیم : " گروهی از دانشمندان بر روی مریخ در حال کاوش بودند که در جایی به مجموعه ای از ابزار ارتباطی بیگانگان بر می خورند. یکی از دانشمندان متوجه می شود که سیاهچاله بسیار ریزی درون دستگاه ها وجود دارد که انرژی آنها را تامین می کند. وی دستگاه محدود کننده انرژىسیاهچاله را از کار می اندازد. سیاهچاله از دستگاه ها بیرون آمده و به اعماق مریخ می رود. سپس با نیروی خود مریخ را منهدم می کند و بعد از آن تهدیدی جدی برای منظومه شمسی به حساب می آید. " آیا این یک داستان علمی تخیلی است ؟ شاید نه. بر طبق تحقیقات یکی از محققان رصدخانه ای در اوکراین جهان در ابتدا می توانسته مملو از این سیاهچاله های کوچک باشد. این موضوع یافته ای جدید نیست. سالهاست که دانشمندان سعی می کنند که با فرضیات خود وجود این سیاهچاله ها را اثبات کنند و حاصل آنها را ماده تاریک بنامند. حتی زمین ما هم می تواند یک سیاهچاله باشد در صورتی که آن را به اندازه 2 سانتیمتر فشرده کنیم ! یک کوه هم می تواند سیاهچاله باشد در صورتی که آنقدر فشرده شود که ابعادی برابر با اتم هیدروژن داشته باشد !

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


چنين عجيب به نظر مي آيد كه در فضا سوراخ و در سوراخ سياهچاله ها وجود داشته باشند ! طبق نظريه نسبيت عام ، نيروهاي گرانشي از خواص فضا هستند. مسئله قابل توجه فقط اين نيست كه جسمي در فضا وجود دارد بلكه اين جسم مشخص كننده هندسه فضاي اطرافش مي باشد. انيشتين در اين مورد مي گويد: هميشه عقيده بر اين بوده اگر تمام ماده جهان معلوم شود، زمان و فضا باقي مي مانند، در حالي كه نظريه نسبيت تاكيد مي كند كه زمان و فضا نيز همراه با ماده نابود مي گردند. بنابراين ، جرم با فضا ارتباط دارد. هر جسمي باعث مي شود كه فضاي اطرافش انحنا پيدا كند. ما به سختي متوجه چنين انحنايي در زندگي خود مي شويم، زيرا با جرم هاي نسبتا كوچكي سروكار داريم. ولي در ميدان هاي گرانشي بسيار قوي ، مقدار انحنا ممكن است قابل توجه باشد. تعدادي از رويدادهايي كه اخيرا در فضا مشاهده شده اند، نشان مي دهند كه احتمال تمركز مقادير جرم در بخش هاي كوچكي از فضا وجود دارد. اگر ماده اي با جرم معين به اندازه اي متراكم شود كه به حجم كوچكي تبديل گردد و آن حجم براي چنين ماده‌اي بحراني باشد، ماده تحت تاثير گرانش خود شروع به انقباض مي نمايد. با انقباض بيشتر ماده ، فاجعه گرانشي گسترش مي‌يابد و آنچه كه فرو ريختن گرانشي ناميده مي شود، آغاز مي گردد. تمركز ماده در اين فرآيند افزايش مي يابد و طبق نظريه نسبيت ، انحناي فضا نيز به تدريج بيشتر مي گردد. سرانجام لحظه اي فرا مي رسد كه هيچ پرتوئي از نور ، ذره و نشانه فيزيكي ديگر نمي تواند از اين قسمت كه دچار فروريختن جرم شده ، خارج گردد. اين جسم به عنوان سياهچاله شناخته شده است. شعاع جسم در حال فرو ريختن كه به يك سياهچاله تبديل مي گردد، شعاع گرانشي ناميده مي شود.همانطور که گفته شد این شعاع برای زمین 2 سانتیمتر و برای یک کوه به اندازه ابعاد اتم هیدروژن است. تحقیقات درباره این سیاهچاله های ریز ادامه دارد.


parssky.com

[Bl@sTeR]

اخترشناسان با بهره گیری از رصدخانه فضایی چاندرا توانستند در طیف پرتو ایکس از باز مانده یک انفجار ابر نو اختری 2000 ساله تحت عنوان آر سی دبلیو 103 (RCW 103) در فاصله ده هزار سال نوری از تصویر برداری کنند.



در تصویری که توسط رصد خانه فضایی پرتو ایکس چاندرا بدست آمده ، نقاط قرمز، سبز و آبی به ترتیب نمایانگر نقاط کم،متوسط و پر انرژی اشعه ایکس می باشند. به عقیده دانشمندان نقطه آبی درخشانی که در مرکز تصویر،همان ستاره نوترونی می باشد که به هنگام انفجار شکل گرفته است.



برای سال ها همواره ماهیت اسرار آمیز این اجرام و گسیل بسیار نامنظم پرتو ایکس از آنها اخترشناسان را به چالش وا داشته است.یافته های جدید چاندرا حاکی از آنند که ستاره نوترونی واقع در مرکز ابرنو اختر با سرعتی برابر 6.7 ساعت به دور خود در گردش است و این خود مهر تائیدی است بر یافته های اخیر تلسکوپ پرتو ایکس ام ام نیوتن (XMM-Newton.) رصدخانه جنوبی اروپا.

نحوه چرخش نسبتا کند این ستاره نوترونی در مقایسه با سایر ستارگان از این دست بسیار عجیب است.شاید وجود همدمی در اطراف ستاره نوترونی آر سی دبلیو 103 پاسخی برای این معمای اسرار آمیز باشد.بر طبق فرضیات کنونی این احتمال وجود دارد که به هنگام انفجار ابر نو اختری ستاره نوترونی تنها نبود و ستاره ای بسیار کم سوی دیگر ی نیز در کنار آن وجود داشته است.آز آنجا که این ستاره از درخشندگی بسیار اندکی برخوردار است، به طور مستقیم قابل مشاهده نیست.







نمایی حقیقی از ابر نو اختر آر سی دبلیو 103 (RCW 103)




گاز هایی که از این همدم غیر قابل مشاهده به سوی ستاره نوترونی واقع در مرکز ابر نو اختر جریان دارند، باعث افزایش گسیل پرتو ایکس شده و تقابل بین میدان های مغناطیسی این دو ستاره سبب ایجاد اختلال در گردش طبیعی ستاره نوترونی شده است.



ستارگانی که بیش از 8 برابر خورشید جرم دارند به هنگام مرگ با انفجاری سهمگین به یک ابر نو اختر تبدیل می شوند.هنگامی که ستاره به یک ابر نو اختر تبدیل می شود، لایه های خارجی آن در اثر انفجار با سرعتی برابر هزاران کیلومتر بر ساعت در فضای اطراف پراکنده می گردند.این فرایند سبب تشکیل لایه هایی از گاز شده که همانند ابری ضخیم ابر نو اختر را در بر می گیرند.در این هنگام ستاره ای کوچک و در عین حال بسیار چگال، تحت عنوان ستاره نوترونی زاده شده است. این ستاره کوچک چنان چگال است که با اندازه ای برابر 16 کیلومتر، برابر کل خورشید جرم دارد.





منبع Spaceflight Now
از مجموعه اخترفیزیک
نویسنده اسماعیل مروجی

[Bl@sTeR]

صفحه نامتقارن در اطراف یک ستاره جوان (جمعه 29 تير 1386)



محسن بختیار
دانشمندان به تازگی و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه کک موفق به مشاهده یک سیستم ستاره ای جوان شدند که صفحه گاز و غبار در اطراف ستاره با نمونه های مشاهده شده قبلی متفاوت است .

در منظومه شمسی ما مدار تمام هشت سیاره تقریبا در یک صفحه قرار دارند که اصطلاحا به آن صفحه دایره البروج می گویند و مدار این سیارات نیز اگرچه واقعا بیضوی می باشد ولی بسیار به دایره نزدیک است . این تقریبا تصویری است که ما اکنون از وضعیت منظومه شمسی خود داریم .

اما در قبل از پیدایش سیارات ، در اطراف خورشید تنها صفحه ای از غبار وجود داشته ، صفحه از گاز و غبار که در واقع مواد اولیه تشکیل دهنده سیارات و سایر اجرام منظومه شمسی بوده اند . شکل هندسی این صفحه متقارن نیز شبیه به دایره بوده است ؛ شکل این صفحه چیزی شبیه به دو بشقاب است که به صورت وارونه روی هم قرار گرفته باشند . این نیز تصویری است که ما از منظومه شمسی خود قبل از شکل گیری سیارات داریم .

البته این تصاویر تنها در مورد منظومه شمسی صدق نمی کند بلکه دانشمندان نمونه های فراوانی از این صفحه های غبار متقارن را در اطراف بسیاری از ستاره ها مشاهده کرده اند که در آینده تبدیل به منظومه های ستاره ای خواهند شد .

اما ستاره شناسان به تازگی و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه کک موفق به مشاهده یک سیستم ستاره ای جوان شدند که صفحه گاز و غبار در اطراف ستاره با نمونه های مشاهده شده قبلی متفاوت است .


از دید ما صفحه غبار این ستاره که HD 15115 نام دارد از حالت تقریبا دایره ای خارج شده و صفحه غبار آن در یک سمت بیشتر از سمت دیگر کشیده شده است و حالت غیر متعادل و یک طرفه و غیر متقارن پیدا کرده است .

هنوز دلیل قطعی برای وجود چنین صفحه عجیبی در اطراف این ستاره جوان ذکر نشده با این حال دانشمندان احتمال می دهند که متقارن نبودن این صفحه به خاطر مدار حرکت ذرات گرد و غبار است ،و احتمال این مدار یک بیضی کاملا کشیده است که باعث این عدم تقارن شده است . البته احتمالات دیگری نیز وجود دارد مثلا یک سیاره بزرگ مواد این صفحه را به سمت خود می کشد و یا شاید این منظومه با یک ستاره نزدیک برخورد داشته و این برخورد باعث ایجاد این نا هماهنگی شده است .

این کشف می تواند به ستاره شناسان کمک کند تا برخی از ناهماهنگی های موجود در منظومه شمسی را توجیه کنند برای مثال دانشمندان گمان می کنند سیاره نپتون بین مدار سیاره زحا و اورانوس شکل گرفته و به دلیل نامعلومی به مدار فعلی اش پرتاب شده است .






منبع hubblesite.org
از مجموعه اخترفیزیک
نویسنده محسن بختیار

[Renjer Babi]

مریخ نشین فونیکس برای سفر به قطب شمال مریخ آماده است .
پس از ماموریت موفقیت آمیز دو مریخ نورد روح و فرصت که بر خلاف پیش بینی ها هنوز به کار خود ادامه می دهند ، ناسا خود را برای پروژه بزرگتری در مریخ آماده می کند . مریخ نشین فونیکس یا ققنوس در 12 مرداد (سه آگوست) بوسیله یک راکت دلتا II به سمت قطب شمال مریخ پرتاب خواهد شد . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فونیکس بر خلاف ماموریت های قبلی همچون روح و فرصت به جای حرکت در میان دشت ها یا دره ها ، در جای خود ثابت می ماند . در این ماموریت فونیکس با حفاری به عمق سنگ ها و یخ های قطب شمال مریخ نفوذ می کند تا به طور مستقیم آنها را بررسی کند . این بررسی به دانشمندان کمک خواهد کرد تا تاریخچه آب در این سیاره را بهتر بشناسند ، دانشمندان امیدوارند به کمک این ماموریت به آثاری از حیات میکروبی باقیمانده از گذشته دست پیدا کنند و یا احتمال ذوب شدن یخ ها در دوره های مشخص را بدست بیاورند .
راکت دلتا که فونیکس را تا مریخ حمل خواهد کرد در سکوی پرتاب 17A در پایگاه فضایی کندی در جنوب فلوریدا آماده می شود ، همزمان با این کار فونیکس از مرکز فضایی کلورادو به نزدیکی پایگاه فضایی کندی انتقال میابد تا در یک "clean room" مورد بازبینی نهایی قرار می گیرد و آماده پیوستن به راکت اصلی شود (در مرکز فضایی کلورادو فونیکس را در یک محیط بیابانی شبیه به مریخ تحت آزمایش قرار داده بودند ) .
پس از این مرحله فونیکس به پایگاه فضایی کندی انتقال می یابد و در آنجا آخرین تست قبل از پرواز بر روی آن انجام می شود ، برای مثال صفحه های خورشیدی ، چتر نجات ، رادار پرواز و سپر حرارتی برای آخرین بار کنترل می شوند .
قرار گرفتن فونیکس در کپسول مخصوص در فضاپیما نیز در سه مرحله انجام می شود . ابتدا آن را در یک محفظه حفاظت شده قرار می دهند و سپس آن را تا محل فضا پیما حمل می کنند و در آخرین مرحله ، فضا پیما را بالا برده و در جای مخصوص قرار می دهند .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]هم اکنون فونیکس به راکت اصلی خود متصل و آماده است تا چند روز دیگر به سمت سیاره سرخ پرتاب شود و تمامی عملیات بالا تا سه هفته قبل از پرتاب به پایان رسیده است .
پس از پرتاب این فضاپیما بیش از نه ماه در راه خواهد بود تا به مقصد برسد ، پس از رسیدن فونیکس به مریخ نوبت به فرود بر سطح مریخ می رسد که یکی از حساس ترین مراحل کار است . در هنگام فرود چتر نجات و موتور هیدروزین هردو وظیفه دارند تا با کاهش و کنترل سرعت ، فضاپیما را به سلامت بر روی سطح سیاره فرود آورند . پس از برخورد فضاپیما با جو مریخ ، همزمان با کاهش ارتفاع چتر نجات و موتور هیدروزین تعبیه شده سرعت را از حدود 125 مایل بر ساعت به 5 مایل بر ساعت کاهش می دهند تا فضاپیما بتواند دقیقا در نقطه مورد نظر در قطب شمال مریخ به آرامی بنشیند .
هنگامی که فونیکس به سلامت بر روی مریخ فرود آمد 30 دقیق صبر می کند تا گرد و غبار بوجود آمده در اثر فرود محو شود سپس دو صفحه خورشیدی مدور خود را باز می کند و بعد از آن دیگر ابزار های خود نظیر بازوی روباتیک ، دکل کوچک هواشناسی و دوربین خود را فعال خواهد کرد .
هنگامی که این مریخ نشین صفحات خورشیدی خود را باز کند 5.5 متر پهنا و 1.5 متر طول خواهد داشت ، بازوی روباتیک آن 2.3 متر طول دارد و به مریخ نشین این امکان را می دهد تا محیط اطرافش را به راحتی بررسی کند این بازو قادر است یخ های مریخ را تا چند اینچ حفاری کند و از لایه سطحی یخ ها عبور کرده به یخ ها ی عمیق تر و مدفون شده در زیر سطح سیاره دست یابد و همچینن قادر است مقداری از خاک سطح مریخ را به عنوان نمونه وارد آزمایشگاه کوچکی کند که در بدنه مریخ نشین طراحی شده . در این آزمایشگاه بوسیله حرارت به این نمونه ها می توان به مواردی مثل آب و همچنین کربن ها ی سازنده ی بلوک های حیات دست یافت . دکل کوچک هواشناسی ققنوس نیز می تواند به بررسی جو سیاره بپردازد و میزان آب و غبار موجود در اتمسفر محل فرود را مورد بررسی دهد . و در طی دوره ی 3 ماهه فعالیت مریخ نشین وضعیت جو سیاره در بهار و تابستان مریخی نیز تحلیل خواهد شد .
این پروژه توسط گروهی از دانشگاه آریزونا به سرپرستی پیتر اسمیت هدایت خواهد شد.


parssky.com

[مرتضی nvcd]

3 اگوست 2007
برخوردهاي کهکشاني دليل درخشش کوازارها:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برخي از کهکشانها بسيار ارام هستند حال انکه بعقيه با تشعشعات زياد که به وضوح در کيهان قابل مشاهده است شروع به درخشش مي کنند.دانشمندان اکنون به اين نتيجه رسيده اند که کوازارها وقتي که ابرسياه چاله هاي مرکز کهکشان ها در حال بلعيدن ماده هستند به وجود مي ايند.
اما اين مواد از کجا مي ايند؟
وچه چيزي کوازار ها را خاموش مي کند؟
تحقيقات جديد دو دانشمند از دانشگاه هاوايي به نام هاي,هاي فو و الن استوکتن شايد بتواند به اين سوال ها پاسخ دهد.وقتي کهکشان بي گاز را به کهکشاني گازي و داراي ابر سياهچاله نزديک کنيم,برخورد کهياني به وجود امده هيدروژن و هليم را به داخل سياهچاله مي کشاند و مواد پشت سر هم به طرف سياه چاله کشيده شده و داغ مي شوند,و در نتيجه در طيف الکترومغناطيس شروع به تشعشع مي کنند.حتي اين برخورد ممکن است باعث انفجار شده و مواد را در يک ديسک بهم پيوسته پخش کند.
اختر شناسان به وقوع چنين مکانيسمي مشکوک بودند.ولي اين را هم نمي دانستند که اين سوخت گازي شکل از کجا تامين مي شود.انها با استفاده از تلسکوپ فضايي هابل و تلسکوپ "ماونا کي" در هاوايي به بررسي ترکيبات شيميايي مواد سقوط کننده در کوزارها پرداختند.
دانشمندان فهميدند که اين گازها ازهيدروژن و هليم خالص که از زمان بيگ بنگ دست نخورده مانده بودند تشکيل شده اند.انها با ستارگان و مواد اطراف کهکشانهاي غولپيکر که با کربن و اکسيژن ترکيب شده اند بسيار تفاوت دارند وسياه چاله ها از موادي ناب و خالص تغذيه مي کنند.
اين تفاوت به اين معني است که گازها بايد از منبعي خارجي باشند,مثلا کهکشاني ديگر که در حال پيوند و نزديک شدن است.مواد وارد شده و خارج مي شوند و نيرو و انرژي عظيمي که به انها داده مي شود باعث سفر چندين هزار سال نوري انها مي شود.
منبع:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[مرتضی nvcd]

3 اگوست 2007
سيارک وستا در همان اوايل و به سرعت شکل گرفته است.
سيارک 4 وستا دومين سيارک بزرگ منظومه شمسي و بين مدار مريخ و مشتري در حال چرخش است.اين سيارک در حدود 10 ميليون سال بعد از تشکيل منظومه شمسي و به طور کامل شکل گرفته و به جسمي جامد و متبلور تبديل شده است.اما چطور دانشمندان به اين نتيجه رسيده اند؟انها تکه اي از ان را در زمين پيدا کردند.شها بسنگ وستا که در منطقه اي درقطب جنوب کشف شد تاريخ اوايل تشکيل منظومه شمسي را باز گو خواهد کرد.
اين تحقيقات توسط دانشمنداني از دانشگاه تورنتو انجام شده است.موضوع مورد تحقيق انها شهاب سنگي است که به تازگي در قطب جنوب پيدا شده است.اين سنگ اسماني مقدار ناچيزي از کريستال زيرکون که همان مواد تشکيل دهنده وستا ست را باخود دارد.اين سنگ به گروهي از اجسام که معمولا در انفجار هاي اتشفشاني تشکيل مي شوند تعلق دارد.
دانشمندان معتقدند وستا در گذشته داغ شده و هسته اي فلزي و سيليکاتي را تشکيل داده است که مشابه فرايندي است که در ميليارد ها سال پيش براي زمين اتفاق افتاده است.به نظر مي رسد پرتوهاي راديو اکتيو کاني هاي فراوان در اوايل عمر منظومه شمسي انرژي اين فعاليت را تامين مي کردند.
طبق بررسيهاي انها شهابسنگ وهمچنين وستا ابتدا سنگي جوشان بودند که به سرعت منجمد و متبلور شدند.اين تبديل از مايع به جامد در حدود 10 ميليون سال بعد از تشکيل منظومه شمسي اتفاق افتاده است.اين اطلاعات به دانشمندان در فهم چگونگي جامد و سفت شدن سياره خودمان در ديسک سياره ساز اوليه منظومه شمسي کمک خواهد کرد.

[Renjer Babi]

در حالیکه شماری از کهکشان ها نسبتا آرام هستند، برخی دیگر بسیار درخشانند و گسیل امواج مختلف از آنها، مشاهده مستقیم شان را در سرتاسر کیهان فراهم می آورد



دانشمندان به تازگی دریافته اند که کوازار (اخترنما) ها هنگامی شکل می گیرند که سیاه چاله های ابر پرجرم واقع در مرکز کهکشان ها، به طور فعال از مواد اطرافشان تغذيه می کنند. حال این پرشس مطرح است که موارد مورد مصرف سیاه چاله ها از کجا می آیند؟ و چه چیز سبب انفجار و درخشش کوازار ها می شود؟

تحقیقاتی که به تازگی توسط دو اخترشناس دانشگاه هاوایی به نام های های فو و آلن استاکتون صورت گرفته حاکی از ارائه پاسخی برای پرسش های مطرح شده می باشد. هنگامی که یک کهکشان غنی از گاز با کهکشانی غول برخورد می کند، مقادیر زیادی گاز تازه هیدروژن و هلیوم مستقیما به داخل سیاه چاله ابر پرجرم مرکزی کهکشان رانده می شود. سپس این مواد گرم شده، با یکدیگر کنش کرده و در نهایت در سراسر طيف های الکترومغناطيسى می درخشند.در همین حال انفجار هایی که در اطراف قرص بر افزایشی سیاه چاله رخ می دهند، موارد را دوباره به بیرون می رانند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی شبیه سازی شده از برخورد کهکشانی غنی از گاز با یک کهکشان غول که سبب ایجاد یک کوازار (اختر نما) شده است.



پیش از این نیز اخترشناسان بر این عقیده بودند که در فرایند هایی مشابه چنین مکانیزمی حاکم است،اما نمی دانستند که این میزان سوخت گاز از کجا حاصل می شود.در نهایت محققان با بهره گیری از تلکسوپ فضایی هابل و تلسکوپ های غولپیکر موناکی واقع در ایالت هاوایی توانستند مولکول های شیمایی سازنده موادی که به داخل کوازار های دور سقوط می کردند را مورد مطالعه و آنالیز قرار دهند.

آنها دریافتند که این گاز ها در واقع همان هیدروژن و هلیوم خالص بودند. چنین گاز هایی از زمان انفجار بزرگ تا کنون همچنان تازه و دست نخورده باقی مانده اند و با بسیاری از مواد آلوده به عناصر سنگینی همچون کربن و اکسیژن ،که ستارگان را تشکیل می دهند و یا در اطراف کهکشان غول وجود دارند، متفاوت هستند.در حقیقت سیاه چاله های ابر پرچرم واقع در قلب کهکشان های برخوردی از موادی پاکیزه و آری از هر گونه آلودگی تغذیه می کنند!

این تفاوت حاکی از آن است که گاز هایی که به داخل سیاه چاله مرکزی کهکشان سقوط می کنند، از منبعی خارجی سرچشمه می گیرند.این منبع بیرونی می تواند کهکشانی دیگر باشد که در حال پیوستنبه کهکشان اصلی است (فرایند برخورد و کهکشان).این مواد داخل می شوند و دوباره خارج می گردند.در همین حال نیرو ها و انرژی های بسیار عظیمی که در این فرایند نقش دارند، مواد داخل سیاه چاله را به بیرون می رانند.گستره این رانش گاهی به هزاران سال نوری نیز می رسد.

در کهکشان های برخوردی در طی میلیون ها سال ،گرانش بسیار زیاد سبب می شود تا دو کهکشان مستقل به سوی یکدیگر کشیده شوند و در نهایت با یکدیگر برخورد کنند.این پروسه از تحول کهکشانی شباهت زیادی با فرایند شکل گیری کهکشان راه شیری در طی میلیارد ها سال دارد.


parssky.com

[R10MessiEtoo]

نسل بعدی کاوشگران روباتیک فضایی کوچکتر از سکه های 10 سنتی بوده و مهمتر آنکه با قیمتی ناچیز بالغ بر 10 سنت نیز آماده بهره برداری خواهند شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، مسون پک از مهندسان دانشگاه کورنل آمریکا متصور شده است که هزاران ریزفضاپیما به سوی سیارات مختلف شناور شده و تنها با استفاده از میدان مغناطیسی زمین انرژی مورد نیاز خود را دریافت کنند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این ایده تا آنجا جالب توجه بوده است که ناسا بودجه تحقیقاتی قابل توجه 75 هزار دلاری را از سوی انستیتو مفاهیم پیشرفته خود به وی اعطا کرده است تا در آینده نزدیک، ایده وی به واقعیت تبدیل شود.

براساس گزارش پاپیولار ساینس، مهمترین مزیت این ریزفضاپیماها صرفه جویی میلیون دلاری ناسا در پرتاب های ماهواره ای است، زیرا تقریبا دیگر نیازی به سوخت راکت نخواهد بود. در عوض این تراشه های کاوشگر از نیروی "لورنز" استفاده می کنند. این پدیده فیزیکی بر ذرات باردار شده الکتریکی که در میدان مغناطیسی حرکت می کنند عمل می کند.

در فرآیند مورد نظر این نیرو به تراشه ها کمک می کند تا از جاذبه زمین گریخته و به سوی اجرام آسمانی دوردست حرکت کنند. پس از ورود به مدار سیارات دیگر، این تراشه ها بر روی سطح آنها همچون قطرات باران باریده و سقوط می کنند و در این فرآیند به تجزیه و تحلیل دقیق اتمسفر یا نمونه برداری از آنها می پردازند و در صورتیکه مورد جالب توجهی دریافت شود به ارسال علائم مخصوص به زمین می پردازند.

مسون و همکارانش هم اکنون در حال بررسی نیروی پیش رانش "لورنز" در آزمایشگاه هستند. اگر همه چیز به خوبی پیش برود ایده تاریخی وی یعنی پرتاب این ریز کاوشگرها به سوی "اروپا" قمر مشتری تا سال 2030 تحقق خواهد یافت.

=======
در اينجا هم لازم ميدونم از Mohammad Hosseyn تشكر بسيار بكنم.
گفتشون باعث شد برم دنبال كتابهاي نجومي و در عرض يك هفته 3 تا كتاب خوب رو خوندم.
واقعا ديدم نسبت به دنياي نجوم تا حد زيادي عوض شد. تا قبل از اون فقط بهش علاقه داشتم. اما حالا در مورد يك چيزهايي هم مي دونم.
يك دنياي غريب و ناشناخته در مقياس بي نهايت كه روز به روز در حال انبساط هست و در اون اجرامي پيچيده و غيرقابل باور همچون ستاره هاي نوتروني، سياهچاله ها، غولهاي قرمز و ...وجود دارند.

دوستدار شما مهدي;)

[R10MessiEtoo]

خبرگزاري دانشجويان ايران: اخترشناسان با استفاده از طيفي از تلسكوپ‌ها درخشانترين كهكشان‌ها را در كائنات دوردست و جوان شناسايي كرده‌اند .

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين كهكشان‌ها كه در فاصله حدود 12 ميليارد سال نوري از كهكشان ما واقع شده‌اند درخشانترين و عظيم‌ترين كهكشان‌هايي هستند كه در فواصل بسيار دور مشاهده مي‌شوند.

دانشمندان مي‌گويند كه كهكشان‌هاي تازه يافت شده به دليل تعداد زياد شكل گيري ستاره ها حدود هزار برابر بيشتر از كهكشان راه شيري و به شكل خيره كننده‌اي درخشان هستند؛ اما گازها و غبارهايي كه آنها را احاطه كرده بخش اعظمي از اين نور را پنهان كرده است. به علاوه اين كهكشان‌ها جزو قديمي‌ترين كهكشان‌ها هستند.

اين اخترشناسان از مركز فيزيك نجوم اسميت سونيان در هاروارد در اين زمينه اظهار داشتند كه وجود كهكشان‌هاي كوچكتر و كم نورتر در كائنات ابتدايي بسيار شايع‌تر است چرا كه شكل گيري و رشد كهكشان‌ها زمان زيادي مي‌برد.

[Silence so loud]

كيهان از ذرات بسيار ريزى پر شده است كه سرنوشت ستاره ها و سيارات جوان را مشخص مى كند. اكنون دانشمندان ناسا مى توانند خواص اين ذرات گرد و غبار دوردست ها را در آزمايشگاه ها بررسى كنند.

آيا فضا خالى است؟

تقريباً! فضاى بين ستاره اى تقريباً همانند بهترين خلاءهايى كه دانشمندان در زمين ايجاد كرده اند، خالى است؛ اما در فضا مولكول هاى گاز و ذرات گرد و غبار كم و بيش به اين خلأ وارد مى شود. شايد به نظر برسد پراكندگى چنين ذرات خرد و ناچيزى در فضاى خالى بين ستارگان از اهميت چندانى برخوردار نباشد، اما واقعيت آن است كه اين ذرات نقش مهمى در تشكيل ستاره ها، سياره ها و بسيارى از پديده هاى اخترفيزيكى ديگر دارند.

پژوهشگران مركز پروازهاى فضايى مارشال ناسا (MSFC) براى درك بهتر واكنش اين ذرات غبار به وضعيت فضا، دستگاهى را در آزمايشگاه پلاسماى غبار (DPL) ساخته اند كه ذرات مجزاى غبار را در وضعيت نزديك به خلأ معلق نگه مى دارد. وقتى كه يك ذره غبار در تله افتاد، دانشمندان آن را با انواع پرتوهايى كه در فضا وجود دارد بمباران كرده و نتيجه عمل را مشاهده مى كنند. كاترين ونتورينى (Venturini.C) كه حين تحصيل كارشناسى ارشد فيزيك در دانشگاه آلاباماى هانتسويل به مدت چهار سال روى اين طرح كار كرده است مى گويد: «كار ما اين است كه يك ذره را گرفته و آن را در معرض اين محيط شبه فضايى قرار دهيم و ببينيم در بار الكتريكى و ساير خواص آن چه تغييراتى به وجود مى آيد. بار الكتريكى يك ذره غبار موجود در فضا به علاوه عوامل ديگر، مشخص مى كند كه چگونه ذره هاى كوچك غبار به يكديگر متصل شده و ذره هاى بزرگى را به وجود مى آورند كه در نهايت به تشكيل ستارگان و سياره ها منجر مى شود.گرانش ذره هاى گرد و غبار و مولكول هاى گاز موجود در ابرهاى بين ستاره اى را به سوى يكديگر جذب مى كند، اما از آنجايى كه در فاصله هاى كوتاه بسيار قوى تر از گرانش عمل مى كند، حتى وجود يك دامنه الكترواستاتيك كوچك بين ذرات غبار مى تواند بر رمبش اين ابرها تاثير بگذارد (يا حتى مانع رمبش آنها شود) از طرف ديگر دماى گاز موجود در ابرها، در صورتى كه فشارش افزايش يابد، زياد مى شود.

اگر اين ابر نتواند اين حرارت را با تابش از خود دور كند اين نيروى منبسط كننده حرارتى مانع تراكم بيشتر آن مى شود. ذرات غبار موجود در ابرها مى توانند اين حرارت را به شكل نور زير قرمز تابش كنند و در نتيجه ابر سرد شده و عمل رمبش ادامه پيدا مى كند.

اگر يك سحابى با رمبيدن به يك سيستم ستاره اى بدل شود، اين ذرات غبار بسيارى از عنصرها همانند كربن، آهن، منيزيم، و سيليسيم را فراهم مى آورد كه اجزاى تشكيل دهنده سياره ها محسوب مى شود. (برخلاف ذره هاى غبار خانگى كه عمدتاً از سلول هاى مرده پوست و ساير اجزاى آلى تشكيل شده است، غبارهاى كيهانى احتمالاً از عنصرهاى سنگين تر ساخته شده اند.) نقشى كه غبارهاى كيهانى در تشكيل سياره ها و ستارگان دارند يكى از چندين عاملى محسوب مى شود كه باعث مى شود اخترشناسان به درك خواص اين ذره هاى گرد و غبار علاقه مند شوند.علاوه بر اينها ذرات غبار در ايجاد چندين پديده زيباى كيهانى نيز نقش مهمى دارند، از جمله: حلقه هاى سياره اى (همانند حلقه موجود در اطراف سياره كيوان)، دنباله دراز و كشيده ستارگان دنباله دار و ابرهاى رنگين و تماشايى سحابى ها حلقه هاى كيوان داراى قسمت هاى دايره اى عجيبى است كه به آن پره (Spoke) مى گويند.

از آنجايى كه اين پره ها از هر دو طرف صفحه حلقه اى مشاهده مى شوند، گمان مى رود اين پره ها از غبارها و ذره هاى ميكروسكوپى باردارى تشكيل شده است كه در اطراف صفحه حلقه اى معلقند. يك احتمال ديگر آن است كه يك شهاب سنگ با حلقه كيوان برخورد كرده و ذرات گرد و غبار را از بعضى قسمت هاى اين حلقه جدا كرده باشد. زمانى كه فضاپيماى وويجر براى اولين بار اين پره ها را مشاهده كرد، به نظر رسيد كه حركت اين پره ها از قوانين گرانش عدول كرده است و به همين دليل تعجب و حيرت دانشمندان را برانگيخت. از آنجايى كه پره ها با همان سرعت ميدان مغناطيسى كيوان مى چرخند، احتمال مى رود نيروهاى الكترومغناطيسى در اين پديده دخيل باشند.

دم دنباله دارها نيز داراى مقدار زيادى غبار است و زمانى كه دنباله دار از نزديكى خورشيد عبور مى كند، مقدار زيادى گاز از آن خارج مى شود. ونتورينى مى گويد به دليل آنكه دنباله دارها عمدتاً از يخ و غبار تشكيل شده است، پژوهش بر روى خواص غبارهاى كيهانى به دانشمندان كمك مى كند تا دنباله دارها را بهتر بشناسند.سحابى هاى بين ستاره اى نيز پر از گرد و غبار است. درصد غبار در سحابى هاى بين ستاره اى نيز پر از گرد و غبار است. درصد غبار در سحابى ها از درصد همين ماده در دنباله دارها بسيار كمتر است- كمتر از يك درصد- ولى باز هم غبار آثار بسيار مهمى در خواص اين سحابى ها دارد. براى مثال غبارها در نحوه بازتاب، نشر و جذب نور توسط اين ابرها تاثير مى گذارد.

هنگامى كه يك ابر بين ستاره ساير اجسام نجومى را كه دانشمندان درصدد بررسى آنند، پشت خود پنهان مى كند، درك خواص نورى ابرهاى بين ستاره اى از اهميت فوق العاده اى برخوردار مى شود.سحابى هاى تيره مسير نور ستاره هايى را كه پشت آنان واقع شده اند، كاملاً سد مى كنند و بدين ترتيب يك تكه سياه در آسمان به وجود مى آيد. بعضى سحابى ها با بازتاب نور ستاره هاى نزديك مى درخشند (همانند ابرهاى موجود در جو زمين كه با نور خورشيد درخشان مى شود) در حالى كه بعضى از سحابى هاى ديگر از خود پرتوهايى با نور زير قرمز منتشر مى كنند.

دكتر جيمز اسپان (Spann.J) يكى از محققان ارشد آزمايشگاه پلاسماى غبار مى گويد: «قسمت زيادى از نور زير قرمزى كه در آسمان مشاهده مى شود از غبارهاى فضايى منشا مى گيرد. چه بسيار اوقاتى كه اخترشناسان آرزو مى كردند اى كاش چنين نورهايى وجود نداشتند، ولى وجود دارند و اخترشناسان مجبور مى شوند براى پژوهش در مورد ساير اجرامى كه مورد نظر آنان است، اثر اين غبارها را حذف كنند.»آزمايشگاه پلاسماى غبار دانشمندان مركز پروازهاى فضايى مارشال را قادر مى سازد به تحقيق در مورد خواص نورى ذرات گرد و غبارى بپردازند كه در دستگاه هاى آنان به دام افتاده اند.

ونتورينى مى گويد با انجام ساير آزمايش ها، نحوه تفرق، جذب و نشر نور با فركانس هاى مختلف توسط ذرات غبار با اندازه و تركيب هاى متفاوت اندازه گيرى مى شود. در پژوهش هايى كه پيش از اين در آزمايشگاه پلاسماى غبار انجام شده است، اثر تابش ماوراى بنفش و پرتو الكترون روى ذرات گرد و غبار فضايى شبيه سازى شده، تعيين شده است.در اين آزمايش ها پرتوهاى الكترونى به كار رفته است تا شرايط پلاسما را به وجود آورد. زيرا بعضى اوقات ذرات گرد و غبار در پلاسما شناورند، نام «آزمايشگاه پلاسماى غبار» نيز به همين موضوع اشاره مى كند.پژوهشگران مركز پروازهاى فضايى مارشال با آزمايشگاه پلاسماى فضايى دانشگاه آبورن همكارى مى كنند تا بتوانند دستاوردهاى اين آزمايش ها را كامل كنند.آزمايشگاه پلاسماى فضا كه تحت سرپرستى دكتر ادوارد توماس فعاليت مى كند، به جاى آن كه آزمايش هايى درباره ذرات مجزاى گرد و غبار انجام دهد، به تحقيق در مورد گروه هاى بزرگ ذرات مى پردازد.

دكتر ميان عباس (M. Abbas) يكى از دانشمندان مركز پروازهاى فضايى مارشال و محقق ارشد پژوهش هاى مربوط به خواص نورى ذرات غبار و فرآيندهاى تراكم آنها مى گويد: «خواص ذرات مجزاى غبار را كه ما اندازه مى گيريم، با نتايج پژوهش هايى كه گروه توماس انجام مى دهند به يكديگر مربوط مى شود.

ما به ذرات مجزاى غبار نگاه مى كنيم و دكتر توماس مجموعه هاى بزرگى از آنها را زير نظر مى گيرد، بنابراين نتايج هركدام از اين نوع تحقيق كامل كننده نتايج گروه ديگر است.»ونتورينى مى گويد كارهاى آزمايشگاهى فقط يك جنبه از تلاش ما براى درك بهتر خواص غبارهاى كيهانى است: «بايد جنبه هاى ديگر را نيز مدنظر قرار داد تا بتوان تصوير كامل را درك كرد.بيش از اين براى درك خواص اين ذرات، مدل سازى هايى انجام داديم، ابزارهاى نظرى و اطلاعات حاصل از مشاهدات ماهواره اى را به خدمت گرفتيم و اكنون بايد به پژوهش هاى آزمايشگاهى بپردازيم تا بتوانيم صحت و سقم ساير قسمت ها را ارزيابى كنيم.»ونتورينى در ادامه مى گويد ماموريت هايى كه ماهواره ها و تجهيزات مختلف- همانند كاسينى- گاليله و استارداست- انجام داده و خواص غبارهاى بين ستاره اى را اندازه گيرى كرده اند، طى دهه گذشته موجى از علاقه مندى به اينگونه پژوهش را موجب شده است.

ونتورينى مى گويد: با استفاده از اطلاعات ارائه شده توسط ماهواره ها دريافتيم نقش اين ذرات كوچك گرد و غبار بسيار مهم تر از آن چيزى است كه تاكنون فكر مى كرديم.

FirstScience.com

[مرتضی nvcd]

ستاره هاي پر سرعت دنباله عظيمي از خود در اسمان به جا مي گذارند:
15 اگوست 2007
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاوشگر ساختار کهکشانهاي ناسا توانست دنباله اي را در پشت ستاره اي بسيارسريع درست مثل دنباله دار کشف کند.اين ستاره ميرا "Mira" که در لاتين به معني شگفت انگيز است نام دارد که براي 400 سال يکي از محبوب ترين اجرام براي اختر شناسان بوده است.اين ستاره سريع ,پير,غول سرخ مواد پرجرمي را از سطح خود جاري مي سازد.
اين کاوشگر فضايي در حال اسکن ستارگان معروف در طول نقشه برداري کلي از اسمان در نور فرابنفش بود که دانشمندان متوجه چيزي شبيه دنباله دار با دمي بسيارعظيم شدند.در حقيقت مواد جاري شده از ميرا جريانهايي به طول 13 سال نوري که حدود 20000 برابر فاصله پلوتو از خورشيد است را به وجود مي اورند.چيزي شبيه به اين تا به حال در اطراف يک ستاره ديده نشده بود.
اختر شناسان مي گويند دنباله ميرا فرصت مناسبي را براي مطالعه مرگ ستارگان مثل خورشيد و چگونگي تشکيل منظومه ها بدست مي دهد.همين طور که ميرا در حال حرکت است دنباله ان موادي متشکل از کربن و اکسيژن و عناصر مهم ديگر که براي تشکيل ستارها و سيارات جديد و حتي حيات نياز است را در فضا جاري مي سازد.مواد اين دنباله که براي اولين بار ديده مي شود حدود 30000 سال پيش پخش شده است.
ميليارد ها سال پيش ميرا شبيه خورشيد ما بود.بعد از گذشت زمان شروع به متورم شدن کرد که ان را غول سرخ متغيير مي نامند.ستاره اي تپنده و پف کرده که در دوره هايي معين درخشان شده و با چشم غير مسلح به خوبي ديده مي شود.ميرا سرانجام تمام گاز هاي باقي مانده را در فضا پخش خواهد کرد و سحابي رنگارنگ سياره اي را به وجود خواهد اورد.سحابي نيز بعد از مدتي کم فروغ شده و تنها هسته ستاره ان که ديگر کوتوله سفيد ناميده مي شود باقي مي ماند.
در مقايسه با غول هاي سرخ ديگر ميرا فوق العاده سريع حرکت مي کند که ممکن است از گرانش ستاره هايي باشد که از کنار ان رد شده است.در حال حاضر سرعت ان 130 کيلومتر بر ثانيه است.دراين مسابقه همدمي کوچک که به نظر مي ايد يک کوتوله سفيد باشد او را همراهي مي کند.اين دو ,ميرا A(غول سرخ) و ميرا B به اهستگي بدور هم مي گردند و به سفر خود در صورت فلکي ستوس با فاصله 350 سال نوري از زمين ادامه مي دهند.
با توجه به کشف دم ميرا کاوشگر ساختار کهکشان يک نوع گاز داغ که در جلوي ستاره تشکيل مي شود و دو جريان مارپيچي که از جلو و عقب ستاره به بيرون مي ايد را کشف کرد.اختر شناسان معتقدند که گازهايي داغ دما جوشيدن ستاره را افزايش داده و باعث درخشش ان در نور فرابنفش مي شود و مواد فوران شده مارپيچ در عقب ستاره دنباله را به وجود مي اورند.اين فعاليت شبيه دنباله دود در حرکت لکوموتيوهاي قديمي است.
اين واقعيت که دم ميرا در نور فرابنفش درخشش مي کند احتمالا دليل پيدا نشدن ان تابحال در تلسکو هاي ديگر است.کاوشگر ساختار کهکشان به نور فرابنفش بسيار حساس بوده و در عين حال از ميدان ديد بسيار وسيعي برخوردار است که به ان در شناسايي فعاليت هاي غير معمول فرابنفش اسمان کمک مي کند.
جيمز دي نيل از انستيتو تکنولوژي کاليفر نيا در اين باره مي گويد:
کشف چنين چيزبسيارعظيمي که از ويژگي هاي بسيار مهم جرمي است که براي 400 سال شناخته شده بوده بسيار شگفت انگيز است و اين دقيقا همان نوع حيرتي است که از کشف جديد کاوشگر ساختار کهکشان به وجود امده است.
برای دیدن انیمیشن این ستاره و دنباله ان به این ادرس بروید
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مرتضی nvcd]

برخورد خوشه هاي کهکشاني هسته ماده تاريک را مي سازد:
16 اگوست 2007
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين عکس عجيب تصويري ترکيبي از Abell 520 خوشه کهکشاني عظيم در جريان برخورد با خوشه اي ديگر است که اين خوشه يکي از بزرگترين ساختار ها در جهان ماست.چندين ابزار متفاوت و رصد هاي مختلف با هم ترکيب شده اند تا اين تصوير به وجود بيايد و نتيجه نهايي راز بزرگي را براي اختر شناسان فاش کرد:ماده تاريک ان رفتارعجيبي از خود نشان مي دهد.
وقتي برخوردي بين کهکشانها به وجود بيايد سه عامل در ان شرکت مي کنند:کهکشانهاي مجزا با ميليارد ها ستاره خود,گاز هاي داغ بين کهکشاني و ماده تاريک اسرار اميز که حجم عظيمي از جرم را در خود دارد.تلسکوپ هاي اپتيکي نور ستارگان کهکشانها را مي توانند ببينند,رصد خانه هاي اشعه x مانند چاندرا مي توانند تشعشعات ساتع شده از گاز هاي داغ را مشاهده کنند.اما وجود ماده تاريک را از روش محاسبه خميدگي نور اجرام دورتر مي تواند مشخص کرد.
اختر شناسان معتقدند , زمان تصادم هايي اين چنين حتي در برخورد هاي شديد تر ,ماده تاريک و کهکشانها بايد کنار هم باقي بمانند.اين چيزي بود که در برخورد کهکشاني ديگر که اصطلاحا خوشه گلوله اي نام گرفت ديده شد ,اما در برخورد Abell520 چيز شگفت انگيزي اتفاق افتاد.
انها هسته ماده تاريکي يافتند که در ان گازهاي داغ وجود داشت ولي خبري از کهکشانها نبود.بنا به دلايلي کهکشانها از چگال ترين ناحيه ماده تاريک پاک شده بودند.دکتر هندريک هوکسترا "Hendrik Hoekstra" از دانشگاه ويکتوريا در اين باره مي گويد:
"به نظر مي رسد کهکشانها از هسته چگال ماده تاريک بيرون رانده شده و اين ما را بسيار متحير کرده است.اين اولين باري است که چنين چيزي ديده مي شود و مي تواند ازمايشي براي دانسته هاي ما از رفتار ماده تاريک باشد."
با توجه به اين هسته پيدا شده انها توانستند منطقه نور مشابهي که کهکشانها در ان بودند را نيز پيدا کنند که ماده تاريکي در ان وجود ندارد و يا بسيار ناچيز بود.بهر صورت در اين برخورد چيزي ماده تاريک را از اجرام شناخته شده جدا کرده است.
چه چيز اين دو را از هم جدا کرده؟يک احتمال اين است که کهکشانها و ماده تاريک در اثر گرانش هاي مخرب در هم دريده شده باشند .متاسفانه اختر شناسان کامپيوتري قدر تمند براي شبيه سازي اين گرانش هاي عظيم ندارند.
احتمالي عجيب تر نيز اين است که:ما ماده تاريک را با گرانش ان مي شناسيم ولي ممکن است فعل و انفعال هاي ناشناخته ديگري نيز بين اجزاء ماده تاريک وجود داشته باشد.تا زماني که ما نتوانيم خود ماده تاريک را ببينيم ديدن اين بر هم کنش ها نيز بسيار سخت خواهد بود.
اختر شناسان اين بار با تلسکوپ تيز بين هابل دوباره تصويري از اين برخورد خواهند گرفت و شايد بتوان جوابي براي اين سوالات پيدا کرد.

[Renjer Babi]

کلنگ احداث رصدخانه ملی در هفته دولت (شهریورماه) زده خواهد شد




کلنگ احداث رصدخانه ملی در هفته دولت (شهریورماه) زده خواهد شد و با تلاش محققان طی دو سال به بهره برداری خواهد رسید. احداث رصدخانه یکی از پروژه های ملی جمهوری اسلامی ایران است که ایران را پس از هزار سال صاحب رصدخانه حرفه ای می کند. این رصد خانه با رصدخانه های آماتوری متفاوت است و برای تحقیقات نجوم رصدی، کیهان شناسی و اختر شناسی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. احداث رصدخانه در سه فاز صورت می گیرد که فاز اول آن شامل یک تلسکوپ در خانواده 3 متر است که با امکانات بسیار مدرن راه اندازی می شود. مکان یابی این رصدخانه پروژه بسیار عظیمی بود که یکسال و نیم به طول انجامید و در نهایت مکانی در منتهی الیه مرز استان اصفهان و قم به عنوان مکان رصدخانه ملی درنظر گرفته شد. بخش عمده ای از عملیات دیتای رصد تلسکوپ مورد نظر در داخل کشور و توسط محققان ایرانی صورت می گیرد اما خود تلسکوپ با عقد قراداد با شرکتی خارجی تهیه خواهد شد. مکان مورد نظر، بهترین مکان برای محاسبات بر اساس قابلیت رویت در منطقه است. دو مکان در جنوب قم و بین قله دینوا و کلاه برفی در اطراف کاشان برای استقرار رصدخانه ملی در نظر گرفته شده است. به زودی مکان نهایی انتخاب می شود. طراحی تلسکوپ و تشکیل گروه های مطالعاتی اپتیک، تلسکوپ، نرم افزار، مدیریت داده ها به همراه چند کمیته برای راه اندازی رصد خانه در دستور کار قرار گرفته است. بودجه سال ۸۵ معادل ۷۲۰ میلیون تومان برای راه اندازی رصدخانه دریافت شده و مراحل اجرایی احداث رصد خانه نیز آغاز شده است. در سال جاری نیز اعتباری معادل ۴۲۰ میلیون تومان برای این پروژه به تصویب رسیده که رقم کمی است و قرار است از محل اعتبارات ریاست جهوری کمبود آن جبران شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




parssky.com

[Imagicgirl]

خیلی جالب بود ! درسته که مال خیلی وقته پیشه اما من تو سرچهام دیدمش ! چرا اینو ادامه ندادین ؟

[مرتضی nvcd]

منطقه قطب شمال در حال کوچک شدن است
17 اگوست 2007
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گروه علمي از ژاپن اعلام کردند که منطقه پوشيده از يخ درياي شمال به کمترين مقدار ثبت شده تابحال خود رسيده است.کمترين مقدار در15 اگوست بدست امده که نگراني ها را افزايش داده است.کاهش سطح يخ تا اواخر سپتامبر ادامه خواهد يافت و اگر پيش بيني ها درست از اب درايد مقدار يخ به پيش بيني Ipcc براي 40 سال بعد خواهد رسيد.
در روز 15 اگوست 2007 مساحت يخ درياي شمال به 5.31 ميليون کيلومتر مربع رسيد .کمترين مقدار قبل از اين مربوط به سپتامبر 2005 با مساحت 5.32 کيلومترمربع بوده است و شايد به نظر برسد چندان تفاوتي بين اين مقادير وجود ندارد ولي اين را هم در نظر داشته باشيد که پيش بيني ها نشان مي دهد اين مقدار تا اواسط سپتامبر به 4.5 ميليون کيلومتر مربع برسد.
اين نتايج توسط گروه علم و تکنولوژي دريايي ژاپن (jamstec) و گروه تحقيقات فضايي ژاپن (jaxa) با اندازه گيري مساحت يخ شمال توسط فضاپيما از سال 1978 بدست امده است.طبق محاسبات اين گروها مساحتي معادل مجمع الجزاير ژاپن طي 3 سال از دست رفته است.
انها مي گويند دلايلي متفاوتي در کاهش مساحت يخ در اين سال وجود دارد.يکي از دلايل اين است که يخ هاي کناري(ساحل منطقه يخ) به راحتي ذوب شده و به درياي شمالگان مي ريزند.امکان ديگر نيز اين است که ذوب شدن توسط درياي شمالگان بدليل گرم شدن زمين سريعتر شده و اين خود باعث جذب گرمايي بيشتر خورشيد توسط اقيانوس مي شود.و سرانجام انها احتمال مي دهند که يخ هاي شناور در درياي شمالگان وارد ناحيه گرمتر اقيانوس اطلس شده و ذوب مي شوند.
هولناک تر اين است که طبق محاسبات نمايندگان سازمان ملل در تغييرات اب و هواي زمين اين مقدار از مساحت يخ قطبي بايد در سال 2050 اتفاق مي افتاد و اين بع اين معني است که اواخر تابستان امسال مساحت يخ به مساحت سال 2050 خواهد رسيد و معلوم نيست در سال 2050 اين مقدار چقدر خواهد بود.

[Mohammad Hosseyn]

پرش بزرگ به جای انفجار بزرگ



گروهی از دانشمندان به جای تئوری انفجار بزرگ، تئوری پرش بزرگ را پیشنهاد کرده اند




گروهی از دانشمندان آمریکایی مدل ریاضی جدیدی را توسعه داده اند که براساس آن جهان حاصل متلاشی شدن یک جهان دیگر است. فیزیکدانان موسسه فیزیک و هندسه جاذبه ایالت پن در آمریکا ، براساس این مدل جدید ریاضی نشان داده اند که منشاء هستی بیشتر از آنکه شبیه به یک انفجار بزرگ باشد، به پرش بزرگ شبیه است. این فیزیکدانان اذعان کرده اند که تئوری "انفجار بزرگ" که برپایه تئوری نسبیت انیشتن است، مدل بهتری برای توضیح درباره منشاء هستی است. این دانشمندان که نتایج تحقیقات خود را در مجله "نیچر فیزیک" منتشر کرده اند، با استفاده از مدل "حلقه گرانش کوانتوم" که یک ماشین زمان برپایه ریاضی است، به تئوری جدیدی دست یافتند که ترکیبی از جاذبه عمومی و فیزیک کوانتوم است. این دانشمندان در حقیقت به جای تئوری "انفجار بزرگ"، تئوری "پرش بزرگ" را پیشنهاد کرده اند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع aftab

برگرفته از : آسمان پارس

[shine_h2007]

از همتون ممنونم..یه سوال مهم داشتم ..من میخواستم تو نجوم آماتوری فعالیت کنم اما راهشو بلد نیستم..لطفآ اگه کسی بلده حتمآ راهنماییم کنه..هرچی کاملتر بهتر

[Mohammad Hosseyn]

از همتون ممنونم..یه سوال مهم داشتم ..من میخواستم تو نجوم آماتوری فعالیت کنم اما راهشو بلد نیستم..لطفآ اگه کسی بلده حتمآ راهنماییم کنه..هرچی کاملتر بهتر
دوست عزیز هر سوالی در این مورد داری باید تو صفحه ی اصلی انجمن بپرسی ...
یه تایپیک ایجاد کن تا جوابت داده بشه ...
موفق باشید ...

[Mohammad Hosseyn]

فراموشی کیهانی

آیا قبل از انفجار بزرگ جهانی وجود داشته است ؟ این سوالی است که...

همه فیزیکدانان باور ندارند که زمان با انفجار بزرگشروع شده باشد. انفجار بزرگ تنها می توانسته گذری از یک رمبش به جهانی در حال انبساط باشد. اینک " مارتین بوجووالد " از دانشگاه ایالت پنسیلوانیای امریکا در حال بررسی مدلی از «گرانش کوانتومی حلقوی» است تا نشان دهد که حتی اگر چنان جهانی، پیش از انفجار بزرگ وجود داشته باشد، شناخت جنبه های خاص آن غیرممکن خواهد بود. بسیاری انفجار بزرگ را همچون «گلوله آتش» در نظر می گیرند که حدود ۱۴ میلیارد سال پیش از حالتی داغ و متراکم آغاز شد و به شکل جهان وسیعی که امروزه می بینیم، منبسط شد. در فیزیک کلاسیک مشکلی وجود دارد؛ وقتی مدل های خود را در جهت گذشته مورد استنتاج قرار می دهیم، این مدل ها انفجار بزرگ را به عنوان لحظه یی با انرژی و دمای بی نهایت پیش بینی می کنند که آن را «تکینگی» می نامند. مدل های کلاسیکی می توانند تا یک هزارمیلیاردم ثانیه این تکینگی پیش بروند، اما همه مفهوم های پیشین معادلات شان از دست می رود. فیزیکدانان برای شناخت جهان در زمان های دور باید نظریه یی انتخاب کنند که بتواند سه نیروی قوی تر طبیعت (الکترومغناطیسی، نیروی ضعیف هسته یی و نیروی قوی هسته یی) را با نیروی گرانش تلفیق کند، یعنی آنها باید نظریه گرانش اینشتین (نسبیت عام) را با مکانیک کوانتومی تطبیق دهند و یک نظریه کوانتومی گرانشی به وجود آورند. یکی از نظریه هایی که به همین منظور پیشنهاد شده است، گرانش کوانتومی حلقوی نام دارد. این نظریه فرض می کند زمان در «جهش »های کوانتومی محدودی جلو می رود. در نظریه کلاسیک انرژی مقادیر بالای دلخواهی می گیرد، اما در نظریه گرانش کوانتومی حلقوی با یک حد فوقانی محدود می شود. «بوجووالد» در این باره می گوید؛ " حدود ۶ سال قبل دریافتم که گرانش کوانتومی حلقوی می تواند از تشکیل تکینگی اجتناب کند، اما معادلاتی به کار بردم که هنوز هم برای نشان دادن دقیق حالت کوانتومی بسیار پیچیده هستند. "

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به هر حال فقدان تکینگی این احتمال را پدید آورده است که جهان می توانست حالتی داشته باشد که تا زمان های قبل از انفجار بزرگ امتداد یابد. این یعنی انفجار بزرگ آغاز جهان را نشان نمی دهد، اما انفجار بزرگ بیشتر یک گذر یا جهش جهان بود از حالتی پیش از رمبش به چیز در حال انبساط که امروزه می شناسیم. اکنون «بوجووالد» مشغول تحقیق روی این موضوع است که آیا می توان به جهان پیش از انفجار بزرگ نگاهی گذرا افکند یا خیر. او که تحقیقاتش را با مدلی بر اساس گرانش کوانتومی حلقوی شروع کرد، در اوایل امسال گفت که حالت جهان با تعدادی پارامتر از جمله چگونگی انبساط کنونی جهان، مقدار ماده موجود و شدت گرانش توصیف می شود. وی به تدریج مدل را ساده سازی کرد و توانست معادلاتی برای حالت جهان بیابد که در زمان پیش از انفجار بزرگ دقیقاً قابل حل باشد. ما که هم اکنون در دوره پس از انفجار بزرگ زندگی می کنیم، از فضا و زمان کاملاً هموار برخورداریم. اما پیش از انفجار بزرگ (اگر چنان زمانی وجود داشته باشد) احتمال دارد که جهان در چنان حالت کوانتومی پرافت و خیزی بود که حتی مفاهیم معمولی زمان هم معنی خود را از دست می دادند. «بوجووالد» دریافت که وسعت جهان حاضر عدم قطعیت بنیادی یی در معادلاتش به وجود می آورد که ما را از درک چگونگی تغییرات کوانتومی بزرگ پیش از انفجار بزرگ بازمی دارد؛ یعنی امکان ندارد که مثلاً برای پیگیری گذشته همه جنبه های جهان پیش از انفجار بزرگ، محاسبات مان را رو به عقب انجام دهیم. این چیزی است که «بوجووالد» نامش را «فراموشی کیهانی» می گذارد. او می گوید؛ «این حقیقت که برخی ویژگی ها به طور کامل پیش بینی ناپذیرند، بسیار غیرمنتظره است.» البته وی اضافه می کند که جنبه های مرتبط با رفتارهای کلاسیکی همچون وسعت جهان و آهنگ انقباض را می توان به طور کلی مشخص کرد. اما «جان بارت»، نظریه پرداز گرانش کوانتومی از دانشگاه ناتینگهام انگلستان یادآور می شود که گرانش کوانتومی حلقوی نظریه یی کاملاً مقبول در میان سایر نظریه ها نیست که این موضوع می تواند نتیجه گیری های «بوجووالد» را متزلزل سازد. او می گوید : گرانش کوانتومی حلقوی مثل کیکی نیم پخته است. برای دستیابی به یک نظریه کوانتومی گرانشی کامل به برخی جنبه ها نیاز داریم که هنوز وجود ندارد.
منبع aftab

برگرفته از : آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

کوتوله ای شبیه به زحل

ستاره شناسان کوتوله سفیدی را کشف کرده اند که ظاهری شبیه به سیاره زحل دارد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]اخترشناسان دانشگاه UCLA کوتولۀ سفیدی را مشاهده کرده اند که به بوسیله حلقه هایی از غبار شبیه به آنچه به صورت حلقه در اطراف زحل دیده میشود محصور شده است. این کوتوله سفید تحت عنوان GD362 شناخته می شود که بوسیلۀ مقادیر بسیار زیادی از اجرامی شبیه به کوه های سر گردان و خرده سیارکها پوشیده شده است. مشاهدات دیگر نیز حاکی از وجود بیش از دوجین( 12 عدد) عناصر شیمیایی مختلف در اتمسفر کوتوله سفید است.
این بررسی ها و رصد ها بسیار ارزشمند هستند.
سوالی که در این رصد بوجود آمده است این است که آیا کنش و واکنش مهیبی بین ستاره و سیاره احتمالی اطراف آن یا خرده سیاره های اطراف روی داده است؟

ادامه خبر : [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

منبع sciencedaily.com
برگرفته از : آسمان پارس

[shine_h2007]

دوست عزیز هر سوالی در این مورد داری باید تو صفحه ی اصلی انجمن بپرسی ...
یه تایپیک ایجاد کن تا جوابت داده بشه ...
موفق باشید ...

