مشاهده نسخه کامل
: javadshahvand
11-10-2007, 10:35
با نگاهی گذرا به فهرست ناکامان سال ۲۰۰۶ میلادی ، متوجه می‌شویم که بیش‌تر آن‌ها محصولات شرکت‌های بزرگ و پرآوازه هستند. مثال‌های خوبی به شمار می‌روند تا نشان دهند که عدم توجه به نیاز‌های مشتریان در هنگام طراحی تا چه حد می‌تواند زیان‌بار باشد. باهم در قسمت اول ؛ رتبه دهم: اپل آی‌پاد ؛ رتبه‌ی نهم: مرورگر اینترنت اکسپلورر شرکت مایکروسافت: Microsoft Internet Explorer ۷؛ رتبه‌ی هشتم: تلویزیون‌های با وضوح بالا (HDTV) رتبه‌ی هفتم: فن‌آوری‌‌های Intel Viiv و AMD Live!؛ رتبه‌ی ششم: فن‌آوری شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱n؛ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune را دنبال می کنیم و در قسمت دوم گفتار مبحث رتبه‌ی چهارم: اینترنت پهن‌باند ؛ رتبه‌ی سوم: مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) ؛ رتبه‌ی دوم: UMPC ؛ رتبه‌ی اول: سونیSoNY را مرور می کنیم.
▪ رتبه‌ی دهم: اپل آی‌پاد
شاید از این‌که آی‌پاد اپل به عنوان دهمین عنوان این فهرست انتخاب شده است تعجب کنید. واقعاً چه چیزی باعث شده است تا ابزاری را که تاکنون نزدیک به ۱۰۰ میلیون دستگاه از آن تولید شده و به فروش رسیده است، به عنوان یکی از ناکامان سال گذشته معرفی شود؟ آی‌پاد پخشکنندهی فایل‌های MP۳ است که تمامی آن چیزی را که خریداران از یک ابزار کوچک و کارآمد انتظار دارند برآورده می‌کند. امروزه آی‌پاد به یکی از محبوب‌ترین ابزارهای دیجیتال در بین کاربران مختلف بدل شده است.
اما زمان گذشته و اپل وقت و هزینه‌ی زیادی را صرف انجام تغییرات متعدد در آی‌پاد کرده است. اما واقعاً چه‌قدر می‌توان روی یک محصول تکیه کرد و آن را با انجام تغییرات متعدد هم‌چنان جذاب باقی نگه داشت؟ درست به همین دلیل است که در سال گذشته شاهد اخبار زیادی در رابطه با این محصول جدید نبودیم. در حقیقت پارسال تنها شاهد عرضه‌ی یک نسخه‌ی ۸۰ گیگابایتی آی‌پاد، تغییراتی در ظاهر آی‌پاد شافل و آی‌پاد نانوهایی با ظرفیت بیش‌تر و ظاهر تغییر یافته بودیم. اما بیایید واقع‌بین باشیم، ظرفیت ۸۰ گیگابایتی کمی دیر عرضه شده است و طراحی جدید نانو نیز در حقیقت چیزی را تصحیح نکرده است. بله، این‌که فضای بیش‌تری برای ذخیره‌سازی در اختیار داشته باشیم بسیار عالی است، اما در حقیقت تنها نصف میزانی است که می‌توانست تحولی جدی محسوب شود. آی‌پاد اندک اندک در حال از دست دادن جاذبه‌ی خویش است و این می تواند خطر بزرگی برای اپل باشد!
▪ رتبه‌ی نهم: مرورگر اینترنت اکسپلورر شرکت مایکروسافت: Microsoft Internet Explorer ۷
اگر از طرفداران سرسخت مایکروسافت و اینترنت اکسپلورر باشید، به احتمال زیاد به تازگی شروع به استفاده از نسخه‌ی هفتم این نرم‌افزار کرده‌اید. عرضه‌ی IE۷ تا حدودی یادآور عرضه‌ی IE۴ در سال ۱۹۹۷ میلادی است که باعث معرفی مشخصاتی انقلابی در زمان خود شده بود. علاوه بر عرضه‌ی این مرورگر به عنوان بخشی از سیستم عامل ویندوز، IE۴ آن‌قدر قدرتمند بود تا بتواند بر سلطه‌ی مرورگر نت‌اسکیپ چیره شود. چند سال پس از آن، مایکروسافت یک‌بار دیگر خود را در موقعیتی مشابه اما در برابر رقیبی به نام فایرفاکس می‌بیند. فایرفاکس توانست با ارایه‌ی نوآوری‌های فراوان در سال ۲۰۰۴ بخش بزرگی از بازار IE را از چنگ مایکروسافت خارج کند.
واضح است که در این زمان مایکروسافت به یک مرورگر انقلابی احتیاج داشت تا بتواند فایرفاکس را از صحنه خارج کرده و خاطرات IE۴ را دوباره زنده کند. این حقیقت که مایکروسافت شرکتی قدرتمند با منابع توسعه‌ای بی‌شمار است بر هیچ‌کس پوشیده نیست، اما با وجود صرف ۵ سال زمان برای ارایه‌ی مرورگری انقلابی، نتیجه بسیار مأیوس کننده به نظر می‌رسد. البته مایکروسافت کار زیادی را برای توسعه‌ی مرورگری قدرتمند به انجام رسانده است. اما بیایید واقع‌بین باشیم، بسیاری از مشخصاتی که مایکروسافت ادعا می‌کند انقلابی‌اند، پیش از این توسط فایرفاکس عرضه شده و مورد استفاده قرار گرفته‌اند و در نهایت، IE۷ تنها شامل تعداد بسیار اندکی از مشخصات است که فایرفاکس نسخه‌ی ۲ قادر به ارایه‌ی آن‌ها نیست! این برای باز پس گرفتن سهم بازار از دست رفته در دو سال گذشته کافی نیست. اگر مایکروسافت اینترنت اکسپلورر ۸ را نیز با همین تأخیری که IE۷ را روانه‌ی بازار کرد آماده و عرضه کند، تشخیص مرورگر برتر سال جاری و سال‌های پس از آن کار چندان مشکلی نخواهد بود!
▪ رتبه‌ی هشتم: تلویزیون‌های با وضوح بالا (HDTV)
وضوح بالا (HD) مفهوم پیچیده‌ای است و درست به همین دلیل ۹ نفر از هر ۱۰ نفری که اقدام به تهیه‌ی این نوع تلویزیون‌ها می‌کنند، دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی را خریداری کرده‌اند! تعداد بسیار زیادی اصطلاح درباره‌ی این محصولات وجود دارند. اصطلاحاتی چون HDCP و HDMI به همراه وضوح‌های چندگانه (۷۲۰p, ۷۶۸p, ۱۰۸۰i, ۱۰۸۰p) که در انواع مختلف این تلویزیون‌ها مانند تلویزیون‌های RPTV، LCD، و پلاسما مورد استفاده قرار می‌گیرند. این اصطلاحات بیش از آن‌که به خریداران برای انتخاب محصولی مناسب کمک کنند، باعث سردرگمی و گیجی آن‌ها می‌شوند. اما گیج کردن مصرف‌کنندگان نتیجه‌ای جز کاهش فروش و عدم پذیرش محصولات در بازار ندارند. از سوی دیگر، اگر شما از نسل جدید کنسول‌های بازی ویدیویی استفاده نمی‌کنید و یا از مشتاقان تماشای فیلم‌های با وضوح بالا با استفاده از پخش‌کننده‌های گران قیمت Blu-Ray یا HD-DVD نیستید، هیچ نیازی به صرف هزینه‌ای گزاف برای خرید یک HDTV ندارید.
