مشاهده نسخه کامل
: fariborz_1
31-01-2008, 05:48
Digital Single Lens Reflex) DSLR)، به دوربين‌هايي گفته مي‌شود كه نور تابيده شده از داخل لنز مستقيماً روي حسگر نمي‌تابد و بر خلاف دوربين‌هاي عادي، نور پس از وارد شدن از داخل لنز روي يك آيينه مي‌تابد و آن آيينه نور را به آيينه بالايي مي‌تاباند تا به چشم برسد؛ دقيقاً مثل يك پريسكوپ. در لحظه گرفتن عكس، اين آيينه به بالا مي‌جهد و نور به حسگر مي‌تابد. خيلي پيچيده شد؟ خوب يك نشانه اصلي دوربين‌هاي DSLR (جز قيمت بالاي آن‌ها) اين است كه لنزآن‌ها به طور كامل از بدنه دوربين جدا مي‌شود، ولي در دوربين‌هاي معمولي نمي‌توان لنز را جدا كرد.
حالا سؤال دوم پيش مي‌آيد: آيا جدا شدن لنز تنها دليل كاربران حرفه‌اي براي خريدن يك دوربين گران‌قيمت است؟ خير! كاربران حرفه‌اي دلايل محكمي براي خريد يك دوربين DSLR دارند. از جمله:
اندازه حسگر: يكي از بزرگ‌ترين تفاوت‌هاي DSLRها و دوربين‌هاي كامپكت خانگي، اندازه حسگر دوربين‌هاي‌آن‌ها است. احتمالاً نمي‌توانيد اين بخش از دوربينتان را ببينيد. حداقل در مورد دوربين‌هاي خانگي مجبوريد براي ديدن آن، دوربينتان را بشكنيد! اندازه تقريبي آن در دوربين‌هاي خانگي حدوداً اندازه يك بند انگشت كوچك شما است. در حالي كه در دوربين‌هاي DSLR خيلي بزرگ‌تر است.
نكته انحرافي: برو با هم قد خودت دعوا كن!
يك قانون
هر چه حسگر يك دوربين بزرگ‌تر باشد، كيفيت عكس ثبت شده خصوصاً از لحاظ طبيعي بودن رنگ‌ها و كمتر شدن نويز تصوير بسيار بالاتر خواهد بود. براساس اين قانون، كيفيت عكس‌هاي يك DSLR شش مگابايتي بسيار بالاتر از يك دوربين ده مگاپيكسلي معمولي است. بنابراين تصور مگاپيكسل‌ها را بايد در مورد دوربين‌هاي همسان به كار گيريد.
تنظيمات دستي: بر خلاف دوربين‌هاي خانگي، دوربين‌هاي DSLR يك سري كنترل كننده دارند كه در اولين نگاه با خودتان مي‌گوييد: <اين يعني يك دوربين حرفه‌اي>! كنترل كننده‌هاي استاندارد در يك دوربين DSLR عبارتند از:
مد ديافراگم - سرعت ثابت و مد تمام دستي، كه به شما امكان مي‌دهد به منظور عكاسي در شرايط نوري پيچيده، خودتان به صورت دستي مقدار ديافراگم يا سرعت دوربين را به صورت مجزا يا همزمان تنظيم كنيد.
از ديگر تنظيمات موجود در اين دوربين‌ها مي‌توان به تنظيمات منحني‌هاي رنگي، وضوح، كنتراست، اشباع رنگ، تنظيمات دستي تراز سفيدي، ويرايش عكس در داخل دوربين و امكان همزمان‌سازي فلاش‌هاي خارجي.
نكته انحرافي: DSLRها فتوشاپ هم دارند؟
نويز: يكي از اصلي‌ترين تفاوت‌هاي دوربين‌هاي DSLR با دوربين‌هاي خانگي نويز است. فرض كنيد دوربينتان را با خودتان به مهماني شبانه مي‌بريد. نور محيط كم است و شما با افتخار حساسيت دوربينتان را روي 400 يا 800 قرار مي‌دهيد و عكس مي‌گيريد. عكس‌ها را همان لحظه روي نمايشگر كوچك دوربين نگاه مي‌كنيد و با خود مي گوييد: عجب كيفيتي! فرداي آن روز از شما مي‌پرسند <مي‌شود عكس‌ها را براي ما هم چاپ كني؟> و شما با خجالت مي‌گوييد: ديشب به طور كاملاً اتفاقي عكس‌ها را فرمت كردم! در حقيقت شما خجالت مي‌كشيد كه بگوييد سطح تمام عكس‌ها با پوششي دانه دانه و شن مانند پوشيده شده است؛ چيزي كه در مورد دوربين‌هاي DSLR به علت بزرگي حسگرشان كمتر ديده مي‌شود.
