مشاهده نسخه کامل
: Mohammad
02-07-2008, 07:18
رشد سیستم های تلفن سیار، افزایش کاربران اینترنت و بالا رفتن انتظار و نیازهای کاربران، مانند تقاضای دسترسی به اینترنت با کیفیت بالا از طریق سیستم های بی سیم، منجر به طراحی سیستم هایی شده است که قادر به برآورده کردن این نیازها باشند. کاربران سرویس های مخابراتی در آینده، ترجیح می دهند که سرویس های مشابهی را که از شبکه های ثابت دریافت می کنند از یک محیط بی سیم نیز در اختیار داشته باشند. البته انتظار نمی رود که عملکرد بهتر را قربانی حرکت پذیری بیشتر نمایند چراکه آنها در هرصورت از ابزارهای مخابراتی ساکن هم استفاده خواهند کرد. بنابراین بهترین راه کار این است که سیستم های بی سیم با شبکه های ثابت مجتمع شوند، به همین منظور شبکه های بی سیم به سرعت در حال تکامل و حرکت به سمت شبکه های تماماً IP می باشند.
شبکه های تلفن قدیمی (شبکه های سلولی نسل دوم) مانند GSM، که فقط برای انتقال صوت مورد استفاده قرار می گیرند، ذاتاً دارای تکنولوژی سوئیچ مداری هستند. شبکه های نسل ۵/۲ مانند GPRS، مدل گسترش یافته شبکه های نسل۲ هستند که از تکنولوژی سوئیچ مداری برای انتقال صوت و از سوئیچ بسته ای برای تبادل دیتا استفاده می کنند. تکنولوژی سوئیچ مداری ایجاب می کند که کاربران بر مبنای زمان سنجیده شوند نه بر مبنای میزان دیتای انتقال داده شده، چراکه پهنای باند فقط برای کاربر اختصاص داده شده است. در مقابل، تکنولوژی سوئیچ بسته ای، پهنای باند را بیشتر مورد استفاده قرار داده و به بسته های هر کاربر اجازه رقابت برای بدست آوردن پهنای باند را می دهد و کاربرها را بر مبنای میزان دیتای انتقال داده شده، مورد حسابرسی قرار می دهد. بنابراین حرکت به سمت استفاده از سوئیچ بسته ای و به تبع آن شبکه های IP یک امر طبیعی است.
شبکه های نسل ۳ (UMTS) قصد داشتند مشکلات متعددی که نسل های ۲ و ۵/۲ با آن روبرو شده بودند را بر طرف کنند. از جمله این مشکلات می توان به سرعت پایین و وجود تکنولوژی های ناهمخوان و سازگار ناپذیر(TDMA/CDMA) در کشورهای مختلف اشاره کرد. انتظاراتی که از نسل ۳ وجود داشت، افزایش پهنای باند به Kb/s ۱۲۸در ماشین ها وMb/s ۲ در کاربردهای ثابت بود ولی در واقعیت، خروجی نسل۳ نه روشن بود و نه مشخص. البته یک قسمت از این مشکل به این مسئله برمی گردد که تامین کنندگان و ارائه دهندگان شبکه های ارتباطی در اروپا و آمریکای شمالی، در حال حاضر از استانداردهای مجزایی برای نگهداری و پشتیبانی استفاده می کنند و بدنه این استانداردها باعث ایجاد تفاوت هایی در تکنولوژی واسطه های هوایی آنها می شود.
