>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

متخصصین ناسا در صبح روز سی ام ژوئن (نه تیر) اعلام کردند که موفق به راه اندازی مجدد دوربین پیشرفته نقشه برداری تلسکوپ فضایی هابل شده اند.این دوربین که در 19 جولای(29 خرداد) سال جاری به دلیل وجود خللی در منبع تولید ولتاژ، از کار افتاده بود برای انجام یک سری معاینات فنی و تعمیرات از تلسکوپ مادر جدا شد، این در حالی بود که
سایر ابزار های اپتیک هابل به فعالیت خود همچنان ادامه می دادند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

جالب اینجاست که بر طبق پیش بینی متخصصین، مراحل تعمیر و راه اندازی مجدد این دوربین تا پیش از سوم جولای (سیزدهم تیر) امکان پذیر نبود ،در حالیکه دو روز پیش از زمان تعیین شده این عملیات با موفقیت به اتمام رسید.همچنین سایر پروژه هایی که با این تلسکوپ در ارتباط است فردا مجددا شروع به فعالیت خواهند کرد.

اد رویتبرگ نماینده مدیر بخش اخترفیزیک مرکز پروازهای فضایی ناسا که با این پروژه در ارتباط است، می افزاید: این موفقیت بهترین خبر ممکن است،ما کاملا اطمینان داریم که تمامی پژوهش های تحقیقاتی دوباره پیگیری خواهد شد و از این پس می توانیم شاهد در یافت داده های با ارزش بیشتری از این دوربین نسبت به قبل باشیم.

در طی روز های گذشته ، مهندسین سازمان تلسکوپ فضایی هابل ، مشغول ارسال فرمان هایی به این دوربین بوده اند که طی ارسال یکی از این فرامین، وضعیت عملیاتی آن مجددا به حالت اولیه بازگردانده شد.

این ابزار پیشرفته نقشه‌برداری که سومین نسل از تجهیزات تلسکوپ فضایی هابل است،در مارس (اسفند) سال 2002 میلادی در سومین ماموریت هابل روی این آن نصب شد. این دوربین به سه دوربین الکترونیکی با وضوحی بسیار بالا مجهز است که توان در یافت و بررسی پرتوهای نور در طول موج فرابنفش تا نزدیک به فروسرخ را دارا می باشد.





برای اطلاعات بیشتر پیرامون تلسکوپ فضایی هابل و سایر ابزرار های همراه آن به سایت زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

دانشمندان با استفاده از رصد خانه پرتو ايکس چاندرا , مدرکي از دو ستاره ريزنقش سفيد يافتند که در حال گردش به دور يکديگر در چنگ مرگ ,عازم ترکيب شدن هستند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اطلاعات نشان مي دهند که امواج گرانشي , انرژي را به خارج از سيستم ستاره اي با سرعتي حيرت آور حمل مي کنند, که يک موضوع عمده براي طراحي ماموريتهاي آينده به کشف مستقيم اين حرکت موجي در فضا -زمان را سبب مي شود.



طبق نظریه نسبیت عام انشتین ستاره های دوتایی باید امواج گرانشی را با سرعت نور منتشر کنند و این امر باعث میشود که این دو ستاره به هم نزدیک تر شوند .



در حاليکه دو ستاره به يکديگر نزديکتر مي شوند, دوره زماني مدار کاهش يافته و اين مي تواند بوسيله رصد خانه چاندرا اندازه گيري شود.دوره زماني مداري اين سيستم کاهشي به اندازه 1.2 ميلي ثانيه در هر سال دارد.اين نرخ با تلفات انرژي ناشي از امواج گرانشي در تئوري که پيشگويي شده بود سازگار است.سيستمي شناخته شده مانند
RX J0806.3+1527 يا J0806 است.جفت ريزنقش سفيد در سيستم J0806 ميتواند کوچکترين مدار از هر سيستم دوتايي شناخته شده اي را دارا باشد.ستاره ها فقط در حدود 50.000 مايل دورتر از يکديگر , يک پنجم زمين تا ماه فاصله دارند.تاد استروماير از مرکز فضايي گدارد در نشست انجمن اخترشتاسي اطلاعاتي ارائه کرد:"اگر تائيد شود.
J0806 مي تواند يکي از درخشانترين منابع امواج گرانشي در کهکشان ما باشد."ريز نقشهاي سفيد بقايايي از ستاره هايي هستند که تمام سوختشان استفاده شده ,که همراه با ستاره هاي نوتروني و سياهچاله ها ,اجرام متراکم خوانده مي شوند, زيرا آنها مقدار زيادي از جرم را در حجمي کوچک جاي مي دهند.جرم هر کدام از ريزنقشهاي سفيد در سيستم J0806 يک و نيم برابر خورشيد تخمين زده مي شود.با اينحال فقط در حدود اندازه زمين هستند.رصذخانه هاي اشعه ايکس و نوري تغييرات و دگرگونيهاي دوره اي 321.5 ثانيه اي يا بطور دقيقتر بيش از 5 دقيقه از اين سيستم نشان داده اند.مشاهدات در اين سيستم بیشتر احتمالا بر دوره زماني مداري سيستم ريزنقش سفيد است

[Renjer Babi]

فضاپيماي آژانس فضايي اوروپا، Mars Express تصاويري را از كانال هاي جرياني كه شبيه به كانال هاي آبي است، گرفته است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




فضاپيماي آژانس فضايي اوروپا، Mars Express تصاويري را از كانال هاي جرياني كه شبيه به كانال هاي آبي است، گرفته است. اين كانال ها كه واقع بر درّه اي مي باشند، وسعتشان حدود 1400 كيلومتر مي باشد. در اين ناحيه برآمدگي هايي وجود دارد كه شبيه به جزاير اقيانوس ها مي باشد؛ با اين تفاوت كه اين ناحيه خالي از آب است.

اين عكس مي تواند به ما در مورد تاريخ و ساختار پيچيده كره مريخ كمك كند. اين دره يكي از بزرگترين دره هاي مريخ است كه كانال هاي آن هزاران سال و يا ميليون ها سال پيش تشكيل شده اند. دانشمندان در اين مورد چنين اظهار نظر مي كنند كه اين كانال ها از باقيمانده هاي يك منظره خاكي و طبيعي كه از قبل بر روي سطح مريخ وجود داشته است، مي باشد. كه پس از فروريختن اين چشم انداز خاكي، گودالي تشكيل شده كه در اين گودال بزرگ اين كانال ها بر روي سطح خاكي ايجاد مي شوند. البته اگر وجود آب در گذشته در اين كره خاكي اثبات شود، مي توان احتمال داد كه اين كانال ها بر اثر فرسايش توسط جريان هاي آبي صورت گرفته است.

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی چاندرا تصویر یک شراره از ستاره ای جوان را در پرتو ایکس آشکار کرد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصاویر تهیه شده توسط این تلسکوپپ از ستارگان سحابی جبار نشان میدهد که شراره های بزرگی در اشعه ایکس از ستارگانی شبیه به گذشته خورشید جدا میشوند.

تلسکوپ چندرا در یک کار بی سابقه برای تهییه عمیق ترین رصد اشعه ایکس 13 روز 1400ستاره سحابی بزرگ جبار را بررسی کرد که 30 ستاره شبیه به خورشید جوان کشف شد که این شراره ها را از خود ساطع می کردند .



این کشف منجر به ارائه نظریه جدیدی شد.

طبق این نظریه این شراره ها میتوانند آشفتگی هایی را ایجاد کنند که در شکل گیری سیارات تاثیر دارد و در مکان قرار قرار گیری پیش سیاره ها اثر میگذارد.

همچنین این آشفتگی ها از حرکت سریع پیش سیاره ها به سمت ستاره مادر خود و نابودی صخره ها قبل از تبدیل به سیارات جلوگیری میکند.احتمالا این شراره ها در زمان شکل گیری منظومه شمسی از خورشید جوان ساطع میشده و احتمال بقای زمین و قرار گیری آن در کمربند حیاط را افزایش داده است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سحابی جبار زادگاه ستارگان

[Renjer Babi]

قمر آشفته و زمین گونه کیوان بنام "هیپریون" در این تصویر بوسیله کاسینی شکار شده است .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در بالای تصویر دهانه 130 کیلومتری که در برخی از تصاویر ارسالی از کاوشگر ویجر نیز دیده شده بود نمایش داده شده است . نمایان ساختن طرح خاص , اولین پله برای پی بردن به چرخش کنونی هیپریون (با قطری 266 کیلومتری) است . این دومین تصویر از نمای نزدیک هیپریون تهیه شده بوسیله کاوشگر کاسینی است . نزدیکترین تصویر تاکنون از فاصله بسیار دوری و از به هم پیوستن چندین تصویر جدا از هم تهیه شده است .

این تصویر بوسیله دوربین narrow-angle کاسینی در نور مرئی در 19 مارس 2005 با فاصله 1.3 میلیون کیلومتری نسبت به هیپریون گرفته شده است .کیفیت این عکس 8 کیلومتر بر هر پیکسل است .این تصویر بوسیله یک عامل از سه کمک دهنده مرئی دچار افزایش کنتراست شده است .دو کاوشگر کاسینی و هویگنس تاکنون اطلاعات بسیار جالبی را از کیوان ,اقمار آن و نیز قمر زمین نمای تیتان در اختیار دانشمندان قرار داده است .

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل ساختارهایی پنهان از یک کهکشان و همدمش را آشکار کرد.



بازوها و ساختارهای مارپیچی بزرگ کهکشان مارپیچی M 51 به صورت یک پلکان حلزونی شکل در فضا توسط هابل آشکار شد. این ساختار در واقع یک مسیر باریک از ستارگان و گاز هستند که با غبار پیوند خورده اند. این تصویری از یک کهکشان گردابی است که در ماه ژانویه 2005 میلادی با پیشرفته ترین دوربین های تلسکوپ فضایی هابل پیمایش و پدیدار شدند. اسم این کهکشان "گرداب" نام گرفته، زیرا ساختمان و ترکیب آن همانند یک گرداب واقعی است. سیمای قابل توجه این کهکشان گردابی دو بازوی آن است. بسیاری از کهکشانهای مارپیچی دارای بیشمار بازوهای بی قائده اند که ساختمان مارپیچی مشخص این کهکشان ها توسط این بازوها از دست میرود.

این بازوها یک هدف مهم و یکپارچه را در کهکشانهای مارپیچی خود دنبال میکنند , کارخانه هایی که کار آنها تولید ستارگان است، از هیدروژن فشرده و گاز و خوشه هایی از ستاره ها هستند. دانشمندان معتقدند که بازوهای این کهکشان برجسته است زیرا در اثر رویارویی و برخورد مداوم با کهکشان NGC 5195 است. این کهکشان زرد فام در دورترین نقطه خارج یکی از این بازوهاست.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکس از Nasa, Esa. برای دیدن عکس بزرگتر اینجا کلیک کنید ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Renjer Babi]

فضا پیمای مسنجر سایبان های خود را مقابل خورشید گرفت


با نزدیک شدن فضا پیمای مسنجر به سیاره عطارد و متعاقب آن خورشید دما نیز افزایش می یابد، بر این اساس در روز بیست و یک ژوئن(سی و یک خرداد) سال جاری این فضا پیما با چرخشی 180 درجه ای سایبان های خورشیدی را به منظور حفاظت از خود و تجهیز اتی که حمل می نماید،فعال کرده است.



نتیجه این فرایند که باعث ایجاد سایه ای بر روی فضا پیما و ثابت نگه داشتن دما در حد مجاز است، در تداوم ماموریت نقشی بسیار مهمی را ایفا می کند ،پیش از این هم از ماه مارس(اسفند) کاوشگر به خورشید پشت کرده و به سوی مقصد پیش می رود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




این عملیات شانزده دقیقه ای که از لابراتوار دانشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز هدایت می شد،با ارسال سیگنال هایی از پایگاه مجهز به آنتن فضایی(وابسته به سیستم ارتباط ژرف فضایی ناسا) واقع در گلداستون کالیفرنیا به کاوشگر مخابره شده و توسط آنتن گیرنده مخابراتی کاوشگر که در قسمت پیشران آن قرار دارد دریافت و عملیات با موفقیت انجام شد.

مارک هالدریج مدیر بخش اجرایی این ماموریت می افزاید:همه چیز آن طور که ما می خواستیم و از قبل پیش بینی می شد ،صورت گرفت.هم اکنون دمای فضا پیما در حال کاهش است، و تمامی ابزار های آن در حالت نرمال به سر می برند.این کاوشگر هم اکنون در فاصله 5/196 میلیون کیلومتری از زمین و 6/144 میلیون کیلو متری از خورشید همچنان به راه خود ادامه می دهد.

در حال حاضر دانشمندان مشغول آماده کردن طرح های ویژه ای برای گذر این فضا پیما از کناره سیاره زهره در 24 اکتبر (دوم آبان) هستند،البته این عملیات جنبه آزمایشی خواهد داشت و به منظور تست ابزارها و تجهیزات کاوشگر به خصوص دوربین تعبیه شده در آن که مجهز به سیستم تصویر برداری دوگانه می باشد صورت می پذیرد.

[Renjer Babi]

مدارگرد اسمارت 1 که توسط سازمان فضایی اروپا جهت کاوش پیرامون یگانه قمر زمین در سال 2003 میلادی به فضا پرتاب شده بود در کمتر از سه ماه دیگر به فعالیت خود که نزدیک به 16 ماه ادامه داشت پایان خواهد داد.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



مهمترین دلیل این فرایند اتمام سوخت مدارگرد است. با توجه به پیشبینی متخصصان، این مدارگرد در سوم سپتامبر (12 شهریور) امسال در طی سقوطی ، با سطح ماه برخورد کرده و منهدم می شود.اگر این فرایند به روال طبیعی انجام گیرد ،مدارگرد رفته رفته با کاهش گستره مدار خود به سطح ما نزدیک تر شده و پس از مدتی در 17 جولای (26 تیر) در نقطه ای با آن برخورد می کند ،این محل از دید ناظران زمینی پنهان خواهد ماند،اما دانشمندان قصد دارند تا با اجرای یک برنامه استراتژیک ،نقطه ای را برای برخورد تعیین کنند که از دید ناظر زمینی و یا رصد خانه ها، قابل مشاهده باشد.یکی از مهمترین ویژگی های این برنامه، مشاهد مستقیم و نزدیک تر سطح ماه است که می تواند در افزایش و بهبود داده ها نسبت به این قمر موثر باشد.
مدارگرد اسمارت 1 نخستین پروژه موفق سازمان فضایی اروپا در طی تحقیق و بررسی دقیق از ساختار ماه است.

[Renjer Babi]

ابرهای طوفانی برای دومین روز متوالی، آسمان مرکز فضایی کندی را در فلوریدا پوشاندند و پرواز شاتل دیسکاوری را به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی به تعویق انداختند. مقامات ناسا زمان پرتاب بعدی را ساعت 14:38 دقیقه روز چهارم جولای به وقت محلی (22:08 به وقت ایران)اعلام کردند



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: یکی از چندین صاعقه و رعدوبرقی که در محوطه مرکز فضایی کندی روی داد. برخورد این صاعقه‌ها با شاتل در حال پرواز می‌تواند در بهترین حالت، آن را از مسیر خود منحرف کند.



فرمانده استیو لیندسی و شش فضانورد همراهش امیدوار بودند امروز راهی فضا شوند، اما گویی آسمان سر ناسازگاری دارد و دو ساعت مانده به زمان برنامه‌ریزی شده پرتاب، تعویق پرتاب دومین ماموریت بعد از انفجار کلمبیا اعلام شد. البته این تعویق برای سرنشینان شاتل چندان ناراحت‌کننده نبود، زیرا مهندسان 48 ساعت تا پرتاب بعدی فرصت دارند تا سوخت هیدروژن و اکسیژن پیل‌های سوختی درون شاتل را تجدید کنند و شرایط لازم را برای حداکثر تمدید ماموریت شاتل آماده کنند. پیش‌از این، هیدروژن ذخیره‌شده در شاتل تنها برای یک‌روز حضور بیشتر در فضا کافی بود و پس از آن، توان تولید الکتریسیته شاتل به صفر می‌رسید.
مسوولان هواشناسی ناسا اعلام کرده‌اند 60درصد احتمال دارد آب‌وهوا در بعدازظهر سه‌شنبه مناسب باشد، اما خبرنگارانی که در مرکز فضایی کندی مستقر شده‌اند، گزارش می‌دهند آب‌وهوا لحظه به لحظه بدتر می‌شود. پنجره پرواز روز سه‌شنبه ساعت 14:33 بعدازظهر آغاز می‌شود و ده دقیقه بعد پایان می‌یابد. بهترین زمان پرتاب ساعت 14:37:51 است، اما ممکن است بر اساس تازه‌ترین موقعیت‌سنجی ایستگاه فضایی بین‌المللی چند ثانیه‌ای جابجا شود. فضانوردان امیدوارند دیسکاوری در روز چهارم جولای پرواز خود را آغاز کند و مردم ایالات متحده، روز استقلال خود را با خبر خوش بازگشت به فضا جشن بگیرند.

[Renjer Babi]

آشکارساز مشترک آلمانی- بریتانیایی امواج گرانشی، GEO600، دوره جدید فعالیت خود را با جستجوی هجده ماهه‌ امواج گرانشی آغاز کرده است و پژوهشگران امیدوارند این‌بار، بزرگ‌ترین پیش‌بینی نظریه نسبیت عام را تایید کنند. آشکارسازی مستقیم امواج گرانشی سال‌ها است به یکی از مشکل‌ترین مسایل فیزیک جدید تبدیل شده است و دانشمندان امیدوارند با دست‌یابی به فناوری مشاهده این امواج، توانایی مشاهده بخش اعظم جهان را بدست آورند. 96درصد جهان از موادی مرموز تشکیل شده است که تنها با گرانش برهمکنش می‌کنند




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: مجموعه‌ای از قطعات اپتیکی دقیق به‌کار رفته در آشکارساز ژئوششصد





آلبرت اینشتین در نظریه نسبیت عام، چهره جدید از گرانش را معرفی کرد؛ این‌که گرانش آن‌طور که نیوتون می‌گفت یک نیرو نیست، بلکه نتیجه هندسه فضازمان است. نسبیت عام، جهان را به‌جای هندسه مسطحه با هندسه غیراقلیدسی توضیح می‌دهد و این هندسه را تحت تاثیر توزیع ماده و انرژی در جهان تحلیل می‌کند. در نسبیت عام، این ماده است که انحنای فضازمان را تعیین می‌کند و انحنای فضازمان هم به نوبه خود، حرکت ماده را هدایت می‌کند. بنابراین مسیر حرکت یک جسم تحت تاثیر پیچ‌وتاب‌ها و ارتعاش‌های فضازمان است که ناشی از تاثیر جرم‌های دیگر است و این همان پدیده جاذبه گرانشی است که نیوتون آن را نیروی گرانشی نامید. اجرام متحرک، این ارتعاش‌های فضایی را افزایش می‌دهند و آنها را در تمام جهات پخش می‌کنند. این ارتعاش‌ها هم به‌شکل امواج گرانشی با سرعت نور در فضازمان حرکت می‌کنند و فضازمان را تغییر می‌دهند.
هرچه اجرام متحرک، جرم و سرعت بیشتری داشته باشند، شدت امواج گرانشی هم بیشتر می‌شود. بهترین منبع‌های تولید امواج گرانشی، گردش اجرام بسیار سنگین با سرعت بسیار زیاد به دور یکدیگر است، مانند یک منظومه دوتایی از ستارگان نوترونی یا سیاه‌چاله‌ها. انفجارهای ابرنواختری هم امواج قدرتمندی را تولید می‌کنند، اما تمام این منبع‌ها یک ضعف بزرگ دارند: هرچه فاصله‌شان از ما دورتر شود، امواج گرانشی به‌شدت ضعیف می‌شوند.
کارستن دانزمن، رییس مرکز بین‌المللی فیزیک گرانشی که اداره‌کننده ژئوششصد است، می‌گوید:« اگر در چندماه آینده ابرنواختری در همسایگی ما منفجر شود، شانس آشکارسازی و اندازه‌گیری امواج گرانشی آن بسیار بالا است. ما اولین گام را برای دست‌یابی به نجوم امواج گرانشی برداشته‌ایم و امیدواریم بتوانیم در آینده نزدیک، 96درصد از عالم را که در پرتوهای الکترومغناطیسی نامریی است، ببینیم».
بخش‌های وسیعی از جهان را ابرهای تاریک پوشانده‌اند و نمی‌توان آن مناطق را با پرتوهای الکترومغناطیسی و روش‌های معمولی اخترشناسی بررسی کرد. اما امواج گرانشی به راحتی از این ابرها عبور می‌کنند و به ما می‌رسند. از سوی دیگر، 96درصد جهان از ماده تاریک و انرژی تاریک تشکیل شده است که ماهیت نامشخصی دارند، اما با گرانش برهمکنش می‌دهند. نجوم امواج گرانشی می‌تواند توزیع دقیق ستارگان نوترونی و سیاه‌چاله‌ها را در جهان نشان دهد و اطلاعات دقیقی از ابرنواخترها و سیاه‌چاله‌های برخوردی فراهم کند. کیهان‌شناسان حتی معتقدند امواج گرانشی تولیدشده در مهبانگ هنوز در حال عبور از جهان است و می‌توان آنها را آشکار کرد. هم‌چنین بررسی امواج گرانشی تولیدشده در منظومه‌های ستارگان دوتایی می‌تواند آهنگ انبساط عالم را با دقت بسیار زیادی مشخص کند و تمام این‌ها در درک چگونگی خلق، ترکیب، تحول و سرنوشت عالم مفید خواهد بود.
بهترین منبع تولید امواج گرانشی، ابرنواختری است که در کهکشان خودمان، راه‌شیری، منفجر شود؛ اما این امواج فاصله زمین تا خورشید را تنها به اندازه قطر یک اتم تغییر می‌دهند که آن‌هم بیش از چندهزارم ثانیه دوام نمی‌آورد. اگر بخواهیم امواج گرانشی رسیده از کهکشان‌های همسایه را هم آشکار کنیم، حساسیت ابزارهایمان باید هزار برابر بیشتر باشد. بدین ترتیب حساسیت نسبی یک آشکارساز امواج گرانشی حدود 1021 است. دانزمن در مورد حساسیت ژئوششصد می‌گوید:« در اوایل کار، ما فقط می‌توانستیم بخش کوچکی از کهکشان خودمان را تحت پوشش داشته باشیم. اما امروز، حساسیت ابزارهایمان سه‌هزار بار بیشتر شده است و می‌توانیم رویدادهایی را که چندین بار دورتر از فاصله همسایگان کهکشانیمان است نیز تشخیص دهیم».



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



حساسیت بالای یک آشکارساز امواج گرانشی را تنها می‌توان با یک تداخل‌سنج لیزری بدست آورد. تداخل‌سنج، از دو بازوی هم‌اندازه و عمود بر هم تشکیل شده است که دو پرتو نور با اختلاف فاز 180 درجه در آن حرکت می‌کنند. در انتهای مسیر، آینه‌ای قرار دارد که پرتوهای نور از آن بازتاب می‌شوند و پس از عبور از یک مجموعه اپتیکی، به یک آشکارساز هدایت می‌شوند. اگر طول مسیر پرتوهای نور در دو بازوی تداخل‌سنج برابر باشد، پرتوهای رسیده به آشکارساز همان اختلاف فاز اولیه را خواهند داشت و یکدیگر را خنثی خواهند کرد؛ اما اگر دو مسیر اختلاف داشته باشند، پرتوها یکدیگر را خنثی نخواهند کرد و درخشی از نور در آشکارساز ثبت می‌شود. این ابزار را نخستین بار آلبرت مایکلسون برای آزمایش نظریه اتر استفاده کرد و نشان داد چیزی به نام اتر وجود ندارد.



امروزه پیشرفته‌ترین تداخل‌سنج مایکلسون در آزمایشگاه ژئوششصد ساخته شده است. بازوهای این تداخل‌سنج در دو تونل زیرزمینی به طول ششصد متر قرار گرفته است. پایدارترین پرتوهای لیزر زمین به لوله‌ای خلأ (با فشار کم‌تر از یک میکرو پاسکال یا 11-10 برابر فشار جو) و فاقد هرگونه جذب نوری تابیده می‌شوند و یک مجموعه بسیار پیشرفته ضدارتعاش، از انتقال هر نوع ارتعاش خارجی به مجموعه تداخل‌سنج جلوگیری می‌کند. اگر امواج گرانشی به این تداخل‌سنج برسد، طول دو بازو تغییر می‌کند، فاز مخرب پرتوهای لیزر جابجا می‌شود و درخشی از نور در آشکارساز ثبت می‌شود. دانشمندان سال‌ها است درخش‌های ناشی از منبع‌های مختلف امواج گرانشی را شبیه‌سازی کرده‌اند تا با مقایسه آنها با درخش ثبت‌شده، بتوانند نوع و محل منبع را مشخص کنند.
اما کار به همین سادگی نیست. اختلال‌های بسیاری وجود دارد که احتمال آشکارسازی اشتباه امواج گرانشی را بالا می‌برد. نویزهای کوانتومی نور که به ماهیت موج‌ذره‌ای نور برمی‌گردد، نویز گرمایی ناشی از حرکت‌های براونی مولکول‌های آینه‌ها و زمین‌لرزه‌های شدیدتر از 6 درجه ریشتر در هر جای زمین می‌توانند اختلال‌هایی را در تداخل‌سنج ایجاد کنند و پیام اشتباهی را مخابره کنند. از سوی دیگر، برای تعیین دقیق محل منبع موج گرانشی به حداقل چهار آشکارساز نیاز است که همزمان این پدیده را رصد کنند. به همین دلیل ژئوششصد و دیگر آشکارسازهای امواج گرانشی باهم قرار گذاشته‌اند تا داده‌های بدست آمده را با یکدیگر مبادله کنند. دیگر آشکارسازهای امواج گرانشی عبارتند از دوقلوهای لایگو در ایالات متحده (با بازوهای 4 کیلومتری)، ویرگو در ایتالیا ( راه‌اندازی در پاییز امسال) و تاما در ژاپن (با بازوی سیصدمتری).
ژئوششصد از سوی ایالت فدرال ساکسون جنوبی، بنیاد فولکس‌واگن، موسسات ماکس‌پلانک، وزارت فدرال آموزش و تحقیقات آلمان و انجمن تحقیقات اخترشناسی و فیزیک ذرات انگلستان تاسیس شده است و موسسه فیزیک گرانشی ماکس پلانک همراه با دانشگاه‌های هانوفر، گلاسکو و کاردیف مسوولیت علمی آن را برعهده دارد

[Renjer Babi]

کهکشان های دوردست که احتمالا پرورش دهنده بزرگترین سیاهچاله های عالم اند توسط رصد خانه فضایی چاندرا ناسا کشف شدند .


برخورد های میان کهکشانی در جهان آغازین ممکن است باعث رشد سریع چنین سیاهچاله هایی شده باشد. یک تیم جهانی از دانشمند به سرپرستی دیوید الکساندر از دانشگاه کمبریج دریافته اند که کهکشان های جوان بسیار درخشان و سیاهچاله مرکزیشان در حدو 10 بیلیون سال پیش جهشی ناگهانی در رشد داشته اند این رشد ناگهانی سیاهچاله ها و کهکشان ها تنها در کهکشان های دوردستی که دارای فعال ترین سیاهچاله های جهان هستند مشاهده شده که ممکن است یکی از مراحل تولد کوازار (اخترنما ) باشد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



این تصویر نمایانگر دو کهکشان جوان در حال برخورد است این برخورد باعث تغییر بزرگ در شکل ستاره ها و ایجاد منبع سوخت برای سیاهچاله های فوق پرجرم است. تصویر پایین –چپ که توسط رصدخانه فضایی چاندرا گرفته شده سیاهچاله های مرکزی دو کهکشان در حال برخورد را نشان میدهد .

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک کمبربند سیارکی را در فاصله 41 سال نوری از زمین رصد کرد .



این کمربند سیارکی جدید اولین کمربند سیارکی است که به دور ستاره ای با جرم تقریبا برابر خورشید میگردد ( قبل از این کشف تنها دو کمربند مشابه کشف شده بودند که به دور ستاره گان پرجرم تر از خورشید میگشتند)

این کمربند که به دور ستاره ای به نام HD69830 در فاصله 41 سال نوری از ما میگردد HD69830 جرمی تقریبا برابر با خورشید دارد. کمربند کشف شده چند تفاوت با کمربند سیارکهای ما در منظومه شمسی دارد کمربند سیارکهای منظومه شمسی در فاصله بین مریخ و مشتری قرار دارد در صورتی که کمربند سیارکی کشف شده فاصله ای کمتر از 0/7 واحد نجومی از ستاره خود دارد ( فاصله کمربند سیارکی جدید تا ستاره مادرش از فاصله سیاره زهره تا خورشید کمتر است ) کمربند کشف شده بسیار زخیم تر از کمربند سیارکی ماست به طوری که اگر کمربند سیارکی ما چنین ضخامتی داشت باعث روشن شدن غبار در نظومه شمسی میشد و نواری نورانی شبها در آسمان قابل رویت بود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

در پی لغو پرتاب شاتل دیسکاوری در بعدازظهر روز یک‌شنبه و به‌تعویق افتادن آن تا روز سه‌شنبه، مهندسان پرواز به بازرسی مجدد مخزن سوخت پرداختند و ترکی را در یکی از عایق‌های آن یافتند. این پوشش عایق نزدیک به بالاترین قلابی است که لوله 43 سانتی‌متری انتقال اکسیژن مایع را به مخزن متصل کرده است. برخی از مهندسان معتقدند این ترک باید تعمیر شود، اما مدیران برنامه پرتاب شاتل گفته‌اند راه‌حل‌های دیگری نیز وجود دارد


مهندسان هم‌چنین توانسته‌اند قطعه کوچکی از عایق کف‌آلود را روی سکوی متحرک پرتاب دیسکاوری پیدا کنند که احتمالا با این ترک مرتبط است. هنوز مشخص نیست چه عاملی این ترک را ایجاد کرده، اما قطعا اختلاف دمای شدید بین سوخت هیدروژن مایع و هوای بیرون بی‌تاثیر نبوده است. سخنگوی ناسا با تایید وجود این ترک افزوده است:« طول این ترک بین 10 تا 12 سانتی‌متر است، اما نمی‌دانم چطور کسی چنین ترک بزرگی را ندیده است. لوله انتقال اکسیژن مایع باید در جاهایی خم شود و در بعضی مناطق، بخشی از فلز به اجبار باید لخت بماند. اختلاف شدید دما در این مناطق می‌تواند خطرساز باشد».
تا زمان نگارش این خبر هنوز تصمیمی قطعی اعلام نشده است و مشخص نیست آیا این وجود این ترک، سومین پرتاب شاتل را که برای روز سه‌شنبه برنامه‌ریزی شده است، به‌تعویق خواهد انداخت یا خیر. پیش‌از این قرار بود شاتل دیسکاوری در روز شنبه به فضا پرتاب شود که به دلیل آب‌وهوای طوفانی، این پرواز دو بار به تعویق افتاد. قرار است دیسکاوری ساعت 14:38 روز سه‌شنبه 13 تیرماه (به وقت محلی) از مرکز فضایی کندی در فلوریدا رهسپار ایستگاه فضایی بین‌المللی شود

[Renjer Babi]

آزمایش تصویربرداری پیشرفته ماه، AMIE، مستقر در فضاپیمای اسمارت1، توانسته است تصاویر دقیقی از گودال کپلر تهیه کند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصاویر اسمارت1 از فاصله 1613 تا 1702 کیلومتری سطح ماه گرفته شده است و وضوح تصویر، 146 تا 154 متر در هر نقطه است. گودال کپلر، گودال برخوردی کوچک و جوانی است که بین اقیانوس طوفان‌ها و دریای جزیره‌ها (Mare Insularum) قرار گرفته است. این گودال با قطر 32 کیلومتر و ژرفای 2.6کیلومتر، از زمین با یک ابزار اپتیکی ساده نیز دیده می‌شود و همان‌طور که از اسمش برمی‌آید، به افتخار یوهانس کپلر (1571 – 1630)، منجم بزرگ آلمانی نام‌گذاری شده است


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری سه بعدی که گودال کپلر و نواحی اطراف آن را نشان می دهد.


گودال کپلر، ساختاری شعاعی را در خارج خود نشان می‌دهد که پس از ترکیب با ساختارهای شعاعی دیگر گودال‌ها، تا سیصد کیلومتر گسترده می‌شوند. دیواره خارجی شبیه به کثیرالاضلاع است، اما دیواره درونی ریزش کرده و فضای تخت ناهمواری را درون گودال ایجاد کرده است.این تصویر به کمک قابلیت پیگردی فضاپیمای اسمارت1 گرفته شده است. مهندسان اروپایی از این قابلیت برای ره‌گیری اهداف ثابت به هنگام عبور از فراز آنها استفاده می‌کنند، بدین شکل که فیلتر وضوح دوربین تصویربردار بر روی هدف ثابت می‌ماند

[Renjer Babi]

دوربین مدارگرد مریخ (MOC)، مهم‌ترین ابزار تصویربرداری نقشه‌بردار سراسری مریخ (MGS)است که ماموریت دارد سطح سیاره سرخ را با دقت بررسی کند. بیش‌از هشت سال است این فضاپیما گرد مریخ می‌چرخد، اما کیفیت ابزارهای آن تغییری پیدا نکرده است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصویر اول، سطح غبارآلود نزدیک به دیواره مالیا پترا (Malea Patera) را نشان می‌دهدکه در جنوب غربی هلاس پلانیتیا واقع شده است. عارضه مدوری که در بالای تصویر دیده می‌شود، یک گودال برخوردی است که از غبار پوشیده شده و شکلش تقریبا معکوس شده است؛ اما هنوز دیواره‌های برافراشته خوش‌تعریفی را نشان می‌دهد. رگه‌های تیره متعددی که در تصویر دیده می‌شود، ردهای برجامانده از چشمه‌های زودگذر و گردبادهای غبارآلود تابستانی است که در این ناحیه به وفور روی می‌دهد. مرکز تصویر در 63.4 جنوبی و 312.5 غربی مریخ قرار دارد و پهنای تصویر تقریبا 3 کیلومتر است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمای دوم که بخشی از ناحیه 77.3 شمالی و 95.4 غربی را به عرض 3 کیلومتر نشان می‌دهد، شن‌های روان قطب شمال مریخ را به تصویر کشیده است. سرمای زمستان در نیمکره شمالی مریخ موجب یخ‌زدن دی‌اکسید کربن و رسوب یخ خشک بر این تپه‌ها شده است. تصویر در بهار مریخ گرفته شده و نقاط تیره‌ای که در اطراف تپه‌ها دیده می‌شوند، مربوط به شبنم‌های یخ‌زده‌ای است که یا در حال تصعیدند، یا ساختاری زبر را تشکیل داده‌اند و یا این ساختار را در حال تصعیدشدن تشکیل داده‌اند




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



تصویر سوم نیز بخشی از دشت غباری لبیتیس فوسائی (Labeatis Fossae) را نشان می‌دهد که بریدگی بزرگی آن را قطع کرده است. سنگ‌هایی که از بالای دیواره جدا شده‌اند، به پایین غلتیده‌اند و در بستر بریدگی ساکن مانده‌اند. البته بعضی از این سنگ‌ها نیز در شیب‌های دیواره گیر کرده‌اند. لبیتیس فوسایی در موقعیت 22.1 شمالی و 95.4 غربی مریخ واقع شده است.

[Renjer Babi]

اگر سطح ماه را با تلسکوپ دیده باشید، حتما عوارض پیچ‌خورده‌ای را روی سطح آبله‌گون قمر زمین دیده‌اید که شبیه به خامه روی قهوه است. این عوارض مسطح که لونارسویرل (پیچ‌وتاب‌های روی ماه) نام دارند، توده‌های غبار رنگ‌پریده‌ای هستند که در الگوهایی پیچ‌خورده روی سطح تاریک‌تر ماه پخش شده‌اند. جالب این‌جا است که میدان مغناطیسی این مناطق با محیط اطرافشان تفاوت دارد. برخی دانشمندان حدس زده‌اند که میدان مغناطیسی این نواحی از برنزه‌شدن خاک ماه بر اثر باد‌های خورشیدی جلوگیری می‌کند و الگویی غیرعادی را پدید می‌آورد


ک فنجان قهوه داغ را تصور کنید که رنگ کاملا تیره‌ای دارد. حال یک قطره شیر روی آن بریزید و فنجان را آرام تکان دهید. قطره آرام آرام در مسیرهایی مارپیچ بر سطح قهوه پخش می‌شود. اگر این تصویر را یک میلیون بار بزرگ کنید، به الگویی می‌رسید که در پیچ‌خوردگی‌های روی ماه دیده می‌شود! به‌نظر می‌رسد لونارسویرل‌ها جلگه‌هایی پیچ‌وتاب خورده از غبار رنگ‌پریده سطح ماه باشند که ده‌ها کیلومتر بر سطح این قمر پیچ خورده‌اند. آنها کاملا مسطحند و میدانی مغناطیسی از آنها محافظت می‌کند. باب لین، استاد دانشگاه کالیفرنیا، برکلی که چهل سال است این پدیده را مطالعه می‌کند در مورد آنها می‌گوید:« ما هنوز نمی‌دانیم این پیچ‌خوردگی‌ها چیستند، فقط فهمیده‌ایم که بسیار عجیبند

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


یکی از بزرگ‌ترین این پیچ‌خوردگی‌ها را می‌توان با یک تلسکوپ آماتوری هم دید. این عارضه که رینرگاما نام دارد، نزدیک ساحل غربی اقیانوس طوفان‌ها (Oceanus Procellarum) واقع شده و در نگاه اول همانند گودالی برخوردی به‌نظر می‌رسد که به شکل غریبی نامنظم است. راستش را بخواهید، سیاره‌شناسان هم تا سال‌ها فکر می‌کردند که این عارضه یک گودال عجیب است، اما در سال 1966، لونار اوربیتر2 با پرواز بر فراز این منطقه توانست تصاویری از رینرگاما تهیه کند. این تصاویر سیاه‌وسفید و کم کیفیت نشان داد این پدیده هرچه باشد، یک گودال نیست.
چندی بعد، دو پیچ‌خوردگی دیگر نیز پیدا شد. این دو دقیقا در آن سوی ماه، مقابل بسترهای برخوردی بین دریای باران‌ها (Mare Imbrium) و دریای شرقی (Mare Orientale) واقع شده‌اند. به‌نظر می‌رسید برخوردی در یک سوی ماه منجر به پدید آمدن پیچ‌خوردگی‌هایی در سوی دیگر ماه می‌شود، اما کسی نتوانست این پدیده را توضیح دهد.
در سال 1972، لین و همکارانش به‌طور اتفاقی کشف کردند که این پیچ‌خوردگی‌ها خواص مغناطیسی دارند. این کشف هم مانند بسیاری دیگر از کشفیات علمی، زمانی اتفاق افتاد که این گروه بر روی موضوع کاملا متفاوتی مطالعه می‌کردند؛ دنباله مغناطیسی زمین، ادامه میدان مغناطیسی زمین که بر اثر برهمکنش بادهای خورشیدی با این میدان بیش‌از یک‌ونیم میلیون کیلومتر در فضا کشیده شده است. لین و همکارانش برای بررسی این دنباله دو ماهواره کوچک ساختند و از ناسا خواستند آن‌ها را در مدار ماه قرار دهد. ماه ، جای بسیار مناسبی برای آزمایش این دنباله مغناطیسی است، زیرا در هر گردش ماهیانه خود به دور زمین از میان این دنباله عبور می‌کند.
این ماهواره‌ها را سرنشینان آپولو15 در سال 1971 و آپولو16 در سال 1972 در مدار ماه قرار دادند و چندی بعد، آشکارسازهای الکترون و مغناطیس‌سنج‌های نصب‌شده روی ماهواره‌ها، جمع‌آوری اطلاعات را آغاز کردند. نتایج ارسالی این ماهواره‌ها اطلاعات ارزشمندی را از دنباله مغناطیسی زمین فراهم کرد، اما دانشمندان توانستند به اطلاعات مهم‌تری از ماه نیز دست پیدا کنند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




هنگامی‌که ماهواره‌ها از فاصله صد کیلومتری سطح ماه عبور می‌کردند، میدان مغناطیسی عجیبی را ثبت می‌کردند. این میدان مغناطیسی از سطح ماه خارج می‌شد، تا ارتفاع بالایی صعود می‌کرد و حسگرهای ماهواره‌ها را تحت تاثیر قرار می‌داد. دانشمندان نتیجه گرفتند که ماه دارای میدان مغناطیسی است، اما این میدان برخلاف میدان سراسری زمین، شبیه به لحافی بزرگ بود که جای‌جای آن را سوراخ کرده باشند.
قوی‌ترین میدان مغناطیسی برفراز پیچ‌خوردگی‌های ماه ثبت شده بود. میدان مغناطیسی در سطح این پیچ‌خوردگی‌ها چند صد نانوتسلا (میدان مغناطیسی زمین سی‌هزار نانو تسلا است) اندازه‌گیری شد و جالب این بود که جهت‌گیری میدان مرتب تغییر می‌کرد.
لین هنوز هم معتقد است که این میدان‌های مغناطیسی عجیب، نقش مهمی در منشا این پیچ‌خوردگی‌ها برعهده دارند. او حدس می‌زند حدود چهار میلیارد سال پیش، ماه هسته‌ای از آهن مایع داشت و بالتبع یک میدان مغناطیسی سراسری هم در اطراف این قمر وجود داشت. اگر سیارکی به ماه برخورد می‌کرد، ابری از گاز رسانای الکتریکی (یک محیط پلاسمایی) تشکیل می‌شد که اطراف ماه را دربر می‌گرفت و میدان مغناطیسی ماه را به عقب می‌راند. این ابر می‌توانست در نقطه‌ای کاملا مقابل محل برخورد سیارک بسته شود و میدان مغناطیسی را در آنجا متمرکز کند. میلیون‌ها سال بعد، هسته ماه سرد ‌شد و میدان مغناطیسی سراسری ماه از بین رفت، اما قوی‌ترین بخش‌های میدان مغناطیسی باقی ‌ماندند و همان پیچ‌وتاب‌‌هایی را تشکیل دادند که امروز می‌بینیم.
این نظریه می‌تواند ظاهر روشن و خامه‌مانند (!) این پیچ‌وتاب‌ها را توضیح دهد. برخی از پژوهشگران نشان داده‌اند که برخورد بادهای خورشیدی به سطح ماه، آن را در درازمدت تیره می‌کند. اما میدان مغناطیسی این پیچ‌وتاب‌ها سبب می‌شود بادهای خورشدی بازتاب شوند و آنها روشن باقی بمانند. اگر این نظر درست باشد، این پیچ‌خوردگی‌ها، سایه‌ای سفید از پیچ‌وتاب‌های میدان مغناطیسی بر فراز این نواحی است.
این نظریه بسیاری از مشکلات را پاسخ می‌دهد، اما یک مشکل بزرگ وجود دارد: دو پیچ‌خوردگی ماه دقیقا در مقابل یک گودال برخوردی قرار دارند، اما رینرگاما چنین خاصیتی ندارد. بنابراین نظریه برخورد سیارک و ایجاد ابر پلاسمایی برای این پیچ‌خوردگی مناسب نیست. چه باید کرد؟
خوشبختانه ناسا قصد دارد به ماه بازگردد و شواهد بیشتری جمع‌آوری کند. مدارگرد بازاکتشافی ماه، LRO، نخستین ابزاری است که در سال 2008 رهسپار قمر زمین خواهد شد و با دوربین بسیار پیشرفته خود که به پرتوهای لیزر مجهز است، نقشه‌هایی سه‌بعدی از تمام سطح ماه تهیه خواهد کرد. دانشمندان از هم‌اکنون منتظر تصاویر هیجان‌انگیز این مدارگرد از پیچ‌خوردگی‌های ماه هستند.
یکی دیگر از ابزارهای ناسا به نام نقشه‌بردار کانی‌شناسی ماه، قرار است در سال 2008 سوار بر فضاپیمای هندی چاندرایان1 رهسپار ماه شود. این ابزار به یک طیف‌نگار فروسرخ مجهز است که می‌تواند پوسته ماه را بررسی کند و جزئیات دقیقی از ترکیبات شیمیایی موجود در سطح ماه را آشکار کند. این ابزار نیز تمام سطح ماه را بررسی خواهد کرد.
سا‌ل‌ها است سیاره‌شناسان در جستجوی پاسخ این پرسشند که این پیچ‌وتاب‌ها از چه ساخته شده‌اند؟ آیا آنها واقعا مسطحند؟ چرا این پیچ‌وتاب‌های خامه‌ای با پوسته قهوه‌مانند متفاوتند؟ اما شاید پاسخ این‌ها در یک فنجان قهوه نهفته باشد!

[Renjer Babi]

فضاپیمای کاسینی در ادامه ماموریت خود، تصویری زیبا از چگونگی پراکندگی نور خورشید در جو تایتان، بزرگ‌ترین قمر سیاره زحل تهیه کرده است. کاسینی برای تهیه این تصویر مجبور شد به پشت تایتان برود و حوالی خط واصل خورشید- تایتان قرار بگیرد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تایتان، تنها قمر منظومه شمسی است که جو غلیظی دارد و از آن‌جا که گرانش این قمر بسیار ضعیف‌تر از گرانش زمین است، جو این قمر تا ارتفاع بیشتری نسبت به زمین گسترده شده است. کاسینی این تصویر را از فاصله 2.3 میلیون کیلومتری تایتان گرفته است و همان‌طور که در تصویر می‌بینید، ساختارهایی را در جو شمالی این قمر آشکار کرده است. هر نقطه تصویر تایتان متناظر با جزئیاتی به ابعاد 14 کیلومتر است و عدم تقارن حلقه به این دلیل است که کاسینی بالاتر از خط واصل تایتان و خورشید قرار گرفته است.
در سمت چپ تایتان و بالاتر از حلقه‌های زحل، قمر کوچک ژانوس دیده می‌شود که 181 کیلومتر قطر دارد و در برابر تایتان 5150 کیلومتری، خرده سنگی بیش به‌نظر نمی‌رسد. ژانوس که در فاصله 3.7 میلیون کیلومتری کاسینی است، در آن سوی حلقه‌های زحل قرار گرفته است. حلقه‌های زحل هم مانند ژانوس و تایتان، چهره تاریک خود را به نمایش گذاشته‌اند.
کاسینی پس از پشت‌سر گذاشتن نیمی از ماموریت چهارساله خود، در آخر تیرماه به نزدیک‌ترین فاصله از این قمر خواهد رسید. سیاره‌شناسان بی‌صبرانه منتظرند تا کاسینی تصاویر خود را از ارتفاع 950 کیلومتری سطح این قمر ارسال کند. تایتان شباهت‌های زیادی به زمین دارد و از این رو، مدیران ماموریت کاسینی مدار این فضاپیما را به نحوی طراحی کرده‌اند که تا خردادماه سال آینده، این فضاپیما هفده بار از نزدیکی این قمر عبور کند و اطلاعات بیشتری را از سطح آن که زیر پوشش غلیظ جو آن پنهان مانده است، جمع‌آوری کند

[Renjer Babi]

اخترشناسان دانشگاه ساوثمپتون به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد سیاه‌چاله‌ها تنها اجرامی نیستند که از جت‌های نسبیتی ماده، پرتوهای فروسرخ تولید می‌کنند. جت نسبیتی، باریکه‌ای از ذرات است که با سرعت نزدیک به سرعت نور به فضا پرتاب می‌شوند
این جت‌های نسبیتی پایدار تاکنون فقط در سیاه‌چاله‌هایی پیدا شده است که عضوی از یک منظومه دوتایی تابنده پرتوهای ایکس هستند. چنین منظومه‌ای از یک سیاه‌چاله تشکیل شده که ستاره‌ای معمولی در فاصله‌ای نزدیک برگرد آن می‌چرخد. گرانش شدید سیاه‌چاله لایه‌های خارجی ستاره را به سوی خود می‌کشد و مواد گازی ستاره را در قرص برافزایشی اطرافش جمع می‌کند. دوران سریع مواد در قرص برافزایشی، دمای آنها را به‌شدت افزایش می‌دهد و این مواد داغ پرتوی ایکس می‌تابانند.
اما اخترشناسان با استفاده از ابزارهای بسیار حساس فروسرخ مستقر در تلسکوپ فضایی اسپیتزر توانسته‌اند یکی از این جت‌های پایدار را کشف کنند که از ستاره‌ای نوترونی واقع در یک منظومه دوتایی تابش ایکس خارج می‌شود. سال‌ها بود اخترشناسان شک داشتند که آیا سیاه‌چاله‌ها خاصیتی یکتا دارند که جت‌های نسبیتی را تولید می‌کند یا خیر؛ اما با کشف این منظومه ستاره نوترونی مشخص شد عامل تشکیل این جت‌های ماده، یکی از خواص مشترک ستارگان نوترونی و سیاه‌چاله‌ها است.
ستارگان نوترونی و سیاه‌چاله‌ها در مرگ ستارگان سنگین تولید می‌شوند. اگر سنگینی ستاره‌ای 1.4 تا 2.5 برابر جرم خورشید باشد، ستاره در انفجاری عظیم منفجر می‌شود و فشار بسیار زیادی در مرکز ستاره تولید می‌شود که الکترون و پروتون (ماده معمولی) را باهم ترکیب می‌کند. موجود جدیدی تشکیل می‌شود که تقریبا از نوترون ساخته شده است، حدود بیست کیلومتر قطر دارد و با سرعت بسیار زیادی دوران می‌کند. چگالی این موجود که ستاره نوترونی نام دارد، تقریبا به اندازه چگالی هسته یک اتم است. اما اگر ستاره سنگین‌تر از 2.5 برابر جرم خورشید باشد، فشار گرانشی به قدری شدید است که حتی نوترون‌ها هم نمی‌توانند در برابر آن مقاومت کنند و ستاره به جسمی با گرانش بسیار قوی تبدیل می‌شود. شدت این میدان گرانشی به‌قدری است که حتی پرتوهای نور هم که سریع‌ترین موجودات این عالمند، نمی‌توانند از آن بگریزند. در نتیجه جسمی تاریک تشکیل می‌شود که همه چیز را می‌بلعد، همانند یک حفره سیاه و از این رو این موجود را سیاه‌چاله نام نهاده‌اند.
دکتر توماس مکارونه، اخترشناس دانشگاه ساوثمپتون و از کاشفان این ستاره نوترونی می‌گوید:« اخترشناسان برای دیدن جت‌های سیاه‌چاله‌ای معمولا از تلسکوپ‌های رادیویی استفاده می‌کنند، زیار با بررسی امواج رادیویی می‌توان این جت‌ها را از دیگر اجزای منظومه دوتایی تفکیک کرد. اما امواج رادیویی جت‌های یک ستاره نوترونی خیلی ضعیف است و اگر بخواهیم از تلسکوپ رادیویی استفاده کنیم، باید زمان زیادی را صرف جمع‌آوری اطلاعات بکنیم».
ستاره نوترونی تازه کشف شده، 4U 0614+091 نام دارد و در فاصله ده‌هزار سال نوری زمین در صورت فلکی جبار واقع شده است. حداقل یک روز طول می‌کشد تا قوی‌ترین تلسکوپ‌های رادیویی زمین علایم رادیویی این جت ماده را آشکار کنند، اما اسپیتزر توانسته است با چند ساعت خیره ماندن به موقعیت این ستاره نوترونی، جت‌های کم‌نور ماده را آشکار کند و اطلاعات جالبی از هندسه این جت را فراهم کند.به‌نظر می‌رسد حضور یک قرص برافزایشی در کنار یک میدان گرانشی شدید، تمام آن چیزی است که برای تولید چنین جت‌های نسبیتی لازم است.
در 25 سال گذشته، اخترشناسان در اهمیت سیاه‌چاله در تولید جت‌های ماده شک کرده بودند و حدس می‌زدند این جت‌ها در اطراف اجرام غیر معمول دیگری هم وجود داشته باشد. آنها سال‌ها است تلاش می‌کنند با مقایسه رفتار جت‌های نسبیتی در دوتایی‌های تابش ایکس ستاره نوترونی‌ و دوتایی‌های تابش ایکس سیاه‌چاله‌ای، ستارگان نوترونی و سیاه‌چاله‌ها را مستقیما باهم مقایسه کنند و بررسی کنند آیا این جت‌های ماده انرژی دورانی سیاه‌چاله را کاهش می‌دهند یا خیر. دکتر مکارونه می‌گوید:« امیدواریم با کشف این ستاره نوترونی بتوانیم ساختار جت‌های نسبیتی را درک کنیم و به اطلاعات جالبی از ستارگان نوترونی و سیاه‌چاله‌ها دست پیدا کنیم

[Renjer Babi]

ناسا در تلاش است شاتل را برای پرتاب امشب آماده کند. مدیران ارشد ناشا در جلسه شب گذشته خود که دو ساعت به طول انجامید، به این نتیجه رسیدند که نیازی به تعمیر ترک ایجاد شده در مخزن خارجی سوخت نیست و شاتل دیسکاوری می‌تواند در ساعت 14:37 امروز ( 18:37 به وقت جهانی) از مرکز فضایی کندی پرتاب شود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

روز گذشته، مهندسان ناسا قطعه‌ای از عایق کف‌آلود مخزن خارجی سوخت را روی سکوی پرتاب پیدا کردند که مربوط به پوشش محافظ لوله 43سانتی‌متری انتقال اکسیژن مایع بود. تحقیقات نشان داده است بارانی که در روز شنبه بر روی مخزن خارجی سوخت بارید، به مفصل متحرک لوله سرایت کرد و در مجاورت سوخت اکسیژن مایع یخ زد. دو بار تزریق و تخلیه سوخت اکسیژن و هیدروژن مایع (در روزهای شنبه و یک‌شنبه) سبب انبساط موضعی و تنش‌های حرارتی ناهماهنگ یخ شد و این عامل به نوبه خود، قطعه مثلثی شکل عایق را سست و در نهایت آن را از بدنه مخزن جدا کرد. به‌نظر بسیاری از مهندسان، تنش‌هایی که در دوبار تزریق و تخلیه سوخت بسیار سرد به مخزن ایجاد شده است، بیشتر از تنش‌های واردشده در پرتاب شاتل است

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


پیش‌از این مهندسان ناسا تخمین زده‌ بودند اگر قطعه‌ای از این بخش جدا شود، حداقل باید 5.9 گرم وزن داشته باشد تا به شاتل آسیب جدی وارد کند، اما این قطعه مثلثی شکل 7 سانتی‌متری تنها 2.6 گرم وزن دارد که خوش‌بختانه نصف آن چیزی است که بتواند خطر یک‌درصدی برخورد فاجعه‌بار را ایجاد کند. اگر این قطعه در حین پرتاب شاتل جدا می‌شد، تنها می‌توانست به یکی از سفال‌های عایق حرارتی آسیب وارد کند که آن‌هم در فضا قابل ترمیم بود و خطر بزرگی محسوب نمی‌شد.
در جلسه دیشب مدیران ارشد ناسا سه موضوع مهم مطرح شده است، آیا حرارت تولید شده در این ترک غیر آیرودینامیک برای مخزن سوخت خطرنام نیست، آیا احتمال دارد توده‌های دیگری هم از این عایق جدا شود و آیا قلاب نگاه‌دارنده لوله اکسیژن مایع که بخشی از عایقش را از دست داده، می‌تواند آن‌قدر سرد شود که در طول پرواز در هوای مرطوب فلوریدا، بخار آب را به یخ تبدیل کند و دوباره بخشی از عایق جدا شود؟ مدیران ناسا به این نتیجه رسیده‌اند که هیچ‌یک از این سه موضوع برای این پرواز دردسرساز نیست.


دیشب، مهندسان ناسا با ابزاری دست‌ساز، دوربینی را تا 15 سانتی‌متری ترک ایجادشده رساندند و آن منطقه را به‌دقت بازرسی کردند. نشانه‌ای از عایق‌های سست دیده نشد. مهندسان هم‌چنین پیش‌بینی کرده‌اند که در این ترک بیش‌از 2.27 گرم یخ تشکیل نخواهد شد و این مقدار، بسیار کم‌تر از چیزی است که برای مسافران شاتل دردسرساز باشد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ترک مورد بحث در بالاترین قلاب نگاه‌دارنده لوله انتقال سوخت اکسیژن مایع ایجاد شده است که در نزدیکی دماغه شاتل واقع شده و فاصله نسبتا نزدیکی با محدوده دوپایه‌ای بال چپ دارد. در حادثه انفجار شاتل کلمبیا، برخورد یک قطعه عایق 750 گرمی به محدوده دوپایه‌ای بال چپ، پوشش عایق این بخش را سوراخ کرد. در بازگشت به زمین، پلاسمای داغ از این روزنه به داخل شاتل راه یافت و شاتل را متلاشی کرد.
اگر شرایط پرواز برای امروز مناسب باشد، اولین بار است که شاتل در روز استقلال ایالات متحده به فضا پرتاب می‌شود، از این رو مهندسان ناسا تمام تلاش خود را به‌کار گرفته‌اند تا این پرواز سرنوشت‌ساز شاتل را با موفقیت انجام دهند. پیش‌بینی وضع هوا نشان می‌دهد چهل درصد احتمال آب‌وهوای نامناسب وجود دارد که بهترین پیش‌بینی برای این هفته است. ماموران ناسا هم‌چنین سی لاشخور را در تله‌های زنده به دام انداخته‌اند تا در زمان پرتاب شاتل، پرنده‌ای در آن نزدیکی نباشد. برخورد یک لاشخور چند ده کیلویی با شاتل، بدترین حادثه‌ای است که می‌تواند برای این فضاپیمای رفت‌وبرگشت پیش بیاید، حتی بدتر از جداشدن تمام پوشش عایق مخزن سوخت!

[Renjer Babi]

بامداد امروز، مخزن خارجی سوخت شاتل فضایی دیسکاوری برای سومین بار در چهار روز گذشته پر شد تا در صورت مناسب بودن شرایط آب‌وهوایی، این شاتل در ساعت 14:38 امروز (23:08 به وقت تهران) از مرکز فضایی کندی به فضا پرتاب شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در ساعت 4:36 بامداد امروز به وقت محلی (12:06 ظهر به وقت تهران)، عملیات سوخت‌رسانی به مخزن خارجی سوخت آغاز شد و در طول سه ساعت، 542 مترمکعب اکسیژن مایع و 1540 متر مکعب هیدروژن مایع به درون مخزن نارنجی‌رنگ منتقل شد. (هر متر مکعب، حجم مکعبی به ضلع یک متر است و معادل هزار لیتر است).
پیش از این قرار بود دیسکاوری پرواز خود را در روزهای شنبه و یک‌شنبه آغاز کند که به دلیل آب‌وهوای طوفانی و رعدوبرق در مرکز فضایی کندی، این پروازها به تعویق افتاد. در روز یک‌شنبه (بامداد دوشنبه در ایران)، بازرسان شاتل متوجه قطعه‌ای کوچک از عایق کف‌آلودی شدند که از مخزن خارجی سوخت جدا شده و بر روی سکوی پرتاب افتاده بود. اما مدیران ناسا در جلسه دیشب خود به این نتیجه رسیدند که خطر قابل قبولی پرواز شاتل را تهدید نمی‌کند

هم‌چنین گرم‌کن یکی از موتورهای پیشران فرعی انتهای دیسکاوری نیز از کار افتاده است. این بخش فقط برای کار در فضا طراحی شده است، اما مهندسان ناسا اعلام کرده‌اند که این خرابی تاثیری بر ماموریت و فعالیت‌های فضانوردان نخواهد داشت. تازه‌ترین پیش‌بینی‌های هواشناسی ناسا احتمال آب‌وهوای نامناسب را برای پرواز امروز شاتل تنها 20 درصد تعیین کرده است. به‌نظر می‌رسد همه چیز برای پرواز شاتل در روز استقلال ایالات متحده آماده است.
این ماموریت شاتل دیسکاوری، STS-121 نام دارد و با هفت سرنشین، به منظور تعمیر و ارتقای ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌شود. قرار است در این ماموریت، مسافر سومی از آژانس فضایی اروپا به دو سرنشین ایستگاه فضایی بین‌المللی ملحق شود و برای اولین بار پس از انفجار شاتل کلمبیا، تعداد سرنشینان این ایستگاه را به سه نفر افزایش دهد. پایگاه خبری پارس‌اسکای، شما را در جریان آخرین اخبار پرواز شاتل فضایی دیسکاوری قرار خواهد داد

[Renjer Babi]

درحالي که کمتر از يک ساعت به پرتاب شاتل فضايي ديسکاوري باقي مانده است، تلاش ناسا براي فراهم کردن بهترين شرايط پرتاب همچنان ادامه دارد.


مهندسان در طول سوختگيري سه ساعته شاتل که در ساعت 7:28 بامداد به وقت محلي (14:58 به وقت ايران) پايان يافت، به آزمايش موتور اصلي شاتل پرداختند و روزنه هاي احتمالي نشت سوخت را بررسي کردند تا از ايمن بودن شرايط پرواز اطمينان حاصل کنند. از آنجايي که سوخت پيشران شاتل، هيدروژن و اکسيژن مايع است و اين دو به سرعت به جوش مي آيند، سوخت به شکل مداوم بين مخزن و منبع اصلی جريان دارد تا دقايق نهايي پرتاب فرا رسد؛ در آن زمان لوله هاي منبع اصلي از مخزن خارجي جدا مي شوند و دقايقي بعد، شاتل به پرواز در مي آيد.
صبح زود، باران کوتاهي بر سکوي پرتاب 39ب باريد و سطح شاتل و مخزن خارجي را خيس کرد، اما بازرسي از بخش هاي مختلف شاتل و مخزن، بخصوص محلی که يک تکه عايق مثلثي شکلي در روز يکشنبه جدا شده بود، نشان داد هيچ بلور يخ يا شبنمي تشکيل نشده است. بنابراين خطر خاصي در اين محل، شاتل را تهديد نمي کند. مشکل کوچکي نيز در سيستم کنترل گرمايش موشکهاي سوخت جامد ايجاد شده است که يک گروه متخصص مشغول رفع آن هستند.
آخرين بازرسی سراسری از شاتل، مخزن سوخت و موشک های سوخت جامد را مهندسان و بازرسان باتجربه ناسا و کارشناسان شرکت لاکهيدمارتين، سازنده مخزن خارجی سوخت به مدت دو ساعت انجام دادند. آنها با استفاده از يک اسکنر فروسرخ، دمای سراسر مجموعه شاتل و موشک ها را اندازه گيری کردند تا تغييرات دما را در تمام اين مجموعه بزرگ بررسی کنند. اين ابزار همچنين می توانست نشت سوخت بسيار سرد را نيز آشکار کند. اين گروه بازرسی، لباس هايی ضدآتش و ضد الکتريسيته ساکن پوشيده بودند که رنگ نارنجی تندی داشت و هر يک از آنها برای شرايط اضطراری، به يک کيف امداد اوليه و مخزن اکسيژن مجهز بود. ساعت 10 صبح (17:27 تهران)، گروه بازرسی گزارش داد ديسکاوری در بهترين شرايط پروازی به سر می برد.
سرنشيان شاتل در ساعت 11:54 وارد شاتل شدند و نيم ساعت بعد، درب وروی شاتل از بيرون قفل شد. اداره هواشناسي مرکز فضايي کندي در فلوريدا پيش بيني کرده است شرايط آب و هوايي براي پرتاب امروز 80 درصد مناسب است. اگر شرايط به همين شکل پيش رود، شاتل در ساعت در ساعت 14:37:55 به وقت محلی (22:07:55 به وقت تهران) رهسپار ايستگاه فضايي بين المللی خواهد شد.

[Renjer Babi]

شاتل دیسکاوری، ساعت 14:37:55 امروز به وقت محلی (22:07:55 به وقت ایران) پرواز خود را آغاز کرد و اولین مرحله از ماموریت 13 روزه خود را با موفقیت به انجام رساند.


تصاویر ارسالی دوربین های نصب شده روی شاتل نشاندهنده این است که هیچ مشکلی برای قطعات خطرناک شاتل پیش نیامده است و شاتل و مسافرانش در سلامت کامل به سر می برند. گزارش های ارسالی حاکی است تمامی برنامه های از پیش تعیین شده با موفقیت انجام شده است.
8 دقیقه و 53 ثانیه پس از پرتاب، مخزن خارجی سوخت که سوختش به پایان رسیده بود، از شاتل جدا شد و بدین ترتیب، پرتاب شاتل با موفقیت صددرصد به انجام رسید.
مسافران شاتل روز اول ماموریت خود را به تعقیب ایستگاه فضایی خواهند پرداخت و در روز دوم، عملیات به ایستگاه فضایی بین المللی متصل خواهند شد. برنامه مفصل ماموریت STS-121 در گزارش های آینده به اطلاع شما خواهد رسید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

اخترشناسان بوسيله آشکارساز متعلق به تلسکوپ فضایی جستجوگر فرابنفش سیر تکامل کهکشان های ناسا فوران عظيم یک غول ستاره ای را ثبت کرده اند.


همه چیز برای همدم ستاره GJ 3685A به کلی آرام پیش می رفت تا اینکه به ناگاه در ساعت 2 بعدازظهر به وقت pacific در 24 آوریل 2004 منفجر شد و نور خیره کننده ای ایجاد کرد .آشکارساز متعلق به تلسکوپ فضایی جستجوگر فرابنفش سیر تکامل کهکشان های ناسا به محض مشتعل شدن ستاره شروع به کار کرد .پس از پایان برانگیختگی اخترشناسان تازه دریافتند که تنها فوران یک غول ستاره ای یا یک شراره که تقریبا یک میلیون بار پرانرژی تر از نوع خورشیدی آن است را ثبت کرده اند ! یافته ها در مورد این رویداد فریب دهنده در دویست و ششمین نشست انجمن نجوم آمریکا مطرح شد . در حالیکه تلسکوپ بسوی کهکشان های لکه ای متوجه بود مکرراً شاهد یک آسمان پریشان با شراره های فرابنفشی و انفجارها و نوار های سریع السیر بود . زمانیکه شراره ها و انفجارها از دونوع ستاره متفاوت هستند نوارها و رگه هاسیارک ها یا اقمار مصنوعی و یا شاید ذرات شناوری باشند که از مقابل تلسکوپ می گذرند .

این فوران تنها یکی از بسیار مواردی است که کاوشگر ناسا از زمان پرتاب در سال 2003 تاکنون کشف کرده است . از طرفی این یافته ها به اخترشناسان کمک کرد تا بتوانند آسمان فرابنفشی که سابقاً یک پرده ساکن برای نشان دادن کهکشان ها پنداشته می شد را بهتر استنتاج کنند . اما اکنون بر آنها پوشیده نیست که این پرده بسیار لرزان است .

دکتر Barry Welsh از دانشگاه برکلی در کالیفرنیا گفت : " ما فکر نمیکردیم که آسمان فرابنفش انبوه از اشیای بسیاری است که در شب به سرعت می لرزند . او افزود : همه این اشیا تا وقتیکه رصدها و مشاهدات آزاد صورت گیرد ، یک امتیاز مهم برای منجمان و اختر شناسان است .یک تحلیل ابتدایی از این شراره های غول پیکر که بوسیله کاوشگر ناسا در اطراف GJ 3685A که بزرگترین نور فرابنفش تاکنون از آن ثبت شده است ، نشان می دهد ساختار اساسی این انفجارها و فوران های شبه اختری به احتمال زیاد از باورهای قبلی پیچیده تر است . شراره ها انفجارهای کلان و عظیمی از انرژی در مناطق یگانه سطح ستاره هستند . این پدیده بطور منظم در بسیاری از انواع ستارگان رخ می دهد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

كاسيني تصويري را از يك لكه داغ واقع بر روي تيتان گرفته است.


كاسيني تصويري را از يك لكه داغ واقع بر روي تيتان گرفته است. اين لكه، دانشمندان را سخت متحير كرده و آن ها تاكنون نتوانسته اند توجيهي براي اين لكه ارائه كنند. پهناي مساحت اين لكه حدود 300 مايل است كه توسط نور مرئي و نور فرو سرخ قابل مشاهده است.

احتمال است كه اين لكه داغ ناشي از سقوط و ضربه شديد يك سيارك و فرايند هاي جوي تيتان باشد. و يا ممكن است در آن قسمت از سطح تيتان دهانه فعال آتشفشان وجود دارد كه ابرهايي را در آن ناحيه ايجاد كرده است.كاسيني اين لكه را يك بار با نور مرئي و بار ديگر با استفاده از نور فرو سرخ به وجود چنين لكه داغي پي برده است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سرنشینان شاتل دیسکاوری ، فرمانده استیون لیندسی، کمک‌خلبان مارک کلی، و دانشمندان پرواز مایکل فوسیوم، لیزا نواک، استفانی ویلسون و پیرس سلرس به همراه توماس ریتر (سرنشین سوم ایستگاه فضایی بینالمللی) به سوی شاتل میروند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لحظاتی به پرتاب، بخشی از عایق بوستر موشک های سوخت جامد جدا شد که تاثیری در ادامه ماموریت نداشت.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
و پرواز شاتل دیسکاوری آغاز شد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مردم زیادی برای جشن گرفتن بازگشت به فضا به مرکز فضایی کندی در فلوریدا آمده بودند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این نخستین بار است که یک ماموریت فضایی در روز استقلال ایالات متحده آغاز میشود
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
همه کارکنان مرکز فضایی کندی منتظر پرتاب شاتل دیسکاوری بودند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حتی مسوول سرکشی آنتنهای مخابراتی هم از محل کار خود به تماشای پرتاب دیسکاوری پرداخت
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری هنری از بازگشت به فضا.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مدیران برنامه پرتاب شاتل از شادی در پوست خود نمی گنجیدند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با جداشدن مخزن خارجی سوخت از شاتل در 8:53 پس از پرتاب، تمامی مراحل پرتاب شاتل با موفقیت به انجام رسید و شاتل در مدار زمین جای گرفت.

[Renjer Babi]

روز گذشته، ناسا بزرگ‌ترین آتش‌بازی جشن‌های روز استقلال ایالات متحده را به‌راه انداخت و با پرتاب موفقیت‌آمیز شاتل فضایی دیسکاوری، موجی از شادی را در میان علاقه‌مندان برنامه‌های فضایی به‌وجود آورد. این نخستین پرواز در تاریخ ماموریت‌های فضایی ناسا است که در روز استقلال ایالات متحده انجام می‌شود و دومین پروازی است که پس‌از انفجار غمبار شاتل کلمبیا در زمستان 1381 صورت می‌گیرد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سرنشینان پرواز دیسکاوری امروز را در تعقیب ایستگاه فضایی بین‌المللی استراحت خواهند کرد و فردا پنج‌شنبه به این ایستگاه ملحق خواهند شد. شش فضانورد دیسکاوری، ماموریت دارند در برنامه‌ای دوازده روزه، همسفر آلمانی خود را برای برای اقامتی شش ماهه در ایستگاه فضایی بدرقه کنند و 2300 کیلوگرم تجهیزات جدید روی ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب کنند. در میان این تجهیزات می‌توان به یک فریزر آزمایشگاهی، گلخانه اروپایی پرورش گیاهان و یک مولد اکسیژن جدید اشاره کرد که شرایط اقامت شش نفر را در ایستگاه فضایی آماده می‌کند.
شاتل دیسکاوری ساعت 14:38 بعدازظهر دیروز به وقت محلی (22:08 به وقت تهران) از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به فضا پرتاب شد و 8 دقیقه و چهل ثانیه بعد در مدار زمین قرار گرفت. پیش از این، ابرهای طوفان‌زا مانع از انجام دو پرتاب قبلی در روزهای شنبه و یک‌شنبه گذشته شده بود. از سوی دیگر، بروز مشکلات مهمی همانند جداشدن قطعه‌ای از عایق مخزن خارجی سوخت نگرانی‌ها را در مورد پرتاب شاتل افزایش داده بود، اما مدیران ناسا اطمینان داده بودند که خطری پرواز شاتل دیسکاوری را تهدید نمی‌کند
و اما عایق‌های جداشده...
در طول پرتاب، دوازده دوربین شامل سه دوربین روی هر یک از موشک‌های سوخت جامد، یک دوربین روی مخزن خارجی سوخت و دوربینی دیگر روی کف شاتل، جایی که لوله‌های انتقال سوخت از مخزن خارجی وارد موتورهای شاتل می‌شوند، همراه با سه رادار پیشرفته نیروی هوایی ایالات متحده، شاتل و مخزن خارجی سوخت را تعقیب کردند. هدف این تصویربرداری‌ها، جستجوی کوچک‌ترین شکستگی در عایق‌های مخزن سوخت و نشانه‌هایی از برخورد احتمالی این قطعات با بدنه شاتل بود. مهندسان پرواز برای کاهش تنش‌های آیرودینامیک در بدنه شاتل و مخزن، قدرت موتورهای شاتل را در بخشی از جو که بیشترین فشار آیرودینامیکی را اعمال می‌کند، به دو سوم حالت معمول کاهش دادند تا شاتل با سرعت کمتر و نیروی مقاوم کمتری از این منطقه عبور کند. در همین حین، مسیر پرتاب شاتل نیز به شکلی تغییر کرد که شاتل در سریع‌ترین زمان ممکن از جو تحتانی زمین خارج شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مدیران برنامه شاتل پیش‌ از پرتاب اعلام کرده بودند احتمال دارد قطعاتی از عایق‌های کف‌آلود مخزن خارجی سوخت جدا شوند، اما این قطعات بزرگ و خطرساز نخواهند بود. دوربین نصب‌شده روی مخزن خارجی سوخت جداشدن حداقل پنج قطعه عایق را نشان داده‌ است که همگی کوچکند. اگر قطعه‌ای بخواهد برای شاتل خطرناک باشد، باید وزن زیادی داشته باشد یا با سرعت نسبی بالایی به بدنه شاتل برخورد کند. این حالت زمانی حاصل می‌شود که نیروی مقاومت هوا بسیار زیاد باشد و در فاصله زمانی اندک، سرعت نسبی بدنه شاتل و قطعه جداشده را افزایش دهد. محاسبات نشان می‌دهد چنین شرایطی تنها در 135 دقیقه نخستین پرتاب شاتل وجود دارد، اما پنج قطعه جداشده در فاصله زمانی 167 ثانیه تا 340 ثانیه پس از پرتاب جدا شده‌اند، زمانی که شاتل به بخش‌های رقیق جو رسیده بود و نیروی مقاومت هوا به‌قدری کاهش یافته بود که نمی‌توانست سرعت قطعات را به‌شدت کاهش دهد.
البته بررسی کامل تصاویر ارسالی دوربین‌ها، فیلم ها، تصاویر ویدیویی، داده‌های راداری و اطلاعات ارسالی حسگرهای نصب‌شده بر لبه هدایت‌گر بال‌های شاتل چندین روز طول می‌کشد، اما به‌نظر نمی‌رسد خطری سرنشینان شاتل را تهدید کند. وین هیل، مدیر برنامه شاتل در گفتگوی مطبوعاتی اعلام کرد:« به‌نظر من مخزن خارجی سوخت امتحان خود را به‌خوبی پس داد. در مقایسه با پرواز سال گذشته، اتفاق نگران‌کننده‌ای نداشته‌ایم و از بابت سلامت سرنشینان و شاتل فضایی اطمینان دارد

[Renjer Babi]

سلام
دوستانبرای تماشای پرواز شاتل دیسکاوری، اینجا را کلیک کنید ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Renjer Babi]

تصویری شگفت انگیز از خمیدگی حلقه های زحل در آخرین تصویر ارسالی از فضاپیمای کاسینی

دراین تصویر که از میان اتمسفر فوقانی زحل گرفته شده است حلقه ها بطور شگفت انگیزی خمیده به نظر می رسند .
حرکات اتمسفر همچون یک عدسی عمل می کند و نور بازتابی از حلقه ها را دچار شکست می کند .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تصویر با گذشتن از میان یک فیلتر نسبتا حساس به طول موج مادون قرمز تهیه شده است . در واقع مشخصه این فیلتر در طول موجی است که متان در آن نور را جذب نمی کند بدین سان حلقه ها به خوبی از اتمسفر بالایی قابل رویت می شوند . از مقایسه این نما با تصویر دیگری که در آن متان جاذب نور است،دانشمندان براحتی توانسته اند با برشی عمودی به وفور متان را مورد رویت وبررسی قرار دهند .

این تصویر با دوربین narrow-angle کاسینی و در طول موج نور مرئی و نیز با گذشت از میان فیلتری حساس به مادون قرمز (فروسرخ) در 14 آوریل 2005 در فاصله ای 197000 کیلومتری از زحل بدست آمده است . مقیاس کیفی این عکس نیز 820 متر بر پیکسل است .

[Renjer Babi]

تیمی از ستاره شناسان حرفه ای وآماتور سیاره ی فراخورشیدی جدیدی را با تکنیک میکرو لنزینگ گرانشی کشف کردند

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این سیاره بوسیله اثرات گرانشی اش برروی پس زمینه ای تاریک از ستارگان دورتر کشف شده که به آن اثر میکرو لنزینگ گرانشی می گویند .این دومین بار است که از این روش برای کشف سیارات فراخورشیدی استفاده میشود .

به گفته پروفسور آندره گولد اگر سیاره ای فراخورشیدی حتی با جرم زمین وجود داشته باشد با این روش قابل کشف است .میکرولنزینگ گرانشی که سال پیش اولین کشف خود را انجام داده بود با کشف امسال خود به جهانیان نشان داد که در آینده کشف فراخورشیدی ها یک کار عادی خواهد بود.این سیاره ی جدید که جرمی تقریبا برابر مشتری دارد در مداری به اندازه مدار زمین به دور ستاره مادر خود میچرخد .(این ((مشتری داغ)) ! بیش از حد به ستاره مادر خود نزدیک است و یک پارادوکس را ایجاد میکند.)این سیاره و ستاره مادرش در فاصله ی 15000 سال نوری از زمین قرار دارند که دورترین فراخورشیدی شناخته شده است .

ستاره شناسان پیش بینی میکنند به کمک میکرو لنزینگ گرانشی سیارات بسیار دورتری را شناسایی کنند .

[Renjer Babi]

کاوشگر روح در چند هفته اخیر موفق به تهیه چندین تصویر از بادهای غباری موسوم به بادهای شیطانی در سطح مریخ شده است ،

کاوشگر اکتشافی مریخ ، روح ، که در دهانه آتشفشانی Gusev به سر می برد نتنها سرگذشت کهن این سیاره سرخ را بازگو می کند بلکه تجسمی از وضعیت کنونی آنرا نیز در اختیار دانشمندان و ما قرار می دهد .
این کاوشگر در چند هفته اخیر موفق به تهیه چندین تصویر از بادهای موسوم به غبار شیطانی شده است ، مانند آنهایی که در اوایل مارس از روی کاوشگر عبور کرده و صفحات خورشیدی آنرا کاملا تمیز نمود . در پانزدهم و هجدهم آوریل هم دو باد غباری متفاوت سوژه عکاسی این کاوشگر پیر شدند . این تصویر نیز به انیمیشن کوتاهی مرتبط می شود که حاصل گذشتن آنها از این صحنه است . بادهای غباری شیطانی دردهانه Gusev پدیده هایی فصلی و موسمی هستند و این دلیل مناسبی برای چرایی رویت چندباره آنها در فصول اخیر بوسیله کاوشگر روح است .
مناظری از این دسته به دانشمندان برای ایجاد ایده هایی بهتر در مورد چگونگی شکل گیری بادهای مریخی کمک شایانی خواهد کرد .در نیمه دیگر سیاره سرخ کاوشگر فرصت در حالیکه هر شش چرخ آن عمیقا در گودالی شنی فرو رفته است در دهانه یک شکاف بی حرکت مانده است وتا زمانیکه پای خطری جدی در میان نباشد اعضای تیم کاوشگرها به بررسی موقعیت آن برای یافتن حیله ای در راه گریز از این مخمصه خواهند بود .
قابل ذکر است که چندی پیش ماموریت این دو کاوشگر مریخی از سوی ناسا تا هجده ماه دیگر تمدید شد .

[Renjer Babi]

فضاپیمای رفت و برگشت دیسکاوری، ساعت 14:53 به وقت جهانی پنج‌شنبه 15 تیرماه (18:23 به وقت مرکزی ایران) به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: نمای ایستگاه فضایی بین‌المللی از دید فضانوردان شاتل دیسکاور
پس از این اتصال موفقیت‌آمیز، پاول وینوگرادوف و جف ویلیامز، سرنشینان ایستگاه فضایی دو ساعت منتظر ماندند تا تمام اقدامات احتیاطی باز شدن دریچه‌های ورود انجام شود و سپس، با خوشحالی از مسافران شاتل استقبال کردند. فضانوردان دیسکاوری نخستین انسانهایی هستند که وینوگرادوف و ویلیامز از سه ماه پیش تا کنون ملاقات کرده‌اند. امشب، توماس ریتر آلمانی هم به ایستگاه فضایی نقل مکان خواهد کرد تا برای اولین بار، آژانس فضایی اروپا اقامتی طولانی‌مدت را در ایستگاه فضایی بین‌المللی تجربه کند. وی تا شش ماه دیگر در ایستگاه خواهد ماند.
پیش از این، شاتل غلتی 360 درجه‌ای را در فاصله 183 متری ایستگاه فضایی انجام داد، البته اگر بتوان اسمش را غلت‌زدن گذاشت! این مانور که از این پس جزو ماموریت‌های استاندارد شاتل تعیین شده است، شکم شاتل را به سرنشینان ایستگاه فضایی می‌نمایاند تا آنها با تصویربرداری از آن، هر گونه آسیب‌های احتمالی را شناسایی کنند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این دومین بار است که شاتل چنین مانوری را انجام می‌دهد. سال گذشته شاتل دیسکاوری مانور مشابهی را در فضا و به‌دور از هر ماهواره دیگری انجام داد. اما این بار، سرنشینان ایستگاه فضایی با لنزهای 400 و 800 میلی‌متری از شاتل عکس گرفتند. یکی از مهم‌ترین اهداف این تصاویر، شکاف‌پرکن‌های بین قطعات عایق ضد حرارتی بود. این شکاف‌پرکن‌ها که از الیاف لایه‌نشانی‌شده با سرامیک ساخته شده‌اند، همانند سپری از لغزیدن سفال‌های ضدحرارتی در طول پرواز جلوگیری می‌کنند. در پرواز سال گذشته دیسکاوری، دوربین نصب‌شده روی بازوی روباتیک کانادا نشان داد دو شکاف‌پرکن از جای خود درآمده‌اند، اما فضانورد استیو رابینسون در یک راه‌پیمایی فضایی موفق شد آنها ‌را تعمیر کند، در غیر این‌صورت امکان داشت اغتشاش‌های جوی شدیدی در زیر شاتل ایجاد شود و در نهایت سوراخی در بدنه شاتل پدید آید و حادثه‌ای همانند کلمبیا به وقوع بپیوندد.
ماموریت امشب سرنشینان شاتل و ایستگاه فضایی، آماده کردن بازوهای روباتیک شاتل و ایستگاه برای تخلیه بار و راه‌پیمایی‌های فضایی است. در روز جمعه، بازوی روباتیک ایستگاه به درون محفظه بار شاتل هدایت می‌شود تا مدول بار لئوناردو را بگیرد. با اتصال این مدول دو منظوره به ایستگاه، تجهیزات جدید همگی تخلیه می‌شوند، وسایل اضافی و جاگیر درون ایستگاه به مدول لئوناردو منتقل می‌شوند و برای بازگشت به زمین دوباره در مخزن باز شاتل قرار خواهد گرفت

[Renjer Babi]

اخترشناسان با کشف ستاره‌ای نوترونی جوانی که خودش را ستاره‌ای پیر جا زده است، شگفت‌زده شده‌اند. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد این ستاره نوترونی دوهزار سال بیشتر عمر ندارد، اما علایمی شبیه به ستارگان نوترونی چند میلیون ساله از خود نشان می دهد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: ستاره نوترونی 1E161348-5055، بقایای انفجار ابرنواختری ستاره مادر را در این تصویر تابش ایکس که با رنگ‌های کاذب به نمایش درآمده، روشن کرده است.
ستارگان نوترونی، کره‌هایی از مواد فراچگال هستند که پس از مرگ ستارگان سنگین در انفجار ابرنواختری تشکیل می‌شوند. وزن آنها حدود 1.5 برابر جرم خورشید است، اما قطرشان از سی کیلومتر بیشتر نیست و هر قاشق چای‌خوری از ماده آنها، میلیاردها تن وزن دارد! از آنجا که قطر این اجرام نسبت به قطر ستاره اولیه بسیار کم‌تر است، قانون پایستگی تکانه زاویه‌ای الزام می‌کند که این ستارگان مرده با سرعت بسیار بسیار زیادی به دور خود گردش کنند. از این رو است که ستارگان نوترونی با آهنگ صدها دور در ثانیه بر گرد محور خود می‌گردند، یا حداقل قرار است با چنین سرعتی بگردند.
این همان مشکلی است که اخترشناسان با ستاره نوترونی 1E161348-5055 پیدا کرده‌اند. آندره‌آ ده‌لوکا، اخترشناس موسسه تخصصی اخترفیزیک و فیزیک کیهانی در میلان ایتالیا و همکارانش، این ستاره نوترونی را به تازگی تلسکوپ فضایی اروپایی نیوتون رصد کرده‌اند و به خصوصیات عجیبی از آن برخورد کرده‌اند. این ستاره ده‌هزار سال نوری با زمین فاصله دارد و یکی از جوان‌ترین ستارگان نوترونی شناخته شده است. اندازه‌گیری شعاع سحابی مواد اطراف این ستاره که در انفجار ابرنواختری شروع به منبسط شدن کرده است، نشان می‌دهد تنها دوهزار سال از آغاز تشکیل سحابی که RCW103 نام دارد، می‌گذرد. اما اندازه‌گیری تغییرات درخشندگی تابش ایکس این ستاره نشان می‌دهد این جسم آسمانی هر 6.7 ساعت یک‌بار به دور خود گردش می‌کند. چنین حالتی معمولا زمانی روی می‌دهد که میلیون‌ها سال از انفجار ابرنواختری و تولد ستاره نوترونی گذشته باشد و ستاره آرام آرام کند شده باشد.
مدل‌های زیادی برای توضیح این پدیده وجود ندارد. یکی از آنها این است که ستاره نوترونی به نحوی توانسته است بخشی از مواد برجای‌مانده از ابرنواختر را برای خود نگاه دارد و آنها را در قرص برافزایشی اطراف خود جمع کند. با گردش ستاره به دور محورش، میدان مغناطیسی ستاره نوترونی تکانه زاویه‌ای را به قرص برافزایشی مواد منتقل کرده و آهنگ دوران این ستاره جوان به سرعت کاهش پیدا کرده است.
اما احتمال دیگری هم وجود دارد، این که دوره 6.4 ساعتی که در تغییرات تابش ایکس دیده شده است، هیچ ربطی به این ستاره نوترونی نداشته باشد. شاید این تغییرات مربوط به ستاره‌ای همدم باشد که در مداری به تناوب 6.4 ساعت بر گرد ستاره نوترونی می‌گردد و جریانی از مواد خام ستاره‌ای را به سوی ستاره نوترونی سرازیر کرده است. این مدل به شرطی مشکل را حل می‌کند که میدان مغناطیسی این ستاره نوترونی ضعیف‌تر از حد معمول خود باشد.
پژوهشگران امیدوارند با رصدهای آینده این ستاره نوترونی بتوانند این معمای عجیب را حل کنند.

[Renjer Babi]

شاتل فضایی دیسکاوری طبق برنامه به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شد. این اتصال در ساعت 14:53 به وقت جهانی (18:23 به وقت تهران ) و بر فراز شیلی انجام شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سرنشینان شاتل دیسکاوری پس از استراحتی دل‌چسب در شامگاه سه‌شنبه و رهایی از استرس پرتاب، دیروز را به بررسی عایق‌‌های حرارتی بدنه فضاپیما پرداختند. آنها ماموریت داشتند در روز اول پرواز در مدار زمین، عملکرد تجهیزات شاتل را بیازمایند و مهم‌ترین بخش این ماموریت، سرکشی تمام بدنه شاتل با استفاده از بازوی روباتیک کانادا بود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دوربین‌های نصب‌شده بر شاتل و مخزن خارجی سوخت، جدا شدن پنج قطعه کوچک از عایق کف‌آلود مخزن را در زمان پرواز شاتل ثبت کرده بودند، اما کارشناسان ناسا معتقدند این قطعات آسیبی به بدنه شاتل وارد نکرده‌اند، زیرا هم کوچک بوده‌اند و هم در زمانی جدا شده‌اند که شاتل از بخش رقیق جو زمین عبور می‌کرده است و نیروی مقاومت هوا بسیار کم بوده است.

مهندسان ناسا، قطعه جدیدی را به بازوی روباتیک 15 متری متصل کرده‌اند تا این بازو بتواند به سراسر بدنه، از دماغه گرفته تا دم فضاپیما، دسترسی داشته باشد. این قطعه جدید، بازوی بلندی است که در انتهای خود به یک دوربین تصویربرداری و یک حسگر لیزری مجهز است. پس‌از بررسی تصاویر ارسالی دوربین بازوی کانادا، مقامات رسمی ناسا اعلام کرده‌اند که هیچ نشانه‌ای از آسیب‌دیدگی بدنه شاتل در دماغه و بال‌ها دیده نشده است. تونی سکاچی، مدیر برنامه پرواز شاتل با اعلام این خبر افزود:« ما یک فضاپیمای بسیار تمیز داریم! ». به گفته وی، مهندسان و سرنشینان شاتل تمام تلاش خود را به‌کار گرفتند تا در 24 ساعت اول پس‌از پرتاب از سالم بودن فضاپیما اطمینان حاصل کنند و خوشبختانه در این کار موفق بوده‌اند
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر ارسالی شاتل رگه‌های سفیدرنگی را در بدنه شاتل نشان داده است، اما سکاچی می‌گوید:« این‌ها فضولات پرندگان است. دو هفته پیش که من به همراه ریک لابرود، مدیر پرواز ایستگاه فضایی از شاتل بازدید می‌کردیم، این فضولات را روی بدنه دیدیم. موقعیت این رگه‌ها در تصویر ارسالی شاتل از فضا همان‌جایی است که ما دیده بودیم». با این حال ناسا گروهی را مامور بررسی این رگه‌ها کرده است.

از سوی دیگر، پاول وینوگرادوف و جف ویلیامز، سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی ماموریت دارند زمانی که شاتل به نزدیکی ایستگاه فضایی رسید، تصاویری با دقت یک تا سه اینچ ( 2.5 تا 7.5 سانتی‌متر) از عایق‌های حرارتی شاتل تهیه کنند. فرمانده لیندسی قرار است در فاصله 200 متری پایین ایستگاه، شاتل را به آرامی بچرخاند تا سرنشینان ایستگاه بتوانند شکم فضاپیما را ببینند. این تصاویر مهم‌ترین اطلاعاتی است که می‌تواند سلامت فضاپیما را تایید کند. البته این تصاویر چندان دقیق نیست، اما می‌تواند آسیب‌های مهم را نشان دهد.

با این وجود، گروه مدیریت ماموریت STS-121 اعلام کرده است تنها زمانی می‌تواند از سلامت فضاپیما اطمینان صددرصد حاصل کند که نتایج تحلیل تصاویر یکصد دوربین نصب‌شده روی شاتل، مخزن خارجی سوخت و موشک‌های سوخت جامد، رادارهای پیشرفته نیروی هوایی، تصاویر ویدیویی دوربین‌های زمینی تعقیب‌کننده شاتل و تصاویر ارسالی شاتل و ایستگاه فضایی بین‌المللی آماده شود!

شاتل در ساعت 18:28 امروز، پنج‌شنبه 15 تیرماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل خواهد شد. سرنشینان شاتل دوازده تن تجهیزات جدید را به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل خواهند کرد و در 2 یا 3 راه‌پیمایی فضایی به تعمیر این ایستگاه خواهند پرداخت. توماس ریتر، سرنشین آلمانی دیسکاوری نیز از همسفران خود جدا خواهد شد تا همراه فرمانده وینوگرادوف و ویلیامز، در ایستگاه فضایی بین‌المللی باقی بماند. این نخستین بار پس از انفجار شاتل کلمبیا است که سرنشینان ایستگاه فضایی به سه نفر افزایش می‌یابد و هم‌چنین، نخستین مرتبه است که فضانوردی از آژانس فضایی اروپا برای شش ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت خواهد کرد. قرار است از سال 2009 به بعد، این ایستگاه شش فضانورد را در خود جای دهد و برای این منظور، ناسا یک مولد اکسیژن جدید را در مخزن شاتل دیسکاوری جای داده است تا روی ایستگاه نصب شود.

[Renjer Babi]

هابل در پانزدهمین سال تولد خود موفق به ثبت تصویر یک ساقه مارپیچی در سحابی عقاب شد .
این برج بلند 9.5 سال نوری یا حدود 57 تریلیون مایل طول دارد یعنی تقریبا دوبرابر فاصله میان خورشید تا نزدیکترین ستاره به آن را داراست . ستارگان موجود در سحابی عقاب در ابرهایی از گازهای هیدروژن سرد متولد میشوند که این امر پیدایش ستارگان جوان متعددی در این ناحیه از فضا را به دنبال دارد . این برج بلند نیز یک محفظه برای این ستارگان نوزاد است .

در واقع طوفانی از امواج فرابنفش که یک دسته از ستارگان بسیار چگال ء داغ و جوان سبب تولید آنها بوده اند در حال فرسودن پایه این ناحیه است . نورهای ستارگان نیز مسئولیت روشن کردن سطح ناهموار برج را بر عهده دارند. ستون های محو و شبه گونه گازی در این سطح مشغول به جوشیدن هستند و این امر باعث ایجاد بخار رقیقی دراطراف ساختار برج می شود که جلوه سه بعدی آن را آشکار می کند . این ستون در برابر زمینه درخشان گازهای دورتر بصورت نیمرخ دیده می شود .
لبه تاریک هیدروژنی در رأس برج در حال مقاومت در برابر فرسایش است .رنگهای غالب در این تصویر گازهایی تحریک شده اند که بوسیله امواج قدرتمند فرابنفش ناشی از خوشه ای ستاره ای بوجود آمده اند . رنگ آبی در بالای تصویر ناشی از اکسیژن برانگیخته است و رنگ قرمز در نواحی پایینتر ناشی ازهیدروژن سوزان می باشد .این تصویر از سحابی عقاب در نوامبر 2004 بوسیله دوربین پیشرفته تلسکوپ فضایی هابل تهیه شده است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تصویر از سحابی عقاب در نوامبر 2004 بوسیله دوربین پیشرفته تلسکوپ فضایی هابل تهیه شده است.


هابل , پانزده سال خدمت

تلسکوپ فضايی هابل از زمان قرار گرفتن در مدار زمين در سال 1990 بی وقفه در حال کاوش عالم کائنات است.
اين تلسکوپ بيش از 700 هزار عکس از سيارات، ستاره ها، کهکشان ها و اجرامی در عميق ترين کرانه های فضا را به زمين ارسال کرده است.
البته نخستين عکس های اين تلسکوپ از وضوح کامل برخوردار نبود، چرا که تجهيزات نوری اوليه (آينه های) تلسکوپ با مشخصات نادرست ساخته شده بود.اما نصب تجهيزات تصحيح کننده نوری در سال 1993 و انجام دو ماموريت ديگر برای تعمير و سرويس آن توسط فضانوردان، موقعيت آن را به عنوان محبوب ترين تلسکوپ اخترشناسان تضمين کرده است.عکس هايی که روز دوشنبه منتشر شد قابليت های هابل را به بهترين وجه به نمايش می گذارد.
اما ادامه بقای هابل به ماموريت های تازه فضايی برای تعمير و نوسازی آن بستگی دارد.مقام های ناسا در پی حادثه انهدام شاتل کلمبيا در سال 2003 گفتند که نمی توانند ايمنی فضانوردان را تضمين کنند و به همين دليل برنامه های آتی برای سرويس هابل را منحل کردند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسکوپ فضايی هابل از زمان قرار گرفتن در مدار زمين در سال 1990 بی وقفه در حال کاوش عالم کائنات است. اين تلسکوپ بيش از 700 هزار عکس از سيارات، ستاره ها، کهکشان ها و اجرامی در عميق ترين کرانه های فضا را به زمين ارسال کرده است.



اين سازمان همچنين گفته است که ترتيب دادن يک ماموريت روبوتيک (خودکار و بدون حضور فضانوردان) برای تعمير هابل، بيش از حد پرهزينه خواهد بود.اما مايکل گريفين، رئيس جديد ناسا، که اوايل ماه جاری به اين مقام رسيد قول داده است آن تصميم را بار ديگر مورد بررسی قرار دهد.
اگر دانشمندان بر آرزوی خود برای نصب تجهيزات و فن آوری های جديد برای بهبود حتی بيشتر عملکرد هابل جامه عمل پوشند، اين تسلکوپ خواهد توانست برای سال های سال سرمنشاء پيشرفت های تازه نجومی باشد.

[Renjer Babi]

در صورت فلکی حوت به فاصله ای در حدود صد میلیون سال نوری ،جرم کم فروغی که از برخورد سهمگین دو کهکشان با یکدیگر در سال های دور حاصل شده دیده می شود.ان جی سی 520 در واقع خبر از برخوردی عظیم تر در آینده ای دور بین دو کهکشان همسایه یعنی راه شیری و کهکشان آندرومدا می دهد.


تصویر حاصل از برخورد دو کهکشان در شب 13 و صبحدم 14 ژولای (تیر )سال 2005 میلادی توسط طیف نگار (جی.ام.او.اس) تلکسوپ 8 متری رصد خانه ژمینی در هاوایی ثبت شد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پروفسور ایین رابسون مدیر مرکز اختر شناسی دانشگاه کنتاکی در ایالت متحده که در ساخت این طیف نگار همکاری داشته است،در این باره می گوید: این موضوع برای من بسیار دلهره آور است.پس از این که در سال 2001 میلادی (1379) این طیف نگار راه اندازی شد،در طی پژوهش های مختلفی که توسط آن انجام گرفت، تصاویر بسیار زیادی از کهکشان های دور دست و محل شکل گیری ستارگان (اجرام کم فروغ در ژرفای آسمان) ثبت شده و داده های علمی ارزشمندی بدست آمده است.اما همانطور که گفتم پس از اینکه تصویر فوق را مشاهده کردم از ترس به خودم لرزیدم
بر طبق داده های امروزی به طور حتم در کمتر از 5 میلیارد سال دیگر کهکشان راه شیری با همسایه خود آندرومدا که هم اکنون در فاصله دو و نیم میلیون سال نوری از ما قرار دارد و رفته رفته به ما نزدیک می شود، برخورد خواهد کارد.اما آنچه که برای من جالب می نماید آینده است،دوست دارم بدانم که تا آن زمان وضع زمین و یا حتی کهکشان ما چگونه خواهد بود؟! البته بسیار خوشحالم که تا زمان عمر نخواهم کرد و شاهد آن لحظات هولناک نیستم
به عقیده دانشمندان این عکس مدت بسیار کوتاهی پس از برخورد را نشان می دهد و در طی مدتی که نور حاصل از آن در راه بوده تا به زمین برسد، تغییراتی چشم گیری در حالت و ابعاد آن ها بو جود آمده است
آقای رابسون می افزاید :نقاط قرمز کم فروغی که در بخش بالایی و پایین کهکشان نمایان شده،محل شکل گیری ستارگان است.شاید هم اکنون یک کهکشان یکپارچه تشکیل شده، ستارگان و حتی سیارات نیز در آن شکل گرفته باشند.کسی چه می داند شاید گونه ای از حیات نیز در حال بو جود آمدن است

این برخورد حاصل گرانش بسیار زیاد دو کهکشان بوده است که در طی گذشت زمان به یکدیگر نزدیک می شدند.

[Renjer Babi]

این تصویر با رنگهای کاذب مرکب از تازه ترین تصاویری است که کاسینی در نزدیکترین پرواز خود نسبت به تیتان در 16 آوریل 2005 تهیه کرده است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این عکس از به هم پیوستن دو تصویر فروسرخی ( گرفته شده در طول موج 938 و 889 نانومتری ) با یک تصویر مرئی ( در 240 نانومتری ) بدست آمده است .مناطق سبز رنگ در این عکس در واقع نشانگر نواحی است که کاسینی در آنجا قادر به دیدن سطح تیتان است .رنگ قرمز نمایانگر طبقات فوقانی جو تیتان است جایی که متان موجود در اتمسفر در آنجا کاملا نور خورشید را جذب می کند .خطوط آبی رنگ در لبه بیرونی قمر نشاندهنده طول موج نور بنفش مرئی است که در که در آنجا مه رقیق موجود در جو بهتر روئیت می گردد .
یک عکس رنگ-کاذب مشابه نیمکره دیگر تیتان را نشان میدهد که در اکتبر 2004 در اولین پرواز نزدیک کاسینی بر فراز تیتان تهیه شده بود . در آن موقع ابرها در قطب جنوبی تیتان دیده می شدند . اما در تصاویر رصدی اخیر هیچ ابری دیده نشد .
در تیتان شمال به سمت بالاست . و انحراف محور آن 30 درجه به طرف راست است . تصاویری که برای خلق این عکس مرکب استفاده شدند بوسیله دوربین wide-angle کاسینی در 16 آوریل 2005 در مسافتی تقریبا 173000 تا 168200 کیلومتری از تیتان گرفته شده اند . ریزولیشن این عکس تقریبا به درستی 10 کیلومتر بر هر پیکسل است .

[Renjer Babi]

بقابیای یک انفجاربزرگ ابر نواختری در تازه ترین تصویر رصد خانه اشعه ایکس چاندرا

این تصویر زیبا که از 150 ساعت ضبط بویسیله رصدخانه اشعه ایکس چاندرا تهیه شده است نشان دهنده بقابیای یک انفجاربزرگ ابر نواختری است . مرکز درخشان این سحابی ناشی از انرژی بسیار زیاد الکترون هایی است که با قشری مشخص از گازهای سوزان تشکیل شده است . قشر این سحابی ناشی از یک شک موجی است که که باعث بیرون راندن مواد به فضای میان ستاره ای شده است . این موج ضربه باعث گرم شدن گازها تا میلیون ها درجه می شود و در مراحلی مختلف باعث ایجاد اشعه ایکس میگردد . بسیاری از ابرنواخترها در پشت قشر درخشانی از گازها شکل میگیرند اما گاهی اینگونه نمیشود .این بقایای ابرنواختری به عنوان G21.5-0.9 توسط اخترشناسان رادیویی در 30 سال پیش شناسایی شده است . و تازمانیکه بوسیله چاندرا آشکار شد قشری نداشته است .

غیاب غشائی در اطراف این باقیمانده ابرنواختری و نیز موارد مشابه دیگر اخترشناسان را به سوی انفجاری ضعیف تر هدایت می کند . اکنون این فرضیه غیرمحتمل به نظر می رسد و احتمال دارد که انفجار هر ستاره حجیم باعث وج ضربه ای شدید شود که خود نیز باعث ایجاد نوعی غرش در فضای میان ستاره ای می شود. تعدادی از قشرهای ابرنواختری بسیار کم نور هستند که دلیل آن فقدان ماده در اطراف ستاره قبل از انفجار است .رهاکردن مقداری جرم از سوی ستاره سبب زدودن نواحی اطراف شود . با امتحان خواص غشا با یک تلسکوپ اشعه ایکس اخترشناسان قادر به تخمین سن و نیز میزان انرژی خروجی درانفجار هستند . ستاره ای که قادر به تولید چنین غشائی باشد دست کم 10 جرم خورشیدی داراست

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

یک تیم بین المللی از ستاره شناسان تصور می کنند که ممکن است اولین عکس مستقیم از یک سیاره خارج منظومه شمسی را ثبت کرده باشند .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ستاره شناسان از سال 1995م تا کنون بیش از 150 سیاره خارج از منظومه شمسی را کشف کرده اند . اما این کشف به روش غیر مستقیم بوده است . اکنون ستاره شناسان آلمانی با استفاده از تلسکوپ های ESO جسم سیاره مانندی ، که در تصویر با علامت فلش مشخص شده است، را در اطراف ستاره GQ Lupi،که در فاصله 400-500 سال نوری از ما قرار دارد ، کشف کرده اند . این کشف توسط تلسکوپ های هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر نیز تأئید شده است .

