magmagf
20-03-2007, 03:48
خوب عنوانش واضحه دیگه توضیح نمی خواد
مشاهده نسخه کامل
: معرفی مشاهیر موسیقی غرب
magmagf
20-03-2007, 03:49
مايكل كيمن متولد سال 1948 در شهر نيويورك و يكي از بزرگ ترين آهنگسازان و رهبران اركستر معاصر، روز هجدهم نوامبر سال ۲۰۰۳ در شهر لندن بر اثر سكته قلبي و در 55 سالگي درگذشت.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كيمن كه از پيشگامان ژانر موسيقي راك كلاسيك در جهان شناخته مي شد، در دو سالگي نواختن پيانو را آموخت. والدينش كه خانواده اي اهل موسيقي بودند در سنين بالاتر نواختن گيتار و كلارينت را نيز به مايكل آموختند.
دو موزيسين بنام آن دوران يعني پيت سيگر و هدي لدبتر كه از دوستان صميمي خانواده كيمن بودند در ساختن بنيان موسيقايي مايكل نقش بسزايي ايفا كردند. مايكل در دوران نوجواني به آثار باخ، ژيلبرت و ساليوان عشق مي ورزيد و به آنها گوش مي داد.
در دهه شصت كيمن ابتدا به دبيرستان موسيقي و هنر نيويورك رفت و سپس در مدرسه مشهور موسيقي جوليارد به تحصيل مشغول شد.
در دوران تحصيل در جوليارد كه از مدرسه هاي عصا قورت داده و سنتي موسيقي كلاسيك شناخته مي شود، هيبت مايكل جوان با موها و ريش هاي بلند و نامرتب بيشتر به يك گيتاريست هوي متال شباهت داشت.
آثار پرتعداد كيمن نشانگر ذوق فراوان و تسلط كامل بر حرفه آهنگسازي است. كيمن آهنگساز، رهبر اركستر و تنظيم كننده بسيار قابلي بود و طيف وسيع و ناهمگوني از آثار موسيقي را به جاي گذارد. از اركستر فيلارمونيك لندن تا گروه هاردراك ايرو اسميت، و از متاليكا تا ديويد سانبورن ساكسيفونيست.
در آغاز دهه هفتاد ميلادي، كيمن به عضويت گروه راك اندرول انسمبل نيويورك درآمد. او مايه هاي فولك بلوز را حين آموختن ساز ابوا در جوليارد آموخت و سپس موسيقي كلاسيك براي اجراي باله را تجربه كرد.
در سال 1971 آهنگسازي را با ساخت موسيقي متن فيلم ذكريا آغاز كرد و تا پايان دهه هفتاد موسيقي متن سه وسترن آن زمان به نام هاي مرد آخر، بين خطوط و بدلكاران را ساخت.
اولين موفقيت عمده كيمن از همكاري با گروه راك نامدار پينك فلويد و ساخت موسيقي آلبوم ديوار، كه موسيقي متن فيلمي به همين نام نيز هست به دست آمد. كيمن رديف هاي سنگين هارد راك را در قالبي كلاسيك براي پينك فلويد نواخت.
كيمن به جز ديوار در دو آلبوم The Final Cut و The Division Bell نيز با پينك فلويد همكاري كرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در دهه هشتاد او ديگر به عنوان يك آهنگساز معتبر جاافتاده و تثبيت شده بود. در اين دهه با اريك كلپتن در موسيقي متن فيلم هاي سلاح مرگبار، پسرخانه و سلاح مرگبار 2 همكاري كرد. همچنين با جورج هريسن در فيلم سورپريز شانگهاي و هربي هنكاك در فيلم اكشن جكسون فعال بود.
ونوم، آنجلو، عشق من، منطقه مرده، برزيل، موناليزا، ريوت، سو و باب، كسي براي مراقبت از من، متهم، جان سخت 1 و2، ماجراهاي بارون مونچاوزن و جواز قتل از فيلم هايي بودند كه در دهه هشتاد كيمن آهنگسازي آنها را بر عهده گرفت.
از آثار سينمايي دهه نود كيمن مي توان به موسيقي متن فيلم هايي چون هادسن هاوك، آخرين پيشاهنگ، يخ آبي، آخرين قهرمان اكشن و سه تفنگدار اشاره كرد.
در سال 1991 ترانه فيلم رابين هود شاهزاده دزدان با صداي برايان آدامز با نام هر كاري مي كنم … Everything I do را ساخت كه به جز عرصه سينما در عرصه موسيقي پاپ آن زمان نيز از ترانه هاي ماندگار و پرفروش بود. اين آهنگ در جدول فروش هفتگي موسيقي انگلستان شانزده هفته در رده اول جاخوش كرد، كانديد جايزه اسكار شد و جايزه گرمي را نيز براي كيمن به ارمغان آورد.
موتيف هاي خاص راك تلفيقي كيمن در هاليوود محبوبيت فراواني داشت. به همين خاطر پس از همكاري در آلبوم مشهور پاواروتي و دوستان به سال 94، در سال 95 دوباره همراه با برايان آدامز براي ترانه فيلم دون ژوان دوماركو با نام آيا هرگز زني را واقعا دوست داشته اي؟ نامزد دريافت جايزه اسكار شد.
سال 1996 موفقيت ديگري براي كيمن بود. موسيقي فيلم اپوس آقاي هالند دومين جايزه گرمي را به او رساند. پس از آن نيز موسيقي متن فيلم هايي چون: صد و يك سگ خالدار، مرا به ياد مي آوري؟، مهمان زمستاني، افق حادثه، چه روياهايي مي آيند و مردان X از ديگر آثار برتر كيمن در سال هاي پاياني عمرش بودند.
كيمن در كنار آهنگسازي براي فيلم، نوازنده و رهبر اركستري قدرتمند بود و پيانو و كي بورد را استادانه مي نواخت. در سال 2001 سومين جايزه گرمي را براي ساخت و رهبري استادانه كنسرت اركسترال متاليكا با عنوان S&M و با همكاري اركستر فيلارمونيك سانفرانسيسكو از آن خود ساخت.
ديويد بووي، كبت بوش، يوريتميكز، باب ديلن، استينگ و راد استوارت از خوانندگاني بودند كه از آثار كيمن در ترانه هاي خود بهره جستند. از ديگر آثار كيمن مي توان به يك كنسرتوي گيتار براي اريك كلپتن، يك كنسرتوي ساكسيفون براي ديويد سانبورن و همكاري با اپراي لااسكالاي ميلان اشاره كرد.
و در روز ۱۸ نوامبر اين موسيقيدان برجسته بر اثر حمله قلبی دنيای موسيقی را برای هميشه و با سکوتی ابدی ترک گفت.
منبع اصلی:روزنامه شرق
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
كيمن كه از پيشگامان ژانر موسيقي راك كلاسيك در جهان شناخته مي شد، در دو سالگي نواختن پيانو را آموخت. والدينش كه خانواده اي اهل موسيقي بودند در سنين بالاتر نواختن گيتار و كلارينت را نيز به مايكل آموختند.
دو موزيسين بنام آن دوران يعني پيت سيگر و هدي لدبتر كه از دوستان صميمي خانواده كيمن بودند در ساختن بنيان موسيقايي مايكل نقش بسزايي ايفا كردند. مايكل در دوران نوجواني به آثار باخ، ژيلبرت و ساليوان عشق مي ورزيد و به آنها گوش مي داد.
در دهه شصت كيمن ابتدا به دبيرستان موسيقي و هنر نيويورك رفت و سپس در مدرسه مشهور موسيقي جوليارد به تحصيل مشغول شد.
در دوران تحصيل در جوليارد كه از مدرسه هاي عصا قورت داده و سنتي موسيقي كلاسيك شناخته مي شود، هيبت مايكل جوان با موها و ريش هاي بلند و نامرتب بيشتر به يك گيتاريست هوي متال شباهت داشت.
آثار پرتعداد كيمن نشانگر ذوق فراوان و تسلط كامل بر حرفه آهنگسازي است. كيمن آهنگساز، رهبر اركستر و تنظيم كننده بسيار قابلي بود و طيف وسيع و ناهمگوني از آثار موسيقي را به جاي گذارد. از اركستر فيلارمونيك لندن تا گروه هاردراك ايرو اسميت، و از متاليكا تا ديويد سانبورن ساكسيفونيست.
در آغاز دهه هفتاد ميلادي، كيمن به عضويت گروه راك اندرول انسمبل نيويورك درآمد. او مايه هاي فولك بلوز را حين آموختن ساز ابوا در جوليارد آموخت و سپس موسيقي كلاسيك براي اجراي باله را تجربه كرد.
در سال 1971 آهنگسازي را با ساخت موسيقي متن فيلم ذكريا آغاز كرد و تا پايان دهه هفتاد موسيقي متن سه وسترن آن زمان به نام هاي مرد آخر، بين خطوط و بدلكاران را ساخت.
اولين موفقيت عمده كيمن از همكاري با گروه راك نامدار پينك فلويد و ساخت موسيقي آلبوم ديوار، كه موسيقي متن فيلمي به همين نام نيز هست به دست آمد. كيمن رديف هاي سنگين هارد راك را در قالبي كلاسيك براي پينك فلويد نواخت.
كيمن به جز ديوار در دو آلبوم The Final Cut و The Division Bell نيز با پينك فلويد همكاري كرد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در دهه هشتاد او ديگر به عنوان يك آهنگساز معتبر جاافتاده و تثبيت شده بود. در اين دهه با اريك كلپتن در موسيقي متن فيلم هاي سلاح مرگبار، پسرخانه و سلاح مرگبار 2 همكاري كرد. همچنين با جورج هريسن در فيلم سورپريز شانگهاي و هربي هنكاك در فيلم اكشن جكسون فعال بود.
ونوم، آنجلو، عشق من، منطقه مرده، برزيل، موناليزا، ريوت، سو و باب، كسي براي مراقبت از من، متهم، جان سخت 1 و2، ماجراهاي بارون مونچاوزن و جواز قتل از فيلم هايي بودند كه در دهه هشتاد كيمن آهنگسازي آنها را بر عهده گرفت.
از آثار سينمايي دهه نود كيمن مي توان به موسيقي متن فيلم هايي چون هادسن هاوك، آخرين پيشاهنگ، يخ آبي، آخرين قهرمان اكشن و سه تفنگدار اشاره كرد.
در سال 1991 ترانه فيلم رابين هود شاهزاده دزدان با صداي برايان آدامز با نام هر كاري مي كنم … Everything I do را ساخت كه به جز عرصه سينما در عرصه موسيقي پاپ آن زمان نيز از ترانه هاي ماندگار و پرفروش بود. اين آهنگ در جدول فروش هفتگي موسيقي انگلستان شانزده هفته در رده اول جاخوش كرد، كانديد جايزه اسكار شد و جايزه گرمي را نيز براي كيمن به ارمغان آورد.
موتيف هاي خاص راك تلفيقي كيمن در هاليوود محبوبيت فراواني داشت. به همين خاطر پس از همكاري در آلبوم مشهور پاواروتي و دوستان به سال 94، در سال 95 دوباره همراه با برايان آدامز براي ترانه فيلم دون ژوان دوماركو با نام آيا هرگز زني را واقعا دوست داشته اي؟ نامزد دريافت جايزه اسكار شد.
سال 1996 موفقيت ديگري براي كيمن بود. موسيقي فيلم اپوس آقاي هالند دومين جايزه گرمي را به او رساند. پس از آن نيز موسيقي متن فيلم هايي چون: صد و يك سگ خالدار، مرا به ياد مي آوري؟، مهمان زمستاني، افق حادثه، چه روياهايي مي آيند و مردان X از ديگر آثار برتر كيمن در سال هاي پاياني عمرش بودند.
كيمن در كنار آهنگسازي براي فيلم، نوازنده و رهبر اركستري قدرتمند بود و پيانو و كي بورد را استادانه مي نواخت. در سال 2001 سومين جايزه گرمي را براي ساخت و رهبري استادانه كنسرت اركسترال متاليكا با عنوان S&M و با همكاري اركستر فيلارمونيك سانفرانسيسكو از آن خود ساخت.
ديويد بووي، كبت بوش، يوريتميكز، باب ديلن، استينگ و راد استوارت از خوانندگاني بودند كه از آثار كيمن در ترانه هاي خود بهره جستند. از ديگر آثار كيمن مي توان به يك كنسرتوي گيتار براي اريك كلپتن، يك كنسرتوي ساكسيفون براي ديويد سانبورن و همكاري با اپراي لااسكالاي ميلان اشاره كرد.
و در روز ۱۸ نوامبر اين موسيقيدان برجسته بر اثر حمله قلبی دنيای موسيقی را برای هميشه و با سکوتی ابدی ترک گفت.
منبع اصلی:روزنامه شرق
magmagf
20-03-2007, 03:53
جان ويليامز متولد ۲۴ آوريل ۱۹۴۱ ملبورن استراليا پدر جان - ليونارد ويليامز در سال ۱۹۳۰ از لندن به استراليا مهاجرت کرد در آنجا بود که مالن مادر جان ويليامز آشنا شد . پدر جان علاقه وافری به موسيقی و سبک جاز داشت و خود نيز گيتاريست نسبتا ماهری در اين سبک بشمار می امد . جان در سن ۴ سالگی اولين گيتار خود را از پدرش دريافت کرد .
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در اين مدت زير نظر خود پدرش تمرين مينمود و يکی از کارهايی که پدرش از همان سنين سختگيری مينمود اين بود که گيتار را تنها برای تفريح و سرگرمی استفاده نکند و تمرينها و… را سر سری نگيرد و حتی مانع از آن شد که حتی بصورت تفريحی به ساير سبکها بپردازد چيزی که بعدها باعث پيشرفت فراوان جان در زمينه آهنگسازی و موسيقی شد .
در سال ۱۹۵۲ همگی به انگلستان برگشتند يکی از کارهای مهمی که پدر جان بدنبالش بود پيدا کردن يک استاد ماهر برای پسر نابغه خود بود کاری که در استراليا نتوانسته بود انجام دهند سرانجام بواسطه يکی از دوستان خود Terry Usher با آندره سگوويا ( پدرگيتار کلاسيک ) ديدار کردند
در آن جلسه سگوويا مهبوت هنر نمايی اين پسر ۱۱ ساله در گيتار شد پس به پدرش توصيه کرد که در تابستان او را به مدرسه Accademia Musicale Chigiana di Sienaدر ايتاليا بفرستد تابه بصورت تخصصی به فراگيری موسيقی بپردازد
مدت کمی در مدرسه مذکور بسر برد و بعد از مدتی به مدرسه Royal College of Music در لندن (۵۹-۵۶)رفت در آنجا طبق ساير مدارس موسيقی تنها به پيانو تئوری موسيقی بها داده ميشد و گيتار جايگاهی برای خودش نداشت در سال آخر ودر هنگام فارغ التحصيلی جان گروه آموزشی و بخش گيتار شکل گرفت.
و او برای فعاليت در اين بخش دعوت شد. جالب در اينجا بود که اين بخش با انبوهی از متقاضيان فارغ التحصيل که برای چشم و همچشمی و رقابت با يکديگر خواستار ثبت نام در اين بخش بودند رو برو بود!!! جان پست خود را تا سال ۷۳ در اين مدرسه در دست داشت و بعد از آن نيز به اين همکاری تا ساليان بعد ادامه داد.
پس از آن به مدرسه Royal Northern Collegeدر منچستر رفت آنجا بود که اين پسر ۱۸ ساله خجالتی خود را بعنوان اعجوبه جديد گيتار در سطح جهان مطرح کرد . اولين اجرای حرفه ای خود را در سال ۱۹۵۸ انجام داد که راه افتخار را برا او هموار ساخت . بطوری که پدر گيتار کلاسيک مدرن Segovia اينچنين او را ستود :
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاهزاده گيتار قدم به دنيای موسيقی نهاد : … در زمانی نه چندان دور افاق شهرت او در تمامی جهان گسترده خواهد شد و همواره دعا و آرزوهای قلبی من همراه او خواهد بود…
God has laid a finger on his brow, and it will not be long before his name becomes a byword in England and abroad, thus contributing to the spiritual domain of his race. I hail this young artist on the occasion of his first public performance, and make the heartfelt wish that success, like his shadow, may accompany him everywhere.
و در حال حاضر محبوبترين نوازنده گيتار کلاسيک ميباشد کسی که واقعا اجراهای او بی نظير بوده و الگوی بسياری از نوازندگان حال حاضر ميباشددر مطالب بعدی به نگاتی جالب از زندگی هنری اين نوازنده میپردازيم که بسيار مفيد و آموزنده خواهد بود
توضيح: قابل ذکره که در دنيای موسيقی جان ويليامز ديگری هم هست البته آهنگساز بسيار برجسته آمريکايی و برنده اسکار (فهرست شيندلر ) که خيلی ها ايشون را با جان ويليامز نوازنده گيتار اشتباه ميگيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در اين مدت زير نظر خود پدرش تمرين مينمود و يکی از کارهايی که پدرش از همان سنين سختگيری مينمود اين بود که گيتار را تنها برای تفريح و سرگرمی استفاده نکند و تمرينها و… را سر سری نگيرد و حتی مانع از آن شد که حتی بصورت تفريحی به ساير سبکها بپردازد چيزی که بعدها باعث پيشرفت فراوان جان در زمينه آهنگسازی و موسيقی شد .
در سال ۱۹۵۲ همگی به انگلستان برگشتند يکی از کارهای مهمی که پدر جان بدنبالش بود پيدا کردن يک استاد ماهر برای پسر نابغه خود بود کاری که در استراليا نتوانسته بود انجام دهند سرانجام بواسطه يکی از دوستان خود Terry Usher با آندره سگوويا ( پدرگيتار کلاسيک ) ديدار کردند
در آن جلسه سگوويا مهبوت هنر نمايی اين پسر ۱۱ ساله در گيتار شد پس به پدرش توصيه کرد که در تابستان او را به مدرسه Accademia Musicale Chigiana di Sienaدر ايتاليا بفرستد تابه بصورت تخصصی به فراگيری موسيقی بپردازد
مدت کمی در مدرسه مذکور بسر برد و بعد از مدتی به مدرسه Royal College of Music در لندن (۵۹-۵۶)رفت در آنجا طبق ساير مدارس موسيقی تنها به پيانو تئوری موسيقی بها داده ميشد و گيتار جايگاهی برای خودش نداشت در سال آخر ودر هنگام فارغ التحصيلی جان گروه آموزشی و بخش گيتار شکل گرفت.
و او برای فعاليت در اين بخش دعوت شد. جالب در اينجا بود که اين بخش با انبوهی از متقاضيان فارغ التحصيل که برای چشم و همچشمی و رقابت با يکديگر خواستار ثبت نام در اين بخش بودند رو برو بود!!! جان پست خود را تا سال ۷۳ در اين مدرسه در دست داشت و بعد از آن نيز به اين همکاری تا ساليان بعد ادامه داد.
پس از آن به مدرسه Royal Northern Collegeدر منچستر رفت آنجا بود که اين پسر ۱۸ ساله خجالتی خود را بعنوان اعجوبه جديد گيتار در سطح جهان مطرح کرد . اولين اجرای حرفه ای خود را در سال ۱۹۵۸ انجام داد که راه افتخار را برا او هموار ساخت . بطوری که پدر گيتار کلاسيک مدرن Segovia اينچنين او را ستود :
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاهزاده گيتار قدم به دنيای موسيقی نهاد : … در زمانی نه چندان دور افاق شهرت او در تمامی جهان گسترده خواهد شد و همواره دعا و آرزوهای قلبی من همراه او خواهد بود…
God has laid a finger on his brow, and it will not be long before his name becomes a byword in England and abroad, thus contributing to the spiritual domain of his race. I hail this young artist on the occasion of his first public performance, and make the heartfelt wish that success, like his shadow, may accompany him everywhere.
و در حال حاضر محبوبترين نوازنده گيتار کلاسيک ميباشد کسی که واقعا اجراهای او بی نظير بوده و الگوی بسياری از نوازندگان حال حاضر ميباشددر مطالب بعدی به نگاتی جالب از زندگی هنری اين نوازنده میپردازيم که بسيار مفيد و آموزنده خواهد بود
توضيح: قابل ذکره که در دنيای موسيقی جان ويليامز ديگری هم هست البته آهنگساز بسيار برجسته آمريکايی و برنده اسکار (فهرست شيندلر ) که خيلی ها ايشون را با جان ويليامز نوازنده گيتار اشتباه ميگيرند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
magmagf
20-03-2007, 11:36
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برنده جايزه گرمی سال۲۰۰۴بهترين آلبومتکنوازی به David Russell به خاطر آلبوم Aire Latin دیوید راسل محبوب خیل عظیمی از دوستداران موسیقی در سراسر جهان همچنان خودش را بعنوان یکی از نوازندگان فوق العاده زمان ما در سطحی برجسته تر از دیگران نگه داشته است.
تکنیک و موزیکالیته تمام عیارش در دهه اخیر او را در میان گیتاریستهای کلاسیک جهان تبدیل به یک اسطوره کرده است. ادامه مطلب وی که نشریه نیویورک تایمز از او بعنوان یک استعداد فوق العاده نام برده است یکی از بزرگترین نوازندگان گیتار کلاسیک این عصر محسوب میشود.
دیوید راسل در گلاسکو اسکاتلند چشم به جهان گشود. در همان دوران کودکی به جزیره اسپانیایی منورکا رفت و در همانجا و در سن شانزده سالگی توسط پدرش شروع به اموختن گیتار کرد. سپس به فرهنگستان موسیقی رویال لندن عزیمت کرد تا در انجا با اساتیدی مثل هکتور کویین به کارش ادامه دهد .
او دوبار برنده مسابقه جایزه نقدی گیتار جولیان بریم شد و پس از فارق التحصیل شدن از طرف رالف واگان ویلیامز تراست بورسیه تحصیلی دریافت کرد. او سپس بورسیه ای از دولت اسپانیا گرفت تا با جوز توماس در سانتیاگو و در موسسه دکامپوستلا کارش را دنبال کند. دیوید راسل تقریبا در تمام مسابقه های بین المللی بزرگ شامل” مسابقه گیتار الیکانت ” “جوز رامیرز ” مسابقه “اندرس سگوویا در پالما مالورکا” و در معتبر ترین مسابقه اسپانیا یعنی مسابقه “فرانسیسکوتارگا” در بنیکاسیم برنده شد.
وی کنسرتهایی در بسیاری از تالارهای معروف جهان از جمله : ویگمور – تالار ملکه الیزابت در لندن – کنسرت گبو امستردام – تالار کنسرت مرکین در نیویورک و اودتوریوناسیونال در مادرید اجرا کرده است.
اندرس سگوویا درمورد راسل پس از شنیدن اجراهایش در لندن گفت : “من به موزیکالیته و تکنیک شما تبریک میگویم “ اهنگسازانی مثل : گیدو سانتورسولا – جرج مورل – فرانسیس کلینجانز و کارلو دومنیکونی کارهایی را ساخته و به وی اهدا کرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برنده جايزه گرمی سال۲۰۰۴بهترين آلبومتکنوازی به David Russell به خاطر آلبوم Aire Latin دیوید راسل محبوب خیل عظیمی از دوستداران موسیقی در سراسر جهان همچنان خودش را بعنوان یکی از نوازندگان فوق العاده زمان ما در سطحی برجسته تر از دیگران نگه داشته است.
تکنیک و موزیکالیته تمام عیارش در دهه اخیر او را در میان گیتاریستهای کلاسیک جهان تبدیل به یک اسطوره کرده است. ادامه مطلب وی که نشریه نیویورک تایمز از او بعنوان یک استعداد فوق العاده نام برده است یکی از بزرگترین نوازندگان گیتار کلاسیک این عصر محسوب میشود.
دیوید راسل در گلاسکو اسکاتلند چشم به جهان گشود. در همان دوران کودکی به جزیره اسپانیایی منورکا رفت و در همانجا و در سن شانزده سالگی توسط پدرش شروع به اموختن گیتار کرد. سپس به فرهنگستان موسیقی رویال لندن عزیمت کرد تا در انجا با اساتیدی مثل هکتور کویین به کارش ادامه دهد .
او دوبار برنده مسابقه جایزه نقدی گیتار جولیان بریم شد و پس از فارق التحصیل شدن از طرف رالف واگان ویلیامز تراست بورسیه تحصیلی دریافت کرد. او سپس بورسیه ای از دولت اسپانیا گرفت تا با جوز توماس در سانتیاگو و در موسسه دکامپوستلا کارش را دنبال کند. دیوید راسل تقریبا در تمام مسابقه های بین المللی بزرگ شامل” مسابقه گیتار الیکانت ” “جوز رامیرز ” مسابقه “اندرس سگوویا در پالما مالورکا” و در معتبر ترین مسابقه اسپانیا یعنی مسابقه “فرانسیسکوتارگا” در بنیکاسیم برنده شد.
وی کنسرتهایی در بسیاری از تالارهای معروف جهان از جمله : ویگمور – تالار ملکه الیزابت در لندن – کنسرت گبو امستردام – تالار کنسرت مرکین در نیویورک و اودتوریوناسیونال در مادرید اجرا کرده است.
اندرس سگوویا درمورد راسل پس از شنیدن اجراهایش در لندن گفت : “من به موزیکالیته و تکنیک شما تبریک میگویم “ اهنگسازانی مثل : گیدو سانتورسولا – جرج مورل – فرانسیس کلینجانز و کارلو دومنیکونی کارهایی را ساخته و به وی اهدا کرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
magmagf
20-03-2007, 11:37
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ویلهلم ریشارد واگنر، آهنگساز، رهبر اركستر، نظریه پرداز و مقاله نویس متنفذ موسیقی است. شهرت واگنر بیشتر به خاطر اپراهای اوست كه خود، آنها را درام موسیقایی می نامید. آثار به خصوص اخیر او به خاطر بافت كنترپوانتیك، هارمونی، اركستراسیون غنی و استفاده درخشان از لایت موتیف مشهورند. زبان موسیقی كروماتیك او در شكل گیری موسیقی كلاسیك اروپا به خصوص استفاده از كروماتیسم و آتونالیته موثر بود. واگنر در بین سیاسیون نیز به خاطر افكار ضدیهود و نقطه نظرات سیاسی اش از شهرت خاصی برخوردار است.
ریشارد واگنر به تاریخ ۲۲ مه ۱۸۱۳ در لایپزیك آلمان متولد شد. پدرش كارمند جزء شهرداری بود كه شش ماه پس از تولد واگنر دار فانی را وداع گفت. مادرش با لودویك گایر یهودی ازدواج و خانواده به «درسدن» نقل مكان كرد. هنگامی كه ریشارد شش سال داشت، گایر نیز از دنیا رفت و بدین گونه بود كه رشد و نمو او زیر نظر مادر ادامه یافت.
واگنر نخست سودای نویسندگی در سر داشت، شیفته بتهوون بود و موسیقی را صرفا برای تقویت حسن نویسندگی ادامه می داد. با ثبت نام در دانشگاه لایپزیك ۱۸۳۱ او وارد دنیای حرفه ای موسیقی شد و در سال ۱۸۳۳ زمانی كه فقط ۲۰ سال داشت اولین اپرای خود با نام ساحره ها را تصنیف كرد كه تا نیم قرن بعد یعنی تا سال ۱۸۸۳ به اجرا درنیامد. در سال ۱۸۳۶ دومین اپرای او با نام تحریم عشق پس از دو بار اجرا در مدبورگ از صحنه پایین آمد و آهنگساز را در مشكلات مالی جدی قرار داد.
در ۲۴ نوامبر ۱۸۳۶ واگنر با بازیگر سرشناسی با نام كریستین ویلهلمین ازدواج كرد نام هنری او مینا پلانر بود. اما هنوز چند هفته ای از زندگی مشتركشان نگذشته بود كه مینا با یك افسر ارتش گریخت ولی این واقعه عشقی كه گویا برای این افسر ارتش به اندازه مینا جدی نبود موجب شد تا بدون هیچ گونه پشتوانه مالی رها شود. واگنر مینا را بازگرداند اما این كار مانع از آن نشد كه زندگی مشتركشان سه سال بعد در نهایت فلاكت خاتمه نیابد.
تا سال ۱۸۳۹ واگنر چنان بدهی های سنگینی بار آورده بود كه ناگزیر از دست طلبكاران از لندن به ریگا گریخت.
طرح تصنیف اپرای «هلندی پرنده» در این سفر ریخته شد. خانواده واگنر سال های ۱۸۴۱۱۸۴۰ را در پاریس گذراند. ریشارد در این دوران از طریق نگارش مقالات و رهبری اپراهای آهنگسازان دیگر كسب معاش می كرد.
اپراهای راینتسی و هلندی پرنده در همین زمان تكمیل شدند.
راینتسی در سال ۱۸۴۰ به اتمام رسید و بیشتر تحت نفوذ و تاثیر مایربر آهنگساز آلمانی و از پیشگامان مكتب رومانتیك برای اجرا در تئاتر هوفوبر درسدن در ایالت ساكسونی آلمان انتخاب شد. این اپرا موفقیت قابل توجهی در درسدن كسب كرد و از این رو واگنر و همسرش در سال ۱۸۴۲ عازم این شهر شدند. واگنر در طول شش سال اقامت خود در این شهر توانست رهبری اركستر ساكسون را به دست آورد. در طول همین مدت او اپراهای هلندی پرنده و تانهاوزر را نوشت و به اجرا درآورد.
آخرین سال اقامت او در درسدن ۱۸۴۸ مصادف بود با جنبش ناسیونالیستی كه در ایالت های مستقل آلمان قوت می یافت و خواهان آزادی های بنیادی و اتحاد ایالت های ضعیف برای تشكیل ملت واحد بود.
واگنر با پذیرش مهمان های سیاسی جناح چپ از جمله آگوست روكل و میخائیل باكونین درگیر این جنبش شد برخی از جمله پروفسور راجر كیمی ین در كتاب «درك و دریافت موسیقی» معتقدند زندگی او در درسدن به سبب قرض های تلنبار شده تازه روز به روز دشوارتر می شد. واگنر با این امید كه در وضعیت اجتماعی تازه قرض هایش به فراموشی سپرده شود و شرایطی مساعد برای هنرش فراهم آید، در شورش درسدن شركت كرد، نارنجك های دستی سفارش داد و كوشید سربازان پادشاه را به نافرمانی وادارد.
با شكست این شورش، روكل و باكونین به حبس های طولانی مدت محكوم شدند و واگنر به پاریس و از آنجا به زوریخ گریخت. اپراهای لوهنگرین كه قبل از آشوب های درسدن به اتمام رسیده بود به درخواست واگنر توسط فرانتس لیست آهنگساز و پیانیست مشهور مجارستانی ۱۸۸۶ ۱۸۱۱ در آگوست ۱۸۵۰ در و ایمار اجرا شد. در طول ۱۲ سال اقامت در زوریخ واگنر هیچ اپرایی ننوشت و در عوض مجموعه ای از مقالات مهم به رشته تحریر درآورد. مقاله «كار هنری آینده» ۱۸۴۹ شامل نظریات او درخصوص اپرا به عنوان «اثر جهانشمول» است. در این درام موسیقایی تمام هنرها از جمله موسیقی، شعر، نمایش، نقاشی، صحنه پردازی و… به یكدیگر آمیخته، اثری واحد خلق می كنند.
«یهودیت در موسیقی» ۱۸۵۰ دیگر مقاله او علیه آهنگسازان یهودی است و «اپرا و نمایش» ۱۸۵۱ دربرگیرنده دیدگاه های او درخصوص ایده های زیبایی شناسی است كه او در اپراهای حلقه نیبلونگ استفاده كرده است.
در سال ۱۸۵۴ گئورگ هروه دوست شاعر واگنر او را با آثار و عقاید آرتور شوپنهاور ۱۸۶۰ ۱۷۸۸ آشنا ساخت. واگنر این اتفاق را مهمترین حادثه عمر خود می نامید. شاید وقایع زندگی شخصی واگنر و نظریات شوپنهاور درخصوص موسیقی در گرایش او به فلسفه بدبینانه شوپنهاور به زندگی كه در مورد موسیقی كاملا ستایش آمیز بود در این گرایش تاثیری فراوان داشت.
شوپنهاور معتقد بود موسیقی از آن رو كه با جهان مادی ارتباط ندارد از سایر هنرها متمایز است و این نظر با نظریه واگنر درخصوص موسیقی «اپرا و نمایش» مطابقت داشت كه موسیقی را بالاتر از هنرهای دیگر می دانست.
بدون شك بسیاری از جنبه های نظریه شوپنهاور در لیبرتوهای بعدی واگنر از جمله تانهاوزر شاعر و خواننده قرون وسطی و هانس زاكس كفاش شاعر شخصیت های مركزی اپراهای تانهاوزر و استاد آوازخوان نورنبرگ راه یافت. این دو شخصیت از تاثیرگذارترین شخصیت های اپراهای واگنر هستند.
واگنر در سال ۱۸۵۴ نسخه ای از حلقه نیبلونگ به همراه تقدیرنامه ای از فلسفه موسیقی شوپنهاور برای او فرستاد.
دومین الهام بخش واگنر در این سال ها آشنایی او با ماتیلده وزندونك شاعر و نویسنده بود. او همسر اتوفون وزندونك تاجر ابریشم بود. واگنر در سال ۱۸۵۷ در زوریخ با این خانواده آشنا و شدیدا دلباخته ماتیلده شد. اگرچه ظاهرا ماتیلده نیز علایقی به واگنر داشت، اما دوست نداشت زندگی زناشویی خود را به مخاطره افكند. از این رو ارتباط خود با واگنر را به شوهرش اطلاع داد.
اما همین رابطه موجب شد تا واگنر اپرای حلقه نیبلونگ را كنار گذاشته و كار روی اپرای تریستان و ایزولده را آغاز كند كه برداشتی از یك داستان عاشقانه قرون وسطی و حكایتگر رابطه شوالیه تریستان با زنی متاهل با نام ایزولده است.
در سال ۱۸۵۸ مینا نامه واگنر به ماتیلده را كشف كرد و به این رابطه خاتمه داد. در اثر منازعه بین او و واگنر، واگنر زوریخ را به قصد ونیز ترك گفت. یك سال بعد او مجددا برای نظارت بر اجرای جدیدی از تانهاوزر كه با تلاش پرنسس پائولین دمترنیخ همسر سفیر اتریش به صحنه رفته بود عازم پاریس شد.
اجرای جدید تانهاوزر در سال ۱۸۶۱ با شكستی كامل مواجه شد كه همین امر موجب لغو اجراهای بعدی شد و واگنر به سرعت شهر را ترك گفت. در همین سال تحریم هایی كه علیه واگنر بود از میان برداشته شد و او در بایبریخ پروس اقامت گزید. در همین محل بود كه كار بر روی «استاد آوازه خوان» را آغاز كرد. در سال ۱۸۶۲ واگنر از مینا جدا شد، هر چند تا زمان مرگ مینا در سال ۱۸۶۶ كمك های مالی به او را قطع نكرد.
سال ۱۸۶۴ نقطه عطفی در زندگی هنری واگنر بود.
با بر تخت نشستن شاه لودویك سوم ۱۸۸۶۱۸۴۵ در سن ۱۸سالگی اوضاع به كام واگنر شد. شاه جوان كه از بچگی عاشق اپراهای واگنر بود، او را به مونیخ آورد، بدهی هایش را پرداخت و مقدمات تولید اپرای جدید او را فراهم آورد و بدین گونه بود كه اپرای تریستان و ایزولده در دهم ژوئن ۱۸۶۵ با موفقیت در سالن اپرای مونیخ به اجرا درآمد.
در همین زمان واگنر درگیر یك پرونده عشقی دیگر شد و این بار با كوزیما فون بولو ۱۹۳۰۱۸۳۷ همسر هانس فون بولو كه رهبری اپرای تریستان و ایزولده او را نیز بر عهده داشت. كوزیما دختر فرانس لیست و كنتس ماری داگو و ۲۴ سال جوان تر از واگنر بود. لیست اگرچه دوست واگنر بود اما قلبا موافق دیدار دخترش با او نبود. هرچند او هر آنچه كه خود كاشته بود را می دروید. ماری داگو همسر لیست نیز قبلا شوهر خود را ترك و زندگی خود با لیست را آغاز كرده بود.
در سال ۱۸۶۵ كوزیما نخستین فرزند واگنر را به دنیا آورد كه ایزولده نام گرفت. در دسامبر همان سال شاه لودویك سرانجام مجبور شد از واگنر بخواهد تا مونیخ را ترك گوید.
لودویك ویلایی در تریبشن در كنار دریاچه «لوسرن» سوئیس را برای اقامت واگنر برگزید.«استاد آوازخوان» در سال ۱۸۶۷ در همین محل تكمیل و در ۲۱ ژوئن سال بعد در مونیخ به اجرا درآمد. در ماه اكتبر همان سال كوزیما سرانجام همسرش را متقاعد به طلاق و در آگوست ۱۸۷۰ با واگنر ازدواج كرد. لیست تا چند سال بعد با داماد جدیدش صحبت نمی كرد. در كریسمس همان سال واگنر ازدواج كرد.
واگنر داستان زیگفرید را به مناسبت تولد كوزیما به او تقدیم كرد. ازدواج واگنر با كوزیما تا پایان عمر ادامه داشت و یك دختر دیگر با نام اوا و یك پسر به نام زیگفرید حاصل این ازدواج بود.
در همین محل بود كه فردریش نیچه ۱۹۰۰۱۸۴۴ فیلسوف شهیر آلمانی با واگنر آشنا شد. نیچه ۳۱ سال كوچك تر از واگنر بود و همین تفاوت سن در تاثیر پذیری او از واگنر دخیل بود.
آشنایی این دو منجر به یك دوستی عمیق شد. نیچه نخستین كتاب خود با نام «تولد تراژدی» ۱۸۷۲ را به واگنر تقدیم كرد. اما این ارتباط در نهایت با سرعت فروكش كرد و نیچه در كتاب های «وضع واگنر» ۱۸۸۸ و «نیچه علیه واگنر» ۱۸۸۹ از واگنر با عناوینی همچون «رو به انحطاط» و «فاسد» توصیف و حتی دیدگاه های اغراق آمیز قبلی خود را نیز نقد كرد. ماجرای این رابطه و قطع آن یكی از مباحث همیشگی كتب فلسفه و موسیقی است كه نظر به اهمیت موضوع جداگانه به آن خواهم پرداخت.
واگنر در همین محل تمام انرژی خود را معطوف به تكمیل كردن حلقه نیبلونگ كرد. با درخواست لودویك اجراهای خاصی از قسمت اول طلای راین و قسمت دوم والكوره در مونیخ اجرا شد اما واگنر اصرار داشت قسمت چهارم نیبلونگ را در اپراخانه ای جدید و با طراحی خاص به اجرا درآورد و بدین منظور شهر كوچك بایروت را انتخاب كرد.
با عزیمت خانواده واگنر در سال ۱۸۷۲ به این شهر سنگ بنای اولیه اپراخانه بایروت ریخته شد. برای كمك به این طرح عظیم «جامعه واگنر» در چند شهر تشكیل شد و واگنر شخصا برای رهبری اركسترها به سرتاسر آلمان مسافرت كرد. با كمك مالی عظیم لودویك در سال ۱۹۷۴ ساخت اپراخانه جدی تر شد و یك سال بعد واگنر به محل دائمی خود در بایروت نقل مكان كرد و سرانجام در سال ۱۸۷۶ با اجرای حلقه نیبلونگ اپراخانه افتتاح شد. امروزه نیز هرساله جشنواره ای از اپراهای مختلف جهان در بایروت برگزار می شود.
واگنر در سال ۱۸۷۷ كار بر روی آخرین اپرای خود پارسیفال را آغاز كرد.
خلق این اثر چهار سال طول كشید. در این مدت واگنر چندمقاله واكنش برانگیز دیگر نیز نوشت. پارسیفال در سال ۱۸۸۲ به اتمام رسید و دومین فستیوال بایروت با اجرای این اپرا افتتاح شد. در شانزدهمین و آخرین اجرای پارسیفال واگنر با اینكه در سال های آخر عمر خود به شدت از حملات آنژین رنج می برد، مخفیانه خود را روی سن رساند، چوب رهبری را از دست هرمان لوی رهبر اركستر گرفت و به ادامه رهبری اثر خود پرداخت.
در روز سیزدهم فوریه ۱۸۸۳ واگنر زمانی كه با خانواده خود تعطیلات زمستانی را در ونیز می گذراند درگذشت و پیكرش پس از انتقال به بایروت در ویلای وانفرد دفن شد. كوزیما نیز كه پس از درگذشت واگنر مدیریت فستیوال بایروت را بر عهده داشت روز اول آوریل ۱۹۳۰ درگذشت و در همان محل به خاك سپرده شد.
در قرن بیستم تصور عمومی جامعه از واگنر معطوف به فعالیت های ضدیهود او شد. استفاده نازی ها در دهه ۱۹۳۰ از موسیقی و نام واگنر موجب شد تا نام آهنگساز پس از ۵۰ سال و این بار از بعدی دیگر ورد زبان ها شود. واگنر در مقالات خود به كرات یهودی ها و به خصوص موسیقیدانان یهود را به عنوان عنصری مضر و بیگانه در فرهنگ آلمان توصیف كرده بود.
او در اولین و بحث انگیزترین مقاله خود با نام «یهودیت در موسیقی» آهنگسازان یهودی معاصر یا شاید رقیب خود همچون مندلسون و مایربر را مورد نفرت عمومی توصیف كرد. او می نویسد: «مردم آلمان به خاطر ظاهر و رفتار غریب یهودیان از آنان گریزانند به طوری كه با تمام وجود سخنان و نوشته هایمان در دفاع از آزادی یهودیان غریزتا از هرگونه برخورد و تماس واقعی با آنها بیزاریم.» سپس نتیجه گیری می كند كه آهنگسازان یهودی به خاطر همین دور بودن از روح حقیقی مردم تنها قادر به ساخت یك موسیقی ساختگی و توخالی هستند.
از این رو آنها ذائقه عمومی در زمینه هنر را مسموم می كنند. وی خطاب به یهودیان می نویسد: «تنها یك چیز می تواند شما را از بار این نفرین رهایی بخشد، جبران اخشوروش غرق شدن است.»
به این ترتیب واگنر نظر خود را در جلوگیری از ورود یهودیان به فرهنگ عمومی اعلام می كند. چاپ این مطلب با نام مستعار ك. آزاداندیش K.Freigedank توجه زیادی را به خود جلب نكرد. اما چاپ دوم آن در سال ۱۸۶۹ با نام اصلی نویسنده زمانی كه واگنر شهرتی برای خود به هم زده بود در كاهش محبوبیت موسیقی دانان یهود از جمله مایربر سهمی بسزا داشت. همین مقاله باعث بروز اعتراضات متعددی در زمان اجرای «استاد آوازخوان» شد.
واگنر نظرات مشابهی نیز در مقالات دیگر خود از جمله «آلمانی چیست» ۱۸۷۸ ابراز داشت اگرچه برخی از جمله نیچه، لودویك گایر یهودی را پدر واقعی واگنر می دانند و از این رو اعتقاد به یهودی بودن خود او دارند با این وجود او دوستان یهودی نیز داشت كه از جمله آنان می توان به هرمان لوی رهبر اركستر آخرین اثر او پارسیفال اشاره كرد. اگرچه واگنر اصرار داشت كه او قبل از اجرای اثر غسل تعمید داده شود او یكی از افراد حمل كننده تابوت واگنر در روز تشییع جنازه بود.
پس از درگذشت واگنر، بایروت مركز تجمع جناح تندرو راست شد. ملی گرایان آلمانی جذب افسانه های اپراهایی شدند كه ریشه در اسطوره ها داشتند. اینان زنان و مردانی بودند كه حلقه بایروت را تشكیل دادند كه ظاهرا در به قدرت رسیدن آدولف هیتلر ۱۹۴۵۱۸۸۹ در سال ۱۹۳۴ نقشی مهم داشت. این گروه مورد تایید كوزیما نیز بود. یكی از افراد حلقه بایروت، هوستون استیوارت چمبرلین ۱۹۲۷۱۸۵۵ نویسنده انگلیسی تبار بود كه به خاطر آثار فلسفی متعددی كه در خصوص نژاد آریایی می نوشت شهرت داشت.
او با اوا دختر واگنر ازدواج كرد. پس از درگذشت كوزیما و زیگفرید اداره فستیوال بایروت بر دوش وینی فرد بیوه زیگفرید افتاد. او اصالتا انگلیسی و از دوستان هیتلر بود.
از دید نازی ها موسیقی می بایستی در چارچوب یك موسیقی «خوب» آلمانی می بود واز این میان سه آهنگساز مظهر این نوع موسیقی بودند: لودویك وان بتهوون ۱۸۲۷۱۷۷۰ آنتون بروكنر ۱۸۹۶۱۸۲۴ و ریشارد واگنر حزب نازی در زمینه موسیقی سیاست خاصی را دنبال می كرد، اعضای وفادار حزب كه استعداد موسیقی خوبی دارند، تامین شغلی دارند اعضای وفادار حزب كه استعداد موسیقی ندارند تضمینی برای شغل ندارند، هر هنرمند غیریهود كه نشانی از نبوغ داشته باشد و عضو مجمع موسیقی رایش Reichsmusikkammer باشند اجازه فعالیت دارند.
از این رو است كه افراد سرشناسی همچون ریشارد اشتراوس ۱۹۴۹۱۸۶۴ و هربرت فون كارایان ۱۹۸۹۱۹۰۸ اجازه فعالیت در دوره حكومت نازی ها را به دست آوردند. هیتلر علاقه ای وافر به واگنر داشت. او در سال ۱۹۳۳ دستور داد تا تمام گردهمایی های كنگره حزب ملی با اجرای اورتور «استاد آواز نورنبرگ» افتتاح شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
این گردهمایی از سال ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۸ به صورت سالیانه برگزار می شد او حتی دستور داد تعداد یكهزار پلیت اضافی برای سران حزب نازی چاپ شود. با وجود این وقتی هیتلر وارد سالن شد متوجه تقریبا خالی بودن سالن شد. سال بعد دستور داد تا سران حزب حتما در سالن حاضر شوند اما سران حزب در طول اجرای اپرا در حال چرت زدن بودند.
از این رو در سال ۱۹۳۵ به دستور هیتلر بلیت ها بین مردم توزیع شد.
محبوبیت آثار واگنر نزد هیتلر موجب شد تا استقبال عمومی از این آثار در مقایسه با آثار آهنگسازان ایتالیایی، جوزپه وردی ۱۹۰۱۱۸۱۳ و جاكومو پوچینی ۱۹۲۴۱۸۵۸ كمتر شود به طوری كه در فصل اجرای اپرا در سال ۱۹۳۹۱۹۳۸ تنها یك اثر از واگنر در میان پانزده اپرای انتخاب شده وجود داشت. در این فصل اپرای پالیاچی دلقك ها اثر روجرو لئونكاوالو صدرنشین بود.
با وجود این نازی ها نمی توانستند تمام نظرات واگنر از جمله صلح جویی او را برتابند و توقیف «پارسیفال» در سال ۱۹۳۹ كه مدت كمی از آغاز جنگ دوم جهانی می گذشت از همین جا نشٲت می گرفت. این تحریم ها به نوعی دیگر از طریق اسرائیلی ها در خصوص تمام آثار واگنر اعمال می شود.
واگنر در موسیقی، هنر و فرهنگ نه تنها در زمان و مكان خود كه در جهان و هر زمان تاثیرات مثبت و منفی فراوانی بر جای گذاشته است. واگنر جزء رمانتیسیست های آلمان قرن نوزدهم محسوب می شود ولی ابداعات و ابتكارات او در آثارش به خصوص تریستان و ایزولده در استفاده از كروماتیسم استفاده از فو اصل نیم پرده ای در موسیقی، دیسونانس ها و لایت موتیف در سبك آهنگسازان پس از او در قرن بیستم نیز تاثیرگذار بوده است.
برخی تاریخ نگاران موسیقی، آكورد نامطبوع آغازین تریستان و ایزولده را پل رابطه بین رمانتیسیسم و موسیقی مدرن می دانند.
استفاده كلود دبوسی آهنگساز امپرسیونیست فرانسوی از دبسونانس ها و آرنولد شوئنبرگ آهنگساز اكسپرسیونیست اتریشی از كروماتیسم ریشه در موسیقی واگنر دارد. از آهنگسازان دیگری كه به نوعی از واگنر تاثیر پذیرفته اند علاوه بر بروكنر باید از سزار فرانك، ریشارد اشتراوس، هوگوولف، ارنست شوسون و ژول ماسنه نام برد.
با وجود این واگنر مخالفینی نیز داشت. مخالف اصلی واگنر در آن زمان گروهی بود به رهبری یوهان برامس كه حمایت های ادوارد هانسلیك منتقد معروف آن زمان را با خود داشت. در عین حال یك نظر به اسامی این شخصیت های بارز كه به عنوان مخالف واگنر شناخته شده اند خالی از لطف نخواهد بود: تئودور آدورنو، چارلز والنتین آلكان، ماكس بروخ، فلیكس مندلسون، فردریش نیچه، رابرت و كلارا شومان، پیتر ایلیچ چایكوفسكی، جیو آچینو روسینی، اریك ساتی و آنتون روبنشتاین.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ویلهلم ریشارد واگنر، آهنگساز، رهبر اركستر، نظریه پرداز و مقاله نویس متنفذ موسیقی است. شهرت واگنر بیشتر به خاطر اپراهای اوست كه خود، آنها را درام موسیقایی می نامید. آثار به خصوص اخیر او به خاطر بافت كنترپوانتیك، هارمونی، اركستراسیون غنی و استفاده درخشان از لایت موتیف مشهورند. زبان موسیقی كروماتیك او در شكل گیری موسیقی كلاسیك اروپا به خصوص استفاده از كروماتیسم و آتونالیته موثر بود. واگنر در بین سیاسیون نیز به خاطر افكار ضدیهود و نقطه نظرات سیاسی اش از شهرت خاصی برخوردار است.
ریشارد واگنر به تاریخ ۲۲ مه ۱۸۱۳ در لایپزیك آلمان متولد شد. پدرش كارمند جزء شهرداری بود كه شش ماه پس از تولد واگنر دار فانی را وداع گفت. مادرش با لودویك گایر یهودی ازدواج و خانواده به «درسدن» نقل مكان كرد. هنگامی كه ریشارد شش سال داشت، گایر نیز از دنیا رفت و بدین گونه بود كه رشد و نمو او زیر نظر مادر ادامه یافت.
واگنر نخست سودای نویسندگی در سر داشت، شیفته بتهوون بود و موسیقی را صرفا برای تقویت حسن نویسندگی ادامه می داد. با ثبت نام در دانشگاه لایپزیك ۱۸۳۱ او وارد دنیای حرفه ای موسیقی شد و در سال ۱۸۳۳ زمانی كه فقط ۲۰ سال داشت اولین اپرای خود با نام ساحره ها را تصنیف كرد كه تا نیم قرن بعد یعنی تا سال ۱۸۸۳ به اجرا درنیامد. در سال ۱۸۳۶ دومین اپرای او با نام تحریم عشق پس از دو بار اجرا در مدبورگ از صحنه پایین آمد و آهنگساز را در مشكلات مالی جدی قرار داد.
در ۲۴ نوامبر ۱۸۳۶ واگنر با بازیگر سرشناسی با نام كریستین ویلهلمین ازدواج كرد نام هنری او مینا پلانر بود. اما هنوز چند هفته ای از زندگی مشتركشان نگذشته بود كه مینا با یك افسر ارتش گریخت ولی این واقعه عشقی كه گویا برای این افسر ارتش به اندازه مینا جدی نبود موجب شد تا بدون هیچ گونه پشتوانه مالی رها شود. واگنر مینا را بازگرداند اما این كار مانع از آن نشد كه زندگی مشتركشان سه سال بعد در نهایت فلاكت خاتمه نیابد.
تا سال ۱۸۳۹ واگنر چنان بدهی های سنگینی بار آورده بود كه ناگزیر از دست طلبكاران از لندن به ریگا گریخت.
طرح تصنیف اپرای «هلندی پرنده» در این سفر ریخته شد. خانواده واگنر سال های ۱۸۴۱۱۸۴۰ را در پاریس گذراند. ریشارد در این دوران از طریق نگارش مقالات و رهبری اپراهای آهنگسازان دیگر كسب معاش می كرد.
اپراهای راینتسی و هلندی پرنده در همین زمان تكمیل شدند.
راینتسی در سال ۱۸۴۰ به اتمام رسید و بیشتر تحت نفوذ و تاثیر مایربر آهنگساز آلمانی و از پیشگامان مكتب رومانتیك برای اجرا در تئاتر هوفوبر درسدن در ایالت ساكسونی آلمان انتخاب شد. این اپرا موفقیت قابل توجهی در درسدن كسب كرد و از این رو واگنر و همسرش در سال ۱۸۴۲ عازم این شهر شدند. واگنر در طول شش سال اقامت خود در این شهر توانست رهبری اركستر ساكسون را به دست آورد. در طول همین مدت او اپراهای هلندی پرنده و تانهاوزر را نوشت و به اجرا درآورد.
آخرین سال اقامت او در درسدن ۱۸۴۸ مصادف بود با جنبش ناسیونالیستی كه در ایالت های مستقل آلمان قوت می یافت و خواهان آزادی های بنیادی و اتحاد ایالت های ضعیف برای تشكیل ملت واحد بود.
واگنر با پذیرش مهمان های سیاسی جناح چپ از جمله آگوست روكل و میخائیل باكونین درگیر این جنبش شد برخی از جمله پروفسور راجر كیمی ین در كتاب «درك و دریافت موسیقی» معتقدند زندگی او در درسدن به سبب قرض های تلنبار شده تازه روز به روز دشوارتر می شد. واگنر با این امید كه در وضعیت اجتماعی تازه قرض هایش به فراموشی سپرده شود و شرایطی مساعد برای هنرش فراهم آید، در شورش درسدن شركت كرد، نارنجك های دستی سفارش داد و كوشید سربازان پادشاه را به نافرمانی وادارد.
با شكست این شورش، روكل و باكونین به حبس های طولانی مدت محكوم شدند و واگنر به پاریس و از آنجا به زوریخ گریخت. اپراهای لوهنگرین كه قبل از آشوب های درسدن به اتمام رسیده بود به درخواست واگنر توسط فرانتس لیست آهنگساز و پیانیست مشهور مجارستانی ۱۸۸۶ ۱۸۱۱ در آگوست ۱۸۵۰ در و ایمار اجرا شد. در طول ۱۲ سال اقامت در زوریخ واگنر هیچ اپرایی ننوشت و در عوض مجموعه ای از مقالات مهم به رشته تحریر درآورد. مقاله «كار هنری آینده» ۱۸۴۹ شامل نظریات او درخصوص اپرا به عنوان «اثر جهانشمول» است. در این درام موسیقایی تمام هنرها از جمله موسیقی، شعر، نمایش، نقاشی، صحنه پردازی و… به یكدیگر آمیخته، اثری واحد خلق می كنند.
«یهودیت در موسیقی» ۱۸۵۰ دیگر مقاله او علیه آهنگسازان یهودی است و «اپرا و نمایش» ۱۸۵۱ دربرگیرنده دیدگاه های او درخصوص ایده های زیبایی شناسی است كه او در اپراهای حلقه نیبلونگ استفاده كرده است.
در سال ۱۸۵۴ گئورگ هروه دوست شاعر واگنر او را با آثار و عقاید آرتور شوپنهاور ۱۸۶۰ ۱۷۸۸ آشنا ساخت. واگنر این اتفاق را مهمترین حادثه عمر خود می نامید. شاید وقایع زندگی شخصی واگنر و نظریات شوپنهاور درخصوص موسیقی در گرایش او به فلسفه بدبینانه شوپنهاور به زندگی كه در مورد موسیقی كاملا ستایش آمیز بود در این گرایش تاثیری فراوان داشت.
شوپنهاور معتقد بود موسیقی از آن رو كه با جهان مادی ارتباط ندارد از سایر هنرها متمایز است و این نظر با نظریه واگنر درخصوص موسیقی «اپرا و نمایش» مطابقت داشت كه موسیقی را بالاتر از هنرهای دیگر می دانست.
بدون شك بسیاری از جنبه های نظریه شوپنهاور در لیبرتوهای بعدی واگنر از جمله تانهاوزر شاعر و خواننده قرون وسطی و هانس زاكس كفاش شاعر شخصیت های مركزی اپراهای تانهاوزر و استاد آوازخوان نورنبرگ راه یافت. این دو شخصیت از تاثیرگذارترین شخصیت های اپراهای واگنر هستند.