سلام..چطوری تو صفحه اصلی بنویسم؟ لطفآ راهنمایی کنید

[Parnyan]

سلام..چطوری تو صفحه اصلی بنویسم؟ لطفآ راهنمایی کنید

ببین غزیز برو تو همون صفحه ی اصلی رو ایجاد بحث جدید کلیک کن بعد سوالت رو اونجا بنویس

[Parnyan]

سلام..چطوری تو صفحه اصلی بنویسم؟ لطفآ راهنمایی کنید

ببین عزیز برو تو همون صفحه ی اصلی( فیزیک و نجوم ) رو موضوع جدید کلیک کن بعد سوالت رو اونجا بنویس

[Parnyan]

در آخرین تصویر ثبت شده با تلسکوپ فضایی اسپیتزر، خوشه ای ستاره ای که تا کنون در طیف فروسرخ پنهان بود به نمایش کشیده شد


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در آخرین تصویر ثبت شده با تلسکوپ فضایی اسپیتزر، خوشه ای ستاره ای که تا کنون در طیف فروسرخ پنهان بود به نمایش کشیده شد. در طول موج نور مرئی این خوشه در قسمت جنوبی صورت فلکی مار به مانند ابری محو خود نمایی می کند.



این خوشه توسط Robert Gutermuth و Tyler Bourke از دانشگاه اختر فیزیک هاروارد اسمیتسون کشف شده است. در هنگام کشف این خوشه از تلسکوپ اسپیتزر کمک گرفته نشد، و آنها نمی دانستند که چه تصمیمی باید گرفته شود، اینکه آیا ستاره هایی جدید در حال شکل گیری هستند یا آنکه آنها قسمتی از یک خوشه ستاره ای اند. اما با یافته های آرایه اسمیتسون SMA و اندازه گیری سرعت سیستم، آنها به کشف جدیدی پی بردند، این یافته حاکی از آن است: هنگامی که شکل گیری ستارگان به سبب ابرهای تشکیل دهنده، در حالت توقف است، ابرها با سرعتی یکنواخت دچار راندگی می شوند.



در تصویر اسپیتزر، این کشف جدید از این سیستم ستاره ای با رنگ سبز مشاهده می شود، رنگ زرد و نارنجی نشانه هایی از نور هستند. خط های سیاه در تصویر گاز و غبار های چگال اند و هنگامی که به سمت محل شکل گیری ستاره جاری می شوند، متراکم و چگال تر خواهند شد. قسمت سبز گازهای هیدروژن بسیار داغ اند. نواحی قرمز رنگ که ناحیه زیادی از تصویر را شامل می شوند، کمیت های ارگانیک مولکولی هستند که هیدروکربن های آروماتیک پولی سایلیک (polycyclic aromatic hydrocarbons ) نامیده می شوند. شما می توانید مانند این ذرات را در دود ماشین ها و قسمت های سوخته کباب مشاهده کنید.



این کشف موجب جلو راندن قسمتی از پروژه نقشه برداری Gould Belt شد. این پروژه مطالعه ای است برای تمام سیستم هایی که ستارگان در آنها در حال شکل گیری اند و فاصله آنها از زمین 1600 سال نوری است. تلسکوپ اسپیتزر و چندین تلسکوپ قدرتمند در زمین اطلاعات زیادی را با همکاری یکدیگر برای منجمان در این موضوع به ارمغان خواهند آورد.



منبع : Universe To Day

[Parnyan]

اخترشناسان ستاره ای پیدا کرده اند که جرم آن 114 برابر جرم خورشید است. این ستاره عضوی از یک سیستم دوتایی در کهکشان راه شیری است.




با این‌که از لحاظ تئوری امکان وجود ستاره‌هایی تا جرمی معادل ۱۵۰ برابر جرم خورشیدی وجود دارد اما تا پیش از این هیچ ستاره‌ای با جرم بیش از ۸۳ جرم خورشیدی به طور قطعی کشف نشده بود. به تازگی اخترشناسان دانشگاه« مونترئال»(Montreal) موفق شده‌اند ستاره‌ای پیدا کنند که جرم آن از تمام ستارگان شناخته شده تا به امروز بیش‌تر است.دکتر «آنتونی موفات»(Anthony Moffat ) جزئیات این اکتشاف را در نشست سالانه‌ی جامعه ی نجوم کانادا(CASCA) شرح داد.

این تیم موفق شده است ستاره‌ای در یک سیستم دوتایی کشف کند که جرم آن ۱۱۴ برابر جرم خورشید است. عضو دیگر این مجموعه‌ي دوتایی نیز با جرمی معادل ۸۴ جرم خورشیدی ستاره‌ای بسیار پرجرم محسوب می شود.دوره تناوب این سیستم دوتایی ۳.۷۷۲۴ روز است وبا نام «A۱ » شناخته می‌شود. این ستاره‌ی ابرپرجرم و داغ در قلب یک خوشه‌ی ستاره‌ای جوان و بزرگ با نام NGC ۳۶۰۳ قرار دارد. این خوشه در قسمت جنوبی کهکشان راه شیری و در فاصله‌ی ۲۰۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویری از مرکز خوشه ی NGC 3603 و ستارگان پرجرم آن.


جرم هر یک از این مولفه‌ها به کمک اندازه‌گیری اثر دوپلر در طیف این ستارگان و مشاهده‌ی گرفت‌های این منظومه به دست آمد. اثر دوپلر این ستارگان به کمک ابزارهای بسیار دقیق تلسکوپ VLT اروپا به دست آمده است و گرفت‌های این دوتایی را تلسکوپ فضایی هابل در نور فروسرخ رصد کرده است. هر دو ستاره‌ی پر جرم این مجموعه در طیف خود مشخصاتی عجیب دارند.
در میان ستارگان دیگر مرکز این خوشه ٬ ستاره‌ای که در تصویر با حرف C نشان داده شده است یک دوتایی با دوره تناوب ۸.۹۲ روز است که احتمالا مولفه‌های این دوتایی نیز بسیار پر جرم هستند. این تیم همچنان در جستجوی ستارگان پر جرم کهکشان راه شیری و کهکشان‌های اقماری آن, یعنی ابرهای ماژلانی است.


چرا باید حدی برای جرم ستارگان وجود داشته باشد؟ جواب این سوال در شرط پایداری ستاره نهفته است. در ستارگان معمولی بین فشار تابشی هسته به سمت بیرون و فشار گرانش لایه‌های خارجی ستاره به سمت هسته تعادل برقرار می‌شود اما در ستاره‌های با جرم بیش از ۱۵۰ جرم خورشیدی فشار تابشی هسته به قدری زیاد است که امکان برقراری تعادل وجود ندارد و چنین ستارگانی به وجود نمی‌آیند.
البته احتمالا در دوران نوزادی جهان امکان وجود ستارگانی با جرمی بسیار بیش‌تر از این مقدار وجود داشته زیرا فقدان عناصر سنگین درجهان باعث کم شدن فشار تابشی هسته و برقراری تعادل می‌شده است. امروزه اخترشناسان مشتاق هستند تا چنین ستارگان پر جرمی را در آسمان بیابند اما فاصله چند میلیارد سال نوری آن ها از ما این کار را بسیار مشکل می‌کند.

منبع :آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

کشف نزدیک‌ترین ستاره‌ی نوترونی

دانشمندان نزديک‌ترين ستاره‌ي نوتروني شناخته شده را کشف کردند. فاصله‌ي اين ستاره‌ي نوتروني ازما بين ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ سال نوري است و خصوصيات عجيبي دارد که تاکنون مشاهده نشده بود.



ستارگان نوترونی دسته‌ایی از ستارگان هستند که از بقایای یک انفجار ابرنواختری پدید می‌آیند و ستاره شناسان معمولا آن‌ها را در کنار بقایای یک ابرنواختر یا یک ستاره ی همدم می‌یابند. تاکنون تنها 7 ستاره‌ی نوترونی تک و بدون همدم شناخته شده است.

دانشمندان دانشگاه‌های ایالات متحده و کانادا٬ در بررسی یک منبع پرتوی ایکس که ماهواره‌ی « رزت »(ROSAT) آلمان و ‌آمریکا آن را کشف کرده بود، پس از کمک گرفتن از ماهواره‌ی سویفت ناسا و سپس تلسکوپ چاندرا و در نهایت رصدخانه‌ی جمینی شمالی هاوایی به این نتیجه رسیدند که جرم مورد بررسی یک ستاره‌ی نوترونی است که از صفحه‌ی راه شیری خارج شده است. این ستاره‌ی نوترونی که «کالورا»(Calvera ) نام دارد٬ بین 250 تا 1000 سال نوری از ما فاصله دارد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))



در این بررسی، بیش از 18000 منبع تابش پرتوی ایکس در طول موج‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. این 18000 منبع را ماهواره‌ی آلمانی-آمریکایی «رزت» در سال‌های دهه ی 90 کشف کرده بود. پس از بررسی در طول موج‌های مختلف مشخص شد که منبعی با نام 1RXS J141256.0+792204 در طول موج‌های پرتو ایکس درخشش بسیار بیش‌تری از سایر بخش‌های طیف الکترومغناطیس مانند نور مرئی، فرو سرخ و رادیویی دارد.

سپس با کمک گرفتن از ماهواره‌ی سویفت ناسا، اطلاعات بیش‌تری از این منبع ناشناخته به دست آمد و مشخص شد درخشش آن برابر با همان میزانی است که سال‌ها پیش رزت اندازه گیری کرده بود. آنگاه بزرگ‌ترین تلسکوپ زمین را برای بدست آوردن اطلاعات نوری در خدمت گرفتند. اما تلسکوپ ۱/۸ متری جمینی در هاوایی هیچ اثری از منبع مرموز رصد نکرد. حتی کوچک‌ترین اثری از این منبع در تصاویر یافت نشد و معلوم شد که این منبع
هر چه که باشد تنها در طول موج پرتو ایکس می درخشد.

با توجه به اطلاعات به دست آمده، هیچ نظریه‌ای نمی‌توانست به طور کامل وضعیت را شرح دهد. به احتمال زیاد، این جسم نوع پیچیده‌ای از ستارگان نوترونی است همچنین بعید نیست نوع جدیدی از اجرام در فضا باشد. مورد عجیب دیگری هم درباره‌ی کالورا وجود دارد. ستارگان نوترونی به طور معمول در صفحه‌ی راه شیری پدید می‌آیند ولی کالورا در بخش‌های خارجی صفحه‌ی کهکشان واقع شده است. ممکن است کالورا در صفحه‌ی راه شیری تشکیل شده و سپس بر اثر نیرویی به خارج از صفحه رانده شده باشد.

با کشف کالورا، دانشمندان می‌گویند ممکن است تعداد زیادی از این گونه اجرام در گیتی وجود داشته باشد که با بررسی‌هاي بيش‌تر در سال های آینده اطلاعات ارزشمندی از چگونگی شگل گیری این اجرام و ساختار آنها بدست خواهند آورد.

منبع: Sky and Telescope ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) و Universe Today ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

nojum.ir

[#gharibe#]

جمعه 24 آگوست 2007 - 2 شهریور 1386
منجمان موفق به كشف يكي از نوادر فضايي در همسايگي ما در جهان شده اند - بقاياي يك ستاره مرده با مشخصه هاي غيرعادي.

ستارگان نوتروني پس از تمام شدن سوخت ستارگان عظيم شكل مي گيرند
اين شيء، موسوم به ستاره نوتروني، با استفاده از تلسكوپ هاي فضايي و رصدخانه هاي زميني كشف شد.

اما به نظر مي رسد اين يكي، كه در صورت فلكي دب اصغر واقع است، فاقد برخي از مشخصه هاي كليدي يافت شده در ساير ستارگان نوتروني باشد.

قرار است جزئيات اين مطالعه توسط تيمي از محققان آمريكايي و كانادايي، در نشريه "استروفيزيكال" چاپ شود.

اگر اين يافته تاييد شود، تنها هشتمين "ستاره نوتروني منزوي" شناخته شده خواهد بود - يعني يك ستاره نوتروني كه فاقد بقاياي ابرنواختري، يا يك ستاره جفت، يا تپش هاي راديويي است.

اين شيء به ياد شخصيت شرور فيلم "هفت دلاور"، ساخته دهه 1960 ، كالوِرا نامگذاري شده است.

نويسندگان مقاله استروفيزيكال تخمين مي زنند كه اين شيء 250 سال نوري تا هزار سال نوري از ما فاصله داشته باشد. به اين ترتيب كالورا يكي از نزديك ترين ستارگان نوتروني به زمين است و شايد هم نزديك ترين باشد.

وقتي عمر ستاره اي تمام مي شود يكي از احتمالات، تبديل آن به ستاره نوتروني است. وقتي سوخت ستارگاني كه جرم آنها چهار تا هشت برابر خورشيد است تمام مي شود، در انفجاري موسوم به ابرنواختر لايه هاي بيروني خود را از دست مي دهند.

آنچه باقي مي ماند بقاياي ابرنواختر است. سپس بخش مركزي ستاره زير وزن خود سقوط مي كند و باعث تركيب پروتون ها و الكترون ها و توليد نوترون ها مي شود. نام ستاره به همين دليل نوتروني است.

جستجوي داده ها

رابرت راتلج از دانشگاه مكگيل در شهر مونترِئال كانادا اولين كسي بود كه متوجه اين شيء شد.


بخشي از مطالعات به روي اين ستاره با سوئيفت انجام شد

وي به مقايسه كاتالوگي از 18 هزار منبع آسماني اشعه ايكس كه توسط ماهواره آلماني-آمريكايي "روسَت" تهيه شده، با كاتالوگ اشيايي كه در نور قابل رؤيت، مادون سرخ، و امواج راديويي ظاهر شدند پرداخت.

پروفسور راتلج تشخيص داد كه يكي از منابع روسَت (Rosat) به نام 1RXS J141256.0+792204 در هيچ يك از طول موج هاي ديگر همتايي ندارد.

سپس گروه منجمان تلسكوپ فضايي "سوئيفت" ناسا را در اوت 2006 به سوي اين شيء نشانه رفت. تلسكوپ اشعه ايكس سوئيفت نشان داد آن منبع صدور اشعه ايكس همچنان وجود دارد و تقريبا همانقدر انرژي ساطع مي كند. روسَت در سال هاي 1990 تا 1999 به گردآوري منابع آسماني اشعه ايكس پرداخت.

رصدهاي سوئيفت به گروه امكان داد موقعيت اين شيء را با دقت بيشتر محاسبه كنند و معلوم شد كه اين به هيچ شيء شناخته شده ديگر فضايي ارتباط ندارد.

محققان سپس با تلسكوپ 1/8 متري "جمناي شمالي" در هاوائي و رصدخانه فضايي اشعه ايكس چاندار به مطالعات خود ادامه دادند.

خواص غيرعادي

اينكه كالوِرا دقيقا چه نوع ستاره نوتروني است همچنان يك معماست. به گفته دكتر راتلج، هيچ تئوري پذيرفته شده عمومي ديگري براي توضيح اشيايي مانند كالوِرا كه در طيف اشعه ايكس، درخشان، اما در نور قابل رؤيت، محو، هستند وجود ندارد.

وي گفت: "يا كالورا يك نمونه غيرعادي از يك نوع شناخته شد ستاره نوتروني است، يا نوع جديدي از ستاره نوتروني است، يعني نخستين نمونه در نوع خود."

موقعيت كالورا يعني فاصله زياد آن از سطح كهكشان راه شيري نيز يك معما است. پژوهشگران بر اين باورند كه اين شيء بقاياي ستاره اي است كه زماني در سطح پرستاره كهكشان ما مي زيسته و بعدا در يك ابرنواختر منفجر شده است.

كالورا براي رسيدن به موقعيت فعلي بايد راه خود را به خارج از سطح كهكشان باز كرده باشد.

[Parnyan]

اختر شناسان مي گويند حفره اي در كيهان يافته اند كه خالي از كهكشان ، ستاره و حتي ماده تاريك است.

پژوهشگران دانشگاه مينسوتا مي گويند اين حفره كه بزرگترين حفره شناخته شده تا به حال مي باشد حدود يك بيليون سال نوري پهنا دارد و علت وجود آن را نمي دانند.



پروفسور لورنس رادنيك كه تحقيق وي در مجله اختر فيزيك (Astrophysical Journal) به چاپ رسيده مي گويد" نه تنها تا به حال كسي يك حفره خالي به اين بزرگي پيدا نكرده است بلكه ما هرگز انتظار ديدن چنين حفره اي با اين اندازه را نداشتيم. رادنيك و همكاران وي مي گويند زمانيكه در حال تحقيق در مورد يك محل سرد با استفاده از كاوشگر ويلكينسون بودند موفق به كشف اين حفره غول آسا شده اند.

وي مي گويد " ما قبلا مي دانستيم كه اين نقطه از آسمان داراي تفاوتهائي با بقيه نقاط دارد. اين پژوهشگران طي كاوشها و رصدهاي خود از پس زمينه ريز موج كيهاني دريافتند كه اين منطقه سردتر از ساير نقاط مي باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ليليا ويليامز ،پروفسور و ‌استاد يار اين دانشگاه مي گويد " بر اساس مطالعات رصدي و حتي مشابه سازي هاي رايانه اي در مقياس گسترده ، چيزي كه ما موفق به كشف آن شديم غير عادي مي باشد. اختر شناسان مي گويد اين ناحيه حتي خالي از ماده تاريك مي باشد كه بطور مستقيم با چشم قابل روئيت نيست و معمولا فقط با اندازه گيري نيروهاي گرانشي قابل رد گيري مي باشد.

اين حفره خالي در صورت فلكي نهر (Eridanus) و جنوب غربي جبار قرار دارد.

منبع: آسمان پارس

[Renjer Babi]

حبابی خالی از هر چیز

دانشمندان مکاني در جهان يافته‌اند که چيزي در آن وجود ندارد. اين حباب خالي از ماده٬ اندازه‌ي بزرگي دارد و اين موجب شگفتي شده است. خصوصيت عجيب ديگر٬ تفاوت تابش ‌پس زمينه‌ي کيهاني در اين ناحيه٬ با ساير نقاط آسمان است.


طبق نظریه‌ی انفجار بزرگ موج عظیمی از انفجار اولیه‌ی عالم در گیتی پخش شده است. با توجه به قدرت اولیه‌ی این موج و سن و وضعیت فعلی جهان، دانشمندان با محاسبات ریاضی پیش بینی کردند که موج حاصل از آن بعد از این همه سال باید در طول موج‌های خاصی از امواج رادیویی در حال انتشار باشد. در همان ایام که این پیش بینی صورت گرفت به صورت اتفاقی در یک ایستگاه رادیویی٬ نویزی روی باند رادیویی خاصی آشکار شد. نویزی مرموز که از همه جهت به یک اندازه‌ی ثابت می‌آمد. با تطبیق این دو با هم مشخص شد که امواج حاصل از انفجار اولیه به راستی وجود دارند و نام آن را «امواج پس زمینه ی کیهانی» (CMB) نهادند. در واقع می‌توان گفت که پس زمینه‌ی کیهانی، تصویری از دوران کودکی کیهان به ما می‌دهد. تصویری از کودکی جهان در زمانی که تنها چند هزار سال سن دارد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقايسه‌ي تابش زمينه‌ي کيهاني و تصوير راديويي. در هر دو ناحيه‌اي با تابش کم انرژي ديده مي‌شود.



به تازگی دانشمندان دانشگاه مینسوتا مقاله‌ای در نشریه‌ی «استروفیزیکال» (Astrophysical Journal) منتشر کردند و توضیح دادند که حبابی خالی از هر چیز را در کیهان کشف کرده‌اند. خالی از هر گونه ماده مانند کهکشان، سحابی، سیاهچاله و حتی خالی از ماده‌ي تاریک.
در این بررسی که در آن از «آرایه‌ی عظیم تلسکوپ‌های رادیویی» (VLA) استفاده شد، دانشمندان به اختلاف دمایی اندکی در محدوده‌ی خاصی از پس زمینه‌ی کیهانی برخوردند. VLA قادر است اختلاف دمایی در حدود یک میلیونیوم درجه‌ی سانتیگراد را آشکار کند.
فاصله ی این حباب خالی از ما نزدیک به یک میلیارد سال نوری است. برخورد با چنین بخش‌های «خالی» چندان دور از انتظار نبود اما ابعاد این حباب خیلی بزرگ است. چنان عظیم که در هیچیک از شبیه سازی‌های کامپیوتری٬ مشابه آن پیش بینی نمی‌شد و این باعث شگفتی همگان شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مقايسه‌ي تابش زمينه‌ي کيهاني و تصوير راديويي. در هر دو ناحيه‌اي با تابش کم انرژي ديده مي‌شود.




این یافته‌ها در پروژه ی «بررسی تمام آسمان» با آرایه ی عظیم VLA در قالب طرح NVSS به دست آمده است. در این بررسی٬ دانشمندان به صورت اتفاقی به کم شدن معنادار تعداد کهکشان‌های واقع در منطقه‌ای از صورت فلکی «نهر» برخوردند.
با بررسی این ناحیه به وسیله‌ی ماهواره ی WMAP در سال ۲۰۰۴ در طول موج پس زمینه‌ی کیهانی، این نتیجه به دست آمد که بخشی کم انرژی منطبق بر آنچه VLA یافته بود در آن منطقه قرار دارد. به این دلیل نام این منطقه را «لکه ی سرد» (WMAP cold spot)گذاشته اند.
به نظر می‌رسد عامل اختلاف سطح انرژی در پس زمینه‌ی کیهانی در این منطقه٬ نبود ماده باشد.
فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌توانند با قرار گرفتن در میدان‌های گرانشی عظیم مجموعه‌هایی مثل کهکشان‌ها یا خوشه‌های کهکشانی، نیرو گرفته و با انرژی بیشتری به طی مسیر خود ادامه دهند. مانند آنچه در حرکت «قلاب سنگی»، فضاپیماها برای انرژی گرفتن و پرتاب به سوی مرزهای دور منظومه‌ی خورشیدی از انرژی گرانشی سیارات بزرگ استفاده می‌کنند. پس آن بخش‌هایی از تابش پس زمینه‌ی کیهانی که سطح انرژی بالاتری دارند می‌توانند نشان دهنده‌ی مکان‌هایی با تراکم جرمی بالا باشند.
اما حالت دوم دقیقا معکوس حالت بالا است. انرژی تاریک نقش یک منبع گرانشی معکوس را بازی می‌کند و تاثیری عکس روی فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌گذارد. در نتیجه فوتون‌هایی که از بخش‌های با توزیع عادی مواد می‌آیند انرژی بیشتری دارند. به همین صورت فوتون‌هایی که از منطقه‌ای خالی از ماده عبور می‌کنند مقدار زیادی از انرژی خود را از دست می‌دهند.

پس منطقه‌ی شناسایی شده در این پروژه می‌تواند نشانگر بخشی خالی در کیهان باشد. منطقه ‌ای که در آن ماده - نه ماده‌ی شناخته شده و نه ماده‌ی تاریک – وجود ندارد. حبابی خالی از همه چیز در عالم یا به قولی دیگر حفره‌ای خالی از هر چیز.
کمتر از یک دهه است ما از روند شتابدار گسترش عالم خبرداریم و همچنین مدت زمان کمی از کشف انرژی تاریک می‌گذرد. انرژی تاریک هنوز به درستی شناخته نشده و خواص و تاثیرات آن را نمی دانیم. بررسی چنین پدیده‌هایی می‌تواند به افزایش دانش و آگاهی ما در زمینه‌ی انرژی تاریک و انبساط جهان و در نهایت شناخت بهتر جهان بیانجامد. پروژه‌های تحقیقاتی اینچنین دانش ما را نسبت به جهان افزایش می‌دهد.

nojum.ir

[Renjer Babi]

اخترشناسان با استفاده از دو ماهواره‌ي پرتو ایکس، خمیدگی فضا-زمان پيش بيني شده در نظريات نسبیت انيشتين را در اطراف سه ستاره‌ي نوتروني بررسی كردند. آن‌ها روش جدیدی برای اندازه گیری قطر و جرم این اجرام پیدا کرده‌اند.



ستاره‌های نوترونی محتوی چگال‌ترین ماده‌ی قابل مشاهده در عالم هستند.
این ستارگان جرمی بیس از جرم موجود در خورشید را در کره‌ای به اندازه‌ی یک شهر جای می‌دهند٬ بدین معنا که چند فنجان از ماده‌ی آن‌ها از کوه اورست پرجرم‌تر است. برای مطالعه‌ی این که ماده را تا چه حد می‌توان در طبیعت فشرد، اختر شناسان از این ستارگان به عنوان آزمایشگاه‌های طبیعی استفاده می‌کنند.
«سودیپ باتاچاریا»(Sudip Bhattacharyya) از مرکز فضایی گودارد ناسا و دانشگاه مریلند می‌گوید:" می‌توان ذراتی نظیر کوارک را در مرکز ستارگان نوترونی یافت ولی ایجاد آن ها در آزمایشگاه غیر ممکن است. بنا بر این تنها راه موجود برای شناخت آن‌ها ٬شناخت بهتر ستاره‌های نوترونی است."
دانشمندان در برخورد با این معما باید قطر و جرم ستاره‌های نوترونی را به دقت اندازه گیری کنند. اختر شناسان در دو مطالعه‌ی همزمان، یکی با همکاری آژانس فضایی اروپا، رصدخانه ی پرتو ایکس «اکس ام ام-نیوتن»( XMM-Newton) و دیگری رصدخانه‌ی پرتو ایکس ژاپن و ناسا، «سوزاکو»( Suzaku)، در این راه، قدم بزرگی به جلو برداشته‌اند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


تصویری هنرمندانه از ديسك داغ در حال چرخش حول ستاره‌اي نوتروني. گاز بخش درونی دیسک با سرعتي معادل چهل درصد سرعت نور در اطراف ستاره‌ي نوتروني مي‌چرخد. دانشمندان با بررسی حرکت این گاز قطر ستاره‌ی نوترونی را اندازه گیری می‌کنند.







باتاچاریا و همکارش «تاد استرومایر» (Tod Strohmayer)، با استفاده از XMM-Newton سیستم دوتایی X-۱ مار (Serpens X-۱) را رصد کردند. این سیستم شامل یک ستاره‌ی نوترونی و یک ستاره‌ی همدم است. آنها خط طیفی اتم‌های آهن داغ را مشاهده کردند که در اطراف ستاره‌ي نوتروني با سرعتی معادل ۴۰ درصد سرعت نور در حال چرخش هستند.
رصد خانه‌هاي پرتو ايكس پيشين، خطوط طيفي آهن را در اطراف ستاره‌هاي نوتروني نمايان ساخته اما فاقد حساسيت لازم براي اندازه‌گيري جزييات شكل خطوط بودند.
به كمك آينه‌هاي بزرگ XMM-Newton ، باتاچاريا و استروماير دريافتند كه سرعت بسيار زياد گاز باعث پهن شدگي نامتقارن خطوط طيفي آهن شده است كه به علت اثر دوپلر و اثرات پرتو افكني پيش بيني شده در نظريه‌ي نسبيت خاص انيشتين باعث اعوجاج این خط طیفی مي‌شود. خمیدگی فضا-زمان به وسیله‌ی گرانش قوي ستاره‌ي نوتروني٬ بر طبق نظريه‌ي نسبيت عام انيشتين٬ خط طيفي آهن ستاره‌ي نوتروني را به طول موج‌هاي بزرگ‌تر انتقال مي‌دهد.
به گفته‌ی استرومایر: "ما این خطوط نامتقارن را در اطراف بسیاری از سیاه چاله‌ها مشاهده کرده‌ایم ولی این اولین مورد برای ستاره‌های نوترونی محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که چگونگی شتاب گرفتن مواد در اطراف ستاره‌های نوترونی تفاوت بسیاری با یک سیاه چاله ندارد و این خود ابزاری جدید برای بررسی نظریه‌ي اینشتین است."
گروهی به رهبری «ادوارد ککت»(Edward Cackett) و «جان میلر»(Jon Miller) از دانشگاه میشیگان، به همراه باتاچاریا و استرومایر، از قابلیت‌های طیف سنجی بالای تلسکوپ سوزاکو برای بررسی سه ستاره‌ی نوترونی که هر یک عضوی از یک مجموعه ی دوتایی هستند٬ استفاده کردند.
یکی از این سه دوتایی همان X-۱ مار بود و نتایج بررسی خطوط طیفی آهن مشابهت زیادی با نتایج رصد XMM-Newton داشت. در اطراف دو سیستم دیگر نیز خطوط آهنی مشابه با X-۱ مار وجود داشت.

ککت می‌گوید:" ما فقط گاز در حال چرخش بیرون سطح ستاره‌ی نوترونی را مشاهده می‌کنیم و از آنجا که بخش درونی دیسک تنها تا سطح ستاره‌ی نوترونی ادامه پیدا می‌کند، این اندازه گیری‌ها اندازه‌ی قطر ستاره ی نوترونی را به ما می‌دهد. طبق بررسی ما٬ قطر یک ستاره‌ی نوترونی نمی‌تواند بیشتر از ۲۹ تا ۳۱ کیلومتر باشد و این با روش‌های دیگر اندازه گیری مطابقت دارد."
میلر می‌افزاید:" اکنون ما با مشاهده‌ی خط طیفي آهن نسبیتی در اطراف سه ستاره‌ی نوترونی، شیوه‌ی جدیدی را براي اندازه گیری قطر آن‌ها پيدا کرده‌ایم. اندازه گیری جرم و قطر ستاره‌ی نوترونی بسیار مشکل است بنابراین ما به روش‌های متعددی برای دست یابی به این هدف نیازمندیم."
فیزیک‌دانان با دانستن جرم و اندازه‌ی یک ستاره ی نوترونی می‌توانند فشردگی یا معادله‌ی حالت ماده‌ی فشرده شده را درون این اشیای بیش از حد چگال توضیح دهند.
اختر شناسان در استفاده‌ای دیگر از خطوط طیفی آهن صرف نظر از آزمودن نظریه نسبیت عام اینشتین، می‌توانند شرایط بخش درونی قرص برافزایشی اطراف ستاره‌ی نوترونی را بررسی کنند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

طرح‌های کاوش در اروپا، قمر مشتری، که همواره مورد توجه دانشمندان بوده این بار جدی تر مطرح شده است. دانشمندان در پی فرستادن یک زیر دریایی به اقیانوس‌های زیر سطح این قمر هستند.




به اعتقاد بسیاری از دانشمندان علوم سیاره‌ای، اروپا، قمر مشتری، بهترین گزینه برای همراهی زمین در پذیرش حیات است. فضاپیماهایی چون ویجر و گالیله شواهدی به دست آورده‌اند که نشان از وجود اقیانوسی عمیق و احتمالا گرم در زیر یخ‌های تکه تکه آن دارد. در مقاله‌ای که در شماره‌ی ماه جولای نشریه «مهندسی هوافضا»(Aerospace Engineering) منتشر شده است، یک مهندس مکانیک انگلیسی پیشنهاد ارسال یک زیر دریایی برای بررسی اروپا را ارائه داده است.
پیشنهاد «کارل راس»(Carl Ross)، استاد دانشگاه پورتس موث در انگلستان، ساخت یک زیردریایی از آلیاژ چندین فلز است. او همچنین منابع تغذیه راحت‌تر، وسایل ارتباطی بهتر و سیستم‌های پیشران قوی‌تری را برای مقاله «طرح یک زیردریایی برای پیمایش اقیانوس‌های اروپا» در نظر گرفته است.
مقاله‌ی راس روش‌های مختلف ساخت این زیردریایی را با توانایی تحمل فشار زیاد در زیر لایه‌های یخ اروپا بررسی می‌کند. دانشمندان معتقدند که این اقیانوس‌ها بیش از ۱۰۰کیلومتر عمق دارند، یعنی چیزی در حدود ۱۰برابر اقیانوس‌های زمین.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
تصویری خیالی از اقیانوسی در زیر یخ‌های اروپا و موجودات زنده احتمالی آن و کاوشگري در حال تحقيق و بررسي.






زیردریایی راس طولی برابر سه متر و قطری به اندازه‌ی یک متر خواهد داشت. به اعتقاد او، اگرچه استیل و تیتانیوم توانایی لازم را برای تحمل فشار آب دارند اما به خوبی شناور نمی‌شوند پس زیردریایی مانند یک سنگ به عمق اقیانوس می‌رود. آلیاژ فلزات و ترکیبات سرامیک می‌تواند بهترین انتخاب باشد.
در طرح راس، یک سلول سوختی(Fuel Cell) انرژی مورد نیاز را برای حرکت، ارتباطات و ابزار علمی تأمین می‌کند. اما این نکته نیز یادآوری شده که پیشرفت تکنولوژی می‌تواند در سال‌های آتی منابع انرژی بهتری را معرفی کند.
به نظر راس مأموریت به اروپا تا قبل از ۱۵ یا ۲۰ سال دیگر میسر نخواهد شد. نظری که «ویلیام مک کینون»(William McKinnon) ، استاد علوم زمین و سیاره‌ای دانشگاه واشینگتون در میسوری، آن را تأیید می‌کند:"بررسی اروپا با یک مدارگرد بسیار دشوار و پرهزینه است اما هزینه‌ی آن بسیار کمتر از فرود یا ورود به اقیانوس‌های آن است. در آینده، زمانی که توانستیم قطر پوسته‌ي یخی را تخمین بزنیم می‌توانیم به طور جدی به مشکلات مهندسی آن بیندیشیم. در حال حاضر بهتر است به فکر مکان‌هایی باشیم که یخ‌های سطح اروپا شکسته است و از مدار می‌توان ترکیبات آن را بررسی کرد".
آزمایشگاه جت پروپالشن(JPL) ناسا هم اکنون در حال کار بر روی ایده‌ی ساخت کاوشگری به نام «کاوشگر اروپا»(Europa Explorer) است. هدف از این طرح، قرار دادن مدارگردی با ارتفاع کم برای تأیید وجود آب در زیر لایه‌های یخ اروپا، نقشه برداری از پراکندگی ترکیباتی که در تحقیقات بیوشیمی اهمیت دارند و همین طور بررسی وضعیت سطح و زیر سطح اروپا برای کاوشگرهای بعدی است. به گفته‌ی مک کینون این ماموریت می‌تواند وجود این اقیانوس، قطر یخ‌ها و مناطقی را که قطر یخ‌ها در آن ها کم تر است نشان دهد".
او می‌افزاید که یک مدارگرد نقاط گرمی را که نشان از فعالیت‌های زمین شناختی و یا حتی آتش فشانی دارند مشخص و تصاویری با کیفیت بالا، که برای برنامه ریزی هر نوع فرود به آن نیاز داریم، تهیه می‌کند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
تصويري هنري از کاوشگر اروپا





اروپا که اندکی از ماه، قمر زمین، کوچک‌تر است، سطحی بدون دهانه‌های برخوردی دارد که به معنی جوانی پوسته آن است. مطابق یافته‌های فضاپیمای گالیله یخ‌های نزدیک سطح ذوب می‌شوند و به سطح می‌رسند سپس دوباره یخ می‌بندند و بدین ترتیب سطح اروپا همواره در حال تغییر است.
درحالی که دمای سطحی اروپا در حدود ۱۳۰کلوین(۱۴۲- درجه سانتیگراد) است، دمای داخلی می‌تواند در حدی باشد که یخ زیرین را ذوب کند. این گرمای داخلی حاصل از نیروهای کشندی(جزر و مدی) بین مشتری و سایر اقمار آن است.
دانشمندان معتقدند که همین نیروها باعث ایجاد گرما در قمر آتش فشانی مشتری، یو، می شود. احتمال دیگر وجود جریان‌های دریایی به عنوان منبع انرژی است که در زمین باعث ایجاد شرایط مناسب برای تشکیل تجمعاتی از باکتری‌های سخت جان می‌شود. وجود این جریانات در اروپا می‌تواند احتمال وجود حیات را افزایش دهد.
این اولین طرح زیردریایی راس برای جایی غیر از زمین است. او که بیش از ۴۰سال به طراحی زیردریایی‌های زمینی مشغول بوده، در این باره می‌گوید:"بزرگترین مشکلی که داشتم این بود که این زیردریایی باید توانایی ذوب یا حفاری حدود ۶ کیلومتر یخ سطحی را داشته باشد. به همین دلیل به نظر می‌رسيد که یک راکتور هسته ای برای تأمین انرژی مورد نیاز ضروری است".
به گفته مک کینون که یک مأموریت به اروپا را فوق العاده مهم ارزیابی می‌کند، اروپا مکانی است که به احتمال بسیار زیاد حاوی آب مایع به میزان زیاد، منابع انرژی و عناصر مورد نیاز برای حیات، مانند کربن، نیتروژن، گوگرد و فسفر است.
اما آیا واقعا در اروپا موجوداتی زندگی می‌کنند؟ به نظر می رسد که براي پاسخ به اين پرسش باید منتظر ماند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

تلسكوﭖ فضايي سوييفت ناسا كه به علت مشكلي فني، رصدهايش را متوقف كرده بود، اكنون تعمير شده‌است اما هنوز قادر به شروع رصدهايش نيست.



ماهواره سوييفت در نوامبر سال ۲۰۰۴ ﭘرتاب شده و براي مطالعه انفجارهاي گاما طراحي شده است. انفجارهاي گاما به علت مرگ ستاره‌هاي ﭘرجرم يا برخورد باقيمانده جرم ستاره‌هاي مرده‌ي چگال به وجود می‌آيند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


سوييفت تا قبل از آخرين ارتباطش به خوبي كار مي‌كرد اما آخرين بار تاخيري در ارتباط داشت كه همگان را نگران كرد. سوييفت خيلي سريع ابزارهایش را به سوي انفجارهاي كوچك ناﭘايدار مي‌چرخاند و آن را ثبت مي‌كرد. اين قابليت سوييفت، علت موفقيتش بود. ولي در ۱۰ آگوست ابزار جهت یابی و هدف گیری آن به سوی انفجارات خراب شد. گويي سوييفت فلج شده‌ بود و ديگر نمي‌توانست جهت‌يابي كند. اين مشكل تا آنجا ﭘيش رفت كه به اشتباه ستاره‌ي دوتايي X-۱ عقرب را به عنوان انفجار گامايي ثبت كرد!

براي جلوگيري از به وجود آمدن مشكلات در آينده٬ ماهواره در حالت ﭘايدار و ايمن قرار داده شده‌، به طوري كه صفحات خورشیدی آن به سوی خورشید قرار ندارند. در اين حالت تمام دستگاه‌ها از جمله تلسكوﭖ اشعه گاما، تلسكوﭖاشعه ‌X و تلسكوﭖفرابنفش و اﭘتيكي آن خاموش است و هيچ رصدي انجام نمي‌شود.
در حال حاضر جهت یاب و نشانه‌رو اين ماهواره تعمير شده اما هنوز رصد آن شروع نشده است. علت آن خاموش بودن تمام دستگاه‌ها در اين مدت است، زیرا براي راه‌اندازي دوباره آن‌ها به زمان نياز است. علاوه بر آن دستگاه‌ها دوباره بايد تنظيم شوند.

«جان نوسك» (John Nousek) ‌سرﭘرست ماموريت‌هاي سوييفت مي‌گويد:" ﭘس از ﭘرتاب ماهواره، راه‌اندازي دستگاه‌ها حدود يك ماه زمان برد. اكنون نيز چنين فرآيندي بايد انجام گيرد تا ماهواره به رصدهايش ادامه دهد. با اتمام اين فرآیند من هيچ مانعي براي شروع دوباره رصد آسمان نمي‌بينم.»
سوييفت در حال حاضر دو سال بيش از زمان ﭘيش بيني شده كار كرده‌است و تا كنون بيش از ۲۵۰ انفجار گاما را ثبت كرده‌است.



nojum.ir

[Renjer Babi]

مريخ نوردهاي جان سخت، پس از پشت سر گذاشتن طوفان غبار مريخي و توقف فعاليت‌هاي خود، حرکت خود را آغاز کرده‌اند.





پس از گذشت شش هفته از طوفان بزرگ در لایه‌های بالای اتمسفر مریخ که مانع از رسیدن نور خورشید به صفحات خورشیدی دو مریخ نورد شده بود و به موجب آن دو مریخ‌نورد «روح» و «فرصت» نتوانسته بودند به فعالیت‌های خود بر روی این سیاره سرخ ادامه دهند٬ هم اکنون مریخ نوردها حرکت خود را آغاز کرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
اگر این طوفان فروکش نمی‌کرد این مریخ نوردها فقط برای مدت کمی برای گرم نگه داشتن سیستم‌های خود انرژی ذخیره داشتند و پس از این مدت هر دو مریخ‌نورد دچار یک سرنوشت بسیار تلخ می‌شدند. پس از شش هفته دشوار برای هر دو مریخ‌نورد‌ها، طی اطلاعات مخابره شده از مریخ‌نورد فرصت، مهندسین ناسا اعلام کردند که طوفان بزرگ مریخ فرو نشسته و آلودگی غباری اتمسفر مریخ از بین رفته است و هم اکنون دو مریخ نورد روح و فرصت مشغول انجام فعالیت‌ها و اکتشافات خود بر روی این سیاره هستند.
مریخ نورد فرصت در حدود ۱۳ متر به لبه‌ی دهانه‌ی ویکتوریا نزدیک‌تر شده است. هم اکنون موقعیت این مریخ نورد به گونه ای است که انرژی مناسبی به صفحات خورشیدی آن می‌رسد. بعلاوه وزش باد مساعد با پاک کردن غبارهای موجود بر روی سطح صفحات خورشیدی مریخ نورد، بازده صفحات خورشیدی مریخ نوردها را ۱۰ درصد افزایش داده است. انرژی دریافتی روزانه‌ی صفحات خورشیدی فرصت به ۳۰۰ وات-ساعت رسیده که دو برابر بیش از انرژی دریافتی آن در زمان طوفان است.

طی ماموریت سه ساله این مریخ‌نوردها بر روی سطح لنز دوربین میکروسکوپی مریخ‌نورد روح٬ گرد و غبار انباشته شده است، به طوری که کیفیت عکس‌هایی که به وسیله این ابزار گرفته می‌شود کاهش یافته است. با این وجود عکس‌هایی که این دوربین می گیرد به وسیلهی رایانه‌ تصحیح می‌شود و این تصحیح می‌توانند جبران کنندهی بیشتر اثر عوامل آلودگی باشد. تیم اجرایی این ماموریت به دنبال راه حلی است که بتواند این گرد و غبارها را از سطح لنز دوربین ‌ میکروسکوپی مریخ نورد پاک کنند.





nojum.ir

[مرتضی nvcd]

کتاب جديد استفان هاوکينگ منتشر شد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همه ما کتاب " تاريخچه زمان " را از او به ياد داريم. کتابي که به مدت 100 هفته توانسته بود در صدر پر فروش ترين کتابهاي عالم قرار گيرد. اما اينبار مخاطبان هاوکينگ کودکان هستند. استفان هاوكينگ برجسته ترين فيزيكدان معاصر، هم زمان با انتشار كتاب جديدش براي كودكان در مورد كيهان، از آرزوي خود براي هيجان‌انگيز كردن دانش واقعي همانند داستانهاي علمي تخيلي، سخن گفت. او در اين مورد مي گويد : از آنجا كه كودكان از ذهن باز و شوق يادگيري برخوردارند توضيح مسائل براي آنها آسانتر است. " كليد محرمانه جرج براي كيهان " اولين كتاب در يك مجموعه سه‌گانه است كه فعاليت منظومه شمسي، سيارك‌ها، سياهچاله‌ها (يكي از موضوعات مورد علاقه هاوكينگ) و ساير اجرام آسماني را با كمك يك گروه قهرمانان جوان توضيح مي‌دهد. اين كتاب كه روز سه شنبه به زبان فرانسوي و انگليسي منتشر شده قرار است در ? ?? كشور جهان عرضه شود. دومين كتاب در اين مجموعه سه گانه سال آينده منتشر مي‌شود. در نگارش اين كتاب، " لوسي " دختر هاوكينگ كه موضوع كتاب به ذهن او خطور كرد و " كريستف گالفارد " اولين فرانسوي كه پايان نامه دكتراي خود را در مورد مشاهدات هاوكينگ نوشته است، دخالت داشته‌اند. هاوكينگ گفت : " هدف ما اين است كه علم واقعي همانند داستان علمي تخيلي هيجان‌انگيز باشد. " لوسي هاوكينگ كه روزنامه نگار و نويسنده است، در اين باره مي گويد : " يكي از عقايد پدرم اين است كه داستان علمي تخيلي زياد داريم، اما آنچه به آن نياز داريم، علم واقعي است نه تخيلي. " دراين سه كتاب تلاش شده است كه بدون اشاره به جادو و جادوگري، ديدگاه نويني از كيهان شناسي از زمان انفجار بزرگ تا عصر حاضر ارايه شود.
هاوكينگ مي‌گويد تمام آنچه كه ما در كيهان مي‌بينيم دقيقا با آنچه اتفاق افتاده است، همخواني دارد. تنها عنصر خيالي در اين كتاب ابررايانه‌اي به نام "كاسموس" است كه دري را به روي جرج و دوستانش مي‌گشايد تا به كيهان سفر كنند. هاوكينگ ? ?? ساله با اشاره به اينكه هيچ كتابي نظير اين اثر را سراغ ندارد، اين كتاب را بي‌نظير توصيف كرد. هاوكينگ استاد لوكازين رياضيات دانشگاه كمبريج است كه زماني اين سمت به آيزاك نيوتون تعلق داشت. اين دانشمند به بيماري لوگريگ يا اسكلروز جانبي آميوتروفيك مبتلا است. او در سن ?? سالگي به اين بيماري عصب حركتي تحليل برنده عضلاني، دچار شد. او اكنون با ويلچر حركت مي‌كند و با كمك يك رايانه و دستگاه تركيب صدا سخن مي‌گويد. كيهان شناسي نظري و جاذبه كوانتوم محور آثار اين دانشمند را تشكيل مي‌دهند. او در ماه آوريل براي اولين بار در پرواز جاذبه صفر با يك جت مخصوص بي‌وزني را تجربه كرد. اين جت براي ايجاد تاثير جاذبه صفر همانند رولركوستر پرواز كرد. وي نيز مانند قهرمان داستانش، نجات زمين از گرمايش يا يافتن سياره‌اي ديگر كه براي سكونت انسان مناسب باشد را به عنوان دو راه‌حل براي ادامه حيات انسان پيشنهاد مي‌كند. او از پايدار شدن روند گرم شدن و افزايش دماي زمين حتي با كاهش انتشار گازهاي كربن، نگران است. با اينحال اميدوار است كه هرگز انسان به چنين مرحله‌اي نرسد.
منبع :parssky

[Mohammad Hosseyn]

كشف مقادير عظيم آب در اطراف يك پيش ستاره

در تحقيقي كه گروهي از دانشمندان با استفاده از تلسكوپ فضايي «اسپيتزر» انجام دادند، موفق شدند مقادير زيادي آب در اطراف يك پيش ستاره كشف كنند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در اين تحقيق دانشمنداني از دانشگاه «روچستر» (Rochester) موفق به كشف مقدار زيادي بخار آب در اطراف پيش ستاره‌اي به نام NGC 1333-IRAS 4B شدند.

مقدار آب يافت شده در حوالي اين پيش ستاره به قدري زياد است كه با آن مي‌توان پنج بار تمام درياها و اقيانوس‌هاي زمين را از آب پر كرد.

آب به وفور در عالم يافت مي‌شود. مدتي پيش «اسپيتزر» براي اولين بار وجود آب را در جو سياره‌ فرا خورشيدي HD 189733b نشان داده بود و اينك دراين تحقيق از ميان 30 پيش ستاره‌اي كه دانشمندان در نظر گرفته بودند بخار آب را در هاله‌ي ابر پيرامون يكي از آن‌ها يافت.

ستارگان از ابر وسيعي از گاز كه بيشتر از هيدروژن تشكيل شده است? متولد مي‌شوند.

با زياد شدن جاذبه‌ي گوي تشكيل شده در بخش مركزي سحابي، مواد پيرامون به سمت آن كشيده مي‌شوند و در نهايت به دور آن مي‌گردند. در اين مرحله عملاً پيش ستاره‌اي تشكيل شده كه به سه بخش تقسيم مي‌شود: گوي چگالي از مواد كه در مركز توده قرار دارد و مواد اطراف را به سمت خود جذب مي‌كند و بزرگ‌تر و در همين حال گرم‌تر مي‌شود، صفحه‌اي از مواد كه به دور اين گوي مي‌گردد و در نهايت ابري پيرامون اين دوبخش كه كل سيستم را احاطه مي‌كند.

گرچه آب به وفور در كيهان يافت مي شود ولي با بررسي‌هاي زياد براي نخستين بار اسپيتزر موفق به كشف آب در يك اطراف پيش ستاره شد. دليل اين كه در اين تحقيق از حدود 30 پيش ستاره‌ مورد بررسي تنها در يكي آب يافت شده اين است كه براي كشف آب تلسكوپ بايد بتواند ديد مطلوبي به بخش‌هاي مركزي سامانه داشته باشد و اين موضوع به جهت گيري و زاويه‌ي قرار گيري سامانه نسبت به ما بستگي دارد.

در نمونه‌ اخير كه آب فراواني در آن يافت شده، اين جهت گيري چنان است كه تلسكوپ مي‌تواند به خوبي بخش‌هاي مركزي پيش ستاره را زير نظر بگيرد.

دانشمندان معتقدند كه آب موجود در اين سامانه از بخش‌هاي خارجي و ابر قطور پيرامون سيستم به بخش‌هاي داخلي مي‌بارد و بر صفحه‌ گرد و غباري كه به دور ستاره مي‌گردد، فرو مي‌ريزد. اين صفحه از مواد مي‌تواند در آينده منجر به تولد سيارات شود.

به نوشته نجوم، دنباله‌دارها و سيارك‌هاي سرگردان آب را به زمين آورده‌اند. حال اگر روزي در صفحه‌ي مواد در حال گردش به دور اين پيش ستاره نيز سياره‌اي سنگي به وجود آيد، آب موجود كه البته فعلا به صورت بخار آب است، مي‌تواند به صورت قطعات يخ زده در سيارك‌ها و دنباله‌دارها به سمت سياره رفته و با سقوط روي آن در نهايت به صورت درياهايي روي آن پخش شود. درست مانند آنچه در زمين اتفاق افتاده است.

شناخت آب به شناخت فرآيند تكاملي مجموعه‌هاي ستاره‌اي و درك ساز و كار تشكيل سيارات در اين مجموعه‌ها كمك شاياني مي‌كند. مثلا مي‌توان از آب به عنوان شناساگري در پيدا كردن چنين صفحاتي از مواد به دور ستارگان استفاده كرد يا مي‌توان به كمك آب و مطالعه روي آن به ويژگي‌هايي از سيستم پي برد. به عنوان مثال در پيش ستاره‌ مذكور دما به حدود 170 درجه كلوين مي‌رسد و چگالي اين سيستم چيزي در حدود 10 ميليارد مولكول هيدروژن در سانتي متر مكعب است.

اين داده‌ها با بررسي روي آب موجود در اين پيش ستاره به دست آمده كه نشان‌دهنده‌ لزوم مطالعه‌ بيشتر پيرامون آب و نقش آن در تكامل منظومه‌هاي ستاره‌يي است.
منبع : وبلاگ هنر فيزیک

[Mr.Shaibow]

بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است. این یافته توانسته‌است بسیاری از ابهام‌های پیش‌روی اخترشناسان را درمورد کهکشان‌های مارپیچی حل کند، این‌که چطور این کهکشان‌های غنی از گاز پس‌از میلیاردها سال به کهکشان‌هایی بیضوی یا نامنظم و بدون گاز تبدیل می‌شوند. این یافته‌ها هم‌چنین فرآیند جدیدی را معرفی کرده‌است که طی آن، میلیون‌ها ستاره بی‌خانمان درون یک خوشه کهکشانی پراکنده می‌شوند.
شبانگاه که به آسمان می‌نگریم، کهکشان‌های بسیاری را با شکل‌های متفاوت در اطراف خود می‌بینیم. تقریبا نیمی از آنها را کهکشان‌های بیضی‌شکل بدون گاز تشکیل می‌دهند که فعالیت‌های تولد ستاره‌ای در آنها بسیار ضعیف است؛ درحالی‌که نیم دیگر، کهکشان‌های مارپیچی و نامنظم غنی از گاز هیدروژن هستند که فعالیت‌های شدید تولد ستارگان در آنها جریان دارد. رصدهایی که تاکنون انجام شده، نشان داده است کهکشان‌های بدون گاز اغلب در نزدیکی مرکز خوشه‌های کهکشانی شلوغ یافت می‌شوند، درحالی‌که مارپیچی‌ها بیشتر عمر خود را در محیط‌های خلوت‌تر سپری می‌کنند.
با ورود تلسکوپ‌های بزرگ به ژرفای جهان، اخترشناسان توانستند ساختار عالم را در روزگاران جوانی‌اش بررسی کنند و متوجه شوند زمانی‌که عالم به نصف سن کنونی‌اش رسیده بود، از هر پنج کهکشان تنها یکی عاری از توده‌های عظیم گاز هیدروژن بود. پس این همه کهکشان عاری از گاز که امروز در اطرافمان می‌بینیم، از کجا آمده‌است؟

تصویر رابزرگ تر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])ببینید. اخترشناسان شک کرده بودند که نوعی فرآیند تبدیل ساختار به‌وقوع پیوسته است، اما به دلیل همین دوره طولانی چند میلیارد ساله موفق نشده بودند چنین فرآیندهایی را مشاهده کنند. اما رصد جدید هابل که به همت گروهی بین‌المللی از اخترشناسان به سرپرستی لوکا کورتز از دانشگاه کاردیف در انگلستان انجام شده است، یکی از بهترین شواهد ممکن را در شناسایی این فرآیند تبدیل ساختار فراهم کرده است. هدف اصلی این تصویر، خوشه کهکشانی آبل2667 بود، اما دانشمندان در این خوشه کهکشانی به کهکشان مارپیچی عجیبی برخوردند که در گوشه بالا-چپ تصویر دیده می‌شود. ترکیب گرانش ماده تاریک، گازهای داغ و صدها کهکشان موجود در این خوشه، این کهکشان مارپیچی را تا حداقل سرعت 3.5 میلیون کیلومتر بر ساعت شتاب داده است و در چنین سرعتی، برخورد با گازهای داغ درون فضای درون خوشه و اثرات جزر و مدی گرانشی خوشه سبب می‌شود توده‌های گاز و ستارگان این کهکشان به سویی دیگر کشیده شوند و کهکشان ریش‌ریش به‌نظر برسد.. شبیه این پدیده را هر روز در اقیانوس‌ها و دریاهای زمین شاهدیم که چگونه گرانش ماه و خورشید، جزر و مد آب دریا را پدید می‌آورند.
کهکشان مارپیچی پاره‌پاره در فاصله 3.2 میلیارد سال‌نوری زمین قرار دارد. ‌به‌دنبال این کهکشان می‌توان رشته‌ای از گره‌های درخشان آبی‌رنگ و نوارهای درهم‌تنیده ستارگان جوانی را دید که تولد و تحولشان در نتیجه تعامل نیروهای جزر و مدی خوشه کهکشانی و مکانیسم دیگری به‌نام فشار برخوردی تهی‌کننده (Ram Pressure Stripping) است. گازهای داغ خوشه کهکشانی آبل2667 را ذرات بارداری تشکیل داده‌اند که دمایشان بین ده تا صد میلیون درجه کلوین است و وقتی به کهکشانی برخورد می‌کنند، توده‌های گاز پرکننده فضایش را به بیرون هل می‌دهند؛ همانند بادهای خورشیدی که گازهای یونیزه گیسوی یک دنباله‌دار را به بیرون هل می‌دهند و دنباله گازی دنباله‌دار را تشکیل می‌دهند. به‌دلیل همین شباهت، اخترشناسان این کهکشان را کهکشان دنباله‌دار نام نهاده‌اند.
بررسی‌ها نشان داده است میلیون‌ها ستاره از کهکشان دنباله‌دار ربوده شده است و این کهکشان مارپیچی در روندی غیرقابل اجتناب، اندوخته گازی و غبار خود را از دست می‌دهد و در آینده‌ای نه‌چندان دور (البته در مقیاس کیهانی) به کهکشانی عاری از گاز و مملو از جمعیتی ستارگان قرمز پیر تبدیل می‌شود؛ اما در میان این همه خرابی، اثرات جزر و مدی گرانش خوشه کهکشانی، بستری مناسب را برای تولد ستارگان در قلب این کهکشان رو به نابودی فراهم کرده است.
اخترشناسان تخمین می‌زنند این دوره تغییر ساختار نزدیک به یک میلیارد سال طول خواهد کشید. آن‌چه تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده است، وضعیت این کهکشان پس‌از دویست میلیون سال از آغاز این فرآیند است، زمانی که تنها 20% این فرآیند انجام شده است.
اما این تنها اثر گرانش قدرتمند این خوشه کهکشانی نیست. نمونه‌های متنوعی از خم‌شدن نور اجرام دوردست‌تر و تصاویر کج‌ومعوج نیز دیده می‌شود که در اثر پدیده همگرایی گرانشی ایجاد شده‌اند. کمان موزی‌شکل درخشان و بزرگی که در راست مرکز تصویر دیده می‌شود، تصویری کج اما تقویت‌شده از کهکشانی بسیار دور است که پشت هسته این خوشه قرار گرفته است.
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را در اکتبر 2001 با استفاده از دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) تهیه کرده است که خود از سه نوردهی در فیلترهای آبی، سبز و فروسرخ نزدیک بدست آمده است. اما دانشمندان برای تحلیل دقیق‌تر این تصویر نیاز به اطلاعات بیشتری داشتند و به همین دلیل از تلسکوپ‌های بزرگ زمینی و فضایی دیگری مانند تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO-VLT) در شیلی، تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر، رصدخانه تابش‌ایکس چاندرا و تلسکوپ‌های دوقلوی کک در هاوایی نیز برای تصویربرداری از این خوشه کهکشانی استفاده کردند. تلسکوپ‌های VLT برای طیف‌نگاری مریی و نورسنجی فروسرخ مورد استفاده قرار گرفتند. تلسکوپ فضایی اسپیتزر داده‌های نورسنجی فروسرخ میانی را فراهم کرد. رصدخانه فضایی چاندرا نیز اطلاعات پرتو‌های ایکس این خوشه را جمع‌آوری کرد و تلسکوپ‌های دوقلوی کک نیز برای طیف‌نگاری مریی مورد استفاده قرار گرفتند. با بررسی داده‌های طیف‌نگاری مریی می‌توان دما، ترکیب شیمیایی و سرعت شعاعی ستارگان و کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کرد. نورسنجی فروسرخ نیز برای اندازه‌گیری درخشندگی و هرگونه تغییرات درخشندگی اجرامی که در طول‌موج‌های فروسرخ تابش می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

[مرتضی nvcd]

بزرگ‌ترین دوربین دیجیتال٬ شکارچی سیارک‌ها

[مرتضی nvcd]

اتمام ساخت هرشل تا چند ماه آينده
مراحل ساخت تلسکوپ فضایی هرشل تا چند ماه آینده تمام خواهد شد. تلسکوپ فضایی هرشل٬ آینه‌ای به قطر 5/3 متر دارد و در زمان پرتاب خود در سال بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی خواهد بود.
هدا راشدي
مراحل توليد رصدخانه فضايي «هرشل»(Herschel) متا اواخر سال ۲۰۰۷ به ﭘايان خواهد رسيد. اين تلسکوپ مي‌تواند در ناحيه فروسرخ به بررسي نحوه تشكيل و تكامل ستاره‌ها و كهكشان‌ها ﺑﭙردازد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
رصدخانه فضايي هرشل مجهز به بزرگترين تلسكوﭖ فضايي حال حاضر است، آینه‌ای ۵/۳ متري كه امكان رصد در ناحيه فروسرخ دور و طول موج‌هاي زیر میلیمتری را فراهم مي‌كند.
اخترشناسان در نظر دارند با بررسي اين امواج بتوانند جهان سرد را بررسي كنند. آنها با استفاده از اين تلسكوﭖ خواهند توانست در اعماق آسمان به جستجو و بررسي نواحي تشكيل ستاره ها و مركز كهكشان‌ها و منظومه‌هاي سياره‌اي ﺑﭙردازند.
برای دستیابی به بهترین کیفیت تصویر٬ لازم است دریافت کننده‌های این تلسکوپ در دماهای بسیار کم کار کنند. براي دستيابي به اين هدف٬ هرشل طوري طراحي شده ‌است تا بتواند دستگاه های دریافت کننده امواج را در دماهاي بسيار ﭘايين (نزديك به صفر مطلق) نگه دارد.
با به پایان رسیدن مراحل ساخت تمامی قطعات تا اواخر سال ۲۰۰۷ ٬ آزمایشاتی روی قسمت‌های مختلف آن انجام خواهد شد تا سرانجام تلسکوپ در اواسط سال ۲۰۰۸ به وسیله‌ی یک موشک آریان ۵ به فضا پرتاب شود.
منابع: اسا٬ ساینس دیلی
منبع:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[مرتضی nvcd]

همکاري هابل و اسپيتزر براي کشف کهکشان‌هاي جوان

تسلکوپ‌هاي فضايي اسپيتزر و هابل در يک همکاري، موفق به کشف ۹ کهکشان بسيار جوان در دوران کودکي جهان شدند.
بابک سلطاني
۲۴ شهریور ۱۳۸۶ هابل و اسپیتزر در یک همکاری مشترک توانستند ۹ کهکشان بسیار جوان، کوچک و فشرده را در عالم جوان بعد از انفجار بزرگ کشف کنند. این کهکشان‌ها از میلیون‌ها ستاره ی جوان تشکیل شده‌اند اما با این حال چندین هزار بار از کهکشان راه شیری ما کوچک‌تر هستند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در تصاویر، نگاه هابل و اسپیتزر را به دوران کودکی کیهان می‌بینیم. زمانی که جهان تنها یک میلیارد سال سن داشت. در این زمان کهکشان‌های کوچک بسیاری که پدید آمده بودند در شرایط خاصی با هم ادغام می‌شدند و کهکشان‌های بزرگ‌تر را می‌ساختند.