به همين دليل كيفيت عكس‌هايي كه با دوربين‌هاي DSLR با حساسيت 400 گرفته مي‌شود، حتي بالاتر از حساسيت 800 يا 1600 در دوربين‌هاي معمولي است و بالعكس نويز تصوير در حساسيت 1600 در يك دوربين DSLR تقريباً برابر همان مقدار نويز در حساسيت 400 يا 800 يك دوربين عادي است.
نكته انحرافي: چرا دوربين من برفك مي‌زند؟
كارآيي: سرعت شروع به كار دوربين از لحظه روشن شدن تا لحظه آماده به كار شدن، در اغلب دوربين‌هاي خانگي بين يك تا گاهي دو ثانيه طول مي‌كشد. حالا اين مسئله چه اهميتي دارد؟ همين زمان شروع به كار گاهي ممكن است موجب از دست رفتن يك موقعيت خوب عكسبرداري مي‌شود. اين زمان در دوربين‌هاي DSLR گاهي به يك چشم بر هم زدن مي‌رسد. دكمه ON را مي‌زنيد و بلافاصله عكس مي‌گيريد؛ به همين سادگي!
البته مسئله كند بودن دوربين در مورد وقفه عكسبرداري يا همان Shutter Lag نيز بسيار مهم است. وقفه عكسبرداري به مقدار زماني گفته مي‌شود كه از لحظه فشردن دكمه شاتر تا لحظه ثبت عكس طول مي‌كشد. در دوربين‌هاي DSLR اين زمان تقريباً صفر است.
نكته انحرافي: زود باش ديگه!
وسايل جانبي: نهايتاًً اين‌كه، خريد يك DSLR با خريد يك مجموعه وسايل هنر عكاسي يكي است. اين مجموعه مي‌تواند از بدنه‌هاي باتري‌‌دار كه زير دوربين وصل مي‌شوند (و عمر آن‌ها چندين برابر باتري استاندارد دوربين است)، تا لنز‌هاي دوربُرد و 180درجه، فيلتر‌هاي مختلف كه روي لنز‌ها وصل مي‌شوند، و بسياري تجهيزات ديگر را در بر گيرد.
البته اگر از كاربراني هستيد كه تمام مدت دوربين خود را روي حالت خودكار قرار مي‌دهيد، از خريد اين تجهيزات صرف‌نظر كنيد؛ زيرا فقط پول خرج كردنِ بي‌دليل است. اما لنز‌ها مهم‌ترين تجهيزات جانبي DSLRها هستند. شايد به جرات بتوان گفت كه براي هر موقعيت عكاسي يك لنز خاص طراحي و عرضه شده است. اما آيا ما واقعاً از همه موقعيت‌هاي عكاسي استفاده مي‌كنيم؟
نكته انحرافي: يعني اين لنز گران‌تر از خود دوربين من است! چرا؟
فهرست دلايل ما مي‌توانند خيلي بيشتر از اين‌ها هم ادامه پيدا كند. اما قبل از اين‌كه به سراغ يك دوربين DSLR برويد، بايد به يك نكته خيلي مهم فكر كنيد: اين‌كه مي‌خواهيد از آن چه استفاده‌اي كنيد؟ نكته ديگر اين‌كه، ببينيد آيا اصولاً مي‌توانيد از آن استفاده كنيد يا خير؟ برخي از دوربين‌هاي DSLR هستند كه شايد يك ماه طول بكشد تا تنها با كار‌آيي‌هاي استاندارد آن آشنا شويد و همين هم در صورتي است كه هر روز با آن سر و كله بزنيد و عكس بگيريد.