اما شرایط ممکن است در سال جاری، زمانی که تلویزیون‌های با وضوح ۱۰۸۰p به تدریج سهم بیش‌تری از تولید را به خود اختصاص دهند، بهتر شود. هم‌زمان با فراگیرتر شدن و کاهش قیمت پخش‌کننده‌های Blu-Ray و HD-DVD، و هم‌چنین کاهش بیش‌تر قیمت HDTVها و هم‌چنین گسترش پخش برنامه‌های تلویزیونی در فرمت HD، انتظار می‌رود استانداردهای موجود به سمت یکپارچه‌تر شدن پیش روند و بالاخره خریداران را برای جایگزینی تلویزیون‌های خود با انواع HD قانع کنند.
▪ رتبه‌ی هفتم: فن‌آوری‌‌های Intel Viiv و AMD Live!
اینتل و AMD اصرار دارند که باور کنید با استفاده از فن‌آوری‌‌های آن‌ها قادر هستید صاحب مزایای خانه‌ای دیجیتال شوید. فن‌آوری‌‌های Viiv و Live! فن‌آوری‌‌هایی هستند که برای افزایش توانایی‌های کامپیوترهای شخصی در زمینه‌ی سرگرمی طراحی شده‌اند. هر دو شرکت قصد دارند محصولات خود را به عنوان یک مرکز سرگرمی در خانه‌ها معرفی کنند. اما در حقیقت این موضوع تاکنون به واقعیت نپیوسته است. نام‌های Viiv و Live!، نشان‌های تجاری هستند که ترکیبی خاص از سخت‌افزارها را معرفی می‌کنند. اما هر دو نام امروزه تأثیر اندکی در تصمیم‌گیری کاربران برای خرید کامپیوتر شخصی دارند.
واقعاً چه دلیلی وجود دارد که خریداران کامپیوترهای شخصی Viiv یا Live! را خریداری کنند، آن هم زمانی‌که شما می‌توانید بسیاری از محصولات مشابه را نیز در بازار بیابید که توانایی‌های مشابه دارند. درست است که AMD و اینتل نام‌های بزرگی در بازار کامپیوتر هستند، اما بسیار بعید است که این شرکت‌ها بتوانند در بازار سرگرمی‌های خانگی و در میان نام‌های بزرگ این صنعت به موفقیت‌های عمده‌ای دست یابند. مهم‌ترین مشکل Viiv و Live! در این موضوع خلاصه می‌شود که شرکت‌های سازنده‌ی آن‌ها به‌طور شفاف به توانایی‌های این پلت‌فرم‌ها اشاره نمی‌کنند و مشخصات معرفی شده نیز آن‌قدر مجاب کننده نیستند تا خریداران را ترغیب کنند که از آن‌ها در اتاق نشیمن خود استفاده کنند. سال گذشته فن‌آوری‌‌های Viiv و Live! توجه اندکی را به خود جلب کردند. بسیار بعید است که این وضعیت در سال جاری میلادی نیز با تغییر عمده‌ای مواجه شود.
▪ رتبه‌ی ششم: فن‌آوری شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱n
اگر به سایتهای وب سازندگان تجهیزات شبکه‌ی بی‌سیم مراجعه کنید، با شعارهای جالبی برخورد خواهید کرد: محدوده‌ی ۴ برابر وسیع‌تر و ۱۲ برابر سرعت بیش‌تر. مشکل اصلیِ ۸۰۲.۱۱n این است که هنوز به عنوان استانداردی رسمی درنیامده و مشخصات آن ممکن است تا زمان تصویب نهایی با تغییرات عمده‌ای مواجه شوند. بسیاری از ابزارهای ۸۰۲.۱۱n در بازار وجود دارند که می‌توانند به‌روز شده و استانداردهای جدید را بپذیرند، اما یک نکته هنوز کاملاً روشن نیست: این ابزارها دقیقاً چه مشخصاتی دارند؟
استفاده از فن‌آوری‌‌های نابالغ همیشه مشکلات مخصوص به خود را دارد. برای مثال، بسیاری از محصولات طراحی شده برپایه‌ی ۸۰۲.۱۱n هنگام کار با شبکه‌های ۸۰۲.۱۱b/g با مشکلات عمده‌ای مواجه می‌شوند. ناسازگاری‌ها و تداخل‌های گوناگون تنها گوشه‌ای از مشکلاتی است که ممکن است هنگام استفاده از این فن‌آوری با آن‌ها برخورد نمایید. از سوی دیگر بسیاری از محصولات قادر به ارایه‌ی کارایی ادعا شده از طرف سازندگان نبوده و در حد استانداردهای قدیمی‌تر ظاهر می‌شوند. به احتمال زیاد در آینده‌ی نزدیک و با استاندارد شدن مشخصات ۸۰۲.۱۱n، این فن‌آوری به اصلی‌ترین فن‌آوری شبکه‌های بی‌سیم بدل خواهد شد. اما اگر در حال استفاده از تجهیزات شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱ b/g هستید تا آن هنگام صبر کنید.
▪ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune
اگر قصد طراحی پخشکنندهی MP۳ی را داشته باشید که بتواند با آی‌پاد به رقابت بپردازد و آن را از صحنه خارج کند، چه مشخصاتی را برای آن در نظر می‌گیرید؟ هنگامی که مشخصات پخشکنندهی MP۳ مایکروسافت را که با نام Zune عرضه می‌شود بررسی می‌کنیم، فهمیدن این موضوع که این محصول برای از صحنه خارج کردن آی‌پاد طراحی شده است کار چندان مشکلی نیست. این پخشکنندهی MP۳ جدید، به یک کنترل کننده‌ی Wi-Fi مجهز است که توسط آن می‌توانید آهنگ‌ها را تنها سه بار با دیگر پخش‌کننده‌ها به اشتراک بگذارید. پس از آن، مصرف‌کننده باید حتماً یک نسخه از آن آهنگ را خریداری کند تا بتواند به آن گوش دهد. این مسئله که به اشتراک‌گذاری موسیقی می‌تواند به راحتی سبب نقض قوانین کپی‌رایت شود کاملاً واضح است، اما چنین خصوصیتی امکانات شبکه‌ی بی‌سیم را در این پخش‌کننده بیش‌تر شبیه به ابزاری برای فروش هرچه بیش‌تر موسیقی می‌کند.
در نگاه اول، Zune تلاش درخور توجهی برای ورود به بازار موسیقی دیجیتال است. صفحه‌نمایش آن عالی است و رابط کاربری آن نیز بی‌نقص به نظر می‌رسد. این پخش‌کننده امکانات جانبی دیگری نیز دارد که آن را برای مصرف‌کنندگان جذاب می‌کند. اما ما داریم درباره‌ی ابزاری صحبت می‌کنیم که برای رقابت با آی‌پاد و توسط یک شرکت چندصد میلیارد دلاری طراحی شده است. مشخصات Zune در بهترین حالت در حد متوسط به نظر می‌رسند و طراحی ظاهری آن نیز چندان جذاب و گیرا نیست. مایکروسافت ادعا کرده است که می‌تواند تا انتهای ژوئن ۲۰۰۷ بیش از یک میلیون Zune را به فروش برساند. اما این را نیز به خاطر داشته باشید که اپل توانسته است در طول تنها سه ماه ۱۰ میلیون آی‌پاد را به فروش برساند. در حال حاضر برنده‌ی این رقابت کاملاً مشخص است.