واگنر در سال ۱۸۵۴ نسخه ای از حلقه نیبلونگ به همراه تقدیرنامه ای از فلسفه موسیقی شوپنهاور برای او فرستاد.
دومین الهام بخش واگنر در این سال ها آشنایی او با ماتیلده وزندونك شاعر و نویسنده بود. او همسر اتوفون وزندونك تاجر ابریشم بود. واگنر در سال ۱۸۵۷ در زوریخ با این خانواده آشنا و شدیدا دلباخته ماتیلده شد. اگرچه ظاهرا ماتیلده نیز علایقی به واگنر داشت، اما دوست نداشت زندگی زناشویی خود را به مخاطره افكند. از این رو ارتباط خود با واگنر را به شوهرش اطلاع داد.
اما همین رابطه موجب شد تا واگنر اپرای حلقه نیبلونگ را كنار گذاشته و كار روی اپرای تریستان و ایزولده را آغاز كند كه برداشتی از یك داستان عاشقانه قرون وسطی و حكایتگر رابطه شوالیه تریستان با زنی متاهل با نام ایزولده است.
در سال ۱۸۵۸ مینا نامه واگنر به ماتیلده را كشف كرد و به این رابطه خاتمه داد. در اثر منازعه بین او و واگنر، واگنر زوریخ را به قصد ونیز ترك گفت. یك سال بعد او مجددا برای نظارت بر اجرای جدیدی از تانهاوزر كه با تلاش پرنسس پائولین دمترنیخ همسر سفیر اتریش به صحنه رفته بود عازم پاریس شد.
اجرای جدید تانهاوزر در سال ۱۸۶۱ با شكستی كامل مواجه شد كه همین امر موجب لغو اجراهای بعدی شد و واگنر به سرعت شهر را ترك گفت. در همین سال تحریم هایی كه علیه واگنر بود از میان برداشته شد و او در بایبریخ پروس اقامت گزید. در همین محل بود كه كار بر روی «استاد آوازه خوان» را آغاز كرد. در سال ۱۸۶۲ واگنر از مینا جدا شد، هر چند تا زمان مرگ مینا در سال ۱۸۶۶ كمك های مالی به او را قطع نكرد.
سال ۱۸۶۴ نقطه عطفی در زندگی هنری واگنر بود.
با بر تخت نشستن شاه لودویك سوم ۱۸۸۶۱۸۴۵ در سن ۱۸سالگی اوضاع به كام واگنر شد. شاه جوان كه از بچگی عاشق اپراهای واگنر بود، او را به مونیخ آورد، بدهی هایش را پرداخت و مقدمات تولید اپرای جدید او را فراهم آورد و بدین گونه بود كه اپرای تریستان و ایزولده در دهم ژوئن ۱۸۶۵ با موفقیت در سالن اپرای مونیخ به اجرا درآمد.
در همین زمان واگنر درگیر یك پرونده عشقی دیگر شد و این بار با كوزیما فون بولو ۱۹۳۰۱۸۳۷ همسر هانس فون بولو كه رهبری اپرای تریستان و ایزولده او را نیز بر عهده داشت. كوزیما دختر فرانس لیست و كنتس ماری داگو و ۲۴ سال جوان تر از واگنر بود. لیست اگرچه دوست واگنر بود اما قلبا موافق دیدار دخترش با او نبود. هرچند او هر آنچه كه خود كاشته بود را می دروید. ماری داگو همسر لیست نیز قبلا شوهر خود را ترك و زندگی خود با لیست را آغاز كرده بود.
در سال ۱۸۶۵ كوزیما نخستین فرزند واگنر را به دنیا آورد كه ایزولده نام گرفت. در دسامبر همان سال شاه لودویك سرانجام مجبور شد از واگنر بخواهد تا مونیخ را ترك گوید.
لودویك ویلایی در تریبشن در كنار دریاچه «لوسرن» سوئیس را برای اقامت واگنر برگزید.«استاد آوازخوان» در سال ۱۸۶۷ در همین محل تكمیل و در ۲۱ ژوئن سال بعد در مونیخ به اجرا درآمد. در ماه اكتبر همان سال كوزیما سرانجام همسرش را متقاعد به طلاق و در آگوست ۱۸۷۰ با واگنر ازدواج كرد. لیست تا چند سال بعد با داماد جدیدش صحبت نمی كرد. در كریسمس همان سال واگنر ازدواج كرد.
واگنر داستان زیگفرید را به مناسبت تولد كوزیما به او تقدیم كرد. ازدواج واگنر با كوزیما تا پایان عمر ادامه داشت و یك دختر دیگر با نام اوا و یك پسر به نام زیگفرید حاصل این ازدواج بود.
در همین محل بود كه فردریش نیچه ۱۹۰۰۱۸۴۴ فیلسوف شهیر آلمانی با واگنر آشنا شد. نیچه ۳۱ سال كوچك تر از واگنر بود و همین تفاوت سن در تاثیر پذیری او از واگنر دخیل بود.
آشنایی این دو منجر به یك دوستی عمیق شد. نیچه نخستین كتاب خود با نام «تولد تراژدی» ۱۸۷۲ را به واگنر تقدیم كرد. اما این ارتباط در نهایت با سرعت فروكش كرد و نیچه در كتاب های «وضع واگنر» ۱۸۸۸ و «نیچه علیه واگنر» ۱۸۸۹ از واگنر با عناوینی همچون «رو به انحطاط» و «فاسد» توصیف و حتی دیدگاه های اغراق آمیز قبلی خود را نیز نقد كرد. ماجرای این رابطه و قطع آن یكی از مباحث همیشگی كتب فلسفه و موسیقی است كه نظر به اهمیت موضوع جداگانه به آن خواهم پرداخت.
واگنر در همین محل تمام انرژی خود را معطوف به تكمیل كردن حلقه نیبلونگ كرد. با درخواست لودویك اجراهای خاصی از قسمت اول طلای راین و قسمت دوم والكوره در مونیخ اجرا شد اما واگنر اصرار داشت قسمت چهارم نیبلونگ را در اپراخانه ای جدید و با طراحی خاص به اجرا درآورد و بدین منظور شهر كوچك بایروت را انتخاب كرد.
با عزیمت خانواده واگنر در سال ۱۸۷۲ به این شهر سنگ بنای اولیه اپراخانه بایروت ریخته شد. برای كمك به این طرح عظیم «جامعه واگنر» در چند شهر تشكیل شد و واگنر شخصا برای رهبری اركسترها به سرتاسر آلمان مسافرت كرد. با كمك مالی عظیم لودویك در سال ۱۹۷۴ ساخت اپراخانه جدی تر شد و یك سال بعد واگنر به محل دائمی خود در بایروت نقل مكان كرد و سرانجام در سال ۱۸۷۶ با اجرای حلقه نیبلونگ اپراخانه افتتاح شد. امروزه نیز هرساله جشنواره ای از اپراهای مختلف جهان در بایروت برگزار می شود.
واگنر در سال ۱۸۷۷ كار بر روی آخرین اپرای خود پارسیفال را آغاز كرد.
خلق این اثر چهار سال طول كشید. در این مدت واگنر چندمقاله واكنش برانگیز دیگر نیز نوشت. پارسیفال در سال ۱۸۸۲ به اتمام رسید و دومین فستیوال بایروت با اجرای این اپرا افتتاح شد. در شانزدهمین و آخرین اجرای پارسیفال واگنر با اینكه در سال های آخر عمر خود به شدت از حملات آنژین رنج می برد، مخفیانه خود را روی سن رساند، چوب رهبری را از دست هرمان لوی رهبر اركستر گرفت و به ادامه رهبری اثر خود پرداخت.
در روز سیزدهم فوریه ۱۸۸۳ واگنر زمانی كه با خانواده خود تعطیلات زمستانی را در ونیز می گذراند درگذشت و پیكرش پس از انتقال به بایروت در ویلای وانفرد دفن شد. كوزیما نیز كه پس از درگذشت واگنر مدیریت فستیوال بایروت را بر عهده داشت روز اول آوریل ۱۹۳۰ درگذشت و در همان محل به خاك سپرده شد.
در قرن بیستم تصور عمومی جامعه از واگنر معطوف به فعالیت های ضدیهود او شد. استفاده نازی ها در دهه ۱۹۳۰ از موسیقی و نام واگنر موجب شد تا نام آهنگساز پس از ۵۰ سال و این بار از بعدی دیگر ورد زبان ها شود. واگنر در مقالات خود به كرات یهودی ها و به خصوص موسیقیدانان یهود را به عنوان عنصری مضر و بیگانه در فرهنگ آلمان توصیف كرده بود.
او در اولین و بحث انگیزترین مقاله خود با نام «یهودیت در موسیقی» آهنگسازان یهودی معاصر یا شاید رقیب خود همچون مندلسون و مایربر را مورد نفرت عمومی توصیف كرد. او می نویسد: «مردم آلمان به خاطر ظاهر و رفتار غریب یهودیان از آنان گریزانند به طوری كه با تمام وجود سخنان و نوشته هایمان در دفاع از آزادی یهودیان غریزتا از هرگونه برخورد و تماس واقعی با آنها بیزاریم.» سپس نتیجه گیری می كند كه آهنگسازان یهودی به خاطر همین دور بودن از روح حقیقی مردم تنها قادر به ساخت یك موسیقی ساختگی و توخالی هستند.
از این رو آنها ذائقه عمومی در زمینه هنر را مسموم می كنند. وی خطاب به یهودیان می نویسد: «تنها یك چیز می تواند شما را از بار این نفرین رهایی بخشد، جبران اخشوروش غرق شدن است.»
به این ترتیب واگنر نظر خود را در جلوگیری از ورود یهودیان به فرهنگ عمومی اعلام می كند. چاپ این مطلب با نام مستعار ك. آزاداندیش K.Freigedank توجه زیادی را به خود جلب نكرد. اما چاپ دوم آن در سال ۱۸۶۹ با نام اصلی نویسنده زمانی كه واگنر شهرتی برای خود به هم زده بود در كاهش محبوبیت موسیقی دانان یهود از جمله مایربر سهمی بسزا داشت. همین مقاله باعث بروز اعتراضات متعددی در زمان اجرای «استاد آوازخوان» شد.
واگنر نظرات مشابهی نیز در مقالات دیگر خود از جمله «آلمانی چیست» ۱۸۷۸ ابراز داشت اگرچه برخی از جمله نیچه، لودویك گایر یهودی را پدر واقعی واگنر می دانند و از این رو اعتقاد به یهودی بودن خود او دارند با این وجود او دوستان یهودی نیز داشت كه از جمله آنان می توان به هرمان لوی رهبر اركستر آخرین اثر او پارسیفال اشاره كرد. اگرچه واگنر اصرار داشت كه او قبل از اجرای اثر غسل تعمید داده شود او یكی از افراد حمل كننده تابوت واگنر در روز تشییع جنازه بود.
پس از درگذشت واگنر، بایروت مركز تجمع جناح تندرو راست شد. ملی گرایان آلمانی جذب افسانه های اپراهایی شدند كه ریشه در اسطوره ها داشتند. اینان زنان و مردانی بودند كه حلقه بایروت را تشكیل دادند كه ظاهرا در به قدرت رسیدن آدولف هیتلر ۱۹۴۵۱۸۸۹ در سال ۱۹۳۴ نقشی مهم داشت. این گروه مورد تایید كوزیما نیز بود. یكی از افراد حلقه بایروت، هوستون استیوارت چمبرلین ۱۹۲۷۱۸۵۵ نویسنده انگلیسی تبار بود كه به خاطر آثار فلسفی متعددی كه در خصوص نژاد آریایی می نوشت شهرت داشت.
او با اوا دختر واگنر ازدواج كرد. پس از درگذشت كوزیما و زیگفرید اداره فستیوال بایروت بر دوش وینی فرد بیوه زیگفرید افتاد. او اصالتا انگلیسی و از دوستان هیتلر بود.
از دید نازی ها موسیقی می بایستی در چارچوب یك موسیقی «خوب» آلمانی می بود واز این میان سه آهنگساز مظهر این نوع موسیقی بودند: لودویك وان بتهوون ۱۸۲۷۱۷۷۰ آنتون بروكنر ۱۸۹۶۱۸۲۴ و ریشارد واگنر حزب نازی در زمینه موسیقی سیاست خاصی را دنبال می كرد، اعضای وفادار حزب كه استعداد موسیقی خوبی دارند، تامین شغلی دارند اعضای وفادار حزب كه استعداد موسیقی ندارند تضمینی برای شغل ندارند، هر هنرمند غیریهود كه نشانی از نبوغ داشته باشد و عضو مجمع موسیقی رایش Reichsmusikkammer باشند اجازه فعالیت دارند.
از این رو است كه افراد سرشناسی همچون ریشارد اشتراوس ۱۹۴۹۱۸۶۴ و هربرت فون كارایان ۱۹۸۹۱۹۰۸ اجازه فعالیت در دوره حكومت نازی ها را به دست آوردند. هیتلر علاقه ای وافر به واگنر داشت. او در سال ۱۹۳۳ دستور داد تا تمام گردهمایی های كنگره حزب ملی با اجرای اورتور «استاد آواز نورنبرگ» افتتاح شود.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
این گردهمایی از سال ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۸ به صورت سالیانه برگزار می شد او حتی دستور داد تعداد یكهزار پلیت اضافی برای سران حزب نازی چاپ شود. با وجود این وقتی هیتلر وارد سالن شد متوجه تقریبا خالی بودن سالن شد. سال بعد دستور داد تا سران حزب حتما در سالن حاضر شوند اما سران حزب در طول اجرای اپرا در حال چرت زدن بودند.
از این رو در سال ۱۹۳۵ به دستور هیتلر بلیت ها بین مردم توزیع شد.
محبوبیت آثار واگنر نزد هیتلر موجب شد تا استقبال عمومی از این آثار در مقایسه با آثار آهنگسازان ایتالیایی، جوزپه وردی ۱۹۰۱۱۸۱۳ و جاكومو پوچینی ۱۹۲۴۱۸۵۸ كمتر شود به طوری كه در فصل اجرای اپرا در سال ۱۹۳۹۱۹۳۸ تنها یك اثر از واگنر در میان پانزده اپرای انتخاب شده وجود داشت. در این فصل اپرای پالیاچی دلقك ها اثر روجرو لئونكاوالو صدرنشین بود.
با وجود این نازی ها نمی توانستند تمام نظرات واگنر از جمله صلح جویی او را برتابند و توقیف «پارسیفال» در سال ۱۹۳۹ كه مدت كمی از آغاز جنگ دوم جهانی می گذشت از همین جا نشٲت می گرفت. این تحریم ها به نوعی دیگر از طریق اسرائیلی ها در خصوص تمام آثار واگنر اعمال می شود.
واگنر در موسیقی، هنر و فرهنگ نه تنها در زمان و مكان خود كه در جهان و هر زمان تاثیرات مثبت و منفی فراوانی بر جای گذاشته است. واگنر جزء رمانتیسیست های آلمان قرن نوزدهم محسوب می شود ولی ابداعات و ابتكارات او در آثارش به خصوص تریستان و ایزولده در استفاده از كروماتیسم استفاده از فو اصل نیم پرده ای در موسیقی، دیسونانس ها و لایت موتیف در سبك آهنگسازان پس از او در قرن بیستم نیز تاثیرگذار بوده است.
برخی تاریخ نگاران موسیقی، آكورد نامطبوع آغازین تریستان و ایزولده را پل رابطه بین رمانتیسیسم و موسیقی مدرن می دانند.
استفاده كلود دبوسی آهنگساز امپرسیونیست فرانسوی از دبسونانس ها و آرنولد شوئنبرگ آهنگساز اكسپرسیونیست اتریشی از كروماتیسم ریشه در موسیقی واگنر دارد. از آهنگسازان دیگری كه به نوعی از واگنر تاثیر پذیرفته اند علاوه بر بروكنر باید از سزار فرانك، ریشارد اشتراوس، هوگوولف، ارنست شوسون و ژول ماسنه نام برد.
با وجود این واگنر مخالفینی نیز داشت. مخالف اصلی واگنر در آن زمان گروهی بود به رهبری یوهان برامس كه حمایت های ادوارد هانسلیك منتقد معروف آن زمان را با خود داشت. در عین حال یك نظر به اسامی این شخصیت های بارز كه به عنوان مخالف واگنر شناخته شده اند خالی از لطف نخواهد بود: تئودور آدورنو، چارلز والنتین آلكان، ماكس بروخ، فلیكس مندلسون، فردریش نیچه، رابرت و كلارا شومان، پیتر ایلیچ چایكوفسكی، جیو آچینو روسینی، اریك ساتی و آنتون روبنشتاین.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
magmagf
20-03-2007, 11:39
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].gif
مارسل خلیفه در ۱۹۵۰ در خانواده ای مسیحی در لبنان به دنیا آمد. او در زمینه موسیقی در كنسرواتوار ملی بیروت موسیقی خوانده و ساز تخصصی اش عود است. از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ در كنسرواتوار بیروت و دیگر مراكز كشور به تدریس عود پرداخت. در همین دوره شروع به برگزاری كنسرت در خاورمیانه، شمال آفریقا، اروپا و ایالات متحده كرد.
در سال ۱۹۷۲ در روستای زادگاهش گروه موسیقی را با هدف باز زنده سازی میراث موسیقایی و عربی بنیانگذاری كرد. این گروه كه المیادین نام داشت، برای اولین بار در۱۹۷۶ در لبنان به اجرای موسیقی پرداخت.
سپس گروه به دیگر كشورهای عربی، اروپا، ایالات متحده، آمریكای جنوبی، استرالیا و ژاپن مسافرت كرد و به اجرای برنامه پرداخت. همزمان با كار در گروه، مارسل به تحقیق و كار در زمینه موسیقی ادامه داد.
علاوه بر تصنیف آهنگ و ترانه، مارسل در زمینه موسیقی فیلم داستانی و مستند نیز كار كرده است.
ویژگی كار مارسل آن است كه او علاوه بر موسیقی و اجرای آن به شعر و متن ترانه هایی كه می خواند توجه دارد. از جمله شاعران معروف عرب كه مارسل از اشعارشان برای ترانه هایش استفاده كرده است، محمود درویش است.
او همواره در كارهایش سعی بر شكستن كلیشه های مرسوم در موسیقی عربی و تاثیرگذاری بر مردم و زندگی اجتماعی داشته است.
موسیقی مارسل خلیفه، روح یك انقلابی و بینش یك فرهیخته را داراست. به عنوان استاد مسلم عود، او همواره در تعامل با سنت های عربی بوده است.
دوران كودكی او در دهكده زادگاهش امشیت در ۴۰كیلومتری بیروت گذشت. خودش در این باره می گوید: «به نظرمان از روستا تا بیروت راه درازی بود.» روستای امشیت كه نه جاده درست و حسابی و نه وسیله حمل ونقل مناسبی داشت، از بیروت جدا افتاده بود. نهایت آرزوی مردم آن بود كه بچه هایشان روزی دكتر یا وكیل شوند.
از این رو وقتی مارسل ۱۴ساله اولین عودش را برداشت و به كنسرواتوار ملی رفت كه موسیقی بخواند، والدینش با اكراه از او حمایت كردند. آنها نمی دانستند كه در روزهای جنگ داخلی، موسیقی پسرشان مردم لبنان را متحد خواهد ساخت یا اینكه او موسیقیدانی برجسته در خاورمیانه خواهد شد.
مارسل درباره علاقه اش به موسیقی می گوید: «من از همان كودكی عاشق موسیقی بودم. پدربزرگم ماهیگیر بود و ترانه های دریا را برایمان می خواند. وقتی به كلیسا می رفتم به موسیقی كلیسایی گوش می دادم. از قرائت قرآن هم خوشم می آمد. ما در لبنان فرهنگ اسلامی و مسیحی را در كنار هم داریم و همه اینها با هم آگاهی موسیقایی مرا شكل دادند.»
در موسیقی، مارسل عناصر نامتجانسی را باهم پیوند زده است: فرهنگ عربی را با ایمان مسیحی، سنت های كلاسیك را با سلایق عوام و ظرافت شاعرانه را با اصطلاحات كوچه و خیابان. او همواره در كار سعی به پیشبرد سنن داشته است و در پرورش ایده های نو و روش های موسیقایی جدید پیشتاز بوده است. به عنوان مثال می گوید:
«چرا ما خانواده ای از عود نداریم چنانكه مثلا برای ویولن، ماندولین یا بالالایكا هست» جالب اینكه، اخیرا كنسرتویی از عود كه توسط یك كوارتت مركب از چهار عود نواخته می شود، تصنیف كرده است.
مارسل بر این باور است كه موسیقی سنتی خاورمیانه در واقع بخشی از همان سنتی است كه موسیقی كلاسیك غربی را در خود دارد. مفاهیمی مثل كنترپوان واركستراسیون در هر دو موسیقی وجود دارند.
تفاوت تنها در نواهای سنتی است كه موسیقیدانان در كارشان استفاده می كنند: «موسیقی عربی بخشی از موسیقی جهانی است. سال های طلایی این موسیقی سال هایی است كه عرب ها در اندلس بودند. آن موقع هیات هایی از كشورهای اروپایی به اندلس می رفتند تا موسیقی عربی را بیاموزند.
حتی هانری هشتم، برادرزاده اش را به اندلس فرستاد تا این موسیقی را فراگرفته و به انگلیس بیاورد. عود وارد اروپا و به لوت تبدیل شد، همچنین رباب به ویولن.
بعد از این سال های طلایی، در حدود ۶۰۰ سال پیش پیشرفت موسیقی عربی متوقف شد. در این دوره، امپراتوری اتومان بر سرزمین های عرب استیلا یافت. اگر موسیقی عربی به پیشرفت خود ادامه می داد به مراحل بالاتری می رسید.
به همین دلیل است كه من كوشش می كنم با برگشت به میراث موسیقیایی عربی و با نگاه به همه انواع موسیقی از پاپ تا سنتی، علاقه به موسیقی عربی واقعی را افزایش دهم.»
در جست وجوی مفاهیم نو در موسیقی
در كوشش برای پیشبرد محتوای موسیقی عربی او نظرات جالبی را دنبال می كند:
«موسیقی عربی همواره درباره معشوقی سخن می گوید كه تو نه می توانی ببینی اش، نه می توانی لمسش كنی. كاری كه ما كردیم بسیار ساده بود. ما معشوق را پیش محبوبه اش بردیم و دستش را در دست او گذاردیم. آنها با هم زندگی و كار و فكر كردند. دیگر وصال محبوب آرزویی محال نبود. به همین دلیل است كه موسیقی ما به مردم امید می دهد و آنها را در روابط انسانی شان به یكدیگر نزدیكتر می سازد.»
درباره ارزش های موسیقی عربی و غنای فرهنگ عرب می گوید: «ما فرهنگی بسیار قدیمی به قدمت هزاران سال داریم. من به دنبال اشكال جدید موسیقی می گردم.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ممكن است تاثیراتی از موسیقی جاز یا كلاسیك داشته باشم، اما همه اینها تنها موسیقی مرا غنی تر می سازند. اگر قرار است جهان غرب به من فرهنگ مك دونالد یا پپسی كولا را بیاموزد، من آن را رد خواهم كرد. این جور چیزها بعد از مدت كوتاهی از بین می روند. من به دنبال هدفی هستم كه انجامش سال های مدید به درازا خواهد كشید.
هدفی كه به عمر من نیز قد نخواهد داد.»
معروفیت مارسل تنها به خاطر جسارت او در عرصه موسیقی نیست. مردمی كه از جنگ داخلی لبنان جان به در بردند، اجراهای او را در تالارهای متروك بیروت به یاد دارند. در آن روزهای سخت، مارسل با عود و ترانه هایش سعی در زنده نگاه داشتن روحیه مردم داشت. تعجب آور نیست كه وقتی اسرائیل در ۱۹۸۲ به لبنان حمله كرد، نوارها و ترانه های مارسل در لیست «موسیقی ممنوعه» قرار گرفت. او خود در باره این دوره می گوید: «من با مسائل مردم درگیر شدم. در آن دوره، همه آموزشگاه ها و موسسات تعطیل شده بودند.» كار مارسل در این دوره با الهام از موسیقیدانان عرب بعد از دوره اتومان و بعدها با كارهای برادران رهبانی۱ عجین شد.
در موسیقی، مارسل شنونده اش را به چالش می كشد. وقتی در كنسرواتوار تدریس می كرد، به او توصیه شد نوشته هایش را ساده كند تا برای دانشجویان قابل فهم باشد، اما او مخالفت كرد و گفت: «وقتی مردم به كنسرت های من می آیند، مجبورند به ادبیات و شعر ترانه ها دقت كنند. ترانه ها اشعار دشواری دارند ولی مردم با خواندن همراه من، شروع به یاد گرفتن این اشعار كردند.»
مارسل شورشی
مارسل در جان خود یك شورشی است. خود او در این باره می گوید: «از زمانی كه زاده شدم، روح یك شورشی در من بود. من با چیزهای موروثی كه به گمانم نادرست بودند سر جنگ داشتم. این چیزها ممكن بود در خانه، كالج یا حتی كنسرواتوار باشند. نه اینكه بخواهم هر چه سر راهم هست نقد كنم، نه، من با بعضی نظرات و دیدگاه های مشخص مخالف بودم.» در جایی دیگر او می گوید: «ارزش هنرمند به چیست اگر شورشی نباشد تمدن در لحظه ای از شورش زائیده شد.»
در دفاع از آزادی
همچون همه هنرمندان واقعی، مارسل هرگز از مردم خود و دردهای آنها جدا نبوده است. شاید بتوان بن مایه هنر او را بر همین اساس تبیین كرد. تعجبی ندارد كه برخی به او لقب «پیت سیگر خاورمیانه» و «باب دیلن شرق» داده اند:
من جز شاخه درختی نیستم
كه با باد خم می شود.
من روحم را آویخته ام،
بر ستاره ای در آسمان شب مردم خویش،
و به راه خویش رفتم.
چون بسیاری دیگر از هنرمندان عرب، مسئله فلسطین و مردم آن از دغدغه های همیشگی مارسل بوده است. در شعرگونه ای خطاب به مردم فلسطین می گوید:
اگر توانش را داشتم مرگ را نابود می كردم پیش از آنكه شما را لمس كند،
اگر توانش را داشتم، مرگ را می كشتم و شما را در آغوشم پناه می دادم.
من چهره هایتان را دیده ام هزاران چهره بی نام، چهره خداوند.
من چهره هایتان را دیده ام چون گل های اردیبهشتی كه بر آب شناورند.
چون عاشقی حسود، تمجیدتان می كنم و برایتان خوفناكم. چه باید برایتان بخوانم
از نگاه كردن بر چهره هایتان شرمگینم.
از نگاه كردن بر چشم هایتان كه از تصویر روزنامه ها بر ما می نگرند، شرمگینم.
چشم هایی كه در سكوت سخن می گویند، در سكوت.
پیام آور صلح و دوستی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
سال گذشته یونسكو، مارسل را به عنوان هنرمند صلح برگزید. این عنوان برای مارسل و موسیقی عرب افتخاری بزرگ و تاییدی بر زندگی سراسر تلاش او در راه صلح، عدالت و آزادی بوده است.
بعد از تجاوز اسرائیل به لبنان در ژوئیه سال جاری كه مارسل از آن به زمانی كه «اسرائیل كودكان ما، گل ها، خیابان ها، ترانه ها، شادی ها و عشق به سرزمین مان را می كوبد» یاد می كند، طی دادخواستی خطاب به هنرمندانی كه به لقب هنرمند صلح مفتخر شده اند، از آنها خواست كه به تجاوز ارتش اسرائیل به لبنان و فلسطین اعتراض كنند.
در این نامه كه مارسل در آن با بیانی شاعرانه از هنرمندان یونسكو خواستار یاری و همدردی با مردم لبنان و فلسطین می شود، مارسل به رابطه بین هنر و وظیفه هنرمند در دفاع از مردم و حقوق آنان اشاره دارد. این مقاله را با ذكر بخش هایی از این نامه به پایان می بریم:«هنر ما چیزی نیست جز سخن گفتن به جای آنانی كه سخن گفتن نمی توانند.
این هدفی است كه ما كوششهایمان را وقفش كرده ایم و این دلیلی است كه صدای ما را تایید می كند. ما آرزو كردیم كه این صدا را به دورترین جاها برسانیم و سوگند خوردیم كه ترانه هایمان برای صلح و اتحاد با همه قربانیان ستم در همه جا، فارغ از نژاد، مذهب، رنگ یا ملیت باشد.»…
«در این لحظات حساس كه هموطنان من از سر می گذرانند، من از شما می خواهم بیایید بار كشتار مردم را كه در برابر دیدگان جهان «متمدن» اتفاق می افتد، از شانه های خود برداریم. بگذارید با بلندترین صدا، به كشتار مردم توسط نیروهای اشغالگر اسرائیل اعتراض كنیم.»…
«بگذارید برای مردم شادی به ارمغان بیاوریم و آنان را از عذاب جنگ رهایی بخشیم.
بگذارید شادمانی هدیه كنیم كه با غم می جنگد، امیدی كه نومیدی را شكست می دهد، سبزی كه سترونی را می خشكاند و مردم را به افق هایی ناشناخته ببریم، با نجواهایی كه عشق را در خود دارد.»…
«حاكمان بی شرم ایالات متحده با جنایات مستمر و منظمشان، با بیرحمی و نفرت كورشان، سازمان ملل و قوانین بین المللی را نادیده گرفته، بر چهره خود نقاب دفاع از نیكی می زنند.
جامعه جهانی، در برابر جنایات سكوت كرده و چشم بر قساوت «رهبر جهان آزاد» می بندد.
دوستان من،بگذارید با نفرت و تخریب بجنگیم. بگذارید كوشش كنیم تا واقعیت كنونی را تغییر دهیم، ارزش هنرمند به چیست جز آزادی و رهایی انسان»
پی نوشت:
۱ آسی رهبانی، همسر فیروز خواننده مشهور لبنانی و منصور رهبانی برادر او، از پیشگامان موسیقی نوین عرب. مقام این سه هنرمند برجسته لبنانی با هیچ گروه دیگر از هنرمندان عرب قابل مقایسه نیست.
برای اطلاعات بیشتر در باره مارسل خلیفه می توانید به سایت او مراجعه كنید:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مارسل خلیفه در ۱۹۵۰ در خانواده ای مسیحی در لبنان به دنیا آمد. او در زمینه موسیقی در كنسرواتوار ملی بیروت موسیقی خوانده و ساز تخصصی اش عود است. از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ در كنسرواتوار بیروت و دیگر مراكز كشور به تدریس عود پرداخت. در همین دوره شروع به برگزاری كنسرت در خاورمیانه، شمال آفریقا، اروپا و ایالات متحده كرد.
در سال ۱۹۷۲ در روستای زادگاهش گروه موسیقی را با هدف باز زنده سازی میراث موسیقایی و عربی بنیانگذاری كرد. این گروه كه المیادین نام داشت، برای اولین بار در۱۹۷۶ در لبنان به اجرای موسیقی پرداخت.
سپس گروه به دیگر كشورهای عربی، اروپا، ایالات متحده، آمریكای جنوبی، استرالیا و ژاپن مسافرت كرد و به اجرای برنامه پرداخت. همزمان با كار در گروه، مارسل به تحقیق و كار در زمینه موسیقی ادامه داد.
علاوه بر تصنیف آهنگ و ترانه، مارسل در زمینه موسیقی فیلم داستانی و مستند نیز كار كرده است.
ویژگی كار مارسل آن است كه او علاوه بر موسیقی و اجرای آن به شعر و متن ترانه هایی كه می خواند توجه دارد. از جمله شاعران معروف عرب كه مارسل از اشعارشان برای ترانه هایش استفاده كرده است، محمود درویش است.
او همواره در كارهایش سعی بر شكستن كلیشه های مرسوم در موسیقی عربی و تاثیرگذاری بر مردم و زندگی اجتماعی داشته است.
موسیقی مارسل خلیفه، روح یك انقلابی و بینش یك فرهیخته را داراست. به عنوان استاد مسلم عود، او همواره در تعامل با سنت های عربی بوده است.
دوران كودكی او در دهكده زادگاهش امشیت در ۴۰كیلومتری بیروت گذشت. خودش در این باره می گوید: «به نظرمان از روستا تا بیروت راه درازی بود.» روستای امشیت كه نه جاده درست و حسابی و نه وسیله حمل ونقل مناسبی داشت، از بیروت جدا افتاده بود. نهایت آرزوی مردم آن بود كه بچه هایشان روزی دكتر یا وكیل شوند.
از این رو وقتی مارسل ۱۴ساله اولین عودش را برداشت و به كنسرواتوار ملی رفت كه موسیقی بخواند، والدینش با اكراه از او حمایت كردند. آنها نمی دانستند كه در روزهای جنگ داخلی، موسیقی پسرشان مردم لبنان را متحد خواهد ساخت یا اینكه او موسیقیدانی برجسته در خاورمیانه خواهد شد.
مارسل درباره علاقه اش به موسیقی می گوید: «من از همان كودكی عاشق موسیقی بودم. پدربزرگم ماهیگیر بود و ترانه های دریا را برایمان می خواند. وقتی به كلیسا می رفتم به موسیقی كلیسایی گوش می دادم. از قرائت قرآن هم خوشم می آمد. ما در لبنان فرهنگ اسلامی و مسیحی را در كنار هم داریم و همه اینها با هم آگاهی موسیقایی مرا شكل دادند.»
در موسیقی، مارسل عناصر نامتجانسی را باهم پیوند زده است: فرهنگ عربی را با ایمان مسیحی، سنت های كلاسیك را با سلایق عوام و ظرافت شاعرانه را با اصطلاحات كوچه و خیابان. او همواره در كار سعی به پیشبرد سنن داشته است و در پرورش ایده های نو و روش های موسیقایی جدید پیشتاز بوده است. به عنوان مثال می گوید:
«چرا ما خانواده ای از عود نداریم چنانكه مثلا برای ویولن، ماندولین یا بالالایكا هست» جالب اینكه، اخیرا كنسرتویی از عود كه توسط یك كوارتت مركب از چهار عود نواخته می شود، تصنیف كرده است.
مارسل بر این باور است كه موسیقی سنتی خاورمیانه در واقع بخشی از همان سنتی است كه موسیقی كلاسیك غربی را در خود دارد. مفاهیمی مثل كنترپوان واركستراسیون در هر دو موسیقی وجود دارند.
تفاوت تنها در نواهای سنتی است كه موسیقیدانان در كارشان استفاده می كنند: «موسیقی عربی بخشی از موسیقی جهانی است. سال های طلایی این موسیقی سال هایی است كه عرب ها در اندلس بودند. آن موقع هیات هایی از كشورهای اروپایی به اندلس می رفتند تا موسیقی عربی را بیاموزند.
حتی هانری هشتم، برادرزاده اش را به اندلس فرستاد تا این موسیقی را فراگرفته و به انگلیس بیاورد. عود وارد اروپا و به لوت تبدیل شد، همچنین رباب به ویولن.
بعد از این سال های طلایی، در حدود ۶۰۰ سال پیش پیشرفت موسیقی عربی متوقف شد. در این دوره، امپراتوری اتومان بر سرزمین های عرب استیلا یافت. اگر موسیقی عربی به پیشرفت خود ادامه می داد به مراحل بالاتری می رسید.
به همین دلیل است كه من كوشش می كنم با برگشت به میراث موسیقیایی عربی و با نگاه به همه انواع موسیقی از پاپ تا سنتی، علاقه به موسیقی عربی واقعی را افزایش دهم.»
در جست وجوی مفاهیم نو در موسیقی
در كوشش برای پیشبرد محتوای موسیقی عربی او نظرات جالبی را دنبال می كند:
«موسیقی عربی همواره درباره معشوقی سخن می گوید كه تو نه می توانی ببینی اش، نه می توانی لمسش كنی. كاری كه ما كردیم بسیار ساده بود. ما معشوق را پیش محبوبه اش بردیم و دستش را در دست او گذاردیم. آنها با هم زندگی و كار و فكر كردند. دیگر وصال محبوب آرزویی محال نبود. به همین دلیل است كه موسیقی ما به مردم امید می دهد و آنها را در روابط انسانی شان به یكدیگر نزدیكتر می سازد.»
درباره ارزش های موسیقی عربی و غنای فرهنگ عرب می گوید: «ما فرهنگی بسیار قدیمی به قدمت هزاران سال داریم. من به دنبال اشكال جدید موسیقی می گردم.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ممكن است تاثیراتی از موسیقی جاز یا كلاسیك داشته باشم، اما همه اینها تنها موسیقی مرا غنی تر می سازند. اگر قرار است جهان غرب به من فرهنگ مك دونالد یا پپسی كولا را بیاموزد، من آن را رد خواهم كرد. این جور چیزها بعد از مدت كوتاهی از بین می روند. من به دنبال هدفی هستم كه انجامش سال های مدید به درازا خواهد كشید.
هدفی كه به عمر من نیز قد نخواهد داد.»
معروفیت مارسل تنها به خاطر جسارت او در عرصه موسیقی نیست. مردمی كه از جنگ داخلی لبنان جان به در بردند، اجراهای او را در تالارهای متروك بیروت به یاد دارند. در آن روزهای سخت، مارسل با عود و ترانه هایش سعی در زنده نگاه داشتن روحیه مردم داشت. تعجب آور نیست كه وقتی اسرائیل در ۱۹۸۲ به لبنان حمله كرد، نوارها و ترانه های مارسل در لیست «موسیقی ممنوعه» قرار گرفت. او خود در باره این دوره می گوید: «من با مسائل مردم درگیر شدم. در آن دوره، همه آموزشگاه ها و موسسات تعطیل شده بودند.» كار مارسل در این دوره با الهام از موسیقیدانان عرب بعد از دوره اتومان و بعدها با كارهای برادران رهبانی۱ عجین شد.
در موسیقی، مارسل شنونده اش را به چالش می كشد. وقتی در كنسرواتوار تدریس می كرد، به او توصیه شد نوشته هایش را ساده كند تا برای دانشجویان قابل فهم باشد، اما او مخالفت كرد و گفت: «وقتی مردم به كنسرت های من می آیند، مجبورند به ادبیات و شعر ترانه ها دقت كنند. ترانه ها اشعار دشواری دارند ولی مردم با خواندن همراه من، شروع به یاد گرفتن این اشعار كردند.»
مارسل شورشی
مارسل در جان خود یك شورشی است. خود او در این باره می گوید: «از زمانی كه زاده شدم، روح یك شورشی در من بود. من با چیزهای موروثی كه به گمانم نادرست بودند سر جنگ داشتم. این چیزها ممكن بود در خانه، كالج یا حتی كنسرواتوار باشند. نه اینكه بخواهم هر چه سر راهم هست نقد كنم، نه، من با بعضی نظرات و دیدگاه های مشخص مخالف بودم.» در جایی دیگر او می گوید: «ارزش هنرمند به چیست اگر شورشی نباشد تمدن در لحظه ای از شورش زائیده شد.»
در دفاع از آزادی
همچون همه هنرمندان واقعی، مارسل هرگز از مردم خود و دردهای آنها جدا نبوده است. شاید بتوان بن مایه هنر او را بر همین اساس تبیین كرد. تعجبی ندارد كه برخی به او لقب «پیت سیگر خاورمیانه» و «باب دیلن شرق» داده اند:
من جز شاخه درختی نیستم
كه با باد خم می شود.
من روحم را آویخته ام،
بر ستاره ای در آسمان شب مردم خویش،
و به راه خویش رفتم.
چون بسیاری دیگر از هنرمندان عرب، مسئله فلسطین و مردم آن از دغدغه های همیشگی مارسل بوده است. در شعرگونه ای خطاب به مردم فلسطین می گوید:
اگر توانش را داشتم مرگ را نابود می كردم پیش از آنكه شما را لمس كند،
اگر توانش را داشتم، مرگ را می كشتم و شما را در آغوشم پناه می دادم.
من چهره هایتان را دیده ام هزاران چهره بی نام، چهره خداوند.
من چهره هایتان را دیده ام چون گل های اردیبهشتی كه بر آب شناورند.
چون عاشقی حسود، تمجیدتان می كنم و برایتان خوفناكم. چه باید برایتان بخوانم
از نگاه كردن بر چهره هایتان شرمگینم.
از نگاه كردن بر چشم هایتان كه از تصویر روزنامه ها بر ما می نگرند، شرمگینم.
چشم هایی كه در سكوت سخن می گویند، در سكوت.
پیام آور صلح و دوستی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
سال گذشته یونسكو، مارسل را به عنوان هنرمند صلح برگزید. این عنوان برای مارسل و موسیقی عرب افتخاری بزرگ و تاییدی بر زندگی سراسر تلاش او در راه صلح، عدالت و آزادی بوده است.
بعد از تجاوز اسرائیل به لبنان در ژوئیه سال جاری كه مارسل از آن به زمانی كه «اسرائیل كودكان ما، گل ها، خیابان ها، ترانه ها، شادی ها و عشق به سرزمین مان را می كوبد» یاد می كند، طی دادخواستی خطاب به هنرمندانی كه به لقب هنرمند صلح مفتخر شده اند، از آنها خواست كه به تجاوز ارتش اسرائیل به لبنان و فلسطین اعتراض كنند.
در این نامه كه مارسل در آن با بیانی شاعرانه از هنرمندان یونسكو خواستار یاری و همدردی با مردم لبنان و فلسطین می شود، مارسل به رابطه بین هنر و وظیفه هنرمند در دفاع از مردم و حقوق آنان اشاره دارد. این مقاله را با ذكر بخش هایی از این نامه به پایان می بریم:«هنر ما چیزی نیست جز سخن گفتن به جای آنانی كه سخن گفتن نمی توانند.
این هدفی است كه ما كوششهایمان را وقفش كرده ایم و این دلیلی است كه صدای ما را تایید می كند. ما آرزو كردیم كه این صدا را به دورترین جاها برسانیم و سوگند خوردیم كه ترانه هایمان برای صلح و اتحاد با همه قربانیان ستم در همه جا، فارغ از نژاد، مذهب، رنگ یا ملیت باشد.»…
«در این لحظات حساس كه هموطنان من از سر می گذرانند، من از شما می خواهم بیایید بار كشتار مردم را كه در برابر دیدگان جهان «متمدن» اتفاق می افتد، از شانه های خود برداریم. بگذارید با بلندترین صدا، به كشتار مردم توسط نیروهای اشغالگر اسرائیل اعتراض كنیم.»…
«بگذارید برای مردم شادی به ارمغان بیاوریم و آنان را از عذاب جنگ رهایی بخشیم.
بگذارید شادمانی هدیه كنیم كه با غم می جنگد، امیدی كه نومیدی را شكست می دهد، سبزی كه سترونی را می خشكاند و مردم را به افق هایی ناشناخته ببریم، با نجواهایی كه عشق را در خود دارد.»…
«حاكمان بی شرم ایالات متحده با جنایات مستمر و منظمشان، با بیرحمی و نفرت كورشان، سازمان ملل و قوانین بین المللی را نادیده گرفته، بر چهره خود نقاب دفاع از نیكی می زنند.
جامعه جهانی، در برابر جنایات سكوت كرده و چشم بر قساوت «رهبر جهان آزاد» می بندد.
دوستان من،بگذارید با نفرت و تخریب بجنگیم. بگذارید كوشش كنیم تا واقعیت كنونی را تغییر دهیم، ارزش هنرمند به چیست جز آزادی و رهایی انسان»
پی نوشت:
۱ آسی رهبانی، همسر فیروز خواننده مشهور لبنانی و منصور رهبانی برادر او، از پیشگامان موسیقی نوین عرب. مقام این سه هنرمند برجسته لبنانی با هیچ گروه دیگر از هنرمندان عرب قابل مقایسه نیست.
برای اطلاعات بیشتر در باره مارسل خلیفه می توانید به سایت او مراجعه كنید:
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
magmagf
20-03-2007, 11:41
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انيو موريكونه، يكى از بزرگترين آهنگسازان فيلم در جهان اگر چه نزديك به هشتاد سال از عمرش می‌گذرد و تا به حال جوايز متعددی، از شير طلايى جشنواره ونيز گرفته تا جايزه گلدن گلوب را كسب كرده ، اما جاى جايزه اسكار در كلكسيون افتخارات اين آهنگساز بزرگ ايتاليايى خالى بوده كه حال اين خلا نيز پر شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برای دومین بار در تاریخ هفتاد و نه ساله مراسم اسکار، جایزه یک عمر فعالیت هنری به یک آهنگساز سپرده میشود. انیو موریکونه نامی است که همه علاقه مندان سینما و به ویژه سینمای وسترن را به سالهای دور برده و تداعی کننده نوای دلنشین فیلم «خوب ، بد ، زشت» است.
او به پاس ۴۵ سال فعالیت در حوزه موسیقی با خلق بیش از ۴۰۰ اثر برای فیلم و سریال‌های تلویزیونی روز ۲۵ فوریه در سالن آکادمی اسکار مورد تقدیر قرارخواهد گرفت. موریکونه پیش از این ۵ بار کاندید دریافت جایزه اسکار برای بهترین موسیقی فیلم شده بود ولی هیچگاه موفق به دریافت آن نشد.
انیو موریکونه در سال ۱۹۲۸ در شهر رم پایتخت ایتالیا به دنیا آمد و در یکی از معروفترین کنسرواتوارهای دنیا سانتا چچیلیا Santa Cecilia موسیقی را آموخت. او نواختن ترومپت، آهنگسازی و همچنین رهبری کر را در همان کنسرواتوار فرا گرفت.
در سال ۱۹۶۲ کار نوشتن موسیقی فیلم را آغاز کرد و توانست در یک سال ۲۰ موسیقی متن فیلم بنویسد. نام موریکونه با موسیقی فیلم «برای یک مشت دلار» اثر سرجیو لئونه بر سر زبان‌ها افتاد و از آن پس پله‌های پیشرفت را یکی بعد از دیگری بالا رفت.
چندی پس از آن موریکونه با ساختن موسیقی برای فیلم «خوب، بد، زشت» اثر همان کارگردان به یکی از چهره‌های مشهور موسیقی در سینما تبدیل شد و به خصوص نام او با سینمای وسترن گره خورد.
البته وسترن از نوع ایتالیایی که در بین منتقدان سینمایی به وسترن اسپاگتی شهرت دارد.
او با استفاده از صداها و ابزار الکترونیک در موسیقی فیلم «خوب، بد، زشت» دست به خلق اثری زد که در زمان خود یک نوآوری محسوب می‌شد. موریکونه در موسیقی خود از افکت‌ها و صداهایی استفاده کرد که نمی‌شد آنها را با سازهای آکوستیک تولید کرد. از آن جمله میتوان به استفاده او از سوت اشاره کرد.
ترکیب بندی سازهای «خوب ، بد ، زشت» و هم چنین استفاده از اصوات نامتعارف و الکترونیک از کارهایی بود که در آن زمان (دهه شصت میلادی) بسیار بدیع و خلاقانه جلوه می‌کرد و همین نوآوری او، منتقدان را از آن زمان تا اکنون به ستایش واداشته است.
تنوع سبک در کارهای موریکونه از دیگر خصوصیات این آهنگساز است. او شیوه‌های مختلف را در آهنگ‌هایش تجربه میکند .
به عنوان مثال درست برخلاف موسیقی فیلم «روزی روزگاری آمریکا» که در ذات خود تم زیبا و برجسته‌ای دارد، موریکونه در فیلم «خوب ، بد ، زشت» از یک تم ساده و پیش پا افتاده و حتی هزل آمیز مجموعه‌ای دلنشین و به یاد ماندنی برجای می‌گذارد.
یکی از ابتدایی‌ترین اصول برای ساخت موسیقی فیلم آن است که موسیقی نباید از فیلم برجسته تر باشد بلکه باید در خدمت آن قرار بگیرد. یکی از ویژگی‌های آثار موریکونه آن است که نه تنها آهنگ‌هایش در خدمت فیلم هستند بلکه بسیاری از آنها به عنوان موسیقی محض و جدا از سینما و فیلم نیزقابل تامل می‌باشند.
از دیگر آثار این آهنگساز که بسیار متفاوت از آهنگ‌های فیلم‌های گذشته از جمله فیلم‌های وسترن اوست، میتوان به سینما پارادیزو به کارگردانی جوزپه تورناتوره اشاره کرد. موسیقی موریکونه به این فیلم وجهه‌ای خاص بخشیده چراکه بیشتر از دیالوگ‌های رد و بدل شده بین شخصیتها، موسیقی، مدیوم ارتباطی بین فیلم و تماشاگر است.
همکاری موریکونه با تورناتوره ادامه پیدا می کند تا در سال ۲۰۰۰ برای فیلم مالنای او نیز آهنگ می سازد. این فیلم از جمله فیلم هایی بود که کاندید دریافت اسکار برای بهترین موسیقی متن فیلم شد.
اگر چه شاید داوران اسکار دیر به فکر تقدیر از موریکونه افتادند اما او پیش از این در اروپا جوایز بسیاری را تصاحب کرد. از آن جمله میتوان به شیر طلایی ونیز در سال ۱۹۹۵ برای یک عمر فعالیت سینمایی ، جایزه گلدن گلاب در سال ۲۰۰۰ برای فیلم «افسانه ۱۹۰۰» به کارگردانی جوزپه تورناتوره اشاره کرد.
او هم چنین در سال ۱۹۹۰ برای موسیقی فیلم سینما پارادیزو ساخته تورناتوره توانست سه جایزه مهم اروپایی یعنی بافتای بریتانیا، کن فرانسه و داود دوناتللوی ایتالیا را به دست آورد.
انیو موریکونه در گفتگویی که چندی پیش با رادیو کاپیتال ایتالیا درباره دریافت جایزه اسکار انجام داده بود میگوید: «این اعتباری است که از میان سایرین به من تعلق می‌گیرد بنابراین نمی‌گویم که می‌توانستند این جایزه را خیلی پیش از این به من بدهند.»
موریکونه با وجود آن که با بسیاری از کارگردانان و تهیه کنندگان مطرح هالیوود کار کرده است اما هیچ وقت نمی‌خواهد به آمریکا نقل مکان کند. برای ترغیب او به زندگی در آنجا حتی ویلایی در بورلی هیلز هم پیشنهاد داده‌اند ولی موریکونه میگوید: « من همیشه عاشق شهر رم هستم و هرگز به زندگی در کالیفرنیا فکر نکردم.»
در ايتاليا موريكونه را به عنوان آهنگساز ترانه‌های معروفی چون (Se telefonando) برای مينا ماتزینی Mina Mazzini خواننده مطرح ايتاليايی نيز میشناسند. اين ترانه درسال ۱۹۹۶ بهترين ترانه سال شد و خواننده‌اش را به اوجی رساند كه هيچوقت ديگر نتوانست آن را تكرار كند. این ترانه هنوز هم از جمله ترانه‌های بسیار محبوب ایتالیا به شمار می‌رود
منبع :صداي آلمان[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
انيو موريكونه، يكى از بزرگترين آهنگسازان فيلم در جهان اگر چه نزديك به هشتاد سال از عمرش می‌گذرد و تا به حال جوايز متعددی، از شير طلايى جشنواره ونيز گرفته تا جايزه گلدن گلوب را كسب كرده ، اما جاى جايزه اسكار در كلكسيون افتخارات اين آهنگساز بزرگ ايتاليايى خالى بوده كه حال اين خلا نيز پر شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برای دومین بار در تاریخ هفتاد و نه ساله مراسم اسکار، جایزه یک عمر فعالیت هنری به یک آهنگساز سپرده میشود. انیو موریکونه نامی است که همه علاقه مندان سینما و به ویژه سینمای وسترن را به سالهای دور برده و تداعی کننده نوای دلنشین فیلم «خوب ، بد ، زشت» است.
او به پاس ۴۵ سال فعالیت در حوزه موسیقی با خلق بیش از ۴۰۰ اثر برای فیلم و سریال‌های تلویزیونی روز ۲۵ فوریه در سالن آکادمی اسکار مورد تقدیر قرارخواهد گرفت. موریکونه پیش از این ۵ بار کاندید دریافت جایزه اسکار برای بهترین موسیقی فیلم شده بود ولی هیچگاه موفق به دریافت آن نشد.
انیو موریکونه در سال ۱۹۲۸ در شهر رم پایتخت ایتالیا به دنیا آمد و در یکی از معروفترین کنسرواتوارهای دنیا سانتا چچیلیا Santa Cecilia موسیقی را آموخت. او نواختن ترومپت، آهنگسازی و همچنین رهبری کر را در همان کنسرواتوار فرا گرفت.
در سال ۱۹۶۲ کار نوشتن موسیقی فیلم را آغاز کرد و توانست در یک سال ۲۰ موسیقی متن فیلم بنویسد. نام موریکونه با موسیقی فیلم «برای یک مشت دلار» اثر سرجیو لئونه بر سر زبان‌ها افتاد و از آن پس پله‌های پیشرفت را یکی بعد از دیگری بالا رفت.
چندی پس از آن موریکونه با ساختن موسیقی برای فیلم «خوب، بد، زشت» اثر همان کارگردان به یکی از چهره‌های مشهور موسیقی در سینما تبدیل شد و به خصوص نام او با سینمای وسترن گره خورد.
البته وسترن از نوع ایتالیایی که در بین منتقدان سینمایی به وسترن اسپاگتی شهرت دارد.
او با استفاده از صداها و ابزار الکترونیک در موسیقی فیلم «خوب، بد، زشت» دست به خلق اثری زد که در زمان خود یک نوآوری محسوب می‌شد. موریکونه در موسیقی خود از افکت‌ها و صداهایی استفاده کرد که نمی‌شد آنها را با سازهای آکوستیک تولید کرد. از آن جمله میتوان به استفاده او از سوت اشاره کرد.
ترکیب بندی سازهای «خوب ، بد ، زشت» و هم چنین استفاده از اصوات نامتعارف و الکترونیک از کارهایی بود که در آن زمان (دهه شصت میلادی) بسیار بدیع و خلاقانه جلوه می‌کرد و همین نوآوری او، منتقدان را از آن زمان تا اکنون به ستایش واداشته است.
تنوع سبک در کارهای موریکونه از دیگر خصوصیات این آهنگساز است. او شیوه‌های مختلف را در آهنگ‌هایش تجربه میکند .
به عنوان مثال درست برخلاف موسیقی فیلم «روزی روزگاری آمریکا» که در ذات خود تم زیبا و برجسته‌ای دارد، موریکونه در فیلم «خوب ، بد ، زشت» از یک تم ساده و پیش پا افتاده و حتی هزل آمیز مجموعه‌ای دلنشین و به یاد ماندنی برجای می‌گذارد.
یکی از ابتدایی‌ترین اصول برای ساخت موسیقی فیلم آن است که موسیقی نباید از فیلم برجسته تر باشد بلکه باید در خدمت آن قرار بگیرد. یکی از ویژگی‌های آثار موریکونه آن است که نه تنها آهنگ‌هایش در خدمت فیلم هستند بلکه بسیاری از آنها به عنوان موسیقی محض و جدا از سینما و فیلم نیزقابل تامل می‌باشند.
از دیگر آثار این آهنگساز که بسیار متفاوت از آهنگ‌های فیلم‌های گذشته از جمله فیلم‌های وسترن اوست، میتوان به سینما پارادیزو به کارگردانی جوزپه تورناتوره اشاره کرد. موسیقی موریکونه به این فیلم وجهه‌ای خاص بخشیده چراکه بیشتر از دیالوگ‌های رد و بدل شده بین شخصیتها، موسیقی، مدیوم ارتباطی بین فیلم و تماشاگر است.
همکاری موریکونه با تورناتوره ادامه پیدا می کند تا در سال ۲۰۰۰ برای فیلم مالنای او نیز آهنگ می سازد. این فیلم از جمله فیلم هایی بود که کاندید دریافت اسکار برای بهترین موسیقی متن فیلم شد.
اگر چه شاید داوران اسکار دیر به فکر تقدیر از موریکونه افتادند اما او پیش از این در اروپا جوایز بسیاری را تصاحب کرد. از آن جمله میتوان به شیر طلایی ونیز در سال ۱۹۹۵ برای یک عمر فعالیت سینمایی ، جایزه گلدن گلاب در سال ۲۰۰۰ برای فیلم «افسانه ۱۹۰۰» به کارگردانی جوزپه تورناتوره اشاره کرد.
او هم چنین در سال ۱۹۹۰ برای موسیقی فیلم سینما پارادیزو ساخته تورناتوره توانست سه جایزه مهم اروپایی یعنی بافتای بریتانیا، کن فرانسه و داود دوناتللوی ایتالیا را به دست آورد.