در ضمن سوالات مالی متعددی هم وجود دارد که باعث تردید در مرغوبیت شبکه های نسل ۳ می شود و این نگرانی وجود دارد که در بسیاری از کشورها، نسل ۳ مورد توجه واقع نشود. در مجموع همه این مسائل و نگرانی ها باعث ایجاد رقابت و تمایل به استفاده از تکنولوزی های بی سیم نسل ۴ شد. شبکه های نسل چهارم یا G ۴ ، نامی است که به سیستم های موبایل مبتنی بر IP که دسترسی را از طریق یک مجوعه از واسطه های رادیویی تامین می کنند، داده شده است. شبکه G ۴ برقراری بهترین سرویس اتصال، رومینگ و فراگشت بی سیم را ارائه می کند و از طرف دیگر چندین واسطه دسترسی رادیویی مانند: (HIPERLAN,WLAN,BLUETOOT H , G P R S ) را به یک شبکه واحد که کاربر از آن استفاده می کند تبدیل خواهد کرد. با این ویژگی، کاربران خواهند توانست به سرویس های مختلف دسترسی پیدا کرده و پوشش بیشتری داشته باشند در ضمن، راحتی استفاده از یک وسیله واحد را نیز تجربه کنند(وسیله ای که در آینده جایگزین گوشی های تلفن همراه فعلی خواهد شد) . از طرف دیگر یک صورتحساب را با کاهش کل هزینه دسترسی داشته و دسترسی بی سیم قابل اعتمادی را حتی در صورت از دست دادن یک یا چند شبکه، داشته باشند.
در حال حاضر G ۴ یکی از ابتکارات مراکز R&D برای فائق آمدن بر محدودیت های موجود و بر طرف کردن مشکلات G ۳ است که نتوانسته به وعده های خود در زمینه عملکردها و خروجی های مختلف عمل کند. در عمومی ترین سطح، ساختار G ۴ شامل سه منطقه پایه ارتباطی است: شبکه های شخصی PAN، (مانند Bluetooth)، نقاط دسترسی محلی با سرعت بالا در شبکه هایی که شامل تکنولوژی های LAN بی سیم (WLAN) هستند، (مانند: HIPERLAN و۸۰۲/۱۶ IEEE ) و ارتباطات سلولی. با این اوصاف G۴ برای محدوده وسیعی از دستگاه های موبایل که از جابجایی های عمومی پشتیبانی می کنند، به کار خواهد رفت. هر دستگاه قادر خواهد بود که با اطلاعات مبتنی بر اینترنت که برای شبکه ای که در آن لحظه به وسیله دستگاه استفاده می شود، تعریف شده است، تعامل داشته باشد. به طور خلاصه، ریشه های شبکه های G ۴ بر مبنای ایده محاسبات منتشر شونده، است. ابزاری که در این راستا قابل استفاده است رادیو نرم افزار (SDR) می باشد. رادیوهای SDR دستگاه هایی مانند تلفن های سلولی، PDAها، PCها و تمامی محدوده سایر دستگاهها را برای دریافت امواج هوایی به منظور رسیدن به بهترین متد ممکن ارتباطی، با بهترین قیمت آماده و امکان پذیر می سازد. در یک محیط SDR، توابعی که سابقا، فقط در سخت افزار اجرا می شدند، (مانند: تولید سیگنال رادیویی انتقال و تنظیم سیگنال رادیویی دریافت و...) به وسیله نرم افزار انجام می شوند. بنابراین رادیو قابل برنامه ریزی بوده و قادر به ارسال و دریافت سیگنال در یک محدوده وسیع فرکانسی است.
▪ مشخصات و ویژگی های نسل چهارم:
۱) سرعت بالا: سیستم های G ۴ باید سرعت پیک بیش از Mb/s ۱۰۰را در حالت ساکن و میانگین Mb/s ۲۰را در حال حرکت ارائه دهند.
۲) ظرفیت بالای شبکه: ظرفیت شبکه باید حداقل ۱۰ برابر بیشتر از سیستم های G ۳ باشد. که این مقدار زمان Download یک فایل M byte۱۰ را در سیستم های G ۴ به ۱ ثانیه کاهش می دهد که این زمان در سیستم های G ۳ معادل ۲۰۰ ثانیه برآورد شده است. از طرف دیگر قابلیت ارائه ویدئو با کیفیت بالا به تلفن ها و تجربه واقعیت مجازی در صفحات نمایش گوشی ها را نیز ارائه می کند.
۳) فراگشت سریع و بی سیم بین شبکه های مختلف: شبکه های بی سیم G ۴ باید از جابجایی عمومی بین شبکه های موبایل و شبکه های بی سیم مختلف پشتیبانی کنند.