از سويي ديگر، دوربين‌هاي DSLR بزرگ و سنگين هستند. نمي‌توانيد آن‌ها را در جيبتان قرار دهيد و به مهماني يا كوه برويد. حمل اين دوربين‌ها گاهي بسيار سخت مي‌شود (مثلاً در يك استاديوم ورزشي) و حتي ممكن است براي حمل آن‌ها از شما مجوز بخواهند (مثل اماكن نظامي). بنابراين اگر عاشق عكاسي نيستيد و اگر به اين رشته هنري به عنوان اولين علاقمندي خود نگاه نمي‌كنيد، بهتر است يك دوربين كامپكت با كيفيت را به جاي آن انتخاب كنيد. DSLRها براي حرفه‌اي‌ها ساخته مي‌شو
حالا سؤال دوم پيش مي‌آيد: آيا جدا شدن لنز تنها دليل كاربران حرفه‌اي براي خريدن يك دوربين گران‌قيمت است؟ خير! كاربران حرفه‌اي دلايل محكمي براي خريد يك دوربين DSLR دارند. از جمله:
اندازه حسگر: يكي از بزرگ‌ترين تفاوت‌هاي DSLRها و دوربين‌هاي كامپكت خانگي، اندازه حسگر دوربين‌هاي‌آن‌ها است. احتمالاً نمي‌توانيد اين بخش از دوربينتان را ببينيد. حداقل در مورد دوربين‌هاي خانگي مجبوريد براي ديدن آن، دوربينتان را بشكنيد! اندازه تقريبي آن در دوربين‌هاي خانگي حدوداً اندازه يك بند انگشت كوچك شما است. در حالي كه در دوربين‌هاي DSLR خيلي بزرگ‌تر است.
نكته انحرافي: برو با هم قد خودت دعوا كن!
يك قانون
هر چه حسگر يك دوربين بزرگ‌تر باشد، كيفيت عكس ثبت شده خصوصاً از لحاظ طبيعي بودن رنگ‌ها و كمتر شدن نويز تصوير بسيار بالاتر خواهد بود. براساس اين قانون، كيفيت عكس‌هاي يك DSLR شش مگابايتي بسيار بالاتر از يك دوربين ده مگاپيكسلي معمولي است. بنابراين تصور مگاپيكسل‌ها را بايد در مورد دوربين‌هاي همسان به كار گيريد.
تنظيمات دستي: بر خلاف دوربين‌هاي خانگي، دوربين‌هاي DSLR يك سري كنترل كننده دارند كه در اولين نگاه با خودتان مي‌گوييد: <اين يعني يك دوربين حرفه‌اي>! كنترل كننده‌هاي استاندارد در يك دوربين DSLR عبارتند از:
مد ديافراگم - سرعت ثابت و مد تمام دستي، كه به شما امكان مي‌دهد به منظور عكاسي در شرايط نوري پيچيده، خودتان به صورت دستي مقدار ديافراگم يا سرعت دوربين را به صورت مجزا يا همزمان تنظيم كنيد.
از ديگر تنظيمات موجود در اين دوربين‌ها مي‌توان به تنظيمات منحني‌هاي رنگي، وضوح، كنتراست، اشباع رنگ، تنظيمات دستي تراز سفيدي، ويرايش عكس در داخل دوربين و امكان همزمان‌سازي فلاش‌هاي خارجي.
نكته انحرافي: DSLRها فتوشاپ هم دارند؟
نويز: يكي از اصلي‌ترين تفاوت‌هاي دوربين‌هاي DSLR با دوربين‌هاي خانگي نويز است. فرض كنيد دوربينتان را با خودتان به مهماني شبانه مي‌بريد. نور محيط كم است و شما با افتخار حساسيت دوربينتان را روي 400 يا 800 قرار مي‌دهيد و عكس مي‌گيريد. عكس‌ها را همان لحظه روي نمايشگر كوچك دوربين نگاه مي‌كنيد و با خود مي گوييد: عجب كيفيتي! فرداي آن روز از شما مي‌پرسند <مي‌شود عكس‌ها را براي ما هم چاپ كني؟> و شما با خجالت مي‌گوييد: ديشب به طور كاملاً اتفاقي عكس‌ها را فرمت كردم! در حقيقت شما خجالت مي‌كشيد كه بگوييد سطح تمام عكس‌ها با پوششي دانه دانه و شن مانند پوشيده شده است؛ چيزي كه در مورد دوربين‌هاي DSLR به علت بزرگي حسگرشان كمتر ديده مي‌شود.