▪ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune
اگر قصد طراحی پخشکنندهی MP۳ی را داشته باشید که بتواند با آی‌پاد به رقابت بپردازد و آن را از صحنه خارج کند، چه مشخصاتی را برای آن در نظر می‌گیرید؟ هنگامی که مشخصات پخشکنندهی MP۳ مایکروسافت را که با نام Zune عرضه می‌شود بررسی می‌کنیم، فهمیدن این موضوع که این محصول برای از صحنه خارج کردن آی‌پاد طراحی شده است کار چندان مشکلی نیست. این پخشکنندهی MP۳ جدید، به یک کنترل کننده‌ی Wi-Fi مجهز است که توسط آن می‌توانید آهنگ‌ها را تنها سه بار با دیگر پخش‌کننده‌ها به اشتراک بگذارید. پس از آن، مصرف‌کننده باید حتماً یک نسخه از آن آهنگ را خریداری کند تا بتواند به آن گوش دهد. این مسئله که به اشتراک‌گذاری موسیقی می‌تواند به راحتی سبب نقض قوانین کپی‌رایت شود کاملاً واضح است، اما چنین خصوصیتی امکانات شبکه‌ی بی‌سیم را در این پخش‌کننده بیش‌تر شبیه به ابزاری برای فروش هرچه بیش‌تر موسیقی می‌کند.
در نگاه اول، Zune تلاش درخور توجهی برای ورود به بازار موسیقی دیجیتال است. صفحه‌نمایش آن عالی است و رابط کاربری آن نیز بی‌نقص به نظر می‌رسد. این پخش‌کننده امکانات جانبی دیگری نیز دارد که آن را برای مصرف‌کنندگان جذاب می‌کند. اما ما داریم درباره‌ی ابزاری صحبت می‌کنیم که برای رقابت با آی‌پاد و توسط یک شرکت چندصد میلیارد دلاری طراحی شده است. مشخصات Zune در بهترین حالت در حد متوسط به نظر می‌رسند و طراحی ظاهری آن نیز چندان جذاب و گیرا نیست. مایکروسافت ادعا کرده است که می‌تواند تا انتهای ژوئن ۲۰۰۷ بیش از یک میلیون Zune را به فروش برساند. اما این را نیز به خاطر داشته باشید که اپل توانسته است در طول تنها سه ماه ۱۰ میلیون آی‌پاد را به فروش برساند. در حال حاضر برنده‌ی این رقابت کاملاً مشخص است.
▪ رتبه‌ی چهارم: اینترنت پهن‌باند
با وجود این‌که دورنمای استفاده از اینترنت پهن‌باند بسیار امیدوار کننده به نظر می‌رسد، اما واقعیت چیز دیگری است. اینترنت پهن‌باند در حال حاضر روی بستر مخابراتی قدیمی که در بسیاری از موارد باعث ایجاد موانع عمده‌ای در جهت گسترش آن است، اجرا می‌شود. در حالی که روش‌های سنتی ارتباط با اینترنت )هم‌چون اتصال (Dial-Up به دلیل دسترس‌پذیری و قیمت پایین به‌طور روزافزونی در کشورهای در حال توسعه در حال گسترش است، اینترنت پهن‌باند علی‌رغم تمامی وعده‌های داده شده با سرعتی بسیار کم‌تر و آن‌هم بیش‌تر در کشورهای توسعه‌یافته در حال رشد است.
فن‌آوری ADSL در حال حاضر پرمصرف‌ترین فن‌آوری مورد استفاده برای اتصال به اینترنت با پهنای باند بالاست. اما حتا در مکان‌هایی که این فن‌آوری در دسترس است نیز به دلیل وجود محدودیت‌های مختلف، کیفیت خدمات و پهنای باند به قدری پایین است که نمی‌تواند هزینه‌های استفاده از آن را توجیه کند. پرداخت هزینه‌ی بیش‌تر برای دسترسی به پهنای باند بالاتر نیز اگرچه در کشورهای توسعه‌یافته مسئله‌ی مهمی به شمار نمی‌رود، اما در کشورهای در حال توسعه به یکی از مهم‌ترین عوامل عدم پذیرش این فن‌آوری تبدیل می‌شود. البته استفاده از امکانات شبکه‌های بی‌سیم و یا کابل‌های فیبر نوری توانسته است تا حدی محدودیت‌ها را از میان بردارد، اما هزینه‌های گزاف چنین تغییراتی و عدم اطمینان از بازگشت سود سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، سبب شده است تا اجرای آن‌ها محدود به کشورهای توسعه‌یافته‌ای باشد که کاربران در آن توانایی پرداخت هزینه‌های مربوطه را دارند.
▪ رتبه‌ی سوم: مدیریت حقوق دیجیتال (DRM)
حقوق دیجیتال و حق کپی‌رایت امروزه به یکی از جنجال برانگیزترین موضوعات دنیای آی‌تی بدل گشته‌اند. هر روزه مضامین بیش‌تری برای دانلود از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌گیرند. پیش از این و زمانی که نرم‌افزارها بیش‌تر روی رسانه‌های فیزیکی (چون سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌ها) به فروش می‌رسیدند، مشکلات مربوط به حق کپی کم‌تر خودنمایی می‌کرد. شما هنوز می‌توانید دی‌وی‌دی فیلم‌های مورد علاقه‌ی خود را بخرید و آن‌ها را روی هر پخش‌کننده‌ای که می‌خواهید اجرا کنید. اوضاع درباره‌ی موسیقی نیز به همین شکل است. اما مضامین دریافت شده از طریق اینترنت با این‌که با قیمت‌هایی نزدیک به مضامین عرضه شده روی رسانه‌های فیزیکی عرضه می‌شوند، چنین آزادی عملی را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار نمی‌دهند.
در حال حاضر شرکت‌های زیادی به اهمیت عرضه‌ی مضامین از طریق اینترنت پی برده‌اند. اما هیچ‌یک از سرویس‌های فوق به دلیل اعمال محدودیت‌های گوناگون نتوانسته‌اند به موفقیت چندانی دست پیدا کنند. برای مثال، در حال حاضر می‌توانید فیلم‌های مورد علاقه‌ی خود را از سایت‌هایی مانند CinemaNow با پرداخت هزینه‌ای در حدود ۱۵ دلار دانلود کنید. اما برخی از این فیلم‌ها تنها روی کامپیوتر شخصی قابل پخش هستند و برخی دیگر را حداکثر روی سه کامپیوتر می‌توان اجرا کرد. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که متوجه می‌شوید توانایی کپی کردن این فیلم‌های دریافت شده را روی سی‌دی یا دی‌وی‌دی ندارید. البته برخی دیگر از سایتهای وب نیز هستند که اجازه‌ی چنین کاری را به شما می‌دهند. اما هزینه‌های خرید، دریافت و رایت این مضامین در بسیاری از اوقات از هزینه‌ی خرید همان مضمون روی رسانه‌های دی‌وی‌دی یا سی‌دی آماده بیش‌تر است. چون اینترنت به صورت بالقوه بازاری بدون محدودیت‌های مکانی است و استفاده از آن می‌تواند هزینه‌هایی چون بسته‌بندی، انتقال و فروش را تقریباً حذف کند، کاهش قیمت و دادن اختیار بیش‌تر به مصرف‌کنندگان برای به اشتراک‌گذاری مضامین خریداری شده، در نهایت به نفع تولیدکنندگان بوده و سبب گسترش بازار فروش آن‌ها خواهد شد.