هابل، ستارگان جوان آبی رنگی را در میان این کهکشان‌ها آشکار کرده است که با واکنش‌های هسته‌ای که در مرکز آن‌ها اتفاق می‌افتد٬ در حال تولید عناصر اولیه‌ی کیهان هستند. سن این ستارگان جوان تنها چند میلیون سال است و به خاطر همین سن کم٬ به نظر نمی‌رسد که هنوز قادر به تولید کردن عناصر سنگین شده باشند. از سوی دیگر اسپیتزر نتوانست اثر خاصی از آنها ثبت کند زیرا بیشتر تابش آنها در طول موج‌های پر انرژی است و در طول موج فروسرخ (که اسپیتزر قادر به دیدن آن است) تابش چندانی ندارند.

سه کهکشان از مجموعه ی کشف شده٬ اشکال منظمی ندارند و به صورت کشیده شده در کیهان دیده می‌شوند. علت این اشکال عجیب را می توان در کنش‌های گرانشی بین این کهکشان‌های جوان با هم دانست. زمانی که دو کهکشان با هم ادغام می‌شوند می‌توانند چنین اشکالی بسازند.
منبع: ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])اسا.مجله نجوم

[R10MessiEtoo]

دولت مالزي اميدوار است اولين فضانورد مسلمان روزه‌دار را در ايام ماه مبارك رمضان به فضا بفرستد. هم اكنون ۲ نامزد فضانوردي از كشور مالزي در پايگاه بايكانور قزاقستان آموزش فضانوردي مي‌بينند. يكي از اين فضانوردان دندانپزشك ارتش (دكتر شيخ مظفر شكر 34 ساله) و ديگري یک پزشك (دكتر فائز خالد 26 ساله) است كه هر دو مسلمان هستند و يكي از آنها كه داراي بهترين شرايط براي انجام ماموريت ۱۱ روزه باشد، در روز دهم اكتبر (‪۱۱مهرماه) به فضا خواهد رفت. زمان روزه براي اين فضانورد بر اساس وقت محلي از مبدا پرواز، يعني پايگاه بايكانور خواهد بود. فرد انتخاب شده براي اين ماموريت، اين اختيار را خواهد داشت تا فريضه روزه خود را طي اين ماموريت و يا در بازگشت در پايگاه روسيه به جاي آورد. فضانورد منتخب چند روز از ماه مبارک رمضان را و همچنین عید سعید فطر را در ایستگاه فضایی بین المللی سپری می کند. تاكنون چندين مسلمان به فضا رفته‌اند، اما هيچكدام از ماموريت‌هاي فضايي آنها طي ماه مبارك رمضان نبوده است. در صورت انجام اين ماموريت، فضانورد مالزيايي نهمين مسلماني خواهند بود كه به فضا خواهد رفت.

[Scientist]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



گروهی از ستاره شناسان بین المللی در اطراف ستاره پگاسوس V 391، سیاره ای را کشف کردند که در شمار سیارات بسیار پیر قرار دارد و می تواند آینده زمین را پیش بینی کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در حدود پنج میلیارد سال قبل ستاره خورشید با تخلیه هیدروژن بخش مرکزی خود را ساخت و به تدریج مراحل ساخت لایه های دیگر خود را آغاز کرد و تبدیل به ستاره سرخ شد.

به تازگی گروهی از دانشمندان بین المللی به سرپرستی موسسه ملی فیزیم نجوم ایتالیا، سیاره ای را شناسایی کردند که در مدار اطراف ستاره پگاسوس V 391 می چرخد.

پگاسوس V 391 ، یک ستاره بسیار شبیه به خورشید است که فاز سرخ بودن را گذارنده و اکنون یک ستاره زیر کوچک از نوع B است.

سیاره ای که دانشمندان در اطراف این ستاره شناسایی کرده اند از بین قدیمی ترین اجرام آسمانی که تاکنون رصد شده اند، اولین سیاره ای است که در نزدیکی یک ستاره بسیار تکامل یافته می چرخد. عمر این ستاره به حدود 10 میلیارد سال می رسد.

نتایج این کشف که تازه ترین شماره مجله نیچر منتشر شده است، به خصوص نشان می دهد که این سیاره از زمانی که ستاره اش در فاز ستاره سرخ بوده، زندگی می کرده است.

این سیاره پیر در فاصله ای از ستاره اش کشف شده است که 7/1 برابر بیشتر از فاصله متوسط میان زمین و خورشید است.

این کشف می تواند وضعیت زمین را در زمانی که سن خورشید به سن پگاسوس V 391 می رسد، پیش بینی کند.

به گفته این دانشمندان، فاصله زمین تا خورشید در آنزمان درحدود 5/1 برابر فاصله کنونی خواهد بود که این فاصله شبیه به فاصله فعلی این سیاره با ستاره پگاسوس V 391 است.

منبع خبر : خبرگزاري مهر

[Scientist]

گروهی از دانشمندان بین المللی با استفاده از تلسکوپ خیلی بزرگ آژانس فضایی اروپا کشف کردند که قطب جنوب سیاره نپتون نسبت به مناطق دیگر این سیاره گرم تر است.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان بین المللی موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، رصدخانه دو پاریس فرانسه و مرکز فیزیک نجوم و علوم فضا در دانشگاه کالیفرنیا با انتشار اولین نقشه دمایی انتهایی ترین بخش نیمکره جنوبی سیاره نپتون نشان دادند که قطب جنوب این سیاره مسیر عبوری گاز متانی است که از اعماق اتمسفر ساطع می شود.


به گفته این دانشمندان که این نقشه را به کمک اشعه مادون قرمز تلسکوپ خیلی بزرگ آژانس فضایی اروپا در کوه های آند تهیه کردند، این درجه دما بسیار بالاتر از دمای گاز متان است که باید در هوا کره (استراتوسفر) اتمسفر نپتون به صورت منجمد باشد.
براساس گزارش ساینس دیلی، دمای قطب جنوب این سیاره نسبت به سایر مناطق آن در حدود 10 درجه سانتیگراد بیشتر است. متوسط دمای نپتون در حدود منفی 200 درجه سانتیگراد است.
نپتون دورترین سیاره منظومه شمسی است و فاصله آن تا خورشید در حدود 30 برابر بیشتر از فاصله زمین تا خورشید است.



این ستاره شناسان کشف کردند که این تغییرات دمایی با تغییرات فصلی سازگار است. یکسال نپتونی در حدود 165 سال زمینی است. بنابراین تابستان در قطب جنوب این سیاره در حدود 40 سال زمینی به طول می انجامد، این درحالی است که در قطب شمال تابستان که با میزان زیادی انتشار گاز متان همراه است در حدود 80 سال طول می کشد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ازسوی دیگر نپتون در بین سیارات منظومه شمسی دارای یکی از نیرومندترین بادها است به طوری که سرعت این بادها به بیش از دو هزار کیلومتر برساعت می رسد.
همچنین مشاهدات اخیر یک عرض جغرافیایی بالا را در هواکره این سیاره نشان می دهد که هیچ شباهتی با اتمسفر سیارات دیگر ندارد.
متان ماده اولیه تشکیل دهنده اتمسفر نپتون نیست، بلکه این سیاره از گازهای هیدروژن و هلیم تشکیل شده است اما متان در لایه بالایی اتمسفر نپتون نور قرمز خورشید را جذب کرده و درعوض نور آبی از خود منعکس می کند. به همین علت این سیاره آبی به نظر می رسد.

منبع خبر : خبرگزاري مهر

[shahinf]

سلام دوستان..کسانی که در مورد تاثیر کرات بر زندگی انسان اطلاعاتی دارند در تاپیک زیر نظر بدند
آسترولوژی- علم تفسیر اثر کرات بر شخصیت و زندگی انسانها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[مرتضی nvcd]

سلام دوستان..کسانی که در مورد تاثیر کرات بر زندگی انسان اطلاعاتی دارند در تاپیک زیر نظر بدند
آسترولوژی- علم تفسیر اثر کرات بر شخصیت و زندگی انسانها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


دوست عزیزاین پستی که دادی مگه کجاست.

اگه کسی بیاد این تاپیک رو بخواد ببینه خوب اول صفحه اصلی انجمن رو می بینه .

یکم تو پست دادن دقت کن.
ممنون

[Renjer Babi]

دانشمندان وجود دسته‌اي جديد از سياهچاله‌ها را پيش بيني کرده‌اند که به دليل سرعت بسيار زياد چرخش به دور خود افق رويداد ندارند.



می‌دانیم که سیاهچاله ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])‌ها پیش از این در دسته اجرامی بسیار ناشناخته و رازآمیز قرار داشتند. تصوری که از این اجرام وجود دارد، اینگونه است که جسمی بسیار کوچک جرمی معادل جرم چندین خورشید را در نقطه‌ای فشرده کرده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
اما موضوع این خبر٬ کشف جرمی شگفت انگیزتر از سیاهچاله‌ها است. نظریه تکینگی بدون پوشش (naked singularity)، حاکی از آن است که سیاهچاله آنقدر سریع به دور خود می‌گردد که در نهایت با فقدان افق رویداد ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) مواجه می‌شود.
سياهچاله‌ها زمانی شکل می‌گیرند که ماده‌ی ستاره‌ای بزرگ بر روی خود فرو بریزد، و در این حین، فشار لازم به طرف خارج برای خنثی کردن نیروی گرانشی که به طرف داخل وارد می‌شود، وجود نداشته باشد. از این رو فشار گرانش به سایر نیروهای داخلی غلبه می‌کند و سیاهچاله تا بینهایت در خود فرو می‌ریزد. در این صورت نیروی گرانشی به قدری زیاد می‌گردد که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن بگریزد. در نهایت سیاهچاله در پوششی تاریک از خودش احاطه می‌شود که ما آن را افق رویداد می‌نامیم. اجرام و تابش‌ها هنگام رد شدن از افق رویداد ناگزیر به سمت سیاهچاله کشیده می‌شوند. به همین دلیل ما آن ها را نمی‌بینیم و سیاه می‌نامیم.
تمام سیاهچاله‌های کشف شده تا‌کنون ، دارای چرخش به دور خود بوده‌اند. گاهی آنقدر زیاد که به بیش از ۱۰۰۰ دور در ثانیه می‌رسید. اما در این نظریه جدید، اگر شما سیاهچاله‌ای را بیابید که سرعت گردش به دور خودش بسیار زیاد باشد، در آن صورت مقدار حرکت زاویه ای چرخشش، بر نیروی گرانش حاصل از جرمش غلبه می‌کند و می تواند افق رویداد را کاهش دهد و یا از بین ببرد و سیاهچاله را بدون پوشش کند. اما سیاهچاله‌ای با ۱۰ برابر جرم خورشید، به سرعت چرخشی بیش از چند هزار دور بر ثانیه نیاز دارد.
مطابق با نتایج تحقیقات دانشگاه‌های «دوک ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])»(Duke) و «کمبریج ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])»(Cambridge)، جرمی با چنین مشخصاتی را می‌توان در لنزهای گرانشی کشف نمود. لنز گرانشی قسمتی از فضا است که در آن جسمی با جرم زیاد مانند سیاهچاله وجود دارد و با توجه به نیروی گرانشی که دارد مانند یک عدسی طبیعی عمل می‌کند، و نورهای رسیده از فواصل دور را خمیده و در نهایت کانونی می‌کند. اگر نتایج این تحقیقات درست باشد، اخترشناسان می‌توانند چنین اجرامی را که در نظریه جدید پیش بینی شده ثبت و شناسایی کنند.




nojum.ir

[Renjer Babi]

فضاپيماي سپيده دم پس از تاخيري طولاني امروز از پايگاه فضايي کيپ کارناوال با موفقيت به فضا پرتاب شد تا سفر خود را به سوي کمربند سيارک‌ها آغاز کند.





ده... نه... هشت... هفت... شش... پنج... چهار... سه... آغاز کار موتور اصلی... دو... یک... و پرتاب.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پرتاب سپده دم از کیپ کاناورال در فلوریدا


این‌ها جملاتی هستند که حاضرین در دماغه کاناورال فلوریدا در سپیده دم امروز (تمام زمان‌ها به وقت شرق آمریکا است)، در هنگام پرتاب فضاپیمای سپیده دم، شنیدند.

فضاپیمای «سپیده دم»(Dawn)، که ماموریت بررسی دو جرم بزرگ کمربند سیارک‌ها، سرس و وستا، را به عهده دارد، در ساعت ۷:۳۴ دقیقه امروز، ۵ مهر، به فضا پرتاب شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسیر طی شده بعد از پرتاب از فراز آفریقا، استرالیا و اقیانوس هند





موشک دلتا۲ ناسا درحالی سپیده دم را به فضا برد که توقف شمارش معکوس در فاصله ۴دقیقه به زمان برنامه ریزی شده برای پرتاب در ساعت ۷:۲۰، نگرانی‌هایی را به دنبال داشت.
موشک دلتا، تنها لحظاتی پس از پرتاب، از سرعت صوت گذر کرد. در ساعت ۷:۳۵ تمامی شش موتور دلتا۲ به راه افتادند و تنها ۲دقیقه بعد، فضاپیما به ارتفاع ۸۳ کیلومتری سطح زمین رسید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اهداف پروژه سپیده دم، سرس و وستا



در ساعت ۷:۳۸، اولین مرحله‌ی پرتاب با موفقیت به پایان رسید و موتور اصلی دلتا۲ خاموش شد. در ۷:۴۱ فضاپیما به ارتفاع ۱۵۵ کیلومتری رسید. ۵دقیقه بعد دلتا از محدوده ارتباطی مرکز کنترل فلوریدا خارج شد.۳۰ دقیقه بعد از پرتاب، در ساعت ۸:۰۴ موشک دلتا از فراز آفریقا گذر کرد. در ساعت ۸:۱۵، مرکز «دونگارا» در استرالیا اولین سیگنال رادیویی خود را دریافت کرد و یک دقیقه بعد، آغاز موتور مرحله دوم پرتاب تایید شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اجزای مختلف فضاپیمای سپیده دم





در ساعت ۸:۲۵، موشک بر فراز اقیانوس هند قرار گرفت و سرانجام در ساعت ۸:۳۵ دقیقه، سپیده دم از محفظه محافظ خود آزاد شد و راه خود را به سوی مدار کمربند سیارک‌ها پیش گرفت.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به‌ سوي کمربند سيارک‌ها




سپیده دم در مسیر خود، پس از گذر از کنار مریخ و استفاده از نیروی گرانش آن، مسیر خود را به سمت کمربند سیارک‌ها دنبال خواهد کرد. سیارک‌ها، به دلیل دست نخورده بودن، می‌توانند اطلاعات بسیاری را درباره پیدایش منظومه شمسی ارائه دهند.

nojum.ir

[مرتضی nvcd]

.......................................

[مرتضی nvcd]

سوهو و کشف دنباله داري دوره اي
سوهو موفق به کشف دنباله داري دوره اي شده که عليرغم فاصله کم در زمان عبور از نقطه حضيض مداري هر چهار سال يکبار حول خورشيد مي چرخد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصور بر اين است که بسياري از دنباله دارها داراي ويژگيهاي دوره اي باشند ولي اين دنباله دار به طور رسمي اولين دنباله دار دوره اي تاييد شده مي باشد.بيشتر دنباله دارهايي که خيلي به خورشيد نزديک مي شوند بدليل گرانش شديد به سوي آن شيرجه رفته و فورا" مي سوزند.
اين دنباله دارها با نام خورشيد خراش شناخته مي شوند.بدليل نور شديد خورشيد تقريبا" مي توان گفت تمام اين دنباله دارها توسط همين تلسکوپ کشف مي شوند. اين دنباله دار اولين بار در سال 1999 وبراي دومين بار درسال 2003 مشاهده شد .يک دانشجوي دوره دکترا در سال 2005 با بررسي مدار دو دنباله دارمتوجه مشابهت ويژگيهاي مداري شد براين اساس به پيش بيني رويت مجدد آن پرداخت وبه تاريخ 11 سپتامبر 2007 رسيد اين دنباله دار در همين روز ظاهر شد.بر خلاف بسياري از دنباله داراني که سوهو کشف کرده اين دنباله دار در هر نزديکي به خورشيد توانسته مقاومت کرده و وجود خود را حفظ کند. نکته مهمي که وجود دارد اين است که اين دنباله دار دم ندارد.در ابتدا همين مسئله موجب شد که بسياري آنرا بعنوان سيارک بشناسند ولي مشاهدات دقيق نشان مي داد که ويژگيهاي يک دنباله دار را دارا مي باشد.براي نمونه اين جرم زمانيکه به فاصله 7.9 ميليون کيلومتري خورشيد رسيد(5 درصد فاصله زمين تا خورشيد) روشنايي آن در حدود يک ميليون برابر شد اين افزايش نورانيت هنگام نزديک شدن به خورشيد از خواص اصلي دنباله دارها مي باشد. نام اين دنباله دار P/2007 R5 (SOHO) وقطر آن بين 100 تا 200 متر تخمين زده شده است.

[مرتضی nvcd]

سازمان فضايي هند قصد دارد تا سال ‪ ،۲۰۱۲‬بزرگترين تلسكوپ آسيا را در ارتفاعات رشته كوه‌هاي هيماليا بنا كند.



به گزارش ماهنامه علمي، ترويجي فضا، اين تلسكوپ كه به صورت مشترك در كشورهاي بلژيك و روسيه طراحي و ساخته خواهد شد، بسيار دقيق بوده و بزرگ نمايي بسيار بالايي خواهد داشت در حدي كه پنج برابر قابليت تلسكوپ‌هاي موجود را تامين خواهد كرد. بلژيك براي انجام ‪ ۱۰‬درصد از اين پروژه حدود ‪ ۲‬ميليون يورو دريافت مي‌كند اما روسيه بر اساس مناسبات بين دو كشور، هزينه پروژه را در آينده دريافت مي‌كند. تلسكوپ مورد نظر پس از اتمام ساخت در روسيه آزمايش شده و به هند تحويل داده مي‌شود.
بر اساس اين گزارش ساخت و نصب اين تلسكوپ از بخش‌هاي اصلي برنامه توسعه فضايي هند به شمار مي‌رود.

[dariushiraz]

آمادگي در برابر خطر برخورد شهاب‌سنگ ها با زمين
فضا - گروه دانش:
گروهي از ستاره‌شناسان، مهندسان و دانشمندان در همايش «انجمن پيشبرد علوم آمريكا» از سازمان ملل متحد درخواست كردند با توجه به نزديك شدن كم‌سابقه برخورد يك شهاب‌سنگ بزرگ به كره‌زمين در سال ۲۰۳۶ ، سازمان ملل متحد بايد مسئوليت اقدامات لازم جهت جلوگيري از برخورد اين قبيل اجسام آسماني با زمين را تقبل كند.
به گزارش رويترز، منجمان در حال بررسي مسير حركت شهاب‌سنگي به نام آپوفيس هستند كه ممكن است يك در ۴۵ هزار، در روز ۱۳ آوريل سال ۲۰۳۶ با زمين برخورد كند.

براي همين، ناسا قصد دارد در آينده نزديك برنامه شناسايي شهاب‌سنگهاي داراي خطر برخورد با زمين خود را گسترده‌تر كرده و صدها سنگ آسماني با اين مشخصات را زيرنظر بگيرد.

به گفته «راستي اشوايكارت» فضانورد بازنشسته، خطر شهاب‌سنگها تنها به شهاب‌سنگ آپوفيس مربوط نمي‌شود و نياز به تعيين اصولي مشخص در زمينه مواجهه با اين قبيل وقايع ضروري به نظر مي‌رسد. اشوايكارت يكي از خدمه سفينه آپولو ۹ است كه در ماه مارس سال ۱۹۶۹ از كنار ماه عبور كرد.

وي در همايش انجمن پيشرفت علوم آمريكا در سانفرانسيكو اعلام كرد قصد دارد هفته آينده گزارشي براي كميته استفاده صلح‌آميز از فضا در سازمان ملل متحد ارسال كرده و خواهان تنظيم راهكارهاي بين‌المللي در صورت تهديد كره زمين توسط سنگهاي آسماني شود.

انجمن كاشفان فضا در آمريكا كه شامل گروهي از فضانوردان و منجمين قديمي است، در سال جاري ميزباني كارگاه‌هاي آموزشي سطح بالايي را با همين موضوع بر عهده خواهد گرفت تا بتواند برنامه مشخصي را براي مواجهه با اين حوادث آماده كرده و برنامه پيشنهادي خود را تا سال ۲۰۰۹ براي سازمان ملل ارسال كند.

به گزارش ايرنا، يكي از نخستين فضانوردان حضور يافته در ايستگاه فضايي بين‌المللي به نام «اد لو»، در اين باره گفته‌ است كه يكي از پذيرفته‌ترين روش‌هاي مقابله با سنگ‌هاي آسماني كه به زمين نزديك مي‌شوند عبارت است از ارسال يك سفينه به سوي شهاب‌سنگ كه آن سفينه با حركت در كنار شهاب‌سنگ براي مدتي مشخص، با استفاده از نيروي جاذبه خود مسير شهاب‌سنگ را اندكي منحرف كرده و از برخورد آن با زمين جلوگيري مي‌كند.

به طور مثال براي شهاب‌سنگي به بزرگي شهاب‌سنگ آپوفيس با قطر ۱۴۰ متر، يك سفينه بايد به مدت ۱۲ روز در نزديكي آن پرواز كند تا بتواند با كمك اثر جاذبه اندك خود، مسير حركت شهاب‌سنگ را به ميزان جزيي تغيير داده و مانع برخورد آن با زمين شود. چنين مأموريتي در حدود ۳۰۰ ميليون دلار هزينه خواهد داشت.

ناسا اعلام كرده است عواقب برخورد شهاب‌سنگي به بزرگي آپوفيس با زمين به جنس شهاب‌سنگ و نيز زاويه برخورد آن با زمين بستگي دارد اما به هر حال چنانچه چنين سنگ آسماني در يك شهر فرود بيايد، تمامي شهر را نابود خواهد كرد.

برگرفته از همشهري
موفق باشيد

[dariushiraz]

تصویر برداری سه بعدی از ماده تاریک کیهان
فضا - گروه علمي فرهنگي:
تیمی بین المللی موفق شد با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل، اولین نقشه بزرگ مقیاس سه بعدی را از توزیع ماده تاریک در عالم به دست آورد.
خاصیت و ذات ماده تاريك، هنوز ناشناخته است و وجود آن در جهان، از اثری که با گرانشِ خود بر روی تحول کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی می‌گذارد، استنباط می‌شود.
سال گذشته، برای اولین بار هنگام رصد یک خوشه کهکشانی، این ماده به طور مستقیم شناسایی شد. نقشه جدید هابل فرصتی را فراهم می‌کند تا مشخص شود در چه زمانی ماده عادی در مقیاس‌های بزرگ در میان ماده تاریک (با چگالی زیاد)، به شکل کهکشان متمرکز شده است.
این نقشه، نشان دهنده شبکه‌ای از رشته‌های سست است که در طول زمان رشد کرده‌اند و باعث قطع‌شدن ساختارهای سنگین در محل خوشه‌های کهکشانی شده‌اند.
تصویر جدید هابل مربوط به زمانی است که جهان نیمی از عمر کنونی خود را داشته است.
به گزارش سايت نجوم، نقشه هابل با بررسی شکل نیم میلیون کهکشان که در فاصله بسیار زیادی از ما قرار داشتند، به‌دست آمد. نور این کهکشان‌ها برای رسیدن به زمین از میان ماده تاریک می‌گذرد و ماده تاریک باعث انحراف این نور می‌شود. دانشمندان می‌توانند با استفاده از میزان این انحراف، نحوه توزیع ماده تاریک اثر گذارنده بر نور را محاسبه کنند. به این روش، استفاده از «عدسی گرانشی ضعیف» گفته می شود.
برای اخترشناسان، نقشه برداری از ماده تاریک همانند نقشه برداری از شهری به هنگام شب و به کمک نور چراغ‌های خیابان‌ها است. ماده تاریک نامريی است و تنها چیزی که دیده می شود نور کهکشان‌ها است. دیدن این نقشه مانند آن است که برای نخستین بار یک شهر را با بزرگراه‌ها و خیابان‌های آن در روز ببینیم. با این کار همه شریان‌های اصلی و تقاطع‌ها مشخص می‌شوند.
تهیه این نقشه، مقدمه‌ای است برای شناخت چگونگی رشد و تکامل کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی در طول میلیاردها سال. چگونگی رشد خوشه‌های کهکشانی در ماده تاریک می‌تواند موجب شناخت ما از انرژی تاریک شود.
این انرژی نوع مخالف گرانش است؛ که ممکن است بر چگونگی شکل‌گیری خوشه‌های ماده تاریک اثر گذاشته باشد.
به گزارش نیچر، ریچارد مسی و نیک اسکُویل در دویست و نهمین جلسه انجمن نجوم آمریکا در سیاتل نتايج اين تحقيقات را ارائه کردند. مسی می گوید: «هر چه نقشه ما با تئوری‌هایِ استانداردِ شکل‌گیریِ ساختارها بیشتر مطابقت داشته باشد، اطمینان بخش‌تر است.» او ماده تاریک را چارچوبی می‌داند که کهکشان‌ها و ستارگان در طول میلیاردها سال بر آن سوار شده‌اند.
محققان برای تهیه این نقشه از بزرگ‌ترین دوربین نقشه بردار هابل، کاسموس (COSMOS) استفاده کردند. این وسیله می‌تواند مساحتی برابر مساحت ۹ ماه کامل را پوشش دهد. این امر باعث می‌شود تا ساختارهای رشته‌ای بزرگ مقیاس ماده آشکار شود.

برای سه بعدی‌کردن، رصدهای هابل با عکس‌های چند رنگ تلسکوپ‌های قدرتمند زمینی (تلسکوپ بزرگ اروپا در شیلی(VLT)، تلسکوپ ژاپنی سوبارو در هاوایی، آرایه بسیار بزرگ رادیویی ایالات متحده در نیو مکزیکو (VLA) و تلسکوپ فضایی اشعه ایکس XMM-Newton متعلق به آژانس فضایی اروپا) ترکیب شدند.

برگرفته از همشهري
موفق باشيد

[dariushiraz]

كشف 8 كهكشان اطراف راه شيري
فضا - رويترز:
در نشست انجمن ستاره‌شناسان آمريكا، اعلام شد كه 7 يا احتمالاً 8 كهكشان كوتوله، در حال گردش به دور كهكشان راه شيري كشف شده‌اند.
اين كهكشان‌ها در بخشي از پژوهش آسمان ديجيتال اسلوآن (SDSS-II) كه بلندپروازانه‌ترين پژوهشي است كه روي آسمان صورت گرفته، كشف شده‌ است.
دونالد اشنايدر - استاد اخترفيزيك دانشگاه پنسيلوانيا و رئيس پژوهش آسمان ديجيتال اسلوآن- در اين زمينه گفت: اين كهكشان‌هاي كوتوله‌ به وسيله جاذبه كهكشان راه شيري به دام افتاده‌اند و به‌تدريج و در نهايت با كهكشان ما ادغام خواهد شد.
كشف اين كهكشان‌هاي كوتوله قدرت غيرمنتظره تحقيقات بزرگ نجومي از جمله پژوهش آسمان ديجيتال اسلوآن را نشان مي‌دهد كه در ابتدا براي تحقيق روي اجرام آسماني با ميليون‌ها و ميلياردها سال نوري فاصله از زمين طراحي شده‌ بود.
دانيل زوكر - از دانشگاه كمبريج در انگليس و از محققان اين طرح- پيش‌بيني كرده‌است كه ده‌ها تا صدها گونه از اين كهكشان‌هاي كوتوله‌ در خوشه محلي كهكشان‌ها (شامل كهكشان راه شيري) وجود دارند كه هنوز كشف نشده‌اند.
كهكشان‌هاي كوتوله‌ حداكثر شامل چندين ميليون ستاره هستند. به علاوه، كهكشان‌هاي تازه‌كشف‌شده چندين ويژگي غيرمعمول نيز دارند

برگرفته از همشهري
موفق وپيروز باشيد[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

شمار بي شمار ستارگان
اخترشناساني اعلام كرده اند كه تعداد ستارگان در فضاي قابل رويت آسمان بيش از جمع ذرات شني است كه در تمامي صحراها و سواحل جهان وجود دارد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين اظهار نظر در جريان همايش بزرگ اتحاديه بين المللي اخترشناسان كه در سيدني، استراليا تشكيل يافته است مطرح شد.

"سايمون درايور"، سرپرست هيات استراليايي شركت كننده در اين همايش، در سخنراني خود گفت كه براساس محاسبات انجام شده توسط اخترشناسان، شمار ستارگان قابل رصد به هفتاد هزار ميليون - ميليون - ميليون مي رسد.

به گفته وي، اين رقم تنها شامل آن گروه از ستارگاني است كه در برد تلسكوپ هاي موجود قرار دارند.

دكتر درايور افزوده است كه تعداد كل ستارگان فضاي كيهاني قطعا به مراتب بيشتر از اين رقم بوده و حتي ممكن است به بي نهايت برسد.

سرپرست هيات استراليايي نحوه محاسبه تعداد ستارگان در آسمان قابل رويت را نيز توضيح داده است.

در اين روش، آسمان به بخش هاي مختلف تقسيم و ستارگان قابل رويت در يك بخش محاسبه شده است.

با ضرب اين رقم در تعداد بخش هاي آسمان، شمار كل ستارگان به دست آمده است.

[Renjer Babi]

ابرهای ماژلانی شامل دو ابر کوچک وبزرگ در نیمکره جنوبی آسمان دو کهکشان نامنظم بوده واز نزدیکترین کهکشانها به کهکشان راه شیری به حساب می آیند.
ابرهای ماژلانی ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) شامل دو ابر کوچک وبزرگ در نیمکره جنوبی آسمان دو کهکشان نامنظم بوده واز نزدیکترین کهکشانها به کهکشان راه شیری به حساب می آیند.تاکنون تصور بر این بوده که این دو کهکشان قمر کهکشان راه شیری هستند وتاکنون چندین بار به عنوان قمر به دور آن چرخیده اند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ابر بزرگ ماژلانی در فاصله 160000 سال نوری به اندازه یک بیستم ودارای محتوای ستاره ای به اندازه یک دهم کهکشان راه شیری می باشد .ابر کوچک ماژلانی هم در فاصله 200000 سال نوری قرار داردوحدود ده بار از ابر بزرگ کوچکتر است.
چندی پیش ستاره شناسان مرکز هاروارد استیمسونیان به اندازه گیری دقیق مولفه سوم سرعت این دو کهکشان پرداختند مشاهدات نشان می دادند سرعت آندو بسیار بالا می باشد.دو توضیح وجود داشت: 1- جرم کهکشان راه شیری از مقداری که تاکنون تصور می شده بیشتر است 2- این دو کهکشان به شکل قمر ارتباط گرانشی با کهکشان راه شیری ندارند.
تحلیل بیشتر مسئله نشان می دادند که مورد دوم درست تر است.بنابراین دو کهکشان بر خلاف آنچه که تاکنون تصور می شده در حال اولین عبور از نزدیکی کهکشان راه شیری هستند.
البته این نتایج پیچیدگیهای خاص خود را بدنبال دارند٬ برای مثال شکل خاص ابرهای گازی بسیار بزرگ اطراف کهکشان راه شیری و مسئله وجود جریان گازی پشت سر دو ابر ماژلانی که از دید زمین به اندازه 100 درجه در آسمان ادامه داردوتاکنون تصور بر این بوده که گرانش شدید یا فشار گاز های اطراف کهکشان راه شیری عامل بوجود آورنده آن بوده است.
علاوه بر این دو٬ نحوه تولید ستاره در این دو کهکشان نیز احتیاج به بازنگری دارد این دو کهکشان تاکنون شاهد چندین دوره تولید ستاره ای بوده اند.ستاره شناسان تصور می کردند هر بار عبور آندو از کنار کهکشان راه شیری عامل تحریک در جهت تولید ستاره های جدید بوده است.
در هر صورت تا درک این دو کهکشان همسایه راه درازی در پیش است.
اصل خبر در سایت زیر موجود است:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان ستاره‌ای بسیار شبیه به خورشید یافته‌اند. به گفته‌ی آنان در صورت وجود سياره در اطراف آن٬ این ستاره مکانی ایده آل برای جستجوی حیات فرا زميني است.
این ستاره با نام HIP ۵۶۹۴۸ در فاصله‌ی اندکی بیش از ۲۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است. اندازه٬ جرم٬ دما و ساختار شیمیایی این ستاره در اندازه گیری‌ها بسیار شبیه به خورشید بدست آمد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تا پیش از این ستاره‌های دیگری شبیه به خورشید شناسایی شده بودند که از این بین می‌توان به عقرب ٬۱۸ HD ۹۸۶۱۸ و HIP ۱۰۰۹۶۳ اشاره کرد. با این تفاوت که ۳ ستاره مذکور چندین برابر بیش از خورشید لیتیم دارند و این در حالی است که HIP ۵۶۹۴۸ از این لحاظ بسیار به خورشید شباهت دارد.
«ایوان رمیرز»(Ivan Remirez) از دانشگاه تگزاس می‌گوید:" این شباهت می‌تواند بسیار مهم باشد زیرا برخی از مطالعات نشان می‌دهد که ستاره‌هایی با لیتیم کمتر٬ فعالیت کم‌تری دارند و در نتیجه این ستاره‌ها فوران های کمتری از پرتو های مرگبار که باعث کم شدن احتمال حیات می‌شوند٬ دارند. پس اگر ستاره‌ی مذکور با رصدهای بیشتری مورد مطالعه قرار گیرد٬احتمالا شانس وجود حیات در آن بیشتر از منظومه‌ی شمسی است."
«مارگارت ترنبل»(Margaret Turnbull) از موسسه علمی تلسکوپ فضایی٬ بالتیمور٬ مریلند٬ در گفتگو با نیو ساینتیست گفت:"ستاره‌های مشابه خورشید جایگاهی مناسب برای جستجوی حیات فرازمینی هوشمند(SETI) محسوب می‌شوند. البته لزوما بهترین مکان نیستند ولی قطعا نقطه‌ی شروع مناسبی برای جست و جوی چنین حیاتی هستند." وی همچنین در فراهم کردن لیستی شامل ۱۷۰۰۰ هدف ممکن برای SETI به نام HabCat همکاری داشته است.
«پیتر بکس» (Peter Backus) عضو موسسه ٬ SETI در کالیفرنیا٬ در گفتگو با همین مجله گفت:" این ستاره یکی از ستاره‌های لیست HabCat است و من تصور نمی‌کنم که نیازمند توجه خاصي باشد. موضوع مهم این است که ما بفهمیم چه ستاره‌هایی مي‌توانند میزبان سیارات قابل سکونت باشند."
پس از کشف این ستاره٬ هم اکنون اخترشناسان در تلاش‌اند تا سیاره‌ای به دور آن بیابند و هم اکنون می‌دانند که هیچ سیاره‌ی گازی در نزدیکی آن قرار ندارد اما ممکن است نوع دیگری از سیاره به دور آن بگردد.
رمیرز افزود:"تنها تفاوت این ستاره با خورشید سن آن است. این ستاره یک میلیارد سال پیرتر از خورشید است و این نکته آن را برای SETI جذاب‌تر می‌سازد زیرا در اطراف ستاره‌های پیرتر زمان بیشتری برای ایجاد تمدن‌های هوشمند وجود دارد."
اخترشناسان همچنین امیدوار به دريافت سیگنال‌های رادیویی از حیات احتمالی اطراف ستاره هستند. با توجه به فاصله‌ی بیش از ۲۰۰ سال نوری این ستاره با زمین٬ تا کنون هیچ سیگنال رادیویی از زمین به آن نرسیده است و حتی اگر در آنجا حیات هوشمند وجود داشته باشد. آن ها هنوز از ما چیزی دریافت نکرده‌اند."


nojum.ir

[Renjer Babi]

ستاره‌شناسان با مطالعه تابش‌هاي رسيده از يك كهكشان دور دريافته‌اند كه پرتوهاي پر انرژي گاما چند دقيقه ديرتر از فوتونهاي كم انرژي تر رسيده‌اند. اين پديده نسبيت اينشتين را زير سوال مي‌برد.



ستاره‌شناسان با مطالعه تابش‌هاي رسيده از يك كهكشان دور دريافته‌اند كه پرتوهاي پر انرژي گاما چند دقيقه ديرتر از فوتون‌هاي كم انرژي‌تر رسيده‌اند در حاليكه همزمان از یک چشمه تابيده‌اند. اگر اينطور باشد، نسبيت اينشتين كه مي‌گويد تمام فوتون‌ها با يك سرعت حركت مي‌كنند زير سوال مي‌رود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
تلسکوپ ۱۷ متري مجيک
اين كشف با استفاده از تلسكوپ جديد MAGIC به معناي تصوير برداري بزرگ پرتوهاي گاماي جوي چرنكوو (Major Atmospheric Gamma-ray Imaging Cherenkove)، صورت گرفته است. MAGIC در يك قله در جزيره قناري نصب شده و با يك آشكارساز ۱۷متري بزرگترين تلسكوپ در نوع خود است.
جو زمين همچون سدي مانع عبور پرتوهاي گاما مي‌شود، بنابراين، ستاره‌شناسان تدبيري انديشيده‌اند كه بتوانند آنها را از روي زمين مشاهده كنند. هنگامي كه پرتوهاي گاما با جو زمين برخورد مي‌كنند،‌ آبشاري از تابش و ذرات به وجود مي‌آيد. تكنيك چرنكوو اين آبشار را آشكارسازي و به روش معكوس، جهت و سطح انرژي پرتوهاي گاما را محاسبه مي‌كند.
دانشمندان٬ MAGIC را به سمت كهكشان «ماكاريان ۵۰۱» نشانه رفته‌اند. ماكاريان ۵۰۱ در فاصله ۵۰۰ ميليون سال نوري از ما قرار دارد و داراي يك بلازار است. بلازار سياهچاله بسيار پرجرمي است كه در قالب انفجارهاي تناوبي، پرتوهاي گاما تابش مي‌كند. مقدار موادي كه به درون سياهچاله فرو مي‌ريزند بيشتر از مصرف آن است و سياهچاله اين مواد را به صورت جت‌هايي از ماده متراكم با سرعتي نزديك به سرعت نور از قطب‌هايش به بيرون پرتاب مي‌كند. چيزي كه ستاره‌شناسان به آن بلازار مي‌گويند مربوط به زماني است كه جتهاي يك سياهچاله بسيار پرجرم مستقيما به سوي زمين نشانه رفته باشند.
دانشمندان فوتون‌هاي گامايي را كه در هر انفجار از بلازار تابش مي‌شوند به ترتيب سطح انرژي مرتب كرده‌اند. چون تمام فوتون‌ها همزمان تابيده‌اند و سرعت نور هم يك مقدار مشخص است، انتظار مي‌رود فوتون‌هاي پرانرژي همزمان با فوتون‌هاي كم انرژي‌تر برسند، اما، آنها حدود چهار دقيقه ديرتر مي‌رسند. چرا؟ كسي به درستي نمي‌داند.
دانشمندان حدس می‌زنند كه شايد تابش گاما با "حبابهاي كوانتمي" (quantum foam) وارد برهم‌كنش مي‌شود. حبابهاي كوانتمي يك خاصيت تئوريكي فضا است كه توسط تئوري گرانش كوانتمي پيش‌بيني شده است.




nojum.ir

[h2006]

اثر گرانش زحل بر سطح انسلادوس

بر اساس جدیدترین تحقیقات ناسا، گرانش زحل عامل باز و بسته شدن شکاف‌های موجود بر سطح یخی انسلادوس است.
آذین زنگویی


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

«ت. هرفورد» (T. Hurford) از مرکز فضایی گدارد ناسا می‌گوید:"گرانش زحل جریان‌هایی را ایجاد می‌کند که سبب فوران مواد از این شکاف‌ها می‌شود". تصاویر سال ۲۰۰۵ فضاپیمای کاسینی فوران توده‌هایی از مواد را در نیمکره جنوبی انسلادوس نشان دادند. این فوران‌ها نیاز به منبع حرارت درونی دارند، این در حالی است که ابعاد انسلادوس کوچک‌تر (۵۰۰ کیلومتر) از آن است که این منبع را دارا باشد.

در نیمکره جنوبی انسلادوس مناطقی وجود دارند که شبیه نوارهای سطح پوست بَبر است! این نوارها از مناطق مجاورشان گرم‌تر و احتمالا منشأ فوران‌ها هستند. تصاویر کاسینی همچنین وجود توده‌های ابر مانندی را نشان می‌دهند که دلیلی بر وجود آب مایع در زیر لایه یخ است. از آن جایی که آب مایع لازمه‌ی حیات است، انسلادوس می‌تواند مکانی مناسب برای حیات فرازمینی باشد.

انسلادوس در یک مدار بیضی شکل به دور زحل می‌گردد و به همین دلیل فاصله آن از زحل در زمان‌های متفاوت یکسان نیست؛ زمانی که به زحل نزدیک‌تر است گرانش زحل نسبت به آن بیش‌تر اثر می‌کند و در نتیجه جریان ایجاد شده قوی‌تر خواهد بود که عکس این مسئله نیز برقرار است.

موقعیت زحل نیز نسبت به قمر آن به طور جزئی در حال تغییر است. مدل‌هایی طراحی شده است تا اثر این جریان‌ها را بر نوارها بررسی کنند. هرفورد می‌گوید:"جهت قرار گرفتن این نوارها در باز و بسته شدن شکاف‌ها اثر می‌گذارد. زمانی که انسلادوس در دورترین نقطه نسبت به زحل قرار گرفته است فشار باعث باز کردن اکثر شکاف‌ها می‌شود و بالعکس. با در نظر گرفتن این مسئله که به محض باز شدن شکاف فوران اتفاق می‌افتد، می‌توان زمان فوران را در طی مسیر تخمین زد. همچنین از آن جایی که اکثر نوارها در زمانی که انسلادوس در دورترین فاصله از زحل قرار گرفته است باز هستند، انتظار می‌رود که بیش‌ترین فوران در این زمان رخ دهد".

قطعا به دلیل جهت قرار گرفتن این نوارها، به مرحله اجرا گذاشتن این مدل کاری دشوار است. کاسینی در زمانی از نوارها عکس گرفت که در لبه انسلادوس قرار گرفته بودند؛ به طوری که از پشت با نور خورشید روشن می‌شدند. از آن دید نوارها طوری قرار گرفته بودند که برخی نزدیک به فضاپیما و برخی با فاصله قرار داشتند و همین امر تشخیص منشأ فوران را که از نوارهای قسمت جلویی است یا از نوارهای پشتی دشوار کرد که البته تغییر مکان کاسینی در آینده تا حدودی این مسئله را حل خواهد کرد.
منبع: خبرنامه الکترونیکی انجمن نجوم آمریکا

[h2006]

طوفان بزرگ مريخ

به تازگی طوفان غبار جدیدی در مریخ مشاهده شده است که با تلسکوپهای آماتوری بزرگ ديده مي‌شود
آيرين شيوايي
این طوفان جدید را برای اولین بار رصدگری از آمریکا، در نزدیکی قطب جنوب مریخ، مشاهده کرد. در روزهای بعد طوفان گسترش یافت و بخش هایی از مریخ، مانند دهانه هِلاس (Hellas) و دریای سرپنتیس (Serpentis) را پوشاند. در این منطقه از مریخ، پیش از این نیز طوفان های عظیمی رخ داده است. بزرگترین آنها طوفان سالهای ۱۹۵۶ و ۱۹۷۱ است که از همین منطقه شروع شد و به مرور تمام سطح مریخ را پوشاند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
تصويري که Larry Owens در بامداد ۲۷ ماه ژوئن، با تلسکوپ ۱۴ اینچ اشمیت کاسگرین، از طوفان جدید مریخ گرفته است

مریخ، پس از زهره، نزدیک ترین سیاره منظومه شمسی به زمین است. به علت نزدیکی و جو نسبتا رقیقی که دارد، عوارض سطحی اش با تلسکوپهای آماتوری به سادگی قابل مشاهده است. نواحی تیره ای روی آن دیده می شود که هریک نام خاصی دارند، بزرگترین آنها سیرتیس بزرگ (Syrtis Major) نام دارد که ساختار تیره رنگ مثلثی شکل و بسیار بزرگی است و حتی با تلسکوپهای کوچک آماتوری نیز، در شرایط مناسب رصدی، قابل مشاهده است. ساختار قابل توجه دیگری که در مریخ دیده می شود، قطب های سفید رنگ آن است. این قطب ها عمدتا از یخ دی اکسید کربن تشکیل شده اند و به همین علت سفید رنگ هستند. رنگ سفید و بازتاب زیاد آن باعث شده است، تشخیص آنها از سطح سرخ مریخ، از روی زمین، به آسانی امکان پذیر باشد. طوفان جدید رصد شده نیز در نزدیکی قطب جنوب مریخ است. اگر این طوفان ها گسترش یابند، تمام یا بخش زیادی از مریخ را می پوشانند و موجب می شوند مریخ در زیر پوششی از غبار از دید رصدگران زمینی پنهان بماند.
براي رصد مريخ بهتر است از نقشه هاي رصدي سطح مريخ استفاده کنيد. يکي نمونه از آن ها را، که در هر زمان تصويري را که از مريخ مي بينيد به شما مي دهد، مي توانبد در اينجا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) بيابيد.
اکنون در حالي که تابستان در نيمکره جنوبي مريخ حکم‌فرماست، مریخ در نزدیکی نقطه حضیض مداری خود قرار دارد، نقطه ای که در آن مریخ نزدیک ترین فاصله را نسبت به خورشيد (و نزديکترين فاصله نسبت به مدار زمين) پيدا مي کند. با گرم شدن سطح، جریانهای هوایی در جو رقیق مریخ به وجود می آید. این جریان ها توده های غبار را از سطح بلند می کنند و طوفان هایی، مشابه آنچه اکنون می بینیم، به وجود مي آورند.
قطر ظاهری مریخ، این شبها، چندان بزرگ نیست و فقط ۶ ثانیه قوس است و اوايل دي ماه امسال، که مريخ در مقابله قرار می گیرد، به بزرگترین اندازه خود ( حدود ۱۶ ثانیه قوس) خواهد رسید. زمان را از دست ندهید؛ این شبها مريخ را رصد کنید و از آن عکس بگیرید. شاید این طوفان نیز مانند سالهای ۱۹۵۶ و ۱۹۷۱ تا چند هفته دیگر تمام سطح مریخ را بپوشاند.

[Renjer Babi]

فضاپیمای افق‌های نو با عبور از کنار مشتری و رصدهایی که انجام داد، توانست دید بشر را نسبت به اين سياره و سيستم اقمار و حلقه‌‌هاي اطراف آن تغيير دهد. در اين خبر با برخي از اين تغييرات آشنا مي‌شويد.




فضاپیمای افق‌های نو در اسفند ماه سال گذشته از کنار مشتری عبور کرد و با گردش به دور این سیاره عظیم و با استفاده از گرانش آن برای افزایش سرعت، مسیر خود را برای رسیدن به پلوتو پیش گرفت. طراحی، ساخت و راه اندازی این فضاپیما به وسیله‌ی آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (ALP)، انجام شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
تصوير ترکيبي مشتري و يو
فضاپیمای افق‌های نو هشتمین فضاپیمایی است که با بزرگ‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی، مشتری ملاقات داشته است، اما عواملی مانند اهداف تعیین شده، تکنولوژی ساخت و مسئله زمان، سبب شد تا این فضاپیما بتواند به جزئیات زیادی مانند آذرخش‌ها، قطبین، حلقه کم نور مشتری، ساختار آتشفشانی قمر یو، ابرهای آمونیاکی و دنباله‌ی اسرار آمیز مغناطیسی مشتری، بپردازد.
«آلن استرن»(Alan Stern)، رئیس تحقیقات افق‌های نو از ناسا می‌گوید:" رویارویی با مشتری موفقیتی ستودنی از رویاهای ما در مورد این سیاره بود." او همچنین می‌گوید:" نه تنها این فضاپیما اکنون در مسیر درست قرار دارد و در سال ۲۰۱۵ به پلوتو می‌رسد، بلکه با ابزار قدرتمند خود توانست از مسیری عبور کند که ماموریت‌های قبلی نمی‌توانستند از آن بگذرند. و همچنین توانست اطلاعاتی شگفت انگیز در مورد سیاره مشتری، قمرهای آن، جو و حلقه‌اش در اختیار ما قرار دهد."
در فاصله‌ي ماه‌های دي تا خرداد، فضاپیمای افق‌های نو با استفاده از ابزارهای علمی خود توانست، بیش از ۷۰۰ رصد جداگانه از سیستم سیاره مشتری (Jovian system) انجام دهد که اغلب آن‌ها در هشت روز اطراف زمان گذر انجام شد. «جف مور»(Jeff Moore) از مسئولان مرکز تحقیقات ناسا و رئیس تیم علمی افق‌های نو می‌گوید:" ما رصد‌های مهمی را که در حقیقت مکمل رصد‌های پیشین از مشتری بودند٬ برگزیدیم و با تمرکز و مطالعه دقیق‌تر آن‌ها توانستیم به پیشرفت اطلاعات ناشناخته در مورد این سیاره غول پیکر کمک کنیم." وی همچنین افزود:" سیستم مشتری(مشتری به همراه قمرها و سایر اجزایش) دائما در حال تغییر است و ما با قرار دادن فضاپیما در مکانی مناسب و زمانی صحیح توانستیم به اطلاعات شگفت انگیزتری دست پیدا کنیم."
آب و هوای مشتری از مواردی بود که در صدر لیست تحقیقات قرار داشت، حسگرهای فروسرخ و فرابنفش ابزارهایی بودند که در مورد اتمسفر مشتری به کاوش پرداختند و اطلاعات مهمی را در مورد ساختار و ترکیب موجود در ابرهای مشتری به ارمغان آوردند. آنها مشاهده کردند که ابرها از آمونیاک موجود در جو شکل می‌گیرند، سپس همراه با گرما و نور از قسمت های پایین به بالا می آیند و سرانجام به نواحی قطبی می رسند و دلیل این فرآیند وجود ابرهای آب گونه است که میان آنها وجود دارند. آنها همچنین موج هایی که در عرض سیاره حرکت دارند را آشکار کردند و سرعتشان را اندازه گیری کردند، همچنین توانستند جزئیاتی دقیق از طوفان قدرتمند واقع در جنوب سیاره مشتري به دست آورند. این فضاپیما توانست از طوفانی کوچک و تازه تولد یافته که اندازه ای حدود نصف طوفان قرمز بزرگ در مشتری دارد تصویر برداری کند و اطلاعاتی ارزشمند در مورد دینامیک آن به دست آورد.
افق‌های نو همچنین تصاویری دقیق از حلقه مشتری ثبت کرد، حلقه‌ای که با چشم و حتی با اپتیک های بسيار قوی نیز قابل رویت نیست. در این عکس دانشمندان انبوهی از تکه تکه‌هاي سيارکي را یافتند که احتمال می‌رود حاصل از برخوردی در نواحی کنار حلقه باشند، و یا می تواند دلایلی عجیب‌تر نیز داشته باشد. تمام این تصاویر از این کاوشگر اطلاعات مهمی در مورد دینامیک سیاره در اختیار دانشمندان قرار داده است، همچنین این کاوشگر توانست از اثر دو قمر «متیس»(Metis) و «آدراستا»(Adrastea) بر روی حلقه‌ي مشتری اطلاعاتی دقیق ثبت کند. جستجو برای یافتن قمرهای جدید و کوچک که در کنار حلقه سکنی دارند و قطر آنها بسیار کم و زیر یک کیلومتر است و همچنین منابع جدید غبار از دیگر فعالیت‌های افق های نو بوده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))

در هنگام تحقیق در مورد «یو»(Io)، یکی از چهار قمر اصلی مشتری، افق های نو توانست ۱۱ گونه از دهانه‌های آتشفشانی بر روی این قمر شناسایی کند. سه عدد از این دهانه‌ها برای اولین بار بود که شناسایی می‌شدند. این ثبت‌های استثنایی سبب شد تا حرکات، فعالیت‌ها و ساختار این آتشفشان‌ها به خوبی ثبت شود. همچنین نقشه برداری‌های دقیقی از قسمت‌های مرتفع که چگالی بیشتری دارند انجام شد. اضافه بر این افق‌های نو بر روی آتشفشان‌های یو ۳۶ نقطه درخشان را در طول موج فروسرخ بررسی کرد و دمای آنها را که به ۱۹۰۰ درجه فارنهایت می‌رسید اندازه گرفت، این دما برابر دمایی است که برای آتشفشان‌های موجود در زمین اندازه گیری شده است.