[Renjer Babi]

محققان دانشگاه کلرادو معتقدند ابر سیاهچاله ها بدلیل جذب مواد بسیار در اطراف خود ناحیه ای بسیار داغ ایجاد می کنند که قبل از ورود جسم باعث سوختن آن می شود .

سیاهچاله ها تکینگی های فضازمانی هستند که مواد اطراف خود را می بلعند . اکثر ستاره شناسان معتقدند که این اجسام وجود دارند . برخی نیز معتقدند که آنها منبع انرژی و قلب کهکشان ها می باشند .

سیاهچاله ها اجسام اطراف خود را به درون می کشند . اما دکتر " اندرو همیلتون " اعتقاد دارد که این مختص به سیاهچاله های کوچک است در حالیکه ابر سیاهچاله ها بدلیل جذب مواد بسیار در اطراف خود ناحیه ای بسیار داغ شبیه شکل مربوطه ایجاد می کنند که قبل از ورود جسم باعث سوختن آن می شود .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

دانشمندان به تازگی به اطلاعات جدیدی در مورد گردش سیارات به دور غول های عظیم قرمز و به وجود آمدن حیات در سیارات پی بردند.

مرگ ستارگان غول پیکر قرمز (Red Giant Stars) ممکن است آغازگر به وجود آمدن سیارات یخی شود. یکمرتبه سیارات منجمد و یخی و قمر هایشان ممکن است باعث فراهم آمدن یک منطقه برای به وجود آمدن حیات باشد،ودر خشش ستارگان،دلیل وجود داشتن زندگی و حیات در گذشته است.تصورات قبلی درباره جستجو برای یافتن حیات در منظومه های بزرگ مستثنای این مناطق بود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکس مقابل: یک ستاره غول پیکر قرمز که همانند خورشید است. عکس از ناسا.



یک تیم بین المللی از منجمان و ستاره شناسان ارزیابی میکنند که به وجود آمدن حیات جدید در یک سیاره شدنی است در اطراف یک ستاره غول پیکر قرمز. دکتر برونز لوپز از رصد خانه لا کُتِر در فرانسه میگوید:

" نتایج حاصل به ما نشان داده است که جستجو و اکتشافات برای وجود حیات در خارج از منظومه ما و کره زمین باید سیاراتی در اطراف ستارگان پیر تر وجود داشته باشد تا این احتمال بیشتر شود."

دکتر لوپز و همکارانش حدس میزنند که بیشتر از 150 ستاره قرمز غول پیکر به اندازه کافی نزدیک اند و در فاصله 100 سال نوری از زمین قرار دارند. یک سال نوری فاصله ای است که در یک سال باید در سفر بود و در واقع شش تریلیون مایل! (یعنی 6000،000،000 مایل)

مکان،مکان،مکان!

یکی از راه های موفقیت آمیز زمین در فراهم آمدن زندگی و حیات روی آن مکانی است که در فاصله از خورشید دارد و به دور آن میگردد و قابلیت سکنی است. این محیط تقاطع های سطح از منظومه ی شمسی برای ایجاد کردن یک مرز میباشد که پیرامون جائی است که آب میتواند موجود باشد،به عنوان یک ماده روان و سیال در منظومه شمسی ما. در اصل یک پایستگی و ضرورت برای رشد و نِمُو حیات خیلی دورتر از خورشید و یخچالهای غریب آن آب در فضا تبخیر میشود و هرگز باز نمیگردد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سیاره ما در بخش قابل سکنای خورشید قرار دارد. بخشی که آب به عنوان یک ماده ی روان و مایع وجود دارد. عکس از ناسا.

در حالیکه زمین به خوبی در منطقه ای از حیات قرار گرفته، خورشید ما در حال بزرگ شدن است و روزی به یکی از ستاره های غول پیکر قرمز (Red Giant Stars) تبدیل خواهد شد.در آن روز بخش قابل سکنای آن با آن منبسط میشود،دگرگونی های مناطق مختلف هر کجا که آب مایع و سیال باشد میتواند به بیرون بریزد و حیات و توانایی زندگی در روی آن متوقف و روی سیاره ای دیگر شروع شود

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گر چه مریخ حالا خیلی خشک و بی روح و بی آب است،ولی این نشان میدهد که مریخ روزی شبیه امروز زمین بود. اگر چه حجم زیادی از آب را داشت و مکتشفان اعتقاد بر این دارند که ساختمان مریخ قبلا مثل زمین بوده. عکس از ناسا



نور خورشید،مریخ را برای زندگی ممکن است روزی در بر داشته باشد. فقط طرف بیرونی خورشید حیات و منطقه قابل سکنی را به خود محدود میکند. مریخ بقایای یک دنیای یخ زده است. این موضوع را به راحتی میتوان از جو نازک مریخ فهمید. هر چند که خورشید یک ستاره غول پیکر قرمز میشود.

در طی چندین بیلیون سال بعد از زمان حال، مریخ ممکن است رویدادی برای به وجود آمدن مکانی باشد. یعنی مریخ شاید در آینده قابل سکنی برای بیلیونها سال باشد. بنابر این حیات مریخی ممکن است در عرض چندین ثانیه اتفاق افتد. دکتر ویلیام دانچی در مرکز پرواز گِنارد ناسا در گرین بلت گفت : " در سال 2003،علائمی از مریخ دریافت شد که مبنا بر وجود یخ در فصلهای زمستان و بهار در مریخ بود."

دانشمندان در این شک دارند که این یخ آب یخ زده این توده قبلا برای انباشته شدن دریاچه ها و اقیانوس ها که هم اکنون خشک اند استفاده میشد یا نه! روزی در آینده،آب یخ زده در مریخ ممکن است در این حوزه های خشکیده این آب انباشته شود و دوباره آغاز گر حیاتی جدید در منظومه ی ما باشد.

غولهای قرمز دلیلی برای جستجوی حیات زمینی اطلاعات یکسان درست نشان میدهد. سیارات و قمر ها به دور خورشید های غول پیک قرمز میگردند. بیلیون ها سال پیش، این ستاره ها شبیه خورشد ما بودند.

تصورات واقعه ای به عنوان آشکار کردن این فرضیات:

یک ستاره ی خورشید گونه در غول قرمز منفجر میشود،سپس رشد زیاد و عجیب آنها باعث در خشش بیشتر آنها میشود. پر تو گرمای آنها از ستاره میرسد به یک ماه مرده یا یخ زده ماهواره ها صفحه ای از یخ را که در حال آب شدن است که در سراسر آن یخ پر میشودو دریاها و اقیانوس های گرم را میسازد مشاهده کردند.

منظره و فعل و افعالات آماده برای تولید حیاتی نو در اقیانوس ها و این ماه ها و قمر هاست. هم اکنون بر آورد میشود که بیش از 150 ستاره غول پیکر قرمز با فاصله 100 سال نوری از زمین وجود دارد و خیلی از آنها ممکن است سیاراتی داشته باشند که به دور آنها میگردند و شاید هر یک از آنها نیز دارای حیات باشند. آنوقت یک مرز جدید به سوی سیارات دارای حیات باز میشود.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر گرفته شده که نشان دهنده 90% آب یخ زده در مریخ است که تصویر موزاییکی مدار گرد وایکینگ را از یکی از قطب های مریخ نشان میدهد.


ماموریتی از طرف سازمان فضایی آمریکا(ناسا) با نام ماموریت کپلر (Kepler Mission) در حال ساخت است که امید ها برای کشف سیارات زمین گونه در بیرون از منظومه خورشیدی ما به سوی آن است. کپلر قرار است در سال 2007 آماده پرتاب به سوی فضا شود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مکتشفان بر آورد میکنند که زمان لازم است برای به وجود آمدن حیاتی جدید و فوق العاده با غولهای قرمز. ممکن است سیاراتی زمین گونه و دارای حیات وجود داشته باشند

[Renjer Babi]

دوربین مدارگرد مریخ که بر روی فضاپیمای نقشه‌بردار مریخ نصب شده است، نمایی نزدیک از آب‌راه‌های شکل‌گرفته در دیواره شمالی گودالی بدون نام را به‌تصویر کشیده است


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این گودال در 47.4 درجه جنوبی و 322.8 درجه غربی مریخ، در غرب هلاس پلانیشیا (Hellas Planitia) قرار گرفته است و حرکتی از اجرام سنگین (مانند رانش زمین) در ترکیب با جریان رودخانه‌ای موسمی ( آشغال‌های مملو از آب)، آب‌راه‌هایی را در سطح خشک سیاره سرخ پدید آورده است. آن‌طرف‌تر از این آب‌راه‌ها، در سمت چپ تصویر، تپه‌هایی از شن روان دیده می‌شود که آن‌ها هم با شبنم‌های زمستانی پوشیده شده‌اند. طول تصویر معادل 3 کیلومتر است و نمایی از زمستان مریخ را در نیم‌کره شمالی سیاره سرخ نشان می‌دهد

قشه‌بردار سراسری مریخ از سال1377 / 1998 بر گرد سیاره سرخ گردش می‌کند و هر چند روز اطلاعات دقیقی از توزیع غبار و دما در سراسر سیاره سرخ ارسال می‌کند. آزمایشگاه پیشرانش ناسا مسوولیت کنترل این فضاپیما را برعهده دارد

[Renjer Babi]

دانشمندان با استفاده از رادیو تلسکوپ VLBA برخورد بادهای ستاره ای قدرتمند را ردیابی کردند


اختر شناسان با استفاده از رادیو تلسکوپ VLBA(Very Long Baseline Array) حرکت منطقه ای شدیدی که بادهای قدرتمند دو ستاره غولپیکر با یکدیگر برخورد می کنند را ردیابی کردند.منطقه برخورد که مانند ستاره ها در حرکت است , قسمتی از یک جفت دو تائی , مدار هر کدام و اندازه گیری دقیق حرکت آنها , کلیدی بود برای گشودن اطلاعات جدید حیاتی در مورد ستاره ها و بادهای ستاره ای.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گرافیک قرار داده شده بر عکسی که توسط VLBA گرفته شده ومنطقه برخورد باد بر نمایی از مدار ستاره WR و همدم غولپیکرش را نشان میدهد (عکس توسط دوگرتی)



هر دو ستاره بسیار حجیم تر از خورشید ما هستند _ یکی در حدود 20 برابر و دیگری در حدود 50 برابر حجم خورشید هستند.ستاره ای با حجم 20, یک ستاره Wolf-Rayet(WR)نامیده می شود ک توسط بادی بسیار قوی از ذرات رانده شده از سطح اش به سمت خارج شناخته می شود.بیشتر ستارگان حجیم, باد خروجی نیرومندی دارند, اما یکی قدرت کمتری نسبت به دیگر ستاره WR دارد.دو ستاره قسمتی از یک سیستم هستند کهWR 140 نامیده می شود, ومدار هر کدامشان در یک مدار بیضی شکل و تقریبا به اندازه منظومه شمسی ما است.
منظره ذیذنی این سیستم , منطقه ای است که بادهای ستاره ها به هم برخورد و انتشار رادیوئی درخشانی را تولید می کنند.شین دوگرتی, ستاره شناس انستیتو هرتزبرگ اختر فیزیک در کانادا در این زمینه اظهار داشت:"ما قادر هستیم که این منطقه برخورد را که با مدار ستاره ها حرکت می کند ردیابی کنیم." دوگرتی و همکارش اکتشافشان را در مجله اختر فیزیک , به تاریخ10 آپریل ارائه دادند.
VLBA به دانشمندان این امکان را می دهد که حرکت منطقه برخورد باد را اندازه گیری کرده و سپس جزئیات مدارهای ستاره ای , و فاصله دقیق با سیستم را تعیین کنند.دوگرتی ادامه داد:"محاسبات جدید ما در مورد جزئیات مداری و فاصله ای , برای فهم ماهیت این ستاره های WR بسیار مهم و حیاتی هستند."

در سیستم WR 140 ستاره ها یک دور مداری را در 7.9 سال کامل می کنند.ستاره شناسان سیستم را برای یک سال و نیم پیگیری کردند.مارک کلاوسن از رصدخانه اخترشناسی رادیوئی ملی سوکورو در نیو مکزیکو اظهار داشت:"مردم مدلهای تئوریی برای این مناطق برخورد یافته اند,اما بنظر نمی آید که این مدلها برای آنچه مشاهدات ما نشان داده اند , مناسب باشد." وی افزود:"اطلاعات جدید در این سیستم باید متخصصان علوم نظری را با اطلاعات بسیار بهتری آماده سازد, برای تصحیح مدلشان از چگونگی نمو ستاره های WR و چگونگی عملکرد مناطق برخورد."

دانشمندان تغییراتی در سیستم ستاره ای مشاهده کردند.هنگامیکه توسط مدار ستاره ای در مسیرهایی که آنها را به نزدیکی مریخ از خورشید و به دوری نپتون از خورشید از یکدیگر می رساند , حمل می شدند.جزئیات تحلیل آنها , اطلاعات جدیدی بر قدرت باد ستاره WR داد.در برخی نقاط از مدار , منطقه برخورد باد , شدیدا امواج رادیوئی منتشر می کرد و در نقاط دیگر , دانشمندان نتوانستند منطقه برخورد را شناسائی کنند.ستاره های WR ستاره های غولپیکری , تقریبا به اندازه زمانی هستند که همانند یک ابرنواختر منبسط و منفجر خواهند شد.
کلاوسن افزود:"تلسکوپ دیگری در دنیا نیست که قادر باشد جزئیات آشکار شده توسط VLBA را مشاهده کند.این توانایی بی همتا , قابلیت تعیین حجم و خواص دیگری از ستاره ها را به ما داد, و ما را در پاسخگویی به برخی سئوالهای اساسی در مورد ذات ستاره های WR و چگونگی تکامل آنها , یاری خواهد رساند." ستاره شناسان قصد دارند که مشاهده WR 140 را برای ذرک تغییرات سیستم ادامه دهند,همچنانکه دو ستاره حجیم به دور زدن یکدیگر ادامه می دهند.

[Renjer Babi]

دانشمندان ناسا و کانزاس عقیده دارند که انقراضی عظیم در صدها میلیون سال قبل بر زمین می تواند توسط یک انفجار ستاره ای که انفجار اشعه گاما نامیده می شود , ایجاد شده باشد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

رصد خانه فضایی چابک


دانشمندان مدرک درستی بر دلیل انقراض کهن توسط چنین انفجار عظیمی ندارند.توانایی نظرشان ارائه مدل اتمسفری است دانشمندان محاسبه کردند که تشعشع اشعه کاما از یک انفجار ستاره ای نسبتا نزدیک , در برخورد با زمین برای فقط 10 ثانیه , توانست بیش از نیمی از لایه حفاظتی ازن اتمسفر را تهی سازد.بهبودی آن می توانست حداقل 5 سال زمان ببرد.با آسیب لایه ازن , تشعشع فرا بنفش از خورشید می توانست بیشتر زندگی بر خشکی و بر سطح اقیانوسها و دریاچه ها را نابود سازد و زنجیره غذائی را از هم بگسلد انفجار های اشعه گاما در کهکشان راه شیری ما , حقیقتا نادر هستند, اما دانشمندان تخمین می زنند که حداقل یکی از آنها که احتمالا در پیش از 5 بیلیون سال گذشته به زمین برخورد کرده, رخ
داده است.تصور بر آن است که زندگی بر روی زمین در حداقل 3.5 بیلیون سال گذشته پدیدار شده باشد.این تحقیق توسط یک فرضیه آستروبیولوژی در ناسا پشتیبانی می شود, تحلیلی کامل از "فرضیه انقراض جمعی"است که نخستین بار توسط اعضای تیم علمی در سپتامبر 2003 ارائه شد دکتر آدریان ملوت از بخش فیزیک و اختر شناسی دانشگاه کانزاس در این زمینه اظهار داشت :"وقوع یک انفجار پرتو گاما در حدود 6,000 سال نوری از زمین می توانست اثری مخرب بر حیات داشته باشد."وی افزود:"ما بدرستی نمی دانیم چه زمانی یکی از آن پرتو ها آمدند,اما نسبتا مطمئنیم که آن به زمین رسید و نشانه اش از بین رفت.چه چیز بیش از این شگفت انگیز است که فقط یک انفجار 10 ثانیه ای می تواند موجب سالها ویرانی لایه ازن شود."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان اظهار می دارند که انفجاری 10 ثانیه ای از پرتوهای گاما از سوی ستاره ای حجیم در حدود 6,000 سال نوری از زمین می توانست انقراض عمده ای را در صد ها میلیون سال قبل موجب شود.در این تصویر اشعه گاما در برخورد با زمین مشاهده می شود.(اشعه گاما نا مرئی است اما در این تصاویر کامپیوتری بصورت مشخص نمایان است






انفجارهای اشعه گاما , از انفجارهای بسیار قدرتمند شناخته شده اند.اکثرا از کهکشانهای دور بوقوع می پیوندند, و احتمالا در صد بیشتری از انفجارها توسط ستاره هایی با بیشتر از 15 مرتبه حجیم تر از خورشید ما ناشی می شوند.یک انفجار , دو پرتو از اشعه گاما در جهات مخالف یکدیگر گسیل می دارد که با سرعت در فضا پیش می روند توماس دانشجوی دکترا در دانشگاه کانزاس اظهار داشت که یک پرتوی گاما , شاید باعث انقراض 450 میلیون سال قبل باشد که باعث از بین رفتن 60 درصد از تمام بی مهرگان دریایی شد.زندگی بطور وسیعی در دریا محدود شد, اگرچه مدارکی از موجودات اولیه و گیاهان در این دوره زمانی وجود دارد در کار تازه ای , گروه تحقیقاتی , مدلهای کامپیوتری با جزئیات بسیار برای محاسبه اثرات انفجار اشعه گامای نزدیک, بر اتمسفر و اثرات آن بر زندگی بکار بردند توماس به همراه دکتر جکمن , از مرکز فضائی گدارد ناسا , اثر یک انفجار اشعه گاما را بر اتمسفر زمین محاسبه کردند.اشعه گاما , یک فرم از نور با انرژی بالاست, که می تواند ملکولهای نیتروژن (N2) را به اتمهای نیتروژن بشکافد, که آن هم با ملکولهای اکسیژن (O2) به فرم اکسید نیتریک (NO) واکنش می دهد.اکسید نیتریک , ازن (O3) را نابود می سازد و دی اکسید نیتروژن (NO2) را حاصل می دهد.دی اکسید نیتروژن سپس با اتم اکسیژن برای تبدیل به فرم NO وکنش خواهد داد.افزونی NO به این معناست که بیشتر ازن تخریب شده است.مدلهای کامپیونری نمایانگر اینست که بیش از نیمی از لایه ازن در طول هفته ها ویران می ماند و در طول 5 سال , حداقل 10 درصد هنوز آسیب دیده باقی می ماند پس از آن توماس و دانیل هوگان دانشجوی دوره لیسانس , اثر اشعه ماوراء بنفش را بر زمین محاسبه کردند.عمق دریا که حیات مختلفی را جای می دهد باید حفظ شده باشد.سطح دریا مکانی برای زندگی پلانکتونها و دیگر گونه های زیستی است , هر چند زنده نماندند.اما پلانکتونها بنیاد چرخه زندگی دریایی هستند
دکتر بروس لیبرمن , دیرین شناس دانشگاه تگزاس , نظری ارائه کرد که به موجب آن یک انفجار اشعه گاما دقیقا می توانست انقراض عظیمی را 200 میلیون سال قبل از دایناسورها سبب شود.یک دوره یخی متصور است که این انقراض را موجب شده است.اما یک انفجار اشعه گاما می توانست مرگی فوری را در ابتدا و همچنین می توانست تغییر قابل تئجهی بر درجه حرارت سطح زمین داشته باشد توماس اظهار داشت:"یک متغیر شناخته نشده در برآورد انفجارهای اشعه گاما ی موضعی وجود دارد."وی افزود:"انفجارهایی که ما امروزه کشف می کنیم به فاصله بیلیون ها سال قبل زمانی قبل از شکل گیری زمین سرچشمه گرفته اند. در میان بیلیونها ستاره در کهکشان ما , این یک شانس خوب است که توده ای نسبتا نزدیک منفجر شود و اشعه های گاما را بسوی ما گسیل کند."ماموریت چابک Swift با پرتابش در نوامبر 2004 آغاز شد که به تعییت برآورد انفجار تازه ای کمک خواهد کرد




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انفجارهای اشعه گاما که از پر قدرتترین انفجارهای شناخته شده در جهان هستند و بیشتر ازکهکشانهای دور و توسط ستارگانی با حجمی بیشتر از 15 برابر خورشید سرچشمه می گیرند.در این عکس برخورد اشعه گاما با جو زمین دیده می شود(پرتو گاما نا مرئی است و در این عکی کامپیوتری به رنگ قرمز دیده می شود)

[Renjer Babi]

رییس گروه مدیریت ماموریت شاتل فضایی دیسکاوری، جان شانون، در یکی از آخرین گفتگوهای مطبوعاتی خود فیلمی هشت ثانیه‌ای را پخش کرده است که برای نخستین بار، نمای پرواز یک شاتل فضایی را سوار بر مخزن خارجی سوخت نشان می‌دهد



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دوربینی که این مناظر باشکوه را ثبت کرده است، روی یکی از دو موشک دوقلوی سوخت جامد نصب شده بود. فیلم، زمانی را نشان می‌دهد که موشک‌های سوخت جامد از شاتل جدا می‌شوند و به سوی زمین سقوط می‌کنند. این دوربین به منظور ثبت سقوط احتمالی قطعات عایق روی بوستر موشک سوخت جامد نصب شده بود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر اول: شاتل، مخزن خارجی سوخت، لحظاتی پیش از جدا شدن موشک‌ها
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر دوم: موشک‌های دوقلوی سوخت جامد از شاتل دیسکاوری جدا می‌شوند. دودی که دیده می‌شود مربوط به انفجارهای کوچکی در اتصالات موشک‌ها به مخزن سوخت است که موجب جدایی این موشک‌ها شده است
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر سوم: ادامه جدا شدن موشک‌ها
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر چهارم: نمایی بی‌نظیر از پرواز شاتل و مخزن سوخن
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر پنجم: سرعت موشک سوخت جامد کاهش می‌یابد و جهت حرکتش آرام آرام تغییر می‌کند. این تغییرات سبب می‌شود زوایای دیگری از شاتل و مخزن دیده شوند.

[Renjer Babi]

مقامات رسمی ناسا اعلام کرده‌اند حفاظ حرارتی شاتل هیچ آسیبی ندیده است و فضاپیمای رفت و برگشت دیسکاوری از سلامت لازم برای بازگشت به زمین برخوردار است

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: گفتگوی مطبوعاتی سرنشینان ایستگاه فضایی بین المللی و فضانوردان شاتل دیسکاوری با خبرنگاران.



نزدیک به شش شبانه‌روز از پرتاب شاتل می‌گذرد، اما مهندسان و کارشناسان ناسا تمام این مدت در تلاش بودند تا با بررسی تصاویر دوربین‌های متعدد نصب شده روی شاتل، اطلاعات رسیده از حسگرهای مختلف شاتل، داده‌های رادارهای نیروی هوایی، تصاویر ارسالی سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی، تصاویر ویدیویی و داده‌های دوربین و حسگر لیزری مستقر در بازوی روباتیک شاتل از سلامت حفاظ حرارتی دیسکاوری اطمینان حاصل کنند. پیش‌از این، تصاویر ویدیویی تنها برخورد چند قطعه کوچک را در لحظات کم‌خطر پرواز ثبت کرده بودند.

تحلیل‌های کارشناسان نشان می‌دهد سرنشینان شاتل نیازی به راه‌پیمایی فضایی برای بازبینی یا تعمیر عایق‌های حرارتی ندارند. البته در پایان ماموریت شاتل، یک بازبینی نهایی نیز انجام خواهد شد تا مجوز نهایی برای جداشدن شاتل از ایستگاه فضایی بین‌المللی و بازگشت به زمین صادر شود. ماموریت شاتل تا روز تمدید شده است و اگر شرایط آب و هوایی برای فرود شاتل در مرکز فضایی کندی در فلوریدا مناسب باشد، دیسکاوری در 27 تیرماه به زمین باز خواهد گشت. پیش‌از این، سرنشینان شاتل از سلامت فضاپیمای دیسکاوری ابراز اطمینان کرده بودند. استفانی ویلسون، متخصص پرواز که نخستین ماموریت فضایی خود را انجام می‌دهد در ارتباطی مستقیم با خبرنگاران گفته بود: من کاملا اطمینان دارم که فضاپیمایی سالم و عاری از هرنوع آسیب دراختیار داریم


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در چند روز اخیر، تصاویری بدست آمد که عوارضی نامشخص و بحث‌برانگیز را در پوشش حفاظتی شاتل نشان می‌داد، اما بررسی‌های دقیق‌تر، آنها را بی‌خطر تشخیص داد. کارشناسان زمان زیادی را برای شبیه‌سازی و بررسی برآمدگی‌های دیده‌شده در بدنه شاتل سپری کردند تا بفهمند آیا این عوارض آن‌قدر خطرساز هستند که نیاز به راه‌پیمایی فضایی و تعمیر داشته باشند یا خیر. یکی از این برآمدگی‌ها در پوشش عایق پنجره روبروی شاتل قرار دارد و دیگری، شکاف‌پرکنی است که از میان سفال‌های ضدحرارتی شکم فضاپیما بیرون زده است. با این حال در روز شنبه، پیرس سلرز و مایک فوسیوم، قطعه اضافه‌شده به بازوی روباتیک کانادا را با موفقیت آزمایش کردند تا در صورت نیاز به راه‌پیمایی فضایی، بتوانند سوار بر آن به شکم شاتل دسترسی پیدا کنند و تعمیرات لازم را انجام دهند. تعمیر شاتل در مدار زمین، یکی از مهم‌ترین برنامه‌های آژانس فضایی ایالات متحده برای جلوگیری از بروز فاجعه‌ای همانند انفجار شاتل کلمبیا در زمستان 1381 است. بخشی از این تکنیک‌های تعمیر فضایی در پرواز سال گذشته شاتل دیسکاوری که نخستین پرواز پس از انفجار کلمبیا بود، آزمایش شده بود.
و اما روزهای سپری‌شده مردمان فضانشین
در طول چهار روزی که از الحاق شاتل دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌گذرد، شش فضانورد شاتل و سه سرنشین ایستگاه توانسته‌اند تجهیزات حیاتی ارسالی از زمین را از مدول لئوناردو تخلیه کنند. اما برنامه امروز آنها بسیار مهم است


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرح عکس: پمپ ذخیره توسط بازوی روباتیک جابجا می شود.

سرنشینان شاتل در ساعت 15:44 امروز دوشنبه 19 تیرماه، دومین راه‌پیمایی فضایی را آغاز کرده‌اند. در این راه‌پیمایی که قرار است شش و نیم ساعت به طول بیانجامد، پیرس سلرز و مایک فوسیوم در لباس فضایی ماموریت دارند یک پمپ ذخیره سامانه کنترل حرارتی را در خارج مدول کوئست نصب کنند و هم‌چنین، قرقره کابلی را که خطوط ارتباطی و برق بازوی روباتیک متحرک ایستگاه را فراهم می‌کند، تعویض کنند. اگر این تعویض کابل با موفقیت انجام شود، این بازوی روباتیک می‌تواند در طول ایستگاه حرکت کند و برای ماموریت‌های آینده ایستگاه فضایی آماده باشد. در اواخر سال گذشته، این بازو در عملیاتی انتحاری (!) ، کابل ارتباطی خود را قطع کرد. در این راه‌پیمایی، خلبان مارک کلی فعالیت‌های راه‌پیمایی فضایی را هدایت می‌کند؛ فرمانده استیون لیندسی سیستم‌های شاتل و دوربین‌های تصویربرداری را کنترل می‌کند و استفانی ویلسون و لیزا نواک، متخصصان پرواز، هدایت بازوهای روباتیک را برعهده دارند. آخرین خبرهای رسیده حاکی است پمپ ذخیره با موفقیت نصب شده و تعویض قرقره کابل آغاز شده است.
اما سرنشینان ایستگاه فضایی هم بی‌کار نیستند. فرمانده پاول وینوگرادوف، جف ویلیامز و توماس ریتر مخزن تدارکاتی چندمنظوره لئوناردو را با داده‌ها و نتایج آزمایش‌های علمی، وسایل اضافی و آشغال‌های جمع‌شده در ایستگاه فضایی پر می‌کنند. طبق برنامه قرار است دیسکاوری در روز جمعه، لئوناردو را بارگیری کند و برای بازگشت به زمین آماده شود.
سومین راه‌پیمایی فضایی شاتل برای روز چهارشنبه برنامه‌ریزی شده و قرار است فضانوردان با قرار دادن نمونه‌های از پیش آسیب‌دیده لایه‌های کربن مسلح در فضا، روش‌های تعمیر آنها را بیازمایند و شرایط تعمیر اضطراری شاتل را شبیه‌سازی کنند. لایه‌های کربنی مسلح، مواد مرکبی هستند که عایق‌های حرارتی لبه جلویی بال‌های شاتل را تشکیل می‌دهند. در حادثه انفجار شاتل کلمبیا در سال 1381، برخورد قطعه‌ای از عایق مخزن خارجی سوخت به کربن‌های مسلح بال چپ، آن را سوراخ کرد و در بازگشت شاتل به زمین، راه را برای ورود پلاسمای بسیار داغ به ساختار داخلی شاتل هموار کرد. با ذوب شدن ساختار داخلی بال چپ، تعادل شاتل به هم خورد و شاتل در انفجاری عظیم متلاشی شد.

در طول این سه سال و نیم، مهندسان ناسا و لاکهیدمارتین، سازنده مخزن خارجی سوخت، تغییرات زیادی را در این مخزن ایجاد کردند تا ابعاد عایق‌های جدا شده را محدود کنند. در پرتاب شاتل دیسکاوری، قطعات جدا هم بسیار کوچک بودند و هم بسیار دیرتر از زمانی جدا شدند که برای شاتل خطرساز باشند، از این رو مقامات رسمی از عملکرد مخزن سوخت بسیار خرسندند. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند با فرود موفیت‌آمیز شاتل دیسکاوری در 27 تیرماه، ماموریت‌های شاتل با شتاب بیشتری ادامه یابد و حتی یک ماموریت اضافی برای تعمیر تلسکوپ فضایی هابل اختصاص یابد!

[Renjer Babi]

هر کسی دیروز ریک لابرود، مدیر پرواز ایستگاه فضایی بین‌المللی را می‌دید، از پیراهن خیس‌عرق و قطرات درشت روی صورتش فرار می‌کرد! کسی نمی‌داند لابرود در طول آن شش ساعت و چهل و هفت دقیقه‌ای که فضانوردان دیسکاوری مشغول کار بودند چه کشید، اما وقتی دومین راه‌‌پیمایی فضایی با موفقیت به پایان رسید، او خوشحال‌ترین مرد مرکز فضایی کندی بود. او در گفتگویی مطبوعاتی به خبرنگاران گفت: من این سه سال اخیر را مشغول مهیا کردن این ماموریت بودم و امروز مهم‌ترین روز کاری‌ام بود. خیلی خوشحالم


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اما چرا این راه‌پیمایی فضایی این‌قدر مهم بود؟ پاییز گذشته، یکی از دو کابل ارتباطی نقاله بازوی روباتیک ایستگاه فضایی به‌طور تصادفی قطع شد. این نقاله می‌تواند بازوی روباتیک را روی یک تیر عظیم سلول‌های خورشیدی حرکت دهد، به‌طوری‌که بازوی روباتیک به همه جای ایستگاه دسترسی داشته باشد. نقاله متحرک طوری ساخته شده که حتی با یک کابل انتقال‌دهنده برق و اطلاعات نیز کار کند، اما قوانین ناسا تنها زمانی اجازه می‌دهد نقاله حرکت کند که هر دو کابل سالم باشند. کامل‌‌کردن ایستگاه فضایی بدون استفاده از بازوی روباتیک ایستگاه فضایی امکان‌پذیر نیست و اگر این ماموریت با شکست مواجه می‌شد، آینده ایستگاه فضایی هم با علامت سوال بزرگی روبرو می‌شد. کم‌ترین تاثیر این شکست احتمالی ، لغو شدن پرواز شهریورماه شاتل آتلانتیس و تاخیر در تکمیل ایستگاه فضایی بود.
شب گذشته ، پیرس سلرز و مایک فوسیوم شش ساعت و چهل و هفت دقیقه را بیرون ایستگاه فضایی به‌سر بردند تا مهم‌ترین بخش ماموریت شاتل را انجام دهند. آنها ابتدا پمپ ذخیره یک سیستم خنک‌کننده را از مخزن بار شاتل خارج کردند و آن را روی مدول کوئست نصب کردند. این پمپ که در در آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت، 635 کیلوگرم سنگینی داشت، اما سلرز که به‌تنهایی آن را بلند کرده بود، در مکالمه‌ای رادیویی اعلام کرد: متعادل نگه داشتن این خیلی خیلی ساده است. من خیلی راحتم!


فضانوردان سپس به سراغ نقاله متحرک بازوی روباتیک ایستگاه رفتند و قرقره کابل عظیم آن را عوض کردند
در لحظه‌ای از ماموریت، سلرز قرقره معیوب را در یک دست و قرقره سالم را در دست دیگر خود گرفته بود و این درحالی بود که هر یک از این قرقره‌ها در روی زمین 150 کیلوگرم وزن داشت! در این راه‌پیمایی خلبان مارک‌کلی وظیفه هدایت عملیات را برعهده داشت و لیزا نواک و استفانی ویلسون هدایت بازوهای روباتیک را برعهده داشتند. فرمانده استیو لیندسی هم بر سیستم‌های شاتل نظارت می‌کردندگ
پیش‌از این، سرنشینان شاتل در اولین راه‌پیمایی فضایی خود قطعه‌ای را روی این نقاله نصب کرده بودند تا از تکرار تصادفی این حادثه جلوگیری کند. مدیر پرواز ایستگاه فضایی نیز به خبرنگاران گفت چند ساعتی طول می‌کشد تا این نقاله آزمایش شود، اما مهندسان و کارشناسان ناسا بسیار خوش‌بین هستند. اطلاعات ارسالی از ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد غیر از یک دوربین تصویربرداری، اتصال دیگر بخش‌های این نقاله به‌خوبی کار می‌کند.
خوش‌بینی مقامات ناسا نسبت به پرواز شهریورماه آتلانتیس
در همین حال، جنب‌وجوش زیادی در بخش ماموریت آینده شاتل دیده می‌شود. فیل انگلاوف، رییس بخش مدیران پرواز ناسا گفته است موفقیت پرواز دیسکاوری تا به امروز سبب شده است مسوولان رده بالای ناسا نسبت به پرواز شاتل آتلانتیس در هفته اول شهریورماه بسیار خوش‌بین باشند و دستورات لازم را برای تسریع عملیات صادر کنند. او در گفتگو با خبرنگاران گفت: دیسکاوری نیمی از ماموریت خود را با موفقیت پشت سر گذاشته و ایمنی پرواز برگشت هم تایید شده است. شاتل در سلامت کامل به‌سر می‌برد، هیچ مشکل بخصوصی نداریم و همه‌چیز تحت کنترل است. تنها نگرانی موجود، دومین عملیات راه‌پیمایی فضایی بود که آن هم با موفقیت انجام شد. اگر مشکل بخصوصی پیش نیاید، پس از فرود دیسکاوری همه تلاشمان را برای پرتاب آتلانتیس در زمان مقرر به‌کار خواهیم گرفت.
برنامه اولیه شاتل دیسکاوری در ماموریت STS-115 به ترتیب زیر است:
26 تیر فرود دیسکاوری
3 مرداد آتلانتیس به ساختمان اتصال مجموعه پروازی منتقل می‌شود (این تاریخ ممکن است تغییر کند )
5 مرداد خودروی حمل مجموعه پروازی به سکوی پرتاب منتقل می‌شود (این تاریخ ممکن است تغییر کند )
16 مرداد سرنشینان ماموریت STS-115 به مرکز فضایی کندی وارد می‌شوند
17 مرداد آزمایش سیستم شمارش معکوس
18 مرداد جلسه پرسش و پاسخ فضانوردان روی باند فرود شاتل
19 مرداد پایان آزمایش سیستم شمارش معکوس
20 مرداد جلسه مختصر پیش از پرواز در مرکز فضایی جانسون
24 مرداد آغاز جلسه دوروزه مدیران ناسا برای بررسی ایمنی پرواز آتلانتیس
25 مرداد پایان جلسه و اعلام زمان رسمی پرتاب دیسکاوری از سوی مدیر ناسا
3 شهریور آغاز شمارش معکوس
6 شهریور پرتاب برنامه‌ریزی شده در ساعت 4:04 بعدازظهر به وقت محلی (23:34 ششم شهریور به‌وقت تهران)
22 شهریور پایان فرصت پرواز شاتل آتلانتیس

شش تا هفت هفته بیشتر برای آخرین مراحل آماده کردن شاتل آتلانتیس باقی نمانده و آخرین روزهای ماموریت شاتل دیسکاوری برای این ماموریت و دیگر ماموریت‌های پرواز شاتل بسیار تعیین‌کننده است. سرنشینان شاتل، امروز را به نقل و انتقال تجهیزات ایستگاه فضایی به درون مخزن چندمنظوره لئوناردو می‌گذرانند و فردا آخرین راه‌پیمایی فضایی خود را انجام خواهند داد. در این ماموریت مهم که مدیران پرواز شاتل حاضر شدند به‌خاطرش زمان پرتاب را دو روز به تعویق بیاندازند، فوسیوم و سلرز به آزمایش مهارت‌های تعمیر پوشش حرارتی لبه جلویی بال‌های شاتل خواهند پرداخت
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

صبح امروز لیگ نجوم Astronomical League ، با ارسال نامه ای به مسول کمیته برگزاری روز نجوم انجمن نجوم ایران – شاخه اماتوری ، اعلام کرد مجموعه فعالیتهای انجام گرفته در روز نجوم سال 2006 در ایران را شایسته عنوان گسترده ترین و بهترین مراسم برگزار شده و دریافت جایزه اصلی روز نجوم 2006 تشخیص داده شده است.


بدین ترتیب مراسم برگزار شده در روز و هفته جهانی نجوم در ایران که امسال با گستردگی فوق العاده بالایی نسبت به سالهای گذشته در سراسر کشور برگزار شد از سوی برگزار کننده اصلی این مراسم در جهان ، به عنوان بهترین بزرگداشت نجوم و ترویج آن در جهان انتخاب شد.
امسال مجموعه وسیعی از فعالیتهای عمومی و ترویجی نجوم در این روز برگزار شد و با هماهنگیها و پیگیریهای انجام شده دهها مرکز در سراسر ایران با شور و علاقه در این مراسم مشارکت جستند.
اینک جایزه اتحادیه نجوم ،قدردانی است برای همه علاقمندان نجوم در ایران که در هفته نجوم در سال جاری با علاقه و پشتکار فراوان از هر امکاناتی که داشتند بهترین استفاده را کردند تا این دانش را به میان مردم ببرند.
پیش از این و در سال 2004 نیز گروهی از دانش اموزان دبیرستان فرزانگان تهران، جایزه بهترین ایده در برگزاری روز نجوم را از آن خود کرده بودند و بدین ترتیب اینک نام ایران به نام با اعتباری درترویج نجوم بدل شده است.



خبر کامل : [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Marichka]

دانشمندان ناسا و کانزاس عقیده دارند که انقراضی عظیم در صدها میلیون سال قبل بر زمین می تواند توسط یک انفجار ستاره ای که انفجار اشعه گاما نامیده می شود , ایجاد شده باشد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

رصد خانه فضایی چابک


دانشمندان مدرک درستی بر دلیل انقراض کهن توسط چنین انفجار عظیمی ندارند.توانایی نظرشان ارائه مدل اتمسفری است دانشمندان محاسبه کردند که تشعشع اشعه کاما از یک انفجار ستاره ای نسبتا نزدیک , در برخورد با زمین برای فقط 10 ثانیه , توانست بیش از نیمی از لایه حفاظتی ازن اتمسفر را تهی سازد.بهبودی آن می توانست حداقل 5 سال زمان ببرد.با آسیب لایه ازن , تشعشع فرا بنفش از خورشید می توانست بیشتر زندگی بر خشکی و بر سطح اقیانوسها و دریاچه ها را نابود سازد و زنجیره غذائی را از هم بگسلد انفجار های اشعه گاما در کهکشان راه شیری ما , حقیقتا نادر هستند, اما دانشمندان تخمین می زنند که حداقل یکی از آنها که احتمالا در پیش از 5 بیلیون سال گذشته به زمین برخورد کرده, رخ
داده است.تصور بر آن است که زندگی بر روی زمین در حداقل 3.5 بیلیون سال گذشته پدیدار شده باشد.این تحقیق توسط یک فرضیه آستروبیولوژی در ناسا پشتیبانی می شود, تحلیلی کامل از "فرضیه انقراض جمعی"است که نخستین بار توسط اعضای تیم علمی در سپتامبر 2003 ارائه شد دکتر آدریان ملوت از بخش فیزیک و اختر شناسی دانشگاه کانزاس در این زمینه اظهار داشت :"وقوع یک انفجار پرتو گاما در حدود 6,000 سال نوری از زمین می توانست اثری مخرب بر حیات داشته باشد."وی افزود:"ما بدرستی نمی دانیم چه زمانی یکی از آن پرتو ها آمدند,اما نسبتا مطمئنیم که آن به زمین رسید و نشانه اش از بین رفت.چه چیز بیش از این شگفت انگیز است که فقط یک انفجار 10 ثانیه ای می تواند موجب سالها ویرانی لایه ازن شود."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان اظهار می دارند که انفجاری 10 ثانیه ای از پرتوهای گاما از سوی ستاره ای حجیم در حدود 6,000 سال نوری از زمین می توانست انقراض عمده ای را در صد ها میلیون سال قبل موجب شود.در این تصویر اشعه گاما در برخورد با زمین مشاهده می شود.(اشعه گاما نا مرئی است اما در این تصاویر کامپیوتری بصورت مشخص نمایان است






انفجارهای اشعه گاما , از انفجارهای بسیار قدرتمند شناخته شده اند.اکثرا از کهکشانهای دور بوقوع می پیوندند, و احتمالا در صد بیشتری از انفجارها توسط ستاره هایی با بیشتر از 15 مرتبه حجیم تر از خورشید ما ناشی می شوند.یک انفجار , دو پرتو از اشعه گاما در جهات مخالف یکدیگر گسیل می دارد که با سرعت در فضا پیش می روند توماس دانشجوی دکترا در دانشگاه کانزاس اظهار داشت که یک پرتوی گاما , شاید باعث انقراض 450 میلیون سال قبل باشد که باعث از بین رفتن 60 درصد از تمام بی مهرگان دریایی شد.زندگی بطور وسیعی در دریا محدود شد, اگرچه مدارکی از موجودات اولیه و گیاهان در این دوره زمانی وجود دارد در کار تازه ای , گروه تحقیقاتی , مدلهای کامپیوتری با جزئیات بسیار برای محاسبه اثرات انفجار اشعه گامای نزدیک, بر اتمسفر و اثرات آن بر زندگی بکار بردند توماس به همراه دکتر جکمن , از مرکز فضائی گدارد ناسا , اثر یک انفجار اشعه گاما را بر اتمسفر زمین محاسبه کردند.اشعه گاما , یک فرم از نور با انرژی بالاست, که می تواند ملکولهای نیتروژن (N2) را به اتمهای نیتروژن بشکافد, که آن هم با ملکولهای اکسیژن (O2) به فرم اکسید نیتریک (NO) واکنش می دهد.اکسید نیتریک , ازن (O3) را نابود می سازد و دی اکسید نیتروژن (NO2) را حاصل می دهد.دی اکسید نیتروژن سپس با اتم اکسیژن برای تبدیل به فرم NO وکنش خواهد داد.افزونی NO به این معناست که بیشتر ازن تخریب شده است.مدلهای کامپیونری نمایانگر اینست که بیش از نیمی از لایه ازن در طول هفته ها ویران می ماند و در طول 5 سال , حداقل 10 درصد هنوز آسیب دیده باقی می ماند پس از آن توماس و دانیل هوگان دانشجوی دوره لیسانس , اثر اشعه ماوراء بنفش را بر زمین محاسبه کردند.عمق دریا که حیات مختلفی را جای می دهد باید حفظ شده باشد.سطح دریا مکانی برای زندگی پلانکتونها و دیگر گونه های زیستی است , هر چند زنده نماندند.اما پلانکتونها بنیاد چرخه زندگی دریایی هستند
دکتر بروس لیبرمن , دیرین شناس دانشگاه تگزاس , نظری ارائه کرد که به موجب آن یک انفجار اشعه گاما دقیقا می توانست انقراض عظیمی را 200 میلیون سال قبل از دایناسورها سبب شود.یک دوره یخی متصور است که این انقراض را موجب شده است.اما یک انفجار اشعه گاما می توانست مرگی فوری را در ابتدا و همچنین می توانست تغییر قابل تئجهی بر درجه حرارت سطح زمین داشته باشد توماس اظهار داشت:"یک متغیر شناخته نشده در برآورد انفجارهای اشعه گاما ی موضعی وجود دارد."وی افزود:"انفجارهایی که ما امروزه کشف می کنیم به فاصله بیلیون ها سال قبل زمانی قبل از شکل گیری زمین سرچشمه گرفته اند. در میان بیلیونها ستاره در کهکشان ما , این یک شانس خوب است که توده ای نسبتا نزدیک منفجر شود و اشعه های گاما را بسوی ما گسیل کند."ماموریت چابک Swift با پرتابش در نوامبر 2004 آغاز شد که به تعییت برآورد انفجار تازه ای کمک خواهد کرد




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انفجارهای اشعه گاما که از پر قدرتترین انفجارهای شناخته شده در جهان هستند و بیشتر ازکهکشانهای دور و توسط ستارگانی با حجمی بیشتر از 15 برابر خورشید سرچشمه می گیرند.در این عکس برخورد اشعه گاما با جو زمین دیده می شود(پرتو گاما نا مرئی است و در این عکی کامپیوتری به رنگ قرمز دیده می شود)

سلام
ممنونم از اين تاپيك خيلي جذابي كه ايجاد كردين بابك عزيز.
اين مطلب خيلي به نظرم جالب اومد. يعني قبل از دايناسورها و انقراض اونها بعد از عصر يخبندان باز هم يه انقراض سرتاسري در زمين وجود داشته با منشا پرتوي گاما؟ پس تعداد گونه هاي منقرض شده تا حالا بنابر اين فرضيه بايد خيلي بيشتر از چيزي باشه كه تخمين زده ميشه.

بازم ممنون
موفق باشي :)

[Renjer Babi]

سلام
خواهش می کنم
درسته البته فقط این یه نظریه است حالا باید یه چند سالی روش کار کنن تا به قطعیت برسه. :sad:
اگه تا چند سال دیگه من و این تاپیک زنده بودیم شاید مقاله ای درباره به قطعیت رسیدن این خبر اینجا گزاشتم :tongue:
قربانت
بابک ;)

[Renjer Babi]

پس از 6 دوره برگزاری موفق ماراتن مسیه ایران که به شکل ملی و با حضور رصدگران برجسته کشور برگزار شد و با انجام بررسی های گوناگونی که در مورد مسابقه های مشابه در سایر کشورها به عمل آمد، شاخه اماتوری انجمن نجوم ایران پیشنهاد جدیدی را برای برگزاری رقابتی رصدی که با شرایط آب و هوایی ایران تطبیق داشته باشد و به نوعی یادآور رصدگران بزرگ تمدن ایرانی باشد را در دستور کار خود قرار داد.


در جریان پنجمین ماراتن مسیه ایران در خرانق یزد که به دلیل شرایط نامناسب جوی امکان انجام رصد فراهم نشد، داوران که سعی شده بود از بهترین رصدگران کشور انتخاب شوند ، در نشستی همگی با اصل این ایده موافقت کردند و بررسیهای بعدی آن آغاز شد . از همان ابتدا مشخص بود که این رقابت نامی جز رصد گر بزرگ ایرانی را بر خود نخواهد داشت و بدین ترتیب ایده اولیه رقابت رصدی صوفی شکل گرفت. در این رقابت که زمان برگزاری ان ، اواخر تابستان هر سال مشخص شده است ، مجموعه ای از اجرام فهرست مسیه و اجرام سایر فهر ستها به انضمام 9 جرم غیر ستاره ای که صوفی آنها را در فهرست خود آورده است وجود خواهد داشت . البته در نخستین رقابت 2 جرم از 9 جرم صوفی به دلیل عرض بالای محل برگزاری دیده نخواهند شد اما از سالهای بعد و انتقال محل برگزاری به یکی از رصد گاههای عبدالرحمن صوفی در جنوب کشور تمامی این اجرام در فهرست قرار می گیرند. شاخه آماتوری 2 هدف اصلی را از سامان دهی این رقابت دنبال می کند، نخست افزایش امادگی و توانایی رصدگران اجرام عمق آسمان ایران و دوم زنده نگاه داشتن نام مفاخر علمی و فرهنگی کشور. شاخه اماتوری انجمن نجوم ایران امیدوار است این رقابت را در سالهای تی تبدیل به رقابتی بین المللی کندتا فرصتی فراهم شود که رصدگران ایرانیو خارجی بتوانند ضمن آشنایی با یکدیگر و انتقال تجربه های خود شبی را زیر اسمان پرستاره ایران به رقابتی دوستانه بپردازند و نام عبدالرحمن صوفی رازی رصد گر برجسته ایرانی و نویسنده کتاب صور الکواکب را زنده نگاه دارند. عبدالرحمن صوفی با رصد و ثبت برخی اجرام غیر ستاره ای برای نخستین بار تفکیکی میان این اجرام و ستارگان قرار داد و همچنین به تصحیح جدول های یونانی ستارگان پرداخت. دنیای علم به پاس رصدهای چشمگیر و دقیق صوفی نام دهانه ای از دهانه های ماه را به او اختصاص داده است. نخستین دوره رقابت صوفی که امید می رود در سالهای بعد با همین نام تبدیل به رقابتی بین المللی شود، در روزهای 2 و 3 شهریور در نزدیکی تهران برگزار خواهد شد و از سالهای بعد به شهرهای جنوبی کشور منتقل می شود. به زودی فهرست کامل اجرام، راهنمای رصد ، اسامی داوران نخستین دوره و فرم ثبت نام بر روی سایت شاخه آمتوری انجمن نجوم ایران درج خواهد شد و علاقمندان می تونند با تکمیل فرم ثبت نام برای شرکت در این رقابت آمادگی خود را اعلام کنند


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سیاه‌چاله‌های جهان آغازین، برخی قوانین فیزیک را دور زدند تا بتوانند به‌سرعت رشد کنند و به ابعاد بزرگتر دست پیدا کنند. با این یافته یکی از قدیمی‌ترین معماهای سیاه‌چاله‌ها حل شده است، این‌که سیاه‌چاله‌های بسیار سنگین چگونه توانسته‌اند این‌قدر سریع در آغاز جهان تشکیل شوند



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: جت‌هایی از ماده که به رنگ صورتی نمایش داده شده است، از یک جفت سیاه‌چاله ابرسنگین در خوشه کهکشانی آبل400 به بیرون فوران می‌کنند. این تصویر ترکیبی از تصاویر پرتوی ایکس رصدخانه فضایی چاندرا و تصاویر رادیویی VLA است.




مارتا ولونتری و مارتین ریس، اخترفیزیک‌دانان دانشگاه کمبریج در جدیدترین تحلیل‌های خود تمام عوامل مهم تاثیرگذار در رشد سیاه‌چاله‌ها را درنظر گرفته‌اند و نشان داده‌اند که رشد بسیار سریع سیاه‌چاله‌ها غیرممکن نیست. دلیل این پدیده هم احتمالا این است که این موجودات، حتی تابش‌هایی را که به‌هنگام بلعیدن مواد اطراف تولید می‌شوند، جذب می‌کنند و از بروز یک انفجار مخرب جلوگیری می‌کنند.
معمای رشد سریع سیاه‌چاله‌ها زمانی مطرح شد که اخترشناسان توانستند ابر سیاه‌چاله‌های بسیار عظیمی را در مرزهای جهان قابل رویت رصد کنند که هریک میلیاردها برابر خورشید سنگینی داشته‌اند. این درست که سیاه‌چاله‌ها نامریی هستند، اما موادی که به‌درونشان سقوط می‌کند، در اثر اصطکاک داغ می‌شوند و پرتوهای پرقدرت ایکس ساطع می‌کنند. این تابش‌های بسیار پرانرژی از دور، شبیه به ستارگان به‌نظر می‌رسد و از این رو، اخترشناسان آنها را اختروش نام نهاده‌اند.
دانشمندان تا به امروز نمی‌توانستند توضیح دهند که این سیاه‌چاله‌ها چطور توانسته‌اند این همه ماده را در شرایطی جمع‌آوری کنند که زمان زیادی از مهبانگ نگذشته بود. یکی از راه‌حل های پیشنهادی این است که سیاه‌چاله‌های آغازین به شکلی توانسته‌اند از سد یکی از مهم‌ترین قوانین محدودکننده فیزیک اجرام آسمانی عبور کنند. این قانون که حد ادینگتون نام دارد، رشد اجرامی را که با جذب مواد بزرگ می‌شوند، محدود می‌کند. حد ادینگتون در سیاه‌چاله‌ها، به این شکل است که اگر سیاه‌چاله‌ای مواد اطرافش را خیلی سریع ببلعد، قرص برافزایشی مواد بسیار داغ می‌شود و چنان انرژی عظیمی را آزاد می‌کند که عملا منفجر می‌شود و چیزی برای جذب شدن باقی نمی‌گذارد؛ بنابراین رشد سیاه‌چاله متوقف می شود.
برخی از فیزیک‌دانان حدس زده بودند که احتمالا سیاه‌چاله راهی برای فرار از حد ادینگتون پیدا کرده است، بدین شکل که انرژی ساطع شده از قرص برافزایشی را پیش از آن‌که فرصتی برای متلاشی کردن قرص داشته باشد، می‌بلعد! به‌نظر آنها، در داخلی‌ترین بخش‌های قرص که بسیار چگال هم هستند، پرتوهای ایکس مرتب با مواد برخورد می‌کنند و شرایط بسیار دشواری را برای فرار به فواصل دورتر تجربه می‌کنند، تا آن‌که درنهایت مانند دیگر مواد اطراف به کام بی‌انتهای سیاه‌چاله فرو می‌افتند.
اما این فقط یک حدس بود و مشخص نمی‌کرد آیا این سیاه‌چاله‌ها می‌توانند آن‌قدر سریع رشد کنند که دیگر محدودیت‌ها را هم بشکنند یا خیر؛ به‌ عنوان مثال، زیاد پیش می‌آید که ابرهای غنی از مواد خام، این مهمان مفت‌خور را بیرون می‌کنند و در نتیجه سیاه‌چاله‌ها به فضای میان ستاره‌ای پرتاب می‌شوند. در فضای میان ستاره‌ای هم که چیزی برای خوردن پیدا نمی‌شود و رشد سیاه‌چاله متوقف می‌شود.
اما تحیل‌های ولونتری و ریس نشان داده است که اگر آهنگ بیرون شدن سیاه‌چاله‌ها از کهکشان‌های میزبان نسبتا اندک باشد، این سیاه‌چاله‌ها از سرعت کافی برای رشد برخوردارند. البته شرایط دیگری هم برای درست بودن این پیش‌بینی لازم است که دانشمندان در حال بررسی درستی آنها هستند.

[Renjer Babi]

یک منطقه غیر عادی بر روی مریخ ، که شاید در اثر جریان های آتشفشانی یا باران خاکستر بوجود آمده و بعدها توسط جریان آب فرسایش یافته باشد ، کشف شد .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این تصویر که توسط دوربین استریو وضوح بالای(HRSC)مریخ نورد سازمان فضایی اسا گرفته شده است ، بخش هایی از گودال ها و نواحی دریا مانند در مرز سرزمین های پست و مرتفع مریخ را نشان می دهد .وضوح تصویر 13متر بر پیکسل می باشد .بسیار جالب است که اختلاف ارتفاع بین سرزمین های مرتفع و پست حدود 5000 متر می با شد . بنابر این مرز بین این دو ناحیه شیب زیادی دارد . اما عاملی که چنین اختلاف ارتفاعی را بر روی مریخ ایجاد کرده است جزء سؤال های بدون پاسخ این سیاره باقی می ماند .
مرز بین نواحی آتشفشانی و گودال های دریا مانند، " آمازونیس سولسی " نامیده می شود . این توافق بین دانشمندان وجود دارد که ماده تشکیل دهنده نواحی دربا مانند خاکسترهای ته نشین شده آتشفشانی می باشد . دیواره های این گودال ها با جریان های گدازه ای پوشیده شده است . عکس ها نشان می دهد که فرسایش آب قبل از ته نشین شدن مواد آتشفشانی پایان یافته است .
سپس در اثر برخورد یک " بولید " به نزدیکی این سطح جریان های سیالی مانند آب که در زیر سطح پوسته قرار داشته اند به بیرون فوران می کنند . بولید ها اجسام آسمانی هستند که ممکن است با سطح سیاره برخورد کنند .

[Renjer Babi]

برای نخستين بار دو تيم از ستاره شناسان نور اشيايی را در خارج از منظومه شمسی رديابی کرده اند که به اعتقاد بسياری از دانشمندان متعلق به سياراتی است که حول ساير ستارگان می گردند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اين نخستين بار است که "سيارات خارجی"، يعنی سياراتی که در اطراف ستارگانی غير از خورشيد سير می کنند، مستقيما مشاهده می شوند.

اين دو سياره "HD 209458b" و "TrES-1" نامگذاری شده اند.از زمانی که منجمان به وجود نخستين سياره خارجی پی بردند ده سال می گذرد. از آن زمان تاکنون بيش از 100 سياره کشف شده است. اما وجود آنها تنها به طور غيرمستقيم يعنی از طريق تاثير قوه جاذبه آنها بر ستارگانی که دور آنها می گردند استنباط می شود.اکنون دو تيم مستقل از منجمان در آمريکا با استفاده از تلسکوپ فضايی اسپيتزر ناسا، تشعشعات فروسرخی را در همان مسيری که دو ستاره نورانی قرار گرفته است رديابی کرده اند. اخترشناسان از قبل نتيجه گيری کرده بودند اين دو ستاره دارای سيارات هستند.

در هر دو مورد، زمانی که سياره به عنوان بخشی از گردش مداری خود، پشت ستاره مرکزی پنهان می شود به ميزان خفيفی از درخشش منظومه کاسته می شود. اين به آن معنی است که اين سيارات خود درخشان هستند و نوری اضافی توليد می کنند که توسط تلسکوپ رديابی شده است.پی بردن به اين موضوع با يک حيله علمی ممکن شد. دانشمندان ابتدا با استفاده از تسلکوپ اسپيتزر مجموع تشعشعات نور مادون قرمز ستاره و سياره آن را اندازه گرفتند.سپس زمانی که سياره پشت ستاره قرار گرفت، منجمان بار ديگر نور ماون قرمز برآمده از ستاره را اندازه گيری کردند.حاصل تفاضل نوری رصد دوم از رصد اول در واقع نوری است که از سياره ساطع می شود.


بی شباهت به زمين

درخشندگی شديد اين سيارات ناشی از نزديکی آنها به ستاره مرکزی است که آنها را داغ می کند به طوری که به گفته پژوهشگران درجه حرارت آنها به هزار درجه سانتيگراد می رسد.

اينها سيارات متورم گازی از نوع مشتری هستند و بعيد است ميزبان موجودات زنده باشند.ما دانشمندان اميدوارند همزمان با بهبود فن آوری در دراز مدت بتوانند نور سياراتی را که به زمين شباهت بيشتری دارند رويت و علائم حيات را در بخش های دورافتاده کهکشان راه شيری کشف کنند.نتايج اين تحقيقات در مقاله ای در شماره جاری مجله "نيچر" تشريح شده است.دکتر ديويد شاربونه، از مرکز اخترفيزيک هاروارد-اسميتسونيان در ماساچوست يکی از اعضای تيم های تحقيق و نويسنده اين مقاله گفت: "واقعا معرکه است. از تقريبا ده سال پيش، يعنی زمانی که نخستين سيارات خارجی کشف شدند، در جستجوی چنين نوری بوديم."تاکنون تقريبا 130 سياره در اطراف ساير ستاره ها کشف شده است.دکتر الن باس، از موسسه کارنگی در واشنگتن گفت: "سال 1995 مصادف با آغاز عصر کشف سيارات خارجی بود.""اما 2005 به عنوان سالی که در آن نخستين شواهد قدرتمند رديابی نور سياره ای خارجی به دست آمد، در کتاب های تاريخ و متون درسی ثبت خواهد شد.""به سختی می توان باور کرد در ده سال گذشته چقدر پيشرفت کرده ايم."دکتر شاردونه نيز گفت: "هدف ما از مطالعه سياراتی که حول ساير ستاره ها می گردند در واقع اين است که ببينم آيا منظومه شمسی ما نمونه ای واقعا استثنايی است يا همه گير.""HD 209458b" که "اوسيريس" لقب گرفته است حول ستاره ای در فاصله 153 سال نوری از زمين در صورت فلکی "اسب بالدار" می گردد. اين سياره هر سه روز و نيم يک بار در مداری به شعاع تقريبا هفت ميليون کيلومتر حول ستاره مادر گردش می کند.

"TrES-1" حتی دورتر است و در فاصله 489 سال نوری از زمين حول ستاره ای در صورت فلکی بربط می گردد. اين سياره هر سه روز يک بار در مداری به شعاع تقريبا شش ميليون کيلومتر دور می زند.برای مقايسه، فاصله زمين از خورشيد زمين 149 ميليون کليومتر است و هر 365 روز يک بار دور آن می گردد.

[Renjer Babi]

از سال 2009م حدود300میلیون کهکشان برای بررسی تاریخچه جهان ودرک بهتر انرژی تاریک مورد مطالعه قرار خواهد گرفت .


در این بررسی قصد برآن است که بر روی نیروی اسرارآمیزی که باعث ایجاد شتاب مثبت عالم شده است، تحقیق انجام شود .این 300 میلیون کهکشان حدود دو سوم کل عالم را تشکیل می دهند. این پروژه ،

DES (مطالعه انرژی تاریک) نام گرفته است .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بنابر فیزیک نظری ، انرژی تاریک حدود %70 عالم را پر کرده است . انرژی تاریک، بعبارتی ظهور مجدد ثابت کیهان شناسی در معادلات اینشتین است . دکتر واین هو ، استاد نجوم واخترفیزیک، می گوید:« وجود شتاب مثبت این ضرورت را ایجاد می کند که گرانش به صورت دافعه عمل کند . اما این قابل قبول نیست . برای حل مشکل باید به سراغ فیزیک بنیادی رفت .»

DES پروژه مشترک دانشگاه های شیکاگو،کینگدام ،برکلیو آزمایشگاه های شتاب دهنده فرمی ، لارنس برکلی و سروتولو با بوجه ای بالغ بر 20 میلیون دلار می باشد . این پروژه یک دوربین 520 پیکسلی بر روی تلسکوپ 4متری بلانکو، واقع در شیلی، نصب کرده است . این بزرگترین دوربین اپتیکال در سراسر دنیا می باشد که 10 مرتبه دوربین های دیگر از آسمان عکس برداری می کند .

دکتر فریمن می گوید : «اولین مرحله کار، شمارش خوشه های کهکشانی است » .با استفاده از تلسکوپ رادیویی SPT،در قطب جنوب ،خوشه های کهکشانی که اشعه های کیهانی را از شکل معمول شان خارج می کنند ، آشکار می شوند. روش دوم ، اندازه گیری مقیاس کیهانی با استفاده از عدسی های گرانشی است . اگر مقدار دقیق جرم و فاصله این خوشه ها بطور دقیق مشخص شود ، درصد دقیق انرژی تاریک نیز مشخص می شود.

[Renjer Babi]

اختر فیزیکدان های دانشگاه پن استیت تصور می کنند که اثر خمش نور در حوزه گرانشی سیاهچاله ها ممکن است مانع مطالعه لحظات آغاز عالم شود .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


سیاهچاله ها همه اجسام اطرافشان را به درون خود می کشند . علاوه بر این ،این چاههای گرانشی قوی بر روی امواج الکترومغناطیس نیز اثر می گذارند .

امواج الکترومغناطیس در مسیر حرکت شان تحت تأثیر ماده محیط قرار می گیرند . مواد با ضریب شکست منفی اثری کاملا متفاوت با مواد با ضریب شکست مثبت دارند . ماده معمولی دارای ضریب شکست مثبت است . این نوع مواد( مثل آب ، شیشه و ... ) پرتو را در همان راستای حرکتش جابجا می کند . اما مواد با ضریب شکست منفی پرتو را در خلاف جهت حرکتش جابجا می کند .

قبلا لاختاکیا و مکی از دانشگاه ادینبروگ با استفاده از نسبیت خاص اینشتین شکست امواج الکترومغناطیس داخل مواد را مطالعه کردند . آنها دریافتند که شکست منفی می تواند برای یک ناظر در حال حرکت با سرعت بسیار بالا رخ دهد . بعدها نشان داده شد که در فضای خارج نیازی به وجود شکست منفی نیست . در عوض وقتی پرتو از داخل میدان گرانشی یک جسم بسیار پر جرم ، مانند سیاهچاله چرخان ، عبور کند ، وجود شکست منفی ممکن می شود .

اما سندی ستیاوان از دانشگاه ادینبروگ نشان داد که در حوزه نسبیت عام یک ناظر در اطراف یک سیاهچاله چرخان ناحیه به نام ارگوسفیر( نیروکره) وجود دارد که در آن امواج الکترومغناطیس بدلیل شکست منفی خمیده می شوند . این یافته جدید در 7 مارس در مجله فیزیک لتر A به چاپ رسید .

ما با عدسی های گرانشی آشنا هستیم . حال مشکل اینجاست که تعدد سیاهچاله ها و اجسام پر جرم در اطراف ما ممکن است باعث شود که نورهای ارسالی از لحظه های آغازین عالم دستخوش چنین شکست هایی قرار گیرد و در نتیجه ما نتوانیم به مطالعه آنها بپردازیم .

[Renjer Babi]

کمتر از دو روز دیگر ماهواره میتاپ آ ،در هفده ژولای (بیست و شش تیر )سال جاری ، توسط راکت اس. تی فرگت سایوز از ایستگاه فضایی بیکونر کازمیدرم قزاقستان به فضا پرتاب شده و در مدار زمین قرار خواهد گرفت


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این ماهواره هواسنج اولین پروژه، از سری ماموریت های سه گانه میتاپ می باشد که توسط آژانس فضایی اروپا و سازمان هوا سنجی ماهواره ای،جهت کاوش و بررسی اتمسفر زمین انجام می گیرد.در طی این ماموریت،ماهواره میتاپ آ، یازده ابزار پیشرفته جهت بررسی دقیق جو زمین به همراه خشکی و اقیانوس های آن با خود حمل می کند.ماهواره متاپ آ، پس از استقرار در ارتفاع 817 کیلومتری از سطح زمین، با گردش در مدار(قطب شمال تا قطب جنوب) شروع به جمع آوری داده هایی با وضوح بسیار بالا خواهد کرد
مهمترین تجهیز اتی که این ماهواره با خود حمل می کند عبارتند از: نقشه بردار سی.ان.ای.اس برای هوا شناسی و بررسی وضعیت آب و هوا ،طیف سنج آی.ای.اس.آی برای سنجش دقیق دما و رطوبت، طیف سنج گوم 2 برای بررسی لایه ازن و غلظت گاز های موجود در جو زمین ،باد سنج آسکت برای تعیین جهت باد و میزان سرعت آن در سطح اقیانوسها، گراس پیلود که به بررسی اتمسفر زمین توسط پنهان سازی سیگنال های رادیویی ماهواره های جی.ام.اس می پردازد و رطوبت سنج ام.اچ.اس که جایگزین ابزار ای.ام.اس.یو-بی خواهد شد برای سنجش بسیار دقیق مقدار رطوبت هوا
میتاپ آ علاوه بر این که ماموریت موفق میتوست آژانس فضایی اروپا را کامل می نماید،با ماهواره هواشناسی ایالات متحده(ان.او.ای.ای) نیز به طور شیفتی همکاری خواهد داشت. به طوری که در شیف صبح میتاپ آ بر ای نمونه نیمکره شمالی را بررسی می کند و در شیف بعد از ظهر ماهواره ان.او.ای.ای نیمکره جنوبی را بررسی خواهد کرد
این ماهواره با طولی در حدود شش و نیم متر ،چهار تن وزن دارد.در صورتی که این ماموریت با موفقیت انجام پذیرد ،دو ماهواره دیگر از این سری(میتاپ بی و میتاپ سی) تا سال 2020 میلادی (1399) به فضا پرتاب خواهند شد
کارشناسان هواشناسی از این پس می توانند با استفاده از داده های ارزشمندی که از ماهواره میتاپ آ ارسال می شود،وضعیت آب و هوا را به صورت بسیار دقیق، تعیین و یا پیش بینی نمایند
این ماهواره هم اکنون مراحل نهایی کنترل را در بیکونر قزاقستان سپری می کند،لحظه پرتاب نیز ساعت 4:28 دقیقه بعد از ظهر به وقت گرینویچ(8:58 دقیقه بعد از ظهر به وقت ایران) خواهد بود

برای اطلاعات بیشتر پیرامون ماهواره میتاپ آ به سایت زیر مراجعه نمایید
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
همچنین برای تماشای تلوزیونی عملیات پرتاب ماهواره می توانید به سایت زیر مراجعه نمایید
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[khaiyam]

نوشته شده اکبر نعمتی
۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۵
انوشه انصاری ،به عنوان نخستین فضانورد ایرانی سال آینده با یک موشک روسی بعنوان گردشگر فضایی به فضا فرستاده می شود. خانم انصاری نخستین زن گردشگر فضایی نیز به شمار می آید.

خانم انصاری می گوید : "کاوش فضا جزء آرزوهای کودکی من بود که حالا برایم قابل لمس شده است."

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرکت بین المللی فضایی Adventures اعلام کرد:آزمایشات پزشکی نشان می دهد ؛خانم انوشه انصاری برای سفر به فضا هیچ مشکلی ندارد و بزودی تمرینات آماده سازی برای اعزام به فضا را آغاز می کند . انوشه انصاری ،بنیانگذار جایزه 10میلیون دلاری انصاری-ایکس نیز هست که با هدف ایجاد رقابت بین نخبه ترین متخصصان فضایی دنیا و در راستای تشویق توریسم فضایی بنیان گذاشته شده است .
انوشه انصاری در سال ۱۹۶۷ در تهران به دنیا آمد. وی در سن ۱۶ سالگی به تنهایی ایران را ترک کرد و زندگیش را با عمه‌اش در ویرجینیای شمالی آمریکا آغاز کرد و سپس در دانشگاه George Mason به تحصیل در رشته‌ مهندسی برق و کامپیوتر مشغول شد. او مدرک کارشناسی ارشدش را در حالی که به طور تمام‌وقت در MCI کار می‌کرد، از دانشگاه George Washington دریافت کرد.
پس از ازدواج با مشارکت همسرش، حمید انصاری، شرکت Telecom Technologies Inc را در سال ۱۹۹۳ در تگزاس بنیان‌ گذارد. این شرکت که در حوزه‌‌ وسایل مخابراتی متمرکز بود، به زودی موفقیت‌های بزرگی کسب کرد و درآمدش در سال ۱۹۹۹ به ۲۵.۵ میلیون دلار رسید. در سال ۲۰۰۰، پس از دریافت جایزه‌ برتری در کارآفرینی (Entrepreneurial Excellence Award)، عکس انوشه انصاری بر روی جلد Working Women ظاهر شد.علاوه بر این، Ernst and Young در سال ۱۹۹۹ او را به عنوان کارآفرین سال شناختند. در سال ۲۰۰۲، مجله‌ Fortune نام او را در میان «برترین ۴۰ نفر زیر سن ۴۰ سال» گذاشت که به معرفی جوانان موفق در آمریکا اختصاص دارد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

انوشه انصاری به دلیل علاقه به فضانوردی،جایزه ۱۰ میلیون انصاری-ایکس را به اولین فضاپیمای خصوصی (تجاری) که به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتر برسد، و بتواند این کار را در عرض دو هفته دوباره تکرار کند، اهدا کرد. همان‌طور که تصور می‌شد، این جایزه شرکت‌های خصوصی زیادی را تشویق به سرمایه‌گذاری در توریسم فضایی کرد.
۲۴ تیم از ۷ کشور، در این رقابت شرکت کرده و پروازهای آزمایشی خود را در تابستان سال گذشته آغاز کردند، و اولین مجموعه از پروازها از اواخر شهریور 1384 خیامی آغاز شد. برنده جایزه انصاری-ایکس فضاپیمای SpaceShipOne بود، که با پروازهای موفقش 7 و 12 مهرماه 1384 در مسابقه برنده شد. SpaceShipOne در روز 12 مهرماه 1384 به ارتفاع بیش از ۱۰۹ کیلومتر از سطح دریا رسید، و به سلامت به محل فرودش در صحرای Mojave در کالیفرنیا بازگشت.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

ستاره شناسان دسته جدیدی از امواج رادیویی قوی، در نزدیکی مرکز راه شیری، را آشکار کردند که می تواند منجر به کشف سری جدیدی از اجسام نجومی شود .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



ستاره شناسان دانشکده سوئیت بریر و آزمایشگاه تحقیقاتی ناوال (NRL) دسته جدیدی از انفجارات رادیویی، که از نزدیکی مرکز راه شیری گسیل می شوند، را کشف کردند .این امواج ممکن است به دلیل خصوصیات یکتایی که دارند بیانگر کشف گروه جدیدی از اجسام نجومی باشند .این رصدها توسط تلسکوپ های (VLA)در مرکز مطالعات علوم در نیو مکزیکو انجام گرفت . دانشمندان نتایج تحقیقات چندین ساله خود بر روی مرکز راه شیری را طی مقاله ای در3 مارس 2005م در مجله نیچر به چاپ رساندند.

دکتر اسکات هیمن ، رئیس پروژه می گوید:« این یافته ها نتیجه تحقیقاتی است که از سال 2002م بر روی مرکز راه شیری انجام گرفت .در عکس مربوطه، که از مرکز راه شیری در محدوده امواج رادیویی و طول موج 1 متر تهیه شده است ، انفجارات چند گانه ای در مدت7 ساعت بین روزهای 30 سپتامبر تا 1 اکتبر پبت شده است .

این 5 انفجار بسیار پرقدرت که GCRT J1745-3009نام گرفتند و هر کدام حدود 10دقیقه طول کشیدند هر 77 دقیقه یکبار رخ دادند. درخشندگی این انفجارات نیز با هم برابر بود . اگر چه ماهیت این اجسام به صورت یک راز باقی می ماند ولی اعضإ این تیم تحقیقاتی معتقدند که این اجسام دسته جدیدی از اجسام آسمانی یا دوره فعالیت جدیدی از اجسام شناخته شده قبلی می باشند .

یک خصوصیت مهم این امواج ، همدوس بودن آنهاست . آنها جزء معدود اجسامی هستند که این خاصیت را دارند . تابش های میزر – شبیه امواج لیزر در طول موج های کوتاه- نیز دسته دیگری از این کروه هستند . اما امواج کشف شده جدید در پهنای وسیعی از دامنه امواج الکترومغناطیس قرار دارند .

هیمن و تیمش قصد دارند که مطالعات خود بر روی این انفجارات مرکز راه شیری را ادامه دهند.

[Renjer Babi]

ستاره شناسان ،ستاره ای که 16% بزرگتر و 96برابر سنگین تر از مشتری می باشد را کشف کردند .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این کشف با استفاده از تلسکوپ 2/8 متریVLT (تلسکوپ های بسیار بزرگ )رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی انجام گرفت . این کار بخشی از پروژه اندازه گیری دقیق سرعت شعاعی 60 ستاره ،که منحنی های نوری شان بطور موقتی تغییر می کند ، بود .ستاره شناسان دریافتند که علت تغییردر منحنی نوری این ستاره ، که به ستاره OGLE-TR-122 معروف است ، اختفإ 3/7 روزی توسط همدم شان می باشد .وقتی سیاره ای از جلوی ستاره همدمش عبور می کند ، باعث تغییراتی در منحنی نوری ستاره می شود . با بررسی این روش می توان جرم و شعاع سیارات خارج منظومه شمسی را بدست آورد.برنامه OGLE نیز با استفاده از پدیده ریز همگرایی گرانشی به بررسی تغییرات منحنی نوری ستارگانی که همدم شان (ستاره های کوچک یا کوتوله های قهوه ای و یا ستاره هایی با ابعاد مشتری)،از دید ناظر زمینی ، از جلوی شان عبور می کند ، می پردازد .رصد با استفاده از تلسکوپ های VLTهمچنین منجر به کشف 7 ستاره دوتایی گرفتی جدید شد .این مشاهدات جدید تعداد ستاره های کم جرم کشف شده ، با شعاع و جرم مشخص ، را سه برابر کرده است. از طرفی مطالعه کوچک ترین ستاره ها ،اطلاعات ارزشمندی درباره رفتار ماده در شرایط بحرانی بدست می دهد .

[Renjer Babi]

کاوشگر کاسینی یک طوفان بزرگ ودرخشان در نیمکره جنوبی زحل کشف کرد .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این کشف در ماه سپتامبر 2004م اتفاق افتاد . در شکل مورد نظر جو و حلقه های زحل به رنگ کاذب نشان داده شده است . این عکس ها توسط کاسینی در محدوده نزدیک ماورابنفش گرفته شده است .بخش هایی از جو که فراوانی متان در آن زیاد است به رنگ قرمز ، ابرهای ارتفاع بالا به رنگ خاکستری ، و ابرها در عرض جغرافیایی متوسط به رنگ قهوه ای نشان داده شده است . حلقه ها نیز به رنگ آبی روشن دیده می شود . این طوفان که به "طوفان اژدها" معروف است در طی ماههای ژولای و سپتامبر منشآ امواج رادیویی بسیار قوی بود . دانشمندان دریافته اند که این طوفان توانایی تولید الکتریسیته را دارد . منشآ این انرژی شاید در لایه های زیرین جو باشد .

یکی از رازهای طوفان اژدها این است که انتشارامواج رادیویی وقتی آغاز می شود که این لکه هنوز در پشت افق می باشد و هنوز طلوع نکرده است و این انتشار وقتی قطع می شود که لکه هنوز در روز زحل به سر می برد و غروب نکرده است . شاید علت این امر این باشد که منبع نورانی در شرق ابرهای مرئی قراردارد و در نتیجه بین ارسال امواج مرئی و امواج رادیویی اختلاف زمانی بوجود می آید .

این طوفان از جهت دیگر نیز جالب به نظر می رسد و آن این است که ستاره شناسان با مطالعه منظم در یافته اند که این طوفان دارای دوره حضور طولانی و پریودیک می باشد . کاسینی شانس یافتن نمونه های دیگری از این طوفان ها را نیز دارد . ستاره شناسان قصد دارند ظرف 2 تا 3 سال آینده پرده از راز این طوفان بردارند .

[Renjer Babi]

ستاره شناسان انگلیسی معتقدند که توانسته اند با استفاده از یک رادیو تلسکوپ یک کهکشان متشکل از ماده تاریک را کشف کنند .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


آنها معتقد این کهکشان غیر قابل مشاهده ، بطور کامل از ماده تاریک تشکیل شده است . یک کهکشان تاریک ، ناحیه ای از جهان که دارای مقادیر زیادی از ماده که به شکل یک کهکشان می چرخد ، می باشد ولی در آن هیچ ستاره ای رؤیت نمی شود . این ناحیه تنها توسط یک رادیو تلسکوپ قابل رؤیت است . کهکشان مذکور برای اولین بار با تلسکوپ دانشگاه منچستر لوول رصد شد و صحت آن با تلسکوپ آرسیبو در پورتوریکو تآیید شد . تصور می شود که این ماده ناشناخته کهکشان، همان ماده تاریک باشد .

دکتر دیویس ، یکی از اعضإ تیم دانشگاه کاردیف ، می گوید :« جهان رازهای بسیاری دارد اما این کشف بسیار مهم نشان می دهد که ما در این که چگونه به درستی باید به عالم نگاه کرد مبتدی هستیم .»

یک تیم بین المللی از اوکراین ، فرانسه ، ایتالیا و استرالیا در حال تحقیق بر روی کهکشان های تاریک هستند . آنها توزیع اتم های هیدروژن در ساسر عالم را مورد بررسی قرار داده اند . گاز هیدروژن تابش هایی از خود گسیل می کند که در طول موج های رادیویی قابل رؤیت است . این تیم در خوشه کهکشانی سنبله ، که حدود 50 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد ، جسمی هیدروژنی که در حدود 100 میلیون برابر خورشید جرم دارد کشف کرده اند .دکتر رابرت مینچین ، از دانشگاه کاردیف ، می گوید: « ما از سرعت چرخش VIRGOHI21 دریافتیم که این جسم هزاران هزار بار سنگین تر از مقداری است که می توانیم برای هیدروژن تنها در نظر بگیریم . اگراین یک کهکشان معمولی بود می بایستی کاملا درخشان وقابل رؤیت با یک تلسکوپ آماتوری باشد.ولی اینچنین نیست.»

معمای ماده تاریک این است که وقتی ستاره شناسان از یک طرف سرعت دورانی یک کهکشان و از طرف دیگر جرم آن را محاسبه می کنند این دو مقدار اصلا با هم همخوانی ندارند . به عبارت دیگر جرم اندازه گیری شده نمی تواند یکچنین سرعت چرخشی را ایجاد کند و باید مقادیر زیادی از جرم که به دلایل نامعلوم غیر قابل رؤیت است در کنار جرم مرئی وجود داشته باشد تا در نتیجه چنین سرعت دورانی حاصل شود . این کهکشان های تاریک بنظر ، می رسند در زمانی که چگالی ماده کهکشانی برای تشکیل ستاره هاکم بوده ، شکل گرفته اند. به هر حال تیم کاردیف امیدوارند که مشاهدات شان بخش ناپیدای جهان هستی را آشکار کند .

[Renjer Babi]

ستاره شناسان سریع ترین تپنده اشعه ایکس چرخان را کشف کردند . سرعت دوران این تپنده 600 بار در ثانیه است .

این ستاره شناسان عضو یک تیم بین المللی وابسته به دانشگاه ساتمتون می باشند . دکتر سیمون شاو ،از مرکز فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه جنوا ، مسئول هماهنگی این تیم برای دریافت و ضبط داده های فضاپیمای اینتگرال (وابسته به اسا) ، که برای آشکار سازی داده ها در محدوده اشعه ایکس و گاما طراحی شده است ، می باشد . در دسامبر 2004 م یک منبع اشعه ایکس درخشان توسط اینتگرال ثبت شد . این منبع "IGR J00291+593 " نامیده شد . سپس مطالعه شدیدی توسط افراد مختلف طی چندین هفته بر روی آن انجام گرفت .در طی این مدت شدت نور این ستاره به آهستگی کاهش یافت . محققان از این تغییر شدت نور دریافتند که این منبع یک تپنده دوتایی اشعه ایکس است .
اگر یکی از ستاره های یک سیستم دوتایی به مرحله انفجار ابر نواختری برسد ، ممکن است به یک ستاره نوترونی تبدیل شود . ستاره نوترونی یک ستاره فوق چگال می باشد . نیروی گرانشی قوی اطراف ستاره باعث می شود که مواد ستاره بصورت یک قرص برافزایشی بدور آن شروع به چرخش کنند . میدان مغناطیسی ستاره ، که ممکن است باقیمانده از میدان مغناطیسی ستاره قبل از تبدیل به ستاره نوترونی باشد ، باعث می شود ماده برافزایشی در یک سری " نقاط داغ " روی ستاره تجمع کنند که منشأ اشعه های ایکس و گاما می باشد .
یک تپنده وقتی قابل رؤیت است که ستاره نوترونی دوران می کند و پس از مدت زمان مشخصی لکه داغ دیده شود . این تپش مانند تپیدن فانوس دریایی می باشد .سرعت دوران نمونه جدید 600 بار در ثانیه می باشد . بنابر این سرعت دورانی سطحی این تپنده 30000 کیلومتر بر ساعت (10% سرعت نور ) می باشد . هر دوی ستاره های این سیستم دوتایی 5/2 ساعت یکبار به دور هم می چرخند . روز این تپنده 0016/0 ثانیه و سال آن 147 ثانیه طول می کشد . دکتر شاو می گوید : « سرعت چرخش این تپنده بسیار شگفت انگیز است . این کشف این فرصت را به ما می دهد که به مطالعه تأثیرات چنین نیروهایی بر روی ماده نامتعارف ستاره های نوترونی ( که بر روی زمین یافت نمی شود ) بپردازیم . ممکن است درآینده نمونه های اینچنینی توسط اینتگرال کشف شود . نتایج این کشف طی مقاله ای بر روی شبکه با آدرس [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] قابل دسترسی است .

[Renjer Babi]

فهرست پذیرفته شدگان در کنام 4 کارگاه عکاسی نجومی پیشرفته اعلام شد.


1- بابک مشمولی، تهران

2- اشکان مسعودی، تهران

3- افشین مردانی، گچساران

4- فرهنگ وفا، تهران

5- حدیث موسوی، ساوه

6- مهدی ثامنی، اراک

7- نیما معصومی، تهران

8- ندا مبرا، تهران

9- تیمور سیف اللهی، تهران

10- آرش صدقیان، تهران

11- شهریار داوودیان، تهران

12- علی تیموری، تهران

13- علی نوروزی، تهران

14- امیر حسین صادقی، تهران

15- کیانوش منادی طبردی، تهران

16- نیلوفر جاوید خلیلی، تهران

17- نیلوفر خاوری، کرج

18- امیر عزت پناه، اراک

19- الهام قربانی، قائمشهر

20- محمد حسین رحمانی، تهران

21- مرتضی اردبیلی، تهران

22- نازنین سادات بیضایی، کرج

23- محمد جواد صفاران، مشهد

24- علی اصغر شاه بندری قوچانی، یزد

25- علیرضا عظیمی، تهران

26- ایمان خماریان، نیشابور

27- مهدی رحیمی، دولت آباد اصفهان

28- رحمان جعفری، کمشچه اصفهان

29- پریسا دقیق شعاعی، تهران

30- محمد مهدی لامعی، شیراز

31- آرش میرحسینی، تربت جام

32- مهدی ملک نیا، شیراز

33- علیرضا مولانی نژاد، شیراز

34- محمد رضا ریسمانیان، تهران

35- امیرحسین ابوالفتح، تهران

36- زهرا فروتنی نیا، شیراز

37- سروناز جهانگیری، کرج

38- سپیده شعرباف، تهران

39- محسن زادصالح، تهران

40- محمد مسعود صحت بخش، یزد

41- علیرضا چنانی، شیراز

42- حمید رضا یعقوبی کاریزی، تایباد

43- پوریا ذوقی، تهران

44- سید مهدی مهدوی، تهران

45- هدیه انوری، تهران

46- حمید نیک سلیمانی، مشهد

47- محسن شریفی، فسا

48- سارا خلفی نژاد، شیراز

49- رضا امینی نژاد، اراک

50- محمد مهدی فاتحی، اصفهان

51- محمد علی غلامی، اردستان

52- امیر قاری، دزفول

53- رضا طیب طاهر، دزفول

54- محمد جواد فهیمی، کرمان

55- مجید کسایی، سمنان

56- وحید صنیعی، کرمانشاه

57- زمان زنگیان، سمنان

58- زهرا عابدی، شیراز

59- امیر احیایی، شیراز

60- اصلان نورقاسمی، تبریز

61- اسماعیل مرادی، فریمان خراسان

62- امین گرجی، تهران

63- مریم نصر، تهران - میبد

64- امیر حسین سعادت، شیراز

65- زهرا سعدی، شیراز – میبد

66- سوین صدری، تهران

67- خدیجه نجفی، زنجان

68- هلا جانباز، صدرای شیراز

69- احمد کریمی، صدرای شیراز

70- مرضیه جلال کرمانی، کرمان

71- میثم هنری جعفر پور، همدان

72- آیرین شیوایی، تهران

73- محمد محمدی ستوده، قم

74- یاسمن مومنی، تهران

75- حامد پورخرسندی، صوفیان

76- نینا بنا خطیبی، تبریز

77- محمد سلطانی، اصفهان

78- فاطمه افشار محمدی، زنجان

79- ندا قاسمی، شاهرود

80- گلنوش گلپایگانی، تهران

81- بهار نوری زاده، تهران

82- امیر کیوان لشکری، کرمان

83- محبوبه علمیه، تهران

84- مریم صفری، تهران

85- امین جمشیدی، کرج - میبد

86- ایرج غلامی، کرمان

87- سعید دوست محمدی، کرمان

88- محمد رضا لشنی، شیراز

89- معصومه قنبرزاده، رشت

90- علی پور رسول، رشت

91- ... آقا بابایی، کمشچه اصفهان

پذیرفته شدگان در کارگاه پیشرفته عکاسی نجومی (کنام 4) برای ثبت نام می توانند حداکثر تا 27 تیر هزینه شرکت در کارگاه را به حساب انجمن نجوم ایران، بانک تجارت شماره حساب جاری 23655 شعبه انقلاب – فلسطین کد 185 واریز فرمایند و رسید بانکی را به شماره تلفن 88989550(021) فکس کنند یا شماره رسید بانکی را به همراه نام خود به پست الکترونیک Iranastrophoto@gmail.com بفرستند. اصل رسید بانکی به هنگام پذیرش در محل برگزاری کارگاه دریافت می شود، حتما آن را به همراه داشته باشید. پذیرفته شدگانی که تا 27 تیر برای ثبت نام اقدام نفرمایند متاسفانه از فهرست شرکت کنندگان حذف می گردند. هزینه شرکت در کارگاه برای اعضای شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران 30،000 تومان و برای غیر اعضا 35،000 تومان است. این هزینه شامل هزینه شرکت در برنامه، خوابگاه و خورد و خوراک است. برنامه از ساعت 9 صبح روز 29 تیر تا ساعت 16 روز 30 تیر در دانشکده فیزیک دانشگاه زنجان و با همکاری این دانشگاه برگزار می شود.

برای رفت و آمد شرکت کنندگانی که از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنند و مسیرشان از تهران به زنجان است یک دستگاه اتوبوس از ترمینال غرب، تعاونی 8، در نظر گرفته شده است که ساعت 19 روز چهارشنبه 28 تیر به سوی زنجان حرکت می کند و همچنین یک دستگاه اتوبوس ساعت 17 روز جمعه 30 تیر از زنجان به سوی تهران حرکت می کند. فقط برای شرکت کنندگانی که تا 27 تیر با ارسال نامه به Iranastrophoto@gmail.com حضور خود در این اتوبوس ( رفت به زنجان، برگشت به تهران، یا هر دو) را اعلام کرده اند امکان رزرو بلیت وجود دارد. هزینه هر نفر برای یک طرف سفر 3500 تومان و برای رفت و برگشت 7000 تومان است. مدت سفر تهران-زنجان 4 ساعت است.

همچنین شرکت کنندگان می توانند با سرویس های عمومی که از ترمینال غرب تهران هر نیم ساعت یک بار بین ساعت 6 صبح تا 19، معمولا از تعاونی های 8 و 10 ، راهی زنجان می شوند استفاده کنند. همچنین با قطار که از تهران هر روز ساعت های 6:55 (سریع السیر تهران-زنجان)، 7:30 ، 15:10 ، 16:10 (سریع السیر تهران-زنجان)، 17:25، 18:45، 19:25 به سوی زنجان (و در ادامه به میانه ، تبریز و مراغه) حرکت می کند. مدت سفر با قطار سریع السیر 4 ساعت است.

محل برگزاری برنامه دانشگاه زنجان، دانشکده فیزیک، تالار گردهمایی است. دانشگاه در غرب شهر و در کیلومتر6 جاده زنجان-تبریز قرار دارد. فقط شرکت کنندگان که نام آنها به ورودی دانشگاه داده شده است امکان ورود به دانشگاه را دارند. افرادی که با اتومبیل شخصی خود سفر می کنند برای ورود باید از قبل با انجمن هماهنگ کنند (از طریق تلفن 88989550 یا ای میل داده شده در بالا).



لطفا به نکات زیر به دقت توجه فرمایید:

- ورود شرکت کنندگان به محل برنامه شامگاه 28 تیر و صبح 29 تیر است و شرکت کنندگان به محل پذیرش کارگاه عکاسی در دانشگاه مراجعه کنند. خوابگاه شرکت کنندگان در شب 28 تیر نیز فراهم است اما به دلیل ورود شرکت کنندگان در ساعتهای مختلف، شام در شب چهارشنبه 28 تیر ارائه نمی شود.

- خوابگاه برای شبهای 28و 29 تیر فراهم است و برای شب 30 تیر در نظر گرفته نشده است.

- در شب 29 تیر برنامه رصد عکسبرداری از آسمان با حضور مدرسان و شرکت کنندگان در محل دانشگاه زنجان در نظر گرفته شده است. شرکت کنندگان می توانند در صورت نیاز دوربین عکاسی و ابزار اپتیکی خود را (اگر به راحتی قابل حمل و نقل است) برای عکاسی در شب 29 تیر به همراه بیاورند.

- سخنرانی های مدرس انگلیسی زبان همزمان به فارسی ترجمه می شوند.

[Renjer Babi]

ستاره شناسان طی یک شبیه سازی کامپیوتری دریافتند که سیاهچاله های در حال رشد مراکز کهکشان ها باعث افزایش نرخ تشکیل ستارگان می شوند .



ستاره شناسان مؤسسه ماکس پلانک آلمان با استفاده از یک مدل کامپیوتری تشکیل کهکشان ، نشان دادند که این سیاهچاله ها با آزادسازی مقادیر عظیمی از انرژی ساختار تحولی کهکشان ها و همچنین خود این سیاهچاله ها را دستخوش تغییر قرار می دهند .این مدل دید ما نسبت به نقش سیاهچاله ها در تحولات جهان هستی را تغییر داد .

این تحقیق که توسط محققان دانشگاه " کارنجی ملون " و مؤسسه ماکس پلانک انجام شد در 10 فوریه (22 بهمن) در مجله نیچر به چاپ رسید .

دکتر "دی متئو" از دانشگاه کارنجی ملون می گوید:« در سال های اخیر دانشمندان به این نکته توجه کرده بودند که جرم کل ستار ه های کهکشان ها مستقیمآ با اندازه سیاهچاله مرکزی این کهکشان ها در ارتباط است . اما تا کنون هیچ کس نتوانسته بود شاهدی بر این ادعاها پیدا کند . این در حالی است که این شبیه سازی راهی جدید در بررسی این مسئله باز کرد .» در این روش دینامیک یک سیاهچاله نیز در مدل کامپیوتری تشکیل ساختار کهکشانی وارد شده است .

وقتی کهکشان ها در جهان اولیه تشکیل شدند ، در مرکزشان یک سیاهچاله کوچک داشتند . در مدل استاندارد تشکیل ساختارکهکشانی ، کهکشان ها بواسطه نیروی گرانشی به سمت همدیگر جذب شده و با ترکیب با دیگر کهکشان ها بزرکتر می شدند . در این حین سیاهچاله های مرکزی شان نیز به سرعت با هم یکی می شدند تا به جرم هایی نزدیک یک میلیارد برابر جرم خورشید برسند . درنتیجه می توانیم آنها را ابر سیاهچاله بنامیم . در همین حین از گازهای قابل دسترس ، اکثریت ستاره ها شکل گرفتند .

دی متئو و همکارانش برخورد دو کهکشان را شبیه سازی کردند . آنها در یافتند که وقتی دو کهکشان با هم برخورد می کنند ، ابر سیاهچاله هایشان با هم یکی می شوند و به سرعت گازهای موجود در اطراف شان را مصرف می کنند . اما این فرا یند نوعی خود-محدودیت دارا می باشد . وقتی ابر سیاهچاله تازه تشکیل یافته گازهای اطرافش را مکید ، یک ساختار درخشان به نام " کوازار " بوجود می آورد . این کوازار با گرم کردن گازهای اطراف آنها را به سطحی می رساند که از مجاورت ابر سیاهچاله به خارج کهکشان رانده می شوند .

با نبود گاز کافی ، ابر سیاهچاله چیزی برای خوردن و تقویت شدن ندارد و در نتیجه آرام و ساکت می شود . از طرفی گازهای خارج شده دیگر قادر به تشکیل ستاره های جدید نیستند .

یکی دیگر از افراد تیم تحقیق می گوید: « ما کشف کردیم که انرژی خروجی سیاهچاله در فاز کوازار ، باد قدرتمندی ایجاد می کند که مانع سقوط مواد به داخل سیاهچاله می شود . این فرایند باعث توقف رشد سیاهچاله و در نتیجه کوازار می شود و همچنین روند تشکیل ستاره ها قطع می شود .

این تیم تحقیقات خود را به طور موازی با مراکز هاروارد و ماکس پلانک پیش بردند

[Renjer Babi]

بر خلاف دیگر سیارات ، گردباد های قطبی زحل از دیگر نواحی جوش گرمتر می باشند .


ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ کک ، در هاوایی ، اطلاعات بیشتری درباره لکه داغ قطب جنوب زحل بدست می آورند . تصاویر مادون قرمز وجود یک گردباد قطبی گرم در قطب جنوب را پیشگویی می کنند .بنظر می رسد که این لکه داغ ترین ناحیه ای است که تا کنون بر روی زحل کشف است . نتایج این کشف طی مقاله ای در 4 فوریه در مجله"Science" به چاپ رسیده است .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




این لکه یک همتا ومشابه ، ولی در مقیاس بزرگ ، برای جت های بخار در بخش های فوقانی جو زمین می باشد . نمونه این گردباد قطبی در آمریکای شمالی شرقی ، کانادا ، و آنتاکتیکا درقطب جنوب یافت می شود . گردباد قطب جنوب مسئول به دام انداختن جبهه های هوایی و ایجاد ترکیبات شیمیایی غیر معمول ، همچون سوراخ لایه ازن ، می باشد.

این نوع گردباد های قطبی علاوه بر زمین و زحل بر روی دیگر سیارات همچون مشتری ، مریخ و زهره یافت می شود . اما روی زحل بر خلاف دیگر سیارات دمای لکه از دیگر نقاط جو گرم تر می باشد .

دکتر گلن اس.ارتن از آزمایشگاه جت پروپالشن می گوید : « معما این نیست که چرا قطب جنوب زحل اینقدر گرم است . زیرا این ناحیه به دلیل رسیدن آن به نقطه انقلاب تابستانی در سال 2002 م ، حدود 15 سال در معرض تابش مستقیم آفتاب بوده است . مشکل این است که پس چرا منطق با عرض جغرافیایی 30 درجه از قطب این وضعیت را ندارند . اگر علت افزایش دمای قطب به دلیل ذکر شده برگردد ، در نتیجه باید با افزایش عرض جغرافیایی دما نیز زیاد شود . اما اینطور نیست .

شاید مشکل این باشد که در جو فوقانی ، استراتوسفیر ، ذراتی تجمع کرده اند که جذب کننده قوی نور خورشید هستند و بابه دام انداختن اشعه های خورشید باعث افزایش گرما می شوند . این نظریه شاید بتواند علت تیره بودن لکه داغ بر روی سیاره را توضیح بدهد . به هر حال این نظریه نمی تواند به تنهایی این مشکل را توضیح بدهد .

جزئیات بیشتری از این پدیده ممکن است توسط طیف نگار مادون قرمز کاوشگر کاسینی ،که در حال چرخش بدور زحل است ،در بین ماههای مارس و می2005 م ( اسفند و فروردین) بدست آید . طیف نگار ترکیبی (CIRS) اطلاعات طیفی پیوسته از این اثر را در همان طول موجی که تلسکوپ کک قرار داشته ، ثبت می کند ولی انتظار می رود که این دو سیستم داده های همدیگر را کامل تر کنند .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سئوال دیگری که وجود دارد این است که آیا سرمای موجود در قطب شمال زحل همواره پایدار خواهد ماند یا خیر ؟ دکتر ارتن می گوید : « این سئوالی است که تنها با آزمایشات کاسینی پاسخ داده خواهد شد.» ممکن است در سال های آینده ستاره شناسان نمونه هایی دیگر از این لکه ها را در روی زحل یا دیگر سیارات کشف کنند .

رصدخانه کک وابسته به انجمن تحقیقات ستاره شناسی انستیتو تکنولوژی دانشگاه کالیفرنیا و سازمان ناسا می باشد .

[Renjer Babi]

رصدخانه فضایی سوئیفت اولین اشعه های گاما از تولد احتمالی یک سیاهچاله را آشکار کرد.


این رصد در 17 ژانویه(28 دی) انجام گرفت . قلب این انفجار در کمتر از 200 ثانیه توسط سوئیفت نشانه گیری شد . این کار توسط تلسکوپ پرتو ایکس (XRT) انجام گرفت این در حالی است که پرتوهای گاما در این طول موج هنوز قابل رؤیت بوده است دکتر نیل گهرلز ، رئیس پروژه سوئیفت ، می گوید : « این اولین بار است که اشعه های گاما توسط یک تلسکوپ پرتو ایکس ثبت می شود .»

برای درک انفجار GRB050117 هفته ها وقت لازم است! تلسکوپ های زمینی و فضایی به دنبال تعیین دقیق مکان این انفجار گاما هستند . پس از این کار دانشمندان به بررسی پس انفجارها و نواحی اطراف منبع می پردازند . دکتر دیوید بروز از مرکز پن استیت می گوید : « ما بدقت درحال بررسی داده های تلسکوپ پرتو ایکس هستیم . این بسیار شور انگیز است زیرا تا کنون هیچ کس نتوانسته در حین جابجائی پرتو های گاما تصویر اشعه ایکس ثبت کند . »

هم اکنون تلسکوپ های پرتو ایکس و ماور إبنفش به دنبال یافتن علت انفجار هستند .منشأ این پرتوها شایدانفجار یک ستاره سنگین یا شاید هم برخورد سیاهچاله ها و یا ستاره های نوترونی با هم باشد .هر کدام از اینها می تواند منجر به شکل گیری یک سیاهچاله جدید شود . به هر حال این مسئله هنوز به صورت یک راز باقی مانده است .

ما هر روز شاهد چندین انفجار ازاین نوع در محدوده نور مرئی هستیم . اهمیت این کشف از آن جهت است که چنین انفجاری برای اولین بار است که در ناحیه پرتو ایکس رؤیت می شود .

سوئیفت :

سوئیفت سه قسمت اصلی دارد :1. BATکه مسئول ثبت انفجارات می باشد 2.) XRTتلسکوپ پرتو ایکس) 3 . ) UVOTتلسکوپ مادون قرمز/مرئی ) که این دو بر روی انفجار فوکوس می کنند .

تلسکوپ سوئیفت محصول مشترک دانشگاه های پن استیت ، نیومکزیکو ، سونوما ، کالیف ، رونرت پارک ، لیسستر و سازمان ناسا و آزمایشگاه های لوس آلاموس ، مولارد واقع در دورکینگ ، بررا در میلان ونیز مرکز آ اس آی در ایتالیا می باشد .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

اگر عمرتان يارى كند و تا 13 آوريل 2029 زنده باشيد، مي­توانيد در سه قاره، چشم به راهِ جشن تماشاى سيارك باشيد؛ چيزى كه دنيا تا به حال نديده است.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ستاره شناسان پيش­بيني­شان را از اين كه صخره­اى بزرگ 24 سال ديگر تا چه حد از نزديكى زمين خواهد گذشـت، بهبـود بخشيده­اند. تصوير S&T از Steven Simpson.