انیو موریکونه در گفتگویی که چندی پیش با رادیو کاپیتال ایتالیا درباره دریافت جایزه اسکار انجام داده بود میگوید: «این اعتباری است که از میان سایرین به من تعلق می‌گیرد بنابراین نمی‌گویم که می‌توانستند این جایزه را خیلی پیش از این به من بدهند.»
موریکونه با وجود آن که با بسیاری از کارگردانان و تهیه کنندگان مطرح هالیوود کار کرده است اما هیچ وقت نمی‌خواهد به آمریکا نقل مکان کند. برای ترغیب او به زندگی در آنجا حتی ویلایی در بورلی هیلز هم پیشنهاد داده‌اند ولی موریکونه میگوید: « من همیشه عاشق شهر رم هستم و هرگز به زندگی در کالیفرنیا فکر نکردم.»
در ايتاليا موريكونه را به عنوان آهنگساز ترانه‌های معروفی چون (Se telefonando) برای مينا ماتزینی Mina Mazzini خواننده مطرح ايتاليايی نيز میشناسند. اين ترانه درسال ۱۹۹۶ بهترين ترانه سال شد و خواننده‌اش را به اوجی رساند كه هيچوقت ديگر نتوانست آن را تكرار كند. این ترانه هنوز هم از جمله ترانه‌های بسیار محبوب ایتالیا به شمار می‌رود
منبع :صداي آلمان[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
magmagf
20-03-2007, 11:51
ريكاردو الوارز نوازنده گيتار در سال 1949 در شهر سويا بدنيا امد . نوازندگي گيتار را در سن ده سالگي اغاز كرد .سال بعد با گروه په په مرسنا يك تور هنري را اغاز كرد .اين تور به كشور ژاپن رفت و در انجا با استقبال بي نظيري روبرو شد .
در سال 1971 ريكاردو در شهر كوردوبا عنوان بهترين گيتار يست سال را به خود اختصاص داد وي در سال 1985 با رقاص معروف فلامنكو په پا منتس ازدواج كرد حاصل اين ازدواج يك پسر هنرمند به نام پدرو ميباشد ، پدرو يك نوازنده برجسته پيانو ميباشد .ريكاردو به همراه همسر و پسرش كنسرتهاي متعددي را اجرا ميكنند ، اين كنسرتها در سال 1993 با اجراهاي خانوادگي آغاز گشت و به دليل استقبال مردم از اين كنسرتها اين برنامه ها در سال 1994 نيز تكرار شدند
ضمن انكه كنسرتهاي سالهاي 1997و 1998 نيز موفقيت اميز بودند .
وي در سالهاي اخير به ضبط اثار فلامنكو تمرين براي اجراهاي كنسرتهاي خود مشغول ميباشد.
در سال 1971 ريكاردو در شهر كوردوبا عنوان بهترين گيتار يست سال را به خود اختصاص داد وي در سال 1985 با رقاص معروف فلامنكو په پا منتس ازدواج كرد حاصل اين ازدواج يك پسر هنرمند به نام پدرو ميباشد ، پدرو يك نوازنده برجسته پيانو ميباشد .ريكاردو به همراه همسر و پسرش كنسرتهاي متعددي را اجرا ميكنند ، اين كنسرتها در سال 1993 با اجراهاي خانوادگي آغاز گشت و به دليل استقبال مردم از اين كنسرتها اين برنامه ها در سال 1994 نيز تكرار شدند
ضمن انكه كنسرتهاي سالهاي 1997و 1998 نيز موفقيت اميز بودند .
وي در سالهاي اخير به ضبط اثار فلامنكو تمرين براي اجراهاي كنسرتهاي خود مشغول ميباشد.
Metalzadeh
21-03-2007, 03:15
دستت درد نکنه
واقعا جالب بودن ;)
ولی من فقط مایکل کیمن رو می شناختم
اونم چون کنسرتش رو با متالیکا دیدم
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].gif
واقعا جالب بودن ;)
ولی من فقط مایکل کیمن رو می شناختم
اونم چون کنسرتش رو با متالیکا دیدم
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].gif
magmagf
22-03-2007, 00:38
خواهش می کنم قابل شما را نداشت
magmagf
22-03-2007, 00:40
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
Agustin Pio Barrios Mangore در 5 ماه می سال 1885 در شهری کوچک بنام San Juan Bautista de las Misiones در کشور پاراگوئه بدنبا آمد .در خانواده ای پر جمعیت که موسیقی وشعر جایگاه بسیار مهمی داشت و در این فضای هنری او رشد نمود .
وی اولین نشانه های علاقمندی به موسیقی و ساز بالاخص گیتار را قبل از رسیدن به سن ده سالگی و از همان اوایل کودکی در خود نشان داد.در سال 1901 در حالیکه تنها 13 سال سن داشت برای گرفتن بورس تحصیلی در Asunciónبه پایتخت پاراگوئه عزیمت نمود . که یکی از جوانترین دانشجویان دانشگاه در تاریخ پاراگوئه میباشد.
او علاوه بر اینکه بعنوان دانشجوی موسیقی در دانشگاه به تحصیل ادامه میداد عضویت و فعالیتهای جدی در دانشکده های سایر علوم چون ریاضی - ادبیات و روزنامه نگاری داشت .
باریوس به دو زبان تسلط کافی داشت اسپانیایی و گوارانی ( زبان محلی ) و همچنین توانایی خواندن و مطالعه به زبانهای دیگر چون انگلیسی - فرانسوی - آلمانی
پس از ترک کالج وی زندگی خود را صرف نوشتن شعر و موسیقی نمود.
او همچنین به سرودن شعر علاقه خاصی داشت بصورتی که برای این اشعار نیز اهنگ میساخت و با گیتار اجرا مینمود که برگرفته از تاثیر او از زادگاه و فرهنگ او میباشد.
باریوس دوستان زیادی داشت و سفرهای بسیاری را در کشورهای آمریکای جنوبی داشت که که به دوستان و هواداران خود کپی از اشعارش را بهمراه امضای خود به آنان هدیه میداد. که امروزه این نوشته ها ارزش بسیار زیادی پیدا کرده اند.
همگان او را نوازنده ای فوق العاده توصیف میکردند . جالب است بدانیم که باریوس اولین نوازنده گیتاری بود که آثارش بصورت صفحه ضبط شده است و مهمتر از آن اینکه این آثار بصورت زنده ضبط شده اند و تنها با یک بار ضبط ! که این آثار در حال حاضر وجود دارند که در مطالب بعدی در سایت قرار خواهد گرفت تا ببینیم نوازنده ای را که بدور از تکنیک های ضبط امروزی که با 100 ها بار ضبط و ادیت آن و استفاده از افکت های مختلف چنین آثاری را اجرا نموده است آن هم در دوره ای که گیتار کلاسیک در حال شکل گرفتن بود!
پس در این مرحله او نیز اولین بود هرچند باز هم این کار نتوانست او را در جهان گیتار به شهرت برساند.
اکثر آثار او خصوصیت آثار رومانتیک را دارا میباشد در حالیکه او در قرن بیستم میریست و موسیقی مدرن که فراگیر شده بود .
موسیقی آثار او محتوای موسیقی محلی کشورش و موسیقی آمریکای لاتین را داشت و از سوی دیگر خاصیت تکنیکی بودن این آثار نیر قابل توجه است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مرگ
باریوس در سال 199 44 در Cementerio de Los Ilustres در در کشور السالوادور 7 اگوست 1944 دیده از جهان فرو بست
در حالیکه موسیقی او تنها در مرزهای کشورش باقی ماند و تا مدتها فراتر نرفت.
آثار محلی ( فولکوریک)
موسیقی محلی پاراگوئه دستمایه اولین آثار باریوس جوان در زمینه آهنگسازی برای گیتار بود که در این زمینه میتوان به قطعاتی چون:
polca paraguaya, vals and zamba
اشاره نمود.
اما تاثیر مهم را استادش Gustovo Sosa Escalada داشت که او را با رپرتوار گیتار کلاسیک اشنا نمود.
در آن زمان باریوس کار اهنگسازی را با جدیت ادامه میداد و و در هنگام اجرا قطعاتی را از استاد سابق خویش مانند La Chinita و La Perezosa مینواخت
تحت تاثیر استاد جدید خود باریوس دست به اجرای آثاری از آهنگسازانی چون تارگا - سور - آگوادو پرداخت
Sosa Escalada معلم او از نوازندگی و تکنیک باریوس شگفت زده بود که با اصرار او بر خانواده باریوس بود که وی را برای ادامه تحصیل به Asunciónبرای ادامه تحصیل در زمینه موسیقی بفرستند در حالیکه او به حد کافی به تکنیک و مهارتهای اجرا رسیده بود و شروع به آهنگسازی در سال 1905 نمود.
آهنگسازی
آثار او را میتوان به سه قسمت تقسم کرد
-آثار فولکوریک ( محلی )
-آثار تقلیدی
-آثار مذهبی
موسیقی آمریکای لاتین و کشورش در اوایل تاثیر بسیار زیادی بر او داشتند و در دوره ای دیگر آشنایی با شیوه اهنگسازی در دوران رومانتیک و باروک یک قسمت دیگر از خصوصیات آهنگسازی او را تشکیل میدهد.
و آثار مذهبی او را میتوان در قطعه برجسته La Catedral دید قطعات مذهبی که میتوان تاثیر موسیقی باخ را در آن مشاهده کرد.یکی دیگر از این قطعات میتوان به Una Limosna por el Amor de Dios (An Alm for the Love of God) اشاره کرد
لیستی از مهمترین آثار
Aconquija
Allegro Sinfónico
Cueca
Danza Paraguaya
Estudio de Concierto
Jha, Che Valle
Julia Florida
Las Abejas
La Catedral
London Karape
Madrigal-Gavota
Maxixa
Mazurka Apasionata
Preludio
Sueño de la muñequita
Un sueño en la Floresta
Una limosnita por amor de Dios (Also known as “El ultimo trémolo” or “El último canto”)
Vals no 3
Vidalita
Agustin Pio Barrios Mangore در 5 ماه می سال 1885 در شهری کوچک بنام San Juan Bautista de las Misiones در کشور پاراگوئه بدنبا آمد .در خانواده ای پر جمعیت که موسیقی وشعر جایگاه بسیار مهمی داشت و در این فضای هنری او رشد نمود .
وی اولین نشانه های علاقمندی به موسیقی و ساز بالاخص گیتار را قبل از رسیدن به سن ده سالگی و از همان اوایل کودکی در خود نشان داد.در سال 1901 در حالیکه تنها 13 سال سن داشت برای گرفتن بورس تحصیلی در Asunciónبه پایتخت پاراگوئه عزیمت نمود . که یکی از جوانترین دانشجویان دانشگاه در تاریخ پاراگوئه میباشد.
او علاوه بر اینکه بعنوان دانشجوی موسیقی در دانشگاه به تحصیل ادامه میداد عضویت و فعالیتهای جدی در دانشکده های سایر علوم چون ریاضی - ادبیات و روزنامه نگاری داشت .
باریوس به دو زبان تسلط کافی داشت اسپانیایی و گوارانی ( زبان محلی ) و همچنین توانایی خواندن و مطالعه به زبانهای دیگر چون انگلیسی - فرانسوی - آلمانی
پس از ترک کالج وی زندگی خود را صرف نوشتن شعر و موسیقی نمود.
او همچنین به سرودن شعر علاقه خاصی داشت بصورتی که برای این اشعار نیز اهنگ میساخت و با گیتار اجرا مینمود که برگرفته از تاثیر او از زادگاه و فرهنگ او میباشد.
باریوس دوستان زیادی داشت و سفرهای بسیاری را در کشورهای آمریکای جنوبی داشت که که به دوستان و هواداران خود کپی از اشعارش را بهمراه امضای خود به آنان هدیه میداد. که امروزه این نوشته ها ارزش بسیار زیادی پیدا کرده اند.
همگان او را نوازنده ای فوق العاده توصیف میکردند . جالب است بدانیم که باریوس اولین نوازنده گیتاری بود که آثارش بصورت صفحه ضبط شده است و مهمتر از آن اینکه این آثار بصورت زنده ضبط شده اند و تنها با یک بار ضبط ! که این آثار در حال حاضر وجود دارند که در مطالب بعدی در سایت قرار خواهد گرفت تا ببینیم نوازنده ای را که بدور از تکنیک های ضبط امروزی که با 100 ها بار ضبط و ادیت آن و استفاده از افکت های مختلف چنین آثاری را اجرا نموده است آن هم در دوره ای که گیتار کلاسیک در حال شکل گرفتن بود!
پس در این مرحله او نیز اولین بود هرچند باز هم این کار نتوانست او را در جهان گیتار به شهرت برساند.
اکثر آثار او خصوصیت آثار رومانتیک را دارا میباشد در حالیکه او در قرن بیستم میریست و موسیقی مدرن که فراگیر شده بود .
موسیقی آثار او محتوای موسیقی محلی کشورش و موسیقی آمریکای لاتین را داشت و از سوی دیگر خاصیت تکنیکی بودن این آثار نیر قابل توجه است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مرگ
باریوس در سال 199 44 در Cementerio de Los Ilustres در در کشور السالوادور 7 اگوست 1944 دیده از جهان فرو بست
در حالیکه موسیقی او تنها در مرزهای کشورش باقی ماند و تا مدتها فراتر نرفت.
آثار محلی ( فولکوریک)
موسیقی محلی پاراگوئه دستمایه اولین آثار باریوس جوان در زمینه آهنگسازی برای گیتار بود که در این زمینه میتوان به قطعاتی چون:
polca paraguaya, vals and zamba
اشاره نمود.
اما تاثیر مهم را استادش Gustovo Sosa Escalada داشت که او را با رپرتوار گیتار کلاسیک اشنا نمود.
در آن زمان باریوس کار اهنگسازی را با جدیت ادامه میداد و و در هنگام اجرا قطعاتی را از استاد سابق خویش مانند La Chinita و La Perezosa مینواخت
تحت تاثیر استاد جدید خود باریوس دست به اجرای آثاری از آهنگسازانی چون تارگا - سور - آگوادو پرداخت
Sosa Escalada معلم او از نوازندگی و تکنیک باریوس شگفت زده بود که با اصرار او بر خانواده باریوس بود که وی را برای ادامه تحصیل به Asunciónبرای ادامه تحصیل در زمینه موسیقی بفرستند در حالیکه او به حد کافی به تکنیک و مهارتهای اجرا رسیده بود و شروع به آهنگسازی در سال 1905 نمود.
آهنگسازی
آثار او را میتوان به سه قسمت تقسم کرد
-آثار فولکوریک ( محلی )
-آثار تقلیدی
-آثار مذهبی
موسیقی آمریکای لاتین و کشورش در اوایل تاثیر بسیار زیادی بر او داشتند و در دوره ای دیگر آشنایی با شیوه اهنگسازی در دوران رومانتیک و باروک یک قسمت دیگر از خصوصیات آهنگسازی او را تشکیل میدهد.
و آثار مذهبی او را میتوان در قطعه برجسته La Catedral دید قطعات مذهبی که میتوان تاثیر موسیقی باخ را در آن مشاهده کرد.یکی دیگر از این قطعات میتوان به Una Limosna por el Amor de Dios (An Alm for the Love of God) اشاره کرد
لیستی از مهمترین آثار
Aconquija
Allegro Sinfónico
Cueca
Danza Paraguaya
Estudio de Concierto
Jha, Che Valle
Julia Florida
Las Abejas
La Catedral
London Karape
Madrigal-Gavota
Maxixa
Mazurka Apasionata
Preludio
Sueño de la muñequita
Un sueño en la Floresta
Una limosnita por amor de Dios (Also known as “El ultimo trémolo” or “El último canto”)
Vals no 3
Vidalita
magmagf
22-03-2007, 00:45
وي متولد الخيساس منطقه كاديز ميباشد
وي از سال 1955 به صورت حرفه اي گيتار مينوازد و در شوهاي فلامنكو در تمام اندلوس اجراي برنامه كرده است و براي شركت هاي مختلف رقص تنظيم موسيقي را بر عهده داشته است در سال 1997 در البوم خاطره كه به ياد خواننده شهير موسيقي فلامنكو كامارون ضبط گرديد وي به عنوان سلويست گيتار به اجرا پرداخت .
اين نوازنده به همراه گروه خود به جاكارتا و بالي سفر كرده است و همچنين در سوئيس و در شهر ژنو به اجراي برنامه پرداخته است .
در فوريه 1997 وي با لاپلاتا به اجراي تور پرداخت و در همان سال با هنرمندان متعددي به اجراي برنامه پرداخت .
وي در دو البوم لاس شامورو به اجرا پرداخته است و همچنين با اين گروه برنامه هايي را به اجرا گذاشته است .
اين نوازنده در دسامبر سال 1998 به بوينس ايرس رفت و به اجراي برنامه به همراه تامارا پرداخت .
وي همچنين در سال 2000 با پاستور سولر . در سال 2001 با خوزه كل ال ففرانكاس و در سال 2002 براي كمپاني خوزه مانوئل به اجراي برنامه پرداخته است .
اين نوازنده جوان همچنين با كارمن لينارس و خراردو نونيز در تياتروريل براي معرفي كاست un romito de locura به نوازندگي پرداخته است .
او يكي از گيتاريستهاي جواني است كه در كاست مكتب جديد گيتار فلامنكو به تهيه كنندگي خراردو نونيز نوازندگي كرده است
وي از سال 1955 به صورت حرفه اي گيتار مينوازد و در شوهاي فلامنكو در تمام اندلوس اجراي برنامه كرده است و براي شركت هاي مختلف رقص تنظيم موسيقي را بر عهده داشته است در سال 1997 در البوم خاطره كه به ياد خواننده شهير موسيقي فلامنكو كامارون ضبط گرديد وي به عنوان سلويست گيتار به اجرا پرداخت .
اين نوازنده به همراه گروه خود به جاكارتا و بالي سفر كرده است و همچنين در سوئيس و در شهر ژنو به اجراي برنامه پرداخته است .
در فوريه 1997 وي با لاپلاتا به اجراي تور پرداخت و در همان سال با هنرمندان متعددي به اجراي برنامه پرداخت .
وي در دو البوم لاس شامورو به اجرا پرداخته است و همچنين با اين گروه برنامه هايي را به اجرا گذاشته است .
اين نوازنده در دسامبر سال 1998 به بوينس ايرس رفت و به اجراي برنامه به همراه تامارا پرداخت .
وي همچنين در سال 2000 با پاستور سولر . در سال 2001 با خوزه كل ال ففرانكاس و در سال 2002 براي كمپاني خوزه مانوئل به اجراي برنامه پرداخته است .
اين نوازنده جوان همچنين با كارمن لينارس و خراردو نونيز در تياتروريل براي معرفي كاست un romito de locura به نوازندگي پرداخته است .
او يكي از گيتاريستهاي جواني است كه در كاست مكتب جديد گيتار فلامنكو به تهيه كنندگي خراردو نونيز نوازندگي كرده است
magmagf
22-03-2007, 00:47
انتونيو گارسيا دومينگوئز مشهور به نونو گارسيا متولد سال 1959 ميباشد او در شهر بندري كاديز به دنيا امد وي در سن ده سالگي در يك ارايشگاه با يك معلم گيتار اشنا شد و يادگيري گيتار فلامنكو را از همان زمان اغاز كرد كارهاي مقدماتي اين نوازنده در ابتدا همراهي با خوانندگان فلامنكو بوده استوي در سالهاي جواني براي تحصيل موسيقي به مالاگا رفت و بعد به شهر گرانادا مسافرت كرد در گرانادا با خواننده معروف كارلوس كانو همكاري كرد و اين مسئله باعث شد كه با خوانندگان بسياري اشنا بشود و همكاري كند در اين زمان گروههاي معروف مادريد از او براي همكاري دعوت كردند و او به مادريد سفر كرد و با گروه كاندلا آشنا شد و با اين گروه در بسياري از كشورها به اجرا پرداخت او در سال 1996 به مادريد بازگشت و مورد استقبال بسيار مردم قرار گرفت وي در سالهاي اخير به تدريس و نوازندگي مشغول است وي همچنين در سال 2002 كاستي را به بازار عرضه كرد با نام ماهي قهوه اي كه از فروش خوبي برخوردار بوده است
magmagf
22-03-2007, 00:49
گيتاريست به نام اسپانيايي فرانسيسكو كورتس اولبانو كه با نام پاكو كورتس مشهور است .
وي در سال 1957 در شهر گرانادا در كشور اسپانيا متولد شد و از سنين كودكي نوازدگي را در گروه ماريو مايا اغاز كرد .
او مدتي بعد با خوانندگان بزرگ فلامنكوي جهان همچون انريكو مورينته و كارمن لينارس به اجراي قطعاتي پرداخت و با انها همكاري كرد
بعد از چند سال موفقيتهاي بسيار بزرگي را در عالم موسيقي فلامنكو كسب كرد كه باعث شد در چندين نمايشنامه معروف همچون :Naquerar Ay jondo Macama Jonda به عنوان گيتاريست صحنه به هنرنمايي بپردازد و مورد تشويق حاضرين قرار گيرد.
وي در سال 1992 اولين سي خود را روانه بازار موسيقي فلامنكو كرد نام اين البومCalle del Agua بود كه معناي ان خياباني در اب ميباشد
وي در سال 1957 در شهر گرانادا در كشور اسپانيا متولد شد و از سنين كودكي نوازدگي را در گروه ماريو مايا اغاز كرد .
او مدتي بعد با خوانندگان بزرگ فلامنكوي جهان همچون انريكو مورينته و كارمن لينارس به اجراي قطعاتي پرداخت و با انها همكاري كرد
بعد از چند سال موفقيتهاي بسيار بزرگي را در عالم موسيقي فلامنكو كسب كرد كه باعث شد در چندين نمايشنامه معروف همچون :Naquerar Ay jondo Macama Jonda به عنوان گيتاريست صحنه به هنرنمايي بپردازد و مورد تشويق حاضرين قرار گيرد.
وي در سال 1992 اولين سي خود را روانه بازار موسيقي فلامنكو كرد نام اين البومCalle del Agua بود كه معناي ان خياباني در اب ميباشد
magmagf
22-03-2007, 01:00
خوان مانوئل كانيزارس در سال 1966 در اسپانيا متولد شد خانواده او در سال 1950 به بارسلونا مهاجرت كرده بودند .
پدر او بسيار شيفته گيتار بود و از اقبالش يك گيتار از نمايشگاه محلي دريافت نموده بود پدر كانيزارس بدون معطلي شروع به مطالعه درباره گيتار فلامنكو نمود يكي از اساتيد فلامنكو از استعداد پسرانش يعني خوان مانوئل و رافائل به او گفت و ان دو پسر را تشويق نمود تا بيشتر و دقيقتر به مطالعه در گيتار بپردازند .
اين دو برارد انقدر سريع علم گيتار را فراگرفتند كه خوان مانوئل در ده سالگي وارد هنرستان موسيقي شهر شد.
در سال 1982 او جايزه ملي براي نواختن گيتار را در شهر خرز كه يكي از معتبرترين جوايز گيتار است دريافت كرد. در ان موقع در گوشه كنار شنيده ميشد كه گيتاريست جديدي دارد از راه ميرسد .
در سال 1989 او سفرهاي گروهي خود را اغاز كرد و سپس توسط پيتر گابريل براي انتشار مجموعه البومي به نام دنياي واقعي انتخاب شد .
او با هنرمندان زيادي همچون : La Fura dels Baus, Michael Brecker,Al Di Mieola,Camaron, Morente, Serrat, MarcAlmond و...
اما سرنوشت سازترين اشنايي او با پاكو دلوسيا بوده است او به همراه پاكو دلوسيا و خوزه مرسي و باندرا برنامه زيادي در بين سالهاي 1989 تا 1992 انجام داد .اين تور موففيت اميز با ضبط اثر Suite Iberia اثر ايزاك البنيتسز كه پاكو دلوسيا گيتار ارانخوزش را نواخت به سر انجام رسيد .از اين زمان همكاري پاكو دلوسيا و كانيزارس متوقف نگرديده است و اين كيفيت بالا در هر يك از كارهاي كانيزارس نمايان است. او همچنين سازنده موسيقي متن يك فيلم نيز ميباشد فيلمي با نام : La Lola se va a los puertos .
كانيزارس در امگا اثر انريكو مورينته نيز نواخته است و نشان داده است كه در سبكهاي متفاوت هم ميتواند توانايي هاي بي حد خود را اشكار كند.
پدر او بسيار شيفته گيتار بود و از اقبالش يك گيتار از نمايشگاه محلي دريافت نموده بود پدر كانيزارس بدون معطلي شروع به مطالعه درباره گيتار فلامنكو نمود يكي از اساتيد فلامنكو از استعداد پسرانش يعني خوان مانوئل و رافائل به او گفت و ان دو پسر را تشويق نمود تا بيشتر و دقيقتر به مطالعه در گيتار بپردازند .
اين دو برارد انقدر سريع علم گيتار را فراگرفتند كه خوان مانوئل در ده سالگي وارد هنرستان موسيقي شهر شد.
در سال 1982 او جايزه ملي براي نواختن گيتار را در شهر خرز كه يكي از معتبرترين جوايز گيتار است دريافت كرد. در ان موقع در گوشه كنار شنيده ميشد كه گيتاريست جديدي دارد از راه ميرسد .
در سال 1989 او سفرهاي گروهي خود را اغاز كرد و سپس توسط پيتر گابريل براي انتشار مجموعه البومي به نام دنياي واقعي انتخاب شد .
او با هنرمندان زيادي همچون : La Fura dels Baus, Michael Brecker,Al Di Mieola,Camaron, Morente, Serrat, MarcAlmond و...
اما سرنوشت سازترين اشنايي او با پاكو دلوسيا بوده است او به همراه پاكو دلوسيا و خوزه مرسي و باندرا برنامه زيادي در بين سالهاي 1989 تا 1992 انجام داد .اين تور موففيت اميز با ضبط اثر Suite Iberia اثر ايزاك البنيتسز كه پاكو دلوسيا گيتار ارانخوزش را نواخت به سر انجام رسيد .از اين زمان همكاري پاكو دلوسيا و كانيزارس متوقف نگرديده است و اين كيفيت بالا در هر يك از كارهاي كانيزارس نمايان است. او همچنين سازنده موسيقي متن يك فيلم نيز ميباشد فيلمي با نام : La Lola se va a los puertos .
كانيزارس در امگا اثر انريكو مورينته نيز نواخته است و نشان داده است كه در سبكهاي متفاوت هم ميتواند توانايي هاي بي حد خود را اشكار كند.
magmagf
22-03-2007, 01:07
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
گيتاريست معروف اسپانيا انتونيو كاريون خميرز متولد سال 1964 در شهر سويا به دنيا امد در كودكي لقب نينو كاريون ( كاريون كوچك ) را گرفت . اشنايي او با موسيقي فلامنكو از طريق پدرش كه يك خواننده موسيقي فلامنكوي خوب بود صورت پذيرفت .پدر و پدربزرگ او هر دو از خوانندگان خوب موسيقي فلامنكو بودند و وي توانست از اين طريق با موسيقي فلامنكو و شمردن ضربهاي فلامنكو آشنايي پيدا كندوي نوازندگي گيتار را زير نظر نينو ريكاردو يكي از بزرگترين نوازندگان گيتار جهان اغاز كرد و در ادامه نوازندگي خود از اساتيد همچون ملچور د مارچنا،مانوئل د هلوا بهره برد . در سن سيزده سالگي نوازندگي حرفه اي را در كنار پدر اغاز كرد ، بعد از رسيدن به هجده سالگي يك تور هنري را در كشور فرانسه برگزار كرد در اين تور در بسياري از شهرهاي كشور فرانسه برنامه اجرا كرد و بعد از ان در كشورهاي المان ، ايتاليا ،بلژيك ، هلند و مصر به برنامه پرداخت. وي اين روزها به عنوان يكي از گيتاريستهاي موسيقي اصيل فلامنكو در راديو اسپانيا برنامه اجرا ميكند ، ضمن انكه اين نوازنده در اسپانيا بسيار محبوب و محترم ميباشد
گيتاريست معروف اسپانيا انتونيو كاريون خميرز متولد سال 1964 در شهر سويا به دنيا امد در كودكي لقب نينو كاريون ( كاريون كوچك ) را گرفت . اشنايي او با موسيقي فلامنكو از طريق پدرش كه يك خواننده موسيقي فلامنكوي خوب بود صورت پذيرفت .پدر و پدربزرگ او هر دو از خوانندگان خوب موسيقي فلامنكو بودند و وي توانست از اين طريق با موسيقي فلامنكو و شمردن ضربهاي فلامنكو آشنايي پيدا كندوي نوازندگي گيتار را زير نظر نينو ريكاردو يكي از بزرگترين نوازندگان گيتار جهان اغاز كرد و در ادامه نوازندگي خود از اساتيد همچون ملچور د مارچنا،مانوئل د هلوا بهره برد . در سن سيزده سالگي نوازندگي حرفه اي را در كنار پدر اغاز كرد ، بعد از رسيدن به هجده سالگي يك تور هنري را در كشور فرانسه برگزار كرد در اين تور در بسياري از شهرهاي كشور فرانسه برنامه اجرا كرد و بعد از ان در كشورهاي المان ، ايتاليا ،بلژيك ، هلند و مصر به برنامه پرداخت. وي اين روزها به عنوان يكي از گيتاريستهاي موسيقي اصيل فلامنكو در راديو اسپانيا برنامه اجرا ميكند ، ضمن انكه اين نوازنده در اسپانيا بسيار محبوب و محترم ميباشد
magmagf
24-03-2007, 11:00
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
خوان كارمونا گيتاريست شهير فرانسوي در سال 1963 در شهر ---- فرانسه متولد شد، پدر و مادر وي متولد شهر مالاگا در جنوب اسپانيا بودند ، پدر او يك آهنگر بود كه براي كار به فرانسه مهاجرت كرد ، خوان كارمونا ده سال داشت كه پدرش يك روز يك گيتار به خانه اورد و در همان زمان بود كه خوان به گيتار و موسيقي فلامنكو علاقمند شد،خوان كارمونا به كنسرواتوار پاريس رفت و در سن 26 سالگي از كنسرواتوار پاريس فارغ التحصيل شد و بعد به شهر خِرز در جنوب اسپانيا مهاجرت كرد و مدت هشت سال در ان شهر اقامت كرد.
در اين مدت با خوانندگان بسياري همچون : Agujetas, Duquende, Terremoto Hijo, Rubichi and Antonio Malena; bailaors Joaquín Grilo, Ana Padilla, Angelitaهمكاري كرد وي در سال 1996 با همكاري نوازندگاني همچون : ghabile Moraíto, Rubem Dantas, Niño de Pura, Manuel Soler ,Tino di Geraldo البومي با نام موسيقي شيرين ارانه كرد در همان سال به زادگاهش فرانسه بازگشت و اين بازگشت با استقبال بسيار مردم و علاقمندان فلامنكو همراه شد و كمپاني هاي زيادي از او تقاضاي همكاري كردند و يكي از جالبترين اين همكاري ها اجراي او با خواننده كشور ازبكستان خانم ماتلوبه بود سبك خانم ماتلوبه خواندن اهنگهاي ايراني و هندي بود و اين اثر با استقبال بسيار زيادي روبرو گشت.خوان كارمونا در كشورهاي بسياري چون امريكا ، سويس ، بريتانيا ، پرتغال و...اين كنسرت زيبا را اجرا كرد وي در سالهاي 97 تا 99 مشغول همكاري با تلويزيون فرانسه بود و در سالهاي اخير بيبشتر فعاليتش براي ساخت قطعه اي براي گيتار و اركستر متمركز شده است .پاكو د لوسيا نوازنده نامدار موسيقي فلامنكوي جهان همواره از خوان كارمونا به نيكي ياد ميكند و از او تمجيد ميكند .گفته ميشود اثر سمفونيك ايشان در سال 2004 اجرا و امده ميشود. خوان كارمونا امسال كانديد گرمي بهترين البوم فلامنكو شده است
خوان كارمونا گيتاريست شهير فرانسوي در سال 1963 در شهر ---- فرانسه متولد شد، پدر و مادر وي متولد شهر مالاگا در جنوب اسپانيا بودند ، پدر او يك آهنگر بود كه براي كار به فرانسه مهاجرت كرد ، خوان كارمونا ده سال داشت كه پدرش يك روز يك گيتار به خانه اورد و در همان زمان بود كه خوان به گيتار و موسيقي فلامنكو علاقمند شد،خوان كارمونا به كنسرواتوار پاريس رفت و در سن 26 سالگي از كنسرواتوار پاريس فارغ التحصيل شد و بعد به شهر خِرز در جنوب اسپانيا مهاجرت كرد و مدت هشت سال در ان شهر اقامت كرد.
در اين مدت با خوانندگان بسياري همچون : Agujetas, Duquende, Terremoto Hijo, Rubichi and Antonio Malena; bailaors Joaquín Grilo, Ana Padilla, Angelitaهمكاري كرد وي در سال 1996 با همكاري نوازندگاني همچون : ghabile Moraíto, Rubem Dantas, Niño de Pura, Manuel Soler ,Tino di Geraldo البومي با نام موسيقي شيرين ارانه كرد در همان سال به زادگاهش فرانسه بازگشت و اين بازگشت با استقبال بسيار مردم و علاقمندان فلامنكو همراه شد و كمپاني هاي زيادي از او تقاضاي همكاري كردند و يكي از جالبترين اين همكاري ها اجراي او با خواننده كشور ازبكستان خانم ماتلوبه بود سبك خانم ماتلوبه خواندن اهنگهاي ايراني و هندي بود و اين اثر با استقبال بسيار زيادي روبرو گشت.خوان كارمونا در كشورهاي بسياري چون امريكا ، سويس ، بريتانيا ، پرتغال و...اين كنسرت زيبا را اجرا كرد وي در سالهاي 97 تا 99 مشغول همكاري با تلويزيون فرانسه بود و در سالهاي اخير بيبشتر فعاليتش براي ساخت قطعه اي براي گيتار و اركستر متمركز شده است .پاكو د لوسيا نوازنده نامدار موسيقي فلامنكوي جهان همواره از خوان كارمونا به نيكي ياد ميكند و از او تمجيد ميكند .گفته ميشود اثر سمفونيك ايشان در سال 2004 اجرا و امده ميشود. خوان كارمونا امسال كانديد گرمي بهترين البوم فلامنكو شده است
magmagf
25-03-2007, 02:24
يكي از گيتاريستهاي معروف اسپانيا در شهر خِرز به نام خرز د لا فرونترا او در سال 1961 ميلادي در خرز متولد شد از سن كودكي گيتار را نزد استاد رافائل اگو الا اغاز كرد با ذوق و استعداد فراواني كه داشت توانست در سن 14 سالگي با خوانندگان فلامنكو همكاري نمايد در سن نوجواني كنسرتهاي فراواني اجرا كرد از خوانندگاني كه با وي همكاري داشتند ميتوان از اسامي زيادي نام برد از قبيل: Tio Gregorio el Borrico, Terremotoبعد از كنسرتهاي مختلف به ضبط موسيقي فلامنكو و اواز ان پرداخت و با خوانندگان فراواني در سبك فلامنكو قطعاتي را ضبط كرد .
دستگاههاي مورد علاقه او بيشتر Turronero, Pansequito, Indio Gitano بودند در اهنگهاي اخرش بيشتر از سبك فلامنكوي مدرن ديده ميشود و بيشتر اين اهنگها را در سبك فلامنكوي مدرن با همكاري نوازندگان جاز اجرا كرده است.
او معتقد است كه موسيقي فلامنكو را به نحوه زيبا براي مردم بايد اجرا كند
دستگاههاي مورد علاقه او بيشتر Turronero, Pansequito, Indio Gitano بودند در اهنگهاي اخرش بيشتر از سبك فلامنكوي مدرن ديده ميشود و بيشتر اين اهنگها را در سبك فلامنكوي مدرن با همكاري نوازندگان جاز اجرا كرده است.
او معتقد است كه موسيقي فلامنكو را به نحوه زيبا براي مردم بايد اجرا كند
magmagf
25-03-2007, 02:27
آدام هولزمن نوازنده كي‌بورد يكي از موسيقيدان خلاق و مشهور دهة 90 است. مجله تخصصي «Keyboards» نام او را به‌عنوان يكي از ده نوازندة برجسته كي‌برد ذكر كرده است. مجلة «Down Beat» نيز او را ستوده و با جان همسر مقايسه كرده‌است. علاوه بر نشريه‌هاي تخصصي، او حتي توسط نيويورك تايمز و واشنگتن پست نيز ستايش شده‌است.
وي در پانزدهم فوريه 1958 در شهر نيويورك متولد شد و در دوازده سالگي شروع به آموختن پيانو كرد. اما تأثيرات عمده را دو استاد بعدي او به‌نام‌هاي لئون راسل و دكترجان روي وي داشتند. در اواخر سالهاي 70 او به موسيقي راك و جازراك روي آورد.
خود ميگويد:«ابتدا، من توسط گروه‌هايي مثل امرسون، ليك و پالمر و يا پس تحت تدثير قرار گرفتم. زماني كه موسيقي گروههاي Chick Corea ، ماهاواشو و بيلي چاپمن را شنيدم به‌طور كامل به موسيقي جاز متمايل شدم. اما به‌طور جدي موسيقي جاز را در اواخر دهة 20 سالگي خود آغاز نمودم. هرچند وارد موسيقي جاز شدم و در آن پيشرفت كردم اما هيچ‌گاه نقش خود را به‌عنوان محافظ و نگهبان موسيقي سنتي جاز تصور نكرده‌ام. حال سعي من بر اين است كه تا موسيقي جالب توجه و جذابي را توسط تركيبي از سبك‌ها و شيوه‌هاي اجراي موسيقي مثل راك، جاز – راك، فانك و ... ارائه دهم.
يكي از كارهاي قابل توجه و مهم او در ابتداي زندگي حرفهاي اش اجراي جديدي از اپراي «كارمينا بورانا» ساخته معروف كارل ارف بوده است. او سپس گروههاي زيادي به نوازندگي پرداخت مثل گروه «Fents» كه او خود يكي از بنيان‌گذاران در آن بوده‌است. مايلز ديويس، آدام هولزمن را به‌عنوان نوازنده كي‌برد در گروه «توتو» پذيرفت پس از ورود به گروه وي به‌عنوان نوازندة دوم كي‌برد به‌هنرنمايي پرداخت. دراين حالت كه گروه توتو به‌طور پي‌درپي تغييرات زيادي را شاهد بود، آدام هولزمن به‌مدت پنج سال به طور ثابت در اين گروه به‌نوازندگي پرداخت و بعدها از طرف مايلز ديويس به‌عنوان كارگردان هنري گروه توتو انتخاب شد(1998). يكسال بعد آدام هولزمن شروع به همكاري با مايكل پطروسيان پرداخت. اين مسئله به دعوت خود مايكل آغاز شد. براي هولز اين همكاري بسيار عالي بود. در اوائل سالهاي 90 آدام هولزمن براي چاكاخان، روبن فرود گروه كلوينتور و بسياري ديگر به نوازندگي و همكاري پرداخت. در سال 1993 اولين آثار وي به‌عنوان نوازندة سولو در آمريكا منتشر شد. وي در سالها يك گروه ثابت موسيقي با اجراهاي زنده با نام «Mona Lisa Overdrive» تشكيل داد. اين اسم دقيقاً براساس يكي از رمان‌هاي ويليام گيبسون انتخاب شده‌بود كه بعدها به‌دلايل مربوط به كپي رايت اين اسم به «Overdrive» تبديل شد.
در سال 1994 قبل از تور اين گروه در آلمان و لهستان، اعضاي آن عوض شدند. اكنون اعضاي آن عبارتنداز آدون‌هيك (ساكسيفون)، فردي كش (باس) جوجه هاوس (درام) و ميچ اشتاين (گيتار)
در سال 1995 آدام هولزمن با گروه موسيقي اختصاصي خود براي اجراي موسيقي درآمريكا ظاهر ميشد و ساير اجراهاي او بسيار محدود شده‌بود. وي در پاييز 1995 به‌عنوان عنصري از گروه Wayne Shorters به سرتاسر دنيا سفركرد، كه در اين تورها وي مورد تقدير و ستايش خاصي قرار گرفت. آدام هولزمن به طراحي و نقاشي كارتون نيز علاقه خاصي دارد او با جين گتر نوازندة گيتار ازدواج كرد كه از اين ازدواج در سال 1994 داراي يك فرزند پسر شد.
وي در پانزدهم فوريه 1958 در شهر نيويورك متولد شد و در دوازده سالگي شروع به آموختن پيانو كرد. اما تأثيرات عمده را دو استاد بعدي او به‌نام‌هاي لئون راسل و دكترجان روي وي داشتند. در اواخر سالهاي 70 او به موسيقي راك و جازراك روي آورد.
خود ميگويد:«ابتدا، من توسط گروه‌هايي مثل امرسون، ليك و پالمر و يا پس تحت تدثير قرار گرفتم. زماني كه موسيقي گروههاي Chick Corea ، ماهاواشو و بيلي چاپمن را شنيدم به‌طور كامل به موسيقي جاز متمايل شدم. اما به‌طور جدي موسيقي جاز را در اواخر دهة 20 سالگي خود آغاز نمودم. هرچند وارد موسيقي جاز شدم و در آن پيشرفت كردم اما هيچ‌گاه نقش خود را به‌عنوان محافظ و نگهبان موسيقي سنتي جاز تصور نكرده‌ام. حال سعي من بر اين است كه تا موسيقي جالب توجه و جذابي را توسط تركيبي از سبك‌ها و شيوه‌هاي اجراي موسيقي مثل راك، جاز – راك، فانك و ... ارائه دهم.
يكي از كارهاي قابل توجه و مهم او در ابتداي زندگي حرفهاي اش اجراي جديدي از اپراي «كارمينا بورانا» ساخته معروف كارل ارف بوده است. او سپس گروههاي زيادي به نوازندگي پرداخت مثل گروه «Fents» كه او خود يكي از بنيان‌گذاران در آن بوده‌است. مايلز ديويس، آدام هولزمن را به‌عنوان نوازنده كي‌برد در گروه «توتو» پذيرفت پس از ورود به گروه وي به‌عنوان نوازندة دوم كي‌برد به‌هنرنمايي پرداخت. دراين حالت كه گروه توتو به‌طور پي‌درپي تغييرات زيادي را شاهد بود، آدام هولزمن به‌مدت پنج سال به طور ثابت در اين گروه به‌نوازندگي پرداخت و بعدها از طرف مايلز ديويس به‌عنوان كارگردان هنري گروه توتو انتخاب شد(1998). يكسال بعد آدام هولزمن شروع به همكاري با مايكل پطروسيان پرداخت. اين مسئله به دعوت خود مايكل آغاز شد. براي هولز اين همكاري بسيار عالي بود. در اوائل سالهاي 90 آدام هولزمن براي چاكاخان، روبن فرود گروه كلوينتور و بسياري ديگر به نوازندگي و همكاري پرداخت. در سال 1993 اولين آثار وي به‌عنوان نوازندة سولو در آمريكا منتشر شد. وي در سالها يك گروه ثابت موسيقي با اجراهاي زنده با نام «Mona Lisa Overdrive» تشكيل داد. اين اسم دقيقاً براساس يكي از رمان‌هاي ويليام گيبسون انتخاب شده‌بود كه بعدها به‌دلايل مربوط به كپي رايت اين اسم به «Overdrive» تبديل شد.
در سال 1994 قبل از تور اين گروه در آلمان و لهستان، اعضاي آن عوض شدند. اكنون اعضاي آن عبارتنداز آدون‌هيك (ساكسيفون)، فردي كش (باس) جوجه هاوس (درام) و ميچ اشتاين (گيتار)
در سال 1995 آدام هولزمن با گروه موسيقي اختصاصي خود براي اجراي موسيقي درآمريكا ظاهر ميشد و ساير اجراهاي او بسيار محدود شده‌بود. وي در پاييز 1995 به‌عنوان عنصري از گروه Wayne Shorters به سرتاسر دنيا سفركرد، كه در اين تورها وي مورد تقدير و ستايش خاصي قرار گرفت. آدام هولزمن به طراحي و نقاشي كارتون نيز علاقه خاصي دارد او با جين گتر نوازندة گيتار ازدواج كرد كه از اين ازدواج در سال 1994 داراي يك فرزند پسر شد.
magmagf
25-03-2007, 02:29
مانوئل سن لوكار متولد سال 1943 در باراميدا در كشور اسپانيا ميباشد.اولين معلم او پدرش بود ايسيدرو سن لوكار يك نانوا و يك گيتاريست سبك قديم، كه اغلب با افرادي به خانه ميامد كه عاشق رقص ونواختن موسيقي فلامنكو بودند . از زمان كودكيش او به نحوه خارق العاده اي با مهارت فراوان به راهش ادامه ميداد، برادران او هم تصميم گرفتند به همين كار بپردازند . به هر حال انهايي كه بيشترين تاثير را در اغاز كار بر او داشتند به گفته خودش نينو ريكاردو و ديگو ال دلگاستور بودند،از اين دو نفركه نام برده شد اولي به خاطره حساسيت زياد و علاقه ذاتيش به گيتار فلامنكو ونواختن سرشار از احساس و دومين نفر بخاطره حال وهواي اجراهاي قديمي و سنتي زبان زد بودند، در همان حال كه او نواختن گيتار را مي اموخت در نانوايي پيش پدرش كار ميكرد ، تا زماني كه 14 ساله شد و در ان زمان در تور حرفه اي شركت په په مارسنا شروع به فعاليت كرد.هنوز سي سالش نشده بود كه در بالاترين سطح حرفه ايش قرار گرفت به خاطر نوار گلچينش در سال1972.
magmagf
25-03-2007, 02:30
آندره سگويا استاد بلامنازع و بي‌رقيب گيتار اسپانيش كلاسيك است كه اصولاً نيازي به معرفي ندارد. وي در طول حيات خود افتخارات و موفقيتهاي فراواني كسب كرده‌است. وي علاوه بر مهارت و تخصص در موسيقي براي اخلاق و انسانيت نيز ارزش فوق‌العاده‌اي قائل است. وي موفق شد تا جايگاه ساز گيتار را براي اجرا در كنسرتها و اركسترها تا حد زيادي ارتقا ببخشد و آن را براي مبتدي‌ها و نوآموزان آسان نمايد. با وجود سن زياد هنوز هم به اجراي موسيقي در سرتاسر جهان ميپردازد. با اين كه آثار علمي مكتوب و تئوريك موسيقي وي به نسبت اندك است اما هنرمندي احساس مهارت و تكنيك وي در نوازندگي شگفت‌انگيز و ماندگار است.
وي در 18 فوريه، 1894 در لينارس اسپانيا متولد شد اما در گرانادا رشد كرد. پدر او يك وكيل عالي‌رتبه بود و مايل بود تا آندره نيز مانند او وارد دنياي حقوق شود. بنابراين به ترتيب فرهنگي و علمي او همت گمارد، در كودكي وي را به كلاس موسيقي فرستاد اما وي در پيانو و ويولون كه سازهاي آموزشي وي بودند موفقيتي به دست نياورد. اما زماني كه صداي گيتار به گوشش خورد، شم موسيقي وي فوران كرد و گيتار را به عنوان مركز تمام فعاليتهاي خود انتخاب كرد، بدون توجه به خواسته‌هاي خانواده و درس‌هاي آكادميك موسيقي. اما وقتي استاد مطلوب خود را پيدا نكرد خود شروع به يادگرفتن كرد. او از درس‌هايي كه در تمرين‌هاي ويولون و پيانو گرفته بود براي فراگيري گيتار استفاده كرد.
هرچند كه تأثير برخي از استادهاي وي مانند فرانسيكوتارگا را نبايد ناديده گرفت، اما سبك و شيوة نواختن وي كاملاً منحصر به‌فرد و حاصل تمرين‌هاي مداوم خود او است. سگويا تلاش فراواني كرد تا گيتار را در صحنه‌هاي كنسرت و اركستر اعتلا بخشد چرا كه در آن زمان گيتار در موسيقي جمعي جايگاه خوبي نداشت و اصولاً گيتار در مجالس رقص و مهماني كه خود موسيقي از لحاظ هنري ارزشي نداشت استفاده ميشد و هنوز هيچ رپرتوار و حرفهاي براي گيتار وجود نداشت.
با وجودتمام اين مشكلات و موانع، سگويا بازهم به تلاش خود ادامه داد و به مهارت و تخصص و تكنيك خود در نوازندگي افزود.
نبوغ و شهرت وي در سن 15 سالگي مشخص شد. در سال 1909 وي اولين اجراي رسمي و حرفهاي خود در گرانادا به روي صحنه برد. پس از آن فعاليتهاي وي دامنة وسيع‌تري گرفت، كنسرتهاي مادريد در 1912 و بارسلونا در 1916 از اين جمله‌اند. در اواسط 1930 وي شروع به نواختن گيتاري كرد كه توسط هرمان هاوسر ساخته شده‌بود.
در حوالي 1919 وي بتدريج در خارج از كشورش نيز شهرت قابل توجهي كسب ميكرد. وي در اين سال كنسرتي را در آمريكاي جنوبي برگزار كرد كه بسيار مورد توجه واقع شد. وي تا سال 1923 به‌طور مداوم خارج از اروپا فعاليت ميكرد. با اولين اجراي موسيقي در لندن مجله تايم با شگفتي وي را تحسين كرد. كنسرت وي در پاريس 1924 او را تبديل به يك نوازنده حرفهاي و مشهور كرد. اين كنسرت به‌همت پابلو كاسالس بر پا شده بود. در ميان تماشاچيان غول‌هاي موسيقي چون پل‌دوكاس، فالا، مادام دباسي حضور داشتند.
تعداد اندك و غيرحرفه‌اي رپرتوارهاي گيتار يكي از مشكلات اساسي بر سر راه فعاليت حرفهاي سگويا بود. عمل بازنويسي (نت‌نويسي) براي سايز سازها وقت و دقت بيشتري را از وي طلب ميكرد. او در ابتدا شروع به نت‌نويسي (بازنويسي) آثار مربوط به دورة رنسانس و باروك براي سازهاي عود و ويولاي اسپانيايي پرداخت. در آلمان او موسيقي‌هاي سازگار و هماهنگ با گيتار را جستجو كرد و درنهايت آثار سيلويوس لئوپولد ويس كه با عود نواخته شده بودند نظر او را جلب كردند. آثار ديگر، برخي از كارهاي باخ بود كه كاملاً با گيتار سنخيت و هماهنگي داشت. وي بيشتر آثار سولوي باخ را اصالتاً براي ساز عود مي پنداشت و او اين آثار را براي ساير سازها نيز تنظيم و بازنويسي كرد. و اين مسئله پس از اجراي آثار باخ توسط گيتار نمود بيشتري پيدا كرد و گيتار داراي اهميت و جايگاه بالاتري شد. سگويا علاوه بر افزودن به شهرت خود، به شهرت و ارزش گيتار هم اضافه كرده بود. تكنيكهاي جديد و قابليت‌هاي تازه قابل اجرا در گيتار آن را تبديل به يك سازه هنري و قابل توجه كرده بود.
علي‌رغم مخالفت‌هايي كه اهل هنر و اصل موسيقي با ابداعات، تفكرات و تئوري‌هاي اندره سگويا داشته‌اند اما بازهم بسياري از آهنگسازان برجسته نيز قابليت‌هاي سگويا را درك كردند و براي وي آهنگسازي كردند. سبك جديد و تازه سگويا نيز كم كم جايي براي خود بازكرد اما اغلب اوقات لازم بود كه خود او به تنظيم نهايي و مشخص‌كردن دستورالعمل‌هايي براي آهنگسازي در سبك مخصوص خود بپردازد. بسياري از رپرتوارهاي جديد گيتار با حضور و مشورت وي نوشته شده اند. اولين آهنگسازاني كه به‌همكاري با وي پرداختند، ماريو كاستل نوو تدسكو و آلفرد كازلا بودند. در سالهاي بعد آهنگسازان مشهوري موجب رونق و گسترش سبك جديد و رپرتوارهاي مدرن گيتار شدند كه از آن جمله مي توان به تورينا، توروبا و ... اشاره كرد.
با پيشنهاد ويولونيست معروف فريتزكرايسلر، كوپيكوس به‌عنوان سرپرست يك گروه موسيقي سگويا را به‌عنوان همكار گروه به توري در آمريكا برد،وي اولين كار جدي گروهي خود را در يك كنسرت اجرا كرد. در ژانويه 1928 وي در شهر نيويورك نيز برنامه‌هايي اجرا كرد كه با اقبال و توجه عمومي به ويژه روزنامه‌ها و نشريه هاي معتبر روبه‌رو شد.
اجراي سگويا در نيويورك آمريكا ضبط شده و فروش خوبي كرد. پس از اجراي گروه كوپيكوس در آمريكاف بسياري از منتقدين او را با كرايسلر، كاسالس و پدر فسكي مقايسه كردند. بعدها سگويا مجدداً به اجراي موسيقي در ايالات متحده پرداخت.
جنگ داخلي اسپانيا سبب شد كه سگويا وطن خود را در 1936 ترك كند و به جنواي ايتاليا برود. سپس بعدها او به مونته ويدئو اروگوئه مهاجرت كرد از آنجا سگويا تورهاي موسيقي فراواني را در آمريكاي مركزي و جنوبي برگزار كرد. در سال 1943 بعداز يك غيبت 5 ساله وي به ايالات متحده ميرود و در آنجا موسيقي اجرا ميكند و با وجود غيبت بسيار بازهم مخاطبان فراواني به اين كنسرتها وي مي‌آيند. علاوه بر اين تلويزيون هم به كمك وي آمد و كنسرت وي پوشش مردمي فراواني يافت. در طول دوران جنگ سرد در تمام كشورهاي مهم خارج از بلوك شرق به اجراي موسيقي پرداخت. آثار ضبط‌شده وي حاوي قطعات بسيار حرفهاي و رستيال‌هاي بسيار دقيق است كه سبكهاي مختلفي دارد از موسيقي كلاسيك گرفته تا رمانتيك و مدرن، وي با شركت‌هاي مختلف پخش و ضبط موسيقي همكاري فراواني داشته‌است. وي هم‌اكنون نيز در حال تمرين براي اجرا و ضبط يكي از آثار بازنويسي شده كاستل نوو- تدسكو بر پايه اثر معروف ژان رامون فيمنز Platero and I است.
فعاليتهاي اجرايي سگويا هيچ‌گاه مانع از اين نشده است كه اطلاعات و تجربيات خود را در اختيار ديگران نگذارد. در طي دوران فعاليت موسيقي خود داراي شاگردان بسياري بوده است و در سانتياگو دي كومپوستلا در اسپانيا و آكادمي چيگي در سينا و ساير مراكز آموزشي به تدريس گيتار مشغول بوده‌است. تلاش هاي بي‌وقفه وي در زمينه بالابردن اهميت و جايگاه گيتار منجر به تأسيس گروههاي ثابت گيتار در مدرسه‌هاي موسيقي شهرهاي مادريد، بارسلونا، فلورانس و لندن شده است.
اخلاق ، رفتار و حتي لباس پوشيدن وي انسان را به ياد قرن گذشته مياندازد. حتي دوستان نزديك و معاشران وي نيز اين‌گونه هستند. وي دوبار ازدواج كرده‌است. ازدواج اول وي به طلاق منجر شد. از ازدواج اول يك پسر و از ازدواج دوم يك دختر با نام بئاتريس دارد.
سگويا درحدود 5 تا 6 ساعت در شبانه‌روز كار مداوم انجام مي دهد. اما موسيقي تنها دل مشغولي وي نيست. او اهل هنرهاي ديگر و ادبيات، تاريخ و فلسفه است و از مهماني لذت مي برد. طي سالهاي گذشته او در حال نوشتن يك اتوبيوگرامي به نام «گيتار و من» است.
وي در 18 فوريه، 1894 در لينارس اسپانيا متولد شد اما در گرانادا رشد كرد. پدر او يك وكيل عالي‌رتبه بود و مايل بود تا آندره نيز مانند او وارد دنياي حقوق شود. بنابراين به ترتيب فرهنگي و علمي او همت گمارد، در كودكي وي را به كلاس موسيقي فرستاد اما وي در پيانو و ويولون كه سازهاي آموزشي وي بودند موفقيتي به دست نياورد. اما زماني كه صداي گيتار به گوشش خورد، شم موسيقي وي فوران كرد و گيتار را به عنوان مركز تمام فعاليتهاي خود انتخاب كرد، بدون توجه به خواسته‌هاي خانواده و درس‌هاي آكادميك موسيقي. اما وقتي استاد مطلوب خود را پيدا نكرد خود شروع به يادگرفتن كرد. او از درس‌هايي كه در تمرين‌هاي ويولون و پيانو گرفته بود براي فراگيري گيتار استفاده كرد.