افق‌های نو نقشه‌ای از یو تهیه کرد که نشان دهنده‌ی مناطق فعال بر روی این قمر است. این نقشه سبب نمایان شدن بیش از ۲۰ تغییر زمین شناسی در سطح این قمر شد. این تغییرات پس از رصدهای فضاپیمای گالیله از سطح این قمر به وجود آمده اند و نشان دهنده‌ی فعالیت‌های این قمرند. همچنین با قرار گرفتن آیو در سایه مشتری، اخترشناسان شاهد درخشش گازها و آتشفشان‌ها بر سطح این قمر بودند. اخترشناسان بر این باورند که مطالعه این گازها به شناخت بهتر جو یو کمک می کند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))

کاوشگر افق‌های نو با گذر از قسمت‌های پایینی سیاره مشتری، توانست دنباله مغناطیسی عظیم آن را ثبت کند، این دنباله مغناطیسی ناحیه‌ای وسیع را فرا می‌گیرد که نشان از میدان بسیار قوی مغناطیسی در سیاره مشتری دارد. ردیاب ذرات افق‌های نو توانست مدرکی به دست آورد که نشان می‌دهد ذرات حاصل از آتشفشان‌های قمر آیو به سمت دنباله مغناطیسی مشتری کشیده می‌شوند و سپس این ذرات چگال با حرکتی آرام با دنباله عظیم مغناطیسی مشتری هم‌سفر می‌شوند. با تحلیل داده‌های مربوط به این ذرات میلیونی از لحاظ مقدار و انرژی کلی، دانشمندان به این اکتشاف نائل شدند که چگونه گازهای حاصل از آیو یونیزه می‌شوند وبه دلیل وجود میدان مغناطیسی مشتری انرژی می‌گیرند و سپس از این سیستم به بیرون پرتاب می‌شوند.



nojum.ir

[dariushiraz]

طلوع آفتاب و صبح در كره مريخ


اميدوارم تكراري نباشند



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[dariushiraz]

عكسهايي از شاتل فضايي و فضانورداني كه براي تعمير ماهواره در فضا هستند

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين هم تصويري از يك طوفان

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[amirs1987]

اطلاعاتی در مورد رشته هوافضا میخواستم

[مرتضی nvcd]

گزارش بی بی سی از گسترش نجوم آماتوری در ایران و نقش منجمان آماتور در آن



در شب های ماه نو در گرگ و میش غروب، آنزمان که مردم خسته از کار روزانه در فکر استراحت هستند، اهالی شهری کوچک در دل ایران در میعادگاه کنار شهر به انتظار می نشینند؛ به انتظار خودنمایی جواهرات آسمان شب.
اهالی محل از خردسال تا سالخورده، در اطراف رصدخانه محلی جمع می شوند تا تماشاچی جادوی ستاره ها در نمایشی رایگان باشند.سعادت شهر در شمال شرقی شیراز نه چندان دور از نقش رستم و تخت جمشید، محل این رویداد است.مردم شهر این علاقه را مدیون آموزگاری هستند که از 16 سال قبل آموختن نجوم را به کودکان شروع کرد.
تلاش های این آموزگار، اصغر کبیری، از چشم جهانیان پنهان نمانده است. سال گذشته جایزه بین المللی لاس کامپاناس در ترویج نجوم از سوی انجمن نجوم پاسیفیک در ایالات متحده نصیب او شد.
آموزگاری که انگار تنها با زدن یک کلید، حس کنجکاوی اهالی شهر به خصوص کودکان آن را بیدار کرده است.اکنون حتی امام جمعه این شهر 16 هزار نفری در 600 کیلومتری جنوب تهران، زمان برگزاری برنامه های رصد ماهانه و رویدادهای هفته بعد آسمان شب را اعلام می کند.به علاوه برنامه احداث رصدخانه ای در این شهر در جریان است؛ پروژه ای که با کمک جمعی مردم ممکن شده. از راننده و بقال گرفته تا زنان خانه دار همه در این پروژه شرکت کرده اند و گفته می شود بسیاری از زنان شهر با فروش جواهرآلات خود برای آن پول جمع کرده اند و برخی نیز اسباب خانگی خود را فروخته اند. با این حال عملیات ساخت رصدخانه هنوز ناتمام مانده است.تب نجوم چنان در این شهر فراگیر است که در جریان برنامه های بزرگ عمومی رصد، برق خیابان ها قطع می شود تا آسمان تاریک شده و جواهرات فلکی خودنمایی کنند.
نجوم آماتوری در ایران طی یک دهه اخیر شاهد رشدی انفجاری بوده است و در این میان یک نشریه نقش کاتالیزور را بازی کرده است: ماهنامه نجوم.ماهنامه ای که پس از آغاز انتشار از جمله آموزگاری شهرستانی – اصغر کبیری – را به فکر انداخت به دانش آموزان اصول ابتدایی نجوم را بیاموزد و آنها را به کشف پهنه اسرار آمیز آسمان شب ببرد.امروز برای نخستین بار در تاریخ ایران می توان در گوشه و کنار کشور به منجمان آماتور و باشگاه های نجوم برخورد کرد. همچنین برای اولین بار مراکز عرضه ابزار نجومی به راه افتاده اند که خود گویای رشد عشق به نجوم در این کشور است.
بابک امین تفرشی، روزنامه نگار علمی و سردبیر نجوم، که همچنین از منجمان ممتاز آماتور ایران است و نقش عمده ای در رشد این شاخه در کشور بازی کرده می گوید: "حدود 15 یا 16 سال پیش بود. زمانی که قرار بود اولین تلسکوپ خودم را بگیرم. مدتی با دوربین دوچشمی و چشم رصد کرده بودم و می خواستم چیزهای بیشتری ببینم. تمام بازار تهران را زیر و رو کردم اما تلسکوپی واقعی در حد توان مالی من پیدا نشد."


آقای تفرشی می گوید امروز به جای زیر و رو کردن بازار، گاهی تنها با یک تماس تلفنی یا حتی ای میل می توان ابزار جدی نجوم آماتوری را تهیه کرد.
البته این به معنی در دسترس بودن آن برای همگان نیست. بهای یک تلسکوپ جدی آماتوری تقریبا معادل دلاری آنچیزی است که در آمریکا و اروپا عرضه می شود که از چند صدهزار تومان تا چند میلیون متفاوت است.اما یکی از مهمترین ابزارهای آشنایی و کاوش آسمان شب، یعنی مجله نجوم، برای اکثریت قریب به اتفاق مردم قابل تهیه است.انتشار نجوم، که مجله ای غیردولتی است، 16 سال قبل شروع شد. ناشر مجله شرکت زروان است که با ساخت رصدخانه و مراکز نجوم و انجام فعالیت های آموزشی نیازهای اقتصادی مجله را تامین می کند.
آقای تفرشی که از سال 1374 برای نجوم قلم زده و از دو سال قبل سردبیر آن بوده است، می گوید: "در سال 1370 که نخستین شماره نجوم درآمد کمتر کسی تصور می کرد که مجله ای با این موضوع خاص در ایران مخاطبی داشته باشد و بدون حمایت دولتی چند شماره ای بیشتر دوام بیاورد."این مجله در هر شماره ابتدا در چندین صفحه تازه ترین خبرهای نجومی را منعکس می کند و همچنین حاوی مقالات مفصل و جدی درباره علم اخترفیزیک است.یکی از بخش های پرطرفدار مجله "آسمان در این ماه" است که رویدادهای مهم فلکی ماه آینده را معرفی می کند. این بخش مزین به نقشه آسمان و نمودارهایی برای تشریح موقعیت سیارات است.
نجوم که تیراژ شماره های عادی آن شش هزار و شماره های ویژه آن 10 هزار است با کمک حدود 10 کارمند تمام وقت و 20 نویسنده پاره وقت منتشر می شود. بیش از نیمی از کارمندان و همکاران نجوم خانم ها هستند.آقای تفرشی می گوید حضور زنان در مجله را "می توان به تمام جامعه نجوم، به خصوص در بخش آماتوری، تعمیم داد. حضور خانم ها در این زمینه بسیار پررنگ است که همین نیز یکی از شگفتی های نجوم ایران برای همتایان ما در کشورهای دیگر است که به گفته آقای تفرشی معتبرترین نشریه عمومی نجوم در جهان است الهام می گیرد اما خصوصیات یک نشریه پخته و جا افتاده در آن هویداست.
این پختگی بیش از هر چیز در مقالاتی خودنمایی می کند که نه حاصل ترجمه بلکه تالیف گزارشگران این نشریه است. این درحالی است که نشریات علمی در ایران به طور سنتی عمدتا به ترجمه یا چاپ گفتارهایی از متخصصان و دانشمندان بسنده کرده اند.
در هر شماره نجوم می توان به کار گزارشگری اصیل در زمینه فعالیت های نجومی در ایران برخورد.
نجوم از جمله در شماره مرداد 1385 گفتگویی اختصاصی با انوشه انصاری داشت. خانم انصاری اولین زن و اولین ایرانی است که به عنوان توریست با فضاپیمای روسی سویوز به ایستگاه بین المللی در مدار زمین رفت.
یکی از نقطه ضعف های مجله ای که حاوی عکس های زیادی از کهکشان ها، سحابی ها و خوشه های ستاره ای و دیگر اجرام آسمانی است، سیاه و سفید بودن آن است که البته ناشی از تنگناهای مالی است.
آقای تفرشی می گوید: "اخترشناسی و ژرفای آسمان شب یکسره رنگ است. گرچه چشم ما در رصد با تلسکوپ اغلب آنها را نمی بیند اما در عکس ها ثبت می شوند، رنگ های زیبای سحابی ها، ستاره های رنگارنگ، خاک سرخ مریخ، رقص نور در شفق های قطبی و غیره. بنابراین رنگی بودن یک مجله عمومی نجوم نیازی قطعی است. با رنگی شدن، مخاطبان بسیار بیشتر می شوند زیرا برای بسیاری تصاویر جذاب تر از متن است."او می گوید نشریه به آستانه برنامه ریزی برای رنگی شدن رسیده است اما هنوز توانایی مالی آن را ندارد.
وی درباره مشکلات مجله می گوید: "بزرگترین گرفتاری تنگنای مالی مجله است، همین طور کمبود نیروی انسانی متخصص در علمی نویسی و عدم درک عمومی از اهمیت توسعه علم و چاپ نشریه ای مانند نجوم در ایران. این موضوع وقتی گرفتاری بزرگی می شود که مسئولان دولتی نیز با همین تفکر علم گریز یا بی تفاوتی با نشریه ای مانند نجوم برخورد کنند."


علیرغم این مشکلات ماهنامه نجوم در این 16 سال بی وقفه منتشر شده و بسیاری از مردم به ویژه نسل جوان را به سوی نجوم کشانده است.شمار منجمان آماتور ایران اکنون بیش از چهار هزار نفر تخمین زده می شود که احتمالا فعال ترین جامعه نجومی در خاور میانه است.
به علاوه حدود 100 انجمن کوچک و بزرگ نجومی در یک دهه اخیر در ایران شکل گرفته و اکنون بیش از 30 رصدخانه غیرحرفه ای در کشور دایر شده است.تاسیس شاخه فعالیت های آماتوری و ترویجی در انجمن نجوم ایران از سال 1380 که به برگزاری کارگاه های آموزشی برای منجمان آماتور پرداخته از دیگر عوامل این شکوفایی بوده است.
از سال 1380 همچنین برنامه تلویزیونی زنده ای به نام "آسمان شب" در شبکه چهار تلویزیون ایران به کوشش سیاوش صفاریان پور، کارگردان و تهیه کننده، آغاز شد که به گفته آقای تفرشی آن نیز نقش چشمگیری در افزایش علاقه عمومی داشته است. آقای تفرشی خود از همکاران این برنامه است.او می گوید: "خوشبختانه این برنامه بیش از شش سال ادامه یافت و به طولانی ترین برنامه در نوع خود در تلویزیون ایران بدل شده است."حالا با وجود این برنامه و مجله نجوم، جوانان سعادت شهر فارس و سایر نقاط ایران شب های غیررصدی را نیز می توانند صرف خودآموزی در زمینه علم نجوم کنند.

[مرتضی nvcd]

افق‌های نو و تحول نگاه‌ها نسبت به مشتری

فضاپیمای افق‌های نو با عبور از کنار مشتری و رصدهایی که انجام داد، توانست دید بشر را نسبت به اين سياره و سيستم اقمار و حلقه‌‌هاي اطراف آن تغيير دهد. در اين خبر با برخي از اين تغييرات آشنا مي‌شويد.


فضاپیمای افق‌های نو در اسفند ماه سال گذشته از کنار مشتری عبور کرد و با گردش به دور این سیاره عظیم و با استفاده از گرانش آن برای افزایش سرعت، مسیر خود را برای رسیدن به پلوتو پیش گرفت. طراحی، ساخت و راه اندازی این فضاپیما به وسیله‌ی آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (ALP)، انجام شد.
فضاپیمای افق‌های نو هشتمین فضاپیمایی است که با بزرگ‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی، مشتری ملاقات داشته است، اما عواملی مانند اهداف تعیین شده، تکنولوژی ساخت و مسئله زمان، سبب شد تا این فضاپیما بتواند به جزئیات زیادی مانند آذرخش‌ها، قطبین، حلقه کم نور مشتری، ساختار آتشفشانی قمر یو، ابرهای آمونیاکی و دنباله‌ی اسرار آمیز مغناطیسی مشتری، بپردازد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

«آلن استرن»(Alan Stern)، رئیس تحقیقات افق‌های نو از ناسا می‌گوید:" رویارویی با مشتری موفقیتی ستودنی از رویاهای ما در مورد این سیاره بود." او همچنین می‌گوید:" نه تنها این فضاپیما اکنون در مسیر درست قرار دارد و در سال ۲۰۱۵ به پلوتو می‌رسد، بلکه با ابزار قدرتمند خود توانست از مسیری عبور کند که ماموریت‌های قبلی نمی‌توانستند از آن بگذرند. و همچنین توانست اطلاعاتی شگفت انگیز در مورد سیاره مشتری، قمرهای آن، جو و حلقه‌اش در اختیار ما قرار دهد."
در فاصله‌ي ماه‌های دي تا خرداد، فضاپیمای افق‌های نو با استفاده از ابزارهای علمی خود توانست، بیش از ۷۰۰ رصد جداگانه از سیستم سیاره مشتری (Jovian system) انجام دهد که اغلب آن‌ها در هشت روز اطراف زمان گذر انجام شد. «جف مور»(Jeff Moore) از مسئولان مرکز تحقیقات ناسا و رئیس تیم علمی افق‌های نو می‌گوید:" ما رصد‌های مهمی را که در حقیقت مکمل رصد‌های پیشین از مشتری بودند٬ برگزیدیم و با تمرکز و مطالعه دقیق‌تر آن‌ها توانستیم به پیشرفت اطلاعات ناشناخته در مورد این سیاره غول پیکر کمک کنیم." وی همچنین افزود:" سیستم مشتری(مشتری به همراه قمرها و سایر اجزایش) دائما در حال تغییر است و ما با قرار دادن فضاپیما در مکانی مناسب و زمانی صحیح توانستیم به اطلاعات شگفت انگیزتری دست پیدا کنیم."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آب و هوای مشتری از مواردی بود که در صدر لیست تحقیقات قرار داشت، حسگرهای فروسرخ و فرابنفش ابزارهایی بودند که در مورد اتمسفر مشتری به کاوش پرداختند و اطلاعات مهمی را در مورد ساختار و ترکیب موجود در ابرهای مشتری به ارمغان آوردند. آنها مشاهده کردند که ابرها از آمونیاک موجود در جو شکل می‌گیرند، سپس همراه با گرما و نور از قسمت های پایین به بالا می آیند و سرانجام به نواحی قطبی می رسند و دلیل این فرآیند وجود ابرهای آب گونه است که میان آنها وجود دارند. آنها همچنین موج هایی که در عرض سیاره حرکت دارند را آشکار کردند و سرعتشان را اندازه گیری کردند، همچنین توانستند جزئیاتی دقیق از طوفان قدرتمند واقع در جنوب سیاره مشتري به دست آورند. این فضاپیما توانست از طوفانی کوچک و تازه تولد یافته که اندازه ای حدود نصف طوفان قرمز بزرگ در مشتری دارد تصویر برداری کند و اطلاعاتی ارزشمند در مورد دینامیک آن به دست آورد. افق‌های نو همچنین تصاویری دقیق از حلقه مشتری ثبت کرد، حلقه‌ای که با چشم و حتی با اپتیک های بسيار قوی نیز قابل رویت نیست. در این عکس دانشمندان انبوهی از تکه تکه‌هاي سيارکي را یافتند که احتمال می‌رود حاصل از برخوردی در نواحی کنار حلقه باشند، و یا می تواند دلایلی عجیب‌تر نیز داشته باشد. تمام این تصاویر از این کاوشگر اطلاعات مهمی در مورد دینامیک سیاره در اختیار دانشمندان قرار داده است، همچنین این کاوشگر توانست از اثر دو قمر «متیس»(Metis) و «آدراستا»(Adrastea) بر روی حلقه‌ي مشتری اطلاعاتی دقیق ثبت کند. جستجو برای یافتن قمرهای جدید و کوچک که در کنار حلقه سکنی دارند و قطر آنها بسیار کم و زیر یک کیلومتر است و همچنین منابع جدید غبار از دیگر فعالیت‌های افق های نو بوده است.


در هنگام تحقیق در مورد «یو»(Io)، یکی از چهار قمر اصلی مشتری، افق های نو توانست ۱۱ گونه از دهانه‌های آتشفشانی بر روی این قمر شناسایی کند. سه عدد از این دهانه‌ها برای اولین بار بود که شناسایی می‌شدند. این ثبت‌های استثنایی سبب شد تا حرکات، فعالیت‌ها و ساختار این آتشفشان‌ها به خوبی ثبت شود. همچنین نقشه برداری‌های دقیقی از قسمت‌های مرتفع که چگالی بیشتری دارند انجام شد. اضافه بر این افق‌های نو بر روی آتشفشان‌های یو ۳۶ نقطه درخشان را در طول موج فروسرخ بررسی کرد و دمای آنها را که به ۱۹۰۰ درجه فارنهایت می‌رسید اندازه گرفت، این دما برابر دمایی است که برای آتشفشان‌های موجود در زمین اندازه گیری شده است.
افق‌های نو نقشه‌ای از یو تهیه کرد که نشان دهنده‌ی مناطق فعال بر روی این قمر است. این نقشه سبب نمایان شدن بیش از ۲۰ تغییر زمین شناسی در سطح این قمر شد. این تغییرات پس از رصدهای فضاپیمای گالیله از سطح این قمر به وجود آمده اند و نشان دهنده‌ی فعالیت‌های این قمرند. همچنین با قرار گرفتن آیو در سایه مشتری، اخترشناسان شاهد درخشش گازها و آتشفشان‌ها بر سطح این قمر بودند. اخترشناسان بر این باورند که مطالعه این گازها به شناخت بهتر جو یو کمک می کند.


کاوشگر افق‌های نو با گذر از قسمت‌های پایینی سیاره مشتری، توانست دنباله مغناطیسی عظیم آن را ثبت کند، این دنباله مغناطیسی ناحیه‌ای وسیع را فرا می‌گیرد که نشان از میدان بسیار قوی مغناطیسی در سیاره مشتری دارد. ردیاب ذرات افق‌های نو توانست مدرکی به دست آورد که نشان می‌دهد ذرات حاصل از آتشفشان‌های قمر آیو به سمت دنباله مغناطیسی مشتری کشیده می‌شوند و سپس این ذرات چگال با حرکتی آرام با دنباله عظیم مغناطیسی مشتری هم‌سفر می‌شوند. با تحلیل داده‌های مربوط به این ذرات میلیونی از لحاظ مقدار و انرژی کلی، دانشمندان به این اکتشاف نائل شدند که چگونه گازهای حاصل از آیو یونیزه می‌شوند وبه دلیل وجود میدان مغناطیسی مشتری انرژی می‌گیرند و سپس از این سیستم به بیرون پرتاب می‌شوند.
منبع:سایت مجله نجوم

[مرتضی nvcd]

بهترین روش برای منحرف کردن سیارک‌ها

مطالعات جدید نشان می‌دهد که فضاپیماهای حامل آینه می‌توانند با کانونی کردن نور خورشید بر سیارکی که ممکن است با زمین برخورد کند، آن را از مسیر خود منحرف کنند.
آذر محمد آبادي
۲۲ مهر ۱۳۸۶
سیارک‌هایی با پهنای بیش از ۵ کیلومتر، همانند سیارکی که دایناسورها را منقرض کرد، هر ۶ میلیون سال یکبار زمین را مورد اصابت قرار می‌دهند٬ در حالی که صخره‌های فضایی کوچک‌تر با پهنایی در حدود ۱۴۰ متر حدودا هر ۵۰۰۰ سال یکبار به زمین برخورد می‌کنند و موجب خسارات قابل توجهی می‌شوند. محققان دانشگاه گلاسکو٬ اسکاتلند٬ به رهبری «ماسیمیلیانو واسیل»(Massimiliano Vasile) نه روش مقابله با این اشیا ، از قبیل انهدام آنها با انفجارات هسته ای، را پیشنهاد کرده‌اند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تیم این روش‌ها را بر طبق ۳ معیار ارزشیابی و مقایسه کرده‌اند: میزان تغییراتی که هر روش در مدار سیارک ایجاد می‌کند٬ مدت زمان مورد نیاز برای هشدار و مقدار جرم فضاپیما برای انجام این ماموریت.
روش منتخب٬ استفاده از فضاپیماهای حامل آینه بود. فضاپیما به نزدیکی سیارک پرتاب خواهد شد تا نور خورشید را بر نقطه‌ای از سطح آن کانونی کند.
در این روش فضاپیماها سطح سیارک را تا دمای ۲۱۰۰ درجه‌ی سانتی گراد گرم می‌کنند تا سطح سیارک تبخیر شود. با تبخیر مواد و خارج شدن آن‌ها از سطح٬ نیروی پیشرانش کوچکی در جهت مخالف ایجاد می‌شود و موجب تغییر مدار سیارک می‌شود.
دانشمندان دریافتند که با تعداد ۱۰ فضاپیما با آینه‌هایی به پهنای ۲۰ متر ٬ می‌توانند سیارکی ۱۵۰ متری را در طول ۶ ماه از مسیر خود منحرف کنند٬ و با ۱۰۰ فضاپیما این مدت به تنها چند روز کاهش می‌یابد. این در صورتی است که فضاپیما‌ها در موقعیتی مناسب قرار گیرند.
منحرف کردن سیارکی ۲۰ کیلومتری با کار گروهی ۵۰۰۰ فضاپیمای حامل آینه٬ در حدود ۳ سال و یا بیشتر به طول خواهد انجامید. واسیل تصدیق کرد که تصور پرتاب و کنترل ۵۰۰۰ فضاپیما فراتر از حد تصور است اما وی با یاد آور شدن پرتاب تعداد زیادی ماهواره به منظور ایجاد سیستم موقعیت یاب جهانی(GPS)٬ پرتاب چند ده فضاپیما را در محدوده‌ی توانایی‌های ما دانست.

روش استفاده از آینه‌ها با به کارگیری یک آینه‌ی بسیار بزرگ مستقر بر یک فضاپیما را اولین بار در سال ۱۹۹۳ «جی ملوش»(Jay Melosh) از دانشگاه آریزونا٬ مطرح کرد.


روش دیگری نیز برای منحرف کردن سیارک‌ها پیشنهاد شده است. در این روش فضاپیما به موازات یک سیارک پرواز کرده و با اعمال نیروی گرانش بسیار کم خود به آهستگی سیارک را از مسیر خود خارج می‌کند.
روش منفجر کردن سیارک با استفاده از تسلیحات هسته‌ای نیز روشی قابل استفاده است اما به دلیل احتمال تبدیل شدن سیارک به تکه‌های کوچک‌تر که هنوز می‌توانند زمین را مورد اصابت قرار دهند، روشی نامطلوب محسوب می‌شود.
محتمل ترین نوع سیارک‌ها که ما با آنها روبرو می شویم در گستره‌ی ۵۰ تا ۱۰۰ متر پهنا دارند. این گونه صخره‌های فضایی نيروي نسبتا کوچکی برای انحراف نیاز دارند.
کلارک چپمن (Clark Chapman) از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی٬ کلورادو٬ می‌گوید: "مناسب‌ترین روش، روشی است که مطمئن و قابل کنترل باشد."
وی افزود:" ممکن است بهترین روش٬ برخورد یک فضاپیما با سیارک باشد تا بیشترین تغییرات مورد نیاز را فراهم آورد٬ سپس با استفاده از گرانش فضاپیماهای دیگر٬ تنظیمات کوچک تر انجام خواهد شد."
روش‌هاي ديگر عبارتند از:
-برخورد فضاپيمايي با سرعت زياد به سيارک براي انحراف آن.
-حفاري سيارک و پرتاب تکه‌هايي از آن به خارج براي منحرف کردن آن.
-وصل کردن وسيله‌اي با نيروي پيشران به سيارک جهت منحرف کردن آن
-رنگ کردن سيارک جهت تغيير ضريب بازتاب آن و ايجاد نبروي تابشي براي منحرف کردن سيارک. منبع:نيو ساينتيست ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[مرتضی nvcd]

تشديد اثرات گلخانه‌اي در زهره و مريخ

دانشمندان يك مولكول كمياب را در جو زهره و مريخ یافته‌اند كه نوعي کم‌ياب از دي‌اكسيد كربن است و مي‌تواند عملكرد اثرات گلخانه‌اي را روي زهره تحت تاثير قرار دهد.
در اردیبهشت ۸۶ هنگامي كه سريع‌السير زهره به دومين سياره منظومه شمسي رسيد پديده‌اي غير عادي نظر دانشمندان را به خود معطوف ساخت. تيمي از دانشمندان اروپايي از طيف‌سنج اتمسفري فروسرخ (SOIR)‌ براي بررسی اختفاي خورشيدي پشت زهره استفاده كردند. بررسي اختفاي خورشيد به دانشمندان اجازه مي‌دهد كه نحوه ‌جذب يك طول موج بخصوص به وسیله ی جو سياره را مطالعه كنند.

‌
‌اين طول موج‌ها و ميزان جذب آنها، نوع و مقدار گازها را در اتمسفر زهره مشخص مي‌سازد. در اين بررسي دانشمندان در طول موج ۳/۳ ميكرومتري در ميانه‌ی محدوده فروسرخ طيف، يك پدیده غيرعادي مشاهده كردندكه در طي اختفا به طور منظم با افزايش عمق جو افزايش مي‌يافت. در ابتدا تصور مي‌شد كه يك مولكول آلي شامل كربن و هيدرو‍ژن مسبب اين پديده است اما هيچ مولكول آلي شناخته‌شده‌اي همه خواص اين پدیده را توجيه نمي‌كرد. دانشمندان ناسا با بررسي دوباره ی پديده٬ اثر مشابهي را در طيف جو مريخ مشاهده كردند. دو تيم مشاهدات را با هم مقايسه نمودند. هر دو پديده يكسان بودند و اين سرنخ خوبي بود. جو زهره ضخيم‌تر از مريخ است اما جو هر دو سياره از ۹۵% دي‌اكسيد كربن تشكيل شده است. دانشمندان ناسا دريافتند كه مسبب اين پدیده يك ايزوتوپ دي‌اكسيد كربن است كه يكي از دو اتم اكسيژن آن به جاي هشت پروتون و هشت نوترون(اکسیژن-۱۶)، هشت پروتون و ده نوترون(اکسیژن-۱۸) دارد.

تا كنون جذب مولكول در اين طول موج مشاهده نشده بود اما تحقيقات سه گروه مستقل نتايج يكساني را نشان داد، يك گذار كمياب كه تنها در اين ايزوتوپ ممكن است، باعث ايجاد پديده مذكور مي‌شود. وزن متفاوت اين دو نوع ایزوتوپ اتم اكسيژن به مولكول اجازه مي‌دهد همزمان به دو روش ارتعاشات خود را تغيير دهد اما مولكولهاي حاوي اكسيژن معمولي در هر زمان تنها مي‌توانند يك نوع تغيير داشته باشند.
اين گذار كمياب حتي به مولكول اجازه مي‌دهد انرژي بيشتري جذب كند و بنابراين نقش فعالتري در در اثر گلخانه‌اي ايفا نمايد. اين ايزوتوپ ۱% كل دي‌اكسيد كربن زمين را تشكيل مي‌دهد و مقدارش در جو زمين ۲۵۰۰۰۰ بار كمتر از مقدار آن در جو زهره است. بنابراين، نقش آن روي اثر گلخانه‌اي در زمين كوچك است اما در زهره اثر قابل نوجهی دارد. منبع:nojum.ir

[dariushiraz]

ستاره‌ها چه مدت زنده می‌مانند؟


ستاره‌ها برای مدت‌های متفاوتی زنده می‌مانند که بسته به آن دارد که چقدر بزرگ باشند
ستاره‌ای مانند خورشید حدود 10 میلیارد سال زنده می‌ماند، در حالیکه ستاره‌ای که 20 برابر وزن بیشتری دارد، تنها 10 میلیون سال عمر دارد، حدود یک هزارم عمر خورشید.

ستاره‌ها زندگی‌شان را به صورت ابرهای متراکمی از گاز و غبار آغاز می‌کنند. پس از اینکه یک ستاره شکل می‌گیرد، هیدروژن را به صورت هلیوم تیدبل می‌کند و انرژی به وجود می‌آورد.

و هنگامی که هیدروژن شروع به پایان یافتن می‌کند، این تبدیل یا همجوشی هسته‌ای به مراحل متاخرتری ادامه پیدا می‌کند، مانند تبدیل هلیوم به عناصر سنگین‌‌تر.

اگر ستاره‌ای جرمی کمتر از چند برابر جرم خورشید داشته باشد، نهایتا به یک "کوتوله سفید" بدل می‌شود. اگر این ستاره جرمی بسیار بیشتر داشته باشد، ابتدا به درون فرو می‌ریزد، بعد منفجر می‌شود و به صورت یک "ابرنواختر" گسترش می‌یابد

[Bl@sTeR]

پروژه طراحی و ساخت یک کاوشگر رونده اروپایی برای پرتاب به سیاره مریخ از یک نقطه عطف مهم عبور کرد. به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندسان در این پروژه، یک کیسه هوای منفذدار را که می‌توان از آن برای فرود سریع وسایط نقلیه بر روی این سیاره سرخ استفاده کرد، به نمایش گذاشتند. به گفته این مهندسان وجود یک سیستم ورود، فرود و نشستن کارآمد و مؤثر برای موفقیت در ماموریت اگزومارس ضروری است. موفقیت در آزمایش این فن آوری مورد استقبال هیات های نمایندگی فضایی اروپایی در نشست روز دوشنبه برای بازبینی این پروژه قرار گرفت. پروژه ساخت نمونه اولیه این سیستم کیسه هوایی منفذدار هفته گذشته مورد ارزیابی قرار گرفت

[dariushiraz]

منجمان براي نخستين بار موفق شده‌اند پاره‌اي از مشخصه‌هاي فيزيكي ماده تاريك را در قالب اعداد و ارقام ملموس بيان كنند

ماده تاريك كه كيهان را پر كرده اما با تكنولوژي هاي فعلي قابل رؤيت نيست، يكي از معماهاي بزرگ علم نوين به حساب مي آيد. البته پژوهشگران نسبت به يك چيز اطمينان دارند: اينكه ماده تاريك وجود دارد .
دانشمندان اطلاعات زيادي درباره آنچه ماده «باريوني» مي نامند - ماده «عادي» كه ستارگان، سيارات و موجودات زنده از آن تشكيل شده اند - دارند، اما آنها براي درك ماده اصلي سازنده كيهان در تقلا بوده اند .
اخترشناسان نمي توانند ماده تاريك را مستقيما رديابي كنند زيرا هيچ‌گونه نور يا تشعشعي ساطع نمي كند .
با اين حال حضور آن را مي توان از چرخش محوري كهكشان‌ها استنتاج كرد: ستارگان كهكشان‌ها با چنان سرعتي در حركت هستند كه اگر به خاطر قوه جاذبه يك نوع ماده نامرئي نبود، در اثر قوه گريز از مركز فرار مي كردند و كهكشان ها متلاشي مي شدند يا اصلا از ابتدا شكل نمي گرفتند .
مطالعات نشان مي دهد كه اين ماده تاريك تقريبا 80 تا 85 درصد ماده موجود در جهان را تشكيل مي دهد .
آنها با استفاده از بزرگترين تلسكوپ هاي موجود جهان، از جمله رصدخانه عظيم «وي ال تي» در شيلي (وابسته به رصدخانه جنوبي اروپايي) نقشه هاي سه بعدي كهكشان ها را تهيه كرده و از حركات ستارگان آنها براي «رديابي» تاثير ماده تاريك موجود در ميان آنها و اندازه گيري دقيق وزن آن استفاده كرده اند .
آنها با انجام 7000 محاسبه جداگانه به اين نتيجه رسيدند كه ميزان ماده تاريك موجود در كهكشان ها تقريبا 400 برابر ماده عادي آنهاست .
محتمل ترين نامزد براي ماده تاريي همان «ذرات سنگين با تعامل ضعيف» يا به اصطلاح Wimp است .
دانشمندان معتقدند كه اين ذرات كهن از انفجار بزرگ به جا مانده اند .
برخي تعميم هاي نظريه «مدل استاندارد ذرات بنيادي» داير بر توضيح پذيرفته شده ماده و نيرو، وجود اين ذرات را پيش بيني مي كند. اما وجود آنها همچنين به توضيح ساختمان و هندسه جهان قابل مشاهده كمي زيادي خواهد كرد .
« اكنون به نظر مي رسد كه راه شيري بزرگترين كهكشان موجود در جهان محلي است و حتي از «آندرومدا» هم بزرگتر است . تا همين چند ماه قبل پنداشته مي شد كه جاي آنها برعكس است . »

[dariushiraz]

ستاره‌شناسان اعلام كردند كه دهمين سياره منظومه شمسي كه اخيرا كشف شده است، بزرگتر از سياره كوچك «پلوتو» است

اين مشاهدات جديد به وسيله يك حسگر بسيار حساس موجود بر روي تلسكوپ Iram ثبت شده است كه گرماي ايجاد شده از سوي اين سياره جديد را اندازه‌گيري كرده است.
اين مشاهدات هم‌چنين نشان دادند كه اين سياره تازه كشف شده داراي ويژگي «بازتاب‌پذيري» مشابه با سياره «پلوتو» است.
اين اطلاعات ارزشمند به دانشمندان و ستاره‌شناسان اين امكان را داده است تا به اندازه‌گيري ابعاد اين سياره جديد بپردازند.
گفتني است كه اين شيء ابتدا در سال 2003 كشف شده بود اما سياره بودن آن اخيرا تاييد شد.
فاصله اين شيء از خورشيد بيش از دو برابر فاصله پلوتو از خورشيد است. پيش از اين تصور مي‌شد پلوتو دورافتاده‌ترين سياره منظومه شمسي است.
به گزارش ايسنا، اين بزرگترين جرم آسماني است كه از زمان اكتشاف نپتون در سال 1846 در مدار خورشيد كشف مي‌شود.
هنوز جزييات كاملي در مورد اين جرم آسماني در دست نيست اما مشخص شده است كه در مداري نامتعارف گردش مي‌كند و فاصله آن با خورشيد هرگز كمتر از فاصله نپتون با مركز منظومه شمسي نيست و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌اي دورتر از سياره پلوتون قرار دارد.
به گفته اخترشناسان كمابيش مشخص است كه اين سياره از يخ و توده هاي سنگ تشكيل يافته است.
به دليل خاصيت اين جرم در انعكاس نور، اندازه گيري آن با حاشيه خطاي قابل توجهي همراه بوده و هنوز ابعاد واقعي آن مشخص نشده است.

[dariushiraz]

نیروی ماه قاره ها را به سمت غرب می راند !

به گفته دانشمندان ماه عامل حركت قاره‌ها به سمت غرب است، به طوري كه در آينده‌اي نه چندان نزديك احتمال دارد «واشنگتن دي. سي.» در جايي كه هم اكنون «سان فرانسيسكو» است، قرار بگيرد.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، طبق مطالعات اخير، سطح زمين به واسطه نيروي تاخيري قادر است به تدريج به سمت غرب حركت كند. اين نيروي تاخيري همان نيروي ماه است كه باعث جزر و مد مي شود.
پوسته زمين به صفحات وسيعي تقسيم شده كه به تدريج جابه‌جايي و حركت اين صفحات باعث زلزله، ايجاد كوه‌ها و ريفت‌ها شده كه اين عوامل ناشي از برخورد و يا جداشدن صفحات از همديگر مي باشد.
به عقيده بيشتر دانشمندان علوم زمين اين حركت و جابجايي در نتيجه فوران و سقوط جريان هاي ماگمايي عميق در سطوح زيرين مي باشد.
مطالعات گروهي از زمين شناسان آمريكايي و يك تيم ايتاليايي حاكي از حركت قاره‌ها به سمت غرب مي باشد.
به گزارش ايسنا از پايگاه ملي داده‌هاي علوم زمين، دانشمندان مي‌گويند چرخش زمين به سمت شرق در زير ماه صورت مي گيرد و به دنبال آن نيروي ماه خيلي كم لايه‌هاي سطحي زمين را به عقب نگه داشته و اين كشش - همانند رها كردن دستگيره در فرمان دوچرخه - به تدريج باعث لغزش پوسته به سمت عقب شده است.

[مرتضی nvcd]

ستاره شناسان با تركيب اطلاعات دو تلسكوپ , بزرگترين سياه چاله را كشف كردند.

به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس از سندياگو، اين سياه چاله بخشي از يك سيستم دوتايي در ‪ ،M33‬يك كهكشان نزديك است كه حدود سه ميليون سال نوري از زمين فاصله دارد.
ستاره شناسان با تركيب داده‌هاي "رصدخانه اشعه ايكس چاندار سازمان فضايي آمريكا" و "تلسكوپ جيميني" در "هاوايي"" مشخص كردند كه جرم اين سياه چاله به نام "‪X-7‬ ‪ ۱۵/۷ "M33‬برابر جرم خورشيد است. "جرمو اوروسز" از "دانشگاه ايالتي سن‌ديه‌گو" كه رياست اين مطالعه را بر عهده داشت گفت، اين كشف همه نوع سوالي را درباره چگونگي امكان تشكيل اين سياه چاله مطرح مي‌كند.
اروسز گفت، ‪X-7‬ ‪ M33‬به دور مدار يك ستاره همراه كه هر سه و نيم روز بر روي اين سياه چاله سايه مي‌اندازد، مي‌چرخد. وي همچنين متذكر شد كه اين ستاره همراه داراي يك جرم غير عادي زياد ‪ ۷۰‬برابر جرم خورشيد است. جرم غيرعادي زياد اين ستاره آنرا به بزرگترين ستاره همراه در يك سيستم دوتايي حاوي يك سياه چاله تبديل مي‌كند. اين يافته‌ها در مجله "نيچر" منتشر شده است

[Bl@sTeR]

بر اساس طرحي كه به تصويب شوراي حكومتي چين رسيده است، اين كشور قصد دارد ايجاد پايگاهي را در فضا محقق سازد كه در آن فعاليت‌هاي مختلفي از جمله راهپيمايي فضايي، مكاني براي پهلوگرفتن فضاپيماها و همچنين تاسيس آزمايشگاه فضايي در آن صورت گيرد.
به گزارش ايرنا و به نقل از اسپيس ديلي، يك مقام ارشد در كميسيون علوم، فناوري و صنعت دفاع ملي چين گفت، در عين حال دولت اين كشور قصد دارد ساخت يك ماهواره، فضاپيما و يك سيستم رصد زمين با شفافيت بالا كه در يك كشتي هوايي در استراتوسفر قرار مي‌گيرد را نيز در اولويت قرار دهد.

اين طرح كه چارچوب آن توسط كميسيون علوم فناوري و صنعت دفاع ملي چين تهيه شده است يازدهمين طرح پنج ساله (‪ ( ۲۰۰۶- ۲۰۱۰‬براي توسعه فضايي اين كشور است.

در اين طرح آمده است چين بايد سيستم جهت يابي هوانوردي خود را بهبود بخشد.

اين سيستم بر اساس طرح‌هايي براي پرتاب پنج ماهواره زمين ثابت در مدار زمين و ‪ ۳۰‬ماهواره متوسط مدار زمين است كه خدمات هوانوري و موقعيت يابي در حمل و نقل، هواشناشي، اكتشاف نفت، نظارت بر آتش سوزي جنگل‌ها، پيش بيني بلاياي طبيعي، مخابرات و امنيت عمومي را فراهم مي‌آورد.

چين جدا از پرتاب نخستين مدارپيماي ماه، قصد دارد دومين و سومين مرحله از پروژه‌هاي اكتشاف ماه خود را نيز مورد مطالعه قرار دهد.

چين نخستين ماهواره ماه موسوم به "چانگ يي - ‪ " ۱‬را تا پايان ماه جاري ميلادي پرتاب خواهد كرد.

اين ماهواره ماه چين به دوربين‌هاي پيشرفته و دستگاه‌هاي اندازه‌گيري براي ارسال تصاويرسه بعدي از سطح ماه مجهز مي‌باشد و قادر به‌تجزيه و تحليل داده‌هاي بدست آمده از سطح ماه است و مي‌تواند مطالعاتي در خصوص محيط فضايي بين زمين و ماه انجام دهد.

به گفته دانشمندان چيني، طرح اكتشاف ماه چين براي استفاده صلح آميز از فضاست و چين درحال تحقيقات بيشتر براي دستيابي به‌تجهيزات پيشرفته تحقيقاتي است.

چين تاكنون چند فضاپيماي سرنشين دار به فضا پرتاب كرده‌است وتاسال ‪ ۲۰۲۰‬ميلادي ‪ ۱۶‬طرح فضايي اجرا خواهد كرد.

"لي شوئه‌يونگ" معاون وزير علوم‌و فنون چين نيزابراز اميدواري‌كرد چين با اجراي طرح‌هاي علمي فضايي نهايتا به طرح ايستگاه فضايي بين‌المللي ملحق شود

[dariushiraz]

کاوشگر کاسینی 10 ساله شدکاوشگر کاسینی 10 سال قبل در 15 اکتبر (23 مهر) 1997 با ماموریت کاوش در حلقه ها و قمرهای سیاره زحل از پایگاه کیپ کارناول فلوریدا به فضا پرتاب شد.
به گزارش خبرنگار مهر، اولین تصاویر استثنائی از حلقه های زحل که تا آنزمان هرگز از یک فاصله بسیار نزدیک و با در نظرگرفتن تمام جزئیات مشاهده نشده بود به برکت کاوش های دقیق کاسینی گرفته شد.
این کاوشگر همچنین تاکنون توانسته است رودخانه های متان مایع را در تیتان، بزرگترین قمر زحل شناسایی کند.
کاوشگر کاسینی 10 قبل در چنین روزی یعنی در 15 اکتبر 1997 از پایگاه کیپ کارناوال فلوریدا به طرف زحل پرتاب شد.
این کاوشگر حاصل همکاری میان آژانس های فضایی آمریکا (ناسا)، اروپا (اسا) و ایتالیا (آسی) است. کاسینی از زمان پرتاب همواره مورد توجه تمام دانشمندان دنیا بوده و اطلاعات با ارزشی را در اختیار این دانشمندان گذاشته است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

کاوشگر کاسینی
اولین بار کاوشگر کاسینی در اول جولای 2004 به حلقه های زحل رسید و تصاویر بسیار واضح و نزدیکی را از زیباترین سیاره منظومه شمسی به زمین ارسال کرد.
در حقیقت کاسینی در آن زمان موفق شده بود با طی مسافتی در حدود 20 هزار کیلومتر در بالای ابرها خود را به حداقل فاصله از سیاره زحل برساند.
این نزدیکترین فاصله ای بود که کاوشگرهای زحل توانسته بودند به آن دست یابند به طوری که سه کاوشگری که پیش از آن تصاویری را از زحل ارسال کرده بودند هرگز موفق نشده بودند تا این اندازه به این سیاره نزدیک شوند.
پیش از کاسینی، پایورنر (Pioneer) در سال 1979، ویاجر 1 (Voyager 1) در سال 1980 و ویاجر 2 (Voyager 2) در سال 1981 به کاوش در این سیاره پرداخته بودند.
تصاویر و اطلاعات متعددی که کاسینی با درنظر گرفتن جزئیات بی سابقه از این سیاره به زمین ارسال کرد، امکان بررسی و مطالعه مکانیزیم هایی که 5/4 میلیارد سال قبل در شکل گیری یکی از زیباترین سیارات منظومه شمسی رخ داده بودند را در اختیار دانشمندان قرار داد.
از میان رکوردهایی که کاسینی به ثبت رسانده است، می توان به اولین تصاویری اشاره کرد که این کاوشگر در 14 ژانویه 2005 از تیتان، بزرگترین قمر زحل به زمین فرستاد.
در حقیقت این تصاویر شگفت انگیز، دنیایی زنده را به تصویر می کشید که در آن رودخانه های هیدرات کربنی در جریان بودند.
همچنین این کاوشگر در بهار سال 2006 موفق شد آثار حضور آب را در یک قمر دیگر زحل با عنوان "انسلادو" (Encelado) کشف کند. تلاش های کاوشگر کاسینی در کشف رازهای زحل و قمرهایش همچنان ادامه دارد.
منبع . ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
در آخرین تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی ،زمین همچون نقطه آبی کم رنگ در میان حلقه های زحل نمایان گردید. پس از فضاپیمای ویجر 1 این دومین تصویری است که در دور دست های منظومه شمسی از زمین گرفته شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در سپتامبر(مهر) گذشته سیلی از تصاویر بی نظیر فضاپیمای کاسینی به سوی زمین روانه شد و متعاقب آن دانش ما پیرامون ارباب حلقه های منظومه شمسی،سیاره زحل افزایش یافت، از تعداد اقمار و حلقه های آن گرفته تا نوع ترکیب و مواد سازنده آنها ، بررسی ستارگان در پس زمینه حلقه ها به هنگام اختفا و ده ها داده با ارزش دیگر.

در هفته های اخیر ، شمار زیادی از دانشمندان و زیست اخترشناسان ایالات متحده و سایر کشور های جهان در سومین کارگاه نقطه آبی کم رنگ (Pale Blue Dot)در سالن افلاک نمای آلدر شیکاگو گرد هم آمدند تا به بررسی تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی از زمین و جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی بپردازند.یکی از مهم ترین اهداف این نشست، تهیه تصویر(نقاط آبی کم رنگ) از سیارات فرا خورشیدی است که در آنها حیات وجود دارد، درست مانند تصاویر فضاپیمای کاسینی از زمین.

اما در این بین پرسشی اساسی مطرح است؛ "اگر دانشمندان موفق شدند چنین تصاویری تهیه کنند، چگونه می توان تشخیص داد که آیا در این سیارات حیاتی وجود دارد یا خیر؟"

دکتر وس تروب از آزمایشگاه موتور های پیشران سازمان فضایی ناسا در این باره می گوید: اگر ما بتوانیم چنین تصویری از سیاره ای در فراسوی خورشید بدست آوریم، رنگ آبی علاوه بر این که بیان گر وجود جو است می تواند نشانی از وجود حیات در این سیاره نیز باشد.
در منظومه شمسی زمین تنها سیاره ای است که همچون نقطه آبی کم رنگ در پهنه بی کران فضا می درخشد.دلیل آبی بودن زمین نیز ، پخش شدن این رنگ توسط جو سیاره است.



در این بین رنگ ها فقط به عنوان یک راهنما عمل می کنند.به بیان دیگر یک سیاره می تواند جو داشته باشد بدون اینکه آبی باشد.برای نمونه مریخ هم دارای جوی نسبتا نازک قرمز رنگ است.

در این بین زیست اخترشناسان برای تصمیم گیری نهایی پیرامون احتمال وجود حیات در یک سیاره و یا قابل سکونت بودن آن نیازمند اطلاعات بیشتری هستند.آنها امیدوارند با بهره گیری از داده های تصویری و طیفی( هر مولکول در طیف طول موج خاصی تابش می کند)، نسل آتی کاوشگر های سیارات زمین مانند، اطلاعات لازم را بدست آورند.

یکی دیگر از روش های تعیین احتمال وجود و یا عدم وجود حیات در یک سیاره بررسی و سنجش میزان دی اکسید کربن و بخار آب و متعاقب آن یافتن پاسخی برای این سوال که " آیا در این سیاره جو و یا اقیانوسی وجود دارد؟" وجود جو علاوه بر تولید هوا ، هم چون پوششی سیاره را گرم نگاه داشته و آن را در مقابل امواج مضر فرابنفش و پرتو های کیهانی محافظت می کند.این در حالی است که اقیانوس ها در متعادل نگاه داشتن دمای سیاره و همچنین تولید آب مایع (به عنوان عاملی حیاتی)، نقشی اساسی دارند.
وجود سایر مولکول ها مانند اکسیژن متان و ازن، گویای این حقیقت اند که حیات هم اکنون در سیاره شکل گرفته است.در زمین اکسیژن و متان به ترتیب توسط گیاهان و موجودات میکرونی تولید می شوند.این گاز ها به خودی خود مدت زیادی دوام نمی آورند و همواره باید توسط موجودات زنده تولید گردند.این امر خود دال بر وجود عامل حیات در سیاراتی است که این گونه گاز ها در آنها یافت می شود.البته این عامل نسبی است؛ برای نمونه در جو تیتان، قمر سیاره زحل میزان زیادی گاز متان وجود دارد در حالی که تا کنون اثری از حیات در آن یافت نشده است.



به عقیده دانشمندان اکسیژن در مقایسه با متان،عاملی مطمئن تر است.دکتر ویکتوریا میدوز از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در این باره می افزاید: اگر میزان زیادی از هر دو گاز با هم کشف گردند،بهتر از یافتن یکی از آنها است.برای نمونه وقتی ما کربن دی اکسید، اکسیژن،بخار آب و متان را به یک باره در سیاره ای بیابیم، بدون شک به زمینی دیگر نگریسته ایم.

لازم به ذکر است که وجود هر مولکول نشانه خوبی برای حیات نیست، مثلا مقدار زیاد ايندريد سولفورو (گاز سنگينی‌ به فرمول‌SO2)نشان گر سیاره ای خشک و مرده است.این ماده شیمیایی در آب های اقیانوس حل می شود، پس اگر در سیاره ای مقدار زیادی از این ماده یافت شد،به آسانی در می یابیم که آب به میزان کافی در سیاره وجود ندارد. زهره با جو بسیار ضخیم خود( متشکل از کربن دی اکسید و سولفور ) نمونه ای از این سیارات است.

زیست اخترشناسان بر این باورند که با برسی تغییرات رنگ یک سیاره در طیف فرو سرخ در بازه زمانی نسبتا طولانی ، می توان به وجود حیات در سیاره پی برد.در زمین اغلب این دگرگونی ها حاصل تغییرات آب و هوایی، تمدن، اقلیم و... می باشد.

میدوز در پایان خاطر نشان کرد که وقتی به جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی می پردازیم ،باید منتظر پدیده های پیش بینی نشده ای باشیم، زیرا سیارات در گذر از مراحل پیچیده تکامل، تغییرات فراوانی یافته اند.تحقیقات اخیر حاکی از آنند که سیارات بسیار با هم متفاوتند.این موضوع زمانی اهمیت می یابد که ما در راستای کاوش های خود برای سیارات گوناگون روبرو هستیم و شاید این شانس را داشته باشیم تا به جستجوی دنیا های بیگانه نیز بپردازیم.
زمين ما كه روزی مركز عالم تصور می‎ شده امروزه همچون جواهر آبی رنگ كوچکی در فضای بيكران قوطه ‎ور است.

منبع . ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
آب در یکی از قمرهای زحل ( کیوان )
انسلادوس قمر زحل ، یکی از اسرار آمیز ترین قمر های منظومه شمسی است که هنوز دانشمندان موفق به حل بسیاری از معماهای آن نشده اند . یکی از این معماها که مدتهاست ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده ، یخ فشان های عظیم این قمر است .

عاملی باعث گرم شدن انسلادوس و در نتیجه ایجاد یخ فشان و آبفشان های عظیم در این قمر می شود ، ذرات یخ آبی که از این یخ فشان ها فوران می کند به مدار زحل می رود و گاهی نیز به حلقه های زحل می پیوندد.

ناسا تصمیم دارد تا در سال 2008 دوباره کاسینی را به سمت این قمر هدایت کند و تحقیقات خود را بر روی این این قمر ادامه دهد ، با توجه به اینکه کاسینی این بار باید از میان ذرات فوران کرده از یخ فشان ها به سمت انسلادوس حرکت کند ، مهندسان ناسا نگران هستند که مبادا برخورد کاسینی با این ذرات باعث صدمه دیدن دستگاه های حساس فضاپیما شود .

در 12 مارس 2008 کاسینی از فراز انسلادوس عبور خواهد کرد و در این عبور تنها 100 کیلومتر با سطح این قمر فاصله خواهد داشت .این عبور یک فرصت استثنایی برای دانشمندان محسوب می شود . دانشمندان می توانند به کمک کاسینی ترک های اطراف قطب جنوب انسلادوس موسوم به نوار ببر را به طور کامل بررسی کنند و از طرفی برای همیشه به جواب این سوال مهم پی ببرند که منشا این یخ آب ها در انسلادوس کجاست ؟

این عبور نزدیک هرچند می تواند فرصت فوق العاده ای را برای دانشمندان فراهم کند اما برای فضاپیمای کاسینی خطرناک محسوب می شود زیرا کاسینی باید از میان یخ فشان ها عبور کند . برخی از دانشمندان نگرانند که برخورد ذرات یخ باعث آسیب رساندن به دستگاه های بسیار حساس کاسینی شود .

دانشمندان تا کنون توانسته اند با استفاده از طیف نگار ماورای بنفش کاسینی میزان این ذرات و تراکم آن ها در زمان انجام ماموریت پیش بینی کنند. مطابق این پیش بینی احتمال برخورد ذرات با کاسینی 1 ذره از 500 ذره می باشد ، هرچند این پیش بینی امیدوار کننده است اما بازهم نگرانی ها ادامه دارد زیرا اگر اندازه ذره برخود کننده بزرگ باشد می تواند برای همیشه کاسینی را با مشکل موجه کند و این موضوع دوباره ریسک ماموریت را بالا می برد.

فضاپیمای کاسینی در آخرین تصویر ارسالی خود به زمین اولین دریاچه های یافته شده بر روی تیتان را به نمایش گذاشت.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

روز شنبه اول مهرماه. زمانی که پس از دریافت آخرین تصویر از فضاپیمای کاسینی در سازمان فضائی ناسا شور و اشتیاقی بی اندازه بین اعضاء طرح سازنده کاسینی برپا شد. نمای ارسالی تصویری معمولی نبود. می توان گفت سوزه ای را که کاسینی شکار کرده بود کم نظیر و حتی بی نظیر بود. این فضاپیمای ده ساله توانسته بود اولین دریاچه ها را بر روی تیتان بیابد. دو دریاچه ای که به هم ارتباط داشتند. اما محتوای آنها متان و اتان بود نه آب! مدتها بود که دانشمندان به دنبال آنها بر روی سطح تیتان بودند تا اینکه کاسینی با استفاده از دو دوربین تصویر برداری خود توانست آنها را بیابد. طولشان 60 کیلومتر و عرضشان تقریبا 40 کیلومتر تخمین زده می شود. چیزی که دانشمندان را شگفت زده کرده است اینکه ساختار این دو دریاچه بسیار شبیه به دریاهای موجود در زمین خودمان است. فقط به جای اینکه آب داشته باشند محتوی اتان و متان مخلوط هستند. موضوع زمانی جالب می شود که بدانید محتوای آنها در فصل تابستان تیتان به صورت مایع در می آید. هم اکنون نیمکره شمالی تیتان میزبان زمستان و نیمکره جنوبی آن پذیرای تابستان است. قبلا کاسینی با یافتن ابری بزرگ از اتان بر فراز نیمکره جنوبی تیتان دانشمندان را به این فکر انداخته بود که بتوانند به وجود این دریاچه ها بر روی سطح تیتان پی ببرند.این یافته کاسینی گامی نو در جست و جوی حیات فرا زمینی در منظومه شمسی خودمان به شمار می آید. فضاپیمای کاسینی محصول همکاری سازمانهای فضائی ناسا و اسا و ایتالیا است که سفر خود را از سال 1997 برای کاوش در قلمرو زحل آغاز کرد. برای اطلاعات بیشتر از این فضاپیما و همچنین این یافته بزرگ اینجا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) را کلیک کنید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع . ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

***
دو عکس زیبا که با گوگل ارث گرفته شده .

عکس اول . ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

عکس دوم . ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[dariushiraz]

چين درصدد پرتاب يك ماهواره برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني براي فرانسه است .
به گزارش روز شنبه خبرگزاري شين هوا ، قراردادي در اين خصوص ميان شركت صنايع ديوار بزرگ چين و "چاينا ست كام" هفته گذشته در پكن به امضا رسيد .
بر اساس اين قرارداد ، چين اين ماهواره را سال آينده ميلادي با يك فروند راكت " لانگ مارچ - ‪ ۳‬بي" ساخت اين كشور به فضا پرتاب خواهد كرد .
ماهواره ي ‌فرانسوي كه ‌با پرتاب آن ‪۳۰۰‬برنامه تلويزيوني به شبكه‌هاي تلويزيوني در چين، اقيانوس آرام و اقيانوسيه افزوده خواهدشد، از مركز پرتاب ماهواره " شي چانگ " در استان " سي چوان " در جنوب غرب چين به‌فضا پرتاب خواهدشد .
"لانگ مارچ " راكت حامل چين مي‌باشد كه از اكتبر سال ‪ ۱۹۹۶‬ميلادي تاكنون چين ‪ ۴۶‬پرتاب موفق با آن انجام داده است .
"چاينا ست كام" ، شركت ارتباطات ماهواره‌اي چين و يكي از شش شركت بزرگ مخابراتي اين كشور محسوب مي‌شود كه قصد دارد با همكاري شركت ديوار بزرگ چين ماهواره فرانسوي شركت "آلكاتل آلينا" فرانسه را به فضا پرتاب كند .