در دسامبر گذشته، هنگامى كه ستاره­شناسان تخمين زدند سياركِ 2004 MN4 در سال 2029 به احتمال 1 در 38 ممكن است به زمين برخورد كند، اين سيارك براى دو روز خبرساز شد. اين تهديد به زودى برطرف شد، چرا كه تصاوير قديمى­اى يافت شد كه با تصحيح مدار سيارك به اندازه­ى كافى، تضمين مي­كرد كه اين سيارك، سياره­ى ما را براى برخورد از دست مي­دهد. اكنون، رصدهاى رادارى بسيار دقيق در 27، 29 و 30 ژانويه، مدار سيارك را حتى بيشتر تصحيح كرده است. سيارك همچنان مصمم است از خير زمين بگذرد، اما در واقع، واقعه­اى چشم­گير خواهد بود و سياركى قابل ديد با چشم غير مسلح را به نمايش خواهد گذاشت چيزى كه فقط يك بار در هزاره اتفاق مى­افتد.



Paul Chodas، Steve Chesley، Jon Giorgini و Don Yeomans در قالب "برنامه­ى جسمِ نزديكِ زمينِ1" ناسا، محاسبه كرده اند كه هنگام گذر از كنار زمين، فاصله­ى سيارك از سطح زمين، 7/4 شعاعِ زمين (30000 كيلومتر) خواهد بود. اين نصف فاصله­اى است كه مدار قبلى محاسبه مى­كرد. سيارك در آن هنگام بايد تا قدر 3/3 (به اندازه­ى كوچكترين ستاره در ملاقه­ى دب اكبر) درخشان شده باشد و در صورت­هاى فلكىِ سكستانت و خرچنگ با سرعت ْ42 بر ساعت به سوى شمال غربى حركت كند. اروپا، آفريقا و آسيا بهترين موقعيت ديد را خواهند داشت. 2004 MN4 با قطرى كه به تازگى 320 متر تخمين زده شده است، 2 ثانيه­ى قوسى، قطر ظاهرى خواهد داشت كه به اين ترتيب در تلسكوپ­هاى آماتورى به سختى تفكيك خواهد شد.

قاره­ى آمريكا، بهترين ديد را ساعت­ها پيش از اين موقع و هنگامى خواهد داشت كه سيارك هنوز در راه نزديك شدن است و تنها به قدر 7 رسيده. شب بعد، سيارك بسيار كم نورتر از اين و در نزديكى خط ديد ما به خورشيد خواهد بود.



مشاهدات رادارى توسط Lance Benner، Mike Nolan، Steve Ostro و Jon Giorgini و به وسيله­ى بشقاب غول­پيكر آرسيبو (Arecibo) در پورتوريكو انجام شده است. خبر خوب اين كه مدارِ تصحيح شده، همچنان بدون برخورد با زمين است: انرژىبرخورد در صورت انجام، حدود 850 مگاتُن مى­بود؛ يعنى 15 برابر قوى­تر از بزرگ­ترين بمب هيدروژنى كه تاكنون آزمايش شده و 60 برابر مهيب­تر از انفجار تانگوسكا (Tunguska) در 1908 در سيبرى. به گفته­ى Chodas و همكارانش، "گذر سياركى به اين اندازه از فاصله­اى اين­چنين نزديك به زمين، پديده­اى است كه به طور متوسط تنها هر 1300 سال ــ­يا چيزى در اين حدود ­ــ مى­توان انتظار آن را داشت."



تقويمتان را علامت بزنيد و اگر در سمتى از زمين هستيد كه براى تماشا مناسب نيست، براى پيوستن به اين مهمانى، ترتيب يك مرخصى را بدهيد.

[Renjer Babi]

مریخ نورد های روح و فرصت سازمان فضایی ناسا در طی ماموریتی که بیش از سه سال به طول انجامیده، داده های بسیار ارزشمندی را از سیاره سرخ به زمین ارسال نموده اند. این پروژه موفق، متخصصین آژانس فضایی اروپا را بدان وا داشت تا دست به کار شد ه و مریخ نورد دیگری را طراحی نمایند.این روبوت ظاهری شبیه به دو مریخ نورد ناسا دارد، از لحاظ تکنولوژی ساخت و تجهیزات ، بسیار پیشرفته تر از آن ها خواهد بود. اما

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



در حالی که مریخ نورد ها ی روح و فرصت به دنبال آثار باقی مانده از آب بوده اند،مهمترین ماموریت مریخ نورد اگزو، جستجو برای آثار حیات در این سیاره در زمان گذشته و حال است.

مریخ نورد اگزو از سری ماموریت های رو بوتیک ارورا می باشد که جهت بررسی ماه،یگانه قمر زمین و همچنین سیاره مریخ اجرا خواند شد.

میزان موفقیت این ماموریت در روند سایر پروژه های فضایی، از جمله سفر انسان به مریخ و همچین جستجو برای حیات در ورای زمین نقش بسیار مهمی را ایفا خواهد کرد.

مارس اگزو از پرتو های خورشیدی برای شارژ کردن مولد های الکتریکی خود استفاده می کند، علاوه بر این طی کاوش در سیاره، سخره های سنگی را برای نمونه برداری و آزمایش، بررسی خواهد کرد.وزن تجهیزات پژوهشی همراه مریخ نورد در حدود 12 کیلوگرم است که در بین آن ها سبک ترین مته ساخته شده در جهان نیز وجود دارد.

به دلیل مسافت بسیار زیاد و پیچیدگی های فراوان این ماموریت،مارس اگزو از سیستم هدایت خودکار بهر ه می برد.

رینولد برترند، متخصص بخش رو بوتیک آژانس فضایی اروپا در این باره می افزاید: با توجه به شرایط محیطی مریخ ،استفاده از سیستم کنترل مستقیم زمینی برای پیشبرد ماموریت، کارایی لازم را نخواهد داشت،به همین دلیل در ساخت مریخ نورد باید نوآوری داشته باشیم.

اگر تمامی مراحل طراحی و ساخت این مریخ نورد به خوبی پیش رود،این کاوشگر تا سال 2011 میلادی به فضا پرتاب خواهد شد.

[Renjer Babi]

سرانجام ماهواره متاپ آ در عصر روز دوشنبه،هفده ژولای (بیست و شش تیر) سال جاری توسط راکت اس. تی/ فرگت سایوز از ایستگاه فضایی بیکونر واقع در قزاقستان به مدار زمین پرتاب شد.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



این ماهواره هواسنج اولین پروژه، از سری ماموریت های سه گانه میتاپ می باشد که توسط آژانس فضایی اروپا و سازمان هوا سنجی ماهواره ای،جهت کاوش و بررسی اتمسفر زمین انجام می گیرد.در طی این ماموریت،ماهواره میتاپ آ، یازده ابزار پیشرفته جهت بررسی دقیق جو زمین همچنین خشکی و اقیانوس های آن با خود حمل می کند.ماهواره متاپ آ، پس از استقرار در ارتفاع 817 کیلومتری از سطح زمین، با گردش در مدار(قطب شمال تا قطب جنوب) شروع به جمع آوری داده هایی با وضوح بسیار بالا خواهد کرد.

مهمترین تجهیز اتی که این ماهواره با خود حمل می کند عبارتند از: نقشه بردار سی.ان.ای.اس برای هوا شناسی و بررسی وضعیت آب و هوا ،طیف سنج آی.ای.اس.آی برای سنجش دقیق دما و رطوبت، طیف سنج گوم 2 برای بررسی از لایه ازن و غلظت گاز ها در جو زمین ،باد سنج آسکت برای تعیین جهت باد و میزان سرعت آن در سطح اقیانوس ها،گراس پیلود که به بررسی اتمسفر زمین توسط پنهان سازی سیگنال های رادیویی ماهواره های جی.ام.اس می پردازد و رطوبت سنج ام.اچ.اس که جایگزین ابزار ای.ام.اس.یو-بی خواهد شد برای سنجش بسیار دقیق مقدار رطوبت هوا.

میتاپ آ علاوه بر این که ماموریت موفق میتوست آژانس فضایی اروپا را کامل می نماید،با ماهواره هواشناسی ایالات متحده(ان.او.ای.ای) نیز به طور شیفتی همکاری خواهد داشت. به طوری که در شیف صبح میتاپ آ بر ای نمونه نیمکره شمالی را بررسی می کند و در شیف بعد از ظهر ماهواره ان.او.ای.ای نیمکره جنوبی را بررسی خواهد کرد.

این ماهواره با طولی در حدود شش و نیم متر ،چهار تن وزن دارد.پس از موفقیت این ماموریت ،دو ماهواره دیگر از این سری(میتاپ بی و میتاپ سی) تا سال 2020 میلادی (1399) به فضا پرتاب خواهند شد.

کارشناسان هواشناسی از این پس می توانند با استفاده از داده های ارزشمندی که از ماهواره میتاپ آ ارسال می شود،وضعیت آب و هوا را به صورت بسیار دقیقی تعیین و یا پیش بینی نمایند.

ماهواره متاپ آ پس از طی مراحل نهایی کنترل در ساعت 4:28 دقیقه بعد از ظهر به وقت گرینویچ(8:58 دقیقه بعد از ظهر به وقت ایران) پس از پرتاب ماموریت خود را آغاز کرد.





برای اطلاعات بیشتر پیرامون ماهواره میتاپ آ به سایت زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

پس از خرابی مختصر ، دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل کار خود را آغاز کرد و این بار برای پی بردن به مولفه مرموزی که بر جهان ما حکم رانی می کند :انرژی تاریک.
این تصویر یکی از نخستین تصاویری می باشد که هابل پس از آغاز کار دوربین ACS خود در 4 جولای تهیه کرد. این دوربین تقریبا دو هفته به خاطر از کار افتادن منبع نیرو از کار افتاده بود تا مهندسین ناسا موفق شدند منبع نیروی آن را تغییر دهند.

تصویر سمت چپ میدان از کهکشان ها را نشان میدهد که شامل خوشه ای کهکشانی با فاصله ی 9 بیلیون سال نوری از زمین است (redshift of z = 1.4) . هابل در این پروژه که به سرپرستی Saul Perlmutter انجام شد به بررسی دقیق این خوشه کهکشانی پرداخت تا تابش های ابرنواختران نوع Ia را بررسی کند .خوشه کهکشانی انتخاب شده به دانشمندان این امکان را می داد تا انرژی تاریک را در فواصل بسیار دور براحتی بررسی کنند.

درخشندگی ابرنواختران نوع Ia در فواصل بسیار دور برای دانشمندان بسیار باارزش است زیرا میتوانند بوسیله آن تاثیر انرژی تاریک را بر جهان ما مطالعه کنند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصویر بزرگتر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Renjer Babi]

شاتل دیسکاوری به همراه شش سرنشین خود پس از اتمام ماموریت اس.تی.اس 121* که سیزده روز به طول انجامیده بود با موفقیت به زمین بازگشت. دیسکاوری یکشنبه این هفته از ایستگاه فضایی بین المللی جداشده و در روز دوشنبه ساعت9:14 دقیقه صبح( به وقت مرکزی ) در مرکز فضایی کندی واقع در ایالت فلوریدا به زمین نشست.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


استیو لیندزی فرمانده شاتل،مارک کلی خلبان،به همراه سایر خدمه مارک فوسوم، پیر سلر،لیزا نوآک و استفانی ویلسون در این سفر 8 میلیون کیلومتری، شاتل دیسکاوری را همراهی نمودند.

لیندزی در این باره می افزاید ،من تا کنون چهار بار پرواز با شاتل فضایی را تجربه کرده ام ، اما دیسکاوری از همه آن ها بهتر بوده است.در طی این ماموریت ما دو هدف ویژه داشتیم که خوشبختانه توانستیم با موفقیت کامل به آن ها دست یابیم.

مدیر پرواز های شاتل فضایی نیز از موفقیت این ماموریت ابراز خرسندی کرد. جرج بوش رئیس جمهور ایالات متحده نیز موفقیت دیسکاوری را به خدمه آن تبریک گفت و از آنان به خاطر خدمتی که در زمینه پیشبرد اهداف امریکا در اکتشافات فضایی انجام داده اند، تشکر نمود.

پس از این ماموریت، شاتل فضایی آتلانتیس در ماه آگوست(مرداد)سال جاری برای پرتاب به ایستگاه فضایی، آماده خواهد شد.در ماموریت آتی، تجهیزات ویژه ای توسط آتلانتیس به ایستگاه انتقال می یابد.



برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت شاتل فضایی آتلانتیس به لینک زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت دیسکاوری به لینک های زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




*STS-121

[Renjer Babi]

ممكن است روزي سياره سرخ دسته هائي از روباتهاي به اندازه توپ تنيس را مشاهده كند كه در جستجوي حيات به درون غارهاي زيرزميني جهش مي كنند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اين روباتها انرژي خود را از پيلهاي سوختي مينياتوري بدست مي آورند و براي جهش و حركت از فن آوري ماهيچه مصنوعي بهره خواهند برد.

روباتها كه به دوربينها و حسگرهاي كوچكي مجهز مي شوند براي جمع آوري اطلاعات بطور مستقل عمل خواهند كرد و به جستجوي نشانه هاي باقيمانده از حيات ذره بيني مي پردازند كه ممكن است با سرد و خشك تر شدن سياره طي هزاران سال به لايه هاي زيرين سياره عقب نشيني كرده باشند.

روباتهاي مريخ (Mars-bots) توسط پنلوپ بوستون ، استاديار موسسه نيو مكزيكو و پروفسور استيون دوبووسكي از موسسه فن آوري ماساچوست در حال طراحي هستند.

ماكس كولمن ، مدير مركز جستجوي حيات در آزمايشگاه پيشرانش جت ناسا كه با اين پژوهش مرتبط نمي باشد مي گويد" در اختيار داشتن تعداد زيادي تجهيزات كوچك كه بتوانند ناحيه اي گسترده تر از يك كاوشگر مجزا را پوشش دهند راهكاري ابتكاري است."

بوستون كه مدير برنامه تحقيقاتي Cave and Karst دانشگاه است زماني زيادي صرف مطالعه حيات ذره بيني غارهاي كره زمين كرده است. وي تصور مي كند كه حيات ذره بيني غارهاي زميني مي تواند مدلي از حيات باشد كه احتمالا در غارهاي مريخ وجود داشته است.

اما براي اكتشاف غارهاي مريخ نياز به تجهيزاتي متفاوت از آنچه كه مريخ پيما ها اخيرا بر روي اين سياره مستقر كردند مي باشد. اين مريخ پيما ها نمي توانند نواحي دشوار درون غارها را جستجو كنند و از دست دادن و يا آسيب ديدن آنها نيز پر هزينه است.

بوستون مي گويد روباتهاي جهنده آنقدر كوچك هستند كه مي توان هزاران عدد از آنها را در محموله يك كاوشگر مانند كاوشگر اكتشاف مريخ (Mars Explorer Rover) جاي داد. از دست دادن تعدادي از اين روباتها در شرايط خطرناك غارگردي تاثير منفي بر روي جمع آوري اطلاعات نخواهد داشت.

بوستون اضافه مي كند" تعداد آنها در يك ماموريت آنقدر زياد است كه مي توانند بر شرايط پر خطر اين نواحي فائق آيند ."

روباتها پوسته سختي از جنس مواد پيشرفته خواهند داشت كه ممكن است شفاف و يا غير شفاف باشد. اين پوسته ها مي توانند سرماي سخت مريخ ، پرتو شديد فوق بنفش كه آنها را بمباران مي كند و جو نازك مملو از ذرات باردار را تحمل كنند.

تعدادي از روباتها مجهز به دوربينهاي كوچكي خواهند بود و برخي ديگر حسگرهاي خواهند داشت كه متغيرهائي مانند كيفيت هوا ، دما ، رطوبت و يا رگه هاي بيولوژيكي و شيميائي را اندازه گيري مي كنند. ممكن است تعدادي از آنها نير تراشه هاي رايانه اي مينياتوري را حمل كنند كه براي انجام آزمايشات محدود بر روي خاك و نمونه هاي ديگر طراحي شوند.

هر روبات بر اساس يك برنامه رايانه اي كه از رفتار حشرات مدل سازي شده حركت و عمل خواهد كرد. هر روبات از وجود روباتهاي اطراف خود آگاهي خواهد داشت و براي عملي ساختن يك ماموريت بطور گروهي با هم فعاليت مي كنند.

براي مثال ، اگر يكي از آنها كه حامل يك حسگر شيميائي است از كار بيفتد و يا گم شود ، روباتي ديگر كه يك حسگر شيميائي را با خود حمل مي كند وظيفه آن را بعهده مي گيرد.

بوستون و دابووسكي در نظر دارند تا دو سال آينده را صرف ساخت و آزمايش نمونه هاي اوليه اي كنند كه ممكن است طي 10 يا 20 سال آينده بر روي مريخ و يا حتي ماه قدم بگذارند.

[Renjer Babi]

تحقیقات جدید ستاره شناسان دانشگاه میشیگان نشان می دهد که حد بالایی جرم ستارگان می تواند بین 120 تا 200 برابر جرم خورشید باشد .



خورشید نزدیک ترین ستاره به زمین است و در نتیجه بسیار بزرگ به نظر می رسد . اما در مقایسه با دیگر ستاره های راه شیری یک ستاره کم جرم به حساب می آید . سالی اوی ، استادیار نجوم دانشگاه میشیگان ، می گوید : « دانستن اینکه آیا حدی برای جرم ستارگان وجود دارد ، پاسخ به یک سئوال بنیادی است ولی این خود سئوال دیگری ایجاد می کند که این حد چقدر می تواند باشد ؟ »

برای تعیین این حد مطالعه بر روی گستره وسیعی از خوشه های ستاره ای انجام گرفته است که در مقاله ای با عنوان " اثبات آماری حد بالایی جرم ستاره ای " ، که توسط اوی و کلارک بر روی چندین هزار ستاره جوان انجام شد ، در شماره ماه فوریه Astrophysical Journal Letters. به چاپ خواهد رسید .

اوی می گوید :« ما برای این تحقیق ، خوشه های ستاره ای راه شیری وابرهای ماژلانی را مورد بررسی قرار دادیم . زیرا به دلیل نزدیکی این خوشه ها اندازه گیری ها دقیق تر می شد . اگر به این خوشه ها نگاه کنید ، نسبت یکسانی از ستاره های بزرگ وکوچک را خواهید دید . بسته به اندازه و تعداد ستاره ها ، حد مشخصی بین 120 تا 200 برابر جرم خورشیدی بدست می آید .»



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ستارگان سبکتر از خورشید کمتر از ستارگان سنگین تر دستخوش تغییرات ساختاری و انقباضات متعاقب می شوند . در ستارگان خورشید گونه ، هیدروژن سوزی بر روی کسر نسبتا بزرگی از ستاره گسترش می یابد . در ستارگان سنگین تر از خورشید دما در هسته ستاره آنقدر زیاد می شود که اندکی پس از آن که ستاره رشته اصلی را ترک می کند یک فرایند سه آلفا آغاز می شود . هلیوم سوزی در هسته درست قبل از آنکه ستاره یک غول قرمز بشود شروع می شود . ستارگان سنگین احتمالا چندین بار بیشتر از بقیه ستاره ها وارد مرحله غول قرمز می شوند وسپس خارج می گردند . به هر حال دانستن حد جرمی بسیار مهم است . زیرا با استفاده از آن می توان ساختار تحولی ستارگان را به خوبی توضیح داد .

[Renjer Babi]

یک گروه از دانشمندان آمریکایی و کانادایی در حال مطالعه بر روی پروژه ساخت یک رصد خانه مادون قرمز بر روی یکی از آتشفشانهای ماه هستند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



این تیم ، به رهبری دکتر راجر انجل از دانشگاه آریزنا ، قصد دارند تا یک تلسکوپ با آینه مایع (LMT ) در نزدیکی یکی از قظب های ماه ایجاد کنند. سیستم های LMT را می توان با دوران یک مایع بازتاب دهنده ، مانند جیوه ، روی یک سطح هذلولوی شکل از جنس پلاتین ایجاد کرد . این ایده اولین بار توسط نیوتن ارائه شد. امروز دونمونه با ابعاد 6 و 3 متر در « ونکوور » کانادا و نیومکزیکو یافت می شود.

در روی زمین دو عامل قطر تلسکوپهای LMT را محدود می کند:

1. بادی که چرخش خود دستگاه ایجاد می کند و باعث اختلال در سطح آینه می شود.

2. تاثیرات جو زمین

اما در ماه به دلیل نبودن جو چنین مشکلاتی وجود ندارد .

تیم تحقیق یک تلسکوپ با قطر 100 متر را پیشنهاد کرده است . اما دکتر انجل می گوید : « ما از ابتدا نمی توانیم به سراغ یک تلسکوپ 100 متری برویم .بلکه باید از یک تلسکوپ 2 متری کار را شروع کنیم . زیرا این تلسکوپ 2متری را می توان بدون حضور انسان در ماه ساخت .»

یکی از محدودیت های این تلسکوپ این است که چون در دهانه آتشفشان ساخته می شود و در نتیجه قابلیت تغییر جهت ندارد ، تنها می تواند آن قسمت از آسمان را پوشش دهد که درست بالای سرش است . دکتر انجل می گوید : « اگر این تلسکوپ در یکی از قطبین ماه قرار داده شود ، میدان دیدش از میدان دید هابل هم ژرف تر خواهد بود . از دیگر مشکلات این طرح نبود مقاومت هوا بر روی ماه برای ایجاد چرخش یکنواخت سطح هذلولوی است . به این منظور باید از مقاومت شناوری برودتی استفاده کرد . سطح ماه نیز سرد است . این روش شبیه روش استفاده از شناوری مغناطیسی بر ایجاد حرکت بدون مقاومت است . یکی از مزایای تلسکوپ های LMT نسبت به تلسکوپ های معمولی ( علاوه بر محدودیت کم تر در قطر آینه ) ، ارزان تر بودن آنها می باشد . چون در ساخت این نوع آینه ها مراحلی چون سایش ، پالیش و غیره وجود ندارد .با ساخت این سیستم دریچه ای جدید از جهان هستی به روی انسان باز می شود . در آینده خبرهای کاملتری از این پروژه به اطلاع شما می رسانیم .

[Renjer Babi]

طبق آخرین مطالعات چاپ شده در مجله نیچر توسط ستاره شناسان دانشگاه زوریخ ، حدس زده می شود که هاله های ماده تاریک در ابعاد منظومه شمسی اما با جرمی در حدود جرم زمین ، اولین اجسام تشکیل شده پس از انفجار بزرگ می باشند .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


کهکشان ما هنوز میلیاردها از این هاله ها را در بر دارد که هر چند هزار سال یکبار از کنار زمین عبور می کنند و ردپای آنها از روی دنباله اشعه گاما مشخص می شود .

پروفسور بن مور از انستیتو فیزیک نظری دانشگاه زور یخ می گوید : « این هاله ها جذب کننده های گرانشی بودند که ماده معمولی را به خود جذب می کردند و نقش مهمی درتشکیل ستاره ها و کهکشان ها بازی می کردند . این ساختارها که سنگ بنای اولیه هر آنچه که امروزه می بینیم می باشند ، در حدود 20 میلیارد سال پیش شروع به شکل گیری کردند . »

ماده تاریک ،که هنوز ماهیت آن معلوم نیست ، حدود 80% جرم عالم را تشکیل می دهد . بنظر می رسد ماهیتش با ماهیت اتمهای اطراف ما فرق می کند و ما فقط از روی اثر گرانشی اش به حقیقت آن پی می بریم .

کاندیدایی که ستاره شناسان دانشگاه زوریخ پیشنهاد کردند ، نوترالینو نام گرفت . دکتر مور می گوید :« تا حدود 20 میلیون سال پس از انفجار بزرگ ، جهان تقریبا همگن بود اما تغییر بسیار کمی در وضعیت تعادلی سیستم باعث شد تا گرانش فرصت تشکیل ساختارهای بزرگی که امروزه قابل مشاهده اند را پیدا کند . بخش های چگال مواد اطراف خودرا جذب کردند وچگال تر شدند و نواحی کم چگال بتدریج مواد خودرا از دست دادند وعاری از ماده شدند . ماده تاریک چاه های گرانشی در فضا ایجاد کرد و ماده معمولی را به درون این چاه ها کشید .

نوترالینو ها کاندیدای مناسبی برای " ماده تاریک سرد " می باشند که آهسته حرکت می کنند و می توانند برای تشکیل چاه گرانشی با هم تجمع کنند .اما این ذرات هنوز کشف نشده اند . بهترین مکان برای رؤیت نوترالینو ها هسته کهکشان هاست که چگالی ماده تاریک بسیار بالاست .

مأموریتGLAST سازمان ناسا ، که در سال 2007 م پرتاب خواهد شد ، قصد دارد به جستجوی این ذرات بپردازد .

[Renjer Babi]

همانطور که این عکس را مشاهد می کنید در واقع به قلب راه شیری در طیف اشعه ایکس می نگرید. در نقطه اسرار آمیز از کهکشان ما ،سه خوشه ستاره ای بسیار پر جرم وجود دارد که به دور سیاه چاله ابر پر جرم در مرکز راه شیری در گردشند.این خوشه ها به نوبه خود از تعداد زیادی ستاره تشکیل شده اند که در
طول موج ایکس پرتو افشانی می کنند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



این عکس توسط تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا ( متعلق به سازمان فضایی ناسا) در طی یک میلیون ثانیه تصویر برداری،تهیه شده است.

مرکز کهکشان ما همواره پر تلاطم است.بر طبق آخرین داده های ارسالی از تلسکوپ فضایی چاندرا در این محدوده تعداد بسیار زیادی ستاره و همچنین سیاه چاله وجود دارد که با جرم بسیار زیاد شان، همواره بر یکدیگر تاثیر می گذارند.

خوشه ستاره ای آرچ به صورت قوس دار در قسمت بالایی تصویر مشخص است.خوشه ستاره ای پنج تایی(پنج قلو) در بالا سمت راست ثبت شده و در نهایت خوشه جی.سی استار در پایین تصویر ،نزدیک به سیاه چاله ابر پر جرم راه شیری نمایان است.

ستارگان این خوشه ها به خودی خود بسیار درخشانند و انرژی قابل توجهی در طیف اشعه ایکس و...( بویژه وقتی که باد های کیهانی در سطح آن ها می وزد)از خود گسیل می کنند.

زمانی که عمر این ستارگان به پایان می رسد در طی یک انفجار ابر نو اختری مقدار بسیار زیادی ماده و انرژی از خود به فضای بین ستاره ای پرتاب می کنند.بسیاری از اجرامی که در اطراف مرکز کهکشان وجود دارند، پس از مرگ نیز در قالب ستاره نوترونی،سیاه چاله و یا سیستم های دوتایی از خود اشعه ایکس ساطع می کنند.

در حالیکه ستاره های یک خوشه بر یکدیگر اثر می گذارند، خوشه های ستاره ای نیز به صورت متقابل بر یکدیگر تاثیر گذارند. برای نمونه خوشه های ستاره ای، در حال تصادم با ابرهایی سرد و بسیار چگال از گاز هستند.شدت این برخورد چنان زیاد است که علاوه بر گسیل اشعه ایکس، باعث شکل گیری ستارگانی بسیار پر جرم می شود،جرم ستارگانی که در این ناحیه وجود دارند، نسبت به سایر نقاط در کهکشان که محیطی آرام دارند،به مراتب بیشتر خواهد بود.

در طی سال های گذشته تلسکوپ فضایی چاندرا، بیش از دو میلیون ثانیه از وقت خود را به بررسی مرکز کهکشان راه شیری و همچنین فرایند هایی که در آن صورت می پذیرد،اختصاص داده است.آخرین عکسی که در این طیف توسط چاندرا ثبت شده است، منطقه ای به وسعت صد و شصت و هشت در صد و سی سال نوری از کهکشان را در بر می گیرد.

[Renjer Babi]

تصاویر جدید رصدخانه جمینی شمالی از سیاره مشتری، دیدار لکه‌های سرخ بزرگ و کوچک را در نیم‌کره جنوبی این سیاره ثبت کرده است. این نخستین دیدار این دو لکه از زمانی است که لکه کوچک‌تر به رنگ سرخ درآمده است




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



برای تهیه این تصویر که در نور فروسرخ نزدیک گرفته شده، از سامانه اپتیک سازگار استفاده شده است. این سامانه به آینه ثانویه‌ انعطاف‌پذیری مجهز است که چندصد بار در ثانیه، سطحش را تغییر می‌دهد و با خنثی‌کردن بخش اعظم اغتشاش‌های جوی، تصویری صاف با لبه‌های تیز تولید می‌کند. کیفیت تصویر بدست‌آمده بسیار بالا و قابل رقابت با تصاویر تلسکوپ‌های فضایی است.
چاد تورجیلو، اخترشناس رصدخانه جمینی که مدیریت تهیه این تصویر را برعهده داشت، می‌گوید: گرفتن این تصویر خیلی پردردسر بود. از آن‌جایی‌که تلسکوپ جمینی از سامانه اپتیک سازگار استفاده می‌کند، به ستاره‌ای راهنما در نزدیکی مشتری نیاز داشتیم تا بتوانیم با تحلیل شکل آن، اختلالات جوی را خنثی کنیم. بنابراین منتظر ماندیم تا هم آیو، قمر مشتری به فاصله نزدیکی از سیاره مادر برسد و هم این دو لکه سرخ در بهترین موقعیت تصویربرداری قرار بگیرند. خوشبختانه در شامگاه سیزدهم جولای/ 22 تیرماه، این شرایط فراهم شد و ما موفق شدیم از این ملاقات استثنایی در منظومه شمسی تصویربرداری کنیم.


هر دو لکه، طوفان‌های بسیار عظیمی هستند که در جو سیاره مشتری ایجاد شده‌اند. لکه بزرگ‌تر که قرن‌ها است به لکه سرخ بزرگ مشهور شده است، هشت کیلومتر بالاتر از ابرهای مجاور قرار گرفته و بزرگ‌ترین گردباد شناخته شده در منظومه شمسی است. طوفان کوچک‌تر که بالتبع لکه سرخ کوچک نام گرفته نیز یک گردباد است و از آنجا که در نور فروسرخ نزدیک به درخشندگی برادر بزرگ‌تر دیده می‌شود، احتمالا هم‌ارتفاع با لکه سرخ بزرگ است.
بزرگی لکه کوچک نصف لکه بزرگ است، اما قدرت بادهای طوفانی آن با لکه مشهورتر برابری می‌کند. این لکه در خلال سال‌های 1998 تا 2000 میلادی متولد شد، زمانی که سه طوفان سفید تخم‌مرغی قدیمی که حداقل 60 سال عمر داشتند، در هم ادغام شدند و طوفان جدیدی را به‌وجود آوردند. اما در فوریه آن سال، یک منجم آماتور فیلیپینی به نام کریستوفر گو متوجه شد رنگ این طوفان کوچک از سفید به قرمز آجری تغییر یافته است. واقعیت این بود که لکه سرخ دیگری متولد شده بود.
هنوز کسی نمی‌داند چه اتفاقی افتاده که این لکه از سفید به قرمز تغییر رنگ داده است. با این حال، بهترین مدل‌ها نشان می‌دهند که ادغام سه لکه سفید اولیه با یکدیگر، طوفان نیرومندتری را تشکیل داد، آن‌قدر پرقدرت که توانست موادی قرمزرنگ را از ژرفای جو مشتری به بالا بکشد و آن‌ها را در فضای درون طوفان پخش کند. از سوی دیگر، جریان‌های گردابی درون این لکه به‌قدری شدید بود که از فرار این مواد قرمزرنگ به بیرون جلوگیری کرد. دانشمندان هنوز نمی‌دانند ماهیت این اجرام قرمزرنگ چیست، اما به‌نظر می‌رسد ابعاد این طوفان‌های بزرگ در توانایی مکش این مواد تاثیر فراوانی دارد. اما نظرهای دیگری نیز وجود دارد، مثلا این‌که این مواد مکیده‌شده به‌قدری ارتفاع می‌گیرند که در معرض نور فرابنفش خورشید قرار می‌گیرند و درنهایت تابش‌های قرمزرنگی از خود ساطع می‌کنند.
مدل‌های فعلی نشان می‌دهد در ملاقات نزدیک این دو لکه با یکدیگر اتفاق خاصی نمی‌افتد. پیش‌از این هم لکه سرخ بزرگ بارها از میان طوفان‌‌های سفیدی که لکه سرخ کوچک را تشکیل داده‌اند، عبور کرده بود و اتفاق خاصی نیفتاده بود. لایه‌های جو مشتری در عرض‌های جغرافیایی مختلف، سرعت‌های مختلفی دارند و از این‌رو زیاد پیش می‌آید که عوارض جوی مشتری با یکدیگر برخورد کنند. اما این احتمال هم‌چنان وجود دارد که لکه سرخ بزرگ در آینده‌ای نه‌چندان دور، برادر کوچک خود را به سوی یک جریان جوی جنوبی‌تر هل دهد که جهت گردشش در خلاف گردش پادساعت‌گرد طوفان است. اگر سرعت دوران این طوفان کوچک کند شود، احتمال دارد رنگ این لکه دوباره به سفید برگردد. با گذر زمان مشخص خواهد شد چه بر سر این لکه کوچک خواهد آمد.

[Babak_King]

سلام و خسته نباشید خدمت دوست عزیز renjer_babi منم یه چند تا مقاله باحال میزارم
موفق باشی
=================================================

داستان کشف شازده کوچولو در فضا

اخترشناسان سيارک‌هايي را در منظومه شمسي يافته‌اند که جفت‌جفت يا حتي در خانواده‌هاي سه و چهارتايي به‌دور هم در گردش‌اند. برخوردهاي سهمگين که بخشي از زندگي روزمره سيارک‌هاست سبب پيدايش چنين زوج‌هاي عجيبي در بزرگراه‌هاي خُرده‌سيارات در منظومه‌شمسي شده‌اند.

اگر مطابق اين ضرب‌المثل <دو نفري مصاحبت است و سه نفري مزاحمت>، قلمرو بررسي اقمار خُرده‌سياره‌ها به‌نحو خوشايندي پُر از مزاحمت شده است!

در تابستان سال ۱۳۸۴، فرانک مارچيس و همکارانش، از دانشگاه کاليفرنيا در برکلي، کشف دومين قمر کوچک به‌دور سيارکي متعلق به‌کمربند اصلي سيارک‌ها، سيلويا ۸۷‌، را اعلام کردند. رموس (نام قمر کوچک جديد) به‌همراه برادر بزرگش رُمولوس (که در سال ۱۳۸۰ کشف شد) اعضاي باغ‌وحش تمام‌عيار اقمار خُرده‌سياره‌ها هستند.

اين مجموعه همراهان گَردانبه‌دور هم ابعاد جديدي به ‌دانش ما، درباره منشأ و تحول کوچکترين مُقيمان منظومه شمسي، مي‌افزايند. و اين دانش جديد نقشي مهم در حفاظت زمين، از برخورد با سيارک‌ها در آينده، ايفا مي‌کند.

کمربند اصلي سيارک‌ها در فاصله ميان مدار مريخ و مشتري و در حدود ۱/۲ تا ۳/۳ واحد نجومي از خورشيد است. هزاران هزار خُرده‌سياره سنگي در اين محدوده پَرسه مي‌زنند. از بزرگ‌ترين آنها، سرس، که جسمي تقريباً کروي به‌قطر ۹۵۰ کيلومتر است تا صدها هزار جرم چند کيلومتري و چند صد متري و ميليون‌ها قلوه‌سنگ پراکنده. برخي از اين خُرده‌سياره‌هاي چند کيلومتري که فقط به‌پهناي يک کوه عادي روي زمين‌اند براي خود قمر يا حتي قمرهايي اختيار کرده‌اند؛ نخستين‌بار در گذر فضاپيمايي بي‌سرنشين از کنار سيارکي ۲۵ کيلومتري در سال ۱۳۷۲ مشخص شد که اين کوه سرگردان خود قمري کوچک‌تر دارد. بعدها نمونه‌هاي بيشتري پيدا شدند و در سال‌هاي اخير حتي در محدوده خُرده‌سياره‌هاي يخي، يعني کمربند کويي‌پر در وَراي مدار نپتون، نيز خُرده‌سياره‌هاي صاحب قمر يا حتي چندتايي کشف شده‌اند.

اخترشناس انگليسي، ويليام هرشل، نخستين جستجو به‌دنبال قمر يک سيارک را در سال ۱۸۰۲، کمي پس از کشف نخستين سيارک يعني سرس ۱، انجام داد -‌هرچند که اين تلاش ناموفق بود. در سال ۱۹۰۱، شارل آندره، اخترشناس فرانسوي، تصور کرد قمري را در حال گردش به‌دور سيارک نزديک زمين، اروس۴۳۳، کشف کرده است. زيرا نمودار تغييرات درخشندگي اروس بسيار شبيه يک ستاره دوتايي گرفتي بود که دو همدمش به‌طور متناوب از جلو يکديگر عبور مي‌کنند. انديشه پشت اين استدلال درست به‌نظر مي‌رسيد اما او اشتباه کرده بود با يک قرن بعد تصاوير دقيق فضاپيماي نيير- شوميکر، که به‌دور اروس گشت و سرانجام بر آن فرود آمد، نشان داد اروس قمر ندارد. در واقع شکل بسيار کشيده اروس، آندره را فريب داده بود. زيرا با چرخش سيارک به‌دور خود زماني که قسمت کشيده‌تر سيارک رو به‌ما قرار مي‌گيرد سطح درخشنده افزايش مي‌يابد و زماني که قسمت کوچک‌تر رو به‌ماست روشنايي جرم کاهش مي‌يابد.

اما همه چيز در ۲۹ اوت سال ۱۹۹۳ (مرداد ۱۳۷۲) تغيير کرد. فضاپيماي گاليله، که به‌مقصد مشتري پرتاب شده بود از کنار سيارک کمربند اصلي، آيدا ۲۴۳، گذشت. از آنجايي که گاليله، به‌دليل باز نشدن آنتن اصلي فضاپيما، داده‌ها را بسيار کندتر از آنچه برنامه‌ريزي شده بود ارسال مي‌کرد گروه هدايت‌کننده‌اش تصميم گرفتند از يک شيوه ذخيره اطلا‌عات استفاده کنند. به‌جاي اين که از تصاوير موزاييکي، که از گذر از کنار آيدا به‌دست مي‌آمد، هر بيت از فضاهاي خالي را هم به‌زمين بفرستد گروه تصميم گرفت از هر ۲۰ تا ۴۰ رشته تصوير، دو يا سه تا را پخش کند. اين تصاوير به‌دانشمندان امکان مي‌داد که دريابند داده‌هاي مفيد در کدام بخش‌هاي تصاويرند و به‌کمک اين شيوه تصاوير با کيفيتي از آيدا ، اين کوه سرگردان ۲۵ کيلومتري، حوالي نزديکترين عبور فضاپيما به‌دست آمد.

روز ۱۷ فوريه سال ۱۹۹۴ ( بهمن ۱۳۷۲)، پس از پنج ماه وقفه در بررسي تصاوير، گروه بررسي‌کننده سلسله تصاويري از حدود ۱۰ دقيقه پيش از نزديکترين ملاقات گاليله با آيدا به‌دست آوردند. آنها چيز عجيب و مشکوکي در آن تصاوير تشخيص دادند. اما به‌گفته خودشان اصلا‌ً آمادگي چيزي را که کشف کرده بودند، نداشتند. آنها در آن تصاوير نقطه کوچک روشني در نزديکي آيدا مشاهده مي‌کردند.

آن نقطه کوچک روشن داکتيل، قمر ۵/۱ کيلومتري آيدا و نخستين قمر کشف شده براي يک خُرده‌سياره، بود. پس سيارک‌ها هم قمرهايي دارند!

نخستين کشف زميني يک قمر سيارکي در سال ۱۳۷۷/۱۹۹۸ اتفاق افتاد، زماني که دانشمندان مؤسسه تحقيقاتي ساودوست قمري را به‌دور سيارک کمربند اصلي، اُژنيا ۴۵، يافتند. اين گروه از روش نسبتاً جديد اُپتيک سازگار بر تلسکوپ کانادا- فرانسه- هاوايي(CFHT) براي جستجو در ميان صدها سيارک کمربند اصلي استفاده مي‌کردند. دستگاه اپتيک سازگار با کاهش اثرات آشفتگي جوّ زمين بر نور اجرام سماوي، که سبب محو شدن تصوير مي‌شود، تلسکوپ‌هاي زميني را قادر به‌رقابت با کيفيت بسيار خوب تلسکوپ‌هاي فضايي مي‌کنند.

پس از کشف قمر اُژنيا، که شاهزاده پتيت (شازده کوچولو) نام گرفت، اين گروه در کار خود مصمّم شد و تاکنون بيش از دو دوجين قمر در اطراف سيارک‌هاي کمربند اصلي بين مدار مريخ و مشتري، و سيارک‌هاي تروژان مشتري يافته است (هر سيارک تروژان در مداري به‌دور خورشيد مي‌گردد که يک سيارک اصلي نيز طي مي‌کند اما سيارک تروژان حدود ۶۰ درجه جلوتر يا عقب‌تر از سياره هم‌قطار خود نسبت به‌آن ثابت است زيرا در نقاط لاگرانژي مدار قرار گرفته است که تعادل گرانشي دارد. تروژان‌ها همراهان مشتري و نپتون و احتمالا‌ً زحل و اورانوس‌اند). ابعاد و اندازه‌هاي اين منظومه‌هاي دوتايي از جفت‌هاي ناهمخوان با همدم اصلي به‌قطر ۲۰۰ کيلومتر و قمري به‌قطر ۱۰ کيلومتر، که در فاصله صدها کيلومتري سيارک مادر مي‌گردد، شروع مي‌شود تا سيارک‌هاي واقعاً دوتايي که دو همدم ابعادي مساوي دارند.
------------------
ماهنامه نجوم

[Babak_King]

نمایش بی نظیر دنباله دار تکه تکه
دنباله دار شواسمان-واخمان 3 یا P 73 که به ملاقات زمین و خوشید می آید در حال تکه تکه شدن است و نمایش با شکوه و بی نظیر پرنورترین بخشهای آن در آسمان شب اکنون آغاز شده است.

در اواخر سال گذشته، دنباله دار پوجمانسکی پس از یک سال هدیه سال نو رصدگران ایرانی را به ارمغان آورد و با ظهور خود پس از مدت ها دوباره دنباله دارها را به فهرست اجرام رصدی با ابزار های ساده اضافه کرد. اما با توجه به دنباله داری که به تازگی به حد دید دوربین های دوچشمی رسیده است و اکنون انتظار رصدهای های شما را می کشد، رصد هیچ دنباله داری در چند سال اخیر چنین جذاب نبوده است؛ دنباله داری که در مقابل چشمان ما در حال مرگ و تکه تکه شدن است.

شواسمان-واخمان-۳ (S-W-۹) ، نام جرمی است که سکوی هفتاد و سوم دنباله دارهای دوره ای را از نظر زمان کشف به خود اختصاص داده است (نام کامل این دنباله دار ۷۳P-C/Schwassmann-Wachmann ۳ است). این دنباله دار در سال ۱۹۳۰ میلادی به کمک دو رصدگر معروف دنباله دار ها به طور مشترک کشف شد. گرچه در دوره کوتاه ۵/۵ ساله به دور خورشید می گردد اغلب وقتی به نزدیکی خورشید باز می گردد این دنباله دار کوچک چندان درخشان نمی شود. به همین دلیل پس از سال ۱۹۳۰ میلادی تا سال ۱۹۷۹ رصد نشد. سپس در سال ۱۹۹۰ میلادی بار دیگر رصد شد و پس از آن تا به امروز هر بار که به خورشید نزدیک می شود زیر نظر تلسکوپ های زمینی است. آخرین گذر آن به سال ۲۰۰۱ میلادی باز می گردد. که در آن سال در پرنور ترین حالت به قدر ۸+ رسید.

هسته دنباله دار در بازگشت سال ۱۹۹۵ خود تکه تکه شد و باعث شد تا در آن سال دنباله دار ناگهان پرنور شود(مطابق نمودار قدر سال ۱۹۹۵)؛ به طوری که حدود دو قدر پرنور شد. پس از این اتفاق هسته دنباله دار به سه قسمت اصلی تقسیم شد که این سه بخش را A,B و C نامیدند (بزرگترین تکه cاست). پس از آن دنباله دار باز هم به قسمت های بیشتری تقسیم شد به طوری که اکنون که با تلسکوپهای بزرگ بازگشت دوباره آن زیر نظر گرفته شده است هسته دنباله دار حدود ۲۰ تکه است که شگفتی اخترشناسان را به همراه داشته است. منظره این تسبیح دانه هایی از کوه های یخ در فضا، منظره دنباله دار شومیکر-لوی ۹ را در ذهن تدایی می کند کع در سال ۱۹۹۴ تکه های آن به مشتری برخورد کردند. البته با این تفاوت که با تلسکوپ های آماتوری کوچک سه تکه و با تلسکوپ های آماتوری بزرگ، به شرطی که رصدگر دنباله دار ها باشید می توانید در شرایط ایده آل تا ۷ قسمت آن را تشخیص دهید.

ملاقات این دنباله دار این بار بسیار استثنایی است، نه فقط به دلیل اینکه تکه تکه شده است بلکه به این علت که دنباله دار بیش از هر از زمان دیگری بجز زمان کشف آن به زمین نزدیک می شود و در نتیجه درخشان می گردد، در حدی که از اوایل اردیبهشت می توان پرنورترین تکه دنباله دار را به دور از نور شهر با چشم غیر مسلح دید. دنباله دار در ۲۳ اردبهشت به نزدیک ترین فاصله از زمین (۰۷/۰ واحد نجومی) و در ۱۷ خرداد به حضیض مدار خود به دور خورشید می رسد. اوج درخشش آن نزیدک به ۲۳ اردیبهشت است اما متاسفانه در آن شبها نور شدید ماه کامل از زیبایی آن می کاهد و بهترین زمان برای عکسبرداری و رصد آن بازه ۱۵ تا ۲۰ اردیبهشت است. هرچند که هزاران منجم آماتور و صدها اخترشناس حرفه ای در سراسر جهان از اکنون به مشاهده، ثبت و دنبال کردن تغییرات درخشندگی و افزایش تکه های هسته دنباله دار می پردازند.

اما سه قطعه ای که از اکنون با تلسکوپ های آماتوری قابل رویت اند، G،B و C هستند. البته قطعه C طبق پیش بینی ها بسیار پرنور می شود و احتمالا در بهترین شرایط به قدر حدود ۴ و حتی در حالت خوشبینانه به قدر حدود ۳ می رسد، یعنی چنان درخشان که شاید از درون شهر نیز با چشم برهنه دیده شود. B پس از یک فوران که احتمالا حاصل دو تکه شدن آن بوده است در ۲۴ فروردین به قدر حدود ۵/۸ رسیده است و با دوربین های دوچشمی مناسب به دور از نور شهر قابل رویت است. تکه C روشنایی شبیه به آن دارد. اما قطعه G نیز دچار فوران شده است (احتمالا دو تکه شدن) در ۲۳ فروردین به قدر ۱۲ رسیده است. رصد این تکه هنوز آن چنان ساده نیست. اگر مایل به رصد قطعه های دیگر هستید، می بایست تا آستانه پرنوری دنباله دار صبر کنید چرا که این قطعات بسیار کوچک و کم نور هستند و رصد آنها به تجربه فراوانی در زمینه رصد دنباله دار ها احتیاج دارد. ( در قسمت زیر منحنی نوری قطعه های مزبور و همچنین تکه های کم نور تر تصویر شده است).

در هنگام اوج روشنایی دنباله دار احتملا تکه C از قدر ۵/۳ و همچنین قطعه B نیز با قدر حدودی ۶ در حد دید چشم های تیزبین رصدگران به دور از نور شهر باشد. در آن هنگام قطعه G نیز از قدر۹ یا ۱۰ به خوبی با ابزار های ساده رصدی و با کمی دقت در فاصله کمی از دو قطعه B و C قابل رویت است. بقیه قطعات را نیز می توانید با تلسکوپ های بزرگ یا عکسبرداری های طولانی مدت و در فاصله بسیار نزدیکی از B، CوG از قدر حدود ۱۱ تا ۱۲ جستجو کنید.

اکنون دنباله ای بسیار کوچک در گیسوی دو تکه پرنورتر ثبت شده است که هنوز با ابزارهای آماتوری محسوس نیست ولی شاید در شبهای آینده دنباله ای بارز و دیدنی شوند. این دنباله دار ها در فاصله بسیار نزدیکی از یک دیگر قرار دارند و می توانید تمامی آنها را به فاصله بسیار کمی از یک دیگر رصد کنید

منبع سایت نجوم ;)

[Renjer Babi]

کاوشگر تکامل کهکشان در ناسا , نقاط خالداري را شناسايي کرد, آنچه که مبين وجود کهکشانهاي نوزاد عظيمي در گوشه عالم ما است.پيشتر , ستاره شناسان تصور مي نمودند که ميزان تولد جهان بطور برجسته اي رو به تنزل بوده و تنها کهکشانهاي کوچک در حال شکل گيري بودند.


دکتر کريس مارتين , مدير رسيدگي کاوشگر تکامل کهکشان در انستيتو تکنولوژي کاليفرنيا اظهار داشت :"ما مي دانستيم به راستي کهکشانهاي جوان عظيمي مدتي قبل وجود داشتند.اما گمان مي کرديم آنها بطور کامل به کهکشانهاي مسن تر بسياري همچون راه شيري ما تکامل يافته باشند.اگر اين کهکشانها حقيقتا به تازگي شکل گرفته اند , پس اين مورد اشاره دارد بر اينکه بخشهايي از جهان ما هنوز منبع توليد کهکشان هستند .مارتين و همکارانش به سرپرستي دکتر تيم هکمن از دانشگاه جان هاپکينز در بالتيمور , 3 دوجين نوراني کشف کردند, کهکشانهايي که بسيار همانند بودند به کهکشانهاي جوان بيش از 10 بيليون سال گذشته را جمع آوري کردند.اين کهکشانهاي جديد نسبتا به ما نزديکند و در حدود 2 تا 4 بيليون سال نوري آنطرفتر .آنها شايد به جواني 100 ميليون تا 1 بيليون سال باشند.راه شيري در حدود 100 بيليون سال سن دارد .

اکتشافات اخير اشاره دارد بر اينکه دنياي سالخورده ما هنوز با جوانان حيات دارد.اين همچنين به ستاره شناسان امکان مي دهد که نظري اجمالي داشته باشند به آنچه که شايد کهکشان ما زماني که در کودکي اش بود به نظر مي آمد هکمن اظهار داشت :"حالا ما مي توانيم بيشتر از قبل اجداد کهکشانهايي که در بسياري از جزئيات شبيه راه شيري هستند را مطالعه کنيم." وي افزود "اين مانند يافتن يک فسيل زنده در حيات شخصي تان است.ما تصور کرديم که اين نوع از کهکشان منقرض شده است, اما در حقيقت کهکشانهاي نوزاد در جهان زنده و جاري هستند."


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



اکتشافات جديد از نوعي موسوم به کهکشانهاي درخشان فرابنفش هستند.آنها پس از بررسي بخش عظيمي از آسمان با رديابهاي فوق حساس نور فرابنفش توسط کاوشگر تکامل کهکشان کشف شدند.از آنجائيکه بيشتر نور گروه ستارگان جوان به سوي طول موج فرابنفش است, کهکشانهاي جوان در فضاپيما مانند الماس در زميني سنگي پديدار مي شوند.ستاره شناسان قبل از آن براي اين جواهر کمياب جستجو کردند, اما آنها را از دست دادند, زيرا قادر به بررسي برشي وسيع و کافي از آسمان نبودند دکتر مايکل ريچ از دانشگاه کاليفرنيا اظهار داشت:"کاوشگر تکامل کهکشان هزاران کهکشان را قبل از يافتن اين چند دوجين فرابنفش درخشان بررسي کرد.کهکشانهاي تازه کشف شده در حدود 10 برابر , درخشانتر در طول موجهاي فرابنفش در راه شيري هستند.اين نشان ميدهد که آنها با مناطق شکل گيري ستارگان شديد و انفجارابرنواختري پر مي شوند, که اين هم مشخصات جواني است.زماني که جهان ما جوان بود, کهکشانهاي عظيم در طول هستي بطور منظم از هم پاشيده مي شدند.بعد از آن جهان اندک اندک فرزند غولپيکري را بوجود آورد و اين کهکشانهاي تازه تولد يافته , به آنها که امروزه برايمان بنظر مي آيد, رشد يافتند.تا اينکه امروز ستاره شناسان گمان کردند که آخرين اين کودکان غولپيکر را ديده بودند.نتايج بزودي در ويژه نامه اي از Astrophysical Journal Letters چاپ خواهد شد, همراه با چندين مقاله ديگر که نتايج جديدي از کاوشگر تکامل کهکشان را شرح مي دهد.

کاوشگر تکامل کهکشان در 28 آوريل 2003 پرتاب شد.ماموريتش مطالعه شکل, روشنائي, اندازه و فاصله کهکشانها در طول 10 بيليون سال از تاريخچه کيهاني است.تلسکوپ با قطر 50 سانتيمتري(19.7 اينچي) کاوشگر , آسمانها را براي جستجوي مراکز نور فرابنفش در مي نوردد Caltech سرپرستي ماموريت کاوشگر تکامل کهکشان و سرپرستي عملکرد علمي و تجزيه تحليل داده ها را بر عهده دارد.مديريت ماموريت و ساخت ابزار علمي آن نيز بر عهده jpl بوده است

[Renjer Babi]

دانشمندان روسي در حال انتخاب افراد داوطلب براي قرار گرفتن در يك كپسول فضايي به منظور انجام طرح‌هاي آزمايشي 500 روزه براي سفر به مريخ هستند.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




اين ماموريت آزمايشي براي شبيه سازي شرايط دشوار در سفر فضايي به اين سياره سرخ طراحي مي‌شود. يك تيم آزمايشي متشكل از شش مرد به لحاظ فيزيكي به طور كلي از جهان خارجي جدا خواهند شد تا تجهيزات مربوطه به منظور آماده شدن براي دوره‌هاي طولاني‌تر مورد آزمايش قرار گيرند. اين كپسول شامل يك تخت خواب، يك آشپزخانه و يك آزمايشگاه خواهد بود. تجهيزات داخلي خود كپسول نيز بايد تمام اكسيژن مورد نياز براي افراد تحت آزمايش را تامين كرده، به طور دايم سه تن آب موجود را بازيافت كند و نيز مواد خوراكي جديدي را براي افزودن به پنج تن ذخيره موجود در كپسول، پرورش دهد. اين آزمايش كه در مسكو انجام مي‌شود طرحي را براي ممكن كردن مسافرت‌ها و استقرارهاي فضايي طولاني مدت مورد ارزيابي قرار خواهد داد. اما چنين ماموريت فضايي به مريخ به طور واقعي به اين زودي‌ها صورت نخواهد گرفت. دانشمندان تاكنون تنها دو داوطلب از شش فرد مورد نظر را پيدا كرده‌اند و اين ماموريت فضايي شبيه‌سازي شده احتمالا تا سال 2006 آغاز نخواهد شد.

[Renjer Babi]

محققان دانشگاه روچستردراطراف یک ستاره ، سیاره ای بسیارجوان کشف کردند که بنابرنظریه تشکیل سیارات نمی تواند وجود داشته باشد.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




مشاهدات بیشترنشان داد که این سیاره بین 100 تا 500 هزارسال عمر دارد این سن از نظر نظریه تشکیل سیارات برای تشکیل یک سیاره بسیار جوان می باشد.در حال حاضریک تیم جدید ازمتخصصان تشکیل سیارات ، نتایج اولیه رابررسی می کنند . آنها می گویند ،حفره ای که دردیسک غباری ستاره تشکیل شده است می تواند توسط یک سیاره جدید بوجود آمده باشد . یافته های جدید استدلال هایی ارايه می دهد تا دریابیم که منظومه شمسی چگونه میتوانست مسیرهای دیگری برای سیرتکامل ش پیدا کند . پروفسور آدام فرانک ، استاد فیزیک ونجوم دانشگاه روچستر، می گوید: « داده ها نشان می دهد که سیاره ای با این سن وجود دارد ولی نظریات موجود این امکان را رد می کند .»

دان واتسون ، استاد فیزیک ونجوم دانشگاه روچسترومسؤل تیم اول،برای یافتن یک شکاف درغباراطراف ستاره ازتلسکوپ فضایی اسپیتزراستفاده کرد . سیستم مادون قرمزتلسکوپ توسط جودیس پیپحر، ویلیام فورست وواتسون شده است . این جودیس پیپحرو ویلیام فورست بودند که برای اولین باردوربین ها ی مادون قرمز را برای آسمان بکاربردند و از بالای ساختمان ویلموت دررصدخانه دانشگاه اولین عکس مادون قرمزازماه را گرفتند . شکاف کشف شده وجود سیاره جوان را تأیید کرد . غبارنواحی مرکزی دیسک نسبت به نواحی خارجی داغ تر است وبه همین دلیل نورش در نواحی طول موج بلندترساطع می شود. اما تیم تحقیق دریافتند که افت ناگهانی در طول موجهای مادون قرمزوجود دارد که به قطع غیبت بخشی از دیسک را نشان می دهد .

نظریات تشکیل سیارات بر دو دسته اند : 1 - مدل قرص برافزایشی 2 - مدل ناپایداری گرانشی مدل قرص برافزایشی پیشنهاد می کند که غباری که ستاره مرکزی وسیستم اطراف آن از آن شکل می گیرد شروع به متراکم شدن می کند تا سیستم به صورت دانه هایی درمی آید که همان تخته سنگها ،شهابسنگها وپیش سیارات می باشند . ولی چنین سیری برای تشکیل سیاره حداقل 10 میلیون سال طول می کشد .

مدل دیگر بیان می کند که تمام سیارات می توانند از یک تراکم سریع ابراولیه بوجود آ یند که زمان این تشکیل بسیارسریع - حدود چند قرن - بیشتر طول نمی کشد . ولی لازمه چنین مدلی ، ابری با گستردگی زیاد می باشد .به هر حال این یافته با این مدل ها سازگار نیست . ما امیدواریم درآینده نزدیک مدل جدید وقابل قبول تری پیدا کنیم.

[Renjer Babi]

آیا در سطح تایتان، این قمر اسرارآمیز سیاره زحل، دریاچه‌هایی از مواد مایع وجود دارد؟ فضاپیمای کاسینی در تازه‌ترین ملاقات خود با این قمر که جمعه گذشته انجام شد، به نقشه‌برداری قطب شمال تایتان با رادارهای دقیق خود پرداخت و توانست بخش‌های تاریکی را در نزدیکی قطب شناسایی کند که احتمالا چیزی جز مواد مایع در بر ندارد.







[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
توضیح عکس: تصویر بالایی که 80 درجه شمالی و 92 درجه غربی تایتان را هدف گرفته است، 420 کیلومتر درازا و 150 کیلومتر پهنا دارد و کوچک‌ترین جزئیات آن 500 متر بزرگی دارند. تصویر پایینی به مرکز 78 درجه شمالی و 18 درجه غربی گرفته شده و ابعاد آن 475 کیلومتر در 150 کیلومتر است.




تاریکی این نواحی بدان معنی است که پرتوهای ارسالی رادار از این مناطق بازتاب نشده است. بهترین توضیح این است که امواج رادار به سطح بسیار بسیار همواری برخورد کرده است، احتمالا سطحی از متان یا اتان مایع که در دمای 180 درجه سانتی‌گراد زیر صفر سطح تایتان وضعیت بسیار پایداری دارند. در برخی از این نواحی، کانال‌هایی زه‌کشی دیده شده است که از برخی از آنها خارج و به درون گروه دیگری وارد شده است. شکل این کانال‌ها نشان می‌دهد در اثر جریان یافتن مایعات تشکیل شده‌اند و اگر این توضیحات درست باشد، تایتان پس از زمین، تنها جرم منظومه شمسی است که نشانه‌هایی از مایعات را در سطح خود دارد.
در تصاویری که پیش از این از سطح تایتان تهیه شده بود نیز نواحی تاریکی وجود داشت، اما تاریکی آنها بسیار کم‌تر از چیزی بود که در تصاویر جدید دیده می‌شود. انریکو فلامینی، سیاره‌شناس آژانس فضایی ایتالیا و عضو گروه هدایت رادار کاسینی در این مورد توضیح می‌دهد:« تصاویر جدید، نشانه‌های بسیار واضحی دارند. کنتراست این لکه‌های جدید با اطراف به‌قدری زیاد است که تقریبا کسی شک ندارد این‌ها دریاچه‌هایی از متان مایع هستند.»
سیاره‌شناسان احتمال می‌دهند که این دریاچه‌ها از باران‌های متانی جو تایتان پر شده‌اند، البته باران‌هایی که بیشتر به طوفان‌های موسمی شباهت دارند تا به بارش‌های منظم و مداوم. مدل‌های جوی تایتان نشان می‌دهد مایعات این دریاچه‌ها به‌تدریج تبخیر می‌شود و چرخه متان این قمر را کامل می‌کنند.
بزرگ‌ترین دریاچه شناسایی شده، حدود 100 کیلومتر پهنا دارد و اگر کمی بزرگ‌تر بود، می‌شد آن را اولین دریای کشف‌شده تایتان نامید. مجموعه‌ای از دریاچه‌های کوچک‌تر و به‌هم پیوسته نیز دیده می‌شود که یادآور بخش‌هایی از سرزمین فنلاند و کانادا است. در اطراف برخی از آنها، لبه‌ها و دیواره‌هایی دیده شده که احتمالا از بقایای تبخیر متان تشکیل شده است.
دانشمندان انتظار داشتند که در قطب‌های تایتان دریاچه‌های بیشتری پیدا کنند، زیرا دمای این مناطق نسبت به دیگر بخش‌های تایتان پایین‌تر است و تبخیر متان بسیار کند صورت می‌گیرد. اما از آن‌جا که این تفاوت دما ناچیز است، انتظار می‌رود دریاچه‌های دیگری نیز در عرض‌های پایین‌تر تایتان وجود داشته باشند. فلامینی توضیح می‌دهد:« ما تا به امروز درصد بسیار کمی از استوای تایتان را نقشه‌برداری کرده‌ایم. با تصویربرداری بخش‌های وسیع‌تر استوا می‌توانیم دریاچه‌های آنجا را نیز آشکار کنیم ».
این درست که شواهد بدست‌آمده بسیار روشن است، اما پرونده این دریاچه‌ها هنوز بسته نشده است. احتمال اندکی وجود دارد که اینها، نواحی پوشیده از دوده یا بسترهایی خشک‌شده باشند. با تصویربرداری مجدد از این دریاچه‌ها می‌توان تغییر اندازه آنها را بررسی کرد و اگر شانس یاری کند، نشانه‌هایی از موج‌های سطح دریاچه‌ها را ثبت کرد. شکست امواج در اطراف جزیره‌های احتمالی و گرداب‌هایی که به هنگام تشکیل جزیره‌ها ایجاد می‌شوند، پدیده‌هایی هستند که رادار کاسینی می‌تواند آنها را آشکار کند و وجود مایعات را در سطح تایتان قطعیت بخشد.

[Renjer Babi]

هشتمین دوره آموزشی - تخصصی رویت هلال ماه در ایران با عنوان بررسی رویت هلال های ماه های رمضان و شوال 1427 در مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع) برگزار میشود.


مدرسین این کارگاه اقایان محمد رضا صیاد - سید محسن قاضی میر سعید و مهدی دانشیار هستند .و زمان برگزاری این دوره جمعه 20 امرداد 1385 از ساعت 8 الی 18 در مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع) واقع در شهر ری استان مقدس حضرت عبد العظیم دانشکده علوم حدیث تالار شیخ طوسی برگزار میشود.

موضوعات کارگاه :

*
مبانی نجوم ( مباحث کاربردی در رویت هلال ماه)
*
رکوردها . معیارها . تجارب رصدی و آشنایی با نرم افزار های مربوطه
*
سیر تحول مطالعات رویت هلال از لحاظ نجومی در ایران در طی 40 سال اخیر
*
روشهای نجومی برای پیش بینی رویت هلال

مهلت ثبت نام تا پایان وقت اداری پنج شنبه 19 امرداد 1385 خواهد بود. مدارک و هزینه ثبت نام را به آدرس مرکز نجوم ارسال نمایید :
همچنین به شرکت کنندگان گواهی حضور در دوره اعطا میشود.

مدارک ثبت نام


*
یک قطعه عکس 3.4
*
تکمیل فرم ثبت نام
*
پرداخت هزینه ثبت نام - پذیرایی و چزوه به مبلغ 70.000 ریال

فرم ثبت نام

نام و نام خانوادگی تاریخ تولد مقطع تحصیلی






رشته تحصیلی محل تحصیل نشانی محل سکونت

تلفن فاکس پست الکترونیک

اطلاعات شما در مورد هلال تا چه اندازه ای است ؟
در چه زمینه ای در باره رویت هلال میتوانیدبا مرکز همکاری کنید ؟

ادرس پستی : تهران شهر ری استان مقدس حضرت عبد العظیم مرکز نجوم
تلفن : 021 55951286
فاکس : 021 55950921 داخلی 302
پست الکترونیک : reysky@abdulazim.com







منبع خبر : مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع)
نویسنده : محمد رحیمی

[Renjer Babi]

اگر بشر بخواهد در آینده کاوشگری به سوی ستاره ای در ورای منظومه شمسی ارسال کند، بدون شک اولین گزینه، ستاره پروکسیما قنطروس خواهد بود.پروکسیما با فاصله ای در حدود 4.2 سال نوری نزدیک ترین ستاره به ما است .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از ستاره پروکسیما قنطورس از دید تلسکوپ فضایی اشعه ایکس چاندرا



پس از محاسبه فاصله این ستاره ،اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که پروکسیما عضوی از مجموعه سه تایی آلفا قنطروس می باشد.اما با برسی های کنونی این گونه به نظر می آید که این فرضیه چندان هم صحیح نیست! آیا پروکسیما قنطورس ستاره ای تنها در راه شیری است؟ آیا این ستاره کاملا اتفاقی در مجاورت ستارگان آلفا قنطورس قرار گرفته است؟

سیستم سه گانه آلفا قنطروس به عنوان نزدیک ترین مجموعه ستاره ای به زمین،برای نخستین بار توسط اختر شناس اسکاتلندی، توماس هندرسن در سال 1839 میلادی به روش اختلاف منظر تعیین گردید.در این روش با استفاده از تعیین مقدار جابجایی ستاره نسبت به ستارگان پس زمینه می توان فاصله ستارگان را تعیین کرد.

هندرسن فاصله ستاره آلفا قنطورس با زمین را 2.7 سال نوری تخمین زد،در حالیکه امروزه ما می دانیم فاصله آن با ما 4.4 سال نوری است.

پس از گذشت تقریبا یک سده سرانجام دانشمندان در سال 1917 با تعیین دقیق فاصله پروکسیما قنطورس که 4.2 سال نوری می باشد، آن را به عنوان نزدیک ترین ستاره همسایه معرفی نمودند.از آن جا که سه ستاره آلفا قنطروس آ ، ب و پروکسیما بسیار نزدیک به یکدیگر می نمایند و در یک مسیر حرکت می کنند،همواره دانشمندان عقیده داشتند که آن ها یک مجموعه را بو جود می آورند.

اما 12 سال پیش این نظریه دست خوش شک و تردید شد.در آن هنگام گروهی از محققان داده های جدیدی پیرامون این مجموعه ستاره ای بدست آوردند. این داده ها حاکی از آن بو د که سیستم سه گانه آلفا قنطروس گرانش لازم برای نگاهداشتن ستاره پروکسیما را دارا نمی باشد. در این زمینه دو احتمال وجود دارد.1.دانشمندان جرم این ستارگان را اشتباه محاسبه نموده اند.2.هر سه ستاره این مجموعه با یکدیگر در حال حرکتند،اما پروکسیما سرعت بیشتری دارد.

شاید به طور کلی پروکسیما قنطورس عضو این سیستم نباشد،در محل و شرایطی متفاوت شکل گرفته و کاملا تصادفی در مجاورت سایر ستارگان قرار گرفته است.

تمامی این احتمالات ممکن است، زیرا در کیهان پهناور ما هیچ چیز غیر ممکن نیست.....

در سال 1997 میلادی دانشمندان آژانس فضایی ناسا با استفاده از هیپراکوس داده های بسیار زیادی از این سیستم ستاره ای سه گانه بدست آوردند و به یاری آن توانستند دوباره جرم، سرعت و حرکت ستارگان را محاسبه نمایند.پس از گذشت نزدیک به 10 سال تحقیقات همچنان ادامه دارد. جرمی ویت هارمر و جئورجی لفنین از دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا هم اکنون مشغول بررسی و تحلیل داده های بدست آمده از هیپراکوس هستند.آن ها چنین ادعا می کند که پروکسیما در مدار خود در آلفا قنطروس در حال گردش است،اما با توجه به اینکه این مدار گریز از مرکز بسیار زیادی دارد، در واقع این ستاره به عنوان دور ترین عضو این مجموعه،به حساب می آید.

به هر حال بازهم ستاره پروکسیما قنطورس بهترین گزینه برای ارسال کاوشگر میان ستاره ای خواهد بود.



برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضايی هابل آنچه را ممکن است جوانترين کهکشانی که تاکنون در کيهان مشاهده شده است باشد کشف کرده است.


عمر اين کهکشان نوزاد احتمالا از 500 ميليون سال تجاوز نمی کند و در واقع چنان جوان است که تاريخ پيدايش حيات بر کره زمين به پيش از تولد آن بازمی گردد.اين کهکشان که "آی زوئيکی 18" (I Zwicky 18) نامگذاری شده است گوشه ای از شکل و شمايل نخستين کهکشان های بسيار ريز کيهان را برملا می کند.جزئيات اين يافته در تازه ترين شماره نشريه "استروفيزيکال" منتشر شده است.

کهکشان راه شيری که ما در آن قرار داريم 12 ميليارد ساله است.به نظر می رسد اين کهکشان ديرشکفته، تاکنون چندين نوبت فوران ناگهانی ستارگان تازه به عرصه حيات را تجربه کرده باشد که اولين آنها 500 ميليون سال قبل و آخرين آنها همين 4 ميليون سال قبل روی داده است.دو ناحيه عمده تولد ستارگان در قلب اين کهکشان قرار دارد که در عکس هابل به شکل گره های سفيد متمايل به آبی قابل مشاهده است.تارهای ظريف آبی رنگ در عکس، حباب های گازی هستند که در اثر بادهای خورشيدی (ستارگان) و تشعشعات شديد مافوق بنفش ستارگان جوان داغ شده اند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]





برخی سحابی های آسمانی مانند اين زايشگاه ستارگان به حساب می آيند



اجرام متمايل به قرمز ستارگان پيرتر و خوشه های ستاره ای هستند، اما اخترشناسان تخمين می زنند که عمر آنها هنوز کمتر از يک ميليارد سال است.دانشمندان اين "بچه کهکشان" را به جنينی تشبيه می کنند که در بخش اعظم روند تکامل کيهان به عنوان يک سحاب گازی از جنس هيدروژن و هليوم در وضعيتی "تقريبا بکر" باقی مانده بود و فرآيند زايش ستارگان تا تقريبا 13 ميليارد سال پس از انفجار بزرگ در آن آغاز نشد.يوری ايزوتوف، از رصدخانه کيف در اوکراين و از نويسندگان مقاله مربوط به اين اکتشاف در مجله "استروفيزيکال" کشف اين کهکشان را خارق العاده خواند.

وی گفت: "معمولا انتظار می رود که کهکشان ها در همان يک ميليارد سال اول پس از انفجار بزرگ يا در همان حدود زمانی تشکيل شوند نه 13 ميليارد سال بعد.""انتظار می رفت کهکشان های جوان تنها در دوردست ترين کرانه های قابل رويت کيهان قرار داشته باشند نه در منطقه بومی ما در کيهان."اين کهکشان جوان تقريبا 45 ميليون سال نوری از کهکشان ما فاصله دارد.

[Renjer Babi]

چندي پيش براي نخستين بار دو دست آورد جديد از تلسکوپ فضايي اسپيتزر ناسا منتشر شد که کمکي براي درک بهتر ستاره شناسان بر چگونگي شکل گيري ستارگان از ابرهاي ضخيم گاز و غبار , و چگونگي تبديل مولکولها در آن ابرها به سياره ها است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



دو اکتشاف-رديابي يک جسم تيره غريب درون آنچه که تصور مي شد يک ابر خالي باشد , وکشف ساختار تشکيل دهنده سياره اي يخي در سيستمي که عقيده بر شباهت آن به منظومه شمسي ما در دوران اوليه بود-در اولين کنفرانس علمي اسپيتزر در پاسادنا کاليفرنيا ارائه شد-از زمان آغاز فعاليت تلسکوپ علمي اسپيتزر در کمتراز يک سال قبل , قابليت مادون قرمز تلسکوپ فضايي , صدها جسم فضايي غير قابل آشکار و همچنين تيره ,سرد يا بسيار دورتر از اينکه قابل مشاهده توسط ديگر تلسکوپها باشد آشکار کرد در يک کشف , ستاره شناسان يک جسم شبه ستاره اي ضعيف در مکاني که کمترين حد انتظار مي رفت که يک "هسته بي ستاره" به دليل آشکار نبودن ستاره هايشان ناميده شد , هسته هاي غير ستاره اي گره هاي متراکمي از گاز و غبار هستند که عاقبت بايد به ستاره هاي تازه متولد شده تک, شکل پيدا کنند.

با بکار گيري چشم هاي مادون قرمز اسپيتزر , يک تيم از ستاره شناسان به سرپرستي Dr. Neal Evans از دانشگاه تگزاس دوازده عدد از اين هسته هاي غبار را براي بهبودي ديد در حالتهايي که نياز براي شکل گيري ستاره ها باشد بررسي کردند

Evansاظهار داشت:هسته هاي غير ستاره اي براي مطالعه جالب هستند زيرا آنها به ما مي گويند چه عواملي در لحظات قبل از شکل گيري يک ستاره موجود است.درک اين محيط کليدي به بهبودي نظرياتمان از ساختمان ستاره است . اما زماني که آنها به يک هسته که
L1014 ناميده ميشد , نگريستند, يک مطلب حيرت آور يافتند-يک تابش گرم از جسمي شبه ستاره اي مي آيد.اين جسم تمام مدلهاي شکل گيري ستاره اي را به مبارزه مي طلبد, اين تضعيف کننده تر است از آنچه که براي يک ستاره جوان انتظار مي رفت.

ستاره شناسان فرضيه اي بنياد نهادند مبني بر اينکه جسم مرموز يکي از سه احتمال :جوانترين "ستاره فروکش شده", يا ريزنقش قهوه اي هميشه آشکار , يک ستاره تازه متولد شده که در يک مرحله خيلي گذشته از توسعه بازمانده , يا کاملا چيزي ديگر Evans بيان کرد:اين جسم توانايي نماياندن يک راه متمايز از شکل گيري ستارگان يا ريزنقش هاي قهوه اي را داراست.اجسامي ماننداين آنقدر تيره هستند که مطالعات قبلي احتمالا آنها را از دست داده باشند.مي توانند مانند يک نسخه مخفي از شکل گيري ستارگان باشد جسم جديد در 600 سال نوري دورتر از صورت فلکي Cygnus واقع است در کشف ديگر , چشمان مادون قرمز اسپيتزر مکاني که سياره ها متولد مي شوند را بدقت نگريسته اند-مرکز يک قرص غبار که يک ستاره نوزاد احاطه کرده است-اجزا يخي از سياره ها و دنباله دارها را کاوش کرد.اين اولين کشف قطعي از يخها در قرص هاي شکل گيري سياه ها است Dr. Klaus Pontoppidan از رصدخانه ليدن در هلند , و سر پرست تيمي که اين کشف را رقم زدند, اظهار داشت :اين قرص بطور دقيقي تشبيه مي کند که ما چگونه سيستم منظومه شمسي مان را مشاهده مي کرديم وقتي که ديده مي شد زماني که فقط سن آن صد هزار سال نوري بود اندازه آن درست است , و ستاره مرکزي کوچک وشايد به اندازه کافي براي حمايت از يک مايع غني توانگر سيستم سياره اي براي بيليونها سال درآينده باشد پيش از اين ستاره شناسان يخها يا ذرات غبار پوشيده از يخ را در پيله بزرگي از گاز و غبار ديده بودند که ستارگان جوان را فرا گرفته است.اما آنها قادر به تشخيص اين يخها از آنها در بخش داخلي شکل گيري سياره از يک قرص ستاره اي نبودند.

استفاده از ديد فوق حساس مادون قرمز اسپيتزر و يک حقه هوشمندانه Pontoppidan و همکارانش را قادر ساخت تا در اين رقابت پيروز شوند حقه آنها مشاهده يک ستاره جوان و قرص غبارآلود آن در "آغاز" بود.قرصها مي توانند از زاويه هاي گوناگون , از کنار يا روي لبه مشاهده شوند, جايي که قرصها مانند ميله هاي تاريک پديدار مي شوند, جايي که قرصها بوسيله نور ستاره مرکزي از کار مي افتند.آنها دريافتندکه اگر يک قرص را در زاويه 20 درجه اي مشاهده کنند , در موقعيت مکاني که ستاره مانند خورشيد , در آغاز , به بيرون نظر مي کند , آنها توانستند يخها را ببينند Pontoppidan اظهار داشت :" ما به نقطه مطبوع زديم"همچنين ادامه مي دهد:"مدل هاي ما پيشگويي کردند که جستجو براي يخها در قرصها مسئله اي است از يافتن جسمي فقط با زاويه مشاهده صحيح, اسپيتزر آن مدل را تائيد کرد"ا در اين سيستم , ستاره شناسان يونهاي آمونيم را بخوبي ترکيباتي از آب و يخ دي اکسيد کربن يافتند کنفرانس علمي اسپيتزر با عنوان "تلسکوپ فضايي اسپيتزر , ديدهاي تازه از کيهان"در پاسادنا بر گزار شد JPL مديريت ماموريت تلسکوپ فضايي اسپيتزر را براي مديريت ماموريت هاي علمي ناسا بر عهده دارد.

[Renjer Babi]

دانشمندان تصور میکنند که مقداری از ماده اسرار آمیز تاریک را درمرکز کهکشان راه شیری یافته اند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تابش ریز موج اضافی از مرکز راه شیری ، ممکن است به وجود ماده تاریک مربوط شود. البته داگلاس فینکبینر، ستاره شناس دانشگاه پرینستون ، چندان درمورد چیزی که درمرکزکهکشان باعث این تابش اضافی می شود ، مطمئن نیست. او یافته های جدید خود را در مجله « astrophysical journal » منتشر کرد. او پیشنهاد کرده است که به این منظورباید تابش ریزموج کیهانی،CMB ، مورد مطالعه قرارگیرد.این تابش بازمانده انفجار بزرگ است وبا مطالعه آن می توانیم اطلاعات خود را درباره لحظات آغازعالم کاملتر کنیم. در حال حاضر تیم ، WMAP ، درحال مطالعه میزان ناهمسانگردی این تابش می باشد . این تیم درحین مشاهدات خود مواظب هستند که سیگنالهای زمینی با سیگنالهای کیهانی مخلوط نشوند . آنها معتقدند که منشأ امواج ریزموج غیرکیهانی، می توانداز هیدروژن یونیزه درقلب کهکشان خودمان، غبارمیان ستاره ای ویا ازالکترونهای پرسرعت دربقایای ابرنواخترها باشد.

اوبا استفاده ازمطالعات این تیم دراطراف قلب کهکشان، تابشهایی شبیه تابش اتم های هیدروژن یونیزه پیدا کرد ولی مقدار آن زیاد نبود . این تابش همچنین شبیه تابش الکترونهای پر سرعت درمیدان مغناطیسی است, اما آنها مجبورند سرعت هایی نزدیک سرعت نورداشته باشند . وی طی ارائه یک مقاله در ادینبرگ اسکاتلند،در ماه سپتامبر، عنوان کرد که ممکن است نشانه هایی ازماده تاریک را یافته باشد .

ماده تشکیل دهنده ماده تاریک نمی تواند خیلی زیاد با ماده معمولی اندرکنش داشته باشد. اما دراینجایک شکافی وجود دارد . بعضی از این ذرات می توانند با یکدیگراندرکنش داشته باشند و حتی یکدیگررا نابود کنند. زمانی که الکترون ها با پاد ذره خود، پوزیترون ، برخورد کنند هردو ذرات دریک فرایند تولید پرتو گاما نابود می شوند. بدین ترتیب بعضی از کاندیداهای ماده تاریک ممکن است پادماده ها باشند. سبکترین ذره پایدارکه نظریه ابرتقارن آن را بعنوان کاندیدای ماده تاریک معرفی می کند ، ذره ای بنام « نوترالینو» می باشد . با نابودی نوترا لینوها ذرات دیگری بوجود می آیند - همانند پایون ها ، الکترون ها و پوزیترون ها - که می توانند به سرعت های بالا دسترسی پیدا کنند . وقتی این ذرات پرسرعت از داخل میدان مغناطیسی عبور کنند از خود تابش سینکروترون - دقیقا همان تابشی که تیم WMAP آشکارکردند - گسیل می کنند .این الکترون ها وپوزیترون ها همچنین با نورستارگان وتابش پس زمینه کیهانی برخورد می کنند وفوتون ها را به ترازهای انرژی بالاترمی برند به طوری که ما پرتوهای ایکس وگاما مشاهده می کنیم . پرتوهای گاما با این طول موج های خاص باید توسط تلسکوپ فضایی که درسال 2006م به فضا پرتاب خواهد شد آشکار شوند. چنانچه این پرتوها آشکارشوند قدم بسیارمهمی درراه شناخت ماده تاریک برداشته شده است.

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل ، رصدخانه مادون قرمزاسپیتزر و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا - توجه خود را به سمت ابرنواختر کپلرمتمرکز کرده اند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



سه تا از بزرگترین رصدخانه های ناسا - تلسکوپ فضایی هابل ،رصدخانه مادون قرمزاسپیتزر و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا - توجه خود را به سمت ابرنواختر کپلرمتمرکز کرده اند.درعکس ترکیبی زیررنگ زردمعرف نور مرئی ، رنگ قرمزمربوط به ناحیه مادون قرمزو رنگ های آبی و سبزمتعلق به محدوده پرتوایکس می باشند .

چهارصد سال پیش ،دربعدازظهر9 اکتبر یک نو اختر درآسمان قاره های آسیا و اروپا نمایان شد که درآسمان شب درخشان ترین جسم بود. بدلیل ابری بودن هوا یوهانس کپلر،ستاره شناس معروف قرن 16م، نتوانست این جسم را تا 17 اکتبررصد کند.اوپس ازاین تاریخ این جسم را به مدت یک سال رصد کرد تا اینکه این نواختردرماه مارس 1606م بدلیل کم شدن قدرش از دیده ها پنهان شد .ابرنواختر کپلریکی ازتنها 6ابرنواختررؤیت شده درکهکشان راه شیری طی هزاره اخیرمی باشد. عکس فوق نشان می دهد که باقیمانده ابرنواختر، پوششی حباب مانند ازگاز وغبار با قطر14 سال نوری که با سرعت 4 میلیون مایل برساعت در حال گسترش است. علاوه بر این، یک پوسته پرسرعت ازآهن غنی شده که با یک موج ضربه ای احاطه شده است دراطراف ستاره رؤیت می شود.سرعت انبساط این موج در فضای میان ستاره ای، 20 میلیون مایل بر ساعت می باشد. مشاهدات هابل نشان می دهد که موج ضربه ای ابرنواختردرحال پیشروی درنواحی فوق چگال گازاطراف ابرنواختر می باشد .بررسی های رصدخانه چاندرا بیانگراین مطلب است که در پشت امواج ضربه ای ،ناحیه ای بسیار داغ قرار دارد که از خود پرتوهای ایکس بسیار پرانرژی ساطع می کند. فاصله تقریبی این ابر از ما حدود 13000 سال نوری می باشد . بررسی های این رصدخانه ها هنوز ادامه دارد

[Renjer Babi]

برخورد كهكشانهاي آنتن ، سرنوشت راه شيري را مشخص مي كند.


تلسكوپ فضايي اسپيتزر ، دوربين مادون قرمز خود را روي يك برخورد كهكشاني تنظيم كرده است. اين برخورد سرنوشت كهكشان راه شيري را تصوير مي كند . 68000000 سال پيش كهكشانهاي آنتن يك رقص مرگبار را آغاز كردند كه طي آن بازوهاي مارپيچي شان به صورت نوار هايي در فضا تكه تكه شدند . در حين دوران دو كهكشان حول مركز جرمشان ، ابرهاي گازي شروع به تراكم كردند كه در نتيجه آن دماي سيستم بالا رفت و كم كم شرايط تشكيل پيش ستاره ها فراهم شد . ممكن است چندين ميليارد سال ديگر كهكشان راه شيري وكهكشان آندرومدا طي يك برخوردچنين سرنوشتي را داشته باشند.

دكتر جيوواني فازيو،ستاره شناس مركزتحقيقات اختر فيزيك هاروارد-اسميتسون، مي گويد:« طي اين برخورد حيات جديدي نيز دراين كهكشان بوجود آمده است.مطالعه فرايندتشكيل ستاره در كهكشان آنتن به ما كمك مي كند تا بهتر بتوانيم تحول كهكشانهاي برخوردي را درك كنيم .«

تلسكوپ اسپيتزر اين توليد ستاره را در محل برخورد دو كهكشان ثبت كرده است. دكتر فازيو مي گويد : « عمده فعاليت تشكيل ستاره اي در نواحيي از دو كهكشان كه روي هم افتاده اند ، رخ مي دهد.»

تصاوير قبلي اين دو كهكشان كه در محدوده نور مرئي گرفته شده اند، نشان دهنده اين واقعيتند كه ستاره هاي جوان در بازوهاي پيچشي قرار دارند و در مركز ابري از غبار وجود دارد كه در برگيرنده ستاره هاي پير تر مي باشد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

این جسم در مداری به شعاع تقریبی 141000 کیلومتر ا ز مرکز زحل به دور این سیاره در حال چرخش است .


یک جسم کوچک ٫ در 9 سپتامبر 2004 ٫ در حلقه F زحل کشف شد . این جسم در مداری به شعاع تقریبی 141000 کیلومتر ا ز مرکز زحل به دور این سیاره در حال چرخش است . اینکه این جسم یک قمر است یا یک توده ٫ هنوز بطور دقیق مشخص نیست.فیلم مربوطه ترکیبی از 18 عکس پیاپی می باشد که توسط فضاپیمای کاسینی – هویگنس در تاریخ 21 ژوئن 2004 گرفته شده است . این عکس ها با فاصله زمانی 8 دقیقه یکبار در بازه 2 ساعت و 15 دقیقه ثبت شده اند.اندازه تخمینی این جسم حدود 4 تا 5 کیلومتر می باشد . در این عکس ها هرپیکسل برابر 40 کیلومتر می باشد.ماموریت کاسینی – هویگنس ٫ پروژه مشترک ناسا ٫ اسا و آسی ( آژانس فضایی ایتالیا ) می باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تصاویر جدید تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، VLT، دو کهکشان بخصوص را نشان می‌دهد که شکل و شمایل عجیبشان، حکایت از برهمکنش‌های بی‌رحمانه ابرهای عظیم گاز و دیگر کهکشان‌های اطراف دارد. این تصاویر را ابزارهای FORS1 و FORS2 در آرایه چهارگانه تلسکوپ بسیار بزرگ و با استفاده از سامانه اپتیک سازگار تهیه کرده‌اند


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصویر نخست، کهکشان NGC 908 را نشان می‌دهد که از خمیدگی یکی از بازوهای مارپیچی‌اش رنج می‌برد. اگر بازوهای این کهکشان را با هم مقایسه کنید، متوجه می‌شوید که بازوی چپ به سمت بالا خم شده است. تکه‌های آبی‌رنگی که در سراسر این بازو می‌بینید، خوشه‌های بسیار سنگینی از ستارگان جوان و تازه متولد شده را نشان می‌دهد که بسیاری از آنها، تنها چند میلیون سال پس از تولدشان، سوخت هسته‌ای خود را تمام می‌کنند و در انفجارهای عظیم ابرنواختری نابود می‌شوند. اخترشناسان تاکنون توانسته‌اند دو ابرنواختر را در سالهای اخیر در این کهکشان شناسایی کنند، یکی در سال 1994 و دیگری در اردیبهشت‌ماه امسال! دانشمندان این کهکشان را یک کهکشان شکوفنده ستارگان می‌خوانند، زیرا آهنگ تولد ستارگان جدید در آن بسیار بسیار زیاد است.
ستاره‌شناسان حدس می‌زنند برخوردی نزدیک این کهکشان با کهکشانی دیگر، بازوی زیبایش را خم کرده و موتور تولید انبوه ستارگان جوان را در آن روشن کرده است. متاسفانه میلیون‌ها سال است که کهکشان دیگر صحنه را ترک کرده است و نمی‌توان آن را شناسایی کرد. کهکشان NGC 908 شصت و پنج میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و پهنایش 75هزار سال نوری است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



اما تصویر دوم، کهکشانی نامنظم را نشان می‌دهد که با سرعتی زیاد به قلب یک توده غول‌پیکر از گازهای میان‌کهکشانی فرو رفته است. ابرهای میان‌کهکشانی، این کهکشان پیکان مانند را که NGC 1427A نام دارد، در حالی تحت فشار قرار داده‌اند که کهکشان کوچک در تلاش است با سرعت 600 کیلومتر بر ثانیه از میان این توده عبور کند. اغتشاش‌های گرانشی این تصادف خشونت‌بار تاکنون به تولد ستارگان بسیاری منجر شده است.
کهکشان NGC 1427A تنها یک پنجم کهکشان راه‌شیری بزرگی دارد و پهنایش بیش‌تر از بیست‌هزار سال نوری نیست. این کهکشان با فاصله شصت میلیون سال نوری از زمین، در خوشه کهکشانی کوره (Fornax) قرار گرفته است و بسیار شبیه به ابر ماژلانی بزرگ است که همانند یک قمر بر گرد کهکشان خودمان می‌گردد. انتظار می‌رود گرانش شدید کهکشان‌های خوشه کوره، این کهکشان کوچک را در نهایت پاره پاره و اجرام آن را در فضای میان کهکشانی پخش کند.

[Renjer Babi]

فضاپيمای اروپايی 'مارس اکسپرس' در تلاش برای يافتن آثار وجود حيات در مريخ، شواهد تازه و وسوسه انگيز ديگری در اين زمينه فراهم کرده است.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


يکی از ابزار اين فضاپيما به نام "طيف سنج سياره ای فوريه" نشان داده است که نواحی مشخصی از مريخ، غنی از دو ماده متان و آب است. اين دو ماده به وجود ارگان های زنده ارتباط تناتنگ دارند.آب عمدتا از عوامل اصلی پيدايش حيات فرض می شود. در مقابل موجودات زنده گاز متان توليد می کنند.به اين ترتيب اين نتيجه گيری "مارس اکسپرس" که برخی نواحی مريخ از اين دو ماده غنی است به اين وسوسه دامن می زند که باور کنيم بالاخره نشانه وجود نوعی حيات زير سطح مريخ به دست آمده است.اما متاسفانه اين شواهد قطعی نيست. متان ممکن است به شيوه های ديگری غير از فعاليت موجودات زنده توليد شود.اين نواحی ممکن است محل فعاليت های آتشفشانی که آب و متان را به سطح می راند، باشد.و برخی دانشمندان، به خصوص در آمريکا که رقيب اصلی اروپا در اين رقابت فضايی است، نسبت به قابليت "مارس اکسپرس" در اندازه گيری دقيق گاز متان ترديد دارند.با اين حال رفته رفته با فاش شدن هرگونه اطلاعات و جزئيات تازه ای درباره وجود گاز متان در مريخ هيجان جامعه علمی تشديد می شود.اين گاز يک ماده بی ثبات است و به سرعت پس از چند دهه نابود می شود، بنابراين بايد منبعی در مريخ وجود داشته باشد که به توليد آن ادامه می دهد. پرسش بزرگ اين است که چه منبعی؟پاسخ اين پرسش را ممکن است راداری به نام "مارسيس" که در مارس اکسپرس تعبيه شده است فراهم کند.اما دانشمندان هنوز اين رادار را به کار نگرفته اند زيرا از آن بيم دارند که گشودن آنتن بزرگ آن به فضاپيما آسيب برساند.اما ساير ناظران، به ويژه آمريکايی ها، معتقدند که تنها فرود آوردن يک کاوشگر ويژه برای جستجوی متان بر سطح مريخ، آن هم دقيقا در نقطه درست است که به ما خواهد گفت که منبع گاز متان موجودات زنده هستند يا اين که اين ماده تنها در اثر حرارت متصاعد می شود.

[Renjer Babi]

گروهی از منجمان عکسی تهیه کردند که به ظاهر تصویر سیاره ای است که به گرد ستاره ای دیگر در حال چرخش است که اگر این حقیقت داشته باشد، این اولین عکس دنیای فرامنظومه ای ما، خواهد بود.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


به گفته ی Christophe Dumas، یکی از منجمان رصدخانه ی جنوبی اروپا، :" اگرچه این سیاره مطمئنا از سیارات خاکی مانند زمین بسیار بزرگ تر است، ولی بازهم احساس عجیبی است که این را به عنوان اولین عکس از منظومه ی دیگری باور کنیم."

و این در حالی است که، تا کنون بیش از 120 سیاره ی فراخورشیدی شناخته شده وجود دارد که تمامی آنها به صورت غیر مستقیم، مثل رصد سایه ی آنها در هنگام ترانزیت و یا اثر جاذبه ای آنها ثبت شده اند. سیارات در ابعاد کیهانی و در مقایسه با ستارگان، به قدری کوچک و کم نوراند که فن آوری امروزه توانایی ثبت آنان را از میان در تابش خیره کننده ی ستارگان را ندارد.



اولین سوالی که درباره ی این جرم مطرح می شود این است که آیا این جرم واقعا یک سیاره است؟

تصویر جدید، نقطه ی محو قرمزی را نشان می دهند که Dumas و همکارش بر این باوراند که این تصویر متعلق به سیاره ی جوان و غول پیکری شبیه به مشتری است که به دور ستاره ای ویران شده، کوتوله ی قهوه ای رنگی در حال گردش است. به گفته ی برخی منجمان، خواص فیزیکی و شیمیایی این ستاره سوژه ی خوبی برای شکار سیارات به حساب می آید. این کوتوله ی قهوه ای رنگ 2M1207, نام دارد و عمر آن 8 میلیون سال تخمین زده شده است. و این در حالی است که 42 بار از خورشید ما کم جرم تر است و 25 بار از سیاره ی مشتری چگال تر است و حدود 230 سال نوری با ما فاصله دارد.

سیاره ای که ما از آن صحبت کردیم، تقریبا 5 برابر مشتری جرم دارد و متخصصان پس از انجام آزمایش های طیف نگاری، وجود آب در جو آن را حدس می زنند که نشان می دهد مواد سازنده ی این کره در دسته ی سیارات است و نمی توان آن را ستاره نامید.

این کره در آخرین مراحل شکل گیری خود به سر می برد و بسیار گرم است. گروه تحقیقاتی منجمان ESO در شیلی ضمن تصویر برداری در نورمادون قرمز، دمای سطحی آن را چیزی در حدود 1000 درجه ی سانتی گراد تخمین زدند. این گروه به همراه گروهی دیگر با استفاده از "تلسکوپ های بسیار بزرگ" (8.2 متر) به کاوش خود بر روی این جرم ناشناخته ادامه می دهند و قرار است نتایج این بررسی ها در مجله ی Astronomy & Astrophysics به چاپ برسد.

نکته ی بعدی یا سوال دوم این است که احتمال دارد که کوتوله ی قهوه ای رنگ، فقط ستاره ای در پس زمینه باشد و هیچ نیروی جاذبه ای در این میان وجود نداشته باشد. این فرضیه ای است که متخصصان آن را از لحاظ آماری بعید می دانند ولی برای پاسخ قطعی به سوال می بایست حداقل دو سال مدار این سیاره بررسی شود. ولی در صورتی که این سناریو رد شود، این گوی بزرگ سرخ رنگ، 55 بار بیش از زمین تا خورشید با تک ستاره ی منظومه اش فاصله دارد و اگر در منظومه ی ما بود، به اندازه ی فاصله ی زمین تا نپتون از نپتون دورتر بود.

Ray Jayawardhana، از دانشگاه تورنتو بر روی این کوتوله ی قهوه ای رنگ تحقیقات جداگانه ای انجام داد. او معتقد است که این جرم به دور همین ستاره ،2M1207، در حال گردش است،ولی در عین حال او اعلام کرد که این ستاره می تواند کوتوله ی کم نوری در پیش زمینه باشد. Jayawardhana، در پاسخ به سوال اول می گوید: " از آنجایی که در جو این گوی آب به صورت بخار وجود دارد، نشان دهنده ی این است که نسبتا سرد است و نمی تواند یک ستاره باشد."

تیم ایشان در پی تحقیقاتی که بر روی 2M1207 داشتند اعلام کردند که کوتوله ی قهوه ای مشهور، مانند تمامی ستاره های واقعی حلقه ای از هیدروژن به دور خود دارد که بقایای باقی مانده از فرایند شکل گیری آن به حساب می آید. ولی درمقایسه با شکل گیری سیارات در منظومه شمسی که همگی تکه ای از خورشید اند، آنان بر این عقیده اند که این سیاره از لحقه ی اطراف کوتوله به وجود نیامده است و به نظر می آید هر دوی آنها با هم از توده ی حاوی گاز و غبار شکل گرفته باشند.

موضوع دیگر این است که آیا چنین کره ای با جرمی 5 برابر مشتری را می توان یک سیاره به حساب آورد؟ برخی از منجمان سقف جرم سیارات را 13 برابر مشتری می دانند ولی برخی دیگر بر این عقیده اند که سیاره، کره است که به دور ستاره ای در گردش باشد و نیز از بقایای آن تشکیل شده باشد. در هر صورت فعلا تعریف رسمی برای واژه ی "سیاره" وجود ندارد.

ولی این مهم نیست که این جرم را چه بنامیم و منظر فیزیکی این قضیه بسیار مهم تر است. به قول Jayawardhana :" این اکتشاف تشکیلات و سیستم های جدیدی از اجرام را به ما نشان می دهد تا به آنها بنگریم و درباره ی آنها بیشتر یاد بگیریم."

[Renjer Babi]

ستاره رو به مرگ ، پيکره های رويايی از گاز و غبار میتراشد.


تلسکوپ فضايي هابل در تازه ترين شاهکار خود نمايي بي نظير را از تحول سحابی های سياره نما برملا کرد . تصوير جديد دوربين پيشرفته نقشه برداري از سحابي چشم گربه (NGC 6543) بيش از هر چيز ، چشم سارون را در فيلم ارباب حلقه ها به ياد میآورد . خيلی ها میگويند اگر پيتر جکسون میخواست فيلمش را هم اکنون بسازد ، به جای جلوه های رايانه ای از اين تصوير بی نظير تلسکوپ فضايی هابل استفاده می کرد .از اين حرفها که بگذريم ، نمای جديد هابل يکي از پرسش هاي پيشين بشري را پاسخ گفته و در مقابل ، معمايي جديد را به انبوه نادانسته هاي آدمي افزوده است .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سحابي هاي سياره نما ، زيباترين و کوتاهترين مرحله از زندگي طولاني ستارگان سبک وزن هستند . در ستارگاني که جرمشان کمتر از حد چاندراسکار باشد (1.4 برابر جرم خورشيد ) ، پس از آغاز مرحله غول سرخ و گرم تر شدن ستاره بر اثر همجوشي مواد سنگين تر در هسته ستاره ، لايه هاي خارجي منبسط و منبسط مي شوند تا آنکه از گرانش ستاره فرار کرده و در فضا پخش شوند . از سوي ديگر ، تابش هاي پرانرژي هسته ستاره که پس از چندي به يک کوتوله سفيد تبديل مي شود ، اين ابرهاي دورشده را يونيزه کرده و آنها را به تابش وادار مي کند . بدين ترتيب نماي بسيار زيبايي در پهنه فضا شکل مي گيرد که بي شک برخي از مشهورترين آنها را در آسمان شب مشاهده کرده ايد : سحابي حلفه ( M57) در شلياق ، سحابي دمبل (M27) در روباهک و M97 در دب اکبر .

سحابی چشم گربه نخستين سحابی سياره نمايی است که تحت اين عنوان شناسايی شده است و با توجه به فاصله نسبتا نزديکی که با زمين دارد (سه هزار سال نوری در صورت فلکی اژدها ) ، نقش مهمی را در مطالعه تحولات سحابی های سياره نما ايفا میکند . تلسکوپ فضايی هابل هم نخستين بار در سال 1994 ، اين سحابی زيبا را نشانه رفت و توانست در تصويری خوش رنگ و زيبا نشان دهد اين سحابی چه ساختار پيچيده ای دارد ، به طوری که هنوز هم که هنوز است ، يکی از پيچيده ترين ساختارهای اين چنينی محسوب میشود : وجود لايه های متمرکز گازی ، جت هايی از گازهای پرسرعت و گره های غير عادی گازی که در اثر برهمکنش با امواج ضربه ای ايجاد شده اند ،آن هم در کنار يکديگر ، اين سحابی را به استثنايی در سحابی های سياره نما تبديل کرده است .

در تصوير جديد دوربين ACS ، الگوی زيبايی از يازده حلفه متمرکز ( و شايد بيشتر ) در اطراف اين سحابی به چشم میخورد که به صورت چشم گاو آرايش يافته اند . اين حلقه ها در واقع لبه خارجی آن حباب های کروی ای هستند که از ستاره جدا شده و در فضا گسترده شده اند . مشاهدات نشان میدهد که اين ستاره لايه های خارجی خود را در تپش هايی با فواصل 1500 سال به بيرون پرتاب کرده است . اين لايه های غباری جرمی معادل جرم تمام اجرام سياره ای منظومه شمسی را در خود جای داده است که البته روی هم به يک درصد جرم خورشيد هم نمیرسد .

تا همين اواخر دانشمندان عقيده داشتند وجود ساختارهای پوست پيازی در اطراف سحابی های سياره نما يک استثنا است و بسيار به ندرت روی میدهد ، زيرا آنها انتظار نداشتند دوره هايی که ستاره در اواخر عمر خود لايه های خارجی اش را به بيرون پرتاب میکند ، هر 1500 سال تکرار شوند . اما تحقيقات رومانو کرادی و همکارانش از گروه رصدخانه های آيزاک نيوتن در اسپانيا ( A&A , Apr 2004 ) نشان داد که برعکس ، شکل گيری اين ساختارهای پوست پيازی بيشتر يک قاعده است تا استثنا ! در حال حاضر چند توضيح برای شکل گيری چنين الگوهايی مطرح است ، از جمله دوره های فعاليت مغناطيسی مشابه دوره های لکه های خورشيدی در ستاره خودمان ، نقش ستارگان همدم که در اطراف يک ستاره رو به مرگ در گردشند و تپش های ستاره ای . تفکر ديگر اين است که اين مواد به طور پيوسته و با آهنگ آرامی از ستاره خارج میشوند و اين حلقه ها بعدها بر اثر پيدايش امواجی در مواد خروجی ايجاد میشوند . اما پاسخ درست هنوز پيدا نشده و برای آنکه مشخص شود ، به مطالعات نظری و رصدهای بيشتری نياز است .

اما اين تمام داستان نيست . حدود يک هزار سال پيش ، ناگهان الگوی خروج مواد از اين ستاره تغيير کرد و سحابی چشم گربه در داخل آن پوسته های غباری شروع به شکل گيری کرد تا آنکه اندک اندک به شکل امروزی خود درآمد . از آن زمان تا کنون ، اين سحابی مدام در حال گسترش است و اين در تصاوير هابل که در خلال سالهای 1994 ، 1997 ، 2000 و 2002 تهيه شده اند ، به وضوح قابل مشاهده است . معمای جديد اين است که علت اين تغيير رويه چيست ؟ بسياری از جنبه های تحولاتی که منجر میشوند يک ستاره مواد خود را از دست بدهد هنوز برای ما آشکار نيست و مطالعه و بررسی سحابی های سياره نما يکی از معدود روش های ما برای جمع آوری يا بازيافت اطلاعات در مورد اين چند هزار سال آخر زندگی يک ستاره شبه خورشيدی چند ميليارد ساله است .