۴) پشتیبانی از چند رسانه های نسل جدید: شبکه G۴ باید قادر به پشتیبانی از مقدار زیاد دیتای انتقالی با سرعت بالا و با هزینه پایین تر از هزینه های معمول باشد.
● شبکه های G ۴ و ۶ IPV
هدف G ۴ این است که تکثر و فراوانی موجود در بین شبکه های موبایل را با یک شبکه مرکزی استاندارد جهانی که مبتنی بر IP باشد و بتواند ویدئو، دیتا و صوت را پشتیبانی کند، جایگزین نماید که این کار سرویس های یکپارچه صوت، تصویر و دیتا را برای تمامی میزبانان موبایل که کاملا بر مبنای IP هستند، تأمین خواهد کرد. در واقع هدف اصلی ارائه سرویس های چند رسانه ای بی سیم به کاربرانی است که از طریق تکنولوژی های دسترسی ناهمگن به یک ساختار تماما IP دسترسی دارند. پروتکل IP در واقع به عنوان یک پیوند دهنده بین شبکه های مختلف برای تأمین ارتباطات عمومی و حرکت پذیری، عمل می کند. یک شبکه بی سیمIP، پروتکل مخابراتی سیستم سیگنالینگ شماره ۷ (SS۷) که واقعا یک عامل زائد می باشد، را تغییر می دهد. زیرا ارسال سیگنال SS۷ بخش زیادی از پهنای باند شبکه را مصرف می کند حتی در زمانی که هیچ ترافیکی سیگنالینگی وجود ندارد. (علت این امر این است که این سیستم از مکانیزم Setup مکالمه برای رزرو کردن پهنای باند استفاده می کند که اسلاتهای زمانی / فرکانسی در امواج رادیویی این کار را انجام نمی دهند). از طرف دیگر شبکه های IP بدون اتصال هستند و تنها زمانی از اسلاتها استفاه می کنند که دیتایی برای ارسال داشته باشند بنابراین در این حالت بهینه ترین استفاده از پهنای باند موجود انجام خواهد شد. امروزه ارتباطات بی سیم بیشتر بر پایه صوت استوار می باشند و این در حالی است که تحقیقات نشان می دهد رشد ترافیک دنیای بی سیم به صورت نمایی به نسبت تقاضای ترافیک صورت، در حال افزایش است. به خاطر اینکه لایه هسته IP به صورت ساده ای قابل درجه بندی می باشد و برای رودرویی با این چالش مناسب است. هدف ما در واقع یکی کردن شبکه های صوت، دیتا و چند رسانه ها است.
======
روزنامه ابرار اقتصادی
شبکه های تلفن قدیمی (شبکه های سلولی نسل دوم) مانند GSM، که فقط برای انتقال صوت مورد استفاده قرار می گیرند، ذاتاً دارای تکنولوژی سوئیچ مداری هستند. شبکه های نسل ۵/۲ مانند GPRS، مدل گسترش یافته شبکه های نسل۲ هستند که از تکنولوژی سوئیچ مداری برای انتقال صوت و از سوئیچ بسته ای برای تبادل دیتا استفاده می کنند. تکنولوژی سوئیچ مداری ایجاب می کند که کاربران بر مبنای زمان سنجیده شوند نه بر مبنای میزان دیتای انتقال داده شده، چراکه پهنای باند فقط برای کاربر اختصاص داده شده است. در مقابل، تکنولوژی سوئیچ بسته ای، پهنای باند را بیشتر مورد استفاده قرار داده و به بسته های هر کاربر اجازه رقابت برای بدست آوردن پهنای باند را می دهد و کاربرها را بر مبنای میزان دیتای انتقال داده شده، مورد حسابرسی قرار می دهد. بنابراین حرکت به سمت استفاده از سوئیچ بسته ای و به تبع آن شبکه های IP یک امر طبیعی است.
شبکه های نسل ۳ (UMTS) قصد داشتند مشکلات متعددی که نسل های ۲ و ۵/۲ با آن روبرو شده بودند را بر طرف کنند. از جمله این مشکلات می توان به سرعت پایین و وجود تکنولوژی های ناهمخوان و سازگار ناپذیر(TDMA/CDMA) در کشورهای مختلف اشاره کرد. انتظاراتی که از نسل ۳ وجود داشت، افزایش پهنای باند به Kb/s ۱۲۸در ماشین ها وMb/s ۲ در کاربردهای ثابت بود ولی در واقعیت، خروجی نسل۳ نه روشن بود و نه مشخص. البته یک قسمت از این مشکل به این مسئله برمی گردد که تامین کنندگان و ارائه دهندگان شبکه های ارتباطی در اروپا و آمریکای شمالی، در حال حاضر از استانداردهای مجزایی برای نگهداری و پشتیبانی استفاده می کنند و بدنه این استانداردها باعث ایجاد تفاوت هایی در تکنولوژی واسطه های هوایی آنها می شود.
در ضمن سوالات مالی متعددی هم وجود دارد که باعث تردید در مرغوبیت شبکه های نسل ۳ می شود و این نگرانی وجود دارد که در بسیاری از کشورها، نسل ۳ مورد توجه واقع نشود. در مجموع همه این مسائل و نگرانی ها باعث ایجاد رقابت و تمایل به استفاده از تکنولوزی های بی سیم نسل ۴ شد. شبکه های نسل چهارم یا G ۴ ، نامی است که به سیستم های موبایل مبتنی بر IP که دسترسی را از طریق یک مجوعه از واسطه های رادیویی تامین می کنند، داده شده است. شبکه G ۴ برقراری بهترین سرویس اتصال، رومینگ و فراگشت بی سیم را ارائه می کند و از طرف دیگر چندین واسطه دسترسی رادیویی مانند: (HIPERLAN,WLAN,BLUETOOT H , G P R S ) را به یک شبکه واحد که کاربر از آن استفاده می کند تبدیل خواهد کرد. با این ویژگی، کاربران خواهند توانست به سرویس های مختلف دسترسی پیدا کرده و پوشش بیشتری داشته باشند در ضمن، راحتی استفاده از یک وسیله واحد را نیز تجربه کنند(وسیله ای که در آینده جایگزین گوشی های تلفن همراه فعلی خواهد شد) . از طرف دیگر یک صورتحساب را با کاهش کل هزینه دسترسی داشته و دسترسی بی سیم قابل اعتمادی را حتی در صورت از دست دادن یک یا چند شبکه، داشته باشند.
در حال حاضر G ۴ یکی از ابتکارات مراکز R&D برای فائق آمدن بر محدودیت های موجود و بر طرف کردن مشکلات G ۳ است که نتوانسته به وعده های خود در زمینه عملکردها و خروجی های مختلف عمل کند. در عمومی ترین سطح، ساختار G ۴ شامل سه منطقه پایه ارتباطی است: شبکه های شخصی PAN، (مانند Bluetooth)، نقاط دسترسی محلی با سرعت بالا در شبکه هایی که شامل تکنولوژی های LAN بی سیم (WLAN) هستند، (مانند: HIPERLAN و۸۰۲/۱۶ IEEE ) و ارتباطات سلولی. با این اوصاف G۴ برای محدوده وسیعی از دستگاه های موبایل که از جابجایی های عمومی پشتیبانی می کنند، به کار خواهد رفت. هر دستگاه قادر خواهد بود که با اطلاعات مبتنی بر اینترنت که برای شبکه ای که در آن لحظه به وسیله دستگاه استفاده می شود، تعریف شده است، تعامل داشته باشد. به طور خلاصه، ریشه های شبکه های G ۴ بر مبنای ایده محاسبات منتشر شونده، است. ابزاری که در این راستا قابل استفاده است رادیو نرم افزار (SDR) می باشد. رادیوهای SDR دستگاه هایی مانند تلفن های سلولی، PDAها، PCها و تمامی محدوده سایر دستگاهها را برای دریافت امواج هوایی به منظور رسیدن به بهترین متد ممکن ارتباطی، با بهترین قیمت آماده و امکان پذیر می سازد. در یک محیط SDR، توابعی که سابقا، فقط در سخت افزار اجرا می شدند، (مانند: تولید سیگنال رادیویی انتقال و تنظیم سیگنال رادیویی دریافت و...) به وسیله نرم افزار انجام می شوند. بنابراین رادیو قابل برنامه ریزی بوده و قادر به ارسال و دریافت سیگنال در یک محدوده وسیع فرکانسی است.
▪ مشخصات و ویژگی های نسل چهارم:
۱) سرعت بالا: سیستم های G ۴ باید سرعت پیک بیش از Mb/s ۱۰۰را در حالت ساکن و میانگین Mb/s ۲۰را در حال حرکت ارائه دهند.
۲) ظرفیت بالای شبکه: ظرفیت شبکه باید حداقل ۱۰ برابر بیشتر از سیستم های G ۳ باشد. که این مقدار زمان Download یک فایل M byte۱۰ را در سیستم های G ۴ به ۱ ثانیه کاهش می دهد که این زمان در سیستم های G ۳ معادل ۲۰۰ ثانیه برآورد شده است. از طرف دیگر قابلیت ارائه ویدئو با کیفیت بالا به تلفن ها و تجربه واقعیت مجازی در صفحات نمایش گوشی ها را نیز ارائه می کند.
۳) فراگشت سریع و بی سیم بین شبکه های مختلف: شبکه های بی سیم G ۴ باید از جابجایی عمومی بین شبکه های موبایل و شبکه های بی سیم مختلف پشتیبانی کنند.
۴) پشتیبانی از چند رسانه های نسل جدید: شبکه G۴ باید قادر به پشتیبانی از مقدار زیاد دیتای انتقالی با سرعت بالا و با هزینه پایین تر از هزینه های معمول باشد.
● شبکه های G ۴ و ۶ IPV
هدف G ۴ این است که تکثر و فراوانی موجود در بین شبکه های موبایل را با یک شبکه مرکزی استاندارد جهانی که مبتنی بر IP باشد و بتواند ویدئو، دیتا و صوت را پشتیبانی کند، جایگزین نماید که این کار سرویس های یکپارچه صوت، تصویر و دیتا را برای تمامی میزبانان موبایل که کاملا بر مبنای IP هستند، تأمین خواهد کرد. در واقع هدف اصلی ارائه سرویس های چند رسانه ای بی سیم به کاربرانی است که از طریق تکنولوژی های دسترسی ناهمگن به یک ساختار تماما IP دسترسی دارند. پروتکل IP در واقع به عنوان یک پیوند دهنده بین شبکه های مختلف برای تأمین ارتباطات عمومی و حرکت پذیری، عمل می کند. یک شبکه بی سیمIP، پروتکل مخابراتی سیستم سیگنالینگ شماره ۷ (SS۷) که واقعا یک عامل زائد می باشد، را تغییر می دهد. زیرا ارسال سیگنال SS۷ بخش زیادی از پهنای باند شبکه را مصرف می کند حتی در زمانی که هیچ ترافیکی سیگنالینگی وجود ندارد. (علت این امر این است که این سیستم از مکانیزم Setup مکالمه برای رزرو کردن پهنای باند استفاده می کند که اسلاتهای زمانی / فرکانسی در امواج رادیویی این کار را انجام نمی دهند). از طرف دیگر شبکه های IP بدون اتصال هستند و تنها زمانی از اسلاتها استفاه می کنند که دیتایی برای ارسال داشته باشند بنابراین در این حالت بهینه ترین استفاده از پهنای باند موجود انجام خواهد شد. امروزه ارتباطات بی سیم بیشتر بر پایه صوت استوار می باشند و این در حالی است که تحقیقات نشان می دهد رشد ترافیک دنیای بی سیم به صورت نمایی به نسبت تقاضای ترافیک صورت، در حال افزایش است. به خاطر اینکه لایه هسته IP به صورت ساده ای قابل درجه بندی می باشد و برای رودرویی با این چالش مناسب است. هدف ما در واقع یکی کردن شبکه های صوت، دیتا و چند رسانه ها است.
======
روزنامه ابرار اقتصادی