[dariushiraz]

تلسکوپ فضايي اسپيتزر به تازگي منظومه هاي ستاره اي غول پيکر به دور دو ستاره ي بسيار پر جرم يافته است.جرم اين دو ستاره ۳۰ و ۷۰ برابر جرم خورشيد است.اين ستارگان بادهاي ستاره اي شديدي در اطراف خود ايجاد مي کنند و در نتيجه باقي ماندن مواد در نزديکي اين ستاره ها بسيار عجيب به نظر مي رسد.اخترشناسان معتقدند که اين منظومه ها از مواد يخي که شباهت زيادي به مواد موجود در کمربند کويي پر منظومه شمسي دارند تشکيل شده اند و فاصله ي آنها از ستاره ي مرکزي به ۶۰ برابر شعاع مدار پلوتو مي رسد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصويري از ستاره اي غول پيکر و حلقه ي غبار به دور آن در مقايسه با منظومه ي شمسي

[dariushiraz]

ایرنا

گوزنها در هنگام شب قادر به ديدن اتومبيل‌ها نيستند ، زيرا نور شديد چراغ اتومبيل‌ها باعث مي‌شود كه چشم آنها قدرت بينايي خود را از دست بدهد.
به گزارش ايرنا به نقل از سايت انجمن نجوم آماتوري ايران ، ستاره- شناسان نيز با مشابه چنين پديده‌اي مواجه هستند، آنها نمي‌توانند كهكشان- هايي را كه در زمينه‌اشان كوازارهاي درخشان با نورهاي خيره‌كننده قرار دارد مشاهده كنند، زيرا نورهاي درخشان كوازارها اين كهكشانها را تحت الشعاع خود قرار مي‌دهند.
روش جديدي وجود دارد كه مي‌توان نورهاي اضافي موجود را از تصوير جدا كرد و با حذف نورهاي خيره‌كننده اي كه باعث محو شدن جزئيات اين كهشكانها شده‌اند، مي‌توان به نمايي از اين كهكشان‌ها دست يافت.
نيكولاس بوچ ستاره شناس موسسه ماكس پلانگ در مونيخ آلمان مي‌گويد سختي كار در حقيقت كشف و مشاهده رده اين كهكشان‌ها بواسطه اين حقيقت است كه درخشندگي كوازارها بسيار زياد و غيرقابل قياس با نور اندك كهكشانهاي مزبوراست.
كوازارها كوچك و دور هستند، مانند يك فانوس كيهاني فوق‌العاده درخشان كه نور بسيار زيادي را توليد مي‌كنند و مشخصا نورشان از يك كهكشان بزرگ و يكپارچه به اينجا مي‌رسد ، هر چند اين اجرام تابندگي زيادي دارند ، ولي در هنگام سير نور آنها به سمت تلسكوپهاي زميني، در فضا مقداري ازنورشان توسط اجرام بين راه جذب مي‌شوند و همين كمك بسيار بزرگي براي يافتن محل كهشكان- هاي مذكوراست.
بوچ و تيمش در ميان فهرست‌هاي بزرگي از اطلاعات كوازارها جستجو كردند و با تعمد برخي از آنها را كه درنور شديدشان غوطه‌ور هستند از اين فهرست‌ها استخراج كردند، سپس با بكارگيري تلسكوپ ‪ Vlt‬رصدخانه جنوبي اروپايي، مستقر در كوههاي شمال كشور شيلي، تيم جستجوي خود را براي يافتن كهشكان‌هاي نزديك يا محصور در پولسهاي نور كوازارها آغاز كردند.
ستاره شناسان براي اين كار از طيف سنج مادون قرمز تلسكوپ وي ال‌تي (‪ ( Sinfoni‬استفاده كردند و ‪ ۲۰‬ناحيه از آسمان را در اطرف كوازارها مورد بررسي قرار دادند و كهكشانهايي در زماني كه جهان تنها ‪ ۶‬ميليارد سال سن داشت ، يعني چيزي حدود نيمي از عمر عالم تاكنون ، در هفتاد درصد مواقع آنها توانستند كهشكانهاي پنهان شده در نور شديد كوازارها را پيدا كنند.
حتي ستاره شناسان اين تيم توانستند ‪ ۱۴‬عدد از اين كهشكان‌هاي پنهان شده در نور شديد و باورنكردني اين كوازارها را با تلسكوپ ‪ Vlt‬ثبت كنند.
بوچ گفت او خيلي شگفت‌زده بود نه به اين خاطر كه او و تيمش توانسته‌اند تعداد زيادي از كهكشانهاي پنهان را كشف كنند بلكه به اين خاطر كه اين كهشكان‌ها ، فقط كهكشان‌هاي معمولي نبودند.
او مي‌افزايد آنها فعالانه در حال ساخت تعداد بيشماري از ستارگان جوان و پر قدرت و مانند كهشكاني از ستارگان انفجاري هستند.
كلين پروكس از موسسه ستاره شناسي كمبريج مي‌گويد اين طيف از كهكشانها جايي براي توليد ‪ ۲۰‬ستاره معادل خورشيد ما در هر سال مي‌باشند.
اين تيم عقيده دارند كه كاوش هايشان محركي براي كاوش‌هايي نو در كشف كهكشان‌ها در عالم هستي خواهد بود.

[dariushiraz]

تكميل تلسكوپ GMT تا سال 2016


تلسکوپ غول پیکر ماژلان یا GMT با قطر 24.5 متر نتیجه یک قرن تجربه دانشمندان در ساخت تلسکوپ طبق برنامه ریزی در سال 2016 میلادی تکمیل خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تلسکوپ غول پیکر ماژلان یا GMT با قطر 24.5 متر نتیجه یک قرن تجربه دانشمندان در ساخت تلسکوپ طبق برنامه ریزی در سال 2016 میلادی تکمیل خواهد شد.کنسرسیوم سازنده تلسکوپ محلی با نام Las Campanas در کشور شیلی را جهت ساخت رصدخانه انتخاب کرده است.ارتفاع زیاد٬ آب وهوای خشک وشرایط فوق العاده دید ودسترسی به نیمکره جنوبی آسمان از دلایل انتخاب اعلام شده اند.این تلسکوپ شامل هفت آیینه با قطر 8.4 متر خواهد بود .ساخت اولین آیینه از سال 2005 آغاز شده است وتا سال 2009 ادامه خواهد داشت.دقت سایش این آیینه در حد یک میلیونیوم اینچ ودر حد تئوری خواهد بود.این تلسکوپ می تواند به بسیاری از سئوالات ستاره شناسی از قبیل سیاهچاله ها ٬سیارات فراخورشیدی ٬آفرینش کیهان و..... پاسخ دهد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت رسمی این تلسکوپ مراجعه نمایید.

آدرس رسمی این تلسکوپ: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[dariushiraz]

"سازمان فضايي آمريكا" (ناسا) روز سه‌شنبه اعلام كرد، ستاره شناسان آمريكايي بزرگترين سياه‌چاله را در صورت فلكي "كاسيوپه" (ذات الكرسي) كشف كردند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از واشنگتن اين سياه‌چاله به دور ستاره‌اي به فاصله ‪ ۱/۸‬ميليون سال نوري از زمين مي‌چرخد و جرم آن ‪ ۲۴‬تا ‪ ۳۳‬برابر جرم خورشيد است كه بي‌سابقه‌ترين جرمي است كه تا كنون از يك سياه‌چاله به ثبت رسيده است.
ناسا اعلام كرد، اين تازه وارد عظيم بر ابر سياه‌چاله‌اي كه پيش از اين در روز ‪ ۱۷‬اكتبر (‪ ۲۵‬مهر) در كهكشان ‪ M33‬كشف شد و جرمي ‪ ۱۶‬برابر جرم خورشيد دارد، غلبه مي‌كند.
سياه‌چاله‌ها از چنان ميدان‌هاي جاذبه‌اي قدرتمندي برخوردارند كه حتي نور نيز نمي‌تواند از آنها خارج شود.
ستاره شناسان با اندازه‌گيري گازهاي منتشره از اين سياه چاله‌ها و اثر جاذبه‌اي آنها بر ستارگاني كه بدورشان مي‌چرخند، جرم آنها را تخمين مي‌زنند.
"آندريا پريستويچ" از "مركز فيزيك نجوم هاروارد - اسميت‌سونيان" در كمبريج در ماساچوست كه رياست اين مطالعه را بر عهده داشت و گروه تحقيقاتي وي سياه‌چاله جديد را با استفاده از "رصدخانه اشعه ايكس چاندار ناسا" كشف كردند.
كشف آنها در شماره روز اول نوامبر (‪ ۱۰‬آبان) "گزارش‌هاي مجله فيزيك نجوم" منتشر مي‌شود.
وي افزود، آنها اكنون مي‌دانند كه سياه چاله‌ها كه از ستاره‌هاي در حال مردن تشكيل مي‌شوند مي‌توانند بسيار بزرگتر از اندازه‌اي باشند كه تاكنون تشخيص داده شده‌اند.

[ghazal_ak]

به گزارش خبرگزاری مهر، زوج کهکشان Arp 87 یکی از صدها زوج کهکشانی است که در فضای اطراف کهکشان راه شیری واقع شده اند.
این زوج کهکشان نخستین بار در دهه 70 توسط "هالتون آرپ" (Halton Arp) کشف شد. اما وضوح بالای تصویری که به تازگی تلسکوپ فضایی هابل به زمین ارسال کرده است، جزئیاتی از این کهکشان ها را که تاکنون ناشناخته بودند نشان می دهد.
براساس گزارش روزنامه تلگراف، NGC 3808 که در طرف راست تصویر دیده می شود، یک کهکشان مارپیچ است. این کهکشان یک حلقه درخشان ستاره ای دارد که به شکل یک نوار گرد و غبار ستاره ای مشاهده می شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
زوج کهکشان Arp 87
امتداد گاز و گرد و غبار این کهکشان به کهکشان همراهش با عنوان NGC 3808A که در طرف چپ تصویر وجود دارد، منتهی می شود.
NGC 3808A هم یک کهکشان مارپیچ است که در این تصویر تنها یک طرف آن دیده می شود. این کهکشان از یک حلقه چرخان تشکیل شده که محتوی ستارگان و ابرهای گازی بین ستاره ای است.
از دیدگاه علمی نکته جالب توجه این تصویر این است که هر دو کهکشان تحت تاثیر واکنش های گرانشی همدیگر قرار دارند.

[dariushiraz]

ایرنا

دانشگاه كيل انگليس اعلام كردند ستاره شناسان مركز "جستجوي سيارات با استفاده از دوربين‌هاي داراي زاويه ديد وسيع" (‪ ،(wasp‬سه سياره جديد كشف كردند.
به گزارش ايرنا و به نقل از شين‌هوا، عبور اين سيارات خارج از منظومه شمسي موسوم به "‪ "wasp-4" ،"wasp-5‬و "‪ "wasp-3‬از مقابل ستاره خود، مشاهده شد.
وسپ ‪ ،۳‬سومين سياره‌اي است كه اين تيم آن را در نيمكره شمالي و با استفاده از دوربين "ابر وسپ" كه در جزاير قناري نصب شده، كشف كرده است.
وسپ ‪ ۴‬و وسپ ‪ ،۵‬نخستين سياراتي هستند كه توسط دوربين‌هاي پروژه وسپ در آفريقاي جنوبي كشف شدند اين امر به تاييد ستاره‌شناسان سوئيسي و فرانسوي نيز رسيده است.
به گفته "كول هلير" از دانشگاه كيل، وسپ ‪ ۴‬و وسپ ‪ ۵‬اكنون درخشان‌ترين سياراتي هستند كه در آسمان نيمكره جنوبي عبور مي‌كنند.
وي افزود با مشاهده عبور يك سياره مي‌توان اندازه و جرم سياره و مواد تشكيل‌دهنده آن را تعيين كرد از اين رو اكنون مي‌توان از اين سيارات براي مطالعه چگونگي شگل‌گيري منظومه شمسي استفاده كرد.
"دان پولاچو" از دانشگاه كويين بلفاست گفت ما تنها تيمي هستيم كه سيارات عبوركننده را در نيمكره شمالي و جنوبي كشف كرده‌ايم، اين نخستين بار است كه از ابر دوربين‌هاي وسپ كه پوشش كاملي از تمامي آسمان ارائه مي‌كند استفاده كرديم.
"اندرو كامرون" ستاره‌شناس دانشگاه سنت اندرو گفت هر سه اين سيارات مشابه مشتري در منظومه شمسي هستندژ، اما آن قدر نزديك به خورشيد خود مي‌گردند كه يك سال آنها كمتر از دو روز طول مي‌كشد. اين سيارات كوچكترين دوره زماني گردشي را كه تاكنون كشف شده است، دارا هستند.
نزديك بودن اين سيارات به ستاره‌شان موجب شده تا دماي سطح آنها بيش از دو هزار درجه سانتي گراد باشد از اين رو بعيد است حياتي كه ما در نظر داريم در آن جا وجود داشته باشد.
پروژه وسپ بلند پروازانه‌ترين پروژه در جهان براي كشف سيارات بزرگ است.

[dariushiraz]

رگبار شهابي ثوري از امشب در آسمان تهران رويت مي‌شود

ایرنا

كارشناس علمي و مسوول رصدخانه مركز علوم و ستاره شناسي تهران گفت:
رگبار شهابي ثوري از امشب به مدت ‪ ۲۷‬روز در آسمان تهران رويت مي‌شود.
"زهرا مبيني" روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا افزود: در اين مدت مي‌توان تا ‪ ۱۰‬شهاب در ساعت را شمرد كه در ظاهر از منطقه نزديك خوشه قلايص و پروين مي‌آيند.
وي اظهار داشت: منشا شهاب هاي ثوري باقي مانده هاي دنباله دار "انكه" هستند كه دوره گردش آن به دور خورشيد بيش از سه سال است.
وي افزود: شهاب هاي ثوري روشن و كم سرعت‌اند و در نتيجه زيبايي آنها، كمي تعدادشان را تحت الشعاع قرار مي‌دهد.
كارشناس علمي و مسوول رصدخانه مركز علوم و ستاره شناسي تهران گفت:
شهاب‌ها كه گاهي آنها را "تير شهاب" نيز مي‌نامند، ذرات موجود در فضا بوده كه به اتمسفر زمين برخورد كرده و به علت سرعت زيادشان مي‌سوزند و در نتيجه به صورت شعاع نور با حركت خطي، لحظه اي در آسمان ظاهر و زود محو مي‌شوند.
مبيني افزود: البته اين اتفاق در روز نيز رخ مي‌دهد اما به دليل وجود نور خورشيد ديدن آن‌ها در روز امكان پذير نيست.
وي در خصوص منشا شهاب‌ها يادآور شد: علت وجود شهاب‌ها ذرات به جا مانده از دنباله دارها در فضاست كه زمين برخي مواقع از درون آن ها عبور مي‌كند.
وي خاطر نشان كرد: اين احتمال نيز وجود دارد كه موجوديت آنها از ذرات بين سياره اي و سيارك‌ها باشد و البته ممكن است تعدادي نيز منشا بين ستاره اي داشته باشند.

[cityslicker]

كشف خرده سياره‌هاي جديد در منظومه شمسي


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروهی از سیاره شناسان ایتالیایی موفق شدند شش خرده سیاره جدید را در منطقه بین سیارات مریخ و

مشتری کشف کنند.




گروهي از سياره شناسان ايتاليايي موفق شدند شش خرده سياره جديد را در منطقه بين سيارات مريخ و مشتري كشف كنند.
به گزارش ايرنا ، سياره شناسان انجمن نجوم و هواشناسي "فريولانا" شش خرده سياره جديد را كشف كردند، اين شش جرم آسماني بين ‪۵۰۰‬ متر تا سه كيلومتر قطر دارند و در فاصله بين ‪ ۱۲۰‬تا ‪ ۲۲۰‬ميليون كيلومتراز زمين واقع شده‌اند.
اين كشف در ادامه بررسي يك شهاب سنگ كه از سال ‪ ۱۹۹۹‬تاكنون رصد نشده بود انجام شد، اين شهاب كه " رمنزاكو " نام دارد در سال ‪ ۱۹۹۷‬به دست سياره شناسان اين مركز كشف شد.
اين دانشمندان نتايج اين كشف را به مركز خرده سيارات در كمبريج آمريكا ارسال كردند و اين مركز وجود اين شش خرده سياره را تاييد كرد.
نور اين خرده سيارات بسيار ضعيف است به طوري كه درخشان‌ترين آن‌ها حدود ‪ ۱۵۰‬هزار برابر ضعيف تراز كم نورترين ستارگاني است كه با چشم غير مسلح قابل رويت هستند.
اين مركز تحقيقاتي اكنون در حال ادامه تحقيقات خود در خصوص مدار حركت اين خرده سيارات است.


منبع خبر : جام جم آنلاين

[dariushiraz]

گروهی از اخترسناسان به رهبری ویلیام ریچ (مرکز علمی اسپیتزر) و مرک کوچنر (مرکز پرواز های گادارد ناسا) با استفاده از تلسکوپ فضایی فرو سرخ اسپیتزر به بررسی فضای اطراف کوتوله ی سفید G۲۹-۳۸ در صورت فلکی حوت پرداختند . طی این رصد غباری از جنس سیلیکات در اطراف این کوتوله سفید دیده شد که می تواند بقایای بجا مانده از منظومه ی سیاره ای ستاره ی اولیه باشد . احتمالا آینده منظومه شمسی ما نیز این گونه رقم خواهد خورد.



توضيحات جنبي مرتبط:

وقتی ستاره ای شبیه به خورشید ما سال های پایانی عمر خود را سپری می کند به غول سرخی تبدیل می شود . طی این مرحله ستاره لایه های بیرونی و گرمای خود را از دست می دهد و در خود می رمبد . حاصل کره ای است با چگالی بالا ، سرد و بی فروغ که کوتوله سفید نامیده می شود.اما اگر این ستاره سیاره ، سیارک و دنباله دار (احتمالی) داشته یاشد چه بر سر آنها می آید ؟

اکثر سیارک ها و دنباله دار ها به فضای میان ستاره ای رانده می شوند و تعداد کمی از آنها در منظومه باقی می مانند . به دلیل موج انفجاری ستاره ، سیارک ها و دنباله دارهای بجا مانده تغییر مدار داده و به ذرات کوچکتری خورد می شوند . بر اساس مدل های ارائه شده اگر دنباله داری به ذرات غبار تبدیل شود می توان بقایای آن را به صورت ابر های سیلیکات جستجو کرد.

در منظومه شمسی ما دنباله دار هایی وجود دارند که مدارشان از نزدیکی خورشید عبور می کند و این امر باعث تکه تکه شدن آنها می شود . فضاپیما SOHO تصاویر زیادی از این دنباله دارها ارائه کرده است ، این مطلب درستی تکه تکه شدن دنباله دارهای اطراف کوتوله G۲۹-۳۸ را تائید می کند . دنباله دار مشهور شومیکر-لوی ۹ که در تیر ماه ۱۳۷۲ با سیاره مشتری برخورد کرد در اثر عبور از نزدیکی سیاره مشتری به بیش از ۱۲ قطعه بزرگ تقسیم شد.

اگر مدل ها درشت باشند ، غباری که اختر شناسان در اطراف این کوتوله دیده اند تنها چند سال دوام می آورند . غبار اطراف کوتوله به صورت مارپیچی بلعیده میشود نور تابش شده از کوتوله را جذب میکند ، دمایش بالاتر می رود و گرمای تابش شده از این غبار توسط اسپیتزر آشکار می شود .

به نظر می رسد که توده ی عظیمی از سیارک ها و دنباله دارها فضای اطراف G۲۹-۳۸ را احاطه کرده باشد چون غبار اطراف این کوتوله سفید به سرعت در حال جایگزینی است.

این تیم هنوز اطلاعی در مورد سرنوشت سیارات ندارد . اگر بقایایی از سیارات بجا مانده باشد سرد تر از آن هستند که اسپیتزر قادر به آشکار سازی آنها باشد . وجود این بقایا هنوز به صورت یک معما است. با این حال با بررسی سرگذشت دنباله دارها ، اخترشناسان یک قدم به پیش بینی آینده منظومه شمسی نزدیک تر شدند .

(این کشف در ۲۱ |آذز ۸۴ در مجله Astrophysical ارائه شد.)

[dariushiraz]

نواختر پرنور آسمان!

نواختر RS - مارافسای پس از 21 سال بار دیگر درخشيدن گرفته است و در حد دید چشم غیر مسلح است.


توضيحات جنبي مرتبط:

صورت فلکی مارافسای جولانگاه یک ستاره متغییر نامتعارف به نام RS-مارافسای است. این ستاره یک سیستم دوتایی است و از دو عضو که یکی از آنها یک غول سرخ از رده طیفی M۲ و دیگری هم یک ستاره کوچک بسیار چگال است، تشکیل شده است. بدین ترتیب ستاره کوچکتر جرم ستاره بزرگتر را جذب می کند و در نتیجه هنگامی که جرم جذب شده به حد مشخصی (۱.۴ جرم خورشید) می رسد، نواختر پدید می آید.
هنگامی که یک نواختر پدید می آید قدر ستاره مزبور ناگهان کاهش می یابد و ما ستاره را بسیار پرنورتر می بینیم همچنین در اکثر مواقع پس از مدت کوتاهی قدر آن به سرعت افزایش می یابد و از این رو نواختر ها مدت زیادی مهمان آسمان نیستند.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نقشه محل قرار گيري نواختر جديد
برگرفته از Sky and Telescope.Com


اما ستاره RS-مارافسای ستاره ای است که در طول قرن گذشته بارها نواختر شده است. به طور مثال می توان به درخشش های این ستاره در سال های ۱۹۳۳ و ۱۹۵۸ و ۱۹۸۵ میلادی اشاره کرد که در همه این سالها قدر آن به حدود قدر ۵+ رسیده است. اما این بار پس از گذشت بیست و یک سال از سال ۱۹۸۵ میلادی(آخرین باری که ستاره مزبور نواختر شد.) این ستاره با دیگر نواختر شده است. این بار در صبحگاه ۲۴ بهمن ماه ۱۳۸۴ دو رصدگر ژاپنی این رویداد را مشاهده و ثبت کردند. قدر این ستاره معمولا در حدود ۱۱+ است( گاهی اوقات نوسانات کوچکی دارد) اما در حال حاضر قدر آن در حدود ۴.۸+ است.

-وضعیت رصدی:
RS-مارافسای در قسمت شرقی صورت فلکی مار افسای واقع شده است. بنا براین با توجه به مکان خورشید در دایرةالبروج مارافسای از وضعیت چندان مناسبی برخوردار نیست. اما با این حال اگر سحر خیز باشید می توانید حدود یک ساعت قبل از روشنایی افق این ستاره را رصد کنید. نقشه زیر موقعیت این ستاره را در صورت فلکی مارافسای مشخص می کند. یر اساس داده های رصدی این ستاره تا ۳۸ روز آینده هر شب ۰.۱ قدر کم نور تر می شود اما دست کم تا یک سال و نیم همچنان پرنور تر از وضعیت عادی خود است. RS-مارافسای هم اکنون با چشم غیر مسلح در آسمانی نه چندان تاریک و حتی در شهر های بزرگ با یک دوربین دوچشمی بسیار ساده قابل رویت است. پس فرصت را از دست ندهید و این ستاره را شکار کنید

این نواختر فرصت بسیارخوبی برای انجام پروژه های رصدی متعددی است که علاقمندان مي توانند آنها را پيگيري کنند

منبع :‌SKY AND TELESCOPE

[dariushiraz]

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي


ناسا فايل‌هايي صوتي شامل صداي شفق‌هاي قطبي و ميدان‌هاي مغناطيسي زحل و بادهاي سطح بزرگ‌ترين قمر اين سياره - تيتان - را منتشر كرد.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، بيشتر اين صداها، صداهاي ضبط شده نيستند؛ بلکه نتيجه‌ تبديل داده‌هاي غير صوتي نظير اندازه گيري ميدان‌هاي مغناطيسي به صدا به وسيله‌ رايانه هستند.
اصوات به دست آمده نسبتا عجيب هستند. يکي از اين اصوات ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) که به وسيله‌ مغناطيس سنج فضاپيماي کاسيني از نزديکي انسلادوس - قمر زحل- به دست آمده است صدايي شبيه به برخاستن و فرود سفينه‌ فضايي بيگانه‌اي را در گوش تداعي مي‌کند!
در حقيقت اين مغناطيس‌سنج نوسانات ميدان‌هاي مغناطيسي را که ناشي از حضور ذرات باردار اطراف کاسيني است، ضبط مي‌کند.
دو فايل ديگر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])که از امواج راديويي آشکار شده مرتبط با شفق هاي قطبي در جو زحل به دست آمده است، بسيار جالب هستند. به نظر مي‌رسد اين اصوات کم و بيش شبيه به صداي تفنگ‌هاي ليزري در فيلم‌هاي علمي- تخيلي است!
به نوشته نجوم، يکي از فايل‌ها از ضبط واقعي ميکروفوني متصل بر تجهيزات فرود هويگنس به دست آمده است.
اين ميکروفون صداي بادها ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])را در هنگام فرود کاوش‌گر بر سطح قمر تيتان ضبط کرده است.

[dariushiraz]

آژانس فضانوردي آمريكا مي گويد كه آن بخش از مريخ كه كاوشگر فرصت در آن فرود آمده است زماني «زير آب بوده است». مريخ نورد فرصت بيش از يك ماه قبل در گودال كوچكي در مجاورت خط استواي مريخ در منطقه اي كه به «مريدياني پلنوم» موسوم است فرود آمد. ناسا مي گويد در صخره هاي اين ناحيه كه لايه لايه هستند، نشانه هاي غيرقابل ترديدي از تماس آنها با مقدار زيادي آب در گذشته به چشم مي خورد.

استيو اسكوايرز، پژوهشگر دانشگاه كورنل و محقق اصلي تجهيزات علمي كاوشگر فرصت گفت: «اين صخره ها به وسيله آب مايع چنين حالتي پيدا كرده است و ممكن است اصلا زير آب تشكيل شده باشد.» وي گفت تيم تحت نظر او به وسيله دوربين، طيف سنج و ابزارهاي مكانيكي آپورچونيتي اين بستر صخره اي را به دقت تجزيه و تحليل كرده است. وي در يك كنفرانس خبري ويژه در مقر ناسا در واشنگتن دي سي گفت: «آيا اين صخره ها با چيزي در تماس بوده اند، آيا به وسيله آب مايع تغيير شكل داده اند؟ پاسخ اين سئوال قطعا مثبت است.»

وي گفت اين نتيجه گيري را مي توان به وسيله چندين رشته شواهد كليدي تاييد كرد، كه از آن جمله حضور سولفات ها و سنگريزه هاي كروي در اين صخره ها كه احتمالاً در آب شكل گرفته اند، است. مشخصات ظاهري صخره ها، از جمله فرورفتگي هايي كه محل رشد مواد بلوري است نيز به اثبات اين موضوع كمك مي كند. پروفسور اسكوايرز گفت: «هدف اين ماموريت اين بود كه به مريخ برويم و ببينيم آيا داراي محيطي قابل سكونت است يا نه.»

«به اعتقاد ما اين نقطه از مريخ براي مدتي در گذشته، محل حضور آب هاي سطحي بوده است كه مي توانسته براي موجودات زنده مناسب باشد. البته اين بدان معني نيست كه حيات قطعا در آنجا وجود داشته.» فرصت و كاوشگر دوقلوي آن روح، توسط گروهي از دانشمندان و مهندسان از آزمايشگاه رانش جت در پاساديناي كاليفرنيا كنترل مي شود.

[مرتضی nvcd]

تکراررررررررررررررررررررر

[Mr.Shaibow]

تصويري تازه از تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا، ستاره اي نوزاد را در فاصله ي 1140 سال نوري از زمين نشان مي دهد كه در حال دميدن در دو "حباب" عظيم است.
تصويري تازه از تلسكوپ فضايي اسپيتزر (Spitzer Space Telescope) ناسا (NASA)، ستاره­اي نوزاد را در فاصله­ي 1140 سال نوري از زمين نشان مي­دهد كه در حال دميدن در دو "حباب" عظيم است. اما اين ستاره­ي كودك كه HH 46/47 نام دارد، براي باد كردن حباب­ها در فضاي بيرون نه از آدامس بادكنكي بلكه از فوران­هاي قدرتمندي از گاز استفاده مي­كند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]





در اين تصوير پردازش شده از تلسكوپ فضايي اسپيتزر، ستاره­ي نوزاد HH 46/47 در حال دميدن دو "حباب" بزرگ

ديده مي­شود. اين ستاره 1140 سال نوري از زمين فاصله دارد. (براي ديدن تصوير بزرگ­تر روي عكس كليك كنيد.)
NASA/JPL-Caltech



در مركز تصوير استپيتزر مي­توان ستاره­ي خردسال را به صورت نقطه­اي سفيد ديد. دو حباب به صورت پوسته­هاي بيضوي توخالي از ماده­ي سبزآبي رنگ نشان داده شده­اند كه از ستاره به بيرون گسترده شده. باريكه­هاي سبز رنگ در تصوير نشانگر گاز هيدروژن ملكولي گرم است در حالي كه ته رنگ آبي، حاصل پراكنش نور ستاره در غبار گرداگرد ستاره است.

اين حباب­ها هنگامي تشكيل شدند كه فوران­هاي قدرتمندي از گاز كه با سرعت 200 تا 300 كيلومتر بر ساعت در حركت بودند، با ابرهاي گازي كيهاني كه HH 46/47 را دربرداشتند، برخورد كردند. لكه­هاي قرمز رنگ در انتهاي هريك از حباب­ها، نشانگر حضور گاز گوگرد و آهن­ در جايي­اند كه فوران­هاي باريك ستاره هم­اكنون در حال برخورد رو در رو با ابرهاي گازي كيهاني و مواد غباري هستند.

به گفته­ي تانگاسمي ولوسامي (Thangasamy Velusamy) از آزمايشگاه جت پيشرانه ناسا (NASA Jet Propulsion Laboratory) در پاسادناي كاليفرنيا (Pasadena, Calif )، ستارگان نوزاد و قرص­هاي تشكيل سياره­اي بالقوه­ي آنان با متوقف ساختن و جذب گاز و غبار پيرامون به وسيله­ي گرانش، رشد مي­كنند. گمان دانشمندان بر اين است كه وقتي ستاره­ي نوزاد مركزي، بادها و فوران­هاي قدرتمندي ايجاد مي­كند كه مواد پيراموني را مي­پراكنند، اين قرص­ها از توقف باز مي­ايستند.

ولوسامي مي­گويد: "استپيتزر مي­تواند از اين فوران­ها و بادها، در پرتوي فروسرخ تصويربرداري كرده و به ما در فهم جزييات اين پديده، ياري برساند."

براي اخترشناساني كه مي­دانند دنبال چه چيزي بگردند، ابزارهاي فروسرخ فوقِ حساس استپيتزر، وسيله­اي عالي است تا ستارگان جوانِ پوشيده در ابرهاي ضخيمِ غبار كيهاني و گاز را مطالعه و اطلاعاتي درباره­ي رشد آنان آشكار كنند. ولوسامي با اين حال خاطرنشان كرد كه غالباً رسيدن به تصوري روشن و باجزييات از ستارگان نوزاد و "مشكلات رشد" آنان براي خيلي­ها دشوار است.

وي گفت: "وقتي در يك تلسكوپ ستاره­اي را مي­نگريد، تصوير ستاره به اندازه­اي معلوم تار مي­شود و هرچه تلسكوپ كوچك­تر باشد، اين تاري بيشتر است."

دانشمندان در آزمايشگاه جت پيشرانه، JPL، براي رفع اين عدم وضوح، روش پردازش تصوير پيشرفته­اي را براي داده­هاي اسپيتزر توسعه داده­اند كه واهم­پيچي Hi-Resـ(Hi-Res deconvolution) نام دارد. اين پردازش، تاري را كاهش مي­دهد و تصوير را واضح­تر و تميزتر مي­كند تا دانشمندان بتوانند تابش­هاي اطراف ستارگانِ در حال شكل­گيري را با جزييات بيشتري ببينند. وقتي ولوسامي و گروهش اين روش را روي تصوير اسپيتزر از HH 46/47 اجرا كردند، توانستند بادهاي ستاره و فوران­هايي از گاز را مشاهده كنند كه در حال حفر اين حباب­هاي آسماني­اند.

به گفته­ي ويليام لَنجر (William Langer) از JPL، اين تصوير به دانشمندان كمك مي­كند تا تعيين كنند كه از ميان بسياري مكانيسم­هاي مختلف، كدام يك باعث ايجاد بادها و فوران­هاي ستارگان نوزاد مي­شود.

اين تصوير فروسرخ، مركب از سه رنگ است با داده­هايي در طول موج 6/3 ميكرون كه با رنگ آبي نمايانده شده و 5/4 و 8/5 ميكرون كه با رنگ سبز و 24 ميكرون كه با رنگ قرمز نمايانده شده­اند.

اين مقاله درباره­ي HH46/47 كه توسط ولوسامي، لَنجر و كِنِت مارش (Kenneth Marsh) ــ همگي از JPL ــ نوشته شده است، در شماره­ي اكتبر نشريه­ي اخترفيزيك (Astrophysical Journal Letters) منتشر شد

[dariushiraz]

طراحي ميكروماهواره "آوت ست" فروردين ماه سال آينده پايان مي‌يابد
تهران، خبرگزاري جمهوري اسلامي ‪۸۶/۰۸/۲۱‬
داخلي.جامعه اطلاعاتي.ماهواره
طراحي ميكروماهواره "آوت ست" (‪ (AUT Sat‬دانشگاه صنعتي اميركبير بعد از عيد نوروز سال آينده پايان مي‌يابد.
عضو هيات علمي دانشكده مهندسي سيستم هوا و فضاي دانشگاه صنعتي اميركبير با بيان اين مطلب گفت: كاربردهاي اين ماهواره تصويربرداري از ايران به منظور دريافت اطلاعات مراتع و جنگل‌ها و مانيتورينگ پوشش‌دهي گياهي روي سطح كشور خواهد بود و كاربرد نظامي ندارد.
"حسين حسيني تودشكي" روز دوشنبه در مراسم سومين روز از هفته جهاني فضا در دانشكده مهندسي هواوفضاي دانشگاه صنعتي اميركبير افزود: طراحي اين ماهواره ‪ ۶‬ماه قبل در دانشگاه و با همكاري ‪ ۴‬دانشكده هوا و فضا، مكانيك، برق و كامپيوتر دانشگاه اميركبير آغاز شده است و پس از پايان طراحي به سازمان فضايي ايران واگذار خواهد شد.
وي اظهار داشت: پروژه‌هايي كه در دانشگاه و در سطح هيات علمي انجام شده، اغلب فردي است و به ندرت پروژه‌ها به صورت گروهي به دانشگاه واگذار شده است.
وي ادامه داد: اجراي اين پروژه به عنوان يك كار تيمي كه از بيرون از دانشگاه درخواست شده و افراد متفاوت با تخصص‌هاي گوناگون از چندين دانشكده روي آن كار كنند، تجربه‌اي جديد است.
عضوهيات علمي دانشكده مهندسي سيستم هوا و فضاي دانشگاه صنعتي اميركبير با تاكيد بر اينكه در فعاليت‌هاي تحقيقاتي ، كار تيمي اهميت بسياري دارد، گفت: ما ايراني‌ها به صورت انفرادي، فعاليت‌ها را به خوبي انجام مي‌دهيم و داراي پتانسيل خوبي نيز هستيم،اما در كارهاي گروهي كه منجر به هدف واحدي شود، ضعف داريم.
به‌گفته حسيني، در ساخت ماهواره بايد به زيرسيستم‌هاي ماهواره توجه بسياري شود كه يكي از اين زيرسيستم‌ها "تامين و توزيع توان الكترونيكي در ماهواره" است.
وي ادامه داد: "پايداري و كنترل وضعيت ماهواره"، "كنترل درجه حرارت"، "مخابرات"، "زيرسيستم كامپيوتر" و "سازه و مواد" از ديگر زيرسيستم‌هايي است كه در طراحي و ساخت يك ماهواره بايد به آن توجه كرد.
در مراسم روز سوم هفته جهاني فضا "احمد طالب‌زاده" رييس سازمان فضايي ايران و دكتر "ماني" رييس دانشگاه صنعتي اميركبير حضور داشتند.

[ghazal_ak]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مدیران یک پروژه سوئیسی اعلام کردند که نمونه اولیه هواپیمای خورشیدی نخستین پرواز آزمایشی خود را در پاییز سال ۲۰۰۸ انجام می دهد.




مدل کوچک شده هواپیما که پهنای بال آن ۶۱ متر است، در حال حاضر در شمال سوئیس در دست ساخت است تا فناوری منحصر به فرد و استثنایی به کار رفته در ساخت آن، آزمایش شود. اگر این هواپیما در پرواز آزمایشی موفق شود، هواپیمای ۱۵ تنی بسیار زیبا می تواند یک پرواز ۳۶ ساعته پیشگام و ابتکاری را در هنگام شب در سال ۲۰۰۹ انجام دهد. برتراند پیکارد خلبان این هواپیما گفت؛ اولین پرواز فقط چند متر در بالای باند فرودگاه دوبندورف (پس از حدود دو سال شبیه سازی های رایانه یی) انجام می شود.
یکی از چالش های بزرگ برای پرواز خورشیدی، چگونگی ذخیره انرژی کافی از مجموعه صفحات خورشیدی برای نگه داشتن این هواپیمای فوق العاده سبک در پروازهای شبانه و در تاریکی است. در حالی که هواپیماهای بدون خلبان تاکنون بر این چالش غلبه کرده اند، اما برای هواپیمایی که وزن خلبان نیز به آن افزوده می شود، پرواز کردن مشکل تر خواهد بود.
منبع: ایسنا

[JinN777]

سلام من از نجوم چیزی نمیدونم این تاپیک رو هم نخوندم یه چیزی شنیدم شاید جالب باشه:
رابطه قرآن با علوم مختلف که این از علم نجومه:
مدتیه که دانشمندها فهمیدند که ستاره ها, زمین, منظومه شمسی, کهکشان ها و همه چیز دیگه که الان هست از 6 انفجار به وجود اومده. یعنی این آفرینش 6 مرحله داشته.
حالا یکی از آیه های قرآن هست که اونجا خدا به حضرت محمد (ص) می فرماید: ما زمین و آسمانها را در 6 روز (دوره) آفریدیم...!
دوستان فعال در انجمن علوم لطف کنند یه تاپیک با موضوع "رابطه قرآن با جدید ترین علم ها" بسازند. مطمئنا تاثیر خوبی داره...! ممنون از شما رضا

[JinN777]

سلام. من یه چیز دیگه هم پیدا کردم. از اونجا که تقویم های شمسی و قمری به نجوم (خورشید و ماه) ربط داره اینو میگم:
سوره یونس آیه 5:
« او کسی است که خورشید را روشنایی و ماه را نور قرار داد, و برای آن منزلگاه هایی مقدر کرد, تا عدد سالها و حساب کارها را بدانید, خداوند این را جز به حق نیافریده, او آیات خود را برای گروهی که اهل دانشـند, شرح میدهد. »
:5:

[Parnyan]

تماشای بالیدن زیبای کهکشان ها

کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، شواهد گسترده ی تازه ای برای نظریه ی "پرورش" به دست می دهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشان هایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ـ مارپیچی و بیضوی ـ از نظر تکامل با هم مرتبط اند.
اوایل قرن بیستم، ادوین هابل موفق به کشفی تکاندهنده شد مبنی بر این که کهکشان راه شیری ما، تنها نیست. کهکشان ما تنها یکی از کهکشانها یا ــ چنان که هابل نامیدشان ــ "جهانهای جزیرهای" بسیاری است که در اقیانوس فضا شناورند.

اکنون، یک قرن پس از آن، کاوشگر تحول کهکشانی ناسا (NASA's Galaxy Evolution Explorer)، در حال کمک به بازسازی سیر تکامل این گونههای کیهانی از روی شواهد است. در این مأموریت، از زمان پرتابِ کاوشگر در سال 2003، دهها هزار کهکشان در پرتوی فرابنفش در گسترهی نه میلیارد سال از زمان، بررسی شدهاند. نتایج، شواهد گستردهی تازهای برای نظریهی "پرورش" به دست میدهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشانهایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ــ مارپیچیهای زیبا و بیضویهای لکهمانند ــ از نظر تکامل با هم مرتبطاند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی جوان به نام NGC300 را نشان می­دهد که در فاصلهای حدود هفت میلیون سال نوری در صورت فلکی حجار واقع شده.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی نوجوان به نام NGC1291 را نشان می­دهد که در فاصلهای حدود 33 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر واقع شده.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشان پیرتر NGC1316 را نشان میدهد که در فاصلهی حدود 62 میلیون سال نوری و در صورت فلکی کوره قرار دارد.


طبق این نظریه، یک کهکشان جوانِ نوعی، زندگیاش را به صورت کهکشانی مارپیچی آغاز میکند که فعالانه ستاره تولید میکند. با گذشت زمان، این کهکشان مارپیچی ممکن است پیش از روانه کردن چند دور دیگر از ستارههای تازه ساخته شده، با کهکشان مارپیچی دیگری یا شاید کهکشانی نامنظم یکی شود. سرانجام، کهکشان، تولید ستاره­اش را کم میکند و با زندگی بعدیاش در هیأت یک کهکشان بیضوی، خو میگیرد.

کریس مارتین (Chris Martin)، پژوهشگر اصلی کاوشگر تحول کهکشانی در مؤسسهی فنآوری کالیفرنیا (California Institute of Technology in Pasadena) در پاسادنای کالیفرنیا (Pasadena, Calif)، میگوید: "دادههای ما تأیید می­کند که همهی کهکشانها، زندگی را در حال ستارهزایی آغاز میکنند. سپس در اثر ترکیبی از ادغام با دیگر کهکشان­ها، تحلیل رفتن سوخت و شاید توقف توسط سیاهچالهها، کهکشانها سرانجام از تولید ستاره بازمیایستند."

امروزه وقتی اخترشناسان دربارهی کهکشانها سخن میگویند، ترجیح میدهند با رنگشان ــ آبی یا قرمز ــ به آنها اشاره کنند تا با شکلشان. بیشتر کهکشانهای آبیرنگ، مارپیچیهای کوچکتر یا کهکشانهای نامنظماند و بیشتر کهکشانهای قرمز رنگ را کهکشانهای بیضویِ بزرگتر تشکیل میدهند؛ گو این که استثناءهایی هم وجود دارد.

چرا کهکشانها را با رنگشان رمزگذاری میکنیم؟ رنگ کهکشانها نشانگر میزان فعال بودنشان در ساختن ستاره­های تازه است. ستارههای جوانتر، در پرتوی فرابنفش یا آبی میدرخشند، پس کهکشانهایی که آبی به نظر می­رسند، با گرفتاری تمام مشغول تولید ستارهاند. ستارههای مسنتر پرتوی فروسرخ یا قرمز تابش میکنند، پس کهکشانهایی که قرمز به چشم میآیند، کارخانههای ستارهسازیشان را بستهاند. حدوداً نیمی از کل کهکشانها آبی و نیمی قرمزند.

دانشمندان را مدتها فرض بر این بوده است که کهکشانهای آبی با زیاد شدن سنشان تبدیل به کهکشانهای قرمز میشوند. آنان پیشنهاد میکردند که برای کهکشانهای آبی، اتفاقی رخ میدهد که باعث تمام شدن مصالح ساخت ستاره یا گاز در آنها شده و باعث بلوغ آنان به صورت کهکشانهای قرمز غیرفعال میشود. برای درست بودن این نظریهی "پرورش"، باید جمعیتی از کهکشانهای "نوجوان" وجود داشته باشد که در حال طی روند گذار از آبی به قرمز یا از جوانی به پیریاند. اما چنین دگردیسی کیهانیای، باید میلیاردها سال به طول انجامد. اخترشناسان که عمری به مراتب کوتاهتر دارند، چگونه میتوانند روندی اینگونه بلندمدت را مطالعه کنند؟

یک راه حل، نگریستن به تعداد بسیار بسیار زیادی از کهکشانهاست. یک موجود فرازمینی فرضی را تصور کنید که از روی مشتی عکس که انسانهایی با سنین مختلف را نشان میدهد، سعی میکند دریابد آیا آدمها پیر میشوند و چگونه. این موجودات ممکن است فرض کنند که آدمهای کوچکتر رشد کرده و تبدیل به آدمهای بزرگتر میشوند، اما اگر میتوانستند نگاهی به چندین صندوقچهی پر از عکس بیندازند، بهتر میتوانستند زندگی یک انسان نوعی را بازسازی کنند.

کاوشگر تحول کهکشانی برای این که درست چنین پروندهی حجیمی از کهکشانها را برای اخترشناسان فراهم آورد طراحی شد. گنجینهی دادههای این کاوشگر، به کاوشگران امکان داد که شمار چشمگیری از کهکشانهای نوجوان و به طبع آن گواهی بیابند مبنی بر این که کهکشانهای مارپیچی جوان ــ یا آبی ــ سرانجام مسن میشوند تا تبدیل به کهکشانهای بیضوی ــ یا قرمز ــ شوند.

به گفتهی مارتین: "نظریهی پرورش در تحول کهکشانی، وجود کهکشانهایی در حال گذار را پیشبینی کرد. یافتن این کهکشانها نیازمند پرتوی فرابنفش بود چرا که آنان در این پرتو واقاً شاخصترند. به دلیل کمیاب بودن این کهکشانها باید کهکشانهای زیادی را از نظر میگذراندیم. کاوشگر تحول کهکشانی، امکان چنین کاری را برای ما فراهم کرد."

دادههای نور مریی از نقشه برداری دیجیتال آسمانSloanا (Sloan Digital Sky Survey) نیز به اثبات سن کهکشان­های نوجوان و سرعت تمام شدن سوخت ستارهساز آنها، کمک کرد. از این یافتهها چنین برمیآید که برخی از کهکشانهای جوان به سرعت به پیری میرسند، در حالی که بقیه به آهستگی به سوی دوران سالمندی گام برمی­دارند.

شواهد نظریهی "پرورش" تحول کهکشانی را میتوانید در گزارشی در نشریهی اخترفیزیک (Astrophysical Journal)، بیابید که مارتین نویسندهی اصلی آن است.

برای دیدن تصاویر و اطلاعات بیشتر دربارهی کاوشگر تحول کهکشانی رجوع کنید به:


برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید یا
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید



منبع : آسمان پارس


امیدوارم تکراری نباشه

[Parnyan]

در خوشه ی پروین سیارات تازه شکل میگیرند

اخترشناسان ایالات متحده میگویند به نظر میرسد سیارات تازهای گردِ ستارهای در خوشهی پروین، به تازگی شکل گرفته یا در حال شکل گیری باشند.

اخترشناسان ایالات متحده میگویند به نظر میرسد سیارات تازهای گردِ ستارهای در خوشهی پروین، به تازگی شکل گرفته یا در حال شکل گیری باشند.

به گفتهی نویسندهی اصلی مقاله، جوزف ری (Joseph Rhee)، از دانشگاه کالیفرنیای لسآنجلس (University of California, Los Angeles)، به نظر میآید این سیارات حاصل برخورد غولآسای سیارات یا جنینهای سیارهای باشند.

ری گفت این یافتهها با استفاده از رصدخانهی جمینی (Gemini Observatory) در هاوایی (Hawaii) و تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer Space Telescope) به دست آمده است. گزارشی از این پژوهش در شمارهی آیندهی نشریهی اخترفیزیک (Astrophysical Journal) میآید.

ری در خبری که پنجشنبهی گذشته منتشر شد گفت که این اولین دلیل واضح برای تشکیل سیاره در خوشهی پروین است و نتایجی که در حال ارائهی آن هستیم به خوبی میتواند اولین شواهد رصدی باشد مبنی بر آن که سیارات زمینگون، همانند سیارات منظومهی شمسی ما، کاملاً عمومیت دارند.

خوشهی پروین که در فاصلهی 400 سال نوری از ما واقع شده، یکی از نزدیکترین خوشههای ستارهای به زمین است. در این خبر آمده که اخترشناسان چنین محاسبه کردهاند که سیارات زمینگون یا جنینهای سیارهای در این خوشه، ظرف چندصدهزار سال گذشته باهم برخورد کردهاند.

منبع : آسمان پارس

[h2006]

<A href="[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]">[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]تبديل دكل نفت به پايگاه پرتاب ماهواره موضوع:



آمريكايي‌ها براي صرفه‌جويي در هزينه‌هاي فضايي خود، يك

دكل نفت را به پايگاه پرتاب ماهواره تبديل كردند! ولي دقايقي بعد از

اينكه فرمان پرتاب موشك حامل يك ماهواره ارتباطاتي صادر شد و

موشك به هوا رفت، صداي انفجاري به گوش زسيد و موشك و

ماهواره بر فراز اقيانوس آرام منفجر شدند! [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


شركت «سي لانچ»، مسؤول پرتاب موشك، در رابطه با موشك

حامل ماهواره كه «زنيت» نام دارد اعلام كرد كه در اين انفجار هيچ

فردي آسيب نديده است و براي مشخص كردن علت اين حادثه

تحقيقات صورت خواهد گرفت.

اين موشك به هنگام پرتاب، پر از سوخت نفت سفيد و اكسيژن مايع

بوده است.

همچنين ماهواره NSS-8 ساخت شركت بوئينگ كه قرار بود با اين

موشك حمل شود و مجهز به حدود 100 فرستنده خودكار صوتي

براي اينترنت پر سرعت، پخش سراسري و ساير خدمات بوده، ‌در

اين انفجار منهدم شده است.

اين ماهواره تجاري قرار بود براي ارائه خدمات به كشورهايي در اروپا،

آفريقا، خاورميانه، هند و آسيا پرتاب و راه‌اندازي شود.

[h2006]

چین كاوشگر قمري خود را به فضا پرتاب مي‌كند
موضوع:



چين در سال جاري ميلادي نخستين كاوشگر قمري خود را

براي اكتشاف كره ماه به فضا پرتاب مي‌كند.

روزنامه "China Daily" چاپ پكن روز چهارشنبه نوشت: ژاپن،

هند و آمريكا نيز امسال و سال آينده چنين پرتاب‌هايي انجام

خواهند داد.

اين روزنامه مي‌نويسد: چين كارهاي آمادگي براي پرتاب اولين

كاوشگر قمري خود موسوم به "چانگ آي" را انجام داده است و

اين كاوشگر با راكت مدل "لانگ مارچ ۳آ" ساخت چين پرتاب

خواهد كرد.

پيش بيني شده است كه كاوشگر ساخته شده براساس مدل

ماهواره "دونگ فانگ خونگ ۳" چين ماه آوريل از مركز پرتاب

ماهواره " شي چانگ " در استان " سي چوان " در جنوب غرب

چين راهي فضا شود.

اين كاوشگر پس از هشت ساعت چرخش به دور زمين، بعد از

۱۱۴ ساعت، در مدار ماه قرار خواهد گرفت.

اين كاوشگر قرار است اطلاعات و تصاويري سه بعدي به زمين

ارسال كرده و داده‌هايي درباره عناصر مختلف در ماه تهيه كند.


سنجش دماي ماه و ارزيابي محيط زيست فضاي بين زمين و

ماه از ديگر برنامه‌هاي اين كاوشگر است كه براي ساخت آن

۱۷۵ ميليون و ۵۰۰ هزار دلار هزينه شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

روسيه ساخت شاتل فضايي «كليپر» را آغاز میکند!!!


رييس آژانس فدرال روسيه پيام تبريك خود را به مناسبت سال جديد

ميلادي براي خدمه ايستگاه فضايي بين‌المللي ارسال كرد.

آناتولي پرمينف، رييس آژانس فدرال روسيه همچنين در اين پيام

موفقيت اين گروه را در آخرين ماموريت فضايي ديسكاوري پس از

پيوستن به اين ايستگاه به آنها تبريك گفت.

وي همچنين اطمينان داد كه مركز كنترل ماموريت روسيه تمام تلاش

خود را تا حد امكان براي اطمينان از امنيت و موفقيت ماموريت‌هاي

فعلي و آتي در ايستگاه فضايي انجام خواهد داد.

در حال حاضر، ايستگاه فضايي شامل مايكل لوپز فرمانده ايستگاه،

سونيتا ويليامز فضانورد آمريكايي و ميكائيل تورين فضانورد روسي

است.

پرمينف پيش از اين اعلام كرده بود كه آمريكا از فضاپيماي روسي

براي پرواز فضانوردانش به ايستگاه فضايي بين‌المللي پس از سال

2010 استفاده خواهد كرد.

وي در ارائه جزئيات اين مطلب گفت: تا پيش از سال 2010 آمريكا از

شاتل‌هاي فضايي خود براي اعزام فضانوردان به ايستگاه استفاده

مي‌كند اما پس از سال 2010 و تا سال‌هاي 2015 تا 2020

آمريكايي‌ها با فضاپيماي روسي به ايستگاه خواهند رفت.

به علاوه روسيه ساخت شاتل فضايي خود را با عنوان CLIPPER را از

سال 2012 آغاز خواهد كرد.

پرمينف در ادامه اظهار داشت: ما مشخص كرده‌ايم كه يك مكان در

فضاپيماي سايوز هميشه براي يك فضانورد روسي، مكان ديگر براي

يك فضانورد آمريكايي و سومين مكان نيز به توريست‌هاي فضايي

اختصاص داده خواهد شد.


گفتني است كه فهرست اسامي توريست‌هاي فضايي از كشورهاي

مختلف تا سال 2008 تكميل شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مرتضی nvcd]

فضاپیمای اروپایی ونوس اکسپرس نشانه هایی از رخ دادن صاعقه در جو زهره یافته است به این ترتیب به شرایط خاص این سیاره مانند حرارت وفشار بالا صاعقه نیز اضافه شده واز لحاظ صاعقه وتخلیه الکتریکی سیاره در کنار سیارات زمین مشتری و زحل قرار گرفته است.

فضاپیمای اروپایی ونوس اکسپرس نشانه هایی از رخ دادن صاعقه در جو زهره یافته است ٬به این ترتیب به شرایط خاص این سیاره مانند حرارت وفشار بالا صاعقه نیز اضافه شده واز لحاظ صاعقه وتخلیه الکتریکی سیاره در کنار سیارات زمینمشتری و زحل قرار گرفته است..طی سه دهه گذشته دانشمندان همواره بیان می کرده اند که سیاره زهره دارای صاعقه در اتمسفرش می باشد- حتی در سال 1978 یکی از فضاپیماهای ناسا نشانه هایی از فعالیت الکتریکی گزارش نمود اما بدلیل تداخل امواج با امواج مصنوعی کسی نمی توانست با قاطعیت وجود آنرا تایید کند.
اکنون یک آنتن مغناطیسی ساخت اطریش که روی فضاپیمای ونوس اکسپرس نصب شده وجود صاعقه هایی را تایید کرده استکه حتی احتمالا" از صاعقه های زمینی شدیدتر وفراوانتر هستند.اندازه گیری ها هرروز به مدت 2 دقیقه که فاصله فضاپیما تا سیاره به حداقل می رسیده انجام می شده است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این یافته بسیار مهم است چراکه صاعقه می تواند خواص شیمیایی وترکیب جو را تغییر دهد واز این به بعد دانشمندان در مطالعه جو وآب وهوای زهره و ارائه تئوریهای جدید بعلاوه فضاپیماهایی که در آینده به آنجا سفر می کنندباید آنرا در نظر بگیرند. صاعقه ها از نوع ابر به ابر بوده ودر ارتفاع 5 مایلی از سطح رخ می دهند.به دلیل اینکه غلظت جو زهره حدود 100 بار از جو زمین غلیظ تر بوده وآسمان ابرآلود است این صاعقه ها از سطح زهره پیدا نیستند.
نکته مهم این است که صاعقه می تواند موجب شکسته شدن مولکولهای جو واحیانا" ترکیب مجدد قطعات حاصله با مولکولهای دیگر جوی وتشکیل مولکولهای جدید بشود.فرآیندی که بنابه نظر بسیاری از دانشمندان می توانسته به شکل گیری حیات درزمین منجر شده باشد.
صاعقه های سیاره زهره از یک لحاظ با بقیه سیارات متفاوت است چراکه در آنجا صاعقه ارتباطی با ابرهای از جنس بخار آب ندارد بلکه همراه با ابرهای از جنس اسید سولفوریک است.
فضاپیما حدود 7 ماه دیگر که معادل 2 روز زهره ای است به مشاهدات خود از سیاره خواهد پرداخت.طی این مدت به جستجوی تابش احتمالی مادون قرمز ناشی از جریانات لاوا(مواد مذاب) در سیاره نیز خواهد پرداخت.در سال 2010 یک فضاپیمای ژاپنی بانام (Venus Climate Orbiter ) به سیاره رسیده و می توان به مقایسه داده ها پرداخت.
در حال حاضر در حدود 250 دانشمند ومتخصص اروپایی در پروژه ونوس اکسپرس همکاری دارند.علاوه بر این متخصصانی از ناسا ٬از ژاپن وروسیه نیز در آن مشارکت دارند.(عکسی که مشاهده می نمایید شکلی خیالی از صاعقه ها می باشد که توسط یک هنرمند ایجادشده است)
منبع »

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مرتضی nvcd]

يكي از پر سرعت ترين ستاره هائي كه تا بحال توسط دانشمندان مشاهده شده فرضيه هاي موجود در مورد علت سرعت خيره كننده خود را به چالش كشانده است.


اين گلوله توپ كيهاني كه يك ستاره نوتروني به نام RX J0822-4300 است توسط رصد خانه پرتو ايكس چاندراه كشف شد.
دانشمندان با استفاده از مشاهدات 5 ساله چاندرا نشان دادند كه اين ستاره سركش با كج كردن مسير خود در حال دور شدن از Puppis است. Puppis بقاياي ابر نواختري است كه حدود 2700 سال پيش لز انفجار يك ستاره بجاي مانده است. اين ستاره نوتروني با سرعتي حدود چهار و هشت ميليون كيلومتر در حال خارج شدن از كهكشان راه شيري است.

رابرت پتره ، اختر شناس مركز پروازهاي فضائي گودارد ناساس مي گويد" اين ستاره نوتروني درست بعد از تولد يك بليط يكطرفه به سمت خارج از راه شيري گرفته است." وي اضافه مي كند كه اختر شناسان ستاره هاي ديگري را مشاهده كردند كه از كهكشان به بيرون پرتاب شدند ولي هيچكدام سرعت اين ستاره نوتروني را نداشته است. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ستاره هاي پر سرعت ديگري در كهكشان راه شيري وجود دارند كه توسط ابر سياهچاله موجود در مركز كهكشان با سرعتي معادل يك سوم سرعت اين ستاره و به سمت فضاي بين ستاره اي پرتاب شدند.

اما اين ستاره نوتروني توسط انفجار ناموزون ابرنواختر به بيرون پرتاب شده و به اين سرعت رسيده است. اين ستاره تا بحال 20 سال نوري مسافرت كرده و ميليونها سال طول خواهد كشيد تا از پهنه كهكشان خارج شود.

با وجود استفاده از مدلهاي رايانه اي پيشرفته براي مشابه سازي اينكه چگونه يك موشك ستاره اي مانند اين شكل مي گيرد ، دانشمندان هنوز دليل آن را نمي دانند.


جزئيات تحقيقات پتره در شماره اخير مجله اختر فيزيك چاپ شده است.

[chista]

23:26 گرينويچ - پنج شنبه 06 دسامبر 2007 - 15 آذر 1386


پرتاب شاتل به علت ایراد فنی عقب افتاد [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقامات ناسا پرواز فضاپیمای شاتل آتلانتیس را حداقل 24 ساعت عقب انداخته اند که ناشی از کشف ایرادهایی در دو اندازه گیر سوخت این فضاپیما توسط مهندسان است.

به گفته یکی از سخنگویان ناسا، در حالی که مخزن سوخت خارجی شاتل در حال پر شدن بود، دو دستگاه اندازه گیری سوخت، مخزن را خالی نشان می دادند.

اینک آژانس فضایی آمریکا سعی خواهد کرد این فضاپیما را روز جمعه به فضا بفرستد.