هرچند كه تأثير برخي از استادهاي وي مانند فرانسيكوتارگا را نبايد ناديده گرفت، اما سبك و شيوة نواختن وي كاملاً منحصر به‌فرد و حاصل تمرين‌هاي مداوم خود او است. سگويا تلاش فراواني كرد تا گيتار را در صحنه‌هاي كنسرت و اركستر اعتلا بخشد چرا كه در آن زمان گيتار در موسيقي جمعي جايگاه خوبي نداشت و اصولاً گيتار در مجالس رقص و مهماني كه خود موسيقي از لحاظ هنري ارزشي نداشت استفاده ميشد و هنوز هيچ رپرتوار و حرفهاي براي گيتار وجود نداشت.
با وجودتمام اين مشكلات و موانع، سگويا بازهم به تلاش خود ادامه داد و به مهارت و تخصص و تكنيك خود در نوازندگي افزود.
نبوغ و شهرت وي در سن 15 سالگي مشخص شد. در سال 1909 وي اولين اجراي رسمي و حرفهاي خود در گرانادا به روي صحنه برد. پس از آن فعاليتهاي وي دامنة وسيع‌تري گرفت، كنسرتهاي مادريد در 1912 و بارسلونا در 1916 از اين جمله‌اند. در اواسط 1930 وي شروع به نواختن گيتاري كرد كه توسط هرمان هاوسر ساخته شده‌بود.
در حوالي 1919 وي بتدريج در خارج از كشورش نيز شهرت قابل توجهي كسب ميكرد. وي در اين سال كنسرتي را در آمريكاي جنوبي برگزار كرد كه بسيار مورد توجه واقع شد. وي تا سال 1923 به‌طور مداوم خارج از اروپا فعاليت ميكرد. با اولين اجراي موسيقي در لندن مجله تايم با شگفتي وي را تحسين كرد. كنسرت وي در پاريس 1924 او را تبديل به يك نوازنده حرفهاي و مشهور كرد. اين كنسرت به‌همت پابلو كاسالس بر پا شده بود. در ميان تماشاچيان غول‌هاي موسيقي چون پل‌دوكاس، فالا، مادام دباسي حضور داشتند.
تعداد اندك و غيرحرفه‌اي رپرتوارهاي گيتار يكي از مشكلات اساسي بر سر راه فعاليت حرفهاي سگويا بود. عمل بازنويسي (نت‌نويسي) براي سايز سازها وقت و دقت بيشتري را از وي طلب ميكرد. او در ابتدا شروع به نت‌نويسي (بازنويسي) آثار مربوط به دورة رنسانس و باروك براي سازهاي عود و ويولاي اسپانيايي پرداخت. در آلمان او موسيقي‌هاي سازگار و هماهنگ با گيتار را جستجو كرد و درنهايت آثار سيلويوس لئوپولد ويس كه با عود نواخته شده بودند نظر او را جلب كردند. آثار ديگر، برخي از كارهاي باخ بود كه كاملاً با گيتار سنخيت و هماهنگي داشت. وي بيشتر آثار سولوي باخ را اصالتاً براي ساز عود مي پنداشت و او اين آثار را براي ساير سازها نيز تنظيم و بازنويسي كرد. و اين مسئله پس از اجراي آثار باخ توسط گيتار نمود بيشتري پيدا كرد و گيتار داراي اهميت و جايگاه بالاتري شد. سگويا علاوه بر افزودن به شهرت خود، به شهرت و ارزش گيتار هم اضافه كرده بود. تكنيكهاي جديد و قابليت‌هاي تازه قابل اجرا در گيتار آن را تبديل به يك سازه هنري و قابل توجه كرده بود.
علي‌رغم مخالفت‌هايي كه اهل هنر و اصل موسيقي با ابداعات، تفكرات و تئوري‌هاي اندره سگويا داشته‌اند اما بازهم بسياري از آهنگسازان برجسته نيز قابليت‌هاي سگويا را درك كردند و براي وي آهنگسازي كردند. سبك جديد و تازه سگويا نيز كم كم جايي براي خود بازكرد اما اغلب اوقات لازم بود كه خود او به تنظيم نهايي و مشخص‌كردن دستورالعمل‌هايي براي آهنگسازي در سبك مخصوص خود بپردازد. بسياري از رپرتوارهاي جديد گيتار با حضور و مشورت وي نوشته شده اند. اولين آهنگسازاني كه به‌همكاري با وي پرداختند، ماريو كاستل نوو تدسكو و آلفرد كازلا بودند. در سالهاي بعد آهنگسازان مشهوري موجب رونق و گسترش سبك جديد و رپرتوارهاي مدرن گيتار شدند كه از آن جمله مي توان به تورينا، توروبا و ... اشاره كرد.
با پيشنهاد ويولونيست معروف فريتزكرايسلر، كوپيكوس به‌عنوان سرپرست يك گروه موسيقي سگويا را به‌عنوان همكار گروه به توري در آمريكا برد،وي اولين كار جدي گروهي خود را در يك كنسرت اجرا كرد. در ژانويه 1928 وي در شهر نيويورك نيز برنامه‌هايي اجرا كرد كه با اقبال و توجه عمومي به ويژه روزنامه‌ها و نشريه هاي معتبر روبه‌رو شد.
اجراي سگويا در نيويورك آمريكا ضبط شده و فروش خوبي كرد. پس از اجراي گروه كوپيكوس در آمريكاف بسياري از منتقدين او را با كرايسلر، كاسالس و پدر فسكي مقايسه كردند. بعدها سگويا مجدداً به اجراي موسيقي در ايالات متحده پرداخت.
جنگ داخلي اسپانيا سبب شد كه سگويا وطن خود را در 1936 ترك كند و به جنواي ايتاليا برود. سپس بعدها او به مونته ويدئو اروگوئه مهاجرت كرد از آنجا سگويا تورهاي موسيقي فراواني را در آمريكاي مركزي و جنوبي برگزار كرد. در سال 1943 بعداز يك غيبت 5 ساله وي به ايالات متحده ميرود و در آنجا موسيقي اجرا ميكند و با وجود غيبت بسيار بازهم مخاطبان فراواني به اين كنسرتها وي مي‌آيند. علاوه بر اين تلويزيون هم به كمك وي آمد و كنسرت وي پوشش مردمي فراواني يافت. در طول دوران جنگ سرد در تمام كشورهاي مهم خارج از بلوك شرق به اجراي موسيقي پرداخت. آثار ضبط‌شده وي حاوي قطعات بسيار حرفهاي و رستيال‌هاي بسيار دقيق است كه سبكهاي مختلفي دارد از موسيقي كلاسيك گرفته تا رمانتيك و مدرن، وي با شركت‌هاي مختلف پخش و ضبط موسيقي همكاري فراواني داشته‌است. وي هم‌اكنون نيز در حال تمرين براي اجرا و ضبط يكي از آثار بازنويسي شده كاستل نوو- تدسكو بر پايه اثر معروف ژان رامون فيمنز Platero and I است.
فعاليتهاي اجرايي سگويا هيچ‌گاه مانع از اين نشده است كه اطلاعات و تجربيات خود را در اختيار ديگران نگذارد. در طي دوران فعاليت موسيقي خود داراي شاگردان بسياري بوده است و در سانتياگو دي كومپوستلا در اسپانيا و آكادمي چيگي در سينا و ساير مراكز آموزشي به تدريس گيتار مشغول بوده‌است. تلاش هاي بي‌وقفه وي در زمينه بالابردن اهميت و جايگاه گيتار منجر به تأسيس گروههاي ثابت گيتار در مدرسه‌هاي موسيقي شهرهاي مادريد، بارسلونا، فلورانس و لندن شده است.
اخلاق ، رفتار و حتي لباس پوشيدن وي انسان را به ياد قرن گذشته مياندازد. حتي دوستان نزديك و معاشران وي نيز اين‌گونه هستند. وي دوبار ازدواج كرده‌است. ازدواج اول وي به طلاق منجر شد. از ازدواج اول يك پسر و از ازدواج دوم يك دختر با نام بئاتريس دارد.
سگويا درحدود 5 تا 6 ساعت در شبانه‌روز كار مداوم انجام مي دهد. اما موسيقي تنها دل مشغولي وي نيست. او اهل هنرهاي ديگر و ادبيات، تاريخ و فلسفه است و از مهماني لذت مي برد. طي سالهاي گذشته او در حال نوشتن يك اتوبيوگرامي به نام «گيتار و من» است.
magmagf
26-03-2007, 08:27
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
استاد بلامنازع هر نوع ابزار موسيقي و شايد برترين و تكنيكي‌ترين موريسين حال حاضر دنيا كه اصولاً نيازي به معرفي ندارد. آثار فراوان او و تكنيك برتر او عواملي هستند كه سبب پيشرفت فعاليتهاي او در نوازندگي سولو، اركستر و جمعي براي گروههاي مختلف سرتاسر جهان است.
افتخارات او بيشمار است. ارائه كنسرتهاي ويژه در كاخ سفيد، درحضور پرنس چارلز و شاهزادة ولز، در واتيكان، كسب دكتراي افتخاري از دانشگاه ويكتوريا صدها اركستر در سرتاسر اروپا، كانادا، آمريكا، ژاپن، كره، چين، روسيه، آمريكاي جنوبي و ... و همكاري با مهمترين و مشهورترين رهبران اركستر جهان از جمله اين افتخارات است.
نشريه نيويورك تايمز در خصوص وي مي نويسد: «ميتوان په‌په رومتو را گيتاريست برتر جهان در حال حاضر خواند. به‌عنوان نمونه، رستيال گيتار وي در آليس تالي‌هال نشان داد كه قدرت و كمال هنري وي تا چه حد است.»
نشريات و مجلات تخصصي و غيرتخصصي ديگر نيز او را شايسته تقدير و ستايش فراوان مي‌دانند.
در واقع په‌په رمئو در هنگام نواختن گيتار بسيار استادانه و حرفهاي عمل ميكند تا حدي كه مخاطبان خود را شگفت‌زده مينمايد. از او به‌عنوان استاد جادويي گيتار نيز ياد ميشود.
استاد بلامنازع هر نوع ابزار موسيقي و شايد برترين و تكنيكي‌ترين موريسين حال حاضر دنيا كه اصولاً نيازي به معرفي ندارد. آثار فراوان او و تكنيك برتر او عواملي هستند كه سبب پيشرفت فعاليتهاي او در نوازندگي سولو، اركستر و جمعي براي گروههاي مختلف سرتاسر جهان است.
افتخارات او بيشمار است. ارائه كنسرتهاي ويژه در كاخ سفيد، درحضور پرنس چارلز و شاهزادة ولز، در واتيكان، كسب دكتراي افتخاري از دانشگاه ويكتوريا صدها اركستر در سرتاسر اروپا، كانادا، آمريكا، ژاپن، كره، چين، روسيه، آمريكاي جنوبي و ... و همكاري با مهمترين و مشهورترين رهبران اركستر جهان از جمله اين افتخارات است.
نشريه نيويورك تايمز در خصوص وي مي نويسد: «ميتوان په‌په رومتو را گيتاريست برتر جهان در حال حاضر خواند. به‌عنوان نمونه، رستيال گيتار وي در آليس تالي‌هال نشان داد كه قدرت و كمال هنري وي تا چه حد است.»
نشريات و مجلات تخصصي و غيرتخصصي ديگر نيز او را شايسته تقدير و ستايش فراوان مي‌دانند.
در واقع په‌په رمئو در هنگام نواختن گيتار بسيار استادانه و حرفهاي عمل ميكند تا حدي كه مخاطبان خود را شگفت‌زده مينمايد. از او به‌عنوان استاد جادويي گيتار نيز ياد ميشود.
magmagf
26-03-2007, 08:28
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
انريكو جيمِز راميرِز،سويا 1951 ،گيتاريست
او حساسيت خود را براي رقص و استاديش را در انجام ان از پدرش ملچور د مارچِنا به ارث برده است. در هر حال او مرد زمان خويش است كه مجبور است در ان زندگي كند و عميقا دانش جريان غالب موسيقي روز در سراسر دنيا را كسب نمايد، دانشي كه از طريق ان او ان چرا كه به نوعي به دريافت خود از موسيقي فلامنكو، ان گونه كه اين روزها بايد باشد، مربوط مي گردد را درك نمايد.
او خود اولين كسي است كه مي گويد اگر فلامنكو هويت ريشه اي خود را از دست بدهد بي ارزش خواهد بود.
بنابر اين موسيقي او باستان شناسي نيست همچنين او تنها ان چرا كه پيشينيانش در اين هنر مشكل انجام ميدادند مورد استفاده قرار نميدهد
از طرفي او از فلامنكو اصيل نيز دور نميشود.
او احساسات و عواطفي را كه ذات اين زمان است بر پايه اصول پذيرفته شده ارائه ميدهد و هيچكس نميتواند او را زير سئوال ببرد.
او كار خود را زماني شروع كرد كه نوجوان كوچكي بود و در مدرسه روزانه اش يك طبلا در اختيارش قرار گذاشته شده بود.
حالا در نهايت خلاقيتش ، او يكي از جستجوگر ترين گيتاريست هاست
انريكو جيمِز راميرِز،سويا 1951 ،گيتاريست
او حساسيت خود را براي رقص و استاديش را در انجام ان از پدرش ملچور د مارچِنا به ارث برده است. در هر حال او مرد زمان خويش است كه مجبور است در ان زندگي كند و عميقا دانش جريان غالب موسيقي روز در سراسر دنيا را كسب نمايد، دانشي كه از طريق ان او ان چرا كه به نوعي به دريافت خود از موسيقي فلامنكو، ان گونه كه اين روزها بايد باشد، مربوط مي گردد را درك نمايد.
او خود اولين كسي است كه مي گويد اگر فلامنكو هويت ريشه اي خود را از دست بدهد بي ارزش خواهد بود.
بنابر اين موسيقي او باستان شناسي نيست همچنين او تنها ان چرا كه پيشينيانش در اين هنر مشكل انجام ميدادند مورد استفاده قرار نميدهد
از طرفي او از فلامنكو اصيل نيز دور نميشود.
او احساسات و عواطفي را كه ذات اين زمان است بر پايه اصول پذيرفته شده ارائه ميدهد و هيچكس نميتواند او را زير سئوال ببرد.
او كار خود را زماني شروع كرد كه نوجوان كوچكي بود و در مدرسه روزانه اش يك طبلا در اختيارش قرار گذاشته شده بود.
حالا در نهايت خلاقيتش ، او يكي از جستجوگر ترين گيتاريست هاست
magmagf
27-03-2007, 17:56
اين گيتاريست جوان در سال 1978 در مادريد بدنيا امد ، نوازندگي گيتار را در سن پنج سالگي اغاز كرد وي در سن يازده سالگي با خواننده و نوارنده همراهي را اغاز كرد و بعد از چهار سال در سن پانزده سالگي توانست با رقصنده ها و خوانندگان در كافه هاي مادريد همراهي كند .
وي با خوانندگان شهيري همچون : Potito, Diego el Cigala, Miguel el Rubi, Jose Mercado, Ramon De potugal, Miguel Poveda, Montes Cortes , Remedios Amaya به اجراي برنامه پرداخته است.
وي در سال 2000 ميلادي يك تور هنري را اجرا كرد ، اين تور هنري در كشورهاي مكزيك ، برزيل ، ونزوئلا ،فرانسه و انگلستان را شامل ميشد اين روزها مشغول تهيه يك البوم با نام Vivir Por Amor (زندگي براي عشق ) ميباشد
وي با خوانندگان شهيري همچون : Potito, Diego el Cigala, Miguel el Rubi, Jose Mercado, Ramon De potugal, Miguel Poveda, Montes Cortes , Remedios Amaya به اجراي برنامه پرداخته است.
وي در سال 2000 ميلادي يك تور هنري را اجرا كرد ، اين تور هنري در كشورهاي مكزيك ، برزيل ، ونزوئلا ،فرانسه و انگلستان را شامل ميشد اين روزها مشغول تهيه يك البوم با نام Vivir Por Amor (زندگي براي عشق ) ميباشد
magmagf
27-03-2007, 17:56
نينو د پورا در سال 1966 ميلادي در شهر زيباي سويا در جنوب اسپانيا متولد شد ،وي نواختن گيتار را از نوجواني اغاز كرد ،اساتيد او در نوازندگيManuel Lozanoو Manolo Carmona بودند وي پس از يادگيري نوازندگي با اين دو تن تصميم گرفت در ادامه با مانوئل سن لوكار فنون نوازندگي را بياموزد و اين تصميم باعث پيشرفت بسيار زيادي در نوازندگي او گرديد وي نخستين كار حرفه اي خود را با برادش اغاز كرد وي همواره و با علاقه بسيار به شهرهاي مختلف اسپانيا ميرفت و در فستيوالهاي مختلف گيتار شركت مي كرد.د پورا در بيست و چهار سالگي به كشور مكزيك مسافرت كرد وي اجراي كنسرتهاي زيادي در مكزيك و كشورهاي امريكاي جنوبي برگزار كرد و به مسافرت خود در اين كشورها همچنان ادامه داد . حدود سالهاي 90 ميلادي عنوان داوري بسياري از فستيوالها را در كشور ها مختلف بر عهده داشت .
وي در سال 1991 به دعوت كشور هلند به ان كشور مسافرت كرد تا در انجا به اجراي كنسرت و تدريس بپردازد وي مدت چند سال در هلند اقامت گزيد و در سال 1996 مجددا به كشور اسپانيا بازگشت و در سال 1998 البومهايي را در موسيقي فلامنكو به بازار موسيقي ارائه كرد.
وي در سالهاي اخير به نوازندگي وهمراهي براي خوانندگان و تدريس مشغول ميباشد
وي در سال 1991 به دعوت كشور هلند به ان كشور مسافرت كرد تا در انجا به اجراي كنسرت و تدريس بپردازد وي مدت چند سال در هلند اقامت گزيد و در سال 1996 مجددا به كشور اسپانيا بازگشت و در سال 1998 البومهايي را در موسيقي فلامنكو به بازار موسيقي ارائه كرد.
وي در سالهاي اخير به نوازندگي وهمراهي براي خوانندگان و تدريس مشغول ميباشد
magmagf
29-03-2007, 01:18
شهرت “كاميل سن سانس” آهنگساز فرانسوي در 20 سالگي عالمگير شد . كاميل سن سانس متولد (19 اكتبر) 18 مهرماه سال 1835 پاريس ميباشد.
اين نوازنده ارگ و پيانو در نوازندگي پيانو از مهارت و سادگي فوق العاده‌اي بهره مي‌گرفت. حافظه خوب و دقت شنوايي كم نظيري داشت. در پنج سالگي آهنگ مي‌ساخت در هفت سالگي شاگرد “استاماتي” شد و در هشت سالگي نخستين كنسرت خود را از موتسارت اجرا كرد.
13 ساله بود كه وارد كنسرواتوار شد و كمپوزيسيون را در كلاس هالووي به پايان برد. فعاليت بي نظير او در موسيقي تا پايان عمر طولاني‌اش تعطيل نشد.
گذشته از موسيقي، سن سانس در فلسفه، تئاتر و نقاشي علاقه و مطالعه‌اي فراوان داشت.
از آثار او، سه سمفوني، پنج كنسرتو پيانو، سه كنسرتو ويولون دو كنسرتو ويولنسل، حدود بيست اپرا از جمله چند پوئم سنفونيك، رقص مردگان و قطعات مذهبي و قطعاتي براي ارگ را ميتوان نام برد.
سن سانس در 16 دسامبر 1921 در الجزيره درگذشت
اين نوازنده ارگ و پيانو در نوازندگي پيانو از مهارت و سادگي فوق العاده‌اي بهره مي‌گرفت. حافظه خوب و دقت شنوايي كم نظيري داشت. در پنج سالگي آهنگ مي‌ساخت در هفت سالگي شاگرد “استاماتي” شد و در هشت سالگي نخستين كنسرت خود را از موتسارت اجرا كرد.
13 ساله بود كه وارد كنسرواتوار شد و كمپوزيسيون را در كلاس هالووي به پايان برد. فعاليت بي نظير او در موسيقي تا پايان عمر طولاني‌اش تعطيل نشد.
گذشته از موسيقي، سن سانس در فلسفه، تئاتر و نقاشي علاقه و مطالعه‌اي فراوان داشت.
از آثار او، سه سمفوني، پنج كنسرتو پيانو، سه كنسرتو ويولون دو كنسرتو ويولنسل، حدود بيست اپرا از جمله چند پوئم سنفونيك، رقص مردگان و قطعات مذهبي و قطعاتي براي ارگ را ميتوان نام برد.
سن سانس در 16 دسامبر 1921 در الجزيره درگذشت
magmagf
29-03-2007, 01:18
كنسوئلو ولاسكوئز در روز 21 اوت سال 1916 ميلادي در شهر سيوداد گزمن در ايالت جاليسكو متولد شده بود. پدرش يك نظامي با قريحه شاعري بود.
كنسوئلو كه بعدها نام كوچك كنسوئليتو را برگزيد نخستين كنسرت پيانو خود را در حالي كه دختر بچه اي 6 ساله بود برگزار كرد. در سن 17 سالگي او عنوان استادي موسيقي را يافت و به عنوان يك تكنواز عضو اركستر سمفونيك ملي و اركستر فيلارمونيك دانشگاه ملي مكزيكو بوداز آهنگ هاي بسيار مشهور كنسوئليتو ولاسكوئز كه از شهرت جهاني برخوردار هستند مي توان به آهنگ هاي «بزامه موچو» ، «كه سئاس فليز» ، «كاچيتو ، كاچيتو» ، «نومه پيداس نونكا» و «پاسيونال» اشاره كرد. هنرمندان و گروه هاي موسيقي مشهور جهان مانند بيتلز ، لوييس ميگوئل ، ديانا كرال ، سارا مونتيل ، الخاندرو فرناندز ، پلاسيدو دومينگو و خوائو گيلبرتو آثار كنسوئليتو ولاسكوئز را به زبان هاي مختلف اجرا كرده اند
كنسوئلو كه بعدها نام كوچك كنسوئليتو را برگزيد نخستين كنسرت پيانو خود را در حالي كه دختر بچه اي 6 ساله بود برگزار كرد. در سن 17 سالگي او عنوان استادي موسيقي را يافت و به عنوان يك تكنواز عضو اركستر سمفونيك ملي و اركستر فيلارمونيك دانشگاه ملي مكزيكو بوداز آهنگ هاي بسيار مشهور كنسوئليتو ولاسكوئز كه از شهرت جهاني برخوردار هستند مي توان به آهنگ هاي «بزامه موچو» ، «كه سئاس فليز» ، «كاچيتو ، كاچيتو» ، «نومه پيداس نونكا» و «پاسيونال» اشاره كرد. هنرمندان و گروه هاي موسيقي مشهور جهان مانند بيتلز ، لوييس ميگوئل ، ديانا كرال ، سارا مونتيل ، الخاندرو فرناندز ، پلاسيدو دومينگو و خوائو گيلبرتو آثار كنسوئليتو ولاسكوئز را به زبان هاي مختلف اجرا كرده اند
magmagf
01-04-2007, 19:42
ژوزف موریس راول (مارس ۱۸۷۵ تا ۲۸ دسامبر ۱۹۳۷) سراینده و پیانیست فرانسوی است. وی را بیشتر برای باریکبینی و درخشش کاری، تندی کارهایش میشناسند، همینها از او یکی از بی همتا‌ترین آهنگسازان سده بیستم را ساخت. قطعات پیانوی راول مانند میروآر و گاسپار دو لا نوئی اثرهایی بسیار پرقریحه اند. همچنین آثار ارکستری او مانند دافنه و کلوئه و سازبندی او برروی تصویرهای یک نمایشگاه اثر مودست موسورگسکی آثار برجسته‌ای با رنگ صدا و چندگونی صدایی و ترتیب آهنگ دارند.
زندگینامه
راول در سیبور نزدیک بیاریتز در منطقه باسک فرانسه در مرز اسپانیا زاده شد. مادرش ماری دلوار از باسکها بود. پدرش ژوزف راول کارخانه‌دار و مخترع سوئیسی بود. خانواده اش وی را به کنسرواتوار پاریس فرستادند. راول جوان به گروهی از جوانان نوآور پیوست که به آپاچی‌ها معروف بودند و باده‌گساری‌هایشان مشهور بود. او ۱۴ سال شاگرد گابریل فوره بود. در این سالها او چند بار کوشید جایزه رم را از آن خود کند. پس از آنکه در سال ۱۹۰۵ از به چنگ آوردن آن ناکام ماند کنسرواتوار را ترک کرد.
در این سالها راول و کلود دبوسی بر روی هم اثرگذار بودند. آنها چهره‌های شاخص جنبش امپرسیونیستی در آهنگسازی بودند. راول همچنین تأثیر بسیاری از موسیقی جاز و همچنین موسیقی آسیایی و ترانه‌های عامیانه سرتاسر اروپا گرفته بود. راول به هیچ روی مذهبی نبود و اندیشه‌های بیدینانه داشت. او از توجه دیگر آهنگسازان مانند ریچارد واگنر به موضوعات مذهبی بیزار بود و ترجیح میداد از اسطوره‌های کلاسیک در کارهایش استفاده کند.
پس از چندی راول به کار با طراح رقص باله سرگئی دیاگیلف پرداخت. در این زمان راول با نهادهای رسمی موسیقی فرانسه دشمنی داشت. در سال ۱۹۲۰ دولت فرانسه بدو نشان لژیون دونور را پیشکش کرد ولی او از پذیرش این نشان سرباز زد. پس از آن از پاریس برید و به مناطق روستایی فرانسه رفت.
در ۱۹۲۸ برای نخستین بار راول یک تور پیانو در آمریکا گذاشت. در نیویورک از او بسیار ستایش شد. همان سال دانشگاه آکسفورد بدو دکترای افتخاری پیشکش کرد.
راول هرگز همسری نگزید ولی رابطه‌های عشقی بسیاری داشت. همچنین او مشتری پر و پا قرص روسپیخانه‌های پاریس بود.
در روند جنگ جهانی یکم او را برای سنش و ناتوانی جسمانیش به جبهه نفرستادند و وی تنها راننده آمبولانس بود.
راول شاگردان معدودی داشت. رالف وان ویلیامز از شاگردان او بود.
در سال ۱۹۳۲ راول دچار یک تصادف رانندگی شد که به تندرستی اش آسیب بسیار آورد. در ۱۹۳۷ یک عمل جراحی عصبی روی او انجام گرفت که نه تنها به بهبودش یاری نرساند که وی را نیز از میان برد. او را در پاریس به خاک سپردند.
زندگینامه
راول در سیبور نزدیک بیاریتز در منطقه باسک فرانسه در مرز اسپانیا زاده شد. مادرش ماری دلوار از باسکها بود. پدرش ژوزف راول کارخانه‌دار و مخترع سوئیسی بود. خانواده اش وی را به کنسرواتوار پاریس فرستادند. راول جوان به گروهی از جوانان نوآور پیوست که به آپاچی‌ها معروف بودند و باده‌گساری‌هایشان مشهور بود. او ۱۴ سال شاگرد گابریل فوره بود. در این سالها او چند بار کوشید جایزه رم را از آن خود کند. پس از آنکه در سال ۱۹۰۵ از به چنگ آوردن آن ناکام ماند کنسرواتوار را ترک کرد.
در این سالها راول و کلود دبوسی بر روی هم اثرگذار بودند. آنها چهره‌های شاخص جنبش امپرسیونیستی در آهنگسازی بودند. راول همچنین تأثیر بسیاری از موسیقی جاز و همچنین موسیقی آسیایی و ترانه‌های عامیانه سرتاسر اروپا گرفته بود. راول به هیچ روی مذهبی نبود و اندیشه‌های بیدینانه داشت. او از توجه دیگر آهنگسازان مانند ریچارد واگنر به موضوعات مذهبی بیزار بود و ترجیح میداد از اسطوره‌های کلاسیک در کارهایش استفاده کند.
پس از چندی راول به کار با طراح رقص باله سرگئی دیاگیلف پرداخت. در این زمان راول با نهادهای رسمی موسیقی فرانسه دشمنی داشت. در سال ۱۹۲۰ دولت فرانسه بدو نشان لژیون دونور را پیشکش کرد ولی او از پذیرش این نشان سرباز زد. پس از آن از پاریس برید و به مناطق روستایی فرانسه رفت.
در ۱۹۲۸ برای نخستین بار راول یک تور پیانو در آمریکا گذاشت. در نیویورک از او بسیار ستایش شد. همان سال دانشگاه آکسفورد بدو دکترای افتخاری پیشکش کرد.
راول هرگز همسری نگزید ولی رابطه‌های عشقی بسیاری داشت. همچنین او مشتری پر و پا قرص روسپیخانه‌های پاریس بود.
در روند جنگ جهانی یکم او را برای سنش و ناتوانی جسمانیش به جبهه نفرستادند و وی تنها راننده آمبولانس بود.
راول شاگردان معدودی داشت. رالف وان ویلیامز از شاگردان او بود.
در سال ۱۹۳۲ راول دچار یک تصادف رانندگی شد که به تندرستی اش آسیب بسیار آورد. در ۱۹۳۷ یک عمل جراحی عصبی روی او انجام گرفت که نه تنها به بهبودش یاری نرساند که وی را نیز از میان برد. او را در پاریس به خاک سپردند.
magmagf
03-04-2007, 07:45
تریسی چپمن (Tracy Chapman) متولد 30 مارچ 1964، ترانه سرا و خواننده آمریکایی است که شهرت خود را بیش از هرچیز مدیون تک ترانه های زیر است :
• Fast Car
• Talkin About a Revolution
• Baby Can I Hold You
• Give Me One Reason
او هنرمندی است که موفق به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم (multi-platinum) - برای فروش میلیونی آثارش - و جوایز متعدد گرمی Grammy Award شده است.
مختصری از زندگی
تریسی چپمن متولد اوهایو، از سنین کودکی به سودن شعر و نواختن گیتار پرداخت. سپس در موسسه A Better Chance (فرصتی بهتر) پذیرفته شد. این موسسه ملی برای کشف، به کار گیری و پرورش دانش آموزان مستعد و رنگین پوستی است که میتوانند در آینده در رشته های مختلف به فردی پیشرو مبدل شوند. این موسسسه امکان ورود به مدرسه خصوصی ووستر (Wooster) را برای تریسی به وجود آورد. او سپس توانست در دانشگاه خصوصی تافتز (Tufts University) پذیرفته شود.
در ماه مه 2004، تریسی چپمن به خاطر دستاوردهای هنری خود به عنوان یک موسیقی دان آگاه به مسایل اجتماعی، به عنوان چهره موفق دانشگاه انتخاب شده و دانشگاه تافتز با اعطای درجه دکترای افتخاری از او قدردانی نمود. از جمله فعالیتهای او میتوان به اجرای برنامه و شرکت در مراسم خیریه مربوط به ایدز از جمله amfAR و AIDS/LifeCycle اشاره نمود.
Baby Can I Hold You
آنچه از زندگی خصوصی تریسی چپمن، گذشته از فعالیتهای هنری و اجتماعی او، میدانیم بسیار اندک است و مهمترین دلیل آن بی علاقگی او به گفتگو درباره زندگی خصوصی و همچنین دور بودن از جنجالهای معمول دنیای شهرت است.
زندگی حرفه ای
چپمن در طی دوران تحصیل در کالج، به اجرای موسیقی در خیابانها و همچنین کافه های کوچک کمبریج، ماساچوستس میپرداخت. سپس در روزهای آخر قبل از فارغ التحصیلی قراردادی با کمپانی الکترا رکوردز (Elektra Records) امضا کرد که آلبومی به نام او را در سال 1988 منتشر نمود. این آلبوم با نظر مثبت منتقدان روبرو شد و تریسی به برگزاری تور پرداخت و هواداران بسیاری یافت.
در ماه ژوئن 1988، تک ترانه Fast Car، پس از اجرا در تلویزیون- به مناسبت هفتادمین سالگرد تولد نلسون ماندلا (Nelson Mandela متولد 1918-سیاستمدار آفریقای جنوبی)- با فروش بسیار بالایی روبرو شد و در فهرست 100 ترانه برتر پاپ مجله معتبر بیلبورد، رتبه 10 را کسب نمود.
ترانه بعدی در این آلبوم، Talkin' About A Revolution نام داشت که رتبه 75 را کسب کرد و ترانه Baby Can I Hold You این آلبوم نیز در رتبه 48 قرار گرفت. آلبوم "تریسی چپمن" فروش بسیار خوبی داشت و این فروش میلیونی به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم و چهار جایزه گرمی منجر شد که یکی از این جوایز، جایزه بهترین هنرمند نوخاسته بود.
Fast Car
در اواخر سال 1988، چپمن یکی از چهره های برجسته حاضر در تور سازمان غیر دولتی حمایت از حقوق بشر به نام Amnesty International بود و بنا بر گزارش سایت VH1 ، آلبوم او به عاملی تعیین کننده برای حرکت در مسیر صحت سیاسی تبدیل شده بود.
آلبوم بعدی او به نام Crossroads در سال 1989 منتشر شد و از موفقیت کمتری برخوردار شد. آلبوم سوم او به نام Matters of the Heart در سال 1992 منتشر شد و تنها توجه مخاطبینی اندک و علاقمند را به خود جلب نمود. با این حال در سال 1995، چپمن با چهارمین آلبوم خود New Beginning، دست اندرکاران صنعت موسیقی را شگفت زده کرد. این آلبوم تنها در آمریکا به فروش بیش از 3 میلیون نسخه رسید. این آلبوم شامل تک ترانه Give Me One Reason بود که در سال 1997 جایزه گرمی برای بهترین ترانه راک را از آن خود نمود و تا کنون موفقترین تک ترانه چپمن بوده است.
آلبوم بعدی چپمن در سال 2000 به بازار آمد. آلبوم Telling Stories که بیشتر ترانه های آن بیش از آنکه در حال و هوای فولک باشند، به راک نزدیکترند، شامل تک ترانه Telling Stories است. این ترانه بیش از آثار دیگر او از شبکه های رادیویی اروپا و آمریکا پخش شده است. آلبوم ششم وی، به نام Let It Rain در سال 2002 منتشر شد و چپمن برای معرفی آن تورهایی در اروپا و آمریکا برگذار نمود.
Give Me One Reason
هفتمین مجموعه ترانه های تریسی چپمن در آلبومی به نام Where You Live و در سال 2005 منتشر شد. تور کوچکی که برای معرفی آن آغاز شده بود تا میانه سال 2006 ادامه یافت و او در آلمان، ایتالیا، فرانسه، سوئد، نوروژ و ... به اجرای برنامه پرداخت. علاوه بر اینها تریسی در ژوئن 2006، برنامه ای در پنجمین جشن باشکوه جز در نیویورک اجرا نمود.
چپمن در سال 2007، آلبوم تازه ای به بازار نداده است اما به شدت مشغول فعالیتهای خیریه، اجرای موسیقی و شرکت در برنامه های مختلف موسیقی و خیریه است.
Talkin About a Revolution
از جمله همخوانیها و آثار مشترک تریسی چپمن میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
• ترانه The Thrill Is Gone همراه با بی بی کینگ BB King
• ترانه Give Me One Reason همراه با اریک کلپتون Eric Clapton
• ترانه Baby Can I Hold You همراه با پاواروتی Pavarotti در آلبوم پاواروتی و دوستان
تریسی چپمن به بازخوانی تعدادی از ترانه های مشهور نیز پرداخته است که اجرای House Of The Rising Sun او را میتوان یکی از بهترین بازخوانیها دانست.
en.wikipedia.org
• Fast Car
• Talkin About a Revolution
• Baby Can I Hold You
• Give Me One Reason
او هنرمندی است که موفق به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم (multi-platinum) - برای فروش میلیونی آثارش - و جوایز متعدد گرمی Grammy Award شده است.
مختصری از زندگی
تریسی چپمن متولد اوهایو، از سنین کودکی به سودن شعر و نواختن گیتار پرداخت. سپس در موسسه A Better Chance (فرصتی بهتر) پذیرفته شد. این موسسه ملی برای کشف، به کار گیری و پرورش دانش آموزان مستعد و رنگین پوستی است که میتوانند در آینده در رشته های مختلف به فردی پیشرو مبدل شوند. این موسسسه امکان ورود به مدرسه خصوصی ووستر (Wooster) را برای تریسی به وجود آورد. او سپس توانست در دانشگاه خصوصی تافتز (Tufts University) پذیرفته شود.
در ماه مه 2004، تریسی چپمن به خاطر دستاوردهای هنری خود به عنوان یک موسیقی دان آگاه به مسایل اجتماعی، به عنوان چهره موفق دانشگاه انتخاب شده و دانشگاه تافتز با اعطای درجه دکترای افتخاری از او قدردانی نمود. از جمله فعالیتهای او میتوان به اجرای برنامه و شرکت در مراسم خیریه مربوط به ایدز از جمله amfAR و AIDS/LifeCycle اشاره نمود.
Baby Can I Hold You
آنچه از زندگی خصوصی تریسی چپمن، گذشته از فعالیتهای هنری و اجتماعی او، میدانیم بسیار اندک است و مهمترین دلیل آن بی علاقگی او به گفتگو درباره زندگی خصوصی و همچنین دور بودن از جنجالهای معمول دنیای شهرت است.
زندگی حرفه ای
چپمن در طی دوران تحصیل در کالج، به اجرای موسیقی در خیابانها و همچنین کافه های کوچک کمبریج، ماساچوستس میپرداخت. سپس در روزهای آخر قبل از فارغ التحصیلی قراردادی با کمپانی الکترا رکوردز (Elektra Records) امضا کرد که آلبومی به نام او را در سال 1988 منتشر نمود. این آلبوم با نظر مثبت منتقدان روبرو شد و تریسی به برگزاری تور پرداخت و هواداران بسیاری یافت.
در ماه ژوئن 1988، تک ترانه Fast Car، پس از اجرا در تلویزیون- به مناسبت هفتادمین سالگرد تولد نلسون ماندلا (Nelson Mandela متولد 1918-سیاستمدار آفریقای جنوبی)- با فروش بسیار بالایی روبرو شد و در فهرست 100 ترانه برتر پاپ مجله معتبر بیلبورد، رتبه 10 را کسب نمود.
ترانه بعدی در این آلبوم، Talkin' About A Revolution نام داشت که رتبه 75 را کسب کرد و ترانه Baby Can I Hold You این آلبوم نیز در رتبه 48 قرار گرفت. آلبوم "تریسی چپمن" فروش بسیار خوبی داشت و این فروش میلیونی به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم و چهار جایزه گرمی منجر شد که یکی از این جوایز، جایزه بهترین هنرمند نوخاسته بود.
Fast Car
در اواخر سال 1988، چپمن یکی از چهره های برجسته حاضر در تور سازمان غیر دولتی حمایت از حقوق بشر به نام Amnesty International بود و بنا بر گزارش سایت VH1 ، آلبوم او به عاملی تعیین کننده برای حرکت در مسیر صحت سیاسی تبدیل شده بود.
آلبوم بعدی او به نام Crossroads در سال 1989 منتشر شد و از موفقیت کمتری برخوردار شد. آلبوم سوم او به نام Matters of the Heart در سال 1992 منتشر شد و تنها توجه مخاطبینی اندک و علاقمند را به خود جلب نمود. با این حال در سال 1995، چپمن با چهارمین آلبوم خود New Beginning، دست اندرکاران صنعت موسیقی را شگفت زده کرد. این آلبوم تنها در آمریکا به فروش بیش از 3 میلیون نسخه رسید. این آلبوم شامل تک ترانه Give Me One Reason بود که در سال 1997 جایزه گرمی برای بهترین ترانه راک را از آن خود نمود و تا کنون موفقترین تک ترانه چپمن بوده است.
آلبوم بعدی چپمن در سال 2000 به بازار آمد. آلبوم Telling Stories که بیشتر ترانه های آن بیش از آنکه در حال و هوای فولک باشند، به راک نزدیکترند، شامل تک ترانه Telling Stories است. این ترانه بیش از آثار دیگر او از شبکه های رادیویی اروپا و آمریکا پخش شده است. آلبوم ششم وی، به نام Let It Rain در سال 2002 منتشر شد و چپمن برای معرفی آن تورهایی در اروپا و آمریکا برگذار نمود.
Give Me One Reason
هفتمین مجموعه ترانه های تریسی چپمن در آلبومی به نام Where You Live و در سال 2005 منتشر شد. تور کوچکی که برای معرفی آن آغاز شده بود تا میانه سال 2006 ادامه یافت و او در آلمان، ایتالیا، فرانسه، سوئد، نوروژ و ... به اجرای برنامه پرداخت. علاوه بر اینها تریسی در ژوئن 2006، برنامه ای در پنجمین جشن باشکوه جز در نیویورک اجرا نمود.
چپمن در سال 2007، آلبوم تازه ای به بازار نداده است اما به شدت مشغول فعالیتهای خیریه، اجرای موسیقی و شرکت در برنامه های مختلف موسیقی و خیریه است.
Talkin About a Revolution
از جمله همخوانیها و آثار مشترک تریسی چپمن میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
• ترانه The Thrill Is Gone همراه با بی بی کینگ BB King
• ترانه Give Me One Reason همراه با اریک کلپتون Eric Clapton
• ترانه Baby Can I Hold You همراه با پاواروتی Pavarotti در آلبوم پاواروتی و دوستان
تریسی چپمن به بازخوانی تعدادی از ترانه های مشهور نیز پرداخته است که اجرای House Of The Rising Sun او را میتوان یکی از بهترین بازخوانیها دانست.
en.wikipedia.org
magmagf
05-04-2007, 19:03
وي گيتاريست شهير اسپانيا متولد 1964 در شهر سانتاندر است ، شهر سانتاندر يكي از شهرهاي زيباي شمال اسپانيا ميباشد اين شهر در دويست كيلومتري مادريد واقع شده است رامون وازندگي گيتار در كودكي نزد برادش افاز كرد در سن 14 سالگي نوازدگي حرفه اي خود با اجرا در كلوپ هاي فلامنكو اغاز كرد ، بعد از مدتي تصميم گرفت تا با برادرش به مادريد برود وي در مادري با بسياري از رقصنده ها و خوانندگان فلامنكو اشنا شد به دليل نوازندگي خوب او يكي از كلوپهاي مشهور مادريد به او پيشنهاد كار كرد اين كلوپ Cafe Chinitas كه اين كلوپ به همراه كلوپ Corral De La Moreria از بهترين كلوپهاي شهر مادري محسوب ميشوند و بهترين نوازدنگان فلامنكو در اين دو كلوپ به خدمت گرفته ميشوند در اين كلوپ با هنرمندان فلامنكو در مادري اشنا شد و در كنار اجرا در اين كلوپ به ضبط اثار نير مشغول گشت .
وي يك البوم فلامنكو به همراه خواننده فلامنكو Javier Colina منشر كرده است .
وي اكنون مشغول تهيه و ضبط دو البوم جديد است كه به زودي به بازار فلامنكو عرضه خواهد شد
وي يك البوم فلامنكو به همراه خواننده فلامنكو Javier Colina منشر كرده است .
وي اكنون مشغول تهيه و ضبط دو البوم جديد است كه به زودي به بازار فلامنكو عرضه خواهد شد
magmagf
05-04-2007, 19:03
فرانسيسكو خاوير راميرز ، گيتاريست جوان در سال 1971 در استان مالاگا متولد شد در سن دوازده سالگي نوازندگي گيتار را آغاز كرد ، سه سال بعد در سن 15 سالگي نوازندگي گيتار را در يك كافه با نام Tablao Fiesta De Malaga آغاز كردبعد از هفت سال اجرا و نوازندگي در اين كافه با اكثر خوانندگان فلامنكو در مالاگا اشنا گشت . در سال 1993 با خواننده معروف شهر مالاگا Camaron Agusjetas
اشنا شد و يك كنسرت بسيار تحسين برانگيز با او اجرا كرد ، همكاري با كامارون باعث شد تا خوانندگان ديگري همچون Fosforito به همكاري با اين نوازنده ترغيب شوند.
او در سال 1998 به شهر مادريد رفت و در فستيوال گيتار ملي اسپانيا به عنوان بهترين گيتاريست سال 1998 معرفي گشت .
در همان سال به شهر زيباي سويا پايتخت فلامنكو در كشور اسپانيا دعوت شد و در سويا مدال طلاي افتخار فلامنكو را دريافت كرد .
وي در سالهاي اخير به تدريس و نوازندگي گيتار در كنسرتهاي مختلف مشغول است
اشنا شد و يك كنسرت بسيار تحسين برانگيز با او اجرا كرد ، همكاري با كامارون باعث شد تا خوانندگان ديگري همچون Fosforito به همكاري با اين نوازنده ترغيب شوند.
او در سال 1998 به شهر مادريد رفت و در فستيوال گيتار ملي اسپانيا به عنوان بهترين گيتاريست سال 1998 معرفي گشت .
در همان سال به شهر زيباي سويا پايتخت فلامنكو در كشور اسپانيا دعوت شد و در سويا مدال طلاي افتخار فلامنكو را دريافت كرد .
وي در سالهاي اخير به تدريس و نوازندگي گيتار در كنسرتهاي مختلف مشغول است
magmagf
05-04-2007, 19:04
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
خوان ، پ.پ، لويس و كارلوس هابيچواِلا- گيتاريست
همه انها در هم نوازي درخشان بودندو پ پ در كنسرت هايش نيز اينچنين بوده است خوان احتمالا بهترين درك را از همراهي در اوازهاي فلامنكو داراست كه نياز مند استعداد بي نظيري است كه اين روزها در ميان گيتاريستهاي جوان كمتر ياقت ميشود او هميشه بر اين نكته تاكيد دارد كه ويژگيهاي اساسي كه بايد يك گيتاريست دارا باشد علاقه به هنر رقص و تواضع است . او همچنين ميگويد : يك گيتاريست همنواز هرگز نبايد به اجرايي كه براي تكنوازي يا سولو اختصاص يابد سو استفاده كند
تعهد و وظيفه او انجام وظايفي است كه به عهده او نهاده شده است بخصوص منتظر خواننده ماندن در تمامي مواقع و همراهي اواز و رقص به طور كاملا صحيح، نواختن او بايد عادي ، سنگين ، و بدون مبالغه و ارام باشد، عجله كردن فقط خواننده را عقب مياندازد و باعث خراب شدن رقص ميشود
از ميان بقيه خوان هابيچواِلا جايزه ملي گيتار را از طرف كرسي استادي خرِز در سال 1976 دريافت كرده است و دو جايزه ديگر مربوط به كمپاس در سال 1994.
هابيچواِلا ها به يك خانواده كولي و باسابقه تعلق دارند، پدر بزرگ انها يك خواننده و نوازنده بود كه به همراه دخترش ماريانا در مهمان خانه ها برنامه اجرا ميكردند خوزه كارمونا فرناندز (1909-1986)هم پسر او بود كه با پسرهايش اشنا شديم
خوان ، پ.پ، لويس و كارلوس هابيچواِلا- گيتاريست
همه انها در هم نوازي درخشان بودندو پ پ در كنسرت هايش نيز اينچنين بوده است خوان احتمالا بهترين درك را از همراهي در اوازهاي فلامنكو داراست كه نياز مند استعداد بي نظيري است كه اين روزها در ميان گيتاريستهاي جوان كمتر ياقت ميشود او هميشه بر اين نكته تاكيد دارد كه ويژگيهاي اساسي كه بايد يك گيتاريست دارا باشد علاقه به هنر رقص و تواضع است . او همچنين ميگويد : يك گيتاريست همنواز هرگز نبايد به اجرايي كه براي تكنوازي يا سولو اختصاص يابد سو استفاده كند
تعهد و وظيفه او انجام وظايفي است كه به عهده او نهاده شده است بخصوص منتظر خواننده ماندن در تمامي مواقع و همراهي اواز و رقص به طور كاملا صحيح، نواختن او بايد عادي ، سنگين ، و بدون مبالغه و ارام باشد، عجله كردن فقط خواننده را عقب مياندازد و باعث خراب شدن رقص ميشود
از ميان بقيه خوان هابيچواِلا جايزه ملي گيتار را از طرف كرسي استادي خرِز در سال 1976 دريافت كرده است و دو جايزه ديگر مربوط به كمپاس در سال 1994.
هابيچواِلا ها به يك خانواده كولي و باسابقه تعلق دارند، پدر بزرگ انها يك خواننده و نوازنده بود كه به همراه دخترش ماريانا در مهمان خانه ها برنامه اجرا ميكردند خوزه كارمونا فرناندز (1909-1986)هم پسر او بود كه با پسرهايش اشنا شديم
magmagf
05-04-2007, 19:05
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
خوان گومز چيكوئلو متولد سال 1968 در شهر بارسلونا ميباشد وي از دوران كودكي نواختن گيتار را اغاز كرد اساتيد اصلي او مانوئل سن لوكار و ايزيدرو مونوز بودند در سالهاي نوجواني در TABLAO DE CARMEN كاباره معروف بارسلون به نوازندگي مي پرداخت .
وي با هنرمندان بزرگي همچون : Mario Escudero, Angelita Vargas, La Tolea, Yerbabuena, Sara Baras, Adrian Galia, Belen Maya , joaquin Grilo به اجراي برنامه پرداخته است
در سالهاي بعد توماتيتو هنرمند برجسته گيتار فلامنكو از وي براي همكاري دعوت كرد .
همكاري او با بسياري از بزرگان فلامنكو در زمينه نوازندگي و خوانندگي باعث شد تا چيكوئلو در جشنواره موسيقي پاريس در كشور فرانسه شركت كند و موفقيتي را كسب كند.
خوان گومز چيكوئلو متولد سال 1968 در شهر بارسلونا ميباشد وي از دوران كودكي نواختن گيتار را اغاز كرد اساتيد اصلي او مانوئل سن لوكار و ايزيدرو مونوز بودند در سالهاي نوجواني در TABLAO DE CARMEN كاباره معروف بارسلون به نوازندگي مي پرداخت .
وي با هنرمندان بزرگي همچون : Mario Escudero, Angelita Vargas, La Tolea, Yerbabuena, Sara Baras, Adrian Galia, Belen Maya , joaquin Grilo به اجراي برنامه پرداخته است
در سالهاي بعد توماتيتو هنرمند برجسته گيتار فلامنكو از وي براي همكاري دعوت كرد .
همكاري او با بسياري از بزرگان فلامنكو در زمينه نوازندگي و خوانندگي باعث شد تا چيكوئلو در جشنواره موسيقي پاريس در كشور فرانسه شركت كند و موفقيتي را كسب كند.
magmagf
09-04-2007, 06:40
فرانسيسكو پنيا پِرِز – 1942 كوردوبا – گيتاريست
يكي از نادرترين حرفه اي هاي گيتار فلامنكو وقتي كه بسيار جوان بود در لندن اقامت داشت و از انجا به تمام دنيا سفر كرد هم به عنوان گيتاريست كنسرت و هم به عنوان برگزار كننده نمايشهاي فلامنكو ، او گاه گاهي به كشورهاي مختلف سفرهايي را انجام ميداد. او همچنين يك مدرك تحصيلي در گيتار فلامنكو از هنرستان موسيقي روتردام ايجاد كرد كه بر اساس پنج واحد درسي ميباشد كه اين رشته هيچ مشابهي در اسپانيا ندارد او اين دروس را خودش اداره ميكند در سفرهاي دوره اي كه در انها مطالب درسي را انطور كه مناسب ميبيند اموزش ميدهد.قبل از ان او در سال 1980 فستيوال بين المللي گيتار را در كوردوبا ايجاد كرد كه بعدها بسيار اهميت يافت وي در سال 1983 جايزه Ramón Montoya را براي بهترين نوازنده گيتار كنسرت دريافت كرد به عتوان اهنگساز او تقريبا تمامي اهنگها يي را كه مينوازد خودش ميسازد از اهنگهايش ميتوان به يك قطعه گروهي فلامنكو اشاره كرد كه با همراهي نوازنده هاي فلامنكو وگروه كر انگليسي سن مارتين اجرا شده است اشاره كرد
يكي از نادرترين حرفه اي هاي گيتار فلامنكو وقتي كه بسيار جوان بود در لندن اقامت داشت و از انجا به تمام دنيا سفر كرد هم به عنوان گيتاريست كنسرت و هم به عنوان برگزار كننده نمايشهاي فلامنكو ، او گاه گاهي به كشورهاي مختلف سفرهايي را انجام ميداد. او همچنين يك مدرك تحصيلي در گيتار فلامنكو از هنرستان موسيقي روتردام ايجاد كرد كه بر اساس پنج واحد درسي ميباشد كه اين رشته هيچ مشابهي در اسپانيا ندارد او اين دروس را خودش اداره ميكند در سفرهاي دوره اي كه در انها مطالب درسي را انطور كه مناسب ميبيند اموزش ميدهد.قبل از ان او در سال 1980 فستيوال بين المللي گيتار را در كوردوبا ايجاد كرد كه بعدها بسيار اهميت يافت وي در سال 1983 جايزه Ramón Montoya را براي بهترين نوازنده گيتار كنسرت دريافت كرد به عتوان اهنگساز او تقريبا تمامي اهنگها يي را كه مينوازد خودش ميسازد از اهنگهايش ميتوان به يك قطعه گروهي فلامنكو اشاره كرد كه با همراهي نوازنده هاي فلامنكو وگروه كر انگليسي سن مارتين اجرا شده است اشاره كرد
magmagf
09-04-2007, 06:42
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين نوازنده آمريكايي گيتار يكي از نوازندگان برجسته و مشهور گيتار كلاسيك است. در طول بيش از بيست‌وپنج سال فعاليت موسيقيايي، آثار اين نوازنده در سرتاسر جهان به مقبوليت فراواني رسيده‌است. پاركنينگ به‌عنوان وارث نوازنده مشهور گيتار آندره سگويا شناخته شده‌است. ازنظر سگويا، پاركنينگ هنرمند بزرگي است كه در نواختن گيتار مهارت بسياري دارد. وي سابقه اجراي موسيقي در كاخ سفيد را نيز به‌همراه پلاسيد و دومينگو دارد. همچنين اجراي موسيقي در مؤسسه كارنگي و مراسم جرمي (Grammy) از افتخارات وي محسوب مي‌گردد.
پاركنينگ در بر نامه‌هاي تلويزيوني فراواني مثل Fonight show ، CBS Sunday morning،Today show و... به هنرمندي پرداخته است. نوازندگي موسيقي وي براي آهنگ‌هاي جان ويليافر مورد توجه و اقبال فراوان عموم مردم واقع شد.
در نظرسنجي مجلة Guitar Player: وي به‌عنوان «بهترين نوازنده كلاسيك گيتار» انتخاب شد و همين مقام را براي چند سال متوالي در اختيار داشت.
پاركنيگ براي سالهاي متمادي به‌عنوان مهمان در بهترين اركسترهاي آمريكا مانند اركستر سمفونيك ملي آمريكا و ساير اركسترها: نوازندگي كرده است.
در سال 1999 كريستوفر پاركنينگ، اثر معروف الربنشياين براي كنسرت گيتار و اركستر سمفوني هونولولو را اجرا نمود. وي در كنسرت الحمراء در اركستر سمفوني لندن به‌رهبري الِر برنشتاين نيز در برنامة ريستال گيتار به‌همراه باريتون جوبيلانت سايكز شركت داشت. پاركنينگ داراي آثار زيادي در سبك Angel/EMI Classics است.
همچنين وي از طرف جرمي نامزد عنوان بهترين آثار موسيقي كلاسيك و گيتار شده‌است كه به‌علت اثري كه باهمكاري سوپرانو كاتلين باتل اجرا كرد بوده‌است. در سال 1996 پاركنينگ به‌همراه باتل يك آلبوم موسيقي كريسمس را باعنوان Angels Glory ضبط كرد كه توسط شركت سوني كلاسيكال منتشر شد. ساير كارهاي برجسته وي اجراي قطعاتي از ويوالدي به‌عنوان منتخبي از آثار باروك، اجراي موسيقي براي آثار و كنسرتهايي از پيتر وارلاك در آكادمي سنت‌مارتين و ژاك رودريگو و ويليام والتون و اجراي موسيقي در اركستر سمفوني سلطنتي بوده است.
به‌افتخار بيست و پنجمين سالگرد پاركنينگ به‌عنوان هنرمند Angel / EMI يك مجموعه آثار در قالب 2سي‌دي شامل منتخب آثار و كارهاي برجسته وي منتشر شده‌است. در جشن سي‌امين سالگرد نيز، وي درحال اجرا و ضبط آثار جديدي براي Angel/EMI است. در پاييز 1998 نيز يك سي‌دي چند رسانه‌اي (مولتي‌مديا) به‌عنوان بزرگداشتي از آندره سگويا منتشر شده‌است كه درآن به كريستوفر پاركينگ توجه فراواني شده‌است.
پاركنينگ در آموزش موسيقي نيز تجربيات فراواني دارد. او در دانشكدة مسترز در كاليفرنياي شمالي در كلاس‌هايي با سطح عالي موسيقي را تدريس ميكند. همچنين كلاس‌هايي در فصل تابستان در دانشگاه ايالتي مونتانا دارد. وي تأليفاتي نيز در زمينه آموزش گيتار دارد. دوجلد كتاب آموزش گيتار با متد كريستوفر پاركينگ در سطح مقدماتي و عالي و تأليفات بيشمار در زمينة قطعات موسيقي و گيتار كلاسيك كه توسط انتشارات هال لئونارد منتشر شده‌است.
پاركنينگ موفق به‌كسب تقديرها و جوايز افتخاري بيشماري نيز شده‌است. دكتراي افتخاري موسيقي از دانشگاه ايالتي مونتانا، جايزة ويژة موسيقي از دانشگاه كاروليناي شمالي به‌واسطه قدرداني از آثار هنري، جايزه ويژه آكادمي خلاقيت آمريكا در قسمت ملي و بين‌المللي، جايزه بهترين گيتاريست كلاسيك از جشنوارة ارويل اچ گيبون.
كريستوفر پاركنينگ و همسر او ترزا در كاليفرنياي شمالي زندگي ميكنند. ويژگي آثار وي توجه عميق به روح مسيحيت است كه در تمامي ابعاد فعاليتهاي وي در زمينه موسيقي كاملاً مشهود است. وي در زمينه ورزش نيز فرد بسيار موفقي است.
اين نوازنده آمريكايي گيتار يكي از نوازندگان برجسته و مشهور گيتار كلاسيك است. در طول بيش از بيست‌وپنج سال فعاليت موسيقيايي، آثار اين نوازنده در سرتاسر جهان به مقبوليت فراواني رسيده‌است. پاركنينگ به‌عنوان وارث نوازنده مشهور گيتار آندره سگويا شناخته شده‌است. ازنظر سگويا، پاركنينگ هنرمند بزرگي است كه در نواختن گيتار مهارت بسياري دارد. وي سابقه اجراي موسيقي در كاخ سفيد را نيز به‌همراه پلاسيد و دومينگو دارد. همچنين اجراي موسيقي در مؤسسه كارنگي و مراسم جرمي (Grammy) از افتخارات وي محسوب مي‌گردد.
پاركنينگ در بر نامه‌هاي تلويزيوني فراواني مثل Fonight show ، CBS Sunday morning،Today show و... به هنرمندي پرداخته است. نوازندگي موسيقي وي براي آهنگ‌هاي جان ويليافر مورد توجه و اقبال فراوان عموم مردم واقع شد.
در نظرسنجي مجلة Guitar Player: وي به‌عنوان «بهترين نوازنده كلاسيك گيتار» انتخاب شد و همين مقام را براي چند سال متوالي در اختيار داشت.
پاركنيگ براي سالهاي متمادي به‌عنوان مهمان در بهترين اركسترهاي آمريكا مانند اركستر سمفونيك ملي آمريكا و ساير اركسترها: نوازندگي كرده است.
در سال 1999 كريستوفر پاركنينگ، اثر معروف الربنشياين براي كنسرت گيتار و اركستر سمفوني هونولولو را اجرا نمود. وي در كنسرت الحمراء در اركستر سمفوني لندن به‌رهبري الِر برنشتاين نيز در برنامة ريستال گيتار به‌همراه باريتون جوبيلانت سايكز شركت داشت. پاركنينگ داراي آثار زيادي در سبك Angel/EMI Classics است.
همچنين وي از طرف جرمي نامزد عنوان بهترين آثار موسيقي كلاسيك و گيتار شده‌است كه به‌علت اثري كه باهمكاري سوپرانو كاتلين باتل اجرا كرد بوده‌است. در سال 1996 پاركنينگ به‌همراه باتل يك آلبوم موسيقي كريسمس را باعنوان Angels Glory ضبط كرد كه توسط شركت سوني كلاسيكال منتشر شد. ساير كارهاي برجسته وي اجراي قطعاتي از ويوالدي به‌عنوان منتخبي از آثار باروك، اجراي موسيقي براي آثار و كنسرتهايي از پيتر وارلاك در آكادمي سنت‌مارتين و ژاك رودريگو و ويليام والتون و اجراي موسيقي در اركستر سمفوني سلطنتي بوده است.
به‌افتخار بيست و پنجمين سالگرد پاركنينگ به‌عنوان هنرمند Angel / EMI يك مجموعه آثار در قالب 2سي‌دي شامل منتخب آثار و كارهاي برجسته وي منتشر شده‌است. در جشن سي‌امين سالگرد نيز، وي درحال اجرا و ضبط آثار جديدي براي Angel/EMI است. در پاييز 1998 نيز يك سي‌دي چند رسانه‌اي (مولتي‌مديا) به‌عنوان بزرگداشتي از آندره سگويا منتشر شده‌است كه درآن به كريستوفر پاركينگ توجه فراواني شده‌است.
پاركنينگ در آموزش موسيقي نيز تجربيات فراواني دارد. او در دانشكدة مسترز در كاليفرنياي شمالي در كلاس‌هايي با سطح عالي موسيقي را تدريس ميكند. همچنين كلاس‌هايي در فصل تابستان در دانشگاه ايالتي مونتانا دارد. وي تأليفاتي نيز در زمينه آموزش گيتار دارد. دوجلد كتاب آموزش گيتار با متد كريستوفر پاركينگ در سطح مقدماتي و عالي و تأليفات بيشمار در زمينة قطعات موسيقي و گيتار كلاسيك كه توسط انتشارات هال لئونارد منتشر شده‌است.
پاركنينگ موفق به‌كسب تقديرها و جوايز افتخاري بيشماري نيز شده‌است. دكتراي افتخاري موسيقي از دانشگاه ايالتي مونتانا، جايزة ويژة موسيقي از دانشگاه كاروليناي شمالي به‌واسطه قدرداني از آثار هنري، جايزه ويژه آكادمي خلاقيت آمريكا در قسمت ملي و بين‌المللي، جايزه بهترين گيتاريست كلاسيك از جشنوارة ارويل اچ گيبون.
كريستوفر پاركنينگ و همسر او ترزا در كاليفرنياي شمالي زندگي ميكنند. ويژگي آثار وي توجه عميق به روح مسيحيت است كه در تمامي ابعاد فعاليتهاي وي در زمينه موسيقي كاملاً مشهود است. وي در زمينه ورزش نيز فرد بسيار موفقي است.
magmagf
10-04-2007, 12:29
انتونيو ال س دو گيتاريست معروف اسپانيايي در سال 1958 در شهر كاديز اسپانيا متولد شد .نوازندگي گيتار را در نوجواني اغاز كرد و بلافاصله با يك خواننده سرشناس موسيقي فلامنكو با نام javier ruibal اشنا شد و مدتي بعد از ان همكاري حرفه اي خود را با اين خواننده موسيقي فلامنكو اغاز كرد در سال 2001 اولين البوم موسيقي فلامنكوي خود را به بازار موسيقي فرستادوي در اين روزها بيشتر اوقات خود را با همكاري و همراهي با خوانندگان موسيقي فلامنكو ميگذراند
magmagf
10-04-2007, 12:30
مانوئل مورنو مايا ، خواننده شهير موسيقي فلامنكو متولد سال 1954 در شهر كوردوبا در جنوب كشور اسپانيا ميباشد . خانواده وي همگي از كوليان كشور اسپانيا مباشند و كار و كسب اصلي انان نيز هنر موسيقي فلامنكو بوده است مانوئل در سال 1983 به عنوان بهترين خواننده دو دستگاه بولرياس و سولئارس در فستيوال شهر كوردوبا برگزيده شد و جايزه ويژه دريافت كرد
magmagf
10-04-2007, 12:31
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نارسيس يپس يكي از بهترين نوازندگان گيتار كلاسيك قرن حاضر شناخته ميشود كه معمولاً پس از آندره سگويا در مقام دوم بهترين نوازندگان قرار مي‌گيرد. وي علاقه شديدي به موسيقي باردك دارد، اما اجراهاي وي بيشتر سبك نوازندگان اسپانيايي در اوائل قرن بيستم است و نيم‌نگاهي نيز به موسيقي فلامنكو دارد. به‌اين ترتيب براي وي آثار ژاك رودريگو بسيار قابل توجه است و سعي فراواني ميكند تا بتواند موسيقي باروك را كه در سالهاي قبل ناديده انگاشته شده‌بود، زنده‌كند. او درضمن به عنوان آهنگساز نيز شناخته ميشود به ويژه در دنياي موسيقي فيلم.
وي در شهر كوچكي در همسايگي لوركا در اسپانيا متولد شد. وي در كودكي نبوغ و استعداد خود را در موسيقي نشان داد. پدر وي در چهارسالگي به‌عنوان هديه اولين گيتار را به‌او هديه داد و او را در كلاس آموزش گيتار ثبت‌نام كرد. در سن 13 سالگي در كنسرواتوار موسيقي والنسيا عضو شد و يكي از شاگردان وينسنت آسنسيو گرديد. وي اولين اجراي عمومي خود را در شهر والنسيا اجرا كرد. با برگشت مجدد خانواده وي به لوركا وي تحت رهبري آتالفو آرجنتا (رهبر اركستر ملي اسپانيا) به اجراي موسيقي پرداخت. آتالفوآرجنتا استعداد و نبوغ نارسيس را تحسين كرده او را تشويق نمود كه به مادريد برود و فعاليت حرفهاي خود را آغاز نمايد. در مادريد نوازندة جوان، موسيقيدانان برجسته‌اي را ملاقات نمود كه تأثير فراواني روي او داشتند از جمله ژاك رودريگو. فعاليت حرفهاي موسيقي براي نارسيس يپس بسيار جالب و قابل توجه بود. وي يكي از آثار ژاك رودريگو به‌نام Concierto de Aranguez را در سال 1947 به‌همراه آرجنتا مجدداً اجرا كرد. اين اثر در طي سالهاي آتي نيز مجدداً اجرا شدند كه با قضاوت مثبت منتقدين مواجه شدند.
وي به‌سرعت تبديل به يك نوازندة حرفهاي شد. در سال 1948 در سرتاسر اروپا يك تور موسيقي بر پا كرد. دو سال بعد به پاريس نقل مكان كرد و از كلاسهاي جرج انسكو و والتر جكينگ بهره برد. او همچنين با ناديا بولانگر به همكاري پرداخت.
براي موسيقي فيلم ژوكس در سال 1952 برندة جايزه جشنواره كن و نيز و پاريس شد. در پاريس نارسيس براي اولين بار همسر خود را در سال 1958 ملاقات كرد و چندي بعد با يكديگر ازدواج كردند. حاصل اين ازدواج سه فرزند بود كه همگي آنها وارد موسيقي شدند. در دهه 1960 يپس به‌عنوان سوليست گيتار و نيز آهنگساز به فعاليت پرداخت. در 1961 فيلم ديگري را با عنوان La Fille aux yeux dor آهنگسازي كرد. در 1964،يپس به‌نواختن گيتار ده سيمه روي آورد كه به‌نظر او قابليت بيشتري نسبت به گيتار شش سيمه دارد. در دهه 1970 يپس هنوز هم فعاليت زيادي در زمينه موسيقي داشت اما تعداد اجراهاي زندة او بسيار كم شده در طول اين مدت وي جايزه‌هاي فراواني كسب‌كرد: دكتراي افتخاري از دانشگاه مورسيا و تقديرها و جوايز عمومي در سال 1980 وي با همكاري اركستر فيلارمونيا تحت رهبري گارسيا ناوارو اثر معروف رودريگو، Aranjuez را روي صحنه بود.
در سال 1993به بعد وي به‌علت عدم صحت و سلامتي توانايي اجراي موسيقي را نداشت و فعاليت وي رو به كاهش نهاد. آخرين كنسرت وي در سانتاندر اسپانيا و در سال 1996 اجرا شد.
نارسيس يپس يكي از بهترين نوازندگان گيتار كلاسيك قرن حاضر شناخته ميشود كه معمولاً پس از آندره سگويا در مقام دوم بهترين نوازندگان قرار مي‌گيرد. وي علاقه شديدي به موسيقي باردك دارد، اما اجراهاي وي بيشتر سبك نوازندگان اسپانيايي در اوائل قرن بيستم است و نيم‌نگاهي نيز به موسيقي فلامنكو دارد. به‌اين ترتيب براي وي آثار ژاك رودريگو بسيار قابل توجه است و سعي فراواني ميكند تا بتواند موسيقي باروك را كه در سالهاي قبل ناديده انگاشته شده‌بود، زنده‌كند. او درضمن به عنوان آهنگساز نيز شناخته ميشود به ويژه در دنياي موسيقي فيلم.
وي در شهر كوچكي در همسايگي لوركا در اسپانيا متولد شد. وي در كودكي نبوغ و استعداد خود را در موسيقي نشان داد. پدر وي در چهارسالگي به‌عنوان هديه اولين گيتار را به‌او هديه داد و او را در كلاس آموزش گيتار ثبت‌نام كرد. در سن 13 سالگي در كنسرواتوار موسيقي والنسيا عضو شد و يكي از شاگردان وينسنت آسنسيو گرديد. وي اولين اجراي عمومي خود را در شهر والنسيا اجرا كرد. با برگشت مجدد خانواده وي به لوركا وي تحت رهبري آتالفو آرجنتا (رهبر اركستر ملي اسپانيا) به اجراي موسيقي پرداخت. آتالفوآرجنتا استعداد و نبوغ نارسيس را تحسين كرده او را تشويق نمود كه به مادريد برود و فعاليت حرفهاي خود را آغاز نمايد. در مادريد نوازندة جوان، موسيقيدانان برجسته‌اي را ملاقات نمود كه تأثير فراواني روي او داشتند از جمله ژاك رودريگو. فعاليت حرفهاي موسيقي براي نارسيس يپس بسيار جالب و قابل توجه بود. وي يكي از آثار ژاك رودريگو به‌نام Concierto de Aranguez را در سال 1947 به‌همراه آرجنتا مجدداً اجرا كرد. اين اثر در طي سالهاي آتي نيز مجدداً اجرا شدند كه با قضاوت مثبت منتقدين مواجه شدند.
وي به‌سرعت تبديل به يك نوازندة حرفهاي شد. در سال 1948 در سرتاسر اروپا يك تور موسيقي بر پا كرد. دو سال بعد به پاريس نقل مكان كرد و از كلاسهاي جرج انسكو و والتر جكينگ بهره برد. او همچنين با ناديا بولانگر به همكاري پرداخت.
براي موسيقي فيلم ژوكس در سال 1952 برندة جايزه جشنواره كن و نيز و پاريس شد. در پاريس نارسيس براي اولين بار همسر خود را در سال 1958 ملاقات كرد و چندي بعد با يكديگر ازدواج كردند. حاصل اين ازدواج سه فرزند بود كه همگي آنها وارد موسيقي شدند. در دهه 1960 يپس به‌عنوان سوليست گيتار و نيز آهنگساز به فعاليت پرداخت. در 1961 فيلم ديگري را با عنوان La Fille aux yeux dor آهنگسازي كرد. در 1964،يپس به‌نواختن گيتار ده سيمه روي آورد كه به‌نظر او قابليت بيشتري نسبت به گيتار شش سيمه دارد. در دهه 1970 يپس هنوز هم فعاليت زيادي در زمينه موسيقي داشت اما تعداد اجراهاي زندة او بسيار كم شده در طول اين مدت وي جايزه‌هاي فراواني كسب‌كرد: دكتراي افتخاري از دانشگاه مورسيا و تقديرها و جوايز عمومي در سال 1980 وي با همكاري اركستر فيلارمونيا تحت رهبري گارسيا ناوارو اثر معروف رودريگو، Aranjuez را روي صحنه بود.
در سال 1993به بعد وي به‌علت عدم صحت و سلامتي توانايي اجراي موسيقي را نداشت و فعاليت وي رو به كاهش نهاد. آخرين كنسرت وي در سانتاندر اسپانيا و در سال 1996 اجرا شد.
magmagf
14-04-2007, 07:09
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بدون شک انا ویدویچ نوازنده جوان کروات را باید یکی از نوابغ گیتار کلاسیک در قرن 21 دانست. وی افتخارات بیشماری را حرفه هنری خود کسب کرده است که از جمله مهمترین آنها میتوان به کسب مقام اول در مسابقات بین المللی گیتار چون : Benicasim (اسپانیا ) , fernando sor ( ایتالیا ),mauro Giuliani ( ایتالیا ),pringtemps de la guitare (بلژیک) Albert Agustin اشاره کرد. این نوازنده تا به حال کنسرت های بیشماری را در نقاط مختلف جهان برگزار کرده است و توجه اکثر کارشناسان موسیقی را به خود جلب کرده است . وی در سن 24 سالگی 5 سی دی خود را ضبط کرده و تا سال 2007 ششمین سی دی خود را توسط کمپانی (Naxos ) ضبط خواهد کرد
بدون شک انا ویدویچ نوازنده جوان کروات را باید یکی از نوابغ گیتار کلاسیک در قرن 21 دانست. وی افتخارات بیشماری را حرفه هنری خود کسب کرده است که از جمله مهمترین آنها میتوان به کسب مقام اول در مسابقات بین المللی گیتار چون : Benicasim (اسپانیا ) , fernando sor ( ایتالیا ),mauro Giuliani ( ایتالیا ),pringtemps de la guitare (بلژیک) Albert Agustin اشاره کرد. این نوازنده تا به حال کنسرت های بیشماری را در نقاط مختلف جهان برگزار کرده است و توجه اکثر کارشناسان موسیقی را به خود جلب کرده است . وی در سن 24 سالگی 5 سی دی خود را ضبط کرده و تا سال 2007 ششمین سی دی خود را توسط کمپانی (Naxos ) ضبط خواهد کرد
magmagf
14-04-2007, 07:10
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جان ويليامز يكي از نوازندگان حرفهاي و مشهور گيتار در سرتاسر جهان است. وي نوازندگي گيتار را تا حد زيادي متحول كرد. فعاليت حرفهاي وي از لحاظ كيفيت و نيز ازلحاظ كميت در سطح بالايي قراردارد و آثار ضبط‌شدة او بسيار پر فروش هستند. وي در اولين كنسرتهاي خود در ايالات متحده در حدود 40 سال پيش به طور انحصاري با شبكه CBS (كه نام فعلي آن Sony Classical) است قرارداد همكاري نوشت. از آثار مهم و برجسته وي ميتوان به اجراي آثار ويوالدي و كنسرت سويل اشاره كرد. آخرين آلبوم وي Magic Box نام دارد كه تركيبي از موسيقي فرهنگ‌هاي مختلف آفريقايي ست. حال در مي و ژوئن امسال تور موسيقي در شهرهاي مختلف آمريكا برگزار ميكند. اجراي موسيقي در اين تورها قطعاتي از آلبوم Magic Box خواهد بود.
در بين آثار جديد جان ويليامز، Romance of Guitar اثر بسيار قابل توجهي اين اثر شامل بهترين قطعات و اجراهاي وي است. اين قطعات داراي سبك فوامك و موسيقي سنتي براي گيتار و اركستر است. يكي ديگر از آثار جديد منتشر شده وي اجراي كنسرت گيتار قديمي اثر هائورو جولياني است. اثر ديگر اجراي يك سونات از شوبرت است. در اثر جديد ديگري به‌نام گيتاريست وي هم نقش آهنگساز و هم نقش سوليست را دارد. برخي ديگر از آثار وي شامل Black Decameron ساخته لئوبرور، The Mantis and The Moon يك دْوِت به‌همراه تيموتي كاين، جان ويليامز اثري را برگرفته از موسيقي متن فيلم‌هاي فهرست شيندلر مأموريت و شكارچي گوزن براي اركستر و گيتار تنظيم و اجرا كرده است.
جان ويليامز با آهنگسازهاي برتر جهان همكاري طولاني مدت داشته است. جوليان بريم، ايزاك پرلمن، آندره روين، كلئولاين و جان دانك ورت از اين دسته هستند. وي گروههاي موسيقي زيادي نيز فعاليت كرده است كه ميتوان به SKY ، جان ويليامز و دوستان و آتاكا اشاره كرد. علاوه بر اين‌ها وي توسط تكنيك و مهارت برتر خود بسياري از آهنگسازان ديگر را واداشته است تا برايش آهنگ بنويسند مانند استفان دوجسان، استيوگري، ريچارد هادوي، پل هارت و ... وي اصولاً هنرمند بسيار فعالي است. در سال 2000 وي در هنك‌كنگ ،پكن و استراليا، انگليس و سرتاسر اروپا و كشورهاي آمريكاي جنوبي موسيقي اجرا كرده است. در سال 2002 گروه جان ويليامز و دوستان در آلمان و انگليس موسيقي Impressions of Africa را اجرا خواهند كرد كه شبكه BBC هم اين اجرا را پوشش رسانه‌اي خواهد داد.
جان ويليامز در ملبورن استراليا متولد شد و گيتار را از پدرش آموخت بعدها به كلاس درس آندره سگويا در ايتاليا رفت و سپس موسيقي را به طور علمي در رويال كالج موسيقي در لندن تحصيل كرد. وي از سال 1952 در لندن زندگي كرده است. او به ورزش علاقة خاصي دارد و گپ‌زدن كار هميشگي اوست.
جان ويليامز يكي از نوازندگان حرفهاي و مشهور گيتار در سرتاسر جهان است. وي نوازندگي گيتار را تا حد زيادي متحول كرد. فعاليت حرفهاي وي از لحاظ كيفيت و نيز ازلحاظ كميت در سطح بالايي قراردارد و آثار ضبط‌شدة او بسيار پر فروش هستند. وي در اولين كنسرتهاي خود در ايالات متحده در حدود 40 سال پيش به طور انحصاري با شبكه CBS (كه نام فعلي آن Sony Classical) است قرارداد همكاري نوشت. از آثار مهم و برجسته وي ميتوان به اجراي آثار ويوالدي و كنسرت سويل اشاره كرد. آخرين آلبوم وي Magic Box نام دارد كه تركيبي از موسيقي فرهنگ‌هاي مختلف آفريقايي ست. حال در مي و ژوئن امسال تور موسيقي در شهرهاي مختلف آمريكا برگزار ميكند. اجراي موسيقي در اين تورها قطعاتي از آلبوم Magic Box خواهد بود.
در بين آثار جديد جان ويليامز، Romance of Guitar اثر بسيار قابل توجهي اين اثر شامل بهترين قطعات و اجراهاي وي است. اين قطعات داراي سبك فوامك و موسيقي سنتي براي گيتار و اركستر است. يكي ديگر از آثار جديد منتشر شده وي اجراي كنسرت گيتار قديمي اثر هائورو جولياني است. اثر ديگر اجراي يك سونات از شوبرت است. در اثر جديد ديگري به‌نام گيتاريست وي هم نقش آهنگساز و هم نقش سوليست را دارد. برخي ديگر از آثار وي شامل Black Decameron ساخته لئوبرور، The Mantis and The Moon يك دْوِت به‌همراه تيموتي كاين، جان ويليامز اثري را برگرفته از موسيقي متن فيلم‌هاي فهرست شيندلر مأموريت و شكارچي گوزن براي اركستر و گيتار تنظيم و اجرا كرده است.
جان ويليامز با آهنگسازهاي برتر جهان همكاري طولاني مدت داشته است. جوليان بريم، ايزاك پرلمن، آندره روين، كلئولاين و جان دانك ورت از اين دسته هستند. وي گروههاي موسيقي زيادي نيز فعاليت كرده است كه ميتوان به SKY ، جان ويليامز و دوستان و آتاكا اشاره كرد. علاوه بر اين‌ها وي توسط تكنيك و مهارت برتر خود بسياري از آهنگسازان ديگر را واداشته است تا برايش آهنگ بنويسند مانند استفان دوجسان، استيوگري، ريچارد هادوي، پل هارت و ... وي اصولاً هنرمند بسيار فعالي است. در سال 2000 وي در هنك‌كنگ ،پكن و استراليا، انگليس و سرتاسر اروپا و كشورهاي آمريكاي جنوبي موسيقي اجرا كرده است. در سال 2002 گروه جان ويليامز و دوستان در آلمان و انگليس موسيقي Impressions of Africa را اجرا خواهند كرد كه شبكه BBC هم اين اجرا را پوشش رسانه‌اي خواهد داد.
جان ويليامز در ملبورن استراليا متولد شد و گيتار را از پدرش آموخت بعدها به كلاس درس آندره سگويا در ايتاليا رفت و سپس موسيقي را به طور علمي در رويال كالج موسيقي در لندن تحصيل كرد. وي از سال 1952 در لندن زندگي كرده است. او به ورزش علاقة خاصي دارد و گپ‌زدن كار هميشگي اوست.
magmagf
21-04-2007, 19:50
"هِرِز دلافرونتِرا" ( Jerez de la Frontera ) ، 1868 – 1956. گيتاريست و بنيانگزار مدرسه گيتار Jerez. پيشخدمتش که نويسنده اوتوبيوگرافی و خاطرات شخصی "مولينا" ميباشد، متذکر ميشود که وی در شناسايی استادانش بسيار بی ميلی نشان ميداد، احتمالاً به اين دليل که از خودآموزيهايش به طرز غريبی خجالت ميکشيد. به هر حال، تربيت استادانی چون Patino و Paco el Barbero قطعی به نظر ميرسد. Antonio Mairena از وی به عنوان غنی کننده گيتار فلامنکو ياد ميکند و وی را به Montoya شباهت ميدهد با اين تفاوت که سبک "جيپسی" (Gypsy) را از نهادش تکامل بخشيد.Fernando el de Triana در مورد Javier Molina ميگويد: "وی گيتاريستی بود که برای حفظ همخوانيها در مشکل ترين ترانه های قديمی کوشش بسياری کرد، بدون اينکه موقع خواندن خواننده اصلی کوچکترين شکـّی در اصل ترانه بکنی". Cano تکنيکهای وی را بسيار پر اهميت ميداند چرا که از روانی، زيبايی و آوايی خاص و بلورين برخوردار است و در عين حال نوتهای تزئينی و فالستها را به مناسبترين و درست ترين شکل در فلامنکو اجرا ميکند که اين همه نشان از اگاهی و دانش والای استاد دارد
magmagf
21-04-2007, 19:51
خراردو مايا گيتاريست جوان متولد شهر مادريد در سال 1977 است اين فرد پسر گيتاريست معروف اهل مادريد فيليپ مايا ميباشد او از سن 5 سالگي نوازدگي گيتار را شروع كرده است و پس از مدت كوتاهي در سنين نوجواني توانست پا به پاي نوازندگان بزرگي همچون ديگو ال سيگالا و ال يانكيو به نوازندگي بپردازد .وي اكنون در سن 25 سالگي مشغول نوازندگي و اهنگسازي به سبك فلامنكوي مدرن است .
ebilove
22-04-2007, 04:29
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نام «فرانس لیست» با نام پیانو پیوند خورده است و به نظر می رسد این پیوند برای همیشه برقرار بماند. «لیست» به مانند اسطوره ای در عرصه نوازندگی پیانو درآمده و همگان از او به عنوان یكی از نوازندگان افسانه ای یاد می كنند. البته در مورد «لیست» نیز همچون هر پدیده برجسته دیگری خیالبافی های بی اساس و داستان پردازی های غیرواقعی چهره واقعی او را مبهم ساخته است، ولی در هر صورت بدیهیاتی در كار «لیست» همواره وجود داشته اند كه می توان بی هیچ شبهه بدان ها اطمینان كرد. «لیست» را نیز همچون بتهوون می باید كه چهره ای انقلابی در عرصه موسیقی دانست. در واقع بعد از «لیست» بسیاری از مناسبات قراردادی پیشین دستخوش تغییرات اساسی شد. «لیست» به شكلی غیرمستقیم از مكتب بتهوون برخاسته است، البته به واسطه یك میانجی به نام «كارل چونی». چونی به عنوان یكی از برجسته ترین و وفادارترین شاگردان بتهوون خود یكی از شناخته شده ترین مدرسان موسیقی حتی تا به امروز شناخته می شود. بسیاری از تمرینات آموزشی چونی مرجع اصلی نوآموزان موسیقی در روزگار ما را تشكیل می دهند. «لیست» نیز از جمله كسانی بود كه از مكتب چونی برخاسته است. شاید بتوان گفت توفیقی كه «لیست» در جایگاه یك پیانیست و آهنگساز در صحنه كنسرت به دست آورده، تاكنون نصیب هیچ كس دیگری نشده است. در آن روزگار بسیاری او را می پرستیدند و تصور می كردند كه او از آسمان ها به جانب انسان ها شتافته است. تمام شواهد و اسناد در این نكته متفق القولند كه نوازندگی «لیست» به شكل غیرقابل تقلیدی مسحوركننده بوده است تا جایی كه در كنسرت های او افراد زیادی به راستی از خود بی خود می شدند و بی اختیار خود را در خیالات خود فراموش می كردند. البته بدیهی است كه بخش مهمی از تاثیرگذاری «لیست» مستقیماً در ارتباط با جنبه های بصری اجرای آثارش نهفته است، تنها پیانیست هایی كه جادوگری نیز می دانند، قادرند آثار «لیست» را بنوازند. یكی از وجوه مشخصه موسیقی «لیست» علاوه بر جنبه های خاص نوازندگی «لیست»، روح مجار نهفته در آنها است.شاید بتوان كمتر آثاری از «لیست» یافت كه نیم نگاهی به مسلك «كولی»ها نداشته باشد. اغلب آثار «لیست» برای اجرا توسط پیانو نوشته شده اند و در آنها پیانو در مركز توجه مخاطب قرار می گیرد. به بیان دیگر در فرآیند اجرای موسیقی «لیست»، پیانو حتی از خود موسیقی اولویت بالاتری پیدا می كند. البته باید اعتراف كرد كه این تنها یك طرز نگاه مرسوم در مورد «لیست» است، چرا كه می توان ایرادات اساسی نسبت به این نوع نگرش روا داشت. همراه با تحولات زندگی شخصی «لیست» موسیقی او نیز دستخوش تغییر یا حتی به تعبیری جهش شد. تمامی آثار سال های آخر زندگی «لیست» حاكی از آنند كه تنها یك كشیش می توانسته پدیدآورنده شان باشد و به راستی نیز چنین بود. البته به لحاظ كمی می توان گفت كه آثار او غیرقابل شمارشند. گویی او آهنگسازی بوده كه تمام سال های عمر مشغول نوشتن موسیقی بوده است. هر چند كه می دانیم بخش اعظمی از ساخته های او در واقع تنظیم آثار از پیش ساخته شده برای اجرا توسط مدیوم دیگری بوده است. حجم زیاد تصنیفات «لیست» بسیاری از موسیقی شناسان را با گونه ای تردید مواجه كرده است؛ اینكه او به راستی نبوغ خلق این تعداد آثار را نداشته و لاجرم در بسیاری از مواقع به تكرار مكررات بسنده كرده است. همین امر موجب می شود كه «لیست» نوازنده در مرتبه ای بالاتر از «لیست» آهنگساز قرار گیرد. البته دید افراطی تر در این زمینه بدان جا خواهد كشید كه آثار «لیست» را یكسره بی اهمیت تلقی كنیم و تنها تحولاتی كه به واسطه قدرت طلبی های او در عرصه تسخیر اذهان عمومی صورت گرفته را جزء وقایع اساسی زندگانی «لیست» محسوب كنیم. در این صورت دستاوردهای شخصی لیست یكسره بی اهمیت خواهند شد و تنها تاثیراتی كه از جانب او به پیرامونش رسیده در درجه اهمیت قرار خواهند گرفت. ولی فراموش نكنیم كه در جای جای آثار موسیقی «لیست» بدعت های هارمونیك نقش چشمگیری در ساختمان كل اثر ایفا می كنند. در نهایت باید معترف بود كه آثار هیچ آهنگسازی به اندازه «لیست» الهام بخش واگنر در خلق مجموعه ای از بكر ترین ایده های موسیقایی قرن نوزدهم نبوده است. در میان مجموعه آثار غیرپیانویی در وهله اول می بایست به پوئم سمفونیك های او اشاره كرد. حتی گاهی این آثار خود به خود از دیگر ساخته های «لیست» به لحاظ بدعت فاصله می گیرند و عده ای معتقدند كه بدون وجود پوئم سمفونیك ها «لیست» در عرصه آهنگسازی شاهكار دیگری خلق نكرده است. البته این نكته را نیز باید تصریح كرد كه ایده اصلی نهفته در دل پوئم سمفونیك های «لیست» پیش از آنها در بعضی از اورتورهای بتهوون به شكلی كاملاً مشخص مطرح شده بودند.
همین نكته نیز بعدها به عاملی بدل شد كه مخالفان «لیست» به عنوان دلیلی بر مخالفت خود اقامه كنند.از مهم ترین مجموعه های دیگر آثار «لیست» می بایست به مجموعه راپسودی های مجار اشاره كرد. این آثار پس از تصنیف و انتشار در میان مدافعان موسیقی مجار از جایگاه ویژه ای برخوردار شدند. همین آثار در واقع عامل اصلی وجهه ای است كه «لیست» در میان مردم كسب كرد. بدین شكل كه بسیاری از ملودی ها و تم های مردمی مردم مجارستان به شكلی سیستماتیك در آثاری جای گرفتند كه موجب شد از موضعی بومی صاحب اعتباری جهانی شوند. امروزه پیانیست های معتبر جهانی راپسودی های لیست را در كنسرت های خود اجرا می كنند و خواه ناخواه تم های بومی مجار را به گوش دیگر مردمان می رسانند. در واقع همین تم ها در راپسودی های مجار از خصلتی آكادمیك برخوردار شدند و همین عامل موجب شده تا مجموعه راپسودی های «لیست» جزء مهم ترین دستاوردهای مصنف قرار گیرند. همانطور كه پیش از این نیز اشاره شد بخش مهمی از مجموعه آثار «لیست» به تنظیم آثار دیگر آهنگسازان اختصاص دارد. تقریباً اغلب آهنگسازان پیش از «لیست» مورد توجه او بودند. اما از میان این تنظیمات بعضی به دلایلی مشخص از اهمیت بیشتری برخوردار گشتند. به عنوان نمونه تنظیم «لیست» از سمفونی های بتهوون برای پیانو این امكان را برای نوازنده فراهم می كند كه او در آن واحد بتواند كلیه عناصر اركستری این آثار را به یك باره توسط تنها یك ساز به اجرا بگذارد و در اصل همین عامل است كه موسیقی شناسان نیاز مطالعه این تنظیمات (ترانس كریپشن ها) را واجد اهمیت بسیار می انگارند. البته بحث در مورد ترانس كریپشن های «لیست» خود به فرصت جداگانه ای نیاز دارد تا به تفصیل تمامی ابعاد آنها تشریح شوند. به نظر می رسد كه «لیست» به توجه بیشتر و نكته بینانه تری نیاز دارد تا بتوان اوج دستاوردهای او را از مجموعه آثارش استخراج كرد و در جهت گسترش نگرش به موسیقی به معنای عام به كار بست. >
توماس كیت
ترجمه: طاها پیشوا
روزنامه شرق
نام «فرانس لیست» با نام پیانو پیوند خورده است و به نظر می رسد این پیوند برای همیشه برقرار بماند. «لیست» به مانند اسطوره ای در عرصه نوازندگی پیانو درآمده و همگان از او به عنوان یكی از نوازندگان افسانه ای یاد می كنند. البته در مورد «لیست» نیز همچون هر پدیده برجسته دیگری خیالبافی های بی اساس و داستان پردازی های غیرواقعی چهره واقعی او را مبهم ساخته است، ولی در هر صورت بدیهیاتی در كار «لیست» همواره وجود داشته اند كه می توان بی هیچ شبهه بدان ها اطمینان كرد. «لیست» را نیز همچون بتهوون می باید كه چهره ای انقلابی در عرصه موسیقی دانست. در واقع بعد از «لیست» بسیاری از مناسبات قراردادی پیشین دستخوش تغییرات اساسی شد. «لیست» به شكلی غیرمستقیم از مكتب بتهوون برخاسته است، البته به واسطه یك میانجی به نام «كارل چونی». چونی به عنوان یكی از برجسته ترین و وفادارترین شاگردان بتهوون خود یكی از شناخته شده ترین مدرسان موسیقی حتی تا به امروز شناخته می شود. بسیاری از تمرینات آموزشی چونی مرجع اصلی نوآموزان موسیقی در روزگار ما را تشكیل می دهند. «لیست» نیز از جمله كسانی بود كه از مكتب چونی برخاسته است. شاید بتوان گفت توفیقی كه «لیست» در جایگاه یك پیانیست و آهنگساز در صحنه كنسرت به دست آورده، تاكنون نصیب هیچ كس دیگری نشده است. در آن روزگار بسیاری او را می پرستیدند و تصور می كردند كه او از آسمان ها به جانب انسان ها شتافته است. تمام شواهد و اسناد در این نكته متفق القولند كه نوازندگی «لیست» به شكل غیرقابل تقلیدی مسحوركننده بوده است تا جایی كه در كنسرت های او افراد زیادی به راستی از خود بی خود می شدند و بی اختیار خود را در خیالات خود فراموش می كردند. البته بدیهی است كه بخش مهمی از تاثیرگذاری «لیست» مستقیماً در ارتباط با جنبه های بصری اجرای آثارش نهفته است، تنها پیانیست هایی كه جادوگری نیز می دانند، قادرند آثار «لیست» را بنوازند. یكی از وجوه مشخصه موسیقی «لیست» علاوه بر جنبه های خاص نوازندگی «لیست»، روح مجار نهفته در آنها است.شاید بتوان كمتر آثاری از «لیست» یافت كه نیم نگاهی به مسلك «كولی»ها نداشته باشد. اغلب آثار «لیست» برای اجرا توسط پیانو نوشته شده اند و در آنها پیانو در مركز توجه مخاطب قرار می گیرد. به بیان دیگر در فرآیند اجرای موسیقی «لیست»، پیانو حتی از خود موسیقی اولویت بالاتری پیدا می كند. البته باید اعتراف كرد كه این تنها یك طرز نگاه مرسوم در مورد «لیست» است، چرا كه می توان ایرادات اساسی نسبت به این نوع نگرش روا داشت. همراه با تحولات زندگی شخصی «لیست» موسیقی او نیز دستخوش تغییر یا حتی به تعبیری جهش شد. تمامی آثار سال های آخر زندگی «لیست» حاكی از آنند كه تنها یك كشیش می توانسته پدیدآورنده شان باشد و به راستی نیز چنین بود. البته به لحاظ كمی می توان گفت كه آثار او غیرقابل شمارشند. گویی او آهنگسازی بوده كه تمام سال های عمر مشغول نوشتن موسیقی بوده است. هر چند كه می دانیم بخش اعظمی از ساخته های او در واقع تنظیم آثار از پیش ساخته شده برای اجرا توسط مدیوم دیگری بوده است. حجم زیاد تصنیفات «لیست» بسیاری از موسیقی شناسان را با گونه ای تردید مواجه كرده است؛ اینكه او به راستی نبوغ خلق این تعداد آثار را نداشته و لاجرم در بسیاری از مواقع به تكرار مكررات بسنده كرده است. همین امر موجب می شود كه «لیست» نوازنده در مرتبه ای بالاتر از «لیست» آهنگساز قرار گیرد. البته دید افراطی تر در این زمینه بدان جا خواهد كشید كه آثار «لیست» را یكسره بی اهمیت تلقی كنیم و تنها تحولاتی كه به واسطه قدرت طلبی های او در عرصه تسخیر اذهان عمومی صورت گرفته را جزء وقایع اساسی زندگانی «لیست» محسوب كنیم. در این صورت دستاوردهای شخصی لیست یكسره بی اهمیت خواهند شد و تنها تاثیراتی كه از جانب او به پیرامونش رسیده در درجه اهمیت قرار خواهند گرفت. ولی فراموش نكنیم كه در جای جای آثار موسیقی «لیست» بدعت های هارمونیك نقش چشمگیری در ساختمان كل اثر ایفا می كنند. در نهایت باید معترف بود كه آثار هیچ آهنگسازی به اندازه «لیست» الهام بخش واگنر در خلق مجموعه ای از بكر ترین ایده های موسیقایی قرن نوزدهم نبوده است. در میان مجموعه آثار غیرپیانویی در وهله اول می بایست به پوئم سمفونیك های او اشاره كرد. حتی گاهی این آثار خود به خود از دیگر ساخته های «لیست» به لحاظ بدعت فاصله می گیرند و عده ای معتقدند كه بدون وجود پوئم سمفونیك ها «لیست» در عرصه آهنگسازی شاهكار دیگری خلق نكرده است. البته این نكته را نیز باید تصریح كرد كه ایده اصلی نهفته در دل پوئم سمفونیك های «لیست» پیش از آنها در بعضی از اورتورهای بتهوون به شكلی كاملاً مشخص مطرح شده بودند.
همین نكته نیز بعدها به عاملی بدل شد كه مخالفان «لیست» به عنوان دلیلی بر مخالفت خود اقامه كنند.از مهم ترین مجموعه های دیگر آثار «لیست» می بایست به مجموعه راپسودی های مجار اشاره كرد. این آثار پس از تصنیف و انتشار در میان مدافعان موسیقی مجار از جایگاه ویژه ای برخوردار شدند. همین آثار در واقع عامل اصلی وجهه ای است كه «لیست» در میان مردم كسب كرد. بدین شكل كه بسیاری از ملودی ها و تم های مردمی مردم مجارستان به شكلی سیستماتیك در آثاری جای گرفتند كه موجب شد از موضعی بومی صاحب اعتباری جهانی شوند. امروزه پیانیست های معتبر جهانی راپسودی های لیست را در كنسرت های خود اجرا می كنند و خواه ناخواه تم های بومی مجار را به گوش دیگر مردمان می رسانند. در واقع همین تم ها در راپسودی های مجار از خصلتی آكادمیك برخوردار شدند و همین عامل موجب شده تا مجموعه راپسودی های «لیست» جزء مهم ترین دستاوردهای مصنف قرار گیرند. همانطور كه پیش از این نیز اشاره شد بخش مهمی از مجموعه آثار «لیست» به تنظیم آثار دیگر آهنگسازان اختصاص دارد. تقریباً اغلب آهنگسازان پیش از «لیست» مورد توجه او بودند. اما از میان این تنظیمات بعضی به دلایلی مشخص از اهمیت بیشتری برخوردار گشتند. به عنوان نمونه تنظیم «لیست» از سمفونی های بتهوون برای پیانو این امكان را برای نوازنده فراهم می كند كه او در آن واحد بتواند كلیه عناصر اركستری این آثار را به یك باره توسط تنها یك ساز به اجرا بگذارد و در اصل همین عامل است كه موسیقی شناسان نیاز مطالعه این تنظیمات (ترانس كریپشن ها) را واجد اهمیت بسیار می انگارند. البته بحث در مورد ترانس كریپشن های «لیست» خود به فرصت جداگانه ای نیاز دارد تا به تفصیل تمامی ابعاد آنها تشریح شوند. به نظر می رسد كه «لیست» به توجه بیشتر و نكته بینانه تری نیاز دارد تا بتوان اوج دستاوردهای او را از مجموعه آثارش استخراج كرد و در جهت گسترش نگرش به موسیقی به معنای عام به كار بست. >
توماس كیت
ترجمه: طاها پیشوا
روزنامه شرق
ebilove
22-04-2007, 04:41
شوپن در زلازولا شهری در مرکز لهستان به دنیا آمد.پدرش نیکولاس شوپن یک مرد فرانسوی بود که اصلیتی لهستانی داشت.او در سال ۱۷۸۲ به لهستان رفت و با تکلا جوستینا که یک لهستانی بود ازدواج کرد و در لهستان سکنی گزید.
بر طبق گفته‌های خانواده این آهنگساز،شوپن در ۱ مارس ۱۸۱۰ به دنیا آمده‌است .او همیشه از این تاریخ ،به عنوان روز تولدش نام میبرد. ولی مدارک مربوط به غسل تعمیدش ۲۲ فوریه را روز تولد او اعلام میکند که به احتمال زیاد این دوگانگی در اعلام تاریخ تولد او رامی توان تنها به عنوان یک اشتباه از سوی کشیش نویسنده این مدرک دانست(مدرک در ۲۳ آوریل نوشته شده بود که ۸ هفته پس از تولد وی بود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شوپن در 1847. اثر وینترهالتر.
خانواده شوپن در اکتبر ۱۸۱۰ به ورشو نقل مکان کردند.استعداد موسیقایی شوپن جوان در سالهای آغاز زندگی اش ظهور کرد تا آنجا که در ورشو به لقب موتسارت دوم مشهور شد.شوپن قبل از ۷ سالگی دو پولونز (در سل مینور و در سی بمل ماژور) نوشت که اولی توسط فادر سیبولسکی-سرپرست مدرسه ارگانیست و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان- منتشر شد.با انعکاس نبوغ خارق العاده او در روزنامه‌های ورشو، شوپن کوچک مورد توجه و پذیرش سالن‌های کنسرت اشرافی در پایتخت قرار گرفت .او از این زمان اجرای کنسرت‌های خیریه خود را آغاز کرد و اولین کنسرت پیانو خود را در ۸ سالگی اجرا کرد.او نخستین درس‌های حرفه‌ای پیانو را از زیونی (متولد ۱۷۵۶ در بوهم) آموخت.این دوره از سال ۱۸۱۶ تا ۱۸۲۲ به طول انجامید، شوپن از زیونی به نیکی یاد می‌کرد گرچه او خیلی سریع از استادش پیشی گرفت.یکی دیگر از کسانی که در پیشرفت شوپن نقش بسزایی را ایفا کرد ویلهلم وورفل (متولد ۱۷۹۱ در بوهم) بود.این پیانیست پرآوازه که استاد کنسرواتوار ورشو بود درس‌های گرانبهایی را -گرچه نامنظم- در نواختن ارگ -و احتمالا پیانو- به شوپن آموخت.شوپن در پاییز ۱۸۲۶ نزد جوزف السنر (متولد ۱۷۶۹) آهنگساز کنسرواتوار ورشو شروع به یادگیری تئوری موسیقی، هارمونی و آهنگسازی کرد.
شوپن در ۱۸۲۹ شاهد اجرای یکی از کنسرت‌های نیکولو پاگانینی نوازنده بی همتای ویلن در ورشو بود.او همچنین یوهان نپوموکا هومل آهنگساز و پیانیست آلمانی را ملاقات کرد.شوپن در آن سال به وین رفت و دو کنسرت در آنجا اجرا نمود که اجرای آنها باعث شد تا پیام‌های متفاوتی را دریافت کند که شامل مقالاتی دلگرم کننده و انتقادهایی در رابطه با آرام نواختن بیش از اندازه او بود.
او در ورشو نخستین اجرا از کنسرتو پیانو در فا مینور را ارائه نمود و اولین اجرا از کنسرتو پیانو دیگرش می مینور را در نشنال تئاتر در ۱۷ مارس ۱۸۳۰ به نمایش گذاشت.در ۱۸۳۰ دوباره به وین رفت و این دو کنسرتو پیانو اش را اجرا نمود.
شوپن در وین خبرهایی درباره شورش ماه نوامبر روسیه علیه لهستان شنید که این باعث شداز تصمیمش برای بازگشتن به کشورش صرف نظر کند.او تا چند ماه دیگر در وین اقامت گزید و پس از آن به مونیخ و اشتوتگارت و سپس در اوایل اکتبر به پاریس رفت.شوپن تا پیش از این بسیاری از آثار مهم خود را تصنیف کرده بود که تعدادی از اتودهای اپوس ۱۰ و دو کنسرتو پیانو اش از آن جمله‌اند.
فعالیت در پاریس
شوپن در پاریس با چند تن از بهترین پیانیست‌های آن زمان آشنا شد که فردریش کالکبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست از آن جمله هستند و در همین زمان بود که ارتباط صمیمی او با آهنگسازانی مثل هکتور برلیوز، فلیکس مندلسون و وینچنتزو بلینی شکل گرفت.موسیقی او تا پیش از این توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفته بود تا جایی که روبرت شومان درباره او به دیگران گفت:آقایان، کلاهتان را به احترام یک نابغه بردارید.
شوپن در ۱۸۳۵ با خانواده اش در کارلسبد ملاقات کرد و آنها را تا محل سکونتشان در دشن و سپس تا ورشو همراهی کرد و پس از آن چند هفته‌ای را در درسنین اقامت گزید و بعد به لیپزیگ عزیمت کرد و در آنجا مندلسون و شومان را ملاقات نمود. او هنگام بازگشت از این سفر دچار حمله شدید تنگی نفس شد که این حمله به قدری طاقت فرسا بود که روزنامه‌های لهستانی خبر درگذشت او را منتشر کردند.
شوپن در ۱۸۳۸ با ژرژ ساند -که شش سال بزرگتر از او بود- آشنا شد و این رابطه که به سختی میتوان درباره شیرین یا تلخ بودنش قضاوت کرد تا سال ۱۸۴۷ به طول انجامید.آنها در زمستان ۱۸۳۹ به مایورکا رفتند که هوای نامساعد آنجا و نمناک بودن اتاق‌هایی که شوپن در آنها اقامت داشت ،تاثیر بسیار بدی بر سلامتی وی گذاشت تا آنجا که آنها مجبور به بازگشت به خانه شدند و شوپن پس از آن دیگر هرگز نتوانست سلامت خود را بازیابد. در سال ۱۸۴۵ مشکلات زیادی در رابطه بین شوپن و ساند ظاهر شد و در ۱۸۴۶ این رابطه با ورود مشکلات خانوادگی تیره تر گردید و این همان سالی بود که ساند یکی از رمان‌هایش به نام نوکرزیا فلوریانی را که اصلا برای شوپن خوشایند نبود را منتشر کرد.داستان این رمان به داستان یک هنرپیشه ثروتمند و یک شاهزاده بیمار برمی گردد که احتمالا بازتابی از روابط میان خود او و شوپن است. مشکلات خانوادگی سرانجام در سال ۱۸۴۷ به قدری قوت گرفت که منجر به قطع رابطه شوپن با ساند شد.
آخرین سالهای زندگی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آرامگاه شوپن در پاریس.
شوپن در ۱۸۴۸ آخرین کنسرتش را در پاریس اجرا نمود و سپس به اسکاتلند و انگلستان رفت اما آب و هوای بسیار بد انگلستان باعث بیمار شدن شدید شوپن شد تا آنکه او در ۱۷ اکتبر ۱۸۴۹ هنگامی که به پاریس باز می‌گشت، در خانه خواهرش لودویکا درگذشت. روز پس از آن ماسکی از صورت و دست‌هایش ساختند و سپس بدن او را درقبرستان پر لاکزیا به خاک سپردند.
گاه شمار زندگی شوپن
* ۱۸۱۰ تولد در زلازولا
* ۱۸۱۷ اولین تجربه‌های آهنگسازی
* ۱۸۱۹ اجرای اولین کنسرت
* ۱۸۲۳ شروع یادگیری کمپوزیسیون نزد السنر
* ۱۸۲۶ آموزش در مدرسه عالی موسیقی
* ۱۸۲۹ اولین سفر به وین
* ۱۸۳۰ دومین سفر به وین
* ۱۸۳۱ رفتن به پاریس
* ۱۸۳۶ آشنایی با ژرژ ساند
* ۱۸۳۸ عزیمت به مایورکا و نوشتن ۲۴ پرلود
* ۱۸۳۹ بازگشت به فرانسه، نوشتن سونات سی بمل ماژور
* ۱۸۴۴ مرگ نیکولاس شوپن، پدر شوپن
* ۱۸۴۵ منازعه با ژرژ ساند و تشدید شدن بیماری اش
* ۱۸۴۷ جدا شدن از ساند
* ۱۸۴۸ سفر به انگلستان و اسکاتلند
* ۱۸۴۹ درگذشتن در ۱۷ اکتبر
آثار
همه آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند که این آثار یا به صورت سولو هستند یا با همراهی پیانو دوم، ویلن، ویلن سل، آواز و یا ارکستر.
آثار طولانی او همانند ۴ بالاد، ۴اسکرتزو، بارکاروله۶۰.Op ،فانتزی ۴۹.Op و سونات‌هایش همانند آثار کوتاه تر او مثل ایمپرومتو‌ها، مازورکاها، نوکتورن‌ها، والس‌ها و پولونز‌های او، جایگاهی تثبیت شده در بین رپرتوار‌های پیانو دارند.دو مجموعه مهم شوپن برای پیانو سلو عبارت اند از ۲۴ پرلود ۲۸.op و اتودهای ۱۰.op و ۲۵.op.
بر طبق گفته‌های خانواده این آهنگساز،شوپن در ۱ مارس ۱۸۱۰ به دنیا آمده‌است .او همیشه از این تاریخ ،به عنوان روز تولدش نام میبرد. ولی مدارک مربوط به غسل تعمیدش ۲۲ فوریه را روز تولد او اعلام میکند که به احتمال زیاد این دوگانگی در اعلام تاریخ تولد او رامی توان تنها به عنوان یک اشتباه از سوی کشیش نویسنده این مدرک دانست(مدرک در ۲۳ آوریل نوشته شده بود که ۸ هفته پس از تولد وی بود).
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شوپن در 1847. اثر وینترهالتر.
خانواده شوپن در اکتبر ۱۸۱۰ به ورشو نقل مکان کردند.استعداد موسیقایی شوپن جوان در سالهای آغاز زندگی اش ظهور کرد تا آنجا که در ورشو به لقب موتسارت دوم مشهور شد.شوپن قبل از ۷ سالگی دو پولونز (در سل مینور و در سی بمل ماژور) نوشت که اولی توسط فادر سیبولسکی-سرپرست مدرسه ارگانیست و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان- منتشر شد.با انعکاس نبوغ خارق العاده او در روزنامه‌های ورشو، شوپن کوچک مورد توجه و پذیرش سالن‌های کنسرت اشرافی در پایتخت قرار گرفت .او از این زمان اجرای کنسرت‌های خیریه خود را آغاز کرد و اولین کنسرت پیانو خود را در ۸ سالگی اجرا کرد.او نخستین درس‌های حرفه‌ای پیانو را از زیونی (متولد ۱۷۵۶ در بوهم) آموخت.این دوره از سال ۱۸۱۶ تا ۱۸۲۲ به طول انجامید، شوپن از زیونی به نیکی یاد می‌کرد گرچه او خیلی سریع از استادش پیشی گرفت.یکی دیگر از کسانی که در پیشرفت شوپن نقش بسزایی را ایفا کرد ویلهلم وورفل (متولد ۱۷۹۱ در بوهم) بود.این پیانیست پرآوازه که استاد کنسرواتوار ورشو بود درس‌های گرانبهایی را -گرچه نامنظم- در نواختن ارگ -و احتمالا پیانو- به شوپن آموخت.شوپن در پاییز ۱۸۲۶ نزد جوزف السنر (متولد ۱۷۶۹) آهنگساز کنسرواتوار ورشو شروع به یادگیری تئوری موسیقی، هارمونی و آهنگسازی کرد.
شوپن در ۱۸۲۹ شاهد اجرای یکی از کنسرت‌های نیکولو پاگانینی نوازنده بی همتای ویلن در ورشو بود.او همچنین یوهان نپوموکا هومل آهنگساز و پیانیست آلمانی را ملاقات کرد.شوپن در آن سال به وین رفت و دو کنسرت در آنجا اجرا نمود که اجرای آنها باعث شد تا پیام‌های متفاوتی را دریافت کند که شامل مقالاتی دلگرم کننده و انتقادهایی در رابطه با آرام نواختن بیش از اندازه او بود.
او در ورشو نخستین اجرا از کنسرتو پیانو در فا مینور را ارائه نمود و اولین اجرا از کنسرتو پیانو دیگرش می مینور را در نشنال تئاتر در ۱۷ مارس ۱۸۳۰ به نمایش گذاشت.در ۱۸۳۰ دوباره به وین رفت و این دو کنسرتو پیانو اش را اجرا نمود.
شوپن در وین خبرهایی درباره شورش ماه نوامبر روسیه علیه لهستان شنید که این باعث شداز تصمیمش برای بازگشتن به کشورش صرف نظر کند.او تا چند ماه دیگر در وین اقامت گزید و پس از آن به مونیخ و اشتوتگارت و سپس در اوایل اکتبر به پاریس رفت.شوپن تا پیش از این بسیاری از آثار مهم خود را تصنیف کرده بود که تعدادی از اتودهای اپوس ۱۰ و دو کنسرتو پیانو اش از آن جمله‌اند.
فعالیت در پاریس
شوپن در پاریس با چند تن از بهترین پیانیست‌های آن زمان آشنا شد که فردریش کالکبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست از آن جمله هستند و در همین زمان بود که ارتباط صمیمی او با آهنگسازانی مثل هکتور برلیوز، فلیکس مندلسون و وینچنتزو بلینی شکل گرفت.موسیقی او تا پیش از این توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفته بود تا جایی که روبرت شومان درباره او به دیگران گفت:آقایان، کلاهتان را به احترام یک نابغه بردارید.
شوپن در ۱۸۳۵ با خانواده اش در کارلسبد ملاقات کرد و آنها را تا محل سکونتشان در دشن و سپس تا ورشو همراهی کرد و پس از آن چند هفته‌ای را در درسنین اقامت گزید و بعد به لیپزیگ عزیمت کرد و در آنجا مندلسون و شومان را ملاقات نمود. او هنگام بازگشت از این سفر دچار حمله شدید تنگی نفس شد که این حمله به قدری طاقت فرسا بود که روزنامه‌های لهستانی خبر درگذشت او را منتشر کردند.
شوپن در ۱۸۳۸ با ژرژ ساند -که شش سال بزرگتر از او بود- آشنا شد و این رابطه که به سختی میتوان درباره شیرین یا تلخ بودنش قضاوت کرد تا سال ۱۸۴۷ به طول انجامید.آنها در زمستان ۱۸۳۹ به مایورکا رفتند که هوای نامساعد آنجا و نمناک بودن اتاق‌هایی که شوپن در آنها اقامت داشت ،تاثیر بسیار بدی بر سلامتی وی گذاشت تا آنجا که آنها مجبور به بازگشت به خانه شدند و شوپن پس از آن دیگر هرگز نتوانست سلامت خود را بازیابد. در سال ۱۸۴۵ مشکلات زیادی در رابطه بین شوپن و ساند ظاهر شد و در ۱۸۴۶ این رابطه با ورود مشکلات خانوادگی تیره تر گردید و این همان سالی بود که ساند یکی از رمان‌هایش به نام نوکرزیا فلوریانی را که اصلا برای شوپن خوشایند نبود را منتشر کرد.داستان این رمان به داستان یک هنرپیشه ثروتمند و یک شاهزاده بیمار برمی گردد که احتمالا بازتابی از روابط میان خود او و شوپن است. مشکلات خانوادگی سرانجام در سال ۱۸۴۷ به قدری قوت گرفت که منجر به قطع رابطه شوپن با ساند شد.
آخرین سالهای زندگی
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آرامگاه شوپن در پاریس.
شوپن در ۱۸۴۸ آخرین کنسرتش را در پاریس اجرا نمود و سپس به اسکاتلند و انگلستان رفت اما آب و هوای بسیار بد انگلستان باعث بیمار شدن شدید شوپن شد تا آنکه او در ۱۷ اکتبر ۱۸۴۹ هنگامی که به پاریس باز می‌گشت، در خانه خواهرش لودویکا درگذشت. روز پس از آن ماسکی از صورت و دست‌هایش ساختند و سپس بدن او را درقبرستان پر لاکزیا به خاک سپردند.
گاه شمار زندگی شوپن
* ۱۸۱۰ تولد در زلازولا
* ۱۸۱۷ اولین تجربه‌های آهنگسازی
* ۱۸۱۹ اجرای اولین کنسرت
* ۱۸۲۳ شروع یادگیری کمپوزیسیون نزد السنر
* ۱۸۲۶ آموزش در مدرسه عالی موسیقی
* ۱۸۲۹ اولین سفر به وین
* ۱۸۳۰ دومین سفر به وین
* ۱۸۳۱ رفتن به پاریس
* ۱۸۳۶ آشنایی با ژرژ ساند
* ۱۸۳۸ عزیمت به مایورکا و نوشتن ۲۴ پرلود
* ۱۸۳۹ بازگشت به فرانسه، نوشتن سونات سی بمل ماژور
* ۱۸۴۴ مرگ نیکولاس شوپن، پدر شوپن
* ۱۸۴۵ منازعه با ژرژ ساند و تشدید شدن بیماری اش
* ۱۸۴۷ جدا شدن از ساند
* ۱۸۴۸ سفر به انگلستان و اسکاتلند
* ۱۸۴۹ درگذشتن در ۱۷ اکتبر
آثار
همه آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند که این آثار یا به صورت سولو هستند یا با همراهی پیانو دوم، ویلن، ویلن سل، آواز و یا ارکستر.
آثار طولانی او همانند ۴ بالاد، ۴اسکرتزو، بارکاروله۶۰.Op ،فانتزی ۴۹.Op و سونات‌هایش همانند آثار کوتاه تر او مثل ایمپرومتو‌ها، مازورکاها، نوکتورن‌ها، والس‌ها و پولونز‌های او، جایگاهی تثبیت شده در بین رپرتوار‌های پیانو دارند.دو مجموعه مهم شوپن برای پیانو سلو عبارت اند از ۲۴ پرلود ۲۸.op و اتودهای ۱۰.op و ۲۵.op.
magmagf
25-04-2007, 18:14
خانم كارمن پاچكو رودريگوئز متولد شهر لينارس در جنوب كشور اسپانيا است .( اين شهر زادگاه سگوويا نوازنده شهير اسپانيايي نيز ميباشد) اين خواننده اصيل در سال 1951 در خانواده اي هنرمند به دنيا امد پدرش علاقه زيادي به گيتار و موسيقي فلامنكو داشت و همواره در منزل به موسيقي فلامنكو گوش فرا ميداد .
كارمن در ابتداي سنين جواني براي اموختن اواز به مادريد رفت . در مادريد او مانند بسياري از خوانندگان از خواندن در كافه هاي ارزان قيمت اغاز كرد و در ادامه به رستورانهاي درجه هاي يك راه پيدا كرد و در انجا به خواندن ادامه ميداد.
اين خواننده هميشه اصالت موسيقي فلامنكو را محفوظ نگه داشته است و همواره از مصاحبت با مردم فقير كوتاهي نكرده است .
تواضع و فروتني مثال زدني او زبان زد همگان است و اين تواضع باعث شده است تا او تمام اصول فلامنكو را به خوبي فرا بگيرد.
اثار او همواره به عنوان بهترين اثار فلامنكو به فروش ميرود
كارمن در ابتداي سنين جواني براي اموختن اواز به مادريد رفت . در مادريد او مانند بسياري از خوانندگان از خواندن در كافه هاي ارزان قيمت اغاز كرد و در ادامه به رستورانهاي درجه هاي يك راه پيدا كرد و در انجا به خواندن ادامه ميداد.
اين خواننده هميشه اصالت موسيقي فلامنكو را محفوظ نگه داشته است و همواره از مصاحبت با مردم فقير كوتاهي نكرده است .
تواضع و فروتني مثال زدني او زبان زد همگان است و اين تواضع باعث شده است تا او تمام اصول فلامنكو را به خوبي فرا بگيرد.
اثار او همواره به عنوان بهترين اثار فلامنكو به فروش ميرود
magmagf
25-04-2007, 18:17
الكساندر لاگويا يكي از نوازندگان برجسته گيتار در سطح جهان است. وي در اسكندريه مصر و از يك پدر يوناني و مادر ايتاليايي متولد شد. از هشت‌سالگي به‌طور حرفهاي شروع به آموختن موسيقي نمود. در سال 1948 به پاريس رفت و در محضر ژان سادري و هيتور ويلا لوبوس به تحصيل موسيقي پرداخت. دراين سال وي كارنامه موفقي در اجراي زنده موسيقي در كنسرتهاي مختلف داشت. بعدها به شاگردي اندره سگويا در سيناي اسپانيا درآمد.
در سيناي اسپانيا و در سال 1950 براي اولين بار همسر خود را ملاقات كرد، ايدا پرستي كه يك نوازندة برجسته گيتار بود. آنها در 1952 باهم ازدواج كردند و فعاليت موسيقي مشترك خود را آغاز نمودند. اما در آن زمان تفكري كه وجودداشت روي سولوبودن ساز گيتار تاكيد ميكرد و آنها مي‌خواستند فعاليت خود را به‌شكل دْوِت گيتار آغاز كنند. بالاخره آن ها اجراهاي خود را با آثار كي‌برد باخ، دباسي و فالا آغاز كردند و موردتوجه آهنگسازان برجسته قرارگرفتند. به‌عنوان مثال ماريو كاستل نوو- تدسكو، ژاك رودريگو، آندره اليوت و ... . الكساندر و همسرش در طول پانزده سال آثار فراواني را با يكديگر اجرا و ضبط نمودند و در حدود 2000 كنسرت مختلف را ارائه كردند. همسر الكساندر در سال 1967 درگذشت. اين مسئله روح و روان الكساندر را ويران كرد و از هم پاشيد به‌حدي كه از صحنه موسيقي كنار رفت. اما در سال 1969 به عنوان استاد در كنسرواتوار پاريس فعاليت كرد. همچنين وي كلاسهاي تابستاني نيز در آكادمي موسيقي نيس اداره ميكرد. شاگردان وي بسيار مطرح و مشهور شده‌اند ازجمله آنها ميتوان به گيتاريست برجسته كانادايي ليونا بويد اشاره كرد. پس از گذشت چند سال لاگويا فعاليت حرفهاي موسيقي در زمينه اجراء ضبط را از سر گرفت. دوستي او با آهنگساز مشهور كلودبولينگ به‌همكاري نزديك آن دو و اجراي چند كنسرت در 1979 انجاميد. الكساندر در سرتاسر دهه 80 فعال باقي ماند و بعدها در سال 1994 از فعاليتهاي آموزشي خود كناره گرفت.
در سيناي اسپانيا و در سال 1950 براي اولين بار همسر خود را ملاقات كرد، ايدا پرستي كه يك نوازندة برجسته گيتار بود. آنها در 1952 باهم ازدواج كردند و فعاليت موسيقي مشترك خود را آغاز نمودند. اما در آن زمان تفكري كه وجودداشت روي سولوبودن ساز گيتار تاكيد ميكرد و آنها مي‌خواستند فعاليت خود را به‌شكل دْوِت گيتار آغاز كنند. بالاخره آن ها اجراهاي خود را با آثار كي‌برد باخ، دباسي و فالا آغاز كردند و موردتوجه آهنگسازان برجسته قرارگرفتند. به‌عنوان مثال ماريو كاستل نوو- تدسكو، ژاك رودريگو، آندره اليوت و ... . الكساندر و همسرش در طول پانزده سال آثار فراواني را با يكديگر اجرا و ضبط نمودند و در حدود 2000 كنسرت مختلف را ارائه كردند. همسر الكساندر در سال 1967 درگذشت. اين مسئله روح و روان الكساندر را ويران كرد و از هم پاشيد به‌حدي كه از صحنه موسيقي كنار رفت. اما در سال 1969 به عنوان استاد در كنسرواتوار پاريس فعاليت كرد. همچنين وي كلاسهاي تابستاني نيز در آكادمي موسيقي نيس اداره ميكرد. شاگردان وي بسيار مطرح و مشهور شده‌اند ازجمله آنها ميتوان به گيتاريست برجسته كانادايي ليونا بويد اشاره كرد. پس از گذشت چند سال لاگويا فعاليت حرفهاي موسيقي در زمينه اجراء ضبط را از سر گرفت. دوستي او با آهنگساز مشهور كلودبولينگ به‌همكاري نزديك آن دو و اجراي چند كنسرت در 1979 انجاميد. الكساندر در سرتاسر دهه 80 فعال باقي ماند و بعدها در سال 1994 از فعاليتهاي آموزشي خود كناره گرفت.
magmagf
27-04-2007, 23:15
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نوربرت كرافت داراي شهرت خاصي در نوازندگي گيتار كلاسيك است و از او به‌عنوان استاد نو گيتار ياد مي شود.
نوربرت كرافت كنسرتهاي رستيال فراواني را در شهرهاي مهم آمريكا و كانادا ارائه كرده‌است. همچنين اجراهايي را نيز در اروپا، ژاپن و آسياي جنوب‌شرقي داشته‌است. در نظرسنجي كه از مخاطبان اين اجراها به‌عمل آمد، همگي روي حرفهاي بودن و استادانه بودن قطعات وي اذعان داشته‌اند (طبق مقاله مجله تايم) وي به‌عنوان سوليست در تمام اركسترهاي مهم و مشهور كانادا و نيز در برخي از سمفوني‌هاي مهم بين‌المللي مثل اركتسر نورتون چمبر (منچستر)، راسوموفسكي اسمبل، راديو ملي لهستان، بوستون پاپز، بالتيمور و اركستر سمفوني مالزي فعاليت داشته‌است. وي اجراهاي بسيار وسيعي نيز داشته‌است اجراهايي در حضور نخست‌وزير كانادا، رئيس‌جمهور مكزيك، رئيس دولت كانادا، سفراي آمريكا، اندونزي و سنگاپور . وي موسيقي كشور كانادا را در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي اكسپو در سالهاي 90 و 92 ساخته‌است.
آثار فراوان وي به عنوان مجموعه‌ها و آلبوم‌هاي پر فروش در سرتاسر جهان شناخته شده هستند. اخيراً آثار جديد وي مورد ستايش و تقدير نشريه‌هاي مشهوري چون نيويورك تايمز، گيتار كلاسيك، هاي‌فيدلتي، سي دي ريويو و گرامافون قرار گرفته‌است.
وي در دانشكده هاي موسيقي منهتنف دانشگاه تورنتو، كنسرواتوار سلطنتي تدريس ميكند. علاوه بر اين با دعوت بسياري از مراكز آموزشي، وي به تدريس در اين مراكز در سطوح عالي ميپردازد. وي به‌عنوان داور نيز در برخي جشنواره‌هاي موسيقي حضور دارد. كرافت اولين نفر در قارة آمريكاي‌شمالي بود كه جايزة اول جشنوارة موسيقي سگويا (در اسپانيا) را از آن خود كرد.
نوربرت كرافت داراي شهرت خاصي در نوازندگي گيتار كلاسيك است و از او به‌عنوان استاد نو گيتار ياد مي شود.
نوربرت كرافت كنسرتهاي رستيال فراواني را در شهرهاي مهم آمريكا و كانادا ارائه كرده‌است. همچنين اجراهايي را نيز در اروپا، ژاپن و آسياي جنوب‌شرقي داشته‌است. در نظرسنجي كه از مخاطبان اين اجراها به‌عمل آمد، همگي روي حرفهاي بودن و استادانه بودن قطعات وي اذعان داشته‌اند (طبق مقاله مجله تايم) وي به‌عنوان سوليست در تمام اركسترهاي مهم و مشهور كانادا و نيز در برخي از سمفوني‌هاي مهم بين‌المللي مثل اركتسر نورتون چمبر (منچستر)، راسوموفسكي اسمبل، راديو ملي لهستان، بوستون پاپز، بالتيمور و اركستر سمفوني مالزي فعاليت داشته‌است. وي اجراهاي بسيار وسيعي نيز داشته‌است اجراهايي در حضور نخست‌وزير كانادا، رئيس‌جمهور مكزيك، رئيس دولت كانادا، سفراي آمريكا، اندونزي و سنگاپور . وي موسيقي كشور كانادا را در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي اكسپو در سالهاي 90 و 92 ساخته‌است.
آثار فراوان وي به عنوان مجموعه‌ها و آلبوم‌هاي پر فروش در سرتاسر جهان شناخته شده هستند. اخيراً آثار جديد وي مورد ستايش و تقدير نشريه‌هاي مشهوري چون نيويورك تايمز، گيتار كلاسيك، هاي‌فيدلتي، سي دي ريويو و گرامافون قرار گرفته‌است.
وي در دانشكده هاي موسيقي منهتنف دانشگاه تورنتو، كنسرواتوار سلطنتي تدريس ميكند. علاوه بر اين با دعوت بسياري از مراكز آموزشي، وي به تدريس در اين مراكز در سطوح عالي ميپردازد. وي به‌عنوان داور نيز در برخي جشنواره‌هاي موسيقي حضور دارد. كرافت اولين نفر در قارة آمريكاي‌شمالي بود كه جايزة اول جشنوارة موسيقي سگويا (در اسپانيا) را از آن خود كرد.
magmagf
27-04-2007, 23:16
گرانادا ،تولد ، 1926 مرگ 1990
در تمام عمر خود به تدريس و نوازندگي گيتار مشغول بود از گيتاريستهاي هم عصر او ميتوان به رامون مونتايا اشاره كرد كه اثار بسياري از خود باقي گذاشته است و بخصوص تكنيكهاي جديد درباره ارپژ دست راست و نواختن فالستا ها در فرت هاي بالا بوده است و گيتاريست ديگر معروف دنياي فلامنكو اندره سگوويا نيز ازهم عصران ديگر وي بوده است
مانوئل كانو هميشه ميخواست فالستاهاي خود را به روش تمييز و صحيح اجرا كند و اين ايده را از اندره سگوويا تقليد ميكرد
مانوئل كانو گيتارهاي بسياري داشت و در واقع يك موزه كوچك از گيتار داشت او هميشه در كنسرتهاي خود از چند گيتار مختلف استفاده ميكرد و يك اهنگ را با يك گيتار مينواخت و قطعه ديگر را با گيتاري ديگر به عقيده وي هر قطعه گيتار روي گيتار بخصوصي صداي دلنشين تري دارد در كنسرواتوار مادريد و كردوبا كنسرتها و كلاسهاي مختلفي را برگزار كرد و درس داد.
پس از مرگش ژاپني ها با زحمت فراوان توانستند گيتارهايش را بدست اورند و با خود به كشورشان ببرند.
هنوز هم كنسرواتوار مادريد و تمام هنرمندان فلامنكو از او به خوبي ياد ميكنند.
در تمام عمر خود به تدريس و نوازندگي گيتار مشغول بود از گيتاريستهاي هم عصر او ميتوان به رامون مونتايا اشاره كرد كه اثار بسياري از خود باقي گذاشته است و بخصوص تكنيكهاي جديد درباره ارپژ دست راست و نواختن فالستا ها در فرت هاي بالا بوده است و گيتاريست ديگر معروف دنياي فلامنكو اندره سگوويا نيز ازهم عصران ديگر وي بوده است
مانوئل كانو هميشه ميخواست فالستاهاي خود را به روش تمييز و صحيح اجرا كند و اين ايده را از اندره سگوويا تقليد ميكرد
مانوئل كانو گيتارهاي بسياري داشت و در واقع يك موزه كوچك از گيتار داشت او هميشه در كنسرتهاي خود از چند گيتار مختلف استفاده ميكرد و يك اهنگ را با يك گيتار مينواخت و قطعه ديگر را با گيتاري ديگر به عقيده وي هر قطعه گيتار روي گيتار بخصوصي صداي دلنشين تري دارد در كنسرواتوار مادريد و كردوبا كنسرتها و كلاسهاي مختلفي را برگزار كرد و درس داد.
پس از مرگش ژاپني ها با زحمت فراوان توانستند گيتارهايش را بدست اورند و با خود به كشورشان ببرند.
هنوز هم كنسرواتوار مادريد و تمام هنرمندان فلامنكو از او به خوبي ياد ميكنند.
magmagf
27-04-2007, 23:16
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اليوت فيسك پديدآورندة سبك كاملاً جديدي در نوازندگي گيتار كلاسيك است. او به‌همين دليل و به‌علت آثار خلاقانه خود و استعداد شگرفش كه از استاد بزرگ خود، آندره سگويا، به ارث برده‌است در تمام نقاط جهان شناخته شده و مشهور است.
وي علاوه بر بازنويسي و توجه فراوان به موسيقي كلاسيك و آثار بزرگاني چون باخ، اسكارلاتي، هايدن، موزات، پاگانيني. مندسون و ...
به موسيقي هنري غرب عشق و علاقه و صف‌ناپذيري دارد. در سال 1996 وي اجراي موسيقي درحضور پادشاه، ملكه و شاهزاده اسپانيا در گرانادا و با حضور بيل كيننون رئيس‌جمهور وقت آمريكا، برعهده داشت.
اليوت فسيك برنامه‌هاي موسيقي بيمشاري در مراكز مهم موسيقي دنيا در شكل‌هاي مختلف اجرايي موسيقي داشته‌است. وي علاوه بر اين اجراها گروهي را به‌همراه نوازندة فلوت پائولا رابينسون، گيتاريست فلامنكو، ياكو، پنا خواننده اوت لمپر و نوازندة حرفهاي موسيقي از تركيه برهان اوكال و گروههاي كوارتت حرفهاي ديگر داشت كه با آنها به اجراي موسيقي مي‌پرداخت. برخي از همكلاسان وي در دورة تحصيل موسيقي عبارت‌بودند از: نوازندة سوپرانو، ويكتوريا، دولوسوس آنجلس نوازندة بتر گيتاجاز، جوپاس، ويولونيست‌هاي مشهور گيدون كرمر و روجيدو ريچي و نوازندة باس گري كار.
اليوت فليسك اخيراً‌دو CD از سونات‌ها و پارتيتاهاي سولو و ؟از آثار باخ را BWV1001-6 ضبط و منتشر نموده است. پيشترها وي 6 سونات تريو ارگ از آثار باخ از BWV525-30 و BWV1014-1019 اجرا، ضبط و منتشر نموده‌بود.
دو اثر جديد از فيسك در حال ضبط و انتشار است. يكي براي انجمن ميراث موسيقي كه داراي سبك كاستل نوو- تدسكو است و ديگري براي شركت VGO شامل 18 سونات از دومينكو اسكارلاتي براي ساز گيتار است.
اليوت فيسك بيشتر علاقه دارد تا رپرتوار گيتار را براي آهنگسازان و رهبران اركستر انجام دهد. در ميان آثاري كه تاكنون اليوت در آنها به هنرنمايي پرداخته است ميتوان به موارد زير اشاره كرد.
Sequenza X1 اثر لوچيانو بريو براي اجراي گيتار سولو در سال 1988
Chemin V اثر لوچيانو بريو براي اركستر و گيتار در سال 1992
Muse of five اثر جرج روچبرگ براي فلوت و گيتار در سال 1991
Eden out of time and space براي گيتار جمعي در انجمن موسيقي كنگرة آمريكا در 1998
Mountain Songs اثر رابرت بيسر براي دوت گيتار در سال 1987
در سال 1985 به پيشنهاد نوازندة معروف گيتار آندره سگويا اليوت فيسك براي اجراي مجدد «كنسرتي براي اركستر و گيتار» به افتخار هشتادمين سالگرد تولد اين نوازنده با ارنست هفته به همكاري پرداخت. اين كنسرت توسط اركستر ملي اسپانيا و با رهبري ويكترو پابلو درمادريد برگزار شد. اليوت فيسك در سال 2001 نيز با لئوناردو بالاده براي ضبط اثري باعنوان Concier to magico همكاري نمود. در اين اثر خوزه سربير و اركستر سمفوني بارسلونا نيز به‌هنرنمايي پرداختند. اين اثر در سايت Amazon .com به‌عنوان يكي از برترين‌هاي سال لقب گرفت.
در سال 1996 اميليا سگويا حقوق مربوط به اجرا و ضبط برخي از آثار آندره سگويا را به اليوت فسيك واگذار كرد. كه با اجرا و ضبط بعضي از اين آثار اليوت فيسك ضمن افزودن به ارج و قدر آندره سگويا، به شهرت فراواني دست يافت.
اليوت فيسك آثار پر فروش فراواني دارد:
اجراي OP.1 Capricci اثر پاگانيني كه در سرتاسر جهان مورد توجه و اقبال قرار گرفت.
اجراي Caprice Variations اثر روچنبرگ و شركت در اجراي اثري برگرفته از سونات ويولون از كريستوبال هفته.
علاوه بر اجراي موسيقي در اشكال مختلف، اليوت فيسك به آموزش و تدريس موسيقي نيز اهتمام خاصي ورزيده است. كلاس بين‌المللي بررسي آثار موزارت در سالزبورگ اتريش كه تدريس خود را در پنج زبان انجام ميدهد. بسياري از شاگردان وي در اين كلاس خود از بهترين‌هاي موسيقي هستند. در سال 1996 فيسك به كنسرواتوار موسيقي دانشگاه نيوانگلند در بوستون پيوست و به اجراي موسيقي زنده در مراكز اجتماعي مختلف پرداخت.
در سال 2002و2003 نيز وي با حضور در اجراي گروه Carnegie Hall Neighborhood به اجراي كنسرتهاي آزاد و غيررسمي در سطح شهر نيويورك پرداخت.
اليوت فيسك اصالتاً اهل ايالت فيلادلفياست. وي داراي مدارك ليسانس و فوق ليسانس از دانشگاه بيل است. درست پس از فراغت از تحصيل وي مأمور تشكيل دپارتمان گيتار در مركز آموزش موسيقي آن دانشگاه شد. در 1974 او به آندره سگويا معرفي شد كه به مدت چند سال به‌طور خصوصي به آموزش گيتار نزد وي پرداخت. در 1981 سگويا اظهار داشت كه اليوت فيسك يكي از باهوش‌ترين بزرگترين و با استعدادترني هنرمندان و نوازندگان در سطح جهان است. تكنيك او مثال‌زدني و بسيار حرفهاي است.
اليوت فيسك به‌همراه همسرش استلا و دختر 2 ساله‌اش راكوئل در بوستون، سالزبورگ و گرانادا زندگي ميكند.
اليوت فيسك پديدآورندة سبك كاملاً جديدي در نوازندگي گيتار كلاسيك است. او به‌همين دليل و به‌علت آثار خلاقانه خود و استعداد شگرفش كه از استاد بزرگ خود، آندره سگويا، به ارث برده‌است در تمام نقاط جهان شناخته شده و مشهور است.
وي علاوه بر بازنويسي و توجه فراوان به موسيقي كلاسيك و آثار بزرگاني چون باخ، اسكارلاتي، هايدن، موزات، پاگانيني. مندسون و ...
به موسيقي هنري غرب عشق و علاقه و صف‌ناپذيري دارد. در سال 1996 وي اجراي موسيقي درحضور پادشاه، ملكه و شاهزاده اسپانيا در گرانادا و با حضور بيل كيننون رئيس‌جمهور وقت آمريكا، برعهده داشت.
اليوت فسيك برنامه‌هاي موسيقي بيمشاري در مراكز مهم موسيقي دنيا در شكل‌هاي مختلف اجرايي موسيقي داشته‌است. وي علاوه بر اين اجراها گروهي را به‌همراه نوازندة فلوت پائولا رابينسون، گيتاريست فلامنكو، ياكو، پنا خواننده اوت لمپر و نوازندة حرفهاي موسيقي از تركيه برهان اوكال و گروههاي كوارتت حرفهاي ديگر داشت كه با آنها به اجراي موسيقي مي‌پرداخت. برخي از همكلاسان وي در دورة تحصيل موسيقي عبارت‌بودند از: نوازندة سوپرانو، ويكتوريا، دولوسوس آنجلس نوازندة بتر گيتاجاز، جوپاس، ويولونيست‌هاي مشهور گيدون كرمر و روجيدو ريچي و نوازندة باس گري كار.
اليوت فليسك اخيراً‌دو CD از سونات‌ها و پارتيتاهاي سولو و ؟از آثار باخ را BWV1001-6 ضبط و منتشر نموده است. پيشترها وي 6 سونات تريو ارگ از آثار باخ از BWV525-30 و BWV1014-1019 اجرا، ضبط و منتشر نموده‌بود.
دو اثر جديد از فيسك در حال ضبط و انتشار است. يكي براي انجمن ميراث موسيقي كه داراي سبك كاستل نوو- تدسكو است و ديگري براي شركت VGO شامل 18 سونات از دومينكو اسكارلاتي براي ساز گيتار است.
اليوت فيسك بيشتر علاقه دارد تا رپرتوار گيتار را براي آهنگسازان و رهبران اركستر انجام دهد. در ميان آثاري كه تاكنون اليوت در آنها به هنرنمايي پرداخته است ميتوان به موارد زير اشاره كرد.
Sequenza X1 اثر لوچيانو بريو براي اجراي گيتار سولو در سال 1988
Chemin V اثر لوچيانو بريو براي اركستر و گيتار در سال 1992
Muse of five اثر جرج روچبرگ براي فلوت و گيتار در سال 1991
Eden out of time and space براي گيتار جمعي در انجمن موسيقي كنگرة آمريكا در 1998
Mountain Songs اثر رابرت بيسر براي دوت گيتار در سال 1987
در سال 1985 به پيشنهاد نوازندة معروف گيتار آندره سگويا اليوت فيسك براي اجراي مجدد «كنسرتي براي اركستر و گيتار» به افتخار هشتادمين سالگرد تولد اين نوازنده با ارنست هفته به همكاري پرداخت. اين كنسرت توسط اركستر ملي اسپانيا و با رهبري ويكترو پابلو درمادريد برگزار شد. اليوت فيسك در سال 2001 نيز با لئوناردو بالاده براي ضبط اثري باعنوان Concier to magico همكاري نمود. در اين اثر خوزه سربير و اركستر سمفوني بارسلونا نيز به‌هنرنمايي پرداختند. اين اثر در سايت Amazon .com به‌عنوان يكي از برترين‌هاي سال لقب گرفت.
در سال 1996 اميليا سگويا حقوق مربوط به اجرا و ضبط برخي از آثار آندره سگويا را به اليوت فسيك واگذار كرد. كه با اجرا و ضبط بعضي از اين آثار اليوت فيسك ضمن افزودن به ارج و قدر آندره سگويا، به شهرت فراواني دست يافت.
اليوت فيسك آثار پر فروش فراواني دارد:
اجراي OP.1 Capricci اثر پاگانيني كه در سرتاسر جهان مورد توجه و اقبال قرار گرفت.
اجراي Caprice Variations اثر روچنبرگ و شركت در اجراي اثري برگرفته از سونات ويولون از كريستوبال هفته.
علاوه بر اجراي موسيقي در اشكال مختلف، اليوت فيسك به آموزش و تدريس موسيقي نيز اهتمام خاصي ورزيده است. كلاس بين‌المللي بررسي آثار موزارت در سالزبورگ اتريش كه تدريس خود را در پنج زبان انجام ميدهد. بسياري از شاگردان وي در اين كلاس خود از بهترين‌هاي موسيقي هستند. در سال 1996 فيسك به كنسرواتوار موسيقي دانشگاه نيوانگلند در بوستون پيوست و به اجراي موسيقي زنده در مراكز اجتماعي مختلف پرداخت.
در سال 2002و2003 نيز وي با حضور در اجراي گروه Carnegie Hall Neighborhood به اجراي كنسرتهاي آزاد و غيررسمي در سطح شهر نيويورك پرداخت.
اليوت فيسك اصالتاً اهل ايالت فيلادلفياست. وي داراي مدارك ليسانس و فوق ليسانس از دانشگاه بيل است. درست پس از فراغت از تحصيل وي مأمور تشكيل دپارتمان گيتار در مركز آموزش موسيقي آن دانشگاه شد. در 1974 او به آندره سگويا معرفي شد كه به مدت چند سال به‌طور خصوصي به آموزش گيتار نزد وي پرداخت. در 1981 سگويا اظهار داشت كه اليوت فيسك يكي از باهوش‌ترين بزرگترين و با استعدادترني هنرمندان و نوازندگان در سطح جهان است. تكنيك او مثال‌زدني و بسيار حرفهاي است.
اليوت فيسك به‌همراه همسرش استلا و دختر 2 ساله‌اش راكوئل در بوستون، سالزبورگ و گرانادا زندگي ميكند.
magmagf
27-04-2007, 23:17
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
كوردوبا ،1934 گيتاريست.او تا حدود زيادي در اسپانيا فراموش شده است. به علت اينكه مدت زيادي است كه در ايالت متحده زندگي كرده است،كه بيشتر به دليل موفقيتش در انجا به عنوان يك گيتاريست كنسرت ميباشد.او در كنار نواختن ،كار مهم ديگري را بصورت تدريس هنر خود در دانشگاه كاليفورنيا و جاهاي ديگر انجام داده است .در 1966 ، دانشگاه فيرفيلد به او دكتراي حرفه اي داده شد . در 1970 او انجمن بين المللي فلامنكو ميشيگان ،و در1980 انجمن گيتار فرسنو ر ا تاسيس كرد او ميزانهاي يك سولئا را براي زنگ ساعت تندليس در شهر خودش تنظيم كرد. او كه پسر يك گيتاريست و يك رقاص بود در سن 13 سالگي يك حرفه اي شده بود.در 1977 كرسيه استادي فلامنكو شناسي خِرز جايزه بين المللي گيتار فلامنكوي خود را به او عطا كرد
كوردوبا ،1934 گيتاريست.او تا حدود زيادي در اسپانيا فراموش شده است. به علت اينكه مدت زيادي است كه در ايالت متحده زندگي كرده است،كه بيشتر به دليل موفقيتش در انجا به عنوان يك گيتاريست كنسرت ميباشد.او در كنار نواختن ،كار مهم ديگري را بصورت تدريس هنر خود در دانشگاه كاليفورنيا و جاهاي ديگر انجام داده است .در 1966 ، دانشگاه فيرفيلد به او دكتراي حرفه اي داده شد . در 1970 او انجمن بين المللي فلامنكو ميشيگان ،و در1980 انجمن گيتار فرسنو ر ا تاسيس كرد او ميزانهاي يك سولئا را براي زنگ ساعت تندليس در شهر خودش تنظيم كرد. او كه پسر يك گيتاريست و يك رقاص بود در سن 13 سالگي يك حرفه اي شده بود.در 1977 كرسيه استادي فلامنكو شناسي خِرز جايزه بين المللي گيتار فلامنكوي خود را به او عطا كرد
magmagf
27-04-2007, 23:18
رامون سانچز گومز نوازنده گيتار متولد 1938 در شهر بندري كاديز كشور اسپانيا ميباشد وي برادر بزرگتر پاكو د لوسيا و معلم نوازندگي اين هنرمند بزرگ دنياي فلامنكو ميباشد.
اين دو برادر يعني پاكو و رامون سالهاي بسيار شاگرد يكي از بزرگترين گيتاريستهاي فلامنكو يعني نينو ريكاردو بودند. نينو ريكاردو و رامون مونتويا از پدران فلامنكو در اسپانيا محسوب ميشوند
رامون سانچز در سال 1957 همكاري خود را با گروه Juanito Valderrama شروع كرد گيتاريست اول اين گروه نينو ريكاردو بود و رامون به مدت يازده سال با اين گروه و نينو ريكاردو همكاري كرد بعد از بازنشستگي نينو ركاردو رامون همچنان به همكاري با اين گروه ادامه داد.
رامون در سالهاي 1966 تا 1968 با گروه antonio نيز همكاري داشت .
در سالهاي اخير رامون به همكاري با برادرش پاكو د لوسيا پرداخته و ميپردازد.
اين دو برادر يعني پاكو و رامون سالهاي بسيار شاگرد يكي از بزرگترين گيتاريستهاي فلامنكو يعني نينو ريكاردو بودند. نينو ريكاردو و رامون مونتويا از پدران فلامنكو در اسپانيا محسوب ميشوند
رامون سانچز در سال 1957 همكاري خود را با گروه Juanito Valderrama شروع كرد گيتاريست اول اين گروه نينو ريكاردو بود و رامون به مدت يازده سال با اين گروه و نينو ريكاردو همكاري كرد بعد از بازنشستگي نينو ركاردو رامون همچنان به همكاري با اين گروه ادامه داد.
رامون در سالهاي 1966 تا 1968 با گروه antonio نيز همكاري داشت .
در سالهاي اخير رامون به همكاري با برادرش پاكو د لوسيا پرداخته و ميپردازد.
magmagf
27-04-2007, 23:19
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مارك تيكولز نوازندة گيتار كلاسيك در سال 1989 برندة جايزة اول انجمن بين المللي گيتار آمريكا، برندة جايزه سال 1991 در رقابت‌هاي «هنرمندان شرق و غرب» در نيويورك، برندة جايزة پاگانيسني در سال 1986 و رتبه برتر موسيقي در جشنوارة Pro Musicis در سال 1992 است.
وي عضو شوراي ايالتي كاليفرنيا در بخش هنري است. وي به‌عنوان سفر هنري و فرهنگي U.S.I.A (سازمان اطلاعاتي آمريكا) در كشورهاي جنوب‌شرق آسيا فيجي و نيوزلاند مأمور بوده است. وي به‌عنوان سوليست در گروه اركستر خاور دور در روسيه، گروه اركستر متروپوليتن در ليبون، اركستر كوردوبا در اسپانيا و سمفوني مائويي شركت داشته‌است. تمام نقاط ايالات متحده آمريكا توسط «جشنوارة چهار» شاهد هنرنمايي و اجراي موسيقي توسط مارك تيكولز بوده‌است. مارك تيكولز آثار رستيال و سولوي فراواني دارد كه توسط شركت‌هاي مختلف منتشر شده‌است. او در دانشكدة كنسرواتوار S.F كاليف و دانشكده ايالتي‌هاي وارد مشغول فعاليت است. وي قبلاً در دانشكدة ايالتي كاليفرنيا در دوره‌هاي تابستاني هنر در كاليفرنيا و در ورمونت نيز تدريس كرده‌است.
مارك تيكولز با درجه عالي و نمرة ممتاز از دانشكدة ييل در سال 1985 فارغ‌التحصيل شد. از طرف مدرسة موسيقي ييل به درجة استادي موسيقي رسيد. همچنين وي داراي مدرك J.D از طرف دانشگاه U.C بر كلي، مدرسه حقوق بالت در سال 1990 ميباشد.
مارك تيكولز نوازندة گيتار كلاسيك در سال 1989 برندة جايزة اول انجمن بين المللي گيتار آمريكا، برندة جايزه سال 1991 در رقابت‌هاي «هنرمندان شرق و غرب» در نيويورك، برندة جايزة پاگانيسني در سال 1986 و رتبه برتر موسيقي در جشنوارة Pro Musicis در سال 1992 است.
وي عضو شوراي ايالتي كاليفرنيا در بخش هنري است. وي به‌عنوان سفر هنري و فرهنگي U.S.I.A (سازمان اطلاعاتي آمريكا) در كشورهاي جنوب‌شرق آسيا فيجي و نيوزلاند مأمور بوده است. وي به‌عنوان سوليست در گروه اركستر خاور دور در روسيه، گروه اركستر متروپوليتن در ليبون، اركستر كوردوبا در اسپانيا و سمفوني مائويي شركت داشته‌است. تمام نقاط ايالات متحده آمريكا توسط «جشنوارة چهار» شاهد هنرنمايي و اجراي موسيقي توسط مارك تيكولز بوده‌است. مارك تيكولز آثار رستيال و سولوي فراواني دارد كه توسط شركت‌هاي مختلف منتشر شده‌است. او در دانشكدة كنسرواتوار S.F كاليف و دانشكده ايالتي‌هاي وارد مشغول فعاليت است. وي قبلاً در دانشكدة ايالتي كاليفرنيا در دوره‌هاي تابستاني هنر در كاليفرنيا و در ورمونت نيز تدريس كرده‌است.
مارك تيكولز با درجه عالي و نمرة ممتاز از دانشكدة ييل در سال 1985 فارغ‌التحصيل شد. از طرف مدرسة موسيقي ييل به درجة استادي موسيقي رسيد. همچنين وي داراي مدرك J.D از طرف دانشگاه U.C بر كلي، مدرسه حقوق بالت در سال 1990 ميباشد.
magmagf
06-05-2007, 07:20
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جنگو راینهارت نوازنده گیتار جز بلژیکی از جمله برجسته ترین نوازندگان موسیقی جز متولد اروپاست که در23 ژانویه سال 1910 متولد شد و در 16 ماه مه سال 1953 زندگی را بدرود گفت.
در بلژیک بدنیا آمد اما دوران نوجوانی را درقرارگاه کولی های باسک در نزدیکی پاریس سپری کرد. از سنین نوجوانی کار نوازندگی بانجو، گیتار و ویولن را به صورت حرفه ای در سالن های رقص پاریس آغاز کرد.
هرچند موسیقی را با ویولن آغاز کرد اما در نهایت آنرا با بانجو و گیتار به اتمام رساند. اولین آلبومش را در سال 1928 تهیه کرد که در آن بانجو می نواخت.
از دست دادن دو انگشت دست چپ
در سن 18 سالگی بر اثر یک سانحه آتش سوزی در کاروانی که راینهارت با همسر اولش در آن زندگی می کرد، یک پایش را از دست داد و در عین ناباوری انگشت های سوم و چهارم دست چپ او دچار سوختگی شدید شد. نا امید نشد و از آن پس تنها با استفاده از سه انگشت سالم بر نواختن گیتار و توسعه سبک خاص نوازندگی اش تمرکز کرد.
گروه پنج نفری
در سال 1934، لوئیس ولا (Louis Vola) با راینهارت گروه پنج نفره Quintette du Hot Club de France را تشکیل دادند. در آن هنگام استفان گراپلی (Stéphane Grappelli ویولنیست مشهور)، ژوزف برادر راینهارت و راجر چاپوت (Roger Chaput)، نوازندگان گیتار ریتم و لوئیس ولا نوازنده باس، او را همراهی می کردند.
در این سالها او با اکثر چهره های سرشناس موسیقی جز در آمریکا همچون کلمن هاوکینز(Coleman Hawkins)، بنی کارتر (Benny Carter)، رکس استوارت (Rex Stewart) و لوئیس آرمسترانگ (Louis Armstrong) همکاری کرد که حاصل آن آلبوم های متعددی است که به دنیای موسیقی عرضه شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
او با کمک دو انگشت فعال دست چپ، به خلق آثار زیبا می پرداخت.
دوران جنگ جهانی
هنگامی که جنگ جهانی دوم اعلام شد، این گروه پنج نفره در حال برگزاری تور در انگلیس بود، راینهارت همسرش را در آنجا رها کرد و فورا به پاریس بازگشت. اما از آنجایی که گراپلی تا پایان جنگ در انگلیس ماند، راینهارت هابرت راستینگ (Hubert Rostaing) نوازنده کلارینت را جایگزین گراپلی کرد و گروه پنج نفره همچنان به کار خود ادامه داد.
در حالیکه در جنگ جهانی دوم بسیاری از کولی ها در کمپ نازی ها به هلاکت رسیدند، راینهارت با حمایت یکی از صاحب منصبان نیروی هوایی ارتش آلمان که از طرفداران او بود و نبوغ موسیقی اش را ستایش می کرد، از این مخمصه جان سالم به در برد.
او در سال 1943 با سوفی زیگلر (Sophie Ziegler) ازدواج کرد و صاحب فرزند پسری به نام بابیک راینهارت (Babik Reinhardt) شد، بابیک راینهارت بعدها با ادامه دادن سبک پدر، نوازنده گیتار صاحب نامی شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Quintette du Hot Club de France
پس از جنگ جهانی
پس از جنگ، گراپلی مجددا در انگلیس به گروه پیوست، آنها به همراه دوک الینگتون (Duke Ellington) و بسیاری از آهنگسازان و نوازندگان سرشناس آمریکایی توری در این کشور برگزار کردند. اما متاسفانه بر خلاف آنچه انتظار می رفت و علی رغم هیجان و افتخاری که راینهارت از کار در کنار دوک الینگتون حس می کرد، در افتتاحیه این تور تنها چند قطعه کوتاه در انتهای برنامه نواخت که چندان هم مورد توجه طرفدارانش قرار نگرفت.
راینهارت ناموفق و ناامید به فرانسه بازگشت و به تلاش هایش در نوازندگی و ضبط آلبوم های متعدد ادامه داد. بازگشت به فرانسه باعث شد او مانند دوران نوجوانی، به زندگی اش در کنار کولی ها برگردد.
جنگو راینهارت جزو اولین افراد ساکن فرانسه بود که هنر موسیقی افرادی چون چارلی پارکر (Charlie Parker) و دیزی گلیسپی (Dizzy Gillespie) را درک کرده و ارزش نهاد. بعدها او گروه جدیدی شامل ساکسفون، ترومپت، پیانو، باس و درام را تشکیل داد.
در سال 1951 خود را بازنشسته کرد و شهری کوچک در حومه پاریس را برای ادامه زندگی برگزید. به مدت دو سال در آنجا زندگی کرد تا 16 ماه مه سال 1953 که بر اثر خونریزی مغزی زندگی را بدرود گفت.
تاثیر راینهارت بر موسیقی
• چت آتکینز (Chet Atkins) در جواب این سئوال که 10 تن از بزرگترین گیتاریست های قرن بیستم کدامند؟ جنگو راینهارت را در رتبه اول لیست قرار داد و خودش را در رده پنجم.
• جیمی هنریکس (Jimi Hendrix) نام گروهش را با ارادت به جنگو راینهارت، Band of Gypsies انتخاب کرد.
• ملودی آهنگ Piggies بیتلز از آهنگ Eveline گراپلی که توسط راینهارت ضبط شده، اقتباس شده است.
• افرادی چون B.B. King ، Willie Nelson ، Bob Wills ، Les Paul ، Charlie Christian و کارلوس سانتانا از جمله نوازندگانی هستند که از سبک موسیقی او الهام گرفته اند.
• Miles Davis و بسیاری دیگر از نوازندگان جز، سبک نوازندگی راینهارت را دنبال می کردند و می کنند.
• اردات David Crosby به او سبب شد نام فرزند پسرش را "جنگو" بگذارد.
• آهنگی که جانی دپ در صحنه مهمانی فیلم کارخانه شکلات می خواند، Minor Swing راینهارت و گراپلی است. در فیلم ماتریکس نیز Minor Swing راینهارت شنیده می شود.
• قطعات Rhythm Futur و Cant Give You Anything But Love راینهارت در فیلم هوانورد به تصویر کشیده شده اند.
• آهنگ Nuages راینهارت در فیلم Gattaca (اتان هاوک) استفاده شده است.
• موسیقی متن فیلم L.A. Story (استیو مارتین) از آثار راینهارت است.
• در اکثر فیلم های وودی آلن از جمله Stardust Memories از آثار راینهارت استفاده شده است.
• در فیلم Head in the Clouds، جان جورگنسون (John Jorgenson) او را به تصویر کشیده است.
جنگو راینهارت نوازنده گیتار جز بلژیکی از جمله برجسته ترین نوازندگان موسیقی جز متولد اروپاست که در23 ژانویه سال 1910 متولد شد و در 16 ماه مه سال 1953 زندگی را بدرود گفت.
در بلژیک بدنیا آمد اما دوران نوجوانی را درقرارگاه کولی های باسک در نزدیکی پاریس سپری کرد. از سنین نوجوانی کار نوازندگی بانجو، گیتار و ویولن را به صورت حرفه ای در سالن های رقص پاریس آغاز کرد.
هرچند موسیقی را با ویولن آغاز کرد اما در نهایت آنرا با بانجو و گیتار به اتمام رساند. اولین آلبومش را در سال 1928 تهیه کرد که در آن بانجو می نواخت.
از دست دادن دو انگشت دست چپ
در سن 18 سالگی بر اثر یک سانحه آتش سوزی در کاروانی که راینهارت با همسر اولش در آن زندگی می کرد، یک پایش را از دست داد و در عین ناباوری انگشت های سوم و چهارم دست چپ او دچار سوختگی شدید شد. نا امید نشد و از آن پس تنها با استفاده از سه انگشت سالم بر نواختن گیتار و توسعه سبک خاص نوازندگی اش تمرکز کرد.
گروه پنج نفری
در سال 1934، لوئیس ولا (Louis Vola) با راینهارت گروه پنج نفره Quintette du Hot Club de France را تشکیل دادند. در آن هنگام استفان گراپلی (Stéphane Grappelli ویولنیست مشهور)، ژوزف برادر راینهارت و راجر چاپوت (Roger Chaput)، نوازندگان گیتار ریتم و لوئیس ولا نوازنده باس، او را همراهی می کردند.
در این سالها او با اکثر چهره های سرشناس موسیقی جز در آمریکا همچون کلمن هاوکینز(Coleman Hawkins)، بنی کارتر (Benny Carter)، رکس استوارت (Rex Stewart) و لوئیس آرمسترانگ (Louis Armstrong) همکاری کرد که حاصل آن آلبوم های متعددی است که به دنیای موسیقی عرضه شده است.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
او با کمک دو انگشت فعال دست چپ، به خلق آثار زیبا می پرداخت.
دوران جنگ جهانی
هنگامی که جنگ جهانی دوم اعلام شد، این گروه پنج نفره در حال برگزاری تور در انگلیس بود، راینهارت همسرش را در آنجا رها کرد و فورا به پاریس بازگشت. اما از آنجایی که گراپلی تا پایان جنگ در انگلیس ماند، راینهارت هابرت راستینگ (Hubert Rostaing) نوازنده کلارینت را جایگزین گراپلی کرد و گروه پنج نفره همچنان به کار خود ادامه داد.
در حالیکه در جنگ جهانی دوم بسیاری از کولی ها در کمپ نازی ها به هلاکت رسیدند، راینهارت با حمایت یکی از صاحب منصبان نیروی هوایی ارتش آلمان که از طرفداران او بود و نبوغ موسیقی اش را ستایش می کرد، از این مخمصه جان سالم به در برد.
او در سال 1943 با سوفی زیگلر (Sophie Ziegler) ازدواج کرد و صاحب فرزند پسری به نام بابیک راینهارت (Babik Reinhardt) شد، بابیک راینهارت بعدها با ادامه دادن سبک پدر، نوازنده گیتار صاحب نامی شد.
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Quintette du Hot Club de France
پس از جنگ جهانی
پس از جنگ، گراپلی مجددا در انگلیس به گروه پیوست، آنها به همراه دوک الینگتون (Duke Ellington) و بسیاری از آهنگسازان و نوازندگان سرشناس آمریکایی توری در این کشور برگزار کردند. اما متاسفانه بر خلاف آنچه انتظار می رفت و علی رغم هیجان و افتخاری که راینهارت از کار در کنار دوک الینگتون حس می کرد، در افتتاحیه این تور تنها چند قطعه کوتاه در انتهای برنامه نواخت که چندان هم مورد توجه طرفدارانش قرار نگرفت.
راینهارت ناموفق و ناامید به فرانسه بازگشت و به تلاش هایش در نوازندگی و ضبط آلبوم های متعدد ادامه داد. بازگشت به فرانسه باعث شد او مانند دوران نوجوانی، به زندگی اش در کنار کولی ها برگردد.
جنگو راینهارت جزو اولین افراد ساکن فرانسه بود که هنر موسیقی افرادی چون چارلی پارکر (Charlie Parker) و دیزی گلیسپی (Dizzy Gillespie) را درک کرده و ارزش نهاد. بعدها او گروه جدیدی شامل ساکسفون، ترومپت، پیانو، باس و درام را تشکیل داد.
در سال 1951 خود را بازنشسته کرد و شهری کوچک در حومه پاریس را برای ادامه زندگی برگزید. به مدت دو سال در آنجا زندگی کرد تا 16 ماه مه سال 1953 که بر اثر خونریزی مغزی زندگی را بدرود گفت.
تاثیر راینهارت بر موسیقی
• چت آتکینز (Chet Atkins) در جواب این سئوال که 10 تن از بزرگترین گیتاریست های قرن بیستم کدامند؟ جنگو راینهارت را در رتبه اول لیست قرار داد و خودش را در رده پنجم.
• جیمی هنریکس (Jimi Hendrix) نام گروهش را با ارادت به جنگو راینهارت، Band of Gypsies انتخاب کرد.
• ملودی آهنگ Piggies بیتلز از آهنگ Eveline گراپلی که توسط راینهارت ضبط شده، اقتباس شده است.
• افرادی چون B.B. King ، Willie Nelson ، Bob Wills ، Les Paul ، Charlie Christian و کارلوس سانتانا از جمله نوازندگانی هستند که از سبک موسیقی او الهام گرفته اند.
• Miles Davis و بسیاری دیگر از نوازندگان جز، سبک نوازندگی راینهارت را دنبال می کردند و می کنند.
• اردات David Crosby به او سبب شد نام فرزند پسرش را "جنگو" بگذارد.
• آهنگی که جانی دپ در صحنه مهمانی فیلم کارخانه شکلات می خواند، Minor Swing راینهارت و گراپلی است. در فیلم ماتریکس نیز Minor Swing راینهارت شنیده می شود.
• قطعات Rhythm Futur و Cant Give You Anything But Love راینهارت در فیلم هوانورد به تصویر کشیده شده اند.
• آهنگ Nuages راینهارت در فیلم Gattaca (اتان هاوک) استفاده شده است.
• موسیقی متن فیلم L.A. Story (استیو مارتین) از آثار راینهارت است.
• در اکثر فیلم های وودی آلن از جمله Stardust Memories از آثار راینهارت استفاده شده است.
• در فیلم Head in the Clouds، جان جورگنسون (John Jorgenson) او را به تصویر کشیده است.
magmagf
18-05-2007, 02:09
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ديويد تاننبوام به‌علت اجراهاي فراوان زنده و استوديويي جذاب و استادانه‌اش در سرتاسر جهان شناخته شده‌است. وي در نوازندگي گيتار كلاسيك بسيار حرفهاي ست و مورد توجه علاقمندان گيتار قراردارد. او در بيشتر كشورهاي مهم جهان به هنرنمايي پرداخته است. در سال 1988 وي اولين نوازندة گيتار آمريكايي بود كه در كشور چين و در حضور دولت مردان چيني به اجراي موسيقي پرداخت. وي سوليست اركستر فيلارمونيك، لوس‌آنجلس، سان فرانسيكو، مينه‌سوتا، لندن، اوكلند و ORF وين بوده است. ضمن اين كه همكاري‌هاي فراواني با آهنگسازان و رهبران مشهور جهان داشته است مانند اسا- پاكا سالونن، كنت ناگانو، جان آدامز.
وي در جشنواره‌هاي مختلف جهاني نيز اجراي سولو داشته‌است. به‌عنوان نمونه در جشنواره‌هاي بات، لوزرن، فرانكفورت، بارسلونا و وين و نيز جشنواره‌هاي تخصصي گيتار.
در سال 1989 به‌عنوان رئيس كنگره گيتار كلاسيك آمريكا، پنج اثر جذاب و قابل توجه را اجرا كرد. يكي از اين آثار Rose wood براي كنسرت گيتار از هنري برانت بود. اين اثر بارها و بارها توسط وي در مناطق مختلف جهان اجرا شد. وي هنرمند پركاري است. به‌عنوان نمونه 134 اجرا فقط در فرانكفورت آلمان داشته‌است.
اجراهاي ديويد تاننبوام منحصر به يك سبك خاص نيست بلكه وي داراي تبحر در اجراي سبكهاي مختلف و متفاوتي است. كارهاي فراواني براي اجراي وي توسط آهنگسازان معروف نوشته شده‌است. قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر هانس ورنر هنتز كه توسط ديويد در سرتاسر مناطق اروپا به‌طور زنده اجرا شد و به‌صورت استوديويي نيز ضبط گرديد، قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر تري‌ريلي، آدون جي كرنيس، روبرتو سيرا و لوهريسون درحال حاضر او با تري‌ريلي براي اجراي قطعاتي براي گيتار همكاري ميكند. تورهاي فراوان او با استيو ريچ بسيار معروف و مشهور است. او در سال 1991 از طرف تورو تاكيميتسو به ژاپن دعوت شد و به اجراي موسيقي پرداخت. وي براي مدتهاي طولاني با گروه آنسامبل مدرن همكاري داشت.
وي به‌عنوان يك نوازندة رسمي با گروه هاي موسيقي فراواني نظير كرونوس، شانگهاي الكساندر و چستر استرينگ همكاري داشته است. او اكنون يكي از اعضاي جمعيت جهاني گيتار است كه به سفر و اجراي موسيقي در سرتاسر اروپا مي‌پردازند.
ديويد تننبوام با بيشتر مراكز نشر موسيقي و كمپاني‌هاي بزرگ استوديويي همكاري كرده‌است. وي به اجراي موسيقي به‌عنوان سوليست در اركستر فيلارمونيك لوس‌آنجلس در سال 2002 پرداخت كه اين اثر نامزد جايزه گرمي Grammy شد. وي كتاب‌ها و نوارهاي آموزشي فراواني درخصوص نوازندگي گيتار منتشر كرده‌است.