▪ رتبه‌ی دوم: UMPC
هنگامی که در ابتدای سال جاری میلادی مایکروسافت از محصولی به نام «Origami» پرده برداشت، بسیاری از کاربران گمان کردند که ابزار مورد نیاز خود را یافته‌اند. «اُریگامی» که بعدها به UMPC (Ultra Mobile PC) تغییر نام داد، در حقیقت نتوانست به تمامی وعده‌های داده شده عمل کند.
این ابزارها در حقیقت Tablet PCهای کوچکی هستند که با پردازنده‌ای ضعیفتر، عمر باتری کم‌تر و مشخصات پایین‌تر و قیمت‌های بسیار بالایی به فروش می‌رسند. این ابزارها در ابتدا قرار بود خلأ موجود بین توانایی‌های کامپیوترهای قابل حمل و تلفن‌های همراه را با ترکیبی از بهترین گزینه‌های این ابزارها پر کنند. اما چیزی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، ابزاری است که از تلفن‌های همراه بزرگ‌تر و از کامپیوترهای قابل حمل ضعیفتر بوده و قیمت آن نیز از هردوی آن‌ها بیش‌تر است! در حقیقت UMPC تنها چند هفته توانست جذابیت خود را حفظ کند و پس از آن تقریباً به فراموشی سپرده شد. البته دورنمای آینده‌ی UMPCها امیدوار کننده‌تر به نظر می‌رسد. با پشتیبانی از ویندوز ویستا و قابلیت‌های بیش‌تر، انتظار می‌رود شرکت‌های بیش‌تری به تولید این محصولات روی بیاورند. البته در حال حاضر تنها دو شرکت سامسونگ و Asus به‌طور فعال به تولید UMPC می‌پردازند. پذیرش گسترده‌ی این محصولات در نهایت به عواملی چون: طول عمر بیش‌تر باتری، سخت‌افزارهای قدرتمندتر و قیمت معقول بستگی دارد. اما در حال حاضر این محصولات هیچ جذابیتی برای کاربران ندارند.
▪ رتبه‌ی اول: سونی
سونی سال گذشته واقعاً با مشکلات فراوانی در رابطه با بسیاری از محصولات خود مواجه شد. کنسول بازی قابل حمل این شرکت یعنی PSP با فاصله‌ی زیادی پشت سر کنسول DS شرکت نینتندو حرکت می‌کند. شرکت‌های فیلم‌سازی هالیوود هم از فرمت UMD پشتیبانی نکردند. ۶/۹ میلیون واحد از باتری‌های تولیدی این شرکت نیز به دلیل نقص فنی که باعث انفجار آن‌ها می‌شد، بازگردانده شدند. اما پلی‌استیشن ۳ و Blu-Ray مهم‌ترین دلایل ناکامی‌های سونی در سال گذشته هستند.
Blu-Ray در حقیقت تنها با یک پخش‌کننده، Samsung BD-P۱۰۰۰ به بازار عرضه شد و برای ماه‌‌ها، این تنها ابزار پشتیبانی کننده از Blu-Ray در بازار بود. نکته‌ی بدتر قیمت بالای آن بود که به حدود دو برابر بیش‌تر از پخشکنندهی HD-DVD مشابه می‌رسید. سونی نتوانست پخش‌کننده‌های Blu-Ray خود را پس از چند ماه تأخیر به بازار عرضه کند. به همین دلیل لااقل در حال حاضر HD-DVD توانسته است پیروز اولین دور این رقابت باشد.
از سوی دیگر سونی انتظار داشت با عرضه‌ی پلی‌استیشن ۳ استاندارد Blu-Ray را به شکل گسترده وارد بازار کند. البته مشکلاتی که در فرآیند تولید دیود لیزر آبی رنگ مورد استفاده در دیسک‌گردان‌های Blu-Ray PS۳ به وجود آمد، باعث شد که سونی تنها قادر به تولید ۳۰۰۰۰۰ دستگاه از دو میلیون دستگاه PS۳ وعده داده شده برای فروش در اولین روز باشد. حتا این مقدار تولید نیز باعث شده است تا سونی مجبور به استفاده از تمامی دیودهای لیزر آبی خود در PS۳ شود و عملاً توانایی تولید پخشکنندهی Blu-Ray را از دست بدهد. عرضه‌ی پلی‌استیشن ۳ به خودی خود یکی از بزرگ‌ترین ناکامی‌های این شرکت است. سونی تبلیغات بسیار زیادی را برای PS۳ به راه انداخت و برای مدت دو سال به‌طور مستمر به این تبلیغات ادامه داد، اما درست در هنگام عرضه، بروز برخی مشکلات باعث شد تا نتواند به وعده‌های خود عمل کند. حال این شرکت شاهد از دست رفتن بازاری است که با تبلیغات وسیع و صرف هزینه‌ی بسیار به دست آورده بود و هیچ چیز بدتر از این نیست که شاهد مشتریان مشتاقی باشیم که از مغازه‌ها دست خالی بازمی‌گردند.
▪ سخن آخر
با نگاهی گذرا به فهرست ناکامان سال گذشته، متوجه می‌شویم که بیش‌تر آن‌ها محصولات شرکت‌های بزرگ و پرآوازه هستند. هرچند Zune و UMPC برای قرار گرفتن در این فهرست بسیار جوان هستند، اما مثال‌های خوبی به شمار می‌روند تا نشان دهند که عدم توجه به نیاز‌های مشتریان در هنگام طراحی تا چه حد می‌تواند زیان‌بار باشد. آی‌پاد و IE۷ نیز به اندازه‌ی کافی برای پاسخ‌گویی به نیاز‌های کاربران سریع نبوده‌اند. ۸۰۲.۱۱n، DRM و HDTV هم تلاش‌های صنعتیِ وسیعی برای گیج کردن مشتریان هستند! Viiv و Live! توقعات بسیار بالاتری را از آن‌چه واقعاً قادر به ارایه آن هستند ایجاد کرده‌اند و سونی نیز برای دستیابی مجدد به موفقیت نیاز به بازنگری کلی در تولیدات و مدل‌های تجاری خود دارد. در حالی‌که تمامی موارد بالا خود باعث شکست خود شده‌اند، موضوع اینترنت با پهنای باند بالا داستان غم‌انگیزی است که امید کمی به بهبود وضعیت آن می‌رود. به هر حال موفقیت و شکست همیشه با یکدیگر همراه‌اند و شاید فاصله‌ی آن‌ها با یکدیگر تنها یک گام باشد.
