مشاهده نسخه کامل
: WooKMaN
20-01-2006, 14:06
احتمالا تا حالا توصیه های زیادی در مورد شیوه ی استفاده ی مناسب از باتری های قابل شارژ شنیدین. متاسفانه خیلی از این توصیه ها نه تنها درست نیستن، که برعکس مضر هم هستن.
خیلی ها فکر می کنن که شیوه ی درست استفاده از باتری های قابل شارژ اینه که صبر کنیم تا کاملا دشارژ بشن و بعد اونها رو به طور کامل شارژ کنیم. ولی این توصیه تنها در مورد باتری های NiCd (نیکل-کادمیوم) درسته که امروزه خیلی کم استفاده می شن.
دستگاه های جدید از باتری های Li-Ion (لیتیوم-یون) یا NiMH (نیکل-متال-هایبرید) استفاده می کنن. بیشتر PDAها، نوت بوک ها و گوشی های تلفن همراه از نوع اول و بعضی از دوربین های عکاسی از نوع دوم استفاده می کنن.
باتری های NiCd رفتاری دارن که بهش Memory-Effect می گن. وقتی باتری کاملا دشارژ نشده باشه و اون رو شارژ کنین، نقطه ی شارژ در "حافظه" باتری باقی می مونه و وقتی در زمان استفاده به اون نقطه برسه ولتاژ برای مدتی افت می کنه. در نتیجه دستگاه استفاده کننده فکر می کنه که باتری دشارژ شده. بعضی دستگاه ها می تونن با ولتاژ کمتر هم کار کنن و بعد از مدتی که این ولتاژ افت کرده رو تحمل کنن دوباره می تونن به ولتاژ معمول برسن و از باقی مونده ی شارژ باتری استفاده کنن، در حالی که اکثر دستگاه ها چنین قابلیتی ندارن. اگه از دستگاه های نوع دوم استفاده کنین، نتیجه ی Memory-Effect افت مدت کارکرد باتری خواهد بود. به همین خاطره که توصیه می کنن باتری های NiCd رو تنها زمانی که کاملا تخلیه شدن شارژ کنین.
ولی باتری های Li-Ion چنین رفتاری ندارن، پس دلیلی نداره که برای شارژ کردنشون منتظر بمونین تا تخلیه بشن. از طرف دیگه، فاکتورهای زیادی در عمر و ظرفیت این باتری ها موثر هستن و یکی از مهمترین چیزهایی که می تونن عمل و ظرفیت اونها رو کاهش بدن، تخلیه ی کامل اونهاس. بهتره که باتری های Li-Ion رو پیش از تخلیه ی کامل و به دفعات زیاد شارژ کنین تا سالم تر باقی بمونن. این یعنی اینکه باید برخلاف اکثر توصیه هایی که ممکنه به شما شده باشه عمل کنین.
موفق باشيد ;)
خیلی ها فکر می کنن که شیوه ی درست استفاده از باتری های قابل شارژ اینه که صبر کنیم تا کاملا دشارژ بشن و بعد اونها رو به طور کامل شارژ کنیم. ولی این توصیه تنها در مورد باتری های NiCd (نیکل-کادمیوم) درسته که امروزه خیلی کم استفاده می شن.
دستگاه های جدید از باتری های Li-Ion (لیتیوم-یون) یا NiMH (نیکل-متال-هایبرید) استفاده می کنن. بیشتر PDAها، نوت بوک ها و گوشی های تلفن همراه از نوع اول و بعضی از دوربین های عکاسی از نوع دوم استفاده می کنن.
باتری های NiCd رفتاری دارن که بهش Memory-Effect می گن. وقتی باتری کاملا دشارژ نشده باشه و اون رو شارژ کنین، نقطه ی شارژ در "حافظه" باتری باقی می مونه و وقتی در زمان استفاده به اون نقطه برسه ولتاژ برای مدتی افت می کنه. در نتیجه دستگاه استفاده کننده فکر می کنه که باتری دشارژ شده. بعضی دستگاه ها می تونن با ولتاژ کمتر هم کار کنن و بعد از مدتی که این ولتاژ افت کرده رو تحمل کنن دوباره می تونن به ولتاژ معمول برسن و از باقی مونده ی شارژ باتری استفاده کنن، در حالی که اکثر دستگاه ها چنین قابلیتی ندارن. اگه از دستگاه های نوع دوم استفاده کنین، نتیجه ی Memory-Effect افت مدت کارکرد باتری خواهد بود. به همین خاطره که توصیه می کنن باتری های NiCd رو تنها زمانی که کاملا تخلیه شدن شارژ کنین.
ولی باتری های Li-Ion چنین رفتاری ندارن، پس دلیلی نداره که برای شارژ کردنشون منتظر بمونین تا تخلیه بشن. از طرف دیگه، فاکتورهای زیادی در عمر و ظرفیت این باتری ها موثر هستن و یکی از مهمترین چیزهایی که می تونن عمل و ظرفیت اونها رو کاهش بدن، تخلیه ی کامل اونهاس. بهتره که باتری های Li-Ion رو پیش از تخلیه ی کامل و به دفعات زیاد شارژ کنین تا سالم تر باقی بمونن. این یعنی اینکه باید برخلاف اکثر توصیه هایی که ممکنه به شما شده باشه عمل کنین.
موفق باشيد ;)