ديويود تننبوام درحال حاضر رياست گروه (دپارتمان) گيتار را در كنسرواتوار موسيقي سان فرانسيسكو برعهده دارد. وي در اين كنسرواتوار در سال 1995 به درج استادي ارشد دست يافت. وي در مدرسه موسيقي منهتن نيز فعاليتهاي آموزشي دارد. علاوه بر اين‌ها وي از سرتاسر جهان پيشنهادهايي براي كارهاي آموزشي دريافت ميكند. شاگردان وي جايزه‌هاي فراواني را از جشنواره‌ها و رقابت‌هاي مختلف كسب كرده‌اند و در امر آموزش نيز موفق بوده‌اند.
ديويد ساز گيتار را به‌همراه دولاند والذر- بلين، آدون شيدر و مايكل لوريمر در كندواتوار موسيقي سان فرانسيسكو و پي‌بادي آموخت. پس از تكميل تحصيلات تئوري و عملي او در كلاسهاي عالي آندره سگويا شركت جست.
ديويد تاننبوام به‌علت اجراهاي فراوان زنده و استوديويي جذاب و استادانه‌اش در سرتاسر جهان شناخته شده‌است. وي در نوازندگي گيتار كلاسيك بسيار حرفهاي ست و مورد توجه علاقمندان گيتار قراردارد. او در بيشتر كشورهاي مهم جهان به هنرنمايي پرداخته است. در سال 1988 وي اولين نوازندة گيتار آمريكايي بود كه در كشور چين و در حضور دولت مردان چيني به اجراي موسيقي پرداخت. وي سوليست اركستر فيلارمونيك، لوس‌آنجلس، سان فرانسيكو، مينه‌سوتا، لندن، اوكلند و ORF وين بوده است. ضمن اين كه همكاري‌هاي فراواني با آهنگسازان و رهبران مشهور جهان داشته است مانند اسا- پاكا سالونن، كنت ناگانو، جان آدامز.
وي در جشنواره‌هاي مختلف جهاني نيز اجراي سولو داشته‌است. به‌عنوان نمونه در جشنواره‌هاي بات، لوزرن، فرانكفورت، بارسلونا و وين و نيز جشنواره‌هاي تخصصي گيتار.
در سال 1989 به‌عنوان رئيس كنگره گيتار كلاسيك آمريكا، پنج اثر جذاب و قابل توجه را اجرا كرد. يكي از اين آثار Rose wood براي كنسرت گيتار از هنري برانت بود. اين اثر بارها و بارها توسط وي در مناطق مختلف جهان اجرا شد. وي هنرمند پركاري است. به‌عنوان نمونه 134 اجرا فقط در فرانكفورت آلمان داشته‌است.
اجراهاي ديويد تاننبوام منحصر به يك سبك خاص نيست بلكه وي داراي تبحر در اجراي سبكهاي مختلف و متفاوتي است. كارهاي فراواني براي اجراي وي توسط آهنگسازان معروف نوشته شده‌است. قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر هانس ورنر هنتز كه توسط ديويد در سرتاسر مناطق اروپا به‌طور زنده اجرا شد و به‌صورت استوديويي نيز ضبط گرديد، قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر تري‌ريلي، آدون جي كرنيس، روبرتو سيرا و لوهريسون درحال حاضر او با تري‌ريلي براي اجراي قطعاتي براي گيتار همكاري ميكند. تورهاي فراوان او با استيو ريچ بسيار معروف و مشهور است. او در سال 1991 از طرف تورو تاكيميتسو به ژاپن دعوت شد و به اجراي موسيقي پرداخت. وي براي مدتهاي طولاني با گروه آنسامبل مدرن همكاري داشت.
وي به‌عنوان يك نوازندة رسمي با گروه هاي موسيقي فراواني نظير كرونوس، شانگهاي الكساندر و چستر استرينگ همكاري داشته است. او اكنون يكي از اعضاي جمعيت جهاني گيتار است كه به سفر و اجراي موسيقي در سرتاسر اروپا مي‌پردازند.
ديويد تننبوام با بيشتر مراكز نشر موسيقي و كمپاني‌هاي بزرگ استوديويي همكاري كرده‌است. وي به اجراي موسيقي به‌عنوان سوليست در اركستر فيلارمونيك لوس‌آنجلس در سال 2002 پرداخت كه اين اثر نامزد جايزه گرمي Grammy شد. وي كتاب‌ها و نوارهاي آموزشي فراواني درخصوص نوازندگي گيتار منتشر كرده‌است.
ديويود تننبوام درحال حاضر رياست گروه (دپارتمان) گيتار را در كنسرواتوار موسيقي سان فرانسيسكو برعهده دارد. وي در اين كنسرواتوار در سال 1995 به درج استادي ارشد دست يافت. وي در مدرسه موسيقي منهتن نيز فعاليتهاي آموزشي دارد. علاوه بر اين‌ها وي از سرتاسر جهان پيشنهادهايي براي كارهاي آموزشي دريافت ميكند. شاگردان وي جايزه‌هاي فراواني را از جشنواره‌ها و رقابت‌هاي مختلف كسب كرده‌اند و در امر آموزش نيز موفق بوده‌اند.
ديويد ساز گيتار را به‌همراه دولاند والذر- بلين، آدون شيدر و مايكل لوريمر در كندواتوار موسيقي سان فرانسيسكو و پي‌بادي آموخت. پس از تكميل تحصيلات تئوري و عملي او در كلاسهاي عالي آندره سگويا شركت جست.
magmagf
18-05-2007, 02:10
فرانسيسكو پنيا پِرِز – 1942 كوردوبا – گيتاريست
يكي از نادرترين حرفه اي هاي گيتار فلامنكو وقتي كه بسيار جوان بود در لندن اقامت داشت و از انجا به تمام دنيا سفر كرد هم به عنوان گيتاريست كنسرت و هم به عنوان برگزار كننده نمايشهاي فلامنكو ، او گاه گاهي به كشورهاي مختلف سفرهايي را انجام ميداد. او همچنين يك مدرك تحصيلي در گيتار فلامنكو از هنرستان موسيقي روتردام ايجاد كرد كه بر اساس پنج واحد درسي ميباشد كه اين رشته هيچ مشابهي در اسپانيا ندارد او اين دروس را خودش اداره ميكند در سفرهاي دوره اي كه در انها مطالب درسي را انطور كه مناسب ميبيند اموزش ميدهد.قبل از ان او در سال 1980 فستيوال بين المللي گيتار را در كوردوبا ايجاد كرد كه بعدها بسيار اهميت يافت وي در سال 1983 جايزه Ramón Montoya را براي بهترين نوازنده گيتار كنسرت دريافت كرد به عتوان اهنگساز او تقريبا تمامي اهنگها يي را كه مينوازد خودش ميسازد از اهنگهايش ميتوان به يك قطعه گروهي فلامنكو اشاره كرد كه با همراهي نوازنده هاي فلامنكو وگروه كر انگليسي سن مارتين اجرا شده است اشاره كرد
يكي از نادرترين حرفه اي هاي گيتار فلامنكو وقتي كه بسيار جوان بود در لندن اقامت داشت و از انجا به تمام دنيا سفر كرد هم به عنوان گيتاريست كنسرت و هم به عنوان برگزار كننده نمايشهاي فلامنكو ، او گاه گاهي به كشورهاي مختلف سفرهايي را انجام ميداد. او همچنين يك مدرك تحصيلي در گيتار فلامنكو از هنرستان موسيقي روتردام ايجاد كرد كه بر اساس پنج واحد درسي ميباشد كه اين رشته هيچ مشابهي در اسپانيا ندارد او اين دروس را خودش اداره ميكند در سفرهاي دوره اي كه در انها مطالب درسي را انطور كه مناسب ميبيند اموزش ميدهد.قبل از ان او در سال 1980 فستيوال بين المللي گيتار را در كوردوبا ايجاد كرد كه بعدها بسيار اهميت يافت وي در سال 1983 جايزه Ramón Montoya را براي بهترين نوازنده گيتار كنسرت دريافت كرد به عتوان اهنگساز او تقريبا تمامي اهنگها يي را كه مينوازد خودش ميسازد از اهنگهايش ميتوان به يك قطعه گروهي فلامنكو اشاره كرد كه با همراهي نوازنده هاي فلامنكو وگروه كر انگليسي سن مارتين اجرا شده است اشاره كرد
magmagf
18-05-2007, 02:11
دوسان بودانويچ به‌عنوان يك آهنگساز، تنظيم كننده و نوازندة حرفهاي گيتار در جهان موسيقي مطرح است. وي سبكهاي خاصي در موسيقي كلاسيك جاز و بومي بنا نهاد.
وي به‌عنوان سوليست در گروههاي مختلف در سرتاسر جهان موسيقي اجرا كرده است. وي با گروههاي بسيار حرفهاي و رسمي با انواع مختلف موسيقي همكاري كرده است. تريو، دْوِت و موسيقي‌هاي جاز با آهنگسازان و نوازنده‌هاي مشهور.
وي آثار ضبط شده و استوديويي زيادي براي شركت‌هاي مختلف تهيه‌كرده است كه ميتوان از اين شركت‌ها به سوني/ گلوبال پاسيفيك، ام‌اي ركوردينگ و ... اشاره كرد.
نوع اين آثار از باز اجراي آثار باخ تا موسيقي‌هاي كاملاً مدرن تنوع زيادي دارد. آثار مكتوب او و قطعات نوشته شده توسط او، توسط شركت‌هاي معتبر چاپ و نشر در سرتاسر جهان به چاپ رسيده‌اند. از آثار جديد و قابل توجه وي ميتوان موسيقي باله Crow اشاره كرد كه توسط او در مركز نمايش لوس‌آنجلس اجرا شد. يك سكستت با نام سودالينكا كه باري دْوِت گيتار نومن- اولتمن و كوارتتت ترتل آي لند نوشته شده است.
دوسان آثار زيادي را براي نوازندگان و آهنگسازان نوشته است. ازجمله آنها ميتوان به آلوار و پي‌ري. ديويد استاد وبين ، ادوارد ايساك و ... اشاره كرد.
بوگدانويچ در سال 1955 در يوگسلاوي به دنيا آمد. او در زمينة آهنگسازي و تنظيم موسيقي و گيتار كنسرواتوار موسيقي جنوا تحصيل كرده است. در ابتداي فعاليت حرفه‌اش در سال 1977 جايزه اول رقابت‌هاي موسيقي جنوا و برنده لوح تقدير در مؤسسه كارنگي ايالات متحده گرديد. وي در دانشگاه كاليفرنياي جنوبي نيز تحصيل كرده است و درحال حاضر در كنسرواتوار و پولي متريك است. همچنين وي كتاب‌هايي درخصوص كونترپوان سه صدايي براي گيتار و همچنين بداهه نوازي همراه با بررسي ساختاري تغييرات مهم در آهنگسازي و بداهه‌نوازي نوشته است.(انتشارات بربن) وي همچنين علاوه بر موسيقي در زمينه روانشناسي فلسفه و هنرهاي زيبا نيز فعاليت كرده است.
وي به‌عنوان سوليست در گروههاي مختلف در سرتاسر جهان موسيقي اجرا كرده است. وي با گروههاي بسيار حرفهاي و رسمي با انواع مختلف موسيقي همكاري كرده است. تريو، دْوِت و موسيقي‌هاي جاز با آهنگسازان و نوازنده‌هاي مشهور.
وي آثار ضبط شده و استوديويي زيادي براي شركت‌هاي مختلف تهيه‌كرده است كه ميتوان از اين شركت‌ها به سوني/ گلوبال پاسيفيك، ام‌اي ركوردينگ و ... اشاره كرد.
نوع اين آثار از باز اجراي آثار باخ تا موسيقي‌هاي كاملاً مدرن تنوع زيادي دارد. آثار مكتوب او و قطعات نوشته شده توسط او، توسط شركت‌هاي معتبر چاپ و نشر در سرتاسر جهان به چاپ رسيده‌اند. از آثار جديد و قابل توجه وي ميتوان موسيقي باله Crow اشاره كرد كه توسط او در مركز نمايش لوس‌آنجلس اجرا شد. يك سكستت با نام سودالينكا كه باري دْوِت گيتار نومن- اولتمن و كوارتتت ترتل آي لند نوشته شده است.
دوسان آثار زيادي را براي نوازندگان و آهنگسازان نوشته است. ازجمله آنها ميتوان به آلوار و پي‌ري. ديويد استاد وبين ، ادوارد ايساك و ... اشاره كرد.
بوگدانويچ در سال 1955 در يوگسلاوي به دنيا آمد. او در زمينة آهنگسازي و تنظيم موسيقي و گيتار كنسرواتوار موسيقي جنوا تحصيل كرده است. در ابتداي فعاليت حرفه‌اش در سال 1977 جايزه اول رقابت‌هاي موسيقي جنوا و برنده لوح تقدير در مؤسسه كارنگي ايالات متحده گرديد. وي در دانشگاه كاليفرنياي جنوبي نيز تحصيل كرده است و درحال حاضر در كنسرواتوار و پولي متريك است. همچنين وي كتاب‌هايي درخصوص كونترپوان سه صدايي براي گيتار و همچنين بداهه نوازي همراه با بررسي ساختاري تغييرات مهم در آهنگسازي و بداهه‌نوازي نوشته است.(انتشارات بربن) وي همچنين علاوه بر موسيقي در زمينه روانشناسي فلسفه و هنرهاي زيبا نيز فعاليت كرده است.
magmagf
25-05-2007, 10:36
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جوليان بريم يكي از نوازندگان برجسته گيتار است كه در سرتاسر جهان شناخته شده‌است. در هفده سالگي، هرچند كه هنوز در خارج از مرزهاي بريتانيا برنامه‌اي اجرا نكرده بود، اما باهم در سرتاسر جهان شناخته شده بود.
خانواده و محيط او همگي اهل موسيقي بودند. چه او كه يك تبليغات چي و تصويرگر بود، داراي يك گروه رقص كوچك نيز بود كه خود درآن گيتار جاز مينواخت. جوليان بريم نوجوان بدين وسيله مجذوب نواختن گيتار شد سبك جاز جانگو راين‌هارد براي او بسيار جالب و قابل توجه بود. پدر جوليان او را به نواختن پيانو ترغيب ميكرد اما در عين حال به‌وي نواختن گيتار پلكترام را نيز آموخت.
در سال 1945 وي برندة جايزه موسيقي آماتور در نواختن پيانو شد. همين مسئله علتي شد تا وي در كالج سلطنتي موسيقي شروع به فراگرفتن پيانو و سلو كند. درهمان سال وي در همايش انجمن گيتاريستهاي فيلارمونيك لندن به اجراي موسيقي پرداخت كه نبوغ وي را بيش از پيش مشخص نمود. پس از اتمام جلسه دكتر بوريس پروت دبير انجمن پيشنهاد داد تا خود به‌وي گيتار كلاسيك بياموزد.
پس از گذشت يكسال دكتر پروت و نيز ويلفريد اپل‌باي جوليان بريم را به آندره سگويا معرفي كردند و جوليان در آن سال فقط سيزده سال داشت، شروع فعاليت حرفه اي جوليان در سال 1947 در چلتنهام بود. با تشويق پدرش وي شغل خود را به‌عنوان نوازنده موسيقي و به‌طور تخصصي ساز گيتار انتخاب كرد و رؤياي كريكت باز شدن حرفهاي را از سر خود بدر كرد. در پانزده سالگي در كالج سلطنتي موسيقي دانشجوي رسمي شد و به‌مدت 3 سال پيانو نواخت. چرا كه درآن سالها كالج دورة گيتار نداشت. بين سالهاي 52و 55 علي‌رغم اين در ارتش انگليس به خدمت سربازي مشغول شد اما به‌طور متناوب در برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني و نيز كنسرتهاي عمومي ظاهر ميشد.
اولين تورهاي اروپايي وي در سالهاي 1954 و 55 شكل گرفت . پس از آن نوبت به آمريكاي شمالي، كشورهاي خاور دور، هند، استراليا و جزاير اقيانوس آرام هم رسيد. وي كلاسهاي آموزشي فراواني در كانادا و آمريكا و انگليس دارد.
آثار ضبط‌شده توسط وي براي كمپاني RCA او را در تمام دنيا مشهور ساخته‌است و جايزه‌هاي فراواني را براي وي به ارمغان آورده است. جايزة آكادمي ملي هنر و دانش او جوايز گرمي (Grammy) در سال هاي 1963 و 1966 جايزة اديسون (1968) . وي داراي القاب رسمي از طرف دستگاه سلطنتي انگلستان نيز ميباشد. در سال 1952، جوليان بريم پس از اجراي موسيقي توسط ساز عود (lute) مورد توجه فراواني واقع شد و ارزش هنري خود را افزايش داد. او علاوه بر اجراهاي رسيتال فراوان در نقاط مختلف جهان با بسياري از رهبران اركستر مشهور و آهنگسازان به نام جهان به‌همكاري پرداخته‌است. مانند بنجامين بريتن، ويليام والتونف هانس ورنر هنز، پيتر راسين فريكر، ريچارد راندي بنت، مالكوم آرنولد، آلن راتورن، لينوكس بركلي و مايكل تيپت.
جوليان بريم با همكاري دوست و همكار خود جان ويليافر سه اثر را به‌صورت استوديويي ضبط نموده و به ارائه كنسرتهايي پرداخت كه هركدام منجر به موفقيتهاي قابل توجهي شدند.
شبكه BBC و شبكه 4 برنامه‌هاي ويژه‌اي درخصوص زندگي و آثار جوليان بريم پخش كرده‌اند.
در اكتبر 2003 يك DVD با عنوان «جوليان بريم، زندگي در موسيقي» منتشر شد كه خود جوليان بريم درخصوص زندگي حرفهاي خود درآن صحبت ميكند.
جوليان بريم يكي از نوازندگان برجسته گيتار است كه در سرتاسر جهان شناخته شده‌است. در هفده سالگي، هرچند كه هنوز در خارج از مرزهاي بريتانيا برنامه‌اي اجرا نكرده بود، اما باهم در سرتاسر جهان شناخته شده بود.
خانواده و محيط او همگي اهل موسيقي بودند. چه او كه يك تبليغات چي و تصويرگر بود، داراي يك گروه رقص كوچك نيز بود كه خود درآن گيتار جاز مينواخت. جوليان بريم نوجوان بدين وسيله مجذوب نواختن گيتار شد سبك جاز جانگو راين‌هارد براي او بسيار جالب و قابل توجه بود. پدر جوليان او را به نواختن پيانو ترغيب ميكرد اما در عين حال به‌وي نواختن گيتار پلكترام را نيز آموخت.
در سال 1945 وي برندة جايزه موسيقي آماتور در نواختن پيانو شد. همين مسئله علتي شد تا وي در كالج سلطنتي موسيقي شروع به فراگرفتن پيانو و سلو كند. درهمان سال وي در همايش انجمن گيتاريستهاي فيلارمونيك لندن به اجراي موسيقي پرداخت كه نبوغ وي را بيش از پيش مشخص نمود. پس از اتمام جلسه دكتر بوريس پروت دبير انجمن پيشنهاد داد تا خود به‌وي گيتار كلاسيك بياموزد.
پس از گذشت يكسال دكتر پروت و نيز ويلفريد اپل‌باي جوليان بريم را به آندره سگويا معرفي كردند و جوليان در آن سال فقط سيزده سال داشت، شروع فعاليت حرفه اي جوليان در سال 1947 در چلتنهام بود. با تشويق پدرش وي شغل خود را به‌عنوان نوازنده موسيقي و به‌طور تخصصي ساز گيتار انتخاب كرد و رؤياي كريكت باز شدن حرفهاي را از سر خود بدر كرد. در پانزده سالگي در كالج سلطنتي موسيقي دانشجوي رسمي شد و به‌مدت 3 سال پيانو نواخت. چرا كه درآن سالها كالج دورة گيتار نداشت. بين سالهاي 52و 55 علي‌رغم اين در ارتش انگليس به خدمت سربازي مشغول شد اما به‌طور متناوب در برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني و نيز كنسرتهاي عمومي ظاهر ميشد.
اولين تورهاي اروپايي وي در سالهاي 1954 و 55 شكل گرفت . پس از آن نوبت به آمريكاي شمالي، كشورهاي خاور دور، هند، استراليا و جزاير اقيانوس آرام هم رسيد. وي كلاسهاي آموزشي فراواني در كانادا و آمريكا و انگليس دارد.
آثار ضبط‌شده توسط وي براي كمپاني RCA او را در تمام دنيا مشهور ساخته‌است و جايزه‌هاي فراواني را براي وي به ارمغان آورده است. جايزة آكادمي ملي هنر و دانش او جوايز گرمي (Grammy) در سال هاي 1963 و 1966 جايزة اديسون (1968) . وي داراي القاب رسمي از طرف دستگاه سلطنتي انگلستان نيز ميباشد. در سال 1952، جوليان بريم پس از اجراي موسيقي توسط ساز عود (lute) مورد توجه فراواني واقع شد و ارزش هنري خود را افزايش داد. او علاوه بر اجراهاي رسيتال فراوان در نقاط مختلف جهان با بسياري از رهبران اركستر مشهور و آهنگسازان به نام جهان به‌همكاري پرداخته‌است. مانند بنجامين بريتن، ويليام والتونف هانس ورنر هنز، پيتر راسين فريكر، ريچارد راندي بنت، مالكوم آرنولد، آلن راتورن، لينوكس بركلي و مايكل تيپت.
جوليان بريم با همكاري دوست و همكار خود جان ويليافر سه اثر را به‌صورت استوديويي ضبط نموده و به ارائه كنسرتهايي پرداخت كه هركدام منجر به موفقيتهاي قابل توجهي شدند.
شبكه BBC و شبكه 4 برنامه‌هاي ويژه‌اي درخصوص زندگي و آثار جوليان بريم پخش كرده‌اند.
در اكتبر 2003 يك DVD با عنوان «جوليان بريم، زندگي در موسيقي» منتشر شد كه خود جوليان بريم درخصوص زندگي حرفهاي خود درآن صحبت ميكند.
magmagf
25-05-2007, 10:37
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مانوئل باروكو نوازنده مشهور گيتار امروزه در سرتاسر جهان شناخته شده‌است.
هنر او قابل ستايش و تقدير است و تسلط خوبي روي ساز دارد. وي داراي تبحر در آوازخواندن و سرودن شعر نيز مي باشد.
او تورهاي فراواني را در سرتاسر جهان و در مراكز مختلف موسيقي اجرا ميكند. مي توان گفت كه تقريباً در تمام شهرهاي مهم جهان برنامه اجرا كرده است.
علاوه بر رستيال‌هاي سولو، وي سال گذشته به همراه اركستر فيلارمونيك لوس‌آنجلس در هاليوود باول به هنرنمايي پرداخت. همچنين وي به همكاري با سمفوني كلرادو، بالتيمور راديو فرانكفورت، فيلارسونيك آوكلند دوزلند نو نيز پرداخته است. وي داراي توركنسرت دوت باهمكاري مايل پتري و نوازنده معروف جاز ال‌دي مولا نيز بوده است. در تابستان امسال در تور موسيقي با اجراي سولو به آسيا مي رود، با اجراي كوارتت به اسپانيا و با اركستر سمفوني تنزيف به آلمان و اتريش...
آثار ضبط شده مانوئل فراوان است. از ميان آثار برتر او ميتوان به «icubal» اشاره كرد كه به‌عنوان اثر خلاقانه و بزرگ موسيقي نام‌گرفت. اجراي ديگر او متعلق به ژاك رودريگز، Aranjuez ، به همراه رهبر اركستر فيلارمونيا، پلاسيدو، دومينگو مورد استقبال و توجه فراوان واقع شد و اثري پر فروش و موفق گرديد. آلبوم «نايلون و فولاد» برگزيده‌اي از آثار دْوِت گيتار است.
علاقه شديد مانوئل به موسيقي معاصر و گسترش و بسط رپرتوارهاي گيتارش سبب شد كه او به‌همكاري با برترين استادان و آهنگسازان در عرصه موسيقي مثل تورو تاكيميستو، روبرتو سيرا، استيون استاكي و آرو پارت بپردازد.
اجراهاي وي توسط بسياري از شبكه هاي معتبر تلويزيوني جهان پخش شده است مانند NHK ژاپن و يا RTVE اسپانيا و CBS آمريكا.
مانوئل باروكو نواختن گيتار را از سن 8 سالگي آغاز كرد و در زادگاه خود سانتياگو كوبا به عضويت كنسرواتوار استبان سالاس درآمد. وي به‌همراه خانواده خود در سال 1967 به ايالات متحده مهاجرت كرد و بعدها در كنسرواتوار پي‌بادي به فعاليت پرداخت.
مانوئل باروكو نوازنده مشهور گيتار امروزه در سرتاسر جهان شناخته شده‌است.
هنر او قابل ستايش و تقدير است و تسلط خوبي روي ساز دارد. وي داراي تبحر در آوازخواندن و سرودن شعر نيز مي باشد.
او تورهاي فراواني را در سرتاسر جهان و در مراكز مختلف موسيقي اجرا ميكند. مي توان گفت كه تقريباً در تمام شهرهاي مهم جهان برنامه اجرا كرده است.
علاوه بر رستيال‌هاي سولو، وي سال گذشته به همراه اركستر فيلارمونيك لوس‌آنجلس در هاليوود باول به هنرنمايي پرداخت. همچنين وي به همكاري با سمفوني كلرادو، بالتيمور راديو فرانكفورت، فيلارسونيك آوكلند دوزلند نو نيز پرداخته است. وي داراي توركنسرت دوت باهمكاري مايل پتري و نوازنده معروف جاز ال‌دي مولا نيز بوده است. در تابستان امسال در تور موسيقي با اجراي سولو به آسيا مي رود، با اجراي كوارتت به اسپانيا و با اركستر سمفوني تنزيف به آلمان و اتريش...
آثار ضبط شده مانوئل فراوان است. از ميان آثار برتر او ميتوان به «icubal» اشاره كرد كه به‌عنوان اثر خلاقانه و بزرگ موسيقي نام‌گرفت. اجراي ديگر او متعلق به ژاك رودريگز، Aranjuez ، به همراه رهبر اركستر فيلارمونيا، پلاسيدو، دومينگو مورد استقبال و توجه فراوان واقع شد و اثري پر فروش و موفق گرديد. آلبوم «نايلون و فولاد» برگزيده‌اي از آثار دْوِت گيتار است.
علاقه شديد مانوئل به موسيقي معاصر و گسترش و بسط رپرتوارهاي گيتارش سبب شد كه او به‌همكاري با برترين استادان و آهنگسازان در عرصه موسيقي مثل تورو تاكيميستو، روبرتو سيرا، استيون استاكي و آرو پارت بپردازد.
اجراهاي وي توسط بسياري از شبكه هاي معتبر تلويزيوني جهان پخش شده است مانند NHK ژاپن و يا RTVE اسپانيا و CBS آمريكا.
مانوئل باروكو نواختن گيتار را از سن 8 سالگي آغاز كرد و در زادگاه خود سانتياگو كوبا به عضويت كنسرواتوار استبان سالاس درآمد. وي به‌همراه خانواده خود در سال 1967 به ايالات متحده مهاجرت كرد و بعدها در كنسرواتوار پي‌بادي به فعاليت پرداخت.
magmagf
25-05-2007, 10:39
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
وي متولد 1937 ،بارسلون ، گيتاريست
وي سالها شاگرد بوراي يكي از اساتيد برجسته فلامنكو در اسپانيا بود او هميشه علاقمند بود تا با رقصنده ها و خوانندگان برنامه اجرا كند و وي هميشه به اين كار عشق مي ورزيد، از جمله اين همكاري ها ميتوان به همكاري با Vicente Escudero و Carmen Amaya اشاره كرد.
وي هميشه گيتاريست محبوب كارمن امايا بوده است و كارمن احترام زيادي براي وي قائل است
وي هم اكنون بيشتر وقت خود را صرف نوشتن كتابهاي فلامنكو و تدريس به شاگردانش ميكند
وي متولد 1937 ،بارسلون ، گيتاريست
وي سالها شاگرد بوراي يكي از اساتيد برجسته فلامنكو در اسپانيا بود او هميشه علاقمند بود تا با رقصنده ها و خوانندگان برنامه اجرا كند و وي هميشه به اين كار عشق مي ورزيد، از جمله اين همكاري ها ميتوان به همكاري با Vicente Escudero و Carmen Amaya اشاره كرد.
وي هميشه گيتاريست محبوب كارمن امايا بوده است و كارمن احترام زيادي براي وي قائل است
وي هم اكنون بيشتر وقت خود را صرف نوشتن كتابهاي فلامنكو و تدريس به شاگردانش ميكند
magmagf
28-05-2007, 01:03
ويليافر در 12 اكتبر 1872 در گلو چستر شاير به دنيا آمد. در كالج سلطنتي موسيقي ، شاگرد « پري » و استانفورد بود، سپس در برلين شاگرد « حاكس بروخ» شد.
در 1896 در « بايروت» واگذ را كشف كرد. اما جاذبه هاي آوازه هاي عاميانه انگليسي، اجازه نداد تا او زير نظر نفوذ « واگز» قرار گيرد. در 1901، پس از گذراندن دوره دكتري موسيقي در دانشگاه كمبريج ، به تحصيل موسيقي ادامه داد و عضو انجمن « فولك سانگ» شد.
سپس شروع به جمع آوري آوزه‌ها و رقص هاي « نورفولك» كرد، به نحو فعالي جلي فستيولا كنكور آن ناحيه شد.
با اين كار به نفوذ قطعي موسيقي عاميانه كشورش ، نفوذ آثار «پرسل» هم افزوده شد.
او با شركت در چاپ « پرسل سوسايتي » امكان يافت، آثار اين آهنگساز بزرگ را عميقا بشناسد.
1909 براي آن كه نزد او دانش خودرا تكميل كند، به پاريس رفت و بعد از جنگ استاد گالج سلطنتي موسيقي (1919) و رئيس گرباخ (1920) شد.
ويليافر نخستين موسيقيدان ملي انگلستان ، پس از « پرسل» بود و از نظر تكنيكي زير نفوذ استادان خارجي خود يعني «ماكس بررخ» و « راول» بود.
هر چند كه سبك كار او بسيار شخصي و ريشه در موسيقي محلي داشت.
همچنين چهار باله، موسيقي صحنه و فيلم ، اثار متععد كرال، مذهبي و پرونال ، معوديهاي فراوان و بازسازي آوازهاي عاميانه ، 9 سمفوني با نام هاي « سمفوني دريا» ، « لنيدن سمفوني» ، « پاسقورال سمفوين» و ...
از ديگر آثار اوست.
در 1896 در « بايروت» واگذ را كشف كرد. اما جاذبه هاي آوازه هاي عاميانه انگليسي، اجازه نداد تا او زير نظر نفوذ « واگز» قرار گيرد. در 1901، پس از گذراندن دوره دكتري موسيقي در دانشگاه كمبريج ، به تحصيل موسيقي ادامه داد و عضو انجمن « فولك سانگ» شد.
سپس شروع به جمع آوري آوزه‌ها و رقص هاي « نورفولك» كرد، به نحو فعالي جلي فستيولا كنكور آن ناحيه شد.
با اين كار به نفوذ قطعي موسيقي عاميانه كشورش ، نفوذ آثار «پرسل» هم افزوده شد.
او با شركت در چاپ « پرسل سوسايتي » امكان يافت، آثار اين آهنگساز بزرگ را عميقا بشناسد.
1909 براي آن كه نزد او دانش خودرا تكميل كند، به پاريس رفت و بعد از جنگ استاد گالج سلطنتي موسيقي (1919) و رئيس گرباخ (1920) شد.
ويليافر نخستين موسيقيدان ملي انگلستان ، پس از « پرسل» بود و از نظر تكنيكي زير نفوذ استادان خارجي خود يعني «ماكس بررخ» و « راول» بود.
هر چند كه سبك كار او بسيار شخصي و ريشه در موسيقي محلي داشت.
همچنين چهار باله، موسيقي صحنه و فيلم ، اثار متععد كرال، مذهبي و پرونال ، معوديهاي فراوان و بازسازي آوازهاي عاميانه ، 9 سمفوني با نام هاي « سمفوني دريا» ، « لنيدن سمفوني» ، « پاسقورال سمفوين» و ...
از ديگر آثار اوست.
magmagf
28-05-2007, 01:04
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ][1].jpg
كنسوئلو ولاسكوئز در روز 21 اوت سال 1916 ميلادي در شهر سيوداد گزمن در ايالت جاليسكو متولد شده بود. پدرش يك نظامي با قريحه شاعري بود.
كنسوئلو كه بعدها نام كوچك كنسوئليتو را برگزيد نخستين كنسرت پيانو خود را در حالي كه دختر بچه اي 6 ساله بود برگزار كرد. در سن 17 سالگي او عنوان استادي موسيقي را يافت و به عنوان يك تكنواز عضو اركستر سمفونيك ملي و اركستر فيلارمونيك دانشگاه ملي مكزيكو بوداز آهنگ هاي بسيار مشهور كنسوئليتو ولاسكوئز كه از شهرت جهاني برخوردار هستند مي توان به آهنگ هاي «بزامه موچو» ، «كه سئاس فليز» ، «كاچيتو ، كاچيتو» ، «نومه پيداس نونكا» و «پاسيونال» اشاره كرد. هنرمندان و گروه هاي موسيقي مشهور جهان مانند بيتلز ، لوييس ميگوئل ، ديانا كرال ، سارا مونتيل ، الخاندرو فرناندز ، پلاسيدو دومينگو و خوائو گيلبرتو آثار كنسوئليتو ولاسكوئز را به زبان هاي مختلف اجرا كرده اند
كنسوئلو ولاسكوئز در روز 21 اوت سال 1916 ميلادي در شهر سيوداد گزمن در ايالت جاليسكو متولد شده بود. پدرش يك نظامي با قريحه شاعري بود.
كنسوئلو كه بعدها نام كوچك كنسوئليتو را برگزيد نخستين كنسرت پيانو خود را در حالي كه دختر بچه اي 6 ساله بود برگزار كرد. در سن 17 سالگي او عنوان استادي موسيقي را يافت و به عنوان يك تكنواز عضو اركستر سمفونيك ملي و اركستر فيلارمونيك دانشگاه ملي مكزيكو بوداز آهنگ هاي بسيار مشهور كنسوئليتو ولاسكوئز كه از شهرت جهاني برخوردار هستند مي توان به آهنگ هاي «بزامه موچو» ، «كه سئاس فليز» ، «كاچيتو ، كاچيتو» ، «نومه پيداس نونكا» و «پاسيونال» اشاره كرد. هنرمندان و گروه هاي موسيقي مشهور جهان مانند بيتلز ، لوييس ميگوئل ، ديانا كرال ، سارا مونتيل ، الخاندرو فرناندز ، پلاسيدو دومينگو و خوائو گيلبرتو آثار كنسوئليتو ولاسكوئز را به زبان هاي مختلف اجرا كرده اند
magmagf
28-05-2007, 01:06
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تيبور وارگا نوازنده مشهور ويلون سوييسي مجار تبار روز پنجشنبه 4 سپتامبر به دليل سكته قلبي در سن 82 سالگي درگذشت.
تيبور وارگا در روز 4 ژوييه سال 1921 ميلادي در شهر گيور مجارستان متولد شده بود.
براي نخستين بار در سن 4 سالگي آرشه را روي سيم هاي ويلون كشيد.
تيبور وارگا نخستين كنسرت خود را در سن 10 سالگي با اجراي كنسرتو براي ويولن اثر مندلسون برگزار كرد.
وي تحصيلات خود در رشته موسيقي را در كنسرواتوار فرانتز ليسزت بوداپست انجام داد.در سن 14 سالگي دست به نخستين سفر دوره اي خود در اروپا براي اجراي كنسرت زد ، با آغاز جنگ ، وي وارد دانشكده فلسفه شد.
پس از پايان جنگ بار ديگر به موسيقي پرداخت و در سال 1947 ميلادي براي هميشه كشور خود مجارستان را ترك كرد و ابتدا در لندن و سپس در سال 1956 ميلادي در منطقه واله كشور سوييس اقامت گزيدپس از اجراي كنسرت هاي بسيار در سراسر جهان ، تيبور وارگا ، مدير اركستر «مستركلاس» آكادمي دتمولد در آلمان شد و از سال 1956 تا 1986 در اين مقام باقي ماند.
وي در سال 1964 ميلادي فستيوال بين المللي تيبور وارگا را تاسيس كرد.
همچنين يك كنكور بين المللي ويولن به نام وي در سال 1967 ميلادي ايجاد شد كه مديريت آن نيز به عهده تيبور وارگا بودسپتامبر سال 1997 ميلادي ، تيبور وارگا از مديريت هنري اين كنكور ويولن استعفا داد و پسرش ژيلبر جانشين وي شد.
تيبور وارگا تا قبل از مرگ همواره در فستيوال هاي ويولن حضور مي يافت و نام وي مترادف با بزرگترين ويولنيست هاي قرن اخير بود
تيبور وارگا نوازنده مشهور ويلون سوييسي مجار تبار روز پنجشنبه 4 سپتامبر به دليل سكته قلبي در سن 82 سالگي درگذشت.
تيبور وارگا در روز 4 ژوييه سال 1921 ميلادي در شهر گيور مجارستان متولد شده بود.
براي نخستين بار در سن 4 سالگي آرشه را روي سيم هاي ويلون كشيد.
تيبور وارگا نخستين كنسرت خود را در سن 10 سالگي با اجراي كنسرتو براي ويولن اثر مندلسون برگزار كرد.
وي تحصيلات خود در رشته موسيقي را در كنسرواتوار فرانتز ليسزت بوداپست انجام داد.در سن 14 سالگي دست به نخستين سفر دوره اي خود در اروپا براي اجراي كنسرت زد ، با آغاز جنگ ، وي وارد دانشكده فلسفه شد.
پس از پايان جنگ بار ديگر به موسيقي پرداخت و در سال 1947 ميلادي براي هميشه كشور خود مجارستان را ترك كرد و ابتدا در لندن و سپس در سال 1956 ميلادي در منطقه واله كشور سوييس اقامت گزيدپس از اجراي كنسرت هاي بسيار در سراسر جهان ، تيبور وارگا ، مدير اركستر «مستركلاس» آكادمي دتمولد در آلمان شد و از سال 1956 تا 1986 در اين مقام باقي ماند.
وي در سال 1964 ميلادي فستيوال بين المللي تيبور وارگا را تاسيس كرد.
همچنين يك كنكور بين المللي ويولن به نام وي در سال 1967 ميلادي ايجاد شد كه مديريت آن نيز به عهده تيبور وارگا بودسپتامبر سال 1997 ميلادي ، تيبور وارگا از مديريت هنري اين كنكور ويولن استعفا داد و پسرش ژيلبر جانشين وي شد.
تيبور وارگا تا قبل از مرگ همواره در فستيوال هاي ويولن حضور مي يافت و نام وي مترادف با بزرگترين ويولنيست هاي قرن اخير بود
magmagf
03-07-2007, 11:25
اهنگساز الماني تبار انگليسي در اواخر دوران باروك كه به ويژه اپراها و اوراتوريوها و اثار سازي وي مشهور است گئورك فريدريش يا جورج فريدريك هندل در 23 فوريه 1685 در هاله المان بدنيا امد وي تحصيلات موسيقي خود را در 1694 با ويلهلم زاخو اهنگساز و نوازنده ارگ اغاز كرد . از سال 1703 ويلن نواز دوم و اهنگساز اپراي الماني در هامبورگ بود.بين سالهاي 1706 تا 1710 به ايتاليا رفت و در انجا با كورلي دومينكو و الساندرو ملاقات كرد.در سال 1710 به عنوان جانشين استفاني به عنوان كاپل مايستر يا رهبر گروه كر الكتور هانور برگزيده شد در 1712 به لندن رفت و اندكي پس از ان در 1714 حامي وي الكتور جورج اول پادشاه انگلستان شد.
در اين دوران وي مورد توجه ملكه و شاه بود و در سال 1717 به عنوان جانشين پپوش رهبر گروه كر دوك چندوس شد. در سال 1720 مديريت نهاد تازه تاسيس اكادمي سلطنتي موسيقي را بر عهده گرفت و در همين ايام به تصنيف اپراهاي ايتاليايي پرداخت. وي همچنين در بين سالهاي 1729 تا 1734 بويژه با همكاري هيدگر ساخت اپراهاي ايتاليايي را ادامه داد
پس از 1737 در پي ناكامي سومين اپراي خود و بيماريش بيشتر به ساختن اوراتوريو مشغول شد هندل در 1741 تا 42 به دوبلين رفت و در انجا مسيحا را ساخت وي در باره ايت اثر گفته است : نميدانم در هنگام ساخت اين اثر در جسم خويش يا بيرون از ان بودم اين را پروردگار ميداند .
در سال 1751 عمل جراحي ناكامي بر روي چشمش انجام شد كه منجر به نابينايي كامل وي در اخرين سالهاي حياتش گرديد وي را به عنوان فردي متولد المان مقيم انگلستان و اموزش ديده سبك هاي ايتاليايي ميتوان يك موسيقيدان جهان وطني محسوب نمود او همچون ديگر هم عصرانش از اساتيد موسيقي پلي فونيك محسوب ميشود.وي در 14 اوريل 1759 در لندن در گذشت.
در اين دوران وي مورد توجه ملكه و شاه بود و در سال 1717 به عنوان جانشين پپوش رهبر گروه كر دوك چندوس شد. در سال 1720 مديريت نهاد تازه تاسيس اكادمي سلطنتي موسيقي را بر عهده گرفت و در همين ايام به تصنيف اپراهاي ايتاليايي پرداخت. وي همچنين در بين سالهاي 1729 تا 1734 بويژه با همكاري هيدگر ساخت اپراهاي ايتاليايي را ادامه داد
پس از 1737 در پي ناكامي سومين اپراي خود و بيماريش بيشتر به ساختن اوراتوريو مشغول شد هندل در 1741 تا 42 به دوبلين رفت و در انجا مسيحا را ساخت وي در باره ايت اثر گفته است : نميدانم در هنگام ساخت اين اثر در جسم خويش يا بيرون از ان بودم اين را پروردگار ميداند .
در سال 1751 عمل جراحي ناكامي بر روي چشمش انجام شد كه منجر به نابينايي كامل وي در اخرين سالهاي حياتش گرديد وي را به عنوان فردي متولد المان مقيم انگلستان و اموزش ديده سبك هاي ايتاليايي ميتوان يك موسيقيدان جهان وطني محسوب نمود او همچون ديگر هم عصرانش از اساتيد موسيقي پلي فونيك محسوب ميشود.وي در 14 اوريل 1759 در لندن در گذشت.
magmagf
03-07-2007, 11:27
كلود هلفر در روز 18 ژوئن سال 1922 ميلادي در شهر پاريس متولد شد.
او از نخستين سال هاي نوجواني در خانواده هنرمند مشهور كازادسوس به ويژه توسط روبركازادسوس پيانيست برجسته نواختن اين ساز را فراگرفت.
كلود هلفر در عين حال به تحصيلات عالي خود ادامه داده و در سال 1942 ميلادي وارد مدرسه عالي پلي تكنيك پاريس شد و پس از جنگ جهاني دوم از اين مدرسه عالي فارغ التحصيل شد علاقه هلفر به موسيقي كلاسيك موجب شد تا در سال 1948 ميلادي به مدرسه عالي موسيقي وين برود و آموزش تئوريك موسيقي را فرا بگيرد.
از سال 1954 ميلادي همكاري خود را با موسيقيدان معروف فرانسوي پير بولز آغاز كرد.
به زودي ، مهارت و هنر هلفر در نواختن پيانو در اروپا شهره شد و آهنگسازان مشهور اروپايي از جمله اشتوكهاوزن ، سروكي ، گزاناكيس ، دوتيو ، آمي و بوكورچيلو آهنگ هايي را براي اجرا به صورت تك نوازي و كنسرتو توسط كلود هلفر تنظيم كردند.
از سال 1969 ميلادي ، كلود هلفر علاوه بر اجراي حرفه خود به عنوان يك تك نواز پيانو به تدريس در مدرسه موسيقي موزارتئوم سالزبورگ در اتريش پرداخت.
كلود هلفر داراي تاليفات بسياري در زمينه هنر موسيقي كلاسيك
او از نخستين سال هاي نوجواني در خانواده هنرمند مشهور كازادسوس به ويژه توسط روبركازادسوس پيانيست برجسته نواختن اين ساز را فراگرفت.
كلود هلفر در عين حال به تحصيلات عالي خود ادامه داده و در سال 1942 ميلادي وارد مدرسه عالي پلي تكنيك پاريس شد و پس از جنگ جهاني دوم از اين مدرسه عالي فارغ التحصيل شد علاقه هلفر به موسيقي كلاسيك موجب شد تا در سال 1948 ميلادي به مدرسه عالي موسيقي وين برود و آموزش تئوريك موسيقي را فرا بگيرد.
از سال 1954 ميلادي همكاري خود را با موسيقيدان معروف فرانسوي پير بولز آغاز كرد.
به زودي ، مهارت و هنر هلفر در نواختن پيانو در اروپا شهره شد و آهنگسازان مشهور اروپايي از جمله اشتوكهاوزن ، سروكي ، گزاناكيس ، دوتيو ، آمي و بوكورچيلو آهنگ هايي را براي اجرا به صورت تك نوازي و كنسرتو توسط كلود هلفر تنظيم كردند.
از سال 1969 ميلادي ، كلود هلفر علاوه بر اجراي حرفه خود به عنوان يك تك نواز پيانو به تدريس در مدرسه موسيقي موزارتئوم سالزبورگ در اتريش پرداخت.
كلود هلفر داراي تاليفات بسياري در زمينه هنر موسيقي كلاسيك
magmagf
03-07-2007, 11:28
رهبر هلندی (متولد 1929 در آمستردام) ابتدا در 1955 به‌عنوان نوازنده ویولن كار موسیقی خود را آغاز كرد، اما بعد كار رهبری در اركستر رادیو آمستردام را به عهده گرفت. در 1961 به رهبری كنسرتگبو Concertgebouw در هلند پرداخت و از این زمان به‌عنوان رهبر دائمی این اركستر بازشناخته شد.
از 1967 به رهبری اركستر فیل‌هارمونیك لندن پرداخت، اما سرانجام از 1978 در اپراخانه گلینده بورن Glyndebourn به كار رهبری اشتغال ورزید. هایتینگ به كشورهای جهان سفر كرد و غیر از رهبری باید او را مفسر تحسین‌كننده آثار بروكنر Bruckner آهنگساز اتریشی و مالر Mahler به حساب آورد.
از 1967 به رهبری اركستر فیل‌هارمونیك لندن پرداخت، اما سرانجام از 1978 در اپراخانه گلینده بورن Glyndebourn به كار رهبری اشتغال ورزید. هایتینگ به كشورهای جهان سفر كرد و غیر از رهبری باید او را مفسر تحسین‌كننده آثار بروكنر Bruckner آهنگساز اتریشی و مالر Mahler به حساب آورد.
magmagf
03-07-2007, 11:29
ادو ميچيچ متولد 1961 زادار ـ كرواسي
داراي تحصيلات ابتدائي و متوسطه در رشتههاي آكاردئون، كلارينت و تئوري موزيك در هنرستان موسيقي زادار، 1980 ديپلم در بخش سازهاي بادي، 1981 ورود به آكادمي موسيقي زاگرب، در (بخش تئوري موسيقي و تدريس) ، 85-1983 رهبر كر در زاگرب، 1987 اتما تحصيلات در آكادمي زاگرب با درجه عالي، 1987 ورود به مدرسه عالي موسيقي گراتس در رشته رهبري در كلاس پرفسور «ميلان هروات» و «مارتين تورنفسكي»، 1993 اتمام تحصيلات در مدرسه عالي موسيقي گراتس با در درجه عالي، سال 1994 مدرس مدرسه موسيقي گراتس در بخش آهنگسازي و رهبري با سمت رهبري اركستر موسيقي قرن بيستم.
بخشي از كنسرتها و قطعات اجرا شده توسط ادو ميچيچ : 1991 كنسرت با اركستر دانشگاه لئوين، 1992 كنسرت با اركستر مدرسه عالي موسيقي گراتس، 1992 تا 1993 گرپتيتور در انجمن موسيقي تئاتر نوين در كلاگنفورد، 1992 آسيستان رهبري قطعه غروب در بهشت اثر والتر مولر و استفان سينگر اجرا در كلاگنفورد و پراگ، 1993 آسيستان در فستيوال موزيك جوانان در دويچلندزبرگ از سري كنسرتهاي «پاييز اشتابري» اولين اجراي اپراي اثر كورت شورتسيك و ولفانگ باكر، 1993 رهبري قطعه «قيصر آتلانتيس» اثر ويكتور اولمان و پتركين اولين اجرا در كلاگنفورد و پراگ، 1993 كنسرت با اركستر سمفوني پراگ، 1994 اجراي مجدد قطعه «قيصر آتلانتيس» و ضبط در راديو تلويزيون اتريش، 1995 رهبري در گراتس، 1995 رهبري در سي و پنجمين فستيوال موسيقي در زادار با اركستر مجلسي زادار 1995 رهبري كنسرت افتتاحيه ، 1996 رهبري در هفته گردهمايي گراتس، 1996 رهبري با اركستر مجلسي زادار، رهبري كنسرت ميهمان با اركستر زادار در فرانسه، رهبري مسابقه آهنگسازي در گراتس، رهبري سي و ششمين فستيوال موسيقي اينترنات در آياتسيا كنسرت سال نوي مسيحي با اركستر سمفوني كرواسي در اسپريت، 1997 رهبري اركستر سمفوني ارتش كرواسي در زاگراب، رهبري اركستر مجلسي زادار، رهبري اركستر موسيقي مدرن در گراتس و يرمن و لهستان و غيره. در كنسرتهاي ياد شده قطعات كلاسيك، رومانتيك و نوين متعددي اجرا شده واين دومين بار است كه به عنوان رهبر ميهمان با گروه كر همكاري مينمايد
داراي تحصيلات ابتدائي و متوسطه در رشتههاي آكاردئون، كلارينت و تئوري موزيك در هنرستان موسيقي زادار، 1980 ديپلم در بخش سازهاي بادي، 1981 ورود به آكادمي موسيقي زاگرب، در (بخش تئوري موسيقي و تدريس) ، 85-1983 رهبر كر در زاگرب، 1987 اتما تحصيلات در آكادمي زاگرب با درجه عالي، 1987 ورود به مدرسه عالي موسيقي گراتس در رشته رهبري در كلاس پرفسور «ميلان هروات» و «مارتين تورنفسكي»، 1993 اتمام تحصيلات در مدرسه عالي موسيقي گراتس با در درجه عالي، سال 1994 مدرس مدرسه موسيقي گراتس در بخش آهنگسازي و رهبري با سمت رهبري اركستر موسيقي قرن بيستم.
بخشي از كنسرتها و قطعات اجرا شده توسط ادو ميچيچ : 1991 كنسرت با اركستر دانشگاه لئوين، 1992 كنسرت با اركستر مدرسه عالي موسيقي گراتس، 1992 تا 1993 گرپتيتور در انجمن موسيقي تئاتر نوين در كلاگنفورد، 1992 آسيستان رهبري قطعه غروب در بهشت اثر والتر مولر و استفان سينگر اجرا در كلاگنفورد و پراگ، 1993 آسيستان در فستيوال موزيك جوانان در دويچلندزبرگ از سري كنسرتهاي «پاييز اشتابري» اولين اجراي اپراي اثر كورت شورتسيك و ولفانگ باكر، 1993 رهبري قطعه «قيصر آتلانتيس» اثر ويكتور اولمان و پتركين اولين اجرا در كلاگنفورد و پراگ، 1993 كنسرت با اركستر سمفوني پراگ، 1994 اجراي مجدد قطعه «قيصر آتلانتيس» و ضبط در راديو تلويزيون اتريش، 1995 رهبري در گراتس، 1995 رهبري در سي و پنجمين فستيوال موسيقي در زادار با اركستر مجلسي زادار 1995 رهبري كنسرت افتتاحيه ، 1996 رهبري در هفته گردهمايي گراتس، 1996 رهبري با اركستر مجلسي زادار، رهبري كنسرت ميهمان با اركستر زادار در فرانسه، رهبري مسابقه آهنگسازي در گراتس، رهبري سي و ششمين فستيوال موسيقي اينترنات در آياتسيا كنسرت سال نوي مسيحي با اركستر سمفوني كرواسي در اسپريت، 1997 رهبري اركستر سمفوني ارتش كرواسي در زاگراب، رهبري اركستر مجلسي زادار، رهبري اركستر موسيقي مدرن در گراتس و يرمن و لهستان و غيره. در كنسرتهاي ياد شده قطعات كلاسيك، رومانتيك و نوين متعددي اجرا شده واين دومين بار است كه به عنوان رهبر ميهمان با گروه كر همكاري مينمايد
magmagf
03-07-2007, 11:29
راول در هفت مارس 1875 در سيبور ناحيه پيرنه در فرانسه متولد شد وي در چهارده سالگي براي تحصيل موسيقي و نوازندگي ساز پينو به كنسرواتوار پاريس راه يافت و نزد گابريل فوره اهنگسازي را فراگرفت يكي از مهمترين ويژگيهاي اثار او تبحر در رنگ اميزي هاي اركسترال و برگرفتن سونوريته هاي بديع از ساز پيانو است بسياري از قطعات وي در اصل به عنوان قطعاتي براي پيانو اغاز شد در برخي از اثار راول تاثير امپرسيونيسم نيز مشاهدا ميشود اما در مجموع طبقه بندي اثار وي در قالب سبكهاي معمول غالبا دشوار است اگر چه مدرنيسم نهفته در زبان هارمونيك او و رنگ اميزي هاي باشكوهش سبك وي را تا اندازه اي به دبوسي نزديك ميكند اما راول بر استقلال سبكي خويش اصرار و اعتقاد داشت كه سبك شخصي وي پيش از اثار دبوسي پايه ريزي شده بود
استفاده از مدهاي كليسايي ملودي هاي تغزلي و وضوح ضرب و الگوهاي ريتميك بسيار تكرار شونده از ديگر ويژگي هاي اثار وي محسوب ميشود همچنين او از ريتمها و رنگهاي صدايي جاز نيز در اثار خود بهره جسته است .
او مدتي به صورت نزديك با سرگئي دياگيلف همكاري داشت ، راول در سال 1932 در يك تصادف رانندگي دچار ضربه مغزي شد و ديگر نتوانست تا پايان عمر خويش به تصنيف اهنگ بپردازد تا اينكه در پي يك عمل جراحي كه براي بهبود وضعش صورت گرفت در 28 1937 در پاريس به درود حيات گفت
استفاده از مدهاي كليسايي ملودي هاي تغزلي و وضوح ضرب و الگوهاي ريتميك بسيار تكرار شونده از ديگر ويژگي هاي اثار وي محسوب ميشود همچنين او از ريتمها و رنگهاي صدايي جاز نيز در اثار خود بهره جسته است .
او مدتي به صورت نزديك با سرگئي دياگيلف همكاري داشت ، راول در سال 1932 در يك تصادف رانندگي دچار ضربه مغزي شد و ديگر نتوانست تا پايان عمر خويش به تصنيف اهنگ بپردازد تا اينكه در پي يك عمل جراحي كه براي بهبود وضعش صورت گرفت در 28 1937 در پاريس به درود حيات گفت
magmagf
12-07-2007, 08:45
21 اوت 1627 (مصادف با 30 مرداد) سالروز درگذشت ژاك مودويي استمودويي، عضو دومين آكادمي آبايف بود كه براي موسيقي گذاشتن روي اشعار قديمي كوشش بسيار كرد.