در گفتار نیم نگاهی به وضعیت ۱۰ محصول ناکام دنیای الکترونیک و کامپیوتر در سال ۲۰۰۶ میلادی در مورد محصولات ناکام به ترتیب رتبه دهم: اپل آی‌پاد ؛ رتبه‌ی نهم: مرورگر اینترنت اکسپلورر شرکت مایکروسافت: Microsoft Internet Explorer ۷؛ رتبه‌ی هشتم: تلویزیون‌های با وضوح بالا (HDTV)رتبه‌ی هفتم: فن‌آوری‌‌های Intel Viiv و AMD Live!؛ رتبه‌ی ششم: فن‌آوری شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱n؛ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune را دنبال کردیم.
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
▪ رتبه‌ی دهم: اپل آی‌پاد
شاید از این‌که آی‌پاد اپل به عنوان دهمین عنوان این فهرست انتخاب شده است تعجب کنید. واقعاً چه چیزی باعث شده است تا ابزاری را که تاکنون نزدیک به ۱۰۰ میلیون دستگاه از آن تولید شده و به فروش رسیده است، به عنوان یکی از ناکامان سال گذشته معرفی شود؟ آی‌پاد پخشکنندهی فایل‌های MP۳ است که تمامی آن چیزی را که خریداران از یک ابزار کوچک و کارآمد انتظار دارند برآورده می‌کند. امروزه آی‌پاد به یکی از محبوب‌ترین ابزارهای دیجیتال در بین کاربران مختلف بدل شده است.
اما زمان گذشته و اپل وقت و هزینه‌ی زیادی را صرف انجام تغییرات متعدد در آی‌پاد کرده است. اما واقعاً چه‌قدر می‌توان روی یک محصول تکیه کرد و آن را با انجام تغییرات متعدد هم‌چنان جذاب باقی نگه داشت؟ درست به همین دلیل است که در سال گذشته شاهد اخبار زیادی در رابطه با این محصول جدید نبودیم. در حقیقت پارسال تنها شاهد عرضه‌ی یک نسخه‌ی ۸۰ گیگابایتی آی‌پاد، تغییراتی در ظاهر آی‌پاد شافل و آی‌پاد نانوهایی با ظرفیت بیش‌تر و ظاهر تغییر یافته بودیم. اما بیایید واقع‌بین باشیم، ظرفیت ۸۰ گیگابایتی کمی دیر عرضه شده است و طراحی جدید نانو نیز در حقیقت چیزی را تصحیح نکرده است. بله، این‌که فضای بیش‌تری برای ذخیره‌سازی در اختیار داشته باشیم بسیار عالی است، اما در حقیقت تنها نصف میزانی است که می‌توانست تحولی جدی محسوب شود. آی‌پاد اندک اندک در حال از دست دادن جاذبه‌ی خویش است و این می تواند خطر بزرگی برای اپل باشد!
▪ رتبه‌ی نهم: مرورگر اینترنت اکسپلورر شرکت مایکروسافت: Microsoft Internet Explorer ۷
اگر از طرفداران سرسخت مایکروسافت و اینترنت اکسپلورر باشید، به احتمال زیاد به تازگی شروع به استفاده از نسخه‌ی هفتم این نرم‌افزار کرده‌اید. عرضه‌ی IE۷ تا حدودی یادآور عرضه‌ی IE۴ در سال ۱۹۹۷ میلادی است که باعث معرفی مشخصاتی انقلابی در زمان خود شده بود. علاوه بر عرضه‌ی این مرورگر به عنوان بخشی از سیستم عامل ویندوز، IE۴ آن‌قدر قدرتمند بود تا بتواند بر سلطه‌ی مرورگر نت‌اسکیپ چیره شود. چند سال پس از آن، مایکروسافت یک‌بار دیگر خود را در موقعیتی مشابه اما در برابر رقیبی به نام فایرفاکس می‌بیند. فایرفاکس توانست با ارایه‌ی نوآوری‌های فراوان در سال ۲۰۰۴ بخش بزرگی از بازار IE را از چنگ مایکروسافت خارج کند.
واضح است که در این زمان مایکروسافت به یک مرورگر انقلابی احتیاج داشت تا بتواند فایرفاکس را از صحنه خارج کرده و خاطرات IE۴ را دوباره زنده کند. این حقیقت که مایکروسافت شرکتی قدرتمند با منابع توسعه‌ای بی‌شمار است بر هیچ‌کس پوشیده نیست، اما با وجود صرف ۵ سال زمان برای ارایه‌ی مرورگری انقلابی، نتیجه بسیار مأیوس کننده به نظر می‌رسد. البته مایکروسافت کار زیادی را برای توسعه‌ی مرورگری قدرتمند به انجام رسانده است. اما بیایید واقع‌بین باشیم، بسیاری از مشخصاتی که مایکروسافت ادعا می‌کند انقلابی‌اند، پیش از این توسط فایرفاکس عرضه شده و مورد استفاده قرار گرفته‌اند و در نهایت، IE۷ تنها شامل تعداد بسیار اندکی از مشخصات است که فایرفاکس نسخه‌ی ۲ قادر به ارایه‌ی آن‌ها نیست! این برای باز پس گرفتن سهم بازار از دست رفته در دو سال گذشته کافی نیست. اگر مایکروسافت اینترنت اکسپلورر ۸ را نیز با همین تأخیری که IE۷ را روانه‌ی بازار کرد آماده و عرضه کند، تشخیص مرورگر برتر سال جاری و سال‌های پس از آن کار چندان مشکلی نخواهد بود!
▪ رتبه‌ی هشتم: تلویزیون‌های با وضوح بالا (HDTV)
وضوح بالا (HD) مفهوم پیچیده‌ای است و درست به همین دلیل ۹ نفر از هر ۱۰ نفری که اقدام به تهیه‌ی این نوع تلویزیون‌ها می‌کنند، دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی را خریداری کرده‌اند! تعداد بسیار زیادی اصطلاح درباره‌ی این محصولات وجود دارند. اصطلاحاتی چون HDCP و HDMI به همراه وضوح‌های چندگانه (۷۲۰p, ۷۶۸p, ۱۰۸۰i, ۱۰۸۰p) که در انواع مختلف این تلویزیون‌ها مانند تلویزیون‌های RPTV، LCD، و پلاسما مورد استفاده قرار می‌گیرند. این اصطلاحات بیش از آن‌که به خریداران برای انتخاب محصولی مناسب کمک کنند، باعث سردرگمی و گیجی آن‌ها می‌شوند. اما گیج کردن مصرف‌کنندگان نتیجه‌ای جز کاهش فروش و عدم پذیرش محصولات در بازار ندارند. از سوی دیگر، اگر شما از نسل جدید کنسول‌های بازی ویدیویی استفاده نمی‌کنید و یا از مشتاقان تماشای فیلم‌های با وضوح بالا با استفاده از پخش‌کننده‌های گران قیمت Blu-Ray یا HD-DVD نیستید، هیچ نیازی به صرف هزینه‌ای گزاف برای خرید یک HDTV ندارید.