[Renjer Babi]

آینده تلسکوپ فضایی هابل در گفتگو با دكتر بهرام مبشر كيهان شناس و مسئول آشكار ساز نيك موس هابل




از 4 سال پيش در سازمان تلسكوپ فضايي مشغول به كار بوده است . خودش مي گويد : كار اصلي من مطالعه داده هاي تلسكوپ هابل و تحقيق بر روي چگونگي شكل گيري كهكشانهاست .

دكتر بهرام مبشر كه دكتري كيهان شناسي رصدي از كالج سلطنتي انگلستان را دارد علاوه بر اينها مسئول آشكار ساز نيك موس هابل نيز هست .دكتر مبشر با تلفيق اطلاعات بدست آمده از هابل و داده هاي تلسكوپهاي زميني تحقيقاتش را در زمينه تشكيل كهكشانها و يافتن دورترين كهكشانها ادامه مي دهد .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گفته دکتر مبشر مسئول آشكار ساز نيك موس هابل , با تغییراتی که در این تلسکوپ ایجاد خواهد شد .تلسكوپ هابل يك بار ديگر دانش بشر را متحول میكند .


◄به گفته دکتر مبشر مسئول آشكار ساز نيك موس هابل , با تغییراتی که در این تلسکوپ ایجاد خواهد شد .تلسكوپ هابل يك بار ديگر دانش بشر را متحول میكند .

او معتقد است در تصاوير هابل به خصوص تصوير فرا ژرف مي توان كهكشانها را آنطور كه ميليونها سال پيش بوده اند ديد . بنابراين مي توان در زمان به عقب نگاه كرد و سير تغييرات جهان را مطالعه كرد .

اين دانشمند ايراني علاوه بر اين تحقيقاتي نيز بر روي ابر نو اخترها داشته است . او در اين تحقيقات به يافته هاي جديدي درباره شكل جهان و ثابت كيهاني رسيده است . مبشر معتقد است انبساط جهان مدتي به علت جاذبه ماده تاريك كند شد ،ولي ثابت كيهاني دوباره باعث سرعت گرفتن انبساط كيهان مي شود .در همين زمينه هم چند ماه پيش او و همكارانش مقاله اي تهيه كردند .

فعاليت ديگر دكتر مبشر مطالعه در زمينه برخورد كهكشانهاست او مي گويد : هر چقدر دورتر نگاه كنيم و در زمان به عقب برويم كهكشانهايي را مي بينيم كه به هم برخورد كرده اند . و اين يعني كهكشانهايي كه ما امروز ميبينيم از ادغام كهكشانهاي كوچكتر به وجود آمده اند و در اثر اين برخورد كهكشانها و تراكم گاز است كه ستاره ها تشكيل شده اند.



مسئول بخش فرو سرخ تلسكوپ هابل درباره چگونگي ادامه كار اين تلسكوپ نيز گفت : اگر پرواز شاتلها بر اساس آنچه اعلام شده است دوباره از سر گرفته شود دو دستگاه جديد ،يك طيف نگار و يك دوربين با ناحيه ديد مرئي تا مادون قرمز بر روي تلسكوپ نصب خواهد شد و پيش بيني مي شود در صورت انجام اين پروژه ها تلسكوپ هابل يك بار ديگر دانش بشر را متحول كند . از سوي ديگر تحقيقاتي بر روي يك ربات انجام مي شود ، رباتي كه بدون محدوديت زماني تعميرات تلسكوپ را انجام دهد .دكتر بهرام مبشر همچنين از پرتاب تلسكوپ فضايي جيمز وب در سال 2011 خبر داد و گفت اين تلسكوپ وراي ماه و در فاصله 5/1 ميليون كيلومتري از آن قرار مي گيرد . تلسكوپ جيمز وب دستگاههايي به مراتب حساس تر از هابل دارد و به وسيله آن مي توان تصاويري بسيار بهتر از فرا ژرف را تهيه كرد.

[Renjer Babi]

فضا پيماي کاسيني که فقط بيش از يک ماه قبل ماموريتش را به سيستم زحل آغاز کرده است , نور و باندي راديويي در زحل و تابشي در اطراف بزرگترين قمر سياره , تیتان آشکار کرد. سیستم راديوي فضاپيما و ابزارعلمي موج پلاسما , امواجي راديويي که بوسيله نور توليد شده اند را شناسشايي کرد.


Dr. Bill Kurth معاون رسيدگي ابزار در امواج راديويي و پلاسما از دانشگاه LOWAاظهار داشت:"ما نوعي صداي ضربه که وقتي شخصي در هنگام گوش کردن به انتشار موجي راديويي در طول يک رعد و برق ميشنود را آشکار کرديم" وي افزود: " اين طوفانها به طور برجسته اي متفاوت تر از آنهايي هستند که در 20 سال قبل مشاهده شده بود." کاسيني انفجارهايي راديويي از اين روشنايي يافت.اختلافهاي بزرگي در وقوع نور از روزي به روز ديگر وجود دارد , گاهي نور کم يا هيچ نوري, تعداد مختلفي وطوفانهاي توسعه نيافته اي در نواحي پايين مشاهده کرد ,که براي چند ماه گذشت و بسيار منظم از يک روز تا روز بعد ديده شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختلاف در مشخصه ويژه طوفان شايد به وضعيتهاي بسيار متفاوت در سال 1980 نسبت به آنچه اکنون يافته ايم مربوط شود .در طول دوره زماني ماموريت ويجر , زماني که این نور اولين بار مشاهده شد , حلقه ها سايه بسيار عميقي نزديک به خط استواي زحل انداخت.بر طبق يک نتيجه , اتمسفر در يک نوار باريک دائما در سايه بود-باعث سرما شده بود-درسمت راست و کنار فضايي گرمتر در اتمسفر زحل قرار داشته.و اغتشاش بين نواحي سرد و گرم توانسته منجر به طوفانهايي با طول عمر بيشتر شود.هر چند در مدت نزديک شدن کاسيني و ورودش به مدار زحل در نيمکره جنوبي تابستان است و سايه حلقه ها به پهني بر روي قسمت عظيمي از نيمکره شمالي گسترده شده , بنابراين گرمترين و سردترين نواحي بسيار دور است
يک يافته عظيم از ابزار عکاسي مغناطيسي , کشف يک باند راديويي فقط بر فراز ابرهاي زحل و بالاي لبه دروني از حلقهاست.اين اولين باري است که يک باند جديد راديويي زحلي با حساسيت کم کشف شده است .اين باند راديويي جديد در اطراف سياره گسترده مي شود.اين پديده بوسيله خروج سريع اتمهاي خنثي آشکار شد که بر طبق مغناطيس يونهاي حبس شده اش با ابرهاي گازي سرکش خلق شده اندو در حلقه يکي از حلقه هاي دروني زحل قرار داده شده اند.با اين کشف , باند هاي راديويي نشان داده شده به فاصله اي بسيار نزديکتر به سياره نسبت به آنچه سابقا شناخته شده بود توسعه يافت Dr. DonaldG. Mitchellدانشمند ابزار عکاسبرداري مغناطيسي در دانشگاه جان هاپکينز در اين زمينه اظهار داشت که:"اين باند راديويي جديد از آشکار شدن بوسيله هر فضاپيمايي که در گذشته زحل را ملاقات کرده گريخته بودبا کشف چيزهايي ديده ايم که انتظارش را نداشتيم , آن اجزا باند راديويي ميتواند روي عايق ها پرش کند , همانند حلقه هاي زحل , بدون جذب شدن در جريان ها توسط حلقه ها"تیتان بزرگترين قمر زحل و همچنين بسيار قابل توجه است.نقشه هاي اسپکترومي و نور مرئي ومادون قرمز کاسيني که تا بش هاي تیتان را در روز و هم شب تسخير کرد , بوسيله خروج از گازهاي متان و منواکسيد کربن در قمر پهناور با اتمسفر غليظ تغذيه مي شودDr. Kevin Baines از اعضاي تيم علمي براي نقشه هاي اسپکترومي , مرئي و مادون قرمز در JPL اضهار داشت :" فقط تیتان نيست که يک نمايش بزرگ نوري بمعرض ديد ميگذارد , اما آن همچنين به ما در مورد اتمسفر غليظش مي آموزد." وي افزود:" چيزي که جالب است اينست که اندازه اين تابش يا خروج گازها 1/6 قطر سياره است." آيا روشنايي فلورسانسي-خورشيداز متان , در تمام بالاي اتمسفر تابش مي شود؟
آشکار شدن غلظت بي اندازه و توسعه اتمسفر بيشتر از 700 کيلومتر بالاي سطح , تصور ميشد , هر چند تابش شبانه , درخشش بي وقفه بر سمت شب تيتان در ابتدا دانشمندان را شگفت زده کرد Baines اظهار داشت :"اين عکسها همانند اينست که شما تیتان را توسط چشمهايي بيگانه ديده باشيد.تیتان در نزديک اسپکتروم مادون قرمز تابش مي کند.اگر شما يک بيگانه بوديد اين که خواب راحت شبانه اي بر تیتان داشته باشيد مشکل بود زيرا هميشه توسط نور روشن بود."ماموريت کاسيني-هويگنس پروژه اي مشارکتي از ناسا وآژانس فضايي اروپا و همچنين آژانس فضايي ايتاليا است کهJPL مديريت اين ماموريت را بر عهده دارد .

[Renjer Babi]

دانشمندان ابر سیاهچاله ای یافته اند که بیش از 10 میلیارد برابر خورشید منظومه شمسی جرم دارد.


... و جهان زاده شد: نور و گرما. اگر چه آغاز و پیدایش کیهانی که امروز آن را بدین سان سرشار از الماسهایی درخشان می بینیم، پر از نور و درخششی کور کننده بود، اما عمر این نورافشانی آسمانی دیری نپایید و به زودی جهان در خاموشی فرو رفت...

هنوز زمان زیادی از تولد این جهان نو زاییده شده، نگذشته بود که تاریکترین عصر همه تاریخ بر عالم حکم فرما شد. یک میلیون سال بعد از انفجار بزرگ، تمام موادی که هم اکنون در جهان وجود دارند،چیزی بیشتر از ابرهای سترگ و تیره هیدروژن خنثی نبودند. جهانی که به سرعت از هم گشوده و منبسط می شد، کم کم سردتر شد و نور اولیه آن، در نخستین شوربای کیهانی، در تاریکی فرو رفت: "عصر تاریکی" شروع شده بود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


هر چند سخن گفتن درباره جهان اولیه بسیار دشوار می نماید و نیز اختلاف نظرها و نظریه ها در مورد آن فراوان است، اما دانشمندان بسیاری با بررسی دقیق نشانه های هر چند کوچک از آن دوران سعی در یافتن رازهای سر به مهر "جهان نوزاد" دارند. در این میان یکی از مبهم ترین مقاطع تاریخ عالم، زمانی ست که به "عصر تاریکی" معروف شده است. دوره ای در حدود یک میلیارد سال که هیچ جرمی که بتواند از خود نور تولید کند، هنوز به وجود نیامده بود: زمانی که اتمها در حال شکل گیری بودند. و چون نوری از آن دوران در اختیار نداریم، بررسی و قضاوت در موردش بسیار سخت و همراه با گمانه زنی های فراوان خواهد بود. در واقع سلطه تاریکی بر عالم تا هنگام تشکیل نخستین ستاره ها در کهکشانهای اولیه ادامه داشت. بعد از این بود که امواج فرابنفش ستارگان تازه متولد شده، باعث یونیزه شدن گازهای خنثای میان کهکشانها شد و آنها را به درخشش و روشنایی واداشت.

با این حال هنوز این " دوران گذار" در تاریخ کیهانشناسی نکات مبهم بسیاری دارد: آغاز این دوره چه هنگام بود و عمرش کی به پایان رسید، این تغییرات چطور رخ دادند، ستارگان اولیه در کجا و به چه هنگام شکل گرفتند و چه بر سرشان آمده است؟...

این چنین است که اگر جرمی در لبه این "گودال تاریک" زندگانی عالم یافته شود، آینه ای تمام نما خواهد بود از دوران پیش از خود، و نشانه ای از ابتدای ماده، چیزی که امروز به آن اینگونه می نگریم... .

و چنین جرمی یافت شد: کهکشان LALA J142442.24+353400.2 در صورت فلکی عوا. این کهکشان با استفاده از وسیله ای که به اختصار به آن "لالا" (Large Area Lyman Alpha) می گویند، و توسط اخترفیزیکدانان دانشگاه استنفورد کشف شد.

گروهی از دانشمندان این دانشگاه موفق شدند جرم بسیار بزرگی را در مرز این دوران تاریخی کشف کنند. آنها اَبَرسیاهچاله ای را در مرکز این کهکشان ابتدایی یافته اند که بیش از 10 میلیارد برابر خورشید منظومه شمسی جرم دارد. نور این کهکشان جوان و البته بسیار دور، از زمانی به ما رسیده است که جهان تنها 6 درصد عمر کنونی خویش را داشت. هنگامی که جهان برای نخستین بار، نور ستاره ها و کهکشانها را به خود می دید.

کهکشان یاد شده در طرحی که آسمان را برای یافتن اجرامی که خطوط نشری قوی ای در طیف خود دارند، بررسی می کرد، یافت شد. نور ستارگان کهکشانهایی که طیفی تقریبا یکدست و صاف دارند (مثل طیفی که از نور لامپهای سفید بدست می آید) نشان دهنده آن است که آن کهکشانها، محل زایش ستارگان جدیدی هستند که می توانند درصد قابل توجهی از نور خود را در چند طول موج مشخص ساتع کنند. این طول موجها به صورت خطوط پررنگی در طیف شان مشخص می شود. چنین خطوط نشری ای هنگامی در یک طیف بوجود می آیند که هیدروژن ( یا چند عنصر دیگر) میان ستاره ای، بر اثر تابش اشعه فرابنفش ستارگان تازه متولد شده در پشت خود، برانگیخته شوند و انرژی مازاد را در طول موجهای خاصی دوباره بتابانند. (لامپهای نئون نیز رنگهای زیبای خود را از طریق فرآیندی مشابه تولید می کنند.)

کار نقشه بردار "لالا" تهیه تصاویری ست از آسمان شب که تنها در رنگهای خاصی قرار دارند. رنگهایی که با استفاده از فیلترهایی مخصوص ، که به محدوده کوچکی از رنگها اجازه عبور می دهد، به دست می آیند.

کهکشانهایی که محل شکل گیری ستارگان جوان است، در تصاویری که بدین صورت تهیه می شوند بسیار درخشانتر از عکسهایی هستند که به صورت معمولی تهیه می شوند.

چون سیر نور در جهانی که در حال گسترش است باعث تغییر در رنگ اصلی اش می شود، انتخاب رنگ فیلتر، نشان دهنده میزان فاصله جرم با ما هم خواهد بود. علاوه بر این، این رنگهای ویژه را می توان در "پنجره" های خاصی نیز دید: جاهایی از آسمان شب که به طور خاصی تاریک هستند. این تاریکی باعث می شود که کهکشانهای کم نور دوردست خیلی راحت تر دیده شوند و نتیجه جستجو بهتر و موثرتر باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


طیفی که با استفاده از تلسکوپ جمینی (دوپیکر) از این جرم تهیه شد خطوط نشری قوی ای از هیدروژن در خود آشکار کرد که با کمک آن فاصله کهکشان در حدود 12.8 میلیارد سال نوری به دست آمد. ( انتقال به سرخ یا Z = 6.535) چیزی حدود 850 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ!دورانی که کهکشان LALA J142442.24+353400.2 در آن قرار دارد، همزمان است با پایان عصری که به تاریکی مشهور است. در همین زمانها بود که اشعه فرابنفش ستارگان تازه متولد شده ، هیدروژنی را که فضای میان کهکشانی را پر کرده بود، یونیزه می کرد و در این مرحله به تدریج دمای گازی که تنها 20 درجه بالاتر از صفر مطلق بود (منهای 253 سلسیوس) به بیشتر از 10 هزار درجه سلسیوس رسید. فرآیندی که به "بازیونیده شدن" (reionization ) معروف است.

خطوط نشری ای که در کهکشان لالا دیده شده است جزو خطوط آلفا- لیمان است و بوسیله هیدروژن خنثی تولید می شود. پیش از بازیونیده شدن، هیدروژن خنثی ای که در میان کهکشانها وجود داشت همانند "مه" ای تیره عمل می کرد و باعث پراکندگی در خطوط آلفا – لیمان طیف می شد. این مه تاریک در طول موجی که لالا بر روی آن کار کرد می بایست تاثیر زیادی می گذاشت و تصاویر آن را تار و مبهم می کرد. با این وجود تصویری که از کهکشان فوق تهیه شده است تصویر بسیار واضحی ست و این نشان می دهد در دوره ای که ما به این کهکشان نگاه می کنیم، باز یونیده شدن بطور کامل اتفاق افتاده است.

اما این غول کهن، عجایب دیگری نیز دارد.

سیاهچاله ای که در مرکز کهکشان لالا قرار گرفته است، صفحه ای از ستاره ها و گازهای درخشان را به دور خود می چرخاند. ستارگانی که عاقبتی جز فرو افتادن در این غول سیاه را پیش روی ندارند. این نیروی کشندی شدید و این فرو ریزش مواد بر روی سیاهچاله، انرژی چرخشی گرانشی بسیار قوی ای تولید می کند که حتی از همجوشی های هستی نیز به مراتب قدرتمند تر است. به واقع این نیروگاههای عظیم گرانشی، توانمندترین سرچشمه های شناخته شده ی انرژی در جهان اند.

در میان سیاهچاله های شناخته شده، این یکی از پرخورترین آنهاست. در واقع سیاهچاله با سرعت بسیار زیادی در حال بلعیدن کهکشان خود است. هر چیزی که در گلوی این غول فرو می افتد، به نقطه ای می رود که دیگر هرگز امکان بازگشت از آن را نخواهد داشت: "افق واقعه". جایی که حتی نور را هم توان گریز از آن نیست. این فرو ریزش عظیم ذرات، باعث تولید انرژی زیادی در سیاهچاله می شود، سیاهچاله برای حفظ وضعیت خود در یک حالت پایدار، ناگزیر است انرژی درونی اش را کاهش دهد. این برون داد انرژی به صورت فورانهایی از ذرات پرشتاب که از سیاهچاله خارج می گردند، دیده می شوند.

چنین "جت" هایی، به صورت رشته هایی باریک در فضا گسترده می شوند و تنها به صورت اتفاقی ممکن است زمین در راستای یکی از این فورانها باشد و ما بتوانیم آن را ببنیم. در صورت رخ دادن چنین رویدادی، اخترشناسان به این جرم در حال فوران "بلازار" می گویند. جالب است که بلازارها تقریبا در تمامی سطوح انرژی، حتی پرتوهای پرانرژی گاما، قابل تشخیص اند. در واقع به نظر می رسد که بلازارهای دور دست، به خصوص، بر آسمان پرتو گاما حکومت می کنند و اجرام دیگر در مقابل شان تلالو چندانی ندارند.هرچند که تپ اخترها (پل سارها)، ستارهای نوترونی چرخانی که حتی در نزدیکی خودمان در کهکشان راه شیری نیز یافت می شوند، هم می توانند پرتوهای گاما تولید کنند، اما تا کنون تعداد بسیار کمی از آنها یافت شده اند.

قرار است برای بررسی این منابع پرتو گاما، که چندان شناخته شده هم نیستند، در سال 2007 کاوشگری به فضا پرتاب شود. این سفینه در ابتدا اقدام به بررسی 200 بلازار می کند. اما دانشمندان امیدوارند با کمک این طرح در نهایت 2 هزار منبع گاما بررسی و شناسایی شود. در این ماموریت از تلسکوپ فضایی پرتوگاما با نام GLAST استفاده خواهد شد تا بر روی منابع تابشی پرانرژی جهان مطالعه کنند. منابعی همچون سیاهچاله های بسیار سنگین، ستاره های نوترونی در حال ادغام و جریانهای بسیار گرم از گاز که با سرعتهای نزدیک به سرعت نور حرکت می کنند.

شکار یک بلازار

در عکسهای معمولی بلازار همانند یک ستاره است. پس چگونه ستاره شناسان آنها را کشف می کنند؟ آنها نخست پرتوهای گاما را با استفاده از "تلسکوپ آزمایشگاه پرتوهای پرانرژی گاما" (EGRET) شناسایی می کنند. این تلسکوپ پیش نمایی از GLAST است که در دهه 1970 ساخته شده است. بعد، سعی می شود با استفاده از آرایه ای از تلسکوپها به نام "VLBA" از فورانهای بلازار تصویر تهیه کنند. در واقع VLBA یک دوربین عکاسی رادیویی بسیار بزرگ است. این آرایه مرکب از 10 آنتن بشقابی 25 متری ست که در سراسر امریکا از هاوایی تا کرویکس گسترده شده است. این آنتها با کمک کامپیوتر به هم متصل هستند و با ترکیب تصاویر آنها با یکدیگر می توان عکسهایی با کیفیت بسیار بالا تهیه کرد. توان این آرایه به اندازه بشقابی به بزرگی تمام قاره امریکا است!

برای یافتن فاصله بلازار تا زمین، آنها از تلسکوپ هوبی – ابرلی (HET) استفاده می کنند. یک ابزار نوری که در ناحیه ای دورافتاده در تگزاس قرار دارد، خطوط طیفی جرم را در نور مریی و نور فرو سرخ تهیه می کند. طیف نمایی، تغییرات عناصر گازی مختلف در یک کهکشان را مشخص می کند. عناصری همچون هیدروژن، نیتروژن، کربن و اکسیژن در سطوح انرژی یا طول موج مشخصی تابش می کنند. تاثیر انبساط عالم بر اجرامی که از ما دور می شوند، باعث می شود که این خطوط کمی به سمت سرخ طیف تمایل پیدا کنند. در واقع به این اثر "انتقال به سرخ" می گویند.انتقال به سرخ با سن جرم برابر است. بزرگ بودن این عدد نشان می دهند وقتی که نور از آنجا به راه افتاده بود، جهان کوچکتر بوده است و این بدان معناست که به جهان جوانتری نگاه می کنیم.عدد بزرگی که برای انتقال به سرخ بلازار مورد اشاره بدست آمد بدن معنی ست که در آن زمان که بر پشت بامهامان ستاره های چندانی نمی درخشیدند، این بلازار منبع عظیمی از نور و انرژی را در سراسر عالم تابانیده است. البته آن هنگام هنوز خورشید و منظومه شمسی ای در جهان وجود نداشت!

[Renjer Babi]

دانشمندان ناسا بر طبق آخرین پژوهش های به عمل آمده، چنین تصور می کنند که در تیتان همواره بارانی از متان مایع در حال بارش است.البته شدت بارش ها چندان زیاد نیست ولی نکته قابل توجه،دائمی بدون این بارش ها است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


به عقیده دانشمندان هنگامی که کاوشگر هویگنس بر سطح این سیاره فرود می آمده،در واقع بر روی بخشی که به طور کامل از گل و لای پوشیده شده،نشسته است.

متخصصین تخمین می زنند که میزان بارش باید در حدود 5 سانتی متر در طول سال باشد(برابر با میزان بارش در دره دد ولی ایالت کالیفرنیا).اما همانطور که پیش از این نیز اشاره شد تداوم بارش سبب می شود که سطح تیتان همواره مرطوب باشد.

این تحقیقات که به تازگی توسط متخصصین دانشگاه سازمان فضایی آمریکا(ناسا)انجام شده، در صدر خبر های مجله نیچر قرار گرفته است.بر طبق جدید ترین دادهای ارسالی از کاوشگر هویگنس (متعلق به آژانس فضایی اروپا) که به بررسی تیتان بزرگترین قمر زحل می پردازد،در جو این قمر مقداری متان و نیتروژن مایع که قابلیت بارش بر سطح تیتان را دارا می باشد به صورت بسیار خفیف و غیر قابل مشاهده وجود دارد.

کریستوفر مک کی از مرکز تحقیقات ایمیز ناسا در این باره می افزاید:میزان بارش بسیار اندک است و فرسایش بسیار کمی را در سطح این قمر بو جود می آورد.اما این بارش ها به صورت متوالی هستند، به طوری که سطح تیتان هموار پوشیده از متان مایع است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ابرهایی که در بخش فوقانی جو این قمر شکل گرفته اند، از متان یخ تشکیل شده اند و در زیر آن ها متان مایع وجود دارد،در این بین شکافی این دو قسمت را از یکدیگر جدا می نماید.بر طبق شبیه سازی های کامپیوتری این ابر ها نیمی از تیتان را در بر گرفته اند.

ابر های تیتان آکنده از متان مایع است در حالیکه در زمین متان به صورت یک گاز قابل اشتعال در طبیعت وجود دارد.در این زمینه دو عامل اساسی چنین تفاوتی را پدید می آورند،1.دما در سطح تیتان تا 149- نزول می کند که این امر سبب تشکیل متان مایع می شود.2.دلیل دیگر عدم وجود گاز اکسیژن در جو این قمر است.لازم به ذکر است که اکسیژن یکی از فاکتور های اساسی در احتراق می باشد.



برای دریافت اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون کاوشگر هویگنس به لینک زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

دانشمندان می گويند تلکسوپ فضايی هابل احتمالا صد سياره تازه را حول ستاره های پراکنده در کهکشان راه شيری يافته است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اين نتيجه گيری حاصل رصد هزاران ستاره راه شيری توسط هابل است. اگر اين يافته ها تاييد شود تعداد سياراتی که تاکنون در مدار ساير ستاره ها کشف شده است دو برابر شده و به 230 خواهد رسيد.اين اکتشاف مويد اين گمان است که تقريبا کليه ستارگان شبيه به خورشيد در کهکشان ما و احتمالا ساير کهکشان های کيهان حاوی سيارات هستند.

'مهم ترين پيشرفت'

استيون بکويت، مدير موسسه علمی تلسکوپ فضايی، گفت: "فکر می کنم اين مطالعه به طور بالقوه مهم ترين پيشرفت در زمينه کشف منظومه های خورشيدی از زمان کشف نخستين سيارات خارج از منظومه شمسی در اواسط دهه 1990 است.""اگر اين مطالعه به نتيجه برسد، گام بزرگی برای اين رشته خواهد بود، و هابل را به يکی از مهم ترين ابزارها برای يافتن منظومه های خورشيدی تازه بدل خواهد کرد."اين سيارات در جريان رصدی هفت روزه در ماه فوريه کشف شدند.

در جريان اين مطالعه معلوم شد که درخشندگی برخی از ستاره ها به ميزان ناچيزی افت می کند. تصور می شود که عبور سيارات از برابر ستاره مرکزی علت افت درخشندگی آن باشد.آقای بکويت گفت: "کشف تعداد زيادی سياره در اطراف ستارگان در قوس راه شيری آشکارا نشان خواهد داد که وجود منظومه ای از سيارات در اطراف ستاره های عادی کاملا عموميت دارد."برای اين که اين مطالعه به نتايج قطعی برسد و منجمان قانع شوند که آنچه يافته اند واقعا سياره است بايد تحقيقات بيشتری انجام شود.آقای بکويت گفت: "بعيد است تا پاييز، احتمالا ماه های سپتامبر و اکتبر نتايج نهايی اين مطالعه آماده شود."

[Renjer Babi]

بامداد امروز به وقت محلی، فضاپیمای رفت و برگشت آتلانتیس بر روی سکوی پرتاب مرکز فضایی کندی مستقر شد و بدین ترتیب، پرواز شهریورماه این شاتل به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی وارد مرحله جدیدی شد


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


فضاپیمای آتلانتیس سوار بر خودروی ویژه، در ساعت 1:05 بامداد به وقت شرقی تابستانی (8:05 به وقت ایران) به راه افتاد و مسیر 6.8 کیلومتری آشیانه تا سکوی پرتاب 39ب را در 8 ساعت پیمود.
در حال حاضر، پرتاب آتلانتیس برای 27 آگوست/ 3 شهریور برنامه‌ریزی شده است، اما مدیران برنامه پرتاب شاتل در جلسه فردای خود (پنج‌شنبه 12 مرداد) تصمیم خواهند گرفت آیا می‌توان شاتل را یک روز زودتر به فضا پرتاب کرد یا خیر. متاسفانه عبور ابرهایی طوفان‌زا از نزدیکی سکوی پرتاب، برنامه انتقال آتلانتیس را به سوی سکوی پرتاب دو روز به تعویق انداخت و با این حساب، تنها سه روز اضافی در برنامه آماده‌سازی شاتل آتلانتیس باقی می‌ماند.
آتلانتیس و شش سرنشین آن ماموریت دارند قطعه P3/P4 را روی تیر اصلی آرایه‌های خورشیدی نصب کنند و دو آرایه خورشیدی جدید را بر روی قطعه جدید نصب کنند . پیش‌از این، سرنشینان شاتل دیسکاوری در تیرماه موفق شده بودند نقاله متحرک بازوی روباتیک ایستگاه فضایی را به راه بیاندازند و شرایط نصب آرایه‌های خورشیدی جدید را آماده کنند. اگر این ماموریت با موفقیت انجام شود، توان تولیدی ایستگاه افزایش خواهد یافت، اما از آن جالب‌تر، این است که درخشندگی و بزرگی ایستگاه فضایی نیز بیشتر خواهد شد!
اما همه چیز خوش‌بینانه نیست. چند روزی است کارشناسان هواشناسی رفتار طوفان حاره‌ای کریس را بر فراز اقیانوس اطلس با دقت زیر نظر گرفته‌اند. بین 10 تا 20 درصد احتمال دارد که در پنج روز آینده، مرکز فضایی کندی در معرض وزش بادهای سهمگین این طوفان دریایی قرار بگیرد و این می‌تواند برای شاتل و موشک‌های بالابر آن خطرساز باشد. ازاین‌رو ناسا تصمیم گرفته است اگر طوفان بخواهد به سکوی پرتاب ساحلی 39ب نزدیک شود، شاتل را به سرعت به آشیانه‌اش بازگرداند تا آسیبی به مجموعه پروازی وارد نشود.

[Renjer Babi]

اختر شناسان آمريكائي ادعا مي كنند كه ممكن است پديده اي بنام سياه چاله ها وجود نداشته باشد.


آنها هر چه را كه در مسيرشان قرار بگيرد مي بلعند و ذهن درخشانترين دانشمندان را بخود مشغول كرده و نرمش مي دهند. اما يك گروه از دانشمندان ادعا مي كنند كه ممكن تصوير سياه چاله ها بعنوان پديده هائي بهت آور بطور ناميد كننده اي اشتباه باشد. در واقع ، مككن است كه اين پديده ها اصلا وجود نداشته باشند.
به گفته اين محققين ، نظر سنتي اختر شناسان در مورد كيهاني كه سياه چاله هائي نامرئي و همه چيز خوار در آن پراكنده هستند مي بايست با يك نظريه ديگر جايگزين شود. اين نظريه توپ هاي مغناطيسي و عجيبي از پلاسما را جايگزين سياه چاله ها كرده است.

اگر اين يافته تائيد گردد – چيزي كه برخي دانشمندان در افق واقعيت نمي بينند – فرضيه نشات گرفته از محاسبات زمين شناس انگليسي در 1784 كه توسط اينشتين تائيد گرديد و توسط چهار قانوني كه پروفسور استفن هاوكينگ آنها را مطرح كرد بگونه اي اساسي واژگون خواهد شد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين دانشمندان كه توسط رودي شيلد در مركز اختر فيزيك هاروارد اسميتسونين سرپرستي مي شوند در زمانيكه مشغول رصد يك كوازار بودند كه در فاصله نه بيليون سال نوري از زمين پرسه مي زند چيزي را رديابي كرده اند كه به ادعاي آنها "ناقوس مرگ" فرضيه سياهچاله مي باشد.

اعتقاد بر اين است كه كوازارها در مركز خود داراي سياه چاله هائي هستند. اما دانشمندان براي بررسي اين فرض تعداد 14 تلسكوپ را مستقر كرده تا بگونه اي بي سابقه اين جرم را تحت نظر بگيرند. با تجزيه و تحليل سو سو زدن اين كوازار ، گروه توانست ساختار درون اين جرم را كاوش كند.

آنها يك چاله را در قرص مواد اطراف مركز كوازار كشف كردند كه در حال دهان باز كردن است. اين چال به بزرگي 4000 بار فاصله بين زمين تا خورشيد است. دانشمندان عقيده دارند كه اين چاله فقط مي تواند توسط موادي كه يك ميدان مغناطيسي قوي آنها را به بيرون پرت مي شود بوجود بيايد.

به دليل اينكه سياهچاله ها ميدانهاي مغناطيسي ندارند ، گروه دكتر شيلد در مجله Astronomical پيشنهاد مي كند كه يك گلوله چگال پلاسمائي موسوم به MECO (جرم مغناطيسي-گردي كه هميشه در حال فروريزي است) مي بايد منبع انرژي اين كوازار باشد.

داري ليتر ، يكي از دانشمندان اين گروه مي گويد" به نظر من اين اولين شاهد و مدركي است كه الگوي سنتي سياه چاله اشتباه مي باشد."

گري گيلمور از موسسه اختر شناسي دانشگاه كمبريج مي گويد كه اين فرضيه مي بايد بيشتر دانشمندان را قانع كند. وي به تجارب و آزمايشات پيشگام سال گذشته اشاره مي كند كه اولين مشاهدات مستقيم از يك سياهچاله در مركز كهكشان راه شيري را ارائه مي دادند. وي ادامه مي دهد" اين يك فرضيه متعلق به تعداد كمي از دانشمندان است و تقريبا بطور كامل اشتباه است. وي مي گويد" قبل از اينكه در مورد سياه چاله ها رصدها و مشاهداتي داشته باشيم ، در خصوص وجود و عدم وجود آنها بحث هاي مشروعي وجود داشت. اما اكنون بسيار سخت است تصور كنيم سياه چاله وجود ندارد و ممكن است چيز ديگري بجاي آن باشد."

[Renjer Babi]

مهندسان سازمان فضایی ناسا با بررسی چند تصویر موزائیکی مریخ نورد روح به شکلی عجیب بر روی تپه های محل فرود دست یافتند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مریخ نوردهای روح و فرصت از جمله دستاوردهای سازمان فضایی آمریکا هستند که دیر زمانی است بیش از آنچه که دانشمندان آزمایشگاه جت پروپالشن ناسا حدس می زدند به کار خود ادامه می دهند. افتخاراتی را که آنها نسبت به وضعیت فعلی خود برای ما به ارمغان آورده اند کمتر از دستاورد تلسکوپ فضایی هابل نیست. این دست آوردها در این چند سال درک ما را از سیاره سرخ متحول کرده است.
اما فرارتر از اطلاعات به دست آمده ما می توانیم از عکسهای به دست آمده توسط این دو روبات جان سخت هم لذت ببریم. حتما شما هم لبخند مریخی یا تصویر سر انسان را بر روی مریخ دیده اید. بله این تصاویر نماهایی بوده اند که توسط مدارگردهای مریخ گرفته شده اند. اما این بار وضع فرق می کند. مریخ نورد روح برای اولین بار تصویر عجیب خود را از روی سطح مریخ آن هم از یک برآمدگی که به یک توپ بازی بچه ها بسیار شباهت داشت گرفت.
این عکس زیبا حدود یک سال پیش گرفته شد ولی مهندسان ناسا تا کنون آنها را ندیده بودند. پس از بررسی های بیشتر این تصویر پیداشد. این عکس که به تصویر " توپ گرد" معروف شده است جزئی از یک تصویر کاملتر با کیفیت بسیار بالاست و از چیدن تعداد بسیار زیادی تصاویر به دست آمده است. دانشمندان دانشگاه جت پروپالشن هنوز به هویت اصلی این برآمدگی پی نبرده اند ولی آن چه معلوم است آنکه احتمالا این عکس نامزد برترین تصویر گرفته شده از مریخ در سالهای اخیر خواهد شود


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

اگر چه نزدیک به چهل سال از کشف نخستین ستاره پالسار می گذرد،ولی هنوز هم ابهامات فراوانی پیرامون این اجرام وجود دارد.



اگر چه نزدیک به چهل سال از کشف نخستین ستاره پالسار می گذرد،ولی هنوز هم ابهامات فراوانی پیرامون این اجرام وجود دارد.یکی از پرسش هایی که همواره ذهن دانشمندان را به خود مشغول نموده، این است که چرا در اطراف قطب های یک تپ اختر، نقاط داغ فراوانی با دمایی بیش از چند میلیون درجه وجود دارد؟
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


داده هایی که به تازگی توسط رصد خانه ایکس.ام.ام –نیوتن(وابسته به آژانس فضایی اروپا) بدست آمده،برخی از نظریات را با شک و تردید مواجه نموده است.پیش از این دانشمندان بر این باور بودند که ذرات بار دار الکتریکی همواره در قطب های تپ اختر با سطح آن برخورد می کند.اما رصد خانه ایکس ام.ام_نیو تن در طی بررسی چند ستاره پالسار،هیچ گونه گسیل اشعه ایکس را ثبت نکرده است.این در حالی است که سطح این تپ اختر ها در اثر برخورد های بسیار شدید ذرات باید بسیار درخشان باشد.

نزدیک به چهل سال پیش دو اختر شناس از دانشگاه کمبریج به نام های جاسلین بل برنر و آنتونی هیوش موفق به کشف نخستین تپ اختر شدند.تپ اختر ها در واقع هسته به جا مانده از انفجار ستاره ای هستند که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی ایجاد می نمایند.این اجرام با سرعت زیادی دروان می کنند و از خود اشعه ایکس گسیل می نمایند.ستاره های نوترونی فوق العاده کوچک و در عین حال بسیار چگال هستند.برای نمونه تپ اختری به قطر 20 کیلومتر 1.5 برابر جرم خورشید را در خود جای داده است.تپ اختر ها هنگام تولد دمایی در حدود چند میلیون درجه سلسیوس را دارا می باشند و بلافاصله شروع به سرد شدن می کنند.نحوه و سرعت سرد شدن نیز به مواد تشکیل دهنده و چگالی آن ها بستگی دارد.

پیش از این تحقیقاتی که توسط ماهواره های اشعه ایکس پیرامون ستاره های نوترونی صورت می گرفت، حاکی از آن بود که در هر تپ اختر از دو نقطه اشعه ایکس گسیل می شود.ا.سطح ستاره چنان داغ بود که از خود اشعه ایکس گسیل می کرد.2.ذرات باردار الکترو مغناطیسی که در میدان مغناطیسی تپ اختر وجود داشتند هنگام حرکت در طول خطوط میدان از خود اشعه ایکس ساطع می کردند.

ور نر بکر از موسسه فیزیک ماکس پلانک آلمان در این باره می افزاید: تئوری که هم اکنون پیرامون منبع تولید اشعه ایکس و همچنین نحوه گسیل آن در تپ اختر ها مطرح است،به طور حتم نیاز به بازنگری دارد.در این زمینه نظریات گوناگونی مطرح شده است ولی هیچ کدام از ان ها تا کنون به طور قطعی پذیرفته نشده اند.ما امیدوارم به یاری بررسی و تحقیقاتی که بوسیله رصد خانه ایکس.ام.ام-نیوتن انجام می پذیرد،کلید این معما را بیابیم،و بتوانیم توضیحی پیرامون تشکیل نقاط داغ، در قطب های ستاره ای که همواره در حال سرد شدن است را ارائه کنیم.این گونه به نظر می آید که منبعی که انرژی لازم برای تشکیل نقاط داغ را تامین می نماید،در واقع در خود تپ اختر و جود دارد. رصد خانه ایکس.ام.ام –نیوتن دارای قابلیت ها و دقت بسیار زیادی نسبت به نمونه های پیش از خود می باشد.

به تازگی این رصد خانه به بررسی پنج تپ اختر به عمر چند میلیون سال پرداخته است،اما در هیچ یک از نقاط سه گانه گسیل قابل توجهی ثبت نکرده است.البته فقدان گسیل اشعه ایکس از سطح ستاره موضوع عجیبی نیست زیرا این ستارگان پس از تولد در حین سرد شدن،دمای شان از چند میلیون درجه به 500 هزار درجه سلسیوس نزول می کند،در نتیجه در این ناحیه گسیلی صورت نمی گیرد.اما نکته قابل توجه،عدم وجود نقاط داغ در قطب های این تپ اختر ها است.

به بیان دیگر،گرمایی که توسط برخورد ذرات باردار صورت می گیرد به خودی خود قابلیت تولید و گسیل اشعه ایکس دارا نمی باشد.برای نمونه ستاره نوترونی پی.آر.اس بی 10+ 1929 از تمامی نقاط قطبی خود ،تنها 7 درصد اشعه ایکس گسیل می نماید.

البته نظریه دیگری نیز در این زمینه وجود دارد.پس از تولد تپ اختر، گرما توسط میدان مغناطیسی بسیار شدید ستاره به قطب های آن انتقال می باید و در همان جا نگاه داشته می شود.دلیل این فرایند نیز روشن است،از آن جا که گرما توسط الکترون ها حمل می شود و الکترون یک ذره باردار است،در نتیجه تحت تاثیر میدان مغناطیسی هدایت می شود.

در واقع نقاط داغ در تپ اختر های جوان از گرمای خود ستاره حاصل می شوند تا برخورد ذرات بار دار با سطح آن.اما مانند سطح ستاره همگام با سرد شدن آن ،نقاط داغ نیز سرد شده و غیر قابل مشاهده می شوند.

البته این نظریه تحت بررسی قراردارد و هنوز به اثبات نرسیده است،ما با توجه به داده های کنونی بسیار محتمل می نماید.





برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد چگالی پایین ماده تاریک در کهکشان‌ها و تعداد اندک کهکشان‌های کوتوله به انفجارهای ابرنواختری ارتباط دارد



مشاهدات جدید نشان می‌دهد ماده تاریکی که پیش‌از این تصور می‌شد با چگالی بسیار زیادی در مرکز کهکشان فشرده شده باشد، آن‌قدرها هم چگال نیست. دانشمندان حدس می‌زنند انفجار ستارگان سنگین و پیر در مرکز کهکشان، موجب پف کردن توده‌های ماده تاریک و درنهایت کم چگال شدنشان می‌شود. این انفجارهای ابرنواختری را می‌توان عامل اصلی کسری اسرارآمیز تعداد کهکشان‌های کوتوله جهان نیز به‌شمار آورد


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد ماده تاریک در مرکز کهکشان‌ها بسیار چگال است، ؛ اما مشاهدات رصدی کهکشان‌هایی مانند کهکشان گردابی (M51) نشان داده است چگالی ماده تاریک تا هزاران سال نوری در اطراف هسته کهکشان ثابت است. به نظر می‌رسد ابرنواخترها عامل این اختلاف باشند



بیش از 80 درصد از ماده موجود در کیهان به شکلی اسرارآمیز و غیرقابل دیدن وجود دارد. دانشمندان می‌توانند اثرات گرانشی این مواد را اندازه‌گیری کنند، اما توانایی شناساییشان را ندارند و از این رو آنها را ماده تاریک نام نهاده‌اند. شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان داده ‌است که چگونه در جهان آغازین، توده‌های مواد تاریک در گازهای معمولی ادغام شدند، کهکشان‌هایی کوچک را به‌وجود آوردند و در طول میلیاردها سال، این کهکشان‌های کوتوله با ادغام در یکدیگر، مجموعه‌های ستاره‌ای عظیمی مانند کهکشان راه‌شیری را به‌وجود آوردند.
اما این شبیه‌سازی‌ها معمای جدیدی را نیز مطرح کرد. نتایج به وضوح نشان می‌داد چگالی مواد تاریک در مرکز کهکشان باید به سرعت افزایش یابد؛ اما رصد حرکت ستارگان در مرکز کهکشان‌ها نشان می‌دهد که هسته‌های تاریک کهکشان‌ها بسیار متورم است و چگالی ماده تاریک تا هزاران سال نوری ثابت است. سرگئی ماشچنکو، استاد دانشگاه مک‌مستر در همیلتون کانادا در این مورد می‌گوید: بیش از ده سال است که فهمیده‌ایم چنین اختلافی وجود دارد.
اخترشناسان تاکنون چندین راه‌حل برای رفع این اختلاف ارایه داده‌اند. به‌عنوان مثال، آنها مدتی فکر می‌کردند نیروی میان ذره‌ای دیگری غیر از گرانش وجود دارد که موجب برخورد ذرات با یکدیگر و درنهایت پخش‌شدن آنها در فضا می‌شود؛ چیزی شبیه به حرکت توپ‌های بیلیارد. اما به تازگی، ماشچنکو و همکارانش نشان داده‌اند که چگالی ملایم ماده تاریک در مرکز کهکشان در اثر انفجار ستارگان سنگینی پدید می‌آید که به آخر عمر خود رسیده‌اند. این انفجارهای ابرنواختری در بیشینه درخشندگی خود؛ کهکشان مادر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند.
چند سالی بود که ماشچنکو به این نتیجه رسیده بود که امواج ضربه‌ای ابرنواخترها، تلاطم‌های شدیدی را در گازهای میان‌ستاره‌ای کهکشان ایجاد می‌کند و اختلال‌های گرانشی این مواد به نوبه خود، چگالی مواد تاریک را تغییر دهد. برای آزمودن این ایده، او و همکارانش از یک ابررایانه استفاده کردند تا چگونگی تحول یک کهکشان کوچک نخستین را بررسی کنند، کهکشانی که چگالی ماده تاریک هسته‌اش در آغاز بسیار زیاد بود. همان‌طور که انتظار می‌رفت، تنها هشتاد انفجار ابرنواختری در هر یک میلیون سال کافی بود تا پس از حداقل یکصد میلیون سال، چگالی بسیار زیاد ماده تاریک را به مقادیر رصد‌شده نزدیک کند. هشتاد ابرنواختر در هر میلیون سال، مقدار پذیرفته‌شده‌ای برای تحولات کهکشان‌های کوتوله است و در بسیاری از مدل‌های تحول کهکشانی استفاده می‌شود.
اما این شبیه‌سازی معمای دیگری را نیز پاسخ داد. مشاهدات رصدی نشان می‌دهد جهان دارای تعداد بسیار اندکی کهکشان کوتوله است که برخلاف کهکشان‌های معمولی با صدها میلیارد ستاره ، تنها میزبان چند میلیارد ستاره هستند؛ اما شبیه‌سازی‌های کیهانی تعداد این کهکشان‌های کوچک را بسیار بیشتر تخمین می‌زنند. شبیه‌سازی ماشچنکو نشان داد چگالی پایین ماده تاریک در هسته این کهکشان‌ها سبب شده است نیروی گرانش کهکشان برای حفظ کهکشان خیلی کارآمد نباشد و هر برخورد ساده‌ای با یک کهکشان بزرگ‌تر به متلاشی شدن کهکشان کوتوله منتهی شود. از این رو است که کسری بسیار زیادی بین پیش‌بینی‌ها و مشاهدات کهکشان‌های کوتوله دیده می‌

[Renjer Babi]

تلسکوپ اسپیتزر کهکشان مارپیچی را رصد کرد که شباهتهای زیادی به کهکشان ما راه شیری دارد.


اگر قادر بوديم به خارج از کهکشان راه شيري سفر کنيم و عکسي از آن تهيه کنيم , کهکشانمان چگونه بنظر مي آمد؟ اين موضوع توسط عکس جديدي که بوسيله تلسکوپ فضايي اسپيتزر از کهکشان مار پيچي تهيه شده,راحتتر متصور است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
NGC 7331 , عکس فوق دو قلوي ما را نشان مي دهد که تا کنون کهکشانی بدين شکل و شبیه به کهکشان راه شیری ديده نشده بود.


اين کهکشان که NGC 7331ناميده مي شود يک دوقلو به معناي واقعي براي کهکشان راه شيري ماست بازوهاي چرخشي از يک بر آمدگي نوري در مرکز ,که بوسيله يک حلقه از ستاره هاي فعال تشکيل شده ,خارج شده اند Dr. J.D. Smith از اعضاي تيم ناظران NGC 7331 و ستاره شناس دانشگاه آريزونا در اين مورد اظهار داشت :"بودن در درون کهکشان ,درک اينکه در مرکز آن چه مي گذرد را مشکل ميسازد.بوسيله مشاهده کهکشاني مشابه ,ديدي واضح از اينکه کهکشان راه شيري کامل ,چگونه به نظر مي آيد ,مي يابيم" اين جنبه بيروني به ستاره شناسان خواهد آموخت که کهکشان ما چگونه ,همانند همتايانش ممکن بود شکل بگيرد وتکامل يابد مشاهدات اخير ,اولين تلاش در مقياس بزرگي است براي مشاهده 75 کهکشان نزديک که بوسيله چشمان تيزبين وحساس مادون قرمز ,روئيت مي شوند اين برنامه اطلاعات اسپيتزر را با ديگر تلسکوپهاي زميني در طول موجهايي از فرابنفش تا راديويي براي آفريدن نقشه اي جامع از کهکشان ترکيب مي کند .

در گام نخست برنامه , NGC 7331 به دليل تشابه قابل توجهي که با راه شيري داشت انتخاب شد.در حاليکه آنها را کهکشاني دو قلو ناميده اند و منشاء يکساني ندارند ,از لحاظ ترکيب شکلي هم ,شامل تعداد ستاره ها,طرح بازوي مارپيچي و نسبت تشکيل تعداد کم ستاره در سال مشترک هستند . NGC 7331 در فاصله 50 ميليون سال نوري ودر صورت فلکي Pegasus (اسب بالدار) قرار دارد عکس جديد اسپيتزر , قدرت ديد تلسکوپ مادون قرمز را براي تشريح کهکشانها در قسمتهاي گوناگون نشان مي دهند.از روي عکسهايي با رنگهاي کاذب ,بازوهاي NGC 7331 به رنگ قرمز قهوه اي ,بر آمدگي مرکزي به رنگ آبي و حلقه تشکيل دهنده ستارگان به رنگ زرد به خوبي قابل تشخيص است که ترکيبات مواد اين نواحي را مي سازد.از اين گذشته مشاهدات اسپيتزر آشکار مي کند که : بر آمدگي مرکزي ,ستارگان پيرتر را شامل مي شود و حلقه مقدار زيادي از گاز و مولکولهاي ارگانيک خاکي که polycyclic aromatic hydrocarbons ناميده مي شوند را دارا است و زماني که بوسيله ستارگان تازه متولده شده روشن مي شود ,برافروخته مي شودو بازوها نيز شامل اين نوع ذره هاي خاکي با يک درجه کوچکتر مي باشد . این ترکیب همچنين بر روي زمين نظير اگزوز اتومبيل ونقاط ديگر نیز يافت مي شود !

اطلاعات دوربين مادون قرمز اسپيتزر مورد استفاده قرار گرفت تا این موضوع روشن شود که مرکز NGC 7331 تعداد غير معمولي از ستارگان سنگين يا بطور متوسط سياهچاله فعال در اندازه اي همانند آنچه درمرکز کهکشانمان پنهان است را در خود جاي داده است.اين يافته ها در دو مقاله و در شماره سپتامبر ويژه نامه اي از مجله اختر فيزيک منتشر خواهند شد.

اين پروژه بوسيله تيمي متشکل از 25 دانشمند از 12 موسسه اداره مي شود که Dr. Robert C. Kennicutt از دانشگاه آريزونا سرپرستي آن را به عهده دارد تلسکوپ فضايي اسپيتزر در 25 اوت 2003 به مدار پرتاب شد و چهارمين رصدخانه بزرگ ناسا است که در يک برنامه که شامل تلسکوپ فضايي هابل ,رصد خانه اشعه ايکس چاندرا و رصد خانه پرتو گاما کامچتون است جاي دارد.

[Renjer Babi]

اخترشناسان با استفاده از روش‌های جدید، فاصله کهکشان مثلث را تا زمین 3.14 میلیون سال نوری تعیین کرده‌اند.جدیدترین اندازه‌گیری‌ها از فاصله یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به راه‌شیری، این احتمال را مطرح کرده است که جهان 15 درصد وسیع‌تر و پیرتر از آنی باشد که تاکنون تصور ‌شده است



جدیدترین اندازه‌گیری‌ها از فاصله یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به راه‌شیری، این احتمال را مطرح کرده است که جهان 15 درصد وسیع‌تر و پیرتر از آنی باشد که تاکنون تصور ‌شده است
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: کهکشان مثلث (M33) از دید تلسکوپ MMT

گروهی از اخترشناسان به سرپرستی آلسستو بونانوس، اخترشناس مرکز اخترفیزیک کارنگی در واشنگتن، موفق شدند با استفاده از داده‌های مجموعه‌ای از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان، از جمله تلسکوپ ده متری کک در هاوایی، فاصله یک جفت ستاره گرفتی را در کهکشان مثلث اندازه‌گیری کنند. ستارگان این دوتایی گرفتی هر پنج روز یک‌بار از مقابل یکدیگر عبور می‌کنند و تغییراتی را در درخشندگی این اجرام پدید می‌آورند. این گروه توانست با اندازه‌گیری دقیق نور، سرعت و دمای اعضای این منظومه، درخشندگی واقعی این دو ستاره را اندازه‌گیری کند. با مقایسه درخشندگی واقعی این ستارگان و مقدار نوری که از آنها به زمین می‌رسد، اخترشناسان توانستند فاصله این کهکشان را 3.14 میلیون سال نوری از زمین اندازه‌گیری کنند. این مقدار به شکل اسرارآمیزی نزدیک به نیم میلیون سال نوری بیشتر از تخمین‌های پیشین است.
اندازه‌گیری فواصل کیهانی کار آسانی نیست. برای مثال، اجرام دوردست و بسیار درخشانی شبیه به اجرام نزدیک کم‌نورتر دیده می‌شوند. برای اجتناب از بروز چنین مشکلاتی، اخترشناسان کیلومترشمارهای کیهانی ویژه‌ای را یافته‌اند که با استفاده از روش‌های مستقل از یکدیگر، فاصله اجرام نزدیک را با دقت بالایی تعیین می‌کند. آنها از این کیلومترشمارها استفاده می‌کنند تا بتوانند مقیاس‌های دقیقی برای فواصل کیهانی بسیار عظیم تدوین کنند.
کرزایستف استانک، اخترفیزیک‌دان دانشگاه ایالتی اوهایو و از اعضای این گروه تحقیقاتی می‌گوید: در هر مرحله‌ای با انبوهی از خطاها مواجه می‌شدیم؛ از این رو به روش یکتا و دقیقی در اندازه‌گیری فواصل احتیاج داشتیم تا روزی بتواند ما را در اندازه‌گیری دقیق انرژی تاریک و دیگر موضوع‌های مشابه کمک رساند.اما اندازه‌گیری جدید که به کمک بررسی یک دوتایی گرفتی انجام شده، نیاز به آن روش‌های اضافی را مرتفع ساخته است.
فاصله پیشین کهکشان مثلث بر پایه محاسباتی بدست آمده بود که به مقدار ثابت هابل وابستگی زیادی داشت. ثابت هابل، آهنگ انبساط و گذران عمر عالم است و مقدار آن بر پایه آخرین اطلاعات ارسالی ماهواره WMAP، 70 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک اندازه‌گیری شده است. اما فاصله جدید کهکشان مثلث مستلزم این است که مقدار ثابت هابل 15درصد بیشتر باشد.
اگر این موضوع صحت داشته باشد، آن‌گاه جهان 15درصد بزرگ‌تر و به همان مقدار پیرتر از چیزی است که پیش از این تصور می‌شد. آخرین مشاهدات ماهواره‌ای و بخصوص تحلیل تابش زمینه کیهانی حاکی از آن است که سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال از عمر جهان می‌گذرد؛ اما نتایج این اندازه‌گیری جدید تخمین می‌زند عمر واقعی جهان 15.8 میلیارد سال باشد.
اما این اندازه‌گیری می‌تواند نتیجه جالب‌تری نیز دربر داشته باشد. نوربرت پرزایبیلا، اخترشناس دانشگاه ارلانگن نورمبرگ در آلمان و دیگر عضو این گروه تحقیقاتی می‌گوید: این نتایج نشان می‌دهد اتفاق‌های بسیار جالبی بر سر ثابت هابل افتاده است. البته ثابت هابل با این رویدادها بیگانه نیست. کشف یک ابرنواختر دوردست در تصویر ژرف شمالی تلسکوپ فضایی هابل که در نهایت منجر به کشف انرژی تاریک شد، یکی از مشهورترین این اتفاق‌های عجیب و شگفت است که علت و ماهیت آن هنوز در پرده‌ای از ابهام قرار دارد.
البته یک مشکل بزرگ وجود دارد که این گروه تحقیقاتی تنها فاصله یک کهکشان نزدیک را اندازه‌گیری کرده‌اند و برای اثبات نظریه خود به شواهد و اندازه‌گیری‌های بیشتری نیاز دارند. اعضای این گروه در نظر دارند با استفاده از دیگر تلسکوپ‌های بزرگ زمین دامنه پژوهش‌های خود را بگسترانند. این دورترین فاصله‌ای است که بشر تا کنون توانسته به شکل مستقیم اندازه‌گیری کند و شاید بتوان گفت این اندازه‌گیری، نهایت کاری است که می‌توان با تلسکوپی به بزرگی تلسکوپ ده متری کک انجام داد.





منبع :parssky

[Renjer Babi]

مایک گریفن مدیر سازمان فضایی آمریکا در نهمین جلسه انجمن سیاره سرخ گفت : با تجهیزات و بودجه ی فعلی ناسا هیچ انسانی حداقل تا 20 سال دیگر پا بر روی مریخ نمی گذارد.


مایک گریفن روز پنج شنبه 12 مردادماه با حضور در نهمین جلسه انجمن سیاره سرخ در حضور چند تن از مدیران ارشد ناسا و علاقمندان زیادی که دور هم گرد آمده بودند با اعلام این خبر نا امید کننده افزود که تحقیقات اولیه از سال 2007 با حضور بهترین و کار آزموده ترین محققان و دانشمندان دنیا شروع به کار می کند.وی افزود :" پس از به پایان رسیدن تحقیقات اولیه ما سریعا کار ساخت سفینه را شروع می کنیم. این کار که ممکن است مراحل تکمیلی آن تا سال 2020 به طول انجامد احتیاج به یک سفر تحقیقاتی به سطح سیاره سرخ نظیر مریخ نوردهای روح و فرصت دارد که در طول 10 سال آینده انجام می شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
" بله داستانی تخیلی که کم کم به سوی حقیقت گام بر می دارد. سفر انسان به مریخ با در نظر نگرفتن امکانات رفاهی برای هر ماموریت حداقل یک ملیون پوند برای ناسا خرج بر می دارد و به گفته گریفن یکی از مشکلات اساسی این ماموریت بزرگ عدم تایین بودجه ناسا برای این سفر به یاد ماندنی است. مشکلات بسیار بزرگی بر سر راه این ماموریت قرار گرفته است. از جمله آن می توان به مدت سفر فضانوردان و تهیه آذوقه و اندازه سفینه حمل و نقل اشاره کرد. فکرش را هم که بکنبم انصافا این سفر به مطالعات و تهیه وسائل بسیاری نیز است. سفر فضانوردان خود حدود 1 تا 1.5 سال طول می کشد.( به یاد دارید که مرخ نورد روح با اندازه کوچک خود و عدم حمل هیچ نوع بار اضافی شش ماه در راه بود تا به مریخ برسد.) مهمترین هدفی را که این ماموریت دنبال می کند "بررسی شرایط زندگی انسان بر روی مریخ" است. گریفن با اشاره به جزئیات این سفر اعلام داشت که قبل از این ماموریت ناسا ماه نوردی را برای مقایسه شرایط محیطی مریخ و ماه و نحوه زندگی انسان بر روی آنها به ماه خواهد فرستاد. سفر انسان به ماه روزگاری با نوشتن داستانهای تخیلی نویسندگانی مانند ورن تبدیل به آرزویی برای دانشمندان شده بود اما با گذاشتن اولین قدم آلدرین بر روی ماه این آرزو تبدیل به واقعیت شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


حال آرزوی دانشمندان امروزی سفر انسان به سیاره سرخ است که مطمئنا روزی مانند خیالات قبلی تدیل به واقعیت خواهد شد. واقعیت سفر انسان به سیاره ای با قطر 3300 کیلومتر. با تخمینی که مهندسان آزمایشگاه جت پروپالشن ناسا برای بردن تجهیزات کامل زندگی هر انسان معمولی به مریخ زدند به نتیجه ی جالبی دست یافتند و آن اینکه حمل و نقل وسائل ضروری یک انسان معمولی به غیر از آذوقه احتیاج به انجام 10 الی 12 ماموریت دارد که با تلاش محققان این رقم به 5 سفر به مریخ تبدیل شده است. هر ماموریت حدود 1.5 سال طول می کشد. حال تصور کنید که همه ی 6 میلیارد جمعیت کره زمین بخواهند با تمام وسائلشان به مریخ سفر کنند و در آنجا زندگی کنند.( البته بدون در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی مریخ که حتی تا به حال شرایطی از حیات در آن دیده نشده است چه برسد به زندگی انسان!) آیا می توانید محاسبه کنید که برای انتقال همه این افراد چند ماموریت لازم است؟ آیا در آینده ما شاهد فرود آمدن اولین انسان به سطح سیاره سرخ خواهیم بود؟ آیا در آن زمان انسان می تواند شرایط مریخ را برای زندگی کردن به طور مصنوعی برای خود تغییر دهد؟ باید منتظر ماند و دید که این بشر دوپا در آینده چطور این سیاره را مانند زمین با کارهای نابه جای خود به نابودی می کشاند.


طی گفتگویی که با آقای دکتر فیروز نادری مدیر پیشین ماموریت های مریخ و معاون فعلی JPL در خصوص زمان سفر انسان به مریخ داشتیم. اواخر نیمه اول این قرن را زمان منطقی برای سفر انسان به مریخ بیان داشتند. دکتر نادری مشکلات تکنولوژیک پرتاب گر های زمینی سیستم های هدایت و فرود در مریخ و بالاخره بزرگترین مشکل را مشکلات حیات انسان و مدت زمان زیاد حضور فضانوردان در فضا که مشکلات بیولوژیک زیادی برای انسان به وجود می آورد را دلیل مدت زمان طولانی تا رسیدن انسان و فرود بشر در مریخ بر شمردند. هزینه های سنگین چنین سفری در برابر سفر های فضا پیما های بدون سرنشین نیز از دیگر دلایل ایشان برای عدم حضور انسان طی دهه های اینده در مریخ است.



منبع:parssky.com

[Renjer Babi]

با یافتن نیتروژن اتمی در ابرهای میان‌ستاره‌ای، احتمال پیدایش حیات روی زمین از سوی دنباله‌دارها افزایش ی


پژوهشگران دانشگاه میشیگان با یافتن نشانه‌های نیتروژن اتمی در ابرهای گاز میان‌ستاره‌ای، حدس زده‌اند که مولکول‌های پیش‌حیات در دنباله‌دارها وجود داشته باشند. اگر این حدس درست باشد، می‌توان شرایط اولیه‌ای را که منجر به پدید آمدن حیات روی زمین شد، مشخص کرد. این یافته هم‌چنین می‌تواند درک بشر را از فرآیندهای شیمیایی درون فضا کاملا متحول کنند

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: دنبالهدار شوازمن واخمن3 در نزدیکی سحابی سیارهنمای حلقه


سال‌ها است دانشمندان درشگفتند که چرا در دنباله‌دارها و شهاب‌سنگ‌ها، نشانی از نیتروژن مولکولی دیده نمی‌شود. مدل‌های موجود پیش‌بینی می‌کنند که دنباله‌دارها در مرزهای دوردست، تاریک و سرد منظومه شمسی تشکیل می‌شوند، جایی که آخرین فرآیندهای شیمیایی منظومه را در طول دوران تکوین خورشید و سیارات ثبت کرده است. به همین دلیل، سیاره‌شناسان دنباله‌دارها را به چشم فسیل‌هایی بسیار پیر می‌نگرند که سوابق ابر اولیه‌ای را که در چهار میلیارد و ششصد میلیون سال پیش با رمبش خود، منظومه شمسی را خلق کرد، تمام و کمال حفظ کرده‌اند. مدل‌های فعلی پیش‌بینی می‌کنند که در این ابر اولیه، گاز نیتروژن به شکل مولکولی وجود داشته است و بالتبع، دنباله‌دارها به عنوان وارثان آن ابر اولیه باید نشانه‌هایی از نیتروژن مولکولی در خود داشته باشند.
اما سباستین مارت، دانشجوی دوره دکتری اخترفیزیک و ادوین برگین، استاد اخترشناسی دانشگاه میشیگان در بررسی‌های جدید خود نشان داده‌اند چنین انتظاری درست نیست. به عقیده آنها، دنباله‌دارها از این‌رو فاقد نیتروژن مولکولی هستند که در اصل، این گاز در ابر اولیه‌ای که انبوهی از ذرات کوچکش دنباله‌دار را تشکیل می‌دهند، وجود ندارد. این دو پژوهشگر می‌گویند که ابرهای اولیه دارای نیتروژن اتمی هستند، نه نیتروژن مولکولی. مقاله این دو نفر و همکارانشان در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیث‌سونیان که در نشریه نیچر منتشر شده، موجی از شگفتی را در جوامع علمی به دنبال داشته است.
یکی از هیجان‌انگیزترین نتایج وجود نیتروژن اتمی را می‌توان در دنباله‌دارهایی جستجو کرد که میلیون‌ها سال پیش به زمین برخورد کردند. محاسبات نشان می‌دهد که مولکول‌های حامل نیتروژن اتمی می‌توانسته‌اند نوعی جهش پیش‌حیاتی را ایجاد کنند تا مولکول‌های پیچیده‌ای به‌ وجود آیند و در نهایت، حیات روی زمین را به‌وجود آورد.
برگین می‌گوید: در بسیاری از مولکول‌های حیاتی ساده و پیچیده نیتروژن وجود دارد و از آن مهم‌تر، این که به‌وجود آوردن چنین مولکول‌های پیچیده‌ای از نیتروژن اتمی بسیار آسان‌تر و سریع‌تر از نیتروژن مولکولی است. تمام واحد‌های سازنده دی‌ان‌ای، اسیدهای آمینه و بسیاری مواد دیگر در ساختار شیمیایی خود از واحدهای نیتروژن استفاده می‌کنند. وجود نیتروژن در ساده‌ترین شکل شیمیایی، یعنی نیتروژن اتمی، فرآیندهای شیمیایی را فعال‌تر می‌کند و احتمال تشکیل مولکول‌های پیش‌حیاتی پیچیده‌تر را افزایش می‌

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل در روز سالگرد استقلال آمریکا آتش بازی کیهانی را که حاصل از انفجار ستاره ای سنگین در کهکشان همسایه بود به تصویر کشید.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


هابل پنجره بشریت رو به جهان هستی در اواسط شانزدهمین سالگرد تولد خود نمایی زیبا را از انفجار ستاره ای بسیار سنگین که ما به آنها " ابرغول " می گوییم برای ما نمایش داد و با این کار خود به دانشمندان اثبات کرد که هرچند بیش از 16 سال در فضا کار کرده و 27 ترابایت اطلاعات را به زمین مخابره کرده ولی هنوز پیر نشده و می تواند مثل سابق کار کند. این آتش بازی که در تصویر به رنگ آبی متمایل به سبز دیده می شود. این ابرنواختربا قطری حدود 50 سال نوری واقع در صورت فلکی توکانا است که فقط در نیمرکره جنوبی زمین دیده می شود و فاصله ای در حدود 210000 سال نوری از ما. ابر نو اختری از" نوع دوم". حتما بعضی از شما اکنون در این فکر هستید که نوع دوم چه مفهومی دارد؟

انواع ابرنو اخترها :

ابر نواختر انفجار یک ستاره یا یک کوتوله سفید است. دانشمندان این مرحله از زندگی ستارگان را به دو نوع تقسیم کرده اند:

1- ابر نواختر نوع اول : کوتوله سفید( یا هسته تبهگن یک ستاره سنگین) یک حد بالا برای جرم خود (حد چاندراسکار) دارد که برابر 1.4 جرم خورشید است. اگر یک جسم فشرده تبهگن پا از این حد بگذارد در سکوت به سیاهچاله شدن نمی گراید بلکه به انفجار ابرنواختری می گراید. حال کوتوله سفیدی را در نظر بگیرید با 6 برابر جرم خورشید. وقتی که چنین کوتوله سفیدی در فضا تنها باشد موجودیتی پایدار و ملال آور را سپری می کند. اما اگر همین کوتوله سفید در یک دستگاه دوتائی نزدیک به هم باشد وضعیت فرق می کند. زوجه پر جرم این کوتوله سفید سریعا سوخت هسته ای خود را به پایان می رساند و به یک غول یا ابرغول تبدیل می شود. حال کوتوله سفید شروع به بلعیدن گاز از همدم غول مانند خود می کند. اگر این بلعیدن همین طور ادامه داشت جرم این کوتوله از حد چاندراسکار بیشتر می شود. در این موقع کوتوله کم شده و چگالی و دما افزایش می یابد. در این حالت کوتوله سفید به یک بمب همجوشی تبدیل می گردد و در اثر انفجار کاملا از هم می پاشد. به این نوع انفجار ابر نواختر نوع اول می گویند. اما ابر نواختر نوع دوم چیست ؟

2- ابر نواختر نوع دوم : یک ستاره ابر غول را در نظر بگیرید. او که در انتهای عمرش ستاره ای است توان گرفته از همجوشی دارای هسته تبهگنی آهن دارد. شعاع 3500 کیلومتر و چگالی 20 تن بر متر مکعب. هنگامی که هستهی تبهگنی آهنی پا از حد چاندراسکار می گذارد در کمتر از یک ثانیه می رمبد و شعاع آن 10 کیلومتر می شود. پس از آن چگالی هسته آهنی به چگالی هسته اتم می رسد و ناگهان ستاره وا می جهد و... حالا ما شاهد آتش بازی بزرگ کیهانی هستیم. اکنون دیگر با انواع ابرنواخترها آشنا شدیم. پس اگر جایی گفته شد ابرنواختر از نوع دوم است می دانیم که چگونه و چه بلایی سر ستاره آمده است. تصویر بالا را هابل با استفاده از دوربین پیشرفته خود و با گذراندن نور آن از چهار نوع فیلتر مختلف ( فرابنفش و مرئی و...) گرفته است.

صحبت از تلسکوپ فضایی هابل شد. موافق هستید که مروری بر فعالیتهای 16 ساله هابل داشته باشیم ؟ تلسکوپ فضایی هابل که از سال 1369 در مدار خود قرار گرفته است 95000 بار کره زمین را دور زده است یعنی به طور متوسط هر 100 دقیقه یکبار. تاکنون از 400000 جرم سماوی 750000 عکس تهیه کرده که حاصل آن فرستادن 28 ترابایت اطلاعات به زمین بود است. این حجم اطلاعتی را می توان بر روی تعداد زیادی سی دی ذخیره کرد. اگر همه این سی دی ها را روی هم بچینیم ارتفاعشان 2 برابر برج ایفل می شود. هابل نیز با استفاده از تجهیزات پیشرفته خود توانست به تحقیقات هشت ساله دانشمندان درباره اندازه گیری سرعت کهکشانها خاتمه دهد و همچنین اولین تلسکوپی بوده که توانسته دورترین کهکشانهای عالم را به تصویر بکشد.

جانشین تلسکوپ فضایی هابل تلسکوپی به نام جیمز وب خواهد بود. البته این تلسکوپ در طیف فروسرخ کار می کند و در حقیقت آن را باید جانشین تلسکوپ فضایی ایپیتزر دانست. قدرت شکار اجرام آن تقریبا به اندازه هابل است و قرار است در سال 2010 توسط موشک های آریان سازمان فضایی اروپا به مدار خود انتقال یابد.



parssky.com

[Renjer Babi]

فضاپیمای کاسینی در یکی از تصاویر ارسالی خود قمر" رها " را که در حال مخفی کردن "انسلاندوس " بود به نمایش کشید


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فضاپیمای کاسینی که چندی پیش با پرتاب کردن فرزند خود " هویگنس " به تیتان باعث شد که ما شاهد یکی از بزرگترین نمایش های نجومی در فضا باشیم اینبار با توجه به اطلاعاتی که از قبل به این سفینه داده شده بود نمایش داغ نجومی را به راه انداخت. نمایشی که دیدن آن به اندازه ی مشاهده تصاویر هابل لذت دارد. این دفعه هدف دو قمر زحل بودند( تصویر بالا). رها با قطر 1528 کلیومتر و انسلاندوس با 505 کیلومتر تقریبا 3 برابر کوچکتر از رها است. کاسینی این تصویر را درست موقعی شکار کرد که رها در حال مخفی کردن انسلاندوس بود. در این زمان کاسینی در فاصله 800000 مایل از رها و 1200000 مایلی انسلاندوس بود. کاسینی در تمام عمر خود تنها می تواند 300000 عکس از زیبایی های زحل و قلمرو آن برای ما بگیرد در حالی که این مقدار یک سوم تصاویری است که هابل تا آخر عمر خود خواهد گرفت. بد نیست بدانید که فضاپیمای کاسینی طرح مشترک میان ناسا و اسا و سازمان فضایی ایتالیا است. اسا طراح هویگنس ( فضاپیمای کوچکی که چندی پیش برای مطالعات بیشتر توسط مادر خود کاسینی به سطح تیتان پرتاب شد) و سازمان فضایی آمریکا طراح بدنه و سایر لوازم و سازمان فضایی ایتالیا طراح دو دوربین پیشرفته این فضاپیمای کوچک بوده است.


parssky.com

[Renjer Babi]

آغاز جستجو برای یافتن دیگر جهان ها توسط آلکس ویلنکین


کیهانشناس معروف، آلکس ویلنکین، کارگردان موسسه کیهان شناسی ماساچوست در آمریکا، در حال شناسایی تئوری هایی است که توصیف می کنند جهان چگونه از هیچ موجودیت گرفته؛ این که فضا خالی نیست و در عین حال خالص هم نیست.
کتاب او ابزاری است برای ترسیم عقاید و تصاویری کیهانشناختی؛ از این که جهان چگونه از مهبانگ زاده شده گرفته تا بررسی کیهانشناختی کوانتمی و این که جهان های متعددی وجود دارند.
چگونه می شود از این جهان بیکران که خود نتها یکی از جهان هایی است که در فضای نامتناهی وجود دارند، خارج شد. این سوال کوچک نگاهی است به خط سیر آینده و ما خواهیم توانست با نگاهی دقیق از اسرار کیهان پرده برداریم. این مسائلی است که این کتاب به آنها خواهد پرداخت.

[Renjer Babi]

کاسینی در یک نمای نزدیک از فاصله ی 285000 کیلومتری موفق به گرفتن تصویری نزدیک از حلقه ی A زحل شد که تغییرات عجیبی از میزان روشنایی حلقه ها را نشان میدهد

فضاپیمای کاسینی این نمای بسته از حلقه های زحل را با استفاده از دوربین زاویه بسته خود روز 26 جولای گرفته است. این اولین تصویری است که اختلاف روشنایی بین حلقه های زحل در تصاویر کاسینی را نشان میدهد. علت این اختلاف فاصله مداری حلقه ها از زحل است که نزدیک ترین حلقه ها روشنتر و دورترین آنها نیز تاریک تر به نظر میرسد. اما در مرکز تصویر حلقه ای دیده می شود که تعجب دانشمندان را برانگیخته است. این حلقه کمی قوس دار و مورب شکل بود و اختلاف روشنایی در آن واضح تر دیده می شود


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این نمای نزدیک از حلقه ی درونی A زحل تغییراتی موقتی را در روشنایی آن در سمت حرکت حلقه (از بالا به پایین ) نشان میدهد .مطالعات نزدیک تر ناحیه ای تیره را در این حلقه آشکار کرد که پهنای آن مدام تغییر میکند و این تغیرات باعث از ناپدید شدن ناحیه ی روشن بسیار کوچکی می شود .دانشمندان انتظار داشتند که با افزایش مختصات عمودی در حلقه ها میزان روشنایی در حلقه نیز تغییر کند اما به گفته ی آنها تغیرات روشنایی در راستای افقی بسیار غیر عادی به نظر میرسد هم اکنون دانشمندان در حال بررسی وضعیت حرکت خرده سنگها در حلقه های زحل می باشند تا بتوانند علت این تغییرات را بررسی کنند .
در حالی که بقیه حلقه ها تقریبا در صفحه ای صاف قرار دارند و بنابراین اختلاف روشنایی در بین آنها یکسان است. کاسینی این تصویر را هنگامی که در فاصله 285000 کیلومتری( 177000 مایل ) از زحل قرار داشته گرفته است. فضاپیمای کاسینی-هویگنس طرح مشترک میان سازمانهای فضایی آمریکا و اروپا و ایتالیا می باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] برای اطلاعات بیشتر از ماموریت کاسینی هویگنس

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] صفحه اصلی گروه سازندگان فضاپیمای کاسینی



parssky.com

[Renjer Babi]

میدان مغناطیس شبیه به ساعت شنی در ستاره ای درصورت فلکی برساوش توسط سه منجم اماتور کشف شد.


این سه ستاره شناس خوش شانس به نامهای جاسپ گیرارت( بنیانگذار کتابخانه نجومی اسپانیا و کالیفرنیا) و رامپراسد ریو( سرپرست انجمن اخترفیزیک کالیفرنیا ) و دن مارون ( استاد اخترفیزیک دانشگاه هاروارد) موفق به کشف چنین ستاره ای شدند. ستاره یافته شده در انبوه ابرهای گازی کشف شده و به راحتی می توان میدان مغناطیسی شبیه به ساعت شنی را از روی تصویر تشخیص داد.( در تصویری که مشاهده می کنید ستاره ی به وجود آورنده چنین شکلی با پیکان سفید رنگ مشخص شده است.)

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این ستاره که در فاصله 980 سال نوری از ما قرار دارد بسیار کم نورتر از آن است که با چشم غیر مسلح دیده شود. مارون در این باره می گوید :" ما مشغول بررسی بر روی این سحابی بودیم زیرا حدس می زدیم که چنین ستاره ای را در انبوه ابرهای این سحابی بیابیم. پس از عکسبرداری های متمادی و استفاده از اطاعات ماهواره ایراس چنین میدان مغناطیسی را مشاهده کردیم و فردای آن روز سریعا موضوع را به انجمن ثبت اکتشافات نجومی و سپس مجله علمی آمریکا گزارش دادیم."
اما براستی چنین منظره ای چگونه ممکن است ایجاد شود و دلیل ان چیست؟ جواب این است که اگر میدان مغناطیسی ستاره ای واقع در یک سحابی بسیار شدید باشد ابرهای پیرامون میدان خود را می رمباند و پس می زند. پس از آن ما شاهد اثر میدان مغناطیسی ستاره بر محیط اطراف که در اینجا ابرهای سحابی است خواهیم بود. این ستاره واقع در صورت فلکی برساوش قرار دارد. برای پیدا کردن سحابی که این ستاره در آن قرار دارد می توانید از ستاره امیکرون-برساوش کمک بگیرید. آن را در مرکز میدان دید چشمی قرار دهید. سپس 3 درجه به سمت شمال شرقی آن حرکت کنید. سحابی با قطر ظاهری هفت دقیقه قوسی در میدان دید شماست. البته بسیار کم نور است و شاید نتوانید آن را مشاهده کنید بنابراین برای رصد آن تلسکوپی با توان تفکیک متوسط یا بالا توصیه می شود


parssky.com

[Renjer Babi]

کشف سریع‌ترین ستاره نوترونی با سرعت 1500 کیلومتر بر ثانیه، باعث پیچیده تر شدن این موضوع شده است که چگونه اجساد چگال ستارگان به چنین سرعت‌های بالایی دست پیدا می‌کنند.


ستارگان نوترونی، باقی‌مانده ستارگان سنگینی هستند که درانفجارهای ابرنواختری نابود شده‌اند. آنها کره‌هایی در ابعاد یک شهر بزرگند و به شکلی باورنکردنی چگالند، به‌طوری‌که یک قاشق چای‌خوری از ماده این ستاره‌ها یک میلیارد تن وزن دارد. بسیاری از ستارگان نوترونی شناخته‌شده با سرعت صدها کیلومتر بر ثانیه حرکت می کنند. اما یکی از آنها که در سال 2005 شناسایی شد 1100 کیلومتر بر ثانیه سرعت داشت. تخمین زده می‌شود که برخی از این ستارگان سرعتی بیش از 1500 کیلومتر بر ثانیه داشته باشند. البته شاید این سرعت‌های بالا درمسیر غیرمستقیم اندازه گیری شده باشد، چراکه مشاهدات نشان می‌دهد این حرکت‌ها تاثیراتی بر گازهای اطراف داشته است.
اخترشناسان وقت زیادی را برای مطالعه چگونگی شتاب‌گیری ستارگان نوترونی و دست‌یابی آنها به این سرعت‌های زیاد صرف کرده‌اند. بر اساس مدل‌ها و تئوری‌های موجود، سرعت این ستارگان معمولا چند صدکیلومتر بر ثانیه است و به‌ندرت به 1000 کیلومتر بر ثانیه می‌رسد

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اما ستاره‌ای نوترونی که به‌تازگی کشف‌شده، 1500 کیلومتر بر ثانیه سرعت دارد که مدل‌های قبلی را به مبارزه طلبیده است. این کشف توسط محققان سازمان فضایی ناسا و با استفاده از تلسکوپ فضایی چاندرا انجام شده است. چاندرا به‌مدت پنج‌سال از این ستاره نوترونی که RX J0822-4300 نام دارد، تصویر برداری نمود . این ستاره که در یک سحابی باقی‌مانده ابرنواختری در صورت فلکی کشتی‌دم قرار گرفته، هرسال 44 هزارم درجه در آسمان حرکت می کند و بر اساس تخمین هایی که زده شده، فاصله‌اش با ما 6500 سال نوری است.


parssky.com

[Renjer Babi]

آغاز جستجو برای یافتن دیگر جهان ها توسط آلکس ویلنکین


کیهانشناس معروف، آلکس ویلنکین، کارگردان موسسه کیهان شناسی ماساچوست در آمریکا، در حال شناسایی تئوری هایی است که توصیف می کنند جهان چگونه از هیچ موجودیت گرفته؛ این که فضا خالی نیست و در عین حال خالص هم نیست.
کتاب او ابزاری است برای ترسیم عقاید و تصاویری کیهانشناختی؛ از این که جهان چگونه از مهبانگ زاده شده گرفته تا بررسی کیهانشناختی کوانتمی و این که جهان های متعددی وجود دارند.
چگونه می شود از این جهان بیکران که خود نتها یکی از جهان هایی است که در فضای نامتناهی وجود دارند، خارج شد. این سوال کوچک نگاهی است به خط سیر آینده و ما خواهیم توانست با نگاهی دقیق از اسرار کیهان پرده برداریم. این مسائلی است که این کتاب به آنها خواهد پرداخت.

[Renjer Babi]

تقویت سیگنال های دریافتی از کاسینی در یکی از تصاویر تهیه شده از انسلادوس جریان از ذرات را آشکار کرد که از انسلادوس به سوی حلقه های زحل می روند.


فواره های یخی انسلادوس جریانی شدید از ذرات کوچک و ریز را تا صد ها کیلومتر بر فراز قطب جنوب این قمر زیبا به بالا می فرستند بعضی از این ذرات نیز فرار کرده و در اطراف حلقه ی E پراکنده می شوند.

تصویر زیر برای تقویت سیگنال های ضعیف پردازش شده است که می توان در آن پیوستن ذرات یخی انسلادوس را به حلقه ی E مشاهده کرد .

حلقه ی E در تصویر به صورت یک نوار غالبا زرد رنگ دیده می شود که در بال و قسمتی از آن در پشت انسلادوس قرار دارد و طول این قسمت حلقه 550 کیلومتر می باشد .جریان ذرات یخی نیز بوضوح قابل رد یابی است و مشخص است که این ذرات با فشار شدید به بالا فرستاده می شوند و قسمتی از آن ها پس از فرار از انسلادوس به حلقه ی E می پیوندند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این تصویر توسط دوربین narrow-angle فضاپیمای کاسینی و در نور مرئی تهیه شده است . کاسینی در هنگام تهیه این تصویر 1.9 میلیون کیلومتر از انسلادوس فاصله داشته و فاز آن (زاویه ی میان خورشید – انسلادوس و فاضاپیما) 162 درجه بوده است . مقیاس این عکس 11 کیلومتر در هر پیکسل می باشد.

ماموریت کاسینی – هویگنس ، پروژه مشترک ناسا ، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیاست.

[Renjer Babi]

سازمان فضایی آمریکا برای بررسی بیشتر ماهیت انرژ ی تاریک شروع به ساخت تلسکوپ فضایی پیشرفته ای کرد که قرار است در سال 2013 در نقطه دوم لاگرانژی زمین قرار گیرد.

این تلسکوپ که مراحل ساختش در اواسط کار است به نام " تلسکوپ فضایی انرژی تاریک " نیز نامگذاری شده است. اکثر ابزارالات این تلسکوپ نظیر دوربین فروسرخ و دوربین سیاره ای آن شبیه به هابل ولی پیشرفته تر از آن ساخته خواهد شد. بر اساس اطلاعتی که به ان داده می شود به بررسی 3000 ابر نواختر در نزدیکی زمین می پردازد و سپس به کار اصلی خود یعنی تحقیق درباره شگفت انگیزترین موضوع کیهانی یعنی ماده تاریک خواهد پرداخت. آیا می دانستید همه اجرامی را که ما در کیهان مشاهده نظیر کهکشانها و سحابی ها تنها 5 درصد از جرم عالم را تشکیل می دهند و بقیه آن به طرز عجیبی دیده نمی شود؟ پس در ایجاست که جای خالی این تلسکوپ فضایی احساس می شود. نیمی از طراحان این تلسکوپ از سازندگان با تجربه تلسکوپ هابل هستند که در این طرح بزرگ ناسا را یاری می دهدند. اکنون ساخت تلسکوپ در اواسط کار به سر می برد و اگر همه چیز طبق پیش بینی ها درست انجام شود این تلسکوپ توسط موشکهای دلتا- 5 یا
اطلس- 4 به نقطه به نقطه دوم لاگرانژی زمین منتقل خواهد شد. هنگامی که این تلسکوپ شروع به کار می کند جیمز وب در اوایل کار خود قرار دارد و از مرگ تلسکوپ فضایی هابل هم که با سوختن در جو یک آتش بازی را بر فراز اقیانوس آرام به پا کرد چند ماهی می گذرد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[Renjer Babi]

انجمن ستاره‌شناسی اهواز به‌منظور ایجاد انگیزه در بین علاقه‌مندان خوزستانی، اقدام به برگزاری اولین مسابقه ستاره‌شناسی استان خوزستان در تاریخ نهم و شانزدهم شهریورماه کرده است.


این مسابقه در دو مرحله تئوری و عملی برگزار خواهد شد و به افرادی که بیشترین امتیاز را کسب کنند، جوایزی مانند دوربین دوچشمی 60 x 20، دوربین عکاسی و ... اهدا خواهد شد. هدف از برپایی این مسابقه، آمادگی بیش‌تر ستاره شناسان و ایجاد انگیزه برای ادامه فعالیت در این زمینه است.
مرحله اول این مسابقه که نهم شهریورماه در محل دفتر انجمن برگزار می شود، به شکل کتبی است و سوالات آن از کتاب‌های آسمان شب و نجوم دینامیکی انتخاب خواهد شد. مرحله دوم که به شکل عملی در ساعت 19:45شانزدهم شهریور آغاز خواهد شد، شامل چگونگی کار با دوربین دوچشمی و تلسکوپ است.
علاقه مندان به شرکت در این مسابقه می‌توانند تا دوم شهریورماه به نشانی اهواز، کیانپارس، نبش خیابان 19 غربی، ساختمان رامین، طبقه دوم، انجمن ستاره‌شناسی اهواز مراجعه یا با شماره تلفن 3382961 0611 تماس بگیرند و فرم ثبت نام را دریافت نمایند. امیدواریم با برگزاری این‌گونه مسابقات بتوانیم گامی مفید درجهت گسترش علم ستاره‌شناسی در خوزستان برداریم.
جهت ثبت نام اینجا ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) را کلیک کنید


parssky.com

[Renjer Babi]

اختر شناسان با استفاده از تلسکوپ غول پیکر ای.اس.او موفق به یافتن سیستم ستاره ای شگفت انگیزی شده اند.در این سیستم دوتایی، ستاره کوتوله سفید با دمای بالا و اندازه ای اندکی کمتر از نصف خورشید به همراه یک کوتوله قهوه ای که پنجاه پنج بار از سیاره مشتری پر جرم تر است ،به دو یکدیگر در گردشند.


پیر مکستید که مسئولیت تهیه و ثبت گزارش این تحقیقات را در مجله نیچر را بر عهده دارد در این باره می افزاید:این گونه سیستم ها مراحل بسیار آشفته ای را سپری نموده اند.وجود چنین پدیده ای در واقع نشان دهنده این است که این کوتوله قهوه ای بدون هیچ گونه تغییری توسط یک ستاره غول سرخ بلعیده شده است و در طی وا پاشی لایه های بیرونی ستاره غول آز ان خارج شده است.

این دو ستاره در فاصله ای برابر 3/2 شعاع خورشید ( اندکی کمتر از فاصله زمین تا خورشید) از یکدیگر قرار دارند و هر دو ساعت یک بار به دور هم می گردند.نکته قابل توجه سرعت گردش بسیار زیاد ستاره کوتوله قهوه ای است که با سرعتی در حدود 800 هزار کیلو متر در ساعت به دور خود می گردد!

پیش از این نیز این دو ستاره چندان هم به یکدیگر نزدیک نبوده اند. زمانی که ستاره خورشید مانند( که هم اکنون به یک کوتوله سفید تبدیل شده است)،در طی مراحل پایانی عمر خود به یک غول سرخ تبدیل شده بود ،فاصله خود را تا کوتوله قهوه ای، بسیار کاهش داده است.در آن هنگام غول سرخ به یکباره همدم خود را بلعیده است.سرانجام پس از این که غول سرخ لایه های بیرونی خود را در فضا پراکنده ساخت یک سیستم دوتایی که از یک کوتوله سفید و یک کوتوله قهوه ای تشکیل شده است را از خود به جای گذاشت.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از یک سیستم ستاره ای دوتایی


مکستید می افزاید :یکی از مهمترین موضوعاتی که ذهن ما را به خود مشغول کرده،این است که آیا ستاره همدم در گذشته فقط بیست برابر سیاره مشتری جرم داشته و در طی گذر از مراحل مختلف تبخیر شده است

بر طبق نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین، مدار گردش این دو جرم به دور یکدیگر با گذشت زمان کاهش خواهد یافت،به عبارت دیگر ستاره کوتوله قهوه ای هیچگاه توان گریختن از این سیستم را نخواهد داشت.

رالف نپیواتزکی از دانشگاه هرت فوردشیر انگلستان در این باره می گوید: 1.4 میلیارد سال دیگر مدت زمان گردش این دو جرم به دور یکدیگر به یک ساعت کاهش خواهد یافت،در آن هنگام کوتوله سفید همچون یک مکنده بسیار عظیم عمل کرده و ستاره کوتوله قهوه ای ،یگانه همدم خود را خواهد بلعید.

این کوتوله قهوه ای با نام دبلیو.دی 349- 0137 برای نخستین بار توسط طیف نگار یو.وی.ای.اس کشف شد.دانشمندان با استفاده از طیف نگار تلسکوپ ای.اس.او در ایالت لوئزیانا، 20 طیف از این ستاره را ثبت کردند و بر اساس داده های این طیف نگار توانستند جرم کوتوله قهوه ای و زمان گردش آن را محاسبه نمایند.

کوتوله های قهوه ای ستارگانی خاموش هستند که می توانند تا 75 برابر سیاره مشتری جرم داشته باشند.در این گونه اجرام به دلیل نا پایداری، همجوشی هسته ای صورت نمی پذیرد.
ستارگان کوتوله سفید ،اجرامی بسیار داغ و چگال هستند و اندازه ای برابر زمین دارند.کوتوله های سفید در طول زندگی انرژی خود را از تبدیل هیدروژن به هلیوم تامین می کنند.زمانی که سوخت هیدروژنی در این ستارگان به پایان می رسد تغییرات بسیاری زیادی در آن ها به وجود می آید که در نهایت منجر به مرگ ستاره می شود.در آن هنگام ستاره شروع به بزرگ شدن می نماید و به یک غول سرخ تبدیل می شود.پس از مدتی لایه های بیرونی خود را به اطراف پراکنده می کند و تبدیل به یک سحابی سیاره نما می شود.سرانجام پس از این که سحابی نیز در فضای میان ستاره ای پخش می شود ،یک کوتوله سفید بو جود می آید.خورشید ما نیز در طی چند میلیارد سال آینده چنین مراحلی را طی می کند و تبدیل به یک کوتوله سفید خواهد شد.

[Renjer Babi]

با انجام نظر سنجی یکی از سایتهای نجومی(Space.com)بین بعضی از اعضاء اصلی انجمن بین المللی نجوم معلوم شد که تعدادی از آنها در جلسه بعدی انجمن رای به سیاره نبودن پلوتو و زنا خواهند داد.

چندی پیش با کشف جرمی در کمربند کوویی پر جنگ و دعوای داغی میان اخترشناسان مبنی بر اینکه آیاباید آن را سیاره دهم منظومه شمسی خواند پیش آمد. جریان وقتی جالبتر شد که با تحقیقات بیشتر معلوم شد که این جرم تقریبا اندازه پلوتو است و حتی چندی بعد قمری نیز برای آن کشف شد. حال اگر پذیرفته می شد که این جرم سیاره دهم باشد از این پس اگر هر جرم دیگری در این کمربند بزرگ کشف می شد باید آن را جزء منظومه شمسی می دانستیم اما اگر این جرم را جزء منظومه خود نمی دانستیم پلوتو سیاره ای که از مدت کشف آن بیش از 75 سال می گذشت و 1400 مایل( تقریبا نیمی از ماه خودمان) قطر

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


داشت هم چون عضو این کمربند بود از لیست سیارات حذف می شد. بنابراین نیاز بود تا کلمه " سیاره " به طور کلی تعریف شود تا همه دعواها خاتمه یابد. در چنین مواقع بحرانی انجام این نوع کارها بر عهده " انجمن بین المللی اخترشناسان " گذاشته می شود. طبق برنامه های این انجمن قرار است که در جلسه بعدی که شهریورماه برگزار می شود تکلیف این موضوع معلوم شود. تا کنون برای زنا یک قمر به نام " گابریل " و برای پلوتو سه قمر به نامهای "نیکس" و "هیدرا" و "چارون" کشف شده است. طبق صحبتهای انجام شده و نظرسنجی که یکی از سایتهای نجومی معتبر بین اعضاء این انجمن برگزار کرد اکثر این منجمان حرفه ای گفتند که رای به سیاره نبودن پلوتو و زنا( سیاره دهم ) در جلسه آتی انجمن خواهند داد. اما تا این گردهمائی برگزار نشود هیچ چیز معلوم نیست. جالب اینجاست که با نظرات ارائه شده در مورد سیاره بودن یا نبودن پلوتو و زنا که انجمن انجام داده یک پیشنهاد بیش از همه مورد استقبال اعضاء قرار گرفته و آن این است که پلوتو را به خاطر سابقه زیادی که از کشف آن می گذرد به عنوان یک پیش سیاره یا "سیاره ساده" که امکان هیچ حیاتی در آن نیست شناخته می شود و زنا این جرم جنجالی از لیست سیارات حذف می شود و بنابراین هر نوع جرمی حتی اگر بزرگتر از پلوتو و زنا هم از این پس کشف شود دیگر جزء سیارات شناخته نمی شود. اعضاء این انجمن علاوه بر دادن رای به این پیشنهاد به تعریف کلمه " سیاره " در جلسه بعدی خود که هفته آینده برگزار می شود خواهند پرداخت.


parssky.com

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی اسپیتزر در آخرین تصویر ارسالی جزئیات دقیقی از سحابی جبار به نمایش گذاشت.


وقتی از آسمان شب‌های زمستان یاد می‌کنیم، بی‌شک به یاد صورت فلکی جبار می‌افتیم و ناخودآگاه یکی از زیباترین اجرام آسمانی در ذهنمان شکل می‌گیرد، سحابی بزرگ جبار!

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: تصویر سحابی جبار در نور مرئی و موج فروسرخ : تصویر چپ را تسلکوپ فضایی اسپیتزر گرفته است

تلسکوپ فضایی اسپیتزر به‌تازگی تصویر زیبایی از سحابی جبار گرفته است. شاید این خبر چندان مهمی برای یک منجم آماتور نباشد، چرا که تلسکوپ‌های کوچک و بزرگ زمین و در صدر آنها تلسکوپ فضایی هابل، بارها و بارها از این جرم آسمانی عکس‌برداری کرده است؛ اما برای آنهایی که شیفته تماشای چهره فروسرخ اجرام آسمان هستند، خبر جالبی است.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر در آخرین تصاویر ارسالی خود به زمین، پرتوهای فروسرخی را که 1600 سال در راه بوده، جمع کرده است و این نمای بی‌نظیر را از سحابی جبار را به تصویر کشیده است. این تصویر با پردازش و کنار هم چیدن ده‌هزار تصویر ارسالی دوربین فروسروخ اسپیتزر، IRAC، درست شده است. اسپیتزر در این تصویر پرکیفیت توانست به راحتی 2300 گوی از گاز و گرد و غبار را شناسایی کند که در آینده‌ای دور به منظومه‌هایی ستاره‌ای مانند منظومه شمسی ما تبدیل شوند.

منطقه روشن مرکز تصویر، جایگاه چهار ستاره خوشه ذوزنقه در قلب این سحابی است که زادگاه ستارگان سنگین و پرفروغ این سحابی نیز محسوب می‌شود. بسیاری از منجمان آماتور جهان این منطقه را "موج آسمانی" می‌نامند؛ بعضی دیگر هم آن را به نام "تونل فضایی" می شناسند، چون هم به شکل موج دریا است و هم به شکل تونل. کمتر تلسکوپی پیدا می شود که بتواند با این وضوح بالا، چنین تصویری را از این چهار ستاره ثبت کند.

این عکس یکی از مهم‌ترین تصاویر اسپیتزر به شمار می‌رود. نهادهای علمی مختلفی نظیر ناسا، اسا، مرکز عملیات اجرایی اسپیتزر در کالیفرنیا و دانشگاه امیتسون هاروارد در تهیه آن نقش داشته‌اند و دانشمندان بسیاری نظیر تام مگاس، پیشگام آغاز کاوش‌های فضایی در دانشگاه اهایو، بر روی آن تحقیق می‌کنند. سحابی جبار یکی از مشهورترین اجرام رصدی آسمان شب زمستان با قدر ظاهری 5 است که در نگین شمشیر صورت فلکی شکارچی واقع شده و آزمایشگاهی مهم برای بررسی چگونگی زندگی ستارگان به‌شمار می‌رو

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سیاره‌شناسان نشان داده‌اند لکه‌های سیاه روی مریخ، چیزی جز فوران‌های یخ خشک یا همان دی‌اکسید کربن جامد نیست.


مدت‌ها است تصاویر ارسالی مریخ‌گردها، لکه‌های سیاهی را روی مریخ نشان می‌دهد. سازمان فضایی ناسا گروهی را مامور بررسی و مطالعه این لکه‌های سیاه کرده است، اما این گروه در تحقیقات اولیه خود نتوانست به نتیجه خاصی درمورد ماهیت و منشا آنها یابد. گذشت و گذشت تا نوبت به بررسی تصاویر ارسالی مدارگرد ادیسه مریخ رسید. سیاره‌شناسان امیدوار بودند با بررسی این تصاویر هم به زمان پیدایش این لکه‌ها پی ببرند و هم ماهیت این لکه های سیاه را آشکار کنند. با بررسی دوریست تصویر از مدارگر ادیسه مریخ که از منطقه‌ای خاص در کلاهک قطبی جنوب مریخ گرفته شده بود، این گروه دریافت که لکه های سیاه چیزی جز فوران یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد) نیست! و اکنون ما درمورد این لکه‌های مریخی اطلاعاتی نه چندان زیاد در دست داریم.....


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرح عکس: تصویری خیالی از یخ‌فشانهای مریخ که توده‌هایی از یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد) را به هوا پرتاب می‌شود


فیل کریستین، استاد دانشگاه آریزونا و مدیر هدایت دوربین تصویربرداری ادیسه مریخ در این مورد می‌گوید : " برای تصور چنین رویدادی فرض کنید که بر روی مریخ هستید. در چند متری‌تان صدای عجیبی می‌شنوید و ناگهان، تکه‌ای از سطح مریخ را می‌بینید که کنده می‌شود و توده‌های جامد سفید رنگی با فشار زیاد از سطح مریخ بیرون می‌زند. تعجب می‌کنید و با خود می‌گویید که این چی بود؟... اندکی بعد برای رفع خستگی روی تکه سنگی می‌نشینید. دقایقی بعد احساس می‌کنید سنگی که بر روی آن نشسته‌اید، تکان می‌خورد و... ناگهان خود را با سنگ در هوا می‌بینید. بله، شما بر روی یکی از این فوران‌گرها نشسته بودید!!! ".

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این فوران‌ها معمولا از اوایل فصل بهار در کلاهک جنوبی مریخ دیده می‌شوند. اکثر آنها طی یک هفته به‌وجود می‌آیند و فعالیت خود را به‌سرعت آغاز می‌کنند. عمرشان هم معمولا از یک تا 3 ماه است، اما بعضی از آنها تا 100 روز هم زندگی می‌کنند! پهنای دهانه هریک از این کوه‌های یخ‌فشان کوچک از 15 تا 46 متر متغیر است و هنگامی که فوران می کنند، توده‌های یخ خشک را ارتفاع چند صدمتری سطح سیاره پرتاب می‌کنند. سرعت پرتاب توده‌ها بسیار اندک و 161 کیلومتر بر ساعت است. این یخ‌فشان‌ها که تعدادشان فعلا معلوم نیست، تنها چند متر با یکدیگر فاصله دارند. تصورش را بکنید که جایی فرود آمده‌اید که هر لحظه ممکن است در چند قدمی‌تان، یک یخ‌فشان مریخی فعال شود و توده‌های ماده را با سرعت 161 کیلومتر بر ساعت به بالا پرتاب کند؛ و لحظاتی بعد هم خود شما با مواد به ارتفاع حدود 300 متری از سطح مریخ پرتاب شوید چون زیر پای شما یک یخ فشان وجود داشته است. از این وضعیت چه احساسی دارید؟
مدل‌های گوناگونی درباره این یخ‌فشان‌ها ارایه شده است که توضیح می‌دهند این فوران‌گرها چگونه مواد را به بالا پرتاب می‌کنند. شرح کامل این مدل‌ها و همچنین دیگر یافته‌های بدست‌آمده در مورد این لکه‌ها را می‌توانید در مجله نیچر مجلد 17 آگوست بخوانید.


parssky.com

[Renjer Babi]

سازمان فضایی ناسا، نسل جدید موشک های خود را که قرار است انسان را به ماه و سپس به مریخ منتقل کند، معرفی کرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح تصویر : آرس 1و 5، نسل جدید موشک های فضایی که به ترتیب برای انتقال فضانوردان و تجهیزات فضایی مورد استفاده قرار می گیرند.