از كارهاي مهم او ميتوان به چندين مس، پسوم، موتت، آواز، آوازهايي در چهارصدا و موسيقي تنظيم شده براي باله‌هاي درباره اشاره كرد
از كارهاي مهم او ميتوان به چندين مس، پسوم، موتت، آواز، آوازهايي در چهارصدا و موسيقي تنظيم شده براي باله‌هاي درباره اشاره كرد
magmagf
12-07-2007, 08:46
1809-1847
ياكوب لودويگ فليكس مندلسون بارتولدي، نوازنده پيانو، رهبر اركستر و آهنگساز برجسته اوايل دوران رومانتيك، در 3 فوريه 1809 متولد شد. وي در طي دوران تحصيل با نواختن سازهاي پيانو و ويلن، چند زبان خارجي و هنرهاي تجسمي آشنان شد. وي همچنين سفرهاي بسياري به مناطق مختلف اروپا داشت و بسياري از اين قاره را تا پيش از بيست سالگي در نورديد. تأثيرگذارترين استادش كارل فريدريش تسلتر در آكادمي موسيقي برلين بود كه وي را با موسيقي باخ آشنا كرد و او را به ديدار گوته برد. در مارس 1829 مندلسون اجراي پاسيون سنت ماتيو از باخ را رهبري كرد كه اين رويداد منجر به شناخته شدن وي به عنوان يك رهبر اركستر توانا و نيز تجديد علاقه جامعه به باخ شد. چند هفته بعد وي نخستين سفر از سفرهاي دهگانهاش به انگلستان را، به عنوان رهبر اركستر و تكنواز پيانو، آغاز كرد. ديدار وي از اسكاتلند در همان تابستان منبع الهامي براي تصنيف اوورتور غار فينگال و در نهايت سمفوني اسكاتلندي شد. مندلسون به طور كلي آهنگسازي مورد علاقه انگليسيها و به ويژه مورد توجه ملكه ويكتوريا بود كه به وي پيانو آموزش ميداد. پس از دو سال سفر در قاره اروپا (31-1830) مندلسون كه هنوز جوان بود رهبري كنسرتهاي مشهور لايپزيك گواندهاوس را پذيرفت و در طي چند سال وي و همكارانش كنسرواتوار لايپزيك را نيز تأسيس كردند. مع هذا وي براي ادامه زندگي حرفهاي خويش به عنوان يك اريستوكرات خانه به دوش باقي ماند و به ارائه برنامهها و كنسرتهايي در فرانكفورت، برلين، لندن و بسياري مناطق ديگر پرداخت. در 1846 كه وي در اوج فعاليت خويش بود به رهبري نخستين اجراهاي اوراتوريوي عظيم خويش اليجاه در بيرمنگام پرداخت و اين اثر به يكي از پرطرفدارترين آثار قرن تبديل شد. اما فشارهاي ناشي از كار سخت در طي تصنيف، اجراي نخستين، بازنگريها و اجراهاي متعاقب اين اثر وي را عصبي و ضعيف كرد. در ماه مه 1847 وي با شنيدن خبر در گذشت خواهرش، فني مندلسون هنزل، كه يك آهنگساز نيز بود، دچار ضربه روحي شديدي شد. سپس وي دچار يكسري حمله مغزي شد كه در نهايت منجر به درگذشت وي در همان سال، در 4 نوامبر 1748، گرديد. خبر فوت نابهنگام وي براي عالم موسيقي تكان دهنده بود و در نقاط مختلفي حتي در امريكا بازتابي وسيع يافت. آثار مندلسون براي اركستر شامل دوازده اثر سمفونيك براي سازهاي زهي و پنج سمفوني پخته است. همچنين چهار كنسرت اوورتور برجسته از جمله غار فينگال (1832) و نيز اوورتور و موسيقي صحنهاي براي روياي يك نيمه شب تابستاني (1826و1842). شماره گذاري سه سمفوني پاياني وي از لحاظ گاهشماري و تقدم زماني برعكس است: سمفوني سوم موسوم به سمفوني اسكاتلندي در 1842، سمفوني چهارم ، سمفوني ايتاليائي، در 1833، سمفوني پنجم، اصلاح / تحول، در 1832 تصنيف شد. اين مسئله به دليل ترتيب زماني انتشار آثار مذكور است. دو كنسرتو پيانوي وي، اپوسهاي 25(1831) و 40(1837) نيز آثاري پرطرفدار هستند و كنسرتو ويلن (1844) نيز از نقاط قوت رپرتوار وي محسوب ميشود.
ياكوب لودويگ فليكس مندلسون بارتولدي، نوازنده پيانو، رهبر اركستر و آهنگساز برجسته اوايل دوران رومانتيك، در 3 فوريه 1809 متولد شد. وي در طي دوران تحصيل با نواختن سازهاي پيانو و ويلن، چند زبان خارجي و هنرهاي تجسمي آشنان شد. وي همچنين سفرهاي بسياري به مناطق مختلف اروپا داشت و بسياري از اين قاره را تا پيش از بيست سالگي در نورديد. تأثيرگذارترين استادش كارل فريدريش تسلتر در آكادمي موسيقي برلين بود كه وي را با موسيقي باخ آشنا كرد و او را به ديدار گوته برد. در مارس 1829 مندلسون اجراي پاسيون سنت ماتيو از باخ را رهبري كرد كه اين رويداد منجر به شناخته شدن وي به عنوان يك رهبر اركستر توانا و نيز تجديد علاقه جامعه به باخ شد. چند هفته بعد وي نخستين سفر از سفرهاي دهگانهاش به انگلستان را، به عنوان رهبر اركستر و تكنواز پيانو، آغاز كرد. ديدار وي از اسكاتلند در همان تابستان منبع الهامي براي تصنيف اوورتور غار فينگال و در نهايت سمفوني اسكاتلندي شد. مندلسون به طور كلي آهنگسازي مورد علاقه انگليسيها و به ويژه مورد توجه ملكه ويكتوريا بود كه به وي پيانو آموزش ميداد. پس از دو سال سفر در قاره اروپا (31-1830) مندلسون كه هنوز جوان بود رهبري كنسرتهاي مشهور لايپزيك گواندهاوس را پذيرفت و در طي چند سال وي و همكارانش كنسرواتوار لايپزيك را نيز تأسيس كردند. مع هذا وي براي ادامه زندگي حرفهاي خويش به عنوان يك اريستوكرات خانه به دوش باقي ماند و به ارائه برنامهها و كنسرتهايي در فرانكفورت، برلين، لندن و بسياري مناطق ديگر پرداخت. در 1846 كه وي در اوج فعاليت خويش بود به رهبري نخستين اجراهاي اوراتوريوي عظيم خويش اليجاه در بيرمنگام پرداخت و اين اثر به يكي از پرطرفدارترين آثار قرن تبديل شد. اما فشارهاي ناشي از كار سخت در طي تصنيف، اجراي نخستين، بازنگريها و اجراهاي متعاقب اين اثر وي را عصبي و ضعيف كرد. در ماه مه 1847 وي با شنيدن خبر در گذشت خواهرش، فني مندلسون هنزل، كه يك آهنگساز نيز بود، دچار ضربه روحي شديدي شد. سپس وي دچار يكسري حمله مغزي شد كه در نهايت منجر به درگذشت وي در همان سال، در 4 نوامبر 1748، گرديد. خبر فوت نابهنگام وي براي عالم موسيقي تكان دهنده بود و در نقاط مختلفي حتي در امريكا بازتابي وسيع يافت. آثار مندلسون براي اركستر شامل دوازده اثر سمفونيك براي سازهاي زهي و پنج سمفوني پخته است. همچنين چهار كنسرت اوورتور برجسته از جمله غار فينگال (1832) و نيز اوورتور و موسيقي صحنهاي براي روياي يك نيمه شب تابستاني (1826و1842). شماره گذاري سه سمفوني پاياني وي از لحاظ گاهشماري و تقدم زماني برعكس است: سمفوني سوم موسوم به سمفوني اسكاتلندي در 1842، سمفوني چهارم ، سمفوني ايتاليائي، در 1833، سمفوني پنجم، اصلاح / تحول، در 1832 تصنيف شد. اين مسئله به دليل ترتيب زماني انتشار آثار مذكور است. دو كنسرتو پيانوي وي، اپوسهاي 25(1831) و 40(1837) نيز آثاري پرطرفدار هستند و كنسرتو ويلن (1844) نيز از نقاط قوت رپرتوار وي محسوب ميشود.
magmagf
12-07-2007, 08:47
سوم سپتامبر 1914 (مصادف با دوازدهم شهريور سالروز در گذشت آلبريك مانيار موسيقيدان فرانسوي است مانيار در نهم ژوئن 1865 در پاريس به دنيا آمد.
او در كنسرواتوار پاريس شاگرد “دوبوآ” بود.
چند اجراي نادر از آثار او تنها هيجان گروه كوچكي از ستايشگران او را برانگيخت و البته افراطي اين گروه كوچك در ستايش او به اندازه‌ي بي‌تفاوتي عموم مردم بود.
سرايرا (يولاند، گركور، برينس) چهار سمفوني يك كوارتت زهي، يك سونات براي پيانو و ويلن و چند ملودي از كارهاي مهم مانيار است
او در كنسرواتوار پاريس شاگرد “دوبوآ” بود.
چند اجراي نادر از آثار او تنها هيجان گروه كوچكي از ستايشگران او را برانگيخت و البته افراطي اين گروه كوچك در ستايش او به اندازه‌ي بي‌تفاوتي عموم مردم بود.
سرايرا (يولاند، گركور، برينس) چهار سمفوني يك كوارتت زهي، يك سونات براي پيانو و ويلن و چند ملودي از كارهاي مهم مانيار است
magmagf
12-07-2007, 08:48
رهبر ایتالیایی (متولد 1914) كه از 1951 تا 1956 مدیریت مؤسسه موسیقی اسكالای میلان را بر عهده گرفت.
برای نخستین بار در 1958 در كاونت گاردن ظاهر گشت و به رهبری پرداخت.
گیوینی ركویمهای وردی Verdi آهنگساز ایتالیایی را به‌گونه تحسین‌آمیزی رهبری كرد.
برای نخستین بار در 1958 در كاونت گاردن ظاهر گشت و به رهبری پرداخت.
گیوینی ركویمهای وردی Verdi آهنگساز ایتالیایی را به‌گونه تحسین‌آمیزی رهبری كرد.
magmagf
12-07-2007, 08:49
[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لولا بوبسكو ويولنيست مشهور بلژيك روز جمعه 5 سپتامبر در سن 82 سالگي در سارت له اسپا درگذشت لولا بوبسكو ويولنيست بلژيكي رومانيايي تبار روز جمعه در سن 82 سالگي درگذشت ، اما همواره خاطره سونات هاي وي به همراه ژاك جنتي پيانيست مشهور در يادها باقي خواهد ماند.
ويولتا بوبسكو در روز 9 اوت سال 1921 ميلادي در شهر كرايووا روماني متولد شده بود
وي هنر نوازندگي ويولن را در سنين كودكي از پدرش اورل بوبسكو ويولنيست مشهور آن دوره كشور روماني فرا گرفت و نخستين كنسرت خود را در سن 6 سالگي به همراه پدرش برگزار كرد.
ويولتا ملقب به لولا براي ادامه تحصيلات در رشته موسيقي به فرانسه و كنسرواتوار پاريس رفت و نزد ژول بوشري استاد مسلم ويولن به تكميل مهارت خود پرداخت.
وي نخستين جايزه خود را در سن 13 سالگي در سال 1934 ميلادي دريافت كرد.
به توصيه هاي ژاك تيبو و ژرژ انسكو استادان برجسته ويولن نخستين كنسرت هاي انفرادي خود را در سال 1936 ميلادي در شهر كلن آلمان برگزار كرد.
اما با دريافت جايزه كنكور ويولن اوژن يسايه در سال 1937 ميلادي در صحنه بين المللي شهرت يافت لولا بوبسكو سپس در بلژيك سكونت كرد و تبعه بلژيك شد. لولا بوبسكو براي مدتهاي طولاني يك اركستر دو نفره ويولن و پيانو را با ژاك جنتي پيانيست بلژيكي تشكيل داد.
از آنها سونات هاي آثار بتهوون ، فوره ، برامس ، فرانك و دوبوسي به صورت صفحه و نوار به يادگار باقي مانده است
لولا بوبسكو ويولنيست مشهور بلژيك روز جمعه 5 سپتامبر در سن 82 سالگي در سارت له اسپا درگذشت لولا بوبسكو ويولنيست بلژيكي رومانيايي تبار روز جمعه در سن 82 سالگي درگذشت ، اما همواره خاطره سونات هاي وي به همراه ژاك جنتي پيانيست مشهور در يادها باقي خواهد ماند.
ويولتا بوبسكو در روز 9 اوت سال 1921 ميلادي در شهر كرايووا روماني متولد شده بود
وي هنر نوازندگي ويولن را در سنين كودكي از پدرش اورل بوبسكو ويولنيست مشهور آن دوره كشور روماني فرا گرفت و نخستين كنسرت خود را در سن 6 سالگي به همراه پدرش برگزار كرد.
ويولتا ملقب به لولا براي ادامه تحصيلات در رشته موسيقي به فرانسه و كنسرواتوار پاريس رفت و نزد ژول بوشري استاد مسلم ويولن به تكميل مهارت خود پرداخت.
وي نخستين جايزه خود را در سن 13 سالگي در سال 1934 ميلادي دريافت كرد.
به توصيه هاي ژاك تيبو و ژرژ انسكو استادان برجسته ويولن نخستين كنسرت هاي انفرادي خود را در سال 1936 ميلادي در شهر كلن آلمان برگزار كرد.
اما با دريافت جايزه كنكور ويولن اوژن يسايه در سال 1937 ميلادي در صحنه بين المللي شهرت يافت لولا بوبسكو سپس در بلژيك سكونت كرد و تبعه بلژيك شد. لولا بوبسكو براي مدتهاي طولاني يك اركستر دو نفره ويولن و پيانو را با ژاك جنتي پيانيست بلژيكي تشكيل داد.
از آنها سونات هاي آثار بتهوون ، فوره ، برامس ، فرانك و دوبوسي به صورت صفحه و نوار به يادگار باقي مانده است
magmagf
26-07-2007, 07:03
سوم سپتامبر 1695 (مصادف با دوازدهم شهريور) سالروز تولد پي يترو لوكاتلي نوازنده ويلن است اطلاعات دقيقي از زندگي شخصي لوكاتلي وجود ندارد ولي او در رم شاگرد كرلي بود و به نظر ميرسد پيش از آنكه در آمستردام (جايي كه به صورت منظم كنسرت ميداد) اقامت گزيند، سفرهاي زيادي كرده باشد لوكاتلي در كنسرتو و سونات‌هايش، سنت استاد خود را جاويدان كرد اما در كاپريس، .. تنها به تنظيم خالص براي اركستر بسنده كرد هر چند كه جسارت عجيب او خاطره‌ي پاگانيني را براي دوستداران موسيقي زنده ميكند.
از آثار مهم او ميتوان به هنر ويلون اپوس، پيشن درآمدهاي تئاتري، شش كنسرتواپوس، شش كنسرتو كوارتت اپوس، كنتراستوآرمونيكو، سونات‌هايي براي ويلن و فلوت و سونات‌هايي در تريو و كاپريس‌ها اشاره كرد
از آثار مهم او ميتوان به هنر ويلون اپوس، پيشن درآمدهاي تئاتري، شش كنسرتواپوس، شش كنسرتو كوارتت اپوس، كنتراستوآرمونيكو، سونات‌هايي براي ويلن و فلوت و سونات‌هايي در تريو و كاپريس‌ها اشاره كرد
magmagf
26-07-2007, 07:04
دوم سپتامبير 1397 (مصادف با يازدهم شهريور) سالروز درگذشت ” فرانچسكو لانديني” (لاندينو) ، نوازنده ارگ، بوت و فلوت است لانديني كه در سال 1325 در فلورانس به دنيا آمد، در كودكي در پي ابتلا به آبله، بينائي خود را از دست داد، در زمينه همه‌ي سازهاي فرهنگي وسيع و استعدادي بي‌نظير داشت و آثار او اوج ” ارنودا” ي فلوراني است.
اين شاعر و موسيقيدان بزرگ ايتاليايي به استثنائي اقامتي كه در ” ورون” در خدمت ” مارتينو ولاسكالا” و در ميلان 1362 داشت، به نظر ميرسد كه هرگز در فلورانس (كه تا اين حد در آنجا مشهور بود) زندگي نكرده است.
از كارهاي مهم او ميتوان به بالت‌ها، كه همان ويروله‌هاي فرانسوي است و مادريگال و كاچي‌هايي در دو يا سه صدا اشاره كرد.
لانديني سرانجام در دوم سپتامبر 1397 چشم از جهان فروبست و در كليساي ” سن لورنتسو” كه خود ارگ نواز آنجا بود، به خاك سپرده شد
اين شاعر و موسيقيدان بزرگ ايتاليايي به استثنائي اقامتي كه در ” ورون” در خدمت ” مارتينو ولاسكالا” و در ميلان 1362 داشت، به نظر ميرسد كه هرگز در فلورانس (كه تا اين حد در آنجا مشهور بود) زندگي نكرده است.
از كارهاي مهم او ميتوان به بالت‌ها، كه همان ويروله‌هاي فرانسوي است و مادريگال و كاچي‌هايي در دو يا سه صدا اشاره كرد.
لانديني سرانجام در دوم سپتامبر 1397 چشم از جهان فروبست و در كليساي ” سن لورنتسو” كه خود ارگ نواز آنجا بود، به خاك سپرده شد
magmagf
26-07-2007, 07:04
ادوارد هاگروپ در 15 ژوئن 1843 در برگن، نروژ متولد شد. وي به تشويق اله بول نوازنده برجسته ويلن براي تحصيل موسيقي به كنسرواتوار لايپزيك رفت و در آنجا به آثار مندلسون و بويژه شوبرت بسيار علاقمند شد. وي در سال 1862 به نروژ بازگشت. اما پس از مدت كوتاهي به كپنهاك، پايتخت فرهنگي اسكانديناوي رفت و در محافل فرهنگي و هنري دانمارك با آهنگساز نامدار دانماركي «نيلز گاده» و نيز ادبياتي همچون هانس كريستين اندرسن آشنا شد. پس از چندي وي به تشويق آهنگساز جوان نروژي «ريكارد نوردراك» در جهت شكل‌گيري رپرتواري اسكانديناويايي تلاش كرد. وي همچون ديگر آهنگسازان ملي‌گراي دوران رومانتيك به تدريج تلاش كرد تا سبك موسيقايي خاصي بر اساس ويژگيهايي ملي براي خويش بيابد و از سلطه موسيقي آلمان و حتي دانمارك رهايي يابد. بنابراين پس از مرگ دوستش به نروژ بازگشت و با حمايت‌هاي مالي دولت نروژ و حمايت‌هاي معنوي اله بول و هنريك ايبسن آثار ارزشمندي را تصنيف كرد. وي علاوه بر آهنگسازي، به نوازندگي پيانو، همراهي و رهبري آثار خويش نيز مي‌پرداخت. گريگ در 4 سپتامبر 1907 در برگن موطن خويش درگذشت
magmagf
26-07-2007, 07:05
جرج گرشوين با نام مستعار “لالالوچيله“ آهنگساز هاليوودي است در 21 سالگي مشهور شد به طوري كه ميليون‌ها نسخه از كارهايش به فروش مي‌رفتند بهترين آثارش ميتوان به ”راسپودي اين بلو“ و “پورگي وبس” اشاره كرد جرج گرشوين 27 سپتامبر (6 مهر ماه) سال 1898 در امريكا متولد شد. او ذوق خود را در موسيقي بسيار دير كشف كرد اما به سرعت در اين زمينه به كار پرداخت و در يك مغازه نوازنده شد و در همين زمان هارموني را آموخت. نخستين كمدي موزيكال خود را در بيست و يك سالگي زير نام ”لالالوچيله“ به اجرا گذاشت.
آخرين سال زندگي كوتاه گرشوين، سال 1937 در هاليوود جايي كه ميخواست خودش را وقف موسيقي كند درگذشت.
اپراي سياه پورگي وبس، دوازده كمدي موزيكال، راسپودي اين بلو، يك كنسرت و دومين راسپودي براي پيانو و اركستر، يك امريكايي در پاريس، جاز پيانو پرلودها و آوازهاي بيشمار، بخشي از آثار او را تشكيل مي‌دهند
آخرين سال زندگي كوتاه گرشوين، سال 1937 در هاليوود جايي كه ميخواست خودش را وقف موسيقي كند درگذشت.
اپراي سياه پورگي وبس، دوازده كمدي موزيكال، راسپودي اين بلو، يك كنسرت و دومين راسپودي براي پيانو و اركستر، يك امريكايي در پاريس، جاز پيانو پرلودها و آوازهاي بيشمار، بخشي از آثار او را تشكيل مي‌دهند
magmagf
26-07-2007, 07:05
سه شنبه 23 تير ماه برابر با 13 جولاي مصادف با سالروز تولد آرنولد شوئنبرگ آهنگساز اتريشي استشوئنبرگ آهنگساز اتريشي متولد سال 1874 وين است.
در كودكي ويولون را به خوبي مي نواخت. به سبب مخالفت والدين او با تحصيل موسيقي ، ناچار شد كمپوزيسيون را نزد خود فرا گيرد.
نخستين اثرش يك كوارتت زهي در سال 1897 عرضه شد.
آثار پيشروانه‌ي شوئنبرگ، به ويژه اثر آتومال او در سال 1908 (قطعه اي براي پيانو) اپوس 11 و نخستين اثر دوره كافونيك او در 1922 كه آخرين بخش اپوس 23 براي پيانو روي دوازده صدا بود، هر كدام انقلابي در سبكهاي موسيقي ايجاد كردند.
از مشهورترين آثار شوئنبرگ مي توان به شب دگرگون، وارياسيون اپوس 31 وچند كوارتت زهي را مي توان نام برد.
آرنولد شوئنبرگ در لس‌آنجلس، در13 ژوئيه 1951 درگذشت
در كودكي ويولون را به خوبي مي نواخت. به سبب مخالفت والدين او با تحصيل موسيقي ، ناچار شد كمپوزيسيون را نزد خود فرا گيرد.
نخستين اثرش يك كوارتت زهي در سال 1897 عرضه شد.
آثار پيشروانه‌ي شوئنبرگ، به ويژه اثر آتومال او در سال 1908 (قطعه اي براي پيانو) اپوس 11 و نخستين اثر دوره كافونيك او در 1922 كه آخرين بخش اپوس 23 براي پيانو روي دوازده صدا بود، هر كدام انقلابي در سبكهاي موسيقي ايجاد كردند.
از مشهورترين آثار شوئنبرگ مي توان به شب دگرگون، وارياسيون اپوس 31 وچند كوارتت زهي را مي توان نام برد.
آرنولد شوئنبرگ در لس‌آنجلس، در13 ژوئيه 1951 درگذشت
magmagf
26-07-2007, 07:06
اوت 1750 (مصادف با 27مرداد) سالروز تولد آنتونيو سالييري موسيقيدان ايتاليايي است او همزمان با تحصيل در ونيز با “گاسمان“ به عنوان آهنگساز دربار، مدير اپرا و كاپل مايستر امپراطور انتخاب شد.
آنتونيو در سفرهايي كه به پاريس، ميلان، ونيز و رم داشت، با “هايدن“ دوست شد و به عنوان استاد “شوبرت” به فعاليت پرداخت.
به گفته‌ي برخي از مورخان، او با اينكه خيلي ساده و بلند نظر بود ولي برخي معتقدند كه نزد امپراطور، براي كنار گذاشتن رقيب خطرناك خود، يعني “موتسارت” فعاليتهاي زيادي كرده است، حتي برخي او را متهم به شركت در قتل “موتسارت” كرده‌اند، هر چند كه بعدها بي‌پايگي اين حرف ثابت شد.
از فعاليتهاي سالييري ميتوان به 33 اپراي ايتاليايي، سه اجراي آوازي، چهارده اپراي فرانسوي، كانتات و اورتوريوها و از آن جمله آخرين قضاوت، شش مس، موتت و برخي از آثار تنظيم شده براي اركستر اشاره كرد. آنتونيو، سرانجام در هفت مي 1825 در وين چشم از جهان فروبست
آنتونيو در سفرهايي كه به پاريس، ميلان، ونيز و رم داشت، با “هايدن“ دوست شد و به عنوان استاد “شوبرت” به فعاليت پرداخت.
به گفته‌ي برخي از مورخان، او با اينكه خيلي ساده و بلند نظر بود ولي برخي معتقدند كه نزد امپراطور، براي كنار گذاشتن رقيب خطرناك خود، يعني “موتسارت” فعاليتهاي زيادي كرده است، حتي برخي او را متهم به شركت در قتل “موتسارت” كرده‌اند، هر چند كه بعدها بي‌پايگي اين حرف ثابت شد.
از فعاليتهاي سالييري ميتوان به 33 اپراي ايتاليايي، سه اجراي آوازي، چهارده اپراي فرانسوي، كانتات و اورتوريوها و از آن جمله آخرين قضاوت، شش مس، موتت و برخي از آثار تنظيم شده براي اركستر اشاره كرد. آنتونيو، سرانجام در هفت مي 1825 در وين چشم از جهان فروبست
mamadfelfel1988
26-07-2007, 22:52
فکر میکنم جان لنون از همه اینا معروفتر باشه البته که آره
talot
05-11-2008, 17:01
کارل فلیپ امانوئل باخ (به انگلیسی: Carl Philipp Emanuel Bach)، آهنگساز آلمانی، فرزند یوهان سباستیان باخ، زادروز وی (۸ مارس ۱۷۱۴) در شهر وایمار در استان تورینگن است. باخ در تاریخ (۱۴ دسامبر ۱۷۸۸) در شهر هامبورگ درگذشت. او از معروفترین پسران باخ است.
زندگی
کارل فلیپ امانوئل باخ به‌عنوان دومین پسر یوهان سباستیان باخ و ماریا باربارا دیده به‌جهان گشود. گئورگ فلیپ تله‌مان هنگام غسل تعمید کارل فلیپ امانوئل باخ، پدرخواندگی وی را تقبل نمود. او سه‌سال بیشتر نداشت که به‌اتفاق خانواده به‌شهر کوتن نقل مکان نمود و در همان شهر وارد مدرسه لاتین شد. در سال ۱۷۲۳ یوهان سباستیان به‌سمت مدیر هنری گروه کر توماس در شهر لایپزیک انتخاب و خانواده‌اش مجبور به‌ترک محل اقامت خود در کوتن و مهاجرت به‌لایپزیک شد. امانوئل در سن ده‌سالگی به‌مدرسه توماس که پدرش علاوه بر مدیریت آن تدریس زبان لاتین را نیز به‌عهده داشت، وارد شد. وی در سال ۱۷۳۱ تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه لایپزیک آغاز و پس از یکسال خود را به‌دانشگاه ویادرینا در شهر فرانکفورت/ اودر منتقل نمود.
پایان تحصیلات
امانوئل باخ تحصیلات خود را در سال ۱۷۳۸ با موفقیت به‌پایان رساند اما به‌دلیل علاقه و عشق به‌موسیقی از فعالیت در این رشته چشم پوشید و تمام زندگی خود را وقف این هنر نمود. در سال ۱۷۴۰ امانوئل به‌عنوان نوازنده چمبال در ارکستر شاهزاده پروس- فریدریش که در همان سال به سلطنت رسید- به شهر روپین خوانده شد. باخ در این دوره از زندگی یکی از بهترین نوازندگان کلاویر در اروپا محسوب می‌شد. ساخته‌های او که از سال ۱۷۳۱ آغاز شده بود در برگیرنده سی قطعه سونات و کنسرت است. از جمله معروفترین سونات‌های باخ سونات پروسی (۱۷۴۲) و سونات وورتمبرگی (۱۷۴۴) است که اولی را به افتخارفریدریک کبیر و دومی را در بزرگداشت حکمران کل وورتمبرگ ساخت.
زندگی در برلین
زندگی پربار امانوئل در برلین و انتساب لقب باخ برلینی به‌وی همراه با آثار شکوهمندی است که موسیقی لاهوتی و ناسوتی را تشکیل می‌دهند. آثار کارل فلیپ امانوئل باخ سرشار از پیام‌های نیرومند دوران خروش و طوفان روشنفکری اروپاست و تلفیق موسیقی باروک با سبک‌های برگزیده و احساساتی در قالبی از شور و تنش‌های توفانی، نمایشی از هنرمندی اوست.
جدایی از باروک
موسیقی دوران خروش و طوفان، موسیقی گسست ملودی‌ها و جهش‌های ناگهانی است. گذری آرام از گذرگاه‌های پرفراز و نشیب است که پیوند خود را با سنت دیرینه باروک می‌گسلد و امانوئل باخ این هنرمند بزرگ سده هیجدهم آن را در اوج شکوهمندی اعلام می‌دارد. تحولی را که یوهان ولفگانگ گوته، فریدریش شیلر و سرانجام گئورگ بوشنر در زمینه ادبیات این دوره طوفانی به‌وجود آوردند امانوئل باخ این دگرگونی را در قلمرو موسیقی پدید آورد. در سال (۱۷۵۳) باخ مهمترین کتاب خود را در باب آموزش هنر صحیح نوازندگی کلاویر تألیف نمود که جلد دوم آن در سال (۱۷۶۲) در برلین منتشر شد.
اقامت در هامبورگ
کارل فلیپ امانوئل باخ در سال (۱۷۶۸) پس از درگذشت پدرخوانده‌اش- گئورگ فلیپ تله‌مان- به‌سمت مدیریت و سرپرست هنری گروه کر یوهانیوم در هامبورگ انتخاب و به لقب باخ هامبورگی مفتخر شد. باخ در راستای مسؤلیت جدید خود بیش از پیش به‌موسیقی کلیسایی روی نمود و آثاری جاودانه خلق کرد. ساخته‌های او در این دوره عبارت‌اند از: کرهای مذهبی- آوازهای گروهی با همراهی کلاویر در بزرگداشت معراج و رستاخیز مسیح- سرگذشت قوم اسراییل در صحرا و هفتاد قطعه کر کلیسایی. علاوه بر این مجموعه سونات‌های متعددی برای دوستداران کلاویر خلق نمود.
پایان زندگی باخ
کارل فیلیپ امانوئل باخ در سال ۱۷۸۸ در هامبورگ درگذشت. آرامگاه وی در کلیسای میشاییلی مقدس قرار گرفته و برای بازدید عامه مردم آزاد است. باخ یکی از مهمترین آهنگسازان و موسیقیدانان بین دوره باروک و کلاسیک وین محسوب میشود. وی در زمان خود به‌نسبت، از پدرش یوهان سباستیان باخ معروفتر بود
آثار باخ
مجموعه‌های بی شماری از آثار باخ موجود است که اکثرأ از کاتالوگ آلفرد وتکن با علامت اختصاری (Wq) و اویگن هلم با علامت اختصاری (H) استفاده میشود.
* کنسرت چمبالو، کلاویر و ارکستر در Es-Dur
* سونات وورتمبرگی شماره یک در a-Moll
* سونات وورتمبرگی شماره ۶ در h-Moll
* کنسرت فلوت در B flat Major
* کنسرت فلوت در E flat Major
* سونات برای فلوت سولو در A Minor
* سمفونی در D Major
* کنسرت چمبالو Wq ۲۰
* کنسرت فلوت d-Moll Wq ۲۲
* سونات فلوت عرضی و زیر و بم (شماره یک D-dur Wq ۸۳/ شماره دو E-dur Wq ۸۴/ شماره سه G-dur Wq ۸۵/ شماره چهار G-dur Wq ۸۶/ شماره پنج C-dur Wq ۸۷)
* سونات ویولن‌سل در D Major Wq ۱۳۷
* فلوت دو صوتی با ویولن Wq ۱۴۰
* فلوت سه صوتی با ویولن، صدای بم مداوم در C-dur Wq ۱۴۷
* سونات سه صوتی در B flat Major Wq ۱۵۸
* سونات سه صوتی، مالیخولیایی و پرشور در C minor Wq ۱۶۱/۱
* کنسرت فلوت A-dur Wq ۱۶۸ / G-dur Wq ۱۶۹
* کنسرت ویولن‌سل Wq ۱۷۰
* سمفونی Wq ۱۷۳-۱۷۸
* سمفونی برلین (Es-dur Wq ۱۷۹/ F-dur Wq ۱۸۱/ C-dur Wq ۱۸۱/ C-dur Wq ۱۷۴/ F-dur Wq ۱۷۵)
* سمفونی ارکستر چهار صوتی Wq ۱۸۳
* فیلیس و تیرسیس Wq ۲۳۲
زندگی
کارل فلیپ امانوئل باخ به‌عنوان دومین پسر یوهان سباستیان باخ و ماریا باربارا دیده به‌جهان گشود. گئورگ فلیپ تله‌مان هنگام غسل تعمید کارل فلیپ امانوئل باخ، پدرخواندگی وی را تقبل نمود. او سه‌سال بیشتر نداشت که به‌اتفاق خانواده به‌شهر کوتن نقل مکان نمود و در همان شهر وارد مدرسه لاتین شد. در سال ۱۷۲۳ یوهان سباستیان به‌سمت مدیر هنری گروه کر توماس در شهر لایپزیک انتخاب و خانواده‌اش مجبور به‌ترک محل اقامت خود در کوتن و مهاجرت به‌لایپزیک شد. امانوئل در سن ده‌سالگی به‌مدرسه توماس که پدرش علاوه بر مدیریت آن تدریس زبان لاتین را نیز به‌عهده داشت، وارد شد. وی در سال ۱۷۳۱ تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق قضایی در دانشگاه لایپزیک آغاز و پس از یکسال خود را به‌دانشگاه ویادرینا در شهر فرانکفورت/ اودر منتقل نمود.
پایان تحصیلات
امانوئل باخ تحصیلات خود را در سال ۱۷۳۸ با موفقیت به‌پایان رساند اما به‌دلیل علاقه و عشق به‌موسیقی از فعالیت در این رشته چشم پوشید و تمام زندگی خود را وقف این هنر نمود. در سال ۱۷۴۰ امانوئل به‌عنوان نوازنده چمبال در ارکستر شاهزاده پروس- فریدریش که در همان سال به سلطنت رسید- به شهر روپین خوانده شد. باخ در این دوره از زندگی یکی از بهترین نوازندگان کلاویر در اروپا محسوب می‌شد. ساخته‌های او که از سال ۱۷۳۱ آغاز شده بود در برگیرنده سی قطعه سونات و کنسرت است. از جمله معروفترین سونات‌های باخ سونات پروسی (۱۷۴۲) و سونات وورتمبرگی (۱۷۴۴) است که اولی را به افتخارفریدریک کبیر و دومی را در بزرگداشت حکمران کل وورتمبرگ ساخت.
زندگی در برلین
زندگی پربار امانوئل در برلین و انتساب لقب باخ برلینی به‌وی همراه با آثار شکوهمندی است که موسیقی لاهوتی و ناسوتی را تشکیل می‌دهند. آثار کارل فلیپ امانوئل باخ سرشار از پیام‌های نیرومند دوران خروش و طوفان روشنفکری اروپاست و تلفیق موسیقی باروک با سبک‌های برگزیده و احساساتی در قالبی از شور و تنش‌های توفانی، نمایشی از هنرمندی اوست.
جدایی از باروک
موسیقی دوران خروش و طوفان، موسیقی گسست ملودی‌ها و جهش‌های ناگهانی است. گذری آرام از گذرگاه‌های پرفراز و نشیب است که پیوند خود را با سنت دیرینه باروک می‌گسلد و امانوئل باخ این هنرمند بزرگ سده هیجدهم آن را در اوج شکوهمندی اعلام می‌دارد. تحولی را که یوهان ولفگانگ گوته، فریدریش شیلر و سرانجام گئورگ بوشنر در زمینه ادبیات این دوره طوفانی به‌وجود آوردند امانوئل باخ این دگرگونی را در قلمرو موسیقی پدید آورد. در سال (۱۷۵۳) باخ مهمترین کتاب خود را در باب آموزش هنر صحیح نوازندگی کلاویر تألیف نمود که جلد دوم آن در سال (۱۷۶۲) در برلین منتشر شد.
اقامت در هامبورگ
کارل فلیپ امانوئل باخ در سال (۱۷۶۸) پس از درگذشت پدرخوانده‌اش- گئورگ فلیپ تله‌مان- به‌سمت مدیریت و سرپرست هنری گروه کر یوهانیوم در هامبورگ انتخاب و به لقب باخ هامبورگی مفتخر شد. باخ در راستای مسؤلیت جدید خود بیش از پیش به‌موسیقی کلیسایی روی نمود و آثاری جاودانه خلق کرد. ساخته‌های او در این دوره عبارت‌اند از: کرهای مذهبی- آوازهای گروهی با همراهی کلاویر در بزرگداشت معراج و رستاخیز مسیح- سرگذشت قوم اسراییل در صحرا و هفتاد قطعه کر کلیسایی. علاوه بر این مجموعه سونات‌های متعددی برای دوستداران کلاویر خلق نمود.
پایان زندگی باخ
کارل فیلیپ امانوئل باخ در سال ۱۷۸۸ در هامبورگ درگذشت. آرامگاه وی در کلیسای میشاییلی مقدس قرار گرفته و برای بازدید عامه مردم آزاد است. باخ یکی از مهمترین آهنگسازان و موسیقیدانان بین دوره باروک و کلاسیک وین محسوب میشود. وی در زمان خود به‌نسبت، از پدرش یوهان سباستیان باخ معروفتر بود
آثار باخ
مجموعه‌های بی شماری از آثار باخ موجود است که اکثرأ از کاتالوگ آلفرد وتکن با علامت اختصاری (Wq) و اویگن هلم با علامت اختصاری (H) استفاده میشود.
* کنسرت چمبالو، کلاویر و ارکستر در Es-Dur
* سونات وورتمبرگی شماره یک در a-Moll
* سونات وورتمبرگی شماره ۶ در h-Moll
* کنسرت فلوت در B flat Major
* کنسرت فلوت در E flat Major
* سونات برای فلوت سولو در A Minor
* سمفونی در D Major
* کنسرت چمبالو Wq ۲۰
* کنسرت فلوت d-Moll Wq ۲۲
* سونات فلوت عرضی و زیر و بم (شماره یک D-dur Wq ۸۳/ شماره دو E-dur Wq ۸۴/ شماره سه G-dur Wq ۸۵/ شماره چهار G-dur Wq ۸۶/ شماره پنج C-dur Wq ۸۷)
* سونات ویولن‌سل در D Major Wq ۱۳۷
* فلوت دو صوتی با ویولن Wq ۱۴۰
* فلوت سه صوتی با ویولن، صدای بم مداوم در C-dur Wq ۱۴۷
* سونات سه صوتی در B flat Major Wq ۱۵۸
* سونات سه صوتی، مالیخولیایی و پرشور در C minor Wq ۱۶۱/۱
* کنسرت فلوت A-dur Wq ۱۶۸ / G-dur Wq ۱۶۹
* کنسرت ویولن‌سل Wq ۱۷۰
* سمفونی Wq ۱۷۳-۱۷۸
* سمفونی برلین (Es-dur Wq ۱۷۹/ F-dur Wq ۱۸۱/ C-dur Wq ۱۸۱/ C-dur Wq ۱۷۴/ F-dur Wq ۱۷۵)
* سمفونی ارکستر چهار صوتی Wq ۱۸۳
* فیلیس و تیرسیس Wq ۲۳۲
talot
05-11-2008, 18:34
بتهوون متولد 1770 است پس از انكه بتههوون در سال 1781 دوره ابتدایی را به پایان رساند ، مهمترین معلم او و نیز معشوق دوران جوانی اش گت لب نه فه نوازنده ارگ كلیسای دربار و اهنگساز بیشترین تلاش را برای وی در زمینه اموزش انجام داد و استعداد بتهوون در موسیقی خیلی زود نمایان شد .
در سن 13 سالگی به عنوان همراهی كننده در كلیسای دربار استخدام شد او در این دوران با شیوه كار اركستر اشنا شد و فرصت یافت با ادبیات موسیقی زمان خود اشنا شود در این دوران او همواره از حمایت شاهزاده فردیناند فون والد شتاین برخوردار بود وی در سال 1787 با بورس تحصیلی دربار به اتریش رفت و در شهر وین برای مدت كوتاهی از موزارت درس موسیقی را فراگرفت .
بتهوون در سن 16 سالگی برای آموزش موسیقی به وین نزد موتزارت فرستاده میشه و موتزارت مبهوت توانایی اون در بداهه نوازی میشه و خطاب به جمعی كه اونجا بوده میگه : "مواظبش باشید، روزی همه دنیا از او سخن خواهد گفت". اما ظاهرا" با توجه به عدم علاقه بتهوون به موسیقی خشك كلاسیك (البته از نظر ایشون) پس از مدت كوتاهی از وین به آلمان برمیگرده.
او در سال 1792 بعد از مرگ مادرش مجددا به وین بازگشت و به وسعت دانش موسیقی خود پرداخت او بعد از این هیچگاه به زادگاهش یعنی بن بازنگشت و تا پایان عمر در وین ماند او در این مدت از اساتیدی همچون هایدن و انتونیو سالیه ری بهره برد .سیر سخت زندگی حدودا 56 ساله خود با بیماری علاج ناپذیر ناشنوایی و سیروز كبدی همراه بود اما او در این دوران اثاری را خلق كرد كه همه را شگفت زده كرداو درباره بیماریش میگوید : فقط گوشهایم شب و روز وز وز میكنند میتوانم بگویم كه زندگی ام را غم انگیز میگذرانم صدای زیر سازها و اوازها را وقتی كمی دور هستم نمیشنوم و حتی گاهی اوقات صدای كسی را كه اهسته صحبت میكند نمیشنوم .
در 43 سالگی گوش راستش كاملا ناشنوا میشود و در 48 سالگی كاملا ناشنوا میشود و در 51 سالگی به بیماری یرقان دچار میشود و بعد از مدتی در 26 مارس 1827 با جهان وداع میكند .
او در این دوران اثاری خلق كرده است كه كاملا بی نظیر است و در تمام ادورا موسیقی بی همتا است. اما بتههون هیچگاه اثری را در دنیای موسیقی با كلام ومانند اپرا ، مس و... خلق نكرده است اما هیچگاه نمیتوان از سمفونی های بی نظیرش به سادگی گذر كرد.
سرنوشت اینگونه به درب میکوبد:
برای همه علاقمندان به موسیقی سه ضربه کوتاه روی نت سل و یک ضربه بلند روی نت می بمل یادآور جمله آشنایی است، جمله آغازین سمفونی شماره پنج بهتوون در دو مینور که طی سالهای 1804 تا 1807 نوشته شد و در کنار سایر کارهای او در اپوس 67 قرار گرفت.
اولین اجرا در 22 دسامبر سال 1808 در ونیز انجام گرفت، یکی از بزرگترین اجراهای تاریخ موسیقی. برنامه شامل سمفونی شماره 6، دو موومان از مس در دو ماژور، پیانو کنسرت شماره چهار، سمفونی شماره 5 و بالآخره فانتزی کورال بود. تعجب نکنید چیزی حدود 4 ساعت اجرای موسیقی از کارهای جدید بتهوون.
دلیل طولانی بودن این کنسرت آن بود که بتهوون اصولا" علاقه داشت تا در آن واحد روی چند قطعه کار کند. بعنوان مثال بتهوون سمفونی شماره پنج خود را هنگامی به اتمام رساند که سمفونی فا ماژور، پاستورال را بپایان رساند. جالب است بدانید که سمفونی دو مینور ابتدا شماره شش بود و سمفونی فا ماژور شماره پنج، اما پس از اجرای اول در ونیز و قبل از انتشار نت موسیقی آن، بتهوون تصمیم گرفت که سمفونی دو مینور را شماره پنج و فا ماژور را شماره شش نامگذاری کند. برخی نیز تغییر شماره های این دو سمفونی را به اشتباه چاپی در منوی برنامه در شب اولین اجرا نسبت می دهند.
ارکستر قبل از اجرا فقط یکبار تمرین کرده بود و به دلیل اجرای ضعیف، منتقدین پس از آن صحبت زیادی راجع به اینکار ننمودند. اما پس از گذشت حدود یکسال از تهیه سمفونی شماره پنج و انجام اجراهای زیباتر آن، بسیاری از منتقیدین موسیقی و حتی رمان نویسان نتوانستند برای تحسین این اثر زیبا دست به قلم نشوند. بطوریکه امروزه در میان 9 سمفونی او، سمفونی شماره 5 از معروفترین کارهای بتهوون می باشد.
علت شهرت این سمفونی:
علت شهرت بیش از حد این کار سادگی و وضوح زیاد موسیقی آن است. از ابتدا تا انتهای سمفونی شنونده بوضوح همه پیامهایی را که آهنگساز قصد ارائه آنرا دارد دریافت می کند. بدون شک بتهوون توانسته است با خلق جملاتی ساده، در همان 10 ثانیه اول این سمفونی، برای همیشه در همه جا و برای مردم همه فرهنگ ها نام خود و این اثر با شکوه را زنده نگاه دارد.
به عقیده بسیاری از مورخین موسیقی، بتهوون بارها در گفته هایش بیان کرده بود که منظور وی از موتیف های ابتدایی - که هریک دو میزان هستند - این عبارت است : "سرنوشت اینگونه به درب میکوبد"، برخی نیز معتقد هستند که این بیانات ساخته و پرداخته طرفداران او برای بزرگتر نشان دادن شخصیت انسانی وی بوده است.
در هر صورت چه منظور سرنوشت باشد چه نباشد، باید اذعان کرد که موتیف های ابتدایی توانایی بسیار زیادی در القاء نوعی ترس و اضطراب در انسان را دارند. ترسی که اغلب از مشخص شدن حقایق ناگوار در زندگی انسان ها پدید می آید. این ترس شاید نمونه اضطرابی باشد که در روز جزا همه ما دچار آن خواهیم شد.
تکرار و بسط این موتیف در طول موومان اول حالت وحشت را به سرتاسر این موومان حاکم می کند، وحشتی که در قسمتهای از موومان اول با انتقال موتیف به گامهای ماژور، تغییر ساز و نیز با ورود تم دیگری در دل شنونده بارقه های امید را شکوفا میکند.
دست خط های باقی مانده از بتهوون نشان می دهد برای مدتها او در نظر داشته تا سرآغاز این قطعه را با ارکستر کامل شروع کند، اما همانگونه که مشاهده می کنید در نسخه نهایی تصمیم بر آن گرفته شد تا با سادگی هرچه تمامتر عقیده خود را به مخاطب انتقال دهد.
سلام به دوستای خوبم این مطلب از وبلاگ موسیقیدانان جهان گرفته شده
در سن 13 سالگی به عنوان همراهی كننده در كلیسای دربار استخدام شد او در این دوران با شیوه كار اركستر اشنا شد و فرصت یافت با ادبیات موسیقی زمان خود اشنا شود در این دوران او همواره از حمایت شاهزاده فردیناند فون والد شتاین برخوردار بود وی در سال 1787 با بورس تحصیلی دربار به اتریش رفت و در شهر وین برای مدت كوتاهی از موزارت درس موسیقی را فراگرفت .
بتهوون در سن 16 سالگی برای آموزش موسیقی به وین نزد موتزارت فرستاده میشه و موتزارت مبهوت توانایی اون در بداهه نوازی میشه و خطاب به جمعی كه اونجا بوده میگه : "مواظبش باشید، روزی همه دنیا از او سخن خواهد گفت". اما ظاهرا" با توجه به عدم علاقه بتهوون به موسیقی خشك كلاسیك (البته از نظر ایشون) پس از مدت كوتاهی از وین به آلمان برمیگرده.
او در سال 1792 بعد از مرگ مادرش مجددا به وین بازگشت و به وسعت دانش موسیقی خود پرداخت او بعد از این هیچگاه به زادگاهش یعنی بن بازنگشت و تا پایان عمر در وین ماند او در این مدت از اساتیدی همچون هایدن و انتونیو سالیه ری بهره برد .سیر سخت زندگی حدودا 56 ساله خود با بیماری علاج ناپذیر ناشنوایی و سیروز كبدی همراه بود اما او در این دوران اثاری را خلق كرد كه همه را شگفت زده كرداو درباره بیماریش میگوید : فقط گوشهایم شب و روز وز وز میكنند میتوانم بگویم كه زندگی ام را غم انگیز میگذرانم صدای زیر سازها و اوازها را وقتی كمی دور هستم نمیشنوم و حتی گاهی اوقات صدای كسی را كه اهسته صحبت میكند نمیشنوم .
در 43 سالگی گوش راستش كاملا ناشنوا میشود و در 48 سالگی كاملا ناشنوا میشود و در 51 سالگی به بیماری یرقان دچار میشود و بعد از مدتی در 26 مارس 1827 با جهان وداع میكند .
او در این دوران اثاری خلق كرده است كه كاملا بی نظیر است و در تمام ادورا موسیقی بی همتا است. اما بتههون هیچگاه اثری را در دنیای موسیقی با كلام ومانند اپرا ، مس و... خلق نكرده است اما هیچگاه نمیتوان از سمفونی های بی نظیرش به سادگی گذر كرد.
سرنوشت اینگونه به درب میکوبد:
برای همه علاقمندان به موسیقی سه ضربه کوتاه روی نت سل و یک ضربه بلند روی نت می بمل یادآور جمله آشنایی است، جمله آغازین سمفونی شماره پنج بهتوون در دو مینور که طی سالهای 1804 تا 1807 نوشته شد و در کنار سایر کارهای او در اپوس 67 قرار گرفت.
اولین اجرا در 22 دسامبر سال 1808 در ونیز انجام گرفت، یکی از بزرگترین اجراهای تاریخ موسیقی. برنامه شامل سمفونی شماره 6، دو موومان از مس در دو ماژور، پیانو کنسرت شماره چهار، سمفونی شماره 5 و بالآخره فانتزی کورال بود. تعجب نکنید چیزی حدود 4 ساعت اجرای موسیقی از کارهای جدید بتهوون.
دلیل طولانی بودن این کنسرت آن بود که بتهوون اصولا" علاقه داشت تا در آن واحد روی چند قطعه کار کند. بعنوان مثال بتهوون سمفونی شماره پنج خود را هنگامی به اتمام رساند که سمفونی فا ماژور، پاستورال را بپایان رساند. جالب است بدانید که سمفونی دو مینور ابتدا شماره شش بود و سمفونی فا ماژور شماره پنج، اما پس از اجرای اول در ونیز و قبل از انتشار نت موسیقی آن، بتهوون تصمیم گرفت که سمفونی دو مینور را شماره پنج و فا ماژور را شماره شش نامگذاری کند. برخی نیز تغییر شماره های این دو سمفونی را به اشتباه چاپی در منوی برنامه در شب اولین اجرا نسبت می دهند.
ارکستر قبل از اجرا فقط یکبار تمرین کرده بود و به دلیل اجرای ضعیف، منتقدین پس از آن صحبت زیادی راجع به اینکار ننمودند. اما پس از گذشت حدود یکسال از تهیه سمفونی شماره پنج و انجام اجراهای زیباتر آن، بسیاری از منتقیدین موسیقی و حتی رمان نویسان نتوانستند برای تحسین این اثر زیبا دست به قلم نشوند. بطوریکه امروزه در میان 9 سمفونی او، سمفونی شماره 5 از معروفترین کارهای بتهوون می باشد.
علت شهرت این سمفونی:
علت شهرت بیش از حد این کار سادگی و وضوح زیاد موسیقی آن است. از ابتدا تا انتهای سمفونی شنونده بوضوح همه پیامهایی را که آهنگساز قصد ارائه آنرا دارد دریافت می کند. بدون شک بتهوون توانسته است با خلق جملاتی ساده، در همان 10 ثانیه اول این سمفونی، برای همیشه در همه جا و برای مردم همه فرهنگ ها نام خود و این اثر با شکوه را زنده نگاه دارد.
به عقیده بسیاری از مورخین موسیقی، بتهوون بارها در گفته هایش بیان کرده بود که منظور وی از موتیف های ابتدایی - که هریک دو میزان هستند - این عبارت است : "سرنوشت اینگونه به درب میکوبد"، برخی نیز معتقد هستند که این بیانات ساخته و پرداخته طرفداران او برای بزرگتر نشان دادن شخصیت انسانی وی بوده است.
در هر صورت چه منظور سرنوشت باشد چه نباشد، باید اذعان کرد که موتیف های ابتدایی توانایی بسیار زیادی در القاء نوعی ترس و اضطراب در انسان را دارند. ترسی که اغلب از مشخص شدن حقایق ناگوار در زندگی انسان ها پدید می آید. این ترس شاید نمونه اضطرابی باشد که در روز جزا همه ما دچار آن خواهیم شد.
تکرار و بسط این موتیف در طول موومان اول حالت وحشت را به سرتاسر این موومان حاکم می کند، وحشتی که در قسمتهای از موومان اول با انتقال موتیف به گامهای ماژور، تغییر ساز و نیز با ورود تم دیگری در دل شنونده بارقه های امید را شکوفا میکند.
دست خط های باقی مانده از بتهوون نشان می دهد برای مدتها او در نظر داشته تا سرآغاز این قطعه را با ارکستر کامل شروع کند، اما همانگونه که مشاهده می کنید در نسخه نهایی تصمیم بر آن گرفته شد تا با سادگی هرچه تمامتر عقیده خود را به مخاطب انتقال دهد.
سلام به دوستای خوبم این مطلب از وبلاگ موسیقیدانان جهان گرفته شده
pandemonium
05-11-2008, 23:54
بطوریکه امروزه در میان 9 سمفونی او، سمفونی شماره 5 از معروفترین کارهای بتهوون می باشد.
علت شهرت این سمفونی:
علت شهرت بیش از حد این کار سادگی و وضوح زیاد موسیقی آن است. از ابتدا تا انتهای سمفونی شنونده بوضوح همه پیامهایی را که آهنگساز قصد ارائه آنرا دارد دریافت می کند. بدون شک بتهوون توانسته است با خلق جملاتی ساده، در همان 10 ثانیه اول این سمفونی، برای همیشه در همه جا و برای مردم همه فرهنگ ها نام خود و این اثر با شکوه را زنده نگاه دارد.
به عقیده بسیاری از مورخین موسیقی، بتهوون بارها در گفته هایش بیان کرده بود که منظور وی از موتیف های ابتدایی - که هریک دو میزان هستند - این عبارت است : "سرنوشت اینگونه به درب میکوبد"،
در هر صورت چه منظور سرنوشت باشد چه نباشد، باید اذعان کرد که موتیف های ابتدایی توانایی بسیار زیادی در القاء نوعی ترس و اضطراب در انسان را دارند. ترسی که اغلب از مشخص شدن حقایق ناگوار در زندگی انسان ها پدید می آید. این ترس شاید نمونه اضطرابی باشد که در روز جزا همه ما دچار آن خواهیم شد.
تکرار و بسط این موتیف در طول موومان اول حالت وحشت را به سرتاسر این موومان حاکم می کند، وحشتی که در قسمتهای از موومان اول با انتقال موتیف به گامهای ماژور، تغییر ساز و نیز با ورود تم دیگری در دل شنونده بارقه های امید را شکوفا میکند.
100% موافقم .
سمفونی 5 ام رو همیشه بیشتر از دیگر شاهکارهای بتهوون دوست داشتم و دارم ...
برخی نیز معتقد هستند که این بیانات ساخته و پرداخته طرفداران او برای بزرگتر نشان دادن شخصیت انسانی وی بوده است.
100% مخالفم !
بتههوون با آثارش شخصیت غیر قابل انکار در تاریخ موسیقی بشریت هست ...
چشم دیدن خورشید رو ندارند دست به انکارش میزنند !!
علت شهرت این سمفونی:
علت شهرت بیش از حد این کار سادگی و وضوح زیاد موسیقی آن است. از ابتدا تا انتهای سمفونی شنونده بوضوح همه پیامهایی را که آهنگساز قصد ارائه آنرا دارد دریافت می کند. بدون شک بتهوون توانسته است با خلق جملاتی ساده، در همان 10 ثانیه اول این سمفونی، برای همیشه در همه جا و برای مردم همه فرهنگ ها نام خود و این اثر با شکوه را زنده نگاه دارد.
به عقیده بسیاری از مورخین موسیقی، بتهوون بارها در گفته هایش بیان کرده بود که منظور وی از موتیف های ابتدایی - که هریک دو میزان هستند - این عبارت است : "سرنوشت اینگونه به درب میکوبد"،
در هر صورت چه منظور سرنوشت باشد چه نباشد، باید اذعان کرد که موتیف های ابتدایی توانایی بسیار زیادی در القاء نوعی ترس و اضطراب در انسان را دارند. ترسی که اغلب از مشخص شدن حقایق ناگوار در زندگی انسان ها پدید می آید. این ترس شاید نمونه اضطرابی باشد که در روز جزا همه ما دچار آن خواهیم شد.
تکرار و بسط این موتیف در طول موومان اول حالت وحشت را به سرتاسر این موومان حاکم می کند، وحشتی که در قسمتهای از موومان اول با انتقال موتیف به گامهای ماژور، تغییر ساز و نیز با ورود تم دیگری در دل شنونده بارقه های امید را شکوفا میکند.
100% موافقم .
سمفونی 5 ام رو همیشه بیشتر از دیگر شاهکارهای بتهوون دوست داشتم و دارم ...
برخی نیز معتقد هستند که این بیانات ساخته و پرداخته طرفداران او برای بزرگتر نشان دادن شخصیت انسانی وی بوده است.
100% مخالفم !
بتههوون با آثارش شخصیت غیر قابل انکار در تاریخ موسیقی بشریت هست ...
چشم دیدن خورشید رو ندارند دست به انکارش میزنند !!
vBulletin , Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.