اما شرایط ممکن است در سال جاری، زمانی که تلویزیون‌های با وضوح ۱۰۸۰p به تدریج سهم بیش‌تری از تولید را به خود اختصاص دهند، بهتر شود. هم‌زمان با فراگیرتر شدن و کاهش قیمت پخش‌کننده‌های Blu-Ray و HD-DVD، و هم‌چنین کاهش بیش‌تر قیمت HDTVها و هم‌چنین گسترش پخش برنامه‌های تلویزیونی در فرمت HD، انتظار می‌رود استانداردهای موجود به سمت یکپارچه‌تر شدن پیش روند و بالاخره خریداران را برای جایگزینی تلویزیون‌های خود با انواع HD قانع کنند.
▪ رتبه‌ی هفتم: فن‌آوری‌‌های Intel Viiv و AMD Live!
اینتل و AMD اصرار دارند که باور کنید با استفاده از فن‌آوری‌‌های آن‌ها قادر هستید صاحب مزایای خانه‌ای دیجیتال شوید. فن‌آوری‌‌های Viiv و Live! فن‌آوری‌‌هایی هستند که برای افزایش توانایی‌های کامپیوترهای شخصی در زمینه‌ی سرگرمی طراحی شده‌اند. هر دو شرکت قصد دارند محصولات خود را به عنوان یک مرکز سرگرمی در خانه‌ها معرفی کنند. اما در حقیقت این موضوع تاکنون به واقعیت نپیوسته است. نام‌های Viiv و Live!، نشان‌های تجاری هستند که ترکیبی خاص از سخت‌افزارها را معرفی می‌کنند. اما هر دو نام امروزه تأثیر اندکی در تصمیم‌گیری کاربران برای خرید کامپیوتر شخصی دارند.
واقعاً چه دلیلی وجود دارد که خریداران کامپیوترهای شخصی Viiv یا Live! را خریداری کنند، آن هم زمانی‌که شما می‌توانید بسیاری از محصولات مشابه را نیز در بازار بیابید که توانایی‌های مشابه دارند. درست است که AMD و اینتل نام‌های بزرگی در بازار کامپیوتر هستند، اما بسیار بعید است که این شرکت‌ها بتوانند در بازار سرگرمی‌های خانگی و در میان نام‌های بزرگ این صنعت به موفقیت‌های عمده‌ای دست یابند. مهم‌ترین مشکل Viiv و Live! در این موضوع خلاصه می‌شود که شرکت‌های سازنده‌ی آن‌ها به‌طور شفاف به توانایی‌های این پلت‌فرم‌ها اشاره نمی‌کنند و مشخصات معرفی شده نیز آن‌قدر مجاب کننده نیستند تا خریداران را ترغیب کنند که از آن‌ها در اتاق نشیمن خود استفاده کنند. سال گذشته فن‌آوری‌‌های Viiv و Live! توجه اندکی را به خود جلب کردند. بسیار بعید است که این وضعیت در سال جاری میلادی نیز با تغییر عمده‌ای مواجه شود.
▪ رتبه‌ی ششم: فن‌آوری شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱n
اگر به سایتهای وب سازندگان تجهیزات شبکه‌ی بی‌سیم مراجعه کنید، با شعارهای جالبی برخورد خواهید کرد: محدوده‌ی ۴ برابر وسیع‌تر و ۱۲ برابر سرعت بیش‌تر. مشکل اصلیِ ۸۰۲.۱۱n این است که هنوز به عنوان استانداردی رسمی درنیامده و مشخصات آن ممکن است تا زمان تصویب نهایی با تغییرات عمده‌ای مواجه شوند. بسیاری از ابزارهای ۸۰۲.۱۱n در بازار وجود دارند که می‌توانند به‌روز شده و استانداردهای جدید را بپذیرند، اما یک نکته هنوز کاملاً روشن نیست: این ابزارها دقیقاً چه مشخصاتی دارند؟
استفاده از فن‌آوری‌‌های نابالغ همیشه مشکلات مخصوص به خود را دارد. برای مثال، بسیاری از محصولات طراحی شده برپایه‌ی ۸۰۲.۱۱n هنگام کار با شبکه‌های ۸۰۲.۱۱b/g با مشکلات عمده‌ای مواجه می‌شوند. ناسازگاری‌ها و تداخل‌های گوناگون تنها گوشه‌ای از مشکلاتی است که ممکن است هنگام استفاده از این فن‌آوری با آن‌ها برخورد نمایید. از سوی دیگر بسیاری از محصولات قادر به ارایه‌ی کارایی ادعا شده از طرف سازندگان نبوده و در حد استانداردهای قدیمی‌تر ظاهر می‌شوند. به احتمال زیاد در آینده‌ی نزدیک و با استاندارد شدن مشخصات ۸۰۲.۱۱n، این فن‌آوری به اصلی‌ترین فن‌آوری شبکه‌های بی‌سیم بدل خواهد شد. اما اگر در حال استفاده از تجهیزات شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱ b/g هستید تا آن هنگام صبر کنید.
▪ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune
اگر قصد طراحی پخشکنندهی MP۳ی را داشته باشید که بتواند با آی‌پاد به رقابت بپردازد و آن را از صحنه خارج کند، چه مشخصاتی را برای آن در نظر می‌گیرید؟ هنگامی که مشخصات پخشکنندهی MP۳ مایکروسافت را که با نام Zune عرضه می‌شود بررسی می‌کنیم، فهمیدن این موضوع که این محصول برای از صحنه خارج کردن آی‌پاد طراحی شده است کار چندان مشکلی نیست. این پخشکنندهی MP۳ جدید، به یک کنترل کننده‌ی Wi-Fi مجهز است که توسط آن می‌توانید آهنگ‌ها را تنها سه بار با دیگر پخش‌کننده‌ها به اشتراک بگذارید. پس از آن، مصرف‌کننده باید حتماً یک نسخه از آن آهنگ را خریداری کند تا بتواند به آن گوش دهد. این مسئله که به اشتراک‌گذاری موسیقی می‌تواند به راحتی سبب نقض قوانین کپی‌رایت شود کاملاً واضح است، اما چنین خصوصیتی امکانات شبکه‌ی بی‌سیم را در این پخش‌کننده بیش‌تر شبیه به ابزاری برای فروش هرچه بیش‌تر موسیقی می‌کند.
در نگاه اول، Zune تلاش درخور توجهی برای ورود به بازار موسیقی دیجیتال است. صفحه‌نمایش آن عالی است و رابط کاربری آن نیز بی‌نقص به نظر می‌رسد. این پخش‌کننده امکانات جانبی دیگری نیز دارد که آن را برای مصرف‌کنندگان جذاب می‌کند. اما ما داریم درباره‌ی ابزاری صحبت می‌کنیم که برای رقابت با آی‌پاد و توسط یک شرکت چندصد میلیارد دلاری طراحی شده است. مشخصات Zune در بهترین حالت در حد متوسط به نظر می‌رسند و طراحی ظاهری آن نیز چندان جذاب و گیرا نیست. مایکروسافت ادعا کرده است که می‌تواند تا انتهای ژوئن ۲۰۰۷ بیش از یک میلیون Zune را به فروش برساند. اما این را نیز به خاطر داشته باشید که اپل توانسته است در طول تنها سه ماه ۱۰ میلیون آی‌پاد را به فروش برساند. در حال حاضر برنده‌ی این رقابت کاملاً مشخص است.