نسل جدید موشک های بالابر، تحولی بزرگ در تاریخ فضانوردی محسوی می شوند. این موشک ها پایه اصلی سفری به شمار می آیند که مدیران ارشد ناسا سالها است در ذهن خود می پرورانند. ماموریتی که انسان را ابتدا به ماه و سپس به مریخ منتقل می کند و دستاوردهای فراوانی را به دنبال دارد. شاید این ماموریت غیر ممکن به نظر برسد، ولی ناسا از همین حالا ساخت موشک های پیشران این ماموریت را آغاز کرده است.
نام این راکتها " آرس" است که خدای جنگ در اسطوره های یونانی است. اولین نسل جدید این نوع راکتها با نام " آرس-1 "، از سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع استفاده می کنند و با ارتفاعی حدود 360 متر، شاتل را تا ارتفاع 55 کیلومتری سطح زمین همراهی می کنند. این موشک ها تقریبا در همه تجهیزات و بخصوص موتور پیشران خود با دیگر موشک های فعلی تفاوت دارند. سری دومی این نوع راکت ها که با نام " آرس- 5 " شناخته می شوند، این تفاوت را با آرس-1 دارند که شاتل را به ارتفاع بیشتری ( 286 کیلومتر ) از سطح زمین منتقل می کنند.
با ساخته شدن این نوع از راکتها و امتحان کردن آنها در چند ماموریت فضایی، نمونه اصلی و نهایی برای ماموریت اصلی آماده می شوند و طبق گفته مایکل گریفین، مدیر ناسا، اگر همه چیز به خوبی پیش رود؛ می توانیم در 20 سال آینده شاهد پرواز انسان به سوی مریخ باشیم؛ سفری که شاید جذاب تر و مهم تر ازگام نهادن بر ماه باشد.



parssky.com

[Renjer Babi]

ماهواره اسمارت-1 با استفاده از ابزار خود موفق به کشف عناصری مانند کلسیم در محدوده کوچکی از ماه شد. این یافته به دانشمندان سیاره شناس کمک کرد تا به منشا ماه پی ببرند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ماه چگونه به وجود آمده است؟ این سوالی است که بسیاری از خود پرسیده اند. درباره منشا ماه سه نظریه از همه قابل توجه تر است. اولی می گوید که ماه همراه با زمین در سحابی بزرگی که منظومه شمسی و دیگر سیارات از آن ساخته شده است به وجود آمده است. دومین نظریه ماه را جسمی سرگردان در فضا در نظر میکیرد که به طور ناگهانی هنگام عبور از کنار زمین توسط گرانش آن به دام افتاده است و اکنون به دور زمین می چرخد. اما سومی از همه جالبتر است. این نظریه می گوید هنگامی که زمین تشکیل شد صخره ای سرگردان در فضا با آن برخورد کرد و آن را به دو تکه بزرگ و کوچک تقسیم کرد. قسمت بزرگتری زمین است و تکه کوچکتری هم ماه. اما هر سه این نظریات علاوه بر توجیهات زیادی که از منشا ماه و زمین دارند دارای ابهاماتی نیز هستند.
برای مثال دانشندان مخالف با نظریه سوم می گویند که اگر چنین برخوردی بین زمین و ماه روی داده پس ترکیباتی که در ماه وجود دارد باید با ترکیبات و عناصر موجود در زمین یکسان باشد چون هر دو از یک جنس و یک سیاره پیشین بوده اند. اخیرا ماهواره اسمارت-1 با استفاده از ابزار مخصوص خود که در اشعه ایکس فعالیت می کند موفق به کشف عناصری چون کلسیم و آلومنیوم و منگنز در محدوده خاصی از ماه شده است. این اکتشاف علاوه بر آنکه جواب دانشمندان مخالف نظریه سوم را می دهد احتمال جدا شدن زمین و ماه را که از یک سیاره بوده اند نیز قوت می بخشد. اسمارت-1 علاوه بر آنکه پی به وجود چنین عناصری بر روی سطح ماه برد نقشه دقیقی را از عوارض آن که امکان وجود عناصر احتمالی دیگر را نیز دارد فراهم کرد. البته وجود عنصری مانند کلسیم بر روی ماه قبلا توسط مدارگرد روسی لونا-24 که نهم آگوست سال 1976 به سمت ماه پرتاب شد به اثبات رسید. همچنین بعد از فرود انسان به ماه نمونه هایی از خاک آن به زمین آورده شد ولی عناصری مانند منگنز در آن دیده نشد. با این یافته نظریه سوم که درباره منشا ماه پیش بینی های جالبی را کرده بود طرفداران بیشتری پیدا کرد. اگر داستان به همین منوال پیش رود و وجود عناصر بیشتر مشترک در ماه و زمین روز به روز افزایش یابد به احتمال زیاد نظریه سوم به عنوان واقعیتی انکار ناپذیر در مورد منشا ماه مطرح خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جدیدترین تصویر ارسالی از اسمارت-1 که مناطق حاوی عناصر مشترک با زمین در آن مشخص شده است



parssky.com

[Renjer Babi]

صبحگاه روز سه شنبه 31 مردادماه همزمان با سالگرد بعثت نبی بزرگ اسلام حضرت محمد(ص) پهنه ایران شاهد تجمع هلال ماه و سه سیاره زحل و زهره و عطارد خواهد بود.


آسمان صبحگاهی روز سه شنبه 31 مردادماه همزمان با سالگرد بعثت پیامبر اکرم(ص) شاهد میهمانی بزرگی است. هلال ماه به خانه سیاراتی چون زحل - زهره و عطارد می رود. حتی برای کسانی که تا به حال موفق به دیدن سیاره عطارد نشده اند این رویداد جالبی است زیرا به واسطه آن به راحتی می توان جایگاه این تیزپای منظومه شمسی را در آسمان پیدا کرد. با توجه به این که موقعیت سیارات و هلال ماه در آن روز کمی نزدیک به افق شمال شرقی است اگر افق بازی نداشته باشید دیدن این رویداد کمی مشکل خواهد شد. کافی است که صبحگاه سه شنبه این هفته رو به افق شمال شرقی بایستید تا شاهد این پدیده کم نظیر باشید. عطارد مانند ستاره کم نوری از همه پائین تر قرار گرفته و دیرتر از همه به این مهمانی می رسد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در 1.5 درجه ای شمال شرقی عطارد زحل مانند نگین زردرنگی از قدر 0.5+ انتظارتان را می کشد! در شمال زحل هم الهه زیبای آسمان سیاره زهره قرار گرفته است و از قدر4- نور افشانی میکند و دست آخر هم هلال 27 روزه ماه با قدر مجموع 8- خود را به این مهمانی می رساند. بهترین موقع برای دیدن چنین رویدادی صبحگاه سه شنبه و از ساعت 4:30 الی 5:15 است چون لحظاتی پس از آن اشعه های طلایی رنگ خورشید از افق نمایان و دیگر وقتی برای لذت بردن از این پدیده آسمانی باقی نمی ماند. صبحگاه روز بعد سه سیاره در اسمان و بدون همراهی ماه در آسمان دیده میشوند.
مشاهده این رویداد کم نظیر را از دست ندهید.



parssky.com

[Renjer Babi]

دورترين ساخته بشر...

ویجر 1 دورترین ساخته دست بشر در کیهان، ویجر در تاریخ 15 اگوست به فاصله 100 واحد نجومی از خورشید می رسد.این بدان معناست که این فضاپیما در سه دهه پیش پرتاب شد این فاصله ای مطابق با 100 واحد نجومی است.

در بیشترین مرحله اشتراک، فاصله اش حدود 15 بیلیون کیلومتر از خورشید می شود.

دکتر استون محقق بروژه ویجر می گوید : تیم ویجر همچنین از قبل بیش بینی کرده است تا توان ویجر برای مدت های طولانی کافی باشد. اما شما نمی توانید پیش بینی کنید که این فضاپیما می تواند بیشتر خارج شود یا آنکه نابود می شود.ویجر 1 و 2 در هر 7 روز هفته و در 24 ساعت در حرکت هستند که این سیستم از قبل ساخته شده است.

این فضا پیما 30 سال پیش به فضا پرتاب شد از کناد سیارات عبور کرد و اطلاعات همهمی را در اختیارمان قرار داد و حتی تابش های رادیویی متلاطم مشتری را نیز ثبت کرد.

این فضاپیم ها در فاصله هایی بسیار دور حرکت می کنند جایی که خورشید نقطه نورانی بیش نیست در این نواحی انرژی خورشیدی جوابگوی تامین قدرت الکتریکی این فضاپیماها نیست.در حقیقت ویجر مدیون چشمه ها اتمی با عمر طولانی خویش است که رادیو ایزوتوپ ترموالکتریک ژنراتور نام دارد که آماده سازی انرژی تمام قسمت ها را به عهده دارد.

ویجر 1 اکنون از لبه های منظومه شمسی ما خارج شده است و در ناحیه ای از فضا به نام هلیوهث ( شک دوم ) قرار دارد، جایی که نفوذ پذیری خورشید بسیار کاهش دارد.این ناحیه خارج از لایه حباب مجاور خورشید قرار دارد. می توان گفت ویجر 1 جسارتی بزرگ برای شناخت قضای میان ستاره و پاسخی برای پرسشهای مجهول ماست. سرعت ویجر 1 ، یک میلیون مایل در روز است و با این سرعت 10 سال دیگر وارد فضای میان ستاره ای خواهد شد.

دکتر استون می گوید : فضای میان ستاره ای محدوده ایست که مواد بیرون انداخته شده توسط انفجار ستارگان اطراف در آن وجود دارد و ویجر 1 اولین ساخته ای از بشر است که به این محدوده گام خواهد نهاد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سازمان فضایی ناسا نشانه هایی را مبنی بر وجود داشتن ماده تاریک یافت


ماده تاریک و ماده معمولی دارای قسمت های به هم پیچ خورده هستند که از برخورد دو خوشه کهکشانی با هم پدید آمده است.این مشاهدات توسط تلسکوپ فضایی چاندرا و برخی دیگر از تلسکوپ ها مدارکی برای موجودیت

داشتن ماره تریک می باشد.

ماکسیم مارک ویچ یکی از اعضای تیم مرکز اختر فیزیک اسمیت سونی هاروارد در کمبریج می گوید : " این انرژی شدید کیهانی یکی از رویداد هایی است که بعد از مهبانگ در حال مطالعه است."

این مشاهدات دلایل محکمی را مبنی بر اینکه بیشتر ماده تاریک در جهان سیاه می باشد را آماده می کند.

با وجود اینکه مدارک قابل توجهی وجود دارد که ماده تاریک موجودیت دارد، بسیاری از دانشمندان تئوری های جدیدی را برای گرانش قوی بین کهکشانی که قبلا توسط نیوتون و انیشتن نیز پیش بینی شده را مطرح می کنند که نیاز ما را به ماده تاریک رفع می کند. هر چند که چنین تئوری هایی نمی تواند اثرات برخورد های مشاهده شده را توضیح دهد.

داووگ کلو از دانشگاه آریزونا می گوید : " این موضوع که ماده تاریک بر جهان حکفرماست کمی نادرست به نظر می آید بنابراین ما قصد داریم تا این موارد را آزمایش کنیم زیرا برخی از این ناهمواریها،می تواند خدشه هایی در تفکرات پایه ای ما باشد."" این دست آورد ها و آزمایشات گواهی بر موجودیت ماده تاریک است."

در خوشه های کهکشانی ماده معمولی مانند اتم، ستاره ها،سیارات و هرچه که در زمین وجود دارد را از گاز داغ و ستاره ها، به وجود می آورد.جرم این گازهای داغ میان کهکشانی به مراتب بیشتر از جرم ستاره ها در تمام کهکشان هاست.ماده معمولی توسط گرانش در خوشه ها کرانمند هستند که منشا آن ماده تاریک با جرمی فوق العاده بیشتر است.بدون ماده تاریک و فقط با ماده مرئی گرانش نمایان می شود که سبب فرار قسمت های گازهای داغ و حرکت سریع کهکشان ها می شود.

تلسکوپ چاندرا بیش از 100 ساعت برای مشاهده خوشه کهکشانی

1E0657-56

صرف نمود.

این خوشه کهکشانی مانند گلوله است زیرا منظره محتوی آن شامل ابر هایی گازی با دمای 100 میلیون درجه که مانند گلوله هستند می باشد. این عکس در پرتو ایکس گلوله هایست که نرخ پرداخت تولید باد با سرعت بالا که برخوردهای کوچکی را در یک گلوله بزرگ به وجود می آورد، نشان می دهد.

این یافته ها توسط تلسکوپ چاندرا،هابل،آرایه جنوبی اروپا و تلسکوپ ماژلان بدست آمده است، این تلسکوپ ها اندازه گیری هایی را برای تایین جرم این ناحیه از خوشه انجام دادند.این اندازه گیری ها توسط لنز های گرانشی، جایی که نور به دلیل گرانش خوشه در پیش زمینه کهکشان ها خمیده می شود که قبلا نیز توسط نسبیت خاص انیشتن پیش بینی شده بود، انجام شد.

گازهای داغ در این برخورد به وسیله اصطکاک نیرو آرام می شود و به ایستایی و همسان بودن هوا می رسند.در این برابری ماده تاریک به سبب فشرده شدن آرام نمی شود زیرا حالت مستقیم فعل و انفعالی با خودش یا گازی که شامل گرانش نمی شود را، ندارد. این فرآیند سبب تفکیک ماده معمولی با ماده تاریک و اطلاعاتی که ما مشاهده می کنیم میشود. اگر گازهای داغ جرم زیادی از ترکیب خوشه ها باشند، بر طبق تئوری گرانش چنین تفکیکی نباید مشاهده شود. عوض چنین رویدادی مستلزم وجود ماده تاریک است.

سین کارول، کیهان شناس دانشگاه شیکاگو می گوید : " این دستاورها سبب میشود تا نظریات آینده مبتنی بر یافته های جدید باشد."" از این به بعد حرکت ما برای فهمیدن درست ماده تاریک خواهد بود زیرا این دستاورد جدید حقیقتی است که نمی توان از آن چشم پوشی نمود."

همچنین، این دستاورد به دانشمندان درمورد گرانش آشنای نیوتن در زمین، منظومه شمسی و همچنین کار بر روی خوشه های عظیم و سنگین کهکشانی، اطمینان بیشتری می دهد.

کلو می گوید : " ما پرونده گرانش را بسته ایم و اکنون در پی بستن پرونده ماده مرئی هستیم. "

این دستاورد سبب آغاز چاپ به عنوان یک خبر داغ در ژورنال اخترفیزیکی برجسته دنیا مانند :

NASA's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala., manages the Chandra program. The Smithsonian Astrophysical Observatory controls science and flight operations from the Chandra X-ray Center, Cambridge, Mass

می باشد.



parssky.com

[Renjer Babi]

سرس سیاره است یا سیارک ؟ با معیار جدیدی که گروه برگزیده از انجمن بین المللی نجوم از سیاره دارند سرس جزء یکی از سیارات محسوب می شود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سرس با قطری حدود 1000 کیلومتر و شکلی کروی بر اساس معیار جدید سیاره خواهد بود



رصدگری کهنه کار و باتجربه است. مثل هر شب برای رصد آسمان شب به پشت بام خانه اش می رود. آیا فکر می کرد که درآن شب بهاری موفق به کشف جرمی شود که اکنون انجمن بین المللی نجوم آن را کاندیدای سیاره شدن بداند؟ بله. " گیوسپ پیزای " کاشف سرس حدود دویست سال قبل موفق به کشف بزرگترین جرم کمربند سیارکها شد. با معیار جدیدی که گروه منتخبی انجمن بین المللی نجوم تعیین کرده سرس هم با قطر تقریبا 1000 کیلومتر در آستانه کاندیدای سیاره شدن قرار دارد. تنها یک قدم بین سیاره شدن و سیارک باقی ماندن فاصله مانده است و آن یک قدم دادن رای اعتماد شورای مجمع بین المللی نجوم به سرس است. تعریف این گروه از سیاره این است که حداقل دارای 800 کیلومتر قطر بوده و به عنوان جسمی مستقل به دور ستاره ای مانند خورشید بگردد. در ضمن با داشتن چگالی مناسب توانسته باشد شکل گردی را برای خود ایجاد کند. چون سرس همه این شرایط را داراست پس از نظر این گروه سیاره است. سرس هم قطر کافی را برای کاندیدای سیاره شدن دارد و هم درآخرین نمای هابل که از این جرم عکسبرداری کرد معلوم شد که با چگالی خود توانسته شکلی گرد را برای خود ایجاد کند. اما اگر قرار است که این جرم جزء سیارات محسوب شود بهتر است کمی درباره یکی از سیارات منظومه شمسی مان اطلاعتی را بدانیم : سرس با چگالی 2 گرم بر سانتیمتر مکعب و با فاصله ای معادل دو واحد نجومی توانسته مقام بزرگترین جرم کمربند سیارکها را به خود اختصاص دهد. قدر ظاهری آن 7.2+ بوده و جرمی که دارد تنها معادل چهار در صد ماه است. این شبها بهترین زمان برای دیدنش از ساعت یک بامداد به بعد است و در میانه صور فلکی جدی و حوت جنوبی قرار گرفته است. تا دوم شهریور باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا انجمن بین المللی نجوم این جرم یک فرسخی را جزء سیارات محسوب می کند یا خیر. در صورت مثبت بودن جواب باید منتظر تعداد از سیارات همانند آن در منظومه شمسی باشیم.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر تلسکوپ فضایی هابل از سرس : شکل کروی آن در تصویر مشخص است



parssky.com

[Renjer Babi]

گروهی از پزشکان روسی اعلام داشتند که همسفر انوشه انصاری به خاطر وجود مشکلات پزشکی به طور حتم از سفر با او به ایستگاه فضایی باز می ماند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اناماتو در حال انجام معاینات پزشکی



دیاسوک اناماتو توریست جهانگرد که مانند انصاری فکر سفر به ایستگاه فضایی را می پروراند به خاطر مشکلات پزشکی که برای او پیش آمده از سفر کردن به همراه انصاری با فضاپیمای سایوز تی.ام.آ- 9 محروم خواهد شد. وی که پس از پشت سر گذاشتن تمرینات خود را در روسیه آماده سفر به ایستگاه فضایی می کرد با مخالفت پزشکان روسی مواجه شد. تا کنون هیچ یک از مقامات آژانس فدرال روسیه دلیل محرومیت او را از این سفر فاش نکرده اند. اناماتو که تاکنون تاجر موفقی در کار خود بوده علاوه بر فاش نکردن دلیل محرومیت خود از سفر گفت که در آینده ای نزدیک با بر طرف شدن مشکلاتش سفر به فضا را در جزء لیست اصلی ترین کارهای خود قرار می دهد. وی که در اکثر تمرینات همراه با انوشه انصاری پشتکار زیادی را از خود نشان می داد قرار بود به عنوان یکی از چهار خدمه اصلی فضاپیما به ایستگاه فضایی سفر کند. انصاری با شنیدن این خبر با ابراز تاسف برای وی گفت که از هر لحاظ آماده پشتیبانی از همکار و همسفر خود است.قرار بود اناموتو نام خود را به عنوان چهارمین فضانورد جهان در کتاب رکوردها ثبت کند ولی با محرومیت او از این سفر این مقام به انصاری می رسد. انصاری که قرار است همراه با سایوز تی.ام.آ- 9 راهی فضا شود ده روز را در ایستگاه فضایی به سر می برد و سپس همراه با " پاول وینگرادو " و " جف ویلیامز " از آمریکا راهی زمین خواهد شد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سه نفر از اعضاء اصلی فضاپیما : اناماتو ( نفر وسط )از این سفر محروم شده است



انصاری که از اوایل ماه آوریل تمرینات جدی خود را در مرکز فضایی گاگارین در حومه مسکو اغاز کرده با انجام این سفر نام خود را در لیست رکوردهای فضایی به عنوان پنجمین فضانورد توریست جهان و اولین زن توریست فضانورد ثبت خواهد کرد. اولین توریست، "دنیس تیتو" آمریکایی ایتالیایی الاصل در سال 2001 بود، سپس "مایکل شاتلورت" از آفریقای جنوبی در سال 2002، پس از آن "گئورگی اولسن" مولتی میلیونر آمریکایی در سال 2005 به ایستگاه فضایی بین المللی پرواز نمودند. روس کاسموس امیدوار است که از اواخر سال 2009 در هر گروه فضایی 6 نفر به ایستگاه فضایی بین المللی (ام کا اس) اعزام شوند و در آن صورت می توان هر سال 4 توریست را به فضا بفرستاد. در آن هنگام از سفینه فضایی "کلیپر" استفاده خواهد شد. انوشه نصاری که در ایران متولد شده است دارای مدرک کارشناسی در رشته های مهندسی الکترونیک و مهندسی رایانه از دانشگاه جورج میسون و مدرک کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک از دانشگاه جورج واشنگتن است.وی با تقبل هزینه 10 ملیون دلاری این سفر اظهار کرد که آماده پذیرفتن هر نوع خطری در این سفر خواهد بود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اناماتو و انصاری در حال انجام تمرینات خاص فضایی در روسیه



parssky.com

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی چاندرا در آخرین تصویر ارسالی خود به زمین با 100 ساعت نوردهی توانست تضاد میان ماده مرئی و ماده تاریک را به نمایش بگذارد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصویر چاندرا از ابر گازی در فاصله یک میلیارد سال نوری با 100 ساعت نوردهی مداوم

در جهان ما چندین میلیارد کهکشان وجود دارد که هر کدام هم چندین میلیارد ستاره را از انواع مختلف در هر رده سنی در خود جای داده است. از ستاره نوجوان پرفروغ گرفته تا ابر غول کهنسال. اما هر آنچه را که ما با چشمان خود و حتی تلسکوپ فضایی هابل در کیهان مشاهده می کنیم جرمشان تنها 4 درصد از عالم هستی را تشکیل می دهد. پس بقیه آنها کجا هستند ؟ کیهانشناسان در این مورد پاسخ می دهدند که 96 درصد بقیه را ماده تاریک تشکیل می دهد و حالا تلسکوپ فضایی چاندرا که در امواج ایکس فعالیت می کند موفق به عکسبرداری از این ماده مرموز شده است. گرچه این اولین بار نیست که از ردپای ماده تاریک تصویربرداری می شود و پیشگام گرفتن همه این تصاویر هابل بوده است اما عکسی را که چاندرا تهیه کرده از لحاظ زیبایی در نوع خود منحصر به فرد است.چاندرا با صد ساعت نوردهی مداوم از یک نقطه از آسمان توانست تضاد میان ماده مرئی و ماده تاریک را به نمایش بکشد. در وسط تصویر به نظر می رسد که سحابی از وسط به دو تکه تقسیم شده است ولی در حقیقت این طور نیست بلکه این ماده تاریک است که از میان سحابی گذشته و بخشی از میانه آن را پوشانده است. واقعا زیباست.

ماده مرئی در کنار ماده تاریک ! به نظر می رسد این نیروی عجیب(انرژی تاریک) اجزای جهان را با سرعت فزاینده ای از یکدیگر دور می کند در حالی که نیروی گرانش با این نیرو مقابله کرده و از سرعت این گسترش می کاهد. اثبات این موضوع در تصویر چاندرا به خوبی دیده می شود. این ابر گازی که چاندرا آن را در فاصله یک میلیارد سال نوری شکار کرده حالا موضوع مورد نظر بسیاری از تلسکوپها نظیر هابل و تلسکوپ فضایی بسیار بزرگ برای تحقیق بیشتر روی ان شده است. تلسکوپ فضایی چاندرا یکی از پنج تلسکوپ اصلی سازمان فضایی ناسا است که در امواج ایکس فعالیت می کند و مرکز هدایت و کنترل آن در شهر کمبریج واقع است.



parssky.com

[Renjer Babi]

با معیاری که گروه هفت نفره سیاره شناسان منتخب انجمن بین المللی نجوم از سیاره ارائه داده اند علاوه بر سیاره دانستن سرس و چارون و زنا اجرام بیشتری را وارد لیست سیارات کردند. اکنون منظومه شمسی هفده سیاره دارد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


بزرگترین اجرام کمربند کویی پر : پنج جرم از ردیف بالا شرایط سیاره شدن را دارند

این روزها دیگر همه از اخبار تعیین کردن سیارات منظومه شمسی اطلاع کافی را دارند. کاری که بر عهده انجمن بین المللی نجوم گذاشته شده است. این انجمن گروهی هفت نفره از سیاره شناسان زبده را مامور رسیدگی به این کار کرده است و حالا آنها تعریف خود را از سیاره ارائه داده اند و آن اینکه به طور مستقل به دور ستاره ای باشد و حداقل دارای 800 کیلومتر قطر بوده و با چگالی خود توانسته باشد شکلی کروی برای خود ایجاد کند. اگر شورای مجمع بین المللی نجوم به نظر این گروه رای اعتماد دهد اجرامی مانند سیارک سرس و زنا و چارون قمر پلوتو نیز جزء سیارات منظومه شمسی محسوب می شوند. اما داستان به همین جا ختم نمی شود. بر اساس معیار این گروه تنها این سه جرم کاندیدای سیاره شدن را نمی پذیرند بلکه چند جرم دیگر از کمربند کویی پر نیز شرایط بر عهده گرفتن این مقام را دارند! اولین آنها " سدنا " نام دارد. شاید با نام آن آشنا باشید. جرمی که از مدت زمان کشف آن زمان زیادی نمی گذرد. در فاصله 22 واحد نجومی از ما قرار گرفته است. با قطری معادل 1000 مایل و شکلی کروی توانسته شرایط کاندیدای سیاره شدن را بپذیرد! نامزد دوم جسمی به نام " کوآیر " است. قطر آن 800 مایل است و تقریبا اندازه چارون (قمر پلوتو) بوده و با شکلی کروی توانسته یکی دیگر از نامزدهای احتمالی سیاره بودن را به خود اختصاص دهد. جرم سوم هم یکی از اعضاء کمربند کویی پر است. نام آن را " 2005- اف.وای- 9 " گذاشته اند. حتی از سدنا هم بزرگتر است. پس با این حساب آن را هم باید جزء لیست سیارات حساب کنیم. کاندیدای چهارم جسمی به نام " ارکاس" است. در حد و اندازه " کوآیر " بوده و با شکلی کروی و جرم کافی نام خود را در لیست نامزدها ثبت کرده است. اما داستان به این جا هم ختم نمی شود. بر اساس معیاری که سیاره شناسان ارائه داده اند یکی دیگر از اعضاء کمربند کویی پر نیز واجد شرایط است. نام آن" 2002- تی.ایکس- 300 " نهاده شده است. حتی از چارون هم بزرگتر است. پس اگر چارون سیاره شود به طور حتم این چرم کروی نیز سیاره خواهد بود. علاوه بر این اجرام سرس و زنا و چارون را که زودتر از همه کاندیدای سیاره شده بودند را نیز فراموش نکنید. بر اساس معیار این گروه با تجربه از سیاره منظومه شمسی ما فعلا دارای 17 سیاره است. بسیار جالب است. جریان بر سر این بود که آیا زنا جرمی که تابستان سال گذشته کشف شد سیاره دهم باقی بماند یا نه که جریان به اینجا کشیده شد و حالا به جای اینکه منظومه شمسی ما دارای 9 سیاره باشد دارای 17 سیاره است. جالبتر اینجاست که در نظر سنجی که از بین معدودی از ستاره شناسان به عمل آمد آنها این معیار را پذیرفته اند. اکنون یک قدم دیگر باقی مانده و آن دادن رای اعتماد مجمع بین المللی نجوم به این معیار است تا منظومه شمسی ما هفده سیاره ای شود. پس از آن باید اطلاحاتی در کتابهای درسی پدید آید و آن اینکه منظومه دوست داشتنی ما اینک 17 سیاره دارد !

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروه برگزیده انجمن بین المللی نجوم : بر اساس معیار آنها منظومه شمسی فعلا دارای هفده سیاره است



parssky.com

[Renjer Babi]

دانشمندان برای نخستین بار، به یاری عکس های با وضوح بسیار بالای رصد خانه کک ، شواهدی دال بر وجود خوشه ستاره ای پنج گانه در مرکز کهکشان راه شیری بدست آورده اند. بر این اساس پس از 15 سال یکی از اسرار آمیز ترین پدیده هایی که ذهن دانشمندان را به خود مشغول نگاه داشته بود در آستانه آشکار شدن است.


این خوشه از ستارگان بسیار پر جرمی تشکیل شده است که در اطراف سیاه چاله ابر پرجرم قلب کهکشان به سر می برند.به عقیده دانشمندان در اکثر این خوشه ها، ستارگان پرجرم دو تایی وجود دارند که مراحل پایانی عمر خود را می گذرانند و در عین حال مقادیر بسیار زیادی گاز و غبار از خود به فضای اطراف منتشر می کنند.این ذرات غبار هنگام دور شدن اشکالی شبیه به یک چرخ دنده مارپیچ می سازند و در اطراف ستاره شروع به گردش به دور یکدیگر می نمایند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از خوشه ستاره ای پنج گانه از دید تلسکوپ کک



ماهیت واقعی ستارگان به طور کامل، تا کنون برای بشر امروز ناشناخته بوده است.نتیجه تحقیقات پیتر تات هیل از دانشگاه سیدنی و دونالد فیگر از انستیتو تکنولوژی راچستر که در یک نشریه علمی چاپ شده، حاکی از آن است که پنج ستاره ای که این خوشه ستاره ای را تشکیل می دهند بسیار درخشان و سرخ رنگ هستند و طول عمر آن ها در حدود 5 میلیارد سال می باشد. این ستارگان به سرعت سوخت خود را به مصرف می رسانند و درخشش فراوانی دارند به همین دلیل در مقایسه با سایر ستارگان عادی که میلیارد ها سال به فعالیت خود ادامه می دهند، عمری به نسبت کوتاه تر دارند.بر طبق داده های بدست آمده این ستارگان به انفجار ابر نو اختری نزدیک می شوند.



اگرچه در دهه گذشته این خوشه توسط تلسکوپ فضایی هابل بررسی شده بود،اما وضوح بسیار بالای تصاویر رصد خانه کک در هاوایی دانشمندان را قادر ساخت تا بتوانند ذرات غباری که به شکل چرخ دنده های مارپیچ در آمده بودند را مشاهده و ثبت نمایند.پیش از این تات هیل در سال 1999 در گوشه ای دیگر از کهکشان راه شیری، موفق به مشاهده ذرات غبار با ساختار مشابه به چرخ دنده های مارپیچی شده بود.

دونالد فیگر در این باره می گوید:چنین ساختارهایی در کهکشان ما به ندرت یافت می شوند و تاکنون ما تعداد محدودی از آن ها را مشاهده کرده ایم.اما در مورد اخیر پنج ستاره با ساختار غباری مشابه آن هم در یک خوشه ستاره ای گرد هم آمده اند،این نکته ای بسیار مهم است و تا کنون سابقه نداشته است.

بر طبق تحقیقات فیگر چنین ساختارهای غباری نمایانگر وجود ستاره های دوتایی و یا ستارگان پر جرمی است که در حال گسترش ابعاد خود هستند.دانشمندان بوسیله ساختار هندسی توده های غبار موفق به اندازه گیری فاصله ستارگان از یکدیگر و همچنین مدت زمان تناوب مداری آنها شده اند.



فیگر می افزاید:با توجه به مطالعات ما تنها را تشکیل این چرخ دنده های غباری گردش دو ستاره به دور یکدیگر است.این ستارگان چنان به هم نزدیک اند که باد های شان به یکدیگر برخورد کرده و ذرات غبار را به شکل مارپیچ در می آورند.نمونه بسیار ساده آن خارج شدن آب از آب پاش هایی باغبانی است، که هنگام پخش کردن آب گردش می کنند و آن را به صورت مارپیچ گردان به اطراف می پاشند.یک ستاره به تنهایی قادر نیست که چنین ساختارهایی را ایجاد نماید.

فیگر پیش از این در سال 1996 ادعا کرده بود که موفق شده است یک خوشه ستاره ای پنج گانه با ستارگانی پرجرم که در حال تولید ذرات غبار هستند را مشاهده کند،اما تا قبل از کار با تلسکوپ کک نتوانسته بود تحقیقات خود را ثابت نماید.

فیگر می گوید:اگر شما مایل باشید که به ساختار و ماهیت واقعی شکل گیری یک ستاره پی ببرید،نخست باید بدانید که آیا ستاره به تنهایی در حال شکل گیری است و یا به صورت گروهی؟به عبارت دیگر پاسخ این سوال به ما نشان می دهد که ستارگان تنها و یا با همدم شکل می گیرند.



دانشمندان دیگری که در این تحقیقات نقش داشته اند عبارتند از : جان مانیر از دانشگاه میشیگان،انجل تانر از آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا، آندرا گز از دانشگاه کالیفرنیا و ویلیام دانچی از مرکز فضایی گادارد ناسا. همچنین انجمن پژوهشی استرالیا، بنیاد علمی ستاره شناسی ملی(بخش اختر فیزیک) و سازمان فضایی ناسا (بخش اختر فیزیک) از حامیان این پروژه طولانی مدت بوده اند.

[Renjer Babi]

سرنوشت منظومه شمسی فردا مشخص می شود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


انجمن بین المللی نجوم : فردا در کمتر از سه ساعت سرنوشت منظومه شمسی مشخص می شود

با داغ شدن موضوع سیاره بودن یا نبودن تعدادی از اجرام کمربند کویی پر که چندی پیش داستان آن آغاز شد مجمع بین المللی نجوم با انتخاب 130 شرکت کننده از اکثر کشورهای جهان در پراگ جلسات فشرده ای را از روز شنبه 21 مردادماه آغاز کرد تا این موضوع را به پایان برساند. گروهی از بزرگترین سیاره شناسان نیز برگزیده شدند تا علاوه بر تحقیق بیشتر بر روی این موضوع به تعریف کلمه سیاره بپردازند. این گروه در روز دوشنبه این هفته( 30 مردادماه ) با برگزاری جلسه یک ساعته خود علاوه بر کار بر روی معیار خود آن را به انجمن تحویل دادند. اکنون مجمع بین المللی نجوم با جلسه ای که فردا از ساعت 8 تا 12 به وقت محلی برگزار می کند آخرین مطالعات را بر روی این معیار انجام می دهد و سپس نوبت آن است که رای گرفته شود. اگر اکثر اعضاء اصلی مجمع به آن رای مثبت دادند منظومه شمسی ما بر طبق این معیار دارای 17 سیاره می شود اما اگر معیار رای کافی نیاورد نظرات اعضاء اصلی مجمع یکی یکی مطرح می شود تا بالاخره یکی از نظرات بیشترین رای را بیاورد. فردا ( پنجشنبه 2 شهریورماه ) تکلیف سیارات منظومه شمسی در سه ساعت معلوم می شود!


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پراگ : شهری زیبائی که اکنون پذیرای 130 شرکت کننده از اکثر کشورها برای شرکت در مجمع عمومی انجمن بین المللی نجوم است


اگر معیار این گروه هفت نفره پذیرفته شود علاوه بر آنکه منظومه ما دارای 17 سیاره می شود ممکن است با ورود نسل جدیدی از تلسکوپهای فضایی تعداد اجرام سیاره مانند در کمربند کویی پر افزایش یابد و سرانجام دامنه وسعت منظومه ما تا انتهای کمربند کویی پر گسترش یابد! در چهارده جلسه ای که در این دو هفته آخر توسط انجمن بین المللی نجوم در شهر زیبای پراگ برگزار شد شرکت کننده ها مقالاتی را در زمینه منظومه شمسی و سیارات آن ارائه دادند حتی برخی هم تعاریفی را که از کلمه سیاره داشتند برای حاضران ارائه دادند. فردا سلسله جلسات انجمن که از دوازدهم آگوست آغاز شده بود پایان می یابد و باید منتظر بمانیم که در پایان جلسه تکلیف منظومه شمسی چه می شود ؟


parssky.com

[Renjer Babi]

مهندسان سازمان فضایی اسا که ساخت تلسکوپ فضایی پلانک را بر عهده داشته اند برای ارزیابی ابزار این تلسکوپ نسبتا کوچک آن را دو هفته در آزمایشگاه ال.اس.اس نگه داری کردند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تلسکوپ فضایی پلانک : پنجره بشریت رو به مرزهای عظیم کیهانی

دانشمندان همواره در فکر این بوده اند که برای پیشرفتهای روز افزون در زمینه اختر فیزیک تلسکوپهای فضایی را بسازند که علاوه بر هزینه کم بتواند با شرایط سختی که در فضا و محیط میان سیاره ای وجود دارد خود را سازگار کند. اینک آرزوهای ما تحقق یافته است. تلسکوپ فضایی پلانک ! ابزار فضایی نسبتا کوچکی که توانسته از آزمایشهای گوناگونی که دانشمندان برای ارزیابی قطعات آن در نظر گرفته اند سربلند بیرون آید. یکی از این آزمایشهای سخت که هر تلسکوپ فضایی عازم فضا باید آن را پشت سر بگذارد گذراندن مدتی در آزمایشگاه ال.اس.اس می باشد.
این آزمایشگاه پیشرفته که در کشور هلند قرار دارد نمونه کامل اتاق شبیه سازی شده فضای بین سیاره ای است. همه ی شرایط درون آن با شرایط موجود در فضا یکی است. بنابراین هر تلسکوپی که مدت زمان زیادی در فضا قرار گیرد باید قابلیتهای خود را در این محیط خاص به دانشمندان نشان دهد. تلسکوپ فضایی پلانک هم از این قاعده مستثنی نیست. محققان آن را به مدت دو هفته در این اتاق شبیه سازی شده قرار دادند. دمای این محفظه در حدود 173- درجه سانتیگراد است. هر چند این دما مقداری بیشتر از دمای فضای بین سیاره ای است اما دانشمندان در تمام آزمایشات محیط شبیه سازی شده مقادیر را بیشتر از مقدار واقعی در نظر می گیرند تا هنگام قرار گیری تلسکوپ در محیط واقعی اتفاقی برایش رخ ندهد. در این مدت تمام ابزار و وسایل پلانک در این دما مورد بررسی قرار گرفت. هر دو آینه این تلسکوپ به دقت بررسی شدند و حدود 1000 تصویر از آنها برای ایجاد یک تصویر کاملا سه بعدی برداشته شد. از دیگر خصوصیات این اتاق می توان به عدم وجود هوا در آن اشاره کرد. خوشبختانه پلانک بعد از پشت سر گذاشتن 14 روز در این اتاق با موفقیت از این آزمون سر بلند کرد و هیچ مشکلی برایش پیش نیامد. این تلسکوپ کوچک قرار است در سال 2008 برای بررسی اشعه زمینه کیهانی و بررسی نشانه های انفجار بزرگ راهی فضا شود. و درست در موقعی به مدار خود انتقال می یابد که منجمان سراسر جهان سال جهانی نجوم را در دنیا جشن گرفته اند و این تلسکوپ به نوبه خود جایزه سازمان فضایی اسا به همه منجمین دنیا در آن سال است. ناسا هم از این قافله عقب نمانده و فضاپیمای سرنوشت را آماده میکند تا با فرستادن آن در سال 2008 درک بشر را از ماده تاریک دو چندان کند. محدوده کار تلسکوپ فضایی پلانک بررسی اجرام در امواج فروسرخ و مرئی است. چنین کاری را تلسکوپهایی نظیر هابل و اسپیتزر و جمیز وب انجام می دهدند. این تلسکوپ بزرگترین طرح ساخته شده سازمان فضایی اسا می باشد که بدون کمک ناسا و با همکاری تعدادی از کشورهای اروپائی نظیر هلند در سال 2008 آماده پرتاب می شود.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آزمایشگاه شبیه سازی شده ال.اس.اس : هر تلسکوپ فضایی باید شرایط سخت موجود در این آزمایشگاه را پشت سر بگذارد



parssky.com

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل از تولد ستارگان در ابر ماژلان بزرگ پرده برداشت


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



این تصویر نشان دهنده تشکیل ستارگانی فعال در ابر ماژلانی بزرگ ( کهکشان اقماری کهکشان ما ) را نشان می دهد.این ناحیه موسوم به N 180Bو شامل خوشه ای ستاره ای که بسیار درخشان است، می باشد. مقداری از آنها بسیار داغ هستند و درخشندگی میلیون ها برابر خورشید ما را دارند. باد های قدرتمند ستاره ای در اطراف این ستاره ، توسط ماده سبب می شود تا گازهای میان ستاره تبدیل به یون های بر افروخته شود.این ناحیه فعال در ابر ماژلانی بزرگ توسط تلسکوپ فضایی هابل عکس گرفته شده است.این عکس دسته ای از ابر های هیدروژن و اکسیژن را آشکار می کند که در اثر چرخش با غبار های اطراف مخلوط شده اند.لازم به ذکر است که ابر ماژلان بزرگ، کهکشانی اقماری است که به دور کهکشان ما در حال گردش است.این قسمت از ابرماژلانی بزرگ که N 180Bنامیده میشود شامل ستاره هایی پرنور به صورت خوشه های ستاره ای که ما می شناسیم هستند.ستاره های آبی بسیار داغ در این مجموعه میلیون ها برابر خورشید درخشندگی دارند.آنها نه تنها انرژی زیاد،تند و ناملایمی را در امواج ماورا بنفش تولید می کند بلکه باد های بسیار قدرتمند ستاره ای را در این ناحیه از فضا می دمند.امواج ماورا بنفش گازهای درون ستاره ای را یونیزه می کنند و آنها را به صورت برافروخته در می آورد، این در حالی است که این باد ها میتوانند گازهای میان ستاره ای را 10 تا 100 سال نوری پراکنده کنند.هر دو این فعالیت ها در همین ناحیه آشکار سازی شده است.

همچنین قسمت غیر مرئی، درخشان می شود، گازهای هیدروژن و اکسیژن شروع به درخشیدن می کنند.و ستون هایی به اندازه 100 سال نوری از گاز و غبار را می سازند، و این پهنا سحابی ها هستند،که در کناره های عکس قابل مشاهده اند.ستون هایی سیاه جهت داری نیز مشاهده می شود، نارنجی روشن، ابر های غبار فشرده ای را نشان می دهند. تمرکز قسمت سیاه به حدود سال نوری می رسد. همچنین ابرهای گازی در تصویر دیده می شود که – خرطوم فیل – نام گذاری شده و در میان غبارها در حال گردش هستند.اگر فشار باد های ستاره ای اطراف بزرگ باشند، برای بهم فشردن ماده و انگیزه کششی برای تولد ستاره ها، بسنده میکند. این ابرهای غبار شاهدی برای تشکیل ستاره های جوان خاموش می باشند.

تصوير بزرگ : [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




parssky.com

[Renjer Babi]

با پایان یافتن جلسات مجمع بین المللی نجوم در پراگ تکلیف سیارات منظومه شمسی معلوم شد. بیرون کردن پلوتو و سایر اجرام کمربند کویی پر از لیست سیارات از جمله نتیجه این نشستها بود


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


لیست جدید سیارات منظومه شمسی

سرانجام همه جنجالها به پایان رسید. با پایان یافتن آخرین جلسه انجمن بین المللی نجوم در ساعت دوازده ظهر امروز به وقت محلی خاتمه یافت. همه جنگ و دعواهایی که بین منجمان در مورد سیاره بودن یا نبودن تعدادی از اجرام کمربند کویی پر به راه افتاده بود خاتمه یافت. با معیار جدیدی که امروز ارائه شد پلوتو از لیست سیارات حذف شد. سیاره دوردستی که اگرچه بیش از 70 سال از کشف آن می گذرد ولی نتوانست مقام سیاره را که بر روی آن گذاشته بودند حفظ کند و سرانجام این دنیای یخزده که تا سالها قبل به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی آن را می شناختیم از گردونه سیارات حذف شد زیرا یکی از شرایط معیار جدیدی را که امروز اعضاء انجمن برای سیاره بودن یک جرم سماوی گذاشته بودند را نداشت. حالا این معیار چه بود ؟ این معیار سه شرط اساسی را برای یک خرده سنگ فضایی گذاشته است که اگر آنها را داشت به عنوان یکی از سیارات منظومه خود آن را می شناسیم. اولین شرط می گوید که جرم مورد نظر به دور ستاره ای در گردش باشد و دومین شرط گویای آن است که با چگالی مناسبی که دارد باید توانسته باشد شکل کروی را برای خود ایجاد کند( به تعادل هیدروستاتیکی رسیده باشد ) و اما سومین شرط که با وضع آن تمام این مشکلات حل شد. این شرط می گوید باید جرم مورد نظر که کاندیدای سیاره شده است در کمربند سیارکها یا خرده سنگها قرار نگرفته باشد. به بیان بهتر توانسته باشد خود را از کمربند سیارکها بیرون کشیده و هیچ خرده سنگ نسبتا بزرگی در اطراف آن یافت نشود. پلوتو دو شرط اول را داشت ولی چون عضور کمربند اجرام کویی پر بود نتوانست شرط سوم را قبول کند و بنابراین از لیست سیارات منظومه ما حذف شد. اما داستان به همین جا ختم نمی شود ! پس تکلیف دیگر اجرام چه می شود. اجرامی مانند زنا و چارون و پنج جرم جدیدی که در کمربند کویی پر به تازگی کشف شده بودند به خاطر حضورشان در کمربند کویی پر مانند پلوتو دیگر سیاره محسوب نمی شوند. اما سرس ! با کمی توجه می فهمیم که اگرچه سرس به دور خورشید در گردش بود و هم خرده سنگی کروی محسوب می شد اما چون عضو کمربند سیارکهای بین مریخ و مشتری بود از مقام ساره بودن بر کنار شد. اما این اجرام لقب دیگری نیز گرفتند. منجمان دیگر آنها را جزء سیارات کوتوله عضو کمربند کویی پر حساب می کنند. ولی انجمن بین المللی نجوم فقط به تعیین سیارات منظومه شمسی در این جلسه بسنده نکرد و برای اینکه از دیگر مشکلاتی که ممکن است در آینده به وقوع پیوندد جلوگیری کرده باشد اجرام منظومه شمسی را به سه دسته تقسیم کرد. هر یک از اعضاء منظومه شمسی به طور حتم در یکی از این گروهها قرار می گیرند. این دسته ها به شرح زیر هستند:
1- سیارات : جرمی که به دور ستاره ای در گردش باشد و با اندازه و چگالی جنس خود توانسته باشد شکلی کروی برای خود درست کند. در کمر بند سیارکها واقع نشود و به عنوان قمر به دور سیاره ای در گردش نباشد.
- سیارات کوتوله : دسته ای از اجرام که در کمربند سیارکها واقع هستند. به تعادل هیدروستاتیکی رسیده باشد یعنی مانند سیارات شکل کروی برای خود ایجاد کرده باشد. به عنوان قمر محسوب نشود و در اطراف آن خرده سنگهای نسبتا زیادی وجود داشته باشد.( که این شرط در مورد کمربند سیارکها کاملا صادق است.)
3- اجرام دسته سوم : اعضاء این دسته همه اقمار و خرده سنگهای ریز و درشت موجود در فضای بین سیاره ای و در کل همه اجرام ریز منظومه شمسی است. اکنون دیگر همه جنجالها خاتمه یافته و منظومه شمسی ما که قرار بود دارای 17 سیاره شود اکنون دارای 8 سیاره است. به همین سادگی و با حضور بیش از 2600 منجم از سراسر دنیا و نهادهای دولتی و ارگانهای دیگر بیست وششمین گردهمائی مجمع بین المللی نجوم در پراگ در مقابل دیدگان همه که مشتاقانه منتظر بودند که ببینند که نتیجه برگزاری این جلسه چه می شود پایان یافت. نتیجه آن چیزی جز هشت سیاره ای شدن منظومه شمسی ما نبود.




parssky.com

[Renjer Babi]

سیاره مشتری در مرداد و شهریور 1385 حکمران آسمان شبها می باشد. این سیاره پس از غروب خورشید در بالای افق جنوبی به مانند ستاره ای از قدر 2- قرار دارد و رصد آن بسیار آسان است. اگر با وربین دوچشمی مناسب ( مانند 15X70 - 20X80 ) به این سیاره بنگرید، میتواند 4 قمر معروف این سیاره را مشاهده کنید.



حرکت این چهار قمر در هر ساعت قابل مشاهده است، رصد آنها و بررسی مقدار حرکت، مدار و ... یکی از پروژه های جالب برای منجمان آماتور می باشد. قمرهای گالیه ای در زمان حرکت خود به دور مشتری در راستای زمین و مشتری قرار می گیرند و ممکن است شاهد گذر این اقمار باشیم. رصد گذر قمرهای گالیه ای بوسیله تلسکوپهای پرتوان قابل مشاهده است. تلسکوپهای 6 و 8 و 10 اینچی با بزرگنمایی مناسب به آسانی میتوانند نشان دهنده عبور این قمرها باشند. اولین مرحله دانشتند زمان گذر قمر است و این مطلب را میتوانید از طریق وب سایتهای مختلف و یا نرمافزارهای ستاره شناسی پیش بینی کنید. حال 15 دقیقه قبل از آغاز گذر تلسکوب خود را به سوی مشتری نشانه روید و با بزرگنمایی بالایی به قمر و مشتری نگاه کنید و با ترسیم سطح مشتری و مکان آغاز و پایان گذر و یا حرکت سایه برروی مشتری گزارش خود را تکمیل نمایید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


چشمان مشتری یکی دیگر از رویدادهای جالب این سیاره غول است. این روزها لکه بزرگ به همراه لکه کوچک مشتری دیده خواهند شد و میتوانید با رصدهای روزانه در تعقیب این لکه های بزرگ باشید. فرصت را از دست ندهید که مشتری در حال رفتن است و امیدواریم که رصد خوبی داشته باشید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

پدیده های نجومی آسمان شهریور


شهریور: مقارنه 2 درجه ای هلال بسیار باریک ماه با عطارد در افق شرقی . این مقارنه در ساعات قبل از طلوع افتاب بسختی قابل مشاهده است و به احتمال زیاد موفق به تماشا هلال ماه نخواهید شد.

5 شهریور : مقارنه ی بسیار نزدیک زهره و زحل . جدایی زاویه ای دو سیاره در این مقارنه 5 دقیقه ی قوسی می باشد (قدر زهره 3- ، قدر زحل 0 ) . برای مشاهده این مقارنه میتوانید بین ساعت 5 تا حدود 7 بامداد به افق شرقی آسمان نگاه کنید .

14 شهریور : سیاره اورنوس در حالت مقابله .مقابله هنگامی رخ می دهد که یک سیاره بیرونی مانند اورانوس با خورشید زاویه ی 180 درجه بسازد.

15 شهریور: مقارنه ی 5/0 درجه ای زهره با قلب الاسد (پرنورترین ستاره صورت فلکی شیر) برای تماشای این مقارنه نیز باید قبل از طلوع آفتاب به افق شرق نگاه کنید.

16 شهریور:ماه بدر ، مقارنه ی 2 درجه ای ماه و اورانوس ، خسوف بسیار جزیی ماه . اوج خسوف در ساعت 11:21 دقیقه .



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


21 شهریور : اختفای بسیار زیبای ماه با خوشه ی پروین . ماه در حدود ساعت 10:20 از افق شرقی طلوع می کند اختفا تا ساعت 1 بامداد روز بعد نیز ادامه دارد.

24 شهریور: مقانه ی بسیار نزدیک عطارد و مریخ . برای تماشای این مقارانه ی زیبا بعد از غروب به افق غرب نگاه کنید . عطارد و مریخ در این مقارانه 10 دقیقه ی قوسی از هم فاصله دارند (سیاره ی بالایی مریخ و سیاره ی پایینی عطارد است.)

28 شهریور : مقارنه ی زیبای هلال ماه و زحل . ماه و زحل تنها 2 درجه از هم فاصله دارد ، میتوانید این دو را بعد از ساعت 4 بامداد در افق شرقی ماهده کنید.

31 شهریور : اعتدال پاییزی ، گرفت حلقوی قابل مشاهده در آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[deer]

سلام دوستان
اگر مي شه يه كتاب معرفي كنيد در مورد نجوم مقدماتي چون من اطلاعات درستي از نجوم ندارم
ممنون

[deer]

سلام يعني اين قدر سوال سخت بود كه كسي جواب نداد يا جواب نداره

[Mohammad Hosseyn]

تير، سياره فراموش شده
نوشته: جعفر سپهري

هرچند عطارد، اين جهان شگفت‌انگيز، يكي از نزديك‌ترين همسايگان زمين است، بيشتر بخش‌هاي آن ناشناخته مانده است. فلز جيوه، اقليم چهارم، فلك دوم، ... پيوندي تنگاتنگ و ناگسستني با اين هفتمين سياره باستانگان دارد.

عطارد(تير) (Mercury)، نزديكترين همسايه خورشيد زندگي‌بخش، دنيايي از ركوردهاست. از ميان همه اجرامي كه از فشرده شدن ابر پيش‌ستاره‌اي خورشيد به وجود آمده‌اند، عطارد در بيشترين گرما شكل گرفته است. روز آن از پگاه تا پامگاه برابر با 59 روز زميني، طولاني‌ترين روز منظومه شمسي بوده و حتي از يك سال خودش بيشتر است.

هنگامي كه به سمت‌الشمس (Perihelion)، نزديك‌ترين نقطه به خورشيد، مي‌رسد، حركت آن به اندازه‌اي سريع است كه از ديدگاه ناظري كه بر سطح آن قرار دارد، خورشيد در آسمان متوقف شده، رو به عقب حركت مي‌كند. اين كار تا زماني كه حركت وضعي سياره، پيشي گرفته و خورشيد را دوباره به حركت رو به جلو وادارد، ادامه خواهد داشت. در طي روز، دماي سطح آن به حدود 700 درجه كلوين، گرم‌تر از سطح هر سياره ديگر، بيش از دماي ذوب سرب رسيده، در شب به 100 درجه كلوين، كه براي انجماد كريپتون كافي‌است، سقوط مي‌كند.

چنين مواردي، به طور استثنائي، عطارد را براي ستاره‌شناسان، جذاب مي‌كند. به همين دليل چند تلاش مخصوص، براي پژوهش‌هاي علمي، در باره اين سياره انجام شده است. خواص استثنائي عطارد، آن را براي تطبيق و هماهنگي با هر طرح فراگير تكامل منظومه شمسي، با مشكل روبرو نموده است. ولي از سوي ديگر، همين خواص غير معمول، به نوعي يك محك دقيق و حساس، براي فرضيه‌هاي ستاره شناسان است. هرچمد عطارد، پس از و زهره (ناهيد Venus) و مريخ (بهرام Mars) نزديك‌ترين همسايه زمين است، تنها درباره پلوتوي دوردست، كمتر از آن مي‌دانيم. بيشتر دانش ما درباره عطارد، از جمله پيدايش و تكامل، ميدان مغناطيسي اسرارآميز، جو رقيق، هسته احتمالا مايع و چگالي بسيار بالاي آن در پرده‌اي از ابهام باقي مانده است.

عطارد به روشني مي‌درخشد، اما چنان دور است كه ستاره‌شناسان پيشين نتوانستند هيچ جزئياتي از عوارض زمينه آن را تشخيص دهند،‌ و فقط مسير حركت آن در آسمان را ترسيم كردند. همانند ديگر سيارگان دروني، عطارد از ديدگاه ناظر زميني، هرگز بيش از 27 درجه از خورشيد دور نمي‌شود. اين زاويه كوچكتر از زاويه‌اي است كه در ساعت 1، عقربه‌هاي يك ساعت با هم تشكيل مي‌دهند. پس به‌اين ترتيب، ديدن آن تنها در طول روز امكان‌پذير است كه آن هم به دليل پخش شدن نور خورشيد منتفي است، مگر در هنگام طلوع يا غروب كه خورشيد كه درست در زير افق قرار دارد. ولي در آن هنگام، عطارد در آسمان خيلي پايين قرار گرفته است و نور آن بايد از ميان هوايي گذر نمايد كه تا 10 بار آشفته‌تر و متلاطم‌تر از هوائي است كه درست بالاي سر ما قرار دارد. بهترين تلسكوپ‌هاي زميني تنها توانايي ديدن عوارضي از سطح عطارد را دارند كه چندصد كيلومتر يا بيشتر پهنا داشته باشند. اين دقت به‌مراتب پايين‌تر از ديدن ماه با چشم غير مسلح است.

با وجود اين موانع، مشاهدات زميني نتايج جالبي داشته است. در سال 1955 ميلادي،1334، ستاره شناسان توانستند پژواك امواج گسيل شده رادار از سطح عطارد را دريافت كنند. با اندازه‌گيري اثر جابجايي دوپلر در فركانس امواج بازتابي، به حركت وضعي 59 روزه عطارد پي بردند. تا آن زمان، دانشمندان مي‌پنداشتند كه دوره حركت وضعي عطارد 88 روز و برابر با يك سال آن است، كه به اين ترتيب يك روي آن بايد همواره به سوي خورشيد مي‌بود. نسبت ساده دو به سه ميان روز و سال سياره بسيار قابل توجه است. عطارد كه در آغاز سريع‌تر به دور خود مي‌چرخيد، احتمالا انرژي خود را در طي پديده‌هاي كششي از دست داده، كند شده و سرانجام در مداري با اين نسبت عجيب به دام افتاده است.

ممكن است چنين به نشر برسد كه رصدخانه‌هاي فضائي، مانند تلسكوپ فضائي هابل، به دليل آنكه محدوديت آشفتگي‌هاي جوي را ندارند، بايد ابزارهايي ايده‌ال براي مطالعه عطارد باشند. ولي متاسفانه هابل مانند بسياري از گيرنده‌هاي فضائي ديگر نمي‌تواند بر عطارد تمركز نمايد. به دليل نزديكي به خورسيد، نور شديد آن مي‌تواند به فطعات حساس نوري آسيب برساند.

تنها راه ديگري كه براي بررسي عطارد باقي مي‌ماند، فرستادن يك سفينه فضائي است تا آن را از نزديك بررسي كند. تنها يك بار در دهه 1970 يك سفينه، مارينر 10، به عنوان بخشي از يك ماموريت بزرگ‌تر، كه كاوش منظومه داخلي شمسي بود، چنين سفري را انجام داد. بردن يك سفينه به آنجا كار ساده‌اي نبود. سقوط مستقيم به درون چاه پتانسيل گرانشي خورشيد غيرممكن بود. اين سفينه براي رد كردن انرژي گرانش به زهره، بايد با چرخشي سريع به دور آن به سوي عطارد كمانه مي‌كرد و در نتيجه اين كار، سرعت خود را براي ملاقات با عطارد از دست مي‌داد. در اين سفر، مدار مارينر به دور خورشيد امكان سه ملاقات نزديك با عطارد را در 29 مارس 1974، 21 سپتامبر 1974 و 16 مارس 1975 فراهم كرد. اين سفينه تصاويري از حدود 40% سطح عطارد را به زمين مخابره نمود كه در نگاه نخست، ظاهري شبيه به ماه را نشان مي‌داد.

اين تصاوير، متاسفانه به اشتباه، اين عقيده را القاء نمود كه عطارد تفاوت بسيار كمي با ماه دارد و درست همانند ماه خودمان است كه در گوشه ديگري از منظومه شمسي جاي گرفته است. در نتيجه عطارد از برنامه فضائي ناسا قلم خورد، و بخش بزرگي از اين سياره همچنان بررسي نشده باقي ماند.

در جستجوي آهن

با سفر مارينر، دانش ما از عطارد، از تقريبا هيچ چيز، به آنچه كه امروزه مي‌دانيم، ارتقاء يافت. تجهيزاتي كه با سفينه حمل شدند،‌حدود 2000 تصوير با قدرت تفكيك مؤثري حدود 1.5 كيلومتر را به زمين مخابره كردند. دقت اين تصاوير همانند تصاويري از ماه است كه مي‌توان از زمين توسط يك تلسكوپ بزرگ گرفت. ولي تمام اين تصاوير، همه از يك سوي عطارد تهيه شده و هنوز ديگر سوي آن ديده نشده است.

با اندازه‌گيري شتاب مارينر در ميدان گرانش به شدت نيرومند عطارد، ستاره‌شناسان به يكي از غيرعادي‌ترين خصوصيات آن، يعني چگالي بالاي سياره پي بردند. اجسام جامد (غير گازي) ديگر يعني زهره، ماه و مريخ و زمين، كاملا چگال هستند. كوچكترها، يعني ماه و مريخ، چگالي كمتر و بزرگترها،‌يعني زمين و زهره، چگالي بيشتري دارند. عطارد خيلي از ماه بزرگتر نيست ولي چگالي آن همانند سياره‌اي به بزرگي زمين است.

مشاهده اين پديده سرنخي اساسي براي پي بردن به ساختار دروني عطارد است. لايه‌هاي بيروني يك سياره جامد، از مواد سبكتر مانند سنگ‌هاي سيليكاتي تشكيل شده است. با پيشروي در عمق، به دليل فشار لايه‌هاي بالايي و تركيب متفاوت لايه‌هاي دروني، چگالي افزايش مي‌يابد. هسته بسيار چگال سياره‌هاي جامد، به طور عمده، از آهن تشكيل شده است.

پس در ميان سياره‌هاي جامد، عطارد بايد،‌به نسبت ابعادش، داراي بزرگ‌ترين هسته فلزي باشد. اين يافته، گواهي زنده‌اي براي فرضيه پيدايش و تكامل منظومه شمسي است. ديدگاه بيشتر ستاره‌شناسان براين‌است كه همه سياره‌ها در يك زمان از فشرده شدن ابرهاي دور خورشيد شكل گرفته‌اند. اگر اين فرضيه درست باشد، آنگاه خاص بودن چگالي عطارد را مي‌توان به يكي از سه شكل زير توضيح داد:

· يكي اين كه تركيبات ابر خورشيدي در نزديكي مدار عطارد با جاهاي ديگر فرقي اساسي داشته باشد، تفاوتي خيلي بيش از آنكه مدل‌هاي تئوريك پيش‌بيني مي‌كنند.

· دوم آنكه در آغاز عمر منظومه شمسي، خورشيد چنان پر انرژي بوده كه بر اثر گرماي آن عناصر فٌرار و كم چگال عطارد، بخار شده از آن گريخته‌اند.

· سوم آنكه يك جسم بسيار پرجرم، درست پس از شكل گيري عطارد، با آن برخورد كرده باشد كه موجب بخار شدن مواد كم‌چگالي‌تر شده است.

وضعيت شواهد كنوني هنوز به گونه‌اي نيست كه بتوانيم از ميان اين سه امكان يكي را برگزينيم.

از همه عجيب‌تر اين‌كه، تحليل دقيق يافته‌هاي مارينر به همراه مشاهدات طيف‌سنجي مداوم از زمين، در شناسائي كوچكترين اثري از آهن در سنگ‌هاي سطح عطارد ناموفق مانده است. فقدان آهن در سطح عطارد، به شدت با مقدار پيش‌بيني شده آن در قسمت‌هاي دروني عطارد، در تضاد است. آهن در پوسته زمين وجود دارد. با طيف‌سنجي، وجود آن در سنگ‌هاي ماه و مريخ نيز تاييد مي‌شود. پس عطارد، تنها سياره از منظومه داخلي شمسي است كه آهن آن - كه از چگالي بالائي برخوردار است - در هسته‌اش متمركز شده و در پوسته آن سيليكات‌هائي ديده مي‌شود كه چگالي پايين‌تري دارند. دانشمندان حدس مي‌زنند كه عطارد آن‌قدر مدت زيادي به صورت مذاب بوده است كه مانند يك كوره ذوب آهن - كه در آن آهن پس از ذوب شدن به زير تفاله‌ها مي‌رود - مواد سنگين در مركز آن ته‌نشين شده باشند.

يكي ديگر از يافته‌هاي سفينه مارينر 10، اين‌است كه عطارد داراي يك ميدان مغناطيسي نسبتا نيرومند است. ميدان آن از همه سيارگان دروني، به غير از زمين، قوي‌تر است. ميدان مغناطيسي زمين ناشي از فرآيندي به نام ديناموي خودگردان است كه در آن فلزات مذاب هادي الكتريسيته در هسته سيال زمين مي‌چرخند. اگر ميدان مغناطيسي عطارد هم ناشي از پديده‌اي همانند باشد، نتيجه مي‌گيريم كه اين سياره بايد يك هسته سيال داشته باشد.

اين فرضيه هم يك مشكل دارد. اجسام كوچكي مانند عطارد، به نسبت حجم خود، از مساحت سطحي بالايي برخوردارند. به فرض آنكه ديگر شرايط يكسان باشد، نتيجه مي‌گيريم كه اجسام كوچك‌تر انرژي خود را زودتر به فضا گسيل مي‌كنند. اگر عطارد، همان‌گونه كه چگالي بالا و ميدان مغناطيسي آن نشان مي‌دهد، داراي يك هسته آهني باشد، آنگاه اين هسته مي‌بايست ميليونها سال پيش سرد و جامد شده باشد. يك هسته جامد هم نمي‌تواند اساس و بنيان يك ديناموي خودگردان باشد.

از اين تناقض، نتيجه مي‌گيريم كه مواد ديگري نيز بايد در هسته باشند كه با پايين بردن نقطه ذوب آهن، باعث مايع ماندن آن در دماهاي پايين‌تر شوند. گوگرد، يك عنصر فراوان كيهاني، مي‌تواند يك كانديد مناسب باشد. در مدل‌هاي جديدتر پيشنهاد مي‌شود كه هسته عطارد از آهن جامد تشكيل شده ولي پوسته‌اي مايع از آهن و گوگرد با دماي 1300 درجه كلوين پيرامونش، احاطه شده باشد. اين فرضيه، گرچه هنوز اقبات نشده، به نظر مي‌رسد پاسخ مناسبي براي تناقض ياد شده باشد.

همين كه سطح سياره‌اي به اندازه كافي جامد شد، بر اثر تنش‌هاي مداومي كه در طي زمان‌هاي طولاني تحت آن قرار مي‌گيرد، ترك برداشته، يا در اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها مانند تكه شيشه‌اي خرد مي‌شود. پس از تولد در چهار ميليارد سال پيش، عطارد تحت بمباران شهاب‌سنگ‌هاي بزرگي قرار گرفته است كه توانسته‌اند از پوسته شكننده بيروني آن به داخل نفوذ كرده، سيلاب‌هايي از گدازه را بر سطح آن جاري كنند. بعدها نيز، برخوردهايي كوچك‌تر موجب جريان يافتن گدازه شد. اين برخوردها بايد آن‌قدر انرژي آزاد كند تا بتواند لايه سطحي را ذوب نموده و يا بتواند در لايه‌هاي زيرين - كه مايع هستند- نفوذ كنند. سطح عطارد، توسط وقايعي كه پس از جامد شدن لايه بيروني آن رخ‌داده، خالكوبي شده است.

زمين‌شناسان سياره‌اي، كوشش كردند با سودجستن از اين عوارض و بدون داشتن آگاهي دقيقي از نوع سنگ‌هايي كه سطح آن را تشكيل مي‌دهند، پي به تاريخ پر رمزوراز اين سياره ببرند. تنها راه براي تعيين دقيق عمر يك سياره، سودجستن از اطلاعات راديومتري نمونه‌هاي بازگردانده شده از آن سياره است. ( در مورد عطارد چنين چيزي در دسترس نيست و در آينده نزديك هم در دسترس نخواهد بود). ولي به‌جز آن زمين‌شناسان سياره‌اي، راه‌حل‌هاي نبوغ‌آميري براي تعيين عمر نسبي آن دارند كه بيشتر برپايه اصل برهم‌نهش (Superposition) است: هر عارضه‌اي كه بر روي عارضه‌اي ديگر قرار بگيرد يا شكافي در آن ايجاد كند از آن جوان‌تر است. از اين اصل استفاده مخصوصي در تشخيص عمر نسبي گودال‌ها (Crate) به عمل مي‌آيد.

گذشته‌اي پر برخورد

در سطح عطارد، چند گودال كه با حلقه‌هاي هم مركز تپه‌ها و دره‌ها احاطه شده به چشم مي‌خورد. احتمال دارد اين حلقه‌ها هنگامي تشكيل شده‌اند كه يك شهاب‌سنگ در هنگام برخورد با سطح عطارد، مانند سنگي كه در يك استخر مي‌افتد، در سطح ذوب شده، ايجاد امواج دايره‌اي نموده، و سپس اين امواج درجا جامد شده‌اند. كالوريس (Caloris)، دهانه‌اي به قطر 1300 كيلومتر، بزرگ‌ترين اين گودال‌ها است. برخوردي كه اين گودال در اثرٍ آن ايجاد شد، از خود زمينه‌اي صاف بر جا گذاشت كه بر روي آن، آثار برخوردهاي كوچكتر بعدي ثبت شده است. با برآوردي از نرخ برخوردها و توزيع اندازه گودال‌ها مي‌توان تخمين زد كه زمان اين برخورد حدود 3.6 ميليارد سال پيش بوده است. به اين ترتيب مي‌توان از زمان اين برخورد به عنوان يك مبدا زمان سود جست. اين برخورد چنان تكان‌دهنده بود كه سطح سوي ديگر عطارد را نيز تغيير داد، در نقطه مقابل كالوريس عوارض و شكاف‌هاي زيادي به چشم مي‌خورد.

همچنين، سطح عطارد، به وسيله خطوطي برجسته با خاستگاهي ناشناخته بريده بريده شده است كه به صورتي مشخص در جهت‌هاي شمال به جنوب، شمال‌شرق به جنوب‌غرب و شمال‌غرب به جنوب‌شرق قرار دارند. به اين طرح‌ها شبكه عطارد گفته مي‌شود. يك توضيح براي علت اين نقش‌هاي شطرنجي اين است كه پوسته آن هنگامي جامد شده است كه سياره بسيار سريع‌تر به دور خود مي‌چرخيد، شايد با روزي كه تنها 20 ساعت به طول مي‌كشيد. به دليل اين تغيير سريع، سياره يك برآمدگي در استوا پيدا مي‌كندكه پس از كند شدن آن به اندازه كنوني، جاذبه باعث كروي‌تر شدن شكل آن مي‌شود. اين بريدگي‌ها هنگامي ايجاد شدند كه پوسته مي‌خواست خود را با اين تغيير شكل هماهنگ كند. اين كه اين چين‌خوردگي‌ها از گودال كالوريس گذر نكرده‌اند گواه بر اين است كه پيش از اين برخورد تشكيل شده‌اند.

در هنگامي كه چرخش عطارد كند مي‌شد، گرماي آن هم رفته رفته از دست مي‌رفت تا جايي كه محدوده‌هاي بيروني هسته جامد شد. انقباض حاصله احتمالا از مساحت سطح سياره، حدود يك ميليون كيلومتر مربع كاسته است كه منجر به ايجاد شبكه‌اي از عوارض گشته است كه به صورت رشته‌اي از تپه‌ها يا كوه‌ها بر سطح عطارد ديده مي‌شوند.

در مقايسه با زمين كه فرسايش، بيشتر گودار‌هاي حاصل از برخورد شهاب‌سنگ‌ها را از سطح آن پاك كرده است، عطارد، مريخ و ماه داراي سطوحي با گودال‌هاي فراوان هستند. همچنين به‌جز گودال‌هاي عطارد كه كمي بزرگ‌ترند، گودال‌هاي اين سه سياره از نظر اندازه داراي توزيع همانندي هستند. اين پديده نشان مي‌دهد كه سرعت اشيائي كه با عطارد برخورد كرده‌اند، از سرعت اشيائي كه با سيارگان ديگر برخورد كرده‌اند، بيشتر بوده است. اين نكته با گردش اين اجسام در مداري بيضوي به دور خورشيد همخواني دارد: اين اجسام در نزديكي مدار عطارد كه به خورشيد نزديك‌تر است، سريع‌تر از نقاط بيروني مدارشان حركت مي‌كنند. پس اين اجسام همه از يك خانواده بوده‌اند كه احتمالا از كمربند سيارك‌ها سرچشمه مي‌گيرد. در عوض، اندازه دهانه گودال‌هاي اقمار مشتري، از توزيع متفاوتي برخوردار است كه نشان مي‌دهد، با گروه ديگري از اجسام برخورد كرده‌اند.

جو رقيق عطارد

ميدان مغناطيسي عطارد، آنچنان نيرومند است كه بتواند ذرات بارداري همانند پروتونهاي موجود در باد خورشيدي را به دام اندازد. اين ميدان مغناطيسي باعث تشكيل كره‌اي به نام سپر مغناطيسي پيرامون عطارد مي‌شود، كه نسخه كوچكتري از سپر مغناطيسي زمين است. اين كره‌ها به نسبت فعاليت خورشيد پيوسته در حال تغيير و دگرگوني هستند. به دليل اندازه كوچكترش، سپر مغناطيسي عطارد مي‌تواند بسيار سريعتر از سپر مغناطيسي زمين تغيير كند. از اين رو مي‌تواند به سرعت به باد خورشيدي، كه در محدوده عطارد 10 بار نيرومندتر از زمين است واكنش نشان دهد.

باد تند خورشيدي پيوسته، سطح آفتاب‌ديده عطارد را بمباران مي‌كند. ميدان مغناطيسي عطارد آن‌چنان نيرومند است كه بتواند جلوي رسيدن اين باد به سطح سياره را بگيرد، مگر هنگامي‌كه خورشيد بسيار فعال بوده و يا هنگامي كه عطارد در سمت‌الشمس قرار دارد. در اين هنگام باد خورشيدي راه خود را براي رسيدن به سطح عطارد پيدا كرده، پروتونهاي پر انرژي آن با برخورد به مواد پوسته، باعث كنده شدن آنها مي‌شوند. همين ذرات كنده شده هستند كه در دام سپر مغناطيسي گرفتار مي‌آيند.

البته اجسامي به داغي عطارد، به دليل آن‌كه سرعت حركت مولكولهاي گاز از سرعت گريز سياره بيشتر است، نمي‌توانند جو قابل ملاحظه و چشمگيري را پيرامون خود نگه دارند. مواد فرار عطارد، به هر اندازه كه باشند، خيلي زود در فضا گم مي‌شوند. به همين دليل تا مدتهاي مديد نظر بر اين بود كه عطارد جو ندارد. ولي دستگاه طيف‌سنج سفينه مارينر 10، مقادير ناچيزي از هيدروژن، هليم و اكسيژن را نشان داد. پس از آن، مشاهدات زميني هم آثاري از سديم و پتاسيم را آشكار ساخت.

هنوز به درستي سرچشمه اين جو و علت وجود اين مواد در آن مشخص نشده است. جو عطارد، برخلاف پوشش گازي زمين، پيوسته در حال از دست رفتن و جايگزيني است. بخش اعظم آن به احتمال قوي، مستقيم يا غيرمستقيم توسط باد خورشيدي ايجاد شده است. برخي از مواد تشكيل دهنده آن ممكن است از سپر مغناطيسي يا از سقوط مستقيم مواد به صورت شهابسنگ ايجاد شده باشد. البته همين كه يك اتم، توسط باد خورشيدي از سطح عطارد كنده شود، به اين جو رقيق افزوده مي‌شود. همچنين ممكن است هنوز هم اين سياره، آخرين بقاياي ذخاير نخستين خود از مواد فرار را به بيرون براند.


منبع :[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

اگر در سياهچاله بيفتم چه اتفاقي براي من مي افتد؟

فرض كنيد سوار بر فضا پيماي خود به طرف سياهچاله اي كه ميليون برابر خورشيد جرم دارد و در مركز كهكشان ما قرار دارد ،حركت مي كنيد .(واقعا جاي بحث دارد كه آيا در مركز كهكشان ما سياهچاله وجود داشته باشد،فرض كنيد چنين چيزي باشد.)

در فاصله بسيار دوري از سياهچاله موشك خود را خاموش كنيد.چه اتفاقي مي افتد؟

اوايل شما هيچ نيروي گرانشي احساس نمي كنيد،ز يرا در حال سقوط آزاد هستيد.همه اعضاي بدن شما و فضا پيما به طور يكساني كشيده مي شوند. به خاطر همين احساس بي وزني مي كنيد.

(اين واقعا همان چيزي است كه براي فضا نوردان در مدار زمين اتفاق مي افتد.حتي اگر نيروي گرانش فضا نورد را به طرف زمين بكشد،هيچ نيروي گرانشي احساس نمي كند.زيرا همه چيز به طور يكساني كشيده مي شود).همچنان كه به مركز سياهچاله نزديك مي شويد احساس نيروي گرانش كشندي مي كنيد.فرض كنيد كه پا هاي شما نسبت به سرتان به مركز سياهچاله نزديكتر باشند.با نزديك شدن شما به مركز سياهچاله نيروي گرانش بيشتر وبيشتر مي شود ،بنا براين پاهايتان نسبت به سرتان تحت تا ثير نيروي گرانش بيشتري قرار مي گيرند،بنابراين احساس كشيدگي مي كنيد.(اين همان نيروي كشندي است و شبيه همان نيرويي است كه باعث جزر و مد روي كره زمين مي شود).همچنان كه به مركز نزديك و نزديكتر مي شويد اين نيرو قوي و قوي تر مي شود،و سر انجام باعث پاره شدن بدن شما مي شود.براي سياهچاله هاي بزرگي مانند اين سياهچاله اي كه در آن افتاده ايد ،نيروي كشندي تا حدود ششصد هزار كيلومتر (km600000)دورتر از مركز آن قابل توجه نيست.

اگر در سياهچاله كوچكتري مي افتاديد ،مثلا سياهچاله اي كه جرم آن در حدود جرم خورشيد است ،در شش هزاركيلومتري(km6000) مركز سياهچاله ،نيروي جزر ومدي شما را تحت تاثير قرار مي دهد،وخيلي قبل از آنكه از افق سياهچاله عبور كنيد،بدن شما را پاره مي كند.(به خاطر همين سياهچاله بزرگي را فرض كرديم ،چون مي خواستيم حد اقل تا زماني كه به داخل سياهچاله وارد شويد زنده بمانيد).

شما در زمان سقوط چه چيزي را مشاهده مي كنيد؟با كمال تعجب چيز خاصي نمي بينيد.تصوير اشياي دور ممكن است به دلايل ناشناسي كج شوند،چون گرانش سياهچاله نور را به طرف خود مي كشد؛ اين درون سياهچاله اتفاق مي افتد.هنگامي كه شما از پيرامون سياهچاله عبور مي كنيد تصوير اشياء خارجي را مي بينيد،زيرا نور اشياءخارجي هنوز به شما مي رسد.هيچ كس از بيرون نمي تواند شما را ببيند،زيرا نور پراكنده از شما نمي تواند از گرانش سياهچاله بگريزد.

اين سفر شما چقدر طول مي كشد؟ بستگي دارد كه از كجا (چقدر دورتر)شروع كرده باشيد.

فرض كنيد در حال سكون از جايي شروع كنيد كه ده برابر شعاع سياهچاله باشد.پس براي سياهچاله اي كه ميليون برابر خورشيد جرم دارد ،حدود هشت دقيقه طول مي كشد تا به آنجا برسيد.بعد از آنكه اين فاصله را پيموديد،فقط هفت ثانيه طول مي كشد كه شما با نقطه تكين برخورد كنيد.اين زمان بستگي به اندازه سياهچاله دارد .بنا بر اين اگر در سياهچاله كوچكتري بيفتيد زمان مرگ شما زود تر فرا مي رسد.بعد از آنكه از افق سياهچاله عبور كرديد در هفت ثانيه باقيمانده ممكن است وحشت كنيدو نا اميدانه تمام تلاش خود را بكنيد و موشك خود را روشن كنيد تا از اين نقطه تكين دور شويد.متا سفانه،بي فايده است چون نقطه تكين جلوي شما قرار دارد و هيچ راهي براي دور شدن از آن وجود ندارد.در حقيقت به سختي مي توانيد موشكتان را روشن كنيد و به زودي با نقطه تكين برخورد مي كنيد.تجربه خوبي است به شرطي كه برگرديد و از ادامه مسافرت لذت ببريد.



ترجمه: زينتي

منبع :parash.persianblog.com

[Mohammad Hosseyn]

تلاش براي ديدن سايه سياهچاله

نويسنده : فرشيد كريمي

به گفته اخترشناسان طي چند سال آينده ميتوان سايه كلي سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري را مشاهده كرد.

در هسته كهكشان راه شيري يك سياهچاله پرجرم قرار دارد كه نور را به درون خود مي مكد و بدين ترتيب باعث نامرئي شدن خود مي شود. اما اختر شناسان مي گويند كه طي چند سال آينده قادر خواهند شد سايه كلي اين سياهچاله را مشاهده كنند.

آوري برادريك (Avery Broderick) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد" كليد و اساس اختر شناسي سياهچاله اي اكنون در چنگ ماست. ما اكنون مي توانيم سايه اي كه سياهچاله بر روي مواد اطراف خود مي اندازد مشاهده كرده و اندازه و چرخش خود سياهچاله را تعيين كنيم.هيچ چيز حتي نور نمي تواند از حوزه گرانشي شديد يك سياه چاله فرار كند. و به دليل اينكه از خود نور يا هر گونه شكلي از ماده منتشر نمي كند ، مدرك قابل روئيتي از وجود آنها در دست نيست. اما همينكه ماده به داخل كشيده مي شود ، گرم شده و انرژي را به صورت "نقاط داغ" (Hot Spots) منتشر مي كند. بخشي از اين تابش فرار كرده و قابل رديابي مي گردد. اختر شناسان قبلا تابش ناشي از نقاط داغ را درست بيرون از سياهچاله رديابي كرده اند. آنها عقيده دارند كه اين تابشها پس زمينه اي را ترسيم مي كند كه شناسه و به عبارت ديگر سايه سياهچاله بر روي آن خودنمائي مي كند.به دليل اينكه فن آوري جهت روئيت اين سايه تا چند سال آينده امكان پذير نخواهد بود ، برادريك و آويل اوب از مركز اختر فيزيك هاروارد مدلي را طراحي كرده اند كه ظاهر اين سايه را پيش بيني مي كند.

نقطه داغ تابش به دور سياهچاله مي چرخد اما محققين نمي دانند كه آيا خود سياهچاله هم مي چرخد يا نه. بنابراين Broderick و Loeb دو حالت را ايجاد كردند : يكي سياهچاله بدون حركت و ديگري چرخش با حداكثر سرعت. در هر كدام از حالتها ، نقطه داغ بصورت يك حباب با رنگهاي رنگين كماني كه به دور يك صفحه آبي سخت مي چرخد نمايش داده مي شود. صفحه آبي نمايانگر صفحه پيوسته سياهچاله است كه ماده در آن جمع و داغ مي شود تا در نهايت به درون خود سياه چاله مكيده شود.برادريك مي گويد" مشاهده تمام وقايع تا لبه سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري يك رصد واقعا قابل ملاحظه است: چاله اي با قطر 10 ميليون مايل كه بيش از 25.000 سال نوري دور مي باشد. بمنظور روئيت اين سايه ، اختر شناسان به راديو تلسكوپي نياز دارند كه به بزرگي كره زمين باشد. يك چنين تلسكوپي كما بيش درتحقيقات استفاده مي شود. به جاي راديو تلسكوپي كه اندازه غول آساي آن امكان ساخت را غير ممكن مي كند ، اختر شناسان قرائتهاي مجموعه اي از تلسكوپهاي submillimeter سراسر قاره را ادغام خواهند كرد.

قبلا از اين روش كه interferometry ناميده مي شود براي مطالعه پرتوها و علائم طول موج بلند فضاي خارج استفاده شده است. اختر شناسان معتقدند كه بررسي علائم طول موج كوتاه مي تواند تصاويري با كيفيت بالا از ناحيه بيروني سياهچاله ايجاد كند. چاه گرانشي موجود در مركز كهكشان راه شيري بهترين هدف براي رصد با استفاده از interferometry مي باشد زيرا اين روش وسيع ترين منطقه از آسمان را براي رصد سياهچاله پوشش مي دهد. ادغام نتايج رصدهاي انجام شده توسط ابزارهاي فروسرخ مي تواند تصوير با كيفيت تري بوجود آورد.لينكولن گرين هيل (Lincoln Greenhill) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد: رصدهاي فرو سرخ و Submillimeter مكمل يكديگر هستند. ما مي بايد هر دو روش را براي بوجود آوردن با كيفيت ترين رصدها مورد استفاده قرار دهيم. اين تنها راهي است كه بتوان يك تصوير كامل از مركز كهكشاني بدست آورد." اما يك تصوير واضح و شفاف از اين سياهچاله تنها حسن شناسائي و رويت سايه آن نيست. اين داده ها در نهايت به اختر شناسان كمك خواهد كرد تا فرضيه نسبيت عام انيشتين را در ميان ميدان گرانشي شديدا قدرتمند يك سياهچاله مورد آزمايش قرار دهند.زمانيكه اختر شناسان به اين هدف نايل شوند ، اولين تصوير از سايه سياهچاله و صفحه يكنواخت درون آن به كتابهاي درسي راه خواهد يافت و نظريات ما در مورد گرانش گستره فضا- زمان كه قويا منحني تصور مي شود مورد آزمايش قرار خواهند گرفت.

نقل از سي پي اچ تئوري


منبع : پارس اسكاي

[soleares]

میدانیم که نظریه‌هایی مثل ابر ریسمان جهان را با ابعاد بیشتر از 3 بعد می‌‌دانند. اما یک جهان 4بعدی چگونه خواهد بود؟ منظور از بعد چهارم زمان نیست بلکه بعدی فیزیکی است که بر سه بعد ما عمود است. برای درک بهتر این بعد بهتر است بعد سوم را با بعد دوم مقایسه کنیم. با این کار ما می‌توانیم رابطه این دو را به رابطه بعد سوم و چهارم تعمیم دهیم. خوب ما میدانیم که یک کاغذ دو بعد دارد (از ضخامت صرف نظر کنید) :طول و عرض ما می‌‌توانیم این دو خط را در کاغذ بر هم عمود رسم کنیم اما آیا می‌توانید خط سومی هم روی کاغذ عمود بر ان دو رسم کنید؟ نه برای رسم این خط ما به بعد سوم نیاز داریم. در مورد بعد چهارم هم همینطور است: بعدی که می‌توان از ان خطی بر مکعب عمود کرد. به بعد دوم بر می‌گردیم. بیاید حیاتی را در بعد دوم در نظر بگیریم در این جهان دو بعدی موجوداتی زندگی می‌‌کنند: مربع‌ها مثلثها چند ضلعی‌ها و دایره. حالا سراغ مربع میرویم. این موجود اطرافیان و اجسام را به صورت خط می‌‌بیند دقت کنید خود ما هم اطراف خود را دو بعدی می‌‌بینیم (مضحک به نظر میرسد!) ولی خیلی ساده دوری و نزدیکی را درک می‌‌کنیم. این موجود هم مثل ما است ولی یک بعد کمتر می‌بیند! حالا خود را فرض کنید که دارید به ان مربع نگاه میکنید. چه می‌‌بینید؟ شما می‌توانید هم خود مربع و هم پشت و هم داخل بدن مربع را یک زمان ببینید! این برای مربع غیر قابل درک است که کسی بتواند داخل بدن او را ببیند. همان طور که ما نمی‌توانیم درک کنیم که یک موجود چهار بعدی می‌‌تواند داخل بدن ما را ببیند! ما می‌‌توانیم یک بطری دو بعدی آب را بدون باز کردن در آن بخوریم!. یا یک گاو صندوق دو بعدی را خالی کنیم ! حالا فرض کنید ما یک کره را داخل دنیای آقای مربع بیاندازیم. او چه خواهد دید؟ او اول یک نقطه می‌‌بیند که از هیچ به وجود آمده و هر لحظه به قطر آن افزوده و سپس کم و ناپدید می‌شود! پس اگر یک کره چهار بعدی در جهان ما بیفتد ما یک نقطه می‌‌بینیم که به یک کره تبدیل می‌شود و سپس هر لحظه بزرگ‌تر می‌شود. سپس کوچک و نا پدید می‌شود!

[Renjer Babi]

اخترشناسان به تازگی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری NTT توانستند از کم نور ترین کوتوله قهوه ای به طور مستقیم تصویر برداری کنند.به عقیده دانشمندان پس از این کشف ما با نسل جدیدی از سیستم های ستاره ای روبرو هستیم که علاوه بر سیارات اجرام ستاره ای را نیز در بر می گیرند.


با جرمی در حدود بیست تا شصت برابر سیاره مشتری، کم سو ترین همدم ستاره HD 3651 در فراسوی خورشید می باشد.فاصله این کوتوله قهوه ای تا ستاره مادر، شانزده بار از فاصله سیاره نپتون تا خورشید بیشتر است. کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که برای سوزاندن هیدروژن جرم کافی ندارند.همچنین به علت فقدان گرمای کافی ،در مرکز آنها هم جوشی هسته ای هم صورت نمی گیرد. دمای سطحی یک کوتوله با گذشت زمان کاهش می یابد و به دمای سیاره نزدیک می شود. در نهایت درخشندگی بسیار اندک آشکار سازی آنها بسیار دشوار می کند.

ستاره HD 3651 با جرمی برابر خورشید در فاصله ی 36 سال نوری از ما در صورت فلکی حوت(ماهی) قرار دارد.تا مدت ها تصور می شد که این ستاره تنها میزبان سیاره ای فراخورشیدی می باشد؛ این سیاره نیز با جرمی کم تر از جرم زحل و فاصله ای کم تر از فاصله عطارد تا خورشید هر 62 روز یک بار به دور ستاره مادر در گردش است.

مار کوس موگرائر که مسئولیت هدایت این تحقیقات را بر عهده داشته می گوید: کشف جدید از اهمیت زیادی برخورداری است و می توان از ان نتیجه گرفت که سیارات و کوتوله های قهوه ای توانایی شکل گیری پیرامون یک ستاره مادر را دارا می باشند.
موگرائر به همراه تیم تحقیقاتی خود برای نخستین بار در سال 2003 میلادی با استفاده از تلسکوپ فرو سرخ 3.8 متری یوکیرت در ایالت هاوایی نقطه نورانی مبهمی در اطراف ستارهHD 3651 کشف کردند.سرانجام پس از 3 سال تحقیق و رصد های شبانه روزی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متریNTT واقع در لاسی لا، آنها به این نتیجه رسیدند که نقطه نورانی ،ستاره ای در پس زمینه نبوده، بلکه یک کوتوله قهوه ای است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از ستاره HD 3651 HD 3651Bبه همراه کوتوله قهوه ای

کوتوله قهوه ایHD 3651B کم سو ترین همدم ستاره ای است که تا کنون به طور مستقیم کشف شده و علاوه بر این در ماموریت نقشه برداری از آسمان پالومار هم ثبت نشده است.به بیان دیگر به دلیل دمای پایین کوتوله قهوه ای که بین 500 تا 600 درجه سانتیگراد می باشد و همچنین جرم نسبتا اندک آن، سیصد هزار بار کم نور تر از خورشید بوده و در طیف فرو سرخ نیز قابل مشاهده نمی باشد. HD 3651B در دسته ستارگان کوتوله قهوه ای سردT ) ( جای می گیرد.

موگرائر می افزاید: با توجه به درخشندگی بسیار اندک کوتوله های قهوه ای سرد، جستجوی آنها در طیف فرو سرخ هم بسیار مشکل است به طوری که تا کنون تنها دو نوع از این گونه اجرام آن هم به طور غیر مستقیم کشف شده است.مطالعه کوتوله های قهوه ای نقش بسیار مهمی در افزایش دانش ما نسبت به اجزای تشکیل دهنده اتمسفر آنها دارا می باشد.

در حال حاضر بیش از 170 ستاره در فراسوی خورشید دارای همدم سیاره ای می باشند.در اطراف برخی از این ستارگان علاوه بر سیاره، اجرام ستاره ای نیز وجود دارند؛این بدان معنا است که سیارات نیز می توانند در محیط و شرایطی آشفته بوجود آیند.در حالیکه سیارات منظومه شمسی در محیطی نسبتا آرام و به دور ستاره ای واحد شکل گرفته اند.

سیاره همدم در مقایسه با کوتوله قهوه ای در فاصله ای نزدیک به دور ستاره مادر HD 3651 در گردش بوده ، به طوری که HD 3651B هزار و پانصد بار از این فاصله دور تر است.

parssky.com

[Renjer Babi]

این شبها حوالی نیمه شب آسمان شبهای پائیزی پذیرای صور فلکی زمستانی است. جبار با دستی پر به سراغ رصدگران می آید.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این شبها صورت فلکی های فصل پائیز بر آسمان شب حکمرانی می کنند. تنها کافی است تا نیمه شب صبر کنید تا طلوع با شکوه صورت فلکی هائی نظیر جبار را مشاهده کنید. دیگر خبری از دجاجه و شلیاق نیست. آنها کوله بار خود را بسته اند و جای خود را به شکارچی آسمان شبهای زمستانی داده اند. همه ما هنگامی که صحبتی از صورت فلکی جبار می شود ناخداگاه به یاد مشهور ترین جرم غیر ستاره ای آسمان شبهای زمستانی می افتیم. بله. سحابی جبار. هدفی که تا به حال بارها به شکار تلسکوپهای فضائی نظیر هابل در آمده است. زادگاهی بسیار عظیم که ستارگان زیادی در قلب آن شکل می گیرند. در میان رصدگران دنیا با نامهائی نظیر " موج آسمان " و " تونل شب " نیز شناخته می شود. اگر در این شبهای پائیزی خواب از سرتان پرید می توانید حوالی نیمه شب حتی با چشم غیر مسلح به نظاره آن بنشینید. حق نیست که در مورد سحابی جبار حرفی به میان بیاید و صحبتی در مورد سحابی کله اسبی نشود. سحابی تاریکی که در تصاویر مختلفی که از آن گرفته شده است به شکل یک سر اسب دیده می شود. از مشاهده آن هیچ گاه سیر نمی شوید. در سمت چپ آن می توانید سحابی زیبای " مرد دونده " را نیز پیدا کنید. نمائی را که در بالا می بینید حاصل کار آقای " رابرت گندلر " است که با استفاده از فیلتر های سحابی مخصوص عکاسی توانسته چنین منظره ای را به نمایش بکشد.

parssky.com

[Renjer Babi]

این ماهواره که در طول موج فرو سرخ به بررسی آسمان می پردازد با ارزشی برابر سیصد میلیون دلار در سال 2009 میلادی به مدار زمین پرتاب خواهد شد.


سازمان فضایی ناسا به تازگی با آغاز پروژه ساخت ماهواره " کاوشگر نقشه بردار فرو سرخ میدان دید باز " یا همان ماهواره " Wise" موافقت نموده است.این ماهواره تمامی آسمان را در طول موج فرو سرخ مورد بررسی قرار خواهد داد. متخصصین سازمان فضایی ناسا هم اکنون مشغول طراحی و ساخت تلسکوپی هستند که به جستجوی اجرام ستاره مانند در نزدیکی ما و همچنین کهکشان های درخشان دور دست خواهد پرداخت.

دکتر ادوارد رایت کارشناس اصلی پروژه از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در این باره می گوید:بررسی آسمان در طیف فرو سرخ همیشه ما را با پدیده هایی غیر منتظره مواجه می نماید.

مراحل اولیه ساخت این ماهواره بیش از 8 سال به طول انجامیده و پیش بینی می شود برای تکمیل آن به 300 میلیون دلار بودجه نیاز باشد.بر طبق برنامه ریزی ها ، ماهواره Wise در سال 2009 میلادی به فضا پرتاب خواهد شد و پس از قرار گیری در مدار ویژه خود به دور زمین، در طی هفت ماه ماموریت به جمع آوری داده های گوناگون خواهد پرداخت.



گستردگی این ماموریت به دان حد است که می توان تمامی اجرام کاتالوگ های مختلف را بررسی نمود.مانند کوتوله های قهوه ای و یا ستارگان کم سویی دیگری که از ستاره پروکسیما قنطروس هم به زمین نزدیک ترند.کوتوله های قهوه ای گوی های داغی هستند که برای سوزاندن هیدروژن جرم کافی ندارند.همچنین به علت فقدان گرمای کافی ،در مرکز آنها هم جوشی هسته ای هم صورت نمی گیرد. دمای سطحی یک کوتوله قهوه ای فقط چند هزار درجه است که آن هم با گذشت زمان کاهش می یابد و به دمای سیاره نزدیک می شود. در نهایت درخشندگی بسیار اندک، آشکار سازی آنها را بسیار دشوار می کند.اما از آنجا که کوتوله های قهوه ای به خاطر گرمای شان در طیف فرو سرخ به تابش می پردازند ، تلسکوپ Wise قادر به مشاهده آنها خواهد بود.

دکتر پیتر آیزن هارد متخصص پروژه Wise از آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا در این باره می افزاید:تعداد زیادی ستاره کوتوله قهوه ای(حتی بیشتر از ستارگان) در اطراف ما وجود دارد ، اما به دلیل کم سو بود نشان، تا کنون موفق به یافتن شمار کمی از آنها شده ایم .


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


رایت و آیزن هارد به تازگی به همراه جمعی دیگر از محققان با استفاده از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر سازمان فضایی ناسا موفق به شناسایی ستارگان کوتوله قهوه ای شدند. یافته های اخیر تلسکوپ اسپیتزر حاکی از آن است که تعدادی از سیارات فرا خورشیدی به دور ستارگان کوتوله قهوه ای در گردشند. Wiseبا ویژگی های منحصر به فرد خود ، دانش ما را نسبت به این اجرام افزایش خواهد داد.به طوری که می توانیم به در راستای کاوش برای سیارات فرا خورشیدی ،به جستجوی نزدیک ترین کوتوله های قهوه ای به زمین بپردازیم.

علاوه بر این Wise قابلیت جستجوی درخشان ترین کهکشان ها را نیز دارا می باشد.برخی از این کهکشان ها چنان دورند که 11.5 میلیارد سال نوری طول کشیده تا نور شان به زمین برسد.کهکشان های دور و یا کهکشان هایی که در آغاز پیدایش کیهان شکل گرفته اند، بسیار درخشان تر از راه شیری هستند.اما به عقیده دانشمندان ذرات غباری که این کهکشان ها را فرا گرفته اند مانع از تابش نور فرابنفش و یا مرئی می شود.با این وجود کهکشان های مذکور به یاری وجود همان ذرات در طیف فرو رخ بسیار درخشانند،اما از آنجا که تعدادشان اندک است ، پروسه یافتن آنها نیز مشکل خواهد بود.در این بین بار دیگر تلسکوپ Wise برتری خود را نسبت به سایر ابزار های اپتیکی در جستجوی دقیق آسمان برای یافتن این گونه از کهکشان ها نشان خواهد داد.



دکتر آیزن هارد در پایان خاطر نشان کرد : جستجوی چنین کهکشان های وقتی نمی دانید کجا را باید بگردید،بسیار مشکل است.به همین منظور ما ناچاریم تمام آسمان را بررسی نماییم.

ابزار های آشکار ساز این ماهواره پانصد برابر از نمونه نقشه بردار قبلی به نام "ماهواره ستاره شناسی فرو سرخ "(پروژه مشترک ناسا و اروپا) که در سال 1983 به مدار زمین پرتاب شد، حساس تر اند.

هم اکنون آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا مدیریت پروژه ماهواره " کاوشگر نقشه بردار فرو سرخ میدان دید باز " را برعهده دارد و ابزار فرو سرخ و مدار گرد این ماهواره نیز به ترتیب توسط آزمایشگاه دینامیک فضایی و موسسه هوا فضا و فناوری بال طراحی و ساخته خواهد شد.پس از تکمیل پروژه هدایت ماموریت بر عهده آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا خواهد بود.از دیگر موسساتی که در اجرای این ماموریت نقش دارند می توان به مرکز پرواز های فضایی گادارد ناسا ،مر کز آنالیز و پردازش تصاویر فرو سرخ در موسسه فناوری کالیفرنیا ، آزمایشگاه علوم فضایی برکلی و مرکز آموزش علوم دانشگاه کالیفرنیا اشاره کرد.



برای دستیابی به اطلاعات بیشتر پیرامون ماهواره Wise به آدرس های زیر مراجعه نمایید





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




parssky.com

[Mohammad Hosseyn]

سلام
واقعا لطف می کنین اینقدر جوابمو می دین من شرمنده شدم
با سلام .
ببين دوست من ، من كه خيلي گشتم اما هنوز پيدا نكردم برات بزارم . اگه پيدا كردم چشم .
اينجا گاهي اوقات خيلي بايد انتظار بكشي .
با تشكر

[مرتضی nvcd]

با سلام خدمت دوستان عزيز

مطالب مفيد زيادي در اين تاپيك وجو ددارد و به نظر من بايد سعي شود هر موضوع در فيلد خاص خود نوشته شود

من به دليل تازه اشنا شدن با انجمن نمی دانم چطوری به مدیران اطلاع دهم لطفا شما که با تجربه ترید زحمت بکشید این کار را بکنید

مثلا اگر کسی امد و موضوع خاصی در مورد سیارات می خواست بداند کجا برود و مثل من که الان چند باری مطالب را از بالا به پایین گشتم و اخر از موضوع خود گذشتم نشود

[Renjer Babi]

با عرض سلام خدمت مرتضی nvcd عزیز
ممنون از توجهی که داری.
دوست عزیز دقت کن که ما اگر بخواهیم درباره هر موضوعی مثلا ستاره ها سیارات کهکشان ها یک تاپیک بزنیم این انجمن خیلی شلوغ خواهد شد.به همین دلیل این کار امکان پذیر نیست.البته باید به مدیر محترم این انجمن یعنی دیانلای عزیز بگی.

ولی شما بهتره اول یه سری به تاپیک فهرست کامل مقالات فیزیک و نجوم بزنی .تو این تاپیک تمام زیر مجموع ها اومده هرچند وقت یه بار هم آپدیت میشه .من در اولین فرصت این تاپیک رو آپدیت خواهم کرد.

قربانت
بابک

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[soleares]

دانشمندان ناسا با کمک ماهواره ژاپنی «سوزاکو» مشاهدات شگفت‌انگیز و جدیدی از سیاه‌چاله‌ها انجام داده‌اند؛ جزييات عجیبی از فضا-زمان منحنی‌وار كه قبلا با این دقت مشاهده نشده بود.
به نوشته سايت پارس اسكاي، اين دانشمندان سرعت چرخش سیاه‌چاله‌ها را اندازه‌گیری كردند و همين‌طور زاویه ریزش مواد به داخل آن را اندازه گرفتند.

این مشاهدات بر پایه عكس‌العمل نور هنگام نزديكي به يك سیاه چاله و رسيدن به مرزي که به آن «مرز آهنیK» گفته می‌شود انجام شده.

وجود این نوار مرزی قبلاً مورد تردید بود چون شواهد کافی برايش وجود نداشت. اما حالا با قاطعیت ثابت شده كه اين نوار مرزي وجود دارد و به‌عنوان یک معیار قابل قبول از جاذبه خردکننده سیاه‌چاله‌ها مورد قبول قرار گرفته‌است.

ماهواره سوزاکو آشكارساز اشعه‌ایکس و طيف‌نگار اشعه‌ایکس دارد. این دو دستگاه با هم مي‌توانند طيف گسترده‌ای از انرژی‌های اشعه ایکس به‌خصوص در سطوح انرژي بالا را شناسایی کنند.

براي شروع اين مشاهدات، سیاه‌چاله‌هایی با جرم‌های فوق‌العاده زیاد در اولویت گرفته‌اند.

این گونه سیاه‌چاله‌ها در مرکز اغلب کهکشان‌ها وجود دارند و جرمشان میلیون‌ها تا ميلياردها برابر خورشید است و اندازه‌شان به وسعت کل منظومه شمسی ماست.

سیگنال‌های طیفی سیاه‌چاله‌هایی که «سوزاکو» آنها را ردیابی کرده ‌است پیش از این هم توسط ماهواره اروپایی «نیوتون» دیده شده بود، اما سوزاکو حساسیت بسیار بالاتری نسبت به انواع پيشين خود دارد.

مجموعه‌ای از مشاهدات صورت گرفته با سوزاکو نشان می‌دهد که مرز آهنی‌K در تمامی کهکشان‌ها وجود دارد و سیگنال‌های دریافتی از آن ناشی از وجود جاذبه شدید در جوار اين مرز است.

به همين علت هدف بلندمدت اکتشافات فضایی ناسا بر مبنای کشف و شناسايي مرز آهنی‌K برای يافتن تصویری مشخص از یک سیاه‌چاله قرار گرفته است.

***

به تازگي ناسا با همكاري جمعي از دانشمندان ایتالیایی با استفاده از داده‌هاي ارسالي فضاپیمای «سويفت» برای اولین بار توانستند نوع موادی که از سیاه‌چاله‌ها به خارج از آن پرتاب می‌شوند را مشخص کنند.

مواد موجود در اين فوران‌هاي سياه‌چاله‌اي عموما در كوازارها و سایر اجرام سماوی نيز دیده می‌شوند این مواد اغلب با سرعت نزديك به نور به خارج پرتاب می‌شوند. این تیم تحقیقاتی موفق به گشودن معمايي شده که پیشینه آن به دهه هفتاد ميلادي برمی‌گردد.

فوران‌های مواد سیاه‌چاله‌ای عموما مرزهای کهکشان‌ها را برای صدها هزار سال نوری درمی‌نوردد.

آنها از منابع اولیه توزیع مواد و انرژی در جهان و همچنين کلید فهم و درک چگونگي شکل‌گیری کهکشان‌ها و بسیاری معماهای گشوده نشده، همچون منشأ انرژی در جهان‌اند.

فوران‌های سیاه‌چاله‌ای یکی از بزرگ‌ترین پارادوکس‌های موجود در اخترشناسی هستند چراكه از يك سو هيچ چيزي در جهان ‌نمي‌تواند ازجاذبه فوق‌العاده شديد سياه‌چاله‌ها بگريزد و از سوي ديگر مواد سياه‌چاله‌اي با سرعت نور به فضای لایتناهی پرتاب می‌شوند.

ما هنوز نمی‌دانیم این فوران‌ها چگونه شکل می‌گیرند و تنها چیزی که تا حال به قطعیت دریافته‌ایم این است که از چه موادی تشکیل شده‌اند.

مبحث سیاه‌چاله‌ها برای چندين دهه است که به بحث داغ روز محافل علمی تبدیل شده‌است.

دانشمندان اكنون همگی بر این ايده اتفاق نظر دارند که مواد فورانی یا باید از الکترون و پوزیترون تشکیل شده باشند و یا از الکترون و پروتون.

البته اطلاعات حاصله از فضاپیمای سویفت شواهدی دال بر وجود پروتون در این مواد را دارد.

اغلب کوازارها نیر فوران‌هایی دارند. این تیم تحقیقاتی نوعی کوازار را با نام بلازار مورد بررسی قرار دادند. بلازارها کوازارهایی هستند که جهت فواران‌های‌شان همیشه رو به سمت ما است انگار که در مقابل یک لوله تفنگ قرارگرفته باشیم.

این تیم دو بلازار را مورد مطالعه قرار دادند 0212+735 و PKS 0537-286 که در فاصله ده ميليارد سال نوری از ما قرار دارند.

تا پیش از اين، تلسکوپ‌ها قدرت دیدن جزيیات فوران‌های سیاه‌چاله‌ای را كه در طول موج‌های بین طول موج امواج اشعه ایکس و طول موج امواج اشعه گاما و با انرژی معادل ده کیلو الکترون ولت (keV) و حتي بيشتر به فضا پرتاب مي‌شوند را نداشتند.

این تیم در مسیر تحقیقات خود به فوتون‌هایی برخورد کرده‌است که پس از رسیدن به حداکثر10 keV دچار افت انرژی می‌شوند. این همان فوتون‌های اشعه ایکس است که تا 10 keV به اوج انرژی خود می‌رسند و سپس افت می‌کنند.

این کشف وجود زوج‌های الکترون پوزیترون را رد می‌کند. این تجزیه و تحلیل در چندین مرحله انجام شد. اطلاعات «سویفت» بر این اساس بود که سرعت پاشندگی مواد سیاه چاله‌ای 9/99درصد سرعت نور است.

باتوجه به این مسئله دانشمندان توانستند در وهله اول کل انرژيِ جنبشی این مواد را محاسبه کنند و در قدم بعدی با مقایسه بین میزان این انرژی جنبشی با میزان انرژی فوتون‌هاي نور، توانستند جرم مواد پاشنده و در نهایت ترکبیات آن را به‌دست آورند.

میزان جرم محاسبه شده تقریباً به اندازه جرم سیاره مشتری است به این صورت که مرکز سیاه چاله همانند یک مسلسل جرمی معادل مشتری را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به خارج از کهکشان پرتاب می‌کند و انرژی فوق‌العاده زیادی را در جهان تولید می‌کند.

این یافته یک سر آغاز مهم برای دانستن این نکته است که مواد چگونه شکل گرفته‌اند و هدفی برای فعاليت‌هاي آتي ناسا با استفاده از تلسکوپ فضاییGLA و ماهواره ژاپني سوزاکو خواهد بود.

[Renjer Babi]

بهانه جدید جرج بوش : دشمنان آمریکا حق ندارند از فضا استفاده کنند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



جرج بوش رئيس جمهوري آمريكا دستوري را امضا كرده است كه بر اساس آن اين كشور به دشمنان اجازه نخواهد داد براي آنچه اهداف خصمانه مي‌نامد، از فضا استفاده كنند. اين اقدامات كه در واقع اولين بازبيني در سياست‌هاي فضايي آمريكا در 10 سال گذشته بوده است در دستوري كه بوش يك ماه پيش آن را امضا كرده بود، اعلام شد. اين دستور در ابتدا محرمانه اعلام شد اما بعدها بخش‌هايي از آن در پايگاه اينترنتي دفتر سياست علوم و فن‌آوري آمريكا منتشر شد. در اين سياست جديد آمده است: " آزادي اقدام در فضا به اندازه قدرت هوايي و دريايي براي آمريكا مهم است. اين كشور براي افزايش دانش، اكتشاف، رفاه اقتصادي و گسترش امنيت ملي به توانايي‌هاي منسجمي در زمينه فضايي احتياج دارد. اين سياست همچنين معتقد است هرگونه سيستم فضايي آمريكايي بايد بدون مداخله ديگران امكان اجرايي شدن بيابد و دولت اين كشور نيز هرگونه مداخله در اين مسئله را نقض حقوق مسلم خود مي‌داند. بر اساس اين گزارش " آمريكا توانايي فضايي از جمله بخش‌هاي مستقر در فضا و خطوط پشتيباني را بخشي حياتي از منافع ملي خود مي‌داند. " این پیشنهاد در سندی تحت عنوان " سیاست ملی در زمینه فضا " آمده است. در این سند همچنین رد هر گونه توافقنامه بین المللی در آینده در زمینه کنترل تسلیحاتی که حضور آمریکا را در فضا محدود کنند سخن به میان آمده است. روزنامه واشنگتن پست به نقل از رییس جمهور آریکا می نویسد: " آزادی عمل در فضا برای آمریکا مانند توانمندی ما در هوا و دریایی اهمیت دارد ". در اين سياست جديد آمده است: آمريكا حقوق، توانايي‌ها و آزادي اقدام در فضا را براي خود محفوظ دانسته، ديگران را از مختل كردن اين حقوق و يا ايجاد توانايي‌هايي با اين هدف منصرف كرده و يا بازخواهد داشت، اقدامات ضروري براي دفاع از توانايي‌هاي فضايي را انجام داده، در مقابل مداخله واكنش نشان خواهد داد، و در صورت ضرورت از استفاده كشورهاي رقيب از توانايي‌هاي فضايي در تضاد با منافع آمريكا جلوگيري خواهد كرد. به گفته كاخ سفيد در اين سياست اشاره‌اي به توليد يا گسترش تسليحات در فضا نشده است. فردريك جونز، سخنگوي شوراي امنيت ملي آمريكا نيز درباره اين سياست جديد مي‌گويد: «آمريكا حق دفاع از خود و دفاع از منافع و دارايي‌هاي خود را محفوظ مي‌داند!!! » به گفته وي تهديدها و چالش‌هاي پيش روي آمريكا در 10 سال گذشته، يعني آخرين زمان اصلاح سياست فضايي اين كشور تغيير كرده است. با اتخاذ این تصمیمات نه تنها بسیاری از کشورها آن را به مسخرگی گرفتند بلکه مجامع بین المللی اعلام داشتند که جرج بوش می خواهد فضا را مانند زمین نا امن سازد.

[Renjer Babi]

امكان رويت هلال ماه شوال در شامگاه دوشنبه 1 آبان در جنوب و مركزايران قابل توجه است.


مقارنه ماه و خورشيد در ساعت 8:45 روز 30 مهر ماه اتفاق مي افتد. در شامگاه آن روز هلال ماه شوال فقط در بخشي از آمريكاي جنوبي(كشورهاي شيلي ، آرژانتين ، اروگوئه و پاراگوئه) با ابزار قابل رويت خواهد بود. در شامگاه آن روز هلال در آسيا ، اروپا و آفريقا و آمريكاي شمالي غير قابل رويت است. در شامگاه دوشنبه 1 آبان هلال ماه ايالات متحده آمريكا ،جنوب كانادا ، قاره آفريقا، بخشي از آسيا(خاورميانه ، عربستان، كشورهاي حاشيه حليج فارس ، پاكستان ، هند و آسياي جنوب شرقي ) قابل رويت خواهد بود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نقشه رويت پذيري هلال شوال در شامگاه 30 مهر (مطابق معيار يااوپ)


وضعيت هلال شوال در ايران

مطابق پيش بيني برخي از معيارهاي رويت پذيري همچون معيار يالوپ و رصدخانه آفريقاي جنوبي هلال ماه شوال در شامگاه اول آبان 1385 در جنوب ايران با چشم مسلح قابل رويت مي باشد ولي در شهرهاي مركزي و شمالي قابل رويت نخواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نقشه رويت پذيري هلال شوال در شامگاه 1 آبان (مطابق معيار يالوپ)



اما در چند سال گذشته بارها شاهد آن بوديم كه در بخش هايي كه معيارهاي رويت پذيري اعلام رويت ناپذيري كرده اند، هلال ماه با ابزار رويت شده اند. پس به سراغ هلال هاي بحراني رويت شده مي رويم.

مقايسه مشخصه هاي نجومي هلال ماه شوال در شامگاه 1 آبان با هلال رويت شده ذيقعده 1426 در اصفهان نشان مي دهد كه امكان رويت اين هلال با ابزارهاي متوسط در مركز ايران وجود دارد. اما براي رويت هلال ماه شوال در مناطق شمالي تر احتياج به ابزارهاي بزرگتر و دقيق تر است. مقايسه مشخصه هاي نجومي هلال شوال و رمضان نشان مي دهد كه وضعيت رويت پذيري هلال شوال به مراتب بهتر از هلال رمضان است. به عنوان مثال جدايي زاويه اي هلال شوال در تهران حدود 8/14 درجه است در حالي اين كميت در هلال رمضان 2/11 درجه بود. حتي مدت مكث اين هلال نيز بيش از هلال رمضان 1427 است.البته وجودگرد و غبار سراسري در عدم رويت هلال رمضان امسال تاثير قابل توجهي داشته است بنابراين در صورت وجود شرايط مناسب جوي امكان رويت هلال ماه شوال در شامگاه دوشنبه اول آبان 1385 بالا خواهد بود. لازم به ياد آوري است كه عيد سعيد فطر با استهلال گسترده گروههاي تخصصي در سراسر كشور و اعلام نظر شرعي توسط دفتر مقام معظم رهبري تعيين خواهد شد.

عيد سعيد فطر 1427 در ديگر كشورها

از آنجاييكه كشور عربستان به اشتباه ماه رمضان را در اول مهر شروع كرده است بنابراين اگر ماه رمضان 30 روزه باشد ، ماه مبارك رمضان در شامگاه 30 مهر 1385 به پايان خواهد رسيد و در اين كشور روز 1 آبان عيد سعيد فطر خواهد بود. به طبع آن برخي از كشورهاي اسلامي اين روز را اول ماه شوال اعلام خواهند كرد. بنابراين مسلما" كشورهاي حاشيه خليج فارس زودتر از ايران عيد فطر را جشن خواهند گرفت.

امير حسن زاده

كارشناس ارشد مركز تقويم موسسه ژئوفيزيك دانشگاه تهران

[Renjer Babi]

جستجوی سیارات فرا خورشیدی


دانشمندان قصد دارند در دهه آتی با استفاده از SIM (ماموریت تداخل سنجی فضایی ) به جستجوی و بررسی سیارات فرا خورشیدی بویژه سیارات زمین مانند بپردازند. سیاراتی که دارا ویژگی هایی مشابه ای مانند جرم و مدار گردش، با زمین باشند .به بیان دیگر نباید فاصله این سیارات با ستاره مادر بسیار زیاد و یا کم باشد.به عقیده دانشمندان در سطح و اتمسفر سیاراتی که دارای چنین ویژگی هایی هستند(جرم و...)به احتمال زیاد آب مایع نیز وجود دارد و در نتیجه می توانند پذیرای حیات باشند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به عقیده متخصصین این پروژه در بررسی هایی که پیرامون صد و بیست ستاره منتخب (ستارگانی که احتمال وجود سیارات فرا خورشیدی در اطرافشان زیاد است) به عمل خواهد آمد،ماموریت SIM قابلیت جستجوی این اجرام را خواهد داشت:



- سیارات کوچک تر از زمین در اطراف شش ستاره



- سیاراتی با دو برابر جرم زمین در اطراف سی ستاره



- سیاراتی با سه برابر جرم زمین در اطراف تمامی صد و بیست ستاره



این در حالی است که شمار ستارگانی که سیارات فرا خورشیدی با ابعادی برابر نپتون در اطراف شان وجود دارند، به بیش از دو هزار عدد نیز می رسد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تمامی سیاراتی که در این ماموریت کشف خواهند شد به عنوان هدف ماموریت بعدی تحت عنوان جستجوگر سیارات زمین مانند محسوب می گردند؛ این ماموریت به جستجوی دقیق و مستقیم سیارات قابل سکونت و همچنین بررسی آثار حیاتی آنان اختصاص خواهد داشت.



در فهرست ستارگانی که SIM به جستجوی آنها برای یافتن سیارات فرا خورشیدی خواهد پرداخت،شش نام آشنا به چشم می خورد که همه ما کمابیش این ستارگان را در آسمان شب دیده ایم.



- شباهنگ ( شعرای یمانی) در صورت فلکی کلب اکبر درخشان ترین ستاره آسمان شب.



- نسر طایر در صورت فلکی عقاب ، از مجموعه مثلث تابستانی



- آلفا قنطورس از نزدیک ترین ستارگان به خورشید


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی خیالی از SIM



گزارشی از این تحقیقات در مجله انجمن نجوم پاسیفیک توسط جوزف کاتنزاریت،مایکل شائو،استفن آنوین آنجل تنر و جفری یو (از آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا) در سپتامبر سال جاری به چاپ رسیده است.



برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت SIM به آدرس زیر مراجعه نمایید




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

شرکت تولید کننده مواد لبنی هیماواری اقدام به عرضه ماست های فضائی دربازار کرد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


شرکت توليدکننده مواد لبني " هيماواري " در ژاپن ماست فضايي را که از دو نوع باکتري اسيد لاکتيک ساخته شده، به بازار عرضه کرد.اين ماست در بهار سال گذشته به مدت 10 روز در موشک فضايي «سايوز» روسيه باقي مانده بود. اين ماست به «ماستي که به فضا سفر کرده» معروف شده است. شرکت «هيماواري» با شرکت سيستم‌هاي فضايي انساني ژاپن (JAMSS) جهت سازمان‌دهي سفرهاي فضايي براي آزمايش روي باکتري‌ها همکاري دارد. اين محموله فضايي متشکل از باکتري اسيد لاکتيک موجود در ماست‌هاي معمولي و باکتري «لاکتوباسيلوس پاراکاسي» است که از ترشي‌هاي به جا مانده از مشروبات الکلي به دست آمده است. در تحقيقي که توسط اين شرکت لبني و دانشگاه «هوکايدو» انجام شد، باکتري " لاکتوباسيلوس پاراکاسي " براي افزايش سطح ايمني بدن در برابر بيماري ها آزمايش شد. براي ساخت اين ماست فضايي دو نوع باکتري مذکور با نوع سومي از باکتري‌ها ترکيب شد. به نظر مي‌رسيد تشعشعات کيهاني بر اين باکتري‌ها تاثير گذار باشد. به گفته «بونجيرو يوشيزاوا» رئيس شرکت لبنيات سازي «هيماواري دايري»، باکتري اسيد لاکتيک خوشمزه است. ممکن است سفر فضايي روي طعم اين ماست تاثير گذاشته باشد و خاصيت تقويت سيستم ايمني بدن را افزايش داده باشد. اين نمونه پس از 10 روز نگهداري در محيط ناملايم موشک فضايي به کارخانه براي انجام آزمايشات بيشتر انتقال يافت و در حدود نيمي از باکتري ها به دليل قرار گرفتن در اين محيط از بين رفتند. باکتري‌هاي مقاوم و قوي به اين ماست فضايي مزه بهتري نسبت به ماست‌هاي معمولي که از باکتري‌هاي زميني ساخته مي‌شوند، مي‌دهند. شرکت توليد کننده مواد لبني «هيماواري» ژاپن يک صندلي را براي پرواز به فضا از پايگاه فضايي «بايکونور» قزاقستان در بهار سال آينده در موشک «سايوز» رزرو کرده است.

[Renjer Babi]

اخترشناسان به تازگی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری NTT توانستند از کم نور ترین کوتوله قهوه ای به طور مستقیم تصویر برداری کنند.به عقیده دانشمندان پس از این کشف ما با نسل جدیدی از سیستم های ستاره ای روبرو هستیم که علاوه بر سیارات اجرام ستاره ای را نیز در بر می گیرند.


HD 3651B با جرمی در حدود بیست تا شصت برابر سیاره مشتری، کم سو ترین همدم ستاره HD 3651 در فراسوی خورشید می باشد.فاصله این کوتوله قهوه ای تا ستاره مادر، شانزده بار از فاصله سیاره نپتون تا خورشید بیشتر است. کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که برای سوزاندن هیدروژن جرم کافی ندارند.همچنین به علت فقدان گرمای کافی ،در مرکز آنها هم جوشی هسته ای هم صورت نمی گیرد. دمای سطحی یک کوتوله با گذشت زمان کاهش می یابد و به دمای سیاره نزدیک می شود. در نهایت درخشندگی بسیار اندک آشکار سازی آنها بسیار دشوار می کند.

ستاره HD 3651 با جرمی برابر خورشید در فاصله ی 36 سال نوری از ما در صورت فلکی حوت(ماهی) قرار دارد.تا مدت ها تصور می شد که این ستاره تنها میزبان سیاره ای فراخورشیدی می باشد؛ این سیاره نیز با جرمی کم تر از جرم زحل و فاصله ای کم تر از فاصله عطارد تا خورشید هر 62 روز یک بار به دور ستاره مادر در گردش است.

مار کوس موگرائر که مسئولیت هدایت این تحقیقات را بر عهده داشته می گوید: کشف جدید از اهمیت زیادی برخورداری است و می توان از ان نتیجه گرفت که سیارات و کوتوله های قهوه ای توانایی شکل گیری پیرامون یک ستاره مادر را دارا می باشند.
موگرائر به همراه تیم تحقیقاتی خود برای نخستین بار در سال 2003 میلادی با استفاده از تلسکوپ فرو سرخ 3.8 متری یوکیرت در ایالت هاوایی نقطه نورانی مبهمی در اطراف ستارهHD 3651 کشف کردند.سرانجام پس از 3 سال تحقیق و رصد های شبانه روزی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متریNTT واقع در لاسی لا، آنها به این نتیجه رسیدند که نقطه نورانی ،ستاره ای در پس زمینه نبوده، بلکه یک کوتوله قهوه ای است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ستاره HD 3651 HD 3651Bبه همراه کوتوله قهوه ای


کوتوله قهوه ایHD 3651B کم سو ترین همدم ستاره ای است که تا کنون به طور مستقیم کشف شده و علاوه بر این در ماموریت نقشه برداری از آسمان پالومار هم ثبت نشده است.به بیان دیگر به دلیل دمای پایین کوتوله قهوه ای که بین 500 تا 600 درجه سانتیگراد می باشد و همچنین جرم نسبتا اندک آن، سیصد هزار بار کم نور تر از خورشید بوده و در طیف فرو سرخ نیز قابل مشاهده نمی باشد. HD 3651B در دسته ستارگان کوتوله قهوه ای سردT ) ( جای می گیرد.

موگرائر می افزاید: با توجه به درخشندگی بسیار اندک کوتوله های قهوه ای سرد، جستجوی آنها در طیف فرو سرخ هم بسیار مشکل است به طوری که تا کنون تنها دو نوع از این گونه اجرام آن هم به طور غیر مستقیم کشف شده است.مطالعه کوتوله های قهوه ای نقش بسیار مهمی در افزایش دانش ما نسبت به اجزای تشکیل دهنده اتمسفر آنها دارا می باشد.

در حال حاضر بیش از 170 ستاره در فراسوی خورشید دارای همدم سیاره ای می باشند.در اطراف برخی از این ستارگان علاوه بر سیاره، اجرام ستاره ای نیز وجود دارند؛این بدان معنا است که سیارات نیز می توانند در محیط و شرایطی آشفته بوجود آیند.در حالیکه سیارات منظومه شمسی در محیطی نسبتا آرام و به دور ستاره ای واحد شکل گرفته اند.

سیاره همدم در مقایسه با کوتوله قهوه ای در فاصله ای نزدیک به دور ستاره مادر HD 3651 در گردش بوده ، به طوری که HD 3651B هزار و پانصد بار از این فاصله دور تر است.

[Renjer Babi]

داستان مشاهده هلال ماه آن هم در ماه مبارک رمضان به قسمتهای جذاب خود نزدیک میشود. دوشنبه ( امروز) گروه های زیادی در سراسر ایران افق مغرب را برای مشاهده این هلال باریک جستجو خواهند کرد.اما مشاهده در صورتی است که وضعیت هوا برای این کار مناسب باشد. نگاهی به نقشه های هوایی طی روزهای گذشته پیش بینی وضعیت هوای امروز را بسیار مشکل میکند.



با توجه به رابطه مستقیم مشاهده هلال ماه با وضعیت جوی , پیش بینی های دقیق برای وضعیت هوا بسیار حائز اهمیت خواهد بود. برای رویت هلال ماه معمولا گروه ها محل های رصدی که فاکتور های مناسبی برای رویت هلال های ماه داشته باشند را انتخاب میکنند و در انجا مستقر میشوند. اما انتخاب صحیح استقرار با توجه به وضعیت هوا و همینطور احتمال مشاهده ماه با توجه به فاکتور های مشاهده نیز مهم هستند. منبع بسیاری از منجمان ایرانی سایت های هستند که به رایگان اطلاعات هواشناسی را به صورت خام یا با انالیزهایی با دقت ها مختلف در اختیار قرار میدهند. میزان اعتماد با این اطلاعات نیز با توجه به تجربه استفاده از آنها است.


سایتهای [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و سایت ایرانی [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] از جمله سایت های مرجعی هستند که میتوان به اطلاعات آنها اعتماد کرد.

اما وضعیت تغییرات
طبق آخرین پیش بینی های انجام شده در اکثر سایت های هواشناسی هوای نیمه شرقی - شمال شرق - مرکز و شمال کشور امروز نیمه ابری و یا ابری همراه با بارندگی خواهد بود. اما مناطق جنوبی و جنوب غربی و بخشی از غرب و جنوب شرقی ایران وضعیت بهتری را دارند. با توجه به این که طبق فاکتور های رویت هلال ماه قسمت های جنوبی تر مرکز ایران یعنی جنوب و جنوب غربی و بخشی از غرب ایران شانس بیشتری برای رویت هلال ماه دارا هستند استقرار این گروه ها با توجه به وضعیت هوای این مناطق در بخش هایی که توده های ابری کمتری در آنها دیده میشود منطقی تر به نظر میرسد. هر چند تا چند ساعت قبل از غروب خورشید تغییرات بسیار زیادی در نحوه پراکندگی ابرها بوجود خواهد آمد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعیت ابرها در صبح روز دوشنبه 1 ابان ماه 1385 از سایت Weather.ir



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعیت ابرها در صبح روز دوشنبه 1 ابان ماه 1385 از سایت Weather.com

[Renjer Babi]

توکانا -47 از نگاه هابل


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



شاهکاری دیگر از تلسکوپ فضائی هابل. مدرسه ای پر از ستارگان گوناگون. از آبی گرفته تا قرمز. همه نوع را در آن می یابید. هابل با استفاده از دو ابزار قدرتمند خود یعنی دوربین میدان باز سیاره ای 2 و دوربین پیشرفته نقشه برداری توانست نمائی جالب از خوشه کروی توکانا- 47 تهیه کند. خوشه ای متراکم از ستارگان. فاصله ستاره ها در چنین خوشه های کروی از هم تقریبا 1 سال نوری است. در نظر داشته باشید که نزدیک ترین ستاره به خورشید یعنی آلفا قنطورس تنها 4.3 سال نوری( 215000 برابر فاصله زمین از خورشید ) از ما فاصله دارد. تراکمی که در مرکز خوشه میان اعضاء وجود دارد 10000 برابر مقدار فاصله ای است که ستاره های اطراف خورشید از یکدیگر دارند. در مرکز خوشه ما شاهد پر جرم ترین ستاره ها هستیم و در لبه ها هم ستاره های کم جرم سکونت گزیده اند. در این ماموریت دانشمندان با استفاده از تمام قدرت هابل توانستند حرکت ستاره های موجود در خوشه را شبیه سازی کنند. آنان تقریبا 7 سال خوشه را زیر نظر داشتند و در این مدت توانستند از 130000 ستاره موجود در آن عکسبرداری کنند. همچنین آنان توانستند با استفاده از روشهای جالبی حرکت خاص ستارگان موجود در این خوشه را محاسبه کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر از این روشها و همچنین شرح بیشتر در مورد این ماموریت می توانید به مجله اخترفیزیک ماه سپتامبر مراجعه کنید.



parssky.com

[Renjer Babi]

بر خلاف آنچه تا کنون تصور می رفته است ,عامل اصلی انقراض دایناسورها و هم عصرانشان شهاب سنگ معروف "چیکسولوب"* نمی باشد. به اعتقاد برخی فسیل شناسان اصابت شهاب سنگهای متعددبه زمین, آتشفشانهای مهیب و پرقدرت شبه قاره هند و نهایتا تغییرات آب و هوایی در پایان دوره" کریتاسیوس" همگی در نابودی دایناسورها نقش داشتند.



بیش از 65 میلیون سال پیش دراواخر دوره کریتاسیوس ,شهاب سنگ عظیم الجثه ای به قطر 10 کیلومتر به زمین اصابت کرد.در اثر این اصابت حفره ای عظیم در دل زمین ایجاد شد که با استفاده از ابزارهای زمین شناسی وجود آن در یک کیلومتری زیر سطح زمین کشف شد .مکان این اصابت یاکوتان در پنینسولا واقع در مکزیکو بود

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


هنگامی که چیکسولوب به زمین اصابت کرد شوک عظیمی ناشی از انتقال انرژی به زمین بوجود آورد با این اتفاق 5.0×1023 ژول انرژی تقریبا برابر با 100000 گیگا تن تی ان تی انرژی آزاد شد .این مساله یک سونامی عظیم در همه جهات به وجود آورد که به خصوص جزایر کارائیب را به شدت در هم نوردید همچنین موجب بروز زمستان هسته ای شد که زمین را بر ای سالها با ابر غلیظی پوشاند.

در اینجا بود که در دهه هفتاد میلادی نظریه انقراض دایناسورها توسط این شهاب سنگ از سوی فیزیکدانی به نام لوئیس آلوارز و پسرش والتر که یک زمین شناس بود مطرح شد .این نظریه به طورگسترده ای از سوی جوامع علمی با استقبال روبرو شد و مورد پذیرش قرار گرفت.بر اساس این نظریه ایریدیوم تا پیش از اصابت چیکسولوب در زمین وجود نداشته است و توسط این شهاب سنگ به زمین آورده شده است.

اما تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته است و با نمونه برداری از رسوبات اعماق دریا در محل اصابت چیکسولوب و نیز در تگزاس در طول رودخانه "برازوس" و از صخره های عظیم الجثه در شمال مکزیکو نشان می دهد که چیکسولوب به تنهایی نمی تواند عامل انقراض دایناسورها در کره زمین باشد چراکه اصابت این شهاب سنگ 300000 سال پیش از نابودی کامل حیات به زمین رخ داد که پس از آن بسیاری از گونه های جانداران دریایی سالهابه حیات خود ادامه می دادند.

بر اساس این تحقیقات حفره به جا مانده ازاین شهاب سنگ تنها یکی از هزاران آثار باقیمانده از انواع مشابه خود بر روی کره زمین است و شاید چیکسولوب کوچکترین و جز اولین سری از شهاب سنگهایی باشد که حیات برروی کره زمین را برای بیش از 50000از بین برد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در تمامی مکانهای بالا محققین میکرو فسیلهای موجود را مورد بررسی قرار دادند اما هیچ گونه تاثیرات زیست محیطی که منجر به پدیده انقراض شود رانیافتند .بعبارتی هیچگونه رابطه ای بین انقراض و اصابت چیکسولوب به زمین وجود ندارد.

در نهایت بزرگترین و آخرین ضربه نامشخص در 65.5 میلیون سال رخ داد و این فاجعه دو سوم از انواع گونه های گیاهی و جانوری را به ورطه نابودی و انقراض کشاند. در واقع آن ضربه بود که باعث شد تا فلز ایریدیوم به کره زمین آورده شود و اکنون در همه سنگها و صخره ها در همه جای دنیا دیده شود. این خود از نشانه های آن ضربه کاری است که منجر به نابودی عصر خزندگان گردید.

به این ترتیب با کشف حلقه ها ی گمشده داستان واقعی انقراض دایناسور ها این داستان را می توان این گونه ادامه داد و به پایان بردکه چیکسولوب علی رغم شدت و قدرت اصابت همراه با فعالیتهای آتشفشانی بلند مدت و شدید در شبه قاره هند که طغیانهای بازالتی به همراه داشت مقادیر بسیا رانبوهی از گازهای گلخانه ای را به اتمسفر زمین متصاعد کرد در طی یک دوره بیش از یک میلیون سال با تغییرات جوی گونه های جانوری را به پرتگاه نیستی سوق داد و در نهایت با سقوط دومین شهاب سنگ عظیم الجثه همه چیز به پایان رسید.

اما این داستان با یک سوال به پایان می رسد و آن این است که رد پای آخرین شهاب سنگ عظیم الجثه را در کدام نقطه این کره خاکی باید جستجو کرد؟


* چیکسولوب در فرهنگ لغت مایا به معنای "رد پای شیطان" است که نام شهاب سنگ مربوطه نیز از آن اقتباس شده است.




parssky.com

[Renjer Babi]

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر مربوط به دو میکرو ارگانیسم تازه کشف شده








از هنگامی که انسان شروع به مطالعه و کاوش پیرامون جهان اطراف خود کرده است سوالهای بسیاری ذهن او را به خود مشغول کرده است. هرچه بیشتر درک می کند در می یابد که کمتر می داند. یکی از سوال های بنیادین این موجود دو پا همواره بر این بوده است که آیا به غیر از کره خاکی خودمان حیات در جای دیگری از این جهان پهناور وجود دارد ؟ نزدیکتر بیائیم...در منظومه شمسی خودمان چطور ؟ آیا موجودات زنده ای که تا به حال آنها را شناخته ایم می توانند در شرایط محیطی سیاره ای مانند مریخ رشد کنند ؟ اگر چندی پیش این سوال را از سیاره شناسان می پرسیدید جوابتان منفی بود ولی حالا با یافته ای که جدیدا به دست آمد می توان گفت که این امر امکان پذیر است. در مطالعات آزمايشگاهي كه اخیرا انجام شد و حدود دو سال به طول انجامید، محققان در یافتند كه برخي از ميكروارگانيسم‌ها وجود دارند كه با برخورداري از قابليتي همچون تطابق خود با محيط هاي بسيار سرد، نه تنها در محيط هاي نامطلوب به حيات خود ادامه مي‌دهند، بلكه حتي در دمای 30 درجه فارنهايت هم می توانند تكثير شوند. اين ميكروب‌ها هم چنين از مكانيسم دفاعي جالبی برخوردارند كه از آنها در برابر دماي بسيار سرد محافظت مي‌كنند. این نوع از موجودات زنده می توانند در شرایط سیاره مریخ نظیر فشار و آب بسیار کم دوام بیاورند و حتی رشد کنند. این دو نوع میکرو ارگانیسم تازه کشف شده که با نامهای " هالوفیل " و " متانوژن " شناخته می شوند هر کدام شرایط رشد مخصوص به خود را دارند. هالوفیل ها در دمای 30 درجه فارنهایت هم قابلیت رشد کردن دارند و حتی می توانند در زیر سطح مریخ با وجود آب شور زندگی کنند. متانوژن ها در دمای 28 درجه فارنهایت نیز زندگی می کنند و خصوصیت بارزشان تکثیر شدن در محیط بدون اکسیژن است.این نوع می تواند متان نیز تولید کند. دانشمندان پس از بررسی انواع زیادی از میکروارگانیسم ها در شرایط سخت آزمایشگاهی توانستند این دو نوع موجود تک سلولی را بیابند که هر دو از انواع آزمایش ها سر بلند بیرون آمده بودند. با مطالعات بیشتری که انجام شد محققان دریافتند که این دو نوع میکروب نه تنها می توانند بر روی مریخ زندگی کنند بلکه قابلیت رشد در سایر سیارات مریخ مانند را نیز دارند. در کهکشان راه شیری اغلب ستاره ها از خورشید ما سردتر هستند و به طبع نواحی اطرافشان دارای دمای کم است. بنابراین سیاراتی که در این منظومه ها شکل می گیرند دنیاهائی سرد و خاموش هستند. با کشف این دو نوع میکروب دانشمندان امیدوارند که بتوانند میکروارگانیسم های دیگری را با خصوصیات متفاوت در این نوع سیارات بیابند. تا به حال اخترشناسان توانسته اند 200 ستاره خورشید مانند را که احتمال حیات در سیاره های اطراف آنها بیشتر از سایر سیاره ها است کشف کنند.


parssky.com

[Renjer Babi]

يك تحقيق جديد نشان مي دهد كه يك ستارك نزديك به زمين از دو قسمت ناهمگون تشكيل شده و مانند يك زمين و يك ماه مينياتوري در حال رقص به دور يكديگر هستند.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصويربرداري راداري نشان مي دهد كه قسمت بزرگتر كه آلفا ناميده مي شود حدود 1.5 كيلومتر پهنا دارد و اساسا توده شناوري از خرده سنگها است كه توسط جاذبه به هم نگه داشته شده اند. حدود 50 درصد از آلفا فضاي خالي مي باشد.قسمت كوچكتر بتا ناميده مي شود كه اندازه آن حدود يك ربع آلفا است و مانند بادام زميني كشيده است. بتا هر 17 ساعت و از فاصله حدود 2.5 كيلومتري يك بار به دور آلفا مي چرخد.

دانيل شيررز كه عضو گروه مطالعاتي از دانشگاه ميشيگان است مي گويد" اين دو بخش آنقدر به يكديگر نزديك هستند كه زمانيكه يكي از آنها مي چرخد (چرخش آن) باعث حركت ديگري مي شود. "جزئيات اين يافته ها كه در شماره ماه اكتبر 2006 مجله Science منتشر شدند نشان مي دهند كه آلفا با سرعت نزديك به خرد شدن مي چرخد. آلفا هر سه ساعت يك چرخ كامل مي زند. پژوهشگران مي گويند اگر اين قسمت با سرعت بيشتري مي چرخيد ، مواد از بخش استوائي آن به درون فضا پرتاب مي شدند.

دانشمندان بر اين باورند كه اين دو قسمت در گذشته متعلق به يك ستارك بزرگتر بودند كه طي يك گذر كه به شكل خطرناكي نزديك به زمين بود از هم جدا شدند. احتمال ديگري نيز وجود دارد: تابش خورشيد بر روي ستارك اصلي باعث شد كه اين ستارك (اصلي) آنقدر سريع بگردد كه باعث شكسته شدن آن شد. به دليل شكل ظاهري ناهمگون ، گاهي ستاركها مي توانند مانند بادبانهاي خورشيدي عمل كنند و نور خورشيد را به دام بياندازند همانطور كه قايقهاي بادي باد را گرفتار مي كنند. ستارك KW4 بعنوان يك ستارك بالقوه خطرناك طبقه بندي مي شود زيرا در مقايسه با ستاركهاي ديگر ، عبور آن نسبتا به زمين نزديك است. با اين حال ، شيررز مي گويد آخرين مشاهدات نشان مي دهند كه امكان برخورد اين ستارك به زمين طي 1.000 سال آينده وجود ندارد.

[Renjer Babi]

اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.


بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.

دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.

از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.

بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.



او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.

در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.



به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.

اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.

نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.



نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید

[Renjer Babi]

مایکل گریفین امروز در نشست خبری رسانه های جهان سرنوشت هابل را مشخص می کند


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اینک زمان آن رسیده است. ابزار تک چشمی بشریت با شانزده سال کسب افتخار برای زمینیان اینک به انتظار نشسته است تا ببیند که مسئولان ناسا درباره سرنوشت اش چه تصمیمی می گیرند. ابزار فرسوده هابل کم کم به پایان عمر خود نزدیک می شوند و زمان آن رسیده که ناسا تصمیم قطعی را برای تعمیر این تلسکوپ فضائی بگیرد. مایکل گریفین( رئیس سازمان فضائی ناسا ) اعلام کرده که سه شنبه 9 آبان ماه در نشست خبری با حضور خبرنگاران سراسر جهان تصمیمی را که درباره هابل گرفته است بیان می کند. این در حالی است که پس از حادثه دلخراش شاتل فضائی کلمبیا و کشته شدن هفت نفر از فضانوردان شان اوکیف( رئیس اسبق ناسا ) ماموریت تعمیر هابل را که در آن زمان پس از سفر کلمبیا برنامه ریزی شده بود لغو کرد. در پی تصمیمات او بسیاری از علاقمندان هابل اعتراضات خود را اعلام کردند و خواستار برنامه ریزی سفر تعمیر دوباره هابل شدند. هنوز معلوم نیست که آیا نظر مایکل گریفین مانند نظر شان اوکیف است یا خیر. همه چیز فردا مشخص می شود. هم اکنون تعدادی از ابزار هابل در حال از کار افتادن هستند. تا سال 2008 باطری های شانزده ساله هابل از کار می افتند و چند ابزار دیگر هم توانائی های خود را از دست می دهند. با پیش بینی های انجام شده اگر سفر تعمیر هابل قطعی شود شاتل حامل فضانوردان در اوائل سال 2008 به این کار می پردازد. در صورت بروز هر گونه مشکل برای فضانوردان در تعمیر هابل آنان می توانند بیش از یک ماه را در ایستگاه فضائی سپری کنند. با اجرا شدن ماموریت تعمیر هابل فضانوردان دو ژیروسکوپ جدید را برای هابل هدیه می برند و به تعویض باطری های شانزده ساله آن می پردازند.ژیروسکوپ ها ابزاری هستند که باعث برقراری تعادل هابل در مدارش می شوند و نمی گذارند که این تلسکوپ از مدار خود به دور زمین خارج شود. همچنین دوربین گسترده سیاره ای 3 به جای دوربین شماره 2 و سنسور های هدایتی جدید نیز از ابزارهائی هستند که فضانوردان آنها را برای هابل نصب می کنند. آن چیزی که معلوم است اینکه سرنوشت هابل به تصمیم فردای مایکل گریفین بستگی دارد.ناسا بايد شمارش معكوس پرتاب ماموريت امداد را پيش از پرتاب شاتل فضائی دیسکاوری که در آذرماه انجام خواهد شد آغاز كند. به‌علاوه،‌ فاصله كافي براي اعمال تغييرات طراحي سريع برای شاتل مورد نظر وجود ندارد. در نتيجه، ماموريت امدادي ممكن است با همان خطر مشكل ماموريت ترميم هابل روبرو شود. در صورت تعمیر هابل این تلسکوپ می تواند تا سال 2013 به کا خود ادامه دهد. در آن سال در طی ماموریتی موتورهای فضائی نوینی به آن متصل خواهند شد. با روشن شدن موتورها هابل به درون جو زمین کشیده می شود و در آن می سوزد. در آن زمان بر فراز اقیانوس آرام آتش بازی زیبائی که ناشی از سوختن هابل در جو است ایجاد می شود. این پایان سفر هابل است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.


بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.

دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.

از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.

بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.



او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.

در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.



به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.

اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.

نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.



نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید.

[Renjer Babi]

مدیر ناسا با تثبیت آخرین ماموریت به‌روزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اعلام کرد این ماموریت با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشت‌ماه سال 1387 انجام خواهد شد.

مایک گریفین، مدیر ناسا، در در کنفرانس بسیار مهم شب گذشته خود اعلام کرد یکی از پروازهای باقیمانده شاتل دیسکاوری به تعمیر و به‌روزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اختصاص خواهد یافت. به گفته وی، اهداف علمی بسیار والای این عملیات ارزش هزینه‌های گزاف و خطرهای احتمالی پیش‌روی سرنشینان دیسکاوری را خواهد داشت

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گریفین در مرکز پروازهای فضایی گدارد خطاب به مدیران و مهندسان ناسا گفت: تصمیم گرفته‌ایم پیش‌از آن‌که تلسکوپ فضایی هابل بازنشسته شود، پرواز دیگری را برای عملیات تعمیر و به‌روزرسانی آن اختصاص دهیم. در پی اعلام این خبر، سناتور باربارا میکولسکی، ارایه‌دهنده پیشنهاد عملیات نجات تلسکوپ فضایی هابل در سنای ایالات متحده و یکی از مهم‌ترین حامیان این رصدخانه فضایی، از جایگاه خود برخاست و با شادی از تصمیم مدیر ناسا تقدیر کرد.
لحظاتی بعد که خوشحالی حاضران فروکش کرد، گریفین ادامه داد: ما بررسی‌های دقیقی را در مورد شیوه‌ها‌ و کیفیت لازم برای موفق بودن عملیات تعمیر هابل انجام داده‌ایم و با توجه به سه ماموریت پیشین تعمیر این تلسکوپ فهمیدیم که می‌توان این ماموریت را ایمن و موثر انجام داد. این درست که تمام فعالیت‌های فضایی با خطر همراه است، اما میل به حفظ میراث بین‌المللی ارزشمندی چون تلسکوپ فضایی هابل سبب می‌شود تصمیم به برقراری این ماموریت نادرست نباشد.
سناتور میکولسکی لحظاتی بعد گفت: امروز عجب روزی است! من بسیار خوشحال و هیجان‌زده‌ام که دکتر گریفین اعلام کرد هابل تعمیر می‌شود... امروز روز بسیار بزرگی است برای علم، روزی بسیار بزرگ برای اکتشاف‌ها و الهام‌های علمی؛ چرا که تلسکوپ فضایی هابل برای بسیاری از مردم جهان چیزی فراتر از یک رصدخانه ارزشمند است.
پرستون بورچ، مدیر عملیات تلسکوپ فضایی هابل در مرکز فضایی گدارد نیز از اعلام این خبر بسیار خوشحال شد: احساس سربلندی می‌کنم، نمی‌توانم واژگان مناسبی را برای ابراز خوشحالی خود پیدا کنم... ما بسیار خوشحالیم.
چهارمین ماموریت بازبینی هابل که STS-125 نام‌گذاری شده، با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشت 1387 / می 2008 انجام خواهد شد. این ماموریت را اسکات آلتمن فرماندهی خواهد کرد، هدایت شاتل برعهده خلبان گرگ جانسون و هدایت بازوی مکانیکی برعهده مگان مک‌آرتور خواهد بود و جان گرانسفلد، مایک ماسیمینو، اندرو فیوستل و مایک گود در راه‌پیمایی‌های فضایی به تعمیر هابل خواهند پرداخت.
بسیاری از اعضای این پرواز در تعمیر هابل تجربه دارند. فرمانده آلتمن فرماندهی ماموریت موفقیت‌آمیز SM-3B را که در سال 2002 با نصب دوربین پیشرفته نقشه‌برداری، ACS به پایان رسید، برعهده داشت. جان گرانسفلد نیز سومین بار است که این رصدخانه فضایی را از نزدیک ملاقات می‌کند و مایک ماسیمینو نیز همراه با فرمانده آلتمن و گرانسفلد در ماموریت قبلی شرکت داشت.
فرمانده آلتمن نیز پس‌از اعلام این خبر نتوانست خوشحالی خود را از ملاقات دوباره با هابل پنهان کند و در گفتگو با خبرنگاران اعلام کرد: امروز واقعا برای دنیای علم و اکتشاف روز بزرگی است و من فکر می‌کنم برای ناسا هم روز بزرگی باشد، زیرا تصمیم گرفته است به سوی تلسکوپ فضایی هابل بازگردد، زندگی‌اش را طولانی‌تر کند، بینایی‌اش را تقویت بخشد و من فکر می‌کنم این فرصتی شگرف است که نصیب علم و شاید آیندگان شده تا برای سال‌های بیشتری بتوانند از دستاوردهای این تلسکوپ فضایی بهره‌مند شوند؛ برای من و دیگر اعضای گروه پرواز STS-125 بسیار هیجان‌انگیز است که وظیفه این کار به ما محول شده است.
در این ماموریت نسبتا سنگین، فضانوردان به دو گروه تقسیم می‌شوند و وظیفه دارند با نصب شش باتری جدید ، جایگزینی مجموعه شش ژیروسکوپ جدید ، جایگزینی دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) با دوربین تصویربرداری جدید WFC3 ، دوربین بسیار قدرتمندی که رقیب دوربین پیشرفته نقشه‌برداری خواهد بود؛ نصب یک طیف‌نگار بسیار پیشرفته فرابنفش و تعویض حسگرهای هدایت دقیق، تلسکوپ فضایی هابل را به ایده‌آل‌ترین شرایط ممکن برسانند. آنها هم‌چنین تلاش می‌کنند تا طیف‌نگار تصویربردار هابل را تعمیر کنند، آن‌هم عملیات بسیار پیچیده‌ای که نیازمند باز و بسته کردن 111 پیچ‌ومهره و جایگزین کردن یک مدار منبع برق است.
علاوه بر این‌ها، فضانوردان یک سیستم خنک‌کننده را روی هابل نصب می‌کنند تا دمای کار ابزارهای طیف‌نگار را کاهش دهند؛ پوشش عایق‌های حرارتی بدنه تلسکوپ را ترمیم می‌کنند و قطعه جدیدی روی بدنه نصب می‌کنند تا اگر زمانی عمر تلسکوپ به پایان رسید و دیگر نمی‌شد از آن استفاده کرد، موشک کوچکی به آن متصل شود و آن را در مدار سقوط به زمین قرار دهد.
اگر آخرین ماروریت هابل با موفقیت انجام شود، مهندسان یقین دارند که این تلسکوپ فضایی می‌تواند پنج‌سال بیشتر از آنی که وضعیت فعلی باتری‌ها و ژیروسکوپ‌های آن اجازه می‌دهد عمر کند و تا سال 2013 به فعالیت‌های علمی خود ادامه دهد. اگر کمی شانس هم چاشنی کار شود، هابل تا زمانی که تلسکوپ فضایی غول‌پیکر جیمزوب در سال 2013 به مدار 1.5 میلیون کیلومتری زمین پرتاب می‌شود، به جمع‌آوری اطلاعات خواهد پرداخت. تلسکوپ فضایی جیمزوب با آینه‌ای 6.5 متری در محدوده نور مریی و فروسرخ به رصد آسمان خواهد پرداخت و قرار است تابستان 2013 میلادی به فضا پرتاب شود.

[Renjer Babi]

اين روزها دنباله دار SWAN درخشانترين دنباله دار آسمان شامگاهي است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

همه روزه جلوه های زیبایی از دور دست های کیهان توسط اخترشناسان به تصویر کشیده می شود. بعضی از آنها چنان ما را شیفته خود می سازند،که از شکوه همسایگان نزدیک مان در آسمان غافل می شویم.


اگر با دقت بسیار به این تصویر بنگرید، در خواهید یافت در پس ابر های آسمان جرمی کمان مانند خود نمایی می کند.در واقع شما به قمر زمین در دور دست ها می نگرید.هلال ماه جوان به همراه درخشش سیاره زهره نمایی زیبا در آسمان بو جود آورده اند.این دو آن قدر درخشان هستند که در آسمان روز نیز به راحتی دیده شده و اهله ماه نیز به وضوح مشخص است.البته برای مشاهده اهله زهره نیاز به دوربین دو چشمی و یا تلسکوپ آماتوری کوچک دارید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی با شکوه از ماه و زهره در کنار هم


این تصویر که اندک زمانی قبل اختفای زهره در پشت ماه را نشان می دهد در شهر بودا پست پایتخت کشور هان گری در اروپای مرکزی گرفته شده است. حدود یک ساعت بعد دوباره زهره از طرف دیگر ماه در آسمان ظاهر خواهد شد.

[Renjer Babi]

ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.

خوشبختانه در طول سالهای اخیر تحقیقات گسترده ای در زمینه تاثیرات تشعشات کیهانی بر موجودات زنده و ساخت پناهگاه های فضایی به منظور حفظ جان فضانوردان در برابر این تشعشعات صورت گرفته است.در گزارشی که هفته گذشته از سوی دانشگاه کلرادو با عنوان " اکتشافات فضایی وخطرات تشعشعات کیهانی" به چاپ رسید ,خطرات سفر های فضایی و محدودیتهای تکنولوژیکی برای حفظ سلامتی فضانوردان به خصوص باتوجه برنامه های بازگشت به ماه تا سال 2020 و سفر انسان به مریخ تشریح شده است.



این گزارش علاقه و توجه بسیاری را به خود جلب کرده است که سر آغاز بسیار مهمی در جهت برانگیختن توجه برنامه ریزان ناسا به حفظ جان فضانوردان, به کار گیری تکنولوژی حفاظتی به این منظور و پیش بینی دقیق تر طوفانهای خورشید, در کنار برنامه های ماجراجویانه فضایی محسوب می شود .

آنچه مسلم است آن است که فضا نوردان در مقابل انبوهی از تشعشعات کیکهانی همچون امواج ناشی از انفجارات سوپرنوا و هجوم ذرات پر انرژی خورشید که دردام میدان مغناطیسی زمین گرفتارمی شوند, بی دفاع هستند.این مساله منجر به ابتلا به بیماریهای های خطرناکی نظیر انواع سرطانها,آب مروارید ,ناراحتی های قلبی وگوارشی و بیماریهای تنفسی می شود.تشعشعات کیهانی همچنین بر سیستم مرکزی اعصاب انسان اثر می گذارند و موجب بروز حالت تهوع و استفراغ می شوند که درشرایطی که فضا نوردان لباسهای فضایی بر تن دارند, می تواند حتی منجر به مرگ آنان شود .



بر اساس این گزارش طوفان عظیم خورشیدی آگوست 1972 که در فاصله بین ماموریت های آپولو 16 و 17 رخ داد, می توانست منجر به مرگ فضا نوردان درآن زمان شود اگر تاریخ این دو ماموریت همزمان با بروز طوفان خورشیدی تعیین می شد. بنا براین لازم است به منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی زمان وقوع طوفانهای خورشیدی به طور دقیق پیش بینی شود.



این گزارش همپنین به طرح موضوع "پناه گاههای فضایی" برا ی حفاظت از فضانوردان در مقابل اشعه های مضرکیهانی می پردازد. این گونه پناه گاهها می توانند هم در داخل سفینه های فضایی ساخته شوند و هم بر سطح ماه و مریخ.این سر پناهها می توانند بصورت محفظه هایی که جدار خارجی اشان با مخازن آب تماما پوشانده شده باشد ,ساخته شوند زیرا آب به علت دارا بودن هیدروژن به کاهش اثرات زیانبار تشعشعات کیهانی کمک می کند.از پلیمرها نیز که حاوی مقادیر فراوانی هیدروژن هستند هم می توان در ساختن این پنا ه گا هها استفاده کرد. این امکان همیشه وجود دارد که فضا پیما ها توسط میزان زیادی تشعشعات کیهانی آسیبهای جدی ببینندو یا حتی منفجر شوند و باید این مساله را در طراحی فضا پیما ها در نظر داشت .خاک سطح ماه و مریخ نیز می تواند در ساخت این سر پناهها استفاده شود بخصوص اگر فضا نوردان مجبور شوند ساعات زیادی را در خارج از فضا پیما به سر برند.در این گزارش پیشنهاد ساخت نوعی سیستم هشدار دهنده رنگی نیز داده شده است تا در مواقع خطر فضا نوردان به داخل این گونه پناه گاهها پناه برند.

[Renjer Babi]

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

[Renjer Babi]

با اندکی دقت در این تصویر به سادگی در می یابید که این کهکشان از لحاظ شکل ظاهری با سایر کهکشان های متفاوت است.



با مشاهده این تصویر در حقیقت به بر خورد دو کهکشان در طی صد ها میلیون سال پیش نگریسته اید.در گوشه راست تصویر ،کهکشانی کوچک دیده می شود که در حال دور شدن است.کهکشان دیگر هم زمانی از نوع کهکشان های مارپیچی بوده که در اثر این برخورد و نیروی گرانش،تغییر شکل داده است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



چنین تصور می شود که هیچ یک از ستارگان این دو کهکشان به طور مستقیم با یکدیگر برخورد نکرده اند و در واقع برخورد اصلی بین گاز ، غبار و میدان مغناطیسی آنها صورت گرفته است.بخشی از این گاز که از کهکشان بزرگ جدا شده است، در حال شکل دهی ستارگان جدید می باشد.

NGC 6745 به وسعت 80 هزار سال نوری در فاصله ای برابر 200 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.

[Renjer Babi]

اختر شناسان با بهره گیری از تلسکوپ رادیویی VLA موفق به کشف ساختاری حلقه مانند در اطراف خوشه کهکشانی Abell 3376 شدند.




دکتر جویدیپ بچی رهبر این تحقیقات از مرکز نجوم و اختر فیزیک دانشگاه پون هندوستان در این باره می گوید:به احتمال زیاد این حلقه عظیم از امواج حاصل از برخورد یک خوشه کهکشانی کوچک با خوشه اصلی پدید آمده است و هم اکنون امواج رادیویی از خود گسیل می کند.

این حلقه به وسعت 6 میلیون سال نوری به دور خوشه کهکشانی Abell 3376 در فاصله 600 میلیون سال نوری از زمین قرار داد و مهمترین عامل آشکار شدن آن، چرخش سریع الکترون ها در خطوط میدان مغناطیسی بین کهکشانی بوده که در نتیجه منجر به گسیل امواج رادیویی شده است.

به خاطر حساسیت بسیار بالا و توان تصویر برداری رادیویی فوق العاده VLA حتی در چنین فاصله ای نیز امواج بسیار ضعیف رادیویی توسط این تلسکوپ دریافت می شوند.

علاوه بر این اختر شناسان با استفاده از تلسکوپ رصدخانه پرتو ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا با دیگر به بررسی این خوشه کهکشانی بسیار عجیب پرداختند.

گاستاو بی لیما نتو از موسسه ستاره شناسی و ژئو فیزیک واقع در سائو پائالو برزیل در این باره می افزاید: توانایی بسیار بالای این تلسکوپ ما را قادر ساخت تا گسیل پرتو های ایکس را از منطقه ای کمربند مانند در اطراف این خوشه کهکشانی نسبتا فعال کشف کنیم.


مشاهدات اخیر ما در طیف پرتو ایکس خبر از برخوردی نسبتا عظیم بین دو خوشه کهکشانی کوچک، در گذشته ای نه چندان دور می دهند و حاصل این برخورد باعث یکی شدن دو خوشه و تشکیل خوشه کهکشانی بزرگتر شده است.چنین پدیده ای پس از انفجار بزرگ در رده رویداد های پر انرژی طبقه بندی می شود.اگر بخش کوچکی از انرژی حاصل از چنین برخورد هایی به الکترون ها انتقال یابد، باعث گسیل امواج رادیویی شده و در نهایت توسط تلسکوپ VLA دریافت خواهند شد. اما سوال این است که چگونه چنین پدیده ای اتفاق می افتد؟

دانشمندان چنین بر آورد می کنند که انرژی حاصل از برخورد خوشه های کهکشانی می تواند خورشید را تا بیست هزار تریلیون سال دیگر همچنان درخشنده و فروزان نگاه دارد!



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در این تصویر خوشه کهکشانی در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.


در این تصویر خوشه کهکشانی Abell 3376در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.




بچی می افزاید: به عقیده ما امواجی که باعث تحریک الکترون ها شده ناشی از برخورد خوشه کهکشانی نسبتا کوچک با مرکز خوشه ای بزرگ تر بوده است.وقتی چنین اجرام عظیمی با سرعتی غیر قابل تصور با یکدیگر برخورد می کنند موجی بسیار عظیم در فضای گازی اطراف آنها بو جود می آید و این موج رفته رفته با سرعتی برابر هزاران کیلومتر بر ثانیه از خوشه فاصله می گیرد.

تصور کنید وقتی هواپیمایی عظیم با سرعت مافوق صوت هوا(گاز) را در می نوردد، زمانی که این هواپیما از بالای سر تان عبور می کند، شما صدای نسبتا گوش خراش امواج را می شنوید.در واقع ساختار حلقه مانند رادیویی که پیرامون خوشه کهکشانی Abell 3376 قرار دارد از چنین موجی پدید آمده است.

در حالی که این نظریه توسط مشاهدات و تصاویر رصد خانه پرتو ایکس XMM-Newton ، ماهواره پرتو ایکس ROSAT و همچنین شبیه سازی های رایانه ای تایید گردیده است ، مکانیزم تولید چنین امواجی هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.


دانشمندان گمان می کنند که نواحی نسبتا نا آرامی مانند Abell 3376 می توانند منشا پرتو های کیهانی باشند.پرتو های کیهانی پروتون هایی(هسته‌ مركزی اتم) می باشند که سرعت آنها نزدیک به سرعت نور است و به عقیده دانشمندان انرژی حاصل از برخورد بین خوشه های کهکشانی توان تحریک چنین پرتو هایی را دارا می باشد.البته منشا و نحوه تولید این پرتو ها هنوز مشخص نگردیده است.

این برای نخستین بار است که چنین مشاهداتی پیرامون این امواج صورت گرفته و داده های جدید دانشمندان را در آگاهی هر چه بیشتر پیرامون شکل گیری کهکشان ها و نحوه قرار گرفتن شان در یک خوشه،میدان مغناطیسی بین خوشه ها با منشا ای نا معلوم و همچنین یافتن منشا امواج کیهانی، یاری خواهد نمود.


نتایج این تحقیقات در نوامبر سال جاری در ژورنال علمی به چاپ رسید.

[Renjer Babi]

تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر تصويری تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند.


تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر اين تصوير تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند. اين خوشه داراي چندين كهكشان است كه توسط گرانش به هم نگه داشته شده اند. يك ابر سياهچاله فوق حجيم نيز ذر قلب اين خوشه پرسه مي زند كه حجمي بيشتر از يك بيلوين جرم خورشيدي دارد. نواحي قرمز ، فورانهاي دوقلوي مواد هستند كه از سياهچاله به بيرون جريان دارند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين تصوير سه نما از ناحيه اي را نمايش مي دهد كه اختر شناسان آن را با تركيب كردن ، تبديل به يك تصوير كردند. نماي اپتيكي خوشه كهكشاني كه توسط دوربين پيشرفته تلسكوپ هابل گرفته شده است چندين كهكشان را نشان مي دهد كه گرانش آنها را به هم نگه داشته است.

گاز داغ با حرارتي معادل 50 ميليون درجه در فضاي بين كهكشانها پراكنده است. اين گاز پرتو هاي ايكس گسيل مي كند كه در تصويري كه توسط رصد خانه پرتو ايكس گرفته شده به رنگ آبي ديده مي شود. بخش پرتو ايكس تصوير ، حفره هاي بسيار بزرگي در گاز را نشان مي دهد كه قطر هر كدام از آنها 640 سال نوري يعني حدود هفت برابر قطر كهكشان راه شيري مي باشد.

حفره ها توسط ذرات بار داري پر شده اند كه گرداگرد خطوط ميدان مغناطيسي مي چرخند و امواج راديوئي گسيل مي كنند كه در تصوير گرفته شده توسط شبكه تلسكوپ بسيار بزرگ نيو مكزيكو در ماه ژوئن 1993 به رنگ قرمر نشان داده شده است. اين حفره ها توسط فورانهاي ذرات باردار كه تقريبا با سرعت نور توسط ابر سياه چاله پرتاب مي شوند بوجود آمدند.


parssky.com

[Renjer Babi]

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .
تا کنون تصور می شده است غبارهای کیهانی که ذرات بنیادین ستاره ها ,سیارات بدن ما و کلیه موجودات زنده را تشکیل می دهند ,حاصل انفجارات عظیم و ناگهانی ستاره های غول آسا ی در حال مرگ هستند. اما ظاهرا این انفجارات _ که ابرنواختر _ خوانده می شوند نمی توانند عامل بوجود آمدن تمامی غبارهای کیهانی باشند ,چرا که مشاهدات صورت گرفته بااسپیتزر گویای این احتمال است که منشا غبار های اولیه برای ایجاد ستاره های پر جرم تر مرگ ستاره های کم جرم تر است .



اگرچه پدیده ای کم اهمیت تر از ابرنواخترها عامل تشکیل ستاره ها شناخته شده است اما نباید این نکته را ار نظر دور داشت که شناخت منشا اصلی غبار ها ما را در شناخت چگونگی شکل گیری ستا ره ها و منظومه های خورشیدی یاری می کند .



کشف غبارهای کیهانی در اعماق خوشه کروی M15 موجب شگفتی بسیاری شد.این خوشه کروی حاصل تجمع صد ها هزاران ستاره است که تولدشان به 12.5 بیلیون سال پیش و شاید هم به روزهای آغازین تولد کهکشان راه شیری ما بر می گردد.ستاره های M15 از بسیاری جهات مشابه خورشید ما هستند البته برخی از آنها در حال گذراندن مراحل پایانی حیات خود هستند ,چیزی که خورشید ما نیز روزی تجربه خواهد کرد ,در این حالت ستاره ها به غول های سرخ تبدیل می شوند. با مشاهده دقیق تر M15مشخص شد که عامل ایجاد غبارها در این خوشه کروی غولهای سرخ آن هستند که با ایجاد باد های شدید ذرات غبار را در فضا پراکنده می سازند.



شگفت انگيز ترين نكته راجع به اين كشف مقدار انبوه غبار هايي است كه درM15 تشكيل شده اند.برای توضیح این مساله باید دانست که ستاره هاي این خوشه کروی حاوي مقدار خيلي كمي فلز هستند (در اختر شناسي اصطلاح "فلزات" به عناصري اطلاق می شود كه سنگين تر از هيدروژن و هليوم باشند )در حالیکه برای تشكيل هسته ذرات بسيار كوچك در سيليكون ها و ساير عناصري كه با تجمعشان ذرات غبار راتشكيل دهند وجود فلزاتی همچون کربن اکسیژن و نیتروژن لازم است.اما ستاره هاي پيرترM15 که شايد شبيه اولين ستاره هاي موجود در جهان باشند عموما حاوی عناصر هيدروژن و هليوم هستند كه هنوز به گونه اي تر كيب نشده اند كه عناصر بسيار سنگين تر فلزي را تشكيل دهند.در ستاره ها با مقادير بيشتري از عناصر سنگین كربن و اكسيژن در لايه سطحی ستاره با هم تركيب مي شوند تا گاز مونواكسيد كربن را تشكيل دهند .اما M15 فاقد عناصر سنگین به میزان کافی است و به خاطر كمبود اكسيژن كربن ها آزاد مي مانند و ذرات غبار راتشكيل مي دهند.در واقع این عامل موجب افزایش مقدار غبار ها در این خوشه کروی شده است.



در ادامه بررسی های انجام شده بر روي اين خوشه كروي مشخص شد که اگرچه ستاره های کوچک و کم جرم از حیث داشتن عناصر سنگین غنی نیستند اما همین ستا ره ها ی کم جرم هنگامی به غول های سرخ تبدیل شدند می توانند بخوبی غبار تولید کنند. پس این احتمال وجود خواهد داشت که غبار های حاصله با گاز های بین ستاره ای ترکیب شوند تا ستا ره ها و سیارات جدیدی را تشکیل دهندی یعنی تقریبا همان چیزی که در حدود 13 بیلیون سال پیش رخ داد.



برای دریافت تصاویر به سایت زیر مراجعه کنید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

[مرتضی nvcd]

گذري سياره تير اما اين بار غير قابل رويت در ايران(چهارشنبه 17 آبان 1385)

[سرویس خبری،سید رضا میرزا رضایی]

در روز چهارشنبه 18 نوامبر برابر با 27 آبان ماه 1385 سياره ي تير(عطارد) مستقيما از جلوي خورشيد رد خواهد شد. اين ترانزيت كه در حدود 5 ساعت به طول خواهد انجاميد، در امريكا، هاوايي، استراليا و سراسر حواشي اقيانوس آرام به خوبي ديده خواهد شد.

اين گذرهرچند در ايران قابل رويت نيست اما به بهانه اين عبوربد نيست كمي با اين سياره اسرار آميز آشنا شويد .

در طول اين ترانزيت، تير كه همانند لكه اي سياه از جلوي خورشيد به آرامي رد خواهد شد و در حقيقت قسمت بسيار كوچكي از خورشيد پوشيده خواهد شد. بنابراين خورشيد بيش هر موقعي براي چشم غيرمسلح خطرناك خواهد بود.امابايك ----- مناسب و كمي ابتكار اين ترانزيت تجربه ي جالبي خواهد بود.

راه هاي بي خطر زيادي براي ديدن خورشيد وجود دارد. مثلا توسط شيشه هاي مخصوص رصدكسوف ،فيلتر مايلار و يا به وسيله ي نگاه غير مستقيم(بر روي صفحه خورشيدي). در اين مواقع هيچ چيز نمي تواند به يك تلسكوپ مجهز به ----- H-alpha صدمه بزند. اين ----- ها كه براي شعله هاي قرمز ناشي از هيدروژن خورشيد تهيه شده اند، خورشيد را همانند يك جهنم جوشان نشان مي دهند كه از الياف مغناطيسي گذشته و شامل لكه هاي خورشيدي نيز مي باشد. منظره ي اين گذر با اين مشخصات ممكن است بسيار باشكوه باشد.

اين چيزي است كه هنگام رصد ترانزيت مي توان به آن فكر كرد: عطارد بسيار اسرار آميز و مرموز است. بيشتر از نصف سياره براي ما نا شناخته مانده است. هنگامي كه مارينر 10 بر فراز آن پرواز مي كرد تنها توانست از 45% سطح برخورد هاي شهابسنگي عكسبرداري كند. چه چيزي در سوي ديگر قرار دارد؟ برخورد هاي بيشتر؟ يا چيزي غير قابل تصور؟ شما مي توانيد هر طور كه مي خواهيد قكر كنيد چون كه كاوشگر ناسا تا سال 2011 وارد مدار نمي شود .

از ديگر عجايب عطارد ماده ي اسرار آميز آن در قطبهايش است. رادار هاي زميني انعكاس هايي قوي از گودال هاي واقع در قطبهاي آن دريافت كردند. يك توضيح مطلوب مي تواند آب باشد.درحالي كه روزها دماي سطح عطارد به 400 درجه ي سليسيوس مي رسد در عمق اين گودال ها دما همچنان 200- سيليسيوس مي ماند. اگر يكي از شهابسنگهاي حاوي يخ در يكي از اين گودال فرود بيايد يا باعث ايجاد يكي از اين گودال ها شود، يخ هاي اين شهابسنگها ممكن است بر اثر فشار بخار شده و دوباره يخ ببندد و در همانجا بماند. همانند انسانهاي مشكوك بايد گفت كه به هر حال اين يك تئوري است و يكي از كاوشگر ها اين را چك خواهد كرد.

معماي ديگر، چين و چروكهاي سياره تير است. همانند چين و چروك هاي روي يك كشمش، به نظر مي رسد كه اين بريدگي ها نشانه اي از يك انقباض است. اين سياره به نظر مي رسد كه در حال كشيده شدن به طرف داخل است كه علت آن مي تواند سرد شدن هسته ي آهني و انقباض آن باشد. براي چك كردن اين موضوع كاوشگر بايد از ميدان مغناطيسي اين سياره كه از هسته ي آن حاصل مي شود نقشه برداري كند. اگر هسته در حال فرو ريختن باشد بايد تاثيراتي روي مغناطيس سياره داشته باشد. كاوشگر بايد همچنين در طرف ديگر اين سياره به دنبال اين بريدگي ها بگردد تا معلوم شود كه آيا اين پديده مربوط به كل سطح سياره مي شود يا خير.

جواب اين سوالها سالها بعد پيدا خواهد شد. در حالي كه ما مي توانيم فقط نظاره گر باشيم و هشتم نوامبر روز خوبي براي اين كار است.

منبع :سايت انجمن نجوم ايران

[Renjer Babi]

ذرات بسیار کوچک یخ و یا آب درون ابرها باعث انکسار نور خورشید شده و پدیده های اپتیکی زیبایی را در آسمان به نمایش میگذارند. زمستان امسال به دنبال این پدیده ها باشید و از عکسبرداری از آنها لذت ببرید.


برای دیدن این پدیده بهتر است که مستقیم به خورشید نگاه نکنید و از درون آب یا انعکاس از پنجره ها به آن نگاه کنید.
اگر کرونا یا تاج بوسیله یخ بوجود آمده باشد (مانند موردی که در تاریخ 18 آبان در اصفهان عکاسی کرده ام) معمولاً پدیده های دیگر مرتبط با کریستالهای یخ نیز در کنار آن دیده می شود. در یکی ار عکسها با کمی دقت متوجه هاله 22 درجه می شوید. حداکثر فاصله کرونا از خورشید یا ماه 15 درجه است
اگر مایل به دانستن اطلاعات بیشتری هستید به لینک زیر مراجعه کنید:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

دانشمندان سازمان فضایی ناسا با استفاده از ماهواره سوئیفت توانستند تشعشعات ناگهانی و پر قدرت ستاره II Pegasi را در فاصله 135 سال نوری از زمین مشاهده کنند.اگر چنین شراره ای در خورشید پدید می آمد، بخش عمده ای از حیات زمینی نابود می گشت.


این تشعشع برای نخستین بار در دسامبر سال 2005 میلادی از ستاره II Pegasi گسیل شد.این ستاره با جرمی تقریبا برابر جرم خورشید ،عضو یک سامانه ستاره ای دوتایی در صورت فلکی فرس اعظم(اسب‌ بالدار)می باشد.انرژی حاصل از این تشعشع صد میلیون بار از انرژی شراره های خورشيدى بیشتر بوده و برابر با پنجاه میلیون تریلیون بمب اتمی قدرت داشته است. به احتمال زیاد این پر انرژی ترین شراره ستاره ای بوده که تا کنون ثبت شده است.

خوشبختانه هم اکنون خورشید در حالت پایداری به سر می برد و ستاره II Pegasi نیز در فاصله 135 سال نوری، به میزان کافی از ما دور می باشد.

نتایج یافته های اخیر در نشست ستارگان سرد 14 توسط راشل آستن از دانشگاه ایالتی ماری لند و مرکز پرواز فضایی گدارد ، ارائه گردید. آستن در این باره می گوید:این تشعشع چنان پر قدرت بود که در ابتدا ما گمان کردیم که با یک انفجار ستاره ای روبرو هستیم.ما اطلاعات نسبتا جامعی پیرامون شراره های خورشیدی داریم، اما این نمونه ای از یک ستاره است. با این فرض که ستاره II Pegasi نزدیک ترین نمونه به خورشید است، تشعشعات ستاره ای اخیر ما را قادر ساخت تا به بررسی جزئیات این پدیده در ستارگان دیگر بپردازیم.

شراره های خورشیدی از خارجی ترین بخش اتمسفر این ستاره یعنی تاج خورشيدى(اکلیل) سرچشمه می گیرند.دما در تاج خورشید به دو میلیون درجه فارنهایت می رسد در حالی که دمای نور سپهر در حدود 6000 درجه است. شراره نیز گسیل ناگهانی و پر قدرت امواج در طيف الکترومغناطيس می باشد؛ از امواج کم انرژی رادیویی گرفته تا پرانرژی ترین آنها ، پرتو ایکس.گسیل پرتو های ایکس از ستاره ای مانند خورشید بیش از چند دقیقه به طول نمی انجامد، این در حالی است که ستاره II Pegasi بیش از چند ساعت به گسیل این امواج پرداخته است.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




نمایی حقیقی از شراره های خورشيدى



هنگام پدید آمدن شراره ، الکترون ها همانند ذرات باران از تاج خورشیدی بر روی نور سپهر ستاره فرو می ریزند.به عقیده دانشمندان پیچ و تاب و از هم گسیختگی خطوط میدان مغناطیسی تاج خورشید باعث افزایش شتاب ذرات و پدید آمدن شراره ها می شود.

II Pegasi و ستاره همدمش به ترتیب 0.8 و 0.4 خورشید جرم دارند و در فاصله ای بسیار نزدیک نسبت به هم واقع شده اند.این فاصله نزدیک باعث ایجاد نوعی نیروی کشندی شده و ستاره با سرعت نسبتا زیادی در دوره هفت روزه شروع به چرخش می کند،این در حالی است که چرخش خورشید 28 روز به طول می انجامد.چرخش سریع نیز به نوبه خود سبب تشکیل شراره های ستاره ای می شود.

استیو دریک از مرکز پرواز فضایی گدارد ناسا در این باره می افزاید: ستارگان جوان سریع تر از سایر ستارگان می چرخند و به هنگام فعالیت خود شراره های بیشتری تولید می کنند.اما ستاره II Pegasi با شش میلیارد سال سن، از خورشید میان سال ما بزرگ تر است.در واقع وجود یک همدم در فاصله ای بسیار نزدیک، همچون عامل جوانی عمل کرده و سبب بروز رفتار های عجیب از این ستاره می گردد.


از مهمترین عوامل کشف شراره های ستاره II Pegasi ،گسیل پرتو های ایکس بوده است.تلسکوپ ماهواره سوئیفت اغلب به آشکار سازی پر انرژی ترین امواج حاصل از انفجار ستاره ای یعنی پرتو گاما می پردازد.شراره های ستاره II Pegasi به حدی قوی بودند که این ماهواره دچار اشتباه شد.البته اندکی نگذشت که آشکار ساز پرتو ایکس سوئیفت گسیل مقادیر زیادی اشعه ایکس را ثبت کرد و دانشمندان دریافتند که این پدیده با سایر پدیده ها متفاوت است.

ماهواره سوئیفت برای بررسی پرتو های گاما ساخته شده است، اما بوسیله آن می توانیم به مشاهده ابر نو اختر ها و هم اکنون شراره های ستاره ای بنشینیم.ما نمی توانیم زمان پدید آمدن شراره ها را پیش بینی کنیم، اما سوئیفت ما را قادر می سازد تا در نزدیک ترین زمان ممکن پس از وقوع به بررسی آنها بپردازیم.


نتایج این تحقیقات به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.

[Renjer Babi]

دانشمندان موسسه زیست اختر شناسی ناسا با انجام آزمایش های مختلف توانستند جو زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان، قمر سیاره زحل را شبیه سازی نموده و به تشابهات این دو پی ببرند.


نتایج این تحقیقات که در آکادمی دانش ملی به سرپرستی ملیسا ترینر از موسسه زیست اختر شناسی ناسا در دانشگاه کلرادو ارائه گردید حاکی از آن است که مواد تشکیل دهنده جو غلیظ و تیره تیتان ، مشابه جو زمین در دوران نخستین آن پس از شکل گیری بوده ، جوی که در پیدایش حیات نقشی اساسی داشته است.
در این تحقیقات مواد آلی سازنده جو شبیه سازی شده زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان مورد بررسی قرار گرفتند.
کارل پیلچر مدیر موسسه زیست اخترشناسی سازمان فضایی ناسا در مرکز تحقیقاتی ایمز در این باره می گوید:تولید مواد آلی موجود در دوران اولیه زمین تجربه ای بسیار هیجان انگیز بود؛بدون شک این میزان مواد آلی در پیدایش و نگاه داری از حیات بسیار موثر بوده است .
به عقیده برخی از محققان نتایج این تحقیقات علاوه بر افزایش دانش ما نسبت به گذشته سیاره زمین و یافتن منشا اصلی مواد آلی در آن،دانشمندان را قادر می سازد تا به طور دقیق به بررسی و تجزیه تحلیل داده های ارسالی فضاپیمای کاسینی از جود مه آلود و بسیار غلیظ تیتان ،بزرگترین قمر سیاره زحل بپردازند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از جو تیتان


برخی از گزارش ها حاکی از آنند که گاز های پخش شونده در هوای(aerosols) تولید شده در آزمایشگاه قابل مقایسه با مشاهدات از جو تیتان می باشد.دانشمندان گمان می کنند تولید گاز های پخش شونده در دوران نخستین پیدایش زمین می تواند منشا اصلی مواد آلی در جو این سیاره باشد.
کریس مک کی یکی از متخصصان مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا در این باره می گوید:با انجام این تحقیقات ما دریافتیم که با بررسی دنیا های دیگر می توانیم دانش و درک خود را نسبت به سیاره زمین افزایش دهیم. جو غلیظ تیتان از لایه های بسیار ضخیم مواد آلی تشکیل شده است و ما توانستیم به ترکیب شیمیایی آن پی ببریم.در نهایت می توان اظهار داشت که زمین نیز در گذشته چنین جوی با ترکیبی مشابه داشته است.
دانشمندان امیدوارند به چگونگی پیدایش مواد آلی و شکل گیری ماهیت شیمیایی آنها پی ببرند.بر اساس تئوری های کنونی ، زمانی که پرتو های خورشید با جو متشکل از گاز متان و نیتروژن (مانند جو کنونی تیتان) برخورد می کند، گاز های پخش شونده در هوا تشکیل می شوند،علاوه بر این هنگامی که کربن دی اکسید نیز در جو وجود داشته باشد(مانند جو زمین در گذشته) انواع مختلفی از گاز های پخش شونده در هوا تولید می شوند.
دانشمندان با بهره گیری از لامپی ویژه با نور فرا بنفش توانستند این ذرات را در جوی شبیه سازی شده تولید نموده و نوع ترکیب شیمیایی، اندازه و شکل ذرات نهایی را بررسی کنند.
ترینر در پایان خاطر نشان کرد که در حال حاضر نیز پدید نور شیمیایی در جو زمین رخ می دهد،به بیان دیگر پرتو های خورشید باعث پدید آمدن یک سری واکنش های شیمیایی در جو زمین می شوند.با توجه به این که در گذشته، گاز های تشکیل دهنده جو زمین با گاز های کنونی فرق دارند ،در نتیجه ترکیب شیمایی آنها نیز با هم متفاوت است.

[Renjer Babi]

در آخرین تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی ،زمین همچون نقطه آبی کم رنگ در میان حلقه های زحل نمایان گردید. پس از فضاپیمای ویجر 1 این دومین تصویری است که در دور دست های منظومه شمسی از زمین گرفته شده است.


در سپتامبر(مهر) گذشته سیلی از تصاویر بی نظیر فضاپیمای کاسینی به سوی زمین روانه شد و متعاقب آن دانش ما پیرامون ارباب حلقه های منظومه شمسی،سیاره زحل افزایش یافت، از تعداد اقمار و حلقه های آن گرفته تا نوع ترکیب و مواد سازنده آنها ، بررسی ستارگان در پس زمینه حلقه ها به هنگام اختفا و ده ها داده با ارزش دیگر.

در هفته های اخیر ، شمار زیادی از دانشمندان و زیست اخترشناسان ایالات متحده و سایر کشور های جهان در سومین کارگاه نقطه آبی کم رنگ (Pale Blue Dot)در سالن افلاک نمای آلدر شیکاگو گرد هم آمدند تا به بررسی تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی از زمین و جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی بپردازند.یکی از مهم ترین اهداف این نشست، تهیه تصویر(نقاط آبی کم رنگ) از سیارات فرا خورشیدی است که در آنها حیات وجود دارد، درست مانند تصاویر فضاپیمای کاسینی از زمین.

اما در این بین پرسشی اساسی مطرح است؛ "اگر دانشمندان موفق شدند چنین تصاویری تهیه کنند، چگونه می توان تشخیص داد که آیا در این سیارات حیاتی وجود دارد یا خیر؟"

دکتر وس تروب از آزمایشگاه موتور های پیشران سازمان فضایی ناسا در این باره می گوید: اگر ما بتوانیم چنین تصویری از سیاره ای در فراسوی خورشید بدست آوریم، رنگ آبی علاوه بر این که بیان گر وجود جو است می تواند نشانی از وجود حیات در این سیاره نیز باشد.

در منظومه شمسی زمین تنها سیاره ای است که همچون نقطه آبی کم رنگ در پهنه بی کران فضا می درخشد.دلیل آبی بودن زمین نیز ، پخش شدن این رنگ توسط جو سیاره است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


زمین همچون نقطه ای آبی از دید فضاپیمای کاسینی(تصویر با وضوح بالا) ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])



در این بین رنگ ها فقط به عنوان یک راهنما عمل می کنند.به بیان دیگر یک سیاره می تواند جو داشته باشد بدون اینکه آبی باشد.برای نمونه مریخ هم دارای جوی نسبتا نازک قرمز رنگ است.

در این بین زیست اخترشناسان برای تصمیم گیری نهایی پیرامون احتمال وجود حیات در یک سیاره و یا قابل سکونت بودن آن نیازمند اطلاعات بیشتری هستند.آنها امیدوارند با بهره گیری از داده های تصویری و طیفی( هر مولکول در طیف طول موج خاصی تابش می کند)، نسل آتی کاوشگر های سیارات زمین مانند، اطلاعات لازم را بدست آورند.

یکی دیگر از روش های تعیین احتمال وجود و یا عدم وجود حیات در یک سیاره بررسی و سنجش میزان دی اکسید کربن و بخار آب و متعاقب آن یافتن پاسخی برای این سوال که " آیا در این سیاره جو و یا اقیانوسی وجود دارد؟" وجود جو علاوه بر تولید هوا ، هم چون پوششی سیاره را گرم نگاه داشته و آن را در مقابل امواج مضر فرابنفش و پرتو های کیهانی محافظت می کند.این در حالی است که اقیانوس ها در متعادل نگاه داشتن دمای سیاره و همچنین تولید آب مایع (به عنوان عاملی حیاتی)، نقشی اساسی دارند.

وجود سایر مولکول ها مانند اکسیژن متان و ازن، گویای این حقیقت اند که حیات هم اکنون در سیاره شکل گرفته است.در زمین اکسیژن و متان به ترتیب توسط گیاهان و موجودات میکرونی تولید می شوند.این گاز ها به خودی خود مدت زیادی دوام نمی آورند و همواره باید توسط موجودات زنده تولید گردند.این امر خود دال بر وجود عامل حیات در سیاراتی است که این گونه گاز ها در آنها یافت می شود.البته این عامل نسبی است؛ برای نمونه در جو تیتان، قمر سیاره زحل میزان زیادی گاز متان وجود دارد در حالی که تا کنون اثری از حیات در آن یافت نشده است.

زمین از دید فضاپیمای ویجر 1 در فاصله ای نزدیک به 6.5 میلیارد کیلومت(تصویر با وضوح بالا) ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

به عقیده دانشمندان اکسیژن در مقایسه با متان،عاملی مطمئن تر است.دکتر ویکتوریا میدوز از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در این باره می افزاید: اگر میزان زیادی از هر دو گاز با هم کشف گردند،بهتر از یافتن یکی از آنها است.برای نمونه وقتی ما کربن دی اکسید، اکسیژن،بخار آب و متان را به یک باره در سیاره ای بیابیم، بدون شک به زمینی دیگر نگریسته ایم.

لازم به ذکر است که وجود هر مولکول نشانه خوبی برای حیات نیست، مثلا مقدار زیاد ايندريد سولفورو (گاز سنگينی‌ به فرمول‌SO2) نشان گر سیاره ای خشک و مرده است.این ماده شیمیایی در آب های اقیانوس حل می شود، پس اگر در سیاره ای مقدار زیادی از این ماده یافت شد،به آسانی در می یابیم که آب به میزان کافی در سیاره وجود ندارد. زهره با جو بسیار ضخیم خود( متشکل از کربن دی اکسید و سولفور ) نمونه ای از این سیارات است.

زیست اخترشناسان بر این باورند که با برسی تغییرات رنگ یک سیاره در طیف فرو سرخ در بازه زمانی نسبتا طولانی ، می توان به وجود حیات در سیاره پی برد.در زمین اغلب این دگرگونی ها حاصل تغییرات آب و هوایی، تمدن، اقلیم و... می باشد.

میدوز در پایان خاطر نشان کرد که وقتی به جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی می پردازیم ،باید منتظر پدیده های پیش بینی نشده ای باشیم، زیرا سیارات در گذر از مراحل پیچیده تکامل، تغییرات فراوانی یافته اند.تحقیقات اخیر حاکی از آنند که سیارات بسیار با هم متفاوتند.این موضوع زمانی اهمیت می یابد که ما در راستای کاوش های خود برای سیارات گوناگون روبرو هستیم و شاید این شانس را داشته باشیم تا به جستجوی دنیا های بیگانه نیز بپردازیم.

زمين ما كه روزی مركز عالم تصور می‎ شده امروزه همچون جواهر آبی رنگ كوچکی در فضای بيكران قوطه ‎ور است.


parssky.com

[Renjer Babi]

در تصویر جدیدی که تلسکوپ فضائی چاندرا از انفجار ستاره ذات الکرسی - A تهیه کرده به راحتی می توان ستاره مرکزی درون سحابی را مشاهده کرد...

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اینبار نگاه تلسکوپ فضائی چاندرا به این انفجار ستاره ای عظیم معطوف شده است. انفجاری که حاصل از بقایای ستاره ای با جرم 15 تا 20 برابر خورشید است. چندی پیش تلسکوپ فضائی اسپیتزر با استفاده از دوربین قدرتمند خود توانست نمائی زیبا از این انفجار را به تصویر بکشد و حالا نوبت چاندرا است که توانائی خود را در به نمایش کشیدن اجرام اعماق آسمانی نشان دهد. تصویری که چاندرا تهیه کرده از کیفیت بسیار بالائی برخوردار است به طوری که ستاره مرکزی در درون سحابی را می توان به راحتی به رنگ سفید مشاهده کرد.

[Renjer Babi]

با نزدیک شدن سفر بعدی دیسکاوری این شاتل برای پرواز به سکوی پرتاب انتقال یافت. دیسکاوری قرار است 16 آذرماه به مقصد ایستگاه فضائی پرواز کند. v


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این پرواز با شرکت 7 نفر از فضانوردان با تجربه انجام خواهد شد. سومین پرواز شاتل ها در سال 2006 و دومین پروازی که هدف آن به طور اختصاصی تکمیل ایستگاه فضائی بین المللی اعلام شده است. مهندسان ناسا پس از بر طرف کردن مشکلاتی که در مخزن سوخت اصلی شاتل به وجود آمده بود دیسکاوری را برای سفر آماده کردند. دیسکاوری که قرار است در 16 آذرماه امسال به مقصد ایستگاه فضائی حرکت کند اینک توسط یک یدک کش غول آسا فاصله 7 کیلومتری میان آشیانه و سکوی پرتاب را پیموده و در جایگاه خود قرار گرفته است.

ناسا قصد دارد که تا سال 2010 که ناوگان سه شاتل آن بازنشسته می شوند 15 ماموریت را برای اتمام ساختمان ایستگاه فضائی انجام دهد. هفت خدمه دیسکاوری در این پرواز یک قطعه 11 میلیون دلاری جدید را برای ایستگاه هدیه می برند و آن را در یک راهپیمائی فضائی بر روی آن نصب خواهند کرد. هم اکنون با صفحه های جدید خورشیدی که سرنشینان شاتل فضائی آتلانتیس در مردادماه بر روی ایستگاه نصب کردند یک چهارم انرژی آن تامین می شود.پس از اتمام این ماموریت و برگشت دیسکاوری به زمین مهندسان سریعا شروع به ایجاد تغییرات اساسی در ساختمان شاتل می کنند تا آن را برای سفری که در سال 2008 در پیش رو دارد آماده کنند. دیسکاوری قرار است 2 سال دیگر تجهیزات لازم را برای تعمیر و به روز رسانی قطعات تلسکوپ فضائی هابل به فاصله 600 کیلومتری از زمین منتقل کند.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تیم تحقیقاتی نقشه برداری دیجیتال از آسمان اسلون با همکاری آزمایشگاه ملی فرمی موفق به تصویر برداری از درخشان ترین کهکشان در دوران اولیه کیهان شدند.


در این کشف علاوه بر درخشش ناشی از شکل گیری ستارگان ، گرانش کهکشان پیش زمینه همچون عدسی یک تلسکوپ باعث کانونی شدن نور ارسالی کهکشان پس زمینه به زمین شده است.این دو عامل دست در دست هم دادند تا کشف جدید در کتاب رکورد ها ثبت گردد.

این کهکشان که مانند کمانی نسبتا باریک در تصویر نمایان است ، در حقیقت پنجره ای رو به گذشته می باشد؛زمانی که فقط دو میلیارد سال از سن عالم (پس از انفجار بزرگ)می گذشت.

هوان لین از آزمایشگاه فرمی در این باره می گوید: تلسکوپ ماشین زمان اخترشناسان است و با نگاه در آن به گذشته سفر می کنیم. برای نمونه، نور کهکشان تازه کشف شده برای رسیدن به زمین بیش از 11 میلیارد سال نوری در راه بوده است.

سحر عالم از آزمایشگاه فرمی هدایت این تحقیقات را بر عهده داشت و در راستای جستجوی کهکشان های برخوردی به بررسی 70 هزار تصویر دیجیتالی تلسکوپ 2.5 متری رصد خانه آپاچی واقع در ایالت نیو مکزیکو پرداخت.این تصاویر با وضوح بسیار بالا از نیمکره شمالی آسمان گرفته شده بودند.سرانجام پس از تحقیقات و بررسی های شبانه روزی، عالم به طور ناگهانی و کاملا اتفاقی کهکشان جدید را کشف کرد.

عالم کشف خود را چنین توصیف می کند: پس از یک روز کاری بسیار خسته بودم، اما تصمیم گرفتم برای 10 دقیقه دیگر ادامه بدهم؛ درست هنگامی که قصد داشتم کارم را به پایان برسانم،ناگهان کمانی آبی رنگ را به دور یک کهکشان بيضوى درخشان قرمز مشاهده کردم.

او به زودی دریافت که این کمان یک کهکشان برخوردی نیست بلکه گرانش کهکشان قرمز رنگ همچون یک عدسی عمل کرده و باعث کشیدگی نور کهکشانی دیگر در دور دست ها شده است.

او می افزاید:بلا فاصله فریاد زدم، آنجا است!آنجا است!به ساعت نگاه کردم؛ 8 بعد از ظهر بود.به همین دلیل نام جرم تازه کشف شده را " کمان ساعت 8 " نهادم.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


مشاهدات بعدی رصد خانه 3.5 متری آپاچی و همراهی سایر اعضای تیم تحقیقاتی از جمله هوان لین،داگلاس تاکر ،اچ توماس دل و بوکلی گیر کشف جدید را با انتقال به سرخ 2.73 تایید کرد.اگر بخواهیم این انتقال به سرخ را به سال نوری تبدیل کنیم،این کهکشان در فاصله 11.2 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد.

بر طبق تئوری های کنونی گرانش کهکشان قرمز باعث افزایش درخشش کهکشان پس زمینه شده است و ضریب این افزایش درخشندگی بیش از 10 می باشد.

اگرچه که در نقشه برداری پیشین از آسمان بیش از 1000 جرم دور دست با انتقال به سرخ بسیار بالا تحت عنوان کهکشان های لایمان برک کشف شده اند. اما به دلیل کم سو بودن بیش از اندازه، مطالعه این کهکشان ها حتی با بزرگ ترین تلسکوپ های زمینی ،فرایندی بسیار مشکل و پیچیده است.دلیل نام گذاری این سیستم کهکشانی تحت عنوان لایمان برک "Lyman-break" تغییر رنگ کهکشان های این سیستم به سبب جذب گاز هیدروژن می باشد.

همان طور که پیش از این نیز اشاره شد، شکل گیری سریع ستارگان و همچنین افزایش درخشندگی ناشی از گرانش کهکشانی،کمان ساعت 8 را با ضریب درخشندگی 3 از کهکشان قبلی به نام MS 1512 - cB58 (از مجموعه کهکشان های لایمان برک) متمایز می سازد.

آلیس شیپلی از دانشگاه ایالتی پرینستون در این باره می افزاید: سیستم بزرگ نمایی و یا همان افزایش درخشندگی گرانشی مانند سنگ رزتا ما را در درک هرچه بیشتر از این کهکشان ها یاری می نماید.رصدهای با وضوح بالای طیفی ما را قادر می سازد تا به ساختار شیمیایی این کهکشان ها پی ببریم.دریابیم که شباهتی بین راه شیری و سایر کهکشان ها وجود دارد یا خیر؟و مهم تر از همه این ها از مکانیزم جریان یافتن گاز های چگال که در تمام قسمت های سیستم لایمان برک وجود دارند، آگاهی یابیم.

عالم در پایان خاطر نشان کرد که: این دسته از کهکشان ها پس از جذب گاز ها به درون خود بلافاصله آنها را به بیرون می رانند، و این فرصتی گرانبها برای ماست تا پاسخی قانع کننده برای چگونگی این پدیده بیابیم.



نتایج این کشف و تحقیقات مرتبط با آن تحت عنوان " کمان ساعت 8" به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.


برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون این کشف به آدرس زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



parssky.com

[Renjer Babi]

اگر به مريخ سفر كنيد, از آنجا در 140 مايل دورتر از زمين ,سياره زادگاه خود را همچون يك گوي درخشان و به رنگ سبز متمايل به آبي خواهيد ديد.اما پيش از آغاز سفر لازم است كه تمهيدات كافي برا ي مراقبتهاي پزشكي و يا حتي انجام اعمال جراحي در صورت لزوم انديشيده شود.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اگر به مريخ سفر كنيد, از آنجا در 140 مايل دورتر از زمين ,سياره زادگاه خود را همچون يك گوي درخشان و به رنگ سبز متمايل به آبي خواهيد ديد.اما پيش از آغاز سفر لازم است كه تمهيدات كافي برا ي مراقبتهاي پزشكي و يا حتي انجام اعمال جراحي در صورت لزوم انديشيده شود.



مساله اينجاست كه در طول سفر هاي كوتاه مدت به مدار زمين و يا ايستگاههاي فضايي در صورت بروز مشكل براي فضا نوردان اين امكان كاملا وجود دارد كه بتوان آنها را در طول يك روز به زمين بازگرداند, اما در سفر هاي طولاني مدت تر مثلا به مريخ و يا حتي به ماه اين امر امكان پذير نيست . ايستگاه هاي فضايي باتوجه به مكان قرار گيري اشان در مدار, 200تا 600 مايل دور از زمين قرار دارند در حاليكه نزديكترين سياره به زمين ( ماه) به تنهايي 238000 مايل از زمين فاصله دارد.



مريخ نيز بسته به مكان قرار گيري آن در مدار خود بر گرد خورشيد از 35 ميليون تا 200 ميليون مايل و بعبارت بهتر به طور متوسط 140 ميليون مايل از زمين فاصله دارد, يعني چنانچه بخواهيد سفري به سياره سرخ كنيد, بايد به مدت 3 سال زميني دشواري سفر را بر خود هموار كنيد .



از اين رو مراقبتهاي پزشكي از اهميت بالايي در سفر هاي فضايي بلند مدت بر خوردار هستند. بايد دانست با توجه به فقدان جاذبه در فضا بيش از آنچه كه تصور مي شود نكات تكنيكي براي تطبيق دستورالعملهاي پزشكي و بهداشتي متداول در زمين با شرايط موجود در فضا وجود داردكه لازم است به همه آنها توجه کافی شود .اين كه از چه داروي بي هوشي و با چه ميزاني استفاده شود تنها بخشي كوچكي از اين مبحث را تشكيل مي دهد.



در اين راستا مطالعات مقدماتي صورت گرفته از سوي دانشگاه فلوريدا و با همکاری گروهی از پزشکان فرانسوی نشان مي دهد که تفاوت چنداني بين تزريق شرياني ماده بيهوشي در هر دو حالت وجود جاذبه و نیز عدم جاذبه وجود ندارد .تفاوتها در حقيقت به میزان داروی مصرفی بیهوشی در بين اشخاص مختلف بستگی دارد .



براي انجام این آزمایش که در یک پرواز هوایی صورت گرفت آزمایش شوندگان برای ايجاد يك شرايط بيهوشي مجازي در يك تخت به گونه اي خوابانده شدند كه سرشان 6 درجه پايين تر از سطح افق قرار داشت . می دانید بردار جاذبه در بدن انسان از بالا به پايين (از سر به پا)است بنابراين اگر شما سر كسي را كمي پايين تر از پايش قرار دهيد. ماهيچه ها اسكلت بدن و سيستم گردش خون وضعيتي مشابه با شريط بي وزني را تجربه خواهد كرد و با آن خود را تطبيق خواهند داد و فرد حداقل احساس تهوع ناشي از بي وزني كامل را تا حدی تجربه خواهد کرد.در عمل جراحی فوق داروهاي معمول بي هوشي و از روش متدوال در تزريق استفاده شد .پيش از اين تنها اطلاعاتي كه نشان مي داد كه بي وزني چگونه و چطور بر فرايند بي هوشي اثر مي گذارد حاصل آزمايش برروي دو ميمون آزمايشگاهي بود كه به فضا فرستاده شده بودند .هنگامي كه ميمونها به زمين باز گردانده شدند جراحان بلافاصله اقدام به نمونه برداري سطحي از بدن آنها كردند كه پس از مدتي بعلت تاثيرات ناشي از بي هوشي در شرايط بي وزني یکی ازآن دو جان سپرد.





علاوه بر فهم كامل تاثيرات داروي بيهوشي بر بدن انسان در طول سفر فضايي وبعد ازآن محققان همچنين بايد جزييات بی شمار دیگری را بررسی كنند تا مطمئن شوند فضا نوردان از مراقبتهاي پزشكي مناسب برخوردار مي شوند. در روي زمين هنگام پر کردن سرنگ از داروی بیهوشی امکان دارد حبابهاي هوا به داخل سرنگ کشیده شوند وبا دارو تركيب شوند. در فضا برخلاف آن حبابهاي هوا و داروي بي هوشي با يكديگر تر كيب مي شوند و اين به صورت بالقوه باعث مي شود حباب هاي هوا به بدن بيمار تزريق شود.داروهاي غير تزريقي هم مشکلات دیگری ایجاد می کنند زيرا به علت احساس تهوع فضا نوردان مشكلات سو هاضمه براي انها بوجود مي ايد.



اگرچه اولين ماموريت انسان به مريخ ممكن است در 20 يا 30 سال بعد رخ دهد اما هنوز كارهاي زيادي هست كه در زمينه انجام مراقبتهاي پزشكي بايد صورت گيرد در این میان مهمترین نکته آن است که بدانیم چه نوع معالجاتی را در فضا باید انجام داد و چگونه.

[Renjer Babi]

درخش سبز پديده ای اپتيکی ناشی از جو است که هنگام طلوع يا غروب خورشيد به صورت درخشی در لايه بالايي خورشيد رخ می دهد.درخش سبز پديده ای کمياب است که حتی در يک افق باز نيز ديدنش امری استثنايی است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


درخش سبز پديده ای اپتيکی ناشی از جو است که هنگام طلوع يا غروب خورشيد به صورت درخشی در لايه بالايي خورشيد رخ می دهد. درخش سبز پديده ای کمياب است که حتی در يک افق باز نيز ديدنش امری استثنايی است. بی ثباتی درخش سبز برخی دانشمندان را بر آن داشت تا از آن به عنوان پديده ای فيزيولوژيک نام ببرند که ناشی از خستگی شبکيه چشم پس از خيره شدن به رنگ نارنجی يا سرخفام خورشيد رخ می دهد.عکسهای رنگی دقيقی که از درخش سبز گرفته شده است. فيزيکی بودن اين پديده را تضمين می کند.
پاسخ احتمالی علت اين پديده در شکست پرتوهای خورشيد در جو زمين نهفته است.

براي توضيحات بيشتر به مقاله زير مراجعه كنيد:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]





parssky.com

[Renjer Babi]

دانشمندان با بهره گیری از تلسکوپ فضایی هابل به شواهدی دال بر وجود انرژی تاریک در 9 میلیارد سال پیش دست یافتند.این انرژی اسرار آمیز پس از پیدایش، همواره باعث افزایش سرعت گسترش کیهان بوده است.


داده های تلسکوپ هابل اختر فیزیک دانان را قادر ساخت تا شناخت بهتری نسبت به ماهیت انرژی تاریک پیدا کنند.بر این اساس شمار زیادی از نظریاتی که پیرامون تغییر نیروی انرژی تاریک در گذر زمان، به بحث می پردازند، بایستی مورد بازنگری قرار گیرند.

علاوه بر این محققان دریافتند که بین ابر نو اختر هایی که تا کنون برای اندازی گیری میزان گسترش کیهان بررسی می شدند نسبت به آن دسته از ستارگانی که میلیارد ها سال پیش منفجر شده و اخیرا توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شده اند ، شباهت های فراوانی وجود دارد.این امر خود گویای این حقیقت است که ابر نو اختر ها نمونه بسیار خوبی برای تحقیق و به واسطه آن بررسی گسترش کیهان از آغاز تا کنون می باشند.

آدام ریز از موسسه علمی تلسکوپ فضایی و دانشگاه هاپکینز از نخستین کسانی بوده است که به تحقیق و بررسی وجود انرژی تاریک در سال 1998 میلادی پرداخته و در حال حاضر مسئولیت هدایت مطالعات تلسکوپ هابل را بر عهده دارد.ریز در این باره می گوید: اگرچه که انرژی تاریک نزدیک به 70% از انرژی کیهان را به خود اختصاص داده است، اما دانش ما پیرامون این نیروی اسرار آمیز بسیار اندک است.در این بین یافتن کوچک ترین نشانه هم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.بر طبق یافته های ما انرژی تاریک در آغاز پیدایش دارای نیروی اندکی بوده است اما از 9 میلیارد سال پیش ماهیت حقیقی خود را نشان داده است.

برای بررسی انرژی تاریک و ماهیت آن در گذشته کیهان ، تلسکوپ فضایی هابل می بایست به جستجو و بررسی ابر نو اختر ها به عنوان نشانه ای از گسترش کیهان می پرداخت، به عبارت دیگر با این کار به گذشته سفر می کرد.

بر مقایسه تصور کنید تعدادی کرم شب تاب در یک شب تابستانی با درخششی یکسان در حیات منزل شما به پرواز مشغولند.با بررسی میزان درخشندگی آنها با توجه به فاصله شان نسبت به شما، به آسانی قادر خواهید بود تا به نحوه پراکندگی آنها پی ببرید.

از آنجا که ابر نو اختر ها به واسطه فاصله زیاد شان بسیار کم سو هستند، بر خلاف تلسکوپ های غول پیکر زمینی ، فقط تلسکوپ فضایی هابل توانایی بررسی آنها را دارا می باشد.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از تحول و گسترش کیهان از آغاز تا کنون





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بر طبق نظریه ای که توسط آلبرت اینشتین در بیش از نیم قرن پیش مطرح گردید ،نیروی دافعه ای در فضا (انرژی تاریک)در تلاش است تا نیروی گرانش کیهان (ماده تاریک)را متعادل نگاه دارد، به عقیده او تقابل بین انرژی تاریک و ماده تاریک روزی باعث انفجار درونی کیهان خواهد شد.

برای مدت ها "ثابت کيهان شناختى" اینشتین همچون فرضیه ای عجیب تصور می شد، تا سرانجام در سال 1998 میلادی آدام ریز به همراهی تیم های- زد سوپرنوا و اعضای پروژه سوپرنوا کازمالوجی با بهره گیری از تلسکوپ های غول پیکر زمینی و تلسکوپ فضایی هابل با بررسی شماری از ابر نو اختر ها به اندازی گیری گسترش کیهان پرداختند. پس از مدتی اختر فیزیک دانان به این نتیجه رسیدند که حق با اینشتین است، و نیروی دافعه در فضا وجود دارد و سرانجام این نیرو ،انرژی تاریک نام گذاری شد.