مشکل زمانی مشخص شد که مهندسان شروع به پر کردن مخازن سوخت فضاپیما کردند و دریافتند دو تا از چهار اندازه گیر سوخت درست کار نمی کند.

مطابق استانداردهای ناسا حداقل سه اندازه گیر باید درست کار کنند تا اجازه پرواز داده شود.

داگ لیونس، مدیر پرتاب شاتل در ایستگاه کیپ کاناورال ناسا می گوید آنها به سختی تلاش می کنند تا مشکل را حل کنند: "ما کمی از اتفاق امروز ناراحت شدیم، اما قطعا داریم کار می کنیم تا مشکل را حل کنیم و هر چه زودتر سعی می کنیم به فضا بفرستیمش."

فضاپیمای آتلانتیس قرار است طی یک ماموریت 11 روزه نخستین آزمایشگاه دائمی اسا، آژانس فضایی اروپا را به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل کند.

آزمایشگاه فضایی کلمبوس که 21 تن وزن دارد و 880 میلیون یورو برای ساختش هزینه شده قرار است امکان تجربه هایی را فراهم کند که انجام آنها به خاطر قوه جاذبه، روی زمین امکانپذیر نیستند.

درصورتی که این آزمایشگاه بالاخره به فضا برسد، دوازده سال تلاش اروپا برای راه اندازی نخستین مقر ثابتش در فضا به پایان می رسد.

کلمبوس دومین آزمایشگاهی خواهد بود که به ایستگاه فضایی بین المللی اضافه می شود.

نخستین آزمایشگاه متعلق به ناسا بود که سال 2001 آغاز به کار کرد و سومین و آخرین آن آزمایشگاه ژاپنی کیبو خواهد بود که ارسال آن برای سال آینده برنامه ریزی شده است.

در این ماموریت فضاپیمای آتلانتیس علاوه بر حمل کلمبوس یک خدمه تازه را به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل می کند و یک فضانورد که دو ماه اقامتش را در ایستگاه به پایان برده به زمین باز می گرداند.

منبع:بی بی سی فارسی

[مرتضی nvcd]

هابل در تصوير خود از خوشه اي کروي، سبب نمايان شدن رفتاري جديد از سوي کوتوله هاي سفيد شد.
ايليا تيموري
هنگامی که ستاره ای خورشید مانند خالی از سوخت می شود به غولی سرخ تبدیل می شود، سپس گازها از اطراف مرکز ستاره دور می شوند و در نهایت هسته به صورت کوتوله ای سفید باقی می ماند. در آن هنگام دیگر عنصری برای تداوم چرخه هسته ای در ستاره وجود ندارد و گازها نمی توانند بر گرد ستاره باقی بمانند از این رو طی میلیاردها سال ستاره سرد و خاموش می شود و گرمای خود را به صورت تابش به عالم می بخشد. اما در بعضی مواقع هنگامی که ستاره به آخرین لحظات عمر خود می رسد، کوتوله های سفید موجود در مرکز، پس زنی قدرتمندی را انجام می دهند و سبب می شوند که خودشان در فضا پرتاب شوند، این پرتاب آنقدر قدرتمند است که آنها را از زیستگاهشان در خوشه های ستاره ای نیز جدا می سازد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصوير هابل از خوشه کروي، تقسيم بندي ستارها و مواضع کوتوله هاي سفيد در اين خوشه.





این کشف جدید نیز ساخته اخترشناسان دانشگاه بریتیش کلمبیا (British Columbia) است. آنها بررسی های خود را بر روی خوشه ای کروی با نام NGC 6397 انجام دادند. این خوشه ستاره ای یکی از اجرام نزدیک به ما و وابسته به کهکشان راه شیری است.

آنها ابتدا ستارگان این خوشه را بر اساس جرم دسته بندی کردند و سپس محل قرار گیری آنها را تخمین زدند. آنها انتظار داشتند که ستاره های پرجرم در مرکز و ستاره های کم جرم در اطراف خوشه قرار داشته باشند. و این دقیقا همان چیزی است که آنها در این خوشه مشاهده کردند.

به جهت برخی دلایل، کوتوله های سفید به پیرامون خوشه پرتاب شده بودند. به هر حال آنها کار را با بررسی ستاره های مشخص و معمولي شروع، و فرآيند تبديل به کوتوله شدن را بررسي کردند.

سوال این بود که چه فرآیندی سبب شده تا کوتوله های سفید در آن موقعیت غریب قرار بگیرند؟

«هاروی ریچر» (Harvey Richer)، از اخترشناسان UBC و برخی دیگر از همکارانش با شبیه سازی های کامپیوتری به این نتیجه رسیدند که در هنگام تولد این کوتوله ها، آنها جرم بسیار زیادی را از خود به بیرون پرتاب کردند. اگر این میزان جرم تنها از یک جهت بیرون ریخته باشد، این پدیده شکل گرفته است. در حقیقت وقوع چنین حالتی مانند موتور موشکی است که طبیعت آن را ساخته است.

ریچر می گوید: " ما انتظار داشتیم که کوتوله های سفید در مرکز این خوشه مستقر باشند، اما اکنون با بررسی های انجام شده نظر ما بر این است که کوتوله های سفید در هنگام تولدشان دچار پس زنی ماده شده اند و این موضوع سبب شده تا آنها با سرعت 3 تا 5 کیلومتر برثانیه، از مرکز به سمت خارج خوشه حرکت کنند."


منبع: nojum.ir

[chista]

16:37 گرينويچ - يکشنبه 09 دسامبر 2007 - 18 آذر 1386


:13: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مقامات آژانس فضایی آمریکا، ناسا اعلام کرده اند که پرتاب فضاپیمای آتلانتیس که قرار بود امروز یکشنبه 9 دسامبر، صورت بگیرد تا ماه ژانویه به تعویق افتاده است.

این چهارمین باری است که انجام این ماموریت به تعویق می افتد.

دلیل تعویق اخیر این است که مهندسین ناسا متوجه شدند حس گرهای یکی از مخازن سوخت فضاپیما نتوانسته آزمایش های قبل از پرواز را درست انجام دهد و به همین دلیل پرتاب فضاپیمای آتلانتیس به ماه ژانویه موکول شد.

روز گذشته وین هلن، مدیر این ماموریت فضایی گفته بود تمام مسئولین این برنامه، به این نتیجه رسیده اند که شرایط برای پرواز امن و مناسب است.

ماموریت یازده روزه آتلانتیس برای استقرارکلمبوس، اولین آزمایشگاه دائمی فضایی اروپا، در ایستگاه بین المللی فضایی آی.اس.اس است.

حس گرهای سوخت بخشی از سیستم حیاتی فضاپیما هستند که می توانند ارتباط موتورهای اصلی فضاپیما با مخزن سوخت را در صورت خالی شدن مخزن سوخت، نشت سوخت و یا مشکلات تکنیکی، قطع کنند.

در صورتی که این ارتباط قطع نشود احتمال وقوع آتش سوزی و یا انفجار در فضاپیما وجود دارد.

روز پنجشنبه گذشته، زمانی که مخازن فضاپیما برای پرتاب مقرر آن سوخت گیری می شد، دو اندازه گیر مخزن خارجی خالی بودن مخزنرا نشان می دادند درحالی که مخزن حاوی سوخت بود.

با این همه روز شنبه مقامات مربوط تصمیم گرفتند تنها در صورتی فضاپیما را پرتاب کنند که هر چهار درجه درست کار کند.

هدف اصلی این ماموریت حمل و استقرار آزمایشگاه فضایی اروپا در ایستگاه آی.اس.اس است.

این آزمایشگاه که 21 تن وزن دارد و بیش از یک میلیارد دلار هزینه ساخت آن شده است برای انجام آزمایش هایی طراحی شده که روی زمین و به دلیل قوه جاذبه غیرممکن است.

رسیدن و استقرار این آزمایشگاه به ایستگاه بین المللی فضایی به تلاش های 12 ساله اروپا برای ایجاد اولین آزمایشگاه دائمی خود در فضا پایان خواهد داد.

این پروژه تا کنون چندین بار به تاخیر افتاده که نهایتا منجر به افزایش هزینه اجرای آن شده است.

اولین تاخیر بین سالهای 1996 تا 2000 رخ داد، و دلیل آن تاخیر روسیه در راه اندازی دستگاه اصلی کنترل آی.اس.اس بود.

تاخیر های بعدی در نتیجه نابود شدن فضاپیمای کلمبیا در سال 2003 بود که به قیمت جان 7 فضانورد تمام شد.

ناسا، سه سال و نیم و بیش از یک میلیارد دلار را صرف پرواز دوباره این فضاپیما در سال 2005 کرد.

آزمایشگاه کلمبوس دومین آزمایشگاهی خواهد بود که به این ایستگاه فضایی افزوده می شود.

آزمایشگاه پیشین "دستینی" نام دارد که متعلق به ناساست و در سال 2001 کار خود را آغاز کرده است.

آزمایشگاه سوم آزمایشگاه کیبو، متعلق به ژاپن است که قرار است سال آینده به این ایستگاه افزوده شود با این همه به دلیل بزرگی این آزمایشگاه، فضاپیمای حامل باید سه بار به این ایستگاه پرواز کند.

منبع: بی بی سی فارسی

[ghazal_ak]

دانشمندان به تازگی دریافته‌اند كه منظومه شمسی ما باضربه‌های میدان مغناطیسی بین ستاره‌یی از اعماق فضا دچار فرورفتگی و قرشدگی شدهاست.
این اطلاعات به وسیله فضاپیمای «وویجر» آژانس فضانوردی آمریكا (ناسا) درطول سفر ۳۰ ساله‌اش به لبه منظومه شمسی به دست آمده است.
ادوارد استون، دانشمندماموریت «وویجر»(VOYAGER) در موسسه فن‌آوری كالیفرنیا در این زمینه گفت: محققان تامدت زیادی تصور می‌كردند كه منظومه شمسی خمیده شده اما هرگز تاكنون به مدارك علمیمستقیم و صریح در این زمینه دست نیافته بودند.
به گفته این دانشمندان، فضاپیمای«وویجر - ۲» وارد تكان پایانی شد كه تقریبا یك میلیارد مایل در نیمكره جنوبیهلیوسفر منظومه شمسی از «وویجر - ۱» پیشتر رفته است.
تكانی پایانی یك منطقهمتلاطم فراتر از مدار پلوتون است؛ جایی كه بادهای خورشیدی نشات گرفته از خورشید بهمیزان قابل توجهی به دلیل برخورد با گاز رقیق فضای بین ستاره‌یی آراممی‌شوند.



خبرگزارى ايسنا
منبع آفتاب

[ghazal_ak]

تکراری.......

[chista]

04:18 گرينويچ - سه شنبه 18 دسامبر 2007 - 27 آذر 1386

کشف یک کهکشان ویرانگر در فضای دوردست[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ستاره شناسان آمریکایی می گویند برخورد بی نهایت شدید یک کهکشان دارای "سیاه چاله" عظیم با کهکشان کوچک تر دیگری را رصد کرده اند.

هرچند برخورد کهکشان ها در فضا حادثه ای تازه ای نیست، این اولین باری است که ستاره شناسان در آژانس فضایی آمریکا (ناسا) چنین رخداد کیهانی شدید و پر تلاطمی را رصد می کنند.

رشته ذرات متصاعد از "سیاه چاله" کهکشان بزرگ تر به حدی پرقدرت گزارش شده که به گفته کارشناسان ناسا، می تواند هرگونه حیات را در سیارات کهکشان کوچک تر نابود کند و حتی ستارگان جدیدی را بوجود آورد.

جزئیات این واقعه به زودی در نشریه "اختر فیزیکی" منتشر خواهد شد.

ناسا تصاویر این حادثه کیهانی را از طریق تلسکوپ های متعددی از جمله تلسکوپ های فضایی اسپیتزر و هابل ثبت کرده است.

این حادثه در منظومه ای بنام علمی 3C321 رخ داده است.

این منظومه حدود 1.4 میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد و کهکشان های آن نسبتا به هم نزدیک هستند.

آن طور که ناسا گزارش داده، دو کهکشان یاد شده در حال ادغام شدن هستند.

اکثر کهکشان ها از جمله کهکشان راه شیری که کره زمین در آن واقع است، ناحیه ای بنام "سیاه چاله " که از آن جریانی از ذرات پرقدرت متصاعد می شود.

در این حادثه، دانشمندان ناسا کهکشکان بزرگ تر را "ستارگان مرده" نام نهاده اند.

این کهکشان رشته ذرات با انرژی بالایی که حاوی اشعه ایکس و گاما هستند را به سمت کهکشان مجاور خود فرستاده است.

برخی از دانشمندان ناسا معتقدند که تصادم کهکشان "ستارگان مرده" می تواند منشأ حیات در کهشکان های مجاور آن باشد.

اما در عین حال، گفته می شود که جریان ذرات "سیاه چاله" این کهکشان که با سرعت نور حرکت می کند، می تواند اثر فاجعه باری برای سیاره های دیگر داشته باشد.

منبع: بی بی سی فارسی:10:

[chista]

00:47 گرينويچ - پنج شنبه 20 دسامبر 2007 - 29 آذر 1386

پل رینکون
گزارشگر علمی سایت خبری بی بی سی
'یک یخچال فعال' در مریخ کشف شد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برای نخستین بار یخچالی طبیعی که احتمالا فعال است بر مریخ کشف شده است. این پدیده در تصاویر فضاپیمای اروپایی "مریخ اکسپرس" مشاهده شده است.

یخچال های کهن، که قدمت بسیاری از آنها به میلیون ها سال می رسد، قبلا بر سیاره سرخ رؤیت شده بود، اما قدمت تشکیل این یخچال ممکن است از چند ده هزار سال تجاوز نکند.

این یخچال جوان در ناحیه موسوم به "دوتورانیلوس منسا" در فاصله میان ارتفاعات پرفراز و نشیب جنوب مریخ و نواحی پست و مسطح شمالی آن رؤیت شده است.

دکتر گرهارد نیوکِم، محقق دانشگاه آزاد برلین آلمان و دانشمند ارشد دوربین "اچ آر اس سی" فضاپیما به بی بی سی گفت: "اگر این تصویری از زمین بود، فورا می گفتم که 'یخچال' است."

"ما هنوز موفق نشده ایم که نشانه طیفی (نوری) آب را ببینیم. اما در ماه های آینده بر فراز آن پرواز خواهیم کرد و اندازه گیری هایی انجام خواهیم داد. در لبه های یخچال می توانیم تیزی های سفید رنگی ببینیم که فقط می تواند یخ های تازه شکل گرفته باشد."

این پدیده در مکان های خیلی کمی از سیاره سرخ پیدا می شود زیرا تا یخ در معرض محیط مریخ قرار گرفت، تصعید می شود - یعنی از حالت جامد مستقیما به گاز بدل می شود.

سیل

دکتر نیوکم تخمین می زند که آب در "دوتورانیلوس منسا" از 10 تا 100 هزار سال پیش به سطح آمده باشد.

وی گفت: "این بدان معنی است که این اکنون یک یخچال فعال است. این منحصر به فرد است و احتمالا یخچال های بیشتری هم وجود دارد."

دکتر نیوکم توضیح می دهد که آب پس از به سطح آمدن یخ بست و یخچال تشکیل شد.

با این حال همه پژوهشگران این برداشت از حوادث را نپذیرفته اند. برخی معتقدند که بارش برف می تواند عامل تشکیل یخچال بر مریخ باشد، همانطور که روی زمین چنین اتفاقی می افتد.

اما گرهارد نیوکِم فکر می کند بارش در مریخ کمتر از آن است که بتواند عامل پیدایش این یخچال باشد.

نشانه های مربوط به یخچال ها قبلا در آتشفشان "المپوس مانس" رؤیت شده بود. اما تصور می شود قدمت آنها حدود 4 میلیون سال باشد.

دکتر نیوکم گفت نشانه های یخچال های طبیعی می تواند بهترین نقطه برای فرود کاوشگرهای روبوتیک برای جستجوی شواهد حیات باشد.

اگر میکروب ها در اعماق مریخ دوام بیاورند، امکان انتقال آنها به سطح به وسیله آبی که از اعماق فوران می کند هست.

ماه پیش آژانس فضایی اروپا پنج هزارمین گردش "مریخ اکسپرس" در مدار سیاره سرخ را جشن گرفت.

این فضاپیما در روز 25 دسامبر 2003 وارد مدار مریخ شد و از آن زمان مشغول عکسبرداری و مطالعه همسایه زمین بوده است.

منبع: بی بی سی فارسی:10:

[Luti]

اخترشناسان آمريكايي از روي اطلاعات به دست آمده از كاوشگر «كاسيني» موفق به كشف كوههايي در «تيتان» - بزرگترين قمر سياره كيوان - شدند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، تيمي از دانشمندان دانشگاه بريگهام يانگ در آمريكا با كمك تصاوير دستگاه‌هاي راداري كاوشگر «كاسيني» توانستند كوه‌هاي روي تيتان را شناسايي كنند و مورد بررسي قرار دهند.
اين دانشمندان با همكاري تيم رادار كاسيني، اين كوهها را شناسايي كرده اند.
نتايج اين تحقيقات نشان مي دهد كه بيشتر كوههاي تيتان از يخ تشكيل شده اند و متوسط ارتفاع آنها از دامنه تا قله حدود 2000 متر است.
به گفته اين دانشمندان، بدون تجهيزات كاسيني امكان كشف اين كوهها در سطح تيتان امكانپذير نبود.
اين يافته‌ها در مجله نجوم ايكاروس به چاپ رسيده است.

منبع خبر : ايسنا

[مرتضی nvcd]

مطابق مقاله ايي كه در روز چهارشنبه در روزنامه انگليسي "ني چر" چاپ شد.تولد ماه و زمين 62 ميليون سال پس شكل گيري منظومه شمسي كه در 4.567 مليون سال قبل به وقوع پيوست آغاز شد.


تعيين 62 ميليون بهترين تخمين ممكن بين 52 الي 152 ميليون سال كه برپايه اندازه گيري ايزوتوپ هاي تنگستن در فلزات ماه صورت گرفته است، مي باشد.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]تئوري برتر براي منشاء شكل گيري ماه اين است كه پس از برخورد جرمي به اندازه مريخ با زمين موجب جدا شدن جرمي از سنگ هاي گداخته از زمين شده است كه بعدها به صورت ماه در مدار گرانش زمين به دام افتاده است. اين مطالعات توسط مدرسه عالي "تكنولوژي هاي مشترك "در زوريخ سويس صورت گرفته است.


منبع: پارس اسکای

[مرتضی nvcd]

ستاره شناسان ناسا در حال تعقیب سیارکی هستند که در اوایل سال جدید میلادی احتمالا" با سیاره مریخ برخورد خواهد کرد.

ستاره شناسان ناسا در حال تعقیب سیارکی هستند که در اوایل سال جدید میلادی احتمالا" با سیاره مریخ برخورد خواهد کرد.این سیارک با نام 2007 WD5با قطر حدود 55 متر در سی ام ژانویه 2008 در فاصله 30000 مایلی مریخ خواهد بود.البته بدلیل عدم قطعیت در پارامترهای مداری سیارک احتمال برخورد 1 به 75 می باشد.در تاریخ 25 دسامبر این سیارک مابین مریخ و زمین بوده وبا سرعت 27900مایل در ساعت در حال نزدیک شدن به مریخ است.مکان برخورد احتمالا" در نیمکره شمالی سیاره خواهد بود جاییکه مریخ نورد فرصت قرار دارد.
بنابه گفته استیو چسلی ازدانشمندان مرکزJPL چنین حوادثی احتمالا" هر1000 سال یکبار برای مریخ رخ می دهند.سرعت برخورد قطعه سنگ با مریخ در حدود 30000 مایل در ساعت بوده ومی تواند حفره ای با قطربیش از 700 متر ایجاد کند.
این برخورد می تواند به اندازه یک بمب سه مگاتنی انرژی آزاد کند.حادثه ای مشابه این در سال 1908 برای زمین رخ داد حادثه ای که در منطقه تونگاسکا در سیبری رخ داد .این سیارک 50 متری قبل از برخورد با سطح زمین توسط اتمسفر تکه تکه شد ونتوانست حفره ای ایجاد کند البته انفجار هوایی آن منطقه بزرگی از یک جنگل را نابود کرد.از جاییکه اتمسفر مریخ از اتمسفر زمین رقیق تر است چنین سنگی در مریخ می تواند خود را به سطح برساند وایجاد حفره کند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این سیارک در 20 نوامبر 2007 کشف شد وبدلیل اینکه مدار آن به زمین نزدیک بود مورد توجه کارشناسان قرار گرفت محاسبات بعدی مشخص کرد که خطری زمین راتهدید نمی کند اما میتوانست خطری برای مریخ به حساب بیاید.
از آنجاییکه زمان کمی از کشف آن می گذرد دانشمندان چند هفته ای احتیاج دارند تا بتوانند مدار آن رابطور دقیقتر مشخص کرده وبرخورد یا عدم برخورد با مریخ رااعلام کنند.
در همین روزهایی که منتظر این سیارک هستیم سیارکی بزرگتر با نام 2007 TU24 با قطر 400 متر از فاصله 1.4 برابر فاصله زمین تاماه از کنار زمین عبور خواهد کردکه البته احتمال برخورد با زمین را ندارد.درزمان نزدیک شدن این سیارک حتی با تلسکوپهای آماتوری مانند ستاره ای از قدر10 درمیان صورت فلکی ذات الکرسی دیده خواهد شد.خود را برای عکاسی از آن آماده کنید.

منبع : parssky

[مرتضی nvcd]

واشنگتن 27 دسامبر :دانشمندان برای اولین قادر به مشاهده نورهای مرئی شدند که از جو سیاره ایی در خارج منظومه شمسی به فضا پراکنده می شود.

این سیاره در مداری به دور ستاره کوتوله HD189733 در صورت فلکی ثعلب(روباه) در حال چرخش می باشد . این ستاره در فاصله 60 سال نوری از زمین واقع است.
این سیاره که HD189733bنامیده شده است دوسال قبل به وسیله طیف بینی داپلر کشف شد. فاصله بین این سیاره و ستاره مادر به قدری کم است که جو آن توسط گرما حاصل از ستاره منبسط شده است.
دانشمندان برای مشاهده نورهای مرئی پراکنده شده توسط این ستاره روشی همانند ----- عینک های آفتابی پولارويد که نور زیاد خورشید را منعکس میکند استفاده کردند.آن هابااستفادها از این روش توانستند نورقطبیده شده که از سیاره منکعس می شود را از ستاره مادر تفکیک کنند. در نتیجه دانشمندان توانستند میزان انبساط جو این ستاره را اندازه گیری کنند. آنها همچنین توانستند میسر حرکت سیاره را به صورت مستقیم ردیابی کنند. شاهکاری که از طریق غیر مستقیم تقریبا غیر ممکن است.
این تیم بین المللی که توسط پروفسور "سوتلنا بوردایوجنا" در انجمن علمی نجوم زوریخ سویس رهبری میشود از یک تلسکوب 60 سانتی متری( KVA) برای اندازه گیری قطبیدگی سیاره و ستاره مادر استفاده کردند . این تیم همچنین کشف کردند که بیشترین میزان قطبیدگی زمانی است که نیمی از سطح سیاره توسط ستاره مادر روشن می شود که از سطح زمین نیز قابل مشاهده است. این رویداد همانند تربیع اول و ثانی ماه دو بار در هر چرخش ستاره رخ میدهد. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قطبیدگی نشان می دهد که پراکندگی اتمسفر در نقاطی که در معرض خورشید قرار ندارند نسبتا بیشتر از سایر نقاط است که به احتمال بسیار زیاد شامل ذرات بسیار کوچکتر نیم میکرون همانند اتم ها مولکول ها و ذرات گرد غبار و شاید بخار آب باشد که اخیرا بر وجود آن در اتمسفر پیشنهاد شده است. دانشمندان همچنین برای اولین بار موفق شدند که موقعیت سیاره و همچنین مدار گردش آن را به دور ستاره مادر در آسمان بدست آورند.

منبع: parssky

[eMerald1]

یک یخچال فعال در مریخ کشف شد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

تیزی های سفید رنگ می تواند نشانه یخی باشد که تازه شکل گرفته
برای نخستین بار یخچالی طبیعی که احتمالا فعال است بر مریخ کشف شده است. این پدیده در تصاویر فضاپیمای اروپایی "مریخ اکسپرس" مشاهده شده است.
یخچال های کهن، که قدمت بسیاری از آنها به میلیون ها سال می رسد، قبلا بر سیاره سرخ رؤیت شده بود، اما قدمت تشکیل این یخچال ممکن است از چند ده هزار سال تجاوز نکند.
این یخچال جوان در ناحیه موسوم به "دوتورانیلوس منسا" در فاصله میان ارتفاعات پرفراز و نشیب جنوب مریخ و نواحی پست و مسطح شمالی آن رؤیت شده است.
دکتر گرهارد نیوکِم، محقق دانشگاه آزاد برلین آلمان و دانشمند ارشد دوربین "اچ آر اس سی" فضاپیما به بی بی سی گفت: "اگر این تصویری از زمین بود، فورا می گفتم که 'یخچال' است."
"ما هنوز موفق نشده ایم که نشانه طیفی (نوری) آب را ببینیم. اما در ماه های آینده بر فراز آن پرواز خواهیم کرد و اندازه گیری هایی انجام خواهیم داد. در لبه های یخچال می توانیم تیزی های سفید رنگی ببینیم که فقط می تواند یخ های تازه شکل گرفته باشد."
این پدیده در مکان های خیلی کمی از سیاره سرخ پیدا می شود زیرا تا یخ در معرض محیط مریخ قرار گرفت، تصعید می شود - یعنی از حالت جامد مستقیما به گاز بدل می شود.
سیل
دکتر نیوکم تخمین می زند که آب در "دوتورانیلوس منسا" از 10 تا 100 هزار سال پیش به سطح آمده باشد.
وی گفت: "این بدان معنی است که این اکنون یک یخچال فعال است. این منحصر به فرد است و احتمالا یخچال های بیشتری هم وجود دارد."
دکتر نیوکم توضیح می دهد که آب پس از به سطح آمدن یخ بست و یخچال تشکیل شد.
با این حال همه پژوهشگران این برداشت از حوادث را نپذیرفته اند. برخی معتقدند که بارش برف می تواند عامل تشکیل یخچال بر مریخ باشد، همانطور که روی زمین چنین اتفاقی می افتد.
اما گرهارد نیوکِم فکر می کند بارش در مریخ کمتر از آن است که بتواند عامل پیدایش این یخچال باشد.
نشانه های مربوط به یخچال ها قبلا در آتشفشان "المپوس مانس" رؤیت شده بود. اما تصور می شود قدمت آنها حدود 4 میلیون سال باشد.
دکتر نیوکم گفت نشانه های یخچال های طبیعی می تواند بهترین نقطه برای فرود کاوشگرهای روبوتیک برای جستجوی شواهد حیات باشد.
اگر میکروب ها در اعماق مریخ دوام بیاورند، امکان انتقال آنها به سطح به وسیله آبی که از اعماق فوران می کند هست.
ماه پیش آژانس فضایی اروپا پنج هزارمین گردش "مریخ اکسپرس" در مدار سیاره سرخ را جشن گرفت.
این فضاپیما در روز 25 دسامبر 2003 وارد مدار مریخ شد و از آن زمان مشغول عکسبرداری و مطالعه همسایه زمین بوده است

[مرتضی nvcd]

تحقيقات جديد نشان مي دهند كه سرعت چرخش سياهچاله ها از مرز هاي پيش بيني شده در فرضيه نسبيت فراتر مي رود.



ممكن است اين هيولاهاي آسماني با سرعت بسيار بالا چرخش كنند به گونه اي كه اين سرعت به حداكثر ميزان در نظر گرفته شده در فرضيه نسبيت انيشتين نزديك شده باشد. اين يافته ها نتيجه رصد هاي نه كهكشان غول آسا با استفاده از تلسكوپ پرتو ايكس چاندرا سازمان ناسا هستند. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين يافته پيشنهاد مي كنند كه اين چاه هاي گرانشي غول آسا در هر روز يك دور كامل مي چرخند. ممكن است اين چرخش زياد سريع به نظر نرسد اما اين ميزان سرعت براي چنين اجرامي با اين اندازه بسيار سريع است. يكي از پژوهشگراني كه در اين تحقيق شركت دارد مي گويد" چرخش سياهچاله ها كليد معما هاي علم اختر فيزيك را در اختيار دارد. اين چرخش ها مي توانند چگونگي تولد سياهچاله ها ، رشد آنها و همچنين چگونگي عملكرد انفجارهاي پرتو گاما را روشن كنند."

يك سياهچاله كه با سرعت زياد مي چرخد فضا را نيز به چرخش در مي آورد. اين تاثير ، زمانيكه با گاز در حال جريان به سوي سياهچاله مي پيوندد ميدان مغناطيسي را ايجاد مي كند كه مقدار بسيار زيادي از گاز را بصورت يك فوران پرسرعت و پر انرژي از مجاورت سياهچاله به اطراف پرتاب مي كند. مقدار انرژي كه اين فورانها در هر ثانيه آزاد مي كنند پنجاه برابر انرژي است كه خورشيد ما در يك سال بصورت پرتو آزاد مي كند. سياهچاله ها حتي با فشرده ساختن شكل گيري ستاره ها در رشد كهكشانها تاثير مي گذراند.

سرپرست اين گروه از پژوهشگران مي گويد" چرخش سياهچاله ها بين نود درصد تا صد درصد از حداكثر ميزان مجاز در فرضيه نسبيت است. اين بدان معني است كه بزرگترين سياهچاله هاي موجود در مركز كهكشانهاي غول آسا با چرخشهاي بزرگ مرتبط هستند".

[ghazal_ak]

ضد ماده كه به محض تماس با ماده آن را نابود مي سازد پديده نادري در كيهان بنظر مي رسد. براي چندين دهه دانشمندان سرنخ هائي از وجود يك ابر بسيار بزرگ ضد ماده كه در فضا سرگردان بود در دست داشتند اما نمي دانستند كه اين ابر از كجا منشا مي گيرد.

اكنون منبع اسرار آميز اين ابر ضد ماده كشف شده است: ستاره هائي كه توسط سياهچاله ها و ستاره هاي نوتروني متلاشي مي شوند.

در حاليكه سامانه هاي پيش رانش از سوخت ضد ماده تا اين زمان فقط موضوعاتي در حد داستانهاي علمي تخيلي هستند اما ضد ماده بسيار واقعي است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ضد ماده چيست؟

تمامي ذرات اوليه ، ماننده پروتونها و الكترونها ، قرينه هائي از ضد ماده از جرم مشابه اما بار متضاد دارند. براي مثال ، ضد ماده مخالف يك الكترون كه پوزيترون ناميده مي شود داراي بار مثبت است.

زمانيكه يك ذره با ضد ذره خود برخورد مي كند يكديگر را نابود مي كنند و طي اين فرايند يك انفجار انرژي مانند پرتوهاي گاما آزاد مي گردد. در سال 1978 ، تجهيزات رديابي پرتوهاي گاما كه با استفاده از بالون به آسمان فرستاده شدند يك نوع پرتو گاما را ردگيري كردند كه از فضا منشا مي گرفت. بنظر مي رسيد كه برخورد الكترونها با پوزيترونها باعث انتشار اين پرتو مي شد و اين بدان معني بود كه در فضا ضد ماده وجود داشت.

ظاهرا اين پرتوهاي گاما از يك ابر ضد ماده كه حدود صد هزار سال نوري پهنا داشته و هسته كهكشان راه شيري را احاطه كرده بود منتشر مي شده است. اين ابر غول آسا با پرتوهاي گاما و انرژي برابر صد هزار خورشيد مي درخشد.

اينكه دقيقا چه عاملي باعث ايجاد ضد ماده مي شد براي چندين دهه يك راز باقي مانده بود. ستارهاي در حال انفجار و ماده تاريك از جمله مظنونين بودند.

اكنون ، يك گروه تحقيقاتي بين المللي با چهار سال مطالعه داده هاي ماهواره بين المللي آزمايشگاه اخترفيزيك پرتو گاما از آژانس فضائي اروپا مظنونين اصلي را به دقت تعيين كرده است. اين يافته هاي جديد پيشنهاد مي كنند كه اين پوزيترونها اساسا از ستاره هائي كه توسط سياهچاله ها بلعيده مي شوند و همچنين ستاره هاي نوتروني توليد مي شوند.

زمانيكه يك سياهچاله يا يك ستاره نوتروني يك ستاره را نابود مي كنند مقادير عظيمي پرتو آزاد مي شود. دانشمندان بر اين باورند كه وقتي الكترونها و پوزيترونها در زمان نابود شدن پرتوهاي گاما "آشكار گر" را منتشر مي كنند ، اين پرتوهاي گاما نيز مي توانند با تركيب شدن ، الكترون و پوزيترون توليد كنند تا مكانيسم ايجاد ابر ضد ماده را فراهم نمايند.

بر اساس محاسبه پژوهشگران يك ستاره نسبتا عادي كه توسط سياهچاله يا ستاره نوتروني متلاشي مي شود قادر است صد هزار بيليون بيليون بيليون بيليون پوزيترون (عدد يك با چهل و يك صفر) در ثانيه توليد كند.

يافته هاي پژوهشگران در نسخه دهم ماه ژانويه 2008 مجله Nature به چاپ رسيده است.

[Mohammad Hosseyn]

چين براي پرتاب فضاپيماي سرنشين دار آماده مي‌شود
چين باآموزش چهارده فضانورد شامل سه فضانوردي كه پيشتربه فضا رفته‌اند، خود را براي ماموريت جديد فضايي و پرتاب سفينه سرنشين دار آماده مي‌كند.
چين روز پنجشنبه گزارش كرد: سه نفر از افرادي كه قبلا با دو فضاپيما به فضا فرستاده شده‌اند،به‌همراه يازده فضانورد ديگر درحال گذراندن دوره‌هاي آزمايشي هستند. اين گزارش مي‌افزايد:فضانوردان " شن جو - ‪ " ۷‬كه تا پايان امسال ميلادي پرتاب مي‌شود ، براي اولين بار در فضا پياده روي خواهند كرد و اين برنامه به صورت زنده پخش خواهد شد. " پانگ جيهائو"محقق آكادمي علوم فضايي چين دراين‌باره گفت: فضانوردان خارج ازكپسول فضايي كارخواهند كرد و فعاليت‌هايي چون نصب تجهيزات را انجام خواهند داد. چين اولين فضاپيماي بدون سرنشين خود را نوامبر سال ‪ ۱۹۹۹‬به فضا پرتاب كرد و به‌دنبال آن نخستين فضاپيماي سرنشين دار در سال ‪ ۲۰۰۳‬ميلادي را با يك فضانورد به آسمان فرستاد و سومين كشور جهان پس از روسيه و آمريكاست كه به چنين دستاورد علمي دست يافته است.
چين همچنين سال‌گذشته ميلادي براي نخستين بارماهواره ماه را با يك فروند راكت " لانگ مارچ " ساخت داخل به فضا پرتاب كرد و اولين گام در برنامه يك دهه‌اي خود براي اكتشاف ماه را با موفقيت برداشت.


منبع : آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

شركت «اديسه مون» به رياست پژوهشگر ايراني، دكتر رامين خادم يك گام ديگر به عنوان اولين تيم خصوصي كه مايل به اكتشافات در كره ماه و كسب جايزه 30 ميليون دلاري ايكس پرايز لاونار گوگل پيش رفت.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، مدتي قبل شركت گوگل و موسسه ايكس پرايز براي افرادي كه موفق شوند تا 31 دسامبر 2012 يك كاوشگر را روي ماه فرود آورده و با استفاده از آن از حداقل 500 متر حركت كرده و تصاوير و فيلمهايي را در حجم يك گيگابايت به زمين ارسال كنند، جايزه 30 ميليون دلاري در نظر گرفته اند.

رامين خادم، پژوهشگر و رئيس ايراني شركت اديسه مون و موسس شركت اينمارست در گفت و گو با خبرگزاري فرانسه در نشستي در كاليفرنيا گفت: مردم واقعا از شكل واقعي ماه آگاهي و اطلاعات كاملي ندارند. وي از ماه به عنوان هشتمين قاره ياد كرد و گفت: بايد مسوولانه ماه را كشف كنيم و ما مي خواهيم برنده جايزه گوگل باشيم. بنابر اعلام گوگل و موسسه ايكس پرايز لونار، جايزه 30 ميليون دلاري تا سال 2012 معتبر است و پس از آن اين مبلغ به 25 ميليون دلار كاهش يافته و از سال 2014 به بعد و در صورتيكه كه هيچ مدل مناسبي ارايه نشود، اين جايزه لغو خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


منبع: آسمان پارس

[Mohammad Hosseyn]

كشور ژاپن كه باوجود پيشرفت در فن‌آوري‌هاي نوين در بخش‌هاي مختلف، تاكنون علاقه فراواني براي سفر به فضا نشان نمي‌داد، هم اينك تصميم گرفته است كه درهاي خود را به سوي فضا بيكران باز كند.


دولت ژاپن درهمين راستا قرار است در سال‌جاري ميلادي نخستين‌ايستگاه فضايي سرنشين‌دار خود را در فضا آغاز كند.
نام اين ايستگاه فضايي به‌زبان ژاپني "كيبو" است كه‌معناي آن "اميد" بوده و به نظر مي‌رسد با هدف بازكردن درهاي ناشناخته آسمان بيكران نامگذاري شده است.
"اريكو سومادا" يكي از مسوولين بخش‌اطلاع رساني آژانس‌اكتشافات هوايي ژاپن (جاكسا) روز دوشنبه به خبرنگار ايرنا گفت: كار ساخت ايستگاه فضايي ژاپن قرار است در سه مرحله انجام گيرد.
سومادا افزود: ايستگاه فضايي كيبو در ارتفاع ‪۴۰۰كيلومتري از سطح كره زمين و در محوطه ايستگاه فضايي بين‌المللي "آي.اس.اس" ساخته مي‌شود.
براي اداره ايستگاه بين‌المللي فضايي "آي.اس.اس"، ‪۱۵كشور جهان ، همچون آمريكا، روسيه، كانادا، و كشورهاي اروپايي همكاري دارند.
ايستگاه فضايي ژاپن در دو بخش جداگانه ساخته خواهد شد كه يك بخش آن در داخل اتاقي در درون ايستگاه و بخش ديگر در فضاي بيروني‌ايستگاه قرار دارد.
بخش دروني ايستگاه فضايي ژاپن حدود ‪۱۱متر درازا و بيش‌از چهار متر پهنا دارد كه مساحت‌آن تقريبا همانند يك اتوبوس بزرگ بوده و حداكثر تا چهار نفر مي‌توانند در آن كار و اقامت كنند.
دراين بخش براي‌انجام آزمايشات فضايي، انواع دستگاه‌هاي پژوهشي نصب مي‌شود و بخش بيروني‌اين‌ايستگاه فضايي نيز كه‌از يك راهرو تشكيل مي‌شود، ويژه انجام آزمايش در فضاي باز كيهاني است و در آن بازوهاي روباتي به درازاي ‪۱۰متر كار گذاشته خواهد شد.
ايستگاه فضايي ژاپن از حدود دو ميليون قطعه تشكيل مي‌شود كه‌در مقايسه با موشك ملي "اچ.‪.۲اي" ژاپن كه از ‪۳۰۰هزار قطعه تشكيل مي‌شود ، بسيار بزرگتر است.
آژانس اكتشافات فضايي ژاپن(جاكسا) در نخستين گام براي ساخت اين ايستگاه فضايي قرار است ، در طول زمستان جاري "تاكائو دويي" يكي از فضانوردان اين كشور را به‌همراه بخشي‌از تاسيسات دروني ايستگاه فضايي كيبو و بااستفاده از فضا پيماي "اندور" به ايستگاه بين‌المللي فضايي (آي.اس.اس) اعزام كند.
"آكي‌هيكو هوشيده"ديگر فضانورد ژاپني نيز قرار است بهار آينده بخش ديگري از تاسيسات داخلي ايستگاه فضايي ژاپن را توسط فضاپيماي "ديسكاوري" به ايستگاه بين‌المللي فضايي منتقل كند.
در صورتي‌كه اين دوگام نخست براي ساخت ايستگاه فضايي ژاپن با موفقيت پيش رود، "كويچي واكادتا" ديگر فضانورد ژاپني براي يك اقامت بلند مدت سه ماهه براي ساخت راهروي واقع در بخش بيروني ايستگاه فضايي كيبو به ايستگاه بين- المللي فضايي "آي.اس.اس" اعزام مي‌شود.
سومادا گفت: هنوز زمان انجام ماموريت واكاتا به صورت دقيق برنامه ريزي نشده است، اما اين احتمال وجود دارد كه در پاييز آينده اين ماموريت انجام شود.
به‌گفته اين مسوول آژانس اكتشافات فضايي ژاپن، براي برنامه ساخت ايستگاه فضايي كيبو تاكنون حدود ‪۶۸۰ميليارد ين سرمايه‌گذاري شده است.
يك اتاق كنترل در مركز فضايي تسوكوبا در شمال شرقي توكيو با ‪۵۰پرسنل به طور شيفتي بااستفاده از دستگاه نمايشگر و رايانه، كار ديدباني ايستگاه فضايي كيبو را به صورت شبانه روزي بر عهده خواهند داشت.
در ايستگاه فضايي ژاپن قرار است آزمايشاتي كه بر روي زمين نمي‌توان به آساني انجام داد در محيط فضايي كه در آن هوا وجود ندارد، انجام شود.
آزمايش بر روي نيمه هاديها براي توليد مواد جديد،كشت سلول در محيط بدون ويروس و باكتري براي پيشبرد فن آوريهاي پزشكي ، ديدباني خورشيد و ستارگان و اندازه‌گيري سطح لايه اوزان موجود در اطراف كره زمين از نمونه پژوهشهايي اعلام شده كه قرار است در ايستگاه فضايي كيبو انجام شود.
آژانس فضايي ژاپن درصدد است تا در سال ‪۲۰۱۰ميلادي زمينه به بهره برداري رساندن عملي از ايستگاه فضايي كيبو كه از حدود ‪۲۰سال پيش برنامه ريزي آن را آغاز كرده، فراهم كند.
براي ژاپني‌ها مهمترين اصل براي ساخت ايستگاه فضايي كيبو كه سرنشين‌دار مي‌باشد، ايمن بودن آن‌از خطر است كه براي آنها اعتبار جهاني در بخش فضايي نيز به دنبال خواهد داشت.
پيش بيني مي‌شود،از اين تاسيسات ايستگاه فضايي كيبو، حدود ‪۱۰سال در فضا استفاده شود.
منبع خبر : ايرنا
برگرفته از وبلاگ هنر فيزيك ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Mohammad Hosseyn]

روسیه بدنبال آب در مشتری !



يك مقام ارشد روسيه گفت: اين كشور قصد دارد به ماموريت كاوش قمر مشتري موسوم به «اروپا» در جستجوي اشكال ساده حيات، به اروپايي‌ها بپيوندد.

به گزارش خبرگزاري فرانسه، «لو زليوني» رييس موسسه تحقيقات فضايي روسيه افزود: پروژه‌اكتشاف سياره عظيم و گازي مشتري مي‌تواند به زودي در برنامه آژانس فضايي اروپا براي سال ‪۲۰۱۵تا ‪۲۰۲۵قرار گيرد.
به‌گفته وي، كار اصلي دراين برنامه، اكتشاف قمر اروپاست كه يك اقيانوس آب مايع در زير لايه‌اي از يخ ضخيم آن، شناسايي شده است.
روسيه قصد دارد در اين برنامه شركت كند. اين برنامه به خاطر تلاش "پي‌ير سيمون لپليس" فضانورد فرانسوي كه پيشنهاد فرود فضاپيمايي را بر روي يكي از شكاف‌هاي پوسته يخي اروپا ارائه كرده، "لپليس" نام‌گذاري شده است.
فضاپيما با فرود بر روي اين قمر مي‌تواند مقداري از يخ را آب كند و در آن به دنبال حيات بگردد.
زليوني گفت: هر جا كه اقيانوس وجود داشته باشد، حيات نيز وجود دارد.
از اين چشم‌انداز، پس از مريخ، قمر اروپا محتمل‌ترين مكاني در منظومه شمسي است كه امكان وجود حيات در آن هست.
روسيه به آرامي در حال احياي برنامه‌هاي تحقيقات فضايي خود است. تمامي اين برنامه‌هاپس از فروپاشي اتحاد جماهيرشوروي سابق در سال ‪۱۹۹۱متوقف شده بود. مسكو بعنوان بخشي از اين احيا با آژانس فضايي اروپا همكاري نزديكي برقرار كرده است.
مسكو اكتبر گذشته توافقنامه‌اي را با آمريكا به‌منظور فراهم‌آوري تجهيزات براي ناسا در تلاش براي اكتشاف ماه و مريخ درجستجوي آب، منعقد كرد.
منبع : IRNA

[Mohammad Hosseyn]

اوج گیری فعالیت خورشیدی :




جديدترين چرخه يازده‌ساله خورشيدي كه انتظار مي‌رود پنج سال ديگر به اوج فعاليت خود برسد، اوايل اين هفته نخستين نشانه‌هاي خود را بروز داد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، فعاليت‌هاي خورشيد هر يازده سال به حداكثر مي‌رسد كه ظهور لكه‌هاي خورشيدي متعدد از نشانه‌هاي آن است.
فوران‌ها و توفان‌هاي خورشيدي در اين دوره به شديدترين حالت ظاهر مي‌شوند و شرايطي نسبتا خطرناك را براي بسياري از كارهاي روزمره و به خصوص مرتبط با فن‌آوري‌هاي فضايي در سراسر جهان پديد مي‌آورند.
داگلاس بيسكر، خورشيدشناس مركز پيش‌بيني‌هاي رويدادهاي فضايي در ايالات متحده (NOAA) با اشاره به ظهور نخستين نشانه چرخه خورشيدي جديد گفت: «اين لكه همانند نخستين نسيم بهاري است كه فرا رسيدن فصل جديدي را نويد مي‌دهد. دراين مورد، اين لكه نخستين نشانه طوفان‌هاي خورشيدي است كه طي چند سال آينده رفته‌رفته افزايش خواهند يافت.»
لكه خورشيدي، منطقه‌اي از سطح خورشيد است كه فعاليت‌هاي مغناطيسي بسيار شديد و سازمان‌يافته‌اي در آن روي مي‌دهد؛ اما دماي سطح آن حدود يك‌هزار درجه سانتي‌گراد از ديگر نواحي خورشيد كم‌تر است و به‌همين دليل، درخشندگي كمتري دارد و تيره‌تر ديده مي‌شود.
انتظار مي‌رود دوره يازده‌ساله جديد خورشيد كه چرخه 24 خورشيدي نام دارد، رفته‌رفته توفان‌ها و لكه‌هاي بيشتري را به ‌نمايش بگذارد كه اوج اين فعاليت‌ها در سال 1391 و 1392 هجري شمسي است. البته توفان‌هاي ويرانگر خورشيدي غيرقابل پيش‌بيني هستند و هر زماني مي‌توانند روي مي‌دهند.
در توفان خورشيدي، موادي با بار الكتريكي فراوان به خارج خورشيد پرتاب مي‌شوند و اگر به زمين برسند، اختلالات مغناطيسي شديدي را پديد مي‌آورند كه مي‌تواند به قطع شبكه‌هاي انتقال برق، اختلال در ارتباطات و بروز مشكلات در ماهواره‌ها و فضاپيماها شود.
به نوشته پارس‌اسكاي، اين توفان‌ها مي‌تواند پرتوهاي خطرناكي را به فضانوردان بتاباند و آنها را دچار مشكل كند و همچنين مي‌تواند ماهواره‌هاي ارتباطي تجاري و سيستم موقعيت‌سنجي جهاني، GPS را از كار بياندازد و به ‌سادگي، بسياري از فعاليت‌هاي روزانه مانند ارتباطات تلفن‌هاي همراه يا دريافت پول از دستگاه‌هاي خودپرداز بانك‌ها را در بسياري از نقاط زمين مختل كند. وابستگي بيش ‌از پيش انسان‌ها به فن‌آوري فضايي چنين دردسرهايي را نيز درپي دارد و اين، اهميت پيش‌بيني رويدادهاي فضايي و بخصوص توفان‌هاي خورشيدي را بيش از پيش نشان مي‌دهد.
بهار امسال، كارشناسان NOAA در كنفرانسي مشترك با كميته بين‌المللي خورشيدشناسان، پيش‌بيني كرده بودند كه چرخه 24 خورشيدي از اواخر اسفند امسال آغاز مي‌شود؛ البته اين پيش‌بيني چندان دقيق نبود و تا شش‌ماه زودتر يا ديرتر خطا داشت؛ اما همه كارشناسان با اين موضوع موافق بودند كه چرخه جديد هرچه زودتر آغاز شود، قدرتمندتر است و بايد منتظر لكه‌هاي بيشتر و طوفان‌هاي بزرگتري بود؛ البته براي قضاوت درمورد قدرت چرخه 24 خورشيدي هنوز خيلي زود است و لكه‌هاي بيشتري را بايد بررسي كرد.
لكه نوظهور جديد، ده هزار و نهصد و هشتاد و يكمين لكه قابل رويتي است كه NOAA از 15 دي‌ماه 1350 تاكنون نامگذاري كرده است.
عرض بسيار بالاي اين لكه كه 27درجه شمالي است و قطبش منفي آن كه به سمت راست نيم‌كره شمالي متمايل است، نشانه‌هاي قاطعي از ظهور چرخه جديد خورشيدي هستند.
نخستين نواحي فعال و لكه‌هاي مربوط به چرخه جديد خورشيدي در عرض‌هاي بسيار زياد ظاهر مي‌شوند، درحالي‌كه نواحي و لكه‌هاي مربوط به چرخه پيشين در نزديكي استواي خورشيد پديدار مي‌شوند.
منبع خبر : ISNA

[Mohammad Hosseyn]

فضاپيماي مسنجر ناسا از عطارد عكسبرداري مي‌كند



([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])




مقامات فضايي آمريكا اعلام كردند يك فضاپيماي ناسا قصد دارد براي نخستين بار بعد از سال ‪ ،۱۹۷۵از فراز ‪ ۲۰۰كيلومتري سياره عطارد (تير) بگذرد.

به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، فضاپيماي "مسنجر ‪ "MESSENGERبا هدف مطالعه سطح، محيط زيست فضايي و تركيبات شيميايي سطح عطارد، روز دوشنبه براي نخستين بار از مقابل اين سياره پرواز مي‌كند. قرار است مسنجر رويهمرفته سه بار از مقابل عطارد پرواز كند.
دوربين‌ها و ديگر تجهيزات مسنجر در طول اين ماموريت، بيش از هزار و ‪۲۰۰تصوير تهيه كرده و رصدهاي ديگري را نيز انجام خواهند داد.
اين فضاپيما نخستين اندازه‌گيري‌هاي از فاصله نزديك را پس از سومين پرواز فضاپيماي مارينر ‪۱۰در ‪۱۶مارس ‪ ،۱۹۷۵صورت خواهد داد.
ناسا اعلام كرد كاوشگر مسنجر طي اين ماموريت، اطلاعات بسيار مهم در مورد جاذبه عطارد را كه براي نگاه داشتن آن در مدار اين سياره لازم است، جمع‌آوري خواهد كرد. قرار است اين سفينه در مارس ‪۲۰۱۱وارد مدار عطارد شود و مدت يكسال مطالعه بي‌سابقه‌اي را در مورد اين سياره به دست آورد.
مسنجر كه در سال ‪۲۰۰۴پرتاب شد بيش از نيمي از راه ‪۷/۸ميليارد كيلومتري خود را طي كرده است.
طرح ساخت و پرتاب سفينه تحقيقاتي جديد آمريكا حدود ‪۴۳۰ميليون دلار هزينه داشته است و دانشمندان اميدوارند ماموريت آن بتواند اطلاعاتي را درباره سياره عطارد در اختيار محققان قرار دهد.
عطارد، به همراه زمين، زهره و مريخ از سياره‌هاي موسوم به كره‌هاي سنگي يا صخره‌اي منظومه شمسي را تشكيل مي‌دهند اما عطارد كمتر از ديگر سياره‌ها مورد بررسي قرار گرفته است.
پرتاب مسنجر نخستين طرح تحقيقات فضايي آمريكا در مورد عطارد در سي سال اخير است. آخرين بار در سال ‪ ،۱۹۷۵آمريكا سفينه مارينر ‪۱۰را به مدار عطارد فرستاد اما اين سفينه توانست تنها از حدود ‪۴۵درصد از سطح اين سياره تصويربرداري كند.

منبع : ايرنا

[Mohammad Hosseyn]

كشف كهكشانهاي اوليه‌اي كه سرمنشاء كهكشانهاي مشابه راه شيري بوده‌اند





([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])




اخترشناسان دانشگاههاي ايالتي روتگرز و پن كهكشانهايي را در مناطق دوردست كيهان كشف كرده‌اند كه كهكشانهاي حلزوني مانند كهكشان راه شيري از آنها پديد آمده‌اند.

به گزارش ايرنا و به نقل از پايگاه اينترنتي فيزورگ ‪ ،physorgنور مشاهده شده اين اجرام قديمي كه برخي از آنها جزو نخستين كهكشانها هستند متعلق به زماني است كه كيهان فقط ‪۲ميليارد سال سن داشته است.
امروزه دانشمندان سن جهان را ‪۱۳/۷ميليارد سال تخمين مي‌زنند از اين رو نور اين كهكشانها براي رسيدن به زمين ‪۱۲ميليارد سال در راه بوده است.
اين كهكشانهاي تازه كشف شده بسيار كوچك هستند و اندازه آنها حدود يك دهم و يك بيستم جرم كهكشان راه شيري است. اين كهكشانها ستارگان بسيار كمتري دارند كه به اندازه يك چلهم ستارگان كهكشان راه شيري است.
اين كهكشانها در رصدهاي انجام شده با تلسكوپ‌هاي زميني، شبيه ستارگان مجزا به نظر مي‌رسيدند. در تصاوير جديدي كه با تلسكوپ فضايي هابل گرفته شده است اين كهكشانها به صورت مناطقي كه تشكيل ستارگان در آن فعال است ديده مي‌شوند.
"اريك گاويزر" استاديار گروه فيزيك و نجوم دانشكده علوم و هنر روتگرز گفت، يافتن اين اجرام و كشف اينكه آنها حلقه‌اي در تكامل كهكشان ما هستند، نظير يافتن يك سنگواره مهم در مسير تكامل انسان است.
نتايج اين تحقيقات در نشست ساليانه انجمن اخترشناسي آمريكا (‪ (AASكه از ‪۷تا ‪۱۱ژانويه امسال در آستين تگزاس برگزار شد ارايه گرديد.
به اعتقاد محققان اين كهكشانها بستر مناسبي براي تشكيل ستارگان جديد بوده‌اند.
اين محققان خاطرنشان كردند چندين كهكشان كه گاهي تعداد آنها به ‪۱۰ يا بيشتر مي‌رسد، طي چند ميليارد سال با هم تلفيق شدند تا يك كهشكان حلزوني را بوجود آورند.
"مايكل گرون وال" ستاره‌شناس دانشگاه پن گفت تلسكوپ فضايي هابل تصاوير در خور توجهي از اين كهكشانهاي اوليه را با وضوح ‪۱۰برابر بيشتر از تلسكوپ‌هاي زميني ارسال كرده است.
وي با اشاره به اينكه اين تصاوير كهكشانهاي مذكور را در اشكال مختلف يعني گرد و دوكي شكل و حتي خطي نشان مي‌دهد افزود، اندازه‌گيري‌هاي دقيق ابعاد اين كهكشانها آغاز شده است.
اخترشناسان اين كهكشانها را در يك تحقيق پنج ساله كهكشانها در كيهان اوليه و در طرحي به نام ‪ ) MUSYCتحقيق چند طول موجي توسط دانشگاه ييل و شيلي) كشف كردند.
گاويزر گفت براساس نظريه كيهان شناسي ، كهكشانهاي حلزوني از كهكشانهاي كم جرم مانند اين كهكشانها شكل‌گرفته‌اند. مشكل در واقع يافتن اين كهكشانهاي كم‌جرم بود.
كهكشانهاي اوليه ديگري مشاهده شده‌اند، اما آنها بزرگتر و منشا شكل‌گيري كهكشانهاي بيضوي و نه حلزوني بوده‌اند.

منبع : IRNA

[ghazal_ak]

سيارکي در حال نزديک شدن به زمين است و در نزديک‌ترين فاصله‌ي خود از زمين به نزديکي مدار ماه مي‌رسد. اين سيارک در پرنورترين حالت به قدر حدود ۱۰ مي‌رسد و مي‌توان آن را با تلسکوپي ۷ سانتي‌متري رصد کرد.
طبق محاسبات دانشمندان موسسه‌ی مطالعه بر روی اجرام نزدیک به زمین، متعلق به ناسا، سیارکی کوچک، ۹ بهمن ماه به نزدیک‌ترین فاصله خود از زمین خواهد رسید.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسير تقريبي حرکت سيارک/ اسکاي اند تلسکوپ



سیارک 2007TU24، يازدهم اکتبر ۲۰۰۷ توسط نقشه بردار آسمان موسوم به کاتالینا در آریزونا کشف شد. این سیارک ۹ بهمن ماه در ساعت ۸:۳۳ دقیقه به وقت جهانی، به فاصله ۱.۴ (يک و چهار دهم) برابر فاصله زمین از ماه (۵۵۴۰۰۰ کیلومتر از مرکز زمین) خواهد رسید. در این حالت، سیارک از قدر ۱۰.۳ ( ده و سه دهم) دیده خواهد شد، که در این شرایط حتی با تلسکوپ‌های ۳ اینچ نیز به خوبی دیده می‌شود.
در اولین تصاویر رادیویی که توسط تلسکوپ راداری گلدستون از این جرم گرفته شده است، جزییات سیارک، به اندازه ۲۰ متر در پیکسل قابل تفکیک هستند، ولی در هنگام نزدیک‌ترین فاصله از زمین، تلسکوپ‌های بزرگی همچون آرسیبو نیز به مطالعه این جرم خواهند پرداخت.
اندازه دقیق این سیارک ۲۵۰ متر به دست آمده است. احتمال برخورد اجرامی با این اندازه به زمین در حدود یکبار هر ۳۷۰۰۰ هزار سال است. همه‌ي منجمان آماتور و حرفه‌ای در حالی با تلسکوپ‌های مختلف چشم به این سیارک خواهند دوخت، که آن شب‌ها در میان ستاره‌های دورقطبی حرکت می‌کند. به دلیل حرکت سریع این سیارک در زمینه آسمان(بیش از ۳۰ درجه در یک شبانه روز)، در تلسکوپ به صورت ماهواره‌ي کم نوری دیده می‌شود، که در آسمان حرکت می‌کند. چند سال قبل سیارک دیگری نیز به نام توتاتیس از نزدیکی زمین عبور کرد، که رصدگران ایرانی بسیاری این سیارک را رصد کردند.
گذر نزدیک سیارکی در این اندازه یا بزرگتر تا سال ۲۰۲۷ تکرار نخواهد شد، که اهمیت رصد این جرم را نمایان می کند.

با توجه به فاصله‌ی نزدیک سیارک تا زمین، مسیر حرکت آن در آسمان در آسمان برای ناظران نقاط مختلف یکسان نیست و می‌تواند تا ۱ درجه تفاوت داشته باشد. برای اطلاع از مسیر حرکت سیارک در محل زندگی خود به آدرس زیر مراجعه کنید.


برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

در ۳ و ۴ بهمن ماه تلسکوپ راداری گلدستون این سیارک را رصد کرد، و در ۷ و ۸ بهمن ماه تلسکوپ ۳۰۵ متری آرسیبو و بالاخره از ۱۱ تا ۱۴ بهمن ماه سیستم عکسبرداری با تفکیک بالا این سیارک را رصد خواهند کرد، تا شکل سه بعدی و کاملی از این سیارک بدست آید. منبع:


ناسا

[مرتضی nvcd]

تصاویری که فضاپیمای "Messenger" اخیرا از عطارد گرفته است شواهد فعالیت "گسترده" آتشفشانی بر سطح این سیاره را آشکار می کند.

Messenger روز 14 ژانویه از فاصله 200 کیلومتری نزدیک ترین سیاره منظومه شمسی به خورشید گذشت.
کاوشگر مارینر 10 که در دهه 1970 تهیه شده بود تنها شواهد سستی از فعالیت آتشفشانی روی این سیاره فراهم کرده بود.به علاوه در جریان ماموریت مارینر تنها 45 درصد سطح عطارد نقشه برداری شده بود؛ مسنجر تاکنون 30 درصد دیگر سطح سیاره را عکس برداری کرده است. دکتر شان سولومون، دانشمند اصلی ماموریت مسنجر، گفت: "این پرواز به ما اجازه داد بخشی از سیاره را که هرگز توسط فضاپیماها دیده نشده بود ببینیم، و فضاپیمای کوچک ما معدن طلایی از داده های مهیج ارسال کرده است." لوئیس پراکتر، دانشمند دیگر این ماموریت از آزمایشگاه فیزیک کاربردی در دانشگاه جانز هاپکینز در مریلند، در مورد شواهد مربوط به فعالیت آتشفشانی عطارد گفت: "فکر می کنم شک کمی در میان اعضای تیم ما هست که فعالیت آتشفشانی گسترده ای در عطارد وجود داشته است." [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان به یک حوضه آکنده از گودال ها اشاره کردند که پوشیده از مواد صاف بود که احتمالا نشانگر جاری شدن مواد آتشفشانی است.فضاپیمای مسنجر همچنین یک نمای کوچک روی عطارد که دانشمندان "عنکبوت" نامیده اند را کشف کرد. این نما هرگز روی عطارد دیده نشده بود و چیزی شبیه به آن روی کره ماه نیز رؤیت نشده است. "عنکبوت" در میان یک گودال بزرگ به نام "کالوریس" قرار دارد و متشکل از بیش از یک صد شیار با مصدری صاف است که به صورت شعاع هایی از کانون یک گودال 40 کیلومتری نشات می گیرند. "مسنجر" پیش از آنکه در سال 2011 در مدار این سیاره قرار گیرد باید دو بار دیگر از کنار عطارد گذر کند.این نخستین فضاپیمایی است که طی 33 سال گذشته از فاصله نزدیک از آن دیدن کرده است. ماموریت "مارینر 10" در مارس 1975 برای سومین بار از نزدیک عطارد گذشت. این فضاپیمای آمریکایی در جریان گذر ماه جاری بیش از 1300 عکس تهیه کرده و رصدهای دیگری انجام داد.تصور می شود کلیه سیارات خاکی منظومه شمسی - زمین، مریخ، عطارد و زهره - در فرآیندی مشابه به طور همزمان شکل گرفته باشند اما عطارد کمی غیرعادی است.
چگالی این سیاره چنان بالاست که بیش از دو سوم جرم آن باید از فلز آهن تشکیل شده باشد.این سیاره همچنین آنقدر به خورشید نزدیک است که اختلاف دمای روز و شب آن در ناحیه استوایی بیش از 600 درجه است؛ و با این حال احتمال دارد آب-یخ در گودال های عمیق قطبی آن که در سایه دائمی هستند وجود داشته باشد.

منبع : parssky

[ghazal_ak]

در تصاوير ارسالي فضاپيماي مسنجر، عارضه‌اي عنکبوتي شکل بر روي سياره‌ي عطارد ديده شده است که تا پيش از اين در هيچ جاي منظومه‌ي منظومه‌ي شمسي مشابه آن ديده نشده بود.
پس از ۳۳ سال اکنون نگاه تازه‌ی ما به سیاره‌ی شگفتی چون عطارد، سوالات و پدیده‌های عجیبی برای ما به ارمغان آورده است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



عنکبوت عطارد، عارضه‌اي بحث برانگيز



۲۴دی ماه امسال، کاوشگر «مسنجر» ناسا اولین پرواز خود را بر فراز عطارد(تیر) تجربه کرد. دستارود این پرواز بیش از ۱۲۰۰ عکس با کیفیت بالا از سیاره بود که حدود ۴۵ درصد از بخش‌هایی را که تاکنون ندیده بودیم، آشکار کرده است.
در تصاویر به دست آمده، سطح آبله گون و پر از دهانه‌های برخوردی عطارد دیده می‌شود که تا حدی آن را شبیه تنها قمر زمین، ماه، می‌کند.
بررسی این تصاویر آغاز شده و در یکی از نخستین بررسی‌ها عارضه‌ای «عنکبوتی شکل» روی عطارد دیده شده است. این عارضه در پهنه‌ای از سیاره به نام «کالوریس» (Caloris) دیده شده است که دهانه‌های برخوردی زیادی در آن دیده می‌شود. ولی آنچه جلب توجه می‌کند خطوطی است که روی سطح سیاره از مرکز یک دهانه‌ی برخوردی به صورت شعاعی از آن خارج شده‌اند.
دهانه‌های برخوردی و حتی دهانه‌های آتشفشانی زیادی در منظومه شمسی وجود دارد ولی هیچ کدام مانند این یکی نیستند. احتمالا این گسل‌ها بر اثر فشار پوسته‌ی سیاره در هنگام رانش به اطراف به وجود آمده‌اند که مسبب آن می‌تواند برخورد یک جرم خارجی یا فعالیت‌های آتشفشانی بوده باشد. مشابه این‌گونه گسل‌ها را می‌توان روی ماه هم دید ولی برای این مورد قضیه بسیار متفاوت است. عارضه‌ای به این شکل در هیچ کجای عطارد و حتی منظومه شمسی هرگز دیده نشده است. تعداد گسل‌هاي اين عارضه بسیار زیاد است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] rostami zadeh.jpg&MaxWidth=300



سطح پر دهانه‌ي ماه و شباهت آن با عطارد



کار روی اطلاعات به دست آمده از پرواز اخیر فضاپیمای «مسنجر» ناسا بر فراز عطارد همچنان ادامه دارد و احتمالا خبرهای جالب دیگری از عطارد در راه خواهد بود.
مسنجر دو بار دیگر از فراز سیاره گذر خواهد کرد. پس از آن جاذبه‌ی سیاره که در هر بار گذر سرعت فضاپیما را کم کرده است، مسنجر را در دام خود می‌اندازد. طبق برنامه ریزی‌ها، مسنجر دست کم یک سال به دور سیاره خواهد چرخید و به ارسال اطلاعات مشغول خواهد بود.
مدتی پیش کاوشگر «افق‌های نو» دید ما را از مشتری، غول منظومه‌ی سمشی متحول کرد و اینک دانشمندان منظومه شناس مشغول بررسی اطلاعات دریافتی از مسنجر هستند. دید ما از منظومه‌ی خود در حال تحول است و شناختمان روز به روز بیشتر می‌شود. شناختی که می‌تواند به درک صحیح ساز و کارهای سیارات و خانه‌ی خودمان، زمین، هم بیانجامد تا در حفظ آن کوشا باشیم.

منبع:
نیو ساینتیست و ناسا

[Parnyan]

اخترشناسان کهکشانی یافته‌اند که بر خلاف پیش‌بینی نظریات، خالی از ماده‌ی تاریک است. توضیح دادن علت این پدیده، کار ساده‌ای نیست.



در نواحی خارجی اغلب کهکشان‌ها، سرعت ستارگان بیشتر از مقدار پیش‌بینی شده با توجه به جرم قابل مشاهده‌ی کهکشان است. مجموع جرم تمام بخش‌های قابل مشاهده مانند ستاره‌ها و گازهای داخلی، نمی‌تواند به قدر کافی نیروی گرانش تولید کند تا اجرام را با چنین سرعتی در کهکشان نگه دارد، نتیجه آن است که بخشی از جرم کهکشان گم شده است.

اغلب اخترشناسان معتقدند که این جرم گم شده، از جوهری نامرئی ساخته شده است، که به آن لقب ماده تاریک را داده‌اند. ماده تاریک همچون هاله‌ای بزرگ اطراف هر کهکشان را احاطه کرده است. امکان دیگری هم وجود دارد و آن این است که نیروی گرانش رفتاری غیر منتظره را از خود نشان ‌دهد که در آن صورت باید به فکر اصلاح قوانین مکانیک نیوتن بود که در نظریه‌‌‌ی MOND مطرح می‌شود.

در کهکشان مارپیچی NGC۴۷۳۶ هر چه از تراکم مرکز دورتر شویم سرعت چرخش نیز کمتر می‌شود. در نگاه اول، منحنی سرعت چرخش ستاره‌ها نسبت به فاصله از مرکز درست مانند حالتی است که ماده‌ی تاریک وجود نداشته باشد و هنگامی که شما از انبوه ستارگان مرکزی فاصله بگیرید، گرانش کم می‌شود، بنابراین حرکت به دور مرکز نیز کم سرعت‌تر خواهد شد.

در بار اول، اندازه گیری های انجام شده تا فاصله‌ی ۳۵۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان انجام شده بود و بنابر این، داده‌ها برای نتیجه گیری کلی کافی نبود. بنابراین تیمی از اخترشناسان در لهستان، محاسبات گسترده و پیچیده تری انجام دادند .

آن‌ها توانسته‌اند راهی پیدا کنند که منحنی سرعت چرخش را از راهی دیگر به دست آورند و آن، اندازه گیری چگالی گاز هیدروژن در بخش‌های بیرونی کهکشان است. بر طبق مدل ریاضی آن‌ها، ستارگان معمولی و گاز موجود در این کهکشان می‌توانند تمام جرم موجود در NGC۴۷۳۶ را تامین کنند.

«جرگ دیمند»(Jürg Diemand) اخترفیزیکدان دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید:" اگر این موضوع درست باشد، آن‌گاه باید گفت که این کهکشان حاوی مقدار کمی ماده تاریک است یا کاملا خالی از آن خواهد بود. این موضوع بسیار شگفت انگیز است."

او همچنین افزود:" روش‌های بسیاری شامل مطالعه چگونگی حرکت کهکشان‌ها درون خوشه‌ها و محاسبات درخشندگی پس از انفجار بزرگ وجود دارد که همگی مدارکی از وجود ماده تاریک هستند."

با این وجود هنوز مشخص نیست که با توجه به نظریات کنونی، چطور ممکن است کهکشانی هاله‌ی ماده‌ی تاریک نداشته باشد و یا بدون این که گسسته شود هاله‌ی خود را از دست بدهد. در هر صورت برای اظهار نظر دقیق‌تر، به مشاهدات و محاسبات بیش‌تری نیاز است

منبع:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنیدNewScientist / "این مطلب را در وبگاه نجوم
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید مشاهده کنید."

من این مطلبو از وب لاگ استادم
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید ....امیدوارم تکراری نباشه ....

[مرتضی nvcd]

به کمک داده‌های فضاپیمای سریع السیر مریخ، تصاویر سه بعدی سطح این سیاره به دست آمده است. چنین تصاویری تا کنون وجود نداشته است و می‌توان با استفاده از آن ها تحقیقات جدیدی انجام داد.
آذر محمد آبادی
۲۵ بهمن ۱۳۸۶ مجموعه‌ داده‌های جديدی كه به تازگي بر روي اينترنت انتشار يافته است٬ به محققان اجازه‌ی دست يابی به اطلاعاتی از سياره‌ی سرخ را در سه بعد خواهد داد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر توپوگرافی کوه آتشفشانی المپ در مریخ. رنگ‌ها نشان دهنده‌ی ارتفاع نقاط هستند.



«مدل‌های دیجیتالی عوارض سطحی»(DTMs)٬ ايستادن بر سطوح سياره را براي دانشمندان ممكن می‌سازد. اگر چه تصاوير معمولی قادر به ارائه‌ی چشم اندازهای هوايی خارق العاده‌ای هستند٬ با اين حال تنها بخشي از اطلاعات را انتقال می‌دهند و توپوگرافی٬ يا سنجش ارتفاعات و پستی بلندی‌های محيط را از دست می‌دهند و اين جايي است كه «سریع السیر مریخ» كار خود را آغاز می‌كند.
«HRSC»(دوربین با توان تفکیک بالای سریع السیر مریخ) به منظور تهيه‌ی چنين داده‌هايی طراحی شده است و پس از چند سال پردازش تخصصي داده‌ها٬ اكنون برای اولین بار، اطلاعات سه بعدي جامع و گسترده‌ای از قسمت بزرگي از سطح مريخ منتشر شده است. پروفسور «گرهارد نيوكوم»(Gerhard Neukum)٬ مدير تحقيق HRSC٬ می‌گويد: "درك و شناخت توپوگرافی مريخ به منظور شناخت این سیاره ضروری است."
DTM می‌تواند در كم‌ترين زمان ممكن شيب دامنه‌ی تپه٬ ارتفاع صخره‌ها٬ ارتفاع و شيب جريان‌های گدازه و يا دشت‌های بيابانی را به محققان اطلاع دهد. نيوكوم گفت: "اين داده‌ها براي درك چگونگي جاری شدن آب و يا گدازه در مريخ ضروری است."
DTM سريع السير مريخ مجموعه‌ای از دقيق‌ترين داده‌هاي توپوگرافی است كه تا به حال از مريخ منتشر شده است. این تصاویر سه بعدی از کنار هم قرار دادن عکس‌های مختلفی که این فضاپیما در گردش‌های متوالی خود از سطح سیاره تهیه کرده، به دست آمده است. کیفیت عکس‌ها معادل ۵۰ متر در هر پیکسل و دقت اندازه گیری ارتفاع ۱۰ متر است. مدار فضاپیما كيفيت تصاوير آن را مشخص می‌كند٬ هنگامی كه نزديك‌ترين فاصله به سطح را دارد، ميیتواند دقيق‌ترين تصاوير را تهيه كند. نيوكوم افزود: "همچنان كه اين ماموريت ادامه دارد٬ می‌توانيم به تدريج شكاف‌ها را پر كنيم و هر گاه كه ممكن باشد داده‌های با كيفيت‌تری را جمع آوری كنيم."

منبع: nojum.ir

[مرتضی nvcd]

براساس تازه ترین شواهد جمع آوری شده توسط یک کاوشگر ناسا که بر سطح مریخ می گردد، سیاره سرخ در بخش اعظم تاریخ خود به علت تراکم بالای سدیم قادر به میزبانی حیات نبوده است.

تراکم بالای مواد معدنی در آب در مراحل اولیه مریخ، آن را حتی برای سرسخت ترین ارگانیسم های ذره بینی غیرقابل تحمل می کرده است. سرنخ های ضبط شده در صخره هایی که زمانی غرق در آب بود حاکی از آن است که محیط مریخ هم اسیدی و هم شور بوده است. این تحقیق توسط یکی از دو کاوشگر آژانس فضایی آمریکا بر مریخ به نام "آپورچونیتی" انجام شده است.
این مریخ نورد از چند ماه پیش مشغول معاینه صخره ها در یکی از دشت های کهن مریخ است.دکتر اندرو نال از اعضای تیم علمی کاوشگرهای مریخ، و زیست شناس دانشگاه هاروارد آمریکا در شهر کمبریج گفت که این یافته "حلقه را بر احتمال وجود حیات تنگ تر می کند." وی در نشست سالانه انجمن آمریکایی پیشبرد علوم در بوستون گفت که شرایط مریخ در 4 میلیارد سال گذشته برای پیدایش حیات بسیار چالش آمیز بوده است. او چنین توضیح داد: "محیط مریخ آکنده از نمک بوده است. در واقع آنقدر نمکی بوده که تنها تعداد انگشت شماری از ارگانیسم های شناخته شده (زمینی) تنها بختی اندک برای بقا در بهترین شرایط آنجا را داشته اند." دو مریخ نورد "اسپیریت" و "آپورچونیتی" اکنون بیش از 1400 روز را در مریخ گذرانده اند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
درحالی که ماموریت این دو کاوشگر رو به پایان است، ناسا برای ادامه تحقیقاتش در سیاره سرخ به واحد "فینکس" که قرار است 25 مه فرود آید امید بسته است. ماموریت "فینکس" در نزدیکی قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد و هدف آن کاویدن سطح یخی آنجا برای یافتن آثار و شواهد احتمالی حیات میکروبی در گذشته یا امروز است. نمونه نسل بعدی کاوشگرها به نام "آزمایشگاه علمی مریخ" قرار است سال 2009 زمین را ترک کند و سال 2010 فرود آید.این کاوشگر که بزرگتر و سنگین تر از دو کاوشگر کنونی است، نمونه هایی از خاک و سنگ مریخ را جمع آوری کرده، و آنها را برای یافتن ترکیبات ارگانیک تحلیل خواهد کرد.


منبع: parssky

[hlpmostafa]

آیا ثابت هابل اشتباه است؟
اخترشناسان با استفاده از روشهای جدید ، فاصله کهکشان مثلث را تا زمین 3.14 میلیون سال نوری تعیین کرده اند. جدیدترین اندازه گیری ها از فاصله یکی از نزدیکترین کهکشانها به راه شیری ، این احتمال را مطرح کرده است که جهان 15 درصد وسیعتر و پیرتر از آنی باشد که تاکنون تصور شده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروهی از اخترشناسان به سرپرستی آلسستو بونانوس ، اخترشناس مرکز اخترفیزیک کارنگی در واشنگتن ، موفق شدند با استفاده از داده های مجموعه ای از بزرگترین تلسکوپهای جهان ، از جمله تلسکوپ ده متری کک در هاوایی ، فاصله یک جفت ستاره گرفتی را در کهکشان مثلث اندازه گیری کنند. ستارگان این دوتایی گرفتی هر پنج روز یکبار از مقابل یکدیگر عبور می کنند و تغیییراتی را در درخشندگی این اجرام پدید می آورند. این گروه توانست با اندازه گیری دقیق نور ، سرعت و دمای اعضای این منظومه ، درخشندگی واقعی این دو ستاره را اندازه گیری کند. با مقایسه درخشندگی واقعی این ستارگان و مقدار نوری که از آنها به زمین می رسد ، اخترشناسان توانستند فاصله این کهکشان را 14.3 میلیون سال نوری از زمین اندازه گیری کنند. این مقدار به شکل اسرار آمیزی نزدیک به نیم میلیون سال نوری بیشتر از تخمینهای پیشین است.
اندازه گیری فواصل کیهانی کار آسانی نیست. برای مثال ، اجرام دوردست و بسیار درخشانی شبیه به اجرام نزدیک کم نورتر دیده میشوند. برای اجتناب از بروز چنین مشکلاتی ، اخترشناسان کیلومترشمارهای کیهانی ویژه ای را یافته اند که با استفاده از روشهای مستقل از یکدیگر ، فاصله اجرام نزدیک را با دقت بالایی تعیین می‌کند. آنها از این کیلومترشمارها استفاده می‌کنند تا بتوانند مقیاس‌های دقیقی برای فواصل کیهانی بسیار عظیم تدوین کنند.
کرزایستف استانک، اخترفیزیک‌دان دانشگاه ایالتی اوهایو و از اعضای این گروه تحقیقاتی می‌گوید: در هر مرحله‌ای با انبوهی از خطاها مواجه می‌شدیم ؛ از این رو به روش یکتا و دقیقی در اندازه‌گیری فواصل احتیاج داشتیم تا روزی بتواند ما را در اندازه‌گیری دقیق انرژی تاریک و دیگر موضوع‌های مشابه کمک رساند. اما اندازه‌گیری جدید که به کمک بررسی یک دوتایی گرفتی انجام شده ، نیاز به آن روش‌های اضافی را مرتفع ساخته است.
فاصله پیشین کهکشان مثلث بر پایه محاسباتی بدست آمده بود که به مقدار ثابت هابل وابستگی زیادی داشت. ثابت هابل، آهنگ انبساط و گذران عمر عالم است و مقدار آن بر پایه آخرین اطلاعات ارسالی ماهوارهWMAP، 70 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک اندازه‌گیری شده است. اما فاصله جدید کهکشان مثلث مستلزم این است که مقدار ثابت هابل 15درصد بیشتر باشد.
اگر این موضوع صحت داشته باشد، آن‌گاه جهان 15درصد بزرگ‌تر و به همان مقدار پیرتر از چیزی است که پیش از این تصور می‌شد. آخرین مشاهدات ماهواره‌ای و بخصوص تحلیل تابش زمینه کیهانی حاکی از آن است که سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال از عمر جهان می‌گذرد؛ اما نتایج این اندازه‌گیری جدید تخمین می‌زند عمر واقعی جهان 15.8 میلیارد سال باشد.
اما این اندازه‌گیری می‌تواند نتیجه جالب‌تری نیز دربر داشته باشد. نوربرت پرزایبیلا، اخترشناس دانشگاه ارلانگن نورمبرگ در آلمان و دیگر عضو این گروه تحقیقاتی می‌گوید: این نتایج نشان می‌دهد اتفاق‌های بسیار جالبی بر سر ثابت هابل افتاده است. البته ثابت هابل با این رویدادها بیگانه نیست. کشف یک ابرنواختر دوردست در تصویر ژرف شمالی تلسکوپ فضایی هابل که در نهایت منجر به کشف انرژی تاریک شد، یکی از مشهورترین این اتفاق‌های عجیب و شگفت است که علت و ماهیت آن هنوز در پرده‌ای از ابهام قرار دارد.
البته یک مشکل بزرگ وجود دارد که این گروه تحقیقاتی تنها فاصله یک کهکشان نزدیک را اندازه‌گیری کرده‌اند و برای اثبات نظریه خود به شواهد و اندازه‌گیری‌های بیشتری نیاز دارند. اعضای این گروه در نظر دارند با استفاده از دیگر تلسکوپ‌های بزرگ زمین دامنه پژوهش‌های خود را بگسترانند. این دورترین فاصله‌ای است که بشر تا کنون توانسته به شکل مستقیم اندازه‌گیری کند و شاید بتوان گفت این اندازه‌گیری ، نهایت کاری است که می‌توان با تلسکوپی به بزرگی تلسکوپ ده متری کک انجام داد

[ghazal_ak]

شهاب سنگ‌هایی از ماه و مریخ٬ نمونه‌های سنگی رایگانی از دنیاهای دیگر را در اختیار دانشمندان علوم شهاب سنگی و سیاره شناسان قرار می‌دهد. اکنون به گفته‌ی این دانشمندان می‌توان از عطارد نیز انتظار شهاب سنگ‌هایی را داشت.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمونه‌اي از شهابسنگ‌هاي مشکوک عطاردي که در شمال آفريقا کشف شده‌اند.


«برت گلدمن» (Brette Gladman) و «جیمی کافی» (Jaime Coffey) از دانشگاه بریتیش کلمبیا٬ ونکوور، شبیه سازی‌هایی کامپیوتری از برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها به درونی‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی و پرتاب خرده سنگ‌هایی به فضا را رهبری کردند. تا پیش از این فرض بر این بوده است که سنگ‌های جداشده از عطارد با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت فرار سیاره -۲/۴ کیلومتر بر ثانیه- از آن نخواهند گریخت و این سرعت برای دور شدن از خورشید و پیش رفتن به سوی زمین بسیار کند است.
گلدمن گفت:" از آنجا که شرایط برخوردی عطارد با هر جای دیگر بسیار متفاوت است٬ برخی از فرضیه‌های پیشین اشتباه بوده‌اند". درونی‌ترین سیاره، با سرعت متوسط ۴۸ کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت می‌کند. علاوه بر این سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که مدار عطارد را قطع می‌کنند با سرعت زیادی حرکت می‌کنند. بنابراین اجسامی که به این سیاره برخورد می‌کنند، سرعتی معادل ۵ تا ۱۵ برابر سرعت فرار این سیاره به آن دارند و پرتابه‌های حاصل از برخورد بسیار سریع‌تر از آنچه که فرض می‌شد از سطح پرتاب می‌شوند.
محاسبات جدید نشان داده است که بیش از ۵ درصد خرده سنگ‌های پر سرعتی که از عطارد می‌آیند٬ به زمین می‌رسند که این مقدار بین یک سوم تا نیمی از میزانی است که از مریخ به زمین می‌رسد. گلدمن اشاره کرد که تعدادی از نمونه‌های عطارد باید پیش‌تر در میان مجموعه شهاب سنگ‌های سرتاسر دنیا موجود باشد.
اما چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که شهاب سنگی از عطارد است؟
برخی از سیاره شناسان نوعی نادر از شهاب سنگ‌ها به نام «انگریت»(angrites) را انتخاب مناسبی می‌دانند. گلدمن افزود:" دانشمندان برای مرتبط ساختن شهاب سنگ‌های مشکوک به این سیاره، به اطلاعات بیشتری از ساختار سطح سیاره عطارد نیاز دارند."
خوشبختانه فضاپیمای «مسنجر» بررسی این سیاره را آغاز کرده است. مسنجر ماه گذشته از فراز این سیاره عبور کرد و در سال ۲۰۱۱ به مداری به گرد آن خواهد رفت. این فضاپیما اطلاعاتی را تهیه خواهد کرد که به کمک آن می‌توان وجود شهاب سنگ‌های عطاردی را تایید یا رد کرد.

منبع:
اسکای اند تلسکوپ

[مرتضی nvcd]

مقامات فضايي امريكايي و اروپايي اعلام كردند كه ماموريت خورشيدي «اوليس» (Ulysses) پس از 17 سال در فضا رو به اتمام است.

اين ماموريت مشترك با همكاري ناسا و اسا (آژانس فضايي اروپا) در سال 1990 آغاز شد و هدف از آن مطالعه روي خورشيد و تاثير اين ستاره عظيم و حيات بخش روي فضاي اطرافش بود.

فضاپيماي «اوليس» كه در واقع چهار برابر طولاني تر از طول عمر قابل انتظارش براي اين ماموريت خدمت كرد، ديگر در شرايط سخت و خشن فضا از پاي درآمده است. ناسا اعلام كرد كه «اوليسز» نخستين ماموريت براي تحقيق و كاوش بر روي فضاي بالا و پايين قطب‌هاي خورشيدي بود. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

طبق اطلاعات حاصل از اين ماموريت، دانشمندان آژانس فضايي اروپا توانستند ثابت كنند كه از اعماق داخل خورشيد صداهايي توليد مي شوند كه اين صداها باعث تكان خوردن و لرزش زمين مي شوند. محققان در آزمايش‌هايي بر روي فضاپيماي اوليسز همچنين دريافتند كه ميدان مغناطيسي زمين، اتمسفر و سيستم هاي خاكي و زميني نيز تحت تاثير لرزش‌هاي صوتي قرار دادند. اين پژوهشگران دريافتند اصوات دوردست و مجزا كه پيش بيني شده از فشار و امواج جاذبه‌يي در خورشيد توليد مي شوند، براي رسيدن به زمين هدايت مي شوند و در محيط زندگي ما قابل تشخيص هستند. دانشمندان اين اصوات و طنين‌ها را در اطلاعات زلزله‌يي كشف كردند و آنها را در ولتاژهاي ايجاد شده در كابل هاي اقيانوسي و در طيف وسيعي از سيستم هاي زميني پيدا كرده اند. به گفته دانشمندان، هرچند اين صداها همگي در اطراف ما هستند اما با گوش انسان قابل تشخيص نيستند

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

تصویر جدید تلسکوپ فضایی سوئیفت از کهکشان مثلث به دانشمندان این امکان را می دهد تا تاریخچه تولد ستارگان در کل یک کهکشان را تعقیب کنند

ماهواره سوئیفت(Swift ) ناسا به تازگی تبدیل به یک تلسکوپ فضایی پرکار شده ؛ سوئیفت باید صبر کند تا انفجارات اشعه گاما را آشکار کند و سپس بلافاصله به رصد آن بپردازد . این وظیفه ی اصلی سوئیفت است که برای آن طراحی شده است.
اما این ماهواره به وسایل حساس دیگری نیز مجهز است از جمله یک تلسکوپ فوق العاده برای رصد در طول موج ماورای بنفش .سوئیفت در فاصله میان جستوجو برای انفجارات اشعه گاما (ایام بیکاری !!) این فرصت را پیدا می کند تا کامل ترین تصاویر از کهکشان ها را در طول موج ماورای بنفش تهیه کند.

طول موج ماورای بنفش خارج از محدوده بینایی ما قرار دارد ، با وجود این ما می توانیم تاثیرات آن را حس کنیم مثلا اگر مدت زمان زیادی را در زیر نور شدید آفتاب سپری کنید پوستتان دچار آفتاب سوختگی می شود که دقیقا به خاطر اشعه ماورای بنفش خورشید است .
ستارگان داغ ، ستارگان جوان و ستارگان در حال شکل گیری نیز میزان چشمگیری اشعه ماورای بنفش ساطع می کنند ؛ و با نگاه کردن به کهکشانی در طول موج ماورای بنفش می توان نقاط شکل گیری ستارگان را در آن مشاهده کرد .
این کاری است که تلسکوپ فضایی سوئیفت در مورد کهکشان مثلث (M33 ) انجام داده است . اندازه کهکشان مثلث تقریبا نصف کهکشان ماست و در فاصله ی 2.9 میلیون سال نوری از ما قرار گرفته است. این کهکشان هرچند نسبتا کوچک است اما از لحاظ تولد و شکل گیری ستارگان منطقه ی بسیار فعالی محسوب می شود .
Stephen Holland از اعضای تیم هدایت سوئیفت در ناسا در این باره می گوید :"مشاهده ستارگان در نور ماورای بنفش سن و ترکیبات آن ها را برای ما مشخص می کند و تصاویر فوق العاده سوئیفت به ما این امکان را می دهد تا ستارگان و ابرهای گازی را از هم تفکیک کنیم (ابرهای گازی در طول موج مادون قرمز دیده می شوند) و به کمک آن می توانیم تاریخچه تولد ستارگان در کل یک کهکشان را تعقیب کنیم".
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر بالا پر جزییات ترین و کامل ترین تصویری است که تاکنون از تمام قسمت های یک کهکشان تهیه شده است . این تصویر از پیوستن 13 تصویر جدا از هم ساخته شده که سوئیفت آن ها را در فاصله 23 دسامبر 2007 تا 4 ژانویه 2008 به زمین ارسال کرده است .

[مرتضی nvcd]

برای تبلیغ بازرگانی یک خودرو کمی عجیب به نظر می‌رسد: محور تعلیق فعال، حرکت با شش چرخ به همراه سیستم هدایت مستقل برای هر چرخ، بدون هیچ درب و پنجره و صندلی و تنها به یک رنگ یعنی طلایی. این‌ها مشخصات ماه‌نورد جدید ناسا است.
شیوا نیسانی
۱۶ اسفند ۱۳۸۶




طرح اخیر ناسا برای وسیله نقلیه‌ای که قرار است ۴۰۰ هزار کیلومتر دورتر، برروی ماه اجرائی شود، ارائه شد. ناسا در حال کار برای فرستادن فضانوردانی به ماه تا سال ۲۰۲۰ است. هدف نهایی برپایی پایگاهی بر روی ماه است که محلی برای انجام تحقیقات علمی و مهیاسازی سفر به مقاصدی همچون مریخ باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]></b>:void(0))




ناسا در حال آزمودن فن آوری‌های بسیاری است که برای تحقیق در ماه لازم است. دو نمونه از این دست عبارتند از: وسیله‌ای نقلیه برای جابجایی بر روی ماه (ماه پیما) و کاوشگری مجهز به مته برای حفاری در خاک ماه.
طرح کلی از یک ماه پیما در مرکز فضایی جانسون ناسا در هوستون پایه ریزی شد. این ماه پیما ایده‌ای را مطرح ساخت که چه احتمالاتی در مورد ترابری و حمل و نقل به هنگام شروع اکتشاف فضانوردان در ماه، وجود خواهد داشت. علاوه بر چندین الزام اساسی، عمده ترین دستورالعمل داده شده به طراحان کنارگذاشتن مفروضات حاصل از پروژه‌های قبلی ناسا و کار بر روی ایده‌های کاملاً جدید بود.
«لوسین جانکین»(Lucien Junkin)، یکی از مهندسان روباتیک مرکز جانسون و سرپرست طراحی نمونه اولیه ماه پیما، اظهار داشت:" باید صادقانه بگویم که آغاز کار بر روی طرح جداً ترس آور بود. از ما خواسته شده بود که نسل جدید این ماه پیما را تا آخر اکتبر بسازیم و با ایده‌های متعارف و متداول پیشین در رقابت باشیم. هدف این بود که در آینده ناسا بتواند این طرح را در ردیف طراحی‌های متفاوت دیگر قرار دهد و شروع به تلفیق ویژگی‌ها و قابلیت‌های آن با دیگر طرح‌ها نماید."
یکی از اولین استانداردهایی که از آن پا فراتر گذاشته شد این توقع سنتی بود که یک وسیله نقلیه باید چهار چرخ داشته باشد. کاوشگران «روح»(Spirit) و «فرصت»(Opportunity) که همچنان به گشت زنی در سیاره سرخ مشغول هستند، ارزش این یک جفت چرخ اضافی را به اثبات رسانده‌اند. زمانی که یکی از شش چرخ کارایی خود را از دست دهد، ماه پیما با ادامه دادن با پنج چرخ باقیمانده، عملاً با مشکلی مواجه نخواهد بود. پس از موافقت بر سر تعداد چرخ‌ها سؤال بعدی این بود که چگونه این چرخ‌ها می‌بایست عمل کنند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]></b>:void(0))
چرخ‌هایی با جهات مختلف!




در یک خودرو چرخ‌های جلویی هر دو در جهت یکسانی قابلیت چرخش تا چند سانتی متر را دارند. اما در این ماه‌پیما تمامی شش چرخ می‌توانند به طور مستقل در هر جهتی، علیرغم این که سایر چرخ‌ها چگونه جهت گیری کرده‌اند، چرخش داشته باشند.
برای پارک دوبل کردن راننده می‌تواند مقابل محل پارک توقف کند و تمامی چرخ‌ها را بچرخاند و به پهلو وارد جای پارک شود. البته فضانوردان در ماه مشکل پیدا کردن جای پارک نخواهند داشت اما این قابلیت که حرکت خرچنگی نامیده می‌شود برای وسیله نقلیه‌ای که به منظور حرکت در دهانه‌ها و حفره‌های سطح ماه طراحی شده، بسیار سودمند است. اگر شیب بسیار تندی وجود داشته باشد که نتوان بدون صدمه و خطر از آن عبور کرد، ماه پیما می‌تواند بجای استفاده از تکیه گاه یا چرخش در سه جهت، به پهلو وارد سراشیبی شود.
تمامی چرخ‌ها و روش‌های حرکت می‌تواند به هنگام تخلیه بار، بارگیری یا شارژ دوباره در ایستگاه مثمر فایده باشد.
پس از ارائه حرکت خرچنگی طرح اولیه وارد چندین شاخه دیگر شد. اگر قرار باشد چرخ‌های ماه پیما در جهات مختلف بچرخند، لازم است تا راننده قادر باشد آن کار را انجام دهد. راننده در مکانیزم فرمان، وضعیت ایستاده دارد چرا که نشستن با یک لباس فضایی، راحت و در ضمن عملی نیست. جایگاه راننده (مکانیزم فرمان)، راننده و سایر اجزا قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه‌ای دارند.
«راب امبروز»(Rob Ambrose) معاون سرپرست بخش اتوماسیون، روباتیک و شبیه‌سازی مرکز جانسون می‌گوید:" فضانوردان آپولو اصلاً پشتیبانی مناسبی در حرکت به عقب نداشتند چرا که نمی توانستند پشت سر خود را ببینند. اگر باری در پشت داشته باشید بسیار مهم است که مستقیماً چشمان‌تان را به آن بدوزید."
این ماه پیما همچنین می‌تواند بسیار نزدیک به سطح حرکت کند. با پائین آوردن قسمت زیین، سوار و پیاده شدن را برای فضانوردان درون لباس فضایی آسان تر می‌سازد. چرخ‌ها و بخش‌های مختلف قابلیت تنظیم ارتفاع به طور جداگانه و مستقل از هم را دارند که مناسب‌تر شدن حرکت بر روی سطوح ناهموار را موجب می‌شود.
ممکن است تمامی یا برخی از این قابلیت‌ها در طراحی ماه پیمایی که نهایتاً به ماه فرستاده می‌شود، لحاظ شود. معماران ماه ناسا در حال حاضر رویای وسایل نقلیه‌ای را در سر می‌پرورانند که دارای کابینی با قابلیت تنظیم فشار هوای درون آن باشد.
نمونه اولیه جدیدترین وسیله نقلیه در راستای توسعه ایده‌های آینده طراحی شده است.
دیان هوپ از مدیران ارشد ناسا می‌گوید:" این طرح اولیه، کل الگوها را تغییر می‌دهد. این چیزی نبود که من انتظارش را داشتم. رویکرد واقعاً متفاوتی را فراهم می‌آورد."
روباتی برای یافتن آب و اکسیژن در ماه



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]></b>:void(0))
ربات حفار




یک کاوشگر روباتیک طراحی شده برای کاویدن دهانه‌های سطح ماه باید در تاریکی مستمر و سرمای شدید با انرژی کم فعالیت داشته باشد. گرانش ماه یک ششم گرانش زمین است بنابراین یک کاوشگر سبک وزن وظیفه دشواری در غلبه بر نیروی عکس العمل حفاری و حفظ تعادل پایدار خواهد داشت. خاک ماه که به عنوان سنگ پوش(Regolith) معروف است، بسیار فشرده و ساینده است بنابراین اگر یک مته با یخ برخورد کند به استحکام بتون خواهد بود. برای مقابله با این چالش‌ها در یک سیستم، نیاز به قوه ابتکار و کار گروهی است.
مهندسان این کاوشگر را برای استفاده از مته‌ای با قابلیت حفاری نمونه های (Regolith ) بکار بردند. این آزمایش تجربی، از یک دوربین با نور لیزر برای انتخاب محل حفاری استفاده نمود سپس به کاوشگر چهار چرخ فرمان حفاری و جمع آوری نمونه های خاک و سنگ از عمق یک متری را داد.
گام بعدی انسان در ماه، گامی است که می‌تواند راه‌گشای سفر به سایر سیارات باشد. برای این ‌که بتوان گام اول را محکم برداشت به آزمایشات بسیار زیادی نیاز است.

منبع: ناسا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) و nojum.ir

[مرتضی nvcd]

بررسی های جدید فضاپیمای کاسینی نشان داد که در اطراف رئا (قمر زحل) نیز حلقه وجود دارد
زحل تنها سیاره ای است که با حلقه های بسیار تماشایی اش شناخته می شود و به خاطر وجود همین حلقه هاست که به آن لقب زیبا ترین سیاره منظومه شمسی را داده اند . از سال 2004 تا کنون فضا پیمای کاسینی در حال مطالعه و بررسی حلقه ها و قمر های زحل است ؛ و هر بار اطلاعات شگفت انگیزی را از آن ناحیه به زمین مخابره می کند. کاسینی به تازگی شواهدی پیدا کرده که نشان می دهد رئا (Rhea ) دومین قمر بزرگ زحل نیز دارای حلقه است . این نخستین باری است که در اطراف یک قمر حلقه پیدا می شود. تا کنون از این حلقه ها تصویری تهیه نشده است اما داده های ارسال شده توسط کاسینی از وجود صفحه ی پهناوری از ذرات حکایت می کند . اطلاعات بدست آمده نشان می دهد که دست کم یک حلقه در اطراف این قمر وجود دارد و قطعا رئا ، صاحب یک حلقه است . رئا 1500 کیلومتر(950 مایل) قطر دارد و به نظر می رسد که پهنای حلقه ی رئا چندین هزار مایل باشد که شامل ذرات بسیار کوچک تا سنگ ها و حتی تخته سنگ ها بزرگ می شود. از زمان کشف این پدیده در سال 2005 ، پژوهش گران پروژه کاسینی با شبیه سازی شرایط نشان دادند که رئا قادر است که این حلقه ها را در اطراف خود نگه دارد . میدان گرانشی ضعیف رئا در ترکیب با مدار آن به دور زحل ، این اجازه را می دهد تا حلقه ها برای مدت زمان بسیار بسیار طولانی در اطراف این قمر باقی بمانند . دانشمندان احتمال می دهند این حلقه در اثر برخورد یک سیارک یا دنباله دار با سطح رئا ، بوجود آمده است . برخوردی که باعث شده تا گازها و ذرات سنگین بسیار زیادی در اطراف رئا پراکنده شود و با پراکنده شدن گاز ها در فضا ، ذرات باقی مانده تشکیل حلقه دهند . سال های سال پیش دانشمندان گمان می کردند زحل تنها سیاره ایست که حلقه دارد اما امروزه می دانیم نه تنها مشتری ،نپتون و اورانوس حلقه دارند بلکه ممکن است قمر هایی چون رئا نیز در منظومه ما دارای حلقه ای در اطراف خود باشند.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

ممکن است الماس روی زمین سنگی کمیاب باشد، اما در کمال شگفتی در فضا به وفور یافت می‌شود و تلسکوپ بسیار حساس فروسرخ اسپیتزر ابزاری ایده‌آل برای پیدا کردن این الماس‌هاست.
امیر حسام صلواتی
۱۸ اسفند ۱۳۸۶

با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، محققان روشی را برای یافتن الماس‌ها در فضا ابداع کرده‌اند. این الماس‌ها که تنها چند نانومتر قطر دارند، ۲۵ هزار بار از دانه‌های شن کوچک‌تر هستند، خیلی کوچک‌تر از آنکه به درد حلقه‌ی نامزدی بخورند! ولی منجمان بر این عقیده‌اند که این ذرات بسیار کوچک حاوی اطلاعات با ارزشی در رابطه با چگونگی تکامل مولکول‌های کربنی هستند که اساس حیات روی زمین را تشکیل می‌دهند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
این تصویر هنری، تعدادی الماس کوچک را در نزدیکی یک ستاره­ی داغ نشان می­دهد. الماس­ها در فضا به وفور یافت می­شوند.


دانشمندان برای اولین بار در دهه‌ی ۸۰ میلادی به تحقیق در رابطه با وجود الماس در فضا پرداختند. علت این تحقیق، یافتن مقادیر زیادی از الماس‌های نانومتری در شهاب‌سنگ‌هایی بود که به زمین برخورد کرده بودند. منجمان دریافتند که حدود ۳ درصد از کل کربن موجود در شهاب‌سنگ‌های بررسی شده را الماس‌های نانومتری تشکلی می‌دهند. در صورتی که شهاب‌سنگ‌ها را به عنوان نوعی از گرد و غبار موجود در فضا بدانیم، محاسبات نشان می‌دهند که تنها یک گرم از گاز و غبار ابرهای کیهانی می‌تواند تا ۱۰۰۰۰ تریلیون نانوالماس داشته باشد!
«چارلز باشیلچر»(Charles Bauschlicher) از مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا(Ames Research Center) به نکته‌ی جالبی اشاره می‌کند: "سوالی که همیشه از ما پرسیده می شود این است که اگر نانوالماس‌ها این قدر فراوانند، چرا ما کم‌تر آن‌ها را مشاهده می‌کنیم؟" در حقیقت ما فقط دو بار آن‌ها را مشاهده کرده‌ایم. "حقیقت این است که ما تا به حال به قدر کافی در رابطه با خواص الکترومغناطیسی و فروسرخ نانوالماس‌ها نمی‌دانستیم که بتوانیم آن‌ها را آشکارسازی نماییم".
برای حل این معما، باشیلچر و تیم تحقیقاتی وی به کمک نرم‌افزارهای رایانه‌ای، شرایط میان‌ستاره‌ای را برای حالتی که سرشار از نانوالماس‌ها باشد، شبیه‌سازی کردند. نتایج شبیه‌سازی آن‌ها نشان می‌دهد که این نانوالماس‌ها در طول موج‌های فروسرخ ۴/۳ تا ۵/۳ میکرومتر و ۶ تا ۱۰ میکرومتر به شدت می‌درخشند یعنی همان طول موج‌هایی که اسپیتزر به آن‌ها حساس است.
منجمان باید قادر باشند تا بتوانند این الماس‌های سماوی را با بررسی آن‌ها در نور فروسرخ تشخیص دهند. همان‌طور که نور مرئی با گذر از منشور به رنگ‌های سازنده‌ی آن –هفت رنگ رنگین کمان- تجزیه می‌شود، نور فروسرخ هم در برخورد با مولکول‌های مختلف، به اجزای مختلفی تقسیم می‌گردد. نکته‌ی جالب اینجاست که هر مولکول اثر خاص خود را بر نور فروسرخ می‌گذارد به نحوی که با بررسی این اثرانگشت می‌توان نوع مولکول را تشخیص داد. دانشمندان از چنین روشی برای تشخیص نانوالماس‌ها استفاده خواهند کرد.
اعضای تیم تحقیقاتی گمان می‌کنند این‌که نانوالماس‌ها تا کنون به راحتی پیدا نشده‌اند به این دلیل است که منجمان از ابزار مناسبی برای رصد استفاده نمی‌کردند و به علاوه محل‌های درستی را نیز بررسی ننموده‌اند. الماس از اتم‌های کربن به هم فشرده تشکیل می‌شود بنابراین برای ایجاد اثرانگشت مناسب در طول موج فروسرخ، نیاز به نور ماوراء بنفش با شدتی زیاد است. بنابراین بهترین مکان برای جستجوی نانوالماس‌ها درست در مجاورت یک ستاره‌ی داغ است.
وقتی منجمان دریابند که باید کجا دنبال نانوالماس‌ها بگردند، قدم بعدی بعدی حل معمای چگونگی شکل‌گیری این نانوالماس‌ها در فضای میان‌ستاره‌ای است. «لوییس آلاماندولا»(Louis Allamandola) یکی از محققان مرکز تحقیقاتی ایمز به این نکته اشاره می‌کند که: "الما‌س‌های فضایی در مقایسه با الماس‌های زمینی تحت شرایط متفاوتی شکل می‌گیرند". او می‌افزاید که الماس‌های زمینی تحت فشار زیاد و در اعماق زمین شکل می‌گیرند، جایی که دما نیز بسیار بالاست. این در حالی است که الماس‌های فضایی در ابرهای مولکولی سرد یافت می‌شوند. جایی که فشار میلیاردها بار کم‌تر از فشار اعماق زمین است و دما به زیر ۲۴۰- درجه سانتی‌گراد می‌رسد.

آلاماندولا اضافه می‌کند: "اکنون که ما می‌دانیم کجا را باید جستجو نماییم، تلسکوپ‌های فروسرخ نظیر اسپیتزر می‌توانند به ما در بررسی این نانوالماس‌ها کمک کنند".
منبع: ناسا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) , nojum.ir

[مرتضی nvcd]

اگر زماني تمدن بشري در نتيجه برخورد يك شهابسنگ بزرگ و يا انفجار هسته اي از چهره زمين محو شود ، نجات از آسمان خواهد رسيد. دانشمندان در حال ارائه طرح هائي براي يك " كشتي روز رستاخيز" حاوي ضروريات اساسي زندگي و تمدن زميني بر روي ماه هستند كه در صورت نابودي زندگي بر روي زمين به دليل عوامل مذكور فعال گردد.

ساخت يك بانك اطلاعاتي قمري كه ماه گذشته طي كنفرانسي در استراسبورگ در مورد آن تبادل نظر شد به بازماندگان زميني امكان دسترسي به يك جعبه ابزار دور دست را براي بازسازي نسل بشري خواهد داد.

يك نمونه اصلي از اين كشتي لوح هاي فشرده اي محتوي اطلاعاتي مانند دستورالعملهائي براي توالي دي ان آ DNA ، چگونگي ذوب فلزات و كاشت محصولات كشاورزي را در خود خواهد داشت. اين كشتي در زير يك تاق و درست در زير سطح كره ماه دفن خواهد شد و فرستنده هائي اين اطلاعات را به گيرنده هاي محافظت شده اي در روي كره زمين ارسال مي كنند. اگر هم هيچ گيرنده اي بر روي زمين باقي نمانده باشد ، اين كشتي آنقدر به ارسال اطلاعات ادامه مي دهد تا اينكه گيرنده هاي جديدي ساخته شوند.

ممكن است اين تاق تا حدي توسعه داده شود كه مواد طبيعي از قبيل ميكروبها ، جنين هاي حيواني ، دانه هاي گياهان و حتي آثار فرهنگي مانند اقلام اضافي موزه ها را نيز شامل گردد.

بعنوان اولين قدم براي درك اين موضوع كه آيا ارگانيسمهاي زنده مي توانند بر روي كره ماه زنده بمانند يا خير ، دانشمندان آژانس فضائي اروپا اميدوارند تا طي دهه آينده با كاشت گلهاي لاله بر روي ماه اين ايده را مورد آزمايش قرار دهند.

به گفته برنارد فوينگ ، دانشمند ارشد در بخش تحقيقات اين آژانس ، گلهاي لاله و گياهان ديگري كه در كار تحقيقات بسيار مورد استفاده قرار مي گيرند تا سال 2012 يا 2015 بر روي ماه كاشته خواهند شد. [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اين دانشمند مي گويد" در نهايت وجود يك نوع "كشتي نوح" محتوي انواعي از گونه هاي زميني بر روي كره ماه ضروري خواهد بود. "


گلهاي لاله براي كشت در فضا ايده آل هستند زيرا مي توان با منجمد كردن آنها را تا فاصله هاي زيادي حمل و با مواد مغذي كمي پرورش داد.با تركيب شدن با جلبك درون يك اتمسفر بسته و مقداري خاك از كره ماه كه از نظر شيميائي غني شده است ، اين لاله ها مي توانند پايه و اساس يك اكوسيستم جديد را بوجود آورند.


اولين آزمايشات در زيست كره هاي شفافي كه محتوي مخلوطي از گازها هستند انجام خواهند شد تا جو زمين در آنها شبيه سازي شود. جلبكها با جذب دي اكسيد كربن انتشاري توسط گياهان در حال فساد آن را از طريق فتو سنتز به اكسيژن تبديل مي كنند.

بانك اطلاعاتي (كشتي روز رستاخيز) توسط روباتهائي كه با استفاده از فرستنده ها به زمين متصل مي شوند اداره خواهد شد. دانشمندان اميدوارند كه تا قبل از پايان قرن حاضر يك ايستگاه سرنشين دار بر روي ماه مستقر كنند.

اين كشتي مي بايد در زير صخره ها دفن شود تا در مقابل حرارت و پرتوهاي بسيار شديد و خلا موجود در كره ماه محافظت شود. بيشتر انرژي اين كشتي خورشيدي خواهد بود و دانشمندان اميدوارند كه تا سال 2020 اولين نمونه آزمايشي آن را بر روي ماه قرار دهند. اما نمونه كامل اين كشتي تا سال 2035 به سوي ماه حركت خواهد كرد. طول عمر اين بانك اطلاعاتي 30 سال خواهد بود.


اطلاعاتي كه در اين كشتي نگهداري مي شود به زبانهاي عربي ، چيني ، انگليسي ، فرانسوي ، روسي و اسپانيائي خواهد بود كه با استفاده از فرستنده هائي به چهار هزار "مخفيگاه زميني" متصل مي شود. اين مخفيگاه ها نيازهاي اساسي مانند غذا ، سرپناه و آب را براي بازماندگان فراهم مي كنند.

منبع:parssky

[مرتضی nvcd]

ناسا و آژانس فضایی اروپا در حال انتقال سه فضاپیمای مدارگرد مریخ به مداری هستند تا بتوانند فرود کاوش‌گر فونیکس ناسا را در خرداد ماه 87 به دقت نظارت و کنترل کنند.
احسان مهرجو

۲۱ اسفند ۱۳۸۶ مريخ‌نشين «فونیکس»(سیمرغ) در مرداد ۸۶ به فضا پرتاب شد و ۴ خرداد ماه سال آینده در لبه‌های جنوبی کلاهک یخی قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد. این کاوشگر در اولین اقدام خود به منظور جستجوی مولکول‌های آلی مرکب و همتافت، به حفاری و کندن نمونه‌هایی از یخ و خاک موجود در آنجا می‌پردازد تا با بررسی آن به این نتیجه برسد که آیا در زمان‌های گذشته شرایط آن‌جا برای حیات مناسب بوده است یا خیر. در این بین سه مدارگرد اکتشافی مریخ، فرود فونیکس را نظارت و به آن در برقراری ارتباط با زمین کمک خواهند کرد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]></b>:void(0))
ورود کاوشگر فونیکس به جو مریخ با سرعت 20.000 کیلومتر در ساعت



فضاپیمای سریع السیر مریخ(متعلق به آژانس فضایی اروپا) که از سال ۲۰۰۳ در حال گردش به دور این سیاره سرخ فام است، قبل از ورود فونیکس به جو مریخ طیف‌سنج‌های خود را به کار خواهد گرفت تا چگالی جو مریخ را که می‌تواند مسیر حرکتی کاوشگر را در حین ورود تحت تاثیر قرار دهد اندازه گیری نماید. همچنین سعی می‌کند تا میزان گرم شدن جو مریخ را به علت عبور کاوشگر بررسی کند. مدیران این ماموریت، پیش از این و از آبان ماه امسال با اعمال تغییرات جزئی در مدار فضاپیمای سریع السیر مریخ، توانایی آن را به عنوان پیوند ارتباطی بین زمین و فونیکس آزمایش کرده بوند، به‌طوری‌که اکنون دقیقا در مداری قرار گرفته است که می‌باید بر فرود فونیکس نظارت کند.

فضاپیمای اودیسه مریخ ناسا نیز که از سال ۲۰۰۱ در مدار قرار گرفته است به هنگام نزدیک شدن فونیکس به سطح مریخ، آنتنی را به سوی آن نشانه خواهد رفت تا ارتباطات مخابراتی این کاوشگر را از طریق آنتن دیگری که به سمت زمین نشانه رفته است تقویت کند.

مدارگرد اکتشافی مریخ (MRO) – آخرین فرستاده‌ی ناسا به مریخ در سال ۲۰۰۶- در تاریخ ۱۷ بهمن ماه امسال موتورهای خود را اندکی روشن کرد تا مدار خود را برای فرود فونیکس تعدیل و تنظیم نماید. این مدارگرد در اواخر فروردین (و یا اوایل اردیبهشت آینده) یک بار دیگر یک تصحیح مداری را انجام خواهد داد.

در صورتی که فضاپیمای اودیسه به هر دلیلی نتواند وظیفه‌ی تقویت مخابراتی خود را انجام دهد، MRO همچون مارس اکسپرس آمادگی خواهد داشت تا در طول مدت فرود فونیکس، ارتباطات مخابراتی آن را دریافت و ارسال نماید.

منبع : space.newscientist.com , nojum.ir

[مرتضی nvcd]

دانشمندان با ساختن یك تلسكوپ دوچشمی بزرگ، برای نخستین بار با دید دو چشمی به اجرام نجومی دوردست نگریستند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))


این تلسكوپ دو چشمی بزرگ (LBT) دو آینه یكسان به قطر ۴/۸ (هشت و چهار دهم) متر دارد و در ارتفاع ۳۴۵۰ متری روی قله «گراهام»(Graham)‌ در جنوب شرق آریزونا نصب شده است. ایده‌ اولیه آن در اوایل دهه ۱۹۸۰ طرح‌ریزی شده و ساخت آن با همكاری بیش از ۱۵ موسسه تحقیقاتی در اواخر سال ۲۰۰۷ پایان یافته است. سطح دریافت نور این تلسكوپ معادل یك تلسكوپ ۸/۱۱ (يازده و هشت دهم) متری و قدرت تفکیک آن معادل یک تلسكوپ ۸/۲۲ (بيست و دو و هشت دهم) متری است. تلسكوپ‌های دو چشمی از دو آینه یكسان كه پهلو به پهلوی یكدیگر قرار دارند، ساخته شده‌اند. آینه‌های آن‌ها طوری تنظیم می‌شوند كه هر دو دقیقا به یك جهت نشانه بروند. به كمك این تلسكوپ‌ها ستاره شناسان می‌توانند اجرام دوردست را با دقت بیش‌تری بررسی كنند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
نماي نزديک از چشماني به سوي آسمان

آینه‌های LBT در یك كوره بزرگ چرخان ریخته گری شده و هر دو تحت شرایط یكسان،‌ صیقل داده شده‌اند. در ساخت این آینه‌ها از روش‌ اپتيك سازگار استفاده شده تا اثر آشفتگی‌های جوی حذف شود.
ساختمان اصلی LBT در ایتالیا ساخته شده و در سال ۲۰۰۲ به قله گراهام منتقل شده است. در سال ۲۰۰۳ یكی از آینه‌‌ها به كوه گراهام منتقل شد و در ۲۰۰۴ نصب و به عنوان آینه اول تنظیم شد. آینه دوم در سال ۲۰۰۵ نصب و تنظیم شد. نخستین دوربین «پانورامیك» (Panoramic ) تلسكوپ، با قدرت تفكیك ۳۶ مگاپیكسل در سال ۲۰۰۵ و دوربین دیگر آن در سال ۲۰۰۷ نصب شد و سرانجام در ‍۱۱ و ۱۲ ژانویه ۲۰۰۸ این تلسکوپ نخستین تصاویر نجومی خود را ثبت کرد. نخستین تصاویر LBT كه به تازگی منتشر شده‌، كهكشان مارپیچی NGC ۲۷۷۰ را هدف قرار داده‌اند. NGC ۲۷۷۰ با ۱۰۲ میلیون سال نوری فاصله، تقریبا در همسایگی كهكشان ما است و قرص تختی از ستاره‌ها و گازهای داغ دارد که ما آن را به صورت مایل می‌بینیم.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
در این تصویر كه از تركیب نورهای فرابنفش و سبز به دست آمده،‌ انبوه ستاره‌های داغ تازه شكل گرفته در بازوهای كهكشان دیده می‌شوند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
‌در این تصویر، در تركیب دو نور قرمز پررنگ، ستاره‌های سردتر و قدیمی‌تر كهكشان كه توزیع یكنواخت‌تری هم دارند دیده می‌شوند.