به همين دليل كيفيت عكس‌هايي كه با دوربين‌هاي DSLR با حساسيت 400 گرفته مي‌شود، حتي بالاتر از حساسيت 800 يا 1600 در دوربين‌هاي معمولي است و بالعكس نويز تصوير در حساسيت 1600 در يك دوربين DSLR تقريباً برابر همان مقدار نويز در حساسيت 400 يا 800 يك دوربين عادي است.
نكته انحرافي: چرا دوربين من برفك مي‌زند؟
كارآيي: سرعت شروع به كار دوربين از لحظه روشن شدن تا لحظه آماده به كار شدن، در اغلب دوربين‌هاي خانگي بين يك تا گاهي دو ثانيه طول مي‌كشد. حالا اين مسئله چه اهميتي دارد؟ همين زمان شروع به كار گاهي ممكن است موجب از دست رفتن يك موقعيت خوب عكسبرداري مي‌شود. اين زمان در دوربين‌هاي DSLR گاهي به يك چشم بر هم زدن مي‌رسد. دكمه ON را مي‌زنيد و بلافاصله عكس مي‌گيريد؛ به همين سادگي!
البته مسئله كند بودن دوربين در مورد وقفه عكسبرداري يا همان Shutter Lag نيز بسيار مهم است. وقفه عكسبرداري به مقدار زماني گفته مي‌شود كه از لحظه فشردن دكمه شاتر تا لحظه ثبت عكس طول مي‌كشد. در دوربين‌هاي DSLR اين زمان تقريباً صفر است.
نكته انحرافي: زود باش ديگه!
وسايل جانبي: نهايتاًً اين‌كه، خريد يك DSLR با خريد يك مجموعه وسايل هنر عكاسي يكي است. اين مجموعه مي‌تواند از بدنه‌هاي باتري‌‌دار كه زير دوربين وصل مي‌شوند (و عمر آن‌ها چندين برابر باتري استاندارد دوربين است)، تا لنز‌هاي دوربُرد و 180درجه، فيلتر‌هاي مختلف كه روي لنز‌ها وصل مي‌شوند، و بسياري تجهيزات ديگر را در بر گيرد.
البته اگر از كاربراني هستيد كه تمام مدت دوربين خود را روي حالت خودكار قرار مي‌دهيد، از خريد اين تجهيزات صرف‌نظر كنيد؛ زيرا فقط پول خرج كردنِ بي‌دليل است. اما لنز‌ها مهم‌ترين تجهيزات جانبي DSLRها هستند. شايد به جرات بتوان گفت كه براي هر موقعيت عكاسي يك لنز خاص طراحي و عرضه شده است. اما آيا ما واقعاً از همه موقعيت‌هاي عكاسي استفاده مي‌كنيم؟
نكته انحرافي: يعني اين لنز گران‌تر از خود دوربين من است! چرا؟
فهرست دلايل ما مي‌توانند خيلي بيشتر از اين‌ها هم ادامه پيدا كند. اما قبل از اين‌كه به سراغ يك دوربين DSLR برويد، بايد به يك نكته خيلي مهم فكر كنيد: اين‌كه مي‌خواهيد از آن چه استفاده‌اي كنيد؟ نكته ديگر اين‌كه، ببينيد آيا اصولاً مي‌توانيد از آن استفاده كنيد يا خير؟ برخي از دوربين‌هاي DSLR هستند كه شايد يك ماه طول بكشد تا تنها با كار‌آيي‌هاي استاندارد آن آشنا شويد و همين هم در صورتي است كه هر روز با آن سر و كله بزنيد و عكس بگيريد.
از سويي ديگر، دوربين‌هاي DSLR بزرگ و سنگين هستند. نمي‌توانيد آن‌ها را در جيبتان قرار دهيد و به مهماني يا كوه برويد. حمل اين دوربين‌ها گاهي بسيار سخت مي‌شود (مثلاً در يك استاديوم ورزشي) و حتي ممكن است براي حمل آن‌ها از شما مجوز بخواهند (مثل اماكن نظامي). بنابراين اگر عاشق عكاسي نيستيد و اگر به اين رشته هنري به عنوان اولين علاقمندي خود نگاه نمي‌كنيد، بهتر است يك دوربين كامپكت با كيفيت را به جاي آن انتخاب كنيد. DSLRها براي حرفه‌اي‌ها ساخته مي‌شو