در طی 8 سال اخیر دانشمندان پیوسته تلاش کرده اند تا به ماهیت دو ویژگی بنیادی انرژی تاریک یعنی نیرو و تداوم آن پی ببرند.بر طبق آخرین یافته ها انرژی تاریک همچون مانعی حتی پیش از آن که بر گرانش ماده تاریک کیهان پیشه بگیرد وجود داشته است.

مشاهدات گذشته هابل حاکی آز آن بود که کیهان در دوره های نخستین خود تحت سیطره نیروی گرانش قرار داشته و با سرعت بسیار اندکی گسترش می یافت.بر پایه همین مشاهدات دانشمندان دریافتند که 5 تا 6 میلیارد سال پیش سرعت گسترش کیهان افزایش یافت، زمانی که نیروی دافعه انرژی تاریک بر نیروی گرانش پیشه گرفت.در دو سال اخیر با آنالیز داده های حاصل از بررسی بیش از 24 ابر نو اختر در دور دست های کیهان ،اخترشناسان توانستند زمان دقیق تر این فرایند را برابر 9 میلیارد سال پیش محاسبه نمایند.

اختر فیزیک دانان با بررسی مداوم ابعاد کیهان ما رشد (تغییر و تحول) آن را در دوره های مختلف پی گیری می کنند، درست همانند پدر و مادر که به رشد فرزندان خود با مشاهده تغییر در طول قد نسبت به چهار چوب در می نگرند و در این بین ابر نو اختر ها به عنوان چهارچوب در، تلسکوپ فضایی هابل را در یافتن نشانه ها یاری می کنند.

لو استرولگر اختر شناس و عضو تیم تلسکوپ هابل از دانشگاه وسترن کنتاکی در پایان خاطر نشان کرد : زمانی که نیروی گرانش ماده شناخته شده در کیهان کاهش می یابد،انرژی تاریک شروع به کشیدن ماده می کند.



parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان به تازگی سیاه چاله ای را یافته اند که با سرعت 950 بار در ثانیه به دور خود در گردش است.همچنان که سیاه چاله GRS 1915 با سرعتی سرسام آور می چرخد ، تمامی موارد اطراف را به داخل خود می کشاند.این فرایند دانشمندان را قادر می سازد تا برخی از پیش بینی های اینشتین را پیرامون نسبیت بررسی نمایند.


ماهیت اسرار آمیز سیاه چاله ها همواره دانش ما را نسبت به فضای اطراف مان و قوانین فیزیک به چالش کشیده است.در این بین وجود این اجرام یکی از جذاب ترین پیش بینی های نظريه نسبيت عمومى اینشتین می باشد.

ستارگانی که 20 برابر خورشید جرم دارند ، باقیمانده هسته ی شان بیشتر از سه برابر خورشید جرم دارد (حد چاندرا برای ستارگان نوترونی ). در این ستارگان پس از اتمام سوخت رمبش چنان ادامه می یابد که به یک حد بحرانی می رسد ، در این هنگام ساختار های بنیادی ماده نمی توانند با نیروی گرانش این اجرام رو به رو شوند. حال حفره ای نا متناهی بو جود می آید که هر چیزی را جذب می کند و حتی نور هم نمی تواند از گرانش آن بگریزد ؛ در این هنگام یک سیاه چاله زاده شده است.

اگر یک سیاه چاله به سرعت گرداگرد خود بچرخد پیچ و تابی شدید در بافت فضا – زمان ایجاد می کند و آن را می توان به طوفانی گردابی تشبیه کرد . گفتنی است این اجسام بسیار پر جرم تر از دیگر اجسام آسمانی هستند .

در روشی نوین جفری مک کلینتاک از مرکز اختر فیزیک CfA به همراه رامش ناریان با بهره گیری از کاوشگر زمان سنج پرتو ایکس راسی ناسا توانستند برای نخستین بار سرعت گردش یک سیاه چاله را به طور دقیق برابر با 950 بار در ثانیه تعیین نمایند.

مک کلینتاک در این باره می گوید:نوع گرانش این سیاه چاله با مشاهدات مستقیم پیشین و دنیای وابسته به پديده هاى درون اتمى بسیار متفاوت است.ما هم اکنون توانسته ایم سرعت چرخش سه سیاه چاله را به طور دقیق تعیین نماییم.در این میان نتایج حاصل اندازه گیری چرخش میکرو کوازار GRS1915+105 با سرعتی برابر 82 تا 100 درصد مقدار حداکثر نظری، بسیار هیجان انگیز است.

این کشف ما را قادر می سازد تا علاوه بر یافتن توضیحی قانع کننده پیرامون چگونگی گسیل جت مواد از دو سوی سیاه چاله ،به آشکار سازی امواج گرانشى و مدل سازی منابع احتمالی انفجار های پرتو گاما بپردازیم.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از دو سیاه چاله متفاوت، حفره ی نامحدود گرانشی که بافت فضا- زمان را می شکافد .


چرا چرخش یک سیاه چاله برای اخترشناسان از اهمیت ویژه ای برخورد دار است؟

مک کلینتاک می افزاید: در اختر شناسی، سیاه چاله ها بنا بر دو ویژگی مهم یعنی جرم و سرعت چرخش شان به دو دسته تقسیم می گردند.

اگرچه که تا کنون اخترشناسان توانسته اند جرم شمار زیادی از سیاه چاله ها را محاسبه نمایند، اما تعیین ویژگی مهم دوم ،یعنی سرعت چرخش آنها فرایندی بسیار سخت و پیچیده بوده است. در حقیقت پیش از این، سرعت چرخش هیچ سیاه چاله ای تعیین نشده بود.

میزان گرانش یک سیاه چاله چنان زیاد است که به هنگام چرخش همه موارد اطراف را به درون خود می کشاند. اختر شناسان برای این اجرام اسرار آمیز لبه ای تعیین می کنند که در واقع شعاع عملکرد سیاه چاله بوده و به طرف داخل آن، لبه همه ی مسیر های آسمان به طرف سیاه چاله شیب پیدا می کند و هر جسمی وارد این محدوده شود به درون آن سقوط می کند، این لبه را افق رویداد می نامند .

GRS 1915 با چهارده برابر جرم خورشید ، در بین بسیت جفت سامانه پرتو ایکس کشف شده ،پرجرم ترین سیاه چاله محسوب می گردد.علاوه بر این در GRS 1915 جت مواد با سرعتی نزدیک به سرعت نور از دو طرف سیاه چاله به بیرون رانده شده و پرتو های ایکس نیز با نواسانات زیادی گسیل می شوند.



سامانه پرتو ایکس دوتایی متشکل از یک ستاره و سیاه چاله می باشد. در این سامانه سیاه چاله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن ستاره می کند.در این بین هنگامی که مواد وارد سیاه چاله می گردند، شروع به چرخش کرده و متعاقب آن میلیون ها بار گرم شده و از خود پرتو ایکس تابش می کنند.دانشمندان با استفاده از طیف پرتو ایکس سیاه چاله توانستند سرعت چرخش آن را محاسبه نمایند.

علاوه بر مک کلینتاک و رامش ناریان تیمی بین المللی متشکل از ربکا شیفی از بخش فیزیک دانشگاه ایالتی هاوارد، رونالد رمیلارد از مرکز اختزفیزیک و تحقیقات فضایی کاولی موسسه فناوری ماساچوست، شین دیویس از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا و سانتا باربارا و لی زین لی از موسه اخترفیزیک مکس پلانک آلمان در این تحقیقات همکاری داشته اند.


نتایج این تحقیقات در ماه نوامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.


parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان با بهره گیری از ماهواره سوئیفت سازمان فضایی ناسا توانستند انفجار دو ابر نو اختر را به فاصله 5 ماه در کهکشان NGC 1316 را مشاهده کنند. NGC 1316با 4 انفجار در طی 26 سال گذشته پرتعداد ترین انفجار های ابر نو اختری را به خود اختصاص داده است.




در پدیده ای کم نظیر در تصویر کهکشان NGC 1316 ، دو ابرنواختر در کنار یکدیگر قرار دارند. ابر نواختری که در سمت راست تصویر نمایان است در نوزده ژوئن سال 2006 میلادی با نام SN 2006dd و ابر نو اختر دیگری که در سمت چپ تصویر مشخص است در پنج نوامبر سال جاری با نام SN 2006mr کشف گردید.
سایر اجرام درخشان ،مانند نقطه نورانی میان تصویر و نقطه نورانی دیگر در سمت چپ به ترتیب هسته کهکشان و ستاره ای در پس زمینه می باشند.
NGC 1316 کهکشانی بیضوی است و در فاصله 80 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.این کهکشان اخیرا با کهکشانی مارپيچى برخورد نموده و این برخورد نسبتا شدید سب شکل گیری ستارگان پرجرمی شده است. اما این ستارگان پس از مدت کوتاهی توسط انفجا های ابر نو اختری نابود گشته اند.تا کنون هر چهار ابر نو اختر کهشان NGC 1316 در رده Ia (ابر غول)دسته بندی شده اند.این دسته از ستارگان هنگامی یک کوتوله سفید شروع به بلعیدن مواد ستاره همدم خود می کند، بو جود می آیند.در حالی که برخی نظریات حاکی از آنند که انفجار های متوالی این چهار ابر نو اختر در فاصله زمانی کم کاملا اتفاقی است، دانشمندان هم اکنون در پی یافتن ارتباطی بین انفجار های ابر نو اختری با برخود دو کهکشان می باشند.


parssky.com

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ماهواره سوئیفت در بیست نوامبر سال 2004 میلادی به مدار زمین پرتاب شد و یک سال بعد به اوج فعالیت های خود رسید.تا کنون دانشمندان بواسطه این ماهواره توانسته اند دویست انفجار پرتو گاما و همچنین هزاران جرم آسمانی را مشاهده کنند.
سوئیفت سه ابزار اصلی با خود حمل می کند، این ابزار ها عبارتند از تلسکوپ آشکار ساز انفجار پرتو گاما،تلسکوپ پرتو ایکس و تلسکوپ مرئی و فرابنفش.آشکار ساز انفجار پرتو گاما در مرکز پرواز فضایی گدارد سازمان فضایی ناسا و آزمایشگاه ملی لس آلاموس طراحی و ساخته شده است. تلسکوپ پرتو ایکس و تلسکوپ مرئی و فرابنفش سوئیفت نیز توسط تیمی از دانشگاه ایالتی پن به همراه اعضای دانشگاه لستر انگلیس ، رصدخانه اخترشناسی ایتالیا و آزمایشگاه علوم فضایی مالارد با الگوی برداری از ماموریت های پیشین ساخته شده است.
ابزار آلات پیشرفته به همراه قابلیت چرخش سریع سوئیفت ،این ماهواره را قادر می سازد تا بلافاصله پس از انفجار پرتو گاما مکان دقیق آن را در کیهان تعیین نماید.

[Renjer Babi]

محققان دانشگاه كاليفرنيا با استفاده از ابر كامپيوتر ناسا و با انجام عمليات شبيه سازي موفق به تعیین طول عمر و شناخت روند تحول ماده سیاهی که همچون هاله ای گرداگرد كهكشان راه شيري را فرا گرفته است, شدند.



محققان دانشگاه كاليفرنيا با استفاده از ابر كامپيوتر ناسا و با انجام عمليات شبيه سازي موفق به تعیین طول عمر و شناخت روند تحول ماده سیاهی که همچون هاله ای گرداگرد كهكشان راه شيري را فرا گرفته است, شدند. نتايج حاصله توسط این محققان لايه هاي دروني ماده سیاه را با جزيياتي بی نظیر به معرض نمایش می گذارد که این زمینه ساز مناسبی برای آگاهی از تاریخ تحول کهکشان را ه شیری محسوب می شود.



بايد دانست هر كهكشاني در هاله ا ي از ماده ای اسرار آمیز به نام ماده سیاه پوشانده شده است که وجود آن تنها به طور غير مستقيم و از طریق مشاهده تاثيرات گرانشی آن تشخيص داده مي شود و بسیار بسيار بزرگتر و كروي تر از كهكشان درخشانی است که در دل خود جای داده است. مطالعات جدید بر اساس داده های شبيه سازي كامپيوتری اطلاعات بسیار ارزشمند تری نسبت به دانسته های پیشین ما در اختیارمان قرار می دهد.این اطلاعات حاکی از آن است که ماده سياه به طرز شگفت آوری پر جرم و پرچگال است و ساختا رچگالي آن به گونه است که درلایه های درونی تر چگالی آن افزون تر مي باشد .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ما تا كنون 10000 لایه کروی مانند از ماده سیاه گرد کهکشان راه شیری کشف كرده ايم که برخی از آنها خود لایه های درونی تري را در بر مي گيرند. البته این کشف از دیدگاه تئوریکی كاملا پیش بینی شده بود , اما این براي اولین بار است که در یک شبیه سازی كامپيوتري با کمک ریاضیات نمایش داده می شود.



البته مشاهدات صورت گرفته توضيح پديده " مشكل قمر هاي گم شده " را مشكل تر مي سازد. اين مشكل به اين صورت است كه آن دسته از توده هاي مواد غير سياه كه در داخل و اطراف كهكشان را ه شيري ما- به شكل كهكشانهاي كوتوله اقماري وجود دارند – با مواد سياهي كه در شبيه سازي ديده شده است متفاوت هستند. اختر شناسان تا كنون موفق به كشف 15 كهكشان كوتوله شده اند كه با مقایسه با 120 هاله ماده تاریک بسيار بزرگي كه كهكشان را ه شيري ما را در برگرفته مشتاقانه در جستجوي يافتن پاسخي براي اين سوال هستند كه كداميك از اين هاله ها و به چه دليل در بر گيرنده اين كهكشانهاي كوتوله هستند؟ البته شايد آن دسته از مدلهای تئوریکی در خصوص نحوه تشكيل ستا ره ها كه متكي بر هاله هاي پر جرم ماده سياه هستند بتوانند به حل اين مشكل كمك كنند.



اگر چه هنوز طبیعت ماده سیاه همچنان برای ما در هاله ای از ابهام باقی مانده است اما مي دانيم كه نه تنها 82 درصد از ماده موجود در جهان از ماده سياه تشكيل شده است بلكه تحولات ساختاری در جهان هستی در اثر کنشهای گرانشی اين ماده صورت گرفته است .28 درصد مانده باقیمانده که عموما همان مواد تشكيل دهنده گازها و ستاره ها هستند به داخل چاله های جاذبه ای که از تجمع توده های پر جرم ماده سیاه به وجود آمده اند افتاده اند و بعدها به صورت کهکشانهایی در دل ماده سیاه پدیدار شدند.



در حقيقت پس از انفجار بزرگ نیروی گرانش بین توده های کم چگال و سرگردان ماده سیاه موجب بهم پیوستن آنها و تشکیل توده های بزرگ و پر چگال شد .روند ادغام تا تشکیل توده های بزرگ تر و پر چگال تر ادامه داشت. این تحقیق با کمک محققان دانشگاه کالیفرنیا و بر اساس داده های یابنده WMAP و از طریق شبیه سازی در یکی از سریعترین کامپیوتر های دنیا در طول دو ماه و با 320000 هزار ساعت کارکرد 300 تا 400 پردازشگر کامپیوتری صورت گرفت. زمان مورد نظر در اين شبيه سازي از 50 میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده آغاز مي شود كه در اين شبيه سازي, کنشهای گرانشی ماده سیاه در طی 13.7 بیلیون سال تا زمان ایجاد هاله ماده تاریک در اطراف كهكشان راه شيري , با همان مقیاس موجود , مورد بررسي قرار مي گيرد. توده های داخلی موجود در هاله مادر در واقع باقیمانده ادغام هسته های توده هاي کوچکتر ماده سياه هستند كه در مدارهاي گرانشي هاله هاي دروني در گردشند.



در این تحقيق پنج هاله دروني پر جرم (هر یک جرمی معادل 3 برابر خورشید دارند )و چند هاله کوچکتر که جمعا 10 در صد جرم هاله مادر را تشكيل مي دهند شبيه سازي شده است و هنوز تنها يك کهکشان کوتوله شناخته شده در نزديكي مرکز کهکشان راه شیری يافت شده است .



از طرفي توده های بزرگی از ماده سياه در داخل کهکشان راه شیری مشاهده شده است . به اين ترتيب به نظر مي رسد در اطراف منظومه خورشيدي ما پراکندگی ماده تاریک باید خیلی بیش تر و پيچيده تر از آنچه تا کنون تصور می کردیم باشد .



بد نيست بدانيد اختر شناسان در صورتي مي توانند توده های ماده تاریک را در داخل هاله ماده تاریکی که راه شیری را در بر گرفته با تلسکوپهای آشكار ساز اشعه گاما شناسايي کنند كه ذرات تشکیل دهنده ماده تاریک از نوعی باشند که در مقابل پرتو گاما خود را نشان دهند. البته انواعي از ذرات بعنوان ذرات تشكيل دهنده ماده سياه پيشنهاد شده است . بعنوان مثال نوترالینو که در تئوری بنيادي "ابر تقارن" مطرح شده است _اين ذرات در صورت بر خورد با یکدیگر كاملا نابود مي شوند و ذرات جدیدی تشکیل مي دهند كه اين عمل منجر به توليد اشعه گاما مي شود .



در حال حاضر تلسکوپهای آشكار ساز اشعه گاما از قدرت شناسايي آن دسته از ماده هاي سياهي که نابود می شوند را ندارند, اما تلسکوپهای جدیدتري در دست ساخت است كه با حساسيت بيشتر از اين قابليت برخوردار مي باشند .بنابراین امید هست که در آينده بتوان علائمي از لايه هاي دروني تر را پيدا كرد .



شبیه سازی همچنین ابزار قدرتمندی براي اختر شناسان فراهم مي كند تا بتوانند به شناخت درستي از مراحل اوليه شكل گيري كهكشا ن راه شيري دست يابند .



اولین کهکشانهای کوچک در حدود 500 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمدند و در حال حاضر ستاره هایی با اين قدمت و طول عمر در کهکشان ما وجود دارند. اين شبیه سازی به ما در دانستن منشا پيدايش اين ستا ره هاي قديمي كمك مي كند و اينكه اين ستا ره ها چگونه سر از كهكشان هاي كوتوله در آوردند و چگونه درمدارهای مشخصي در هاله هاي ماده سياه قرار گرفتند.


parssky.com

[Renjer Babi]

رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا به تازگي انفجار پرتو هاي گاما را از يک سياه چاله آشکار نمود. درخشندگي حاصل از اين انفجار عظيم که مدتي به طول انجاميد، اخترشناسان را قادر ساخت تا به بررسي سياه چاله منشا اين انفجار بپردازند.



اين انفجار براي نخستين بار در هفده سپتامبر سال جاري ميلادي توسط تيم مرکز داده هاي علمي انتگرال (ISDC) سوئيس کشف گرديد.در اين مرکز اخترشناسان همه روزه به بررسي آسمان مي پردازند زيرا مي دانند که پرتو هاي گاما در آسمان دائما تغيير مکان مي دهند و براي آشکار سازي و ثبت برخي از آنها که در بازه هاي زماني بسيار کوتاه ناپديد مي گردند، بايد سرعت عمل به خرج داد.

رونالد والتر از اعضاي مرکز ISDC در اين باره مي گويد: از آنجا که بيشترين پرتو هاي گاما از مرکز کهکشان راه شيري گسيل مي شوند، اين ناحيه منشا پرتو هاي گاما مي باشد.

براي نشان دادن اهميت اين منطقه، رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا در برنامه اي ويژه بيش از چهار هفته از رصد هاي خود را به مرکز کهکشان اختصاص داد.اين تحقيقات دانشمندان را قادر ساخت تا در عملي بي سابقه، درک بهتري نسبت به ويژگي هاي پرتو هاي گاما و ساير اجرام آسماني در اين ناحيه بدست آورند.

به هنگام اجراي يکي از همين مشاهدات، دانشمندان از انفجار سياه چاله اي آگاهي يافتند.به اين گونه از پديده ها هدف ناگهانى نيز مي گويند.در ابتدا آنها نمي دانستند چه نوع انفجاري را ثبت کرده اند.بعضي از انفجار هاي پرتو گاما بسيار کوتاه به طول مي انجامند و فقط رصد خانه هاي زميني موقعيت آن را تعيين مي نمايند.خوشبختانه رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا با قابليت هاي ويژه خود توانست موقعيت اين انفجار را به طور بسيار دقيق مشخص کند.

والتر مي افزايد: ميزان درخشندگي اين انفجار پس از وقوع، در طي روز هاي متوالي افزايش يافت و در نهايت پس از يک هفته رو به خاموشي نهاد.به افزايش و کاهش ميزان درخشندگي يک انفجار منحني نور مي گويند.پس از گذشت يک هفته ما توانستيم از شکل منحني نور اين انفجار آگاهي يابيم، و در آن هنگام تازه دريافتيم که با چه پديده نادري روبرو شده ايم.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمايي حقيقي از انفجار سياه چاله



دانشمندان با مقايسه شکل منحني نور اين انفجار با ساير انفجار ها دريافتنند که اين انفجار از يک سيستم ستاره اي دوتايي پديد آمده است. در اين سيستم دوتايي ستاره اي همانند خورشيد به دور سياه چاله اي در گردش است.

گرانش سياه چاله همچون همدمي سيري ناپذير به بلعيدن مواد تشکيل دهنده ستاره مي پردازد. همچنان که ستاره به دور سياه چاله مي گردد، لايه هايي از گاز در قالب صفحاتي از آن جدا شده و به دور سياه چاله شروع به گردش مي کنند. دماي گازها در ناحيه افق رويداد به خاطر اصطکاک اتم هاي شان به چندين ميليون درجه مي رسد و دماي بسيار زياد باعث گسيل پرتو هاي ايکس مي شود.

شواهد حاکي از آنند که ذرات و گاز هايي که در صفحه اي به دور سياه چاله در گردش بودند به حالت ناپايدار در آمده و در اثر رمبش(فرو ريزش) بخشي از آنها اين انفجار رخ داده است.دانشمندان هنوز نمي دانند چرا اين رمبش اتفاق مي افتد، اما از يک چيز اطمينان دارند؛ اين رمبش در مقايسه با شرايط عادي، هزاران بار بيشتر انرژي آزاد مي کند.

اين گونه تصور مي شود که تعداد اندکي از چنين سيستم هاي دو گانه ستاره -سياه چاله اي در کهکشان راه شيري وجود دارند .اخترشناسان انتظار دارند هر چند سال فقط يکي از آنها را کشف کنند، اما ماهيت خاص اين پديده باعث شده تا از اهميت ويژه اي برخوردار شوند.

به خاطر عملکرد سريع تيم رصدخانه ISDC و همچنين همکاري کليه ماهواره ها و رصد خانه هاي زميني از جمله رصد خانه پرتو ايکس ايکس- ام.ام نيوتن آژانش فضايي اروپا، رصدخانه فضايي پرتو ايکس چاندرا و تلسکوپ فضايي پرتو گاما سوئيفت سازمان فضايي ناسا و شمار زيادي از رصدخانه هاي غولپيکر زميني پرتو هاي حاصل از اين انفجار بي نظير ثبت گرديد.هم اکنون دانشمدان مشغول مطالعه دقيق اين پديده به منظور آگاهي از ماهيت آن مي باشند.





parssky.com

[Renjer Babi]

سرانجام فضاپيماي افق هاي نو در ادامه ماموريت خود توانست نخستين تصوير از سياره کوتوله پلوتون را به زمين ارسال کند.در طي 10 سال آينده هنگامي که افق هاي نو به نزديک ترين فاصله از پلوتون مي رسد ،انقلابي در دانش ما پيرامون اين سياره کوتوله به وقوع خواهد پيوست.



اين نما که توسط تصوير بردار دور برد اکتشافي LORRI در تاريخ 21 تا 24 سپتامبر سال جاري به هنگام بررسي تجهيزات اپتيکي افق هاي نو در چند فريم ثبت شده بود، پس از ذخيره موقت در حافظه دستگاه در تبادل داده اي، از سوي فضاپيما به زمين ارسال شد.

در فاصله اي بيش از 4.2 ميليارد کيلومتر از فضاپيماي افق هاي نو سياره کوتوله پلوتون همچون نقطه اي کم سو در زمينه ستارگان مي درخشد.يکي از قابليت هاي اين فضاپيما جستجو و دنبال کردن دور برد اجرام مي باشد.بدين ترتيب دانشمندان قادر خواهند بود در وهله نخست به بررسي سياره کوتوله پلوتون در ميدان ديدي به پهناي 2500 کيلو متر و ساير اجرام کمربند کويپر به پهناي 50 کيلومتر بپردازند.

پس از اين که تصوير بردار LORRI در مکان پيش بيني شده پلوتن، جرمي را نمايان ساخت که با سرعت خاصي در امتداد صورت فلکى قوس(کماندار) حرکت مي کند، متخصصين اين پروژه به زودي دريافتند که سياره پلوتون در ميدان ديد آنها قرار گرفته است. تصاوير گرفته شده توسط LORRI در 21 و 24 سپتامبر ،مهر تاييدي بر وجود پلوتن در اين منطقه از فضا بود و احتمال وجود هرگونه پرتو کيهاني نيز به صفر رسيد.براي اطمينان بيشتر جرمي که در مسير پلوتون، حرکت مي کرد داراي قدر 14 بود و اين درست مانند قدري بود که از سياره کوتوله پلوتون انتظار مي رفت.

دانشمندان براي آناليز داده هاي موجود در تصاوير ارسالي فضاپيماي افق هاي نو ،بار ديگر صفحاتي از کتاب کلايد تامبا پيرامون کشف پلوتون را مرور کردند و با بهره گيري از استروبوسکوپ (دستگاه حرکت نما) به بررسي تصاوير چندگانه پرداختند.در اين روش ستارگان در پس زمينه تصوير ثابت مي مانند و ساير اجرام از جمله سيارات، سيارات کوتوله و... حرکت مي کنند.

الن استرن مدير ارشد ماموريت فضاپيماي افق هاي نو از موسسه تحقيقاتي ستوست در اين باره مي گويد:در حقيقت پيدا کردن جرم کم سويي همچون پلوتون در ميان شمار زيادي از ستارگان پس زمينه، همانند پيدا کردن سوزن در انبار کاه بود.کلايد تامبا بايد به خود مي باليد، چرا که تيم LORRI با بهره گيري از روشي مشابه به جستجوي پلوتون پرداخت. از آنجا که تصوير بردار LORRI به تهيه عکس هاي ديجيتال مي پردازد،مواردي مانند آشفتگي هاي جوي و يا پرتو هاي کيهاني در تحقيقات خللي ايجاد نمي کنند ، اما تامبا در زمان خود ناچار بود به اصلاح تصاوير موجود بپردازد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پلوتون از ديد فضاپيماي افق هاي نو در فاصله 4.2 ميليارد کيلومتري







تصوير بردار دور برد اکتشافي LORRI توسط آزمايشگاه فيزيک کاربردي دانشگاه جان هاپکينز به منظور تهيه تصاويري با وضوح بسيار بالا از اجرام دور دست، طراحي و ساخته شده است.

به منظور بررسي هاي نهايي تجهيزات اپتيکي فضاپيماي افق هاي نو ، دانشمندان شبيه سازي را ترتيب دادند و در اين شبيه سازي فضاپيما به جستجوي اجرام کمربند کويپر پرداخت.

فضاپيما افق هاي نو هم اکنون مراحل کنترل نهايي خود را با موفقيت پشت سر نهاده و سيگنال هاي ارسالي از پلوتون -30 تا 40 بار بيشتر از سطح پارازيت تصاوير- به شفافي دريافت شده است.

اندي چنگ از آزمايشگاه فيزيک کاربردي دانشگاه هاپکينز در اين باره مي گويد:افق هاي نو و تصوير بردار LORRI تا کنون تمامي مراحل ماموريت فضايي خود را بدون کوچک ترين نقصي پشت سر نهاده اند. ما بايد تا سال 2015 –زماني که فضاپيماي افق هاي نو به نزديک ترين فاصله به پلوتون مي رسد- صبر کنيم، در اين هنگام تصويربردار LORRI تصاويري دقيق و بي نظير از اين سياره کوتوله به زمين ارسال خواهد نمود.علاوه بر اين در مسير فضاپيماي افق هاي نو در ژانويه و فوريه سال 2007 ميلادي به بررسي و مشاهده سياره مشتري خواهيم پرداخت و پس از گذر از کنار اين سياره فاز جديدي از ماموريت افق هاي نو ،با جمع آوري داده هايي بسيار ارزشمند از سياره کوتوله پلوتون آغاز مي گردد.

الن در پايان خاطر نشان کرد : از زمان کشف پلوتون تا کنون اطلاعات چنداني از اين سياره کوتوله در دست نيست.اما در سال هاي آتي با نزديک شدن فضاپيماي افق هاي نو به پلوتون با استفاده از تصوير بردار LORRI و با توجه به زاويه ما نسبت به خورشيد تغييرات درخشندگي اين سياره کوتوله را بررسي کرده و منحني فاز آن را نيز محاسبه مي نماييم.ما هرگز از روي زمين و يا مدار آن قادر به اجراي چنين ماموريتي نبوده ايم .اين امر ما را قادر خواهد ساخت تا براي نخستين بار به بررسي سطح پلوتون و عناصر تشکيل دهنده آن بپردازيم، حتي زماني که ميليارد ها کيلو متر از اين سياره کوتوله فاصله داريم.



parssky.com

[Renjer Babi]

يك ابر سياهچاله كه در كهكشاني دوردست قرار دارد در حال بلعيدن يك ستاره ديده شد. در واقع ، كاوشگر تكامل كهكشاني ناسا توانست تمامي اين فرايند را از آغاز تا پايان مشاهده كند.




اين نخستين باري است كه اختر شناسان كل فرايند خورده شدن يك ستاره تا آخرين ذره هاي آن توسط يك سياهچاله را مشاهده كرده اند. در گذشته اي نه چندان دور ، اين ستاره به خود جرات نزديك شدن به سياهچاله را داد كه تكه تكه شدن اين ستاره عاقبت اين ريسك بود. اين تكه ها شروع به چرخيدن به دور سياهچاله كردند كه كاوشگر مذكور انفجارهاي درخشاني از نور فرابنفش را ثبت كرد.



دكتر سووي گزاري از موسسه فناوري كاليفرنيا مي گويد" اين نوع واقعه بسيار نادر مي باشد و باعث خوشحالي است كه ما تمامي اين حادثه را از آغاز تا پايان مورد مطالعه قرار داديم.



شايد اين سياهچاله براي هزارات سال بطور خاموش در اعماق يك كهكشان بيضوي بدون نام خوابيده بود. اما ، يك ستاره كمي به اين سياهچاله خفته نزديك شد و توسط نيروي گرانش آن تكه تكه شد. بخشي از اين ستاره ، در اطراف سياهچاله چرخيد و سپس شروع به شيرجه رفتن به درون اين سياهچاله كرد كه در نتيجه فوران فرابنفش درخشاني بوجود آمد. اين فوران توسط كاوشگر تكامل كهكشاني رديابي گرديد.





اين نور فرابنفش همزمان با بليعده شدن آخرين تكه هاي اين خوراكي ستاره اي ضعيف مي شود و اين تلسكوپ فضائي بطور دوره اي به مشاهده واقعه ادامه مي دهد. اين مشاهدات در نهايت باعث خواهند شد تا درك بهتري از چگونگي تكامل سياهچاله ها بهمراه كهكشانهاي ميزبان آنها حاصل شود.


دكتر كريستوفر مارتين كه در تهيه اين گزارش با گزاري همكاري مي كند مي گويد" اين مشاهدات در وزن كشي سياهچاله ها ، درك چگونگي تغذيه و رشد آنها در كهكشانهاي ميزبان در حاليكه كيهان تكامل مي يابد به ما كمك شاياني مي كنند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان برای نخستین بار با بهره گیری از رصدخانه H.E.S.S منشا پرتو گامایی را در فضا یافته اند که همانند یک ساعت طبیعی عمل می کند.




این پرتو ها که از پر انرژی ترین پرتو های گامای کشف شده می باشند ، از یک سیستم دوتایی با عنوان LS 5039 گسیل می شوند؛ این سیستم که از ستاره ای آبی رنگ با جرمی بیست برابر جرم خورشید به دور همدمی ناشناخته-به احتمال زیاد یک سیاه چاله- تشکیل شده ،برای نخستین بار توسط تیم H.E.S.S. در سال 2005 میلادی کشف گردید.ما از دهه 1960 میلادی -زمانی که نخستین تب اختر رادیویی تحت عنوان Little Green Men-1 کشف گردید-با گسیل منظم پرتو های گاما آشنا هستیم.اما همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، برای نخستین بار است که چنین سیگنال های منظمی از پرتو های گامای پر انرژی(100000 بار پر انرژی تر نسبت به مورد قبلی) کشف شده است.

در این سیستم، دو جرم در فاصله ای نزدیک(1.5 تا 2.5 برابر فاصله زمین تا خورشید) هر چهار روز یک بار به دو یکدیگر می گردند .

دکتر پائولا چادویک عضو تیم H.E.S.S. از دانشگاه دورام در این باره می گوید: چگونگی تغییرات پرتو های گاما، LS 5039 را به آزمایشگاهی ویژه برای بررسی افزایش شتاب اجسام در نزدیکی سیاه چاله ها تبدیل

کرده است.

مکانیزم های مختلف ،در تغییرات سیگنال های پرتو گامایی که به زمین می رسند تاثیر گذار اند.با بررسی این تغییرات دانشمندان قادر خواهند بود تا اطلاعات بسیار ارزشمندی پیرامون سیستم های دو تایی از جمله LS 5039 و تحولاتی که در اطراف یک سیاه چاله صورت می گیرد، بدست آورند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



H.E.S.S نمایی از رصدخانه پرتو گاما



هنگامی که سیاه چاله همدم در مقابل ستاره و زمین قرار می گیرد سیگنال های پرتو گاما به حداکثر میزان خود می رسند و هنگامی که سیاه چاله از پشت ستاره عبور می کند، سیگنال ها بسیار ضعیف می شوند.

این گونه تصور می شود که ذرات گاز و غباری که توسط باد ستاره ای از اتمسفر ستاره خارج شده و به سوی سیاه چاله روانه می شوند، شتاب گرفته و به سرعت شروع به گردش می کنند، در این بین افزایش دمای ذرات باعث گسیل پرتو های گاما می شود.

همدم ستاره-سیاه چاله- نیز همچون یک کاوش گر اطلاعاتی عمل می کند؛و بسته به فاصله اش تغییرات میدان مغناطیسی ستاره را در تغییرات سیگنال های پرتو گاما بازتاب‌ می دهد.

علاوه بر آنچه گفته شد، دلیلی هندسى نیز می تواند گسیل این میزان از پرتو گاما را توجیه کند؛بر طبق فرمول معروف آلبرت اینیشتین (E=mc2) ماده و انرژی یکسان هستند و جفت ذره و ضد ذره می توانند متقابلا باعث از بین رفتن (خنثی کردن) نور شوند. با قرينه هنگامی که پرتو های گامای پر انرژی با پرتو های نور ستاره برخورد می کنند،می توانند تبدیل به ماده (جفت الکترون و پادالکترون) شوند. بنا بر این پرتو های نور ستاره به پرتو های گاما شباهت دارند؛ مه ای که منبع پرتو های گاما را به هنگام گذر سیاه چاله از پشت ستاره تشکیل می دهد و تا حدودی منبع اصلی را پنهان می کند.گیلامی دوبوس از آزمایشگاه اختر فیزیک رصدخانه گرینوبل در پایان افزود: جذب تناوبی پرتو های گاما تصویری بسیار جالب از تولید جفت ماده و ضد ماده از نور می باشد، اگرچه که دیدگاه شتاب ذرات را در این سیستم در پرده ای از ابهام فرو می برد.

نتایج این تحقیقات در نوامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.




parssky.com

[Renjer Babi]

سياه چاله ها مناطقي از فضا مي باشند و نيروي گرانش شان به قدري زياد است که هيچ چيز نمي تواند از آن منطقه بگريزد.


سياهچاله ها قابل رويت نيستند و در واقع نامرئي اند، زيرا حتي نور نيز در دام آنها گرفتار مي شود. تشريح بنيادي سياهچاله ها بر اساس معادلات موجود درتئوري نسبيت عام آلبرت اينيشتين مطرح شد. اين تئوري در سال 1916 منتشر گرديد.

خصوصيات سياه چاله ها

نيروي گرانش نزديک يک سياهچاله بسيار قوي است چرا که همه ذرات سياهچاله در يک نقطه در مرکزآن متمرکز شده اند. فيزيکدانان به اين نقطه، نقطه تمرکز (singularity) مي گويند و بر اين باورند که اندازه آن از هسته يک اتم نيز کوچک تر است.

به سطح يک سياهچاله افق رويداد مي گويند. اين سطح يک سطح معمولي قابل ديدن يا لمس کردن نيست. در افق رويداد، کشش نيروي گرانش بينهايت قدرتمند است. يک شي در اين منطقه تنها براي يک آن مي تواند حضور داشته باشد و سپس در ذرات نورغرق شده و فرو مي رود.

ستاره شناسان براي تعيين اندازه يک سياهچاله شعاع افق رويداد را اندازه مي گيرند. شعاع يک سياهچاله بر حسب کيلومتر برابر است با سه برابر جرم خورشيدي اجرام موجود در سياهچاله. جرم خورشيد برابر است با يک جرم خورشيدي.

هيچ سياهچاله اي به طور دقيق هنوز کشف نشده. دانشمندان براي اثبات اين که يک جرم فشرده يک سياهچاله است بايستي اثراتي را اندازه گيري کنند که تنها يک سياهچاله قادر به اعمال و ايجاد آنها مي باشد. انحناي شديد موج نور و کند شدن بيش از حد زمان مي توانند دو نمونه از آثار وجود يک سياهچاله باشند. اما ستاره شناسان اجرام فشرده اي را پيدا کرده اند که با کمي ترديد مي توان آنها را سياهچاله فرض نمود و ادامه اين مقاله نيز بر اساس اين يافته ها مي باشد.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي حقيقي در طيف پرتو ايکس از انتشار جت مواد از دو سوي سياه چاله


تشکيل سياه چاله ها



طبق نظريه نسبيت عام، يک سياهچاله زماني ايجاد مي شود که يک ستاره سنگين سوخت هسته اي خود را به اتمام مي رساند و پس از آن توسط نيروي گرانش خودش فشرده مي گردد. تا هنگاميکه ستاره در حال مصرف سوخت مي باشد، انرژي ناشي از آن تعادل ستاره را در برابر نيروي گرانش حفظ مي کند. پس از اتمام سوخت ستاره ديگر قادر به تحمل گرانش خود نيست در نتيجه مرکز ستاره دچار فروريختگي (رمبش) مي شود. اگر جرم مرکز ستاره بيش از سه برابر جرم خورشيد باشد، ظرف کمتر از يک ثانيه مرکز ستاره فرو مي ريزد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي خيالي از بلعيدن شدن ستاره اي توسط سياه چاله همدمش

سياه چاله هاي کهکشاني

اغلب ستاره شناسان بر اين باورند که کهکشان راه شيري— کهکشاني که منظومه شمسي ما در آن قرار گرفته – شامل ميليونها سياهچاله است. دانشمندان تعدادي از آنها را در راه شيري پيدا کرده اند. اين اجرام در ستاره هاي دوتايي که اشعه ايکس گسيل مي کنند وجود دارند. يک ستاره دوتايي، يک جفت ستاره اند که دور يکديگر مي چرخند.

در يک ستاره دوتايي که شامل يک سياهچاله و يک ستاره معمولي است، ستاره در فاصله نزديکي از سياهچاله در گردش است. در نتيجه، سياهچاله گازهاي ستاره را به شدت به درون خود فرو مي برد. سايش و اصطکاک اتم هاي موجود در اين گازها در منطقه افق رويداد دماي گازها را به چندين ميليون درجه مي رساند. به دنبال آن، انرژي به صورت اشعه ايکس از اين گازها متشعشع مي گردد. ستاره شناسان اين تشعشعات را با استفاده از تلسکوپ اشعه ايکس تشخيص مي دهند.

ستاره شناسان بر اساس دو دليل مي پذيرند که يک ستاره دوتايي شامل سياهچاله مي باشد: 1- هر دوتايي که يک منبع شديد و متغير از اشعه ايکس است. وجود اين اشعه ها اثبات کننده وجود يک ستاره فشرده است. اين ستاره فشرده ممکن است يک سياهچاله و يا جرمي با فشردگي کمتر يعني ستاره نوتروني باشد. 2- يک ستاره مرئي با چنان سرعتي در مدار خود در گردش است که تنها يک جرم با سه برابر جرم خورشيد ممکن است عامل اين سرعت باشد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمايي خيالي از سياه چاله


سياه چاله هاي ابر پر جرم



دانشمندان بر اين باورند که همه کهکشانها داراي يک سياهچاله ابر پر جرم در مرکز خود مي باشند. گمان مي رود جرم هريک از اين سياهچاله ها بين يک ميليون تا يک ميليارد جرم خورشيدي باشد. ستاره شناسان به اينکه اين سياهچاله ها ميليارد سال پيش در اثر گازهاي متمرکز شده در مرکز کهکشانها توليد شده باشند مظنون مي باشند.

دلايلي قطعي وجود يک سياهچاله ابر پر جرم در مرکز کهکشان راه شيري را اثبات مي کنند . ستاره شناسان بر اين باورند که اين سياهچاله يک منبع عظيم از امواج راديويي به نام سگيتاريوس آ (Sagittarius A* (SgrA*)) مي باشد. مهمترين دليل براي اينکه ثابت نمايد SgrA يک سياهچاله ابر پر جرم مي باشد، سرعت حرکت ستاره ها به دور آن است. سريعترين ستاره که تا به حال در کهکشان راه شيري مشاهده شده هر 2/15 سال يکبار به دور SgrA با سرعت 5000 کيلومتر (3100 مايل) در ثانيه گردش مي نمايد. حرکت اين ستاره، ستاره شناسان را متقاعد مي کند که شئ سنگيني چندين ميليون برابر جرم خورشيد در مرکز مدار اين ستاره وجود دارد. تنها جرم شناخته شده که مي تواند به اين سنگيني باشد و در مرکز مدار اين ستاره قرار بگيرد يک سياهچاله است




parssky.com

[Renjer Babi]

فعالیت شدیدی طی چند روز گذشته در خورشید به ثبت رسیده است. گویا انفجاری بسیار عظیمی در خورشید رخ داده که شبیه به یک سونامی زمینی قسمت بزرگی از خورشید با امواج حاصل از انفجار های هسته ای در نوردیده شده است.





یک انفجار بسیار عظیم خورشیدی در روزهای گذشته مجاور یکی از لکه های نو ظهور در خورشید باعث شد تا موج انفجار عظیمی که از مبدا این انفجار آغاز شده بود قسمت عظیمی از خورشید را فرا بگیرد. این تصویر توسط تلسکوپ رصد خانه بین المللی خورشید در نیومکزیکو و با استفاده از فیلتر هیدروژن آلفا H Alpha گرفته شده است. در این ادرس میتوانید فیلم کوتاهی از آن را مشاهده کنید.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]











parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان سال ها براي سنجش ميزان سرعت گسترش کيهان از ابر نو اختر هاي Type 1a استفاده مي نمودند.ميزان دقت اين ابزار هاي سنجش به شکل انفجار آنها بستگي دارد. يافته هاي اخير حاکي از آن است که به خاطر عدم يک نواختي اين انفجار ها ، از دقت اين ابر نو اختر ها کاسته شده است.



اخترشناسان اخيرا به يافته هاي جديدي دست يافته اند که مي تواند به مناقشه اي پيرامون نوعي از ابر نو اختر ها-مرحله نهايي نابودي ستارگان عظيم- که براي يک دهه ذهن دانشمندان را به خود مشغول نگاه داشته است، پايان دهد.آيا ستارگان در يک فرايند تدريجي نابود مي گردند يا در اثر يک انفجار سريع؟

مشاهدات حاکي از آنند که در فرايند انفجار ابر نو اختري يک ستاره ، در حالي که بخش دروني آن حالتي کروي دارد، موادي که به بيرون پرتاب شده و در فضاي اطراف پخش مي گردند، کره اي نا متقارن و غير يکنواخت پديد مي آورند.چنين فرايندي گوياي اين حقيقت است که انفجار ستاره با سرعت ما فوق صوت گسترش مي يابد.

ليفن ونگ از دانشگاه ايالتي تگزاس در اين باره مي گويد:بر طبق نتايج حاصل از تحقيقات ، پروسه انفجار اين گونه از ابر نو اختر ها از دو مرحله تشکيل مي شود و يافته هاي جديد از اهميت ويژه اي در دانش کيهان شناسي برخور دار است.

اختر شناسان در طي ده سال با بهره گيري از تلسکوپ غول پيکر زميني ESO و تلسکوپ اتو استروو رصدخانه مک دونالد به بررسي ابعاد و ساختار ابر هاي به جا مانده از ذرات اطراف هفده ابر نو اختر Type 1a پرداختند.تا کنون چنين تصور مي شد که اين گونه از ابر نو اختر ها حاصل از انفجار ستارگان کوچک و چگال-کوتوله سفيد-درون يک سامان دوتايي مي باشند. همچنان که‌ همدم اين ستاره مواد اطراف را به داخل آن مي راند،کوتوله سفيد به جرم بحرانى مي رسد و در نهايت به خاطر ناپايدارى ،در طي انفجار ابر نو اختري از بين مي رود.اما براي اين پرسش که "چه چيزي باعث انفجار اوليه مي شود و چگونه انفجار در سرتاسر ستاره گسترش مي يابد؟" هنوز پاسخي وجود ندارد.

به خاطر فواصل بسيار زياد انفجار هاي ابر نو اختري که توسط ونگ و همکارانش در کهکشان هاي دور مشاهده شده بودند، امکان بررسي دقيق آنها با استفاده از روش هاي تصوير برداري تداخل سنجي ، وجود نداشت.بنابراين گروه تصميم گرفت در روشي جايگزين ، با ثبت پرتو هاي نور قطبي گسيل شده از ستارگان در حال مرگ، شكل انفجار را تعيين نمايد.









[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي خيالي از يک ابر نو اختر










قطبش سنجى نشان داد که نور حاصل ، از امواج الکترومغناطيسى تشکيل شده که در جهات منظمي نوسان مي کند.باز تاب و يا پراکندگى نور باعث گرايش‌ ميدان هاي الکتريکي و مغناطيسي نسبت به يکديگر مي شود.به عنوان نمونه در موردي مشابه عينک هاي دودي قطبي شده ، همچون يک ----- باعث بازتاب پرتو هاي نور خورشيد مي شود.هنگامي که نور در ميان ذرات باقي مانده در حال گسترش اطراف يک ابر نو اختر پخش مي شود، داده هاي ارزشمندي پيرامون گرايش و جهت گيري لايه هاي پراکنده به ما مي دهد.

اگر ابر نو اختر کره اي متقارن باشد، تمامي جهات بايد يکسان باشند و در نتيجه هيچ شبکه قطبي شده اي وجود نخواهد داشت.

ديتريک بد از دانشگاه ايالتي تگزاس مي افزايد: ما فقط با بهره گيري از قدرت جمع آوري نور بسيار بالاي تلسکوپ غول پيکر زميني ESO و واسنجى فوق العاده دقيق ابزار FORS قادر به قطبش سنجى بوديم. تحقيقان ما نشان داد که انفجار ابر نو اختر هاي Type 1a پديده اي سه بعدى است. بخش هاي خارجي ابر حاصل از انفجار کاملا نامتقارن بوده و از مواد مختلفي تشکيل شده است، در حاليکه بخش داخلي کاملا يکنواخت مي باشد.

تحقيقات بيشتر نشان داد که ميزان قطبي شدن و متعاقب آن كرويت با درخشندگي ذاتي انفجار مرتبط مي باشد.به بيان ديگر هرچه درخشندگي حاصل از انفجار بيشتر باشد ابر نو اختر کره يکنواخت تري را پديد مي آورد.

يافته هاي اخير تاثيراتي بر روي استفاده از اين ابر نو اختر ها به عنوان يک ابزار سنجش استاندارد خواهد داشت.تا کنون از اين گونه ابر نو اختر ها براي اندازه گيري ميزان سرعت گسترش کيهان استفاده مي گرديد ، اما بر خلاف آنچه که تصور مي شد عدم تقارن شکل کروي ،معرف پراكندگي نور در اين اجرام مي باشد.

ونگ در پايان خاطر نشان کرد:نتايج اين تحقيقات بسياري از مدل هاي موفق وابسته به درجه حرارت هسته اتمى انفجار هاي ابر نو اختري را محدود خواهد کرد.

بر اساس اين مدل ها انبوهي از مواد تشکيل دهنده ذرات به جا مانده از انفجار ،در طي يک پروسه تدريجي به نام" احتراق" پديد مي آيند و به طور نا منظم از خود دنباله اي از خاکستر به جاي مي گذارند. يکنواختي کره داخلي ستاره منفجر شده حاکي از آن است که پروسه احتراق پس از مدتي جاي خود را به پروسه اي بسيار خشن به نام" انفجار ناگهانى" مي دهد و اين انفجار با سرعت ما فوق صوت در ستاره گسترش مي يابد.اين سرعت چنان زياد است که کليه نا متقارني هاي خاکستر هاي به جا مانده پروسه احتراق را از بين مي برد و در نهايت بقايايي يکنواخت و همگن بوجود مي آيد.

نتايج اين تحقيقات در اواخر ماه نوامبر سال جاري ميلادي در سرويس خبري آنلاين ژورنال دانش ،توسط ليفن ونگ، ديتريک بد و فرناندو پتات ارائه گرديد





parssky.com

[Renjer Babi]

تیمی از اخترشناسان انگلیسی پس از مطالعه شمار زیادی از سیاه چاله های کوچک و بزرگ با بهره گیری از کاوشگر زمان سنج پرتو ایکس روسی و رصد خانه پرتو ایکس ایکس.ام.ام نیوتن، دریافتند که صرف نظر از اندازه سیاه چاله ها ،فرايند بلعیدن مواد در همه آنها یکسان است.

اخترشناسان برای سال ها به جستجوی شباهت های گونه های مختلف سیاه چاله ها از جمله سیاه چاله هایی با جرم ستاره ای، سیاه چاله های بزرگ و سیاه چاله های ابر پرجرم در هسته فعال کهکشانی (AGN) پرداخته اند.

سیاه چاله به طور اساسی و مشابه از یکدیگر متمایز اند و متناسب با جرم سیاه چاله، افزايش مقياس خواهیم داشت.بنا بر این محققین پيشنهاد كردند مطالعه سامانه های عظیمی-سیاه چاله ها- که درخشان تر و سریع تر می باشند، می توان رفتار (AGN) را در مقياس زمانی کیهانی تعیین نمود.

پروفسور این مک هاردی مدیر پروژه تحقیقاتی از دانشگاه سات همپتون در این باره می گوید:با مطالعه نوسانات پرتو های ایکس گسیل شده از سیاه چاله ها دریافتیم که، فرایند بلعیده شدن مواد –هنگامی که سیاه چاله مواد اطراف را به داخل خود می کشاند-در همه سیه چاله ها با هر اندازه ای یکسان است و (AGN) در واقع سیاه چاله های عظیمی هستند که افزایش مقیاس یافته اند.علاوه بر این ما دریافتیم که تغییر در گسیل پرتو های ایکس در این اجرام ، تا حد زیادی به پهنای خطوط مرئی گسل پرتو از سیاه چاله بستگی دارد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از یک سیاه چاله



مک هاردی می افزاید: یافته های اخیر نقش بسزایی در درک ما از انواع مختلف هسته های فعال کهکشانی (AGN)دارا می باشد، چرا که این اجرام با توجه به پهنه خطوط پرتو های گسیل شده دسته بندی می شودند. بنابر این خطوط باریک کهکشان های سیفرت (Seyfert) هستند .اگر چه که این کهشان ها اغلب غيرعادى تصور می شودند، اما در واقع تفاوتی با (AGN) ها ندارند و فقط جرم آنها نسبت به سرعت بلعیده شدن مواد ، کمتر است.

تحقیقات نشان داد که ویژگی مقياس زمانی ،به طور خطى با جرم سیاه چاله تغییر می کند، اما با سرعت بلعیده شدن مواد-هنگامی که با حداکثر سرعت ممکن بلعیده شدن مواد اندازه گیری می شود- نسبت عکس دارد.این امر خود گویای این حقیقت است که فرایند بلعیده شده مواد در همه سیاه چاله ها با هر اندازه ای مشابه است.با اندازه گیری خصوصیت مقیاس زمانی و سرعت بلعیده شده مواد، تیم تحقیقاتی دریافت که با چنین رابطه ساده ای می توان جرم سیاه چاله را به آسانی تعیین نمود، در حالیکه در روش های دیگر برای نمونه(AGN) های تیره و یا جستجوی جرم میانگین سیاه چاله ها کاری بسیار مشکل است.

مک هاردی در پایان خاطر نشان کرد که بلعیده شده مواد توسط سیاه چاله مقادیر زیادی پرتو ایکس از نزدیکی این جرم ساطع می نماید.بنابر این بررسی نوسانات پرتو های ایکس گسیل شده و زمان –تحت عنوان منحنی نور پرتو ایکس- ما را قادر می سازد تا به بررسی دقیق رفتار سیاه چاله ها بپردازیم.

بیش از دو دهه این گونه تصور می شود که خصوصیت مقیاس زمانی را می توان در منحنی نور سامانه (سیاه چاله) های عظیم مشاهده کرد. مقیاس زمان بسیار کوتاه بوده(کوچک تر از یک ثانیه (< second و فقط در رصد های کوتاه قابل مشاهده است. جستجوی مقیاس های زمانی یکسان در (AGN) ها فرایندی بسیار پیچیده و زمان بر است و باید ماه ها و سال ها وقت صرف کرد.



نتایج این تحقیقات که به رهبری مک هاردی و همکارانش از جمله دکتر المر کوئردین،دکتر کریستین کینگ، پروفسور راب فندر و دکتر فیل آتلی از دانشگاه آمستردام ارائه گردید،در ماه نوامبر سال جاری میلادی در مجله نیچر به چاپ رسید.

[Renjer Babi]

اخترشناسان بر این باورند که کهکشان های امروزی حاصل میلیارد ها سال، تغییر و تحول می باشند.برخورد های پی در پی ، کهکشان های کوچک عادی را به کهکشان های مارپيچى با شکوهی همچون راه شیری تبدیل نموده است.اما آیا این تحولات متعلق به دوران اولیه کیهان می باشد و یا همچنان برخورد ها ادامه دارد؟



تیمی از اخترشناسان فرانسوی و ایتالیایی با بهره گیری از تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس تلسکوپ غولپیکر اسو ، به نقش محیط اطراف بر شکل گیری و تحول کهکشان ها پی بردند. آنها برای نخستین بار با نقشه برداری از دور دست های کیهان دریافتند که پراکندگی (توزیع) کهکشان ها با توجه به محیط ابتدایی اطرافشان ، تا حد زیادی با زمان در ارتباط است.کشف اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به طوری که بسیاری از فرضیاتی که تا کنون پیرامون شکل گیری و تحول کهکشان ها مطرح شده است را به چالش خواهد کشید.

در حالیکه موضوع "طبیعت در مقابل طبیعت"یکی از داغ ترین مباحث دانش روانشناسی امروزی می باشد، اخترشناسان به دنبال یافتن پاسخی برای پرسشی می باشند که از قلب فرضیات کیهان شناسی سرچشمه می گیرد؛آیا کهکشان های امروزی محصول شرایط آغازين کیهان می باشند و یا اتفاقاتی در گذشته مسیر تحول آنها را تغییر داده است؟

در طی سه سال نقشه برداری که بوسیله تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس(VIMOS) تلسکوپ غولپیکر اسو (ESO) انجام شد،اخترشناسان با مطالعه بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل و محيط های مختلف، به بررسی چگونگی تغییر درخشندگی و مواد تشکیل دهنده آنها در مقیاس های زمانی متفاوت پرداختند. این امر دانشمندان را قادر ساخت تا اطلسی سه بعدی از کیهان به قدمت 9 میلیارد سال تهیه کنند.



سرشماری جدید نتایج شگفت انگیزی در بر داشت. نسبت رنگ-چگالی که رابطه مواد تشکیل دهنده کهکشان با فضای پیرامون را توصیف می کند در 7 میلیارد سال گذشته بسیار متفاوت بوده است.بنابر این اخترشناسان دریافتند که درخشش کهکشان ها،مواد تشکیل دهنده ابتدایی و محیطی که در آن قرار داشته اند،تاثیری بسیار ژرفی بر تحول آنها داشته است.

الیور لا فیور از آزمایشگاه اختر فیزیک مارسی فرانسه، در این باره می گوید : نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که محیط اطراف در تحول کهکشان ها نقش کلیدی داشته ، اما برای مسئله "طبیعت در مقابل طبیعت" در تحول کهکشان ها ،هنوز پاسخ قانع کننده ای وجود ندارد.این گونه تصور می شود که کهکشان ها امروزی حاصل اطلاعات وراثتی ذاتى شان می باشند که در طی زمان تغییر کرده و کنش های متقابل پیچیده ای با فضای اطراف خود داشته اند که بر خورد و ادغام کهکشان ها، نمونه ای از آن است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از پراکندگی (توزیع) کهکشان ها



دانشمندان برای دهه ها بر این باور بوده اند که کهکشان های گذشته کیهان با کهکشان هایی که ما امروز می بینیم-راه شیری برای نمونه- تفاوت داشته اند.امروزه کهکشان ها را می توان به طور کلی در دو رده طبقه بندی کرد؛قرمز،زمانی که فقط تعداد اندکی و یا به طور کل هیچ ستارهای متولد نمی شود.آبی، جایی که ستارگان هنوز هم در حال شکل گیری هستند. علاوه بر اين ، بین رنگ یک کهکشان و محیطی که در آن قرار دارد رابطه محکمی وجو دارد؛ به طوری که کهشان های آبی در خوشه های کهکشانی چگال و کهکشان های قرمز در تنهایی به سر می برند.

اخترشناسان دوباره مطالعه طیف گسترده ای از کهکشان با سنین مختلف را از سر گرفتند، با این هدف که به بررسی چگونگی تحول ویژگی عجیب وابستگی رنگ و محیط اطراف ،در طی زمان بپردازند.

آنجلا یووینو از رصدخانه اخترشناسی بررا ایتالیا می گوید: تصویر بردار ویموس ما را قادر ساخت تا به مطالعه بزرگترین نمونه های کهکشانی در دسترس بپردازیم،علاوه بر این به واسطه همین ابزار فرصتی برای بررسی بسیاری از اجرام و سنجش بدست آوردیم.

فرایند شکل گیری ستارگان در کهکشانی که در یک خوشه در کنار تعدادی کهکشان قرار دارد در مقایسه با کهکشانی تنها، بسیا سریع تر است.کهکشان های درخشان نیز در مقایسه با کهکشان های کم سو، مواد لازم برای شکل گیری ستارگان را زودتر به اتمام رسانده اند.

در نهایت اختر شناسان به این نتیجه رسیدند که ارتباط بین رنگ، درخشش و محیط اطراف یک کهکشان، صرفا حاصل شرایط آغازين شکل گیری آنها نبوده است، اما درست همانند انسان ها، رابطه بین کهکشان ها و کنش متقابل آنها با محیط اطراف، نقش عمده ای در تحول و به بیان بهتر تکامل آنها داشته و این فرایند در بازه زمانی نسبتا طولانی و به تدریج شکل گرفته است.





parssky.com

[soleares]

دومين راه پيمايي فضايي خدمه «ديسكاوري» انجام شد
مقامات ناسا از احتمال انجام يك راه‌پيمايي برنامه ريزي نشده خبر دادند سرويس: فناوري استراتژيك

در حالي كه دو فضانورد «ديسكاوري» در ايستگاه فضايي بين المللي به دومين راه پيمايي فضايي، با هدف اصلاح سيستم برق اين ايستگاه پايان دادند، ناسا اعلام كرد كه احتمال انجام يك نوبت ديگر راه‌پيمايي برنامه ريزي نشده توسط اين خدمه وجود دارد.


به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مقامات ناسا در عين حال اعلام كردند كه يك صفحه خورشيدي در ايستگاه فضايي دچار نقصان شده و به درستي عمل نمي‌كند.


از آنجا كه اين نقص پيش از اين پيش بيني نشده بود، علاوه بر سه راه‌پيمايي فضايي برنامه ريزي شده قبلي، يك راهپيمايي ديگر براي تعمير اين صفحه خورشيدي بايد صورت گيرد.


اين در حالي است كه به گفته ناسا، دومين راه پيمايي براي اصلاح سيستم برق ايستگاه فضايي تكميل شده است.


رابرت كيوربيم و كريستر فوگل سانگ دو فضانورد متخصص كه اولين راهپيمايي را انجام داده بودند، دومين راهپيمايي را از ساعت سه و 41 دقيقه به وقت شرق آمريكا آغاز كردند.


پيش از اين كه اين دو خدمه راه‌پيمايي را آغاز كنند، كنترل كنندگان پرواز در روي زمين نيمي از برق ايستگاه را خاموش كردند. با انجام يك راهپيمايي بيشتر شمار كل راه پيمايي‌هاي فضايي در اين ماموريت به چهار نوبت خواهد رسيد.


به گزارش ايسنا، از زمان نصب و راه اندازي صفحه خورشيدي 35 متري كه عملكرد آن تامين منبع برق ابتدايي ايستگاه فضايي است، تا كنون شش سال مي‌گذرد و در اين دوره اين صفحه دچار هيچ نقص يا مشكلي نشده است.


صفحات خورشيدي جديد كه در ماه سپتامبر نصب شدند نيز وظيفه تامين برق ايستگاه فضايي را بر عهده دارند.


با نصب و راه اندازي صفحات خورشيدي جديد برق ايستگاه تا 50 درصد افزايش پيدا خواهد كرد.


سومين راه پيمايي براي روز شنبه (فردا) برنامه ريزي شده است و پس از آن چهارمين راه پيمايي صورت خواهد گرفت.


گفتني است كه دومين راه پيمايي پنج ساعت به طول انجاميده و ساعت هفت و 41 دقيقه عصر به وقت شرق آمريكا به اتمام رسيده است.


دو متخصص ناسا در اين راه پيمايي، سيستم برق ايستگاه را از وضعيت موقت و تاسيسات دائمي تغيير داده و دو واگونت تجهيزاتي را جايگزين كردند.


انتهاي پيام

کد خبر: 8509-14411

--------------------------------------------------------------------------------

[Renjer Babi]

هیئت مدیره رصدخانه اروپای جنوبی (ESO) با آغاز مطالعات اخترشناسی دقیق با بهره گیری از ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ای ال تی (ELT ) موافقت نمود. اگر همه چیز به خوبی پیش رود، این ابر تلسکوپ با آینه ای به قطر 42 متر به عنوان بزرگترین تلکسوپ جهان در طیف مرئی/فرو سرخ و با ارزش 800 میلیون یورو به بهره برداری خواهد رسید.




تحقیقات ابتدایی ساخت این پروژه به 57میلیون یورو بودجه نیاز دارد و ساخت آن می بایست در طی سه سال آغاز گردد.این ابر تلسکوپ با طراحی و ساختار منحصر به فرد خود انقلابی دیگر در ساخت تلسکوپ های غولپیکر زمینی ایجاد خواهد نمود.

ریچارد وید رئیس انجمن رصدخانه اروپای جنوبی می گوید:تصمیم ساخت و بهره برداری از ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی، نقطه عطفی در اخترشناسی اروپا می باشد.

کاترین سیزارسکی رئيس کل رصدخانه اروپای جنوبی در این باره می گوید:امروز روز بزرگی است، زیرا انجمن رصدخانه اروپای جنوبی به ما اجازه داد تا پیش رویم و مراحل نهایی طراحی پرچم دار تلسکوپ های اروپا را به پایان رسانیم.

از پایان سال گذشته تا کنون، رصدخانه اروپای جنوبی به همراه شمار زیادی از اخترشناسان و اختر فیزیک دانان جامعه اروپا به طراحی نسل جدیدی از تلسکوپ های غولپیکر برای نیمه دوم دهه آتی پرداخته اند و بیش از صد اختر شناس از سرتاسر اروپا از سال 2006 به منظور بررسی زمینه های مختلف از جمله برنامه ریزی، برآورد هزینه، قابلیت اجرایی، تعیین میزان ریسک و... به پروژه یاری می رسانند.



پروژه هم اکنون با سرعت زیادی در حال پیشرفت است، و این پیشروی مدیون مطالعاتی(مانند ESO OWL و EURO-50) است که در اروپا صورت گرفته و علاوه بر آن تحقيق و توسعه ای که با همکارى شمار زیادی از موسسات علمی و صنایع تکنولوژی پيشرفته اروپایی به منظور ایجاد فناوری مور نیاز این پروژه می باشد.

دو هفته پیش ، پروژه ساخت ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی E-ELT به عنوانی ایده ای مبترکانه از سوی رصد خانه اروپای جنوبی به طور مختصر با حضور بیش از دویست اخترشناس در کنفرانسی در مارسی مطرح گردید. استقبال و اشتیاق شرکت کنندگان در کنفرانس راه را برای اتخاذ تصمیم از جانب انجمن رصدخانه اروپایی جنوبی پیرامون فاز بعدی پروژه یعنی ‌شرح‌ ‌کامل جزئيات ساخت، هموار ساخت.

سیزارسکی می افزاید: پس از پایان سه سال مطالعه ابتدایی ساخت ، ما به طور دقیق از تمامی مراحل ساخت و هزینه های آن آگاهی خواهیم یافت.ما امیدواریم پس از پایان سه سال، ساخت تلسکوپ را آغاز کنیم و در نهایت در سال 2017 با اتمام پروژه ساخت و نصب ابزار ها ، از بزرگترین تلسکوپ زمینی بهره برداری کنیم.

در حال حاضر هزینه ساخت و بهره برداری از این ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی با آینه ای به قطر 42 متر و سایر امکانات ، در حدود 800 میلیون یورو بر آورد می شود.البته ساخت چنین تلسکوپی بدون مطالعه و بررسی روش های ساخت تلسکوپ های کنونی ممکن نخواهد بود.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از نمونه تکمیل شده ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ELT




آینه اصلی این تلسکوپ با قطری برابر 42 متر از 906 قطعه شش ضلعی به ابعاد 1.42 متر تشکیل شده است و قطر آینه ثانویه نیز برابر 6 متر می باشد.به منظور پیشگیری از تیرگی تصاویر اجرام ستاره ای که از آشفتگی جوی ناشی می شود، آینه هایی منطبق (سازگار) کننده در اپتیک اصلی تلسکوپ تعبیه خواهد شد.علاوه بر این، سومین آینه به قطر 4.2 متر، پرتو های نور را پس از تقويت‌(باز پخش‌ كردن‌) به سامانه تطبیق اپتیکی متشکل از دو آینه به قطر های 2.5 و 2.7 متر ، هدایت خواهد کرد.

آینه 2.5 متری با بیش از 5000 محرک و انعطاف پذیری بسیار بالا قادر خواهد بود هزاران بار در ثانیه شکل خود را تغییر دهد و آینه 2.7 متری به تصحيح‌ تصویر نهایی خواهد پرداخت.

نتیجه حاصل از همکاری این پنج آینه، تصویری شفاف با وضوحی بسیار بالا و بدون هیچ گونه ایبراهی(عدم‌ انطباق‌ كانونی) در ميدان ديد می باشد.



ابر تلسکوپ های غولپیکر در سرتاسر جهان، از اهمیت ویژه ای در اخترشناسی زمینی برخوردار هستند و با بررسی دقیق در زمینه های مختلف از جمله سیارات فراخورشیدی دور دست، نخستین اجرام کیهان، سیاه چاله های ابر پرجرم ، ماهیت و نحوه پراکندگی (توزیع) ماده تاریک و انرژی تاریک به عنوان حکمرانان کیهان، به طور بسیار گسترده دانش اخترفیزیک را ارتقا خواهند داد.

قرار گاه این تلسکوپ هنوز مشخص نشده است، اما با ادامه تحقیقات در سال 2008 میلادی تصمیم نهایی پیرامون تعیین مکان آن، اتخاذ خواهد شد.

توان جمع آوری نور ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ای ال تی با آینه ای به قطر 42 متر و اپتیک های منطبق کننده منحصر به فرد خود،در مقایسه با تلسکوپ های کنونی مانند تلسکوپ های 10 متری کک و یا تلسکوپ های 8.2 متری وی ال تی (VLT) صد بار بیشتر و دقیق تر خواهد بود.

کاترین سیزارسکی در پایان خاطر نشان کرد:بدین ترتیب عصر جدیدی در ستاره شناسی مرئی و فرو سرخ آغاز خواهد گردید.





parssky.com

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل نمایی از پرجرم ترین ستارگان کهکشان راه شیری را به تصویر کشید.این ستارگان متلعق به خوشه ای تحت عنوان Pismis 24 در قلب سحابی گسیلشی NGC 6357 می باشند. در حالی که پیش از این اخترشناسان گمان می کردند پر جرم ترین ستاره در کهکشان راه شیری در این ناحیه قرار دارد، یافته های جدید حاکی از آنند که این جرم متشکل از چندین ستاره می باشد.



سحابی گسیلشی،ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند،نور این ستارگان در طیف فرابنفش باعث برانگیختگی اتم های گاز شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می شود.

تیمی از اخترشناسان به رهبری مایز آپلانایز از موسسه اخترفیزیک دو اندالوشیا اسپانیا با بهره گیری از دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل نمایی از Pismis 24-1 را در آوریل سال 2006 میلادی به تصویر کشید.

خوشه ستاره ای کوچک Pismis 24 در مرکز سحابی گسیلشی عظیم NGC 6357 به فاصله 8000 سال نوری از زمین در صورت فلکى قوس قرار دارد.برخی از ستارگان این خوشه بسیار پر جرم بوده و از خود به شدت پرتو های فرابنفش گسیل می کنند.بزرگ ترین جرم در این تصویر Pismis 24-1 می باشد.در ابتدا این گونه تصور می شد که این ستاره 200 تا 300 برابر خورشید جرم دارد،این وِیژگی Pismis 24-1 را به عنوان پرجرم ترین ستاره کشف شده از سایر ستارگان (با 150برابر جرم خورشید)متمایز می ساخت.

همانطور که تصاویر با وضوح بسیار بالای هابل نشان داد که دو ستاره به دور یکدیگر در گردشند-دو تصویر سمت راست-دانشمندان تخمین می زنند که جرم هریک از آنها 100 برابر جرم خورشید می باشد.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

از دید تلسکوپ فضایی هابلNGC 6357 نمایی حقیقی از ستارگان سحابی گسیلشی



علاوه بر این طیف نگاری هایی که توسط تلسکوپ های غولپیکر زمینی انجام شد،نشان داد که یکی از اجرامی که مدت ها به عنوان یک ستاره بزرگ تصور می شد، در واقع یک سیستم ستاره ای دوتایی است که ستارگان آن در فاصله ای بسیار نزدیک به دور یکدیگر در گردشند.این دو ستاره چنان به هم نزدیکند که حتی تلسکوپ فضایی هابل قادر تفکیک نمودن آنها نیست.این امر جرم Pismis 24-1 را به سه قسمت تقسیم می کند.

اگرچه این ستارگان از پرجرم ترین ستارگان کهکشان راه شیری می باشند، اما به خاطر کثرت این سامانه، ستارگان پرجرم بی مانند محسوب نمی شوند و تا کنون هیچ ستاره ای کشف نشده که از محدوده جرم ستاره ای کنونی فرار تر باشد و تئوری ها همچنان پا برجا خواهند بود.



حشقسسنغ.زخئ

پیش از این نیز،تصویر سحابی گسیلشی NGC 6357 برای نخستین بار توسط دوربین میدان دید باز سیاره ای 2 تلسکوپ فضایی هابل در آوریل سال 2002 میلادی گرفته شد.

به عقیده دانشمندان سحابی های گسیلشی در واقع زایشگاه ستاره ای هستند؛محلی که در حدود 100 هزار ستاره با اندازه ای برابر خورشید در آن متولد می شوند.گرانش بسیار زیاد، باعث می شود، ذرات گاز و غبار با هم برخورد کرده و جذب یکدیگر شوند،در طی میلیون ها سال با متراکم شدن این ذرات در دما و فشار بسیار زیاد،ستاره بو جود می آید و شروع به تابش می کند.

[Renjer Babi]

اگرچه که ماده تاریک به طور مستقیم قابل مشاهده نیست،اما کیهان از دوره های نخستین خود تحت سیطره نیروی گرانش آن قرار داشته است.به تازگی دانشمندان موسسه اختر فیزیک مکس پلانک، روشی نوین برای آشکار سازی این پدیده اسرار آمیز ابداع نموده اند.




هنگامی که نور اجرام دور دست به سوی ما روانه می شود، مسیر حرکت شان در اثر مجاورت با گرانش سایر اجرام به میزان اندکی انحراف پیدا می کند.تاثیر این پدیده که خود مهر تاییدی بود بر نظریه گرانش آلبرت انیشتین، برای نخستین بار در سال 1919 به هنگام گذر نور ستارگان دور از نزدیکی سطح خورشید، مشاهده گردید.این خميدگى باعث آشکار سازی انحراف تصاویر کهکشان های مشابه می شود .از قدرت این انحراف برای اندازه گیری میزان قدرت گرانش اجرام پیش زمینه و متعاقب آن جرم شان ،استفاده می شود.اگر اندازه گیری انحراف برای شمار زیادی از کهکشان های دور دست امکان پذیر باشد، می توان نقشه ای از تمام جرم پیش زمینه تهیه کرد.

با بهره گیری از این روش، تا کنون سنجش های دقیقی پیرامون جرم کهکشان های پیش زمینه و همچنین شماری از خوشه های کهکشانی صورت گرفته است. با اين حال محدودیت های زیادی مانع پیشرفت کار می شوند، حتی با بزرگترین تلسکوپ های فضایی شمار اندکی از کهکشان های پیش زمینه را می توان دید، برای نمونه صد هزار کهکشان در ناحیه ای به وسعت ماه بدر در آسمان.در حال حاضر سنجش سیگنال های انحراف گرانشی دویست کهکشان تنها 0.2% از ماه بدر است،در نتیجه تصاویر حاصل بسیار تیره و غیر قابل پذیرش می باشند.برای نمونه فقط بزرگ ترین توده های مواد (خوشه های کهکشانی) در چنین نقشه هایی نمایان می شوند.علاوه بر این بسیاری از کهکشان های دور دست که انحراف شان اندازه گیری می شود، در مقابل شمار زیادی از توده های جرمی قرار گرفته اند و این امر بر گرانش آنها تاثیر می گذارد.در نتیجه برای بدست آوردن تصاویر دقیق از جرم ، نیاز به تعداد زیادی منبع در فواصل دور تر می باشد و این روش چندان هم کار آمد نیست.

دو دانشمند با نام های بن متکف و سایمون وایت از موسسه اختر فیزیک مکس پلانک نشان دادند که امواج رادیویی که از دوران اولیه کیهان-پیش از شکل گیری کهکشان- به سوی ما گسيل می شوند، می توانند منبع مورد نیاز را تامین کنند.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی حقیقی از خوشه (توده) های ماده تاریک



در این روش اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ های عظیم رادیویی به نقشه برداری از پرتو های هيدروژن پیش کهکشانی- که اندکی پس از انفجار بزررگ شکل گرفته و در همه جهات قابل مشاهده هستند- می پردازند.در این بین وجود ماده تاریک مانند حرکت موجی در استخر باعث انحراف پرتو ها شده ، موقعیت و کميت آن نیز مشخص می گردد.

هيدروژن پیش کهکشانی دارای ساختار هایی با اندازه های مختلف- بسته‌ به کهکشان ها- می باشد و بیش از هزار ساختار در فاصله های مختلف در امتداد مسير ديد قرار دارد.از آنجا که ساختار های فواصل مختلف سیگنال هایی در طول موج خاصی ارسال می کنند، تلسکوپ های رادویی قادر به تفکیک آنها از یکدیگر می باشند. انحراف گرانشی این ساختار ها تلسکوپ های رادیویی را قادر می سازد تا تصاویری با وضوح بالا از توزیع جرم در کیهان تهیه کنند.

نیازی نیست تا منتظر داده های بی نظیر تلسکوپ های غولپیکر با بهره گیری از این روش باشیم.اما یکی از داغ تریم مباحث دانش فیزیک ، یافتن درکی بهتر پیرامون ماهیت ماده تاریک می باشد، پدیده اسرار آمیزی که سرعت گسترش کیهان را کند می کند.متکف و وایت بر این باورند که با نقشه برداری جرمی از بخش وسیعی از آسمان با استفاده از ابزاری مانند اسکا(SKA)، می توان به طور دقیق ویژگی های ماده تاریک را بررسی نمود، به طوری که میزان دقت این روش، ده بار از روش نقشه برداری انحراف گرانشی تصاویر مرئی کهکشان ها بیشتر است.



parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان با بررسی شمار زیادی از سامانه های ستاره ای چندگانه، به چگونگی فرایند شکل گیری آنها پی بردند.


سامانه های ستاره ای چندگانه همواره بخش عمده ای از داستان های علمی تخیلی را به خود اختصاص داده است. قهرمانان تلوتلوخوران در صحرای سوزان، به دنبال پناه گاهی می گرددند تا از گرمای سوختن سه خورشید آسمان در امان باشند. همچنان که آنها برای زنده ماندن به نزاع می پردازند،شاید قهرمان ما لحظه ای به سلسله وقایع نجومی که آنها را به این ورته کشانده ،بیاندیشد.

اخترشناسان در این زمینه چگونگی شکل گیری سامانه های ستاره ای چندگانه به سرنخ هایی دست یافته اند.آنها با بهره گیری از ابر رادیو تلسکوپ آرایه ای (VLA) موسسه دانش ملی به تصویر برداری از شمار زیادی سامانه ستاره ای چندگانه ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])پرداختند.این در حالی است که بسیاری از این سامانه ها در مراحل ابتدایی فرایند شکل گیری می باشند.

در حال حاضر دو نظریه چالش بر انگیز زیر ،در راس قرار دارند:

* پیش ستارگان و صفحات اطراف آنها قطعه کوچکی از صفحه ای بزرگ (اصلى) می باشند.

یا

* پیش ستارگان به طور مستقل شکل گرفته،سپس در دام گرانش یکدیگر گرفتار شده و در مداری متقابل(دوطرفه) قرار گرفته اند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از فرایند شکل گیری سامانه های ستاره ای چندگانه

در این تحقیقات، اخترشناسان به بررسی جرمی تحت عنوان L1551 IRS5 پرداختند. L1551 IRS5در فاصله 450 سال نوری از زمین خود از شمار زیادی اجرام پیش ستاره ای که توسط توده ای از گاز و غبار احاطه شده ، شکل گرفته است.تحقیقات نشان داد که صفحات مواد پیش ستاره ای با یکدیگر و با صفحه بزرگی که در حال شکل گیری از آن می باشند ، در یک راستا (ردیف) قرار دارند.این بدان معنا است که گزینه نخست صحیح تر است، همه آنها با هم شکل گرفته اند.

اما موضوع به این سادگی ها هم نیست.محققان دریافتند که ستاره جوان سومی با صفحه ای از ذرات غبار، با دو ستاره دیگر در یک راستا قرار ندارد.این احتمال می رود که ستاره سوم در دام گرانشی دو ستاره گرفتار شده است.به بیان دیگر سامانه های ستاره ای چندگانه هم می توانند با هم شکل گرفته باشند و یا از گرانش و جذب کردن ستارگان بوجود آمده باشند، به طوری که ستارگان یک به یک بواسطه گرانش یکدیگر را جذب کرده و در کنار هم قرار گرفته اند.

نتایج این تحقیقات که توسط ژرمی لیم از موسسه ستاره شناسی و اختر فیزیک آکادمی سینیکا (IAAAS) تایوان و شیگن هایسا تاکاکوآ از رصدخانه اخترشناسی ملی ژاپن(NRAO) انجام شده است، در دسامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید



parssky.com

[Renjer Babi]

شاتل ديسکاوری با هفت سرنشين خود با موفقيت در مرکز فضايی کندی در فلوريدا فرود آمد.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



کارشناسان پس از چند روز ترديد سرانجام شامگاه جمعه هوا را برای فرود آمدن شاتل مساعد تشخيص دادند. فضانوردان در مأموريتی 13 روزه طی سه پياده روی، صفحات تازه خورشيدی ايستگاه فضايی (آی اس اس) را سيم کشی و راه اندازی کردند.فضانوردان شاتل همچنين موفق شدند در مأموريتی اضافی يک صفحه خورشيدی ايستگاه بين المللی فضايی را، که فرآيند جمع کردن آن به مشکل برخورده بود، طی يک پياده روی فضايی تا کنند.

در پی تازه ترين ماموريت شاتل ديسکاوری به ايستگاه فضايی، ناسا می گويد که کار سيم کشی برق ايستگاه کامل و اين سيستم فعال شده است.انجام چهار پياده روی فضايی طی يک ماموريت واحد به فضا بی سابقه است.هدف از تا کردن اين صفحه خورشيدی، ايجاد فضا برای صفحات تازه ای بود که اخيرا به ايستگاه منتقل شده است.

ماموريت کنونی شاتل ديسکاوری برای دنبال کردن عمليات ساخت ايستگاه بين المللی انجام می شود. اين سومين بار طی شش ماه گذشته است که يک شاتل به ماموريت فضايی می رود.پنج مأموريت فضايی ديگر برای سال 2007 برنامه ريزی شده است.ناسا طی برنامه ای فشرده قصد دارد عمليات احداث ايستگاه بين المللی فضايی را تا پيش از بازنشستگی شاتل ها در سال 2010 به اتمام برساند.برای تکميل اين ايستگاه 100 ميليون دلاری لااقل بايد 14 ماموريت ديگر انجام شود



parssky.com

[Renjer Babi]

پس از سی‌سال تلاش، دانشمندان توانستند نشانه‌هایی از ذره اکسیون، یکی از مهمترین نامزدهای ماده تاریک را پیدا کنند.



بالاخره پس‌از سال‌ها تلاش، دانشمندان توانستند ردپای یکی از گريزان‌ترین ذرات تشکیل‌دهنده ماده تاریک را تشخیص دهند. این ذره که جرم، بار الکتریکی خنثی و نیمه‌عمرش با ذره اکسیون هم‌خوانی دارد، ردپایش را روی یک صفحه عکاسی برجا گذاشته است.
ذره خیالی اکسیون بیش‌از سی سال پیش به جهان فیزیک معرفی شد و دانشمندان در مقالات مختلفی نشان دادند که این ذره می‌تواند نامزد مناسبی برای ماده تاریک باشد. در اوایل سال جاری نیز نشانه‌های ذره‌ای مشابه اکسیون دیده شده بود، اما آزمایش‌های تکمیلی نشان داد که این ذره جدید با خواص ماده تاریک سازگار نیست.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]اما پیر جین و گورماخ سینگ، فیزیک‌دانان دانشگاه ایالتی نیویورک توانسته‌اند ردپای اکسیون را در نتایج آزمایشی که در سال 1996 در مرکز تحقیقات فیزیک هسته‌ای اروپا، سرن انجام شد، پیدا کنند. تحلیل داده‌های این آزمایش سال‌ها است که ادامه دارد، زیرا این دو فیزیک‌دان به‌جای آن‌که از دستگاه‌های آشکارساز خودکار سرن استفاده کنند، شیوه‌ای نسبتا قدیمی را به‌کار بستند که به امولوسیون هسته‌ای معروف است. در این روش، صفحات عکاسی متعددی روی یکدیگر قرار می‌گیرند تا ردپای ذرات را به‌شکل سه‌بعدی ثبت کنند. پس‌از انجام آزمایش، دانشمندان هر صفحه عکاسی را زیر میکروسکوپ آزمایش می‌کنند و ردهای برجامانده از تک‌تک ذرات را بررسی می‌کنند؛ و به‌همین دلیل است که تحلیل داده‌های آزمایش امولوسیون هسته‌ای بسیار زمان‌گیر است.
اما این آزمایش مزیت دیگری نیز دارد و آن، دقت بسیار بالای این آزمایش است. از سوی دیگر، امولوسیون هسته‌ای می‌تواند رد ذرات بسیار کم‌عمر را نیز ثبت کند؛ درحالی‌که آشکارسازهای خودکار معمولا این ذرات را شناسایی نمی‌کنند. سینگ و جین ادعا می‌کنند توانسته‌اند 350 رد مربوط به اکسیون را در آزمایش خود شناسایی کنند.



parssky.com

[Renjer Babi]

رصدخانه فضایی فروسرخ با تایید نتایج رصدهای قبلی، نشانه‌هایی از نخستین ریزکهکشان‌های عالم را بدست آورد.


مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر نشان داده است پرتوهای فروسرخ بسیار ضعیفی که این تلسکوپ پیش‌از این آشکار کرده بود، از نخستین ساختارهای تشکیل‌شده در عالم ساطع شده‌اند. تحلیل آخرین داده‌های ارسالی اسپیتزر مشخص کرد این پرتوهای تکه‌تکه در پهنای آسمان پخش شده است و از خوشه‌های اجرام درخشان و بسیار عظیمی منتشر شده‌است که بیش از 13 میلیارد سال‌نوری با ما فاصله دارند


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: نمایی خیالی از سالهای نخستین عالم؛ زمانی‌که نخستین ستارگان و ریزکهکشان‌ها پا به عرصه وجود می‌گذارند.



دکتر الکساندر کاشلینسکی، کیهان‌شناس مرکز پروازهای فضایی گدارد ناسا در این مورد می‌گوید: توان تلسکوپ‌های ما به‌قدری افزایش یافته است که ما می‌توانیم به مرز جهان قابل رویت نزدیک شویم و تصویری واضح از اولین مجموعه ساختارهای تشکیل‌شده در عالم تهیه کنیم. اجرامی که در جدیدترین تصاویر اسپیتزر یافته‌ایم، بسیار بسیار درخشانند و با اجرامی که در روزگار فعلی عالم وجود دارند، کاملا متفاوتند.
اخترشناسان معتقند این اجرام یا ستارگان اولیه‌ای هستند که بیش‌از یک‌هزار برابر خورشید جرم داشته‌اند، و یا سیاه‌چاله‌های بسیار پراشتهایی که ابرهای عظیم گازی را می‌بلعیده‌اند و انرژی فراوانی را آزاد می‌کرده‌اند. اگر این اجرام به‌واقع همان ستارگان اولیه باشند، آنگاه ساختار مشاهده‌شده می‌تواند نخستین ریزکهکشان عالم باشد که جرمی کم‌تر از یک‌میلیون جرم خورشید دربر دارد. کهکشان راه‌شیری که حدود یکصد میلیارد ستاره را در خود جای داده است، احتمالا از برخورد چنین ریزکهکشان‌هایی در 12.5 تا 13 میلیارد سال پیش به‌وجود آمده است.
این بررسی جدید به‌دنبال نتایج سال گذشته پرسروصدای کاشلینسکی و همکارانش انجام شده است و در آن، پنج بخش مختلف آسمان طی صدها ساعت فعالیت رصدی مورد مطالعه قرار گرفته است.

دانشمندان معتقدند که فضا، زمان و ماده در سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال پیش طی انفجاری بسیار مهیب که به مهبانگ مشهور شده است، آغاز شد. کشف تابش زمینه کیهانی در نیمه قرن بیستم و نیم‌قرن رصدهای متعدد این تابش، بخصوص تلاش‌های دکتر جان مثر، برنده جایزه نوبل فیزیک در سال 2006 و یکی از همکاران کاشلینسکی، این موضوع را کاملا تایید کرده است. مدل مهبانگ نشان می‌دهد که جهان تا چندصد میلیون سال پس‌از انفجار بزرگ تاریک بود و هنوز ستارگان اولیه شکل نگرفته بودند. از این بازه زمانی به عصر تاریکی جهان یاد می‌شود.
کاشلینسکی و همکارانش با استفاده از رصدخانه فروسرخ اسپیتزر به بررسی تابش زمینه کیهانی پرداختند. این تابش که در تمام آسمان پراکنده است، مربوط به پایان عصر تاریکی عالم و ظهور نخستین ساختارها در جهان است. بخشی از این پرتوها مربوط به فعالیت‌های ستارگان یا سیاه‌چاله‌های بسیار دوری است که باوجود آن‌که در محدوده نور مریی یا فرابنفش منتشر شده‌اند، اما انبساط فضا-زمان آنها رابه‌قدری کشیده است که این پرتوها تنها در محدوده فروسرخ و رادیویی دیده می‌شوند. بخش دیگر تابش زمینه کیهانی از پرتوهای ستارگانی تشکیل شده است که جذب غبار شده و مجددا به‌شکل پرتوهای فروسرخ تابیده شده است.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: تصویر سمت راست، نمای اسپیتزر از صورت فلکی دب‌اکبر است و تصویر سمت راست، همان منطقه را پس‌از حذف نور تمام ستارگان و کهکشان‌های شناخته‌شده نشان می‌دهد.




روش تحقیق کاشلینسکی و همکارانش بدین شکل بود که در ابتدا نورهای حاصل از تمام ستارگان و کهکشان‌های شناخته‌شده موجود در پنج منطقه تصویربرداری را حذف کردند و سپس تغییرات شدت درخشندگی فروسرخ پرتوهای باقیمانده و نسبتا پراکنده را بررسی کردند. نتایج این بررسی به شناسایی خوشه‌ای از اجرام منتهی شد که الگوی پرتوهای باقیمانده را به‌وجود آورده‌اند. کاشلینسکی برای توضیح روش کار خود مثال جالبی می‌زند: تصور کنید جایی از شهر، برنامه آتش‌بازی برقرار است و شما می‌خواهید شب‌هنگام از درون یک شهر بسیار شلوغ، این برنامه را ببینید. اگر بتوانید چراغ‌های شهر را خاموش کنید، آن‌گاه می‌توانید تصویری از این آتش‌بازی ببینید. ما هم برای آن‌که بتوانیم پرتوهای نخستین اجرام تشکیل‌شده در عالم را ببینیم، مجبوریم که چراغ‌های عالم را خاموش کنیم.
پیش‌از این، دانشمندان برسر این موضوع که نخستین اجرام تشکیل‌شده در عالم چه بودند و چگونه کهکشان‌ها را به‌وجود آوردند، توافق نداشتند. اما با یافته‌های جدید اسپیتزر، دانشمندان توانسته‌اند مسیر درست بررسی این اجرام را بیابند. با این حال، اسپیتزر توانایی شناسایی دقیق این اجرام را ندارد. اخترشناسان منتظر پرتاب تلسکوپ فضایی جیمزوب هستند تا این رصدخانه مریی و فروسرخ با استفاده از آینه غول‌پیکر 6.5 متری خود، طبیعت نخستین ساختارهای عالم را آشکار کند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: همان‌طور که می بینید، پرتوهایی که نزدیک‌تر به زمان مهبانگ منتشر شده‌اند، انتقال به سرخ بیشتری دارند و در طول‌موج‌های بلندتری آشکار می‌شون

[Renjer Babi]

رصدخانه جنوبی اروپا، تصویر 256مگاپیکسلی سحابی رتیل را منتشر کرد.

سحابی رتیل (Tarantula) یکی از جذاب‌ترین اجرام آسمان برای بسیاری از منجمان آماتور و علاقه‌مندان به عکاسی نجومی است. اما اخترشناسان حرفه‌ای نیز به این سحابی علاقه وافری دارند. سحابی رتیل که مهم‌ترین عضو مجموعه 30-ماهی‌طلایی است، بزرگ‌ترین سحابی نشری آسمان شب و یک کارخانه ستاره‌سازی بسیار عظیم است که در فاصله 170هزار سال‌نوری زمین در صورت فلکی جنوبی ماهی‌طلایی (Dorado) قرار گرفته‌است. سحابی رتیل درواقع بخشی از قمر کهکشان راه‌شیری، ابر ماژلانی بزرگ است

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



اندازه‌گیری‌های اخترشناسان نشان می‌دهد این سحابی بیش‌از نیم‌میلیون برابر جرم خورشید، گاز در بر دارد و در ساختاری پیچ‌درپیچ، پهناور و درخشان، برخی از سنگین‌ترین ستارگان شناخته‌شده را در خود جای داده است. این سحابی نام خود را از وضعیت درخشان‌ترین توده‌های گازی‌اش گرفته است که شبیه به پاهای بندبندی است که از بدن یک رتیل خارج شده‌اند. بدن رتیل را خوشه‌ای از ستارگان داغ به‌نام R136 تشکیل داده‌اند که ازقضا با نورافشانی خود، کل سحابی را روشن کرده‌اند. الحق که نام رتیل، بزرگ‌ترین عنکبوت زمین، برازنده این سحابی پهن‌پیکر است: پهنای این سحابی یک‌هزار سال‌نوری است و تا یک‌سوم درجه امتداد دارد که اندکی از ماه‌بدر کوچک‌تر است. اگر این سحابی در کهکشان خودمان قرار داشت، مثلا در فاصله سحابی جبار از زمین، (1500 سال‌نوری)، یک‌چهارم آسمان را می‌پوشاند و حتی در نور روز هم دیده می‌شد!
اما چرا بررسی مناطقی مانند 30-ماهی‌طلایی مهم است؟ اخترشناسان معتقدند که اغلب ستارگان عالم در پرورشگاه‌هایی بسیار بزرگ و ناآرام مانند منطقه 30-ماهی‌طلایی به‌وجود آمده‌اند، لذا از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا سحابی رتیل را مطالعه کنند. زمستان گذشته، اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا از دوربین تصویربردار زاویه‌باز مستقر روی تلسکوپ 2.2 متری MPG در لاسیای شیلی استفاده کردند تا همزمان با بررسی ابرهای تاریک این منطقه، نگاهی تازه و سراسری نیز به این رتیل و شبکه تارهای آسمانی‌اش بیاندازند. ابرهای تاریک، ابرهای بسیار عظیم از گاز و غبار هستند که میلیون‌ها برابر خورشید جرم دارند. این ابرها بسیار سردند، دمایشان معمولا از260- درجه سانتی‌گراد بیشتر نمی‌شود و بررسی آنها به‌دلیل دیواره‌های نفوذناپذیر غباری که اطرافشان را فرا گرفته، بسیار دشوار است. با این‌حال دانشمندان برای مطالعه این ابرهای تاریک دست به‌هرکاری می‌زنند، چراکه ستارگان در این زادگاه‌های یخ‌زده متولد می‌شوند.
اخترشناسان برای تهیه این تصویر عظیم، از میدان دید نیم‌درجه‌ای تلسکوپ MPG استفاده کردند و با شانزده رصد در چهار باند نوری، یک‌چهارم درجه قوسی مربع را از آسمان پوشش دادند. در این فیلترها از دو فیلتر باند باریک هیدروژن (قرمز) و اکسیژن (سبز) نیز استفاده شده است و برتری رنگ سبز در سحابی رتیل نتیجه فراوانی ستارگان جوان‌تر و داغ‌تر در آن محدوده از مجموعه 30‌ماهی طلایی است. هر تصویر مستقل از 64میلیون نقطه تشکیل شده و درنتیجه، تصویر نهایی از کیفیت 256میلیون نقطه برخوردار است. شرایط جوی این رصدها بسیار عالی بود و تمامی عکس‌برداری‌ها در دید کم‌‌تر از 1 ثانیه‌قوسی (Seeing < 1”) انجام شد. (دید، معیاری از شدت آشفتگی و تلاطم جو است)

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



جزئیات این تصویر به‌قدری زیاد است که یافتن تک‌تک جزئیات شگفت‌انگیز آن کاری دشوار و گیج‌کننده است؛ با این‌حال نمی‌توان از کنار مهم‌ترین رویداد نجومی دو دهه اخیر در ابر ماژلانی بی‌تفاوت گذشت. محدوده مرز سمت راست-پایین سحابی رتیل، جایگاه بقایای انفجار ستاره‌ای است که در بهمن‌ماه 1365 با چشمان غیرمسلح نیز دیده‌شد. این انفجار که به ابرنواختر 1987A مشهور شد، درخشان‌ترین ابرنواختری است که پس از سیصد و هشتاد سال در آسمان زمین دیده شده است. اندکی دورتر از این ابرنواختر، در سمت چپ، سحابی کندوی‌عسل به‌چشم می‌خورد. این ساختار زیبای حبابی‌شکل در نتیجه تعامل انفجار ابرنواختری و لایه‌های غول‌آسایی است که خود از اندرکنش بادهای ستاره‌ای بسیار قوی ستارگان سنگین و جوان و انفجارهای ابرنواختری به‌وجود آمده‌اند.
برای دریافت این تصویر بی‌نظیر می‌توانید به پایگاه خبری رصدخانه جنوبی اروپ ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])ا مراجعه کنید.


parssky.com

[Renjer Babi]

درست همان گونه که انحراف و فاصله جزئی بین چشم های انسان، امکان درک عمق تصویر را به انسان می دهد، قرارگیری این دو ماهواره در مدارهای تعیین شده نیز، امکان تهیه تصاویر سه بعدی از خورشید را فراهم می نماید. این نحوه قرارگیری فضاپیماها، هم چنین به آن ها این امکان را می دهد تا نسبت به اندازه گیری سرعت ذرات ساطع شده از سطح خورشید و میدان مغناطیسی اطراف خورشید نیز اقدام نمایند.
این دو رصدخانه فضایی، طی ماموریت دوساله شان، اطلاعات ارزشمندی راجع به چگونگی شکل گیری خورشید، سیر تکامل و تغییرات رخ داده در آن و تاثیرات بین سیاره ای ناشی از انفجارهای رخ داده در سطح خورشید و توده های جرم ناشی از آن که از سطح خورشید خارج می شوند – از سهمگین ترین انفجارات موجود در منظومه شمسی – به زمین ارسال خواهند نمود.
توانایی پیش بینی نمودن این انفجارها و آتشفشان های سطح خورشید، این امکان را به ماهواره ها و شبکه های انتقال نیرو در سطح زمین می دهد تا زمان کافی برای افزایش و به کارگیری اقدامات ایمنی داشته باشند و هم چنین درک بهتر این پدیده ها، به مهندسان و متخصصان کمک می نماید تا سیستم هایی ایمن تر و کارآتر را طراحی نمایند.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از اولین تصاویری که استریو طی هفته های اخیر بوسیله تلسکوپ SECCHI/EUVI ارسال کرده است.


اطلاعات بیشتر :

*
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سری جدید راکت سایوز فرگات، نخستین ماموریت خود را با پرتاب تلسکوپ فضایی کوروت(COROT) به فضا آغاز کرد. کوروت به دو منظور طراحی شده است؛ نخست بررسی بخش های اسرار آمیز دورنی ستارگان، دوم جستجو برای سیارات فرا خورشیدی.


روز چهار شنبه 27 دسامبر سال جاری میلادی، راکت سایوز 2- 1بی ساعت 14:23 دقیقه (به وقت گرینویچ) از پایگاه فضایی بایکانور قزاقستان به فضا پرتاب شد و پس از پنجاه دقیقه با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.

سایوز 2 –1بی (2-1b) نخستین نمونه از پرتاب کننده های روسیه می باشد که از ویژگی های منحصر به فردی همچون نسل سوم موتور های قدرتمند و سیستم هدایت دیجیتالی بهره می برد.از این پس مرکز فضایی گیانا در ایالات متحده نیز از پرتاب کننده های سایوز استفاده خواهد نمود.



کوروت ( COROT)



تلسکوپ فضایی کوروت یا همان چرخش همرفتی و گذر سیاره ای (Convection Rotation and Planetary Transits) متعلق آژانس فضایی ملی فرانسه (CNES) می باشد. ایده ساخت این تلسکوپ فضایی برای نخستین بار در سال 1996 میلادی توسط همین آژانس مطرح گردید و در سال 1999 از سوی شرکای اروپایی مورد موافقت قرار گرفت.سرانجام در سال 2000 ساخت آن توسط آژانس فضایی ملی فرانسه آغاز گردید و هم اکنون ماموریت آن با همکاری آژانس فضایی اروپا (ESA) و سایر کشور های اروپایی از جمله اتریش ، بلژیک، اسپانیا و آلمان پیش می رود.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از تلسکوپ فضایی کوروت(COROT)



چرخش همرفتی مربوط به قسمت نخست این ماموریت پیرامون توانایی ماهواره کوروت در بررسی بخش های دورنی ستارگان می باشد.این ماهواره با بررسی دقیق میزان درخشندگی ستارگان به اندازه گیری امواج صوتى که در اطراف سطح ستارگان ایجاد می شود، می پردازد.هنگامی که چنین امواجی در بخش های درونی ستارگان ایجاد می شوند، موج هایی را به سطح گسیل می کنند که باعث نا همواری در سطح ستارگان خواهند شد. بدین ترتیب دانشمندان قادر خواهند بود با بهره گیری از روش اختر لرزه شناسى ،جرم دقیق ستارگان را محاسبه نمایند.



گذر نیز به بخش دیگری از ماموریت اختصاص دارد؛ جستجوی سیارات فرا خورشیدی.هنگامی که سیاره همدم از مقابل ستاره مادر می گذرد، اندکی از درخشش ستاره کاسته خواهد شد، این امر دانشمندان را قادر می سازد تا با بررسی میزان درخشندگی ستارگان و تغییرات آنها به وجود سیارات فرا خورشیدی پی ببرند. تلسکوپ 30 سانتی متری کوروت قادر خواهد بود بیش از 120 هزار ستاره و همچنین گذر سیارات اطرافشان را مشاهده کند. تلسکوپ فضایی کوروت در طی ماموریت دو سال و نیم خود ،دانش ما را نسبت به این سیارات افزایش خواهد داد. در حالی که بسیاری از سیاراتی که توسط کوروت آشکار خواهند شد، مشتری گون داغ می باشند، هنوز تعداد سیارات سنگی (در ابعاد زمین) مشخص نیست.اگر چنین اجرامی کشف شوند، با دسته جدیدی از سیارات روبرو خواهیم بود.



آژانس فضایی اروپا با ساخت و نصب اپتیک تلسکوپ در مرکز ماهواره و هم چنین انجام آزمایشات پیرامون حداکثر بازده آن، در پیشبرد این پروژه نقش اساسی داشته است.

در حالی که سپر(صفحه منعکس کننده) این تلسکوپ توسط تیمی از مرکز فنى آژانس فضایی اروپا ساخته و توسعه داده شده ، مسئولیت ساخت دستگاه پردازشگر داده ها نیز بر عهده اسا بوده است.دانشمندان و متخصصان دیگری نیز از اقصا نقاط اروپا از جمله دانمارک، سوئد، انگلستان و پرتقال با این پروژه همکاری داشته اند و متعاقب آن مجاز به استفاده از داده های تلسکوپ فضایی کوروت می باشند.



برای دستیابی به اطلاعات بیشتر پیرامون این ماموریت به آدرس زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

سر انجام در حالی که بیش از بیست سال از انتشار نخستین تصویر از کمان های گرانشی در ژانویه سال 1987 میلادی می گذرد ، دسته جدیدی از عدسی های گرانشی تحت عنوان کهکشان های گروهی کشف شد.


کشف عدسی گرانشی در مرکز گروهی از کهکشان ها در درک بیشتر ما پیرامون ساختار کیهان نقش بسزایی دارد.


بیست سال پیش اخترشناسان فرانسوی در ژانویه سال 1987 میلادی موفق شدند با بهره گیری از دوربین سی سی دی ،نخستین تصویر از کمان گرانشی را تهیه کنند. آنها کشف کردند که نور کهکشان های دور دست به هنگام عبور از نزدیکی کمان گرانشی هسته پر جرم خوشه های کهکشانی ، انحنا پیدا می کند.امروزه از این پدیده تحت عنوان عدسی(همگرایی)گرانشی یاد می شود.بر طبق نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین ماده باعث انحنای فضا- زمان می شود.بنا بر این هنگامی که نور شی از میان میدان گرانشی جرمی –خوشه کهکشانی- می گذرد، به سبب انحنای فضا در اطراف این میدان، نور خمیده می شود. به بیان دیگر خوشه کهکشانی همچون عدسی غول پیکر عمل می کند و نور اجسام دور دست را خمیده و تشدید می کند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همزمان با بهره برداری از دوربین مگا کم ( MegaCam) در سال 2003 میلادی اخترشناسان توانسته اند بخش وسیعی از آسمان (برابر با قطر چهار ماه بدر) را در تصاویر دیجیتالی با وضوح باور نکردنی 340 مگاپیکسل مشاهده نمایند.

این تحقیقات بخشی از پروژه نقشه برداری از آسمان می باشد که توسط کانادا، فرانسه و ایالت هاوایی صورت می گیرد.در این پروژه اخترشناسان قصد دارند در طی 5 سال و 500 شب رصدی 1% از آسمان در طیف مرئی را بررسی نمایند. تا کنون نیز بیش از 25 % ماموریت انجام شده و دانشمندان شمار زیادی از کمان های همگرا کننده گرانشی را در اطراف گروه هایی از کهکشان های دور دست مشاهده نموده اند.این کمان های به طور قابل ملاحظه ای باعث بزرگ نمایی نور اجرام دور دست شده اند. نتایج حاصل از تحقیقات دانشمندان را در آگاهی یافتن از نحوه توزیع ماده تاریک در کیهان و مکانیزم شکل گیری ساختار کهکشان های گروهی و در نهایت تعیین جرم متوسط کهکشان ها و خوشه های کهکشانی یاری خواهد کرد.



برای دست یابی به اطلاعات بیشتر پیرامون این تحقیقات و مشاهده تصاویر دیگر از سیستم های کمانی گرانشی به آدرس زیر مراجعه نمایید



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



parssky.com

[Renjer Babi]

آلنیتکا،آلنیلام و مینتاکا ستارگان درخشان آبى فام هستند که در امتداد شرق به غرب ، کمربند با شکوه صورت فلکی جبار را می سازند.


این ستارگان غول آبی داغ به فاصله 1500 سال نوری از ما در زایشگاه ستاره ای جبار متولد شده اند.ابر های آشفته ای از گاز و غبار که شکوه خاصی به این بخش از فضا داده اند. علاوه بر این ،سحابى تاريک سراسب و شعله نیز در سمت چپ تصوير خود نمایی می کنند.سحابی با شکوه جبار در قسمت انتهایی این سه ستاره 3.5x 4.4 درجه از آسمان را به خود اختصاص داده است.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




نمایی بی نظیر از کمربند صورت فلکی جبار




اين تصوير از ترکيب پلات عکاسی ديجيتالی سياه و سفيد به همراه فيلترهای قرمز و آبی نجومی تهیه شده که در نهایت
توسط رایانه رنگ سبز نیز هم‌ گذاری شده است.‌ پلات تصویر نیز با بهره گیری از تلسکوپ نقشه بردار میدان دید باز "سموئل اشین" رصدخانه پالومار ، در طی سال های 1987 و 1991عکس برداری شده است.

تصویر از نقشه برداری دیجیتالی آسمان (Digitized Sky Survey ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), ESA/ESO/NASA FITS Liberator ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]))

ترکیب رنگ : دیوید دو مارتین (Skyfactory ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]))






parssky.com

[Renjer Babi]

در حالی که نیمی از سفر 4 ساله ی کاسینی برای پژوهش زحل و اقمارش طی شده, دانشمندان با اطلاعات به دست آمده تاکنون برنامه ی 2 سال آینده آن را طرح ریزی میکنند.


Robert T Mitchell مدیر برنامه ی کاسینی در JPL می گوید: این مدارگرد مدت زمان زیادی را برای مطالعه ی تیتان یکی از اقمار زحل سپری کرده .در این مدت 15 با از مدار پایین تیتان عبور کرده و تا سال 2008 , 30 بار دیگر عبور خواهد کرد.این دو سال در اصل یک تمرین بوده است.دکتر Toby Owen از دانشگاه هاوایی می گوید:ما روی تیتان تمرکز کردیم چون اطلاعاتی از زمین اولیه به ما می دهد. با ازمایش تیتان به این نتیجه رسیدیم که تیتان نیز مانند زمین اولیه شرایط اتمسفری حاوی متان و امونیاک داشته که نزدیک بودن زمین به خورشید باعث ایجاد شدن دریا ها و شروع تکامل حیات شد در حالی که در روی تیتان پژواکی از زمین یخ زده شامل امونیاک نیتروژن و مولکول های ارگانیک کوچک دیده می شود.آب و هوای گرم زمین باعث شده ما اکنون بتوانیم در تیتان تحقیق کنیم به جای این که تیتانی ها در سیاره ی ما تحقیق کنند.Jerry John رئیس کاوش گر کاسینی در JPL می گوید:سفر اصلی کاسینی از اکنون شروع می شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از تابستان در دوره ای 11 ماه 17 بار عبور از نزدیکی تیتان و 51 بار مانور برای تنظیم مدار کاسینی انجام می شود.بیش از یک بار در هفته.اولین مانور 2 july خواهد بود که با نزدیک ترین عبور تیتان در 22 july در ارتفاع 950 کیلو متری همراه خواهد شد.به گفته ی دکتر Bill Kurth از دانشگاه Lowa در اواخرjuly کاسینی نسبت به خورشید 180 درجه جهت محورش را تغییر می دهد که دیدی شبیه چشم پرنده ها نسبت به زحل خواهد داشت و این چرخش تدریجی حدود 1 سال طول می کشد.یکی از سوالات مهم پیش روی کاسینی تغییرات در انتشار های رادیویی زحل است.که با استفاده از ان سرعت چرخش زحل را اندازه می گیرند.این تغییرات در 10 سال گذشته به حدود 1 درصد رسیده.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اطلاعات ارزشمندی که کاسینی و هویگنس به ما دادند این بود که تیتان بسیار شبیه زمین است.آثاری از باران های متان کانال های زهکشی فرسایش بستر دریاچه های خشک و احتمالا اتشفشان پیدا شده است.همچنین کاسینی 3 قمر دیگر دور زحل پیدا کرد وتوانست بهترین عکس ها را از حلقه های زحل بگیرد.ساختار های عجیبی از روز اول در آن ها پیدا شد شامل شکاف های موجی در حلقه در حالی که باند ها و گره ها ان ها را شکل می دهند.توده هایی از یخ با وسعت چندین کیلو متر اکنون قابل مشاهده است.
دانشممندان هم چنین مشاهده کردند ماه های زحل روی حلقه تاثیر می گذارد.به طور مثال ماه Prometheus ذراتی را از حلقه ی Fجذب می کند.از جالب ترین کشف های کاسینی آبفشان هایی عظیم و یخی در سطح Enceladus بود که جریان دارد .این کشف باعث عقیده ی تعدادی داشمندان بر وجود آب مایع در نزدیکی سطح شد.با این تعداد از کشف ها دانشمندان منتظر اند ببینند وسیله شان در دو سال دیگر چه پدیده هایی را کشف می کند.
برای اطلاعات بیشتر به این لینک ها مراجعه کنید: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) and
([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])




parssky.com

[Renjer Babi]

اخترشناسان با بهره گیری از شبیه سازی های رایانه ای دریافتند که نسل نخستین ستارگان که تا کنون توسط دانشمندان مشاهده نشده اند،باید به طور یکنواخت در سراسر کهکشان راه شیری توزیع شده باشند.


اما مشاهدات چیزی دیگری می گویند،بدین ترتیب باز هم ماهیت نسل گمشده ستارگان در پرده ای از ابهام باقی خواهد ماند.مشکل اینجا است که پس از سال ها مشاهده و بررسی هیچ کس موفق به یافتن نمونه ای از این ستارگان نشده است.
اِوان اسکنیپیکو فوق دکتراى فیزیک نظری موسسه کاولی دانشگاه ایالتی کالیفرنیا و مولف اصلی نتایج تحقیقات در این باره می گوید : بسیاری از اخترشناسان گمان می کردند که عدم یافتن چنین ستارگانی به این خاطر است که ستارگانی که از عناصر سنگین شکل نگرفته اند، از دید ما پنهان هستند.از آنجا که کهکشان ما در ابتدا از درون شکل گرفته و سپس به بیرون گسترش یافته، در نتیجه ستارگان قدیمی هم اکنون در مرکز کهکشان قرار دارند و غیر قابل مشاهده می باشند.اما در حال حاضر مرکز کهکشان مملو از ذرات گاز ، غبار و ستارگان تازه شکل گرفته می باشد و یافتن شمار اندکی از ستارگان قدیمی در آن، بسیار مشکل است.
این نسل از ستارگان نخستین در مقایسه با ستاره های کنونی مانند خورشید ، باید ظاهری بسیار متفاوت داشته باشند.همان طور که پیش از این نیز اشاره شد ،تا کنون هیچ بازمانده ای از جمعیت این ستارگان یافت نشده است.

یکی از توضیحاتی که برای مدت ها پیرامون این عدم هم خوانی وجود داشت، این بود که ستارگان نخستین باید جایی در مرکز کهکشان گرد آمده باشند، اما بنا بر مشاهدات اخیر این امر بسیار غير محتمل‌ است.
اکسیژن ، کربن و بسیاری از عناصری که ما همه روزه در زمین با آنها روبرو هستیم، در ستارگان شکل گرفته اند تا در انفجار بزرگ.
براد گیبسون مدیر بخش اختر فیزیک نظرى دانشگاه مرکز لانکوشیر انگليس و همکار مولف در این باره می گوید: اما این عناصر سنگین در مرکز ستارگان ساخته شده و در زیر گاز های سطحی مدفون می مانند و سرانجام به هنگام انفجار مرگ بار ستاره آزاد می شوند، در نتیجه زمانی که شما به چنین ستاره ای می نگرید، در واقع عناصری را می یابید که به هنگام تولد ستاره وجود داشته اند ؛ این بدان معنا است که ستارگانی باقی مانده از نسل نخستین به هنگام حیات، کماکان هیچ نشانی از عناصر سنگین آشکار نمی سازند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی شبیه سازی شده از پراکندگی ستارگان

در این تصویر نحوه پراکندگی قدیمی ترین ستارگان (بالا) با پراکندگی کل ستارگان نخستین کهکشان (پایین) مقایسه شده است. در حالیکه ستارگان اولیه در مرکز کهکشان گرد آمده اند و به سختی قابل آشکار سازی هستند،ستارگان جوان تر که از گاز تشکیل شده اند و در آنها عناصر سنگین وجود ندارد، در سراسر کهکشان به طور یکنواخت پراکنده شده اند.این حقیقت که تا کنون هیچ نمونه ای ستارگان نخستین یافت نشده است، آگاهی از مواد تشکیل دهنده آنها و نحوه شکل گیری شان را بسیار مشکل می نماید.
گروه تحقیقاتی با انجام شبیه سازی هایی بسیار دقیق پیرامون نحوه شکل گیری کهکشان راه شیری، موفق شدند علاوه بر باز سازی تاریخ و مکان شکل گیری ستارگان در گذر زمان،به ترکیب شیمیایی گاز هایی که بواسطه(در درون) ستارگان تشکیل شده، پی ببرند.
دیسوک کاواتا اخترشناس رصدخانه کارنگی شهر پاسادنا واقع در ایالت کالیفرنیا و همکار مولف در این باره می افزاید:ما دریافتیم زمانی که ستارگان بسیار پیر در انزدیکی مرک کهکشان در حال مرگ هستند، بسیار طول می کشد تا عناصر سنگین به گاز های بیرونی راه یابند.به بیان دیگر در حالی که همه ستارگان قدیمی در نزدیکی مرکز کهکشان از بین می روند، شمار زیادی از ستارگانی که فقط محتوی عناصر نخستين‌ می باشند در زمانی نزدیک در سراسر کهکشان شکل گرفته اند. بدین ترتیب ستارگان اصلی باید همه جا وجود داشته باشند.

از آنجا که ستارگانی که در حاشيه(دور از مرکز) کهکشان در حال شکل گیری هستند ، با تلسکوپ های امروزی به راحتی آشکار می شوند،باید دلیلی دیگر برای باقی نماندن نسل اولیه ستارگان وجود داشته باشد.
کریس بروک همکار محقق و دانشمند دانشگاه واشنگتن و همکار مولف در پایان خاطر نشان کرد :شاید آنها ستارگان بسیار پر جرمی بوده اند و نتوانسته اند بری مدت زیادی دوام بیاورند.شاید موضوع چیز دیگری است و ما از آن بی خبریم.پاسخ هرچه که باشد، مطالعه حاشيه کهکشان ما حرف های زیادی پیرامون نسل گمشده ستارگان برای گفتن دارد.

آندره فرارا از مدرسه بین المللی تحصیلات پیشرفته شهر تریست و رافائلا شینایدر از رصدخانه آرکتری شهر فلورانس ایتالیا در این تحقیقات همکاری داشته اند.
نتایج این تحقیقات در دسامبر سال 2006 میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.





parssky.com

[deer]

سلام Renjer Babi
شما رشته تون نجومه؟ یا نه اطلاعاتتون خیلی خوبه چه کتابهای می تونم بخونم تا اطلاعاتم در این زمینه افزایش پیدا کنه
موفق باشید

[مرتضی nvcd]

سلام Renjer Babi
شما رشته تون نجومه؟ یا نه اطلاعاتتون خیلی خوبه چه کتابهای می تونم بخونم تا اطلاعاتم در این زمینه افزایش پیدا کنه
موفق باشید

با اجازه بابی جون

سلام

اقا سوال شما از بابی جون بود ولی من هم از سوال شما کنجکاو شدم که بدونم بابی جون چه رشته ای می خونند .

اما در مورد سوال شما اگه بابی اجازه بدن می خواستم بدونم توی چه موضوعی بیشتر به نجوم علاقه داری ؟

که بعد از بابی ما اگه تونستیم شما رو کمک کنیم.

موضوعات مختلف نجوم:

نجوم رصدی

نجوم فرمولی (رابطه ای )

نجوم نظری

نجوم .....


که خود هر کدوم اینا به چند زیر شاخه تقسیم می شن و برای هر کدوم از اونها منابع مختلف و متنوعی وجود داره

[Renjer Babi]

سلام
ممنون از شما،همچنین عیدتون هم مبارک

deerجان شما برای اینکه بتونید نجوم رو خوب یاد بگیرید،اول باید کارهای مقدماتیش رو به صورت خیلی کامل بیاموزید،اولین کار هم مطالعه هست،کتابهای زیادی درباره این موضوع هست،مثلاانتشارات گیتاشناسی خیلی عالی هست.من تو این تاپیک در این باره بیشتر از این توضیح نمیدم چون جاش اینجا نیست،اگه میخوای بچه ها هم برای یادگیری نجوم کمکت کنند،تو صفحه ی اصلی یه تاپیک بزن اونوقت هرسوالی داری همه کمکت میکنند
ممنون

خوب درباره رشتم،باید بگم که من فعلا رشته ی نقشه برداری می خونم،نقشه برداری کلا به دو زیرمجموعه بزرگ تقسیم میشه:اولیش زمینی هست که مربوط به عملیات های زمینی و راهسازی و ....هست،دومیش هم نقشه برداری و تعیین موقعیت نجومی هست،که این گرایش ها رو در مقطع کارشناسی به بالا می تونیم انتخاب کنیم.
به جرات می تونم بگم که حدود بیش از 40 درصد از نجوم رو نقشه برداری تشکیل میده،اگه توجه داشته باشید اولین ماهواره ای که به یک سیاره می فرستن نقشه برداری هست،کلا این رشته خیلی تو نجوم کاربرد های مختلفی داره.

مرتضی جان باید بگم که من خودم به عنوان تفریح ،نجوم رصدی رو انتخاب میکنم،ولی خودم محاسباتی رو خیلی بیشتر دوست دارم،چون یکی از مهمترین کارهایی که برای پیدا کردن یک سیاهچاله یا کهکشان انجام میدن و برای پیدا کردن مختصات آن از علم تعیین موقعیت استفاده میکنند.که ما اون رو تو کارشناسی و کارشناسی ارشد می خونیم،فعلا امسال هم باید کنکور بدم.

ممنون از همگی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

اخترشناسان اخیرا برای نخستین بار سیاه چاله کرم جرمی را در میان یک خوشه ستاره اى کروى کشف کردند.بدین ترتیب آنها اطمینان کامل دارند که در مرکز هر کهکشان یک سیاه چاله ابر پرجرم وجود دارد.



به عقیده اخترشناسان سیاه چاله گريزان تازه کشف شده داری جرمی نسبتا متوسط می باشد.خوشه های ستاره ای کروی از هزاران و یا حتی میلیون ها ستاره تشکیل شده اند و پیش از این هیچ کس گمان نمی کرد که بتوان در قلب چنین خوشه هایی، سیاه چاله یافت.
بنا بر شبیه سازی های رایانه ای سیاه چاله ای که در چنین مکانی شکل می گیرد به مرکز خوشه فرو کشیده می شود. اما پس از مدتی در اثر برهم کنش های گرانشی با ستارگان خوشه، ناچارا به فضای بیرون رانده می شود.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی خیالی از یک خوشه ستاره اى کروى






این سیاه چاله توسط تلسکوپ پرتو ایکس ایکس.ام.ام نیو تن (XMM-Newton) رصدخانه جنوبی اروپا کشف شد.سیاه چاله به خودی خود تاریک است ،اما موادی که با سرعت زیاد در اطراف آن می گردند ، قبل از بلعیده شدن گرم شده و از خود مقادیر زیادی انرژی و پرتو ایکس گسیل می کنند.
این سیاه چاله در خوشه ستاره ای کروى در نزدیکی کهکشان بيضوى ان جی سی 4472 (NGC 4472) به فاصله 50 میلیون سال نوری از ما در خوشه سنبله واقع شده است.
این گونه تصور می شود که چنین سیاه چاله ای با پیوند خوردن به سیاه چاله های دیگر و همچنین جذب مواد اطراف ،جرم مورد نیاز برای ثابت نگاه داشتن موقعیت خود در مرکز خوشه ستاره ای را بدست آورده و تبدیل به یک سیاه چاله ابر پرجرم کوچک شده است.بدین ترتیب با جرم کافی دیگر ستارگان توانایی بیرون انداختن سیاه چاله را از خوشه نخواهند داشت.



parssky.com

[Renjer Babi]

در حالی که نزدیک به سال از اقامت مریخ نورد های ناسا در سیاره سرخ می گذرد، متخصصین سازمان فضایی ناسا بسته نرم افزاری ویژه ای برای آموزش روش های نوین به مریخ نورد ها ارائه نموده اند.



این روش ها که محصول نرم افزار توسعه یافته فناوری فضایی 6 سازمان فضایی ناسا می باشند و از آن تحت عنوان " فضاپیما های متفکر " نیز یاد می شود ، مریخ نورد ها را قادر خواهند ساخت تا با تجزیه و تحلیل تصاویر حاصل از محیط اطراف خود، ویژگی هایی را تشخيص دهند.

اولین شیوه آموزش به مریخ نورد ها ، دادن قابلیت تصمیم گیری هوشمندانه و بسیار سریع پیرامون بررسی ابرها و طوفان های غبار( شیطانی) می باشد.بدین ترتیب مریخ نورد ها با تجزیه و تحلیل و مشاهده تغییرات احتمالی در تصاویری که توسط دوربین های خود گرفته اند، تشخیص خواهند داد که آیا طوفان غبار در راه است یا خیر؟ و برای صرفه جویی در پهناى باند ارتباطی، فقط بخش های مرتبط تصویر را به زمین ارسال خواهند کرد.بدین ترتیب وقت بیشتری صرف تحقیقات علمی خواهد شد.

در روش دوم که تحت عنوان رديابى هدف های بصری از آن یاد می شود،مریخ نورد نمایی از محیط اطراف خود را به همراه ویژگی های آن مانند عوارض و... را به حافظه می سپارد ،بدین ترتبیت مریخ نورد در برخورد با موانع بسیار سریع تر عمل می نماید.





[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی حقیقی از مریخ نورد روح بر سطح مریخ






و اما روش سوم پیرامون محلی ارزشمند از لحاظ علمی می باشد.بدین ترتیب مریخ نورد ها به جای اینکه منتظر دریافت پیام از سوی زمین باشند، به طور هوشمندانه با تجزیه تحلیل محیط اطراف خود، بهترین محل را برای برسی و آزمایش انتخاب کرده و داده های ارزشمندی از آن کسب خواهند کرد.
روش های توسعه یافته نوین، سرعت ماموریت و همچنین تعداد مکان هایی از سطح مریخ که قرار است توسط مریخ نورد ها بررسی شوند را افزایش خواهد داد.
مریخ نورد روح در سوم ژانویه سال 2004 میلادی و مریخ نورد فرصت 17 روز بعد به سیاره سرخ رسیدند. قرار بود ماموریت آنها ظرف چند ماه به پایان برسد، اما بواسطه داده های ارزشمند شان این ماموریت نزدیک به سه سال به طول انجامیده و همچنان ادامه خواهد داشت.


parssky.com

[مرتضی nvcd]

مرتضی جان باید بگم که من خودم به عنوان تفریح ،نجوم رصدی رو انتخاب میکنم،ولی خودم محاسباتی رو خیلی بیشتر دوست دارم،چون یکی از مهمترین کارهایی که برای پیدا کردن یک سیاهچاله یا کهکشان انجام میدن و برای پیدا کردن مختصات آن از علم تعیین موقعیت استفاده میکنند.که ما اون رو تو کارشناسی و کارشناسی ارشد می خونیم،فعلا امسال هم باید کنکور بدم.

ممنون از همگی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سلام

اره دوست عزیز نجوم محاسباتی بسیار جذابه ولی این نکته رو باید بگم که نجوم رصدی بیشتر اساسش بر محاسباته

و این طور نیست که هر کسی یه تلسکوپ بگیره دستش بعد هم تا نیمه شب نخوابه می شه رصد گر . چون الان اگه

فرض کنیم یه منجم حرفه ای بخواد محاسباتی رو در مورد فرضا موقعیت یه کهکشان یا جرمی همین نزدیکی ها

بدست بیاره اول باید یا خودش رصد گر ماهری باشه تا اطلاعات رو بدست بیاره یا به یه رصد خانه سفارش این کار رو بده

کلا به نظر من هر دو این گرایش های نجومی جذابه و برای بدست اوردن هر چیز ی هم ادم باید زحمت بکشه


راستی این طور که تو گفتی نقشه کشی می خونی و کنکور داری پس باید الان دیپلم نقشه کشی بگیری ؟

درسته؟

اگه این طوره باید به تو تبریک بگم که این همه اطلاعات نجومی خوبی داری چون من خودم دیپلم ریاضی دارم

و با اینکه معمولا ریاضی ها بیشتر با فیزیک و این جور حرفا اخت هستند کمتر از شما اطلاعات دارم.

البته علاقه که باشه همه چیز میاد

برات ارزوی موفقیت می کنم

[Renjer Babi]

سلام

اره دوست عزیز نجوم محاسباتی بسیار جذابه ولی این نکته رو باید بگم که نجوم رصدی بیشتر اساسش بر محاسباته

و این طور نیست که هر کسی یه تلسکوپ بگیره دستش بعد هم تا نیمه شب نخوابه می شه رصد گر . چون الان اگه

فرض کنیم یه منجم حرفه ای بخواد محاسباتی رو در مورد فرضا موقعیت یه کهکشان یا جرمی همین نزدیکی ها

بدست بیاره اول باید یا خودش رصد گر ماهری باشه تا اطلاعات رو بدست بیاره یا به یه رصد خانه سفارش این کار رو بده

کلا به نظر من هر دو این گرایش های نجومی جذابه و برای بدست اوردن هر چیز ی هم ادم باید زحمت بکشه


راستی این طور که تو گفتی نقشه کشی می خونی و کنکور داری پس باید الان دیپلم نقشه کشی بگیری ؟

درسته؟

اگه این طوره باید به تو تبریک بگم که این همه اطلاعات نجومی خوبی داری چون من خودم دیپلم ریاضی دارم

و با اینکه معمولا ریاضی ها بیشتر با فیزیک و این جور حرفا اخت هستند کمتر از شما اطلاعات دارم.

البته علاقه که باشه همه چیز میاد

برات ارزوی موفقیت می کنم

سلام

اول باید بگم که من نقشه برداری می خونم،هیچ ربطی هم به نقشه کشی نداره.نقشه کشی هم ربطی به نجوم نداره.

در مورد نجوم رصدی باید بگم که من منظورم رصد کردن بود،در مورد رصد کهکشان ها،کلا با این تلسکوپ های آماتوریی که تو ایران هست مخصوصا تلسکوپ های ارزون قیمت شما خودت رو بکشی تعداد کهکشان هایی که میبینی به انگشتان دست نمیرسه.فقط آندرومدا هست که شبیه یک هاله کرم رنگ معلومه،برای پیدا کردنش هم به محاسبه نیاز نیست.
بعدا در مورد تلسکوپ کاملا درسته طریقه استقرار هرتلسکوپی با تلسکوپ دیگر فرق داره،طریقه رصد همین طور ،.....کلا کار با تلسکوپ آموزش میخواد ، مخصوصا این جدیدا که تلسکوپ های خیلی خفنی وارد ایران شده،مثلا همین کاسگرین های پیشرفته اینقدر گرون هست،که دست یه آدم وارد بدن میترسن باهاش کار کنند،مثلا سیستمgoto کار با اون آموزش میخواد،طریقه استفاده از بزرگنمایی تلسکوپ واردی میخواد.....همین جوری الکی نیست

نجوم رصدی که گفتی محاسبات می خواد محاسبات خیلی سنگینی نمیخواد،فقطکافی هست شما باسیستم های مختصات ،سیستم تصویر ، طریقه خواندن مختصات یک جرم،یا بدست آوردن مختصات یک جرم نسبت به جرم دیگر و این حرف هاست.کلا تو ایران اسم هیچکس رو نمیشه گزاشت منجم حرفه ای چون سازمان حرفه ای وجود نداره،فقط یه دونهisa هست که اونم انجمن نجوم آماتوری ایران نام داره.



نجوم محاسباتی مبناش بیشتر بر اساس تعیین موقعییت اجرام هست.بعد تشخیص فواصل و شعاع ها و..........که شاید نصف تمام نجوم و اخترشناسی همین باشه............

فعلا
موفق باشی

[Renjer Babi]

ناسا و گوگل در جدیدترین اقدامات خود در زمینه دستیابی کاربران به فناوری های فضائی به نتایج مطلوبی رسیدند.




موتور جستجوي بزرگ "گوگل" و سازمان فضايي آمريكا "ناسا" اعلام كردند كه به منظور حل مشكلات محاسبات فضايي و هدايت اطلاعات فضايي به سراسر جهان از طريق اينترنت، متحد شده‌اند.گوگل در اقدامي براي رسميت بخشيدن به همكاري خود با ناسا كه سال گذشته آغاز شد، يك "قانون توافق فضايي" با ناسا امضا كرد. گوگل و دانشمندان در "ايمز" در اعلاميه‌اي كه نويدبخش نخستين گام در همكاري هاي مشترك دو طرف است، گفتند كه مفيدترين اطلاعات ناسا را در اينترنت قرار خواهند داد. نقشه‌هاي سه بعدي ماه، تصاوير گرفته شده توسط ماهواره هواشناسي و تماشاي زنده فعاليت‌هاي ايستگاه فضايي بين‌المللي از جمله اطلاعاتي است كه احتمالا از اينترنت قابل دسترسي خواهد بود.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایندگان ناسا و گوگل در یک برنامه تلویزیونی در حال مذاکره با یکدیگر

مايكل گريفين رييس ناسا در بيانيه‌اي اعلام كرد كه با توافق ناسا و گوگل به زودي همه خواهند توانست بطور مجازي روي سطح ماه راه بروند و يا از دره‌هاي عميق مريخ عبور كنند. ناسا و گوگل اعلام كردند كه قصد دارند در زمينه‌هايي از جمله افزودن اطلاعات ناسا به برنامه نقشه‌برداري زنده "گوگل ارس"، مدلسازي تعامل انسان و كامپيوتر و برگزيدن واقعيات علمي از ميان جهاني از اطلاعات ، با يكديگر همكاري كنند. گوگل از مدتي قبل برخي از تصاوير اكتشافات فضايي ناسا را در اينترنت عرضه مي‌كند. ناسا مدعي است كه بيش از هر گروه يا موسسه‌اي در تاريخ بشريت، درباره كره زمين و كهكشانها اطلاعات جمع‌اوري كرده است و اميدوار است كه گوگل بتواند در عرضه اين اطلاعات به جهان، به ناسا كمك كند. ناسا و گوگل اعلام كردند كه همچنين سرگرم برنامه‌ريزي براي همكاري در زمينه تحقيق، توليد، ايجاد تسهيلات، آموزش و انجام ماموريتها هستند.
ناسا و گوگل هم اکنون هر کدام در زمینه فناوری گروه خود تبدیل به غول های جهان شده اند بنابر این پیوستن این دو قدرت بزرگ جهانی می تواند دستاوردهای بزرگی را برای انسان در آینده رقم بزند. بد نیست بدانید که این اولین باری نیست که گوگل در همکاری های فضائی شرکت می کند بلکه این هدف چندین سال است که مدیران ارشد گوگل را مجبور به ارائه خدمات اینترنتی نظیر گوگل ارس و گوگل مارس برای تحقق آن کرده است.


parssky.com

[Renjer Babi]

این دانشمند انگلیسی دو سال دیگر یک پرواز با جاذبه صفر را تجربه می کند.




پروفسور " استفن هاوكينگ " فيزيك‌دان بزرگ انگليسي در بزرگداشت شصت و پنجمين سالگرد تولد خود که روز دوشنبه این هفته برگزار شد گفت که در حال برنامه ریزی یک سفر فضائی است.اين دانشمند كه به دليل نوشتن كتاب " تاريخ كوتاهي از زمان " كه پر فروش‌ترين كتاب سال ۱۹۸۸در سطح جهان بود به شهرت زيادي رسيده است گفت كه امسال سرگرم برنامه‌ريزي يك پرواز با جاذبه صفر است و تصميم دارد در سال ‪ ۲۰۰۹به فضا برود . پرواز در" جاذبه صفر " پروازي است كه در جريان آن هواپيما به گونه‌اي پرواز مي‌كند كه به سرنشينان آن بطور موقت حالت بي‌وزني مي‌دهد و بدين ترتيب وضعيتي شبيه شرايط موجود در فضا را ايجاد مي‌كند. سفر هاوكينگ به خارج از جو زمين به چگونگي پيشرفت برنامه گردشگري فضايي "سر ريچارد برانسون " سرمايه‌دار بزرگ انگليسي بستگي دارد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یک عکس یادگاری با همکاران : هاوکینگ بر روی صندلی چرخ دار نشسته است.


برانسون با طراحي اين برنامه كه آن را " كهكشان دست نخورده " نام گذاشته است، در نظر دارد از سال آينده مسافران را به مدار نزديك به زمين ببرد. یکی از این مسافران هاوکینگ خواهد بود که بدون هیچ گونه هزینه ای این سفر را تجربه خواهد کرد چون برانسون اعلام کرده است که هزینه پرواز هاوکینگ را تقبل می کند. پروفسور هاوكينگ كه استاد كامل رياضي دانشگاه كمبريج است (سمتي كه زماني به "سر اسحق نيوتن" تعلق داشت) در سن بیست و دو سالگي دچار بيماري نادر " لو گريگ " شد. اكنون او بر اثر اين بيماري عصب‌هاي حركتي كه پيش رونده نيز هست، روي صندلي چرخدار حركت مي‌كند و با كمك تجهيزات صوتي خاص سخن مي‌گويد. محور فعاليت وي بر كيهان شناسي نظري و جاذبه كانتومي قرار دارد و ماهيت موضوعاتي چون فضا-زمان، تئوري "بيگ بنگ" و سياه‌چاله‌ها را بررسي می کند.


parssky.com

[Renjer Babi]

ناسا اعلام کرد دلیل از کار افتادن مدارگرد MGS احتمالا اشتباه مهندسان سرپرست بوده است.




سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا " ناسا " اعلام كرد دليل از كارافتادن ناگهاني كاوشگر "مارس گلوبال سروير" در مدار سياره مريخ در ماه ژوئن گذشته احتمالا خطاي مهندسين كنترل عمليات آن در زمين بوده است. سازمان " ناسا " روز چهارشنبه اعلام كرد كه جهت شناسايي دليل از كار افتادن اين كاوشگر كميته ويژه‌اي تشكيل داده است و شواهد اوليه، حاكي از خطاي انساني در اين زمينه است. " جان مك‌نامي" سرپرست برنامه‌هاي اكتشافي "ناسا " در منظومه شمسي اعلام كرد مهندسان كنترل عمليات كاوشگر "مارس گلوبال سروير" در ماه ژوئن با هدف به روز نگاري نرم‌افزارهاي اين كاوشگر، دستورات نرم‌افزاري را از زمين براي اين سفينه بدون سرنشين ارسال كردند كه اين دستورات به اشتباه سبب قرار گرفتن باتري سفينه در جهت خورشيد و داغ شدن آن شده است كه اين مشكل احتمالا تامين برق سفينه را دچار مشكل كرده و آن را در مدار مريخ از كار انداخته است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

" داگ مك‌كوييزشن " سرپرست برنامه سفينه "مارس گلوبال سرو‌ير" اعلام كرد تا پيش از پايان تحقيقات كميته ويژه نمي‌توان دليل از كار افتادن اين سفينه را به شكل رسمي اعلام كرد. چنانچه دليل مشكل ياد شده خطاي انساني در زمينه ارسال دستورات نادرست از زمين تشخيص داده شود، عملكرد مهندسين حاضر در برنامه اين سفينه زير سوال خواهد رفت. سفينه بدون سرنشين و ۲۴۷ميليون دلاري "مارس گلوبال سروي‌ير" در هفتم نوامبر سال ‪ ۱۹۹۶به سوي سياره مريخ به پرواز درآمد و پس از قرار گرفتن در مدار اين سياره، به نقشه‌برداري از سطح آن مشغول شد. ماموريت كاوشگر "مارس گلوبال سروي‌ير" در ابتدا دو سال تعيين شده بود اما اين ماموريت بارها توسط "ناسا" تمديد شد و تا زمان مرگ آن در سال ‪ ۲۰۰۶ادامه داشت. اين سفينه در يك دهه حضور خود در مدار مريخ حدود ‪۲۴۰ هزار عكس از سطح مريخ به زمين ارسال كرده‌است.



parssky.com

[Renjer Babi]

VY در صورت فلکی کلب اکبر٬ ستاره ای در حدود ۵۰۰۰ سال نوری از ما و ستاره ای که از رده ستارگان معمولی نیست بلکه یک ابر غول می باشد٬ این ستاره جرمی معادل ۳۰ تا ۴۰ برابر جرم خورشید ما را داراست همچنین درخشندگی آن ۵۰۰۰۰۰ برابر بیشتر از خورشید ما می باشد...

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

VY در صورت فلکی کلب اکبر٬ ستاره ای در حدود ۵۰۰۰ سال نوری از ما و ستاره ای که از رده ستارگان معمولی نیست بلکه یک ابر غول می باشد٬ این ستاره جرمی معادل ۳۰ تا ۴۰ برابر جرم خورشید ما را داراست همچنین درخشندگی آن ۵۰۰۰۰۰ برابر بیشتر از خورشید ما می باشد در واقع ابر غولی بسیار بزرگ می باشد٬ برای بیانی بهتر اگر این ستاره در منظومه شمسی ما بود سطح آن به بیش از مدار زحل می رسید.

متاسفانه VY-کلب اکبر نزدیکی مرگ است.عکس جدید از تلسکوپ فضایی هابل و رصد خانه W.M کک نشان می دهد که چگونه فوران های بزرگ و حلقوی روی پوسته آن و برآمدگی و قوس هایی از ماده که به بیرون از فضا پخش می شوند٬ شکل گرفته اند.

منجمان معتقدند که ابرغول ها ماده خود را به صورت ساده و کروی از دست می دهند٬ و این عکس مراحل این فرآیند را به طور منظم و دقیق نشان می دهد.هر یک از کمان ها و حلقه های احاطه شده سبب می شود تا به عقب برگردیم و انفجارهای وحشتناک بیرونی این ستاره را که بیش از ۱۰۰۰ سال بیش رخ داده را مشاهده کنیم.VY - کلب اکبر در تمام زمان حیات ماده خود را به صورت عادی از دست داده اما در خلال این مدت انفجارهای بیرونی سبب شده تا ستاره ۱۰ بار بیشتر از زمان معمول جرم از دست بدهد.
انفنجارهای بیرونی احتمالا از لکه های پرجرم موجود بر روی سطح ستاره سرچشمه می گیرند٬ همانند میدان های مغناطیسی ٬ درخشندگی و تاج های پرجرم که از سمت خورشید به بیرون پرتاب می شوند٬اما در سطح و جرمی عظیم تر.VY-کلب اکبر دارای مقدار کافی میدان مغتاطیسی است تا طغیان های بیرونی و پرجرمی را تولید کند.


parssky.com

[Renjer Babi]

تصویر گر های واقع بر استریو در اولین نگاه خود به آسمان موفق به تهیه ی تصویری زیبا از دنباله دار مک نات شدند
تصویر زیر از دنباله دار مک نات در 11 ژانویه 2007 بوسیله ی تصویرگر نیم کره ای واقع بر یکی از فضا پیما های استریو تهیه شده.هسته ی این دنباله دار در سمت راست تصویر به حدی نورانی است که باعث بوجود آمدن نوار عمودی پرنوری در عکس شده است .
قسمت پایینی دم ، دنباله ی یونی دنباله دار است که در جهت بادهای خورشیدی امتداد می یابد و بالاتر از آن دنباله ی غباری آن قرار دارد که بوسیله ی فشار تششعشعات خورشیدی به این شکل درآمده .دم این دنباله دار دارای ساختمانی بزرگ است که احتمالا نتیجه ی فعالیت های دینامیکی خود دنباله دار است .

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



اگر چه اکثر ادوات و وسایل دو رصد خانه ی فضایی استریو از اواسط دسامبر سال گذشته کار خود را آغاز کرده بودند اما تصویر گرهای نیم کره ای واقع بر فضاپیما (Heliospheric Imagers ) برای اولین بار در 11 ژانویه روشن شدند ، درست در زمانی که بتوانند منظره ی شگفت آوری را از مک نات به تصویر بکشند این تصویر گرهای نیم کره ای بر روی استریو نصب شده اند تا به مشاهده فضای میان خورشید و زمین بپردازند .





parssky.com

[Renjer Babi]

یکی از زمین شناسان دانشگاه فلوریدا به تازگی ادعا کرده که الماس های سیاه در گذشته از فضا به زمین آمده اند.




الماسهاي سياه رنگ نادري كه تنها در برخي نقاط جهان يافت مي‌شوند، احتمالا در پي برخورد يك شهاب سنگ بزرگ با زمين در ميلياردها سال قبل، از فضا به زمين منتقل شده اند. اين الماسها كه از آنها با نام "كربونادو" نيز ياد مي‌شود تاكنون تنها در كشور برزيل و نيز جمهوري آفريقاي مركزي شناسايي شده و برخلاف ساير انواع الماسها، هر كدام از اين الماسهاي سياه رنگ از ميليونها كريستال الماس بسيار كوچك تشكيل شده‌اند. از ديگر ويژگي‌هاي غيرعادي اين الماسها، وجود منفذهاي كوچك در سطح آنهاست كه محققان تاكنون توجيه قانع‌كننده اي براي پيدايش اين منافذ پيدا نكرده‌اند. الماسهاي عادي معمولا در عمق ‪ ۲۰۰كيلومتري زير زمين شكل مي‌گيرند كه در آن فرايند، عنصر كربن تحت فشار بسيار زياد به الماس تبديل مي‌شود. دانشمندان معتقدند منافذ الماسهاي سياه رنگ احتمالا در اثر تماس آنها با گاز در حين شكل گيري، ايجاد شده‌اند اما در اعماق ‪ ۲۰۰كيلومتري زمين هوايي وجود ندارد كه بتواند اين منافذ را در الماسهاي سياه رنگ توليد كرده باشد. به گفته "استفن هاگرتي" زمين شناس دانشگاه بين‌المللي فلوريدا در ميامي آمريكا، وجود منافذ عجيب روي سطح اين الماسها و نيز اين مطلب كه الماسهاي ياد شده نه در معادن عادي و فقط در نقاط خاصي از زمين يافت مي‌شوند، احتمالا نشانه ورود آنها از فضا به كره زمين است.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين محقق عقيده دارد الماسهاي سياه رنگ احتمالا در پي سقوط يك سنگ آسماني از فضا به زمين منتقل شده‌اند. سنگ آسماني مذكور احتمالا داراي قطري در حدود يك كيلومتر بوده و ميلياردها سال قبل در زماني كه زمين و ماه به شدت توسط شهاب سنگها بمباران مي‌شدند، از فضا به زمين اصابت كرده است. عمر الماسهاي "كربونادو" پيش از اين بين دو تا چهار ميليارد سال تخمين زده شده است. در آن دوران آمريكاي جنوبي و آفريقا به يكديگر متصل بوده‌اند كه دليل كشف شدن الماسهاي ياد شده تنها در دو كشور برزيل و كشور آفريقاي مركزي، همين مطلب است. به گفته "هاگرتي"، ذرات تشكيل‌دهنده اين الماسها احتمالا ميلياردها سال قبل در پي انفجار يك ستاره به صورت گاز در فضا منتشر شده است و اين گازها بعدها به ابرهاي گازي پيوسته‌اند كه منظومه شمسي از آنها شكل گرفته است. با گذر زمان بيشتر اين گازها درون منظومه شمسي فشرده شده و به شكل يك سنگ آسماني درآمده‌اند و آن سنگ آسماني در نهايت به زمين اصابت كرده است. محققان اين دانشگاه به علاوه با استفاده از تجهيزات طيف سنجي ساختار اين الماسهاي سياه رنگ را مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند ساختار آنها به ميزان زيادي مشابه ساختار بقاياي برخي سنگهاي آسماني است كه در گذشته روي زمين كشف شده‌است.
parssky.com

[Renjer Babi]

New Horizons ماه آينده در زمان عبور از كنار مشتري ، به تصویر برداری و کاوش اين سياره اقدام كرده و با كمك تجهيزات علمي خود به مطالعه جو مشتري و همچنين بررسي وضعيت چهار قمر گالیله ای آن خواهد پرداخت.
فضاپیمای ‪ New Horizons‬ به زودي در مسير خود به سوي پلوتو ، از كنار مشتري عبور خواهد كرد. افق‌هاي جديد ماه آينده در زمان عبور از كنار مشتري ، به تصویر برداری و کاوش اين سياره اقدام كرده و با كمك تجهيزات علمي خود به مطالعه جو مشتري و همچنين بررسي وضعيت چهار قمر از اقمار آن خواهد پرداخت.
این فضا پیمای مدرن كه سريعترين ساخته دست بشر محسوب مي‌شود، نهم اسفند امسال از فاصله ‪ ۲/۲‬ميليون كيلومتري سياره مشتري عبور خواهد كرد. جان اسپنسر یکی از مسولان طرح New Horizons در ناسا ، هدف اصلي اين فضاپیما را برای عبور از كنار "مشتري"، استفاده از جاذبه اين سياره عظيم براي افزايش سرعت خود در مسير حركت به سوي سياره پلوتو میداند. دانشمندان ناسا تخمين مي‌زنند سرعت اين فضاپیما پس از عبور از نزديكي مشتري و استفاده از جاذبه آن با كمك انجام مانورهاي مداری پیچیده , به حدود ‪۸۴‬ هزار كيلومتر در ساعت خواهد رسيد. علت نياز New Horizons به چنين سرعتي در واقع مسافت بسيار زياد تا سياره پلوتو است. که نیاز به این سرعت را بیشتر میکند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
New Horizons پس از رسيدن به این سرعت ، به مدت هشت سال ديگر با همين سرعت به سفر خود در فضا ادامه خواهد داد و در نهايت در سال ‪ ۲۰۱۵‬به سياره پلوتو خواهد رسيد. سياره عظيم مشتري پيش از اين توسط هفت فضا پیمای بدون سرنشين ديگر كه در سفرهاي خود از كنار آن عبور كرده‌اند، مورد مطالعه قرار گرفته است. از جمله مي‌توان به كاسيني كه هم‌اكنون در مدار سياره زحل قرار دارد، ووييجر ‪ ۱‬كه هم‌اكنون به بيروني‌ترين نقاط منظومه شمسي رسيده است و نيز گاليله اشاره كرد.
با اين وجود، هيچ كدام از فضا پیما های ياد شده داراي تجهيزات فوق پيشرفته مشابه تجهيزات موجود در افق های نو نبوده‌اند و به همين علت عبور آن از كنار مشتري از لحاظ علمي داراي ارزش بسيار زيادي است.
در اين برنامه New Horizons چهار قمر بزرگ مشتري با نامهاي آيو، اروپا ، گانيمد و كاليستو را مورد مطالعه قرار مي‌دهد و اطلاعات با ارزشي از جو ناآرام و ميدان مغناطيسي سياره جمع‌آوري مي‌كند.
کپسول ‪ ۴۷۶‬كيلوگرمي New Horizons هم‌اكنون به فاصله ‪ ۶۵/۶‬ميليون كيلومتري زمين رسيده‌است.اين فضا پیمای‪ ۷۰۰‬ميليون دلاري داراي يك راكتور هسته‌اي كوچك و يك محموله ‪ ۳۳‬كيلوگرمي عنصر راديواكتيو پلوتونيوم است كه از آن براي تامين برق مورد نياز تجهيزات خود استفاده خواهد كرد.
بهره‌گيري New Horizons از راكتور هسته‌اي به این علت است كه فاصله بسيار دور سياره پلوتو با خورشيد سبب مي‌شود افق های نو بر خلاف سفينه‌هاي معمولي نتواند از باتري‌هاي خورشيدي براي توليد الكتريسيته مورد نياز تجهيزات خود استفاده كند. "نيوهورايزنز" پس از رسيدن به نزديكي سياره "پلوتو" در ژوئيه سال ‪ ۲۰۱۵‬از فاصله اندكي از كنار اين سياره عبور خواهد كرد و در يك دوره زماني ‪ ۵‬ماهه كه كمترين فاصله را از "پلوتو" دارد، با كمك ابزارهاي علمي خود جو "پلوتو" را مورد بررسي قرار مي‌دهد و به نقشه‌برداري دقيق از سطح اين سياره و همچنين سه قمر آن مي‌پردازد.



parssky.com

[Renjer Babi]

منجمان روش جدیدی برای جست و جوی حیات فرا زمینی و به کمک وسیله ای که اکنون در استرالیا در حال ساخت است پیشنهاد کرده اند.
این وسیله که نشان دهنده ی فرکانس پایین Low Frequency Demonstrator (LFD) نام دارد و در ارایه ی بزرگ Mileura [Mileura Wide-Field Array (MWA)] قرار دارد قادر است تمدن های شبیه زمین را در بین 1000 تا از نزدیک ترن ستاره ها جست و جو کند.
Avi Loeb نظریه پرداز مرکز اختر فیزیک Harvard-Smithson می گوید:به زودی ما می توانیم پیام هایی از تمدن های کهکشانی را بشنویم.این اولین بار در تاریخ است که ما می توانیم تمدن هایی شبیه خودمان را در بین ستاره ها پیدا کنیم.
اغلب SETI به دنبال علامت هایی شبیه چراغ دریایی می گردد که در فضا ایجاد شده اند.این سیگنال ها ممکن است وجود نداشته باشند .همچنین اکثر پروژه های SETI فرکانس هایی بالای GHz 1 را جست و جو میکنند تا اثرات تداخلی از زمین یا منابع دیگر کیهانی وجود نداشته باشد.
به جای جست و جوی سیگنا ل هایی که تمدن های دیگر برای ما می فرستند Loeb و هم کارش Matias Zaldarri پیشنهاد کرده اند که سیگنال هایی که به طور اتفاقی از یک تمدن دیگر در فضا پخش می شوند را جست و جو کنیم.
ان ها اشاره کردند که MWA-LFD که برای مطالعه ی فرکانس های 80-300 MHz طراحی شده قادر است فرکانس های رادیویی شبیه به ان چه در زمین ایجاد می شود را تشخیص دهد.در زمین رادار های نظامی قوی ترین سیگنال ها را تولید می کنند و پس از ان مخابرات تلوزیون و رادیوی FM وجود دارد.اگر شبیه این منابع سیگنال در سیاره های دیگر نیز وجود داشته باشد وسایلی مانند MWA-LFD می تواند ان ها را پیدا کند.
Zaldarraiga می گوید: MWA-LFD وسیله ای برای مطالعه ی قسمت های دور و جوان کیهان است ولی در کنار رصد های عادی اش دانشمندان SETI می توانند از ان برای کاوش تمدن های فرا زمینی استفاده نمایند.
برنامه ی SETI در MWA-LFD کامل کننده ی طرح های دیگر SETI است و می تواند مساحت بیشتری از اسمان را در بازه ی زمانی بیشتر و در بازه ی فرکانسی متفاوتی جست و جو کند.
این تیم محاسبه کرده اند MWA-LFD می تواند سیگنال های رادیویی شبیه زمین را در شعاع 30 سال نوری جست و جو کند که به طور تقریبی 1000 ستاره را در بر می گیرد.رصد خانه های رادیویی اینده مانند ارایه ی یک کیلو متر مربعی (Square Kilometer Array) میتواند در فاصله ای 10 برابر بیشتر از این جست و جو را انجام دهد که تقریبا 100 میلیون ستاره را در بر خواهد گرفت.
اگر یک سیگنال رادیویی از موجودات هوشمند دیگر تشخیص داده بشود رصد های دیگر می توانند خصوصیات ان سیاره را مانند سرعت مداری و مدت زمان تناوب دور ستاره اش را تایین کند و با پارامتر های دیگر که ستاره ی مادرش دارد دمای ان را میتوان تایین نمود.
MWA-LFD رادیو تلسکوپی است که برای مشخص کردن تشعشعاتی از مولکول هیدروژن با طول موج 21 Cm با قرمز گرایی بالا که در کیهان اویه ایجاد شده بود طراحی شده است.هدف اصلی ان تهیه ی یک نقشه ی سه بعدی از حباب های یونیزه شده است که به عنوان کهکشان ها و کوازار های اولیه با نور ماورائ بنفش در میلیار ها سال پیش ایجاد شده بودند.


parssky.com

[Renjer Babi]

وداع با یکی از پرنورترین دنباله دارهای چند دهه گذشته. دنباله دار مک نات با خارج شدن از آسمان نیمکره شمالی و نمایش زیبایش در نیمکره جنوبی آسمان به تدریج در حال کم نور و محو شدن از آسمان است.


طی هفته های گذشته در اکثر کشورهای جهان در ابتدا نیم کره شمالی آسمان و سپس نمیکره جنوبی موضوع مهم در آسمان برای رصدگران کاوش به دنبال یک دنباله دار بوده است.مک نات McNaught دنباله داری بود که شکوهش پس از عبور از حضیض مداریش نمایان شد. متاسفانه ساکنان نیمکره شمالی زمین شانس کمتری برای مشاهده همه زیبایی هایش داشتند.



تصویری از این دنباله دار در نیمکره جنوبی آسمان



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

David Headland (fi5@clear.net.nz),
Oamaru, South Island, New Zealand
Jan. 22, 2007

تصاویر بیشتر در سایت [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

Page 1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 3 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 4 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 5 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 6 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 7 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 8 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 9 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 10 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 11 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 12 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 13 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 14 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) | Page 15 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])




Photographer, Location Images Comments
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
David Headland (fi5@clear.net.nz),
Oamaru, South Island, New Zealand
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Photo details: Canon EOS 20D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), 70mm lens ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), photo 1: 25s f/2.8 3200ISO photo 2: 6s f/2.8 1600ISO photo 3: 6s f/3.5 800ISO

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Minoru Yoneto,
Cromwell, New Zealand
Jan. 23, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #3 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), more ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Comet McNaught swims in a night sky without setting in the horizon from today. Please give me enough sleeping time!

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Phillip Holmes,
Rockhampton Australia taken with canon 300D 28-90mm lens
Jan. 21, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) This is my best photo of the comet, taken with a Canon 300D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]).

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
John Wang (one_jhw@xtra.co.nz),
Birdlings Flat, Banks Peninsula, Canterbury, New Zealand.
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #3 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #4 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Wow~ amazing Comet MacNaught over Banks Peninsula!
Photo details: Canon EOS 30D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), Canon EF-S 17-85mm lens ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] lens)

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Peter Terren (pterren@iinet.net.au),
Bunbury Australia
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), more ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) The huge fan is visible far more than the naked eye can see in this 3 minute exposure with a Nikon D70s ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]).

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Grahame Kelaher (gkelaher@bigpond.net.au),
Mudgee Observatory, Mudgee, NSW, Australia
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), more ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Comet McNaught became visible at around 8:50pm, with the tail setting just after midnight! These shots were taken at Mudgee Observatory with a Canon 20D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Geoff Sims (geoffrey.sims@gmail.com),
Manly, Sydney, Australia
Jan. 22, 2006 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #3 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #4 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Despite the city glow, McNaught's comet was clearly visible to the unaided eye.
Photo details: Olympus C-5050 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), ISO 64, ~16s exposure at at f/2.8

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Dave Curtis (dcurtis@es.co.nz),
Dunedin, New Zealand
Jan. 23, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) I took this image from the backdoor step just after midnight. The comet was so bright I could see it through clouds from inside the house and the inside lights were still on.
Photo details: Canon 1D Mrk2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), 70-200 mm lens ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), f/2.8, 30sec exposure

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
John Golja (jgolja2000@yahoo.com.au),
Mt Dandenong, Melbourne, Australia
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) The comet was first spotted around 9:20pm local time (10:20UT) during twilight over the south-west. As the night progressed, the comet's tail became more visible to the crowd of around 100 at the Mt Dandenong Observation Deck. By 10:30pm it was spanning an estimated 20 degrees vertically over the night sky!
Photo details: Canon EOS 400D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), 50mm(80mm equiv.) at f2.8 4-30 sec ISO400 22/1/2007 9:44pm AEDT (10:44UT)

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Peter Hammer,
Beaumaris, Melbourne, Australia
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Luckily the comet appeared over the darkest part of the sky where there were no background lights although being in a city there is a lot of scattered light. The orange glow has been partially removed although you can still see it towards the bottom of the image.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])
Trevor Mackie (southernblue_23@optusnet.com.a),
the western suburbs of Mebourne, Australia
Jan. 22, 2007 #1 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), #2 ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) Photo details: Taken with Hutech modded 5d and Canon 400D ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]), 28-105mm lens at 28mm. Exposures from 50-90 seconds.




parssky.com

[Renjer Babi]

در 12 ماه میلادی گذشته خبر های نجومی متفاوت و پر اهمیتی از سراسر جهان منتشر شد که بسیاری از این خبرها علاوه بر دانشمندان و منجمان آماتور توجه بسیاری از مردم را نیز به خود جلب کرد .



شاید بتوان گفت داغ ترین خبرهای نجومی در سال میلادی گذشته مربوط به پلوتو بوده[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ، در اواسط سال 2006 قمر های این سیاره که در سال 2005 توسط هابل کشف شده بود نام گذاری شد ،نیکس و هیدرا نام هایی بود که برای این دو قمر انتخاب شد ، پلوتو در سال گذشته با رای انجمن بین المللی نجوم ( IAU ) از جمع سیارات منظومه شمسی خارج شد اما هنوز در کانون توجه بسیاری از منجمان قرار دارد . فضا پیمای New Horizons در 19 ژانویه به سمت پلوتو پرتاب شد و تا سال 2015 به این سیاره می رسد تا پرده از رازهای پلوتو و دیگر اجرام کمربند کویپر بردارد .
از سیارات خبر ساز دیگر سال گذشته می توان به مریخ اشاره کرد جایی که مدارگرد هایی مانند مدار گرد شناسایی مریخ و مارس اکسپرس به هم پیوستند تا تصاویر شگفت انگیزی را به زمین مخابره کنند و کاوشگرهای جان سخت روح و فرصت برای ارسال داده های خود به زمین با هم مسابقه گذاشته اند .اما مهم ترین خبر مریخ مربوط به چندین هفته ی پیش می شود ، هنگامی که دانشمندان با مشاهده ی تصاویر ارسالی از مدارگرد Mars Global Surveyo[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] متوجه تغییراتی در سطح مریخ شدند که به احتمال بسیار زیاد حاکی از جریان داشتن آب مایع بر روی مریخ است (خبر های مربوط به این اکتشاف حدودا یک ماه دیرتر منتشر شد ) .
مشتری در سال 2006 صاحب لکه ی قرمز دیگری شد و دنباله دار Schwassmann-Wachmann 3 نیز در جلوی دید تلسکوپ های زمینی تکه تکه شد . فضاپیمای کاسینی اطلاعات حیرت آوری را از سطح تیتان، و همچنین حلقه های زحل به زمین مخابره کرد و کاوشگر Stardust نیز پس از ماه ها قرار گرفتن در فضای میان سیاره ای در این سال به زمین بازگشت .
نخستین ماهواره کشور ما نیز سه ماه پس از پرتاب در اوایل سال 2006 با موفقیت در مدار قرار گرفت سینا در حال حاضر با ارسال اطلاعات برای نهادهایی نظیر سازمان محیط زیست ، ناجا ، وزارت كشور ، سازمان هواشناسی و هواپیمایی كشور،اطلاعات خوبی را در اختیار این نهاد ها قرار میدهد .
اما مهمترین خبر نجومی در روی زمین شاید مربوط به زلزله ی هاوایی باشد که باعث لرزش رصد خانه ی بزرگ هاوایی شد اما خوشبختانه رصد خانه آسیبی جدی ندید .




parssky.com

[Renjer Babi]

مرسی جعفر جان
__________________________________
پژوهشگران ناسادر حال طراحی و ساخت میکرو شاتر هایی بر روی تلسکوپ فضایی جیمز وب هستند که مانع از ورود نور های مزاحم به تصویر در هنگام عکس برداری می شود

در جدید ترین اطلاعات منتشر شده از ناسا اعلام شد پژوهشگران این آژانس در حال طراحی و ساخت میکرو شاتر هایی هستند که در هنگام تصویر برداری از اجرام سماوی می تواند به طور پویا نور حاصل از ستارگان و اجرامی آسمانی که در کنار هدف مورد نظر واقع شدند را مسدود کند تا جیمز وب بتواند بدون مضاحمت و براحتی تصاویر خود را تهیه نماید .

اثر نور های مزاحم حاصل از ستارگان نزدیک تر بر روی اجرام ژرف آسمان در تصویر برداری بسیار زیاد است برای نمونه اگر بخواهید در یک شب تاریک نور چراغ قوه ای ر از فاصله چند کیلومتری تشخیص بدهید به مشکلی بر نمی خورید اما اگر آنرا در کنار چراغ روشن یک ماشین قرار دهید چطور ؟ آیا باز هم می توانید به همان سادگی نور چراغ قوه را تشخیص بدهید ؟

ناسا تصمیم دارد تا 62000 عدد از این میکرو شاتر های را در جلوی آرایه ی آشکار ساز جیمز وب قرار دهند . این کار به دانشمندان امکان می دهد تا همزمان 100 هدف مختلف را نظاره کنند که مانع از هدر رفتن زمان بسیار زیادی میشود .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل در شاهکار جدید خود موفق به وارسی اتمسفر یک سیاره فرا خورشیدی شد .




هابل با کشف جدید خود نشان داد که جهان شگفت آور خارج از منظومه شمسی تا چه حد با هرآنچه ما در منظومه خورشیدی می بینیم متفاوت است .[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ابزار آلات تلسکوپ فضایی هابل توانست به بررسی اتمسفر سیاره فراخورشیدی HD 209458b بپردازد . HD 209458b سیاره ای فوق العاده بزرگ و گازی است که به ستاره ی مادر خود بسیار نزدیک است و مدار خود را در طول 3.5 سال طی می کند . این فاصله بزرگ سبب می شود تا دمای سیاره به شدت بالا رود تا جایی که دمای آن به دمای خورشید ما برسد در نتیجه اتمسفر خارجی سیاره تبخیر خواهد شد .اگر ما قادر به دیدن این سیاره بودیم آن را شبیه به دنباله داری با دم کشیده می دیدیم .
این سیاره با وجود اینکه همواره مقداری عظیمی از مواد خود را در اثر این نزدیکی از دست می دهد اما به حدی بزرگ است که بنا به محاسبه ستاره شناسان می تواند تا 5 میلیارد سال دیگر دوام بیاورد .
این بررسی هنگامی صورت گرفت که سیاره در حال عبور از مقابل ستاره ی مادر خود بود . دانشمندان در این حالت با سنجش نور عبوری ستاره از میان اتمسفر سیاره می توانند ساختمان اتمسفر سیاره فراخورشیدی را بررسی کنند .

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی چندرا تصویر جدیدی از ناحیه ی تولد ستارگان معروف به ستون های آفرینش تهیه کرد که در آنها هیچ ستاره ای دیده نمی شود
شاید معروف ترین تصویری که تلسکوپ فضایی هابل تاکنون تهیه کرده مربوط به (( ستون های آفرینش )) باشد ،منطقه ای درون سحابی عقاب(M16) که ستارگان در آن متولد می شوند . اکنون دانشمندان در پی یافتن پاسخ این سوال هستند که دقیقا چه میزان ستاره در این ناحیه در حال شکل گیری می باشند .
تصویر جدید تلسکوپ فضایی چندرا از این ناحیه در اشعه ایکس می تواند به دانشمندان کمک کند تا پاسخ پرسش خود را پیدا کنند .تصویر مقابل ترکیبی از تصویر واقعی هابل و داده های بدست آمده توسط چندرا ست .
نقاط رنگی تصویر ، منابع ایجاد کننده ی پرتوی ایکس (مانند ستارگان) می باشد .این نقاط در تصویر به فراوانی یافت می شود اما نکته ی قابل توجه در تصویر این است که این نقاط به ندرت در خود (( ستون های آفرینش )) دیده می شود .[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این احتمال وجود دارد که هیچ ستاره ای در این قسمت ها وجود ندارد اما رصد های انجام شده در طول موج مادون قرمز وجود چند ستاره ی نوباوه را در این قسمت ها آشکار کرده است که حداقل 4 تای آنها توانایی تبدیل شدن به ستاره های بزرگ را دارند.
احتمال دیگر این است که ستاره های متولد شده در ستون های آفرینش بسیار جوان هستند و هنوز به حدی نرسیده اند که از خود اشعه ی ایکس ساطع کنند.
برای مشاهده تصویر بزرگتر اینجا کلیک کنید ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


parssky.com

[Renjer Babi]

تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل اخرین فریادهای یک ستاره خورشید مانند را نشان می دهدکه در 6 فوریه 2007 توسط دومین دوربین زاویه باز سیاره ای هابل گرفته شده است.




ستاره با پراکندن لایه های بیرونی گاز خود که مانند پیله کرم ابریشم به دور هسته مرکزی باقیمانده ان شکل گرفته اند، عمر خود را به پایان می برد.نور فرابنفش حاصل ار این ستاره روبه مرگ مواد اطراف آن را درخشان کرده است. ستاره سوخته ای که کوتوله سفید نامیده می شود همان نقطه سفید در مرکز تصویر است. خورشید ما نیز در پایان عمر، خود را با ذرات و گازهای ستاره ای می پوشاند و می میرد- اما نه تا 5 میلیارد سال دیگر.کهکشان شیری ما جایگاه این رویدادهای ستاره ای است که آنها را سحابی سیاره نما می نامیم. این اجرام هیچ ربطی به سیارات ندارند.
منجمان قرن 18 و 19 آنها را این چنین نامیدند زیرا از درون تلسکوپ های کوچکشان مانند ابرهایی اطراف سیارات دوری مانند اورانوس و نپتون بودند.[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نامیده شده است. NGC2440 سحابی سیاره نما در این عکس کوتوله سفید مرکز آن یکی از داغ ترین کوتوله های سفید شناخته شده با دمای سطح تقریبا 200000 درجه سلسیوس می باشد. ساختار بی نظم سحابی نشانگر آن است که ستاره مواد درون خود را به تدریج ودر طی چند مرحله به بیرون ریخته است. در طول هر فوران(انفجار) ستاره مواد را در جهات مختلف پخش کرده است. این در شکل پاپیونی آن قابل مشاهده است.
همچنین سحابی از نظر داشتن ابرهایی از غبار غنی است. برخی از ای ابرها به صورت رگه هایی از ستاره دور شده اند.این سحابی سیاره نما در حدود 4000 سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی کشتی دم قرار دارد.رنگها در تصویر رنگ واقعی مواد به بیرون پرتاب شده هستند. رنگ آبی نشانگر هلیوم، سبز-آبی نشانگر اکسیژن و قرمز نماینده نیتروژن و هیدروژن است.




parssky.com

[Renjer Babi]

تصویر جدید مدارگرد شناسایی مریخ ناسا شواهدی ارائه داد که نشان میدهد موادی سیال در زیر سطح مریخ جریان داشته است .


دانشمندان ناسا به تازگی اعلام کردند ، مدار گرد شناسایی مریخ به تازگی موفق شده تا شواهدی را مبنی بر جاری بودن نوعی مایع یا گاز در زیر سطح مریخ پیدا کند .

تصویر روبرو که از تصاویر زیبا و در عین حال مهم مریخ محسوب می شود الگویی از لایه های عریان را در دره ای موسوم به Candor Chasma نشان می دهد. به گفته ی Chris Okubo زمین شناس دانشگاه آریزونا جزییات تصویر نشانگر دگرگونی های مواد معدنی است که به خاطر جاری بودن نوعی سیال در طول سالیان ایجاد شده است و می تواند دلیل مناسبی برای جاری بودن نوع خاصی از سیال مایع و یا گاز در کانال های زیرزمینی مریخ باشد .

برای مشاهده تصویر بزرگتر اینجا کلیک کنید ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

parssky.com

[Mohammad Hosseyn]

شركت گوگِل به جمع نوزده دانشگاه و آزمايشگاه ملي پيوست كه قرار است تلسكوپ غول پيكر ۴/۸ متري نقشه بَردار اجمالي را بسازند. طبق برنامه ريزي انجام شده،قرار است كه اين تلسكوپ در سال ۲۰۱۳ كار خود را آغاز كند.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مسعود رفيعي راوندي

شركت گوگِل به جمع نوزده دانشگاه و آزمايشگاه ملي پيوست كه قرار است تلسكوپ غول پيكر ۴/۸ متري نقشه بَردار اجمالي را بسازند. طبق برنامه ريزي انجام شده،قرار است كه اين تلسكوپ در سال ۲۰۱۳ كار خود را آغاز كند.

ازميان اهداف مشترك بين Google و تيم LSST مي توان به اين موارد اشاره نمود:

۱- سازمان دهي داده هاي توليد شده به منظور استفاده راحت تر از آنها (لازم به ذكر است كه در طول فعاليت اين تلسكوپ،هر شب نزديك به ۳۰ هزار گيگابايت عكس و اطلاعات جمع آوري خواهد شد).
۲- تجزيه و تحليل داده هاي پرحجم دريافتي،با مديريتي كارآمد،در زمان فعاليت رصدخانه.
۳- كاهش خطا در تجزيه داده ها.
۴- قابل دسترس بودن داده هاي جديد براي پژوهشگران و عموم،در زمان كار رصدخانه و ايجاد يك سيستم بزرگ اطلاعاتي موازي.
۵- افزايش حمايت دانشمندان حرفه اي و منجمان آماتور.
۶- ايجاد ديدي جديد،پويا و زيبا از آسمان شب براي عموم مردم.

دونالد سينِي(Donald Sweeney)،مدير پروژه "تلسكوپ بزرگ نقشه بَردار اِجمالي" درباره اين موضوع مي گويد:«اين مشاركت،LSST را در ثبت پديده هايي كه هر لحظه در نقاط مختلف عالم رخ مي دهند،به بهترين تلسكوپ جهان تبديل خواهد كرد.حتي صدها برابر بهتر از تلسكوپ هاي امروزي.گوگِل،ما را در سازمان دهي و ارايه هر چه بهتر داده هاي پر حجم اين ابزار نيرومند ياري خواهد كرد».

LSST (Large Synoptic Survey Telescope) يا تلسكوپ بزرگ نقشه بَردار اِجمالي قرار است با آينه ي ۴/۸ متري خود،آسمان را در رنگ هاي مختلف طول موج مريي مورد كاوش قراردهد. يكي از مزاياي كار با اين تلسكوپ،بهره گيري از دوربين پيشرفته ي تصويربرداري ۳ ميليارد پيكسلي آن است.

قرار است از اين ابزار نيرومند،در زمينه ي ماده تاريك و انرژي تاريك،پديده هاي زودگذر،مانند انفجارهاي ابرنواختري و سيارك هاي خطرناك نزديك به زمين با قطري كمتر از ۱۰۰ متر و بررسي اجرام كمربند كويي پراستفاده شود.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به نقل از مجله نجوم:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

رصدگرانی که با تلسکوپ خود زحل را نشانه می روند ممکن است متوجه شده باشند که این سیاره حلقه دار شبیه آنچه سال گذشته بوده، نیست.
الن فراید من، منجم آماتور از بوفالوی نیویورک، می گوید: (( حلقه ها در حال مایل شدن به سمت زمین هستند.)) او سال ها از زحل عکسبرداری کرده و این فیلم را در طول رصدهای سالهای 2004 تا 2007 تهیه کرده است.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایش انیمیشن


تصویر: رقص آرام زحل. از الن فراید من با تلسکوپ 10 اینچ


این تغییرات ناشی از عوامل هندسی،حرکت مایل محور زحل به دور خودش( عمدتا) و حرکت مداری زمین می باشد. سرانجام حلقه ها آن قدر باریک می شوند که به نظر می آید ناپدید شده اند، سپس دوباره شروع به پهن شدن می کنند. عبور بعدی صفحه حلقه ها، 4 سپتامبر 2009 خواهد بود.
برگرفته از سایت انجمن اختروش ایران [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

[Renjer Babi]

دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه ها برای جست و جوی حیات در منظومه ی شمسی است .

به گفته ی پرفسور Ronald Greeley و دیگر محققان دانشگاه آریزونا ، ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه ی شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد زیرا این قمر از بهترین گزینه های جست و جوی حیات در منظومه ی شمسی محسوب میشود .
به اعتقاد محققان ، تمام شرایط برای وجود و شکل گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی ، ارگانیسم های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هنگامی که فضاپیمای گالیله ی ناسا از کنار این قمر عبور کرد ، آشکار کرد که سطح این قمر بوسیله ی لایه ی نازکی از یخ پوشیده شده است . هم اکنون دانشمندان فکر می کنند که در زیر این لایه ی نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می دهد .
اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر می شود . اقیانوسی که در زیر لایه ی یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می رود و اگر فضا پیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد می تواند این تغییرات را اندازه گیری کند . این کار به دانشمندان امکان می دهد تا قطر لایه ی یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه ،در آب های سرد این قمر به جست و جوی حیات بپردازد .


parssky.com

[Renjer Babi]

ستاره شناسان با بهره گیری از رصدخانه پرتو گاما آژانس فضایی اروپا(انتگرال)مشغول بررسی سریع ترین ستاره نوترونی کشف شده هستند.



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




















ستاره نوترونی XTE J۱۷۳۹-۲۸۵ در هر ثانیه ۱۱۲۲ بار به دور خود می چرخد.این ستاره را ماهواره ی پرتو ایکس ناسا(RXTE) در۱۹ اکتبر ۱۹۹۹ کشف کرد ودرآگوست سال ۲۰۰۵ هنگامی که دانشمندان مشغول بررسی میزان پَخی کهکشان بودند ناگهان دوباره نگاه همگان را به سوی خود جلب کرد و پس از گذشت۱ ماه نخستین فوران های پرتو گاما ثبت شد. «اریک کولکرز»(Erik Kuulkers) و«فلیپ کارت»(Philip Kaaret) رصدهای ماهواره RXTEرا از۳۱ اکتبر تا ۱۶ نوامبر بررسی کردند و توانستند بیش از۲۰ فوران پرتوگاما را ثبت کنند.
مرگ ستاره ها دلیلی بر پایان زندگی آن ها نیست. ستاره نوترونی هسته کوچکی از ستاره ای فروپاشیده با پهنایی در حدود ۱۰ کیلومتر و جرمی معادل جرم خورشید است.درون این ستاره ها قلمرویی مرموز برای ستاره شناسان است.جرم یک انگشتانه از ماده این ستاره ها معادل ۱۰۰ میلیون تن است.
هنگامی که ستاره ای نوترونی به دور ستاره ای دیگر در حال گردش باشد گرانش بسیار زیاد آن می تواند گازهای ستاره همسایه را به دور خود بکشد.این گازها سطح ستاره را تا ارتفاع ۵ تا ۱۰ متری می پوشانند و با حرارت ناشی از انفجارهای هسته ای می سوزند و انرژی زیادی تولید می کنند که همان فوران های گاما است.
تیم تحقیقاتی نوسان فوران های XTE J۱۷۳۹-۲۸۵ را ثبت کردند.یافته های آن ها باورنکردنی بود!
درخشان ترین فوران که در ۴نوامبراز این ستاره ثبت شده بود دو برابر سریع تر از فوران های قبلی بود.پس ازانجام مطالعات بیشتر دانشمندان متوجه شدند که این ستاره نوترونی در هر ثانیه ۱۱۲۲ بار به دور خود می چرخد.پیش از این سریع ترین فرکانس کشف شده در ستاره های نوترونی بین ۲۷۰ تا ۶۱۹ هرتز بود.
اگر این رصدها تایید شوند این ستاره نوترونی حد را از بین برده است.البته اثبات این امر نیازمند بررسی های بیشتری است واگردوباره چنین سیگنال هایی مشاهده شود این امر قطعیت می یابد.در واقع ستارگان نوترونی نمی توانند به همان شکل خود و با این سرعت به دور خود بچرخند.اگر گردش آن ها بیش از اندازه سریع باشد گرانش ستاره نمی تواند مواد آن را روی سطح ستاره نگه دارد وستاره دچار فرو پاشی می شود که البته به حالت درونی ستاره نیز بستگی دارد.
به گفته کالکرز "کشف این فرکانس بالا بر شکل گیری بهتر مدل های ما تاثیر زیادی دارد واگر ستاره های نوترونی دیگری را مشابه آن کشف کنیم به دانسته های ما نسبت به درون ستارهای نوترونی افزوده خواهد شد".






nojum.ir

[Renjer Babi]

کاوشگر فضايی اروپايی "روزتا"، طبق پيش بينی های محاسبه شده قبلی،توانست با استفاده از نيروی جاذبه مريخ توانسته مسير حرکت خود را به سوی دنباله دار "چوريموف - گراسيمنکو"، در نزديکی مشتری، تغيير دهد.


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قرار است اين کاوشگر فضايی اروپايی در سال 2014 وارد مدار اين دنباله دار شود و سپس برای جمع آوری اطلاعات بر روی آن فرود آيد.در حال حاضر اين امکان فنی وجود ندارد که دانشمندان بتوانند مستقيما به اين دنباله دار دور دست، کاوشگر ارسال کنند. بنابراين، اين فضا پيما بدون سرنشين بايد از قوه جاذبه مريخ و کره زمين برای قرار گرفتن در مسيری درست و همچنين تنظيم سرعت و شتاب خود استفاده کند.اين اولين و تنها دفعه ای بوده که "روزتا" از کنار مريخ عبور کرده است.در پانزده دقيقه ای که مانور تغيير مسير اين کاوشگر در کنار مريخ صورت می گرفت، ارتباط راديويی اش با مرکز فضايی "دارمشتاد" آلمان قطع شد.
برقراری مجدد ارتباط راديويی با کاوشگر فضايی روزتا؛ باعث خوشحالی حاضران در اين مرکز شد. مدير برنامه ارسال کاوشگر گفت اين مانور "برای ماموريت فضايی روزتا حياتی بوده است."اين فضا پيما بدون سرنشين در حالی که به سوی دنباله دار (در نزديکی مشتری) سرعت می گيرد؛ دو بار از کنار کره زمين عبور خواهد کرد.دانشمندان اميدوارند که فضا پيما پيشرفته روزتا بتواند در جريان کاوشگری های خود در اين دنباله دار، به حل رازهای منظومه شمسی و چگونگی تکامل آن کمک کند.



parssky.com

[Renjer Babi]

پژوهشگران دانشگاه Georgia Tech موتور های جدیدی را طراحی کردند که 40 درصد مصرف سوخت فضا پیما ها را کاهش می دهد
قرار دادن فضا پیماها در مدار کار کار بسیار مشکلی است که یکی از مهمترین این مشکلات هزینه های بسیار سنگین آن می باشد و کم کردن هر کیلوگرم از وزن سفینه های فضایی ، مبلغ بسیار چشم گیری را از هزینه های سازمان های فضایی کم می کند ، زیرا این کار باعث کم شدن سوخت مصرفی این سفینه ها می شود .
به تازگی گروهی از محققان و پژوهشگران دانشگاه Georgia Tech موتوری را طراحی کرده اند که استفاده از آن باعث کاهش 40 درصدی مصرف سوخت در فضاپیما ها میشود . کارکرد این موتور بسیار شبیه به موتور هایی یونی استفاده شده در فضاپیماهایی Deep Space 1 (ناسا) و SMART-1 (اسا) است . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در این موتور انرژی خورشیدی باعث ایجاد یک میدان الکتریکی می شود که این میدان یون ها را با سرعت بسیار زیادی به بیرون پرتاب می کند . این کار نیروی زیادی تولید نمی کند اما فعالیت این موتور در طول هفته ها و یا ماه ها میتواند با ایجاد شتاب ، سرعت فضاپیما را به میزان بسیار زیادی بالا ببرد .
این کار باعث می شود تا فضاپیما از بیشترین شتاب خود استفاده کند و در مقابل میزان بسیار زیادی نیز در مصرف سوخت صرفه جویی می شود و از طرفی این امکان را به پایگاه های زمینی می دهد تا حرکت فضاپیما را به خوبی کنترل کنند .

تصویر بزرگتر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])

parssky.com

[Mohammad Hosseyn]

درخشش ستاره متغير خي-دجاجه


اين ستاره متغير وارد محدوده رويت با چشم غير مسلح شده است بطوريكه هم اكنون به بيشينه درخشندگي خود رسيده و از داخل شهرها نيز با چشم غير مسلح قابل مشاهده است.




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در ميان راه کهکشان و در قلب صورت فلکی دجاجه ستاره متغيری قرار داردبا تغييرات زياد که اخيرا" به بيشينه درخشندگی خود رسيده است. خی-دجاجه متغيری ميراگونه است که 5/2درجه ای ستاره اتـا قرار دارد. اتـا- دجاجه در امتداد خطی که ستاره بتـا را به گاما وصل می کند، قرار دارد.
اين متغير با دوره تناوب ٤٠٨ روز دز کمينه درخشندگی از قدر ١٤ است و از ديد تلسکوپهای کوچک پنهان می شود. در بيشينه درخشندگی چند هزار بار درخشان تر می شود و به قدر حدود ۵ می رسد. در اين هنگام با چشم غير مسلح قابل مشاهده می شود. البته بيشينه آن ثابت نيست و حتی گاهی به قدر 3/5 نيز می رسد که در اين صورت مدت بيشتری با چشم غير مسلح قابل مشاهده می باشد. در نجوم متغيری با اين تغييرات کم نظير است.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]خی- دجاجه در فاصله 300 سال نوری از ما قرار دارد و با توانی بالغ بر 3000 خورشيد تابش می کند. با توجه به دمای پايين آن ( حدود 3000 درجه کلوين) می بايست شعاع آن 300 برابر خورشيد باشد بطوريکه اگر در جايگاه خورشيد قرار بگيرد سطح آن از مدار مريخ نيز فراتر می رود و زمين در داخل آن قرار می گيرد. خی- دجاجه در سال ١٦٨٦ توسط Gottfried Kirch کشف شد. او که اولين منجم سلطنتی آلمان محسوب می شد زمان زيادی را به مطالعه ستاره عناق پرداخت و در واقع کاشف خوشه های M11 , M5 نيز است. خی-دجاجه از نوع کميابی از ميراگونه هاست. ستاره های مشابه با خی- دجاجه ‍‌‎مقدار کمتری کربن دارند.در اين اجرام که به ستاره های S معروف هستند کربن و اکسيژن به يک مقدار يافت می شود. در اين ستاره ها مقدار زيادی زيرکونيم يافت می شود. رصدهای خطوط جذبی اکسيد زيرکونيم در ستاره خی-دجاجه نشان می دهدکه شکل آن از حالت کروی خارج شده است.
اين ستاره متغير وارد محدوده رويت با چشم غير مسلح شده است بطوريكه هم اكنون به بيشينه درخشندگي خود رسيده و از داخل شهرها نيز با چشم غير مسلح قابل مشاهده است.

بر گرفته از كتاب گاهشمار نجومي سال 1385

[Mohammad Hosseyn]

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی توانستند تشکیل کهکشان هایی از ماده تاریک را تشریح کنند

هنگامی که نام کهکشان را می شنویم بیشتر به یاد کهکشان آندرومدا ، راه شیری و یا دیگر ساختار های باشکوه جهان می افتیم ، ساختار هایی زیبا با میلیونها میلیون ستاره که بار ها از پشت تلسکوپ و یا در تصاویر مختلف دیده ایم .
اما به تازگی پژوهشگران نشان دادند که در جهان ما کهکشان هایی وجود دارند که عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده اند . این کهکشان ها با نام کوتوله های کره وار (dwarf spheroidals )شناخته می شوند ، این کهکشان ها دارای تعداد بسیار کمی ستاره هاستند و ساختار آن ها تقریبا خالی از گازهایی است که قسمت عمده ی کهکشان ها معمولی را تشکیل می دهد به همین دلیل این کهکشان ها از دید ما پنهان مانده اند . ماده تاریک تنها چیزی است که سراسر این کهکشان ها را پوشانده است . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک گروه بین المللی از پژوهشگران با استفاده از ابر کامپیوتر ها پیشرفته موفق شدند انفعالات‌ داخلي‌ این کهکشان ها را محاسبه کنند و از طریق شبیه سازی توانستند چگونگی شکل گیری این کهکشان ها را توضیح دهند :
هنگامی که یک کهکشان کوچک به یک کهکشان بسیار بزرگتر برخورد می کند ، اصطکاک حاصل از برخورد ، سرعت حرکت گازهای کهکشان کوچک را کم می کند و به این طریق گاز ها از ساختار کهکشان جدا می شوند . بدون وجود گاز ، دیگر ستاره ای در داخل کهکشان متولد نمی شود و به تدریج از تعداد ستاره های کهکشان کاسته می شود .
اگر این کهکشان کوچک با یک کهکشان بسیار پر جرم بر خورد کند علاوه بر گاز ها ، مقدار زیادی از ستاره های خود را نیز طی فرایندی موسوم به tidal shocking(تصادم کشندی) از دست می دهد و در پایان از کهکشان کوچکتر تنها تعداد کمی ستاره و مقدار عظیمی ماده تاریک باقی می ماند .


منبع universetoday.com

[Renjer Babi]

دو ستاره را با بادهای ستاره‌ای بسیار شدید تصور کنید.این بادها می‌توانند در هر ماه به اندازه کره زمين جرم به بیرون پرتاب کنند.اکنون همان دو باد ستاره‌ای را هنگام برخورد با هم در نظر آورید. این برخورد عظیم و خارق العاده دمای گازهای اطراف را تا میلیون‌ها درجه بالا می‌برد. این افزایش دما علت تابش پرتوهای ايکس است. اخترشناسان تا کنون بسیاری از این سیستم‌ها را در کهکشان راه شیری شناسایی کرده اند اما این بار نمونه‌ای از آن‌ها در ورای کهکشان ما دیده شده است.
هدا راشدی


[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را از ابر ماژلانی کوچک گرفته است. علامت در این تصویر محل HD۵۹۸۰ را در نزدیکی لبه خوشه ستاره‌ای NGC۳۴۶ نشان می‌دهد.




HD۵۹۸۰ در ابر ماژلانی کوچک با فاصله تقريبی ۱۷۰۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.این سیستم شامل دو ستاره است که یکی تقریبا ۳۰بار و دیگری ۵۰بار از خورشید سنگین تر است.هر کدام از آن‌ها میلیون‌ها بار بیشتر از خورشید از خود نور ساطع می کنند. فشار بسیار زیاد فوتون‌ها در هنگام فوران نور از ستاره، گازهای ستاره را به بیرون می راند. این گازها با سرعت بسیار زیاد حرکت می‌کنند که به آن‌ها باد ستاره‌ای می گویند.

سرعت بادهای ستاره‌ای در اين سيستم ۵برابر بادهای خورشیدی است.سرعت کاهش جرم آن‌ها نیز ۱۰ ميليارد بار بیشتر از خورشبد است. دو ستاره موجود در HD۵۹۸۰ فقط ۹۰ ميليون کيلومتر از هم فاصله دارند. به دلیل این فاصله نزدیک بادهای ستاره ای دو ستاره یکدیگر را با نیروی بسیار زیادی متلاشی می‌کنند، گازها را بیرون می رانند ومقدار عظیمی پرتو ايکس ساطع می‌کنند. این سیستم ۱۰ برابر خورشید پرتو ايکس ساطع می کند.

يک گروه تحقيقاتی با استفاده از داده های چاندرا اولین بار گزارشی از تابش پر انرژی پرتو ايکس را ثبت کرد.اما ماهیت آن ناشناخته بود.سپس داده‌های XMM-Newton نشان داد که بدون تردید اين تابش قوی ناشی از بادهای ستاره‌ای است. دو ستاره در یک دوره ۲۰ روزه به دور هم می چرخند. ولی چون صفحه چرخش آن‌ها درست مقابل خط دید ما از روی زمین است پیوسته گرفت‌هایی از دید ناظر زمینی مشاهده می‌شوند.بادهای ستاره‌ای نیز از روی زمین در جهت‌های مختلف همراه با مقدار ماده متفاوت دیده می‌شوند.

دکتر «یيل نازه»(yeal Naze) مدیر این پروژه می‌گوید:"قبلا سیستمی شبیه به این در کهکشان راه شیری دیده شده بود. اما این سیستم دلیلی قطعی برای وجود چنین سیستم‌هایی در خارج از کهکشان ما است".XMM-Newton بزرگترین آینه‌ها را در میان تمامی رصدخانه های پرتو ایکس دارد.داده های اولیه چاندرا نتوانست HD۵۹۸۰ را شناسایی کند.

دکتر «میشل اف.کروکران(Michael F. Corcoran)« یکی از دانشمندان انجمن تحقیقات فضایی دانشگاهی ناسا می گوید:"بادهای ستاره‌ای تأثیر مهمی را در چگونگی ساطع شدن ماده از ستاره‌های پر جرم ایجاد می کند. برخورداری از توانایی مطالعه این بادها در کهکشان‌های دیگر به این معنا است که ما قادر خواهیم بود اثرات ترکیبات و محیط‌های گوناگون را روی تکامل ستارگان پرجرم بررسی کنیم. با استفاده از داده های XMM-Newton می توان تعادل دقیق بین این بادها را مطالعه نموده و میزان تغییرات قدرت این بادها را تعیین کرد".

nojum.ir

[Renjer Babi]

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی توانستند تشکیل کهکشان هایی از ماده تاریک را تشریح کنند
هنگامی که نام کهکشان را می شنویم بیشتر به یاد کهکشان آندرومدا ، راه شیری و یا دیگر ساختار های باشکوه جهان می افتیم ، ساختار هایی زیبا با میلیونها میلیون ستاره که بار ها از پشت تلسکوپ و یا در تصاویر مختلف دیده ایم .
اما به تازگی پژوهشگران نشان دادند که در جهان ما کهکشان هایی وجود دارند که عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده اند . این کهکشان ها با نام کوتوله های کره وار (dwarf spheroidals )شناخته می شوند ، این کهکشان ها دارای تعداد بسیار کمی ستاره هاستند و ساختار آن ها تقریبا خالی از گازهایی است که قسمت عمده ی کهکشان ها معمولی را تشکیل می دهد به همین دلیل این کهکشان ها از دید ما پنهان مانده اند . ماده تاریک تنها چیزی است که سراسر این کهکشان ها را پوشانده است . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک گروه بین المللی از پژوهشگران با استفاده از ابر کامپیوتر ها پیشرفته موفق شدند انفعالات‌ داخلي‌ این کهکشان ها را محاسبه کنند و از طریق شبیه سازی توانستند چگونگی شکل گیری این کهکشان ها را توضیح دهند :
هنگامی که یک کهکشان کوچک به یک کهکشان بسیار بزرگتر برخورد می کند ، اصطکاک حاصل از برخورد ، سرعت حرکت گازهای کهکشان کوچک را کم می کند و به این طریق گاز ها از ساختار کهکشان جدا می شوند . بدون وجود گاز ، دیگر ستاره ای در داخل کهکشان متولد نمی شود و به تدریج از تعداد ستاره های کهکشان کاسته می شود .
اگر این کهکشان کوچک با یک کهکشان بسیار پر جرم بر خورد کند علاوه بر گاز ها ، مقدار زیادی از ستاره های خود را نیز طی فرایندی موسوم به tidal shocking(تصادم کشندی) از دست می دهد و در پایان از کهکشان کوچکتر تنها تعداد کمی ستاره و مقدار عظیمی ماده تاریک باقی می ماند .


parssky.com

[Renjer Babi]

فضاپیمای افق‌های نو روز گذشته به ملاقات غول منظومه شمسی رفت و توانست بهترین تصاویر ممکن را از فعالیت‌های آتشفشانی آیو ثبت کند



[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چهارشنبه گذشته، فضاپیمای افق‌های نو (نیوهورایزنز) به نزدیک‌ترین فاصله از منظومه سیاره‌ای مشتری رسید و توانست مجموعه‌ای از تصاویر دقیق را از غول چشم‌سرخ منظومه شمسی تهیه و آنها را به زمین ارسال کند.در میان این تصاویر می‌توان به تصویر یک ستون خاکستر غبارآلود برآمده از آتشفشان تواشتار (Tvashtar) در قمر آیو اشاره کرد که تا ارتفاع 240 کیلومتری از سطح این قمر گالیله‌ای پرنور فوران کرده است. به گفته جان اسپنسر، از مدیران گروه علمی برخورد با مشتری در موسسه تحقیقات علمی جنوب‌غربی ایالات متحده، تصویر ارسالی افق‌های نو بهترین تصاویر از آتشفشان‌های آیو است که پس‌از ملاقات فضاپیماهای ویجر در سال 1979 تاکنون گرفته شده است. اسپنسر امیدوار است فعالیت آتشفشان تواشتار تا ملاقات بعدی این فضاپیما ادامه داشته باشد تا تصاویر به‌مراتب بهتری از فعالیت‌های آتشفشانی این قمر گرفته شود.

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: قمر آیو دارای بیشترین فعالیت‌های آتشفشانی در منظومه شمسی است. ستون فوران‌یافته از آتشفشان تواشتار در بالای تصویر سمت راست دیده می‌شود. نقاط درخشانی که در سمت راست همین تصویر دیده می‌شود، کوهستان‌های بلند این قمر هستند.

افق‌های نو هم‌چنین نزدیک‌ترین تصویر ممکن را از لکه سرخ کوچک مشتری تهیه کرده است، طوفانی که به‌تازگی از تلفیق سه طوفان کوچک‌تر سفیدرنگ ایجاد شده است. در تازه‌ترین تصاویر، لکه سرخ کوچک به شکل حیرت‌انگیزی شبیه به چشم سرخ‌رنگ مشتری دیده شده است که قرن‌ها است عظیم‌ترین طوفان منظومه شمسی است.

قمر یخی اروپا نیز از دیگر اهداف نخستین افق‌های‌نو بود که در نخستین تصاویر ثبت شد. هدف اصلی از این تصاویر، بررسی عوارض سطحی دایروی عجیبی است که سال‌ها است ذهن سیاره‌شناسان را به‌خود مشغول کرده است. از آن‌جایی که این کمان‌ها و دایره‌های بلند بسیار کم‌نورند، بهترین حالت برای بررسی آنها زمانی است که خورشید، سایه‌های بلندی را روی سطح یخ‌زده این قمر ایجاد می‌کند.

اما افق‌های‌نو در این میان از گانیمید، بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی نیز غافل نشده است. این قمر نیز در نخستین تصاویر ارسالی حاضر است و مجموعه‌ای متنوع را شامل سطح پیر و غبارگرفته، عوارض ناشی از مواد جوان درخشان و گودال‌های برخورد شهابواره‌ها به نمایش گذاشته است. با گذشت این همه سال از بررسی اقمار مشتری، ترکیب بخش اعظمی از سطح این قمر یخ‌زده هم‌چنان نامعلوم است و انتظار می‌رود کاوش‌های فضاپیمای افق‌های‌نو بتواند اسرار زیادی از گانیمید را برملا کند.

بخش زیادی از اطلاعات و تصاویر این فضاپیما در فروردین‌ماه به زمین ارسال خواهدشد، بنابراین افق‌های‌نو فرصت دارد تا قبل‌از آن‌که آنتن مخابراتی‌اش رو به زمین قرار بگیرد، به جمع‌آوری اطلاعات بیشتر بپردازد. برنامه بعدی این فضاپیما پس از بررسی مشتری، تعقیب دنباله مغناطیسی مشتری است؛ منطقه‌ای در میدان مغناطیسی این سیاره که یون‌های گوگرد و اکسیژن فوران‌یافته از آتشفشان‌های آیو در آن به‌دام افتاده‌اند. با وزش بادهای خورشیدی، این یون‌ها به بیرون پرتاب می‌شوند و در دنباله‌ای که صدها میلیون کیلومتر درازا دارد، قرار می‌گیرند. این دنباله مغناطیسی عملا تا مدار زحل کشیده شده است.هدف نهایی فضاپیمای افق‌های نو، پلوتو و دیگر اجرام کمربند کویی‌پر است. کمربند کویی‌پر، حلقه‌ای از اجرام یخ‌زده بازمانده دوران تکوین منظومه شمسی است که در بخش خارجی منظومه شمسی برگرد خورشید می‌چرخند.







parssky.com

[Renjer Babi]

سازمان فضایی اروپا پروژه جدید خود موسوم به بی پی کولومبو را برای ارسال به سیاره عطارد تصویب کرد .
چندی پیش ناسا فضاپیمای مسنجر (Messenger) خود را به سمت عطارد اولین سیاره منظومه شمسی ارسال کرده است تا به اسرار ناشناخته ی این سیاره پی ببرد در همین راستا به تازگی سازمان فضایی اروپا (اسا) ماموریت جدیدی را برای این سیاره طرح ریزی کرده . این ماموریت که بی پی کولومبو (BepiColumbo) نام دارد ،پروژه ای مشترک میان سازمان فضایی اروپا و سازمان اکتشافات فضایی ژاپن (Jaxa) است .[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مطابق برنامه ریزی های انجام شده ، BepiColumbo در اگوست سال 2013 به فضا پرتاب خواهد شد و شش سال بعد به سیاره عطارد خواهد رسید . در این ماموریت دو مدار گرد با هم به سمت عطارد فرستاده می شوند مدار گرد اول ، مدارگرد سیاره ای عطارد (Mercury Planetary Orbiter )است که از آن برای انجام تحقیقات سیاره ای استفاده خواهد شد و دیگری مدارگرد مغانطیس – سپهری عطارد (Mercury Magnetospheric Orbiter ) می باشد که بر روی فضای مغناطیسی اطراف این سیاره تحقیق خواهد کرد .
ساخت مدارگرد اول که با نام اختصاری MPO شناخته می شود بر عهده ی سازمان فضایی اروپاست و مدارگرد دوم (MMO ) توسط Jaxa ساخته خواهد شد و در نهایت هر دو توسط یک فضاپیمایی مشترک به سمت پلوتو فرستاده می شوند .





parssky.com

[Renjer Babi]

آخرین تصویر کاسینی از تیتان :یک جزیره در میان دریاچه ای از هیدرو کربن
تصویر روبرو آخرین تصویر گرفته شده از سطح تیتان ، قمر زحل است که در تازیخ 22 فبریه 2007 توسط فضا پیمای کاسینی تهیه شده . چیزی که در این تصویر به چشم می خورد دریاچه ی بزرگی روی تیتان می باشد که یک جزیره ی کوچک را احاطه کرده . ابعاد این جزیره 150کیلومتر در 90 کیلومتر و تقریبا به بزرگی جزیره ی بزگ هاوایی است . اما بر خلاف زمین ، دریاچه های روی تیتان از هیدرو کربن مایع تشکیل شده اند . [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر بزرگتر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])











parssky.com

[Renjer Babi]

بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی، کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است
بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است. این یافته توانسته‌است بسیاری از ابهام‌های پیش‌روی اخترشناسان را درمورد کهکشان‌های مارپیچی حل کند، این‌که چطور این کهکشان‌های غنی از گاز پس‌از میلیاردها سال به کهکشان‌هایی بیضوی یا نامنظم و بدون گاز تبدیل می‌شوند. این یافته‌ها هم‌چنین فرآیند جدیدی را معرفی کرده‌است که طی آن، میلیون‌ها ستاره بی‌خانمان درون یک خوشه کهکشانی پراکنده می‌شوند.
شبانگاه که به آسمان می‌نگریم، کهکشان‌های بسیاری را با شکل‌های متفاوت در اطراف خود می‌بینیم. تقریبا نیمی از آنها را کهکشان‌های بیضی‌شکل بدون گاز تشکیل می‌دهند که فعالیت‌های تولد ستاره‌ای در آنها بسیار ضعیف است؛ درحالی‌که نیم دیگر، کهکشان‌های مارپیچی و نامنظم غنی از گاز هیدروژن هستند که فعالیت‌های شدید تولد ستارگان در آنها جریان دارد. رصدهایی که تاکنون انجام شده، نشان داده است کهکشان‌های بدون گاز اغلب در نزدیکی مرکز خوشه‌های کهکشانی شلوغ یافت می‌شوند، درحالی‌که مارپیچی‌ها بیشتر عمر خود را در محیط‌های خلوت‌تر سپری می‌کنند.
با ورود تلسکوپ‌های بزرگ به ژرفای جهان، اخترشناسان توانستند ساختار عالم را در روزگاران جوانی‌اش بررسی کنند و متوجه شوند زمانی‌که عالم به نصف سن کنونی‌اش رسیده بود، از هر پنج کهکشان تنها یکی عاری از توده‌های عظیم گاز هیدروژن بود. پس این همه کهکشان عاری از گاز که امروز در اطرافمان می‌بینیم، از کجا آمده‌ است؟ [ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر را بزرگ تر ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]) ببینید. اخترشناسان شک کرده بودند که نوعی فرآیند تبدیل ساختار به‌وقوع پیوسته است، اما به دلیل همین دوره طولانی چند میلیارد ساله موفق نشده بودند چنین فرآیندهایی را مشاهده کنند. اما رصد جدید هابل که به همت گروهی بین‌المللی از اخترشناسان به سرپرستی لوکا کورتز از دانشگاه کاردیف در انگلستان انجام شده است، یکی از بهترین شواهد ممکن را در شناسایی این فرآیند تبدیل ساختار فراهم کرده است. هدف اصلی این تصویر، خوشه کهکشانی آبل2667 بود، اما دانشمندان در این خوشه کهکشانی به کهکشان مارپیچی عجیبی برخوردند که در گوشه بالا-چپ تصویر دیده می‌شود. ترکیب گرانش ماده تاریک، گازهای داغ و صدها کهکشان موجود در این خوشه، این کهکشان مارپیچی را تا حداقل سرعت 3.5 میلیون کیلومتر بر ساعت شتاب داده است و در چنین سرعتی، برخورد با گازهای داغ درون فضای درون خوشه و اثرات جزر و مدی گرانشی خوشه سبب می‌شود توده‌های گاز و ستارگان این کهکشان به سویی دیگر کشیده شوند و کهکشان ریش‌ریش به‌نظر برسد.. شبیه این پدیده را هر روز در اقیانوس‌ها و دریاهای زمین شاهدیم که چگونه گرانش ماه و خورشید، جزر و مد آب دریا را پدید می‌آورند.
کهکشان مارپیچی پاره‌پاره در فاصله 3.2 میلیارد سال‌نوری زمین قرار دارد. ‌به‌دنبال این کهکشان می‌توان رشته‌ای از گره‌های درخشان آبی‌رنگ و نوارهای درهم‌تنیده ستارگان جوانی را دید که تولد و تحولشان در نتیجه تعامل نیروهای جزر و مدی خوشه کهکشانی و مکانیسم دیگری به‌نام فشار برخوردی تهی‌کننده (Ram Pressure Stripping) است. گازهای داغ خوشه کهکشانی آبل2667 را ذرات بارداری تشکیل داده‌اند که دمایشان بین ده تا صد میلیون درجه کلوین است و وقتی به کهکشانی برخورد می‌کنند، توده‌های گاز پرکننده فضایش را به بیرون هل می‌دهند؛ همانند بادهای خورشیدی که گازهای یونیزه گیسوی یک دنباله‌دار را به بیرون هل می‌دهند و دنباله گازی دنباله‌دار را تشکیل می‌دهند. به‌دلیل همین شباهت، اخترشناسان این کهکشان را کهکشان دنباله‌دار نام نهاده‌اند.
بررسی‌ها نشان داده است میلیون‌ها ستاره از کهکشان دنباله‌دار ربوده شده است و این کهکشان مارپیچی در روندی غیرقابل اجتناب، اندوخته گازی و غبار خود را از دست می‌دهد و در آینده‌ای نه‌چندان دور (البته در مقیاس کیهانی) به کهکشانی عاری از گاز و مملو از جمعیتی ستارگان قرمز پیر تبدیل می‌شود؛ اما در میان این همه خرابی، اثرات جزر و مدی گرانش خوشه کهکشانی، بستری مناسب را برای تولد ستارگان در قلب این کهکشان رو به نابودی فراهم کرده است.
اخترشناسان تخمین می‌زنند این دوره تغییر ساختار نزدیک به یک میلیارد سال طول خواهد کشید. آن‌چه تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده است، وضعیت این کهکشان پس‌از دویست میلیون سال از آغاز این فرآیند است، زمانی که تنها 20% این فرآیند انجام شده است.
اما این تنها اثر گرانش قدرتمند این خوشه کهکشانی نیست. نمونه‌های متنوعی از خم‌شدن نور اجرام دوردست‌تر و تصاویر کج‌ومعوج نیز دیده می‌شود که در اثر پدیده همگرایی گرانشی ایجاد شده‌اند. کمان موزی‌شکل درخشان و بزرگی که در راست مرکز تصویر دیده می‌شود، تصویری کج اما تقویت‌شده از کهکشانی بسیار دور است که پشت هسته این خوشه قرار گرفته است.
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را در اکتبر 2001 با استفاده از دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) تهیه کرده است که خود از سه نوردهی در فیلترهای آبی، سبز و فروسرخ نزدیک بدست آمده است. اما دانشمندان برای تحلیل دقیق‌تر این تصویر نیاز به اطلاعات بیشتری داشتند و به همین دلیل از تلسکوپ‌های بزرگ زمینی و فضایی دیگری مانند تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO-VLT) در شیلی، تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر، رصدخانه تابش‌ایکس چاندرا و تلسکوپ‌های دوقلوی کک در هاوایی نیز برای تصویربرداری از این خوشه کهکشانی استفاده کردند. تلسکوپ‌های VLT برای طیف‌نگاری مریی و نورسنجی فروسرخ مورد استفاده قرار گرفتند. تلسکوپ فضایی اسپیتزر داده‌های نورسنجی فروسرخ میانی را فراهم کرد. رصدخانه فضایی چاندرا نیز اطلاعات پرتو‌های ایکس این خوشه را جمع‌آوری کرد و تلسکوپ‌های دوقلوی کک نیز برای طیف‌نگاری مریی مورد استفاده قرار گرفتند. با بررسی داده‌های طیف‌نگاری مریی می‌توان دما، ترکیب شیمیایی و سرعت شعاعی ستارگان و کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کرد. نورسنجی فروسرخ نیز برای اندازه‌گیری درخشندگی و هرگونه تغییرات درخشندگی اجرامی که در طول‌موج‌های فروسرخ تابش می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

parssky.com