به گفته دانشمندان دید دوچشمی تلسکوپی یك پیشرفت بزرگ و یك مرحله جدید در علم ستاره شناسی به شمار می‌رود.

منبع: EurekAlert و nojum.ir

[راه كوير]

زادگاه شكل گيري يك دنباله دار
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروهی از ستاره شناسان آمریکایی با بررسی مواد دنباله دار Wild 2 که کاوشگر "استارداست" جمع آوری کرده است، موفق به کشف زادگاه این مواد شدند.
گروهي از ستاره شناسان آمريكايي با بررسي مواد دنباله دار Wild 2 كه كاوشگر "استارداست" جمع آوري كرده است، موفق به كشف زادگاه اين مواد شدند.

به گزارش مهر، تاكنون تصور بر اين بود كه Wild 2 يك دنباله دار عادي است كه همانند بسياري ديگر از ستاره هاي دنباله دار در "نوار كويپر" شكل گرفته است.

اين دنباله دار در سال 1974 به سياره مشتري نزديك شد و در حال حاضر در مدار بازگشت به نقطه اوليه خود قرار دارد.

به منظور درك بيشتر تركيبات اين دنباله دار و به خصوص گذشته آن، ستاره شناسان كاوشگر Stardust را در فوريه سال 1999 پرتاب كردند و اين كاوشگر توانست در ژانويه 2004 به اين ستاره برسد و با كمك پانلهاي "پخش كننده ژل" در هوا ذرات گرد و غباري را كه Wild 2 در مدار خود مي پراكند جمع آوري كرد و با موفقيت توانست در ژانويه 2006 به زمين بازگردد.

اولين تحقيقاتي كه خصوص ماهيت اين دنباله دار انجام شد تائيد كرد كه زادگاه Wild 2 در آنسوي سياره نپتون قرار دارد و اين ستاره به تازگي وارد بخش داخلي منظومه شمسي شده است، اما اكنون به نظر مي رسد كه گذشته Wild 2 پيچيده تر از آن چيزي است كه تاكنون تصور مي شد.

در حقيقت تيم تحقيقاتي "رابرت پپين" از دانشگاه "مينه سوتا" كه نتايج تحقيقات خود را در مجله "ساينس" منتشر كرده اند، موفق شدند با استفاده موادي كه كاوشگر "استارداست" جمع آوري كرده است، منشاء و زادگاه واقعي اين ستاره دنباله دار را كشف كنند.

اين ستاره شناسان با بررسي ايزوتوپهاي عناصر هليم و نئون يك شباهت بسيار زياد را ميان بعضي از ذرات گرد و غبار جمع آوري شده توسط "استارداست" و مواد ويژه كربني موجود در شهاب سنگها مشاهده كردند و نشان دادند كه مي تواند منشاي مشتركي ميان اين دو نوع جرم آسماني وجود داشته باشد.

اين دانشمندان در اين خصوص اظهار داشتند: "تحقيقات ما نشان داد كه اين دنباله دار تنها از موادي كه در كارخانه ستاره دنباله دار سازي منطقه آنسوي تپتون قرار دارد تشكيل نشده است، بلكه بسياري از مواد خود را در مناطق نزديكتري به خورشيد و با نزديك شدن به اجرام آسماني به دست آورده است."

به گفته اين محققان، در حدود 10 درصد از جرم Wild 2 تركيبي از موادي است كه زادگاه آنها متعلق به مناطق داخلي تر منظومه شمسي است.


منبع: جام جم آنلاين:11:

[مرتضی nvcd]

گروهی از دانشمندان موفق به شبیه سازی افق رویداد در داخل یک فیبر نوری شدند. نتایج این آزمایش می‌تواند موجب درک بهتر ما از سیاهچاله‌ها شود.

تصور کنید می‌توانید کنار سیاهچاله‌ای باشید و تجربه‌هایی باورنکردنی داشته باشید. این تصورها اکنون چندان دور از دست نیستند و باید از گروهی که توانسته‌اند افق رویداد سیاهچاله را در آزمایشگاه شبیه‌سازی کنند، تشکر نماییم.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
فیبرهای نوری این بار به کمک اخترشناسان آمدند.

«یولف لئونهارت»(Ulf Leonhardt) از دانشگاه «اس.تی اندروز»(St Andrews) در انگلستان، به همراه دیگر همکارانش توانسته‌اند این کار را به کمک فرستادن نور لیزرها در داخل فیبر نوری انجام دهند. این کار با توجه به این حقیقت که طول موج‌های مختلف نور با سرعت‌های متفاوت در داخل فیبر نوری حرکت می‌کنند، انجام شد.
آنها ابتدا مجموعه موجی را که سرعت نسبی کم‌تری داشت به داخل فیبر فرستادند و سپس مجموعه موج سریع تری را به تعقیب امواج اول ارسال نمودند. با حرکت اولین موج، خاصیت اپتیکی فیبر تغییر کرد . این تغییر خصوصیات فیبر باعث کم شدن سرعت موج‌های سریع‌تر می‌شود. در واقع موج‌های سریع وقتی به امواج کند‌تر می‌رسند سعی می‌کنند تا از آن‌ها بگذرند ولی به دام می‌افتند و نمی توانند از کنار آن‌ها سبقت بگیرند و این موضوع دقیقا مانند افق رویداد سیاهچاله‌ها است، جایی که نور نمی‌تواند از آن بگریزد.
سیاهچاله لیزری به فیزیکدانان کمک می‌کند تا بتوانند رفتار نور را در هر دو سوی افق رویداد بررسی کنند.
کیهان شناسان، پیش از این، تغییر فرکانس نور را در هنگام نزدیک شدن به افق رویداد پیش بینی کرده بودند– از سمت داخل یا خارج افق رویداد سیاهچاله– و این گروه توانسته است که دقیقا همین تغییرات فرکانس را مشاهده نماید.
تجربه‌ی ساخت افق رویداد مصنوعی می‌تواند به ما کمک کند تا به این موضوع پی ببریم که آیا چیزی می‌تواند از سیاهچاله ها بگریزد یا خیر. هاوکینگ در سال ۱۹۷۰ پیش بینی کرده بود که سیاهچاله‌های داغ می‌توانند ذراتی را تابش کنند. بعد از محاسبات این گروه مشخص شد که در سیاهچاله لیزری خاصیت پیش بینی شده وجود دارد و در صورتی که دما در حدود ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد باشد، تابش فوتون‌ها شروع می‌شود. منبع:nojum .ir

[راه كوير]

احتمال حيات در اطراف ستاره اي در برج ثور
جام جم آنلاين: تلسکوپ فضايي مادون قرمز "اسپايتزر" ناسا کشف کرد که در داخلي ترين ديسک گاز و گرد و غباري که در اطراف يک ستاره جوان در صورت فلکي ثور مي چرخد، آب و مولکولهاي آلي وجود دارد. به گزارش مهر، دانشمندان لابراتوار تحقيقاتي ناوال در واشنگتن و رصدخانه اپتيکال ملي در توکسان که نتايج يافته هاي خود را در مجله "ساينس" منتشر کرده اند در اطراف ستاره جواني در صورت فلکي ثور آب و مواد آلي پيدا کرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين دانشمندان با کمک تصاوير مادون قرمز تلسکوپ فضايي اسپايتزر ناسا کشف کردند که در داخلي ترين ديسک گاز و گرد و غباري که در اطراف ستاره "AA ثور" آثاري از آب و مولکولهاي ارگانيکي وجود دارد.
"AA ثور" ستاره بسيار جواني است که ويژگيهاي آن بسيار شبيه ويژگيهاي خورشيد در فاز شکل گيري منظومه شمسي است.
اين دانشمندان در اين خصوص اظهار داشتند: تاکنون تمام اطلاعات مربوط به شکل گيري منظومه شمسي با بررسي شهاب سنگها و ستاره هاي دنباله دار به دست مي آمد اما اکنون با اين کشف مي توان به اطلاعات جديدي در خصوص حيات نخستين منظومه شمسي دست يافت.
در حقيقت تلسکوپ فضايي اسپايتزر در اطراف اين ستاره منظومه هاي سياره اي در حال تشکيل را رصد کرده است و به علاوه موفق شده است حجم انبوهي گاز، ذرات گرد و غبار و بخار آب را در مناطقي که منظومه هاي سياره اي داخلي بسيار جواني تشکيل مي شوند را کشف کند.
براساس اين اطلاعات، در ديسک داخلي که در اطراف اين ستاره مي چرخد آب، دي اکسيد کربن، استلين و مولکولهاي مشابه ديگري وجود دارد که به اعتقاد اين دانشمندان مي توانند پايه حيات اوليه در اين منظومه باشند.

[مرتضی nvcd]

شاتل فضایی ایندیور به همراه محموله‌ی بزرگ ژاپنی خود، به ایستگاه فضایی بین المللی رسید. این ماموریت گامی بزرگ در تکمیل ایستگاه فضایی به حساب می‌آید.
شاتل فضایی ایندیور امروز در کنار ایستگاه فضایی پهلو گرفت و سرنشینان آن به خدمه‌ی ایستگاه فضایی بین المللی پیوستند تا ماموریتی ۱۲ روزه را به کمک یکدیگر آغاز نمایند. پس از آن، افراد مشغول برنامه‌ریزی و آماده سازی شرایط برای انجام راهپیمایی‌های فضایی شدند.
در این ماموریت، اتاقک جدیدی به ایستگاه فضایی بین المللی اضافه خواهد. این اتاقک جدید «کیبو»(Kibo) نام دارد و ساخته‌ی آژانس فضایی ژاپن است. کیبو اولین قسمت ژاپنی ایستگاه فضایی است و با اتصال آن، همکاری آژانس فضایی ژاپن با ایستگاه فضایی جدی‌تر از پیش خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))
پیوستن اعضای شاتل و ایستگاه فضایی به یکدیگر




در مرحله‌ی بعدی ماموریت، قسمت جدیدی به بازوی روباتیک ایستگاه متصل خواهد شد. این قسمت جدید شامل دو بازوی روباتیک کوچک کانادایی به نام «دکستر»(Dextre) است. این مجموعه کمک خواهد کرد تا خدمه‌ی استگاه بتوانند بدون نیاز به راهپیمایی فضایی و خارج شدن از ایستگاه، سخت افزارهای خارج آن را تعویض نمایند.
گزارش‌های تکمیلی از این ماموریت را از همین وبگاه دنبال کنید. منبع: NASA , njum.ir

[مرتضی nvcd]

سر آرتور سی کلارک ، یکی از ارکان نویسندگی علمی، آینده نگاری علمی، مهندس طراح مدارهای ماهواره ها ، ژورنالیست علمی ، ترویج علم و متفکر صلح دوست و انسان دوست بامداد امروز و در سن 90 سالگی در گذشت



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] (javascript:void(0))سر آرتور سي کلارک در گذشت - عکس پوريا ناظمي
سر آرتور سی کلارک،‌بامداد امروز ۴ شنبه ۲۹ اسفند، به دلیل ناراحتی تنفسی در منزلش سری لانکا در گذشت و براساس وصیتش مراسم درگذشت او ساده و خصوصی برگزار خواهد شد.
به گزارش ایسنا: آرتور سي. كلارك" كه از دهه‌ي 60 از علايم ناتوان‌كننده‌ي فلج رنج مي‌برد و مدتي نيز بر روي ويلچر مي‌نشست، در ساعت‌هاي آغازين امروز (چهارشنبه) بر اثر مشكلات تنفسي در خانه‌اش در سريلانكا درگذشت.
"كلارك" در سال 1968 به شهرت رسيد؛ زماني‌كه داستان كوتاهي به‌نام «نگهبان» را در قالب فيلم‌نامه نوشت، تا فيلم «2001؛ اوديسه‌ي فضايي» به كارگرداني "استنلي كوبريك" ساخته شود.
به گزارش رويترز، وي كه زماني "اولين ساكن كلبه‌ي الكترونيكي" لقب گرفته بود، با نوع خاص نگاهش به مسافرت فضايي در آينده و همچنين دنياي رايانه، تخيل مردم را جلب خود كرد. توصيفات مشروح "سي. كلارك" درباره‌ي سفينه‌هاي فضايي، ابررايانه‌ها و سيستم‌هاي ارتباطي سريع، مورد علاقه‌ي ميليون‌ها خواننده در سراسر جهان قرار گرفت.
"كلارك" عضو هيأت امناي انجمن ملي هوافضاي انگلستان بود كه "جورج وايت سايدز" - مدير اجرايي آن - امروز در پيامي به مقام او اداي احترام كرد. "كلارك" در سال 1976 به عضويت افتخاري سازمان هوافضاي آمريكا نيز درآمد.
او اخيرا پيش از مرگ گفته بود: «اغلب از من مي‌پرسند دوست دارم در آينده با چه عنواني در يادها بمانم. من در نويسندگي پيشينه‌ي طولاني دارم، كاوش‌هاي زير‌آب كرده‌ام و سازمان‌دهنده‌ي فضايي نيز بوده‌ام؛ با اين حال دوست دارم به عنوان يك نويسنده مرا به ياد بياورند.»
"سي. كلارك" در زمان حيات، بيش از يكصد كتاب داستاني و غيرداستاني نوشت. پرفروش‌ترين اثر او به‌نام «3001؛ آخرين اوديسه» در سن 79سالگي نويسنده منتشر شد.
از مهم‌ترين آثارش به «پايان كودكي» (1953)، «شهر و ستارگان» (1956) ، «ملاقات با راما» (1973)، «زمين پادشاهي» (1975) و «ترانه‌هاي زمين دورافتاده» (1986) مي‌توان اشاره كرد.
از افتخارات "سر آرتور سي. كلارك" در عرصه‌ي نويسندگي به كسب سه جايزه‌ي Nebule
(در اصطلاح ستاره‌شناسي به معناي "سحابي") از انجمن نويسندگان آثار علمي - تخيلي آمريكا در سال‌هاي 1872، 1974و 1979 و همچنين كسب دو جايزه‌ي "هوگو" از مجمع جهاني علمي - تخيلي در سال‌هاي 1974 و1980 مي‌توان اشاره كرد.
"كلارك" در سال 1986 به عنوان استاد بزرگ انجمن نويسندگان آثار علمي - تخيلي آمريكا برگزيده شد.
اخرشناس پرآوازه بریتانیایی پاتریک مور درباره این حادثه ناگوار می گوید:" این حادثه از دست دادن بزرگی بود" او همچنین افزود:" او نویسنده ای بزرگ در زمینه علمی تخیلی، دانشمندی عالی مقام، هدایتگری بزرگ و دوستی گرانبها بود."
چندي پيش جهان ۹۰ سالگي کلارک را جشن گرفت و در تهران نيز مراسمي به پاسداشت مقام علمي او از سوي ماهنامه نجوم بر گزار شده بود.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

برای نخستین بار یک ملکول حاوی کربن در سیاره ای خارج از منظومه شمسی ردیابی شده است. ترکیب ارگانیک متان در اتمسفر سیاره ای که در فاصله 63 سال نوری از زمین دور یک ستاره دیگر غیر از خورشید می گردد پیدا شد.

آثار آب نیز در اتمسفر این سیاره ردیابی شده است، اما دانشمندان می گویند که این کره داغ تر از آن است که امکان بقای موجودات زنده در آن وجود داشته باشد.
به گفته دانشمندان این یافته که در نشریه "نیچر" تشریح شده گام مهمی در جهت اکتشاف کرات تازه ای است که ممکن است محیط مساعدتری برای حیات فراهم کنند. متان که از کربن و هیدروژن تشکیل شده، ساده ترین ترکیب ارگانیک ممکن در جهان است.در برخی شرایط خاص، متان می تواند نقشی کلیدی در کنش و واکنش های شیمیایی اولیه که برای تشکیل حیات بسیار مهم تلقی می شود بازی کند.
دانشمندان این گاز را در جو یک سیاره اندازه مشتری به نام "اچ دی 189733بی" یافتند.جیووانا تینِتی، از "کالج یونورسیتی" لندن که از نویسندگان مقاله "نیچر" است به بی بی سی گفت: "این سیاره یک غول گازی و بسیار شبیه به سیاره مشتری در منظومه شمسی است، اما خیلی نزدیک به ستاره اش دور می زند." "متانی که آنجا هست، هرچند می توانیم آن را یک ماده ارگانیک بنامیم، اما ناشی از حیات نیست - چرا که آن محیط برای تشکیل حیات خیلی داغ است."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تایید وجود بخار آب
دکتر تینتی و دیگر نویسندگان مقاله شامل مارک سواین و گواتام واسیشت از آزمایشگاه رانش جت (جی پی ال) در شهر پاسادینا در کالیفرنیا، شواهد گویای حضور متان در اتمسفر این سیاره را با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل یافتند. رصدها درحالی انجام شد که سیاره از نگاه زمین از برابر ستاره مرکزی عبور می کرد. با گذر نور از اتمسفر این سیاره، گاز متان اثر شیمیایی خود را بر نور گذاشت. شیوه ای موسوم به اسپکتروسکوپی، که نور را به اجزای آن تقسیم می کند، "اثر انگشت" شیمیایی متان را آشکار کرد.محققان همچنین یافته ای قبلی درباره این سیاره توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر را تایید کردند - اینکه اتمسفر "اچ دی 189733 بی" حاوی بخار آب نیز هست. به گفته دانشمندان این نشان می دهد که هابل، اسپیتزر و نسل تازه دیگری از تلسکوپ های فضایی که در آینده به فضا پرتاب خواهند شد می توانند با استفاده از اسپکتروسکوپی، ملکول های ارگانیک را بر سایر سیارات خارج از منظومه شمسی ردیابی کنند.
دکتر تینتی گفت که این تکنیک در نهایت می تواند در مورد سیاراتی خارجی که به نظر می رسد برای پیدایش حیات مساعدتر باشند به کار گرفته شود. وی گفت: "من مسلما فکر می کنم که جایی در کرات دیگر حیات هست. نظر شخصی من این است که خیلی خودخواهانه است اگر فکر کنیم ما تنها موجودات زنده در جهان هستی هستیم." تاکنون 270 سیاره در اطراف ستاره های دیگر غیر از خورشید پیدا شده است.دانشمندان در مورد اکثر آنها هنوز چیزی بیش از جرم و مشخصات مداری سیاره را نمی دانند.
اما به گفته آدام شومن از دانشکده علوم سیارات در دانشگاه آریزونا در آمریکا گفت دانشمندان بالاخره شروع به حرکت ورای این اطلاعات اولیه کرده اند. هیجان نسبت به یافتن کرات مشابه زمین ناشی از احتمال وجود حیات در آنهاست یا اینکه شاید انسان قرن ها بعد بتواند مستعمره هایی در آنها تشکیل دهد. کلید تحقیق در این زمینه، ناحیه به اصطلاح "Goldilocks Zone" است، ناحیه ای که در آن سیاره در فاصله مناسب از ستاره مرکزی قرار دارد به طوری که سطحش بیش از حد داغ یا بیش از حد سرد نباشد و امکان وجود آب به صورت مایع در آن وجود داشته باشد.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

براساس داده های تازه که در نشریه "ساینس" منتشر شده تيتان، بزرگترین قمر زحل ممکن است حاوی یک اقیانوس عمیق اما پنهان باشد.

تصاویر راداری توسط فضاپیمای کاسینی-هویگنس تقویت کننده این دیدگاه است که مخزنی از آب به صورت مایع زیر پوسته یخی آن وجود دارد.اگر این موضوع تصدیق شود، بدان معنی است که تيتان دو عدد از عناصر کلیدی برای پیدایش حیات را دارد - یعنی آب و ملکول های ارگانیک.
درحال حاضر سه عدد از اجرام دیگر منظومه شمسی مظنون به داشتن اقیانوس هایی در عمق خود هستند: گانیمید، کالیستو و اروپا هر سه از اقمار مشتری. ماموریت کاسینی-هویگنس یک پروژه مشترک میان آژانس فضایی آمریکا، آژانس فضایی اروپا، و سازمان فضایی ایتالیا است.
زمانی که کاسینی نظارت بر بزرگترین قمر زحل را در سال 2004 آغاز کرد، تصور می شد سطح آن کاملا پوشیده از اقیانوسی از هیدروکربن ها باشد. اما وقتی این فضاپیما رادار خود را برای اولین بار در آن سال به سوی تيتان گرداند، و کاوشگر هویگنس یک سال بعد روی آن فرود آمد، تصویری متفاوت ظاهر شد. معلوم شد که بخش اعظم سطح آن جامد و دارای مشخصات ژئولوژیکی همچون کانال ها، تپه های ماسه ای و گودال های ناشی از برخورد اجرام آسمانی و وصله هایی از "دریاچه های" وسیع است.


کاسینی با عبوری تازه از مجاورت تيتان بار دیگر نگاهی گذرا به این مشخصات انداخته است. اما برخلاف انتظار محققان این مشخصه ها در جایی که باید باشند نیستند. داده های تازه توام با مدل های رايانه اي از چگونگی حرکت وضعی تایتان، حاکی از آن است که تغییرات فصلی در گردش وضعی این قمر، تنها در صورتی قابل توضیح است که اقیانوسی مایع زیر پوسته جامد آن وجود داشته باشد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان مایلند با به پرواز در آوردن بالن های علمی بر فراز تيتان آن را بررسی کنند
پژوهشگران تحت نظر دکتر رالف لورنز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا می گویند پیش بینی های آنها را می توان با گسترش ماموریت کاسینی یا توسط ماموریتی دیگر در آینده محک زد. جان زارنِکی استاد علوم فضا در دانشگاه آزاد بریتانیا که در این مطالعه شرکت نداشته می گوید که انگیزه موجود برای بازگشت به تيتان با یک کاوشگر پیشرفته تر بسیار قوی است. وی گفت که تيتان حاوی دو عنصر مهم تشکیل حیات یعنی آب و ملکول های ارگانیک و احتمالا یک منبع انرژی نیست هست.
تيتان از نظر ابعاد دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی است. تنها گانیمید از اقمار مشتری از آن بزرگتر است.رصدهای گذشته نشان داده است که تيتان از بسیاری جهات شبیه به دوره های اولیه زمین است، به خصوص از نظر ترکیب عناصر موجود در اتمسفر آن. تفاوت عمده آن، سرمای بسیار شدید به خاطر دوری از خورشید است. پروفسور زارنِکی گفت: "ما باید با بالون ها و کاوشگرهای خزنده (قابل حرکت بر سطح) به آنجا برگردیم و محیط آن را خوب درک کنیم."

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

فضا پيماي رفت و برگشت اينديور پس از ‪۱۶‬روز ماموريت به زمين بازگشت.

اين فضاپيما در ساعت ‪ ۳۴‬دقيقه پس از نيمه شب به وقت گرينويچ در پايگاه كندي در فلوريداي آمريكا بر زمين نشست.
بازگشت اينديور يكصدو بيست و دومين ماموريت فضاپيماها ي رفت و برگشت موسوم به شاتل بود. اينديور در اين ماموريت كه از اول مارس (‪۲۱‬اسفند) آغاز شد با قرار گرفتن ‪۱۲‬روز در ايستگاه بين‌المللي فضايي يكي از طولاني‌ترين و پركارترين ماموريت‌ها فضايي بر روي اين ايستگاه را انجام داد. در اين ماموريت هفت سرنشين فضاپيما به اتفاق سه فضانورد ايستگاه بين المللي فضايي كار نصب اولين قسمت از آزمايشگاه فضايي متعلق به ژاپن موسوم به كيبو (اميد) و قرار دادن بازوي روبوتي يك و نيم تني متعلق به كشور كانادا ، طي پنج راه پيمايي فضايي را به انجام رساندند.

منبع: parssky

[bidastar]

براساس داده های تازه که در نشریه "ساینس" منتشر شده تيتان، بزرگترین قمر زحل ممکن است حاوی یک اقیانوس عمیق اما پنهان باشد.
تصاویر راداری توسط فضاپیمای کاسینی-هویگنس تقویت کننده این دیدگاه است که مخزنی از آب به صورت مایع زیر پوسته یخی آن وجود دارد.اگر این موضوع تصدیق شود، بدان معنی است که تيتان دو عدد از عناصر کلیدی برای پیدایش حیات را دارد - یعنی آب و ملکول های ارگانیک.
درحال حاضر سه عدد از اجرام دیگر منظومه شمسی مظنون به داشتن اقیانوس هایی در عمق خود هستند: گانیمید، کالیستو و اروپا هر سه از اقمار مشتری. ماموریت کاسینی-هویگنس یک پروژه مشترک میان آژانس فضایی آمریکا، آژانس فضایی اروپا، و سازمان فضایی ایتالیا است.
زمانی که کاسینی نظارت بر بزرگترین قمر زحل را در سال 2004 آغاز کرد، تصور می شد سطح آن کاملا پوشیده از اقیانوسی از هیدروکربن ها باشد. اما وقتی این فضاپیما رادار خود را برای اولین بار در آن سال به سوی تيتان گرداند، و کاوشگر هویگنس یک سال بعد روی آن فرود آمد، تصویری متفاوت ظاهر شد. معلوم شد که بخش اعظم سطح آن جامد و دارای مشخصات ژئولوژیکی همچون کانال ها، تپه های ماسه ای و گودال های ناشی از برخورد اجرام آسمانی و وصله هایی از "دریاچه های" وسیع است

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

کاسینی با عبوری تازه از مجاورت تيتان بار دیگر نگاهی گذرا به این مشخصات انداخته است. اما برخلاف انتظار محققان این مشخصه ها در جایی که باید باشند نیستند. داده های تازه توام با مدل های رايانه اي از چگونگی حرکت وضعی تایتان، حاکی از آن است که تغییرات فصلی در گردش وضعی این قمر، تنها در صورتی قابل توضیح است که اقیانوسی مایع زیر پوسته جامد آن وجود داشته باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان مایلند با به پرواز در آوردن بالن های علمی بر فراز تيتان آن را بررسی کنند
پژوهشگران تحت نظر دکتر رالف لورنز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا می گویند پیش بینی های آنها را می توان با گسترش ماموریت کاسینی یا توسط ماموریتی دیگر در آینده محک زد. جان زارنِکی استاد علوم فضا در دانشگاه آزاد بریتانیا که در این مطالعه شرکت نداشته می گوید که انگیزه موجود برای بازگشت به تيتان با یک کاوشگر پیشرفته تر بسیار قوی است. وی گفت که تيتان حاوی دو عنصر مهم تشکیل حیات یعنی آب و ملکول های ارگانیک و احتمالا یک منبع انرژی نیست هست.
تيتان از نظر ابعاد دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی است. تنها گانیمید از اقمار مشتری از آن بزرگتر است.رصدهای گذشته نشان داده است که تيتان از بسیاری جهات شبیه به دوره های اولیه زمین است، به خصوص از نظر ترکیب عناصر موجود در اتمسفر آن. تفاوت عمده آن، سرمای بسیار شدید به خاطر دوری از خورشید است. پروفسور زارنِکی گفت: "ما باید با بالون ها و کاوشگرهای خزنده (قابل حرکت بر سطح) به آنجا برگردیم و محیط آن را خوب درک کنیم."

آسمان پارس

[مرتضی nvcd]

تصویر جدید فضاپیمای مارس اکسپرس از ناحیه Hebes Chasma مریخ


این تصویر زیبا توسط دوربین HRSC (High Resolution Stereo Camera ) مدار گرد مارس اکسپرس تهیه شده است و ناحیه Hebes Chasma را در مریخ نشان می دهد . Hebes Chasma ناحیه ی کوهستانی عجیبی است که شامل کوهستانی واقع در یکی از عمیق ترین دره های مریخ می شود و رگه های کانال مانند بسیاری در اطراف آن دیده می شود.
مقیاس این تصویر 15 متر در هر پیکسل می باشد .
مدارگرد مارس اکسپرس همچنین اقدام به تهیه تصاویر تمام رنگی و سه بعدی از سطح کل مریخ کرده است که بیشینه توان تفکیک آنها 2 متر در هر پیکسل است .طراحی دوربین HRSC این مدارگرد طوری است که می تواند تصاویر مختلف تهیه شده در هر بخش از مدار با توان تفکیک های مختلف را با دقت بسیار بالا با هم ترکیب کند و تصاویر فوق العاده ای را به زمین ارسال کند.
این تصاویر مختلف در طول موج ها و زاویه های متفاوت این امکان را فراهم کرده تا دانشمندان دره ها و کوه ها را در حالت های مختلف بررسی کنند .
Hebes Chasma یکی از این نقاط است که در شمال ناحیه عظیم Valles Marineris قرار گرفته است. این ناحیه در میان دره ای قرار گرفته که در حدود 8 کیلومتر عمق دارد و کو های میان آن تا همین ارتفاع بلندی دارند و هم سطح فلات مجاور آن هستند . این خود می تواند دلیلی باشد بر این که زمانی در این قسمت آب جاری بوده است .
شاید آب جاری در اطراف این کوه ها در اطراف کوه خندقی ایجاد کرده و باعث بوجود آمدن این شکل در مریخ شده که شبیه به قلعه های متداول در قرون وسطی است!!!.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


منبع: parssky

[راه كوير]

سفينه اندور ايستگاه فضايي را به مقصد زمين ترك كرد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]دوشنبه 6 / 1 / 87 - خدمه فضا پیمای اندور پس از انجام مراسم پراحساس خدا حافظی با سرنشینان ایستگاه فضایی بین المللی، ایستگاه را به مقصد زمین ترک کردند

خدمه فضا پيماي اندور پس از انجام مراسم پراحساس خدا حافظي با سرنشينان ايستگاه فضايي بين المللي، ايستگاه را به مقصد زمين ترك كردند.

ده فضا نورد، طي ۱۲ روز اقامت خود در فضا، پنج راه پيمايي فضايي را انجام دادند، يك ربات را به ايستگاه وصل كردند، و يك آزمايشكاه ساخت ژاپن را روي ايستگاه نصب كردند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مايك سوفرديني Suffredini ، مدير برنامه هاي ايستگاه فضايي بين المللي در يك كنفرانس خبري گفت، سفر اين فضا پيما يك تلاش واقعي بود كه همگان در آن شركت داشتند. اين برنامه با مشاركت پانزده كشور، با هفت مركز در سراسر جهان، انجام شد. بدين سان، در اين مرحله كار ايستگاه بين المللي يك فعاليت جهاني شده است؛ و اين ايستگاه بي ترديد بزرگترين پروژه فني پرچالشي است كه تاكنون انسان موفق به انجام آن شده است؛ و ما به عنوان يك ملت بايد از اين كار به خود بباليم.
سفينه اندور قرار است بعد از ظهر فردا (چهارشنبه) به زمين برسد؛ و بدين ترتيب سفر شانزده روزه اين فضا پيما به پايان ميرسد.
سه تن از فضا نوردان در ايستگاه باقي ماندند.
مايك موسزMoses، رئيس پرواز سفينه ميگويد، مأموريت شگفت انگيزي بود؛ و كار گروه پرواز غرور آفرين بوده است.
برنامه بعدي ناسا در ماه مه انجام خواهد گرفت.


فضانوردان سفينۀ اندورآخرين روز خود را در فضا سپري مي كنند


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گفته ناسا، فضانوردان سفينه اندور تاكنون اكثر وظايف خود را در اين سفر به اتمام رسانيده اند

سفينه فضايي اندورامروز از ايستگاه بين المللي فضايي جدا مي شود و بدين ترتيب آمادۀ بازگشت به زمين خواهد شد. اندور در روز ۲۲ اسفندماه از پايگاه فضايي كيپ كاناورال، در فلوريدا، به فضا پرتاب شد، و سرنشينان آن تاكنون ۵ راه پيمايي فضايي انجام دادند.
با اينكه فضا نوردان روز گذشته مدت كوتاهي را به استراحت پرداختند اما ماموريت اصلي آنها نصب تجهيزات برروي ايستگاه بين المللي فضايي بود. آنها بخشي از آزمايشگاه فضايي ژاپن و بازوي روباتي ساخت كانادا، موسوم به دكستر، را نصب كردند.
انتظار مي رود دكستر در آينده بتواند برخي از كارهايي را كه اينك توسط فضا نوردان انجام ميگيرد، انجام دهد.
اندور، امروز سفر دوروزۀ خود را براي بازگشت به زمين آغاز كند
نخستين مرحله نصب آزمايشگاه ژاپني و ربات كانادائي در ايستگاه بين المللي فضائي انجام گرفت
فضانوردان مستقر در ايستگاه بين المللي فضائي نخستين راه پيمائي فضائي از پنج مرحله راه پيمائي هاي برنامه ريزي شده براي نصب يك آزمايشگاه فضائي ساخت ژاپن و يك ربات ساخت كانادا در ايستگاه بين المللي فضائي را به انجام رسانده اند.
دو فضانورد آمريكائي فضاپيماي اندوور امروز، جمعه ، براي نصب بازوهاي هيدروليك به ربات كانادائي موسوم به دكستر، هفت ساعت را در فضاي خارج از ايستگاه بين المللي فضائي گذراندند. اين ربات كه از آن در انجام عمليات تعميراتي و نگهداري از ايستگاه بين المللي فضائي استفاده خواهد شد، زمان ماندن فضانوردان در خارج از ايستگاه براي چنين عملياتي را به نصف كاهش ميدهد. مهندسين كانادائي سعي ميكنند براي برطرف ساختن يك مشكل حرارتي كه در ربات دكستر بروز كرده است، چاره اي پيدا كنند.
فضانورداني كه ماموريت راه پيمائي فضائي در خارج از ايستگاه بين المللي فضائي را انجام ميدهند در عين حال به همكاران خود در داخل ايستگاه براي انتقال دادن بخشي بزرگ از آزمايشگاه ژاپني موسوم به كيبو از قسمت بار فضاپيماي اندوور به داخل ايستگاه بين المللي فضائي نيز كمك خواهند كرد.
فضاپيماي اندوور و هفت سرنشين آن روز پنجشنبه ، دو ساعت پس از پهلو گرفتن آن در ايستگاه بين المللي فضائي وارد اين ايستگاه شدند.


سفينه اندور در ايستگاه بين المللي فضائي پهلو گرفت
سفينه اندور در نخستين ساعتها ي امروز (پنجشنبه) در ايستگاه بين المللي فضائي پهلو گرفت. اين سفينه روز سه شنبه ماموريت پرواز را آغاز كرده بود. مايك موزز، مدير پرواز سفينه، اين پرواز را موفقيت آميز ارزيابي كرد و گفت، تمام سعي ام را مي كنم كه خيلي لبخند نزنم. امروز روز ديدارفضانوردان و روز پهلوگرفتن بود. بهتر از اين واقعا نمي شد. تصويرها عالي است. علاوه بر تصويرها، فيلم ماجراي پهلو گرفتن را هم به طور كامل داريم. فيلمي كه هم از داخل اندور گرفته شده و هم از داخل ايستگاه. واقعا عالي است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دومينيك گوري، فرمانده اندور، پيش از پهلو گرفتن سفينه، آن را طوري هدايت كرد كه بتوان به طور كامل از صحنه پهلو گرفتن فيلمبرداري كرد. مهندسان مركز فضائي، در زمين، به تحليل تصويرها و فيلمهاي فرستاده شده مي پردازند.
سازمان فضانوردي آمريكا، ناسا، مي گويد احتمال دارد اندكي پس از پرواز اندور پرنده اي به دماغه آن برخورد كرده باشد. مايك موزز اين فرضيه را قبول ندارد، و مي گويد، ?به ما گفته شد ذراتي در حدود ۱۰ ثانيه اي در دماغه اندور ديده شده و باآن برخورد كرده. تحليل عكسها اما نشان مي دهد كه چيزي به دماغه سفينه برخورد نكرده وذرات، تنها در دنباله موشك پرتاب ديده شده است. بنابراين چيزي در نزديكيهاي خود سفينه ديده نشده است.?
سفينه اندور يك ربات ساخت كانادا، به نام دكستر، را كه دو دست دارد به فضا برد. اين ربات درجريان نخستين راه پيمائي فضانوردان به منظور نصب دستگاهها به آنان كمك خواهد كرد.

ژاپن هم آزمايشگاه كي بو، به معني اميد، را با سفينه به ايستگاه فرستاد. يكي از ۷ فضانورد سرنشين اندور ژاپني است.
در مجموع براي فضانوردان در مرحله كنوني ۵ مورد راه پيمائي در فضا برنامه ريزي شده است. مدت ماموريت اندور ۱۶ روز است.


نقل از ناسا

[ghazal_ak]

-----------------------

[ghazal_ak]

اولین سفینه ای باشد که بتواند به طور منظم مسافران را به فضا انتقال دهد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این فضاپیما، یعنی کشتی فضایی 2 (Space Ship Two)و سفینه ی حمل­کننده ی آن – شوالیه ی سفید 2 (White Knight Two)- هر دو توسط برت روتان (Burt Rutan) طراحی شده اند که کشتی فضایی 1 را نیز طراحی کرده است. او در سال 2004 موفق شد جایزه ی انصاری ایکس (Ansari X Prize) را از آن خود کند.

سفینه ی اصلی که به طور کامل از مواد کربنی ساخته شده است، طولی حدود 18 متر خواهد داشت و دارای باله های عمودی بزرگی در بخش انتهایی خواهد بود. این باله ها ورود به جو زمین را ایمن تر خواهند ساخت. این سفینه قادر به حمل 6 مسافر و دو خلبان است و تا کنون حدود 60 درصد از کار ساخت آن به پایان رسیده است.

کابین این فضاپیما، که به یادبود مادر ریچارد برنسون «حوا» نام گذاری شده است، به بزرگی کابین یک جت مسافری خصوصی خواهد بود. به علاوه در هر طرف سفینه پنجره هایی با قطر نیم متر تعبیه شده اند تا از طریق آن& ها بتوان به خوبی زمین را مشاهده کرد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سفینه ی حامل این فضاپیما، شوالیه ی سفید 2، شبیه یک هواپیما با دو دماغه خواهد بود که طول بال­هایش برابر 43 متر است و کشتی فضایی 2 را بین دو قسمت بدنه و زیر بال هایش حمل خواهد کرد. این سفینه پس از رسیدن به ارتفاع 15 کیلومتری در جو، فضاپیمای اصلی را رها خواهد کرد. از اینجا به بعد فضاپیما به کمک موشک هایش به طور عمودی به فضا صعود خواهد کرد. تا این لحظه 80 درصد شوالیه ی سفید تکمیل شده است.

پروازها

هزینه ی هر سفر چیزی حدود دویست هزار دلار خواهد بود. سفرها از پایگاه فضایی شرکت در نیومکزیکوی آمریکا انجام می گیرد. قرار است پروازهای آزمایشی از اواخر سال 2008 آغاز شوند.

ریچارد برنسون در کنفرانس خبری خود در رابطه با این سفرها چنین عنوان کرد: "ما می خواهیم شرایطی را مهیا کنیم تا صدها هزار نفری که آرزوی سفر به فضا را دارند بتوانند به آرزوی خود دست یابند. هرچند ارزش دلار روز به روز در حال کاهش است اما دویست هزار دلار هنوز رقم بالایی است و اکثر افراد قادر به پرداخت آن نیستند. من امیدوارم پس از پنج سال، هزینه ی سفرها به طرز محسوسی کاهش پیدا کند."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برنامه ی آینده

در حال حاضر حدود 200 نفر برای سفر به فضا در شرکت ویرجین گلکتیک ثبت نام کرده اند و روی هم مبلغی حدود 30 میلیون دلار پرداخته اند. از جمله مسافرانی که خود را برای سفر آماده می کنند می توان به فیزیکدان مشهور استفان هاوکینگ اشاره کرد.

پرتاب ماهواره ها

شرکت ویرجین گلکتیک معتقد است شوالیه ی سفید 2، بزرگترین هواپیمای کربنی جهان، ممکن است برای پرتاب سفینه های بی سرنشین نیز مورد استفاده قرار گیرد. این سفینه می تواند موشک ها را به جو زمین حمل و رها کند تا از آنجا موشک ها به کمک موتورهای خود ماهواره ها را در مدار زمین قرار دهند. به این ترتیب سوخت کمتری مصرف خواهد شد.

کار بر روی موتور کشتی فضایی دو در سال گذشته دچار وقفه شد. علت وقفه انفجاری بود که به هنگام آزمایش روی داد و باعث کشته شدن سه نفر گردید. به دنبال این حادثه شرکتی که برت روتان در آن کار می کند هفته ی گذشته به دلیل نقض موارد ایمنی جریمه شد.

ویرجین گلکتیک تنها شرکتی نیست برای فرستادن مسافران به فضا تلاش می کند. از دیگر اعضای این مسابقه ی فضایی می توان به شرکت های EADS Astrium در اروپا،Rocketplane Kistler,، SpaceXو Blue Originاشاره کرد که این دو شرکت اخیر توسط موسسان شرکت های اینترنتی PayPal و آمازون تاسیس شده اند.

[مرتضی nvcd]

ستاره شناسان می گویند منظومه ای در حال گردش به دور ستاره ای بسیار دور را کشف کرده اند که بسیار به منظومه ما شباهت دارد.

بر اساس این اکتشاف، دو سیاره پیدا شده است که اندازه ای متناسب با سیارات مشتری و کیوان دارند و به دور ستاره ای نصف اندازه خورشید می گردند. مارتین دامینیک، از دانشگاه سنت اندروز در بریتانیا می گویند بر اساس این یافته می توان به این نتیجه رسید که تعداد منظومه های شبیه به منظومه شمسی احتمالا بیشتر از تعدادی است که دانشمندان گمان می کردند.
او همچنین در یک گردهم آیی مهم دانشمندان عرصه نجوم گفت منجمان در آستانه یافتن شمار بیشتری از اینگونه منظومه ها هستند. این پژوهشگر دانشگاه سنت اندروز گفت در میان این مجموعه سیارات یافته شده و دیگر سیاراتی که وضعیت مشابه دارند، امکان وجود سیاره ای خاکی مشابه کره زمین وجود دارد.
او توضیح داد که کشف چنین دنیاهایی تنها به زمان نیاز دارد.دکتر دامینیک به بخش اخبار بی بی سی گفت: "این دو سیاره کشف شده نسبت جرم، شعاع گردش و طول گردشی متناسب با سیاره های مشتری و کیوان دارند." "به نظر می رسد این دستگاه فلکی به شیوه ای مشابه منظومه شمسی ما شکل گرفته باشد و اگر همینطور باشد، به نظر می رسد نمی توان منظومه شمسی را منحصر به فرد دانست." دکتر دامینیک حاصل پژوهش و یافته های خود را در جلسه ملی نجوم جامعه سلطنتی منجمان بریتانیا در بلفاست ارائه کرد.
تاب برداشتن نور
دستگاه فلکی تازه کشف شده از کره زمین حدود 5000 سال نوری فاصله دارد، متراکم تر و کوچکتر از منظومه شمسی است و گردش آن به دور ستاره ای است که منجمان آن را با نام OGLE-2006-BLG-109L می شناسند. هرچند حدود 300 سیاره خارج از منظومه شمسی شناسایی شده است، منجمان در یافتن منظومه ای که به منظومه شمسی شباهت داشته باشد ناکام بوده اند. دکتر دامینیک گفت 10 درصد دشتگاه های فلکی شناسایی شده تا کنون بیش از یک سیاره داشته اند.
او توضیح داد که در حال حاضر برای یافتن سیارات خارج از منظومه شمسی، عمدتا سیاره های گازی بزرگی ردیابی می شوند که به فاصله کمی از ستاره مادر، به دور آن می گردند و نور آنها بطور مستقیم به زمین می رسد. اما سیاره های OGLE با روشی بنام مایکرولنزینگ جاذبه ای کشف شده اند که اساس آن یک تئوری آلبرت اینشتین است.بر اساس این تئوری، نور اجرام آسمانی دور دستی که دقیقا در امتداد مسیر کره زمین به سیاره بزرگتری در میانه مسیر قراردارند، بخاطر میدان جاذبه سیاره میانه، تاب برداشته و در کره زمین تصویری بزرگتر از تصویر واقعی، حاصل از دو تصویر معوج شده، به دست می آید.
هدف نهایی
دکتر دامینیک می گوید هدف نهایی پژوهشگران، یافتن سیاراتی قابل سکونت همانند زمین، یا سیاراتی مانند مریخ است.او معتقد است بخاطر پیشرفت روزافزون تکنولوژی این هدف دست نیافتنی نیست.مارتین دامینیک گفت: "در حال حاضر مایکرولنزینگ می تواند اجرام کوچکتر از کره زمین را نیز ردیابی کند و سیارات قابل سکونت بیشتری را ردیابی کرده است." "در نتیجه در چند سال آینده شاهد حادثه ای بسیار هیجان انگیز خواهیم بود."در حال حاضر میان منجمانی که از روش مایکرولنزینگ استفاده می کنند و دانشمندان دیگری که دستگاه های فلکی جدید را با قرار گرفتن آنها در مسیر نور یک ستاره دور دست تر تا کره زمین کشف می کنند رقابت وجود دارد. اما آقای دامینیک افزود احتمال کشف سیاره هایی دور دست به اندازه سیارات تازه کشف شده، با روش دوم کم است چون آن سیارات دورتر از آن هستند که از این روش بتوان سیاره هایی به حجم کره زمین را تشخیص داد.

منبع: parssky

[ghazal_ak]

این جوان ترین سیاره ای که تا کنون مشاهده شده ، سیاره ای که در ابتدایی ترین مراحل شکل گیری بسر می برد و در یک صفحه گاز و غبار در فاصله ی 250 سال نوری از ما قرار دارد.
گروهی از ستاره شناسان به سرپرستی دکتر Jane Greavesبا استفاده از آرایه رادیو تلسکوپ های" VLA(Very Large Array)" و "MERLIN" به مطالعه و بررسی دیسک غبار اطراف ستاره ی بسیار جوان HL Tau پرداخته اند. این گروه به هنگام بررسی به قسمتی از این صفحه برخوردند که مقدار زیادی از مواد در آنجا جمع و انباشته شده بود . انبوهی از ذرات غبار و گاز که 65 واحد نجومی از ستاره مادر فاصله داشت(دوبرابر فاصله نپتون تا خورشید) .
ستاره مادر "HL Tau"بسیار جوان است و کمتر از 100 هزار سال عمر دارد و این توپ بزرگ گرد غبار ، که به دور آن چرخش می کند بخش اصلی سیاره ایست که بزودی تبدیل به یک سیاره کامل خواهد شد . این سیاره بدوی از ذرات گاز و صخره های کوچک تشکیل شده و وقتی که مراحل شکل گیری را به طور کامل بگذراند سیاره ای می شود با 14 برابر جرم مشتری .
تصویری که مشاهده می کنید نخستین تصویر از سیاره ای در حال شکل گیری است که توسط داده های جمع آوری شده ی رادیو تلسکوپ و به کمک کامپیوتر شبیه سازی شده است . این تصویر علاوه بر سیاره محسط شکل گیری آن را نیز نشان می دهد .
دانشمندان امیدوارند با استفاده از آرایه رادیو تلسکوپ هایی چون "MERLIN" دیسک های غبار و سیارات در حال شکل گیری دیگری را نیز مشاهده و بررسی کنند تا سرانجام موفق به مشاهده ی شکل گیری سیاره ای فراخورشیدی شوند که به زمین ما شبیه باشد . این مشاهدات به دانشمندان کمک می کند تا نظریه های خود را در مورد شکل گیری منظومه های سیاره ای آزمایش و یا تصحیح کنند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع: علم نجوم

[roze_lotfi]

پرواز بر فراز تپه ماهورهای مریخی: تصاویر جدید و فوق العاده از مریخ


بنظر می رسد انبوه تصاویر جالب مریخی که توسط مدارگرد مریخی HiRISE به سمت ما جریان پیدا کرده، تمامی ندارد! در تصاویر کیفیت بالای امروز از سطح مریخ، تپه ماهورهای زیبایی دیده می شوند که توسط بادهای مریخی تشکیل شده اند. در این نمای فوق العاده، به واقع قدرت و پویایی بادهای مریخی نمایش داده می شود!


تصویربرداری بر فراز منطقه ی «هلسپونتوس» (Hellespontus)، این ساختارهای در جریان را بر بروی سطح نشان می دهد: توده های بزرگ و روان ماسه که در طول سالها فرسایش ایجاد شده اند. بادهای مریخی ساختارهای بزرگ زمین شناختی را فرسایش و برهنه نموده اند و درنتیجه شرایط لازم را برای ساختن تپه ماهورها در این مناطق ایجاد کرده اند. تپه های هلالی شکل نشان می دهند که باد در جهت غرب به شرق(چپ به راست) می وزد.

تپه ماهور های هلالی

شکل ظاهری این تپه های مریخی به مانند تپه ماهورهای زمین است.

طریقه ی ایجاد تپه ماهور: باد از سمت چپ شنها را روی هم سوار می کند.

این تصاویر در 16 مارس تهیه شده اند و جزئیاتی تا حدود 1،5 متر را نشان می دهند. کیفیت تصویر، در این اندازه، حتی موج های کوچک ماسه ای در باد را نیز نشان می دهد.

اندازه ی تپه ماهورها: طول حدود 60 متر



بر فراز تپه ماهورهای مریخی پرواز کنید!



منبع:


برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید



ترجمه:

ا.م.گمینی

[مرتضی nvcd]

مشاهدات جدید نشان میدهد سیاهچاله مرکزی راه شیری 300 سال پیش با طغیان بزرگی از خواب بیدار شده است .

چرا سیاهچاله مرکز راه شیری اینقدر آرام است ؟ این سوال بی جوابی است که مدت هاست ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده .
ممکن است شما نیز مانند بعضی از ستاره شناسان گمان کنید که سیاهچاله مرکز کهکشان ما(راه شیری) یکی از ان سیاهچاله های همیشه آرام و خاموش است ، اما تحقیقات جدید چیز دیگری را نشان می دهد.
یک گروه از ستاره شناسان ژاپنی نشان دادند که سیاهچاله ابر پرجرمی که در قلب کهکشان ما قرار دارد همانند دیگر سیاهچاله ها فعال و پرخروش است . و تنها مدت کوتاهی است که استراحت می کند .
این ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی نیوتون (XMM-Newton ) شواهدی به دست آورده اند که نشان میدهد این سیاهچاله در 300 سال پیش انفجار و طغیان بزرگی را پشت سر گذاشته است . این سیاهچاله که با نام Sagittarius A-star (A*), شناخته می شود یک هیولای فضایی واقعی است که 4 میلیون برابر از خورشید سنگین تر است . با اینحال میزان انرژی ساطع شده از محیط آن میلیون ها بار از تشعشعات ساطع شده از دیگر سیاهچاله های دور ضعیف تر است .
سیاهچاله مرکز کهکشان ما در یک خواب سنگین بسر می برد و این چیزی است که باعث تعجب ستاره شناسان شده. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که این سیاهچاله همیشه تا این حد آرام نبوده و در گذشته ای بسیار فعال دارد .شاید حالا در حال استراحت بعد از یک طغیان عظیم باشد!!.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]هنگامی که پرتو های اشعه ایکس در اثر یک ظغیان به گازهای اطراف سیاهچاله ها می رسند آن ها را در این طول موج(اشعه ایکس) برای مدت کوتاهی روشن می کنند و با پایان یافتن پالس اشعه ایکس آن گازها دوباره تاریک می شوند . این بازتاب یک انفجار در کیهان است . این اتفاق برای سیاه چاله مرکزی راه شیری نیز افتاده و ستاره شناسان با جمع آوری مشاهدات خود بین سال های 1994 تا 2005 بازتاب طغیان عظیم این سیاهچاله را در فضا مشاهده کردند .
یکی از این ابرهای گاری که با نام قوس- B2 (Sagittarius B2 ) شناخته می شود ، درحدود 300 سال نوری با سیاهچاله مرکز کهکشان فاصله دارد(300 سال طول می کشد تا نور از سیاهچاله مرکز کهکشان به آن برسد) . مشاهده فرایند بالا در مورد این سحابی به این معنی است که 300 سال پیش طغیانی بزرگی در سیاهچاله کهکشان ما بوقوع پیوسته است .
دانشمندان با مشاهده این منطقه به مدت 10 سال دریافتند که سیاهچاله مرکزی راه شیری در حدود 300 سال پیش طغیان عظیمی را پشت سر گذاشته و شراره ای را از خود ساطع کرده که یک میلیون برابر مقدار کنونی اش روشن می کرده است .
توضیح این که چگونه ممکن تشعشعات خروجی از یک سیاهچاله تا این حد نوسان داشته باشد بسیار مشکل است و خود می تواند موضوع کار جدیدی برای ستاره شناسان باشد .شاید انفجار یک ابرنواختر در همسایگی سیاهچاله باعث شده تا میزان زیادی از گاز و غبار به طرف سیاهچاله پرتاب شده باشد و این تغذیه آنی و زودگذر باعث شده تا سیاهچاله آن تشعشع عظیم را تولید کند.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

گروهي از فيزيكدانان چيني و ايتاليائي ادعا مي كنند كه در سال 2003 ذراتي از ماده تاريك نامرئي را در اعماق كوهستاني در ايتاليا رديابي كردند.

روز چهار شنبه گذشته اين گروه از دانشمندان نتايج آزمايشات چهار ساله خود را اعلام كردند. اين دانشمندان ادعا كردند كه در سال 2003 ماده تاريك را مشاهده كردند ولي برخي دانشمندان ديگر بر اين باور بودند كه نتيجه به دست آمده در آن زمان ناشي از اشكالاتي در آمار و محاسبات بود. اما اكنون شواهد محكم تر هستند.

فرانسيس هالزن ، فيزيكدان ذرات كيهاني از دانشگاه ويسكانسين آمريكا بعد از شركت در جلسه مربوط به اين كشف مي گويد" ما تقريبا مطمئنيم كه اين "سيگنال" يك حادثه آماري نيست. اين سيگنال نشان دهنده صورت ديگري از ماده است".

ستاره شناسان بر اين باورند كه كهكشان ما غرق در ذرات ماده تاريك است. اين ماده نامرئي حدود نود درصد ماده كيهان را تشكيل مي دهد. تا بحال ، وجود ماده تاريك در فضا فقط با كشش نيروي جاذبه آن بر روي ستاره ها و كهكشانهاي عادي تعيين مي شد. اين گروه از دانشمندان طي آزمايشات خود با نگاه دقيقتري ذرات ماده تاريك كه به زمين اصابت مي كنند را دنبال كردند. اين تحقيقات در يك آزمايشگاه كه 1.4 كيلومتر زير زمين و درون كوهستان گران ساسو ايتاليا قرار دارد انجام شدند. دانشمندان مزبور پرتوهائي از نور را درون يك آشكارگر يديد پتاسيم جستجو مي كنند.

اكثر اين نورها از " سر و صداي" پس زمينه از قبيل نوترونهاي عادي فعاليتهاي راديواكتيو صخره هاي اطراف ناشي مي شوند. اما بعضي از آنها هم ممكن است از ذرات ماده تاريك باشند كه در اين صورت دانشمندان انتظار دارند كه تغييرات فصلي را در اين سيگنالها مشاهده كنند زيرا سرعت زمين در كهكشان راه شيري بسته به مسيرحركتش تغيير مي كند. اين فرضيه پيش بيني مي كند كه زمين در ماه ژوئن بيشتر در معرض اصابت ذرات ماده تاريك است و اين ميزان در ماه دسامبر كمتر مي شود.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين گروه از دانشمندان طي آزمايشات هفت ساله خود و با استفاده از اشكار گر ده كيلومتري دقيقا همين موضوع را گزارش كردند.اما نتايج به دست آمده با شك و ترديد زياد مواجه شد زيرا هيچكدام از تحقيقات وآزمايشات ديگر نتيجه مشابه نداشته بود. بنابراين ، اين گروه تحقيقات خود را با استفاده از يك آشكارگر بزرگتر 250 كيلومتري آغاز كردند كه همان افزايش و كاهش در ماه ژوئن و دسامبر را نشان مي داد. اين گروه ادعا مي كند كه نتيجه جديد بسيار چشم گير است زيرا نواساني كه آنها مشاهده مي كنند بسيار نادر است و حتي نمي توان آن را به تاثير سيتماتيك مانند تغييرات فصلي در دماي آزمايشگاه زيز زميني آنها نسبت داد. هالزن و برخي از دانشمنداني كه در مورد اين تحقيقات ترديد نشان مي دهند اعتقاد دارند كه هنوز بايد تحقيقاتي بيشتري انجام داد تا كاملا مطمئن شد كه اين ماده تاريك اسرار آميز است يا خير. آنها بر اين عقيده هستند كه پديده ماده تاريك بسيار مهم است و مي بايد توجه خاصي به تحقيقات در مورد آن داشت.

منبع: parssky

[مرتضی nvcd]

مدارگرد های مریخ در طی یک همکاری با استفاده از رادار های خود اسرار پنهان مریخ را فاش خواهند کرد .

رادار های نصب شده بر روی مدارگرد شناسایی مریخ و مدارگرد مارس اکسپرس ، به کمک هم زیر سطح مریخ را مشاهده خواهند کرد این کار می تواند ابعاد جدیدی را در اکتشافات سیاره ای بوجود آورد.
رادار ژرفاسنج در سالیان اخیر تکنولوژی بسیار موفقی بوده است و همین سبب شده تا دانشمندان به این فکر بیفتند که از آن برای اکتشافات سیاره بهره مند شوند .
بر روی فضاپیمای اروپایی مارس اکپرس یکی از این رادار های ژرفاسنج نصب شده است که به اختصار MARSIS نامیده می شود (Mars Advanced Radar for Subsurface and Ionospheric Imaging).کاربرد این رادار تصویر برداری از زیر سطح مریخ و همچنین یون سپهر آن است . وظیفه این رادار تهیه نقشه ای از توزیع آب مایع و منجمد در سطح فوقانی پوسته مریخ است .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



رادار ژرفاسنج دیگری نیز بر روی مدار گرد شناسایی مریخ نصب شده که مکمل رادار مارس اکپرس محسوب می شود ، این رادار در فراکانس رادیویی متفاوت ، عمق کمتری از سطح مریخ را بررسی می کند اما در این عمق کمتر اطلاعات جزئی تری را بدست خواهد آورد .
هنگامی که این دو ابزار با هم به جمع آوری داده مشغول شوند اسرار بسیاری از جمله معمای وجود آب مایع در مریخ برای دانشمندان آشکار خواهد شد .
علاوه بر این دانشمندان با استفاده از این تکنولوژی تجربه کافی بدست خواهند آورد تا در آینده از این رادار های ژرفا سنج برای کشف اسرار پنهان قمرهای مشتری و زحل مانند اروپا ، تیتان و انسلادوس استفاده کنند و حتی به عمق سیارک ها و دنباله دارها نفوذ کنند.

منبع: parssky