▪ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune
اگر قصد طراحی پخشکنندهی MP۳ی را داشته باشید که بتواند با آی‌پاد به رقابت بپردازد و آن را از صحنه خارج کند، چه مشخصاتی را برای آن در نظر می‌گیرید؟ هنگامی که مشخصات پخشکنندهی MP۳ مایکروسافت را که با نام Zune عرضه می‌شود بررسی می‌کنیم، فهمیدن این موضوع که این محصول برای از صحنه خارج کردن آی‌پاد طراحی شده است کار چندان مشکلی نیست. این پخشکنندهی MP۳ جدید، به یک کنترل کننده‌ی Wi-Fi مجهز است که توسط آن می‌توانید آهنگ‌ها را تنها سه بار با دیگر پخش‌کننده‌ها به اشتراک بگذارید. پس از آن، مصرف‌کننده باید حتماً یک نسخه از آن آهنگ را خریداری کند تا بتواند به آن گوش دهد. این مسئله که به اشتراک‌گذاری موسیقی می‌تواند به راحتی سبب نقض قوانین کپی‌رایت شود کاملاً واضح است، اما چنین خصوصیتی امکانات شبکه‌ی بی‌سیم را در این پخش‌کننده بیش‌تر شبیه به ابزاری برای فروش هرچه بیش‌تر موسیقی می‌کند.
در نگاه اول، Zune تلاش درخور توجهی برای ورود به بازار موسیقی دیجیتال است. صفحه‌نمایش آن عالی است و رابط کاربری آن نیز بی‌نقص به نظر می‌رسد. این پخش‌کننده امکانات جانبی دیگری نیز دارد که آن را برای مصرف‌کنندگان جذاب می‌کند. اما ما داریم درباره‌ی ابزاری صحبت می‌کنیم که برای رقابت با آی‌پاد و توسط یک شرکت چندصد میلیارد دلاری طراحی شده است. مشخصات Zune در بهترین حالت در حد متوسط به نظر می‌رسند و طراحی ظاهری آن نیز چندان جذاب و گیرا نیست. مایکروسافت ادعا کرده است که می‌تواند تا انتهای ژوئن ۲۰۰۷ بیش از یک میلیون Zune را به فروش برساند. اما این را نیز به خاطر داشته باشید که اپل توانسته است در طول تنها سه ماه ۱۰ میلیون آی‌پاد را به فروش برساند. در حال حاضر برنده‌ی این رقابت کاملاً مشخص است.
▪ رتبه‌ی چهارم: اینترنت پهن‌باند
با وجود این‌که دورنمای استفاده از اینترنت پهن‌باند بسیار امیدوار کننده به نظر می‌رسد، اما واقعیت چیز دیگری است. اینترنت پهن‌باند در حال حاضر روی بستر مخابراتی قدیمی که در بسیاری از موارد باعث ایجاد موانع عمده‌ای در جهت گسترش آن است، اجرا می‌شود. در حالی که روش‌های سنتی ارتباط با اینترنت )هم‌چون اتصال (Dial-Up به دلیل دسترس‌پذیری و قیمت پایین به‌طور روزافزونی در کشورهای در حال توسعه در حال گسترش است، اینترنت پهن‌باند علی‌رغم تمامی وعده‌های داده شده با سرعتی بسیار کم‌تر و آن‌هم بیش‌تر در کشورهای توسعه‌یافته در حال رشد است.
فن‌آوری ADSL در حال حاضر پرمصرف‌ترین فن‌آوری مورد استفاده برای اتصال به اینترنت با پهنای باند بالاست. اما حتا در مکان‌هایی که این فن‌آوری در دسترس است نیز به دلیل وجود محدودیت‌های مختلف، کیفیت خدمات و پهنای باند به قدری پایین است که نمی‌تواند هزینه‌های استفاده از آن را توجیه کند. پرداخت هزینه‌ی بیش‌تر برای دسترسی به پهنای باند بالاتر نیز اگرچه در کشورهای توسعه‌یافته مسئله‌ی مهمی به شمار نمی‌رود، اما در کشورهای در حال توسعه به یکی از مهم‌ترین عوامل عدم پذیرش این فن‌آوری تبدیل می‌شود. البته استفاده از امکانات شبکه‌های بی‌سیم و یا کابل‌های فیبر نوری توانسته است تا حدی محدودیت‌ها را از میان بردارد، اما هزینه‌های گزاف چنین تغییراتی و عدم اطمینان از بازگشت سود سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، سبب شده است تا اجرای آن‌ها محدود به کشورهای توسعه‌یافته‌ای باشد که کاربران در آن توانایی پرداخت هزینه‌های مربوطه را دارند.
▪ رتبه‌ی سوم: مدیریت حقوق دیجیتال (DRM)
حقوق دیجیتال و حق کپی‌رایت امروزه به یکی از جنجال برانگیزترین موضوعات دنیای آی‌تی بدل گشته‌اند. هر روزه مضامین بیش‌تری برای دانلود از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌گیرند. پیش از این و زمانی که نرم‌افزارها بیش‌تر روی رسانه‌های فیزیکی (چون سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌ها) به فروش می‌رسیدند، مشکلات مربوط به حق کپی کم‌تر خودنمایی می‌کرد. شما هنوز می‌توانید دی‌وی‌دی فیلم‌های مورد علاقه‌ی خود را بخرید و آن‌ها را روی هر پخش‌کننده‌ای که می‌خواهید اجرا کنید. اوضاع درباره‌ی موسیقی نیز به همین شکل است. اما مضامین دریافت شده از طریق اینترنت با این‌که با قیمت‌هایی نزدیک به مضامین عرضه شده روی رسانه‌های فیزیکی عرضه می‌شوند، چنین آزادی عملی را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار نمی‌دهند.
در حال حاضر شرکت‌های زیادی به اهمیت عرضه‌ی مضامین از طریق اینترنت پی برده‌اند. اما هیچ‌یک از سرویس‌های فوق به دلیل اعمال محدودیت‌های گوناگون نتوانسته‌اند به موفقیت چندانی دست پیدا کنند. برای مثال، در حال حاضر می‌توانید فیلم‌های مورد علاقه‌ی خود را از سایت‌هایی مانند CinemaNow با پرداخت هزینه‌ای در حدود ۱۵ دلار دانلود کنید. اما برخی از این فیلم‌ها تنها روی کامپیوتر شخصی قابل پخش هستند و برخی دیگر را حداکثر روی سه کامپیوتر می‌توان اجرا کرد. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که متوجه می‌شوید توانایی کپی کردن این فیلم‌های دریافت شده را روی سی‌دی یا دی‌وی‌دی ندارید. البته برخی دیگر از سایتهای وب نیز هستند که اجازه‌ی چنین کاری را به شما می‌دهند. اما هزینه‌های خرید، دریافت و رایت این مضامین در بسیاری از اوقات از هزینه‌ی خرید همان مضمون روی رسانه‌های دی‌وی‌دی یا سی‌دی آماده بیش‌تر است. چون اینترنت به صورت بالقوه بازاری بدون محدودیت‌های مکانی است و استفاده از آن می‌تواند هزینه‌هایی چون بسته‌بندی، انتقال و فروش را تقریباً حذف کند، کاهش قیمت و دادن اختیار بیش‌تر به مصرف‌کنندگان برای به اشتراک‌گذاری مضامین خریداری شده، در نهایت به نفع تولیدکنندگان بوده و سبب گسترش بازار فروش آن‌ها خواهد شد.
▪ رتبه‌ی دوم: UMPC
هنگامی که در ابتدای سال جاری میلادی مایکروسافت از محصولی به نام «Origami» پرده برداشت، بسیاری از کاربران گمان کردند که ابزار مورد نیاز خود را یافته‌اند. «اُریگامی» که بعدها به UMPC (Ultra Mobile PC) تغییر نام داد، در حقیقت نتوانست به تمامی وعده‌های داده شده عمل کند.
این ابزارها در حقیقت Tablet PCهای کوچکی هستند که با پردازنده‌ای ضعیفتر، عمر باتری کم‌تر و مشخصات پایین‌تر و قیمت‌های بسیار بالایی به فروش می‌رسند. این ابزارها در ابتدا قرار بود خلأ موجود بین توانایی‌های کامپیوترهای قابل حمل و تلفن‌های همراه را با ترکیبی از بهترین گزینه‌های این ابزارها پر کنند. اما چیزی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، ابزاری است که از تلفن‌های همراه بزرگ‌تر و از کامپیوترهای قابل حمل ضعیفتر بوده و قیمت آن نیز از هردوی آن‌ها بیش‌تر است! در حقیقت UMPC تنها چند هفته توانست جذابیت خود را حفظ کند و پس از آن تقریباً به فراموشی سپرده شد. البته دورنمای آینده‌ی UMPCها امیدوار کننده‌تر به نظر می‌رسد. با پشتیبانی از ویندوز ویستا و قابلیت‌های بیش‌تر، انتظار می‌رود شرکت‌های بیش‌تری به تولید این محصولات روی بیاورند. البته در حال حاضر تنها دو شرکت سامسونگ و Asus به‌طور فعال به تولید UMPC می‌پردازند. پذیرش گسترده‌ی این محصولات در نهایت به عواملی چون: طول عمر بیش‌تر باتری، سخت‌افزارهای قدرتمندتر و قیمت معقول بستگی دارد. اما در حال حاضر این محصولات هیچ جذابیتی برای کاربران ندارند.
▪ رتبه‌ی اول: سونی
سونی سال گذشته واقعاً با مشکلات فراوانی در رابطه با بسیاری از محصولات خود مواجه شد. کنسول بازی قابل حمل این شرکت یعنی PSP با فاصله‌ی زیادی پشت سر کنسول DS شرکت نینتندو حرکت می‌کند. شرکت‌های فیلم‌سازی هالیوود هم از فرمت UMD پشتیبانی نکردند. ۶/۹ میلیون واحد از باتری‌های تولیدی این شرکت نیز به دلیل نقص فنی که باعث انفجار آن‌ها می‌شد، بازگردانده شدند. اما پلی‌استیشن ۳ و Blu-Ray مهم‌ترین دلایل ناکامی‌های سونی در سال گذشته هستند.
Blu-Ray در حقیقت تنها با یک پخش‌کننده، Samsung BD-P۱۰۰۰ به بازار عرضه شد و برای ماه‌‌ها، این تنها ابزار پشتیبانی کننده از Blu-Ray در بازار بود. نکته‌ی بدتر قیمت بالای آن بود که به حدود دو برابر بیش‌تر از پخشکنندهی HD-DVD مشابه می‌رسید. سونی نتوانست پخش‌کننده‌های Blu-Ray خود را پس از چند ماه تأخیر به بازار عرضه کند. به همین دلیل لااقل در حال حاضر HD-DVD توانسته است پیروز اولین دور این رقابت باشد.
از سوی دیگر سونی انتظار داشت با عرضه‌ی پلی‌استیشن ۳ استاندارد Blu-Ray را به شکل گسترده وارد بازار کند. البته مشکلاتی که در فرآیند تولید دیود لیزر آبی رنگ مورد استفاده در دیسک‌گردان‌های Blu-Ray PS۳ به وجود آمد، باعث شد که سونی تنها قادر به تولید ۳۰۰۰۰۰ دستگاه از دو میلیون دستگاه PS۳ وعده داده شده برای فروش در اولین روز باشد. حتا این مقدار تولید نیز باعث شده است تا سونی مجبور به استفاده از تمامی دیودهای لیزر آبی خود در PS۳ شود و عملاً توانایی تولید پخشکنندهی Blu-Ray را از دست بدهد. عرضه‌ی پلی‌استیشن ۳ به خودی خود یکی از بزرگ‌ترین ناکامی‌های این شرکت است. سونی تبلیغات بسیار زیادی را برای PS۳ به راه انداخت و برای مدت دو سال به‌طور مستمر به این تبلیغات ادامه داد، اما درست در هنگام عرضه، بروز برخی مشکلات باعث شد تا نتواند به وعده‌های خود عمل کند. حال این شرکت شاهد از دست رفتن بازاری است که با تبلیغات وسیع و صرف هزینه‌ی بسیار به دست آورده بود و هیچ چیز بدتر از این نیست که شاهد مشتریان مشتاقی باشیم که از مغازه‌ها دست خالی بازمی‌گردند.
▪ سخن آخر
با نگاهی گذرا به فهرست ناکامان سال گذشته، متوجه می‌شویم که بیش‌تر آن‌ها محصولات شرکت‌های بزرگ و پرآوازه هستند. هرچند Zune و UMPC برای قرار گرفتن در این فهرست بسیار جوان هستند، اما مثال‌های خوبی به شمار می‌روند تا نشان دهند که عدم توجه به نیاز‌های مشتریان در هنگام طراحی تا چه حد می‌تواند زیان‌بار باشد. آی‌پاد و IE۷ نیز به اندازه‌ی کافی برای پاسخ‌گویی به نیاز‌های کاربران سریع نبوده‌اند. ۸۰۲.۱۱n، DRM و HDTV هم تلاش‌های صنعتیِ وسیعی برای گیج کردن مشتریان هستند! Viiv و Live! توقعات بسیار بالاتری را از آن‌چه واقعاً قادر به ارایه آن هستند ایجاد کرده‌اند و سونی نیز برای دستیابی مجدد به موفقیت نیاز به بازنگری کلی در تولیدات و مدل‌های تجاری خود دارد. در حالی‌که تمامی موارد بالا خود باعث شکست خود شده‌اند، موضوع اینترنت با پهنای باند بالا داستان غم‌انگیزی است که امید کمی به بهبود وضعیت آن می‌رود. به هر حال موفقیت و شکست همیشه با یکدیگر همراه‌اند و شاید فاصله‌ی آن‌ها با یکدیگر تنها یک گام باشد.
در گفتار نیم نگاهی به وضعیت ۱۰ محصول ناکام دنیای الکترونیک و کامپیوتر در سال ۲۰۰۶ میلادی در مورد محصولات ناکام به ترتیب رتبه دهم: اپل آی‌پاد ؛ رتبه‌ی نهم: مرورگر اینترنت اکسپلورر شرکت مایکروسافت: Microsoft Internet Explorer ۷؛ رتبه‌ی هشتم: تلویزیون‌های با وضوح بالا (HDTV)رتبه‌ی هفتم: فن‌آوری‌‌های Intel Viiv و AMD Live!؛ رتبه‌ی ششم: فن‌آوری شبکه‌ی بی‌سیم ۸۰۲.۱۱n؛ رتبه‌ی پنجم: Microsoft Zune را دنبال کردیم.
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید